Ο ΕΧΘΡΟΣ ΜΑΣ Ο ΔΙΑΒΟΛΟΣ ΜΑΣ ΠΟΛΕΜΑ ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΤΟΥ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΑ ΧΑΤΙΡΙΑ

Ο εχθρός μας ο διάβολος πάντοτε μας πολεμά. Πιο πολύ όταν δεν του κάνουμε τα χατίρια. Τότε από την κακία του βρίσκει χίλιους τρόπους να μας πειράξει.

Μια φορά γύριζα το βράδυ στο σπίτι, με χιόνι. Μου παρουσιάστηκε σαν χοίρος. Διαλύθηκε όμως σαν καπνός, μόλις έκανα το σημείο του Σταυρού. Κάποτε πάλι όταν λειτουργούσα, ακούω έξω να θορυβούν. Βγαίνω και βλέπω ότι χτίζανε πολυκατοικία Άλλος είχε μυστρί, άλλος φτυάρι. κλπ. τους

σταύρωσα και εξαφανίστηκαν τα πάντα.

Εν’ απόγευμα περνούσα από την πλατεία του χωριού και πήγαινα στο σπίτι μου. Βλέπω στο καφενείο πολλούς άνδρες, άλλοι πίνανε κρασί, άλλοι χαρτοπαίζανε. Οι σατανάδες ήταν γύρω – γύρω πάνω στα κεφάλια τους, σε έναν μάλιστα ήταν σαν αρκούδα.

Μια μέρα γύριζα απ’ το χωράφι και περνώντας έξω από την εκκλησία του Αγίου Γεωργίου βλέπω ένα σατανά ξαπλωμένο. Τον ρωτώ, «τι κανείς εδώ»; Και μου απαντά:«Εγώ κάθομαι εδώ για να μην αφήνω κανένα να κάνει τον σταυρό του».

Μια φορά ήταν καλοκαίρι, με καλέσανε στο χωριό Κούρσοβο να κηδεύσω κάποιον. Όταν γύρισα στο χωριό μου στο δρόμο οι σατανάδες με πετροβολούσαν. Θέλανε να με σκοτώσουν. Άρχισα να λέγω τους Χαιρετισμούς και διαλύθηκαν σαν καπνός.

ΠΑΠΑ ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΓΚΑΓΚΑΣΤΑΘΗΣ, 

εκδ. «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ», 

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

http://tribonio.blogspot.gr

Πῶς ἀποκτῶ μετάνοια; Οἱ 5 ὁδοί μετανοίας

Πρώτη:

Ἡ παρ' ημῶν τῶν ἰδίων καταδίκη τῶν ἁμαρτημάτων μας. "Λέγε σύ πρῶτος τάς ἁμαρτίας σου ἵνα διακωθῆς" (Ἡσ. ΜΓ' 26).

"Εἶπα· ἐξαγορεύσω κατ'ἐμοῦ τήν ἀνομίαν μου τῷ Κυρίῳ· καί σύ ἀφῆκας τήν ἀσέβειαν τῆς καρδίας μου" (Ψαλμ. 31, 5).

Δευτέρα:

Τό νά μή μνησικακῶμεν τούς ἐχθρούς μας. Νά εἴμεθα κύριοι τῆς ὀργῆς καί νά συγχωρῶμεν τοῖς πταίσασιν εἰς ἡμᾶς. "Ἐάν ἀφῆτε τοῖς ἀνθρώποις τά παραπτώματα αὐτῶν, ἀφήσει καί ὑμῖν ὁ Πατήρ ὁ Οὐράνιος τά παραπτώματα ὑμῶν..."(Ματθ. ΣΤ' 14).

Τρίτη:

Ἡ προσευχή καί ἡ δέησις, ἡ μετά κατανύξεως καί συντετριμμένης καρδίας καί ὑπομονῆς γενομένη, καί ὅρα τήν ἐν τῷ Εὐαγγελίῳ χήραν πῶς τόν Κριτήν τῆς ἀδικίας πρός ἑαυτήν ἐκίνησεν εἰς συμπάθειαν (Λουκ. ΙΗ' 3). Σύ δέ ἥμερον ἔχεις Δεσπότην καί προσηνῆ καί φιλάνθρωπον, ἐκείνη ἐναντίον τῶν ἐχθρῶν, σύ διά τήν ἰδικήν σου σωτηρίαν.

Τετάρτη:

Ὁδός, ἡ ἐλεημοσύνη· ὁ πρ. Δανιήλ πρός τόν βασ. Ναβουχοδνόσορα εἶπε· "Ἀρεσάτω σοι ἡ βουλή μου, ὦ Βασιλεῦ, καί τάς ἁμαρτίας σου ἐν ἐλεημοσύναις λύτρωσαι καί τάς ἀδικίας σου ἐν οἰκτιρμοῖς πενήτων" (Δανιήλ 5, 12), και

Πέμπτη:

Ἡ ταπεινοφροσύνη· ἔχε ὑπόδειγμα τόν τελώνην. Κατέβη οὖτος μᾶλλον δεδικαιωμένος ἤ ἐκεῖνος· ὅτι "πᾶς ὁ ὑμῶν ἑαυτόν ταπεινωθήσεται ὁ δέ ταπεινῶν ἑαυτόν ὑψωθήσεται". 

Μή μένε λοιπόν ἀργός καί ἀκίνητος, ἀλλ' ὅλας τάς ἀνωτέρω ὁδούς περιπάτει καθ' ἑκάστην ἡμέραν διότι καί εὔκολαι ὁδοί εἶναι δέν ἔχεις νά προφασισθῇς πενίαν· ἀλλά καί ἄν πτωχότερος ἀπ' ὅλους εἶσαι, καί ὀργήν νά ἀφίσης καί ταπεινοφροσύνην νά δείξῃς θά δυνηθῇς, καί ἐκτενῶς νά προσευχηθῇς καί εἰς κανέν ἐκ τούτου δέν γίνεται ἐμπόδιον ἠ πενία. Καί τί λέγω περί τούτων ἀφ' οὗ οὐδέ εἰς ἐκείνην τήν ὁδόν τῆς μετανοίας εἰς τήν ὁποίαν χρήματα νά καταβάλωμεν πρόκειται ( τήν ἐλεημοσύνην λέγω) οὐδέ ἐκεῖ μᾶς ἐμποδίζει διόλου πρός ἐκτέλεσιν τῆς ἐντολῆς ἡ πενία, καί τοῦτο κατέστησε φανερόν ἡ χήρα, ἥτις τά δύο λεπτά κατέβαλεν (Μάρκ. ΙΒ' 42).

Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος

http://kaiomenivatos.blogspot.gr

Προσευχή εν θερμώ ή θερμή προσευχή;

Πολλές συζητήσεις γίνονται για το πως θα πρέπει να προσεύχεται ο άνθρωπος έτσι ώστε η προσευχή του να εισακουστεί από τον Θεό...

