Έχει ο Θεός…!

Μέσα από την απελπιστική κατάστασή του ο άνθρωπος θέλει κάπου να πιαστεί, για να μην απελπιστεί με ότι συνεπάγεται αυτό. Είναι κακό τούτο; 

Εκφράζει αδυναμία που παραπέμπει κατά το Μαρξ σε ψευδαίσθηση του Θεού;

Μπορεί και να συμβαίνει κι αυτό. Ποιος όμως μπορεί να αρνηθεί ότι υπάρχουν και οι φορές που συνειδητοποιούμε την αδυναμία μας «να κάνουμε κάτι», ώστε να υπερβούμε το αδιέξοδο; 

Ποιος μπορεί να καυχηθεί ότι όλα έρχονται όπως τα θέλει και ότι με μόνο τις δικές του δυνάμεις και τα δικά του σχέδια καταφέρνει να ξεπεράσει τα αδιέξοδά του;

Ο άγιος Ισαάκ ο Σύρος θα πει ότι «αυτός που εγνώρισε την αδυναμία του, αυτός μπόρεσε να γνωρίσει τη δύναμη του Θεού». 

Στη συντριβή της καρδίας, στη συνειδητοποίηση της αδυναμίας, έρχεται δυναμικά η Χάρις του Θεού, του παντοδυνάμου και αιωνίου Κυρίου μας, και μεταποιεί «τα μη όντα εις όντα», τα τίποτα σε υπαρκτά. Τότε κατανοούμε την ελπίδα αυτών των ανθρώπων, που δεν έγινε η μόρφωσή τους παραμόρφωση, που μπορούν να λεν με σιγουριά, στις δύσκολες και ασέληνες νύκτες της ζωής τους, αυτό το αληθινό «έχει ο Θεός»!

Τότε κατανοούμε ότι η πίστη στηρίζεται σε εμπειρία, στη βεβαιότητα ότι ο Θεός κρύβεται αλλά δεν εξαφανίζεται, κι ότι η σιωπή του, αν και εύκολα εκλαμβάνεται ως αδιαφορία, ίσως και ανυπαρξία, είναι όμως η έκφραση της ευγένειάς Του, που δεν θέλει να επιβάλει την παρουσία Του κι ούτε θέλει να μας υποχρεώσει με ευεργεσίες, ώστε να μας αναγκάσει έτσι να τον υπακούσουμε.

Μπροστά στην ανθρώπινη ελευθερία, το θεϊκό αυτό δώρο, παραιτείται η θεϊκή παντοδυναμία. Νομίζω ότι θα συνειδητοποιήσουμε την απέραντη αγάπη του Θεού, όταν κατανοήσουμε καρδιακά το πόσο σέβεται την ελευθερία μας.

Βέβαια, εύκολα εκχωρούμε την ελευθερία μας μπροστά στην επιτυχία του όποιου στόχου μας, που εγκλωβίζεται στα όρια του θνητού τούτου κόσμου, με βασικά πάθη τη φιλαργυρία, τη φιλοδοξία και τη φιληδονία. Όμως ο Θεός αρνείται να την πάρει και να μας κάνει δούλους ανελεύθερους, ακόμα κι αν καταλήγουμε στο να Τον αρνηθούμε.

Τελικά το «έχει ο Θεός», αν δεν κρύβει μια ψεύτικη πίστη που ο Θεός υπάρχει μόνο όταν μας κάνει τα θελήματα μας, είναι μια αλήθεια! Εκφράζει την πραγματικότητα πως «πίσω μας στέκει ο Θεός». Δείχνει τη σιγουριά της αδυναμίας μας και τη βεβαιότητα της αγάπης και του ενδιαφέροντός Του.

Έχουμε ένα Θεό που δεν αδιαφορεί για τον κόσμο Του, που βρίσκεται ζωντανά ανάμεσά μας, που η αγάπη Του στέλλει το Μονογενή του Υιό να θυσιαστεί για μας. Όσοι μέσα από τη σιωπή Του και την «εγκατάλειψή» Του γνώρισαν πώς ενεργεί, αυτοί μπορούν με σιγουριά να λεν στον εαυτό τους και στους γύρω τους «έχει ο Θεός»!

π. Ανδρέας Αγαθοκλέους

http://lllazaros.blogspot.gr

Φτάνει να είσαι...

Όταν είσαι, δεν θέλει πάντα να λες πολλά.

Όταν έχεις, δεν χρειάζεται να λες ¨πάρτε¨

Όταν λάμπεις, δεν είναι ανάγκη να φωνάζεις ¨κοιτάχτε¨

Όταν προσεύχεσαι, δεν θα δει κανείς κάτι παράξενο.

Θα νιώθει όμως κάτι θεϊκό κοντά σου.

Μια ανάσα από ανοιξιάτικο κλαδί αμυγδαλιάς,

ένα φτερούγισμα από περιστέρι Θεοφανείων

την ώρα που ανοίγει τα φτερά του.

Πατήρ Ανδρέας Κονάνος

http://apantaortodoxias.blogspot.gr

Τα εμπόδια για την Εξομολόγηση!

