Ανοιχτή επιστολή προς την αδελφότητα «Λυδία»

«Λυδία»: Ένα ακόμα δεκανίκι του δεσποτισμού 

και της κακόδοξης Κολυμπαρίου Συνόδου!

Χαίρετε εν Κυρίω, αγαπητοί μου αδελφοί,

Πριν λίγες ημέρες (Πέμπτη 19/10/2017) και ώρα 19:55 σε μια διαδρομή με το αυτοκίνητό μου πάτησα μηχανικά το κουμπί του ραδιοφώνου. Ήταν στη συχνότητα της αδελφότητας Λυδίας.

Προς μεγάλη μου έκπληξη ακούω ότι καλεσμένος ήταν ο αναπληρωτής καθηγητής Θεολογίας της Θεολογικής Σχολής του Α.Π.Θ. κος Ηλίας Ευαγγέλου. 

Το θέμα: «Το Πρόγραμμα Επιμόρφωσης της Δομής Δια Βίου Μάθησης Α.Π.Θ. “Η Αγία και Μεγάλη Σύνοδος της Ορθοδόξου Εκκλησίας: Ιστορικό πλαίσιο- Προκλήσεις-Προοπτικές” που θα πραγματοποιηθεί κατά το χειμερινό εξάμηνο του ακαδημαϊκού έτους 2017-2018».

Ο καθηγητής είπε μεταξύ άλλων, ότι εύχεται, ο λαός να δει το θέμα χωρίς φοβίες και με νηφαλιότητα (λόγια που δηλούν τοποθέτηση). Συμφωνήσατε και ευχαριστήσατε (ως σταθμός δια μέσου της δημοσιογράφου σας) την Θεολογική Σχολή γι’ αυτές τις πρωτοβουλίες.

Αδελφές της αδελφότητας Λυδίας έχω κάποιες απορίες και θα ήθελα σας παρακαλώ να μου τις λύσετε.

Επίσης θα ήταν χρήσιμο οι ορθόδοξες οικογένειες που στέλνουν τα κορίτσια τους στις κατασκηνώσεις σας, να γνωρίζουν τις θέσεις σας σε κάποια σοβαρά –πιστεύω– θέματα.

Με μεγάλο σεβασμό λοιπόν σας απευθύνω τα παρακάτω ερωτήματα:

1. Ένας εκκλησιαστικός ραδιοφωνικός σταθμός ακολουθεί τους κανόνες των υπολοίπων κοσμικών ραδιοφώνων; Δηλαδή επικρατεί ο θρησκευτικός πλουραλισμός και καλείται ο καθείς για να αναπτύξει τη γνώμη του και την ιδεολογία του; Δηλαδή υπάρχει μεθαύριο πιθανότητα να δούμε και κανένα καθηγητή ισλαμικών σπουδών να μας εκθέτει τα των πλανών του;

2. Πρέπει ένα εκκλησιαστικό κανάλι να συμβάλλει με τις εκπομπές του στο σωτηριολογικό έργο της Εκκλησίας ή βάση μιας επίπλαστης δημοκρατίας φιλοξενούνται οι πάντες και εκθέτουν τη γνώμη τους παραπλανώντας τον κόσμο;

3. Οφείλει το κανάλι σας να ελέγχει ποιος είναι ο καθένας ομιλητής και τι πρεσβεύει; 

Εδώ να σας πληροφορήσω ότι ο κύριος καθηγητής που φιλοξενήσατε μάλλον είναι υπέρμαχος του Οικουμενισμού. Κι επειδή είπε ότι ως ακαδημαϊκός οφείλει να αντιμετωπίζει τα πράγματα δίκαια με βάση την αλήθεια, γιατί είναι από αυτούς που στις 29/3//2012 έστειλαν επιστολή προς την Ι. Σύνοδο ψέγοντας τους Μητροπολίτες Πειραιώς και Κυθήρων αλλά και μερικούς άλλους ιεράρχες για την στάση τους απέναντι στην ψευδοσύνοδο του Κολυμπαρίου; Επίσης είναι απ’ αυτούς που υπερψήφισαν την ίδρυση του τμήματος ισλαμικών σπουδών της Θεολογικής σχολής.

4. Πιστεύετε ότι έχει κάτι θετικό να προσφέρει αυτή η Σύνοδος στην σωτηριολογική πορεία της Εκκλησίας και του έθνους; (εκτός βέβαια από την σύμπνοια και υποστήριξη των παπικών και των προτεσταντών).

5. Πιστεύετε ότι η σύνοδος της Κρήτης έχει τα χαρακτηριστικά αγίας Συνόδου και λειτούργησε με τον παραδοσιακό τρόπο των πρότερων Οικουμενικών συνόδων;

6. Ποια είναι η γνώμη σας για τον Πάπα. Είναι επίσκοπος ή αξιοκατάρατος; 

(όπως βοά ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός).

7. Διαθέτουν άλλες ομολογίες μέρος της αληθείας ή όλη η αλήθεια πρεσβεύεται μόνο απ’ την Ορθοδοξία;

8. Υιοθετείται την χρήση μουσικών οργάνων μέσα σε ένα ναό κατά τη λειτουργία;

9. Πρέπει να διδάσκεται στα κατηχητικά και στους κύκλους τους αγιογραφικούς το οικουμενικό πνεύμα; (όπως προτρέπει και η Β´ Βατικάνεια Σύνοδος)

10. Συμφωνείται με αυτά που είπαν για τον οικουμενισμό ο μακαριστός γέροντας Αθανάσιος Μυτιλιναίος, ο μακαριστός γέροντας Γεώργιος Καψάνης, ο άγιος Παϊσιος. ο γέρων Γαβριήλ, ο άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς; (σταματώ εδώ, γιατί τελειωμό δεν έχουν)

11. Πιστεύεται ότι καλώς έπραξε, ότι έπραξε ο άγιος Μάξιμος ο ομολογητής εναντίων ολόκληρης της διοικούσας εκκλησίας της εποχής του;

12. O πατριάρχης Ιωάννης Βέκκος καλώς έπραξε ότι έπραξε για να επιβάλει την τάξη στην εκκλησία και το Άγιον Όρος;

13. Διαφωνείτε με ότι μας προτρέπει ο Άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης περί αιρέσεων; Και για να είμαι πιο συγκεκριμένος:

14. Πρέπει ο λαϊκός να καταδιώκει την αίρεση ή να τα προσπερνάει όλα "Αβρόχοις ποσίν";

15. To δόγμα είναι υπόθεση μόνο των καθηγητάδων;

16. Είναι εγωισμός η πεποίθηση ότι μόνο η Oρθοδοξία κατέχει την αλήθεια; 

Ή ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός μοίρασε από λίγη αλήθεια σε όλες τις ομολογίες;

17. Είναι σωστό αυτό που είπε ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος ότι «Ουδέν ωφελεί βίος ορθός δογμάτων διεστραμμένων» (ΕΠΕ 23, 492 - 494)";

18. Δηλαδή σωζόμαστε μέσα στην αίρεση;

19. Eίχε δίκιο ο γέρων Εφραίμ ο Κατουνακιώτης όταν μας έλεγε ότι "ὁ Οἰκουμενισμός ἔχει πνεῦμα πονηρίας καί κυριαρχεῖται ἀπό ἀκάθαρτα πνεύματα";

20. Συμφωνείτε με τον άγιο Νεκτάριο όταν μας λέει ότι ο Πάπας ξεθεμελίωσε τον Χριστό απ’ την εκκλησία;

21. Oι άγιοί μας είναι αλά καρτ (à la carte) δηλ. σε κάποια πράγματα αποφαίνονται ορθώς και σε κάποια άλλα ζωτικής σημασίας (δόγμα, αίρεση, πλάνη) σφάλουν;

22. Συμφωνείται με τον άγιο Παϊσιο όταν ονόμαζε τον Οικουμενισμό "κουρελού του διαβόλου";

23 Eίναι ένδειξη αγάπης το να ασπαστούμε άλλα δόγματα ως αληθή;

24. Eν κατακλείδι , είναι αίρεση ο οικουμενισμός ή όχι;

25. Συμφωνείται με τους παρακάτω κανόνες;

a. Κανών ΞΕ' τῶν Ἁγ. Ἀποστόλων

"Εἴ τις Κληρικός, ἤ Λαϊκός εἰσέλθοι εἰς συναγωγήν Ἰουδαίων, ἤ αἱρετικῶν προσεύξασθαι, καί καθαιρείσθω, καί ἀφοριζέσθω".

b. Κανών ΟΑ΄ τῶν Ἁγ. Ἀποστόλων:

"Εἴ τις Χριστιανός ἔλαιον ἀπενέγκοι εἰς ἱερόν ἐθνῶν, ἤ εἰς συναγωγήν Ἰουδαίων ἐν ταῖς ἑορταῖς αὐτῶν, ἤ λύχνους ἅπτοι, ἀφοριζέσθω".

c. Κανών ΛΒ' τῆς ἐν Λαοδικείᾳ Τοπικῆς Συνόδου:

"ὅτι οὐ δεῖ αἱρετικῶν εὐλογίας λαμβάνειν, αἵτινες εἰσίν ἀλογίαι μᾶλλον, ἤ εὐλογίαι".

d. Κανών ΛΖ΄ τῆς ἐν Λαοδικείᾳ Τοπικῆς Συνόδου:

"ὅτι οὐ δεῖ παρά τῶν Ἰουδαίων ἤ αἱρετικῶν τά πεμπόμενα ἑορταστικά λαμβάνειν, μηδέ συνεορτάζει αὐτοῖς".

e. Κανών ΛΓ' τῆς ἐν Λαοδικείᾳ Τοπικῆς Συνόδου:

"ὅτι οὐ δεῖ αἱρετικοῖς ἤ σχισματικοῖς συνεύχεσθαι".

26. To ιερό πηδάλιο είναι δυνητικό ή υποχρεωτικό;

27. Είστε υπέρ της ιδρύσεως του τμήματος ισλαμικών σπουδών στο Α.Π.Θ.;

28. Το κοράνι είναι ιερό βιβλίο;

29. Kι αν όχι, ένας ορθόδοξος χριστιανός λαϊκός ή ιεράρχης δύναται να το μοιράζει από ευγένεια κι αδελφοσύνη σε αλλόθρησκους;

30. Πρέπει ο ορθόδοξος χριστιανός να προσέχει σε ποια κατασκήνωση στέλνει τα παιδιά του; Nα δίνει βαρύτητα στη γραμμή και τα πιστεύω της, ορμώμενος απ’ τα λόγια του Ευαγγελίου: “τυφλὸς δὲ τυφλὸν ἐὰν ὁδηγῇ, ἀμφότεροι εἰς βόθυνον πεσοῦνται” 

(Ματθ. 15,14 );

Αυτά και άλλα πολλά θα ήθελα να σας ρωτήσω.

Η απάντησή σας όμως έστω και σε δύο–τρία απ’ αυτά θα μου λύσει τις καίριες απορίες. Ελπίζω να μην επιβεβαιωθούν οι φόβοι και οι ανησυχίες μου.

Και δεν πιστεύω ότι ο μακαριστός γέροντας π. Θεόφιλος Ζησόπουλος, θα άφηνε κάποια ανησυχητική παρακαταθήκη.

Την ευχή του να έχουμε.

*Αριστείδης Π. Δασκαλάκης

Μηχ.Μηχανικός Α.Π.Θ.

Μηχανικός Πληροφορικής - Αναλυτής Συστημάτων

Σύμβουλος Συστημάτων Διαχείρισης Ποιότητας

Σύμβουλος Συστημάτων EIB

adaskala@meng.auth.gr

ardaskalakis@yahoo.com

Τηλ. +306974027442

http://agonasax.blogspot.gr/

Τὸ πνεῦμα τῆς Ἀποστασίας στοὺς ἐσχάτους καιροὺς κατὰ τὴν ἑρμηνεία τοῦ Ἁγίου Ἐπισκόπου Θεοφάνους τοῦ Ἐγκλείστου

Ο Απόστολος ὁμιλεῖ σαφῶς περὶ τῆς Ἀποστασίας, ἡ ὁποία θὰ συμβῆ στὶς ἔσχατες ἡμέρες, πρὶν ἀπὸ τὴν Δευτέρα Παρουσία τοῦ Κυρίου. Περὶ αὐτῆς ἀναφέρεται καὶ σὲ ἄλλες Ἐπιστολές του. Στὴν Πρώτη πρὸς Τιμόθεον γράφει: «Τὸ δὲ Πνεῦμα ῥητῶς λέγει ὅτι ἐν ὑστέροις καιροῖς ἀποστήσονταί τινες τῆς πίστεως, προσέχοντες πνεύμασι πλάνοις καὶ διδασκαλίαις δαιμονίων» (Α’ Τιμ. δ’ 1). Ὁμοίως γράφει ὁ αὐτὸς στὴν Β’ Τιμ. γ’ 1 καὶ ὁ Ἅγιος Ἀπόστολος Πέτρος στὴν Β’ Πέτρ. γ’ 1.

Ὁ Ἅγιος Ἀπόστολος Ἰούδας μαρτυρεῖ, ὅτι ὅλοι οἱ Ἀπόστολοι ὡμίλησαν περὶ αὐτοῦ μὲ τὸν ἴδιο τρόπο: «Μνήσθητε τῶν ρημάτων τῶν προειρημένων ὑπὸ τῶν ἀποστόλων καὶ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὅτι ἔλεγον ὑμῖν ὅτι ἐν ἐσχάτῳ χρόνῳ ἔσονται ἐμπαῖκται κατὰ τὰς ἑαυτῶν ἐπιθυμίας πορευόμενοι τῶν ἀσεβειῶν. Οὗτοί εἰσιν οἱ ἀποδιορίζοντες, ψυχικοί, Πνεῦμα μὴ ἔχοντες» (Ἰούδ. 17—19).

Καὶ ὁ ἴδιος ὁ Κύριος προεῖπε, ὅτι στὸ τέλος τοῦ κόσμου «πολλοὶ ψευδοπροφῆται ἐγερθήσονται καὶ πλανήσουσι πολλούς, καὶ διὰ τὸ πληθυνθῆναι τὴν ἀνομίαν ψυγήσεται ἡ ἀγάπη τῶν πολλῶν» (Ματθ. κδ’ 11—12), καὶ ὅτι ὅταν θὰ ἔλθη «ἆρα εὑρήσει τὴν πίστιν ἐπὶ τῆς γῆς;» (Λουκ. ιη’ 8).

Σύμφωνα μὲ αὐτὲς τὶς διαβεβαιώσεις, διαγράφεται στὸν νοῦ μας μία ἐντελῶς ἀπογοητευτικὴ εἰκόνα τῆς ἠθικοθρησκευτικῆς καταστάσεως τῶν ἀνθρώπων τοῦ ἐσχάτου καιροῦ. Τὸ Εὐαγγέλιο θὰ εἶναι γνωστὸ σὲ ὅλους. Καὶ ἕνα μὲν μέρος τοῦ κόσμου θὰ μείνη στὴν ἀπιστία, τὸ ἄλλο δὲ μέρος θὰ δημιουργήση κυρίως αἱρέσεις, ποὺ δὲν θὰ ἀκολουθοῦν τὴν θεοπαράδοτη διδασκαλία καὶ θὰ κτίζουν μία δική τους πίστι βασισμένη στὴν δική τους φαντασία, ἄν καὶ [φαινομενικὰ στηριγμένη] στὴν βάσι τῶν λόγων τῆς Ἁγίας Γραφῆς.

Αὐτὲς οἱ αὐτο-επινοημένες πίστεις θὰ γίνωνται ἀναρίθμητες. Τὴν ἀρχή τους ἔθεσε ὁ Πάπας. Συνέχισαν τὸ ἔργο του ὁ Λούθηρος καὶ ὁ Καλβῖνος. Τὸ θεμέλιο, τὸ ὁποῖο ἔθεσαν αὐτοί, τὴν προσωπικὴ δηλαδὴ ἐπίτευξι τῆς πίστεως μόνον ἐπὶ τῆς Γραφῆς, ἔδωσε ἰσχυρὴ ὤθησι γιὰ τὴν ἐπινόησι πίστεων.

Καὶ τώρα [δεύτερο μισὸ τοῦ ΙΘ’ αἰ.] ὑπάρχουν πάρα πολλὲς Ὁμολογίες, οἱ ὁποῖες θὰ γίνουν περισσότερες. Κάθε κράτος θὰ ἔχη τὴν δική του πίστι, ὕστερα κάθε νομός, κάθε πόλις καὶ στὸ τέλος πιθανὸν κάθε μυαλὸ θὰ ἔχη τὴν δική του ὁμολογία. Διότι ὅταν οἱ ἄνθρωποι δὲν δέχωνται τὴν θεοπαράδοτη πίστι, φτιάχνουν τὴν δική τους, διαφορετικὰ δὲν γίνεται.

Καὶ ὅλοι θὰ ὀνομάζωνται «Χριστιανοί». Ἕνα μόνον μέρος θὰ κρατήση τὴν γνήσια πίστι, ὅπως τὴν παρέδωσαν οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι καὶ τὴν διατηρεῖ ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία. Ἀλλὰ καὶ ἀπὸ αὐτοὺς οἱ περισσότεροι θὰ εἶναι Ὀρθόδοξοι μόνον κατ΄ ὄνομα. Στὴν καρδιά τους ὅμως δὲν θὰ ἔχουν τὴν τάξι (κατάστασι/διάθεσι), τὴν ὁποίαν ἀπαιτεῖ ἡ πίστις, διότι θὰ ἔχουν ἀγαπήσει τὸν παρόντα αἰῶνα. Αὐτὸς θὰ εἶναι ὁ εὐρύτατος χῶρος τῆς ἀποστασίας.

Παντοῦ θὰ εἶναι ἀκουστὸ τὸ ὄνομα Χριστιανός. Παντοῦ θὰ ὑπάρχουν Ναοὶ καὶ ἱερὲς Ἀκολουθίες τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλὰ ὅλα αὐτὰ θὰ εἶναι μόνον στὴν ἐπιφάνεια. Ἐντὸς αὐτῶν θὰ ὑπάρχη τελεία ἀποστασία. Στὸ ἔδαφος αὐτὸ θὰ γεννηθῆ καὶ θὰ αὐξηθῆ ὁ Ἀντίχριστος, μὲ τὸ πνεῦμα τῆς ἐπιφανειακότητος, χωρὶς τὴν οὐσία τοῦ πράγματος.