Δυστυχώς υπάρχει ένα φαινόμενο μερικοί συνάνθρωποι μας να προσεύχονται για να πραγματοποιηθούν δικές τους επιθυμίες (εγωιστικές) και μέσα σε όλα να παρακαλάνε τον Θεό να πάθει κάποια συμφορά ο τάδε γνωστός, γείτονας, κουνιάδα κλπ... 

Είναι αμέσως κατανοητό πως τέτοιου είδους προσευχές δεν υπάρχει περίπτωση όχι απλά να εισακουστούν αλλά ούτε καν ν' ακουστούν θα τολμούσα να πω...

Άλλοι πάλι προσεύχονται εν θερμώ. Τι θέλω να πω; 

Με το που δεν θα τους πάει κάτι καλά ή με το που θα παιδευτούν για κάτι αμέσως προστρέχουν και ζητάνε πράγματα που αν είχαν την υπομονή και την σύνεση να τα σκεφτούν δεν θα τα ζητούσαν...

Ας προσπαθούμε όλοι μας να κάνουμε θερμή προσευχή και να παρακαλάμε τον Κύριο αν είναι ευλογημένο και για ωφέλεια μας να πραγματοποιηθούν αυτά που θέλουμε. Διότι πολλές φορές ενώ προσευχόμαστε θερμά νοιώθουμε πως οι προσευχές μας δεν εισακούονται και δεν βλέπουμε να έρχεται το ποθητό γρήγορα! 

Έπειτα αφού βλέπουμε πως αυτό που θέλουμε δεν μας γίνεται τα «βάζουμε» με τον Θεό! Σκεφτήκαμε μήπως φταίμε εμείς; Σκεφτήκαμε μήπως αυτά που ζητάμε δεν είναι προς όφελος μας ή είναι ενάντια σε κάποιον αδελφό μας; Πριν τρέξουμε αμέσως και ρίξουμε την «ευθύνη» στον Θεό μήπως να σκεφτούμε αν προσευχηθήκαμε ορθά; 

Αν προσευχηθήκαμε θερμά;

Εύχομαι ο Κύριος να μας φωτίζει ώστε να προσευχόμαστε ορθά με θέρμη και να ζητάμε πράγματα που εν τέλη θα οδηγούν στην ψυχική ωφέλεια την δική μας και των εν Χριστώ αδελφών μας…

http://xristianos.gr

Απο ασκητές του βιώματος γινήκαμε ασκητές του θεάματος

Θεούμενοι και θεώμενοι

ήγουν 

από την δράση , 

εις την κατάντια 

της τηλε-παρατήρησης.

ΣΕ ΜΙΑ παρετυμολογική αναζήτηση της λέξης «ανδρεία» θα μπορούσαμε να την αναλύσουμε από την πρόθεση ανα που σημαίνει επανάληψη… και το ρήμα δρω δηλ. δραστηριοποιούμε , δηλαδή «ανδρείος» σημαίνει εκείνος που συνεχώς και μόνιμα βρίσκεται σε δράση.

Όμως δυστυχώς οι άνδρες δεν υπάρχουν πια, γιατί τους πάτησε το τρένο της τηλε-παρατήρησης.

Έτσι σήμερα αντί να δρούμε, απλώς παρατηρούμε παθητικά σαν θεατές σε θέατρο.

Βλέπουμε στην παραβολή του καλού Σαμαρείτη :

κατὰ συγκυρίαν δὲ ἱερεύς τις κατέβαινεν ἐν τῇ ὁδῷ ἐκείνῃ, καὶ ἰδὼν (τον χτυπημένο) ἀντιπαρῆλθεν, ὁμοίως δὲ καὶ Λευΐτης γενόμενος κατὰ τὸν τόπον, ἐλθὼν καὶ ἰδὼν ἀντιπαρῆλθε. ( Λουκ. ι’ 31-32)

Κατά παρόμοιον τρόπο λοιπόν και μείς αντιμετωπίζουμε τον πόνο και στην αγωνία του κόσμου.

Ανοίγουμε χαλαρά τον υπολογιστή μας, συντροφιά με την απαραίτητη φραπεδιά και μετά δέους παρατηρούμε τα συμβαίνοντα «ιδόντες και αντιπαρερχόμενοι» μπροστά στο βάσανο του αδελφού μας.

Αντικρίζουμε σημεία και τέρατα, θεομηνίες ,σεισμούς καταποντισμούς, δυστυχήματα, ναυάγια με χιλιάδες νεκρούς ανά την οικουμένη, ακόμη και μαρτύρια πίστεως και σταυρώσεις αδελφών μας Ορθοδόξων Χριστιανών και με απαράμιλλη απάθεια κατόπιν τρώμε μετ’απολαύσεως το μεσημεριανό μας, αμέτοχοι στο δάκρυ του πλησίον μας.

Από άνθρωποι Θεούμενοι ,που καλούμαστε καθημερινά να γινόμαστε και να μοιάζουμε Του Θεού, εμείς καταντήσαμε άνθρωποι θεώμενοι, (θεώμαι: βλέπω) βλέποντες και παρατηρούντες μέσα από Ησυχαστήριο της οθόνης.

Απο ασκητές του βιώματος γινήκαμε ασκητές του θεάματος, θλιβερά ζόμπι στο θεωρείο της ζωής!

π.Διονύσιος Ταμπάκης

http://yiorgosthalassis.blogspot.com

«ΦΟΒΟΥΜΑΙ ΟΤΙ ΘΑ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΟΥΝ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΑΙ ΑΚΟΜΗ ΣΥΜΦΟΡΑΙ»

ΠΡΟΦΗΤΙΚΑ ΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ 

π. ΦΙΛΟΘΕΟΥ ΖΕΡΒΑΚΟΥ(+1980)

…Όλα αυτά (σεισμοί, γεγονότα της Κωνσταντινουπόλεως της Κύπρου και λοιπών εθνικών συμφορών) με έθλιψαν και με κατέβαλαν, αλλά περισσότερον με θλίβει η αμετανοησία και αναισθησία των ανθρώπων της σημερινής πονηράς γενεάς και φοβούμαι ότι θα ακολουθήσουν μεγαλύτεραι ακόμη συμφοραί. «Δίκαιος ο Κύριος και δικαιοσύνας αγαπά».

Εις την Κωνσταντινούπολιν όλοι οι ιερείς και επίσκοποι ξεπαπάδησαν αφού έβγαλαν τα ράσα και πολλοί από αυτούς εξυρίσθησαν για να ευχαριστήσουν τους τούρκους και περισσότερον τον διάβολον. 

