Να μη μας χωρίζει απ’ τον Χριστό η αμαρτία

Όταν αγαπάς τον Χριστό, παρόλες τις αδυναμίες και τη συναίσθηση που έχεις γι’ αυτές έχεις τη βεβαιότητα ότι ξεπέρασες τον θάνατο, γιατί βρίσκεσαι στην κοινωνία της αγάπης του Χριστού.

Τον Χριστό να τον αισθανόμαστε σαν φίλο μας. Είναι φίλος μας. Το βεβαιώνει ο ίδιος, όταν λέει: «Εσείς είστε φίλοι μου …;» (Ιω. 15,14)...

Σαν φίλο να τον ατενίζομε και να τον πλησιάζομε. Πέφτομε; Αμαρτάνομε; Με οικειότητα, με αγάπη κι εμπιστοσύνη να τρέχομε κοντά του· όχι με φόβο ότι θα μας τιμωρήσει αλλά με θάρρος, που θα μας το δίδει η αίσθηση του φίλου.

Να του πούμε: «Κύριε, το έκανα, έπεσα, συγχώρεσέ με». Αλλά συγχρόνως να αισθανόμαστε ότι μας αγαπάει, ότι μας δέχεται τρυφερά, με αγάπη και μας συγχωρεί.

Να μη μας χωρίζει απ’ τον Χριστό η αμαρτία.

Όταν πιστεύουμε ότι μας αγαπάει και τον αγαπάμε, δεν θα αισθανόμαστε ξένοι και χωρισμένοι απ’ Αυτόν, ούτε όταν αμαρτάνουμε.

Έχουμε εξασφαλίσει την αγάπη Του κι όπως και να φερθούμε, ξέρομε ότι μας αγαπάει.

Άγιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης

http://stratisandriotis.blogspot.gr

Σώσόν με από πηλού, ίνα μη εμπαγώ»

Σώσόν με από πηλού, ίνα μη εμπαγώ» (Ψαλ. 68,15).
Αδελφοί, οι ψυχές μας είναι ντυμένες με πηλό• και τα πήλινα, χοϊκά. σώματά μας έχουν δοθεί για την υπηρεσία της ψυχής μας.

Είθε οι ψυχές μας να μη βουλιάξουν μέσα στο χώμα! Είθε οι ψυχές μας να μη σκλαβωθούν στο πήλινο σαρκίο! Είθε η ζωντανή φλόγα να μη σβηστεί μέσα στο χοϊκό τάφο!

Είναι απέραντη και αχανής η χοϊκή γη που μας έλκει προς τον εαυτό της, αλλά απείρως πλατύτερο είναι το απροσμέτρητο βασίλειο του Πνεύματος που καλεί την ψυχή μας, ως δικιά του.

Πράγματι συνδεόμαστε με τη γη με το χοϊκό σώμα, αλλά συνδεόμαστε και με τον ουρανό με την ψυχή. Είμαστε ένοικοι σε προσωρινές καλύβες, είμαστε στρατιώτες που καταλύσαμε σε προσωρινές σκηνές.

Ω Κύριε, «σώσόν με από πηλού ίνα μη εμπαγώ» Έτσι προσευχόταν ο μετανοημένος βασιλιάς Δαβίδ που είχε αρχικώς παραδοθεί στον πηλό, στο χώμα• μέχρι που είδε πως το πήλινο σαρκίο μας έλκει μέσα στην άβυσσο της καταστροφής. Πηλός είναι το σώμα του ανθρώπου, με όλες τις φαντασιώσεις του• πηλός είναι επίσης όλοι οι πονηροί άνθρωποι που πολεμούν τους δικαίους• πηλός είναι οι δαίμονες με τον τρόμο που σκορπούν.

Είθε ο Κύριος να μας σώσει απ’ όλη αυτή τη χοϊκότητα, διότι Εκείνος μόνον είναι ικανός να το κάνει. Θα έπρεπε να αγωνιζόμαστε πρώτα απ’ όλα για να δούμε τον εχθρό μέσα μας• τον εχθρό ο οποίος προσελκύει τους άλλους εχθρούς.

Η μεγαλύτερη τραγωδία του αμαρτωλού είναι ότι ασυνείδητα και χωρίς να το θέλει είναι σύμμαχος των ίδιων των εχθρών του!

Απεναντίας, ο δίκαιος άνθρωπος έχει ριζωμένη στον Θεό και στη βασιλεία του Θεού τη δύναμη της ψυχής του και γι’ αυτό δεν φοβάται. Δεν φοβάται τον εαυτό του κι επομένως δεν φοβάται και τους άλλους εχθρούς του.

Δεν φοβάται, διότι δεν είναι σύμμαχος ούτε συνεργός των εχθρών της ψυχής του. Κατά συνέπεια, ούτε άνθρωποι ούτε δαίμονες μπορούν να τον βλάψουν. Ο Θεός είναι σύμμαχός του και οι άγγελοι του Θεού είναι προστάτες του. Τί μπορεί τότε να του κάνει ένας άνθρωπος; Τί μπορούν να του κάνουν οι δαίμονες; Τί μπορεί να του κάνει ο πηλός;

Ω Κύριε και Θεέ, Τριάς Ομοούσιε, Συ ο Δημιουργός που ενεφύσησες ζώσες ψυχές στα πήλινα σώματά μας, σώσε μας κατά το μέγα Σου έλεος!

Αγ. Νικολάου Βελιμίροβιτς,

 «Ο Πρόλογος της Αχρίδος», 

Έκδοσις Άθως

http://proskynitis.blogspot.gr

Από τα διδάγματα του Οσίου πατρός ημών Αμμωνά

Υπάρχουν τέσσαρα κακά, και εάν ό άνθρωπος έχει ένα απ' αυτά, ούτε να μετανοήσει μπορεί ούτε ή προσευχή του να εισακουσθεί από τον Θεό.

Πρώτο κακό είναι ή υπερηφάνεια. Ό υπερήφανος νομίζει ότι ζει καλά, ότι ή διαγωγή του αρέσει στον Θεό και στους ανθρώπους, ότι πολλοί ωφελούνται με την συναναστροφή του και ότι ταυτόχρονα με την αναχώρηση του στην έρημο απαλλάχτηκε από πολλές αμαρτίες. Δεν κατοικεί ό Θεός στον άνθρωπο πού σκέπτεται έτσι. Ό μοναχός πρέπει μάλλον να θεωρεί τον εαυτό του κατώτερο από τα άλογα ζώα και να πιστεύει ότι τα έργα του δεν ευχαριστούν τον Θεό. Άλλωστε έχει ελέχθη από προφήτη:... « Πάσα δικαιοσύνη ανθρώπους ως ράκος άποκαθημένης εστίν ενώπιον αυτού» (πρβλ. Ήσ. ξδ' 6). Και αν δεν πιστέψει πραγματικά ή ψυχή ότι είναι πιο ακάθαρτη από τα ζώα, τα πουλιά και τα σκυλιά, ό Θεός δεν εισακούει την προσευχή της. Και τούτο, διότι τα ζώα, τα πουλιά και σκυλιά, ουδέποτε αμάρτησαν ενώπιον του Θεού και δεν θα δικασθούν στην Κρίσι. Είναι λοιπόν φανερό ότι ό αμαρτωλός είναι ελεεινότερος από τα ζώα. Τον συμφέρει, σαν τα ζώα, να μην αναστηθεί ούτε να δικασθή στην Κρίσι. Τα ζώα δεν κατακρίνουν και δεν υπερηφανεύονται. Επί πλέον αγαπούν εκείνους πού τα τρέψουν. Ό άνθρωπος όμως δεν αγαπά, όπως οφείλει, τον Θεό, πού τον έπλασε και τον τρέφει.

Δεύτερο κακό είναι ή μνησικακία. Εάν κάποιος μνησικακή εναντίον οποιουδήποτε ανθρώπους, ακόμη και εναντίον εκείνου πού τυχόν τον τύφλωσε, τότε ή προσευχή του δεν ανεβαίνει προς τον Θεό. Θα είναι πλάνη να πιστέψει πώς θα ελεηθεί ή θα συγχωρηθεί, ακόμη κι ανθρώπους αναστήσει νεκρούς.

Τρίτο κακό είναι ή κατάκρισης. Εκείνος πού κατακρίνει άνθρωπο αμαρτωλό, είναι και αυτός αξιοκατάκριτος, ακόμη κι ανθρώπους θαυματουργή. Ό Χριστός είπε: «Μην κρίνετε και ου μην κριθήτε» (πρβλ. Ματθ. ζ' 1). Πρέπει λοιπόν να μην κρίνει ό χριστιανός κανένα. «Ουδέ γάρ ό πατήρ κρίνει ούδένα, αλλά την κρίσιν πάσαν δέδωκε τω υίώ» (Ίωάν. ε' 22). Ώστε αυτός πού κρίνει πριν από την Κρίσι, πού θα κάνη ό Χριστός, είναι αντίχριστος. Εξ άλλου πολλοί πού ήσαν πριν ληστές και πόρνοι, έγιναν όσιοι και δίκαιοι. Και μπορεί να είδαμε τις αμαρτίες τους, αλλά δεν αντιληφθήκαμε τις κρυφές αρετές τους και τούς κρίναμε αδίκως.

Τέταρτο κακό είναι ή έλλειψης της αγάπης. Χωρίς αυτή, καθώς λέει ό απόστολος, κι ανθρώπους ακόμη λαλήσουμε με αγγελικές γλώσσες, κι ανθρώπους όρθοδοξούμε σε όλα, κι ανθρώπους μετακινούμε όρη, κι ανθρώπους δώσουμε όλα τα υπάρχοντα μας στους φτωχούς, κι ανθρώπους μαρτυρήσουμε σε τίποτα δεν θα ωφεληθούμε (Α Κορινθ.ιγ-1-3)

Αλλά ίσως να ερωτήσετε: «Πώς είναι δυνατόν να δώσει κανείς όλα τα υπάρχοντα του στους φτωχούς χωρίς να έχει αγάπη; Ή ελεημοσύνη δεν είναι αγάπη;». Δεν είναι τελεία αγάπη ή ελεημοσύνη, άλλα μέρος της. Υπάρχουν πολλοί οι όποιοι άλλους ελεούν και άλλους αδικούν, άλλους φιλοξενούν και γι' άλλους κρατούν μνησικακία, άλλους καλύπτουν και άλλους εμπαίζουν. Συμπαθούν τούς ξένους και μισούν τούς δικούς τους. Δεν είναι λοιπόν αγάπη αυτή, δεν είναι. Ή αληθινή αγάπη κανένα δεν μισεί, κανένα δεν εμπαίζει, κανένα δεν κατακρίνει, κανένα δεν στενοχωρεί, κανένα δεν βδελύσσεται, ούτε πιστό ούτε άπιστο ούτε ξένο ούτε αμαρτωλό ούτε πόρνο ούτε ακάθαρτο. Αντίθετα περισσότερο αγαπά τούς αμαρτωλούς και τούς ασθενείς και τούς αμελείς. Γι' αυτούς πονά και πενθεί και κλαίει. Περισσότερο συμπάσχει με τούς κακούς και τους κακούς και τους αμαρτωλούς παρά με τους καλούς.. Έτσι μιμείται τον Χριστό, ό Όποιος τούς αμαρτωλούς κάλεσε σε μετάνοια τρώγοντας και πίνοντας μαζί τους.

