.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

Θα πρέπει να ανοίξουν οι βρύσες των δακρύων, που θα ξεπλύνουν τα αίματα της εκτρώσεως



Γέροντας Ἐφραίμ Φιλοθεΐτης, Ἀριζόνα

Αγαπητά μου παιδιά, 

Σήμερα η γη μας ποτίζεται συνεχώς από πολύ αίμα, από τους πολέμους και τόσα άλλα που συμβαίνουν. Ποτίζεται όμως και με αθωότερο αίμα από του Άβελ, και το αίμα αυτό είναι της βρεφοκτονίας.
Είναι το αίμα των αθώων βρεφών, των απροστάτευτων υπάρξεων, το οποίον χύνεται από τις ίδιες τις μητέρες των.

Όλα τα ιατρεία κι όλα τα μαιευτήρια έχουν γίνει σφαγεία του Ήρώδου. Εκατομμύρια, εκατομμύρια βρέφη σ’ όλον τον κόσμο έχουν πεταχθή στους ντενεκέδες των σκουπιδιών και στους υπονόμους. Μήτε τα γατάκια δεν πετούν έτσι. Όπως γνωρίζουμε αυτός ο φονιάς, ο γιατρός, ο μαιευτήρ με το νυστέρι του σκοτώνει το βρέφος μέσα στην μήτρα -όπως έχουμε δή σε ταινία- και μετά με το εργαλείο του σπάζει, θραύει το κεφαλάκι του παιδιού και το βγάζει. Και η μητέρα δεν βλέπει τίποτε και πολύ ήσυχη αναχωρεί για το σπίτι της…. 

…Βλέπετε πόσο τραγική είναι η έκτρωσις, πόσο μεγάλο έγκλημα είναι! Θα πρέπει λοιπόν να σταματήση. Οι αθώες αυτές υπάρξεις δεν πρέπει να σκοτώνωνται τόσο τραγικά και χωρίς έλεγχο συνειδήσεως, Έτσι με τον απλό λογισμό, ότι δεν μπορείς να θρέψης άλλο παιδί. Κανονίζουμε δηλαδή εμείς, πως θα μας φερθή ο Θεός; Κανονίζουμε εμείς, αν θα μπορέσουμε η όχι να φέρουμε εις πέρας όσα παιδιά μας δώση ο Θεός μέσα στην οικογένεια; Εμείς οι ίδιοι κανοναρχούμε τον Θεό πως θα μας φερθή; 

Το έγκλημα αυτό παίρνει ολοένα και μεγαλύτερες διαστάσεις, επικίνδυνες και πρέπει επιτέλους να συνειδητοποιήσουν οι γυναίκες πόσο φοβερό είναι και να κάνουν έναν αγώνα να το σταματήσουν ή να εμποδίσουν άλλες γυναίκες που πρόκειται κατά διαβολική ενέργεια να το διαπράξουν. Γιατί συνήθως φθάνουν στο έγκλημα αυτό είτε από άγνοια είτε από πίεσι είτε από πάλη εσωτερική. Κυρίως συμβάλλει η συνεργεία του διαβόλου με αιτίες και αστήρικτες δικαιολογίες και προφάσεις και αδυναμίες, όπως π.χ. δεν φθάνουν τα οικονομικά, με πιέζει ο άντρας μου, μου ήλθε η ασθένεια κλπ. Από την άλλη πλευρά είναι και η άγνοια και όλα αυτά τα εκμεταλλεύεται ο διάβολος και κατορθώνει να παρασύρη τις μητέρες σ’ αυτό το τραγικό αμάρτημα. 

Δεν ξέρω, αν γνωρίζετε ότι αυτά τα παιδάκια, αυτά τα έμβρυα, αυτές οι υπάρξεις δεν καταλήγουν στην ανυπαρξία με την έκτρωσι, αλλά το κάθε έμβρυο είναι κι ένας τέλειος άνθρωπος, και μάλιστα στην ψυχή. Αυτά τα παιδάκια ζουν στον άλλο κόσμο, κι όπως καταλαβαίνετε τόσα εκατομμύρια παιδιά έχουν αποτελέσει έναν ολόκληρο στρατό στον ουρανό. Όλα αυτά διαμαρτύρονται˙ το αθώο αίμα τους βοά προς τον Θεό ότι αδικοσκοτώθηκαν και ότι δεν έλαβαν το Άγιον Βάπτισμα, ότι δεν είναι Χριστιανοί Ορθόδοξοι. Και η ευθύνη σε ποιους πηγαίνει; Τα ευκόλως εννοούμενα παραλείπονται˙ δίπλα στο αίμα αυτό που χύνεται, στο «κομπιούτερ» του Θεού, γράφεται «έγκλημα». Και αυτό το αίμα πως θα ξεπλυθή; Όταν λερώνεται κάποιος με τι καθαρίζεται; Με το ύδωρ, με το νεράκι το καθαρό. Κι εδώ χρειάζεται ύδωρ να βγαίνη συνεχώς από δύο βρύσες, που είναι τα δύο μάτια. Η μετάνοια η εσωτερική να εξωτερικεύεται με μία ακένωτη πηγή δακρύων εφ’ όρου ζωής!

Βέβαια το αμάρτημα συγχωρείται, αφ’ ης στιγμής κατατεθή στην Ιερά, στην παντοδύναμη Εξομολόγησι, όπου δεν μένει τίποτε ασυγχώρητο. Ο Θεός είναι αγάπη και «ο μένων εν τη αγάπη εν τω Θεώ μένει και ο Θεός εν αύτω» (Α’ Ίωαν. 4, 17). Είναι όμως και δικαιοσύνη. Γι’ αυτό οι γυναίκες που έχουν κάνει αυτό το αμάρτημα, ας μην επαναπαύωνται ότι εξομολογήθηκαν τις εκτρώσεις, που έχουν ήδη κάνει. Θα πρέπει σε όλη τους την ζωή να χύνουν δάκρυα μετανοίας. Πολλές απ’ αυτές νοιώθουν ανικανοποίητες καίτοι εξομολογήθηκαν. Γιατί; Διότι ακόμη δεν μετενόησαν εσωτερικά, δεν έχυσαν το αναλογούν δάκρυον, το οποίον θα ξεπλύνη το αίμα της εκτρώσεως ή των εκτρώσεων. Η μετάνοια είναι πολύ μεγάλη, απέραντη. Απόδειξις της αγάπης και της ευσπλαχνίας του Θεού είναι αυτό το «ζην», το ότι ζει ο άνθρωπος και μετά το έγκλημα. Ζει και αυτό σημαίνει ότι τον περιμένει ο Θεός, κι αφού τον περιμένει δεν πρέπει να χάση την ευκαιρία, πρέπει να την εκμεταλλευθή.

Και ο κανόνας του πνευματικού συγκριτικά με το πολύ σοβαρό αυτό αμάρτημα και ειδικό έγκλημα, χρήζει ιδιαιτέρας προσοχής. Ο κανόνας βοηθάει στην θεραπεία της ψυχής, αλλά, όπως είπαμε, θα πρέπει να ανοίξουν και οι βρύσες των δακρύων, που θα ξεπλύνουν τα αίματα της εκτρώσεως, για να μπόρεση κατόπιν ο άνθρωπος να αισθανθή κοινωνία με τον Θεό. Δεν φθάνει, λοιπόν, μόνον η εξομολόγησις. Αυτό που μετρά, αυτό που θα αλλάξη, που θα αλλοίωση την καρδιά του Θεού, την πικραμένη και φαρμακωμένη, που θα την επαναφέρη, όπως ήταν πριν αμαρτήση ο άνθρωπος, είναι οι δύο βρύσες των ματιών του, που θα ρέουν δάκρυα μετανοίας. Θα πρέπει, πριν φύγουμε απ’ αυτήν την ζωή, να έχουμε αλλάξει την καρδιά του Θεού.

Θα σας αναφέρω ένα απλό παράδειγμα: Ας υποθέσουμε ότι ένα παιδί λύπησε την μητέρα του με μια παρακοή, μια ασέβεια. Όταν επιστρέψη αυτό το παιδί, και της πη: «Συγγνώμη, μητέρα, γι’ αυτό που έκανα˙ δεν θα το ξανακάνω», η μητέρα θα απάντηση: «Συγχωρεμένο να είσαι και μην το ξανακάνης». Την συγχώρεσι την πήρε. Αν όμως πέση στην αγκαλιά της κι αρχίση να κλαίη, να οδύρεται, να την παρακαλή και να την ικετεύη να του δώση από καρδιάς την συγγνώμη, τότε δεν θα μείνη η ελάχιστη λύπη και πικρία μέσα της για το σφάλμα του παιδιού. Αυτό ακριβώς συμβαίνει και με τον άνθρωπο, που μετανοεί και επιστρέφει στον Θεό μετά από οποιοδήποτε αμάρτημα…

Όσον περισσότερον μετανοεί ο άνθρωπος, κι όσον περισσότερον χύνει δάκρυα μετανοίας, τόσον περισσότερον η καρδιά του Θεού αλλοιώνεται. Εις βάθος γίνεται η καταλλαγή του Θεού μετά του αμαρτωλού ανθρώπου,και ιδιαίτερα στην περίπτωσι αυτού του εγκλήματος της εκτρώσεως, όπου επιβάλλεται η ροή των δακρύων˙ να μη σταματήση το δάκρυ μέχρι τελευταίας αναπνοής.

Θα σας αναφέρω ένα περιστατικό με σχετική περίπτωσι:
Επάνω στην Μακεδονία, σε κάποιον προσκυνηματικό ναό, με θαυματουργό Άγιο, θα εγίνετο η πανήγυρις του ναού. Εκεί ήταν μία ενάρετη «καντηλανάφτισσα» -καλογριά, όπως λέει ο λαός. Αυτή εργάσθηκε πολύ, για να καθαρίση, να περιποιηθή τον ναό και το απογευματάκι ξάπλωσε λίγο να κλείση τα μάτια της, για να μπόρεση κατόπιν να συνέχιση τα υπόλοιπα. 
Έπεσε να κοιμηθή, αλλά που να ξυπνήση; Κοιμόταν για μέρες. Φώναξαν τον γιατρό, για να δουν τι συμβαίνει, και τους λέει:
«Μη την ξυπνάτε˙ κάτι της συμβαίνει, που δεν μπορούμε να το ερμηνεύσουμε ιατρικώς. Πάντως κάποια στιγμή θα ξυπνήση».
Μετά από ημέρες -δεν θυμάμαι πόσες- ήρθε στον εαυτό της, ξύπνησε και ρώτησε:
—Μήπως άρχισε η αγρυπνία; Αυτή νόμιζε ότι κοιμήθηκε λίγες ώρες. Της απαντούν:
—Όχι, δεν άρχισε˙ σε λίγο θα αρχίση!
Αυτή το πίστεψε.
Όταν συνήλθε καλά, είπε στους προϊσταμένους εκεί του ναού:
—Σας παρακαλώ, φωνάξτε όλες τις γυναίκες του χωρίου να ‘ρθουν εδώ.
Πράγματι μαζεύτηκαν όσες ήταν δυνατόν να πάνε, και τους είπε:
—Άκουσε τι είδα: Εμένα με ωδήγησε ένας λαμπρός άνθρωπος προς τα κάτω. Κατέβαινα, κατέβαινα στο βάθος της καρδιάς της γης. Είδα εκεί φύλακες, είδα σκοτάδι, είδα φυλακισμένους, είδα πολλά πράγματα. Και ανάμεσα σ’ αυτούς που μου έδειχνε, είδα και τις γυναίκες που είχαν κάνει έκτρωσι να τρώνε από τα αίματα των εκτρώσεων τους! Έφριξα από την θέα αυτή και άκουσα τον άγγελο να μου λέη: «Τώρα που θα σε επιστρέψω επάνω στην γη, να καλέσης όλες τις γυναίκες και να διηγηθής τι είδες να τις αποτρέψης, από αυτό το έγκλημα. Γιατί αν δεν μετανοήσουν ανάλογα, σ’ αυτήν την κατάστασι θα έλθουν εδώ κάτω!».