Δεν εξέτασαν κατά βάθος την συνείδησίν των, δεν εσκέφθησαν αν αυτό που έκαμον, έστω και να τους το επέβαλον οι ασεβέστατοι οθωμανοί, ήτο ευχάριστον εις τον Θεόν, εάν και Εκείνος θέλει, ότι τους λέγουν οι άπιστοι ευθύς να υπακούουν και να το εκτελούν αδιακρίτως. Τώρα και ο Θεός τους λέγει αφού σεις δεν είσθε πλέον ιερείς, εγίνατε λαϊκοί, δεν πρέπει να λειτουργείται, διότι είσθε θεομπαίκται, δεν χρειάζονται πλέον αι εκκλησίαι. Αι εκκλησίαι εκτίσθησαν δια να λειτουργούν οι ιερείς και τελούν τα μυστήρια. αφού ιερείς δεν υπάρχουν, δεν χρειάζονται και αι εκκλησίαι.

Αυτό έγινε κατά δικαίαν παραχώρησιν Θεού δια τα αμαρτίας του κλήρου και του λαού της Κωνσταντινουπόλεως, περισσότερον του κλήρου. Από την ιδίαν αιτίαν έγιναν και οι σεισμοί και αι πλημμύραι και πόλεμοι και λοιπαί συμφοραί, δηλαδή από τας αμαρτίας πάντων και τας ιδικάς μου.

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΝΟΥΘΕΣΙΕΣ ΑΠΟ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ ΤΟΥ ΑΕΙΜΝΗΣΤΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΗΜΩΝ ΦΙΛΟΘΕΟΥ, «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΦΙΛΟΘΕΟΣ ΜΑΡΤΥΡΙΑ», τευχ. 53, ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 1993, σ. 91 κ.ε.

http://tribonio.blogspot.gr

Η ΠΑΡΟΥΣΑ ΓΕΝΕΑ ΘΑ ΥΠΕΡΒΕΙ ΣΕ ΚΑΚΙΑ ΤΗΝ ΚΑΚΙΑ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΑΙΩΝΩΝ

Αλλοίμονον που κατήντησαν οι άνθρωποι της παρούσας πονηράς γενεάς. Αληθώς η προφητεία του αγίου Νήφωνος εκπληρώνεται, ότι η παρούσα γενεά θα υπερβεί εις την κακίαν, την κακίαν όλων των αιώνων. Σκέπτομαι να παρακαλέσω τον Θεόν να με πάρει, ή να παραμείνω εδώ εις τους Αγίους Πάντες, διότι είδον ανομίαν και αντιλογίαν εν τη πόλει και εμάκρυνα φυγαδεύων και ηυλίσθην εν τη ερήμω, πλην το θέλημα του Κυρίου γενέσθω.

…Να έχετε υπομονήν και να μην απελπίζεσθε ποτέ, διότι η ελπίς ου καταισχύνει, και όποιος ελπίζει στο Θεό πάντα καλά πηγαίνει και εάν δοκιμάζεται, έχει θλίψεις, στενοχωρίας, διωγμούς, κινδύνους, όταν έχει ελπίδα, όλα παρέρχονται…

Οι φρόνιμοι και καλοί χριστιανοί χαίρονται εις τας θλίψεις των. Δεν πρέπει να απελπίζεσαι, διότι σε εγκατέλειπον οι άνθρωποι, αλλά θα παρακαλείς τον Θεόν να σου δίδει υπομονήν εις τέλος, και να πιστεύεις, ότι, εάν οι άνθρωποι σε εγκαταλείψουν, ο Θεός ποτέ δεν θα σε εγκαταλείψει.

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΝΟΥΘΕΣΙΕΣ ΑΠΟ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ ΤΟΥ ΑΕΙΜΝΗΣΤΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΗΜΩΝ ΦΙΛΟΘΕΟΥ, «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΦΙΛΟΘΕΟΣ ΜΑΡΤΥΡΙΑ», τευχ. 53, ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 1993, σ. 102.

http://yiorgosthalassis.blogspot.com

Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΧΘΕΣ, ΤΟΥ ΣΗΜΕΡΑ, ΤΟΥ ΑΥΡΙΟ

Άνοιξη του 1995. Ως φοιτητής της ΑΣΟΕΕ επρόκειτο να παρακολουθήσω το βασικό μάθημα της «Διοίκησης Επιχειρήσεων Ι». Στο έδρανο των παραδόσεων ανεβαίνει ένας ελληνοαμερικάνος καθηγητής, ειδικά προσκεκλημένος για την πρεμιέρα, και μας λέγει σε άπταιστα αγγλικά: «Globalization! Live locally, think globally!», «Παγκοσμιοποίηση! Ζήστε τοπικά, σκεφθείτε παγκόσμια!». Με την ολοκλήρωση της ομιλίας του, το μήνυμα ήταν σαφές. Οι φιλόδοξοι γεμάτα όνειρα νεαροί φοιτητές και φοιτήτριες είχαν διαμορφώσει την άποψη ότι η παγκοσμιοποίηση είναι θετική, νομοτελειακή, απαραίτητη προς όφελος της οικονομίας των λαών, αλλά το κυριότερο πως εμείς θα ήμασταν οι στρατιώτες, αλλά και οι μελλοντικοί στρατηγοί της ασταμάτητης νέα οικονομικής τάξης πραγμάτων.

Μου πήρε δέκα ολόκληρα χρόνια να συνειδητοποιήσω ότι οι τότε νεοσύλλεκτοι στρατιώτες είναι οι σημερινές ορδές οικονομολόγων, fund managers, capital asset managers, risk managers, equity managers, stock exchange brokers κλπ, ταγμένων στην προάσπιση των συμφερόντων του κεφαλαίου, οι καλύτεροι των οποίων προορίζονται να φορέσουν τα γαλόνια των golden boys, που πολτοποιούν μέσα από την άνεση του γραφείου τους ανθρώπινες ζωές, αξιοπρέπειες, ηθικούς κώδικες και αξίες χιλιετηρίδων σε ένα εικονικό κόσμο από πολύπλοκα μαθηματικά και μοντέλα, που αγνοούν τον παράγοντα άνθρωπο και πολύ περισσότερο το Θεό. Το χρήμα είναι ο θεός. Γίναμε οι ασυνείδητοι Frankenstein ενός μελετημένου συστήματος προπαγάνδας από τη στιγμή που ο άνθρωπος έρχεται σε τούτο τον κόσμο. Το γεγονός ότι τα παιδιά από πολύ μικρή ηλικία αναγνωρίζουν την αξία των χρημάτων από το χρώμα και μόνον είναι τραγικό.

