"Δόξα Σοι ο Θεός"!

Λέγοντας δόξα Σοι ο Θεός δείχνουμε και την ευχαριστία μας επειδή ευδόκησε να γεννηθούμε και να γνωρίσουμε τον κόσμο, ν' απολαύσουμε τη δημιουργία Του. Όλ' αυτά δεν είναι αυτονόητα, δεν υπάρχουμε επειδή εμείς το θελήσαμε ή τ' αποφασίσαμε, στο έλεός Του το οφείλουμε. Λέγοντας το δόξα Σοι ο Θεός, ταπεινωνόμαστε κιόλας, επειδή στη μεγαλοσύνη Του αναγνωρίζουμε ότι οφείλουμε τα πάντα στη ζωή μας, όλα όσα μας έδωσε αλλά κι εκείνα από τα οποία μας προφύλαξε.

Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσιανίνωφ

https://paterikiparadosi.blogspot.gr

"Γιατί οι άνθρωποι διδάσκονται μόνο μέσα από τον πόνο και τα βάσανα και όχι μέσα από την απόλαυση και την ευχαρίστηση;

Πολύ απλά, διότι η ευτυχία και η ευχαρίστηση κάνουν τον άνθρωπο να συνηθίζει να ικανοποιείται με τα επίγεια υλικά, ενώ ο πόνος και τα βάσανα ωθούν τον άνθρωπο να αναζητά, μια πιο βαθειά χαρά, πέρα από τους περιορισμούς του κόσμου τούτου.

Αυτή την στιγμή πονάω πολύ και επικαλούμαι το όνομα του Ιησού Χριστού, όχι απαραιτήτως για να με ανακουφίσει από τον πόνο, αλλά για να είναι μαζί μου, όσο χρόνο υποφέρω, ο Χριστός, ο μόνος που μας βοηθά να υπερβούμε αυτόν τον κόσμο, και για να γίνει το θέλημά Του σε μένα. 

Όμως σε στιγμές απόλαυσης δεν Τον επικαλούμαι. Τότε είμαι ικανοποιημένος με όσα έχω και νομίζω ότι δεν χρειάζομαι περισσότερα. Για πιο λόγο είναι αβάσιμη μια φιλοσοφία της απόλαυσης; 

Διότι η απόλαυση είναι φευγαλέα και αναξιόπιστη, ενώ ο πόνος είναι αναπόφευκτος. Στον πόνο και στο μαρτύριο, μας μιλάει ο Χριστός. ο Θεός μας τα προσφέρει από καλωσύνη- ναι, ακόμα και το κακό, διότι μέσα από αυτά παίρνουμε μία γεύση εκείνου που βρίσκεται παραπέρα, στο επέκεινα, αν πραγματικά υπάρχει αυτό που η καρδιά μας βαθύτατα επιθυμεί.

Όμως, πόσο αμφίβολες θα ήταν αυτές οι υποθέσεις, πόσο στηριγμένες στο τίποτα- σε τίποτα άλλο παρά στην ανθρώπινη φαντασία, αν ο Χριστός δεν είχε έρθει για να μας δείξει, να δείξει σε εμάς, που αλλιώς θα είμασταν τυφλοί..."

π. Σεραφείμ Ρόουζ " Η Ζωή και τα Έργα του" - περί αποδοχής του πόνου στη ζωή μας.

http://apantaortodoxias.blogspot.gr

Μη σπαταλάς το χρόνο, που μας δόθηκε για μετάνοια

Ο Χριστιανός θα πρέπει να θυμάται κάθε μέρα και πολλές φορές την ημέρα ότι θα αντιμετωπίσει αργά ή γρήγορα το θάνατο. Ακόμη σε κάποιο στάδιο της πνευματικής ανόδου του θα πρέπει να αποκτήσει αδιάλειπτη μνήμη θανάτου.

Ο νους μας έχει τόσο πολύ αμαυρωθεί από την πτώση, ώστε αν δεν βιάσουμε τον εαυτό μας να θυμάται το θάνατο, μπορεί εντελώς να τον ξεχάσει. Όταν ξεχάσουμε το θάνατο, τότε αρχίζουμε να ζούμε στη γη σαν να να είμαστε αθάνατοι και ξοδεύουμε όλη μας την ενεργητικότητα στον κόσμο χωρίς καθόλου να απασχολεί τον εαυτό μας ούτε η φοβερή μετάβαση στην αιωνιότητα αλλά ούτε και η τύχη μας στην αιωνιότητα. Τότε χωρίς ντροπή πεισματικά καταπατούμε τις εντολές του Χριστού. Τότε διαπράττουμε τις χειρότερες αμαρτίες και εγκαταλείπουμε όχι μόνο την αδιάλειπτη προσευχή αλλά και τις τακτές προσευχές. Αρχίζουμε μάλιστα να περιφρονούμε αυτή την αναγκαία και απαραίτητη εργασία σαν να ήταν μια δραστηριότητα μικρής σημασίας που δεν πολυχρειάζεται. Ξεχνώντας το φυσικό θάνατο, πεθαίνουμε ένα πνευματικό θάνατο.

Από την άλλη αυτός που θυμάται συχνά το σωματικό θάνατο, ανασταίνεται εκ νεκρών ψυχικά. Ζει στη γη σαν ένας ξένος σ’ ένα πανδοχείο ή σαν φυλακισμένος στο κελλί του που συνεχώς περιμένει τη στιγμή που θα τον φωνάξουν για δίκη ή εκτέλεση. Μπροστά στα μάτια του οι πόρτες της αιωνιότητας είναι πάντα ανοικτές. Συνεχώς κοιτάζει σ’ εκείνη την κατεύθυνση με πνευματική ανησυχία και σκέψη. Είναι αδιάκοπα απασχολημένος με το να σκέφτεται τι θα τον δικαιώσει μπροστά στη φοβερή κρίση του Χριστού και ποιά θα είναι τότε η καταδικαστική γ’ αυτόν απόφαση. Αυτή η καταδίκη θα αποφασίσει την τύχη ενός προσώπου για ολόκληρη την αιωνιότητα. 

Καμιά γήινη ομορφιά καμιά γήινη απόλαυση δεν αποσπά την προσοχή ή την αγάπη του. Δεν κατακρίνει κανένα διότι θυμάται πως στην τελική Κρίση του Θεού μια τέτοια κρίση θα μεταβιβαστεί πάνω του. Συγχωρεί τους πάντες και τα πάντα ούτως ώστε και ο ίδιος να πάρει συγχώρεση και να κληρονομήσει σωτηρία. Είναι μ’ όλους ταπεινός και μ’ όλους ευσπλαχνικός ούτως ώστε και ο ίδιος να ελεηθεί και να γίνει αποδεκτός. Καλωσορίζει και αγκαλιάζει με χαρά κάθε ανησυχία σαν επίγειο αντίτιμο για τις αμαρτίες του που τον απελευθερώνει από του να το πληρώσει στην αιωνιότητα. 