(...) ΔΕΝ θὰ τοποθετήσουν τὴν εἰκόνα τοῦ Θηρίου καὶ στοὺς ναούς; Ἐννοεῖται, ὅτι ἐφ΄ ὅσον θὰ γίνη εὐρυτάτη ἀποστασία ἀπὸ τὸν Χριστιανισμό, μαζὶ μὲ τοὺς Χριστιανοὺς θὰ καταλάβουν καὶ τοὺς ναούς, ὥστε σὲ αὐτοὺς θὰ εἶναι ἀδύνατον πλέον νὰ παραμείνη ἡ τάξις καὶ ἡ κατάστασις τῶν Χριστιανῶν. Ἑπομένως, θὰ τοποθετήσουν κάτι νέο, σύμφωνα μὲ τὸ πνεῦμα τοῦ νέου θεοῦ. Καὶ πρῶτα ἀπ΄ ὅλα τοῦτο σημαίνει τὴν ἐνθρόνισι τοῦ Ἀντιχρίστου στὸν ναό. Ὅπου αὐτὸς θὰ ἐμφανισθῆ προσωπικῶς, ἐκεῖ καὶ θὰ ἐνθρονισθῆ σὰν θεός.

«Μή τις ὑμᾶς ἐξαπατήσῃ κατὰ μηδένα τρόπον, ὅτι ἐὰν μὴ ἔλθῃ

ἡ ἀποστασία πρῶτον καὶ ἀποκαλυφθῇ ὁ ἄνθρωπος τῆς ἁμαρτίας, ὁ υἱὸς τῆς ἀπωλείας, ὁ ἀντικείμενος καὶ ὑπεραιρόμενος ἐπὶ πάντα λεγόμενον Θεὸν ἤ σέβασμα, ὥστε αὐτὸν εἰς τὸν ναὸν τοῦ Θεοῦ καθίσαι, ἀποδεικνύντα ἑαυτὸν ὅτι ἐστὶ Θεός»

(Β’ Θεσ. β’ 3—4)

(*) Μετάφρασις ἀπὸ τὸ ρωσικὸ πρωτότυπο: Ἐπισκόπου Θεοφάνους, Ἑρμνηνεία Ἐπιστολῶν Ἁγίου Ἀποστόλου Παύλου Πρὸς Φιλιππησίους καὶ Θεσσαλονικεῖς Α’ καὶ Β’, β’ ἔκδοσις, Μόσχα 1895, σελ. 491-492, 497.

http://apantaortodoxias.blogspot.gr

Ανοικτή Επιστολή: ΔΙΑΚΟΠΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ-ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ πιστών από τον Μητρόπολίτη Βεροίας Παντελεήμων

Προς τον : Μητροπολίτη Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας

ΔΙΑΚΟΠΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ-ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ

Επίσκοπε Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας, κ. Παντελεήμων.

Εδώ και δεκαετίες, εσείς και οι υπόλοιποι Επίσκοποι της Εκκλησίας της Ελλάδος, διατηρείτε εκκλησιαστική κοινωνία και αποδίδετε μιαν «άτιμον τιμήν», στον πατριάρχη ΚΠόλεως κ. Βαρθολομαίο Αρχοντώνη. Έναν άνθρωπο, βλάσφημο της Θειας Οικονομίας, των Αγίων Πατέρων και των Αγίων Συνόδων, που - «γυμνή τη κεφαλή» - ρημάζει ανενό-χλητος τον αμπελώνα του Κυρίου.

Εδώ και δεκαετίες, εσείς και η Ιεραρχία, τιμάτε τον κ. Βαρθολομαίο και τον προβάλλετε ως πρότυπο και «ευλογία» για τους πιστούς. Είναι πλέον βέβαιο, οτι και ο Άρειος να ήταν πατριάρχης, ή ο Νεστόριος, ή ο Βέκκος, ή ο Καλέκας, το ίδιο θα κάνατε, αφού ο κ. Βαρθο-λομαίος τους εκπροσωπεί όλους παντί σθένει, ξεθάβοντας τα μελανά τους πτώματα και λιτανεύοντάς τα, στις ψυχές των Ορθοδόξων. 

Οι Επίσκοποι και σχεδόν όλος ο κλήρος, πάσχοντες από έλλειψη Πίστεως, αναπαύεστε επευλογούντες την επέλαση της νοθείας και διαστρέβλωσης του κηρύγματος του Εσταυ-ρωμένου Χριστού, χάριν των φίλων-λύκων, που εισχώρησαν στην Εκκλησία Του. Δεν πήγατε βέβαια στη Σύνοδο της Κρήτης, αλλά την επομένη πανηγυρίσατε με τον κ. Βαρθο-λομαίο εδώ στη Βέροια, αποδεικνύοντας την συμπόρευση σας -για άλλη μια φορά- με αυτόν. Τι και εάν σας επισκεφθήκαμε στο επισκοπείο, εκφράζοντάς σας τις ανησυχίες και την αγανάκτηση μας -ουκ ολίγες φορές- , για τον κατήφορο του κ. Βαρθολομαίου, τι και αν αποστείλαμε εκείνη την γνωστή επιστολή προς τον ίδιο τον σκανδαλοποιό Πατριάρχη, πριν από δυόμιση χρόνια, όπου του συστήναμε να επιστρέψει στην Ορθόδοξη Παράδοση, εσείς αντί να αφυπνιστείτε και να προβληματιστείτε γιατί το ποίμνιο σας ξεσηκώθηκε, φροντίσατε στις συνάξεις των ιερέων να μας καταγγείλετε με διάφορους χαρακτηρισμούς και πικρόχολα σχόλια για αυτή την Ορθόδοξη μαρτυρία μας. Έτσι διατρανώσατε την αφοσίωση σας προς τον αρχιοικουμενιστή προϊστάμενο σας κ. Βαρθολομαίο, αδιαφορώντας για το ποίμνιο που σας εμπιστεύθηκε ο Κύριος και Θεός μας.

Προσκαλείτε στην Μητρόπολη μας, τιμάτε και προβάλλετε κακοδόξους Οικουμενιστές Επισκόπους, που σαν αλλόθρησκοι κηρύττουν βδελυρές εκκλησιολογίες, μεταπατερικές θεολογίες, αλλόκοτες ερμηνείες και καινοφανείς αερολογίες. Συμβάλλετε στην καθιέρωση μιας άλλης, καταστροφικής Πίστης, -μιας και δεν καταδικάσατε τις αποφάσεις της Ψευδο-συνόδου της Κρήτης- και όχι αυτής που παραλάβατε και ούτε φυσικά αυτής που ταχθήκατε κατά την χειροτονία σας να υπερασπισθείτε.

Οι Επίσκοποι και σχεδόν όλος ο κλήρος, γίνατε αδιάφοροι, επειδή αργεί το δικαστήριο και καθυστερούν οι ευθύνες και δεν ήρθε ακόμα ο Κριτής. 

Είπατε: «αργεί ο Κύριος μου»[1] και σκορπάτε την περιουσία Του – τις ψυχές – που σας εμπιστεύτηκε. Υποκρίνεστε ότι φροντίζετε το ποίμνιο στις πολλές του ανάγκες, τώρα όμως που ήρθε η αρκούδα της αίρεσης (ο αντίχριστος Οικουμενισμός), την αφήνετε να το κατασπαράζει απολαμβάνοντας την στενή φιλία σας με τον…αρκουδιάρη.

Οι Ιεράρχες, ως άλλοι Βαβυλώνιοι, αποδέχθηκαν για άλλη μια φορά, μιαρά δόγματα. Αναγνώρισαν στην Κρήτη ότι δεν υπάρχουν αιρέσεις και όλες οι κακοδοξίες καθοδηγούνται από το Άγιο Πνεύμα, όπως κάνανε και πριν χρόνια στο Πόρτο Αλέγκρε . 

Μοιράστηκε μάλιστα για το σκοπό αυτό και το απαράδεκτο κείμενο της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου «Προς τον λαό», όπου έγινε προσπάθεια να καθησυχάσουν το ποίμνιο, θεωρώντας το «άβουλο ον». Πρόκειται δηλαδή για ένα κείμενο ψεύδους, ντροπής και παραπλάνησης του λαού, όπου οι Επίσκοποι συναινούν μπροστά σε τόσο ολοφάνερα ψεύδη, «Θεόν μη φοβούμενοι» και «ανθρώπους μη εντρεπόμενοι», και στο τέλος για να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα, χρησιμοποιούν και το γνωστό και μη εξαιρετέο, «έχουν γνώση οι φύλακες». Αλλά τα ψέματα τελείωσαν οριστικά!

Το μαύρο δεν μπορεί να ονομάζεται πλέον άσπρο, και το πικρό δεν μπορεί να ονομάζεται γλυκό, γιατί έτσι συμφέρει σε μια Ιεραρχία απροσδιορίστου Πίστεως. 

«Οικοδομήσατε πύργον και ποιήσατε εαυτοίς όνομα»[2] .Οι μεθύοντες τον οίνο της υπερηφανείας. Μας φέρατε καινούριο Ευαγγέλιο. «Εγκαταλείπομεν -αυτήν την Ιεραρχία-, ότι ήγγικεν εις ουρανόν το κρίμα αυτής»[3]

Παύουμε λοιπόν να σας αναγνωρίζουμε ως Ποιμένα μας και «τρόπων μέτοχο» των Αγίων Αποστόλων, μιας και θα συνεχίσετε να βρίσκεστε σε εκκλησιαστική κοινωνία με τον πρωτεργάτη της παναίρεσης του αντίχριστου Οικουμενισμού και πνευματικό σας προϊ-στάμενο κ. Βαρθολομαίο Αρχαντώνη, έχοντας την βεβαιότητα που μας δίνει η Ορθόδοξη διδασκαλία, ότι έτσι θα γλιτώσουμε από την συναρίθμησή μας με όσους ο Κύριος, οι Άγιοι Ομολογητές, οι Αγίες Σύνοδοι και οι Ιεροί Κανόνες καταδίκασαν ως κοινωνούντες με τους κακοδόξους.

Διακόπτουμε κάθε εκκλησιαστική κοινωνία με αυτούς που δικαιώνουν έργω και λόγω ή σιωπηρά τους Αρείους, τους Νεστορίους, τους Βέκκους, τους Καλέκες, τους Μητροφάνηδες και ακολουθούμε την δύσκολη και τεθλιμμένη οδό των αποτειχισθέντων Αγίων και Θεοφό-ρων Πατέρων μας, Αθανασίου του Μεγάλου, Γρηγορίου του Θεολόγου, Μαξίμου του Ομο-λογητού, Ιωάννου του Δαμασκηνού, Μελετίου του Γαλησιώτου, Γρηγορίου του Παλαμά και Μάρκου του Ευγενικού, ο οποίος όπως καλά θα γνωρίζετε έλεγε, «Είμαι πεπεισμένος ότι όσον απομακρύνομαι από τούτου [του Πατριάρχη Μητροφάνη] και από τους τοιούτους [τους λατινόφρονες], τόσον προσεγγίζω προς τον Θεό και προς τους Αγίους, και όσον χωρίζομαι από αυτούς [τους λατινόφρονες] τόσον περισσότερο ενούμαι με την αλήθειαν»[4]

Σαφή εντολή μας δίνει ο Κύριος μας : «Αλλοτρίω δε [σ.σ.ποιμένα] ου μη ακολουθήσωσιν, αλλά φεύξονται από αυτού, ότι ουκ οίδασι των αλλοτρίων την φωνήν»[5]. Και οι Απόστολοι και οι Σύνοδοι και οι Άγιοι, να ξεχωρίσουμε τους εαυτούς μας από τα άτιμα σκεύη [τους ψευδοδιδάσκαλους][6], μας ορίζουν.

«Εάν ο επίσκοπος ή ο πρεσβύτερος, οι όντες οφθαλμοί της Εκκλησίας κακώς αναστρέφονται και σκανδαλίζωσι τον λαόν, χρη αυτούς εκβάλλεσθαι. Συμφέρον γαρ εστίν άνευ αυτών συναρθροίζεσθε εις ευκτήριον οίκον, ή μετ’ αυτούς εμβληθείναι ως μετά Άννα και Καϊάφα εις την γέεναν του πυρός», ερμηνεύει ο Μέγας Αθανάσιος[7].

«…εάν τις την Πίστιν Θεού εν κακή διδασκαλία φθείρη, υπέρ ης Ιησούς Χριστός εσταυρώθη; ο τοιούτος ρυπαρός γενόμενος, εις το πυρ το άσβεστον χωρήσει, ομοίως και ο ακούων αοτού»[8] , προειδοποιεί ο άγιος Ιγνάτιος ο Θεοφόρος.

«Κάθε κληρικό του οποίου η πίστις, οι λόγοι και τα έργα δεν συμφωνούν με τις διδασκα-λίες των Αγίων Πατέρων, να τον αποστρεφόμεθα και να τον μισούμε ως δαίμονα έστω κι αν ανασταίνει νεκρούς και κάνει άλλα μύρια θαύματα»[9], επιτάσσει ο Αγ. Συμεών.

«Όχι μόνο αν κάποιοι λένε συνολικά αντίθετα πράγματα που ανατρέπουν τα πάντα, αλλά και το παραμικρό αντίθετο να διδάξουν, να είναι αναθεματισμένοι»[10], ορίζει ο Ιερός Χρυσόστομος.

Λοιπόν, «Αποσχίσθητε εκ μέσου των ανδρών τούτων (κακοδόξων), ίνα μη συναπόλησθε αυτοίς»[11].

Κύριε Παντελεήμων, μη σας ξεγελούν τα τερπνά του κόσμου τούτου, ούτε τα χειροφιλή-ματα των ανθρώπων, ούτε οι πολλές «ευλάβειες» προς το πρόσωπό σας. Εκείνη τη φρικτή ώρα, δεν θα έχετε απέναντι σας κάποιο Συνοδικό δικαστήριο με φίλους και συλλειτουργούς στη σύνθεσή του, αλλά τα εκατομμύρια των Αγίων ομολογητών, που μαρτύρησαν για αυτά, που εσείς οι Επίσκοποι ξεπουλάτε δωρεάν.

Η ψευδοσύνοδος του Κολυμπαρίου Κρήτης άνοιξε το δρόμο δια της εκκλησιολογικής πλέον αποδοχής στην κοινωνία με την αίρεση και συνεπώς κινδυνεύει άμεσα η σωτηρία μας. Εμείς παραμένοντας σταθεροί και αμετακίνητοι στην «άπαξ παραδοθείση τοις Αγίοις Πίστει» [12], στο «επόμενοι τοις Αγίοις Πατράσι» [13]και ακολουθώντας το παράδειγμα του Άτλαντα της Ορθοδοξίας Αγίου Μάρκου του Ευγενικού, σας διατρανώνουμε και λέμε : «Όσο απομακρυνόμαστε από τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο και την Ψευδοσύνοδο της Κρή-της, τόσο ενωνόμαστε με τον Θεό».

«Τοις κοινωνούσιν εν γνώσει [τοις αιρετικοίς], ανάθεμα». Ζ΄ Οικουμενική Σύνοδος.

Για τη ΦΩΝΗ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΛΑΪΚΩΝ,

οι διακόπτοντες την εκκλησιαστική κοινωνία :

Γκαζγκάζης Βασίλειος Κότσιφα Ευδοξία

Γκαζγκάζη Μαρία Ντόβας Βασίλειος

Γουλτίδης Αλέξανδρος Ορφανίδης Γεώργιος

Διαμαντόπουλος Γρηγόριος Παπαδοπούλου Δέσποινα

Διαμαντοπούλου Μαρία Σαμλίδης Αντώνιος

Καραβασιλειάδης Ιάκωβος Σαμλίδου Μαρία

Καραβασιλειάδου Αραβέλλα Τσιαρτσή Ελισάβετ 

[1] Λουκ. Ιβ’ 48 

[2] Γεν.α΄4 

[3] Ιερ.να΄9 

[4] Αγ. Μάρκου Ευγενικού. Απολογία ρηθείσα επί τη τελευτή αυτού αυτοσχεδίως, PG 160,536-537 

[5] Ιω.ι΄5 

[6] Β Τιμ. β΄17 

[7] P.G.33,35 

[8] Βλέπε Σ2,Επιστ.Προς Εφεσίους 267 σελ. 

[9] Αγ.Συμεών ο νέος Θεολόγος,Λόγος ΣΤ’ 

[10] Ερμηνεία Εις τους Γαλάτας. 

[11] Διαταγαί των Αγ. Αποστόλων, βιβλ.ΣΤ΄,Περί σχισμάτων 

[12] Ιούδα 3 

[13] Δ΄Οικουμενική Σύνοδος

http://opaidagogos.blogspot.gr/

Για την σύγχυση και τον αποπροσανατολισμό που επιχειρείται κατά της Αποτειχίσεως

«Στοχευμένη καὶ συντονισμένη προσπάθεια 

κατὰ τῆς Ἀποτειχίσεως»!

Γράφει ὁ Λαυρέντιος Ντετζιόρτζιο

Πολὺ προβληματίστηκα ἐὰν ἔπρεπε νὰ δημοσιοποιήσω τὰ ὅσα ἀκολουθοῦν, ἀναλογιζόμενος ἐὰν ἡ μαρτυρία μου θὰ ὠφελοῦσε ἢ θὰ ἔβλαπτε τὸν ἀγῶνα μας κατὰ τῆς παναιρέσεως τοῦ διαχριστιανικοῦ καὶ συγκρητιστικοῦ Οἰκουμενισμοῦ, καὶ τὴν Ἀποτείχισή μας ἀπὸ τοὺς αἱρετικοὺς κι αἱρετίζοντες ἐπισκόπους καὶ τοὺς κοινωνοῦντες μετ’ αὐτῶν. Ὡστόσο βλέπω ὅλο καὶ πιὸ καθαρὰ ὅτι ἀπὸ τὴν ὥρα ποὺ —μετὰ τὴν Κολυμπάρειο ληστρικὴ καὶ ψευδεπίγραφη σύνοδο— μερικοὶ ἱερεῖς καὶ ἁγιορεῖτες προέβησαν στὴν Ἀποτείχισή τους, ἐκτυλίσσεται —μὲ πρόσχημα τὸ ἡμερολογιακὸ ζήτημα— μία στοχευμένη καὶ συντονισμένη προσπάθεια κατὰ τῆς Ἀποτειχίσεως τῶν νεοημερολογιτῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν, ἔναντι τῆς ὁποίας δὲν μᾶς ἐπιτρέπεται νὰ σιωποῦμε καὶ ν’ ἀδρανοῦμε.