Προς επιβεβαίωση μάς το δήλωσε και ο Σιμόν Πέρεζ κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στην πατρίδα μας: «Πλέον δε διοικούν οι κυβερνήσεις, αλλά οι τράπεζες και το κεφάλαιο». Απλά έβαλε τίτλο σε μια ταινία που χρόνια τώρα παίζει ασταμάτητα στον εικονικό προβολέα του μυαλού μας. Η διάθεσή μας, το χαμόγελό μας, η προοπτική μας, η οικογενειακή μας γαλήνη, η προσήλωσή μας στην εργασία, οι παρέες μας, οι επιθυμίες μας, η συμπεριφορά μας, έχουν όλα έναν κοινό συντελεστή στην εξίσωση. Το χρήμα. Ας μην κρύβουμε την αλήθεια, μας άλωσε. Και αφού μας κατέκτησε ατομικά, τώρα υποκύπτουν και οι στρουθοκαμηλίζοντες κυβερνήσεις σαν ντόμινο. Την προηγούμενη εβδομάδα έκλαιγε ο κ. Χριστόφιας. Ξέρετε γιατί; Γιατί υπέταξε και αυτός το λαό του στην παγκοσμιοποίηση, χωρίς να μπορεί να κάμει κάτι, δέσμιος των δυνάμεων που συμπαρασύρουν και κονιορτοποιούν την αυτοδιάθεση των λαών.

Ειδικά εμείς οι έλληνες ΕΠΡΕΠΕ να γονατίσουμε. Με κέντρο τούτη την αιματοβαμμένη και άγια ελληνική γη γίνανε τέσσερις παγκοσμιοποιήσεις και σταμάτησαν πόσες άλλες, όπως του ειδωλολάτρη Ξέρξη και της άριας φυλής του Χίτλερ.

Η πρώτη παγκοσμιοποίηση είναι αυτή του Μεγάλου Αλεξάνδρου που ένωσε Ανατολή και Δύση και διέδωσε τον ελληνικό λόγο και πολιτισμό σε λαούς που ήταν εκατοντάδες χρόνια πίσω.

Η δεύτερη παγκοσμιοποίηση έγινε με τον ερχομό του Ιησού Χριστού, όπου η Ελλάδα έγινε ο κύριος φορέας της χριστιανοσύνης, γι’ αυτό και τα Ευαγγέλια γραφτήκαν στην ελληνική. Ο «Απόστολος των Εθνών» Παύλος, ένας γνώστης της εβραϊκής θεολογίας, υποταγμένος στο ρωμαϊκό δίκαιο, διέδωσε την παγκόσμια δόξα του Χριστού βασιζόμενος στον ελληνικό λόγο που έσπειρε ο Μέγας Αλέξανδρος. Δεν είναι απλά εντυπωσιακό, αλλά εμφάνιση της θεϊκής δύναμης: Για να γίνει η παγκοσμιοποίηση του καλού αρκεί ένας και μόνον άνθρωπος. Με επίκεντρο τον ελλαδικό χώρο συστάθηκε και η πρώτη αυτοκρατορία που διήρκησε πάνω από 1000 χρόνια.

Το βυζάντιο αποτέλεσε φάρο φωτεινό για όλη την οικουμένη και πρότυπο παγκοσμιοποίησης μιας και ζούσαν σε αυτό διαφορετικοί λαοί, με έναν κοινό παρονομαστή: την ελληνική γλώσσα και την ορθοδοξία. Αυτοκράτορας μπορούσε να είναι οποιοσδήποτε άξιος, αρκεί να πληρούσε αυτές τις δύο προϋποθέσεις. Η τελευταία παγκοσμιοποίηση έγινε από την Ελλάδα, χωρίς την Ελλάδα. Είναι το κίνημα του διαφωτισμού που βασίστηκε πάνω στην κλασσική ελληνική παιδεία και πολιτισμό και έδωσε πνοή σε όλο το δυτικό και όχι μόνο κόσμο. Τα έργα του πνεύματος και του φωτός είναι παρακαταθήκες για όλη την ανθρωπότητα. Είναι κοινό κτήμα των λαών και των ηγετών τους. Είναι οι ρίζες που μεταφέρουν τους χυμούς της ύπαρξής μας.

Στα τέλη του 19ου αιώνα ο λόρδος Londonderry είχε πει ότι «η Ελλάς, για να καταστεί όσο γίνεται λιγότερο επικίνδυνη, πρέπει ο λαός της να γίνει μικρόψυχος σαν τους λαούς του Ινδοστάν». Μας θεωρούν επικίνδυνους αιώνες τώρα! Για λογαριασμό ποιανού εκτελούν αυτό το μεγάλο σχέδιο ευνοχισμού μας, που υπερβαίνει τη βιολογική ζωή ενός ανθρώπινου όντος; Υπενθυμίζω τη δήλωση του Κίσσινγκερ: «Ο λαός των Γραικών είναι ατίθασος και δύσκολος. Γι αυτό πρέπει να χτυπήσουμε βαθιά στις πολιτιστικές του ρίζες. Τότε ίσως αναγκασθεί να συμμορφωθεί».

Η σημερινή παγκοσμιοποίηση κόβει τις ζωοδότρες ρίζες της αληθείας και φτύνει τους χυμούς της. Γι’ αυτό στοχοποιήθηκε η Ελλάδα. Γιατί είναι ο οφθαλμός εις το σώμα της ανθρωπότητας. Είμαστε οι παγκοσμιοποιητές του πνεύματος! Όχι ότι είμαστε οι ίδιοι άξιοι, αλλά γιατί μάς έχει ορίσει ο ίδιος ο Χριστός (Ιωαν. 12, 20-23). Είμαστε επιφορτισμένοι να σηκώσουμε ταπεινά το σταυρό τού μαρτυρίου της ανθρωπότητας και αν χρειαστεί θα το πράξουμε για ακόμη μια φορά.

«Η άγνοια είναι η αιτία όλων των κακών στους ανθρώπους», έλεγε ο Πλάτωνας. Οι έλληνες αγνοούμε την ιστορική αλήθεια. Προσπαθούν να μας πείσουν ότι δεν έχουμε καμία σχέση ούτε με τους αρχαίους (των οποίων τη γλώσσα ακόμη ομιλούμε), ούτε με την Ρωμαίων Πολιτεία που ονομάστηκε πολύ αργότερα Βυζάντιο, ούτε καν να εορτάζουμε πανηγυρικά την επανάσταση του 1821 και το «ΌΧΙ» του 1940. Και, όμως, δεν αντιδρούμε, δεχόμαστε άβουλα και δειλά το έτοιμο φαγητό που μας σερβίρουν από τα Μακντόλαντς της παγκόσμιας εξουσίας, τα τηλεοπτικά κανάλια. «Αρκεί να μη με πειράξουν άλλο. Αρκεί να μπορώ να επιβιώσω. Αρκεί να ζήσω». Δεν μας αναγνωρίζω πια! Δεν είμαστε αυτοί αδέλφια! «Όχι τα δένδρα, όχι τα σπίτια που μας έκαψες, πέτρα πάνω στην πέτρα να μη μείνει εμείς δεν προσκυνούμε», απάντησε ο Κολοκοτρώνης στον Ιμπραήμ.