Αν του έλθει η σκέψη να είναι περήφανος για την αρετή του, η μνήμη θανάτου έρχεται αμέσως ενάντια σ’ αύτη τη σκέψη του, ντροπιάζει και ξεσκεπάζει την ανοησία και διώχνει τη σκέψη αυτή μακρυά. Τί σημασία μπορεί να έχει η αρετή μας στην κρίση του Θεού; Τί αξία μπορεί να έχει η αρετή μας στα μάτια του Θεού στα οποία ακόμη και ο ουρανός φαίνεται μολυσμένος; Θα πρέπει να θυμίζεις και να ξαναθυμίζεις τον εαυτό σου: «Θα πεθάνω, θα πεθάνω σίγουρα! Οι γονείς μου και οι προγονοί μου πέθαναν. Κανένα ανθρώπινο ον δεν έμεινε για πάντα πάνω στη γη. Και η μοίρα που νίκησε τους πάντες με περιμένει και μένα!»

Μη σπαταλάς το χρόνο, που μας δόθηκε για μετάνοια. Μη στρέφεις τα μάτια σου πάνω στη γη στην οποία είσαι ένας προσωρινός ηθοποιός, πάνω στην οποία είσαι εξόριστος, πάνω στην οποία με το έλεος του Θεού σου δίνεται η ευκαιρία να αλλάξεις τον κακό εαυτό σου και να προσφέρεις μετάνοια για την αποφυγή της αιώνιας φυλακίσεως και βασάνων της κολάσεως. Χρησιμοποίησε το σύντομο χρονικό διάστημα της αποδημίας σου στη γη για να εξασφαλίσεις ένα ειρηνικό λιμάνι, ένα ευλογημένο καταφύγιο στην αιωνιότητα. Να ικετεύεις για τα αιώνια αγαθά με το να μην προσκολλάσαι σε κανένα προσωρινό αγαθό, με το να απαρνείσαι κάθε τι το σαρκικό και «φυσικό» στα πλαίσια της πεπτωκυΐας φύσεώς μας. Να δεηθείς με την τήρηση των εντολών του Χριστού.

Με την ειλικρινή μετάνοια για τις αμαρτίες που διέπραξες. Με τις ευχαριστίες και δοξολογίες στον Θεό για όλες τις δοκιμασίες, που στάλησαν σε σένα. Με τις πολλές προσευχές και την ψαλμωδία. Να κάνεις δέηση με την προσευχή του Ιησού και συνδύασέ την με τη μνήμη θανάτου. Αυτές οι δύο δραστηριότητες, η προσευχή του Ιησού και η μνήμη θανάτου – εύκολα ενώνονται σε μία. Από την προσευχή προέρχεται μια ζωηρή θύμηση του θανάτου σαν να ήταν μια πρόγευσή της και από αυτή την πρόγευση του θανάτου η ίδια η προσευχή ενδυναμώνεται πιο πολύ. Είναι απαραίτητο για ένα Χριστιανό να θυμάται το θάνατο. Αυτή η μνήμη είναι απαραίτητη για την πνευματική ζωή.

Προστατεύει την πνευματική ζωή του Χριστιανού από το κακό και τη διαφθορά με την αυτοπεποίθηση που μπορεί να δημιουργηθεί στον πνευματικό αγώνα. Είναι μεγάλη καταστροφή για την ψυχή να θέτει οποιαδήποτε αξία στις δικές του προσπάθειες ή αγώνες και να το κοιτάζει σαν κάτι αξιέπαινο στα μάτια του Θεού. Παραδέξου ότι αξίζεις όλες τις τιμωρίες πάνω στη γη καθώς και τις αιώνιες. Μια τέτοια εκτίμηση του εαυτού σου θα είναι η πιο πραγματική, ή πιο ωφέλιμη για την ψυχή σου και η πιο ευχάριστη στα μάτια του Θεού. Συχνά να απαριθμείς τις αιώνιες κακουχίες που περιμένουν τους αμαρτωλούς.

Η συχνή απαρίθμηση αυτών των δυσκολιών θα πρέπει να τις κάνουν να στέκονται ζωντανές μπροστά στα μάτια σου. Απόκτησε μια πρόγευση των βασάνων της κολάσεως, ούτως ώστε στη γραφική μνήμη τους να φρικιάζει η ψυχή και να αποδεσμεύεται από την αμαρτία. Θα μπορεί τότε να έχει επικοινωνία με το Θεό με ταπεινή προσευχή για έλεος, αναθέτοντας όλες τις ελπίδες στην άπειρή Του αγαθότητα και καθόλου στον εαυτό σου. Φέρνε στο νου και παρουσίαζε στον εαυτό σου τη φοβερή και ατέλειωτη φυλακή της κολάσεως που έχει πολλά τμήματα και πολλά διαφορετικά είδη βασάνων με τα οποία ο άνθρωπος θα δεχτεί τιμωρίες ανάλογες με την επίγεια ζωή του. Σ’ όλα τα τμήματα η φυλάκιση είναι αιώνια, τα βάσανα αιώνια. Εκεί επικρατεί ανυπόφορο και αδιαπέραστο σκοτάδι ενώ ταυτόχρονα καίει άσβηστη φωτιά, ανάβει ασταμάτητα με μια δυνατή φλόγα. Δεν υπάρχει μέρα εκεί… 

Υπάρχει πάντα αιώνια νύχτα. Η δυσωδία εκεί θα είναι ασύγκριτα ανυπόφορη από τη χειρότερη γήινη δυσωδία. Το απαίσιο σκουλήκι της κολάσεως ποτέ δεν κοιμάται. Ροκανίζει συνέχεια και κατατρώει τους φυλακισμένους της κολάσεως χωρίς όμως να εξαφανίζει την ύπαρξή τους ή έστω τη δική του. Αυτή είναι η φύση των βασάνων της κολάσεως: Είναι χειρότερα από οποιοδήποτε θάνατο, αλλά δεν προκαλούν θάνατο. Ο θάνατος είναι επιθυμητός στην κόλαση όσο και η ζωή στη γη. Ο θάνατος θα ήταν μια ανάπαυση για όλους τους φυλακισμένους της κολάσεως. Δεν είναι όμως γι’ αυτούς. Η μοίρα τους είναι μια ατελεύτητη ζωή ατελείωτων βασάνων. Χαμένες ψυχές στην κόλαση βασανίζονται από ανυπόφορες εκτελέσεις με τις οποίες η αιώνια φυλακή αυτών που απέρριψαν τον Θεό κυριαρχεί. Εκεί βασανίζονται από μια ανυπόφορη λύπη. Βασανίζονται με την πιο φρικαλέα ασθένεια της ψυχής, την απελπισία.

Θα πρέπει να αναγνωρίσεις πως είσαι καταδικασμένος στην κόλαση για αιώνια βάσανα και από αυτή την αναγνώριση θα γεννηθούν στην καρδιά σου τόσο ακαταμάχητες και ισχυρές κραυγές προσευχής που σίγουρα θα κάμψουν το Θεό και θα σε ελεήσει και θα σε οδηγήσει στον παράδεισο παρά στην κόλαση. Εσείς που θεωρείτε τους εαυτούς σας να αξίζουν επίγειες και ουράνιες ανταμοιβές. Για σένα η κόλαση είναι πιο επικίνδυνη παρά σε στυγερούς αμαρτωλούς διότι το χειρότερο αμάρτημα απ’ όλα είναι η υπερηφάνεια, η αυτοπεποίθηση, η μεγάλη ιδέα για τον εαυτό μας. Αυτή η αμαρτία είναι αόρατη στα θνητά μας μάτια που είναι συχνά σκεπασμένα μ’ ένα προσωπείο ταπεινώσεως.