Γι' αυτό, δείχνοντας ποιά είναι ή αληθινή αγάπη, δίδαξε λέγοντας: «Γίνεσθε αγαθοί και οικτίρμονες ως ό πατήρ ημών ό ουράνιος» (Λουκ. στ' 36). Εκείνος βρέχει και για τούς πονηρούς και για τούς αγαθούς, ανατέλλει τον ήλιο και για τούς δικαίους και για τούς άδικους. Έτσι και όποιος έχει αληθινή αγάπη όλους τούς αγαπά, όλους τούς ελεεί, για όλους προσεύχεται.

Υπάρχουν μερικοί πού κάνουν ελεημοσύνη και στηρίζουν την σωτηρία τους μόνο σ' αυτή, ενώ πολλές φορές αμαρτάνουν και πολλούς μισούν και το σώμα μολύνουν. Και αυτοί ασφαλώς πλανώνται ελπίζοντας στην ελεημοσύνη τους με την οποία νομίζουν ότι ευαρεστούν τον Θεό.

Εκδόσεις Ιεράς Μονής Παρακλήτου. 

http://leimwnas.blogspot.gr

Η πίστη χωρίς τα έργα είναι νεκρή

Είμαστε πιστοί εμείς οι βαπτισμένοι ορθόδοξοι χριστιανοί που δεν λαμβάνουμε υπόψη καθόλου τις υποχρεώσεις, τις οποίες αναλάβαμε έναντι του Θεού και της Εκκλησίας κατά την ώρα του Μυστηρίου του Βαπτίσματος; Εμείς οι οποίοι “ελαφρά τη καρδία” βρίζουμε τα άγια Ονόματα, που πάμε και ρωτάμε το διάβολο και τα όργανά του και εντάσσουμε τον εαυτό μας σε σχήματα αντίθετα με το Ευαγγέλιο και την Ορθοδοξία;

Είμαστε πιστοί εμείς οι βαπτισμένοι ορθόδοξοι χριστιανοί, οι οποίοι χωρίς σοβαρό λόγο δεν εκκλησιαζόμαστε τακτικά, δεν εξομολογούμαστε και δεν κοινωνούμε ή κοινωνούμε απροετοίμαστοι, χωρίς ευλογία πνευματικού, μια και τις περισσότερες φορές στερούμαστε πνευματικού και αυτοσχεδιάζουμε στην πνευματική ζωή;

Είμαστε πιστοί εμείς οι βαπτισμένοι ορθόδοξοι χριστιανοί, οι οποίοι δεν έχουμε καν την εύλογη περιέργεια να διαβάσουμε έστω και μια φορά το θείο λόγο, ενώ από την άλλη μεριά με τις ώρες παρακολουθούμε “ακοή και βλέμματι” όλα τα αισχρά και σατανικά παίγνια του Εωσφόρου μέσω της τηλεοράσεως;

Είμαστε πιστοί εμείς οι βαπτισμένοι ορθόδοξοι χριστιανοί, οι οποίοι δεν ενδιαφερόμαστε για το πολυτιμότερο αγαθό πάνω στη γη που είναι η ψυχή μας και η σωτηρία της και δεν κάνουμε κανένα αγώνα για την υπερνίκηση των παθών μας; Ούτε τον Σταυρό μας καλά καλά δεν ξέρουμε να κάνουμε. Ούτε τον εαυτό μας σώζουμε ούτε άλλους βοηθούμε να σωθούν.

Είμαστε πιστοί εμείς οι βαπτισμένοι ορθόδοξοι χριστιανοί, οι οποίοι δεν θέλουμε λίγο να κουραστούμε και να αναλάβουμε τις γονεϊκές ευθύνες μας και γι΄ αυτό χωρίς πολλή σκέψη φονεύουμε τα αγέννητα παιδιά μας, ζούμε όπως θέλουμε, μιλάμε για όλα, όταν όμως έρχεται η ώρα να ομολογήσουμε τις ενοχές μας και να υπερασπισθούμε την πίστη μας, γινόμαστε αφωνότεροι των ιχθύων;

Για να προχωρήσουμε λίγο πιο ειδικά:

Είναι πιστός ο άνθρωπος εκείνος που υπογράφει ως βουλευτής την κατάργηση της Κυριακής αργίας;

Είναι πιστός ο άνθρωπος εκείνος που βάζει φαρδιά πλατιά την υπογραφή του κάτω από το νομοσχέδιο ή το νόμο της αντορθόδοξης συμβίωσης ανθρώπων διαφορετικού φύλου χωρίς τα άγια στέφανα της Εκκλησίας μας;

Είναι πιστός ο άνθρωπος εκείνος και μάλιστα στο Χριστό και στην Ορθόδοξη Εκκλησία όταν ψηφίζει τον γάμο των Ομοφυλοφίλων;

Είναι πιστός ο άνθρωπος εκείνος που εγκρίνει τις εκτρώσεις και τον φόνο των αγέννητων παιδιών;

Είναι πιστός ο άνθρωπος εκείνος που συναινεί στο να χτιστεί τέμενος του μισαλλόδοξου φανατισμού και αδρανεί για την ανέγερση του τάματος των πατέρων του;

Είναι πιστός ο άνθρωπος εκείνος και ευρίσκεται μέσα στα πλαίσια του Ευαγγελίου της αγάπης, όταν από φόβο και υπολογισμό δέχεται την αδικία σε έναν ολόκληρο λαό;

Είναι πιστός ο άνθρωπος εκείνος που όντας υπουργός ή ό,τι άλλο, επιτρέπει, ενώ μπορεί να το σταματήσει να περιπαίζεται και να υβρίζεται το πανάγιο Πρόσωπο του Χριστού, κι όμως δεν το κάνει;

Δεν ξέρω τι κρύβει μέσα στην καρδιά του...Αλλά θα του πούμε τον λόγο του αγ. Ιακώβου: ναί, θέλω να σε πιστέψω ότι πιστεύεις, αλλά “δείξον μοι την πίστιν σου εκ των έργων σου”.

Μπορεί να είναι πιστός στο κόμμα, στην τρόϊκα, στη στοά, στη λέσχη, στο συμφέρον του, στον αρχηγό του, στο όποιο μέλλον του... Πιστός όμως στο Χριστό πως μπορεί νάναι;

Αλλά και πως μπορεί νάναι ένας απλός άνθρωπος πιστός, που μέσα σε μια μέρα, τη μέρα των εκλογών, διαγράφει όλα τα παραπάνω, τα άπιστα έργα τεσσάρων χρόνων, και επιτρέπει με την ψήφο του, επιβραβεύοντας τρόπον τινά τις πράξεις αυτές και τα πρόσωπα αυτά, ξανά στον άπιστο, να δράσει αντίθετα από την πίστη, τη θρησκεία και την Εκκλησία και να πάει τα πράγματα ακόμη πιο κάτω;

Όχι, δεν είμαστε πραγματικά πιστοί, όλοι εμείς και όλοι αυτοί, ίσως και πολλοί άλλοι, που κάνουμε τα παραπάνω αταίριαστα με την πίστη μας. Μπορεί να μη είμαστε θεωρητικά τελείως άπιστοι, αλλά πάνω στα πράγματα αποδεικνυόμαστε ανακόλουθοι με την πίστη μας. Γι΄ αυτό λέγει ο Κύριος ότι όταν θα έρθει στη Δευτέρα Παρουσία, “θα βρεί την πίστη πάνω στη γη;”.

“Πολλοί οι κλητοί, ολίγοι οι εκλεκτοί”!!! Πολύ λίγοι είναι εκείνοι, οι οποίοι πραγματικά πιστεύουν, ομολογούν, υπερασπίζονται την Πίστη, αγαπούν τον Θεό και τον πλησίον,έχουν καλοσύνη, προσεύχονται καθημερινά, διαβάζουν συστηματικά την Αγία Γραφή, εξομολογούνται τακτικά, κοινωνούν προετοιμασμένοι, ελεούν ανεπίδεικτα, αποφεύγουν την αμαρτία, πολεμούν το διάβολο, “κακοπαθούν για τον Χριστό και το Ευαγγέλιο ως καλοί στρατιώτες Ιησού Χριστού”, κάνουν θυσίες, σηκώνουν το σταυρό τους, γίνονται Κυρηναίοι για τους άλλους και ελπίζουν “ιδείν τα αγαθά Κυρίου εν χώρα ζώντων”.

Χριστιανική Εστία Λαμίας

site/xrestia

Ταπείνωση

... Τον πρώτο καιρό μετά τη δωρεά του Αγίου Πνεύματος σκέφθηκα: Ο Κύριος μου συγχώρεσε τις αμαρτίες μου, το μαρτυρεί μέσα μου η χάρη. Τι μου χρειάζεται, λοιπόν, περισσότερο; 

Δεν πρέπει όμως να σκεφτόμαστε έτσι. Παρότι μας συγχωρούνται τα αμαρτήματα, εν τούτοις πρέπει να τα θυμόμαστε όλη τη ζωή μας και να θλιβόμαστε γι ‘ αυτά , για να διατηρούμε τη συντριβή της καρδιάς. Εγώ δεν το ήξερα αυτό και έπαψα να έχω συντριβή και υπέφερα πολλά από τους δαίμονες. Και απορούσα, τι συμβαίνει μ‘ εμένα; Η ψυχή μου γνωρίζει τον Κύριο και την αγάπη Του. Τότε πώς μου έρχονται κακοί λογισμοί; 

Αλλά ο Κύριος με σπλαχνίστηκε και με δίδαξε ο Ίδιος πώς πρέπει να ταπεινωθώ: «Κράτα το νου σου στον Άδη και μην απελπίζεσαι».

Μ‘ αυτό τον τρόπο νικόνται οι εχθροί. Όταν όμως ο νους μου λησμονεί τη φωτιά του Άδη , τότε οι λογισμοί ξαναποκτούν δύναμη. 

...Πρέπει να υπομείνεις πολλούς κόπους και να χύσης πολλά δάκρυα, για να διατηρήσεις το πνεύμα ταπεινωμένο κατά Χριστόν. Χωρίς αυτό σβήνει το φως της ζωής στην ψυχή και αυτή πεθαίνει.

Μπορείς σε σύντομο χρονικό διάστημα να αποξηράνεις το σώμα με τη νηστεία. 

Να ταπεινώσεις όμως την ψυχή, έτσι που να μένει συνεχώς ταπεινή, αυτό ούτε εύκολο είναι ούτε γίνεται σύντομα. Η Μαρία η Αιγύπτια επάλαιβε δεκαεπτά έτη με τα πάθη, σαν να ήταν άγρια θηρία, και μόνο τότε βρήκε ανάπαυση. 

Κι όμως το σώμα της μαράθηκε σε λίγο χρόνο, γιατί στην έρημο δεν υπάρχει πολλή τροφή.

...Έλκεται η ψυχή μου να δει τον Κύριο και διψά με ταπείνωση γι ‘Αυτόν, γιατί είναι ανάξια για τέτοιο μεγάλο αγαθό.

Η υπερηφάνεια εμποδίζει την ψυχή να μπει στο δρόμο της πίστεως. Στον άπιστο δίνω αυτή τη συμβουλή. Ας πει: «Κύριε, αν υπάρχεις , φώτισέ με και θα Σε υπηρετήσω μ ‘ όλη την ψυχή μου». Και ο Κύριος εξάπαντος θα φωτίσει μια τέτοια ταπεινή σκέψη και προθυμία για την υπηρεσία του Θεού. Δεν πρέπει όμως να λέγει: «Αν υπάρχεις, τότε παίδεψέ με», γιατί αν έρθει η τιμωρία, είναι δυνατό να μη βρεις τη δύναμη να ευχαριστήσεις τον Θεό και να μετανοήσεις.