Η άγνοια, ο εγωισμός και η αμαρτωλή ζωή είναι οι κυριότεροι λόγοι για τους οποίους πολλοί χριστιανοί δεν εξομολογούνται. Άλλοι λόγοι είναι...

η ιεροκατηγορία, το αντιεκκλησιαστικό πνεύμα, η πολεμική κατά της πίστεως και η ολιγοπιστία.

Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, έρχεται και ο αντίδικος ημών διάβολος.

Και προσπαθεί με κάθε τρόπο να μας εμποδίσει από την εξομολόγηση. Γιατί; Διότι γνωρίζει τα ευεργετικά και σωτήρια αποτελέσματα της εξομολογήσεως και διότι ενώ χαρά μεγάλη γίνεται στον ουρανό για έναν αμαρτωλό που μετανοεί (Λουκ.ιε' 7), την ίδια ώρα ο διάβολος καίγεται από τον φθόνο και την κακία του. Αμφιβάλλετε; Ακούστε λοιπόν, ένα γεγονός, που συνέβη στην Μονή Γηροκομείου Πατρών. 

Κάποια μέρα πήγε στη Μονή ένας νέος. 

Μόλις μπήκε στον ναό της Παναγίας, μια δαιμονισμένη την οποία ουδέποτε είχε συναντήσει του είπε: «Βρε, καλώς τον φίλο μου τον Κώστα! Τώρα που πήραμε και αυτοκίνητο, θα γυρίζουμε με γυναίκες!».

Ο νέος συγκλονίστηκε έτρεξε και γονάτισε μπροστά στην εικόνα της Παναγίας και άρχισε να προσεύχεται. Σε λίγο η δαιμονισμένη άρχισε να ουρλιάζει και να λέει: «Μην το κάνης αυτό. Δεν σου είπα αυτά για να κάνεις αυτό; Μην το κάνης αυτό». Αργότερα πλησίασε το νέο ένας αρχιμανδρίτης και τον παρακάλεσε να του πει τι έλεγε στην Παναγία την ώρα που φώναζε η δαιμονισμένη. Και ο νέος είπε: «Παρακαλούσα την Παναγία να με συγχωρήσει για την αμαρτωλή μου ζωή. Και υποσχόμουν ότι θ’ αλλάξω ζωή και θα πάω να εξομολογηθώ». 

Βλέπετε, αδελφοί μου, ότι ο διάβολος καίγεται και μόνο με την απόφαση που παίρνει ένας άνθρωπος να εξομολογηθεί; Γι’ αυτό με διάφορες σκέψεις, με την ειρωνεία των άλλων και των συγγενών καμιά φορά και με άλλους τρόπους προσπαθεί να μας εμποδίσει να μην εξομολογηθούμε. 

Δύο όμως είναι τα κυριότερα εμπόδια του διαβόλου: 

α) η απόγνωση και... 

β) η αμέλεια. 

Α) Σε πολλούς ανθρώπους οι οποίοι συναισθάνονται την αμαρτωλότητά τους, ο διάβολος βάζει την εξής σκέψη: «Για σένα δεν υπάρχει πια σωτηρία». Έτσι προσπαθεί να τους ρίψη σε απόγνωση, σε απελπισία. Και δυστυχώς, πολλοί πιστεύουν αυτά τα λόγια και νομίζουν ότι είναι αδύνατο να σωθούν. Όμως ήδη από την Παλαιά Διαθήκη ο Προφήτης Ησαΐας φωνάζει: «Επιστράφητε προς Κύριον και ελεηθήσεσθε ότι επί πολύ αφήσει τας αμαρτίας υμών». Στην δε Καινή Διαθήκη, βλέπομε τον Θεό να συγχωρεί την πόρνη, τον τελώνη, τον άσωτο και τον ληστή. Ακόμα τον βλέπομε να παίρνει έναν τελώνη και να τον κάνη Απόστολο Ματθαίο, να παίρνει τη Σαμαρείτιδα και να την κάνει Αγία Φωτεινή, να παίρνει έναν διώκτη και να τον κάνη Απόστολο των Εθνών. 

Και από τότε μέχρι σήμερα ο Θεός κανέναν άνθρωπο που μετανόησε ειλικρινά δεν απεστράφει, όσες αμαρτίες και αν είχε κάνη, αλλά όλους τους μετανοημένους αμαρτωλούς τους εκαθάρισε από την αμαρτία, τους έκανε υιούς Του και τους ανέδειξε εργάτες της αρετής και Αγίους. Και έπραξε και πράττει έτσι ο Θεός, διότι θέλει να σωθούν όλοι οι άνθρωποι και έναν πόθο έχει: Να ελεή. Να ελεή. Ναι, να ελεή. 

Ποτέ λοιπόν, να μην απελπιζώμεθα, όσες αμαρτίες και αν έχουμε διότι έστω κι αν οι αμαρτίες μας είναι σαν μια πελώρια φωτιά, η φωτιά αυτή σβήνει μέσα στον ωκεανό, δηλαδή στο άπειρο έλεος του Θεού. 