Κι εμείς όλοι να λάβουμε υπ’ όψιν μας ότι πρέπει να βοηθήσουμε στην αποφυγή αυτού του εγκλήματος. Όταν πέση στην αντίληψί μας κάποια τέτοια περίπτωσις, αμέσως να πάρουμε θέσι αυστηρή και νουθετική.Συνήθως η γυναίκα που κάνει την έκτρωσι, δεν βλέπει και δεν ξέρει τι έχει γίνει από πλευράς ιατρικής μέσα της. Με την παραμικρή δυσκολία -είναι και της μόδας- πηγαίνει στον γιατρό και κάνει την έκτρωσι, σαν να πρόκειται να πετάξη ένα σκυλάκι η ένα γατάκι. Να την αποτρέψουμε, λοιπόν, ώστε να μην οδηγηθή σ’ αυτή, λέγοντας της ότι είναι το πιο μεγάλο έγκλημα.

Σαν πνευματικός σας συνιστώ, όποιες έχετε διαπράξει αυτό το αμάρτημα, είτε μία είτε πολλές φορές, προσπαθήστε διά των δακρύων να θεραπευθήτε ψυχικά, και χρησιμοποιώντας μία ανθρωπομορφική έκφρασι, θα έλεγα να απαλείψετε από την καρδιά του Θεού την λύπη και την πικρία. Βέβαια μετανοών ο άνθρωπος και κλαίων και αγωνιζόμενος και κοπιάζων σε πολλά πράγματα σαν άσκησι, κάνει ευμενέστερη την καρδιά του Θεού απέναντι του. Αποφαίνονται οι Μεγάλοι Πατέρες της Εκκλησίας μας ότι η μετάνοια μπορεί να κατάκτηση τόσα πολλά, ώστε να φθάση στο σημείο να απαλείψη εντελώς από την καρδιά του Θεού την μνήμη της αμαρτίας, δηλαδή να αποσβήση εντελώς την ύπαρξι αμαρτημάτων στον άνθρωπο.

Βλέπετε της μετανοίας το μεγαλείο! Τι χρειάζεται σε όλους και πρώτον σ’ εμένα; Να μετανοούμε. Οσάκις πη ο άνθρωπος «ήμαρτον», ο Θεός απαντά «συγχωρημένος να είσαι». Πηγαίνουμε όμως να πάρουμε και την υπογραφή της συγγνώμης, η οποία παρέχεται από το πετραχήλι, δυνάμει του νόμου του μυστηρίου της Ιεράς Εξομολογήσεως. Και με το θάρρος αυτό που μας παρέχει το μυστήριο της Εξομολογήσεως και η επίγνωσις της απεριορίστου και αδιάλειπτου και αενάου δυνάμεως της μετανοίας, θα προσερχώμεθα στον Θρόνο της Χάριτος του Θεού.

Να μη δειλιούμε, να μη δίνουμε αυτί στην απελπισία, να τρέχουμε στο μυστήριο. Απελπισία ποτέ! Εδώ παίζεται το μεγάλο παιχνίδι. Όσο και να νοιώθης εγκληματίας, ποτέ μη δέχεσαι την απελπισία. Να κράτησης γερά την ελπίδα. Όχι να σε ρίξη στον βυθό της απελπισίας και να χαθής. Όχι από τον ένα γκρεμό να πέσης στον άλλο. Προσβάλλεις την δόξα του Θεού, κατεβάζεις τον Θεό χαμηλά. Στήσε τον Θεό υψηλά στην καρδιά σου, εκεί στην αξία και στην μεγαλοπρέπεια Του, διότι είναι εις θέσιν Αυτός ο Θεός να σβήση παν αμάρτημα. Εάν ο Θεός εσταυρώθη κι έσβησε τα αμαρτήματα όλης της ανθρωπότητος, τι είναι μπροστά σ’ αυτά, τα δικά σου αμαρτήματα, αμαρτωλέ άνθρωπε;

Γι’ αυτό κι εμείς δεχόμεθα τους πάντες σ’ αυτό το σωτήριο λουτρό, σ’ αυτό το λιμάνι που λέγεται εξομολόγησις. Κι εκεί αράζει το κάθε τσακισμένο καράβι από τις φουρτούνες του ωκεανού. Είτε το έχουν δείρει άνεμοι η φουρτούνες η ληστές, ο,τιδήποτε κι αν είναι αυτό, έρχεται και γωνιάζει σιγά – σιγά. Του έχουν φύγει τα κατάρτια, τα πανιά και το μόνο που περισώζεται είναι το σκάφος, ο σκελετός. Και μπαίνει μέσα στα συνεργεία τα διορθωτικά, διορθώνονται όλα αυτά τα πράγματα και γίνεται πάλι καινούριο το καράβι αυτό.

Έτσι μία ημέρα ήλθε ένα τέτοιο καραβοτσακισμένο πλάσμα˙ ήλθε μία γυναίκα στο μυστήριο -εγώ βέβαια τη λυπήθηκα τρομερά- και μου παρουσιάζει η καημένη πενήντα εκτρώσεις! Βάλε τώρα το γεγονός αυτό να τίθεται στην κρίσι του πνευματικού˙ πενήντα φόνοι παιδιών! Φυσικά εφ’ όσον ο Θεός την έχει στην ζωή ακόμη, είναι εγγύησις του Θεού ότι την ανέχεται και την περιμένει, οπότε ποιος πνευματικός είναι εκείνος, ο οποίος θα της φερθή κατ’ άλλον τρόπον; Την πήρα βέβαια με πολλή στοργή, με πολλή αγάπη, προσπάθησα να την βολέψω και της έδωσα εκείνο το φάρμακο που της χρειαζότανε.

Σκεφθήτε πόσα χρόνια περάσανε˙ την βασάνιζε το αμάρτημα αυτό και δεν είχε την τόλμη να το πή! Και γύρισε πίσω με την ελπίδα της σωτηρίας.Πόσο τρομερή είναι η αγάπη του Θεού! Αλλά και η χαρά των Αγγέλων! «Επί ενί αμαρτωλώ μετανοούντι μεγάλη χαρά γίνεται εν τω ουρανώ» (Λουκ. 15, 7). Δεν είναι μόνον το ότι μετανοεί ο άνθρωπος και κλαίει και οδύρεται την κατάντια του και ο Θεός τον σώζει, αλλά και ότι παραχρήμα γίνεται και στον ουρανό χαρά. Ολόκληρος ο ουρανός πανηγυρίζει και οι Άγγελοι υμνούν και αινούν τον Θεό για την σωτηρία μιας αθανάτου ψυχής!

«Μακάριοι ων αφέθησαν αι ανομίαι και ων επεκαλύφθησαν αι αμαρτίαι» (Ψαλμ. 31, 32)˙ δηλαδή είναι ευτυχής ο άνθρωπος, ο οποίος αξιώθηκε να συγχωρηθούν οι αμαρτίες του. Τι ευχαριστία να αποδώση κανείς στον Θεό! Σκέψου˙ εγώ να έχω ζήσει χίλια χρόνια, να έχω κάνει όλα τα εγκλήματα του μεγαλύτερου εγκληματία και τελικά να με φωτίση το έλεος του Θεού, να επιστρέψω, για μια στιγμή να τα καταθέσω όλα και μέσα σε δύο λεπτά, σε λίγη ώρα να βρεθώ δίκαιος, να βρεθώ λουσμένος, να βρεθώ στους ουρανούς! Μα εκείνα τα χίλια χρόνια τι γίνονται; Πάνε εκείνα˙ μην τα λογαριάζεις, δεν υπάρχουν τώρα, έχουν σβήσει, δεν ζητουνται αυτά πλέον, βγήκαν από τα κατάστιχα των δαιμόνων αμέσως, πάραυτα! Είναι διαταγή του Θεού! Με το κάθε αμάρτημα που καταθέτεις, πατάει το κουμπάκι του «κομπιούτερ», τακ, άφεσις! Τακ, άφεσις! Άφεσις! Με άθροισμα από κάτω «μηδέν». Λευκό μητρώο! Ύστερα, είναι να μην προσκυνής αυτόν τον Θεό, να μην πέσης κάτω και να κλαις από αγάπη και έρωτα και πόθον Θεού;…

Εύχομαι η Χάρις του Αγίου Πνεύματος να μας επισκιάζη όλους και να μας διατηρή εν Χριστώ. Αμήν.

Γέροντας Εφραίμ Φιλοθεΐτης, Η τέχνη της Σωτηρίας,
Το τελειωτικό κτύπημα-ομιλία που έγινε στην Αμερική,
εκδ. Ιεράς Μ. Φιλοθέου Αγ. Όρους 

ΜΕΤΑ ΤΟ "ΟΧΙ"... «Το κακό θα σας έρθει από τους διαβασμένους»! άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός.

Το όχι του Ελληνικού δημοψηφίσματος της 5ης Ιουλίου 2015 είναι μεν νίκη γοήτρου του πρωθυπουργού... αλλά με εντελώς δυσνόητο μήνυμα, όπως ήταν και το κάλεσμα του απλού πολίτη να αποφανθεί πάνω σε έννοιες της σύγχρονης βαβυλωνιακής οικονομίας!
Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ ή IMF), Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ), Ταμείο Χρηματο-οικονομικής Σταθερότητας (ΤΧΣ), Δημόσιο Χρέος (που πρέπει να ελέγχεται αν και τα σύνορα για την διακίνηση των κεφαλαίων είναι ανοικτά), κούρεμα ομολόγων ή χρέους γενικότερα, έξοδος από το Ευρώ - Grexit, Eurogroup,EFSF, capital control και άλλα πολλά παρόμοια καλούνται να καταλάβουν οι ψηφοφόροι τι είναι και πως δουλεύουν, και να κρίνουν τελικά μέσα από τα συμβαίνοντα στην παγκόσμια οικονομία ποια (συνδυασμένη) πρόταση των διεθνών οργανισμών τους συμφέρει!