...Ο κενόδοξος ή φοβάται τους δαίμονες ή γίνεται όμοιος μ‘ αυτούς. Δεν πρέπει όμως να φοβόμαστε την κενοδοξία και την υπερηφάνεια, γιατί προκαλούν την απώλεια της χάρης.

...Ο Κύριος μας αγαπά πολύ. Κι όμως εμείς πέφτομε σ‘ αμαρτίες, γιατί δεν έχομε ταπείνωση. Για να διαφυλάξεις την ταπείνωση, πρέπει να νεκρώσεις τη σάρκα και να δεχτείς το Πνεύμα του Χριστού. Οι Άγιοι είχαν ισχυρό πόλεμο με τους δαίμονες κι ενίκησαν με την ταπείνωση, την προσευχή και τη νηστεία.

...Τι πρέπει να κάνομε για να έχομε ειρήνη στην ψυχή και το σώμα;

Πρέπει ν‘ αγαπάς όλους τους ανθρώπους, όπως τον εαυτό σου, και να είσαι κάθε ώρα έτοιμος για το θάνατο. ‘Όταν η ψυχή θυμάται τον θάνατο, ταπεινώνεται και παραδίνεται ολόκληρη στο θέλημα του Θεού και επιθυμεί να έχει ειρήνη με όλους και να τους αγαπά όλους.

Όταν έλθει στην ψυχή η ειρήνη του Χριστού, τότε είναι ευχαριστημένη και κάθεται σαν τον Ιώβ στην κοπριά και χαίρεται που βλέπει τους άλλους δοξασμένους κι η ίδια είναι η πιο ασήμαντη από όλους. Το μυστήριο της κατά Χριστόν ταπεινώσεως είναι μεγάλο και άρρητο. Η ψυχή που αγαπά επιθυμεί για κάθε άνθρωπο περισσότερα αγαθά από ότι για τον εαυτό της και χαίρεται σαν βλέπει τους άλλους να είναι πιο ευτυχισμένοι από την ίδια και θλίβεται όταν τους βλέπει να βασανίζονται.

...Ο Κύριος αγαπά τους ανθρώπους. Εν τούτοις παραχωρεί τις θλίψεις, για να γνωρίσουν οι άνθρωποι την αδυναμία τους και να ταπεινωθούν και με την ταπείνωση να λάβουν το Άγιο Πνεύμα. Με το Άγιο Πνεύμα όλα γίνονται ωραία, χαρούμενα, υπέροχα. 

...Αν ήμαστε ταπεινοί, ο Κύριος από αγάπη θα μας απεκάλυπτε όλα τα μυστήρια. Αλλά η συμφορά μας είναι πώς δεν είμαστε ταπεινοί, υπερηφανευόμαστε και είμαστε ματαιόδοξοι για κάθε τι ασήμαντο κι έτσι βασανίζομε τον εαυτό μας και τους άλλους. 

...Είναι αξιολύπητοι οι άνθρωποι που δεν γνωρίζουν τον Θεό και πονώ γι‘ αυτούς. Υπερηφανεύονται γιατί πετούν αλλά τι το αξιοθαύμαστο; Και τα πουλιά πετούν και δοξάζουν τον Θεό. Κι όμως ο άνθρωπος. το κτίσμα του Θεού, εγκαταλείπει τον Κτίστη. Αλλά σκέψου, πώς θα σταθείς στη Φοβερή Κρίση του Θεού; Πού θα φύγεις ή πού θα κρυφτείς από το Πρόσωπο του Θεού; ...

...Υπάρχουν πολλά είδη ταπεινώσεως. Ο ένας είναι υπάκουος και για όλα μέμφεται τον εαυτό του, κι αυτό είναι ταπείνωση. Ο άλλος μετανοεί για τις αμαρτίες του και θεωρεί τον εαυτό του βδέλυγμα ενώπιον του Κυρίου, κι αυτό είναι ταπείνωση. Όμως άλλη ταπείνωση έχει εκείνος που γνώρισε με το Πνεύμα το Άγιο τον Κύριο. Εκείνος έχει άλλη γνώση και άλλη γεύση.

Όταν η ψυχή δει με το Άγιο Πνεύμα τον Κύριο, πόσο πράος και ταπεινός είναι, τότε ταπεινώνεται και η ίδια πλήρως. Και η ταπείνωση αυτή είναι εντελώς ιδιαίτερη και κανένας δεν μπορεί να την περιγράψει και γνωρίζεται μόνο με το Άγιο Πνεύμα. Κι αν οι άνθρωποι εγνώριζαν με το Άγιο Πνεύμα ποιος είναι ο Κύριος μας, τότε θα άλλαζαν οι πάντες: οι πλούσιοι θα εγκατέλειπαν τα πλούτη τους, οι επιστήμονες τις επιστήμες τους, οι κυβερνήτες τη δόξα και την εξουσία τους και θα γινόταν όλοι ταπεινοί, θα ζούσαν με μεγάλη ειρήνη και αγάπη και θα βασίλευε στη γη χαρά μεγάλη. 

... Κύριε, δώσε να γνωρίσουν όλοι οι λαοί της γης πόσο μας αγαπάς και ποια θαυμαστή ζωή χαρίζεις σ‘ όσους πιστεύουν σε Σένα.

Όποιος έχει μέσα του την ειρήνη του Αγίου Πνεύματος, σκορπίζει ειρήνη και στους άλλους. Όποιος όμως έχει μέσα του πνεύμα κακό, σκορπά και στους άλλους το κακό. 

...Ο θυμώδης άνθρωπος υποφέρει ο ίδιος μεγάλο μαρτύριο από πονηρό πνεύμα, εξαιτίας της υπερηφάνειας του. Ο υφιστάμενος, όποιος κι αν είναι, πρέπει να το καταλαβαίνει και να προσεύχεται για τον ψυχικά άρρωστο προ’ι’στάμενό του και τότε ο Κύριος, βλέποντας την υπομονή του, θα του δώσει άφεση αμαρτιών και αδιάλειπτη προσευχή. Είναι μέγα έργον ενώπιον του Θεού το να προσεύχεται κανείς γι‘ αυτούς που τον αδικούν και τον προσβάλλουν. Εξαιτίας αυτού θα του δώσει ο Κύριος τη χάρη και θα γνωρίσει με το Άγιο Πνεύμα τον Κύριο. Κι έτσι θα υπομείνει τότε, χάριν του Κυρίου, με χαρά όλες τις θλίψεις και θα του δώσει ο Κύριος αγάπη για όλο τον κόσμο και θα επιθυμεί ολόψυχα το καλό για όλους και θα προσεύχεται για όλους όπως για την ψυχή του.

Ο Κύριος μας έδωσε την εντολή ν ‘ αγαπούμε τους εχθρούς και όποιος αγαπά τους εχθρούς εξομοιώνεται με τον Κύριο. Η αγάπη για τους εχθρούς δεν είναι δυνατή παρά μόνο με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος. Γι ‘ αυτό, μόλις σε προσβάλει κανείς, προσευχήσου γι‘ αυτόν στον Θεό κι έτσι θα διατηρήσεις την ειρήνη του Θεού στην ψυχή σου. …

Αγίου Σιλουανού

http://stratisandriotis.blogspot.gr

Ο Άγ. Κοσμάς Αιτωλός και η Κυβέρνηση

(Ἐν εἴδη ἀνοιχτῆς ἐπιστολῆς πρὸς τὴν ἑλληνικὴ Κυβέρνηση)

Πρωτοπρ. Νικόλαος Μανώλης,

ἐφημέριος τοῦ Ἱεροῦ Βυζαντινοῦ Ναοῦ Προφήτου Ἠλιού Θεσσαλονίκης

Γιὰ τὸν Στύλο Ὀρθοδοξίας

Ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία θεωρεῖ ὡς ἕναν ἀπὸ τοὺς μεγαλύτερους ἁγίους της, τὸν μεγάλο ἱεραπόστολο καὶ προφήτη της, σύγχρονο ἱερομάρτυρα τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ ἐθνομάρτυρα τοῦ Γένους μας, ἅγιο Κοσμᾶ τὸν Αἰτωλό. Φέτος μάλιστα, κατὰ τὸ ἔτος 2014, ἑορτάζουμε τὰ τριακόσια χρόνια ἀπὸ τὴ γέννηση αὐτοῦ τοῦ μεγάλου ἀνδρός. Πλῆθος ἐκδηλώσεων ἔχουν πραγματοποηθεῖ ἐξαιτίας αὐτῆς τῆς ἐπετείου. Ἰδιαίτερες ἐκδήλωσεις ἔγιναν καὶ γίνονται ἀκόμη μὲ μεγάλη ἐπιτυχία στὶς Ἱερὲς Μητροπόλεις Δρυϊνουπόλεως καὶ Κονίτσης, Αἰτωλίας καὶ Ἀκαρνανίας, Θεσσαλονίκης. Ἐξαιρετικὴ πραγματικὰ ὑπῆρξε ἡ ἐκδήλωση τῆς Π.Ο.Ε. καὶ τοῦ Ὀρθόδοξου Τύπου. Ὁ πρωτοπρεσβύτερος π. Θεόδωρος Ζήσης, πέρα ἀπὸ τὴν ἐξαιρετικὴ εἰσήγησή του σὲ αὐτὴν μὲ θέμα «Ἡ ἐπικαιρότητα τῶν διδαχῶν τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ», πραγματοποιεῖ καὶ μία σειρὰ Ὁμιλιῶν, ἐξετάζοντας τὶς Διδαχὲς τοῦ ἁγίου, κάθε Κυριακὴ στὸ «Ἀρχονταρίκι» τοῦ Ι.Ν. ἁγ. Ἀντωνίου Θεσσαλονίκης.

Ὁρμώμενος ἀπὸ τὸ γεγονὸς αὐτῆς τῆς ἐξαιρετικῆς εὐκαιρίας γιὰ τοὺς Ἕλληνες νὰ θυμηθοῦν ποὺ ὀφείλουν τὸ ὅτι σήμερα ἀπολαμβάνουν τὰ ἀγαθὰ τῆς ἐλευθερίας, σκέφθηκα νὰ ἀπευθυνθῶ στοὺς πολιτικοὺς ὅλων τῶν παρατάξεων καὶ εἰδικὰ σὲ ὅσους εἶναι ἐπιφορτισμένοι αὐτὴν τὴν περίοδο μὲ τὴν διακυβέρνηση τῆς χώρας.

Συνιστῶ λοιπόν στους πολιτικούς μας, νὰ τὸν ἔχουν κατὰ νοῦ αὐτὸν τὸν Ἅγιο, νὰ τὸν προσεύχονται καὶ στὴν προσευχή τους νὰ κλαίνε ταπεινά. Νὰ τοῦ ζητοῦν συγχώρεση γιὰ τὸν ἑαυτό τους καὶ τίς οἰκογένειές τους, νὰ μὴν ὀργιστεῖ ὁ ἅγιος μὲ τὰ καμώματά τους. Νὰ παρακαλοῦν νὰ μὴν εἶναι οἱ ἴδιοι, οἱ πολιτικοί τῆς προφητείας τοῦ Ἁγίου, ποὺ τὸ ὄνομα ὡς «δυσανάγνωστον» δὲν ξεχωρίζει. Ἡ προφητεία εἶναι ἡ ἑξῆς: «Ὁ χαλασμὸς στὸν τόπο θὰ γίνη ἀπὸ ἕνα ὄνομα ἀξιωματούχου»[1].