Μάλιστα αὐτὴ τὴν ἐκστρατεία ἔχουν ἀναλάβει ἐργολαβικὰ νὰ στηρίξουν καὶ νὰ προβάλουν γνωστὰ κι ἐπίσημα ἱστολόγια τῶν παλαιοημερολογιτῶν στὸ διαδίκτυο, ἐπιστρατεύοντας μάλιστα ἐγκαθέτους σχολιαστὲς ποὺ θρασυδείλως καὶ χωρὶς ἴχνος θεολογικοῦ λόγου καὶ ὀρθοδόξου πνευματικότητος μετέρχονται ἐκτὸς τῶν ὕβρεων καὶ ἀπειλὲς βίας κατὰ νεοημερολογιτῶν διαχειριστῶν ἱστολογίων!... Εἶναι δὲ χαρακτηριστικὸ ὅτι οἱ ἐκ τοῦ παλαιοῦ ἡμερολογίου ἐκστρατεύοντες καὶ οἱ ὑπὲρ αὐτοῦ προμαχοῦντες δὲν κατεδίκασαν αὐτὲς τὶς ὕβρεις καὶ ἀπειλὲς βίας, δίδοντας τὴν ἐντύπωση ὅτι ὄχι μόνον τὶς ἐγκρίνουν ἀλλὰ καὶ ὅτι τὶς ὑποδαυλίζουν!!!

Ἀλλὰ καὶ ἔνιοι ἐκ τῶν καλοπροαιρέτων σχολιαστῶν, ἐπηρεασμένοι ἀπὸ τὴν παναιρετικὴ οἰκουμενιστικὴ προπαγάνδα τῆς στείρας ἀγαπολογίας καὶ τῆς ἀπροϋποθέτου ἑνωσιολογίας, καλοῦν σὲ εἰρήνευση καὶ καταλλαγὴ καὶ «νὰ τὰ βροῦμε» μέσω κάποιας συνάξεως μεταξὺ τῶν Πατέρων. Ἀλλὰ ἡ πραγματικὴ ἀγάπη εἶναι μόνον ἡ ἐν Χριστῷ ἀγάπη ποὺ ἀδιαιρέτως ὑπάρχει μετὰ τῆς ἀποκεκαλυμμένης ἀληθείας Του· καὶ ἡ πραγματικὴ ἑνότητα ὑπάρχει εἰς τὴν ἑνότητα τῆς Πίστεως. Ἄνευ τούτων οὔτε ἀγάπη καὶ ἑνότητα οὔτε εἰρήνη καὶ καταλλαγὴ ὑπάρχουν. Ἐκεῖ ποὺ ἔχουν φτάσει τὰ πράγματα εἶναι ἔγκλημα νὰ σπρώξουμε τὰ προβλήματα κάτω ἀπὸ τὸ χαλί, νὰ κάνουμε ὅτι δὲν βλέπουμε καὶ ὅτι δὲν ἀκοῦμε. Τὸ σπυρὶ πρέπει νὰ σπάσει γιὰ νὰ θεραπευτεῖ ἡ νοσοῦσα κατάσταση· καὶ θὰ σπάσει. Κι αὐτὸ δὲν πρέπει νὰ γίνει «μεταξὺ τῶν Πατέρων» μόνον.

Βρισκόμαστε σὲ φοβερὴ πρωτοφανὴ κι ἐμπερίστατη κατάσταση, ὅπου ἡ ἐμπιστοσύνη στοὺς ρασοφόρους πατέρες καὶ μοναχοὺς ὡς αὐθεντίες ἔχει κλονιστεῖ· κανεὶς πλέον δὲν μπορεῖ νὰ λογίζεται «ἅγιος» ἢ ἅγιος, ἀλάθητος καὶ αὐθεντία καὶ ὑπεράνω ἐλέγχου. Γι’ αὐτὸ ὅ,τι εἶναι νὰ διευθετηθεῖ πρέπει νὰ διευθετηθεῖ φανερὰ καὶ μὲ διαφάνεια στὴν Κληρικολαϊκὴ Συνέλευση, ὅπου κανεὶς δὲν εἶναι ἀρχηγός, γιατὶ στὴν Ἐκκλησία Του ὁ Κύριος καὶ Θεός μας Ἰησοῦς Χριστὸς εἶναι ὁ Μέγας Ἀρχιερεύς μας καὶ ὁ μόνος Ἀρχηγός μας μὲ βοηθούς Του τὴν Ὑπεραγία Θεοτόκο καὶ Στρατηγὸ τῶν ἀγώνων μας, τοὺς ἁγίους καὶ θεοφόρους Πατέρες μας, τοὺς φίλους Του· μὲ «ἐργαλεῖα» τους τὸ ἱερὸ Εὐαγγέλιο, τὴν ἱερὰ Παράδοση, τὴν ἁγιοΠατερικὴ διδασκαλία καὶ πράξη, τὶς ἁγίες οἰκουμενικὲς καὶ τοπικὲς Συνόδους, τοὺς ἱεροὺς Κανόνες· καὶ τὴν πεμπτουσία ὅλων αὐτῶν, τὴν χάρη καὶ τὴ εὐλογία Του καὶ τὴν φώτιση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ποιόν ἄλλον ἀρχηγὸ μποροῦμε ν’ ἀναζητοῦμε; Ποιούς ἄλλους στρατηγοὺς καὶ ἀξιωματικοὺς θέλουμε; Ποιά ἄλλα ὅπλα καὶ πυρομαχικὰ ἀναζητοῦμε; Τὸ μόνο ποὺ μᾶς λείπει εἶναι ἡ Πίστη ἑνὸς ἑκάστου ἐξ ἡμῶν στὸν Δημιουργὸ καὶ Πλάστη μας κι ἡ ἐξ αὐτῆς παρουσία μας καὶ ἡ συμμετοχή μας· ἀλλὰ αὐτὰ εἶναι ἡ δική μας συνεισφορὰ στὸ θέλημά Του καὶ εἰς τὴν ἐπὶ τοῦ Σταυροῦ θυσία Του γιὰ τὴν διὰ τοῦ αἵματός Του ἐξαγορά μας καὶ τὸν ἀγῶνα εἰς τὸν ὁποῖον μᾶς κάλεσε γιὰ τὴν σωτηρία μας εἰς τὴν ἐπουράνιο Βασιλεία τοῦ ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ μας!!! Ἰδοὺ λοιπὸν στάδιον λαμπρὸν γιὰ ὅλους μας, στάδιον ἀγώνων ἀλλὰ καὶ πνευματικῆς μεθέξεως!... 

Συκοφαντεῖται ὁ π. Εὐθύμιος Τρικαμηνᾶς· ποὺ μὲ βιβλία καὶ ὁμιλίες καὶ ἀρθρογραφία ἀνέδειξε στὶς ἡμέρες μας, ἐκ τῆς ἱερᾶς Παραδόσεως κι ἐκ τῆς διαχρονικῆς Ἐκκλησίας μας, τὴν Ἀποτείχιση ὡς τὴν ἁγιοΠατερικῶς ἐνδεδειγμένη καὶ ἱεροΚανονικῶς ἐπιβαλλομένη στάση τῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν ἐν καιρῷ αἱρέσεως. Κι ἀκόμη συκοφαντοῦνται ὅλοι ἐκεῖνοι ποὺ ἐδῶ καὶ εἴκοσι τουλάχιστον χρόνια σηκώνουν τὸν Σταυρὸ τοῦ ἀντὶ-οἰκουμενιστικοῦ Ἀγῶνος καὶ τῆς Ἀποτειχίσεως· ὄχι μὲ χαρτοπόλεμο καὶ δημόσιες σχέσεις, ἀλλὰ συνδυάζοντας τὸν λόγο μὲ τὴν πράξη, ὑφιστάμενοι μάλιστα πραγματικὸ διωγμό, ποὺ δὲν ἔλαβε δημοσιότητα στὰ ἐλεγχόμενα ἀπὸ τὸν οἰκουμενισμὸ ἢ τὴν ἐμπάθεια «ὀρθόδοξα» ἱστολόγια, νεοημερολογήτικα καὶ παλαιοημερολογήτικα!...

● Μὲ καθαίρεση «τιμωρεῖται» ὁ π. Εὐθύμιος· γιὰ τὸν ὁποῖον ὁ π. Θεόδωρος Ζήσης, ποὺ ἀργότερα μετεστράφη σὲ πολέμιο τῆς Ἀποτειχίσεως καὶ τοῦ π. Εὐθυμίου —γιὰ νὰ καταλήξει προσφάτως σὲ μίαν «ἀποτείχιση» ἀντὶ-Πατερικὴ καὶ ἀντὶ-ἱεροΚανονική!!!— σὲ ὁμιλία του στὸν Βόλο (25 Ἰανουαρίου 2007) εἶπε:

«Ἡ ἀποψινή μας παρουσία ἐδῶ καὶ ἡ δική μου καὶ τῶν Θεσσαλονικέων ἀδελφῶν, ἰδίᾳ τῶν Ἀγιαντωνιτῶν, σὺν τοῖς ἄλλοις, εἶναι καὶ μία συμπαράσταση πρὸς τὸν ταλαιπωρούμενο ἀδελφὸ καὶ πατέρα, πρὸς τὸν ἀδίκως τιμωρηθέντα π. Εὐθύμιο Τρικαμηνᾶ, ὁ ὁποῖος ἐτόλμησε καὶ ἐσήκωσε μόνος ἐπὶ ἔτη τὸ ‟βάρος τῆς ἡμέραςˮ, τὸ βάρος τῆς ἀντιπαραθέσεως μὲ τὸν Οἰκουμενισμὸ καὶ τοὺς Οἰκουμενιστὰς Ἐπισκόπους.Νὰ ἀφυπνήσουμε τὸ κοιμώμενο λόγῳ ἀγνοίας ὀρθόδοξο ποίμνιο»!... (www.zoiforos.gr, 14 Μαΐου 2013).

● Μὲ ἀφορισμοὺς καὶ λοιδορίες, διασυρμοὺς κι ἐξευτελισμούς, ἄδικες κατηγορίες καὶ δίκες, ὅπου καταδικάσθηκαν, διώκονται οἱ λαϊκοὶ γιὰ τοὺς 

ἀγῶνες τους κατὰ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, κατὰ τῶν λατινοφρόνων καὶ οἰκουμενιστῶν· μεθοδεύσεις ποὺ ἔχουν τεράστιες καὶ καταστροφικὲς συνέπειες γι’ αὐτοὺς σὲ οἰκογενειακό, κοινωνικὸ κι ἐπαγγελματικὸ-οἰκονομικὸ ἐπίπεδο.

Ὡς ἐκ τούτου μόνον ἀπὸ τοὺς ἀδιαφόρους καὶ ἀπόντες τῶν ἀγώνων μποροῦν νὰ κατηγορηθοῦν πλειάδα Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν ὅτι εἶναι ἀσφαλεῖς στὰ σαλόνια τους καὶ πίσω ἀπὸ τὰ πληκτρολόγιά τους. Διότι μόνον ἀδιάφοροι κι ἀπόντες, ποὺ μάλιστα διακαῶς ἐπιθυμοῦν νὰ καταστοῦν ἀρχηγοὶ καὶ στρατηγοὶ κι ἐμφανίζονται ὡς αὐθεντίες, μποροῦν νὰ προκύπτουν τόσο συμπλεγματικοί· ἀκριβῶς λόγω τῆς σκανδαλώδους ἀδιαφορίας τους καὶ ἀπουσίας τους ἀπὸ τοὺς ἀγῶνες κατὰ τῆς αἱρέσεως καὶ τῶν αἱρετικῶν, λόγω τῆς ἀδικαιολογήτου ὀλιγωρίας τους ἐπὶ σειρὰν πολλῶν ἐτῶν, ἐνίων ἐξ αὐτῶν δὲ κι ἐπὶ δεκαετιῶν!!!

Αὐτοὶ οἱ λαϊκοί, ποὺ —χωρὶς νὰ καιροσκοποῦν καὶ χωρὶς νὰ ἔχουν ἐξασφαλίσει μεγάλους χρηματοδότες καὶ ὑψηλὲς δημόσιες σχέσεις, προκειμένου ν’ «ἀποτειχιστοῦν»— μὲ τὴν καθοδήγηση του καὶ σὲ συνεργασία μὲ τὸν π. Εὐθύμιο σήκωσαν στὶς πλάτες τους τὸν ἀγῶνα ὅλα αὐτὰ τὰ χρόνια. Μὲ γνωστότερο κι ἀναγνωρισιμότερο τὸν ἀδελφό μας Σημάτη Παναγιώτη, ἀλλὰ καὶ τοὺς πρόσφατα ἀποτειχισθέντας Ἰωάννη Ρίζο καὶ Ἀδαμάντιο Τσακίρογλου, ποὺ ἐν ἀπολύτῳ ἀληθείᾳ κι ἐν Χριστῷ παρρησίᾳ τόλμησαν νὰ ἐνημερώσουν τὸν πιστὸ λαὸ τοῦ Θεοῦ γιὰ τὰ ἀνιέρως τεκταινόμενα ὑπὸ τὸ πρόσχημα τοῦ ἡμερολογίου.

Σήμερα αὐτοὶ καὶ ἄλλοι λαϊκοὶ ἀπαξιώνονται καὶ καθυβρίζονται καὶ καταγγέλλονται ὡς αἱρετικοί!!! ἀπὸ τοὺς «νεοαποτειχισμένους» ἁγιορεῖτες, οἱ ὁποῖοι μέχρι πρότινος ἦσαν στὴν αἵρεση καὶ μνημόνευαν καὶ κοινωνοῦσαν μὲ τοὺς αἱρετικοὺς λατινόφρονες καὶ οἰκουμενιστὲς ἐπισκόπους!... Ἀκόμη ὁ μολυσμὸς δὲν ἔχει φύγει ἀπὸ τὰ χείλη τους κι ἀπὸ τὴν ψυχή τους!!! Κι ὅμως, ἀντὶ ὅπως ἔπρεπε μὲ συστολὴ καὶ συναίσθηση καὶ μετάνοια νὰ ἑνωθοῦν καὶ νὰ συσσωματωθοῦν μὲ τοὺς προϋπάρχοντες αὐτῶν ἀποτειχισμένους —δημιουργώντας ἕνα ἀρραγὲς καὶ συνεχῶς διευρυνόμενο μέτωπο τῆς Ἁγίας Ὀρθοδοξίας μας— μέσα σὲ λίγους μῆνες μὲ παχυλὸ ἐγωϊσμὸ καὶ ἰδιοτελῆ ἔπαρση, μὲ δεσποτοκρατικὴ ἀλαζονεία καὶ γεροντοκρατικὴ οἴηση, σκοπίμως καὶ ὀργανωμένα δρῶντες —διὰ τῶν ἐπιτηδείων μεθόδων τῆς πολυγλωσσίας καὶ τῆς πολυπροσωπίας καὶ τῆς ἀμφισημίας, καὶ τεχνηέντως ἐπικαλούμενοι τὸν ὅποιον «διωγμό» τους, θολώνοντας τὰ νερὰ καὶ τοιουτοτρόπως ἐξαπατώντας τὸν πιστὸ λαὸ τοῦ Θεοῦ, ποὺ σέβεται τὸ τιμημένο ράσο καὶ μὲ ἀπαντοχὴ προσδοκᾶ στὸ Ἅγιον Ὄρος τῶν ἁγίων καὶ τῶν μαρτύρων— ἀνακάτεψαν τὰ πάντα καὶ τοὺς πάντες κι ἔφεραν τὴν Ἀποτείχιση σ’ ἐκεῖνο τὸ σημεῖο συγχύσεως κι ἀποπροσανατολισμοῦ, ἀπὸ τὸ ὁποῖο μόνον οἱ λατινόφρονες καὶ οἱ παναιρετικοὶ οἰκουμενιστὲς ὠφελοῦνται κι ἐπιχαίρουν.

Ἀποφάσισα νὰ μιλήσω, ὅταν διάβασα τὸ κατάπτυστο κείμενο «Ἀπαντήσεις ἐπὶ ἐκκλησιολογικῶν ζητημάτων περὶ τῆς ἱερᾶς ἀποτειχίσεως», τὴν ὁποίαν ἐδημοσίευσε δίκην συνόδου ἡ «τρόϊκα» τῶν μοναχοῦ Σάββα Λαυριώτου, ἱερομονάχου Χαρίτωνος Ἁγιορείτου καὶ μοναχοῦ Ἐπιφανίου Καψαλιώτου, καπηλευομένη τὸ Ἅγιον Ὄρος καὶ τοὺς ἐσχάτως ἀποτειχισμένους Ἁγιορεῖτες Γέροντες καὶ Πατέρες· ἀκριβῶς αὐτοὺς ποὺ ἀρνήθηκαν νὰ τὸ ὑπογράψουν. Μάλιστα, ὅταν ὁ Γέρων Γαβριὴλ ἀρνήθηκε νὰ τὸ ὑπογράψει ὁ μον. Ἐπιφάνιος τοῦ μίλησε σκαιῶς καὶ ἀπειλητικῶς!... Ἀντιλήφθηκα πλέον, πέραν πάσης ἀμφιβολίας, ὅτι ἡ «τρόϊκα» δὲν ἐκπροσωπεῖ τοὺς ἀποτειχισμένους Ἁγιορεῖτες Πατέρες, οὔτε τοὺς Ἁγίους καὶ τοὺς Μάρτυρες τοῦ Ἁγίου Ὄρους, ἀλλὰ μόνον τοὺς ἑαυτούς των κι ἐκείνους ποὺ ἐκ τοῦ σκότους εὑρίσκονται ὄπισθεν αὐτῶν.