Αυτό είναι το πνεύμα που πρέπει να έχουμε. Όπως ανέφερε και η Ζακλίν ντε Ρομιγύ στην ομιλία της στην Πνύκα το 1995: «Οι Έλληνες είχαν καταλάβει ότι η ιδιαιτερότητά τους ήταν να μην υποκλίνονται μπροστά σε άνθρωπο, να μην δέχονται την απόλυτη εξουσία». Και, όμως, αγαπητοί αναγνώστες γονατίσαμε. Γονατίσαμε μόνο και μόνο για να δείξει ο Θεός το ανάστημά Του όταν μας επιτρέψει να σηκωθούμε όρθιοι. Όταν η μετάνοιά μας είναι πραγματική.

Μέσα από αληθοφανείς προτάσεις και διαστρέβλωση των λέξεων και των εννοιών η παγκοσμιοποίηση του κεφαλαίου καταπίνει τους πάντες και τους μετατρέπει σε ψηφία ενός αστυνομικού κράτους. Η νέα πολιτική τάξη διαμορφώνεται πίσω από την κουρτίνα, στο σκοτάδι. Δε θα πρέπει να παραβλέπουμε ότι η παρουσία του Χριστού έθετε ένα πολιτικό ζήτημα από την εποχή εκείνη. Ποιος θα εξουσιάζει τις καρδιές και τη ζωή των ανθρώπων. Με ποιο από τα δύο μοντέλα θα γίνει η παγκοσμιοποίηση: Του Χριστού ή του χρυσού. Η εποχή μας είναι εποχή ομολογίας και πρέπει να αποφασίσουμε πρακτικά στις καρδιές μας, στην καθημερινότητά μας, στην αντιμετώπιση του πλησίον σε ποιο στρατόπεδο ανήκουμε. Ποια παγκοσμιοποίηση επιλέγουμε. Της αλήθειας του Χριστού ή του σκότους του χρυσού.

Εμείς οι έλληνες είμαστε προνομιούχοι, αλλά και υπεύθυνοι έναντι των άλλων λαών. Είμαστε οι θεματοφύλακες της ανθρωπότητας, γιατί βρισκόμαστε ήδη στην κορυφή του Ολύμπου κοντά στο Θεό. Δε χρειάζεται να κάνουμε τίποτε παραπάνω παρά να προστρέξουμε στις ρίζες μας. Οι αιώνιες και προαιώνιες αξίες και αρετές δεν επιδέχονται βελτίωσης και αλλαγής από καμία παγκοσμιοποίηση. Όταν το άριστο μεταβάλλεται γίνεται υποδεέστερο. Οι αρχαίοι, πρώτη των αρετών θεωρούσαν την ανδρεία.

Έτσι και σήμερα, μέσα στο μικρόκοσμο που ζούμε, καλούμαστε να υπερασπιζόμαστε την αλήθεια, να είμαστε δίκαιοι, μακρόθυμοι και ελεήμονες και να παραμερίζουμε το συμφέρον μας για χάρη του συνόλου. Δεν έχουμε τίποτε να χωρίσουμε ως πλάσματα, γιατί απλά δεν παίρνουμε τίποτε μαζί μας από αυτόν τον κόσμο, ενώ έχουμε τόσα που μας ενώνουν στα πλαίσια μιας δημιουργικής και δίκαιης κοινωνίας!

Η εν Χριστώ ενότητα είναι το αντίδοτο στο δηλητήριο του ανταγωνιστικού και ατομικιστικού δυτικού πνεύματος που πότισαν στις φλέβες των νεοελλήνων! Έχουν οι ξένοι λέξεις όπως η «άμιλλα» και «φιλότιμο»; Ζούμε στο 2012 και δεν τις έχουν ενσωματώσει καν στο λεξιλόγιό τους γιατί απλά δεν τις γνώρισαν ως έννοιες! Από αυτό και μόνον επιβεβαιώνεται ότι δια της γνώσης της πραγματικής ελληνικής ιστορίας, δια της υιοθέτησης της γλώσσας και των αρετών, θα μπορέσουμε να σταθούμε κριτικά απέναντι στην παγκοσμιοποίηση του χρήματος και να αντιμετωπίσουμε με σωφροσύνη τις δυσκολίες που ανακύπτουν στην πορεία. Ο Γολγοθάς μας έχει δρόμο ακόμη και όλοι οφείλουμε να αντέξουμε με πίστη και δύναμη στο όνομα του Τριαδικού μας Θεού. Ακόμη και να σταυρωθούμε, αυτό θα γίνει για να αναστηθούμε. Για να αναστηθεί το ρωμαίικο!

Του Ηλία Σχορετσανίτη, Οικονομολόγου, MSc

Τη ρωμιοσύνη μην την κλαις,


εκεί που πάει να σκύψει,


με το σουγιά στο κόκκαλο,


με το λουρί στο σβέρκο,


νάτη πετιέται απο ξαρχής,


κι αντριεύει και θεριεύει,


και καμακώνει το θεριό,


με το καμάκι του ήλιου…

http://www.pentapostagma.gr

Πῶς θά γίνεις σωστός καί δίκαιος;

Ἄν θέλῃς νἆσαι σωστός καί δίκαιος ἄνθρωπος, πρέπει νά φροντίζῃς καί γιά τά δύο μέρη τῆς ὑπάρξεώς σου, τήν ψυχήν σου δηλαδή καί τό σῶμα σου, ἀνάλογα μέ τήν ἀξίαν πού ἔχει τό καθένα.

Καί τίς μέν λογικές ἀνάγκες τῆς ψυχῆς σου νά τίς ἱκανοποιῇς μέ μελέτες, μέ πνευματικές θεωρίες, καί μέ προσευχές. Τίς βουλητικές, μέ τήν ἀγάπη τήν Χριστιανική, πού ἀντιμάχεται στίς ἔχθρες καί στά μίση, τίς ἐπιθυμητικές, μέ τήν ἐγκράτεια καί μέ τή σωφροσύνη.

Κατά τούς Ἁγίους Πατέρες: ἡ ψυχή περιβάλλει τό σῶμα!

Καί στό κορμί σου νά δίνῃς τή σκεπή, τά φορέματα καί τή διατροφή πού εἶναι ἀπαραίτητα γιά τή συντήρησή του. Ὁ νοῦς μας τότε μονάχα μᾶς κυβερνᾶ καλά, ὅταν ἔχῃ ὑποτάξει τά πάθη, κι ὅταν κάθε του ἐνέργεια εἶναι συνετή, πρεπούμενη καί σύμφωνη μέ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ. Γιατί ὅπως ἡ ὑγεία καί ἡ ἀρρώστεια ἀφοροῦν τό σῶμα, καί τό φῶς καί τό σκοτάδι τά μάτια, ἔτσι καί ἡ ἀρετή καί ἡ κακία ἀποβλέπουν στήν ψυχή μας, καί ἡ γνώση καί ἡ ἀμάθεια στό νοῦ μας. 