Ἡ Κυβέρνηση, κατήργησε μὲ περισσὴ ἀναισχυντία, τὴν ἀργία τῆς Κυριακῆς ἡμέρας, ἀδιαφορώντας γιὰ τὶς ἀντιδράσεις καὶ τὶς τοποθετήσεις μεγάλων πνευματικῶν ἀνδρῶν τῆς Ἐκκλησίας μας. Κυρίως ὅμως, ἀδιαφορώντας στὴν προσταγὴ τῶν ἁγίων μας, ἰδίως τοῦ ἄγ. Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ ποὺ εἶναι ἡ ἑξῆς:

«Ἐπῆγεν ὁ Κύριος εἰς τὴν κόλασιν καὶ ἔβγαλε τὸν Ἀδάμ, τὴν Εὔαν καὶ τὸ γένος του. Ἀνέστη τὴν τρίτην ἡμέραν. Ἐφάνη δώδεκα φορᾶς εἰς τοὺς Ἀποστόλους του. Ἔγινε χαρὰ εἰς τὸν οὐρανόν, χαρὰ εἰς τὴν γῆν καὶ εἰς ὅλον τὸν κόσμον. Φαρμάκι καὶ σπαθὶ δίστομον εἰς τὴν καρδίαν τῶν Ἑβραίων καὶ μάλιστα τοῦ διαβόλου. Δία τοῦτο καὶ οἱ Ἑβραῖοι δὲν κατακαίονται ἄλλην ἡμέραν τόσον, ὡσὰν τὴν Κυριακήν, ὅπου ἀκούουν τὸν παπά μας νὰ λέγει : “Ὁ ἀναστᾶς ἐκ νεκρῶν Χριστὸς ὁ ἀληθινὸς Θεὸς ἠμών”. Διότι ἐκεῖνο ὅπου ἐσπούδαζον οἱ Ἑβραῖοι νὰ κάμουν διὰ νὰ ἐξαλείψουν τὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ μας, ἐγύρισεν ἐναντίον τῆς κεφαλῆς τῶν. Πρέπει καὶ ἠμεῖς, ἀδελφοί μου, νὰ χαιρώμεθα πάντοτε, μὰ περισσότερον τὴν Κυριακήν, ὁπού εἶναι ἡ Ἀνάστασις τοῦ Χριστοῦ μας. Διότι Κυριακὴ ἡμέραν ἔγινεν ὁ Εὐαγγελισμὸς τῆς Δεσποίνης ἠμῶν Θεοτόκου καὶ Ἀειπαρθένου Μαρίας.

Κυριακὴν ἡμέραν μέλλει ὁ Κύριος νὰ ἀναστήσει ὅλον τὸν κόσμον. Πρέπει καὶ ἠμεῖς νὰ ἐργαζώμεθα τὰς ἐξ ἡμέρας διὰ ταῦτα τὰ μάταια, γήινα καὶ ψεύτικα πράγματα, καὶ τὴν Κυριακὴν νὰ πηγαίνωμεν εἰς τὴν ἐκκλησίαν καὶ νὰ στοχαζώμεθα τὰς ἁμαρτίας μας, τὸν θάνατον, τὴν κόλασιν, τὸν παράδεισον, τὴν ψυχήν μας ὁπού εἶναι τιμιωτέρα ἀπὸ ὅλον τὸν κόσμον, καὶ ὄχι νὰ πολυτρώγωμεν, νὰ πολυπίνωμεν καὶ νὰ κάμνωμεν ἁμαρτίας, οὔτε νὰ ἐργαζώμεθα καὶ νὰ πραγματευώμεθα τὴν Κυριακὴν. Ἐκεῖνο τὸ κέρδος ὁπού γίνεται τὴν Κυριακὴν εἶναι ἀφωρισμένο καὶ κατηραμένο, καὶ βάνετε φωτιὰ καὶ κατάρα εἰς τὸ σπίτι σας καὶ ὄχι εὐλογίαν. Καὶ ἢ σὲ θανατώνει ὁ Κύριος παράκαιρα, ἢ τὴν γυναίκα σου, ἢ τὸ παιδί σου, ἢ τὸ ζῶον σου ψοφᾶ, ἢ ἄλλον κακόν σου κάμνει. Ὅθεν, ἀδελφοί μου, διὰ νὰ μὴ πάθετε κανένα κακό, μήτε ψυχικὸν μήτε σωματικόν, ἐγὼ σᾶς συμβουλεύω νὰ φυλάγετε τὴν Κυριακήν, ὡσὰν ὁπού εἶναι ἀφιερωμένη εἰς τὸν Θεὸν. Ἐδῶ πῶς πηγαίνετε, χριστιανοί μου; Τὴν φυλάγετε τὴν Κυριακὴν; Ἂν εἶσθε χριστιανοί, νὰ τὴν φυλάγετε. Ἔχετε ἐδῶ πρόβατα; Τὸ γάλα τῆς Κυριακῆς τί τὸ κάμνετε; Ἄκουσε, παιδί μου, νὰ τὸ σμίγεις ὅλο καὶ νὰ τὸ κάμνεις ἑπτὰ μερίδια. Καὶ τὰ ἓξ μερίδια κράτησε τὰ διὰ τὸν ἑαυτό σου, καὶ τὸ ἄλλον μερίδιον τῆς Κυριακῆς, ἂν θέλεις δῶσε τὸ ἐλεημοσύνην εἰς τοὺς πτωχούς, ἢ εἰς τὴν ἐκκλησίαν διὰ νὰ εὐλογήσει ὁ Θεὸς τὰ πράγματά σου. Καὶ νὰ τύχει ἀνάγκη καὶ θέλεις νὰ πωλήσεις πράγματα φαγώσιμα τὴν Κυριακήν, ἐκεῖνο τὸ κέρδος μὴ τὸ σμίγεις εἰς τὴν σακκούλα σου, διότι τὴν μαγαρίζει. Ἀλλὰ δῶσε τὸ ἐλεημοσύνην, διὰ νὰ σᾶς φυλάγει ὁ Θεὸς»[2].

Ὁ Ἅγιος, προδομένος καὶ παραδιδόμενος εἰς τὸν Κοὺρτ Πασὰ ἀπὸ τοὺς Ἑβραίους ἐδέχθη ὑπὲρ τῆς Πίστεως, φρικτὸ θάνατο. Καὶ ὁ λόγος; Διότι πολεμοῦσε τῆς ἐργασία τῆς Κυριακῆς ποὺ εἶχαν ἐπιβάλλει οἱ Ἑβραῖοι. Καὶ αὐτοί, θολωμένοι ἀπὸ τὸ μίσος ἐναντίον του προέβησαν στὴν φρικτὴ πράξη τους. Ὤ! Ἅγιε, νὰ γίνουμε μιμητές σου καὶ στοὺς σύγχρονους μιμητὲς τῶν Ἑβραίων καὶ Τούρκων τῆς ἐποχῆς σου νὰ ἀπευθυνθοῦμε λέγοντας: «Θὰ σᾶς συνοδεύει ἡ ἴδια προδοσία ἀπέναντι στὴν Ὀρθοδοξία ἀλλὰ φεῦ! συνοδὸς καὶ ἡ κατάρα ποὺ ἀκολουθεῖ τὴν ἐργασία τῆς Κυριακῆς. Ὅσοι ἐργάζονται τὴν Κυριακή, ἀλλὰ καὶ ὅσοι παραβιάζουν τὸν Νόμο Τοῦ Θεοῦ καὶ ψωνίζουν κατὰ τὴν ἡμέρα αὐτὴ θὰ ὑπόκεινται στὶς συνέπειες τῶν πράξεών τους. 

Οἱ Κυβερνῶντες ὅμως ποὺ ἔφεραν αὐτὴν τὴν δαιμονικὴ κατάσταση στὴ χώρα μας θὰ λογίζονται ὡς ἄπιστοι καὶ ἀρνητὲς τοῦ Θεοῦ. Θὰ βαραίνει ἡ καμπούρα τους ἀπὸ τὶς ἴδιες πράξεις ποὺ ὁδήγησαν τὸν Ἅγιο στὴν κρεμάλα. Ἐσεῖς, ἔχετε τὴν εὐκαιρία νὰ ἐξιλεωθεῖτε μαζὶ μὲ τοὺς συνεργάτες καὶ τὶς οἰκογένειές σας, ἐπαναφέροντας τὰ πράγματα στὴν πρότερή τους κατάσταση.

Παραθέτω ἐδῶ τὸ ἀπολυτίκιο τοῦ ἁγίου ποὺ συνέταξε ἡ Ἐκκλησία μας γιὰ νὰ τοῦ ψάλλει ὡς ἐλάχιστη προσφορὰ στὴ Χάρη καὶ τὶς ἄπειρες εὐλογίες του.

Ἦχος γ´. Θείας πίστεως.

Θείας πίστεως, διδασκαλίᾳ, κατεκόσμησας, τὴν Ἐκκλησίαν, ζηλωτὴς τῶν Ἀποστόλων γενόμενος· καὶ κατασπείρας τὰ θεῖα διδάγματα, μαρτυρικῶς τὸν ἀγῶνα ἐτέλεσας. Κοσμᾶ ἔνδοξε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.

[1] «ΚΟΣΜΑΣ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ» τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης κ. Αὐγουστίνου Καντιώτου

http://katanixis.blogspot.gr

Η Προσευχή προφυλάσσει τον άνθρωπο

Η προσευχή προφυλάσσει τον άνθρωπο από την αμαρτία, γιατί ο νους, όταν προσεύχεσαι, είναι απασχολημένος με το Θεό και στέκεται με ταπεινό πνεύμα ενώπιον του Κυρίου, τον Οποίο γνωρίζει η ψυχή του προσευχομένου.

Ο αρχάριος όμως χρειάζεται χειραγωγό, επειδή η ψυχή, πριν έρθει η χάρη του Αγίου Πνεύματος, έχει μεγάλο πόλεμο εναντίον των εχθρών και δεν μπορεί να διακρίνει η ίδια, αν η γλυκύτητα που δοκιμάζει, προέρχεται από τον εχθρό.

Αυτό μπορεί να το διακρίνει μόνο εκείνος που γεύθηκε ο ίδιος το Άγιο Πνεύμα. Αυτός αναγνωρίζει τη χάρη κατά τη γεύση...

Όποιος θέλει να ασκεί την προσευχή χωρίς χειραγωγό και μέσα στην υπερηφάνεια του, φαντάζεται ότι μπορεί να τη διδαχθεί από τα βιβλία, αυτός βρίσκεται κιόλας στην πλάνη.

Τον ταπεινό όμως τον προστατεύει ο Κύριος, έτσι, αν πράγματι δεν υπάρχει έμπειρος οδηγός, αυτός καταφεύγει στον υπάρχοντα πνευματικό και ο Κύριος θα τον σκεπάσει χάρη στην ταπείνωσή του. Σκέψου ότι στον πνευματικό ζει το Άγιο Πνεύμα, και αυτός θα σου πει το ωφέλιμο. Αν όμως σκεφτείς πως ο πνευματικός ζει με αμέλεια και διερωτηθείς, «Πώς είναι δυνατό να έχει το Άγιο Πνεύμα;», θα υποστείς εξαιτίας αυτής της σκέψης σου μεγάλο πειρασμό, και ο Κύριος θα σε ταπεινώσει και θα επιτρέψει να πέσεις σε κάποια πλάνη.