Η θύμηση και ο διαλογισμός του θανάτου εξασκείτο από τους μεγαλύτερους από τους ιερούς Πατέρες. Στο βίο του Μεγάλου Παχωμίου βλέπουμε ότι «συνεχώς διατηρούσε μέσα του το φόβο του Θεού και τη μνήμη των αιωνίων βασάνων και ατελεύτητων πόνων που δεν έχουν τέλος -δηλαδή με τη μνήμη της ατελεύτητης φωτιάς και του αιώνιου σκουληκιού. Μ’ αυτό τον τρόπο ο Παχώμιος προφύλαγε τον εαυτό του από το κακό και προχωρούσε προς το καλό.

Αγίου Ιγνατίου Μπριαντσανίνωφ

Περιοδικό «Ορθόδοξη μαρτυρία», εκδ. Παγκυπρίου συλλόγου ορθοδόξου παραδόσεως.

Οι φίλοι του Αγίου Όρους.

https://panagia-ierosolymitissa.blogspot.gr/

Πίστη σημαίνει ....

Πίστη σημαίνει να πεθάνει κάποιος για χάρη του Χριστού και των εντολών Του και να πιστεύει ότι αυτός ο θάνατος προξενεί ζωή. 

Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος

http://dakriametanoias.blogspot.gr

Γιά τήν ἀνάγκη μιᾶς δεύτερης πνευματικὴς γεννήσεως

Αυτά είπε ο Κύριος απευθυνόμενος στο Νικόδημο, άρχοντα των Ιουδαίων και ο Νικόδημος απάντησε έκπληκτος: «πώς δύναται γεννηθήναι γέρων ων;» (Ιωάν. 3,4). Δηλαδή πώς μπορεί ένας άνθρωπος να γεννηθεί ξανά;

Μέχρι σήμερα πολλοί ρωτούν: «Πώς μπορεί ένας άνθρωπος με σαρκικό φρόνημα να γίνει πνευματικός άνθρωπος; Πώς μπορεί ένας αμαρτωλός να γίνει δίκαιος; Πώς μπορεί η χάρη του Θεού να εισέλθει σ’ έναν άνθρωπο και να αντικαταστήσει το σαρκικό φρόνημά του και τη σαρκική θέλησή του; Πώς μπορεί το Άγιο Πνεύμα να φωτίσει την καρδιά ενός ανθρώπου; Πώς μπορεί το νερό να μεταβληθεί σε κρασί;».

Γνωρίζουμε πως, όταν το Πνεύμα του Θεού κατήλθε επί των αποστόλων, αυτοί έγιναν διαφορετικοί άνθρωποι, καινοί, αναγεννημένοι άνθρωποι. Επίσης, μέσα από χιλιάδες παραδείγματα, γνωρίζουμε ότι άνθρωποι με σαρκικό βίο και πολιτεία μεταβλήθηκαν σε πνευματικούς, ανακαινισμένους ανθρώπους.

Συνεπώς γνωρίζουμε ότι, όπως τότε έτσι και τώρα συμβαίνει αυτό, με την ενέργεια της Χάριτος του Θεού, του Παρακλήτου Πνεύματος. Εμείς δεν χρειάζεται να ρωτήσουμε πώς συμβαίνει αυτό! Για μας αρκεί να γνωρίζουμε ότι συμβαίνει· και να αγωνιζόμαστε να συμβεί και σ’ εμάς, καθότι η Χάρη του Θεού δίνεται σε όποιον τη ζητάει και προετοιμάζεται να γίνει άξιος για να τη λάβει!

Δεν υπάρχει πιο δύσκολο πράγμα από το να εξηγήσει κανείς τα πνευματικά πράγματα σε ανθρώπους που σκέπτονται και κρίνουν μόνον κατά τη σάρκα! Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος λέει: «Μία ψυχή που παραδίδεται στα πάθη δεν μπορεί να κατορθώσει τίποτε μεγάλο και υψηλό κι ευγενικό, διότι πάσχει από βαρύτατη τύφλωση, σαν κάποιος που τα μάτια του σκοτίστηκαν από μεγάλη πυόρροια».

Συνήθως, οι πιο φιλόσαρκοι άνθρωποι ζητούν να μάθουν για τα υψηλότερα θεϊκά μυστήρια. Δεν ρωτούν για να μάθουν πώς μπορούν να σωθούν, αλλά μάλλον για να φέρουν σύγχυση στους πιστούς και για να χλευάσουν την Πίστη και να δικαιολογήσουν έτσι τη δική τους αμαρτωλή και γεμάτη πάθη ζωή.

Ανίκανοι να αρθούν από μόνοι τους στο πρώτο σκαλοπάτι της ουράνιας κλίμακας, φαντάζονται το τελευταίο σκαλοπάτι! Αδελφοί μου, όταν τέτοιοι άνθρωποι ζητούν να μάθουν τα βαθύτατα μυστήρια της αναγεννήσεως της ψυχής και της Βασιλείας των Ουρανών, εσείς ζητήστε τους, πρώτα απ’ όλα να τηρήσουν τις δέκα βασικές εντολές του Θεού. Εάν το πράξουν, τότε οι ψυχές τους θα ανοιχτούν προς την κατανόηση των θείων μυστήριων, στον βαθμό που χρειάζεται αυτή η κατανόηση για τον καθαρισμό τους από τις αμαρτίες και τα πάθη και για την αιώνια σωτηρία τους.

Ω Κύριε Ιησού Χριστέ, Πολυεύσπλαχνε και Πάνσοφε Διδάσκαλε, αξίωσε μας να κατανοήσουμε με το νου μας και να ασπαστούμε με την καρδιά μας κάτι από τη σοφία Σου, όσο μας είναι απαραίτητο για τη σωτηρία μας! Βοήθησε μας να φυλαχθούμε από την ανάρμοστη φιλοπεριέργεια.

πηγή: Αγ. Νικολάου Βελιμίροβιτς, «Ο Πρόλογος της Αχρίδας», Έκδοσις Άθως

https://paterikiparadosi.blogspot.gr

Τά παιδιά καί οἱ ἅγιοι θά κρίνουν τόν κόσμο. Ἐμεῖς οἱ ἄλλοι εἴμαστε ἐπαναστάτες….

Μή διώχνετε τό Θεό ἀπό τά παιδιά σας.

Μή φροντίζετε μόνο νά διατηρεῖτε τό σῶμα τῶν παιδιῶν σας ἀσφαλές γιατί ἀκόμα καί οἱ ἀλεποῦδες τό ἴδιο κάνουν γιά τά μικρά τους. Ἀλλά βασικά ἐνδιαφερθεῖτε γιά τήν παρουσία τοῦ Θεοῦ στή ζωή τῶν παιδιῶν σας. Ἐάν ἐσεῖς ἐνδιαφέρεστε γιά τήν παρουσία τοῦ Θεοῦ, Ἐκεῖνος θά φρόντισει γιά ὅλα τά ὑπόλοιπα. Καί ὅ,τι ἐσεῖς συσσωρεύετε μέ πόνο καί κόπο γιά τά παιδιά σας Ἐκεῖνος τούς τά παρέχει ἄνετα καί ταχύτητα. (Ματθ 6: 33).