Αξίζει εδώ να αναφερθούμε στα λόγια του Σέρβου Δημήτρη Τάμπαριτς, γύρω στο 1850, για την εποχή μας πριν τον 3ο Παγκ. Πόλεμο, όπως τα κατέγραψε ο πνευματικός του: «Εκείνοι οι οποίοι θα γράφουν και θα διαβάζουν πολλά και διαφορετικά βιβλία με αριθμούς θα νομίζουν ότι ξέρουν τα περισσότερα!Αυτοί οι διαβασμένοι άνθρωποι θα αφήσουν τις ζωές τους να καθοδηγηθούν από τους υπολογισμούς, και θα πράττουν και θα ζουν ακριβώς όπως θα τους λένε οι αριθμοί...! Ανάμεσα σε αυτούς τους ανθρώπους θα υπάρχουν καλοί και κακοί άνθρωποι. Οι κακοί θα δώσουν κακούς απογόνους. Θα δηλητηριάσουν τον αέρα και το νερό, και θα εξαπλώσουν λοιμό στις θάλασσες, στα ποτάμια και στην γη, και οι άνθρωποι θα αρχίσουν ξαφνικά να πεθαίνουν από ποικίλες ασθένειες. Αντίθετα οι καλοί και οι σοφοί εξ αυτών θα καταλάβουν ότι όλη αυτή η προσπάθεια δεν αξίζει ούτε μία δεκάρα και ότι οδηγεί τον κόσμο στην καταστροφή, και αντί να συνεχίσουν να αναζητούν σοφία στους αριθμούς, θα αρχίσουν να την αναζητούν στην προσευχή». 

Α. Οι εκτιμήσεις των "διαβασμένων".
Κάτω η αναγγελία των απωλειών των μετοχών στο Κινέζικο Χρηματιστήριο της Σαγκάης λόγω Ελληνικής κρίσης, από το Βloomberg:


Πρόκειται για απώλειες 2,36 τρις δολαρίων σε 3 εβδομάδες!


Οι Γερμανοί και άλλοι Ευρωπαίοι πολιτικοί φαίνεται να είναι αντίθετοι στην οικονομική στήριξη της Ελλάδας, παρόλο που οι χώρες τους κινδυνεύουν από την αδιαλλαξία τους να χάσουν πολλές δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ, και οι Τράπεζές τους ακόμη περισσότερα. «Στοιχήματα σε παράγωγα ύψους 54 τριςδολ. της Deutsche Bank (μόνο) κινδυνεύουν από την ελληνική κρίση», λέει η Global Research.
Αν και είναι δύσκολο να καταλάβει κάποιος τι διαδραματίζεται στα χρηματιστήρια όταν δεν είναι ειδικός, είναι όμως πολύ εύκολο να αντιληφθεί από τα ποσά που διακινούνται ότι "παίζονται" μεγάλα παιγνίδια!
Ιταλός καθηγητής Οικονομικών. Δείτε τι κάναμε στην Ελλάδα:


«Σύμφωνα με τον Αμερικανό οικονομολόγο και πρώην υφυπουργό των Οικονομικών επί κυβερνήσεως Ρ. Ρήγκαν, Paul Craig Roberts, όλη αυτή η πεντάμηνη διαδικασία διαπραγμάτευσης απολύτου αδιεξόδου μεταξύ των δανειστών της Ελλάδας και της ελληνικής κυβέρνησης, ήταν προσχεδιασμένη ακριβώς για να φτάσει εδώ που έφτασε». Αυτά λέει δημοσίευμα, που έτσι επισημαίνει ότι τεράστια συμφέροντα μεταχειρίσθηκαν την Ελλάδα και τους πολιτικούς της, για να πετύχουν δικά τους οφέλη εις βάρος του Ελληνικού και άλλων λαών, και να προχωρήσουν έτσι στηνπαγκοσμιοποίηση των εωσφοριστών...
«Το σχέδιο περιλαμβάνει για την Ελλάδα την δημιουργία χάους για να ακολουθήσουν οι λαοί της Ισπανίας, Πορτογαλίας, Ιταλίας, ακόμα και Γαλλίας, έτσι ώστε να μην υπάρχει καμία αντίσταση στα σχέδια της Νέας Τάξης. Το εντυπωσιακό είναι πως ο Αμερικανός οικονομολόγος πιστεύει πως δεν θα αφήσουν να βγει η Ελλάδα από το ευρώ, για να την ελέγχουν καλύτερα...»
Ο Paul Craig Roberts καταλήγει στην συνέντευξη του με το ερώτημα: «Will The Greeks Stand Strong And Save The Planet From World War III»? Δηλαδή, «Θα μείνουν οι Έλληνες δυνατοί και θα σώσουν τον πλανήτη από τον Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο»; Ενδιαφέρον το ότι και οικονομολόγοι τώρα μιλούν για πόλεμο μεγάλης κλίμακας, και μάλιστα Παγκόσμιο! Πιο ενδιαφέρον το ότι ο Ρόμπερτς αναγνωρίζει τον κεντρικό ρόλο της Ελλάδας στα γεγονότα που θα προηγηθούν.
Η "Ράντ", συμβουλευτικό όργανο («think tank») του Αμερικανικού Πενταγώνου, είχε προειδοποιήσει (2009) για την "ανάγκη" ενός μεγάλου πολέμου: «Ο Οργανισμός Ροκφέλλερ & Φορντ-Κάρνεγκι που βρίσκεται πίσω από τη RAND πρότεινε ότι ένας πόλεμος των ΗΠΑ με μια άλλη μεγάλη παγκόσμια δύναμη θα αναζωογονούσε την οικονομία (..!) βοηθώντας την παρούσα Τραπεζική ελίτ να συνεχίσει την άσκηση του ελέγχου της πάνω στην Αμερική».
Αν σ' αυτή την κατάσταση, των διεθνών οικονομικών και γεωπολιτικών ανταγωνισμών, προσθέσουμε τις επιπτώσεις μέσα στις χώρες από τη διαφθορά των πολιτικών, αντιλαμβανόμαστε γιατί το βιοτικό επίπεδο των λαών χειροτερεύει ραγδαία... 
Είδηση της 8ης Ιουλίου 2015: «Ποσοστό που ανέρχεται στο 36% του πληθυσμού της Ελλάδας ζει κάτω από το όριο της φτώχειας (ετήσιο εισόδημα 4.608 ευρώ για το 2014) σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, ενώ εάν δεν υπήρχαν τα επιδόματα και οι λοιπές κοινωνικές ενισχύσεις το ποσοστό θα έφτανε το 52,2% του πληθυσμού.
...Αυτή είναι η εκτίμηση της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής όπως αποτυπώνεται στην νέα έρευνα συνθηκών διαβίωσης (στοιχεία 2014). Το… κατώφλι φτώχειας διαμορφώθηκε σε ετήσιο εισόδημα 8.879 ευρώ για άγαμο και σε 17.270 ευρώ για τετραμελή οικογένεια, σύμφωνα με την έρευνα του 2014. Με βάση αυτά τα δεδομένα, το 22,1% του πληθυσμού ζει σε συνθήκες φτώχειας. Ο λόγος για 888.452 νοικοκυριά με 2,3 εκατ. μέλη.
...Μεγάλες πιέσεις ασφυξίας στα νοικοκυριά δείχνει η έρευνα της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής για τους δείκτες συνθηκών διαβίωσης. Σύμφωνα με αυτή, το 51% δεν μπορεί να πληρώσουν το δάνειο, το 52,5% δεν έχει ικανοποιητική θέρμανση. Το 41,5% των φτωχών στερείται διατροφής και το 79,1% δηλώνει οικονομική δυσκολία να αντιμετωπίσει έκτακτες ανάγκες. Τις ίδιες οικονομικές δυσκολίες να καλύψει έκτακτα αντιμετωπίζει όμως πλέον και το 39,1% των μη φτωχών και το 47,5% του συνόλου».
Η Ευρωπαϊκή πολιτική που προκάλεσε την Ελληνική καταστροφή μαζί με το ΔΝΤ, θεωρείται Γερμανική πολιτική. Γι' αυτό έκθεση της Κομισιόν από το 2013, την οποία υπέγραφε ο βετεράνος οικονομολόγος Jan in ‘t Veld (Head of Sector Model-based Economic Analysis, European Commission) κατήγγειλε ότι:
«Η δημοσιονομική πολιτική της Γερμανίας έκανε ακόμη πιο βαθιά την κρίση στην Ευρωζώνη και δυσκόλεψε περισσότερο χώρες που βρίσκονται σε πρόγραμμα στήριξης όπως η Ελλάδα και η Πορτογαλία, οι οποίες θα μπορούσαν εύκολα να οδηγηθούν και πάλι στην ανάπτυξη αν η Γερμανία δεν επέμενε ακατανόητα να επιχειρεί να αποκομίσει κέρδη από την καταστροφή των άλλων. Την ίδια στιγμή που το Βερολίνο αποκομίζει κέρδη από την κρίση, η Ελλάδα καταστρέφεται και βυθίζεται πιο βαθιά στην κρίση»... Η νέα έκθεση αιφνιδίασε το Βερολίνο καθώς προερχόταν από το διευθυντήριο οικονομικών και χρηματοοικονομικών υποθέσεων της Κομισιόν και κανείς δεν μπορούσε να την αμφισβητήσει με το επιχείρημα ότι οι συντάκτες της "παίζουν παιχνίδια". (24-10-2013, defencenet.gr)
Το νομιζόμενο πλούσιο εισόδημα των Γερμανών υπάρχει, αλλά μόνο για λίγους. Έρευνα αναφέρει ότι: «Όπως κατέδειξαν τα στοιχεία, το 16,1% των Γερμανών κινδυνεύει να πέσει κάτω από το όριο της φτώχειας, το οποίο περιγράφεται ως το 60% του μέσου εισοδήματος, δηλαδή 980 ευρώ τον μήνα για τον άγαμο, και 2.058 για ένα ζευγάρι με δύο παιδιά». (Ένας στους έξι Γερμανούς υπό καθεστώς φτώχειας. Είδηση της 26-10-2013)
Ποιος φταίει επομένως και δεν πάνε καλά τα πράγματα στην Ελλάδα αλλά και στις θεωρούμενες πλούσιες Ευρωπαϊκές χώρες όπως η Γερμανία;
Ο Γερμανός αντικαγκελάριος, Sigmar Gabriel, παραδέχθηκε ότι: «Για τη σημερινή κατάσταση στην Ελλάδα δεν φταίει ούτε ο λαός της ούτε η σημερινή κυβέρνηση. Το λάθος που κάναμε και δεν υπολογίσαμε σωστά, είναι ότι δεν λάβαμε υπόψη μας ότι στη χώρα υπάρχει μια διεφθαρμένη οικονομική ολιγαρχία, που την λυμαίνεται χρόνια τώρα, ακόμα και με την κρίση. Τα προγράμματα στην Ελλάδα απέτυχαν, γιατί τα δυο διεφθαρμένα κόμματα που κυβέρνησαν την Ελλάδα, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, εξυπηρέτησαν και εξυπηρετούν αυτά τα συμφέροντα».
Αλλά στη Γερμανία ποιοι είναι υπεύθυνοι; Μήπως οι πολιτικοί της που κατακρίνουν τους Έλληνες; Γίνεται συγκάλυψη των μεγάλων ενόχων που προκαλούν το οικονομικό χάος σαν μέρος μιας στρατηγικής, που εκτός από οικονομικά έχει και άλλου είδους "συμφέροντα" (μερικά είναι απόκρυφα), τα οποία αν δεν υπήρχαν, δεν θα υπήρχε η διεφθαρμένη παγκοσμιοποίηση... Όμωςόσα ψίχουλα απομένουν για το λαό τα τρώει «μια διεφθαρμένη οικονομική ολιγαρχία». Και αυτή την ολιγαρχία, και όχι τον λαό, συντηρούν τα πολιτικά κόμματα που υποστηρίζονται ή και αναδεικνύονται από τους ντόπιους ολιγάρχες! 
Η ομιλία βόμβα από τον αντικαγκελάριο της Γερμανίας, Sigmar Gabriel, μέσα στη γερμανική Βουλή, που καταδικάζει επώνυμα τα μεγάλα Ελληνικά "Μνημονιακά" κόμματα ανοίγει το δρόμο για την πλήρη αμφισβήτηση της ικανότητας αυτοδιοίκησης των Ελλήνων μέσα στο (αλλοπρόσαλλο) σκηνικό της παγκοσμιοποίησης... («Τα δύο διεφθαρμένα κόμματα ΠΑΣΟΚ και ΝΔ κατέστρεψαν την Ελλάδα»)