Β) Σε άλλους ανθρώπους, οι οποίοι αισθάνονται την ανάγκη να εξομολογηθούν, ο διάβολος βάζει την σκέψη: «Έχεις καιρό». Έτσι, πολλοί ακούοντας αυτή την φωνή, λένε: «Θα πάω να εξομολογηθώ αύριο». Το αύριο όμως γίνεται η άλλη εβδομάδα, ο άλλος μήνας, ο άλλος χρόνος … ποτέ. Και δυστυχώς, έτσι χάνονται πολλές ψυχές. 

Αλλ’ όχι, αδελφοί μου, μην αμελούμε. Σήμερα ας μετανοήσουμε, σήμερα ας εξομολογηθούμε, διότι δεν ξέρουμε πόσο θα ζήσουμε και διότι με το πέρασμα του χρόνου σκληραίνει η ψυχή.

Νικολάου Βοϊνέσκου

http://yiorgosthalassis.blogspot.com

Ὠφέλεια ἐκ τῆς ἐξομολογήσεως

"Καί δάκρυον στάξαν, ἰσοδυναμεῖ τῷ λουτρῷ (τῷ Βαπτίσματι) καί στεναγμός ἐπίμοχθος ἐπαναγάγει τήν χάριν πρό ὀλίγου ἀναχωρήσασαν" (Γρηγ. Νεοκαισαρίας).

Μετάνοια καί Ἐξομολόγησις εἶναι ἡ θύρα τοῦ ἐλέους καί τό πρῶτο βῆμα τῆς Πνευματικῆς καί ψυχικῆς ἀναγεννήσεως καί σωτηρίας μετά τό βάπτισμα. Εἶναι ὁ δυναμίτης πού γκρεμίζει παμπάλαια τείχη τῆς ἁμαρτίας καί νεοποιεῖ τόν ἄνθρωπον· "Ὁσάκις ἄν πέσῃς ἔγειραι καί σωθήσῃ". Ἕνας εἶναι πού ποτέ δέν δύναται νά ἐγερθῇ, ὁ σκώληξ. Ἐνῷ ὁ ἄνθρωπος εἶναι ὑψυπετής ἀετός, πού πετᾶ εἰς τούς αἰθέρας. 

Διότι σύ εἶ ὁ εἰπών Κύριε· "Χαρά γίνεται ἐν οὐρανῷ ἐπί ἑνί ἁμαρτωλῷ μετνανοοῦντι"(Λουκᾶς ΙΕ΄, 7). Ἄν ἔχομεν ἕκαστος εἰς τόν νοῦν μας τό τοῦ Εὐαγρίου ρητόν. "Μέμνησο διά παντός κρίσεως αἰωνίου καί οὐκ ἔσται πλημμέλεια τῇ ψυχῇ σου". Ἡ Ἐξομολόγησις δίδει ζωή καί δύναμη, κουράγιο καί χαρά, δίδει πτερά καί ἀνάλαφρον τό εἶναι σου κάνει. Τήν τρικυμίαν ξέφυγαν καί βρῆκαν τό λιμάνι ὅσοι ἐξομολογήθηκαν ἀληθινά καί καθαρά· "Θυσία τῷ Θεῷ πνεῦμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην καί τεταπεινωμένην ὁ Θεός οὐκ ἐξουδενώσει" (Ψαλμός Ν΄). "Οὐδείς ἀπώλετο τῷ δραστικῷ φαρμάκῳ τῆς μετανοίας καί ἐξομολογήσεως χρησάμενος" (Ὅσ. Νεῖλος).

Ὁ σοφός Σειράχ μᾶς λέγει: "Μεμνήσκου τά ἔσχατά σου εἰς τόν αἰῶνα καί οὐ μή ἁμαρτήσῃ" (Κεφ. Ζ΄ 36). "Καί ἐάν εἴπωμεν ἁμαρτίαν οὐκ ἔχομεν ἑαυτούς πλανῶμεν"(Ἰωάννης ὁ Εὐαγγελιστής). "Τόν ἐρχόμενον πρός με οὐ μή ἐκβάλλω ἔξω" (Ἰωάννης),"Λούσασθω καί καθαροί γίνεσθε" (Ἡσαΐας).Ἡ Ἐξομολόγησις, εἶναι θεῖον μυστήριον, θεῖον λουτρόν, δεύτερον βάπτισμα τῶν χριστιανῶν, εἶναι ἄλλος Ἰορδάνης ποταμός, εἶναι Πνευματικόν Χωνευτήριον πού καθαρίζει σκουριές καί λεκέδες καί λαμπικάρει τήν ψυχήν. Εἶναι ὁ μαγνήτης πού τραβάει τά φίδια τῶν ἁμαρτιῶν ἔξω καί ἐλευθερώνει τόν ἄνθρωπον. Μήν ἀναβάλλωμεν τόν καιρόν, διότι οὐκ οἴδαμεν τί τέξηται ἡ ἀπιοῦσα. (Παροιμ. Κζ΄ 1).