Μή διώχνετε τό Θεό ἀπό τά παιδιά σας, γιατί

θά τούς στερήσετε τήν εἰρήνη, τήν εὐτυχία, τήν ὑγεία καί τήν εὐημερία τους.

Σέ ἀνθρώπους πού ἔχουν ἐγκαταλείψει τό Θεό, καί ὁλόκληρο τόν κόσμο νά τούς ἀφήσετε, εἶναι σάν νά τόν ἀφήνετε σέ πεινασμένους πού θά τόν καταβροχθίσουν ὁλόκληρο καί ἀκόμη θά πεινοῦν καί θά πεθάνουν ἀπό τήν πεῖνα.

Πολλές φορές κάνετε τό πᾶν γιά νά ἐξασφαλίσετε ἕνα κομμάτι ψωμί γιά τά παιδιά σας ἀλλά ἀδιαφορεῖτε τελείως ἔστω καί γιά τήν παραμικρή ποσότητα τροφῆς τῆς ψυχῆς καί τῆς συνειδήσεώς τους. Μόνο μ᾽ αὐτή τήν τροφή ἐξασφαλίζετε ἀπόλυτα τό μέλλον τῶν παιδιῶν σας καί ἐσεῖς ἐλκύετε τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ.

Ὁ Βασιλιάς Θεός ἐμπιστεύετε τά παιδιά Του στήν κηδεμονία σας. Θά ἀνταμείψει δέ βασιλικά ἐκείνους πού ἀληθινά προστατεύουν τήν «πριγκιπική γενιά» καί δέν σβύνουν μέ τόν τρόπο τους τό Ὄνομα τοῦ Πατέρα ἀπό τή μνήμη τῶν παιδιῶν Του.

Μέσω τῶν παιδιῶν Του ὁ Βασιλιάς παρακολουθεῖ ἐσᾶς πού τά φροντίζετε καί περιμένει τήν ἀνταπόκρισή σας. Ἄν ἡ ἀπάντησή σας εἶναι «νεκρή» αὐτό θά σημαίνει ὅτι φροντίζετε….πτώματα!.

Τά παιδιά – πολύτιμες ὕπαρξεις γιά τό Θεό – μαζί μέ τούς ἁγίους εἶναι στραμένα ἀπόλυτα καί εἰλικρινά πρός τό Θεό… Τά παιδιά καί οἱ ἅγιοι θά κρίνουν τόν κόσμο.

Ἐμεῖς οἱ ἄλλοι εἴμαστε ἐπαναστάτες….

Πρόσεχε, ψυχή μου, πρόσεχε καί μήν κάνεις λάθη.

Ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

iereasanatolikisekklisias.blogspot.com

Ποτέ μην ξεχνάς ότι είσαι μικρός Θεός μέσα στην λάσπη!

Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς: Διαβάστε τα συγκλονιστικά λόγια-πατρικές συμβουλές του Αγίου Ιουστίνου Πόποβιτς προς τους ανθρώπους τα οποία αποτελούν έναν εξαιρετικό οδηγό ζωής σχετικά με τη στάση που θα πρέπει να κρατάει στη ζωή του ο πιστός Χριστιανός προκειμένου να διαφυλάξει την ψυχή του.

Άνθρωπε!

Αδελφέ!

Ποτέ μην ξεχνάς ότι είσαι μικρός Θεός μέσα στην λάσπη!

Μέσα στην λάσπη του σώματός σου εσύ έχεις την ζώσα Εικόνα του Θεού.

Πρόσεχε πως ζης.

Πρόσεχε τι κάνεις με την Εικόνα του Θεού που είναι μέσα σου.

Εύχομαι ο Αγαθός Κύριος να χαρίση στην καρδιά του καθενός μας όλα τα ουράνια δώρα, όλες τις ευαγγελικές αρετές: την πίστι και την αγάπη, την ελπίδα και την προσευχή, την νηστεία και την υπομονή, την πραότητα και την ταπείνωσι, ώστε να μπορέσουμε να αντέξουμε όλο αυτόν το φοβερό επίγειο αγώνα, να διαφυλάξουμε στην ψυχή μας την θεία μορφή και να μετατεθούμε από τον κόσμο αυτό προς τον Αναστάντα Κύριο σε εκείνο τον κόσμο.

http://agonasax.blogspot.gr

Kαι πώς πεθαίνει, Γέροντα, ο Εγωισμός;

Όταν πληγώνεται ο εγωισμός σου, μην τον περιθάλπεις. Άφησέ τον να πεθάνει. 

Αν πεθάνει ο εγωισμός σου, θα αναστηθεί η ψυχή σου.

– Και πώς πεθαίνει, Γέροντα, ο εγωισμός;

– Πρέπει να θάψουμε το εγώ μας, να σαπίσει και να γίνει κοπριά, για να αναπτυχθεί η ταπείνωση και η αγάπη. 

Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης

http://amartolon-sotiria.blogspot.gr

Άνθρωπος πού δέν γεύτηκε πειρασμό δέν μπορεί νά είναι βέβαιος γιά τίς αρετές του!

Μή σοῦ φαίνεται παράξενο, παιδί μου, ἐφόσον βρίσκεσαι στήν ὁδό πού ὁδηγεῖ στό Θεό, ἄν πολλές φορές πέφτεις πάνω σέ ἀγκάθια καί σβώλους καί ἄλλοτε σέ ὁμαλό ἔδαφος. Γιατί ὅσοι ἀγωνίζονται, ἄλλοτε πέφτουν ἄλλοτε νικοῦν. 

Ὁ Μέγας Ἰώβ εἶπε: «Τί ἄλλο εἶναι ἡ ζωή τοῦ ἀνθρώπου πάνω στή γῆ, παρά μιά συνεχής δοκιμασία»; (Ἰώβ 7, 1). Καί κάποιος ἄλλος ἅγιος εἶπε: «Ἄνθρωπος πού δέν γεύτηκε πειρασμό δέν μπορεῖ νά εἶναι βέβαιος γιά τίς ἀρετές του» (Σοφ. Σειρ. 34, 10: Ἰακώβ. 1, 12). 

Γιατί καθώς ἀσκούμαστε στήν πίστη πειραζόμαστε, γιά νά δοκιμαστοῦμε καί νά μάθουμε νά πολεμᾶμε.

Ὁ Κύριος εἶπε: «Πρέπει νά περάσετε μέσα ἀπό πολλές θλίψεις γιά νά μπεῖτε στή Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν» (Πραξ. 14, 22). Ἄς εἶναι λοιπόν βοηθός σας σέ ὅ,τι συναντᾶτε, ἡ ἐλπίδα τοῦ καλοῦ τέλους. 

Καί ὁ Ἅγιος Ἀπόστολος, θέλοντας νά μᾶς προετοιμάσει γιά ν᾽ ἀποκτήσουμε ὑπομονή λέει: «Εἶναι ἀξιόπιστος ὁ Θεός πού σᾶς ὑποσχέθηκε ὅτι δέν θά σᾶς ἀφήσει νά πειραστεῖτε περισσότερο ἀπ᾽ ὅσο μπορεῖτε, ἀλλά μαζί μέ τόν πειρασμό θά φέρει καί τό ξεπέρασμά του, ὥστε νά μπορεῖτε νά τόν σηκώσετε» (Α´ Κορ. 10, 13). 