Β. Κριτική. 
Β1. Κρίνοντας με βάση τα γήινα συμφέροντα.
Από όσους ερμηνεύουν τα πράγματα, παρατηρούμε μεγάλη απόκλιση αυτών που σκέφτονται στενά σαν οικονομολόγοι, που είναι κυρίως οι Ευρωπαίοι, και αυτών που διευρύνουν το θέμα σκεπτόμενοι επί πλέον και γεωστρατηγικά.
Οι Αμερικανοί ωθούν τις εξελίξεις με πιο πλατιά αντίληψη, αλλά είναι και αυτοί εγκλωβισμένοι στους κανόνες της παγκοσμιοποίησης και τους τοκογλύφους που την κατευθύνουν. Έτσι δεν βοήθησαν, όταν έπρεπε, ενωρίτερα την Ελλάδα, ενώ τώρα ελπίζουν περισσότερο σε υποταγή των υπερήφανων Γερμανών και άλλων Ευρωπαίων, και (προσωρινή) ενίσχυση του δολαρίου έναντι των άλλων νομισμάτων, από την ελληνική κρίση... 
Όμως οι άρρωστες φιλάργυρες νοοτροπίες δεν διορθώνονται πλέον, και το αναγκαίο κακό, κατά τη "Ράντ" και τον Ρόμπερτς, ο μεγάλος πόλεμος (3ος παγκόσμιος), που θα τα ανατρέψει όλα, (λογικά) δεν αποφεύγεται...

Β2. Μιλώντας με βάση τον πνευματικό νόμο και τις προφητείες.


«Εκατομμύρια χρήματα διατίθενται από τους ξένους δια να απομακρύνουν τους Έλληνες από την Ορθόδοξη πίστη και ιστορία τους. Αν, όμως, εγκαταλείψουν την πίστη τους, αυτό θα φέρει την καταστροφή τους...

Οι Τούρκοι είναι έτοιμοι, ακονίζουν τα μαχαίρια, αλλά δεν ήλθε η ώρα, δεν το επιτρέπει ακόμα ο Θεός. Υπομένει ο Θεός. Περιμένει την μετάνοιά μας».
Γέροντας Γεννάδιος, Ακούμια Ρεθύμνου (+1983).

Τι προβλέπεται: 
Οι προφητείες προβλέπουν το κακό από τους "διαβασμένους": «Το κακό θα σας έρθει από τους διαβασμένους»! (54η προφ.). Προβλέπουν επίσης τεράστιους φόρους: «Θα σας επιβάλουν μεγάλο και δυσβάστακτο φόρο, αλλά δεν θα προφθάσουν» (67η). Επίσης: «Θα βάλουν φόρο στις κότες και στα παράθυρα». (68η). Ακόμη: «Θα σας ρίξουν παρά (=χρήμα) πολύ· θα σας ζητήσουν να τον πάρουν πίσω, αλλά δεν θα μπορέσουν» (99η).
Μιλάνε και για τον πόλεμο που θα γίνεται γύρω από τη χώρα μας: «Στην Πόλη θα χυθεί αίμα που τριχρονίτικο δαμάλι θα πλέξει (=πλεύσει)» (58η). Η103η της συλλογής Τριανταφύλλου, των προφητειών του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού, λέει: «Όταν γίνει η Εγνατία οδός, τα στρατεύματα θα περάσουν από αυτήν. Η κεφαλή των στρατευμάτων θα φθάσει στην Κωνσταντινούπολη και η ουρά θα βρίσκεται στην Αυλώνα». (Β. Ήπειρο). Οι προφητείες του Αγίου Κοσμά μιλούν και για τις βιαιοπραγίες από τα ξένα στρατεύματα που θα περνούν μέσα από τη χώρα μας. «Θα περάσουν βρωμερά ασκέρια από τα Εσπέρια μέρη(της Δύσης), και θα ρωτάνε πούνε η Πόλη, είναι σιμά; Όσοι λένε ότι είναι σιμά δεν θα τους πειράξουν, όσοι πουν ότι είναι αλάργα θα τους κόβουν» (βλ. 83η).
Θα μας επιτεθούν και οι Τούρκοι με αφορμή την επέκταση των μιλίων της ΑΟΖ από 6 σε 12. «Οι Τούρκοι θα φύγουν, αλλά θα ξανάρθουν πάλι και θα φθάσουν ως τα Εξαμίλια. Στο τέλος θα τους διώξουν εις την Κόκκινη Μηλιά. Από τους Τούρκους το 1/3 θα σκοτωθεί, το άλλο τρίτο θα βαπτισθεί και μονάχα το 1/3 θα πάει στην Κόκκινη Μηλιά» (63η).
Οι ανακατωσούρες, οικονομικές, πολιτικές και στρατιωτικές, θα έχουν και ένα καλό: Θα μας εμποδίσουν από το να μπούμε στον παγκόσμιο πόλεμο. «Θα ζητήσουν να σας πάρουν και στρατιώτες, δεν θα προφθάσουν όμως»(69η). Θα υπάρχουν διάφορες εστίες πολέμου: «Εσείς θα σώσετε άλλους και οι άλλοι εσάς» (100ή)

Αλλά γιατί να υπάρχουν προφητείες; 
Πρέπει να υπενθυμίσουμε ότι ενώ οι προβλέψεις των προφητειών είναι φανερές σε όλους, μόνο οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί μπορούν θεολογικά να εννοήσουν το πως και γιατί υπάρχουν αληθινές προφητείες. Να μην ξεχνάμε ότι:
Οι άνθρωποι έχουν ψυχή που δεν ανήκει στον υλικό κόσμο, γι' αυτό και κάποτε θυσιάζουν τα γήινα συμφέροντά τους για τις ιδέες ή για την πίστη τους. Τα γουρουνάκια και οι μαϊμούδες δεν θα το κάνουν ποτέ αυτό. Οι Προφητείες των Ορθοδόξων μας θυμίζουν ότι υπάρχει πνευματικός κόσμος, στον οποίο ήδη ζει η ψυχή μας, και ότι πάνω από όλους και όλα είναι ο Θεός.
Δεν υπάρχει θεά τύχη ή κισμέτ, αλλά υπάρχει πνευματικός νόμος, ορισμένος από τον Θεό, που διέπει όλα τα λογικά κτίσματα, τα οποία με βάση αυτόν κρινόμενα κερδίζουν ή χάνουν τη χάρη του Θεού, και το αποτέλεσμα αντανακλάται ακόμα και στην άψυχη ύλη. Αυτό μας το δείχνει ο Θεολόγος Ιωάννης στην Αποκάλυψη, αλλά είναι κρυμμένο από τους ασεβείς, οι οποίοι μένουν μόνο στις κοσμικές προβλέψεις, σαν αυτές του Ιούλιου Βερν...
Μέσα στη συνείδηση του ανθρώπου έχουν τεθεί από τον Θεό οι ίδιες εντολές που δόθηκαν γραπτές στον Μωϋσή και συμπληρώθηκαν πνευματικότερα από τον Κύριο Ιησού Χριστό. Γι' αυτό αυτές, οι 10 εντολές, είναι παγκόσμιος και αιώνιος πνευματικός νόμος. Και μια αντανάκλαση ή εικόνα αυτής της αλήθειας στο υλικό πεδίο είναι η δύναμη του «1000-άρμενου», που προβλέφθηκε από τον άγιο Κοσμά τον Αιτωλό ότι θα εμφανισθεί στις Ελληνικές θάλασσες πριν τα γεγονότα της Πόλης:
«Όταν θα ιδείτε το χιλιάρμενο στα ελληνικά ύδατα, τότε θα λυθεί το ζήτημα της Πόλης». Όπως στην παλιά εποχή της Τροίας, οι Έλληνες υπέφεραν από τους Τρώες που έλεγχαν τα στενά των Δαρδανελίων με βαριά φορολογία ή και αρπαγές των εμπορευμάτων τους, έτσι κατ' αναλογίαν τώρα, οι Τροϊκανοί Τραπεζίτες της παγκοσμιοποίησης, περνάνε μέσα από άλλα στενά την διαβίωση των λαών, εμποδίζοντας την απόκτηση αγαθών με τα χρηματιστηριακά παιγνίδια, που αρπάζουν τον πλούτο τους. (Το 1000-άρμενο στην Ιστορία, στις προφητείες και τώρα!)

Στον πνευματικό κόσμο, που ζουν οι ψυχές μας, υπάρχουν πνεύματα, και μερικά από αυτά που χρησιμοποίησαν την ελεύθερη βούλησή τους για να γίνουν πονηρά, με αρχηγό τους τον διάβολο, προσπαθούν να μας κάνουν κακό. Να είστε πάντα σε ετοιμότητα, «γιατί ο αντίδικός σας διάβολος σαν λιοντάρι ωρυόμενο περπατάει ζητώντας κάποιον να καταπιεί», συμβουλεύει ο απόστολος Πέτρος. (1η Πέτ. Ε-8). 

Τώρα που οι πνευματικά τυφλοί έχουν αυξηθεί, είναι επόμενο οι κίνδυνοι να είναι μεγαλύτεροι, γιατί κάποιοι από αυτούς οδηγούν το λαό, χωρίς επίγνωση του κινδύνου. Ο ίδιος ο σημερινός πρωθυπουργός (Α. Τσίπρας) δηλώνει επίσημα τυφλός, διότι δεν αντιλαμβάνεται την ύπαρξη ψυχής και πνευματικού κόσμου, ούτε και τον μαρτυρούμενο από τη σοφία και αρμονία του Σύμπαντος Δημιουργό. Αλλά δεν στηριζόμαστε στους άρχοντες, όπως είναι γραμμένο: «Μή πεποίθατε επ' άρχοντας, επί υιούς ανθρώπων, οίς ούκ έστι σωτηρία». (Ψαλμός145) 
Ο Θεός, ως αγαθός, επιτρέπει να διδαχθούμε μέσα από όσα συμβαίνουν στη ζωή μας, συγκρατώντας την κακία του διαβόλου και μακροθυμώντας. Έλεγε ο άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης: «Ο διάβολος επιθυμεί την καταστροφή του ανθρώπου. Πάντα, όμως, ο Θεός δεν επιτρέπει να γίνει έτσι, όπως το θέλει ο διάβολος. Άλλα τι κάνει; Παραχωρεί στο διάβολο το δικαίωμα να κάνη κακό μέχρις ενός σημείου, γιατί από το κακό αυτό θα προκύψει κάτι καλό. Είπε πώς ό,τι έπαθε το Ιράκ, το ίδιο θα πάθει και η Τουρκία από μία συμμαχική δύναμη, και κυρίως από τους Αμερικανούς. Θα χάσει ακόμη και τους πατροπαράδοτους φίλους της, τους Γερμανούς»... Επίσης:
«Την Κωνσταντινούπολη οι Έλληνες πρέπει να τη φυλάξουν. Και έτσι ο Θεός θα τη χαρίσει σε μας. Θα μας βοηθήσει ο Θεός, γιατί είμαστε Ορθόδοξοι». «Γέροντα», του αντείπα (λέει ο κ. Χαραλαμπίδης), «τι Χριστιανοί είμαστε; Ξέρεις έξω πόσο αμαρτωλά ζουν οι Έλληνες; Μέρα - νύχτα διασκεδάζουν και κυλιούνται στην αμαρτία. Πώς θα μας βοηθήσει ο Θεός να πάρουμε την Πόλη»; Και με το απλό, σοφό του ύφος, μου είπε: «Υπάρχει η μαγιά κι αυτή η μαγιά κρατάει την Εκκλησία και την Ελλάδα. Γι’ αυτή τη μαγιά ο Κύριος θα κάμει ότι θα κάμει»! (Επίτομος υπό ΛΜΔ)