Καθείς πού χρῆσιν ἔκαμε τοῦ γιατρικοῦ αὐτοῦ καί εἶπε: Χριστέ συγχώρησε τό κάθ ἁμάρτημά μου, θεράπευσε καί ἐξάλειψε τό κάθε ἀνόμημά μου, καί τό μηκέτι ἁμάρτανε θυμᾶμαι τοῦ Χριστοῦ. "Τί δώσει ἄνθρωπος ἀντάλλαγμα τῇ ψυχῇ αὐτοῦ" (Μάρκος η΄ 38)...

ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΦΙΛΟΘΕΟΣ ΜΑΡΤΥΡΙΑ
Ἔκδοσις: "ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ" (σελ. 200)

http://kaiomenivatos.blogspot.gr

Τό κύριο ἔργο τοῦ ἀνθρώπου

Το κύριο έργο του ανθρώπου είναι η προσευχή. O άνθρωπος πλάστηκε για να υμνεί το Θεό. Aυτό είναι το έργο που του αρμόζει. Aυτό μόνο εξηγεί την πνευματική του υπόσταση. Aυτό μόνο δικαιώνει την εξέχουσα θέση του μέσα στη δημιουργία. O άνθρωπος πλάστηκε για να λατρεύει το Θεό και να μετέχει στη θεία Tου αγαθότητα και μακαριότητα...

Ως εικόνα του Θεού που είναι, λαχταράει για το Θεό και τρέχει με πόθο να ανυψωθεί προς Aυτόν. Mε την προσευχή και την υμνωδία ευφραίνεται. Tο πνεύμα του αγάλλεται και η καρδιά του σκιρτάει. Όσο περισσότερο προσεύχεται, τόσο η ψυχή του απογυμνώνεται από τις κοσμικές επιθυμίες και γεμίζει από τα ουράνια αγαθά. Kαι όσο αποχωρίζεται τα γήινα και τις ηδονές το βίου, τόσο περισσότερο απολαμβάνει την ουράνια ευφροσύνη. 

H δοκιμή και η πείρα μας επιβεβαιώνουν την αλήθεια αυτή.

O Θεός ευαρεστείται στις προσευχές εκείνες που προσφέρονται με τον πρέποντα τρόπο, δηλαδή με συναίσθηση της ατέλειας και της αναξιότητάς μας. Για να υπάρξει όμως τέτοια συναίσθηση, απαιτείται τέλεια αυταπάρνηση του κακού μας εαυτού και υποταγή στις εντολές του Θεού, απαιτείται ταπείνωση και αδιάλειπτη πνευματική εργασία.

Aναθέστε όλες τις φροντίδες σας στο Θεό. Eκείνος προνοεί για σας. Mη γίνεστε ολιγόψυχοι και μην ταράζεστε. Aυτός που εξετάζει τα απόκρυφα βάθη της ψυχής των ανθρώπων, γνωρίζει και τις δικές σας επιθυμίες και έχει τη δύναμη να τις εκπληρώσει όπως Aυτός γνωρίζει. Eσείς να ζητάτε από το Θεό και να μη χάνετε το θάρρος σας. Mη νομίζετε ότι, επειδή ο πόθος σας είναι άγιος, έχετε δικαίωμα να παραπονιέστε, όταν οι προσευχές σας δεν εισακούονται. O Θεός εκπληρώνει τους πόθους σας με τρόπο που εσείς δεν γνωρίζετε. 

Nα ειρηνεύετε λοιπόν και να επικαλείστε το Θεό.

Oι προσευχές και οι δεήσεις από μόνες τους δεν μας οδηγούν στην τελειότητα. Στην τελείωση οδηγεί ο Kύριος, που έρχεται και κατοικεί μέσα μας, όταν εμείς εκτελούμε τις εντολές Tου. Kαι μια από τις πρώτες εντολές είναι να γίνεται στη ζωή μας το θέλημα όχι το δικό μας, αλλά του Θεού. Kαι να γίνεται με την ακρίβεια που γίνεται στον ουρανό από τους αγγέλους. Για να μπορούμε κι εμείς να λέμε: “Κύριε, όχι όπως θέλω, αλλ’ όπως εσύ, “γενηθήτω το θέλημα Σου, ως εν ουρανώ και επί της γης”. Xωρίς λοιπόν το Xριστό μέσα μας, οι προσευχές και οι δεήσεις οδηγούν στην πλάνη.

Ἁγίου Nεκταρίου

agioritikovima.gr

Οι άγιοι είναι η απόδειξη πως όλοι μπορούμε να γίνουμε άγιοι

Οι άγιοι είναι η απόδειξη ότι το Ευαγγέλιο του Χριστού είναι αξιόπιστο και εφαρμόσιμο.

Σκοπός της ζωής μας είναι η απόκτηση του Αγίου Πνεύματος.

Όταν κάποιος αποκτήσει το Άγιο Πνεύμα γίνεται Άγιος, εκπληρώνει τον προορισμό του πάνω στη γη. 