Η προσευχή δίνεται στον προσευχόμενο. Η προσευχή που γίνεται μόνο από συνήθεια, χωρίς καρδιά συντριμμένη για τις αμαρτίες της, δεν είναι αρεστή στο Θεό.

Οσίου Σιλουανού του Αθωνίτου

http://stratisandriotis.blogspot.gr

Αρχή ωδίνων η παραχώτηση χριστιανικού ναού για μουσουλμανική λατρεία

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

Εν Πειραιεί τη 18η Δεκεμβρίου 2014.

ΑΡΧΗ ΩΔΙΝΩΝ Η ΠΑΡΑΧΩΡΗΣΗ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΥ ΝΑΟΥ ΓΙΑ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΙΚΗ ΛΑΤΡΕΙΑ

Ο Οικουμενισμός έχει αλώσει πολύ περισσότερο τον κόσμο, απ’ ότι φανταζόμαστε. Ιδιαίτερα έχει αλώσει την δυτική «χριστιανοσύνη», η οποία, αποκομμένη από τη Χάρη του Θεού και τη γνήσια πνευματικότητα, η οποία βιώνεται μόνο μέσα στην Ορθόδοξη Εκκλησία του Χριστού, ολισθαίνει από πτώσεως εις πτώσιν. Η πλάνη γίνεται το ισχυρό εφαλτήριο για την υιοθέτηση και άλλων πλανών, ώστε η αίρεση να γίνεται παναίρεση.

Αφορμή για την παρούσα ανακοίνωσή μας πήραμε από ένα μείζονος σημασίας γεγονός, που συνέβη πριν λίγο καιρό στις Η.Π.Α. και το οποίο θα σηματοδοτήσει ένα νέο σκηνικό στον τομέα του πανθρησκειακού οράματος της«Νέας Υδροχοϊκής Εποχής». 

Ο έγκριτος και διακεκριμένος δημοσιογράφος - τουρκολόγος και ομολογητής της Ορθοδοξίας κ. Ν. Χειλαδάκης αποκάλυψε ένα πρωτοφανές συμβάν, στις 14 Νοεμβρίου ε. ε. Παραχωρήθηκε ο Καθεδρικός Ναός της Ουάσιγκτον στους μουσουλμάνους να τελέσουν δική τους λατρεία! Μεταξύ των άλλων έγραψε και τα εξής: «Η παγκοσμιοποίηση και η πανθρησκεία σε όλο της το μεγαλείο! Μέσα στον καθεδρικό, υποτίθεται χριστιανικό ναό της αμερικανικής πρωτεύουσας, στην Ουάσιγκτον, πριν από λίγες μέρες μουσουλμάνοι τέλεσαν την μουσουλμανική προσευχή της Παρασκευής, (Cuma), γνωστή ως namaz, για πρώτη φορά στην ιστορία του ναού και για πρώτη φορά σε ναό που δεν έχει καμία σχέση με την θρησκεία του Ισλάμ καθώς έχει κτιστεί για την χριστιανική λατρεία. […] Μερικές εκατοντάδες μουσουλμάνοι των Ηνωμένων Πολιτειών συγκεντρώθηκαν εκεί για να προσευχηθούν στον Αλλάχ και στον προφήτη τους τον Μωάμεθ. […] Για το ιστορικό αυτό γεγονός εξέφρασε την απόλυτη ικανοποίησή του ο πρόεδρος του ιδρύματος, “Σύνδεσμοι Αμερικανικού Ισλάμ”, (CAIR), Rulla Allouch, ο οποίος σε δήλωσή του τόνισε πως σήμερα επιτεύχθηκε άλλο ένα βήμα προσέγγισης μουσουλμάνων και χριστιανών και πρόσθεσε ότι οι προσπάθειες αυτές θα συνεχιστούν για την προσέγγιση και με άλλες θρησκείες, όπως ο βουδισμός και ο ινδουισμός που στις Η.Π.Α. έχουν αρκετούς οπαδούς, με τους οποίους υπάρχει συνεχής διάλογος με τους μουσουλμάνους των Η.Π.Α.».

Θεωρούμε το γεγονός αυτό μια πολύ καλά ενορχηστρωμένη ενέργεια. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι ενώ στις Η.Π.Α. υπάρχουν χιλιάδες τζαμιά, εν τούτοις τους παραχωρήθηκε ο καθεδρικός χριστιανικός ναός της πόλεως να κάμουν την τελετή τους. Επίσης έχει σημασία, ότι δεν τους παραχωρήθηκε κάποιος άλλος ναός, αλλά ο καθεδρικός. Αν διαβάσουμε με προσοχή τις δηλώσεις του μουσουλμάνου αξιωματούχου, προέδρου του ιδρύματος, «Σύνδεσμοι Αμερικανικού Ισλάμ», μπορούμε να εξηγήσουμε το γεγονός. Πρόκειται για την«προσέγγιση μουσουλμάνων και χριστιανών».Μ’ άλλα λόγια το γεγονός εντάσσεται στα πλαίσια του Διαθρησκειακού Οικουμενισμού, ο οποίος εργάζεται πυρετωδώς τα τελευταία χρόνια να «φέρει κοντά» τις θρησκείες του κόσμου, με απώτερο σκοπό την ένωσή τους και τη δημιουργία της δαιμονικής Πανθρησκείας. Ως γνωστόν βασικό δόγμα του Διαθρησκειακού Οικουμενισμού είναι ότι η αλήθεια δεν υπάρχει πουθενά αυτούσια και κατ’ αποκλειστικότητα, αλλά είναι διεσπαρμένη στις διάφορες πίστεις και θρησκείες. Με τη συνένωση των επί μέρους πίστεων, θα μπορέσουν οι άνθρωποι να γνωρίσουν την καθολική αλήθεια! Πρωτοπόρος σε αυτή την προσπάθεια της προσέγγισης είναι ο Παπισμός, ο οποίος ήδη κατά την Β΄ Βατικάνειο Σύνοδο (1962-1965), με την γνωστή Συνοδική Εγκύκλιο Nostra Aetate, επιχειρεί το πρώτο επίσημο άνοιγμα προς τις άλλες θρησκείες, όπου διακηρύσσεται: «Με εκτίμηση ατενίζει η Εκκλησία και τους Μουσουλμάνους, οι οποίοι λατρεύουν τον ένα και μοναδικό Θεό τον ζώντα… τον εύσπλαχνο και παντοδύναμο, τον δημιουργό ουρανού και γης, που μίλησε στους ανθρώπους». Στο ίδιο «μήκος κύματος»κινούνται και οι πολυάριθμες παραφυάδες του Προτεσταντισμού, οι οποίες, αφού υποβίβασαν την Εκκλησία σε «ατομική θρησκευτικότητα», βλέπουν με συμπάθεια τους πιστούς των άλλων θρησκειών και αποζητούν την κοινωνία μαζί τους. Έστω για παράδειγμα οι λεγόμενοι «χριστιανοί σιωνιστές», οι οποίοι έχουν αποθεώσει κυριολεκτικά την ιουδαϊκή θρησκεία. Ο διάλογος και η προσέγγιση με τις δύο άλλες μονοθεϊστικές θρησκείες, τον Ιουδαϊσμό και το Ισλάμ, (για τις οποίες έγινε γενικά παραδεκτό, ότι πιστεύουν στον ίδιο Θεό), θεωρήθηκε ως έκφραση αγάπης, ως «αγαπητική έξοδος» προς τον πλησίον προς μετάδοση του μηνύματος της χριστιανικής πίστεως. Θεωρήθηκε ακόμη ως μία αναγκαιότητα για την αντιμετώπιση του θρησκευτικού και ιδιαίτερα του ισλαμικού φανατισμού, την καταπολέμηση της τρομοκρατίας, των ποικίλων κοινωνικών προβλημάτων που μαστίζουν την ανθρωπότητα, την ειρηνική συνύπαρξη και συνεργασία των θρησκειών στις σύγχρονες πολυθρησκευτικές κοινωνίες και την προώθηση της παγκόσμιας ειρήνης, της δικαιοσύνης, της ελευθερίας και της αδελφοσύνης μεταξύ των λαών. Στην πραγματικότητα όμως εξυπηρετεί και προωθεί τα σκοτεινά σχέδια της Νέας Εποχής, την ομογενοποίηση όλων των θρησκειών, προκειμένου έτσι να οικοδομηθεί το νέο θρησκευτικό μοντέλο της πανθρησκείας του Αντιχρίστου.

Το τραγικό είναι ότι στις διάφορες διαθρησκειακές συναντήσεις συμμετέχουν και ορθόδοξοι κληρικοί και θεολόγοι, όπως λ. χ. στις συναντήσεις της Ασίζης. Το δε ακόμη χειρότερο είναι, ότι συχνά λαμβάνουν μέρος σε συμπροσευχές με τους αλλόθρησκους. Κλασικό παράδειγμα η συμπροσευχή για «τη σωτηρία του πλανήτη» στην Γροιλανδία το 2007, ενώπιον ειδώλου – σφαίρας της γης, Άλλο παράδειγμα, τα κοινά με τους μουσουλμάνους δείπνα «seftar», κατά την «νηστεία»του Ραμαζανιού. Επίσης η προσφορά ως δώρου «του Κορανίου», το οποίο μάλιστα χαρακτηρίστηκε ως «άγιο», η ανοικοδόμηση διαθρησκειακού ναού στο Βερολίνο, το άναμμα της «επτάφωτης λυχνίας» στις ιουδαϊκές συναγωγές, κ.α. Ο Διαθρησκευτικός Οικουμενισμός είναι το τρίτο σκέλος της παγκοσμιοποίησης, ο οποίος θέλει να δημιουργήσει την παγκόσμια θρησκεία για την παγκοσμιοποιημένη ανθρωπότητα. Στην ουσία όμως θέλει να εξαφανίσει τον Χριστιανισμό μέσα σε αυτή την διαθρησκειακή χοάνη και κυρίως την Ορθοδοξία μας, την γνήσια και ανόθευτη μορφή του Χριστιανισμού, η οποία αποτελεί την Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία, την αληθινή Εκκλησία του Χριστού.

Περαίνοντας, θεωρούμε ότι το πρωτόγνωρο αυτό γεγονός είναι η αρχή για ακόμη «τολμηρότερα»ανοίγματα προς το «πλησίασμα» και εν τέλει την ένωση των θρησκειών του κόσμου. Καλούμε τους πιστούς της τοπικής μας Εκκλησίας να μη δίνουν σημασία σε αυτά τα ολέθρια διδάγματα και να συνειδητοποιήσουν το γεγονός ότι η Αγία μας Εκκλησία δεν είναι θρησκεία, πολλώ δε μάλλον όμοια με τις θρησκείες του κόσμου και ως εκ τούτου ουδεμία ανάγκη έχει να κοινωνεί με αυτές και το χειρότερο, να προσβλέπει στην ένωση μ’ αυτές!

Εκ του Γραφείου επι των Αιρέσεων και των Παραθρησκειών

http://aktines.blogspot.gr

ΜΗΝΥΜΑ του ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΗ ΠΡΟΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥΣ KAI ΚΛΗΡΙΚΟΥΣ ΓIA THN ΜΕΓΑΛΗ ENOXH TΟΥΣ ΣΤΗ ΔΙΑΦΘΟΡΑ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ (και την επέκταση του Οικουμενισμού)

Ποῖος φταίει; 

Μικρό απόσπασμα του βιβλίο

 «ΤΙ ΘΑ ΜΑΣ ΣΩΣΗ;», 

Τεύχος Β΄ 

του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

«…Ἀλλὰ γιατί, ἀδελφοί μου, νὰ κατηγορήσω τὸ λαὸ ὡς ἀμετανόητο; Ἂς κατηγορήσωμε τὸ ῥάσο, ἂς κατηγορήσωμε τοὺς παπᾶδες καὶ τοὺς δεσποτάδες.