Το προφητικό βλέμμα του αγίου γέροντος Παϊσίου προείδε που θα κατέληγε η αυθαιρεσία αλλά και η υπερηφάνεια των πολιτικών που κυβερνούν τη χώρα μας. Γράφεται: επισκέφθηκα το Γέροντα μαζί μ’ ένα φίλο μου σμήναρχο, γύρω στα τέλη Οκτωβρίου του 1993, και του εξέφρασα την ανησυχία μου γι’ αυτά που συμβαίνουν στην πατρίδα μας. Ο Γέροντας απήντησε: «Μη φοβάσαι. Ο Θεός δε θα επιτρέψει να γίνει κακό, αλλά θα γίνουν όμως πράγματα και θάματα που δεν θα εξηγούνται με τη λογική. Ο κόσμος θα τους σιχαθεί (τους πολιτικούς) και θα τους κυνηγήσει. Όπως ένα μπαλόνι φουσκώνει και ξαφνικά σκάει, έτσι θα σκάσουν κι αυτοί! Δεν μπορώ να σου πω πιο πολλά». Μετά μου πιάνει το χέρι καθησυχαστικά και μου λέει: «Η Παναγία και οι άγιοί μας σκανδαλωδώς μας βοηθάνε»! 
Μας βοηθάνε οι άγιοι, αλλά με διάκριση, γιατί είναι αρκετοί τώρα αυτοί που τα βάζουν με τον νόμο του Θεού, εμποδίζοντας με τον τρόπο αυτό τη χάρη Του να καλύψει όλο το έθνος.
Η νομιμοποίηση των εκτρώσεων, του γάμου των ομοφυλοφίλων, η απόφαση για χτίσιμο τζαμιών στη χώρα κλπ, που δηλώνουν περιφρόνηση της Ορθοδοξίας και του αληθινού Θεού, η αποδοχή της φιλαργυρίας, του αποκρυφισμού, και γενικά των παθών σαν ισότιμων με τις αρετές, εμποδίζουν να έρθει απλόχερα το έλεος του Θεού στους Έλληνες. Δεν επιτρέπει όμως ο Θεός την καταστροφή της Ελλάδας, για να μην καταστραφούν μαζί και οι πιστοί, στους οποίους δίνει επί πλέον βοήθεια, διά των πρεσβειών των αγίων, για να ξεπεράσουν τα δεινά.
Ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός είχε προφητεύσει: «Θα δούμε και θα ζήσουμε τα Σόδομα και τα Γόμορρα στον τόπο μας». Αυτό κατ' επιταγήν των πολιτισμένων κέντρων της Δύσης, που αργότερα σαν βρωμερά ασκέρια θα περνάνε για να πολεμήσουν τους Ρώσους στην Πόλη. (Βλ. 83η προφητεία).
Να σημειωθεί ότι αν μόνο οι Ορθόδοξοι κρατηθούν ακλόνητοι στην πίστη, χωρίς κοσμικές προσθήκες και αλλαγές, όπως κάνουν οι παπικοί, κυρίως τα τελευταία χρόνια, 3ος παγκόσμιος πόλεμος δεν γίνεται. Γι' αυτό ο διάβολος πολεμάει την Ορθοδοξία διά της εκκοσμίκευσης, που προκαλεί απώλεια διάκρισης καλού - κακού σε σχέση με τον νόμο του Θεού, ώστε ανεμπόδιστα η ανθρωπότητα να τον ακολουθήσει στον Αρμαγεδδόνα ψυχών και σωμάτων.
Παράδειγμα συσκότισης από τον πάπα Φραγκίσκο:
«Κοράνι και Αγία Γραφή είναι το ίδιο»!


«Ιησούς Χριστός, Μωάμεθ, Ιεχωβά, Αλλάχ. Αυτά είναι όλα ονόματα που χρησιμοποιούνται για να περιγράψουν μια οντότητα (τον Θεό) που είναι σαφώς η ίδια σε όλο τον κόσμο»... 
Κανένας Μουσουλμάνος δεν υποστηρίζει ότι ο Μωάμεθ είναι Θεός, όπως λέει ο πάπας, αλλά προφήτης... Επί πλέον οι Μουσουλμάνοι και οι Εβραίοι, δεν δέχονται την θεότητα του Χριστού. Επομένως με τρόπο άγαρμπο, βλάσφημο και αντιφατικό, ο πάπας προσπαθεί να δώσει μια "θεολογική" κάλυψη στην σαλατοποίηση των θρησκειών από την παγκοσμιοποίηση, και να θέσει όλους τους πλανεμένους υπό την καθοδήγησή του. Έτσι αν και δεν ήρθε η στιγμή να φανερωθεί ο πάπας στον αισθητό μας κόσμο σαν αιτία του 3ου παγκοσμίου πολέμου, πνευματικά αυτό ήδη έχει φανεί. Και άρα δικαίως ο άγιος Κοσμάς είπε προφητικά: «Τον Πάπα να καταράσθε, διότι αυτός θα είναι η αιτία». (90ή προφ).
Ο πάπας προβάλλει, και είναι δυνατόν να μεταδώσει και στους Ορθοδόξους, που όμως δεν σκέπτονται Ορθόδοξα, ένα εκκοσμικευμένο Χριστιανισμό. Και μπορεί να καταστήσει ακόμα και Ορθόδοξους κληρικούς, μέσα από τον "σεβασμό" και την "αγάπη" που του δείχνουν, κοινωνούς στα βλάσφημα δόγματα που πρεσβεύει. Τότε θα πραγματοποιηθεί και η άλλη προφητεία:
«Οι κληρικοί θα γίνουν οι χειρότεροι και οι ασεβέστεροι των όλων». (57η προφητεία). Όταν έλεγε αυτά ο άγιος, κάποιοι κληρικοί από το ακροατήριο δυσανασχέτησαν και είπαν: «Άγιε μεγάλη προσβολή σε μας». Και ο Άγιος απάντησε: «Αμ εγώ τι είμαι; Δεν είμαι από την ιδικήν σας τάξιν; Σας λέγω πως αυτά μια μέρα θα γίνουν». (Καλυβοπούλου, περιοδικό Β. Ήπειρος). Τα ηθικά παραπτώματα έρχονται πρώτα. Κατόπιν κυριαρχεί πνευματική συσκότιση, και τότε ακολουθεί η πτώση σε κακοδοξίες ακόμη και σε αίρεση. Εδώ μιλάει και για ηθικά (χειρότεροι), και για κακοδοξίες (ασεβέστεροι) πχ. αποδεχόμενοι τον θρησκευτικό συγκρητισμό και την Πανθρησκεία. 

Τώρα είναι εποχή ιδιάζουσας κρίσης του Θεού, γιατί με αφορμή την οικονομική κρίση, όλοι κρίνονται για την συμπεριφορά τους προς τους φτωχούς. Κρίνονται οι μεμονωμένοι άνθρωποι σαν πρόσωπα, αλλά και οι ομάδες ατόμων (όπως τα πολιτικά κόμματα), οι χώρες, αλλά και οι συνασπισμοί χωρών. Μάλιστα στην Αποκάλυψη γράφεται ότι γίνεται επιλογή των "144.000", δηλ. αυτών που έχουν και τηρούν τη διδασκαλία του Χριστού που έφθασε σε μας διά των 12 Αποστόλων και των διαδόχων τους, για να προστατευθούν(πρωτίστως πνευματικά) από τα επερχόμενα δεινά.


Ο Κύριος Ιησούς Χριστός παίρνει τη θέση των φτωχών και ανήμπορων, των κοσμικά ελαχίστων, και δικαιώνει όσους τους βοήθησαν, όπως λέει στο Ευαγγέλιο: «Αληθινά σας λέγω, πως ότι επράξατε σε κάποιον από αυτούς τους αδελφούς Μου τους ελάχιστους, σε Εμένα το πράξατε». (Ματθ. Κε-40) Είναι τυχαίο που οι ειδήσεις, όπως αναφέραμε πιο πάνω, μιλούν τώρα για 888 χιλιάδες Ελληνικά νοικοκυριά που είναι στο κατώφλι της φτώχειας, όταν το 888 σαν αριθμός αντιστοιχεί στο όνομα Ιησούς; (=10+8+200+70+400+200) Αλλά και το ετήσιο εισόδημα για άγαμο στο κατώφλι της φτώχειας είναι τώρα 8880 ευρώ...!
Η συμμαχία των τοκογλύφων παγκοσμιοποιητών με τη Γερμανία, θα έχει τις επιπτώσεις της σε όλη την Ευρώπη, αν σκεφτούμε που πάμε κατά τον άγιο Παΐσιο: «Στην Ιταλία θα παρουσιασθεί ένας νέος Μουσολίνι, στη Γερμανία ένας νέος Χίτλερ και η ΕΟΚ (τώρα Ε.Ε.) θα διαλυθεί. H ΕΟΚ, είπε, δεν έχει καμμία σχέση με την Αμερική. Η Αμερική μοιάζει μ’ έναν αργαλειό, που αφομοιώνει όλα τα κουρέλια, ενώ στην ΕΟΚ υπάρχουν αντιτιθέμενα και διαπλεκόμενα συμφέροντα».
Και πιο επεξηγηματικά: «Στην Αμερική πήγαν άνθρωποι από διάφορα μέρη. Κουβάλησε ο καθένας το κουρέλι του και έτσι έγινε εκεί μία κουρελού. Στην ΕΟΚ, όμως, οι χώρες που μπαίνουν είναι έτοιμα χαλιά. Τα χαλιά, όσο και να τα ενώσεις, το ένα πάει από δω και το άλλο απ’ εκεί. Έτσι, μη φοβάστε για δυσμενείς συνέπειες από την ΕΟΚ. Δεν πρόκειται ποτέ οι χώρες της Ευρώπης να ενωθούν πλήρως, ώστε να μας βλάψουν».
Τα λόγια του αγίου γέροντος Παϊσίου αποτυπωμένα στη μορφή του κτιρίου του Ευρωκοινοβουλίου:



Άνω σε αναπαράσταση ο ημιτελής πύργος της αρχαίας Βαβυλώνας, από ζωγραφικό πίνακα, και κάτω από αυτόν το Ευρωκοινοβούλιο της νέας"Βαβυλώνας". Ακόμη και οπτικά έχομε την διασύνδεση των εποχών και την προφητική απεικόνιση του τέλους της νέας... Ο σχεδιασμός το δηλώνει σε όσους καταλαβαίνουν: Δεν πρόκειται ποτέ οι χώρες της Ευρώπης να ενωθούν πλήρως... Η ΕυρωΒαβέλ θα μείνει ημιτελής... όπως και η παλιά...!(Περισσότερα στο: "Οι 2 θεοί της Βαβυλώνας")


Σημειολογικά: Σόϊμπλε=το μπλε σόϊ των Ευρω-βαβυλωνίων, με την αρπαχτική νοοτροπία του κατά Μέρκελ κακαγγελίου, που εκφράζει τις πλούσιες "ευλογίες" στην ανθρωπότητα του Παγκοσμιοποιητή και Πανθρησκειάρχη Πάπα της Ρώμης... Με την αυξανόμενη ανομία, η οικονομία της παγκοσμιοποίησης προετοιμάζει την άφιξη του Αντιχρίστου, ενώ αντίθετα η «Θεία Οικονομία», διά των δικαίων προπατόρων, προετοίμασε τον ερχομό του Σωτήρος Χριστού στη γη.