Καί ὁ Κύριός μας, ἡ πραγματική Ἀλήθεια πού λέει: «Σ᾽ αὐτόν τόν κόσμο θά δοκιμάσετε θλίψεις, ἀλλά ἔχετε θάρρος, ἐγώ νίκησα τόν κόσμο» (Ἰωάν. 16, 23), ἄς εἶναι ἡ παρηγοριά σου.

Αὐτά νά μελετᾶς, αὐτά νά τηρεῖς. Νά ζεῖς μέ τή μνήμη τοῦ Κυρίου, καί ἡ ἀγαθότητά Του, θά σέ βοηθάει σέ ὅλα, παιδί μου, γιατί εἶναι ἐλεήμονας καί γνωρίζει τήν ἀδυναμία μας. Αὐτός θά ἐπιτιμήσει τά κύματα καί θά ξαναφέρει γαλήνη στήν ψυχή σου μέ τίς εὐχές τῶν Ἁγίων Του.

Ἀββάς Δωρόθεος – Ἔργα Ἀσκητικά

http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/

Να παρακαλάς το Θεό να συγχωρήσει τις αμαρτίες σου..

Να παρακαλάς το Θεό να συγχωρήσει τις αμαρτίες σου. 

Κι ο Θεός, επειδή θα τον παρακαλάς πονεμένος και ταπεινωμένος, θα σου συγχωρήσει τις αμαρτίες σου και θα σε κάνει καλά και στο σώμα.

Ἅγιος Πορφύριος

http://dakriametanoias.blogspot.gr

«Να φυλάσσετε δε τους εαυτούς σας από όσους νομίζουν, ότι δεν πιστεύουν τα του Αρείου, κοινωνούν όμως με τους Αρειανούς.» (Μέγας Αθανάσιος, P.G.26, 1188BC)

«Νὰ ἀποφεύγετε τὴν ἐκκλησιαστικὴ κοινωνία μὲ ὅσους πιστεύουν φανερὰ τὰ ἀσεβῆ δόγματα. 

Νὰ φυλάσσετε δὲ τοὺς ἑαυτούς σας ἀπὸ ὅσους νομίζουν, ὅτι δὲν πιστεύουν τὰ τοῦ Ἀρείου, κοινωνοῦν ὅμως μὲ τοὺς Ἀρειανούς. 

Ἰδιαιτέρως δέ, ἁρμόζει σὲ μᾶς νὰ ἀποφεύγουμε τὴν ἐκκλησιαστικὴ κοινωνία μὲ ἐκείνους ποὺ ἀποστρεφόμαστε τὸ φρόνημά τους. 

Ἐὰν πάλι κάποιος προσποιεῖται, ὅτι ὁμολογεῖ τὴν ὀρθὴ πίστη, παρουσιάζεται ὅμως νὰ κοινωνεῖ μὲ τοὺς αἱρετικούς, αὐτὸν νὰ τὸν προτρέπετε νὰ ἀπέχει ἀπὸ μία τέτοια συνήθεια. 

Καὶ ἐὰν μὲν συμφωνεῖ μαζί σας, νὰ τὸν ἔχετε σὰν ἀδελφό. Ἐάν ὅμως ἐπιμένει φιλόνικα, νὰ τὸν ἀποφεύγετε. Ἐφόσον συμπεριφέρεστε μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο, θὰ διατηρήσετε τὴν πίστι σας καθαρή. Ἀλλὰ καὶ ἐκεῖνοι θὰ ὠφεληθοῦν βλέποντάς σας καὶ θὰ φοβηθοῦν, μήπως θεωρηθοῦν ὅτι εἶναι ἀσεβεῖς καὶ ἔχουν τὰ ἴδια φρονήματα μὲ αὐτούς»

(Μέγας Ἀθανάσιος, Τοῖς τόν μονήρη βίον ἀσκοῦσι….P.G.26, 1188BC).

http://synaksiorthodoxon.blogspot.gr

Τα έργα σώζουν

Θα μας συνοδεύσουν τα έργα στην ώρα του μεγάλου Κριτηρίου;

Έτσι είναι. Τα έργα είναι αυτά που θα αποτελέσουν το κριτήριο της φοβερής ημέρας στη Δευτέρα Παρουσία.

«Και εκρίθησαν οι νεκροί εκ των γεγραμμένων εν τοις βιβλίοις κατά τα έργα αυτών» (Αποκ. κ´ 12).

Αλλά και πάλι: «Μέλλει γαρ ο υιός του ανθρώπου έρχεσθαι εν τη δόξη του πατρός αυτού μετά των αγγέλων αυτού, και τότε αποδώσει εκάστω κατά την πράξιν αυτού» (Ματθ. ιστ´ 27). Όλοι θα κριθούμε σύμφωνα με τα έργα μας.

Πολύ ωραίο το παράδειγμα στις διδαχές του οσίου Βαρλαάμ, στον βίο του οσίου Ιωάσαφ.

Κάποιος άνθρωπος είχε τρεις φίλους. Από αυτούς τους μεν δύο τους αγαπούσε ιδιαίτερα, τον δε τρίτο τον περιφρονούσε. Μια ημέρα λοιπόν, επειδή χρωστούσε αρκετά χρήματα, τον συνέλαβαν οι στρατιώτες και τον πήγαν στον βασιλέα. Εκεί στενοχωρημένος, όπως ήταν, ζήτησε μια μικρή προθεσμία, μήπως μπορέση και βρη τα χρήματα και εξοφλήση το χρέος του.

Πηγαίνει λοιπόν στον πρώτο φίλο του και του λέγει: «Γνωρίζεις, φίλτατέ μου, το πόσο σε αγαπούσα και πως για χάρη σου πολλές φορές κινδύνευσα. Τώρα χρειάζομαι την βοήθειά σου».

Αυτός του απάντησε: «Εγώ δεν είμαι φίλος σου, ούτε σε γνωρίζω. Όμως πάρε δύο παλιά ρούχα και άλλο τίποτε μη ελπίζης».

Πηγαίνει και στον δεύτερο φίλο του, για να του ζητήση βοήθεια.

Αυτός του απάντησε: «Δεν έχω σήμερα χρόνο, διότι μου συμβαίνει κάτι κακό και έχω μεγάλη στενοχώρια. Όμως θα σε συνοδεύσω λίγο και κατόπιν θα επιστρέψω στο σπίτι μου».

Κατόπιν από ανάγκη πήγε και στον τρίτο φίλο του, τον οποίον ποτέ δεν είχε ευσπλαγχνισθή ούτε και τον κάλεσε ποτέ στην χαρά του.

«Ντρέπομαι να σου μιλήσω, επειδή ποτέ δεν σου έκανα ένα καλό. Όμως, σε παρακαλώ, παράβλεψε και βοήθησέ με».

Και εκείνος του απαντά: «Και βέβαια φίλε μου αγαπημένε. Θυμάμαι άλλωστε ότι κάποτε μου έκανες μια μικρή καλωσύνη. Γι᾽ αυτό όσα σου χρωστάω θα σου τα ανταποδώσω. Και μη φοβάσαι, ο βασιλεύς είναι φίλος μου. Θα τον παρακαλέσω να σου χαρίση όλο το χρέος σου».