Ἔτσι, χωρὶς φόβο καὶ πάθος ἀλλὰ μὲ ἐν Χριστῷ παρρησίᾳ, καταθέτω τὴν μαρτυρία μου. Γιὰ τὴν ἀκρίβεια μίαν ἐκ τῶν μαρτυριῶν μου, τὴν πιὸ πρόσφατη, διότι σὲ προσεχὲς περισσότερο ἐκτενὲς κειμενό μου διαλαμβάνονται πολλὲς περὶ προσώπων καὶ καταστάσεων μαρτυρίες.

Σὲ τηλεφωνικὴ ἐπικοινωνία ποὺ εἶχα μὲ τὸν ἐν Χριστῷ ἀδελφό μας Κωνσταντῖνο Νάσιο (Κ.Ν.), ποὺ ἔγινε τὴν Τρίτη, 3 Ὀκτ. 2017, ὧρα 14:46 καὶ διήρκεσε 19:06΄ —σχετικὰ μὲ τὸν ἰδιωτικὸ ἱερὸ ναὸ τοῦ Ἁγίου Βουκούλου, ποὺ εὑρίσκεται ἐντὸς τοῦ ἰδιοκτήτου οἰκοπέδου του ὅπου καὶ ἡ κατοικία του στὸ Μουζάκι Καρδίτσης, ὁ ὁποῖος ναὸς ἐπαπειλεῖτο παρανόμως καὶ αὐθαιρέτως ἀπὸ τὸν Θεσσαλιώτιδος καὶ Φαναριοφερσάλων κ. Ἄνθη [Τιμόθεο] μὲ «σφράγισμα» καὶ «κατάσχεσή» του, ἐπειδὴ ἐλειτουργοῦσε ἐκεῖ ὁ ἱερομόναχος π. Σεραφεὶμ χωρὶς νὰ τὸν μνημονεύει, ὡς αἱρετικὸ ὄντα καὶ κοινωνοῦντα μετὰ τοῦ αἱρεσιάρχου Κωνσταντινουπόλεως κ. Ἀρχοντώνη [Βαρθολομαίου]— μοῦ ἀνέφερε ὅτι:

Κατόπιν συμβουλῆς τοῦ π. Σταύρου Βαΐου (γιὰ τὴν ὁποίαν μοῦ εἶχε ξαναμιλήσει), καὶ τοῦ ἱερομονάχου Χαρίτωνος Καψαλιώτου —παρευρισκομένου ἐκείνη τὴν ὥρα παρὰ τὸ πλευρὸ τοῦ Κ.Ν., συνακροωμένου δὲ τῆς συνομιλίας μας καὶ παρεμβαίνοντος ὑποβάλλοντας στὸν Κ.Ν. ἔνιες ἀπαντήσεις του κατὰ τὴν συνομιλία μας— θὰ ἐδήλωνε στὴν πολεοδομία τὸν ὡς ἄνω ἱερὸ ναὸ ὡς ἀκολουθοῦντα καὶ ἀνήκοντα εἰς τὸ παλαιὸ ἡμερολόγιο/ἑορτολόγιο. Παραθεωρώντας τὶς εἰσηγήσεις ἐμοῦ καὶ συμβουλὲς ἄλλων ἀδελφῶν —μάλιστα νομικῶν καὶ ἀποτειχισμένων καὶ ἰδιοκτητῶν ἱερῶν ναῶν, ποὺ ἐπὶ πολλὰ ἔτη λειτουργοῦν μὴ μνημόνευοντες τῶν ἐπιχωρίων ἐπισκόπων ὡς αἱρετικῶν ὄντων, χωρὶς νὰ ἐνοχληθοῦν ἢ ἀπειληθοῦν ὑπ’ αὐτῶν— ὅτι τὸ μόνο ποὺ ἔπρεπε νὰ κάνει ἦταν προβεῖ σὲ δήλωση Ἀποτειχίσεως ἀπὸ τὸν δεσπότη τῆς Καρδίτσης καὶ νὰ τοῦ τὴν κοινοποιήσει ἐξωδίκως. Ἔτσι θ’ ἀφαιροῦσε ἀπὸ αὐτὸν κάθε «δικαίωμα» καὶ δυνατότητα νὰ πράξει τι ἐναντίον τοῦ Ἁγίου Βουκόλου.

Σὲ παρατήρησή μου ὅτι ἐὰν προέβαινε σὲ αὐτὴ τὴν δήλωση, τότε θὰ ἔπρεπε καὶ νὰ λειτουργεῖ μὲ τὸ παλαιὸ ἡμερολόγιο, ὁ Κ.Ν. ἐντόνως μὲ διαβεβαίωσε ὅτι θὰ ἐδήλωνε μὲν τὸν ἱερὸ ναὸ ὡς παλαιοημερολογίτικο, ἀλλὰ θὰ λειτουργοῦσε μὲ τὸ νέο ἡμερολόγιο. Τοῦ εἶπα ὅτι ἐὰν συνέβαινε αὐτό, ἀκριβῶς τότε θὰ εἶχε πρόβλημα μὲ τὴν πολεοδομία, ποὺ θὰ μποροῦσε νὰ τὸν κατηγορήσει ὅτι ἄλλαξε τὴν δεδηλωμένη χρήση τοῦ ἀκινήτου καὶ θὰ ὑποστεῖ τὶς συνέπειες. Σὲ αὐτὸ τὸ σημεῖο παρενέβη ὁ π. Χαρίτων, λέγοντας στὸν Κ.Ν. ὅτι πράγματι θὰ ἦταν ὑποχρεωμένος νὰ λειτουργεῖ μὲ τὸπαλαιὸ ἡμερολόγιο. Τότε εὐθέως ἐρώτησα τὸν Κ.Ν. ἐὰν ἀποφάσισε νὰ προσχωρήσει στὸ παλαιὸ ἡμερολόγιο. Μοῦ ἀπήντησε ἀμέσως κι εὐθαρσῶς, ὄχι! Ἁπλῶς θὰ ἔκανε αὐτὴ τὴν δήλωση γιὰ ν’ ἀποφύγει τὸν δεσπότη τῆς Καρδίτσης. Ὁ π. Χαρίτων ἐπέμενε ὅτι θὰ ἔπρεπε νὰ λειτουργεῖ μὲ τὸ παλαιό! Καὶ ὁ Κ.Ν., μπερδεμένος μεταξὺ ἐμοῦ κι ἐκείνου, μοῦ ἔδωσε στὸν π. Χαρίτωνα στὸ τηλέφωνο γιὰ νὰ μιλήσουμε ἄμεσα.

Ἀπὸ τὴν ἀρχὴ τῆς συνομιλίας μας ὁ π. Χαρίτων ἦτο ἐπιθετικὸς κι ἀπαξιωτικός.

(α) Στὴν ἔνστασή μου ὅτι καὶ ἄλλοι ἀδελφοὶ ἔχουν ἰδιοκτήτους ἱεροὺς ναοὺς ὅπου ἀπὸ πολλὰ χρόνια δὲν μνημονεύονται οἱ ἐπιχώριοι ἐπίσκοποι χωρὶς νὰ τοὺς ἀπειλήσει κανεὶς μὲ κλείσιμο καὶ «κατάσχεση» τοῦ ναοῦ, μοῦ ἀπήντησε ὅτι αὐτὸ τὸ δικαίωμα τὸ ἔχουν κι ἁπλῶς ἐκεῖνοι δὲν τὸ χρησιμοποίησαν, ἐνῶ ὁ Καρδίτσης φέρεται διατεθειμένος νὰ τὸ ἐφαρμόσει. Τοῦ ἐπεσήμανα ὅτι λαθεύει, διότι αὐτὸ μπορεῖ νὰ συμβεῖ μόνον (α) σὲ ναοὺς ποὺ ἔχουν λάβει ἄδεια ἀπὸ τὴν περὶ ναοδομίας ὑπηρεσία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος διὰ τῆς ἀνακλήσεώς της, ἀλλὰ ὁ Ἅγιος Βουκόλος δὲν ἔχει ζητήσει τέτοιαν ἄδεια, καὶ (β) ὅταν συμβαίνουν ἀνομίες, ὅπως παγκάρι κ.ἄ., ἀλλὰ ὄχι γιὰ τὴν Ἀποτείχιση τοῦ ἰδιοκτήτη ἀπὸ τὸν ἐπίσκοπο γιὰ λόγους Πίστεως, ποὺ γίνεται νομίμως βάσει τοῦ ιε΄ Κανόνος τῆς ΑΒ Συνόδου ἐπὶ Μεγάλου Φωτίου.

(β) Μοῦ εἶπε:

«Τί σᾶς πειράζει νὰ λειτουργεῖ ὁ ναὸς μὲ τὸ παλαιὸ ἑορτολόγιο, ἐφ’ ὅσον δὲν θὰ ἀνήκει σὲ παράταξη παλαιοημερογιτῶν; Μπορεῖτε νὰ ἐκκλησιαζόσαστε σ’ ἐμᾶς. Ἐμεῖς δὲν ἔχουμε μαζί σας πρόβλημα, ἐσεῖς οἱ νεοημερολογίτες ἔχετε πρόβλημα μαζί μας».

Τὸν ἐρώτησα ἐὰν θὰ ἔχουμε κοινωνία μεταξύ μας, ἐὰν θὰ ἔχουμε κοινὸ ποτήριο. Μοῦ ἀπήντησε στερεοτύπως:

«Μπορεῖτε νὰ ἐκκλησιαζόσαστε σ’ ἐμᾶς».

Τὸν ξαναρώτησα καὶ μοῦ ἀπήντησε τὸ ἴδιο. Ἀπέφυγε τὴν ἐρώτησή μου καὶ δὲν μοῦ εἶπε ἐὰν θὰ ἔχουμε κοινωνία μεταξύ μας, δηλαδὴ κοινὸ ποτήριο. Ὅμως ἡ πρακτικὴ τῶν ἀκολουθούντων τὸ παλαιὸ ἡμερολόγιο/ἑορτολόγιο ἀποτειχισμένων ἱερέων (π. Σταῦρος, π. Γεώργιος) εἶναι νὰ μὴν κοινωνοῦν τοὺς νεοημερολογίτες, ἀλλὰ τοὺς ἀντιμετωπίζουν ὡς κατηχουμένους, δηλαδὴ ὡς ἀβαπτίστους!!!

(γ) Ἐπέμεινε ὅτι ἡ Ἀποτείχιση χωρὶς προσχώρηση στὸ παλαιὸ ἡμερολόγιο δὲν εἶναι Ἀποτείχιση, καὶ ὅτι οἱ νεοημερολογίτες ἀποτειχισμένοι βρίσκονται ἀκόμα στὴν αἵρεση καὶ εἶναι αἱρετικοί. Ἀντέτεινα ὅτι τὸ ἡμερολόγιο δὲν εἶναι θεολογικὸ/δογματικὸ θέμα ἀλλὰ ζήτημα ἐκκλησιαστικῆς τάξεως καὶ ὡς ἐκ τούτου δὲν ἀφορᾶ στὴν Ἀποτείχισή μας ἀπὸ τοὺς λατινόφρονες καὶ οἰκουμενιστὲς ὥστε νὰ μᾶς διαιρεῖ.

Ἀπήντησε ὅτι εἶναι καὶ θεολογικὸ θέμα, μάλιστα ἡ πρώτη πράξη τοῦ Οἰκουμενισμοῦ κατὰ τῆς Ὀρθοδοξίας, ἀναπτύσσοντας τὴν γνωστὴ ἡμερολατρικὴ ἐπιχειρηματολογία τῶν παλαιοημερολογιτῶν... Ἄλλωστε τὸ ἄρτι κυκλοφορηθὲν βιβλίο τοῦ π. Χαρίτωνος, «Τὸ Ἅγιον Ὄρος καὶ ἡ διαχρονική του στάση ἔναντι τῶν αἱρέσεων», διαπνέεται ἀπὸ παρόμοιες ἰδέες ὡς πρὸς τὸ ἡμερολόγιο, βρίθει δὲ σχετικῶν ἀναφορῶν κι ἐπιχειρημάτων, ποὺ βεβαιώνουν τοῦ λόγου τὸ ἀληθές!!!

(δ) Τοῦ εἶπα ὅτι μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο θὰ ταυτιστεῖ ἡ Ἀποτείχιση μὲ τὸ παλαιὸ ἡμερολόγιο κι ἔτσι κανεὶς πλέον ἐκ τοῦ νέου ἡμερολογίου δὲν θὰ μᾶς ἀκούει καὶ δὲν θὰ προχωρεῖ στὴν Ἀποτείχισή του, κι ἔτσι ὁ ἀντὶ-οἰκουμενιστικὸς ἀγῶνας μας θὰ καταστεῖ πλήρως ἀναποτελεσματικὸς καὶ θὰ σβήσει. Διότι θὰ μετατοπίζαμε τὸ κέντρο βάρους ἀπὸ τὴν αἵρεση στὸ ἡμερολόγιο καὶ ὅλοι θὰ μᾶς ἀντιμετωπίζαν ὡς παλαιοημερολογίτες· ἄλλωστε κανείς, ἐκτὸς τῶν ἰδίων, δὲν ἀντιλαμβάνεται τοὺς παλαιοημερολογίτες ὡς ἀντὶ-οἰκουμενιστές, παρὰ μόνον ὡς σχισματικούς!...

Προέβαλα τὴν θέση ὅτι πρέπει τόσο οἱ νεοημερολογίτες ν’ ἀποτειχιστοῦμε ἀπὸ τοὺς αἱρετικοὺς ἐπισκόπους μας ὅσο καὶ οἱ παλαιοημερολογίτες ν’ ἀποτειχιστοῦν ἀπὸ τὶς παρατάξεις τους, παραμένοντας οἱ μὲν καὶ οἱ δὲ στὸ ἡμερολόγιο ποὺ τοὺς ἀναπαύει, ἀλλὰ ἔχοντας ἑνότητα καὶ κοινωνία μεταξύ μας, συμπαράταξη καὶ κοινοὺς ἀγῶνες.

Καθὼς ἔλεγα αὐτὰ ὁ π. Χαρίτων μὲ διέκοπτε λέγοντας ἐπανειλλημμένως, ὅτι:

«Αὐτὰ εἶναι οἱ τρέλες ποὺ λέει ὁ Τρικαμηνᾶς».

Ἀναφερόμενος δὲ στὸν π. Εὐθύμιο Τρικαμηνᾶ οὐδεμία φορὰ τὸν ἀνέφερε ὡς πατέρα ἢ γέροντα, ἐνῶ ἡ φωνή του εἶχε ἔνταση, περιφρονητικὸ καὶ ἀπαξιωτικὸ τόνο!...

(ε) Τελικῶς μοῦ ἐπιτέθηκε προσωπικῶς, λέγοντας μου ὅτι ὡς νεοημερολογίτης δὲν εἶμαι ἀποτειχισμένος, ὅτι βρίσκομαι ἀκόμη στὴν αἵρεση καὶ εἶμαι αἱρετικός, κατηγορώντας ἐμένα καὶ ὅσους ἀκολουθοῦμε «τὸν Τρικαμηνᾶ στὶς τρέλες» του.

(στ) Βλέποντας ὅτι ἡ συζήτηση ὀξυνόταν διέκοψα τὴν ἐπικοινωνία μας, λέγοντάς του:

«Πάτερ λυπᾶμαι, ἀλλὰ δὲν θέλω νὰ συνεχίσουμε τὴν συζήτηση. Γίνεστε ἐπιθετικὸς κι αἰχμηρός. Ἐγὼ σᾶς μιλῶ μὲ σεβασμὸ καὶ πολλὴν ἀγάπη. Ὡστόσο κι ἐγὼ κατάλαβα πολὺ καλά, κι ἐσεῖς γνωρίζετε καλύτερα τὶ ἀκριβῶς συμβαίνει. Χαίρετε».

Ἔτσι κι ἐκεῖ τελείωσε ἡ συνομιλία μας.

Ὁ Κ.Ν. μοῦ εἶχε πεῖ ὅτι ἐκείνη τὴν ἡμέρα, ὥρα 18:00, εἶχε διοργανώσει στὸ σπίτι του μίαν σύναξη γιὰ νὰ μιλήσει ὁ π. Χαρίτων σὲ Καρδιτσιῶτες ἀδελφούς μας ποὺ ἔχουν ἀποτειχιστεῖ ἢ σκέφτονται ν’ ἀποτειχιστοῦν, καὶ μὲ εἶχε καλέσει σὲ αὐτήν. Κατόπιν τοῦ ἀνωτέρω τηλεφωνήματος ἔκρινα ὅτι δὲν ἔπρεπε νὰ πάω, διότι πολὺ φοβόμουν ὅτι θ’ ἀντιδικούσαμε καὶ πάλι μὲ τὸν π. Χαρίτωνα, σκανδαλίζοντας τοὺς ἀδελφούς μας. Ἔτσι δὲν γνωρίζω ὡς αὐτήκοος τί ἀκριβῶς εἰπώθηκε σὲ αὐτήν.

Ὁ Κ.Ν. μοῦ εἶπε ὅτι δὲν μίλησε γιὰ τὸ ἡμερολόγιο. Ἀλλὰ ὑπάρχει ἀνηρτημένη μαρτυρία ἀπὸ τὸν Σχολιαστὴ «Γιῶργο», ποὺ καταθέτει ὅτι ὁ π. Χαρίτων σὲ αὐτὴ τὴν συνάντηση ἀπέτρεψε νεοημερολογίτη ν’ ἀποτειχιστεῖ ἐὰν ταυτοχρόνως δὲν προσχωροῦσε στὸ παλαιὸ ἡμερολόγιο.

Θεωρῶ καὶ τὶς δύο πληροφορίες, τοῦ Κ.Ν. καὶ τοῦ «Γιώργου», ἐξ ἴσου ἀξιόπιστες· διότι ὁ π. Χαρίτων μπορεῖ νὰ μὴν μίλησε στὴν σύναξη γιὰ τὸ ἡμερολόγιο, ἀλλὰ ἀπέτρεψε τὴν ἀποτείχιση σὲ κατ’ ἰδίαν συζήτηση· τὸ ἕνα δὲν ἀποκλείει τὸ ἄλλο· ἔχοντας μάλιστα τὴν ἀνωτέρω ἐμπειρία σὲ αὐτὸ τὸ συμπέρασμα καταλήγω!...