Για τα Εξαμίλια: Όταν κατά καιρούς γινόταν λόγος για την προφητεία τού Αγίου Κοσμά τού Αιτωλού ότι θαρθούν οι Τούρκοι και θα φθάσουν μέχρι τα Εξαμίλια στον πόλεμο Ελλάδος - Τουρκίας, εξηγούσε ο άγιος Γέροντας:
- Ο κόσμος σήμερα δεν έχει μυαλό. Τα εξαμίλια τα οποία αναφέρει ο άγιος Κοσμάς, είναι τα έξι μίλια της υφαλοκρηπίδας στο Αιγαίο. Αυτά θα είναι, και η αιτία πολέμου... (κείμ. Α΄)
Γράψαμε ήδη, στα τεύχη της Αποκάλυψης και στο «3 ΟΥΑΙ», ότι τα γεγονότα στην Ελλάδα, παρεμβάλλονται ανάμεσα σε μεγάλης σημασίας φοβερές προειδοποιήσεις πριν την 5η σάλπιγγα, στην οποία γίνεται το κατέβασμα των Ρώσων, μέσα στο πλαίσιο των ανταγωνισμών και μαχών για τα υποθαλάσσια πετρέλαια. 

Για τα γεγονότα που καταφθάνουν:
Πατήρ Σεραφείμ Δημόπουλος: «Θα ξυπνήσουμε και δεν θα έχουμε τίποτα»! 
Πολύτεκνος οικογενειάρχης στις αρχές τού 2008 σε συζήτηση με τον π. Σεραφείμ τον ρώτησε:
- Γέροντα, έχω κάποιες οικονομίες. Να αρχίσω να κτίζω κάτι για τα παιδιά; Τι Να κάνω;
- Όχι, παιδί μου, Να ασχοληθείς με τη γη, για να ζήσεις τα παιδιά σου. Γιατί, να, θα κοιμηθούμε ένα βράδυ και θα τα έχουμε όλα, και το πρωί θα ξυπνήσουμε και δε θα έχουμε τίποτε. Σε συνέχεια τού διαλόγου αυτού ο π. Σεραφείμμ είχε γράψει στο βιβλίο του «Ρήματα Ζωής», πού κυκλοφόρησε το 2008, λίγο μετά το θάνατό του, τα ακόλουθα: «Όλοι διαισθανόμεθα ότι τα χρόνια της αφθονίας και τού πλούτου γρήγορα θα παρέλθουν και ο άνθρωπος θα ευρεθεί σε εποχές πόνου, πένθους, υστερήσεως και συμφορών». (Σύνδεσμος)


Γέροντας Νεκτάριος Βιτάλης: Κάποια μέρα του καλοκαιριού θα πτωχεύσουμε...
«Κάποια μέρα του καλοκαιριού θα ξυπνήσουμε και θα ακούσουμε από το ραδιόφωνο και την τηλεόραση ότι η Ελλάδα κήρυξε πτώχευση.
Τότε οι οποιεσδήποτε καταθέσεις στις τράπεζες θα παρακρατηθούν για να πληρωθούν τα χρέη.
Από εκείνη τη στιγμή και μετά, αρχίζουν τα χειρότερα στην Ελλάδα». (Γέροντας Νεκτάριος Βιτάλης, Καμάριζα Αττικής - Ειπώθηκε στις 26 Μαΐου 2011)

Γέροντας Σίμων ο Αρβανίτης: 
Ο Γέροντας Σίμων ο Αρβανίτης έλεγε πολλά για την κατάσταση της κοινωνίας. Θα έλθουν, έλεγε, πολύ δύσκολες ημέρες. Ο κόσμος έχει ξεφύγει από τον δρόμο. Μια φορά ρωτήθηκε ο πατήρ Σίμων:
- Τι γίνεται με τις βόμβες που πέφτουν συνέχεια στην Αθήνα; Ήταν η χρονιά του 1982 ή 83 και ο Γέροντας είπε:
- «Αυτά δεν είναι τίποτα. Πάρα πολλά θα δείτε. Πάρα πολλά για να δοκιμαστεί ο λαός που δεν καταλαβαίνει». (25ο). Είπε ακόμη:
«Αγία Κοινωνία με Ιερά Εξομολόγηση και μετάνοια, παιδί μου. Θα έρθει ημέρα που δεν θα έχετε μέρος να θάβετε τους νεκρούς και θα τους θάβετε ομαδικά σε λάκκους από τα ατυχήματα και τις αρρώστιες. Αυτή είναι η κατάντια του ανθρώπου από την αμαρτία. Ξέχασε τον Θεό, τις νηστείες. Δεν προσέχει τίποτα ιερό». (26ο).
Για πείνα: Μια άλλη φορά, στο ίδιο παραπάνω πρόσωπο, ο Γέροντας είπε, ότι«θα έρθει μια τέτοια πείνα, που η πείνα του 1941 δεν είναι τίποτα, μπροστά σ’ αυτή που έρχεται». Η κυρία τον ρώτησε, αν θα γίνει πόλεμος και απάντησε:«Κάτι άλλο θα γίνει, παιδί μου». (27ο). Και για αίμα στην άσφαλτο:
«Να θυμάσαι, Μαρίνα, παιδί μου, θα έρθει η μέρα, που θα γεμίσει η άσφαλτος με αίμα νέων παιδιών». Και εγώ του λέω, γιατί; Και ο Γέροντας είπε:«Θα βλέπουμε τόσους θανάτους κάθε μέρα, θα γεμίσει η άσφαλτος με αίμα, και τα νεκροταφεία με νέα παιδιά». Και πάλι τον ρώτησα: Γιατί, Γέροντα; Για την μεγάλη αμαρτία που ζούνε θα φθάσουν σ’ αυτό το σημείο, μου είπε.
Η Ελλάδα, κατά τον γέροντα Σίμωνα τον Αρβανίτη, θα περάσει δοκιμασίες αλλά στο τέλος καθαρισμένη μέσα από αυτές, θα δοξασθεί από τον Θεό:
«...Δεν ηδύνατο ο Θεός πλέον να ανεχθεί εκείνη την λυπηρά κατάσταση σ' όλη την Οικουμένη, μηδαμώς εξαιρουμένης και της Ελλάδος, που την αγαπά περισσότερο, και το οποίο στα χαρτιά μας (ιερά κείμενα) λέει, και σε λίγο πραγματοποιούνται, ότι η Ελλάς, η Ελλάς θα δείτε σε λίγο πόσο θα γίνει μεγάλη, μεγάλη, μεγάλη. Όχι μόνο θα δείτε... θα έχει εξαίρετο και λαμπρό παράδειγμα εις όλην την Οικουμένη, διότι ενθυμείσθε ότι εδώ δεν εχύθηκε αίμα όταν εκήρυξε ο Απόστολος Παύλος, ενώ ξέρεις τι αίμα χύθηκε σ' όλα τα έθνη»... (70ο)