Πόσοι εἴμεθα; Ἑκατὸ δεσποτάδες ἔχει ἡ πατρίδα. Ὅλα τὰ Βαλκάνια δὲν ἔχουν τόσους δεσποτάδες ὅσους ἔχει ἡ μικρὰ Ἑλλάς. Πόσοι παπᾶδες εἶνε; Ὀκτὼ χιλιάδες παπᾶδες.

Δώδεκα ἀπόστολοι, μιὰ ντουζίνα, καὶ ἀλλάξανε τὸν κόσμο. Κ᾿ ἐμεῖς ὀκτὼ χιλιάδες δὲν μποροῦμε ν᾿ ἀλλάξουμε τὴν κοινωνία μας, τὴ γειτονιά μας, τὸ σπίτι μας. Γιατί; Γιατὶ εἴμεθα κ᾿ ἐμεῖς ἀμετανόητοι. Διδάσκομε μετάνοια, προτρέπουμε τοὺς ἀνθρώπους σὲ μετάνοια, ἀλλὰ ἐμεῖς μένουμε ἀμετανόητοι.

Ποιός δεσπότης ἔφυγε ἀπὸ τὸν κόσμο νὰ πάῃ στὸ Ἅγιον Ὄρος, γιὰ νὰ κλάψῃ τὶς ἁμαρτίες του; Ποιός παπᾶς, ἀπὸ τὶς ὀκτὼ χιλιάδες, ἔφυγε; Ἆραγε δὲν ἔχουμε διαπράξει ἁμαρτήματα σὰν ἄνθρωποι; Ποιός παπᾶς ἐκρέμασε τὸ πετραχήλι του καὶ εἶπε, Ἐγὼ φεύγω, δὲν εἶμαι ἄξιος νὰ ἐξομολογῶ καὶ νὰ κρατῶ τὸ δισκοπότηρο στὰ χέρια μου τ᾿ ἁμαρτωλά…; Ποιός;

Κανείς.

Ἀμετανόητος κλῆρος, ἀμετανόητος ἱεραρχία. Κι ἀφοῦ ὁ λαὸς δὲν βλέπει ἐμᾶς νὰ μετανοοῦμε, νὰ κλαίωμε καὶ νὰ πενθοῦμε γιὰ τὶς ἁμαρτίες μας, πῶς αὐτὸς νὰ μετανοήσῃ;

http://paterikiparadosi.blogspot.gr

Η υποκρισία της «απώλειας»

Σε ιστορικές περιόδους μεγάλης και πολυεπίπεδης κρίσης, ξεχωρίζουν αυτοί που υπερασπίζονται όσα πιστεύουν, συχνά με το τίμημα την άγριας καταδίωξης τους και οι «άλλοι», αυτοί που υποκρίνονται εκ του ασφαλούς πως αγωνίζονται υποτίθεται για τα ίδια ιερά και όσια, αλλά στην ουσία είναι «βολεμένοι» και κινούνται πάντα εκ του ασφαλούς και το πιο άθλιο, συνεχίζουν να στηρίζουν το άθλιο κατεστημένο που καταστρέφει αυτά τα ιερά και τα οσία. 

Οι υποκριτές είναι το πιο διαδομένο είδος σε αυτή την χώρα. Εξ’ αιτίας αυτής της υποκρισίας, που σε πολλές περιπτώσεις είναι καθαρή προδοσία, έχουμε φτάσει στο χείλος του ολοκληρωτικού αφανισμού σαν χώρα, σαν έθνος, σαν ορθόδοξος λαός. Μεγαλόσχημοι στις διακηρύξεις τους, μόλις έρχεται η ώρα να συγκρουστούν πραγματικά με το άθλιο και προδοτικό κατεστημένο, με την θρησκευτική αποστασία, γίνονται «συνετοί» και «πράοι» και συμβουλεύουν όσους ακόμα έχουν την «ιδιοτροπία» να αγωνίζονται, να σταματήσουν να «κατακρίνουν» και να σταματήσουν να καταδικάζουν τα πάντα, γιατί έτσι πρέπει να γίνει, γιατί είναι… θέλημα Θεού. Δηλαδή έτσι έπρεπε να καταστραφεί η χώρα, έτσι έπρεπε να διαλυθούν όλα τα πιστεύω που μας κράτησαν επί αιώνες στην ύπαρξη, έτσι έπρεπε να πορευτούμε προς την πλήρη υποταγή και έτσι πρέπει στο τέλος να γίνουμε «πρόβατα επί σφαγή», χωρίς φυσικά αυτό το τελευταίο να το ομολογούν φανερά. Αλήθεια, ήταν θέλημα Θεού να καούν τα Σόδομα και τα Γόμορρα, ή έτσι έγινε γιατί δεν βρέθηκαν ούτε πέντε «καθαροί» και άσπιλοι ;

Το πιο θλιβερό είναι όσοι επηρεάζουν πνευματικά ένα κόσμο, να τον καθοδηγούν στην αδράνεια, στην παθητικότητα, στην αποχή από κάθε αντίσταση στην καταστροφή, κηρύττοντας μάλιστα πως αυτός είναι ο «ορθός δρόμος» για ένα πιστό χριστιανό και για ένα αληθινό πατριώτη. Θλιβερό παράδειγμα η ιεραρχία που σε άλλες, πολύ δυσκολότερες εποχές, ήταν το προπύργιο της αντίστασης κατά του αφανισμού του γένους. Σήμερα άφωνοι, άλαλοι, παρακολουθούν σαν ανίκανοι θεατές τις εξελίξεις και κοιτάζουν «αλλού», σαν να μην βλέπουν τίποτα, σαν να μην αισθάνονται την «θύελλα» και την «λαίλαπα» της Νέας Τάξης. Είναι μεγάλη ευθύνη να είσαι ποιμένας, αλλά η ευθύνη αυτή γίνεται πολύ μεγαλύτερη σε περιόδους που όλοι οι εχθροί λυσσομανούν καθώς βρήκαν τις «κερκόπορτες» ανοιχτές και λεηλατούν ότι απέμεινε από μια πατρίδα που κάποτε ήταν αληθινός Φάρος. Είναι μεγάλη ευθύνη σε περιόδους «πολεμικής αναμέτρησης», να καθοδηγείς ένα ποίμνιο που λαχταρά να «αναπνεύσει», όταν ακόμα και τον αέρα του τον έχουν φορολογήσει. Είναι μεγάλη ευθύνη να μην κρύβονται πίσω από φανταχτερές τελετές, χρυσοποίκιλτα άμφια, απομονωμένα κελιά, όταν γύρω τους η πατρίδα χάνεται, όταν η Ορθοδοξία καταλύεται, όταν όλα όσα είχαν κρατήσει στην ζωή αυτόν τον τόπο πυρπολούνται από τους ίδιους τους φύλακες τους, από τους ίδιους τους άρχοντες αυτού του τόπου. Ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός μας έδειξε τον «δρόμο». Είναι τέλος μεγάλη ευθύνη και στο ίδιο το ποίμνιο να σταματήσει να είναι άβουλο κοπάδι και να «μαστιγώσει», όπως γίνονταν στην μεγάλη Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, τους ίδιους τους άρχοντες του, τους ποιμένες του, όταν αυτοί παρεκτρέπονταν και γίνονται όργανα του «έξω από εδώ».

Σήμερα χωρίς καμία αμφιβολία έχουμε «πόλεμο». Για πολλούς ακόμα πιο οδυνηρό από τους πολέμους που γνώρισαν οι παππούδες μας, γιατί σήμερα ο πόλεμος, εκτός από την επιβίωση μας, είναι στο νου και στις καρδιές μας. Αυτές θέλουν να κατακτήσουν, να υποτάξουν, να τις μετατρέψουν σε πειθήνια όργανα της καταστροφής μας. Εμείς θα μείνουμε αδρανείς, η θα ακούσουμε τις συνειδήσεις μας που «καρδιοχτυπούν» ;; Θα συνεχίσουμε να «μιλάμε», ή θα γίνουμε και εμείς συνοδοιπόροι της μεγάλης υποκρισίας, με το αντίτιμο της δικής μας «σωτηρίας», βλέπε απώλειας ;

Ω μη γένοιτο!

Νίκος Χειλαδάκης

http://aktines.blogspot.gr

ΒΑΙΝΟΥΜΕ ΜΕ ΓΙΓΑΝΤΙΑΙΑ ΒΗΜΑΤΑ ΣΕ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΡΗΞΗ. MIA ΜΟΝΟ EΛΠΙΔΑ ΓΙΑ ΝΑ ΣΩΘΟΥΜΕ ΥΠΑΡΧΕΙ

H AΠΟΣΤΑΣΙΑ ΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ ΜΑΣ

«Καὶ ἐρημώσει πᾶσαν τὴν γῆν ἀνομία» (Σ. Σολ. 5,23)

Απόσπασμα του βιβλίου 

«ΤΙ ΘΑ ΜΑΣ ΣΩΣΗ;», 

Τεύχος Α΄, σελ.10 

του Μητροπολίτου Φλωρίνης 

π. Αυγουστίνου Καντιώτου

Ὅπως τὸ Τρίβουνο (χωριό της Φλώρινας)ἐρημώθηκε καὶ ἐντὸς ὀλίγου θὰ σβήσῃ ἐξ ὁλοκλήρου, καὶ ὅπως τὸ Πισοδέρι κοντεύει νὰ ἐρημωθῇ, καὶ ὅπως ἄλλα χωριὰ γινήκανε γηροκομεῖα καὶ ἐρημώνονται – προφητεύω τὴν ὥρα αὐτή, χωρὶς νὰ εἶμαι προφήτης, ἀλλὰ βασίζομαι ἐπάνω εἰς τὰ ἱερὰ κείμενα, ἐπάνω εἰς τὸν Σολομῶντα καὶ λέγω· Θὰ ἐρημώσῃ ἡ γῆ καὶ Τρίβουνο θὰ γίνῃ ἡ Μόσχα. Τρίβουνο θὰ γίνῃ ἡ Νέα Ὑόρκη. Τρίβουνο θὰ γίνῃ τὸ Βερολῖνο. Τρίβουνο θὰ γίνῃ τὸ Σικάγο. Τρίβουνο θὰ γίνῃ ἡ Ἀθήνα. Τρίβουνο θὰ γίνουν τὰ ἰσχυρὰ ὑπερήφανα κράτη.

Θεέ μου Θεέ μου! ἀφάνταστα καὶ φοβερὰ πράγματα θὰ γίνουν. Οὔτε καταλαβαίνομεν, οὔτε ἔχομεν συναισθανθῆ τὸν κίνδυνον ὁ ὁποῖος κρέμεται ὑπεράνω τῆς κεφαλῆς μας.

Ὄχι μὲ γέλια, ὄχι μὲ τραγούδια· δὲν ξέρουμε τί γίνεται στὰ Βαλκάνια, δὲν ξέρουμε τί γίνεται εἰς τὸν κόσμον.