Ποιοί λοιπόν είναι αυτοί οι φίλοι;

Ο πρώτος φίλος είναι ο πλούτος και τα επίγεια αγαθά, για τα οποία ο άνθρωπος πολλές φορές, για να τα αποκτήση, κινδυνεύει και την ζωή του. Όμως, όταν έλθη ο θάνατος, από όλα αυτά μένουν μόνο τα ρούχα, που τον ντύνουν.

Ο δεύτερος φίλος είναι οι συγγενείς του και οι φίλοι του. Αλλά και αυτοί τον συνοδεύουν μέχρι τον τάφο του και έπειτα τον λησμονούν.

Ο τρίτος φίλος είναι τα καλά έργα, που περιφρόνησε, δηλαδή η πίστη, η αγάπη, η ελεημοσύνη, η φιλανθρωπία και γενικά όλες οι αρετές, οι οποίες τον συνοδεύουν ενώπιον του Θεού, για να του γλυτώση το χρέος και να συγχωρήση τις αμαρτίες του.

Γι᾽ αυτό πρώτα απ᾽ όλα είναι απαραίτητο να επιτελούμε τα έργα του Θεού.

Κάποιος αδελφός πήγε στον Αββά Θεόδωρο της Φέρμης και άρχισε να μιλά και να εξετάζη θέματα, οπού ακόμη δεν τα εφήρμοζε στην πράξη. Και του λέγει ο γέρων: «Ακόμη δεν βρήκες το πλοίο, ούτε τις αποσκευές σου φόρτωσες και, πριν ταξιδέψης, βρέθηκες κιόλας σ᾽ εκείνη την πόλη; Πρώτα κάμε το έργο και ύστερα έρχεσαι σ᾽ αυτά οπού τώρα λες».

Καλό είναι να ξεκαθαρίσουμε ποιά είναι τα έργα που σώζουν. Ο Αββάς Θεόδωρος της Φέρμης μας λέγει:

Τον ρώτησε κάποιος αδελφός τον Αββά, λέγοντας: «Ποιό είναι το έργο της ψυχής οπού τώρα το έχουμε σαν πάρεργο»; Και λέγει ο γέρων: «Όλα όσα γίνονται για την εντολή του Θεού, είναι έργο της ψυχής. Ενώ ο,τι κάνουμε για λογαριασμό δικό μας και συνάζουμε, αυτό πρέπει να το θεωρούμε πάρεργο». Και του λέγει ο αδελφός: «Ξεκαθάρισέ μου αυτό το θέμα». Και αποκρίνεται ο γέρων: «Να, ακούς για μένα ότι είμαι άρρωστος. Οφείλεις να με επισκεφθής. Λες όμως μέσα σου: Μπορώ να αφήσω τη δουλειά μου και να πάω τώρα; Πρώτα θα την τελειώσω και ύστερα πηγαίνω. Σου τυχαίνει και άλλη περίπτωση και, αυτή τη φορά, δεν πηγαίνεις καθόλου. Πάλι άλλος αδελφός σου λέγει: Δος μου ένα χέρι, αδελφέ. Και λες: Μπορώ να αφήσω τη δουλειά μου και να πάω να δουλέψω μαζί του; Αν λοιπόν δεν πας, παρατάς την εντολή του Θεού, οπού είναι το έργο της ψυχής. Και κάνεις το πάρεργο, οπού είναι το έργο των χεριών».

https://panagia-ierosolymitissa.blogspot.gr

Να προσεύχεσθε στην Υπεραγία Θεοτόκο, πάντοτε να παίρνετε την ευλογία Της για κάθε έργο σας

Ο Στάρετς έτρεφε ιδιαίτερη, μπορεί να πει κανείς, τρυφερή αγάπη και αφοσίωση στη Μητέρα του Θεού και δεν έβρισκε λόγια για να εκφράσει και τη δική Της αγάπη στους ανθρώπους και τη δική του προς Αυτήν.

Κάποιος χριστιανός είδε ένα θαυμαστό όραμα των μονών του παραδείσου που είχαν μια ασυνήθιστη ομορφιά .

Ιδιαιτέρως διακρινόταν για την ομορφιά του ένα ανάκτορο. Ρώτησε:

- Ποιός κατοικεί εκεί;

- Η Μητέρα του Θεού, του απάντησαν.

- Και που είναι τώρα; Γιατί δεν είναι εδώ;

- Βρίσκεται στη γη… βοηθάει τους ανθρώπους.

Ο Πατήρ Σάββας συχνά προσέφευγε κατά την προσευχή στη Μητέρα του Θεού και την ονόμαζε «Βροντή κατά των δαιμόνων», γιατί δεν υπάρχει τίποτε φοβερώτερο για τους δαίμονες από την παρουσία της Παναγίας. Αυτοί δεν μπορούν να βλάψουν τον άνθρωπο, αν εκείνος δεν εγκαταλείψει την Υπεραγία Θεοτόκο.

Όλη η ζωή του Στάρετς πέρασε κάτω από την προστασία της Παναγίας. Ο Στάρετς μέσα στο ιερό πολλές φορές, όταν είχε ελεύθερο χρόνο, συνομιλούσε φωναχτά μ’ αυτήν, ξεχνώντας ότι κοντά του βρίσκονταν άνθρωποι. Διηγόταν πώς προσευχόταν ο ηγούμενος Αλέξιος στη Μητέρα του Θεού. Συχνά μιλούσε μαζί Της σαν με κάποιο κοντινό του άνθρωπο!

- Κι εγώ σας ζητώ αγαπημένα μου τέκνα, έλεγε, με ζήλο να προσεύχεσθε στην Υπεραγία Θεοτόκο, πάντοτε να παίρνετε την ευλογία Της για κάθε έργο σας. Και μην λησμονείτε να την ευχαριστείτε μετά το τέλος του έργου σας για τη βοήθεια που σας έστειλε. 

Σας ζητώ ιδιαιτέρως να κάμετε τον Θεομητορικό Κανόνα -150 φορές το «Θεοτόκε Παρθένε» - και να διαβάζετε το «ακοίμητο Ψαλτήρι». Το θεόπνευστο βιβλίο του ψαλτηρίου είναι γραμμένο από τον Προφήτη Δαϋίδ με την έμπνευση του Αγίου Πνεύματος. 

Από την ανάγνωση του Ψαλτηρίου υπάρχει μεγάλη ωφέλεια. Ένας ευσεβής χριστιανός είχε θερμή επιθυμία να διαβάζει το «Ψαλτήριον» αλλά μετά από κάθε αμέλεια ο ζήλος του ψυχράνθηκε. Τότε εμφανίστηκε στον ύπνο του η Παναγία και του είπε τρυφερά: «Πρέπει, τέκνο μου, να διαβάζεις το Ψαλτήρι. Αυτό είναι η ζωή σου».

Κάποτε ο π.Σάββας, στη βιογραφία του ιερομονάχου Παρθενίου, βρήκε ένα σημείο όπου λεγόταν ότι είχε δεχθεί ένα λογισμό αμφιβολίας για το αν η Υπεραγία Παρθένος ήταν η πρώτη μοναχή στη γη. Κοιμήθηκε ελαφρά και βλέπει μέσα από την Πύλη της Λαύρας του Κιέβου να έρχεται με τη συνοδεία μεγάλου πλήθους Αγγέλων μια μεγαλόπρεπη Μοναχή με μοναχικό μανδύα και ράβδο στα χέρια. 