Ἐκ τῶν προηγηθέντων βασίμως συμπεραίνω, ἐκ τῶν λόγων καὶ τῶν κειμένων καὶ τῶν ἔργων τους, ὅτι ἡ «τρόϊκα» τῶν ἁγιορειτῶν κι ἔνιοι τῶν «νεοαποτειχισθέντων» μὲ προεξάρχοντα τὸν π. Παΐσιο Παπαδόπουλο (Πτολεμαΐδα), ἐπιδιώκουν νὰ ἐσπείρουν τὴν σύγχυση καὶ τὸν ἀποπροσανατολισμὸ καὶ τὴν διάλυση εἰς τοὺς ἐκ τῶν αἱρετικῶν κι αἱρετιζόντων ἐπισκόπων καὶ τοὺς μετ’ αὐτῶν κοινωνούντων ἀποτειχισθέντες καὶ ἀποτειχιζομένους Ὀρθοδόξους Χριστιανοὺς τοῦ νέου ἡμερολογίου. Κατὰ τὴν ἄποψή μου τελοῦν ἐν διατεταγμένῃ ὑπηρεσίᾳ· ἄλλα λέγοντας ὁ ἕνας κι ἄλλα κάνοντας ὁ ἄλλος, ἀναλόγως τοῦ ἀκροατηρίου τους καὶ τῆς περιστάσεως, ὁπωσδήποτε ὅμως μὴ ἀποκαλύπτοντες ἐξ ἀρχῆς τὰ πιστεύματά τους καὶ τὶς προθέσεις τους. Θέλησαν νὰ ἐκμεταλλευτοῦν τὴν δεσποτικὴ ἀπειλὴ κατὰ τοῦ ἱεροῦ ναοῦ τοῦ Ἁγίου Βουκόλου στὸ Μαυρομάτι Καρδίτης, προσπαθώντας νὰ πείσουν τὸν Κ.Ν. ὅτι μόνος τρόπος προστασίας του ἦταν ἡ προσχώρησή του στὸ παλαιὸ ἡμερολόγιο, ὁδηγώντας τον ἔτσι —παρὰ τὸ φρόνημά του καὶ τὴν θέλησή του— στὸ παλαιὸ ἡμερολόγιο.

Τελικῶς ὁ Κ.Ν., μὲ τὴν εὐλογία τοῦ Κυρίου καὶ τὴν φώτιση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, διὰ πρεσβειῶν τῆς ὑπεραγίας Θεοτόκου καὶ Στρατηγοῦ τῶν ἀγώνων μας, δι’ εὐχῶν τῶν ἁγίων καὶ θεοφόρων Πατέρων μας καὶ ἰδιαιτέρως τοῦ Ἁγίου Βουκόλου, δὲν τοὺς ἤκουσε κι ἔπραξε τὸ δέον γενέσθαι. Διεκήρυξε ὡς νεοημερολογίτης τὴν ἀποτείχισή του ἀπὸ τὸν αἱρετικὸ ἐπίσκοπο Θεσσαλιώτιδος καὶ Φαναριοφερσάλων κ. Ἄνθη [Τιμόθεο], τὴν ὁποίαν δι’ ἐξωδίκου τοῦ ἀπέστειλε καὶ τὴν δημοσίευσε στὸ διαδίκτυο.

Ἀλλὰ δὲν μπορῶ νὰ μὴν ἀναφερθῶ στὸ παράδειγμα ποὺ μὲ τὴν στάση του —στάση ζωῆς ἄοκνη κι ἀκάματη ἀπὸ τὴν νεότητά του ἕως τὰ γεράματά του— μᾶς δίνει ὁ ἀφιερωμένος στὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ ἀδελφός μας Κωνσταντῖνος Νάσιος· καὶ ὄχι μόνον αὐτός, ἀλλὰ καὶ ὁ ἀδελφός μας Δημήτριος, οἰκογενειάρχης ἄνθρωπος μὲ παιδιὰ καὶ μὲ ὑποχρεώσεις ὄντας. Ἐνῶ ἐμεῖς ἀντιδικοῦμε μεταξύ μας, ἐνίοτε μὲ διαπρύσια κείμενα καὶ λόγια, ἐκεῖνοι ὡς συνεπῆ καὶ συνετὰ μέλη τῆς Ἐκκλησίας μας ἀγωνίζονται στὰ ἔμπεδα τῶν μαχῶν, εὑρισκόμενοι στὶς πρῶτες γραμμὲς τῶν ἀγώνων μας. Λ.χ. πρωτοστατοῦν αὐτὲς τὶς ἡμέρες στὶς κινητοποιήσεις τῶν ἐλαχίστων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν κατὰ τῆς αἰσχρὰς καὶ βλασφήμου κατὰ τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ μας Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου θεατρικῆς παραστάσεως στὴν Θεσσαλονίκη, ἀλλὰ καὶ στὶς κινητοποιήσεις στὴν Ἀθήνα κατὰ τοῦ θεομάχου καὶ χριστομάχου κι ἐκκλησιομάχου πλέον μαθήματος τῶν θρησκευτικῶν καὶ τοῦ προσυλλητισμοῦ καὶ τῆς μυήσεως τῶν Ἑλληνοπαίδων, τῶν παιδιῶν μας, ἐξ ἁπαλῶν ὀνύχων μάλιστα στὶς γενετήσιες διαστροφὲς καὶ κάθε εἴδους ἀνωμαλίες μέσα στὰ ἴδια τὰ σχολιά τους!!!... Σὲ αὐτὰ τὰ ἔμπεδα τῶν μαχῶν ὅμως δὲν εὑρισκόμεθα κι ἐμεῖς ποὺ ἀντιδικοῦμε· τουλάχιστον ὅσοι ἀπὸ ἐμᾶς μποροῦμε. Κι ἐκεῖ, στὶς ἐπάλξεις τῶν ἀγώνων, βρίσκονται πλάϊ-πλάϊ ἀπὸ κοινοῦ λοιδορούμενοι καὶ διασυρόμενοι ὡς «μέλη παραεκκλησιαστικῶν ὀργανώσεων», ἀλλὰ καὶ κακοποιούμενοι ἀπὸ τὴν Ἀστυνομία καὶ συρόμενοι στὰ δικαστήρια ἁπλοὶ καὶ «ἁπλοϊκοί» νεοημερολογίτες καὶ παλαιοημερογίτες· ποὺ μεταξύ τους διαφωνοῦν καὶ συγκρούονται μὲν στὰ λόγια, ἀλλὰ ἐκ τῶν πραγμάτων —δηλαδὴ τὴν εὐλογία καὶ τὴν οἰκονομία τοῦ Κυρίου!!!— συμπαρατάσσονται καὶ ἀπὸ κοινοῦ ἀγωνίζονται στὶς τάπιες καὶ στὰ μετερίζια τῆς Πίστεως!!! Αὐτὸ εἶναι τὸ μεγαλεῖο τῆς Ρωμῃοσύνης· αὐτὸ εἶναι τὸ ρωμαίϊκο φιλότιμο· αὐτὸς εἶναι ὁ αὐθεντικὸς Ἕλληνας Ὀρθόδοξος Χριστιανός!...

Παραδειγματιζόμενοι, λοιπόν, ἀπὸ τοὺς ἀξίους ἀδελφούς μας, ἂς καταλάβουμε ἐπὶ τέλους ὅλοι μας ποῦ βρίσκεται ἡ ἑνότητα τῆς Πίστεώς μας κι ἂς ἐνεργήσουμε τὰ δέοντα!... Βεβαίως ὄχι στὰ ἡμερολόγια, ἀλλὰ ναὶ στὴν Πίστη καὶ στὴν μαρτυρία καὶ στὸ μαρτύριο!!!

Ζεῖ Κύριος ὁ Θεός μας.

Δροσερὸ Τρικάλων, 21 Ὀκτ. 2017

Λαυρέντιος Ντετζιόρτιο

https://paterikiparadosi.blogspot.gr

ΛΥΣΣΑΞΑΝ ΟΙ ΣΚΟΤΕΙΝΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ – ΒΛΑΣΦΗΜΟ ΘΕΑΤΡΟ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

ΕΛΛΗΝΕΣ Μη λησμονειτε: οτι εξ αφορμης & μιας μονο βλασφημιας μπορει να καταστραφη μια οικογενεια, μια συνοικια, μια πολη, ενα νησι, μια ολοκληρη χωρα. 

Διοτι ολοι οσοι ακουουν τον βλασφημο και δεν διαμαρτυρονται ολοι ειναι ενοχοι. 

Κατα τον ιερο Χρυσοστομον η βλασφημια αποτελει κοινον δημοσιο εγκλημα

Τί κάνουν οἱ δεσποτάδες τῆς Θεσσαλονικῆς, 

που θεωροῦνται φύλακες;

ΛΥΣΣΑΞΑΝ ΟΙ ΣΚΟΤΕΙΝΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ

ΒΛΑΣΦΗΜΟ ΘΕΑΤΡΟ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 

ΠΟΥ ΠΡΟΣΒΑΛΕΙ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΙΣΤΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ 

ΕΛΛΗΝΕΣ! Μὴ βλασφημεῖτε. Μὴ μολύνετε τὸν ἀέρα μὲ τὴν φρικτὴ βλασφημία. Μὴ προκαλεῖτε τοὺς κεραυνοὺς τῆς Θεϊκῆς ὀργῆς ποὺ πέφτουν στὴν χώρα τῶν ἀσεβῶν.

Μὴ λησμονεῖτε ὅτι ἐξ ἀφορμῆς καὶ μιᾶς μόνον βλασφημίας μπορεῖ νὰ καταστραφῆ μία οἰκογένεια, μία συνοικία, μία πόλις, ἑνα νησι, μία ὁλόκληρη χώρα. Διότι ὅλοι ὅσοι ἀκούουν τὸν βλάσφημο καὶ δὲν διαμαρτύρονται ὅλοι εἶνε ἔνοχοι. Κατὰ τὸν ἱερὸν Χρυσόστομον ἡ βλασφημία ἀποτελεῖ κοινὸν δημόσιον ἔγκλημα.

Οἱ βλασφήμιες αργά ή γρήγορα γυρίζουν στα κεφάλια των βλασφήμων.

Αν πῆς ἡλίθιους τους ηθοποιούς, που συνεργάζονται με τις σκοτεινες δυνάμεις και πετροβολώντας τον Χριστό συλλαμβάνεσαι. Αν βλασφημήσης τον Χριστὸ, τον τίμιο Σταυρό, την μητέρα και προστάτη τοῦ κόσμου προστατεύεσαι ὰπό την ὰστυνομία και χειροκροτήσαι!!!

Στο thestival.gr, λίγο πριν την έναρξη της βλάσφημης παραστάσεως ο πρωταγωνιστής Γιώργος Χρανιώτης, είπε: «Είναι περισσότερο αστείο να υπάρχουν αυτήν τη στιγμή κάποιοι άνθρωποι, οι οποίοι εμποδίζουν την τέλεση μίας παράστασης.

Βρέ αναίσθητε, «παλληκαρά» και βλάσφημε, βρίσε την μάνα και τον πατέρα που σε γέννησαι στην παράστασή σου και κανένας δεν θα διαμαρτυρηθῆ. Βλασφημᾶς ότι ιερό έχουν οι Ελληνες και απορεῖς που διαμαρτύρονται!!! Κάνε μια βλάσφημη θεατρική παράσταση για τον Μωάμεθ και θα δεῖς που θα πάει το κεφάλι το δικό σου και των συναιτέρων σου. Οι χριστιανοί δεν κάνουν κακό σε άνθρωπο, θέλουν μόνο να σταματήση η βλάσφημη παράσταση, δεν το καταλαβαίνεις; Θα πληρώσεις εσύ, τόσους αστυνομικούς που ασχολούνται μαζί σου τόσες μέρες;

Καθησύχασε το θεατρόφιλο κοινό της Θεσσαλονίκης, λέγοντας: «Εμείς θα συνεχίσουμε να κάνουμε την παράστασή μας και θα υπάρχει αστυνομική δύναμη, η οποία θα προστατεύσει τον κόσμο και εμάς τους ηθοποιούς».

ΒΛΑΣΦΗΜΟΥΝ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ

Διαμαρτυρία Χριστιανῶν για βλάσφημο εργο στη Θεσσαλονική. Βίντεο έξω από το θέατρο «Αριστοτέλειον» όπου παίζεται η βλάσφημη ταινία. Τί κάνουν οἱ δεσποτάδες τῆς Θεσσαλονικῆς, που θεωροῦνται φύλακες τῆς Ἀμπέλου; Σε ποια ενέργεια προέβησαν για να σταματήσουν την βλάσφημη ταινία; Τί κάνει ὁ Καλαμαριᾶς που τόσα χρόνια αγωνίζονταν για να γίνη δεσπότης; Κοντά στην Μητρόπολή του παίζεται το βλάσφημο Θέατρο;

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΗΓΥΡΙΑ Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ, ΕΙΝΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΚΑΙ ΘΥΣΙΑ. 

Ἀλλα οἱ δεσποτάδες τῶν ἐσχάτων καιρῶν δὲν γίνονται για νὰ προσφέρουν ὑπηρεσία στὸν Χριστό, ἀλλὰ στὸν Αντίχριστο και να παρασύρουν τον κόσμο πίσω ἀπὸ ἀποφάσεις ψευδοσυνόδων και ψευτοσωτήρων.

http://agonasax.blogspot.gr

Προς τι η έκπληξη με τα τερατουργούμενα των ημερών μας;

Ώστε λοιπόν, εκπληττόμαστε με την διαμορφούμενη κατάσταση στην πατρίδα μας! Ώστε ήταν απρόσμενα όλα αυτά τα αποπατήματα και τα σκουπίδια, που εισορμούν «άμον το σέλ`» («σαν τον χείμαρρο», κατά την ποντιακή διάλεκτο) και εγκαθίστανται «και κατά το νόμο» μάλιστα, χωρίς αντίπαλο, ως νέα πραγματικότητα, στη ζωή του Νεοέλληνα; Ίσως φανεί υπερβολικό, αλλά υπάρχουν και πολλοί, που δεν εξεπλάγησαν. Γι` αυτούς η επέλαση του αίσχους ήταν απλώς και μόνο θέμα χρόνου.

Ας είμαστε προετοιμασμένοι και για την επερχόμενη ολοκλήρωση. Διότι το πρόγραμμα θα έχει και συνέχειες. Ο διάβολος δεν έχει σταματημό στις επινοήσεις. Τα πράγματα πήραν το δρόμο τους. Όχι μόνο θα συνεχίσουν, αλλά δεν θα υπάρξει και επιστροφή. Δεν υπάρχει λύση, διότι δεν υπάρχουν προϋποθέσεις στη βάση, στο λαό.

Ο Φώτης Κόντογλου, ο μεγάλος Δάσκαλος του Γένους, στο βιβλίο: «Μυστικά Άνθη» και στο κεφάλαιο: «Ο σημερινός κόσμος. Το μέγα φρενοκομείο», γράφει πριν από πολλές δεκαετίες: «Να δούμε ακόμα πού θα φτάξουμε! Δεν αφήσαμε βρωμιά, δεν αφήσαμε

σιχαμένη πράξη, που να μην την κάνουμε, δεν αφήσαμε πονηρό διαλογισμό, που να μην τον πούμε ή να μην τον γράψουμε με τη μεγαλύτερη αδιαντροπιά. Ξεχαλινωθήκαμε πια ολότελα. Γινήκαμε ένα τρελό κοπάδι, που μας σαλαγά ο διάβολος με μια βουκέντρα κι εμείς τρέχουμε λαχανιασμένοι. Η ελευθερία που δώσαμε στον εαυτό μας, με τη διεστραμμένη γνώμη μας, γίνηκε τυραννία και μας κάνει ό,τι θέλει. Μεταμορφωθήκαμε σε μια μάγισσα Κίρκη και μας μεταμόρφωσε κι εμάς σε χοίρους και γρούζουμε ευτυχισμένοι, τσαλαβουτώντας μέσα στις κοπριές και στις σάπιες ακαθαρσίες. Καταντήσαμε ακόμα να τρώμε τις δικές μας τις ακαθαρσίες και τα εμπυασμένα κρέατά μας. Ποτέ ο άνθρωπος δεν είχε φτάξει ούτε στη μισή αναισθησία και σιχαμένη παραμόρφωση, απ` όσο έφταξε σήμερα». Ευλογημένε, Κόντογλου! Τι θα έλεγες, αν ζούσες σήμερα;

Παρενθετικώς, η Ορθόδοξη Εκκλησία αποτελεί τη βάση και το εδραίωμα της Ρωμαίικης Παράδοσης. Μέγα μέρος της ευθύνης, συνεπώς, έχουν οι οικουμενιστές ποιμένες της Εκκλησίας, οι οποίοι, από εκατονταετίας και πλέον ξεκίνησαν την προδοσία της Ορθόδοξης πίστης, της γεννήτρας όλης αυτής της ιστορίας και της Παράδοσης, παραδίδοντάς την στην λαιμαργία του εξουσιομανούς παπισμού και των λοιπών αιρέσεων της Δύσης. Επ` αυτού θα επανέλθουμε παρακάτω.

Ποιος είναι όμως ο «βόθρος» που αναβλύζει όλα αυτά αρρωστημένα, απάνθρωπα και παρά φύση «βοθρολύματα»; Πού γεννήθηκαν και ανατράφηκαν και έρχονται τώρα να μας επισκεφτούν ως «απρόσκλητοι και ανεπιθύμητοι επισκέπτες»; Δεν έχουν τόπο γέννησης; Δεν έχουν προϊστορία; Δεν ανατράφηκαν και εφαρμόστηκαν σε κάποιες κοινωνίες; Σε κάποιες χώρες; Δεν ξέραμε ότι υπάρχουν και έγιναν τρόπος ζωής σε κάποιο άλλο μέρος της γης; Η «χριστιανική» Ευρώπη, καθισμένη στον ανθρωποκεντρικό, πλην απάνθρωπο και αχρίστιανο «χριστιανισμό» της, μας περίμενε πολύν καιρό, για να μας προσφέρει τα μεγάλα δώρα του πολιτισμού της. Και να που ήρθε η κατάλληλη ώρα. Άκοντες εκόντες θα τα παραλάβουμε. Έχουμε πάρει εντολές.