Ἄς προσέχωμε λοιπόν νά μή δίνωμε ὅλη μας τήν προσοχήν στό σῶμα μας μονάχα, ἀλλά νά φροντίζουμε γι' αὐτό, τόσο μόνον ὅσο πρέπει, καί νά στρέφωμε ὅλη μας τήν προσοχή πρός τό ἐσωτερικό μας κόσμο. Αὐτός πού δέν ξέρει νά κάνῃ πενυματικήν ἐκτίμηση τῆς ζωῆς, δέν ἀγωνίζεται νά χαλινοκρατῇ τίς ἐπιθυμίες του καί μονάχα γιά τή σάρκα του φροντίζει. 

Καί ἤ εἶναι γαστρίμαργος ἤ ἀκόλαστος, ἤ παραδίδεται στή θλίψη καί στό θυμό, ἤ εἶναι μνησίκακος κι ἀπ' αὐτά θολώνεται καί σκοτίζεται ὁ νοῦς του. 

Ἤ καί παραδίδεται σέ ὑπερβολικές σκληραγωγίες καί ἄσκηση, πού τοῦ συσκοτίζει τή διάνοια.

Ἡ Ἁγία Γραφή δέν μᾶς ἀπαγορεύει τίποτε ἀπό τά καλά τοῦ Θεοῦ. Ἀλλά τιμωρεῖ τήν ἀκράτεια καί τήν ὑπερολή· καί διορθώνει καί ἐλέγχει τήν ἀλογιστία. Δέν μᾶς ἐμποδίζει π.χ. νά τρῶμε· οὔτε νἄχωμε χρήματα καί νά τά μεταχειροζώμαστε ὄπως πρέπει. Μᾶς ἀπαγορεύει ὅμως νά εἴμαστε λαίμαργοι καί φιλάργυροι καί ὅλα τά τέτοια. Οὔτε καί μᾶς ἀπαγορεύει νά σκεπτώμαστε γι' αὐτά· γιατί γι' αὐτό τἄπλασε, ἀλλά νά μήν ἀφοσιωνόμαστε μέ ἐμπάθεια σ' αὐτά. Καί οἰ ἐντολές τοῦ Κυρίου εἶναι νά κάνωμε λογική χρήσι γιά τό κάθε τί, καί ν' ἀκολουθοῦμε τήν μέσην ὁδόν. Καί ὅταν κάνωμεν αὐτό, ὁ νοῦς μας ἔχει διαύγεια. Καί ἡ διαύγεια αὐτή τοῦ νοῦ γεννᾶ τήν διάκρισιν.

Άγιος Μάξιμος ο ομολογητής

ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΦΙΛΟΘΕΟΣ ΜΑΡΤΥΡΙΑ
Ἔκδοσις: "ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ"

http://kaiomenivatos.blogspot.gr

Ἡ ἐπιτυχία μας εἶναι νά δοθοῦμε στόν Θεό!

Ἀδύνατον νά μήν κατάληξη 

κανείς εἰς ἐπιτυχίαν,

ὅταν ἐλπίζη εἰς τόν Θεόν 

μέ ὅλην του τήν καρδίαν 

καί καταβάλη καί ὁ ἴδιος 

ὅλην του τήν προσπάθειαν. 

Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος

http://kaiomenivatos.blogspot.gr

Έχω ένα ραντεβού με τον Θεό…

Ένας ερημίτης προσευχόταν πολύ σκληρά και επίμονα, ζητώντας να συναντηθεί με τον Θεό. Επιτέλους κατάφερε να κλείσει ένα ραντεβού μαζί Του...

«Αύριο, πάνω στο όρος», του είπε ένας άγγελος.

Την επόμενη ημέρα ο ερημίτης σηκώθηκε πολύ πρωί και κοίταξε το όρος, ήταν τελείως καθαρό από σύννεφα. Ξεκίνησε, λοιπόν, χαρούμενος και με δέος, προς την κορυφή του βουνού.

Κάποια στιγμή, εκεί που περπάταγε κατά μήκος του μονοπατιού συνάντησε έναν άνθρωπο, που είχε πέσει κάτω μέσα στα αγκάθια και του ζήτησε βοήθεια.«Λυπάμαι, βιάζομαι, έχω «ραντεβού» με τον Θεό», απάντησε ο ερημίτης και συνέχισε τον δρόμο του.

Λίγο πιο κάτω συνάντησε μια γυναίκα που έκλαιγε δίπλα στο άρρωστο παιδί της:«Βοήθησε με, σε παρακαλώ». «Λυπάμαι, δεν έχω χρόνο, ο Θεός με περιμένει στην κορυφή του βουνού».

Προχώρησε ακόμα πιο γρήγορα για να μην αργήσει, αλλά εκεί που το μονοπάτι έγινε πιο δύσκολο, είδε ένα ηλικιωμένο εξαντλημένο, που του έδινε ένα ασκί: «Δεν μπορώ να συνεχίσω άλλο, σε παρακαλώ πήγαινε να μου γεμίσεις το ασκί με νερό από την πηγή εδώ πιο κάτω». «Κάνε υπομονή, καλέ μου άνθρωπε, έχω ένα ραντεβού με τον Θεό και δεν θέλω να αργήσω!»

Όταν ο ερημίτης έφτασε επιτέλους στην κορυφή του βουνού, στην πόρτα της καλύβας, όπου επρόκειτο να συναντηθεί με τον Θεό, βρήκε κρεμασμένο ένα μήνυμα: «Συγχώρεσέ με που δεν είμαι εδώ, αλλά πήγα να βοηθήσω εκείνους που δεν βοήθησες εσύ στο διάβα σου».

http://yiorgosthalassis.blogspot.com

ΩΣ ΠΟΥ ΘΑ ΠΑΕΙ Η ΝΕΟΤΑΞΙΚΗ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΗ «ΚΑΤΡΑΚΥΛΑ» ;

Η εικόνα ξεσηκώνει αυθόρμητα την οργή της συνείδησης. Δυο άντρες «συγκινημένοι» παρουσιάζουν το παιδί της … «συνουσίας» τους! Έξη πρεσβείες προστάτεψαν την παρέλαση των ομοφυλοφίλων που αύριο θα μας επιβάλουν και να τους …προσκυνάμε . Η Νέα Τάξη σε όλο της το μεγαλείο!!! Και κάποιοι ιεράρχες μας συμβούλεψαν να κάνουμε τα… «στραβά μάτια»γιατί έτσι… επιβάλλεται στον καλό χριστιανό!! 

Μαζί τους και αυτοί που προωθούν την οικουμενιστική κίνηση.

Πριν από χρόνια είχα επισκεφτεί έναν γνωστό γέροντα του αγίου Όρους και είχαμε μια συζήτηση για τους παπικούς και για τον Οικουμενισμό. Αφού εκφράστηκε κάθετα αντίθετος με όλα αυτά μου τόνισε πως δεν μπορεί να νοθεύουμε την Ορθοδοξία με τον Οικουμενισμό, γιατί έτσι απλά νοθεύουμε την δυνατότητα να προσφέρομαι αγάπη και δυνατότητα μετάνοιας σε όλους αυτούς. Με λίγα λόγια δεν θα πρέπει να προχωρήσει με τίποτα η οικουμενιστική κίνηση.