Πλησιάζοντας σ’ αυτόν, του λέει: «Παρθένιε, εγώ είμαι μοναχή». Εκείνος ξύπνησε και από τότε ονόμαζε την Παναγία Ηγουμένη της Λαύρας.

«Στάρετς Σάββας ο παρηγορητής»

https://panagia-ierosolymitissa.blogspot.gr

''Ο Θεός κατά κάποιον τρόπο μας δείχνει σημάδια για να ετοιμαστούμε."

''Ο Θεός κατά κάποιον τρόπο μας δείχνει σημάδια για να ετοιμαστούμε. Εμείς όμως δεν δίνουμε σημασία. Αυτό σημαίνει ότι τα πάθη μάς τύφλωσαν τόσο πολύ που δεν μπορούμε να ξεχωρίσουμε το καλό από το κακό. Η γενιά αυτή είναι τόσο τυφλωμένη από τα πάθη που ακόμη κι αν δουν βομβαρδισμούς ή οτιδήποτε άλλο δεν πρόκειται να μετανοήσουν...

Όπως λέει και η Γραφή ο καθένας είναι αλυσοδεμένος από κάποιο πάθος. Και όταν θα μας βρει το κακό τότε δεν θα έχουμε τη δύναμη να μετανοήσουμε. Ο καθένας προσπαθεί να ικανοποιήσει το πάθος του. Οι καρδιές έχουν πετρώσει. Αυτός που δεν αγωνίστηκε εναντίον των παθών του δεν θα βρει θεία βοήθεια στον καιρό των διωγμών.

Ο Θεός μας στέλνει σημάδια για να έλθουμε ”εν εαυτώ” και να μετανοήσουμε. Να πάμε στους πνευματικούς για να εξομολογηθούμε, να κοινωνήσουμε με το σώμα και το αίμα του Χριστού για να πάρουμε δύναμη...''

Γέροντας Ιουστίνος Πάρβου

http://apantaortodoxias.blogspot.gr

Δεν χανόμαστε στον τάφο, όπως δεν χάνεται το σιτάρι όταν φυτεύεται στη γη. Η διάλυση του ανθρώπου μέσα στη γη είναι, με τη δύναμη του Θεού, κάτι σαν την διάλυση του φυτεμένου σπόρου

Ο άνθρωπος «σπείρεται εν φθορά, εγείρεται εν αφθαρσία». Το μυστήριο του θανάτου, της ταφής, της διατήρησης της προσωπικότητάς μας στον τάφο και της τελικής ανάστασης δεν το περιγράφουν οι Πατέρες με ελληνιστικές εικόνες, αλλά με την εικόνα της σποράς του Απ. Παύλου: «Όπως ο σπόρος που πετιέται στη γη, δε χανόμαστε όταν πεθαίνουμε, αλλά έχοντας φυτευθεί ανασταινόμαστε». 

Δεν χανόμαστε στον τάφο, όπως δεν χάνεται το σιτάρι όταν φυτεύεται στη γη. Η διάλυση του ανθρώπου μέσα στη γη είναι, με τη δύναμη του Θεού, κάτι σαν την διάλυση του φυτεμένου σπόρου. Δεν εξαφανίζεται, μεταμορφώνεται. Φυτεύεται μέσα στο σύμπαν η εικόνα του Θεού για να φέρει μαζί της και το σύμπαν στην αφθαρσία. Κάθε μνήμα είναι κι ένα μόσχευμα αφθαρσίας. Είναι μεγάλη η ιερότητα των κοιμητηρίων...

Οι ορθόδοξοι δεν επιχειρούν να εξηγήσουν το μυστήριο του Άδη. Λέγουν μόνο, «ψυχαί δικαίων εν χειρί Θεού». Αυτό το χέρι του Θεού το ξέρουν ως παντοδύναμο. Δεν χρειάζονται καμία άλλη εξήγηση για την επιβίωση της προσωπικότητας μέσα στον τάφο. Όμως αυτή την επιβίωση την ξέρουν σαν κάτι το πρόσκαιρο και το ελλιπές. Την ονομάζουν «κοίμηση», παρομοιάζοντάς την με τον ύπνο μία κατάσταση αποκομμένη από τον κόσμο και τις αισθήσεις, ώσπου ο άνθρωπος στερημένος από όλα βρίσκεται με τον εαυτό του και με τον θεό- αν βέβαια τον Θεό τον έχει αφήσει να κατοικήσει μέσα του όσο ζούσε.
Κι επειδή ο Θεός είναι παντού και ακούει τις προσευχές των ανθρώπων, δια του Θεού ακούνε και οι Άγιοι και ανταποκρίνονται στις προσευχές μας. Η «κοίμηση» δεν είναι η αιώνια ζωή που προσδοκούμε, αλλά μόνο κατάσταση αναμονής της ζωής αυτής, αναμονή αναστάσεως. 

Ο θάνατος δεν είναι απελευθέρωση αλλά καταστροφή. Σωτηρία είναι η πρώτη και η δεύτερη Ανάσταση. Η Ανάσταση της ελεύθερης βούλησης ανήκει σ’ εκείνους που ελεύθερα ποθούν τη Ζωή. Η Ανάσταση της φύσης όμως, η αφθαρτοποίηση της σάρκας, είναι για όλους, για όλη την κτίση. Είναι προϋπόθεση της αιώνιας Ζωής και Βασιλείας. «Καινήν γη και καινούς ουρανούς προσδοκώμεν».

Η γενική Ανάσταση είναι καίριο άρθρο της πίστεως μας. Και είναι τόσο σοβαρό το ζήτημα ώστε οι Πατέρες λέγουν ότι όσους δεν έχουν την ορθόδοξη περί ανθρώπου και θανάτου αντίληψη, αλλά την περί ψυχής ειδωλολατρική, να μη τους δεχόμαστε σαν χριστιανούς. « Οι και λέγουσι μη είναι νεκρών Ανάστασιν, αλλ’ άμα το αποθανείν τας ψυχάς αυτών αναλαμβάνεσθαι εις ουρανόν, μη υπολαμβάνετε αυτούς χριστιανούς». 

Αγ. Ιουστίνου, Διάλογος

http://agapienxristou.blogspot.gr

Τα γνωρίζει όλα ο θεός...

http://paterikiparadosi.blogspot.com

Αν μας κατηγορούν δικαιολογημένα

Γνωρίζω, βέβαια, πόσο φοβερή και δυσβάσταχτη είναι η χλεύη, η κοροϊδία, η συκοφαντία, η κάθε λογής κακολογία. Όταν, μάλιστα, μας κατηγορεί και μας βρίζει άνθρωπος που τον έχουμε ευεργετήσει, τότε η προσβολή γίνεται ανυπόφορη τότε, αν μας λείπουν η ταπείνωση και η μακροθυμία, μπορεί να πνιγούμε από τη λύπη και την οδύνη. 