Ο ίδιος ο Χριστός πρόσταξε «άγιοι γίνεσθε, ότι εγώ άγιος ειμί», που θέλει να πει αγωνίζεστε στη ζωή σας να γίνετε άγιοι, όπως άγιος είμαι εγώ που σας έπλασα.

Οι άγιοι είναι η απόδειξη ότι το Ευαγγέλιο του Χριστού είναι αξιόπιστο και εφαρμόσιμο. 

Οι άγιοι είναι η απόδειξη πως όλοι μπορούμε να γίνουμε άγιοι, φτάνει να το επιδιώξουμε και να αγωνιστούμε γ’ αυτό.

Η Εκκλησία προβάλλει κάθε μέρα τη μορφή, το βίο και την πολιτεία κάποιου ή κάποιων αγίων. Αυτό το κάνει για να μας υποδείξει πως κι εμείς έχουμε χρέος να τους μιμηθούμε και να τους αντιγράψουμε.

Για την κατάκτηση της αγιότητας υπάρχουν πολλοί τρόποι και δρόμοι. Κατάκτησαν την αγιότητα τόσο άνδρες, όσο και γυναίκες. Άλλοι άγιασαν με το μαρτύριο κι άλλοι με ασκητικούς αγώνες. Άλλοι άγιασαν μέσα στο ράσο κι άλλοι ως λαϊκοί. Άλλοι άγιασαν ακολουθώντας μια ενάρετη ζωή κι άλλοι άγιασαν με τα δάκρυα της μετάνοιας. Άλλοι άγιασαν μέσα στα πλούτη σε παλάτια κι άλλοι μέσα στη φτώχεια σε καλύβες, άλλοι ελεύθεροι κι άλλοι δούλοι. Έχουμε άγιους σπουδασμένους και μορφωμένους, έχουμε άγιους αγράμματους και άξεστους. Έχουμε σε ώριμη ηλικία, έχουμε αγίους στη νεανική και παιδική, ακόμη και στη βρεφική ηλικία. Έχουμε αγίους των πρώτων χρόνων, έχουμε αγίους και της δικής μας εποχής.

Μέσα στο νέφος, την απέραντη χορεία των αγίων είθε να φωτίσει ο Θεός να ποθήσουμε να αγωνιστούμε και με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος να καταταγούμε κι εμείς.

Πρωτ. Ευέλθοντος Χαραλάμπους

Περιοδικό "Παρά τη λίμνη" Ιούνιος 2011

http://yiorgosthalassis.blogspot.com

«ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΟΣΜΙΚΗ ΚΑΛΟΠΕΡΑΣΗ ΒΓΑΙΝΕΙ ΤΟ ΚΟΣΜΙΚΟ ΑΓΧΟΣ»

Όσο απομακρύνονται οι άνθρωποι από την φυσική ζωή, την απλή, και προχωρούν στην πολυτέλεια, τόσο αυξάνει και το ανθρώπινο άγχος. Και όσο απομακρύνονται από τον Θεό, επόμενο είναι να μη βρίσκουν πουθενά ανάπαυση…

Από την κοσμική καλοπέραση, από την κοσμική ευτυχία, βγαίνει το κοσμικό άγχος. 

Η εξωτερική μόρφωση με το άγχος οδηγεί καθημερινώς εκατοντάδες ανθρώπων (ακόμη και μικρά παιδιά με άγχος) στις ψυχαναλύσεις και στους ψυχίατρους και κτίζει συνεχώς Ψυχιατρεία και μετεκπαιδεύει ψυχίατρους, ενώ πολλοί ψυχίατροι ούτε Θεό πιστεύουν ούτε ψυχή παραδέχονται. Επομένως, πώς είναι δυνατόν αυτοί οι άνθρωποι να βοηθήσουν ψυχές, αφού και οι ίδιοι είναι γεμάτοι από άγχος; 

Πώς είναι δυνατόν ο άνθρωπος να παρηγορηθεί αληθινά, αν δεν πιστέψει στον Θεό και στην αληθινή ζωή, την μετά θάνατον, την αιώνια; Όταν συλλάβει ο άνθρωπος το βαθύτερο νόημα της ζωής, της αληθινής, τότε φεύγει όλο το άγχος του και έρχεται η Θεία παρηγοριά, και θεραπεύεται…

Πάνε να ηρεμήσουν οι άνθρωποι είτε με ηρεμιστικά είτε με θεωρίες γιόγκα, και την πραγματική ηρεμία, που έρχεται, όταν ταπεινωθεί ο άνθρωπος, δεν την επιδιώκουν, για να έρθει η Θεία παρηγοριά μέσα τους…

ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ, 

Α΄ ΜΕ ΠΟΝΟ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΑΝΘΡΩΠΟ, 

εκδ. ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ «ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ», 

ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 2003, σ. 157 κ.ε.

http://tribonio.blogspot.com

Όμως οι θύελλες περνάνε και πάλι θερμαίνεται ο άνθρωπος στη θέρμη της Θεϊκής αγάπης

Γέροντας Ιωάννης Κρεστιάνκιν

Αμαρτήματα μικρά και μεγάλα ποιός δεν έχει, ποιός είναι ελεύθερος από την ανθρώπινη αδυναμία κι από τις επιθέσεις του εχθρού, όταν θολώνει η συνείδηση; 

Όμως οι θύελλες περνάνε και πάλι θερμαίνεται ο άνθρωπος στη θέρμη της Θεϊκής αγάπης.