Κάποτε είχαν πάει στον πάτερ Παΐσιο δυο καθολικοί και του άνοιξαν μια μεγάλη συζήτηση για την ένωση των εκκλησιών. Οι δυο ξένοι του έλεγαν με επιμονή «γιατί να μην ενωθούμε, όλοι μας είμαστε κάτω από την στέγη του θεού, ο παντοδύναμος Θεός είναι για όλους μας όπως ο ήλιος λάμπει για όλους τους ανθρώπους». Ο πάτερ Παΐσιος αφού τους άκουσε προσεκτικά τους απάντησε: «Ναι, σωστά, ο Θεός είναι για όλους μας, αλλά… εμείς όλοι δεν είμαστε για τον Θεό!»

Δυστυχώς από τότε πέρασαν κάποια χρόνια και όχι μόνο δεν έγινε τίποτα για να σταματήσει η οικουμενιστική κίνηση αλλά η «κατρακύλα» έχει πάρει πλέον μια καταπληκτική φόρα που δεν φαίνεται κάτι ικανό να την σταματήσει.

Μητροπολίτης Νήσων ευλογεί παπικό επίσκοπο σε δημόσια τελετή, άλλος μητροπολίτης Πελλοπονήσου αποκαλεί όσους διαφωνούν ότι η παπική είναι κανονική εκκλησία σαν… ψυχοπαθείς, άλλος μητροπολίτης Κεντρικής Ελλάδας απο καλεί την πατερική θεολογία «αντιδραστική» και εμπόδιο στην… ένωση των «εκκλησιών» ενώ ούτε λίγο ούτε πολύ χαρακτήρισε όσους διαφωνούν με τις θέσεις του ότι …γαυγίζουν. Αλλά το αποκορύφωμα αυτής της κατρακύλας είναι η κεφαλή της Ορθοδοξίας, ο Πατριάρχης. Πράγματι οι τελευταίες κινήσεις του διακρίνονται από μια άκρως βεβιασμένη πρόθεση να δημιουργηθούν τετελεσμένα γεγονότα υπέρ του Οικουμενισμού με χαρακτηριστικές δημόσιες εμφανίσεις. Τώρα μαθαίνουμε ότι ο «ηγεμόνας» του Βατικανού πρόκειται να επισκεφτεί το Φανάρι στα πλαίσια του συνεχιζόμενων επαφών με τον Πατριάρχη με προφανή απώτερο στόχο την ένωση των «εκκλησιών», (;;;).

Σε καιρούς οικονομικής κρίσης, σε καιρούς παράδοσης της εθνικής κυριαρχίας της χώρα μας, σε καιρούς που οι Έλληνες φτάνουν στο σημείο να αυτοκτονούν γιατί δεν μπορούν πλέον να επιβιώσουν, σε καιρούς που οι «πολιτικοί κλέφτες» όχι μόνο κυκλοφορούν ελεύθεροι αλλά χαμογελούν ειρωνικά σε ένα απελπισμένο κόσμο που δεν ξέρει πώς να αντιδράσει στη καταστροφή του, όλα αυτά της θρησκευτικής αποστασίας ίσως να ακούγονται σαν πολυτέλειες. Φτάσαμε σε αυτό το κατάντημα! Αδιαφορήσαμε επί δεκαετίες και τώρα το νερό έφτασε μέχρι το λαιμό και απειλεί πλέον να μας πνίξει χωρίς καμία ελπίδα σωτηρίας.

Αύριο θα σταματήσουν να χτυπούν οι καμπάνες των ναών μας με εντολή του υπουργού Παιδείας, (ουσιαστικά υπουργού καταστροφής της Παιδείας), αφού θα χτυπήσουν για τελευταία φορά και αυτή την φορά πένθιμα για αυτόν τον λαό και για την Ορθοδοξία που παραδίδεται από ανεύθυνους και ανικάνους ιεράρχες βορρά στο οικουμενιστικό νεοταξικό τέρας. Αύριο οι μιναρέδες θα έχουν πλημμυρήσει αυτή την χώρα που επί αιώνες μαρτύρησε από την θηριωδία του Ισλάμ, καθώς η ανεξέλεγκτη εισβολή χιλιάδων μουσουλμάνων συνεχίζεται με τις ευλογιές και της θρησκευτικής εξουσίας γιατί φοβάται ότι θα την χαρακτηρίσουν σαν… ρατσιστική. 

Αύριο η αρμονική σύμπλευση πολιτικής και εκκλησιαστικής εξουσίας θα δώσει το τελειωτικό χτύπημα και δεν θα υπάρχει πλέον τίποτα, όπως προφήτεψε από την δεκαετία του ογδόντα ο μεγάλος δάσκαλος της Ορθοδοξίας, ο πατήρ Ρωμανίδης, να θυμίζει πως κάποτε υπήρχε σε αυτόν τον λαό Ορθοδοξία. Και όσοι υποστηρίξουν ότι και στο παρελθόν περάσαμε μεγάλες κρίσεις και στο τέλος σωθήκαμε, θα πρέπει να ξέρουν ότι τότε δεν υπήρχε Νέα Τάξη. Σήμερα η Νέα Τάξη σκοπεύει στην άλωση όχι μόνο των σωμάτων αλλά και των συνειδήσεων και το σχέδιο της εξελίσσεται με άριστο τρόπο.

Ως που θα πάει αυτή η νεοταξική οικουμενιστική κατρακύλα χωρίς να υπάρχει μια αντίδραση, ή ένα ανάχωμα ; Ως πότε οι πνευματικοί μας πατέρες θα ανέχονται αυτή την κατάσταση ; Ως πότε αυτός ο λαός θα άγεται και θα φέρεται σαν πρόβατο επί σφαγή; Είμαστε ακριβώς στο παρά πέντε. Όσο για τους «αδιάφορους» και τους εφησυχασμένους, (ίσως βολεμένους), αυτοί που αυτοαποκαλούνται «ευσεβείς», θα πρέπει να ξέρουν ότι ο «ύπνος του δικαίου» κάποτε τελειώνει με τραγικό τρόπο!

Νίκος Χειλαδάκης, Δημοσιογράφος-Συγγραφέας Τουρκολόγος

http://aktines.blogspot.gr

Κρούσωμεν διά μετανοίας...

Δέν ὑπάρχει κάτι πού ἡ μετάνοια δέν τό σβήνει. 

Ὁ Κύριος "θέλει πάντας σωθῆναι καί εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν". 

Ὁ ἴδιος εἶπε: "Οὐ χρείαν ἔχουσιν οἱ ὑγιαίνοντες ἰατροῦ, ἀλλ' οἱ κακῶς ἔχοντες".