Σε κάθε περίπτωση, πάντως, ας μη νοιαζόμαστε για το αν μας κατηγορούν κάποιοι, αλλά για το αν μας κατηγορούν δικαιολογημένα. 

Αν, λοιπόν, δικαιολογημένα μας κατηγορούν, πρέπει να κλαίμε και να μετανοούμε. Αν, πάλι, μας κατηγορούν άδικα, πρέπει εκείνους να κλαίμε και τους εαυτούς μας να μακαρίζουμε, φέροντας στο νου μας τα λόγια του Κυρίου: «Μακάριοι είστε όταν σας χλευάσουν και σας καταδιώξουν και σας κακολογήσουν με κάθε ψεύτικη κατηγορία» (Ματθ. 5:11). 

Όχι λύπη και αθυμία, αλλά χαρά και αγαλλίαση ας αισθανόμαστε τότε, γιατί η ανταμοιβή μας στους ουρανούς θα είναι μεγάλη. 

Αγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος

http://agapienxristou.blogspot.gr

...αυτός ο φτωχός, που σου τον δείχνει σχεδόν με το δάκτυλο. Αυτός είναι ο μαθητής του Χριστού...

«Αυτός ο φτωχός φώναζε, κι ο Θεός τον εισάκουσε». Δεν είναι πάντοτε αξιέπαινη η φτώχεια, αλλά η θεληματική, που επιτυγχάνεται σύμφωνα με το σκοπό του Ευαγγελίου. 

Διότι πολλοί είναι φτωχοί ως προς την περιουσία, όμως......έχουν διάθεση πλεονεξίας. Αυτούς δεν τους σώζει η φτώχεια, τους καταδικάζει η διάθεση. Δεν είναι λοιπόν άξιος μακαρισμού πάντοτε ο φτωχός, αλλά εκείνος που περισσότερο από τους θησαυρούς του κόσμου προτίμησε την εντολή του Χριστού. Αυτούς μακαρίζει κι ο Κύριος λέγοντας : « Mακάριοι αυτοί, που είναι φτωχοί στο πνεύμα». Όχι όσοι είναι φτωχοί στην περιουσία, αλλά όσοι προτίμησαν τη φτώχεια της ψυχής. Διότι τίποτε από εκείνα, που γίνονται χωρίς διάθεση είναι άξια μακαρισμού.

Κάθε αρετή, περισσότερο σε αυτή απ’ όλες τις άλλες, είναι γνώρισμα εκείνου, που ενεργεί με τη θέλησή του. Αυτός λοιπόν, λέγει, ο φτωχός φώναξε. Με τη δεικτική αυτή φωνή στρέφει τη σκέψη σου προς τον πτωχεύσαντα και πεινώντα κι όντα γυμνό κατά το Θεό. Αυτός ο φτωχός, που σου τον δείχνει σχεδόν με το δάκτυλο. Αυτός είναι ο μαθητής του Χριστού.

Μ. Βασιλείου. Ομιλ. Στους Ψαλμούς ΛΓ΄

iereasanatolikisekklisias.blogspot.com

Ουδείς αναμάρτητος

Δεν υπάρχει άνθρωπος αναμάρτητος.

Κι αν μου πεις ότι ο τάδε είναι δίκαιος

είναι σπλαχνικός, είναι φλάνθρωπος

Θα συμφωνήσω.

Δεν μπορεί, όμως

Να μην έχει και κάποιο ελάττωμα.

Ή από την κενοδοξία θα νικιέται

Ή από την κακολογία ή από κάτι άλλο.

Ένας κάνει ελεημοσύνες, αλλά δεν είναι αγνός.

Άλλος είναι αγνός, αλλά δεν κάνει ελεημοσύνες.

Ο ένας έχει τη μία αρετή και ο άλλος την άλλη.

Ο Φαρισαίος νήστευε, προσευχόταν

Δεν αδικούσε κανέναν, τηρούσε το νόμο.

Είχε όμως αλαζονεία.

Έτσι καταδικάστηκε από τον Κύριο

Γιατί η αλαζονεία τον ζημίωσε περισσότερο απ`όσο 

θα τον ζημίωναν όλες οι αμαρτίες μαζί .

Δεν υπάρχει λοιπόν άνθρωπος απόλυτα δίκαιος

Απόλυτα ενάρετος

Απόλυτα καθαρός από αμαρτία.

Από την άλλη μεριά, δεν υπάρχει αμαρτωλός άνθρωπος 

που να μην κι ένα μικρό έστω καλό.

Κάποιος λ.χ., κάνει αρπαγές και καταστροφές.

Μερικές φορές, όμως, δείχνει καλοσύνη, 

βοηθάει έναν άνθρωπο, λυπάται για το κακό.

Ποιος ήταν σκληρότερος από τον άρπαγα βασιλιά Αχαάβ;

Και όμως, ακόμα κι αυτός ένιωσε κάποτε συντριβή και κατάνυξη.

Ποιος ήταν χειρότερος από τον φιλάργυρο και προδότη Ιούδα;

Και όμως, ακόμα κι αυτός μετά την προδοσία του, είπε:

''Αμάρτησα, γιατί έστειλα στο θάνατο έναν Αθώο'' ( Ματθ. 27: 4 ).

Στη ζωή αυτή εφαρμόζεται σ`όλους ο νόμος της ανταποδόσεως.

Γι`αυτό οι ενάρετοι δοκιμάζουν θλίψεις.

Γι`αυτό οι άδικοι απολαμβάνουν αγαθά.

Οι πρώτοι τιμωρούνται εδώ για τις λίγες αμαρτίες τους

Κι έτσι δεν θα στερηθούν τον παράδεισο.

Οι δεύτεροι αμείβονται εδώ για τις λίγες καλές τους πράξεις

Και θα τιμωρούνται αιώνια για την πολλή κακία τους.

Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος

http://panagia-ierosolymitissa.blogspot.gr

Άλλο η συμφιλίωση των ανθρώπων, και άλλο η συμφιλίωση των θρησκειών

Άγιος Νικόλαος Αχρίδος

Πολλοί άσχετοι με κάθε πίστη, λένε πως τάχα θέλουν την ένωση όλων των θρησκειών.

«Όλοι θέλομε να δώσει ο Θεός ενότητα πίστεως στον κόσμο. Μα εσείς τα μπερδεύετε τα πράγματα. 

Άλλο η συμφιλίωσις των ανθρώπων, και άλλο η συμφιλίωση των θρησκειών. 

Ο Χριστιανισμός επιβάλλει ν' αγαπάμε με όλη μας την καρδιά τους πάντες, όποια πίστη και αν έχουν! 

Συγχρόνως όμως μας διατάζει να κρατάμε αλώβητη την πίστη μας και τα δόγματά της. Σαν χριστιανοί πρέπει να ελεείτε όλο τον κόσμο, όλους τους ανθρώπους! 

Ακόμη και την ζωή σας να δώσετε γι αυτούς. 

Αλλά τις αλήθειες Του Χριστού δεν έχετε το δικαίωμα να τις θίξετε. 

Γιατί δεν είναι δικές σας. 

Η πίστη Του Χριστού δεν είναι ιδιοκτησία μας να την κάνωμε ο,τι θέλομε»!

(Αγ. Νικολάου Βελιμίροβιτς, «Επιστολές»)

http://panagia-ierosolymitissa.blogspot.gr