Έτσι, μπορούμε να πούμε, γίνεται σε όλη τη ζωή: πτώσεις και ανορθώσεις, προσκόμματα και ομαλοποίηση. 

Γιατί επέτρεψε έτσι ο Θεός; Μα γιατί ήρθε να σώσει όχι τους δικαίους, αλλά τους αμαρτωλούς, ων πρώτος ειμί εγώ.

Γέροντας Ιωάννης Κρεστιάνκιν, της Μονής των Σπηλαίων (Πσκώφ).

http://proskynitis.blogspot.gr

«Η ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΗ ΤΗΣ ΠΡΟΟΔΟΥ ΣΤΗΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΖΩΗ»

- Όταν πήγαινα στο Πανεπιστήμιο, Πάτερ, μπορούσα να παρακολουθήσω την πρόοδό μου από τους βαθμούς. Εδώ στην Πνευματική ζωή δεν ξέρω που βρίσκομαι.

- Μπορείς και εδώ να την παρακολουθήσεις από τους λογισμούς σου. Εάν περνούν συνέχεια κακοί λογισμοί, και τους διώχνεις, και πάλι έρχονται, και πάλι τους διώχνεις, πρέπει να γνωρίζεις τότε ότι πέρασες στον χώρο της μετανοίας και αγωνίζεσαι. Εάν περνούν άλλοτε κακοί, και τους διώχνεις, και άλλοτε καλοί, εάν οι κακοί είναι μηδέν, οι δε καλοί είναι δέκα, ανάλογα με τις μονάδες μπορείς να βγάλεις τον βαθμό. Όταν βλέπεις επί παραδείγματι ότι οι κακοί λογισμοί λιγοστέψανε και περισσότεροι είναι οι καλοί, γνώριζε ότι έχουν μειωθεί τα μηδενικά και έχουν αυξηθεί τα δεκάρια, και έχει καλυτερεύσει ο βαθμός σου. 

Όταν παύσουν να περνούν κακοί λογισμοί, και μόνον καλοί περνούν, τότε γνώριζε ότι έχει γίνει η κάθαρση, έχει καθαρισθεί η καρδιά σου, το σπήλαιο, και έχει μεταβληθεί σε Σπήλαιο της Βηθλεέμ.

ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ, 

ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ, εκδ. ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ «ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ», 

ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 2010, σσ. 157-158.

http://tribonio.blogspot.gr

Ἡ ἐλλιπής μετάνοια ὁλοκληρώνεται μέ τίς θλίψεις

"Δέν μετανόησα εἰλικρινά

καί ἀπέφυγα νά ἐξομολογηθῶ

τήν ἁμαρτία μου σέ Σένα.

Γι' αὐτό συνετρίβησαν τά ὀστά μου 

καί ἐκλονίσθη ὁλόκληρος ὁ ἐγωισμός μου".

(Ψαλμ. λα' 3)

http://kaiomenivatos.blogspot.gr

ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΘΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Πάντοτε πρέπει να είναι έτοιμος κανείς αλλά, όταν πρόκειται να κοινωνήσει, καλά είναι να κάνει κάτι περισσότερο από τα πνευματικά που κάνει συνήθως, για να ετοιμασθεί καλύτερα…..

Η καλύτερη προετοιμασία είναι η ταπεινή αντιμετώπιση, η συντριβή, το φιλότιμο.

Για την Θεία Κοινωνία δεν προετοιμάζεται κανείς αλλάζοντας τα ρούχα και πλένοντας τα δόντια. Το κυριότερο είναι να εξετάσει τον εαυτό του, να δει: 

Αισθάνεται την Θεία Κοινωνία ως ανάγκη; 

Είναι τακτοποιημένος; 

Μήπως υπάρχει κάτι που τον εμποδίζει από την Θεία Κοινωνία και δεν το έχει εξομολογηθεί; Για να νιώσουμε την Θεία Κοινωνία, πρέπει να υπάρχουν προϋποθέσεις. 

Η καλύτερη προϋπόθεση είναι η ταπεινή προσπάθεια να κόψουμε τα πάθη μας, για να μείνει στην καρδιά μας ο Χριστός. Αλλιώς ο Χριστός έρχεται με την Θεία Κοινωνία μέσα μας, αλλά φεύγει αμέσως και δεν αισθανόμαστε τίποτε. Όταν παραμένει ο Χριστός γίνεται μια αλλοίωση στον άνθρωπο. Υπάρχουν άνθρωποι που νιώθουν μέσα τους τον Χριστό από την μία Θεία Κοινωνία μέχρι την άλλη χωρίς διακοπή.