Εἰρήνη, φωνάζουν. Λέγει ἡ Γραφή· Ὅταν ἀκοῦτε εἰρήνη, τότε νὰ περιμένετε πόλεμο (βλ. Α΄ Θεσ. 5,3· Ἰερ. 6,14). Ὅπως τὸ ᾿40. Τὶς παραμονὲς τοῦ πολέμου τὸ ῥαδιόφωνο τῆς Ῥώμης ἔλεγε «εἰρήνη», καὶ ἀγκάλιαζε ὁ πρεσβευτὴς τῆς Ἰταλίας τὸν δικό μας πρεσβευτὴ κάτω στὴν Ἀθήνα· καὶ τὰ μεσάνυχτα οἱ σειρῆνες ἐσάλπισαν εἰς ὅλη τὴν Ἑλλάδα καὶ χτύπησαν οἱ παιᾶνες τοῦ πολέμου καὶ ἠκούσθησαν εἰς ὁλόκληρον τὸ Πανελλήνιον. Πρέπει νὰ περιμένωμεν κάτι μεγάλο νὰ γίνῃ εἰς τὸν κόσμον.

Γίνονται προσπάθειαι ὑφέσεως, ἀλλὰ βαίνομεν μὲ γιγαντιαῖα βήματα εἰς παγκόσμιον ῥῆξιν, εἰς παγκόσμιον πόλεμον, ὁ ὁποῖος ὀνομάζεται εἰς τὴν Ἀποκάλυψιν Ἁρμαγεδών (Ἀπ. 16,16). Πᾶμε στὸν Ἁρμαγεδῶνα. Ὁ δὲ Ἀρμαγεδών τί εἶνε; Διαβάστε Γραφή· πουλῆστε τὸ πουκάμισό σας καὶ ἀγοράστε Ἀποκάλυψι. Κ᾿ ἐκεῖ μέσα θὰ δῆτε τὰ φρικτὰ ἀποτελέσματα τὶς ἁμαρτίας, τὰ ὁποῖα συντόμως περιγράφει ὁ Σολομῶν μὲ τὴ φράσι «Καὶ ἐρημώσει πᾶσαν τὴν γῆν ἀνομία» (Σ. Σολ. 5,23). Ναί, θὰ γίνῃ ἐκεῖνο τὸ ὁποῖο εἶπε ὁ Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός, πρὶν 200 χρόνια. Σύμφωνοι εἶνε οἱ προφῆται, σύμφωνοι εἶνε αἱ Γραφαί. Λέγει ὁ Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός, ὅτι· Θὰ βαδίζῃς ἑκατὸ χιλιόμετρα, ἀπὸ τὴ Φλώρινα μέχρι τὴ Κοζάνη, καὶ δὲν θὰ συναντᾷς ἄνθρωπο.

Θὰ ἐρημώσῃ ἡ γῆ· ναί. Τὰ νερὰ θὰ πικραθοῦν, τὰ δέντρα θὰ ξηρανθοῦν, τὰ πουλιὰ θὰ ψοφήσουν -τὰ ψάρια ἀπὸ τώρα ἀρχίζουν καὶ ψοφοῦν-, θὰ γίνῃ ἔρημος ἡ γῆ. Δὲν θὰ μπορῇ οὔτε πτηνὸν νὰ διασχίζῃ τὸν ἀέρα, οὔτε ἀρνίον νὰ βελάζῃ εἰς τοὺς λειμῶνας, οὔτε τι ἄλλο θὰ ὑπάρχῃ. Ἔρημος θὰ γίνῃ ἡ γῆ. Καὶ θὰ ἐρημωθῇ ἡ γῆ ἀπὸ τὴν ἀνομία.

Ἀπελπιστικὰ εἶνε αὐτά;

Αὐτὰ λέει ὁ προφήτης, καὶ αὐτὰ εἶνε τὰ ἀποτελέσματα τῆς ἁμαρτίας. Αὐτὰ εἶνε τὰ ἀποτελέσματα τῆς πορνείας, τῆς μοιχείας, τῆς ψευδορκίας, τῆς ἀδικίας, τῆς ἁρπαγῆς, τοῦ μίσους καὶ ὅλων τῶν κακιῶν ποὺ ὑπάρχουν εἰς τὸν κόσμον.

Εὑρισκόμεθα ἐγγὺς τοῦ κρημνοῦ, ἐγγὺς τῆς κατάρας, ἐγγὺς τῆς καταστροφῆς, ἐγγὺς Ἁρμαγεδῶνος.

Μιὰ μόνον ἐλπὶς ὑπάρχει. Ὅλοι, μικροὶ καὶ μεγάλοι, Ἀνατολὴ καὶ Δύσις, ὅλων τῶν χρωμάτων καὶ ἀποχρώσεων, θὰ σωθοῦμε, μόνον ἂν κάνωμεν στροφὴ 180 μοιρῶν πρὸς τοὺς αἰωνίους δρόμους τοῦ Θεοῦ, πρὸς τὸ νόμο τῆς συνειδήσεως, πρὸς τὸ νόμο τοῦ Δεκαλόγου, πρὸς τὸ νόμο τοῦ Εὐαγγελίου.

Μόνον ἐὰν ἐγκαταλείψουμε τὴν ἁμαρτία καὶ ἐπιστρέψωμεν πρὸς τὸν Θεό, θὰ σωθῇ ὁ κόσμος. Μόνον ἐὰν πραγματικῶς μετανοήσωμεν, θὰ ἔρθῃ ἡ σωτηρία.

http://www.augoustinos-kantiotis.gr

ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

…Ἡ ἀπομάκρυνση τῶν ἀνθρώπων ἀπὸ τὸν Δημιουργό του εἶχε δυσάρεστες συνέπειες στὴ ζωή του. Ὅμως ὁ Θεὸς δὲν ἐγκατέλειψε τὸ πλάσμα του. Στὸν κατάλληλο χρόνο στέλνει στὴ γῆ τὸν μονογενῆ του Υἱὸ, γιὰ νὰ σώσει τὸν κόσμο καὶ τὸν ἄνθρωπο. «Ὁ Θεὸς ἐπὶ γῆς ὤφθη καὶ τοῖς ἀνθρώποις συνανεστράφη» (Βαρούχ, γ´ 38). Ὁ ἀόρατος γίνεται ὁρατός, ὁ ἀπρόσιτος προσιτός, ὁ Θεὸς μαζὶ μὲ τοὺς ἀνθρώπους. Μέγα καὶ παράδοξον τὸ μυστήριον. Ἦλθε στὴ γῆ ὄχι ὅπως αὐτὸς μποροῦσε, ἀλλὰ ὅπως ἐμεῖς μπορούσαμε νὰ τὸν δοῦμε καὶ νὰ τὸν καταλάβουμε. Γι᾿ αὐτὸ ἔγινε ἄνθρωπος μὲ σάρκα γιὰ νὰ ἐπικοινωνήσει καλύτερα μὲ μᾶς. Ὁ Ἱερὸς Χρυσόστομος τονίζει χαρακτηριστικὰ : «Πῶς ἔγινε τοῦτο τὸ ἐκπληκτικὸ καὶ ἀξιοθαύμαστο; Ἕνεκα τῆς δικῆς Του ἀγαθότητος καὶ ὅπως ἕνας βασιλέας βγάζει τὴν βασιλικὴ στολὴ καὶ σὰν ἁπλὸς στρατιώτης ρίχνεται στὴ μάχη, γιὰ νὰ μὴ ἀναγνωρισθεῖ ἀπὸ τὸν ἐχθρὸ καὶ ἔτσι πετύχει τὴ νίκη, ἔτσι καὶ ὁ Χριστὸς ἦρθε μὲ ἀνθρώπινη μορφή, γιὰ νὰ μὴν ἀναγνωρισθεῖ καὶ ἀποφύγει ὁ ἐχθρός τη σύγκρουση μαζί του, ἀλλὰ καὶ γιὰ νὰ μὴ φοβίσει τοὺς ἀνθρώπους, γιατὶ ἦρθε γιὰ νὰ τοὺς σώσει καὶ λυτρώσει»...

Τελικὰ μία εἶναι ἡ οὐσιαστικὴ ἐξήγηση τῆς ἐνανθρωπήσεως τοῦ Κυρίου, ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ. Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος διατυπώνει πολὺ καθαρὰ αὐτὴ τὴν ἐξήγηση. «Διὰ τὴν πολλὴν ἀγάπην, ἣν ἠγάπησεν ἡμᾶς», «ἔκλινεν οὐρανοὺς καὶ κατέβη». Μαζὶ μὲ τὸν μεγάλο Ἀπόστολο κάθε πιστὸς βλέπει πίσω ἀπὸ τὸ ἱστορικὸ καὶ κοσμοσωτήριο γεγονὸς τῆς γεννήσεως τοῦ Κυρίου τὴν μεγάλη ἀγάπη τοῦ Θεοῦ γιὰ τὸν ἄνθρωπο καὶ τὸν κόσμο. Ἀγάπη ποὺ ἔφθασε μέχρι τὸ Σταυρό.

Περιμένουμε τὴ μεγάλη γιορτὴ τῆς γεννήσεως. Καὶ ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ ἀναμένει τὴν ἀνταπόκριση τῆς δικῆς μας ἀγάπης. Μᾶς ἀγάπησε, νὰ τὸν ἀγαπήσουμε καὶ μεῖς. Νὰ τοῦ ἀνοίξουμε τὴν καρδιὰ καὶ τὴ ζωή μας. Νὰ συνδεθοῦμε μαζί του. Εἶναι ἀσφαλῶς ἡ μεγαλύτερη δωρεὰ τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ. Τὰ φετεινὰ Χριστούγεννα ἂς εἶναι ἡ ἀπαρχὴ μιᾶς νέας ζωῆς γεμάτη ἀπὸ τὴ Χάρη καὶ τὴν εὐλογία τοῦ Θεοῦ…

Γέροντος Γεωργίου Καψάνη

theomitoros.blogspot.com

'Έτι προσφέρομεν σοι την λογικήν ταύτην λατρείαν υπέρ...

 

Λίγο μετά το Μυστήριο των Μυστηρίων,την επίκληση του Αγίου Πνεύματος και τον Καθαγιασμό των Τιμίων Δώρων, ακολουθούν οι Ικετευτικές Δεήσεις.

''Έτι προσφέρομεν σοι την λογικήν ταύτην λατρείαν υπέρ των εν πίστει αναπαυσαμένων Προπατόρων, Πατέρων, Πατριαρχών,

Προφητών, Αποστόλων, Κηρύκων, Ευαγγελιστών, Μαρτύρων,

Ομολογητών, Εγκρατευτών και παντός πνεύματος δικαίου εν πίστει τετελειωμένου''

Ο Άγιος Νικόλαος Καβάσιλας τονίζει πως οι Άγιοι είναι οι κατεξοχήν αφορμές ευχαριστίας προς τον Θεό. Είναι οι λόγοι που ευχαριστούμε τον Θεό και γι'αυτό ο ιερέας με την εν λόγω ευχή δεν προσεύχεται για εκείνους αλλά ζητάει τις δικές τους προσευχές μέσω αυτής της δέησης που είναι κατά βάση ευχαριστιακή.

Αν λοιπόν, ευχαριστούμε τον Θεό για τους αγίους του, πόσο μάλλον θα πρέπει να τον ευχαριστούμε για εκείνη που ξεπέρασε κάθε όριο αγιοσύνης; 

Για εκείνη που έγινε όχι απλώς Μητέρα του Θεού αλλά κραταιά σκέπη ολόκληρης της Οικουμένης. Για εκείνη, που στα χέρια της βάσταξε την Αρχή και το Τέλος του Κόσμου. 