Γράφει ο άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς, στο βιβλίο: «Μέσα από το παράθυρο της φυλακής»: «Για ποιο λόγο πολλοί Ευρωπαίοι ούτε τον Θεό δεν φοβούνται ούτε ντρέπονται τους ανθρώπους; Η εξήγηση είναι απλή. Αυτό συμβαίνει, επειδή είναι διαστρεβλωμένη μέσα τους η ιδέα για τον Θεό και η ιδέα τους για τον άνθρωπο… Διαθέτει την εξυπνάδα να είναι εγωίστρια και να μεταφέρει παντού «το δικό της πιστεύω», το πιστεύω του εγωισμού, αλλά δεν γνωρίζει να είναι μεγαλόψυχη και φιλάνθρωπη». Και συνεχίζει: «Ποιος θα την γιατρέψει; Κανείς, κανείς… Και αυτό, γιατί κανείς δεν μπορεί να επιβάλλει στον εαυτό του να είναι γιατρός σε κάποιον, που νομίζει πως είναι υγιής. Για την Ευρώπη δεν υπάρχει ούτε φάρμακο ούτε γιατρός, επειδή θεωρεί τον εαυτό της υγιή, παρ` όλο που είναι βαριά η αρρώστια της».

Ο δε μαθητής και πνευματικός υιός του, άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς, στο βιβλίο:«Άνθρωπος και Θεάνθρωπος» και στο κεφάλαιο: «Σκέψεις περί «αλαθήτου» Ευρωπαίου ανθρώπου», μας διδάσκει πως το αδιέξοδο του ευρωπαϊκού ανθρωπισμού οφείλεται στο δόγμα περί του αλαθήτου του πάπα. Ως προς την δυνατότητα επιστροφής και αλλαγής της Ευρώπης, την θεωρεί δύσκολη αλλά όχι ακατόρθωτη: «Εις το ουμανιστικόν πάνθεον της Ευρώπης όλοι οι θεοί είναι νεκροί, με επικεφαλής τον ευρωπαϊκόν Δία (εννοεί τον πάπα). Νεκροί, έως ότου εις την μαραμένην καρδίαν των ανατείλει η μέχρι τελευταίας αυταπαρνήσεως μετάνοια, με τας αστραπάς και τας οδύνας της του Γολγοθά, με τους αναστασίμους σεισμούς και τας μεταμορφώσεις της, με τας καρποφόρους της θυέλλας και αναλήψεις. Και τότε; Τότε θα είναι ατελείωτοι αι δοξολογίαι των προς τον αεί ζωοποιόν και θαυματουργόν Θεάνθρωπον, τον όντως μόνον φιλάνθρωπον εις όλους τους κόσμους».

Πανηγυρίζαμε με την είσοδό μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Ήμασταν πεινασμένοι και λιγούρηδες. Λιγουρευόμασταν και λαχταρούσαμε τον άθεο, μηχανιστικό και ευδαιμονιστικό τρόπο ζωής της Δύσης. Πέσαμε σε λήθαργο και κατά συνέπεια στη λησμονιά και την απάρνηση του «είναι» μας. Μας κατέλαβε η βαριά ασθένεια του γραικυλισμού. Πώς να θυμηθούμε το λεβέντικο και ασκητικό Ρωμαίικό μας; Η άθεη Ευρώπη έκανε καλά τη δουλειά της. Αυτή ήξερε και ξέρει να εργάζεται με δαιμονική συνέπεια και ακρίβεια για την επίτευξη των σκοπών της.

Δυστυχώς, πρέπει να σκύψουμε το κεφάλι και να έρθουμε άπαντες εις εαυτούς, αποδεχόμενοι το βάρος της ευθύνης μας. Είμαστε υπεύθυνοι, απόλυτα υπεύθυνοι, διότι ξέραμε ή τουλάχιστον οφείλαμε να ξέρουμε ή ακόμη και να προβλέψουμε αυτό που συμβαίνει σήμερα και θα συνεχίσει με μεγαλύτερη ορμή και βία να επιβάλλεται στη ζωή μας. Κι αν δεν το ξέραμε, υπήρξαν άνθρωποι φωτισμένοι, άγιοι, οι οποίοι χτυπούσαν το καμπανάκι, μάλλον τις καμπάνες και τις σειρήνες του κινδύνου, για να μας το αναγγείλουν, αλλά εμείς, μεθυσμένοι από τις ψεύτικες υποσχέσεις και τις απατηλές ελπίδες, τους λοιδορούσαμε ή στην καλύτερη περίπτωση τους αγνοούσαμε.

Μέσα στην Ρωμαίικη Παράδοση, στην Πατερική και Ορθόδοξη Παράδοση, όπου το δάκρυ, το αίμα, ο ιδρώτας, ο αγώνας, η αγωνία, η αψηφισιά του θανάτου, την φύτεψαν και την στερέωσαν σε γενεές γενεών, όλοι αυτοί οι εγκάθετοι τερατογόνοι του σήμερα θα μπορούσαν να είναι ένα … ασήμαντο παρόν! Κι όμως κατάφεραν να μας εγκλωβίσουν, να φέρουν ένα ολόκληρο Έθνος προ «αδιεξόδου» και να μας παίζουν στα δάχτυλα! Μόνοι τους; Προφανώς όχι! Με την ισχυρή και μανιώδη υποστήριξη των έξωθεν δυνάμεων, στις οποίες έδωσαν βαρύ όρκο υποταγής.

Επανερχόμαστε. Η Ορθόδοξη Εκκλησία υπήρξε ανά τους αιώνες η Κιβωτός και το στήριγμα, η παρηγοριά και το καταφύγιο σε κάθε δύσκολη ώρα του Γένους, με την Αλήθεια της, με την Αποστολική Παράδοσή της και με τους ποιμένες της, οι οποίοι φύλαγαν αυτήν την διαχρονική Αλήθεια με την καθαρότητα του βίου τους και ήταν η παρηγοριά του ποιμνίου. Οι ποιμένες έτρεφαν το ποίμνιο με τροφή γνήσια. Έτσι έπαιρνε δύναμη Αγιοπνευματική και αντιστεκόταν στην πλάνη και στην αίρεση αλλά και στις απειλές κατά των ιερών και οσίων του. Διότι η Αλήθεια και μόνον αυτή μπορεί να συντηρήσει και να θρέψει την ψυχή. Μόνο αυτή εγγυάται την γνώση και την βεβαιότητα, ώστε, όταν καθίσταται κινδυνευόμενη, να εγερθεί η ψυχή, για να αγωνιστεί γι` αυτήν. Δεν είναι τα πρόσωπα που διορθώνουν την πλάνη αλλά η ίδια η Αλήθεια. Χωρίς το έρεισμα της Αλήθειας όλα είναι ανθρωποκεντρικά και υποκριτικά τεχνάσματα.

Δυστυχώς, σήμερα αυτή η Αλήθεια έχει νοθευτεί και τείνει να καταστεί συμπίλημα ετεροδιδασκαλιών. Με την οικουμενιστική κίνηση και τα οικουμενιστικά παιχνίδια «των αρμοδίων» και εντεταλμένων μελών της, χάθηκε το ορθόδοξο κριτήριο και απωλέσθηκαν οι εσωτερικές αντιστάσεις. Ποιος και πώς να αντιδράσει, μέσα σ` αυτήν τη νεκρική παγωνιά που ενέσκυψε και καταπλάκωσε τις ψυχές;

Από την άλλη οι αγαποφανείς προτροπές και ενίοτε απειλές προς κάθε κατεύθυνση, για υπακοή στους «προϊσταμένους», αναστέλλουν, εκ του φόβου, την εξωτερίκευση του ιερού πόθου για διαμαρτυρία και κατάθεση της Αλήθειας. Ο κληρικαλισμός, με το «υπακοή και τίποτε άλλο» και η εκκοσμίκευση φίμωσαν τα στόματα των υγιώς αγωνιούντων.

Έτσι, ενώ οι οικουμενιστές ξεπουλούν την πίστη, εξομοιώνοντάς την με την αίρεση, ζητούν οι ίδιοι να αντιδράσει ο λαός κατά των εχθρών της πίστεως και της πατρίδος. Πώς, αφού δεν έχει τροφή γνήσια; Αφού παντού αφήνεται να εννοηθεί πως είμαστε ίδιοι με τους αιρετικούς της Δύσης; Οι οικουμενιστές είναι τα προωθούμενα «πρότυπα» σε όλα τα εκκλησιαστικά πράγματα. Από πού λοιπόν να πάρει γνώση και δύναμη ο λαός, για να συσπειρωθεί;

Η κοινή πίστη των Πατέρων μας είναι η πυξίδα, η οποία θα δώσει τη δύναμη στο λαό, όχι τα λόγια με τη φοβερή διγλωσσία των οικουμενιστών και οι πρόσκαιρες εγερτήριες και ενθουσιώδεις εξάρσεις. Η ζώσα πίστη, η οποία προσφέρει και την ζωντανή ελπίδα. Διότι, τα άλλα, ανάβουν για λίγο και ξανασβήνουν, καθώς είναι κενά από θεία φλόγα. Η πίστη της Εκκλησίας, προσφέρει την παρρησία. Αυτή η πίστη, που δυστυχώς σχετικοποιείται, καθώς φαίνεται κι από τον υβριστικό λόγο ενός ορθόδοξου(;) επισκόπου του Πατριαρχείου: « …Η Ορθόδοξη Εκκλησία μπορεί να οδηγηθεῖ στην αναγνώριση του υποστατού του Μυστηρίου του Βαπτίσματος ετεροδόξων, όταν πρωτίστως αποστεί απὸ την αλαζονεία της αποκλειστικότητας».

Καλές λοιπόν και ευλογημένες οι κινήσεις με συλλογή υπογραφών, με ομιλίες και συνέδρια, με επιστροφή βιβλίων στα υπουργεία, με έγγραφες και κάθε είδους ατομικές και ομαδικές διαμαρτυρίες, αλλά, δυστυχώς, θα αγνοηθούν και πάλι και θα καταγραφούν και αυτά απλώς ως γεγονότα, που θα ξεχαστούν. Σε αντίθεση με τον οικουμενισμό και την επικυρωτική και επισφραγιστική γι` αυτόν σύνοδο της Κρήτης, που θα συνεχίσουν ελεύθερα το καταστροφικό τους έργο, οδεύοντας από το κακό στο χειρότερο.

Είθε να διαψευστούμε, δυνάμει και χάριτι Θεού!

Σάββας Ηλιάδης

Δάσκαλος

https://paterikiparadosi.blogspot.gr

Επιστολή Μοναχού

Ἁγιορείτης Μοναχὸς μᾶς ἔστειλε τὴν παρακάτω ἐπιστολή, ζητώντας νὰ δημοσιευθεῖ, ἐπειδή -σὲ ἀνάρτηση τοῦ ἱστολογίου- γίνεται ἀναφορὰ σὲ θέσεις του. 

Τὴν δημοσιεύουμε, χωρίς ἀσφαλῶς αὐτὸ νὰ σημαίνει ὅτι συμφωνοῦμε μὲ τὶς θέσεις του.

Χαίρετε εν Κυρίω. 

Επειδή αναφέρθηκε το όνομα μου σε κάποια δημοσίευση του ιστολογίου και επειδή επίσης δεν επιθυμώ να με ταυτίζουν με κάποιον άλλον ούτε βέβαια και να με ομαδοποιούν θέλω συν Θεώ να κάνω κάποιες επισημάνσεις.

Κατά πρώτον, το ζήτημα των παλαιημερολογιτικών παρατάξεων (γοχ) το έχει λύσει η Εκκλησία.

Οι παλαιημερολογίτες αδελφοί (γοχ) όταν επιστρέφουν εν μετανοία στην Εκκλησία κατά οικονομία τους μυρώνουμε και κατά ακρίβεια τους βαπτίζουμε, διότι εκτός Εκκλησίας και χωρίς κανονικής Ορθόδοξης ιερωσύνης μυστήρια δεν γίνονται.

Κατά δεύτερον, θα ήθελα να τονίσω ότι οι προσωπικές θέσεις κάποιων πλανεμένων ιεραρχών δεν είναι ποτέ επίσημη θέση της Εκκλησίας.

Τα μέλη της Εκκλησίας εκφράζονται επίσημα δια αποφάσεων μεγάλων Συνόδων Πανορθόδοξων ή Οικουμενικών. 

Είναι ανάγκη να ξανατονίσουμε ότι κατά την Ορθόδοξη Ιερά Διδασκαλία, άλλο είναι η Συνοδική καταδίκη-αναθεματισμός της Αιρέσεως,

και άλλο είναι η Συνοδική καταδίκη-αναθεματισμός και καθαίρεσις των Αιρετικών.

Η Συνοδική όμως επίσημη καταδίκη - αναθεματισμός της Αιρέσεως είναι συγχρόνως και η Συνοδική επίσημη καταδίκη - αναθεματισμός των Αιρετικών.

Το ότι υπάρχουν καταδικασμένοι-αναθεματισμένοι-αιρετικοί, οι οποίοι δεν είναι Συνοδικά-τυπικά καθηρημένοι, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν είναι καταδικασμένοι-αναθεματισμένοι-αιρετικοί εκτός Εκκλησίας, διότι η απαραίτητη και μοναδική προϋπόθεση της ενώσεως και ενσωματώσεως του Χριστιανού με το Μυστηριακό Σώμα της Εκκλησίας δεν είναι η χειροτονία, αλλά η Ορθή και Σωτήρια Ομολογία της Πίστεως, "Ο των όλων Θεός, όταν εμακάρισε τον Πέτρο για τα λόγια με τα οποία Τον ομολόγησε ορθά, διεκήρυξε ότι Καθολική Εκκλησία είναι η ορθή και σωτήριος ομολογία της προς Αυτόν πίστεως",

(Αγίου Μαξίμου του Ομολογητού).

Εμείς οι Αγιορείτες Πατέρες, 

"Ἀπεστείλαμεν πρὸς τὴν Ἱεράν Κοινότητα καὶ τοὺς Ἁγίους Καθηγουμένους τῶν Ἱερῶν Μονῶν τοῦ Ἁγίου Ὄρους τὸ ἡμέτερον κείμενον ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΙΣΤΕΩΣ. 

(8 Νοεμβρίου 2016).

Εἰς τὸ ἐν λόγῳ κείμενον ἀποδεικνύεται ὅτι τόσο ὁ πατριάρχης, ὅσο καὶ οἱ ἀποφάσεις τῆς λεγομένης «Ἁγίας καὶ Μεγάλης» ἐν Κρήτῃ Συνόδου, ἔχουν ἐκπέσει εἰς τὴν παναίρεσιν τοῦ συγκρητιστικοῦ καὶ διαθρησκειακοῦ Οἰκουμενισμοῦ".

Αυτή είναι η αιτία που αποτειχιστήκαμε οι Αγιορείτες Πατέρες, αυτό το κείμενο το συνυπογράφω μαζί με τους υπόλοιπους αποτειχισθέντες.

Εφόσον ομολογούμε ότι,

"Εἰς τὸ ἐν λόγῳ κείμενον ἀποδεικνύεται ὅτι τόσο ὁ πατριάρχης, ὅσο καὶ οἱ ἀποφάσεις τῆς λεγομένης «Ἁγίας καὶ Μεγάλης» ἐν Κρήτῃ Συνόδου, ἔχουν ἐκπέσει εἰς τὴν παναίρεσιν τοῦ συγκρητιστικοῦ καὶ διαθρησκειακοῦ Οἰκουμενισμοῦ", αυτό σημαίνει ότι συγχρόνως ομογούμε ότι ο Πατριάρχης και οι υπόλοιποι Οικουμενιστές επίσκοποι έχουν εκπέσει επίσημα τελεσίδικα δια Συνοδικής κατοχύρωσης στην παναίρεση του συγκρητιστικού καὶ διαθρησκειακού Οικουμενισμού δηλαδή είναι επίσημα Αναθεματισμένοι - Αιρετικοί.

Διότι ως Αιρετικοί εκπίπτουν εις τα επιτίμια των Οικουμενικών Συνόδων για Αιρετικούς που είναι το ανάθεμα, το οποίο ανάθεμα αποτέμνει και αποκόβει από την Εκκλησία κάθε άνθρωπο, χωρίς να χρειάζεται κάποια ιδιαίτερη καταδίκη των.

Και για να βάλουμε τα πράγματα στην σωστή τους σειρά, σύμφωνα με την Ορθόδοξη διδασκαλία δεν υπάρχουν Αιρετικοί-Χριστιανοί, εντός Εκκλησίας, το ότι οι Αιρετικοί είναι "εκκλησία" αυτή είναι η Αντίχριστη διδασκαλία των Οικουμενιστών. 

Κατά τους Αγίους Πατέρες οι Χριστιανοί δεν είναι Αιρετικοί, αλλά Χριστιανοί βρισκόμενοι εντός Εκκλησίας και τελούν έγκυρα Μυστήρια και οι Αιρετικοί δεν είναι Χριστιανοί αλλά Αιρετικοί βρισκόμενοι εκτός Εκκλησίας και τελούν ψευδή, κενά και βέβηλα μυστήρια, 

(Α' Κανών Ιερ. Κυπριανού) 

το ένα είναι φυσικό επακόλουθο του άλλου.