Γερόντισσα Λαμπρινή Βέτσιου - Δρίβα (+2002, ανέκδοτη): 
«Η Ελλάδα, μια ώρα, οικονομικά θα πέσει έξω! Τα λεφτά θα εξευτελιστούν. Τυχεροί όσοι θα έχουν χρυσό (ως μέσο συναλλαγής) και ένα κομμάτι γης».
Μου είπε η γερόντισσα (έγινε μοναχή από τον π. Μητροφάνη) για το σπίτι μου (1990): 
- «Τι το θες παιδί μου τόσο μεγάλο σπίτι; Θα έρθει καιρός που θα βάλουν φόρο και στα βήματά σας μέσα σ' αυτό, και στα άτομα που είστε μέσα»! (Τώρα έχουμε τεκμήριο διαβίωσης - φορολόγηση τετ. μέτρων και το χαράτσι).
- Τυχεροί όσοι θα μένουν σε καλύβες (μικρά σπιτάκια). Τα αυτοκίνητα θα τα αράξει ο κόσμος στις αυλές του!! Αν έχεις δουλειά θα δουλεύεις όλη μέρα, το μισό μεροκάματο θα το δίνεις για βενζίνη για να πάς στη δουλειά σου και το υπόλοιπο να ταΐσεις τα παιδιά σου και αν φτάσουν για να φάνε... Την αποθήκη που βάζει ο πατέρας σου το χόρτο για τα ζώα θα σε παρακαλάνε για να μείνουν μέσα! Γεμάτος έκπληξη της είπα. Βρε γιαγιά έχει ποντίκια μέσα! Η γιαγιά μου είπε:
- Όταν κάποιος δεν έχει που να βάλει την οικογένειά του, τα ποντίκια θα υπολογίσει; Αφού έριξε μια ματιά στον ουρανό με κοίταξε και μου είπε:
- Θα είναι άτομα από την Αθήνα και από άλλα μέρη, και από νησιά θα έρθει κόσμος! Πότε θα γίνουν αυτά γιαγιά; Δεν θα ζω εγώ τότε!
Είπε επίσης, το 1990:
- Θα σας αναγκάσουν να πάρετε μια κάρτα-ταυτότητα. Θα κάνετε όλες τις συναλλαγές σας με αυτή. Να μη την πάρετε, είναι του Αντιχρίστου. Όποιος την πάρει αμέσως ξεβαπτίζεται. Είπε επίσης ότι θα αναγκάσουν τον κόσμο να πάρει τη κάρτα με διάφορους τρόπους. Αυτές, είπε, θα βγουν στον Βόλο.
- Τα πράγματα θα αλλάξουν, δεν θα είναι όπως τώρα. Θα έρθει μεγάλη φτώχεια! Θα πουν, είσαι μακροχρόνια άνεργος, δικαιούσαι ένα βοήθημα οικονομικό, για να το πάρεις όμως θα πρέπει να έχεις την κάρτα-ταυτότητα. Εκεί θα εξαπατηθούν πολλοί… Σκέψου ένα πατέρα με τρία παιδιά που έχουν τρεις μέρες να φάνε. Θα τρέχει αμέσως να πάρει τη κάρτα, για να αγοράσει λίγα μακαρόνια, λίγα φασόλια... (Δεν μιλάει για απλή τραπεζική κάρτα, αλλά για (υπερ) κάρτα-ταυτότητα). 
7 Σεπ. 2002: Επισκέφτηκα τη γερόντισσα στο σπιτάκι της. Ήταν 11 το πρωί.
- Έλα και σε περίμενα μου είπε. Σε λίγες μέρες θα φύγω από τη ζωή! Άρχισε να μου δίνει κάποιες συμβουλές. Της ζήτησα να μου εξηγήσει κάποια πράγματα που έλεγε στο παρελθόν. Τότε ήταν μεταβατική περίοδος, από δραχμή στο ευρώ. Αναφέρω το διάλογο μεταξύ μας. 
ΕΡΩΤΗΣΗ: Γιαγιά έχω μια διαφωνία μαζί σου. Είχες πει κάποτε ότι η Ελλάδα θα πέσει έξω οικονομικά και τα λεφτά θα χαθούν μια ώρα! Πριν λίγες μέρες μπήκαμε στο ευρώ, είμαστε στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Το ευρώ είναι ισχυρό νόμισμα όπως το δολάριο! 
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Αυτό το νόμισμα είναι ένα ανθρώπινο κατασκεύασμα που δεν είναι ευλογημένο από το Θεό. Αυτό το νόμισμα έγινε για να εξυπηρετήσει κάποιους σκοπούς του σκότους!! Θα τους δεις λίγα χρόνια αργότερα! Πέντε χρόνια θα περνάει καλά ο κόσμος και μετά έρχεται ο κατήφορος! Θα έχετε όλα τα καλά μπροστά σας, αλλά δεν θα μπορείτε να τα αποκτήσετε… Τα παλιά σου ρούχα δε θα τα πετάς, να τα βάλεις κάπου να τα φυλάς… Δεν θα μπορεί ο κόσμος να αγοράζει καινούργια ρούχα…
Έρχεται μεγάλη φτώχεια... Θα αναγκαστείς να φοράς τα παλιά σου ρούχα και θα λες «είχα εγώ τόσο ωραία ρούχα»; Δεν θα μπορείτε να φτιάξετε τίποτα! Όποιος πρόλαβε και έφτιαξε σπίτι πρόλαβε.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Γιαγιά λες ότι έρχεται φτώχεια! Τι είδους φτώχεια έρχεται;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Θα τρως ξερό ψωμί στο σπίτι σου και ο γείτονας θα σε ζηλεύει γιατί αυτός δεν θα έχει!!
ΕΡΩΤΗΣΗ: Δηλαδή θα είναι όπως στη κατοχή;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Χειρότερα από τότε! Ο ιδιωτικός τομέας θα σβήσει και οι δουλειές θα χαθούν, μόνο οι δημόσιοι υπάλληλοι θα αντέξουν, όχι ότι θα παίρνουν πολλά λεφτά αλλά απλώς θα έχουν το σταθερό. Φαντάσου ένα παιδί που γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα με το πρωινό του, το μεσημεριανό του, το βραδινό του και αναγκαστικά θα έρθει στο χωριό του, να τρώει ένα κομμάτι καλαμποκίσιο ψωμί και ένα αυγό τηγανιτό και αυτή μπορεί να είναι η τροφή του για όλη τη μέρα!...
Θα περιποιείσαι το κήπο σου και θα περνάει κάποιος στο δρόμο, θα βλέπει τον κήπο σου, θα παίρνει φόρα, θα ρίχνει το φράχτη και δε θα μπορείς να τον σταματήσεις! Θα λέει φίλε πεινάω, πεινάνε τα παιδιά μου, για τέτοιες καταστάσεις μιλάμε και έδειξε ταραγμένη!...
Παιδιά σπάνια θα γεννιούνται, θα δεις ζευγάρια να είναι πολλά χρόνια μαζί και δεν θα παντρεύονται! Όχι γιατί δε θα θέλουν, αλλά δεν θα μπορούν, γιατί θα μένουν από δουλειά και μέχρι να ξαναβρούν θα περνά μεγάλο χρονικό διάστημα. Και αν κατά λάθος κάνουν κάνα παιδί θα παντρεύονται με ένα απλό χαρτί. ΕΡΩΤΗΣΗ: Εννοείς γιαγιά πολιτικό γάμο;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Είπα απλό χαρτί. (Σήμερα έχουμε το χαρτί της συμβίωσης). Θα πέσει γκρίνια στο κόσμο, θα δεις σπίτια να καίγονται από μέσα και απ’ έξω αυτό να μη φαίνεται. Θα βλέπεις οικογένειες στην κοινωνία να φαίνονται αγαπημένες, και μέσα στο σπίτι τους να τρώγονται σαν τα σκυλιά! Αυτά μου τα είπε ο Κύριος, είπε η γιαγιά.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Και κάθε πότε σε επισκέπτεται ο Κύριος γιαγιά;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Ανάλογα, άλλες φορές πιο συχνά, άλλες πιο αραιά. Περίπου μια φορά τη βδομάδα έρχεται εκεί που προσεύχομαι!
ΕΡΩΤΗΣΗ: Όταν σου μιλά ο Κύριος γιαγιά σε ποια γλώσσα σου μιλάει;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Στη γλώσσα που είναι γραμμένα τα Ευαγγέλια!
...Θα γίνονται εκλογές και δεν θα έχουμε κυβέρνηση! Θα έρθει καιρός που θα μας φέρουν άτομο απ’ έξω να μας κυβερνήσει. Θα μας φέρουν και Βασιλιά! Αμέσως ρώτησα τη γιαγιά… Το Σύνταγμά μας δεν επιτρέπει βασιλιά...
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Και ποιος είναι αυτός που θα υπολογίσει Σύνταγμα; Ο Κύριος έχει (προσωρινά) αποστρέψει το πρόσωπό του από εμάς τους Έλληνες.
Όταν τα παιδιά έδιναν πανελλήνιες εξετάσεις προσευχόμουν συνέχεια για αυτά. Τότε παρουσιάστηκε ο Κύριος μπροστά μου στενοχωρημένος, γιατί οι άνθρωποι δεν κάνουν προσευχή. 
Μου είπε ο Κύριος:
- Δεν ζητάω πολλά από τους ανθρώπους, έστω λίγη προσευχή σε Μένα γιατί δεν κάνουν; Από τα παιδιά δεν ζητάω πολλά, καταλαβαίνω την αγωνία τους και το κόπο τους! Όλη μέρα σχολείο και διάβασμα, αλλά για Μένα τίποτα!Από τα παιδιά θέλω έστω 10΄ λεπτά προσευχή την ημέρα για Μένα! Έχω δώσει τα πάντα στους ανθρώπους! Μέχρι να μιλάει και να βλέπει ο γονιός το παιδί του που είναι στην άλλη άκρη της γης! Αλλά αυτοί συνεχίζουν να προσκυνούν αυτόν και μου έδειξε τον διάβολο που στεκόταν έξω από το σπίτι μου! Όποιος θέλει ας με ακολουθήσει, μόνον αυτούς θα σώσω. Και από τον αέρα που θα αναπνέουν θα χορταίνουν!

 
το κείμενο σε εκτυπώσιμο αρχείο

Λεόντιος Μοναχός Διονυσιάτης
29-6 / 12-7-2015, Αποστόλων Πέτρου και Παύλου και αγίου Παϊσίου
ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ 

Δίκασον, Κύριε, τους αδικούντας με...

πολέμησον τους πολεμούντας με...


ΑΠΑΓΟΡΕΥΑΝ ΑΥΣΤΗΡΑ τα λευκά αφεντικά τους Μαύρους σκλάβους των φυτειών τους, να συνάζονται όλοι μαζί και να προσεύχονται κατά τα διαλείματα της δουλείας τους.
Γιατί όμως;
κάνανε Βουντού ή ανθρωποθυσίες;
Όχι! στον Ι. Χριστό προσεύχονταν. Όμως η δύναμη της πονεμένης προσευχής αυτών των αδικημένων ψυχών ,έκαμπτε τον αδικημένο Χριστό και έτσι όλα στραβά και ανάποδα πηγαίναν στα σκληροτράχηλα αφεντικά τους.
"Ἰδοὺ ὁ μισθὸς τῶν ἐργατῶν τῶν ἀμησάντων τὰς χώρας ὑμῶν ὁ ἀπεστερημένος ἀφ' ὑμῶν κράζει, καὶ αἱ βοαὶ τῶν θερισάντων εἰς τὰ ὦτα Κυρίου Σαβαὼθ εἰσεληλύθασιν."(Ιακ.ε΄-4)

Έχουμε την ακατάλυτη δύναμη της Ορθοδοξίας, του Τιμίου Σταυρού και της μοσχολιβανισμένης Προσευχής μας.
Ας ενώσουμε και εμείς τις προσευχές μας και μετην Ορθόδοξη φωνή των Θεοφωτίστων μας Πατέρων και ας τρομάξουμε για τα καλά τους ευρωπαίους νεο Αντι-Χρίστους στέλνοντάς τους μία και καλά από εκεί που ήρθανε.

ΠΡΟΣΕΥΧΗ

-ΓΙΑ ΝΑ ΣΥΝΤΡΙΒΕΙ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ 
ΤΑ ΠΟΝΗΡΑ ΕΡΓΑ ΟΣΩΝ ΕΠΙΒΟΥΛΕΥΟΝΤΑΙ 
ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΜΑΣ.-

Εις το όνομα Του Πατρός και Του Υιού και Του Αγίου Πνεύματος.


. Ἅγιος ὁ Θεός, Ἅγιος Ἰσχυρός, Ἅγιος Ἀθάνατος, ἐλέησον ἡμᾶς (ἐκ γ')
Δόξα... Καὶ νῦν...
Παναγία Τριάς, ἐλέησον ἡμᾶς,Κύριε, ἱλάσθητι ταῖς ἁμαρτίαις ἡμῶν,
Δέσποτα, συγχώρησον τὰς ἀνομίας ἡμῖν.
Ἅγιε, ἐπίσκεψαι καὶ ἴασαι τὰς ἀσθενείας ἡμῶν,
ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου.
Κύριε, ἐλέησον, Κύριε, ἐλέησον, Κύριε, ἐλέησον.
Δόξα... Καὶ νῦν...
Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ἁγιασθήτω τὸ ὄνομά σου, ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου, γενηθήτω τὸ θέλημά σου, ὡς ἐν οὐρανῷ, καὶ ἐπὶ τῆς γῆς. Τὸν ἄρτον ἡμῶν τόν ἐπιούσιον δὸς ἡμῖν σήμερον, καὶ ἄφες ἡμῖν τὰ ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καὶ ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν, καὶ μὴ εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν, ἀλλὰ ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπὸ τοῦ πονηροῦ.

Θεοτόκε Παρθένε, χαίρε κεχαριτωμένη Μαρία, ὁ Κύριος μετά Σοῦ. εὐλογημένη, Σὺ ἐν γυναιξί, καὶ εὐλογημένος ὁ καρπὸς τῆς κοιλίας Σου, ὅτι Σωτήρα ἔτεκες τῶν ψυχῶν ἡμῶν.

Βαπτιστὰ τοῦ Χριστοῦ, πάντων ἡμῶν μνήσθητι, ἵνα ῥυσθῶμεν τῶν ἀνομιῶν ἡμῶν· σοὶ γὰρ ἐδόθη χάρις, πρεσβεύειν ὑπὲρ ἡμῶν.