…Όταν ο ιερέας λέει: «Μετά φόβου Θεού», να σκέφτεσαι ότι γίνεται νοσηλεία και να προσέρχεσαι στην Θεία Κοινωνία με συναίσθηση της αμαρτωλότητός σου, ζητώντας ταπεινά το έλεος του Θεού.

ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ, 

ς΄ ΠΕΡΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ, 

εκδ. ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ «ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ», 

ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 2012, σ. 213 κ.ε.

http://tribonio.blogspot.gr

Εξομολόγηση...το μοναδικό παυσίπονο

Χθες λούστηκα. Δοξασμένος ας είσαι Συ, Άσπιλε και Αμόλυντε Κύριε, που καταδέχεσαι να μας πλύνεις με το μυστήριο της εξομολογήσεως. Πόση ανακούφιση νοιώθω ύστερα από κάθε εξομολόγηση! 

Πόσοι δυστυχείς, όσοι δεν ξέρουν ακόμη αυτό το μοναδικό παυσίπονο. 

Χθες εξομολογήθηκα. Μα μήπως σήμερα είμαι άγιος; 

Δυστυχώς κάθε λεπτό έχει και τη δική του μαυρίλα. Ένα με παρηγορεί, ότι υπάρχει η βάσις, η ελπίδα στον Ιησού, η εκζήτηση του Ελέους Του.

Τέτοιος ας μείνω για πάντα,έστω και αν είμαι τόσο άθλιος ηθοποιός, τόσο λασπωμένο σκουλήκι.

Μητροπολίτης Χαλκίδος + Νικόλαος Σελέντης

http://1myblog.pblogs.gr

Θεία πρόνοια...

Κάποτε ένας ναυτικός βρέθηκε ναυαγός σ’ ένα ακατοίκητο τροπικό νησί μόνος κι έρημος.

Με πολλούς κόπους, χωρίς εργαλεία, εργαζόμενος μόνο με τα χέρια του, κατάφερε να φτιάξει μια ξύλινη καλύβα για να μπορέσει να προστατευτεί κατά την περίοδο των βροχών.

Πράγματι είχε μόλις τελειώσει την καλύβα όταν άρχισε να βρέχει ασταμάτητα.

Όμως την δεύτερη κιόλας μέρα ένας κεραυνός έκαψε την καλύβα του και την έκανε στάχτη.

Ο ναυαγός, που πρώτα δόξαζε το Θεό για τη σωτηρία του, τώρα αναλύθηκε σε δάκρυα.

«Γιατί Θεέ μου», άρχισε να λέει και να παραπονιέται για την καταστροφή.

Κι ενώ η απελπισία πλημμύριζε την καρδιά του άκουσε από το πέλαγος το σφύριγμα ενός μεγάλου πλοίου.

Σε λίγο μια βάρκα ήταν στην παραλία.

«Πώς με βρήκατε σε τούτη την ερημιά;» τους ρώτησε.

«Είδαμε, του είπαν, το σινιάλο του καπνού απ’ την φωτιά που άναψες»!

Όταν βλέπεις τα όνειρα, τις επιδιώξεις και τα έργα σου κάποιες φορές να γίνονται στάχτη κι αποκαΐδια, μην απελπίζεσαι.

Περίμενε και θα προβάλει ανέλπιστα το υπερωκεάνιο του Θεού. 

Γιατί στ’ αλήθεια: «Τοῖς ἀγαπῶσι τὸν Θεὸν πάντα συνεργεῖ εἰς ἀγαθόν».

http://tokandylaki.blogspot.gr

Ο ΕΧΘΡΟΣ ΜΑΣ Ο ΔΙΑΒΟΛΟΣ ΜΑΣ ΠΟΛΕΜΑ ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΤΟΥ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΑ ΧΑΤΙΡΙΑ

Ο εχθρός μας ο διάβολος πάντοτε μας πολεμά. Πιο πολύ όταν δεν του κάνουμε τα χατίρια. Τότε από την κακία του βρίσκει χίλιους τρόπους να μας πειράξει.

Μια φορά γύριζα το βράδυ στο σπίτι, με χιόνι. Μου παρουσιάστηκε σαν χοίρος. Διαλύθηκε όμως σαν καπνός, μόλις έκανα το σημείο του Σταυρού. Κάποτε πάλι όταν λειτουργούσα, ακούω έξω να θορυβούν. Βγαίνω και βλέπω ότι χτίζανε πολυκατοικία Άλλος είχε μυστρί, άλλος φτυάρι. κλπ. τους

σταύρωσα και εξαφανίστηκαν τα πάντα.

Εν’ απόγευμα περνούσα από την πλατεία του χωριού και πήγαινα στο σπίτι μου. Βλέπω στο καφενείο πολλούς άνδρες, άλλοι πίνανε κρασί, άλλοι χαρτοπαίζανε. Οι σατανάδες ήταν γύρω – γύρω πάνω στα κεφάλια τους, σε έναν μάλιστα ήταν σαν αρκούδα.

Μια μέρα γύριζα απ’ το χωράφι και περνώντας έξω από την εκκλησία του Αγίου Γεωργίου βλέπω ένα σατανά ξαπλωμένο. Τον ρωτώ, «τι κανείς εδώ»; Και μου απαντά:«Εγώ κάθομαι εδώ για να μην αφήνω κανένα να κάνει τον σταυρό του».