Γι αυτό,

"Ὡς Ἁγιορεῖτες Πατέρες αἰσθανόμενοι τὴν τεραστίαν πνευματικὴν εὐθύνην τὴν ὁποίαν ἔχομεν καὶ στοιχοῦντες εἰς τὴν διαχρονικὴν παράδοσιν τοῦ Ἱεροῦ ἡμῶν Τόπου, προβαίνουμε καθηκόντως καὶ νομίμως πρὸς τοὺς Ἱεροὺς Κανόνας εἰς τὴν ἐπιβεβλημμένην διακοπὴν τῆς μνημονεύσεως τοῦ ὀνόματος τοῦ Οἰκουμενικοῦ πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου, ὅπως ἄλλωστε ἔπραξαν καὶ οἱ πρὸ ἡμῶν Ἁγιορεῖτες Ὁσιομάρτυρες, οἱ μαρτυρήσαντες ἐπὶ τοῦ λατινόφρονος πατριάρχου Βέκκου.

Δηλώνουμε καὶ πάλιν ὅτι ἡ διακοπὴ μνημοσύνου εἶναι ὑποχρεωτικὴ καὶ ἀπολύτως δικαιολογημένη βάσει τοῦ Καταστατικοῦ Χάρτου τοῦ Ἁγίου Ὄρους καθὼς καὶ τῆς ἀποφάσεως τῆς Ἐκτάκτου Διπλῆς Ἱερᾶς Συνάξεως τῆς Ἱερᾶς Κοινότητος (ΝΒ´ Συνεδρία, 13 Νοεμβρίου 1971).

Ἡ Σύνοδος τῆς Κρήτης ἔδωσε συνοδικὴ ἔγκρισιν εἰς κατεγνωσμένας αἱρέσεις.

Ἡ «ἕνωσις τῶν Ἐκκλησιῶν» ἤδη διενεργεῖται διὰ τῶν ἀτελευτήτων συμπροσευχῶν, κοινῶν δηλώσεων κ.α. μετὰ πάντων τῶν αἱρετικῶν καὶ τῶν ἀλλοθρήσκων.

Ἑπομένως ἡ διακοπὴ τοῦ μνημοσύνου δὲν εἶναι μία ἄκριτος σπουδή, ἀλλὰ εἶναι ἡ διαχρονικὴ ἁγιοπατερική-ἁγιορειτικὴ ἀντιμετώπιση τῆς ζῶσας καὶ γρηγορούσης συνειδήσεως τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ἐναντίον τῶν αἱρέσεων καὶ αὐτῶν ποὺ τὶς πρεσβεύουν.

Δημοσιεύουμε τὶς πρῶτες ὑπογραφὲς τῶν Ἁγιορειτῶν Πατέρων:...".

Όλα τα υπόλοιπα είναι φανταστικές θεωρίες κάποιων παλαιοημερολογίτικων σχισματοαιρετικών παρατάξεων (γοχ) που έκαναν το ημερολόγιο δόγμα και κάποιων που ταυτίζουν την πλάνη αυτή, με την Παναίρεση του Οικουμενισμού που διακύρηξε η Ληστρική Σύνοδος της Κρήτης.

Όλα τα "γοχικά" επιχειρήματα περί του θέματος αυτού, δηλαδή π.χ περί Δυνάμει και Ενεργεία στους Αιρετικούς κλπ, απαντιούνται Αγιογραφικά και Αγιοπατερικά και συν Θεώ ετοιμαζόμαστε σε εύλογο χρονικό διάστημα να τα εκθέσουμε.

Και τέλος να συμπληρώσω ότι είμαι υπέρ της Συνάξεως των αποτειχισμένων Πατέρων και εύχομαι να ευδοκήσει ο Θεός να πραγματοποιηθεί για να εκθέσουμε όλοι τις απόψεις μας και αν είναι Αγιογραφικά καί Αγιοπατερικά τεκμηριωμένες οφείλουμε όλοι μας να τις αποδεχθούμε, ενώ αντιθέτως αν είναι φανταστικές θεωρίες του μυαλού μας οφείλουμε όλοι μας συν Θεώ με πρώτο εμένα να τις απαρνηθούμε. 

Εύχεστε και για εμένα

Μοναχός Μακάριος Κουτλουμουσιανός

https://paterikiparadosi.blogspot.gr

Η εργαλειοθήκη του Οικουμενισμού

Αγαπητοί μου αδελφοί, χαίρετε εν Κυρίω,

Τα τελευταία χρόνια είμαστε δέκτες ή ακροατές νέων ορολογιών, όρων και νεολογισμών.

Νέες λέξεις ή λέξεις με αλλαγμένο νόημα ή νέα ερμηνεία.

Μια λέξη που ακούμε πολύ συχνά τον τελευταίο καιρό, είναι ο όρος εργαλειοθήκη.

Βέβαια αυτή η λέξη είναι γνωστή παλαιόθεν και δηλώνει ένα κουτί, μια μεγάλη θήκη, που περιέχει ένα σύνολο εργαλείων, τα οποία χρησιμοποιούνται για ένα συγκεκριμένο σκοπό. Γνωρίζουμε την εργαλειοθήκη του ηλεκτρολόγου, του υδραυλικού κ.ο.κ.

Εργαλειοθήκη όμως σημαίνει και μεταφορικά ένα σύνολο ενεργειών ή μέτρων προς επίτευξη ενός σκοπού. Έχουμε ακουστά την εργαλειοθήκη του ΟΟΣΑ που είναι ένα σύνολο μέτρων και προτάσεων του Οργανισμού για την Οικονομική Συνεργασία και την Ανάπτυξη.

Μια νέα εργαλειοθήκη που έχει εφευρεθεί στις μέρες μας, με πολλά, άλλα στρογγυλευμένα, άλλα αιχμηρά και άλλα κοφτερά εργαλεία, είναι η περίφημη εργαλειοθήκη του οικουμενισμού.

Πριν όμως αναφερθούμε σ’ αυτήν ας δούμε τι είναι αυτός ο περιβόητος οικουμενισμός (χωρίς να θεολογήσουμε και κουράσουμε).

Από πλευράς των Δυτικών (Παπικών και μη) είναι ο δούρειος ίππος, που θα επιτρέψει στη στρατιά των αιρετικών και πλανεμένων, να ηγεμονεύσουν στο παγκόσμιο θρησκευτικό στερέωμα.

Είναι μια πτυχή, μια διάσταση της παγκοσμιοποίησης.

Αυτός ο δούρειος ίππος κατασκευάστηκε κυρίως για το απόρθητο κάστρο της Ορθοδοξίας.

Φύλακές του οι Άγιοι Πατέρες και Ομολογητές, οι εξόριστοι Επίσκοποι που δεινοπάθησαν στην εξορία, οι Μάρτυρες, τα μυρίπνοα άνθη της πίστεως, οι Απόστολοι ανά τους αιώνες, του Θείου λόγου. Κι αυτό το κάστρο έχει γύρω του τάφρο πλατιά και βαθιά. Γεμάτη αίμα. Το αίμα των Αγίων ομολογητών που μέσα του πνίγονται όλοι οι εχθροί της πίστεως, που προσπαθούν να γκρεμίσουν το κάστρο αυτό.

Στις μέρες μας τα πράγματα άλλαξαν κάπως. Βρέθηκαν νέοι Εφιάλτες, νέου Πήλιοι Γούσηδες, νέοι Ανδρόνικοι Δούκες. Έστησαν γεφύρια λεωφόρους, για να περάσει χωρίς κίνδυνο ο εχθρός. Να κατακτήσει το κάστρο. Να συλήσει τον θησαυρό της ορθοδοξίας.

Από πλευράς των Ανατολικών ο οικουμενισμός είναι ένας τρόπος, μια καλή και αγαπητική πράξη με άρωμα ιδιοτέλειας. Μια υπόκλιση στον ισχυρό. Μια ευγενική χειρονομία με ελπίδες

ανταπόδοσης. Μια συμπόρευση στα κελεύσματα του Πάπα και των ισχυρών.

Κατά τον γέροντα Αθανάσιο Μυτιλιναίο ο οικουμενισμός είναι ο τελευταίος πρόδρομος του Αντιχρίστου. Είναι η αίρεση εκείνη που αναγνωρίζει την αλήθεια σε όλες τις αιρέσεις. 

Γι' αυτό και λέγεται παναίρεση (Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς).

Τι είναι όμως αίρεση; Σημαίνει επιλογή και προτίμηση ενός μέρους της αλήθειας εις βάρος ολόκληρης της αλήθειας. Της καθολικής αλήθειας. Είναι το αντίθετο της καθολικότητας. Απολυτοποιεί μια πτυχή της βιωματικής βεβαιότητας της Εκκλησίας κι έτσι σχετικοποιεί αναπόφευκτα όλες τις άλλες.

Η Εκκλησία αντέδρασε στις αιρέσεις επισημαίνοντας τα όρια της αλήθειας της, δηλαδή τη βιωματική εμπειρία των πρωτοχριστιανικών χρόνων. Αρχικά αυτό που σήμερα ονομάζουμε δόγμα τότε ονομαζόταν όρος, δηλαδή όριο, σύνορο της αλήθειας.

Τα σημερινά δόγματα είναι οι όροι των Οικουμενικών Συνόδων των Αγίων Πατέρων της Εκκλησίας. Οι θεωρητικές εκείνες αποφάσεις που διατυπώνουν τη σωτηριολογική αλήθεια της Εκκλησίας, βάζοντας έτσι ένα όριο ανάμεσα σ’ αυτή την αλήθεια και στην παραφθορά της από την αίρεση.

Αυτό λοιπόν που ονομάζουμε σήμερα δόγμα εμφανίζεται όταν η εμπειρία της εκκλησιαστικής αλήθειας έρχεται να απειλήσει η αίρεση.

Γι' αυτά τα όρια μας μιλάει ο Μέγας Βασίλειος: «παν μεν όριον Πατέρων κεκίνηται, πας δε θεμέλιος και ει τι οχύρωμα δογμάτων διασαλεύεται. Κλονείται δε πάντα και κατασείεται σαθρά τη βάσει επαιωρούμενα» (Μ. Βασιλείου, PG. 32, 212-213).

Και οι Πατέρες δογμάτισαν. Μίλησαν εν Αγίω Πνεύματι και κατανίκησαν τις αιρέσεις.

Σήμερα βέβαια κυριαρχεί η πνευματική σήψη κι έχουν πέσει οι άμυνες και οι πόρτες του κάστρου είναι διάπλατα ανοιχτές. Και δυστυχώς οι φύλακες εκλείπουν. Ή είναι λιγοστοί.

Ο οικουμενισμός έχει στη διάθεσή του τα πιο καλά και λειτουργικά εργαλεία. Εκ δεξιών και εξ αριστερών (δηλ. αν δεν πεισθούμε με το καλό θα μας πείσουν με το κακό για την ωφέλεια της παναίρεσης του οικουμενισμού)

Αυτά τα εργαλεία (κατά την ταπεινή μου γνώμη) παραθέτω εν συντομία παρακάτω.

1. Αγάπη: μας λεν ότι πρέπει να αγαπάμε τον πλησίον μας. Στα πλαίσια αυτής της αγάπης λοιπόν κι επειδή στοχεύουμε στη σωτηρία του, πρέπει να αγαπήσουμε ότι νέο πρεσβεύει και να το ασπασθούμε. Τους αμαρτωλούς τους αγαπάμε. Όχι την αμαρτία. Ούτε επίσημους φορείς ανθρώπων αμαρτωλών που νομιμοποιούν την αμαρτία (σωματεία ομοφυλοφίλων, κόμματα παιδεραστών, αιρετικές οργανώσεις κ.α.). Τον κάθε άνθρωπο ξεχωριστά και ιδιαιτέρως τον αγαπάμε διότι είναι εικόνα Θεού. Όχι όμως και ομάδες αμαρτωλών, αιρετικών, πλανεμένων ανθρώπων. Δεν θα νομιμοποιήσουμε την αμαρτία χάριν μιας τέτοιας επίπλαστης αγάπης. Μιας αγάπης αλλότριας απ’ αυτήν που κήρυξε ο Χριστός.

(Μπορούμε ομοίως, αγαπώντας τον ναρκομανή όχι να τον σώσουμε, αλλά να τον μιμηθούμε ή αγαπώντας έναν πάνω από χαράδρα αιωρούμενο, αντί να τον τραβήξουμε να πηδήξουμε κι εμείς μαζί του.)

Στο ευαγγέλιο ο Κύριος μας λέει:

"Ὁ φιλῶν πατέρα ἢ μητέρα ὑπὲρ ἐμὲ οὐκ ἔστιν μου ἄξιος· καὶ ὁ φιλῶν υἱὸν ἢ θυγατέρα ὑπὲρ ἐμὲ οὐκ ἔστιν μου ἄξιος" (Ματθ. ι΄ 37-39).

Και όπως μας λέει και ο γέροντας Αθανάσιος Μυτιλιναίος δεν θα γίνουμε εμείς φιλανθρωπότεροι του Θεού.

Αντιθέτως προς την αληθή αγάπη, έχουμε και την «εσχηματισμένη», τη φαινομενική και ψευδή αγάπη, τον «αγαπισμό», ο οποίος προωθείται από τις δυνάμεις του σκότους και έχει μόνο την εξωτερική εμφάνιση της αγάπης, λ.χ. ως «αγαπολογία», αλλά οδηγεί στην πνευματική και αιώνια καταστροφή. Ο αγαπισμός αυτός, προωθώντας την επιφανειακή επί γης ειρήνη πολεμά την αλήθεια, με την πρόφαση ότι δήθεν «ο αγώνας υπέρ μιας απολύτου αληθείας, βλάπτει την αγάπη και την ειρήνη».

2. Κατάκριση: όσοι αγωνίζονται κατά των λυμεώνων της πατρόας πίστης, κατηγορούνται ότι κατακρίνουν και ιεροκατακρίνουν. Μας λένε ότι τον αμαρτωλό πρέπει να τον καλύπτουμε. Όμως οι Πατέρες διαφορετικά αντιμετώπισαν τον αμαρτωλό και διαφορετικά τον αιρετικό. Σε όλους αυτούς απαντά ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος:

ΤΟ «ΜΗ ΚΡΙΝΕΤΕ, ΙΝΑ ΜΗ ΚΡΙΘΕΙΤΕ, ΠΕΡΙ ΒΙΟΥ ΕΣΤΙΝ, ΟΥ ΠΕΡΙ ΠΙΣΤΕΩΣ» (P.G. 63, 231-232).

Ο Άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης είναι κατηγορηματικός: «Είναι εντολή Κυρίου να μη σιωπά κάποιος σε περίσταση που κινδυνεύει η Πίστη. Διότι λέγει "Λάλει και μη σιωπήσης" [Πράξ. 18, 9]. Και "Εάν υποχωρήση δεν ευδοκεί η ψυχή μου σ' αυτόν" [Εβρ. 10,38]. 

Kαί "Αν αυτοί σιωπήσουν, οι λίθοι θα κράξουν" [Λουκ. 19, 40]. Ώστε όταν πρόκειται περί πίστεως, δεν είναι δυνατόν να πη κανείς "Εγώ ποιός είμαι; " και

«Kατά τον καιρό τούτο που διώκεται ο Χριστός μέσω της Εικόνος του, οφείλει κάποιος να αγωνίζεται, όχι μόνον αν είναι υπέρτερος στο αξίωμα και τη γνώση, ομιλώντας και διδάσκοντας τον λόγον της Ορθοδοξίας, αλλά κι αν ακόμη ευρίσκεται σε θέση μαθητού, έχει χρέος να φανερώνει με θάρρος την αλήθεια και να ομιλή με ελευθερία. Δεν είναι λόγος εμού του αμαρτωλού, αλλά του θείου Χρυσοστόμου μαζί με άλλους Πατέρας».

3. Μίσος: Οι υπηρέτες των αιρέσεων υποστηρίζουν ότι δεν πρέπει να τρέφουμε μίσος για τους αιρετικούς, καθ’ ότι ο αντιαιρετικός αγώνας αποπνέει μίσος και φθόνο.

Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος λέει :

«τω λόγω διώκω ου τον αιρετικόν, αλλά την αίρεσιν, ου τον άνθρωπο αποστρέφομαι αλλά την πλάνην μισώ, και επισπάσασθαι βούλομαι» (PG 50, 701).

Είχε μίσος προς τον άνθρωπο ο Άγιος Νικόλαος όταν χαστούκισε τον Άρειο;

Μίσος διακατείχε τον Άγιο Μάρκο τον Ευγενικό όταν σε επιστολή του προς τον επίσκοπο Θεοφάνη χαρακτηρίζει τους αιρετικούς ως "αλιτήριους" και "καθάρματα";

Ήταν άνθρωπος του μίσους ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός όταν καταριόταν τον Πάπα;

Μάλλον αγάπησαν πολύ τον Χριστό, περισσότερο απ’τον άνθρωπο και δεν άντεξαν την προσβολή προς το Πρόσωπό του.

4. Διαστροφή των λόγων των Αγίων Πατέρων:

Διαστρέφουν ή αλλοιώνουν τους λόγους των Αγίων. Ένα τρανταχτό παράδειγμα είναι ή άρνηση, ότι ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός είπε το περιβόητο: “Tον Πάπα να καταράσθε’’. 

Και μάλιστα γίνονται και μελέτες από ακαδημαϊκούς για να υποστηριχτεί το ψεύδος.

Ένα άλλο παράδειγμα είναι ότι αποδίδεται στον Άγιο Ισαάκ τον Σύρο η ιδιότητα του Νεστοριανού και Ωριγενιστή και ότι δεν αναγνώριζε την Ε΄ Οικουμενική Σύνοδο.

(Κι αυτό επειδή κάποιοι μεγάλοι νόες ακαδημαϊκοί βολεύτηκαν στο μπέρδεμα κάποιων κειμένων που ανήκουν σε άλλους συγγραφείς με το ίδιο όνομα).

Αν δεν μπορούμε (ή μάλλον δεν τολμάμε φοβούμενοι τον ευσεβή λαό) να αμφισβητήσουμε την αγιότητα κάποιων ανθρώπων που βίωσαν τον Χριστό και μίλησαν εν Πνεύματι Αγίω, τότε αλλοιώνουμε, διαστρέφουμε ή διαγράφουμε τους λόγους τους.