Ἀκολουθεῖ ὁ ψυχωφελής λόγος τοῦ Ἁγίου:

http://kaiomenivatos.blogspot.gr

Η αμετανοησία είναι αυτή που αχρηστεύει την προσευχή μας...

Ποιος ήταν δικαιότερος από τον Παύλο; Και όμως, επειδή ζήτησε κάτι που δεν θα τον ωφελούσε, δεν εισακούστηκε.

«Τρεις φορές παρακάλεσα γι' αυτό τον Κύριο», γράφει ο ίδιος, «και η απάντησή Του ήταν: «Σου αρκεί η χάρη μου»» (Β' Κορ. 12:8-9).

Αλλά και ο Μωυσής δεν ήταν δίκαιος; Ε, ούτε κι εκείνος εισακούστηκε. «Φτάνει πια!», του είπε ο Θεός (Δευτ. 3:26), όταν ζητούσε να μπει στη γη της επαγγελίας.

Πέρα απ' αυτά, όμως, υπάρχει και κάτι άλλο που αχρηστεύει την προσευχή μας, και αυτό είναι η αμετανοησία.

Προσευχόμαστε, ενώ επιμένουμε στην αμαρτία. Έτσι έκαναν οι Ιουδαίοι, γι' αυτό ο Θεός είπε στον προφήτη Ιερεμία: «Μην προσεύχεσαι για το λαό αυτό! Δεν βλέπεις τι κάνουν;» (Ιερ. 7:16-17). Δεν απομακρύνθηκαν, λέει, από την ασέβεια.

Κι εσύ με παρακαλάς γι' αυτούς; Δεν σ' ακούω! Όταν, πάλι, ζητάμε κάτι κακό εναντίον των εχθρών μας, όχι μόνο δεν το πραγματοποιεί ο Θεός, αλλά και παροργίζεται.

Γιατί η προσευχή είναι φάρμακο. Κι αν δεν γνωρίζουμε πως πρέπει να χρησιμοποιήσουμε ένα φάρμακο, δεν θα ωφεληθούμε ποτέ από τη δύναμή του.

Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος

http://churchofagianapa.blogspot.gr

Προσεύχομαι ο Θεός να σας δώσει φώτιση να καταλάβετε ότι δεν έχει σχέση η Θρησκεία, η Ορθοδοξία μας, με άλλες θρησκείες

Και διάβολος υπάρχει και όλα όπως τα γράφει η Γραφή υπάρχουνε. Και διάβολος και κόλαση και όλα.

Ο άνθρωπος έχει φτιάξει πολλούς θεούς, και οι θεοί είναι πάρα πολλοί. Ακόμη και αυτοί οι άσωτοι, οι άθεοι πιστεύουνε στον Θεό, όχι στον αληθινό, αλλά εις την σάρκα, εις τα πάθη, στην ύλη..., όλοι κάτι λατρεύουνε... Σ' αυτό που λατρεύει κανείς σ' αυτό δουλεύει. Δηλαδή είσαι πόρνος, είσαι άνθρωπος της σαρκός, δουλεύεις για την σάρκα, για την ύλη...

Η αλήθεια είναι στην Ορθοδοξία... Υπάρχουν πολλά φώτα, που βλέπει κανείς και εντυπωσιάζεται, μα ένα είναι το φως το αληθινόν... αξίζει να λατρέψει κανείς τον μόνον αληθινόν Θεόν, τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν... Οι αλήθειες του Θεού, όπως τις έχει πει, από την αρχή, αυτές είναι. Δεν υπάρχουνε άλλες αλήθειες, νέες, επειδή ο κόσμος προόδεψε και η επιστήμη και οι άνθρωποι πήγανε στα άστρα...

Μόνο η Θρησκεία του Χριστού ενώνει και όλοι πρέπει να προσευχόμαστε να έρθουνε σ' αυτή. Έτσι θα γίνει ένωσις, όχι με το να πιστεύεις ότι όλοι είμαστε το ίδιο και ότι όλες οι θρησκείες είναι το ίδιο. Δεν είναι το ίδιο... προσεύχομαι ο Θεός να σας δώσει φώτιση να καταλάβετε ότι δεν έχει σχέση η Θρησκεία, η Ορθοδοξία μας, με άλλες θρησκείες

του Αγίου Πορφυρίου

ΚΟΝΤΑ ΣΤΟ ΓΕΡΟΝΤΑ ΠΟΡΦΥΡΙΟ του πνευματικού του τέκνου Κων/νου Γιαννιτσιώτη, 

εκδόσεως Ιερού Ησυχαστηρίου Η ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΙΣ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ, Αθήναι 1995).

http://stratisandriotis.blogspot.gr

«ΟΠΟΥ ΠΟΛΙΤΕΥΕΤΑΙ ΤΟ ΝΕΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΚΑΤΑ ΜΙΜΗΣΗ ΤΟΥ ΕΥΡΩΠΑΙΚΟΥ… Η ΔΙΑΦΘΟΡΑ ΓΕΝΙΚΕΥΕΤΑΙ..»

«Εάν αι νηστείαι, αι προσευχαί, αι αγρυπνίαι και αι διορισθείσαι της Εκκλησίας ακολουθίαι και λοιπαί ιεραί τελεταί ήσαν μόνο τύποι απλοί και νομοθεσίαι ασήμαντοι και ουχί συστατικά της στενής και τεθλιμμένης οδού, διατί άπασα η χορεία των της Εκκλησίας Αγίων Πατέρων αυτά ταύτα ενστερνίσθη και άχρι τέλους εφύλαξεν;

Όπου πολιτεύεται δυστυχώς το νέον κήρυγμα κατά μίμησιν του Ευρωπαϊκού συρμού και αποδοκιμάζονται αι διατάξεις της Εκκλησίας και αποκαλούνται ως απλοί τύποι οι θεσμοί της νηστείας και των λοιπών εκκλησιαστικών τελετών, βλέπομεν μετά βαθείας λύπης ότι εγενικεύθη η διαφθορά, οι νέοι και αι νεάνιδες εξευρωπαίσθησαν, η αιδώς και το σέβας προς τους γονείς εξέλιπεν, η αθεοφοβία αδιάντροπη οδεύει, τα πάθη της σαρκός ακατάσχετα και διατί όχι; αφού η αναιδής γύμνωσις του γυναικείου φύλου, προκαλεί επισήμως τον οίστρον και την ακολασίαν…..».

ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ π. ΔΑΝΙΗΛ ΚΑΤΟΥΝΑΚΙΩΤΗ (+1929)

ΦΩΝΗ ΕΞ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ, 

«ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΦΙΛΟΘΕΟΣ ΜΑΡΤΥΡΙΑ», 

τευχ. 65-67, ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 1996, σ. 179.

http://tribonio.blogspot.gr