Μια φορά ήταν καλοκαίρι, με καλέσανε στο χωριό Κούρσοβο να κηδεύσω κάποιον. Όταν γύρισα στο χωριό μου στο δρόμο οι σατανάδες με πετροβολούσαν. Θέλανε να με σκοτώσουν. Άρχισα να λέγω τους Χαιρετισμούς και διαλύθηκαν σαν καπνός.

ΠΑΠΑ ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΓΚΑΓΚΑΣΤΑΘΗΣ, 

εκδ. «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ», 

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

http://tribonio.blogspot.gr

Πῶς ἀποκτῶ μετάνοια; Οἱ 5 ὁδοί μετανοίας

Πρώτη:

Ἡ παρ' ημῶν τῶν ἰδίων καταδίκη τῶν ἁμαρτημάτων μας. "Λέγε σύ πρῶτος τάς ἁμαρτίας σου ἵνα διακωθῆς" (Ἡσ. ΜΓ' 26).

"Εἶπα· ἐξαγορεύσω κατ'ἐμοῦ τήν ἀνομίαν μου τῷ Κυρίῳ· καί σύ ἀφῆκας τήν ἀσέβειαν τῆς καρδίας μου" (Ψαλμ. 31, 5).

Δευτέρα:

Τό νά μή μνησικακῶμεν τούς ἐχθρούς μας. Νά εἴμεθα κύριοι τῆς ὀργῆς καί νά συγχωρῶμεν τοῖς πταίσασιν εἰς ἡμᾶς. "Ἐάν ἀφῆτε τοῖς ἀνθρώποις τά παραπτώματα αὐτῶν, ἀφήσει καί ὑμῖν ὁ Πατήρ ὁ Οὐράνιος τά παραπτώματα ὑμῶν..."(Ματθ. ΣΤ' 14).

Τρίτη:

Ἡ προσευχή καί ἡ δέησις, ἡ μετά κατανύξεως καί συντετριμμένης καρδίας καί ὑπομονῆς γενομένη, καί ὅρα τήν ἐν τῷ Εὐαγγελίῳ χήραν πῶς τόν Κριτήν τῆς ἀδικίας πρός ἑαυτήν ἐκίνησεν εἰς συμπάθειαν (Λουκ. ΙΗ' 3). Σύ δέ ἥμερον ἔχεις Δεσπότην καί προσηνῆ καί φιλάνθρωπον, ἐκείνη ἐναντίον τῶν ἐχθρῶν, σύ διά τήν ἰδικήν σου σωτηρίαν.

Τετάρτη:

Ὁδός, ἡ ἐλεημοσύνη· ὁ πρ. Δανιήλ πρός τόν βασ. Ναβουχοδνόσορα εἶπε· "Ἀρεσάτω σοι ἡ βουλή μου, ὦ Βασιλεῦ, καί τάς ἁμαρτίας σου ἐν ἐλεημοσύναις λύτρωσαι καί τάς ἀδικίας σου ἐν οἰκτιρμοῖς πενήτων" (Δανιήλ 5, 12), και

Πέμπτη:

Ἡ ταπεινοφροσύνη· ἔχε ὑπόδειγμα τόν τελώνην. Κατέβη οὖτος μᾶλλον δεδικαιωμένος ἤ ἐκεῖνος· ὅτι "πᾶς ὁ ὑμῶν ἑαυτόν ταπεινωθήσεται ὁ δέ ταπεινῶν ἑαυτόν ὑψωθήσεται". 

Μή μένε λοιπόν ἀργός καί ἀκίνητος, ἀλλ' ὅλας τάς ἀνωτέρω ὁδούς περιπάτει καθ' ἑκάστην ἡμέραν διότι καί εὔκολαι ὁδοί εἶναι δέν ἔχεις νά προφασισθῇς πενίαν· ἀλλά καί ἄν πτωχότερος ἀπ' ὅλους εἶσαι, καί ὀργήν νά ἀφίσης καί ταπεινοφροσύνην νά δείξῃς θά δυνηθῇς, καί ἐκτενῶς νά προσευχηθῇς καί εἰς κανέν ἐκ τούτου δέν γίνεται ἐμπόδιον ἠ πενία. Καί τί λέγω περί τούτων ἀφ' οὗ οὐδέ εἰς ἐκείνην τήν ὁδόν τῆς μετανοίας εἰς τήν ὁποίαν χρήματα νά καταβάλωμεν πρόκειται ( τήν ἐλεημοσύνην λέγω) οὐδέ ἐκεῖ μᾶς ἐμποδίζει διόλου πρός ἐκτέλεσιν τῆς ἐντολῆς ἡ πενία, καί τοῦτο κατέστησε φανερόν ἡ χήρα, ἥτις τά δύο λεπτά κατέβαλεν (Μάρκ. ΙΒ' 42).

Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος

http://kaiomenivatos.blogspot.gr