5. Παράφραση εννοιών: δηλ. προσαρμογή λόγων, φράσεων, ρήσεων για την εξυπηρέτηση δικών μας αναγκών. Μας λένε ότι ουδέποτε έγινε συμπροσευχή (αλλάζοντας την έννοια της συμπροσευχής). Γνωρίζουμε ότι συμπροσευχή είναι η από κοινού προσευχή στον ένα και μοναδικό Θεό με τα εξής χαρακτηριστικά: κοινός τόπος, κοινός χρόνος, κοινός σκοπός. Πιστεύει κανείς ότι αυτό δεν έχει γίνει; Κι αν έχει γίνει (καθ’ ότι βρίθει το διαδίκτυο και τα ιστολόγια οικουμενιστικών μητροπόλεων και πατριαρχείων) τότε η συμπροσευχή αυτή έγινε στον ίδιο Θεό;

O άγιος ΠΑΪΣΙΟΣ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ μας λέει ότι «Για να συμπροσευχηθούμε με κάποιον, πρέπει να συμφωνούμε στην πίστη»

Κι αν δεν συμφωνούμε, τότε σύμφωνα με την παράδοση και τους κανόνες της Εκκλησίας αυτό επισύρει ποινή:

Κανών ΞΕ' τῶν Ἁγ. Ἀποστόλων

"Εἴ τις Κληρικός, ἤ Λαϊκός εἰσέλθοι εἰς συναγωγήν Ἰουδαίων, ἤ αἱρετικῶν προσεύξασθαι, καί καθαιρείσθω, καί ἀφοριζέσθω".

Κανών ΟΑ΄ τῶν Ἁγ. Ἀποστόλων:

"Εἴ τις Χριστιανός ἔλαιον ἀπενέγκοι εἰς ἰερόν ἐθνῶν, ἤ εἰς συναγωγήν Ἰουδαίων ἐν ταῖς ἑορταῖς αὐτῶν, ἤ λύχνους ἅπτοι, ἀφοριζέσθω". 

Κανών ΛΒ' τῆς ἐν Λαοδικείᾳ Τοπικῆς Συνόδου:

"ὅτι οὐ δεῖ αἵρετικῶν εὐλογίας λαμβάνειν, αἵτινες εἰσίν ἀλογίαι μᾶλλον, ἤ εὐλογίαι".

Κανών ΛΖ΄ τῆς ἐν Λαοδικείᾳ Τοπικῆς Συνόδου:

"ὅτι οὐ δεῖ παρά τῶν Ἰουδαίων ἤ αἱρετικῶν τά πεμπόμενα ἑορταστικά λαμβάνειν, μηδέ συνεορτάζει αὐτοῖς".

Κανών ΛΓ' τῆς ἐν Λαοδικείᾳ Τοπικῆς Συνόδου:

"ὅτι οὐ δεῖ αἱρετικοῖς ἤ σχισματικοῖς συνεύχεσθαι".

Απ’ ό,τι καταλαβαίνουμε δεν είναι επιτρεπτό ούτε η συνευχή, ούτε η συμπροσευχή, ούτε βέβαια το συλλείτουργο.

Αναρωτιέμαι πόσο κοντά είμαστε στο να νομιμοποιηθούν όλα αυτά απ’ τη στιγμή που βλέπουμε το Εὐαγγέλιο να το εισοδεύουν διαδοχικά και ο ορθόδοξος και ο παπικός κληρικός ή να κοινωνούν διαδοχικά από ορθόδοξους επισκόπους και παπικοί και ορθόδοξοι λαϊκοί ή να ψάλλεται το πολυχρόνιο του Πάπα στον Άγιο Γεώργιο του Οικουμενικού μας Πατριαρχείου. Και μάλιστα πριν απ’ αυτό του Πατριάρχη. Τελικά ο Οικουμενικός Πατριάρχης είναι δεύτερος στην τάξη;

6. Ψεύδη: Κι όταν το παραπάνω εργαλείο δεν δουλέψει κάποιοι ιερείς λένε στους ανυποψίαστους ότι οι φωτογραφίες και τα βίντεο δεν είναι αληθινά. Ακόμα κι αν αυτό το υλικό είναι από επίσημα ιστολόγια μητροπόλεων και πατριαρχείων. 

Κι έτσι γίνονται καταπατητές της 9ης εντολής του Κυρίου («Οὐ ψευδομαρτυρήσεις κατὰ τοῦ πλησίον σου μαρτυρίαν ψευδῆ»).Και στην θέση της βάζουν το εωσφορικό: «o σκοπός αγιάζει τα μέσα».

7. Απόρριψη των λόγων και της βιοτής των Αγίων μας: Βιώνουμε στις μέρες μας την υποβάθμιση των λόγων των αγίων. Αιωρούνται απόψεις ότι και οι Άγιοι λανθάνουν, ότι άκουσον – άκουσον οι Άγιοί μας οδήγησαν στο σχίσμα, ότι είχαν φθόνο για τους Δυτικούς και πολλά άλλα φληναφήματα. Κι έτσι αναδύεται η μεταπατερική θεολογία που κοντολογίς θα ερμηνεύσει απ’ την αρχή το Ευαγγέλιο εξαιρώντας όλη την παράδοση και τους λόγους των Αγίων. Όπως οι προτεστάντες δηλαδή.

8. Υπακοή στην Αρχή: Επιμένουν ότι πρέπει να υπακούμε στην επισκοπική αρχή, στον πνευματικό μας, στη σύνοδο κ.ο.κ. Ακόμα κι αν αυτό αφορά ανήθικη αμαρτία ή αίρεση;

Η αρχή, ο ποιμένας ποιος είναι. Δεν είναι ο Κύριος ; Αυτό θυμίζει λίγο την Ζηζιούλια θεολογία, που δεν είναι τίποτα άλλο παρά η θεμελίωση του ορθοδόξου οικουμενισμού που συμπορεύεται με τον παπικό οικουμενισμό. Εδώ αρχή και τέλος της Ευχαριστίας είναι ο επίσκοπος και όχι ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός. Κι έτσι δημιουργούνται θεολογικά ερείσματα του δυτικόφερτου οικουμενισμού στην Εκκλησία μας. (εδώ θα χαιρόταν ό ιεροεξεταστής του Ντοστογιέφσκι που ήταν έτοιμος να καταδικάσει ξανά τον Χριστό).

9. Δημοκρατία: Κάποιοι υποστηρίζουν ότι βάσει της αρχής της δημοκρατίας αφού η πλειοψηφία ψήφισε (αν κι αυτό δεν έγινε στην Κρήτη) οφείλουμε να το δεχτούμε.

Ποτέ μέχρι τώρα στην ιστορία η ορθή πίστη δεν ήταν χαρακτηριστικό της πλειοψηφίας. 

Κι αλίμονο εάν ήταν αποτέλεσμα δημοκρατίας και πλειοψηφίας η σωτηρία. Το πολίτευμα στην πίστη μας είναι μοναρχία. Κι ο Ένας και απόλυτος μονάρχης ο Κύριός μας.

10. Eνότητα –Σχίσμα: Οι οικουμενιστές ή οι φοβισμένοι χαρακτηρίζουν τους αντιαιρετικούς ως σχισματικούς και ότι εάν επέλθει σχίσμα τότε δεν μας ξεπλένει ούτε το αίμα των μαρτύρων. Ποιων μαρτύρων ρωτώ. Αυτών που μαρτύρησαν για την αλήθεια; Tων ομολογητών της πίστεως; Πιστεύω ότι σχισματικός δεν είναι αυτός που αντιστέκεται στην αίρεση, αλλά αυτός που μας διαιρεί και μας απομακρύνει απ’ την αλήθεια του Κυρίου. 

Άρα ενότητα μακριά απ’ τον Χριστό δεν μπορεί να υπάρξει.

11. Εγωισμός: Υποστηρίζουν ότι δεν κατέχουμε μόνο εμείς την αλήθεια. Θα ήταν μεγάλη έπαρση να νομίζουμε κάτι τέτοιο. Τότε θα έπρεπε να ψέξουμε τον Άγιο Μάξιμο τον Ομολογητή που μόνος κι έρημος (χωρίς να είναι καν επίσκοπος) απέναντι σε όλη τη Εκκλησιαστική δύναμη της εποχής (που τότε επηρέαζε αρκετά και την πολιτική εξουσία) ύψωσε το λάβαρο του αγώνα και της ακοινωνησίας χωρίς να πτοηθεί. Ήταν εγωιστής ο Άγιος; Ήταν εγωιστές όλοι οι μάρτυρες που μαρτύρησαν εξαιτίας αιρέσεων που σήμερα αναγνωρίζονται ως εκκλησίες;

12. Ακαδημίες και Σεμινάρια: Αρχίζουν και αναφύονται εκκλησιαστικές ακαδημίες ή οργανωμένα σεμινάρια που διδάσκουν τον οικουμενισμό (ως ωφέλιμο). Ενώ ταυτόχρονα σε μητροπόλεις απαγορεύεται σε κυκλάρχες ή κατηχητές να μιλούν για θέματα που άπτονται του οικουμενισμού με τη φοβία ότι θα βλάψουν τον σκοπό τους.

Στο δεύτερο κεφάλαιο του διατάγματος περί οικουμενισμού της Β΄ Βατικάνειας Συνόδου στην παράγραφο 10 μας λέει:

«Tα θεολογικά μαθήματα, ως και τα άλλα. ιδίως τα ιστορικά, επιβάλλεται να διδάσκονται υπό οικουμενικόν πνεύμα, ώστε να ανταποκρίνονται καλύτερον εις την αλήθειαν των πραγμάτων. Είναι όντως λίαν σημαντικόν ποιμένες και ιερείς να κατέχουν την θεολογίαν επεξειργασμένην κατ’ αυτόν ακριβώς τον τρόπον και ουχί αντιρρητικώς, πρωτίστως εις τα ζητήματα τα αφορώντα εις τας σχέσεις των διϊσταμένων προς την Καθολικήν Εκκλησίαν αδελφών. Διότι εκ της καταρτίσεως των ιερέων εξαρτάται τα μέγιστα η αναγκαία αγωγή και η πνευματική μόρφωσις των πιστών και των μοναχών».

Βιώνουμε την μετάλλαξη της θεολογίας (ένα θρησκευτικό μνημόνιο δίπλα στο οικονομικό) όπως βιώνουμε πρόσφατα και την μετάλλαξη αξιών στα σχολεία, αλλά και των μαθημάτων των θρησκευτικών και της ιστορίας.

13. Επιστράτευση ακαδημαϊκών: Ακαδημαϊκοί σε ένα ξέφρενο αγώνα καριέρας και διακρίσεων κηρύττουν απροκάλυπτα την αίρεση πλανεύοντας κλήρο και λαό.

14. Νέα θεολογία: Επιστρατεύεται νέα θεολογία. Η λεγόμενη μεταπατερική. Δεν μας τα ‘παν καλά οι Άγιοι Πατέρες. Ας τα ξαναπούμε εμείς.

15. Διώξεις-Τρομοκρατία-Εκφοβισμός: Κι όταν όλα αυτά δεν φέρουν απoτέλεσμα τότε περνάμε σε σκληρότερα μέτρα. Λαϊκοί λοιδορούνται και απειλούνται. Κυκλάρχες-κατηχητές απομακρύνονται. Χρησιμοποιούνται ακόμα και οι πνευματικοί των λαϊκών που εκφοβίζονται, για να ασκηθεί πίεση. Κληρικοί διώκονται, παύονται, τους στερείται ο μισθός, η κατοικία, τα Θεία Μυστήρια βλάπτοντας έτσι και τα πνευματικοπαίδια τους αλλά και το εκκλησίασμα.

Αγαπητοί μου αδελφοί, δεν θέλω να σας κουράσω. Δεν υπάρχει ανάγκη ούτε φιλοσοφίας, ούτε θεολογίας, ούτε ωφελεί η χρήση καμίας ρητορίας. Οι άγιοι μίλησαν απλά και ξεκάθαρα. Όχι με παραβολές ή συγκεκαλυμμένα. Και οι παλαιοί και οι νέοι.

Παραθέτω λίγα λόγια τους:

«Και εν υμίν έσονται ψευδοδιδάσκαλοι, οίτινες παρεισάξουσιν αιρέσεις απωλείας» (Απ. Πέτρος – Β΄ Πέτρ. β΄ 1).

«αἱρετικὸν ἄνθρωπον μετὰ μίαν καὶ δευτέραν νουθεσίαν παραιτοῦ» (ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΑΠΟΣΤ. ΠΑΥΛΟΥ ΠΡΟΣ ΤΙΤΟΝ)

ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ Ο ΣΤΟΥΔΙΤΗΣ

«"Ει Μοναχοί εισίν τινές εν τοις νυν καιροίς, δειξάτωσαν επί τοις έργοις. Έργον δε Μοναχού εστίν μηδέν ανέχεσθαι καινοτομείσθαι το Ευαγγέλιον".

ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ

«Αιρετικοί δέ ονομάζονται εκείνοι, των οποίων η διαφορά παρευθύς καί αμέσως είναι περί της εις Θεόν πίστεως, ήτοι οι κατά τήν πίστιν καί τά δόγματα χωρισμένοι από τούς ορθοδόξους καί παντελώς απομεμακρυσμένοι».

ΑΓΙΟΣ ΜΑΡΚΟΣ Ο ΕΥΓΕΝΙΚΟΣ

"Φεύγετε τούς Παπικούς ως φεύγει τις από όφεως και από προσώπου πυρός".

ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ

«Ουδέν ωφελεί βίος ορθός δογμάτων διεστραμμένων» (ΕΠΕ 23, 492 - 494)".

ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΤΗΣ ΚΡΟΣΤΑΝΔΗΣ

«Ουδεμία άλλη Χριστιανική Ομολογία εκτός από την Ορθοδοξία».

ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΑΞΙΜΟΒΙΤΣ

«Στα έσχατα χρόνια το κακό και η αίρεση θα έχει τόσο εξαπλωθεί που οι πιστοί δεν θα βρίσκουν ιερέα και ποιμένα να τους προστατέψει από την πλάνη και να τους συμβουλέψει στη σωτηρία. Τότε οι πιστοί, δεν θα μπορούν να δεχτούν ασφαλείς οδηγίες από ανθρώπους άλλα οδηγός τους θα είναι τα κείμενα των αγίων Πατέρων. Ιδίως σε αυτήν την εποχή ο κάθε πιστός θα είναι υπεύθυνος για όλο το πλήρωμα της Εκκλησίας».

ΓΕΡΩΝ ΕΦΡΑΙΜ Ο ΦΙΛΟΘΕΪΤΗΣ

«Ο μη πιστεύων κατά την παράδοσιν της Εκκλησίας άπιστος έστιν».

ΓΕΡΩΝ ΓΑΒΡΙΗΛ ΔΙΟΝΥΣΙΑΤΗΣ

Ὀφείλουμε ὑπακοὴ στοὺς Δεσποτάδες μας, στοὺς πνευματικούς μας, ὅταν ὀρθοτομοῦν τὸν λόγο τῆς ἀληθείας. Ὅταν ὅμως δὲν ὀρθοτομούν τὸ λόγο τῆς ἀλήθειας καὶ λένε αἱρετικά πράγματα, ὄχι μόνο σὲ αὐτοὺς δὲν πρέπει νὰ κάνουμε ὑπακοή, ἀλλὰ καὶ σὲ ἕνα Ἄγγελο ἀπὸ τὸν οὐρανό ἂν κατέβει καὶ μᾶς πεῖ ἀντίθετα μὲ αὐτὰ ποὺ διδάσκει ἡ Ἐκκλησία δὲν πρέπει νὰ κάνουμε ὑπακοή.

ΓΕΡΩΝ ΕΦΡΑΙΜ Ο ΚΑΤΟΥΝΑΚΙΩΤΗΣ

O Οἰκουμενισμός ἔχει πνεῦμα πονηρίας καί κυριαρχεῖται ἀπό ἀκάθαρτα πνεύματα.

ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ

Λέγοντας ὁ Πάπας πὼς εἶναι ἡ κεφαλὴ τῆς Ἐκκλησίας, ἐξώρισε ἀπὸ τὴν δυτικὴ Ἐκκλησία τὸν Δεσπότη πάντων Χριστόν, καὶ ἔτσι ἔμεινε ἡ δυτικὴ Ἐκκλησία χήρα ἀπὸ τὸν Χριστό

ΑΓΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ

Οικουμενισμός, και κοινή αγορά, ένα κράτος μεγάλο, μια θρησκεία στα μέτρα τους. Αυτά είναι σχέδια διαβόλων. Οι Σιωνιστές ετοιμάζουν κάποιον για Μεσσία.

Είναι και μερικοί που ξεκινούν με καλή διάθεση. Αλλά, όταν μαζεύονται τι μάγοι, τι πυρολάτρες, τι Προτεστάντες, ένα σωρό - άκρη δεν βρίσκεις - για να φέρουν την ειρήνη στον κόσμο, πώς να βοηθήσουν; Ο Θεός να με συγχωρέσει, αυτά είναι κουρελούδες του διαβόλου.

ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ Ο ΣΤΟΥΔΙΤΗΣ

(επιστολή παρηγορητική προς στη διωκομένη αξιωματούχο (Πατρικία) Ειρήνη)

Πολλοί δοκησίσοφοι και «αρχιεροφανείς» [φαινομενικοί αρχιερείς] και «αγιόδοκοι» [φαινομενικοί άγιοι] νικήθηκαν στις παλαιές γενεές· αντιθέτως, έλαμψαν ως φωστήρες εν τω κόσμω [Φιλιπ. 2, 15] ολίγοι και αληθινοί σοφοί, οι οποίοι διαβιούν με φόβο Θεού, επειδή αρχή σοφίας είναι το να βοβήται κάποιος τον Κύριο [Ψαλμ. 110, 10], μολονότι δεν έχουν θεωρηθή και σπουδαίοι, επειδή ο άνθρωπος βλέπει στο πρόσωπο, αλλά ο Θεός στην καρδιά»

Θα κλείσω αδελφοί μου με ένα λόγο του μεγάλου Ντοστογιέφσκυ:

"Αν όλος ο κόσμος βαδίσει προς μια κατεύθυνση, κι ο Χριστός προς την άλλη, εγώ θα πάω πίσω από τον Χριστό".

Aς με συγχωρήσουν οι διαφωνούντες

Ο Θεός μαζί μας

Αριστείδης Π. Δασκαλάκης

http://agonasax.blogspot.gr