Για Εκείνη…

http://proskynitis.blogspot.gr

Η ομολογία ενός μουσουλμάνου μουφτή· μια αληθινή ιστορία

Πολλές φορές στα χρόνια που εργαζόμαστε εδώ, αντιμετωπίσαμε μεγάλες δυσκολίες, ώστε να βρούμε τα κατάλληλα οικόπεδα μέσα σε πυκνοκατοικημένες περιοχές, για να χτίσουμε βάσεις και Ιερούς Ναούς, όπου οι νεοφώτιστοι ιθαγενείς θα κατηχούνται, θα λειτουργούνται, θα συγκεντρώνονται, θα γνωρίζουν και θα ζουν τη ζωντανή Ορθόδοξη πίστη.

Όλα τα κεντρικά σημεία των πολυσύχναστων συνοικιών είναι ήδη κατειλημμένα από διάφορα αιρετικά δόγματα που έχουν και περίβλεπτα κτήρια. Αυτό πολύ μας πονά· η Ορθόδοξη Εκκλησία νοιώθουμε ότι αξίζει να έχει τα καλύτερα, όχι για την ανθρώπινη δόξα αλλά για τη δόξα του Αληθινού Θεού. Με τον καιρό όμως είχαμε πολλές φορές την ευκαιρία να διαπιστώσουμε ότι ο ίδιος ο Θεός προνοεί και βρίσκει διάφορες λύσεις με τον τρόπο Του.

Έτσι, πριν από μερικά χρόνια, θεωρήθηκε μεγάλη ευλογία για μας να μπορούμε να αγοράσουμε σε πολύ λογική τιμή – πράγμα που έκανε όλους να απορούν – ένα κεντρικότατο οικόπεδο σε περιοχή, όπου από πολλά χρόνια είχε σχηματιστεί ένας Ορθόδοξος πυρήνας ένθερμων ιθαγενών.

Η πρώτη χαρά της ανεύρεσης του ωραίου οικοπέδου δεν κράτησε πολύ, διότι αμέσως άρχισαν τα προβλήματα και οι πειρασμοί από παντού. Χριστιανικές και μουσουλμανικές ομάδες άρχισαν να δυσανασχετούν για το απροσδόκητο γεγονός να «φυτρώσει» μια Ορθόδοξη εκκλησία ανάμεσά τους!

Από εδώ ξεκίνησε ένας μεγάλος πνευματικός αγώνας. Ο ζήλος των πιστών ιθαγενών τους οδήγησε να πηγαίνουν καθημερινά στο μέρος εκείνο και να προσεύχονται με πόνο και πίστη. «Πώς να μην έχουμε πειρασμούς και πώς να μην έχουμε και άνωθεν βοήθεια;», έλεγαν.

Απειλητικά, ανώνυμα τηλεφωνήματα μάς γίνονταν συχνά και συκοφαντικά σχόλια διαδίδονταν για τους Ορθοδόξους συνεργάτες που εργάζονταν στην περιοχή. Η μεγαλύτερη δυσκολία όμως δεν είχε φανεί ακόμη.

Ξαφνικά, οι μουσουλμάνοι ήγειραν εδαφικές διεκδικήσεις και αξίωναν να μείνει το οικόπεδο ως έχει και να μην ανεγερθεί εκεί Ορθόδοξος ναός, ενώ εμείς ξεκινήσαμε μια νόμιμη αλλά χρονοβόρα και κουραστική διαδικασία συζητήσεων με τις τοπικές και τις μουσουλμανικές αρχές, ώστε να βρεθεί λύση.

Η πολιτεία δε θα έδινε άδεια να χτίσουμε οτιδήποτε, εάν δεν είχαμε την επίσημη σύμφωνη γνώμη των μουσουλμάνων και έτσι άρχισαν οι συναντήσεις με ηγετικά μουσουλμανικά στελέχη, ώστε να βρεθεί λύση στο πρόβλημα.

Η προσπάθεια ήταν σκληρή και η διαπραγμάτευση, λεπτή και δύσκολη, έδινε μια κατεύθυνση, ώστε το οικόπεδο να μπορεί να τακτοποιηθεί με έξοδα και φροντίδα της Εκκλησίας μας…

Συχνά μάς έμπαινε ο λογισμός να παραιτηθούμε από το όλο εγχείρημα, αλλά πιο δυνατά νικούσε ο πόθος μας να παλέψουμε όσο μπορούμε για το καλό της Εκκλησίας και ο Θεός όλο μας στήριζε. Ουδέν κακό αμιγές καλού!

Οι συναντήσεις λοιπόν με τους μουσουλμάνους ξεκίνησαν και -παρά τα διάφορα εμπόδια- συνεχίστηκαν. Στη μουσουλμανική ομάδα διαπραγμάτευσης εκπρόσωπος της μουσουλμανικής κοινότητας ήταν και ο μουφτής. Η θέση του μουφτή είναι σημαντική και υπολογίσιμη. Είναι ώριμος, βαθύς γνώστης του Κορανίου, μα συγχρόνως ένας καλοπροαίρετος και συνετός άνθρωπος.

Στις πολυάριθμες συναντήσεις μας, εκτός από το πρόβλημα που μας απασχολούσε, η συζήτηση επεκτεινόταν και σε θέματα πίστεως. Εμείς από τη μία σεβόμαστε ειλικρινά το δικαίωμα του καθενός να έχει το δικό του πιστεύω, από την άλλη όμως, όπου οι περιστάσεις το επιτρέπουν, με παρρησία ομολογούμε και το δικό μας πιστεύω, που είναι η δυνατή εμπιστοσύνη μας στον Αληθινό Θεό, που μας φανέρωσε την Τριαδική Του φύση, κατέβηκε από τον Ουρανό, σαρκώθηκε στο πρόσωπο του Χριστού, έπαθε και αναστήθηκε, για να σωθεί η ανθρωπότητα.

Αυτές τις ημέρες, μετά από τον πολύχρονο αγώνα, αρχίσαμε να βλέπουμε τους πρώτους καρπούς. Βρισκόμαστε στο τελικό στάδιο των υποχρεώσεών μας και το όλο θέμα φαίνεται να ολοκληρώνεται και να κλείνει. Σίγουρα οι θερμές προσευχές των ιθαγενών Ορθοδόξων αλλά και των Ελλήνων αδελφών εισακούστηκαν.

Ενώ λοιπόν το θέμα του οικοπέδου έχει δρομολογηθεί και βρίσκεται στην τελική φάση και ενώ δε συνέτρεχε κάποιος τυπικός λόγος για συνάντηση με το μουφτή, ο μουσουλμάνος ηγέτης ήρθε στο γραφείο της Ιεραποστολής μας να μας συναντήσει.

Μόνος, χωρίς τη συνοδεία των ομοθρήσκων του, διστακτικός και συνεσταλμένος αυτή τη φορά, και χωρίς το γνώριμο αέρα του ηγέτη που μας είχε συνηθίσει…

Ήρθε μόνος και ταπεινά μας άνοιξε την καρδιά του και μας εμπιστεύτηκε το εξής θαυμαστό:

Εγώ σιγά-σιγά έχω καταλάβει ότι η αλήθεια είναι ο Χριστός! Και ότι εσείς, η Ορθόδοξη Εκκλησία, κρατάτε την αληθινή πίστη 100%. Σας παρακαλώ, λοιπόν, να πάτε στο χωριό μου και να διδάξετε τους συγχωριανούς μου για την πίστη σας και να τους βαπτίσετε! Υποφέρουν από άγνοια. Θα κάνετε μεγάλο καλό, μάλιστα, αν τους χτίσετε μια εκκλησία!Το ακούσαμε έκπληκτοι. Του μιλήσαμε, τον ενθαρρύναμε και του είπαμε να βαπτιστεί και ο ίδιος. Εκεί δε μας είπε πολλά. Σιώπησε… Καταλαβαίνουμε ότι, εάν ένας μουσουλμάνος, που κατέχει τη θέση του, τολμήσει να αλλαξοπιστήσει, δε θα αφήσει αδιάφορους του φανατικούς οπαδούς της πίστης του που αδίστακτα κόβουν ζωές χωρίς το φόβο του Θεού της αγάπης…

Εμείς, όπως καταλαβαίνετε, μείναμε εμβρόντητοι! Έφυγε από το γραφείο της Ιεραποστολής, υποσχόμενος για μια ακόμη φορά να κάνει το παν για να ξεπεραστεί και το τελευταίο εμπόδιο και να μπορέσουμε να χτίσουμε την εκκλησία μας.

Άγνωστες οι βουλές του Κυρίου! Δύσκολες οι σωστές επιλογές του καθενός μας. Το κακό έργο γίνεται συνήθως εύκολα, αλλά φέρνει γρήγορα περισσότερα κακά, ενώ η κάθε τίμια στροφή προς το καλό θέλει κόπο και θυσίες, μικρές και μεγάλες.

Δεν απελπιζόμαστε ποτέ και για κανένα λόγο! Έχουμε Θεό ζωντανό και έχουμε όπλο πανίσχυρο την προσευχή. Έχουμε σφαίρες αόρατες που μπορούν να ανατρέψουν πολύπλοκες και φαινομενικά αδιέξοδες καταστάσεις. Ας ορμήσουμε, λοιπόν, όλοι στο καλό, στον πνευματικό αγώνα, για να βρούμε πρόοδο!

Ας προσευχηθούμε θερμά για κάθε δυσκολία. Και με την ψυχή μας, ας προσευχηθούμε με πόνο για το μουφτή και για τον κάθε εγκλωβισμένο μουφτή. Ας προσευχηθούμε για την πατρίδα μας και για το κάθε έθνος να βρει τον αληθινό Θεό. Ας προσευχηθούμε και για όλους τους Ορθοδόξους που αξιωθήκαμε την ορθή πίστη να την κρατήσουμε, γιατί είναι ο μόνος πολύτιμος θησαυρός στη ζωή μας. Αμήν!

Αδελφότητα Ορθοδόξου Εξωτερικής Ιεραποστολής

http://o-nekros.blogspot.gr

Στὸν κάθε πλησίον ὑπάρχει ὁ Χριστός

Ὅλοι οἱ πιστοὶ χριστιανοὶ ὀφείλουμε νὰ σκεπτόμαστε ὅτι στὸν κάθε ἄλλο πιστὸ ὑπάρχει ὁ Χριστὸς καὶ πρέπει νὰ ἔχουμε τόσην ἀγάπη πρὸς αὐτόν, ὥστε νὰ εἴμαστε ἕτοιμοι νὰ θυσιάσουμε πρὸς χάρη του τὴν ψυχή μας. Δὲν ἔχουμε δὲ δικαίωμα νὰ ὀνομάζουμε ἢ νὰ θεωροῦμε κάποιον κακό, ἀλλὰ πρέπει νὰ τοὺς βλέπουμε ὅλους σὰν καλούς. Ἂν δεῖς κάποιον νὰ ἐνοχλεῖται ἀπὸ τὰ πάθη, μὴ μισήσεις τὸν ἀδελφό, μὰ τὰ πάθη ποὺ τὸν πολεμοῦν, κι ἂν τὸν δεῖς νὰ τυραννιέται ἀπὸ κακὲς ἐπιθυμίες, πιὸ πολὺ νὰ τὸν σπαχνισθεῖς, μὴ τυχὸν καὶ σὺ πειρασθεῖς, ἀφοῦ εἶσαι τρεπτὸς καὶ εὐάλωτος στὴν εὐπερίστατη ἁμαρτία.

Ὅσιος Συμεὼν ὁ Νέος Θεολόγος

Προέλευση κειμένου: Ἱερὰ Μονὴ Μεγίστης Λαύρας Ἁγίου Ὄρους

http://users.uoa.gr/