Βίον ένθεον, καλώς ανύσας, σκεύος τίμιον του Παρακλήτου, ανεδείχθης θεοφόρε Αρσένιε, και των θαυμάτων την χάριν δεξάμενος, πάσι παρέχεις ταχείαν βοήθειαν, πάτερ Όσιε, Χριστόν τον Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι, ημίν το μέγα έλεος».

Ὥσπερ ἄγγελος, φανεὶς ἐν κόσμῳ, ἐν τοῖς ἔτεσι, τοῖς τελευταίοις, χριστομίμητε Παΐσιε ὅσιε, ἀσκητικῶς γὰρ βιώσας ἐν Ἄθωνι, ὡς παμφαέστατος ἥλιος ἔλαμψας, καὶ κατηύγασας, πιστῶν τὰ πλήθη τῇ χάριτι, τοῖς ῥήμασι σημείοις καὶ τοῖς θαύμασι.

Ἀμήν.

Δεῦτε προσκυνήσωμεν καὶ προσπέσωμεν τῷ βασιλεῖ ἡμῶν Θεῷ.
Δεῦτε προσκυνήσωμεν καὶ προσπέσωμεν Χριστῷ τῷ βασιλεῖ ἡμῶν Θεῷ.
Δεῦτε προσκυνήσωμεν καὶ προσπέσωμεν αὐτῷ, Χριστῷ τῷ βασιλεῖ καὶ Θεῷ ἡμῶν.

Ψαλμός ΛΔ΄. 34

Δίκασον, Κύριε, τους αδικούντας με· πολέμησον τους πολεμούντας με. Επιλαβού όπλου και θυρεού και ανάστηθι εις την βοήθειαν μου. ΄Εκχεον ρομφαίαν και σύγκλεισον εξ εναντίας των καταδιωκόντων με· είπον τη ψυχή μου Σωτηρία σου εγώ είμι. Αισχυνθήτωσαν και εντραπήτωσαν οι ζητούντες την ψυχήν μου· αποστραφήτωσαν εις τα οπίσω και καταισχυνθήτωσαν οι λογιζόμενοι μοι κακά. Γενηθήτωσαν ωσεί χνούς κατά πρόσωπον ανέμου και άγγελος Κυρίου εκθλίβων αυτούς. Γενηθήτω η οδός αυτών σκότος και ολίσθημα και άγγελος Κυρίου καταδιώκων αυτούς Ότι δωρεάν έκρυψαν μοι διαφθοράν παγίδος αυτών, μάτην ωνείδισαν την ψυχήν μου. Ελθέτω αυτώ παγίς, ήν ού γινώσκει και η θήρα, ήν έκρυψε, συλλαβέτω αυτόν και εν τη παγίδι πεσείται εν αυτή. Η δε ψυχή μου αγαλλιάσεται επί τω Κυρίω, τερφθήσεται επί τω σωτηρίω αυτού. Πάντα τα οστά μου ερούσι· Κύριε, Κύριε, τίς όμοιος σοι; Ρυόμενος πτωχόν εκ χειρός στερεωτέρων αυτού και πτωχόν και πένητα από των διαρπαζόντων αυτόν. Αναστάντες μοι μάρτυρες άδικοι, ά ουκ εγίνωσκον ηρώτων με. Ανταπεδίδοσαν μοι πονηρά αντί αγαθών και ατεκνίαν τη ψυχή μου. Εγώ δε, εν τω αυτούς παρενοχλείν μοι, ενεδυόμην σάκκον και εταπείνουν εν νηστεία την ψυχήν μου και η προσευχή μου εις κόλπον μου αποστραφήσεται. Ως πλησίον, ως αδελφώ ημετέρω, ούτως ευηρέστουν· ως πενθών και σκυθρωπάζων, ούτως εταπεινούμην. Και κατ΄εμού ευφράνθησαν και συνήχθησαν· συνήχθησαν επ΄εμέ μάστιγες και ουκ έγνων. Διεσχίσθησαν και ού κατενύγησαν. Επείρασαν με, εξεμυκτήρισαν με μυκτηρισμώ, έβρυξαν επ΄ εμέ τους οδόντας αυτών. Κύριε, πότε επόψει; αποκατάστησον την ψυχήν μου από της κακουργίας αυτών, από λεόντων την μονογενή μου. Εξομολογήσομαι σοι εν εκκλησία πολλή, εν λαώ βαρεί αινέσω σε. Μη επιχαρείησαν μοι οι εχθραίνοντες μοι αδίκως, οι μισούντες με δωρεάν και διανεύοντες οφθαλμοίς. Ότι εμοί μεν ειρηνικά ελάλουν και επ΄οργήν δόλους διελογίζοντο. Και επλάτυναν επ΄εμέ το στόμα αυτών· είπον· Εύγε, εύγε, είδον οι οφθαλμοί ημών! Είδες, Κύριε, μη παρασιωπήσης· Κύριε, μη αποστής απ΄εμού. Εξεγέρθητι, Κύριε και πρόσχες τη κρίσει μου, ο Θεός μου και ο Κύριος μου, εις την δίκην μου. Κρίνον με, Κύριε, κατά την δικαιοσύνην σου, Κύριε, ο Θεός μου και μη επιχαρείησαν μοι. Μη είποισαν εν καρδίαις αυτών· Εύγε, εύγε τη ψυχή ημών· μη δε είποιεν· Κατεπίομεν αυτόν. Αισχυνθείησαν και εντραπείησαν άμα οι επιχαίροντες τοις κακοίς μου· Ενδυσάσθωσαν αισχύνην και εντροπήν οι μεγαλορρημονούντες επ΄εμέ. Αγαλλιάσθωσαν και ευφρανθήτωσαν οι θέλοντες την δικαιοσύνην μου και ειπάτωσαν διαπαντός. Μεγαλυνθήτω ο Κύριος, οι θέλοντες την ειρήνην του δούλου αυτού. Και η γλώσσα μου μελετήσει την δικαιοσύνην σου, όλην την ημέρα τον έπαινον σου.

Δι'ευχών …


-ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΛΛΗΝ--


“Σημεία, σημεία των καιρών, δεν βλέπετε…;”



Ο αγαπημένος Όσιος Παϊσιος τα έλεγε αυτά πριν κάποια χρόνια και τώρα βλέπουμε ακόμη πιο καθαρά αυτά που γίνονται στον κόσμο και γύρω μας. Όμως“από το κακό που επικρατεί σήμερα θα βγει μεγάλο καλό”, όπως έλεγε ο ίδιος.

Σε κάποιον διάλογο με έναν προσκυνητή, ο Γέροντας είχε πει:

-…Τι να πούμε, βρε παιδιά, όλα τα λένε και τα γράφουν τα βιβλία μας (της Εκκλησίας), αλλά ποιός τα διαβάζει; Ο κόσμος χαμπάρι δεν παίρνει. Κοιμάται με τα τσαρούχια!

-Αυτά, Γέροντα, είναι σημεία των καιρών; (προσκυνητής)

-Σημεία, σημεία των καιρών, δεν βλέπετε….Πρέπει να’ ναι βόϊδι – να με συγχωρείτε – κανείς, για να μην καταλαβαίνει με όλα αυτά που γίνονται…..Πολλοί από τους άγιους Πατέρες θα ευχόντουσαν να ζήσουν στην εποχή μας, γιατί είναι εποχή ομολογίας. Οι καιροί είναι δύσκολοι, αλλά δεν το καταλαβαίνουμε. Κοιμόμαστε με τα τσαρούχια. Θα ρωτάνε σε λίγο για τους χριστιανούς, όπως παλαιότερα ρωτούσαν για τα πολιτικά φρονήματα.

-Θα μας κανούν φάκελο, Γέροντα; (προσκυνητής)

-Α, μπράβο! Φακέλους…

από το βιβλίο: “Σκεύος Εκλογής” του Ιερομονάχου Χριστοδούλου Αγγέλογλου 
(απόσπασμα από τον διάλογο σελ.219)

Τρία νέα χαρακτηριστικά της αμαρτίας

Από τότε πού ό άνθρωπος έπεσε στην πρώτη αμαρτία, από τότε ν' πού μέσα στον παράδεισο αθέ­τησε την εντολή του Θεού, εισήλθε στον κόσμο το κακό. Ό πρώτος άνθρωπος, πού πλάσθηκε από τον Δημιουργό του σε κατάσταση χάριτος και αναμαρτησίας, έριξε τον εαυτό του στην κατάσταση της αμαρτίας και της φθοράς και κατέληξε στο θάνατο. Και όλοι οι απόγονοι των Πρωτοπλάστων στη συνέχεια, όλοι οι άνθρωποι μέχρι σήμερα, κληρονομούμε τη δική τους ασθένεια και ζούμε υποταγμένοι στο νόμο της αμαρτίας- όλοι κυ­ριαρχούμαστε από τη φθορά και κατα­λήγουμε στο θάνατο.

Αυτό γινόταν μέχρι τότε πού ήλθε στον κόσμο ό Υιός του Θεού, ό Κύριος Ιησούς Χριστός, ό μόνος αναμάρτητος, πού με τον Σταυρό και την Ανάστασή Του νίκη­σε την αμαρτία και τη φθορά- πάτησε τον θάνατο και μάς έδωσε τη δυνατότητα να νικούμε και μείς την αμαρτία, να ζούμε σύμφωνα με το θέλημά Του και να πο­ρευόμαστε προς τη μακαριότητα της αιω­νίου ζωής στη Βασιλεία Του.
Αλλά ενώ έχει πλέον δοθεί αυτή ή υπέροχη δυνατότητα, δεν την εκμεταλλευόμαστε όλοι. Επιμένουμε και μετά τον ερχομό τού Χριστού στη ζωή της αμαρτίας και γινόμαστε έτσι εχθροί τού εαυτού μας, πού ζητούμε οι ’ίδιοι την καταστροφή και την αιώνια καταδίκη μας.
Το θλιβερό και παράδοξο είναι ότι την υποταγή μας στην αμαρτία στις μέρες μας την εργαζόμαστε συστηματικά και ανυποχώρητα και στην κατά παράδοσιν Ορθόδοξη Χριστιανική πατρίδα μας, με τρόπους μάλιστα πού δεν υπήρχαν στο παρελθόν.
Σήμερα νομιμοποιήθηκε ή αμαρτία με νόμους πού έρχονται σε μετωπική σύγ­κρουση με τον άγιο νόμο τού Θεού και ψηφίσθηκαν από τη Βουλή της χώρας μας, πού το Σύνταγμά της έχει ως προ­μετωπίδα την επίκληση τού φοβερού Ο­νόματος της Αγίας Τριάδος και παραδέ­χεται ότι «επικρατούσα θρησκεία είναι ή θρησκεία της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας τού Χριστού». Πώς τόλμησε ή Βουλή αυτής της χώρας να νομιμοποι­ήσει το φοβερό έγκλημα των εκτρώσεων, τον φόνο αθώων και ανυπεράσπιστων υπάρξεων μέσα στα σπλάχνα των μη­τέρων τους, ενώ ό νόμος τού Θεού δίνει ρητή την εντολή- «ού φονεύσεις»; Πώς αποποινικοποιεί ό νόμος μας το βαρύτατο αμάρτημα της μοιχείας, ενώ ό άγιος νόμος τού Θεού συνιστά- «ού μοιχεύσεις»;
Άλλα υπάρχει και κάτι ακόμη χειρότερο πού γίνεται τα τελευταία χρόνια στην πα­τρίδα μας. Με την ανοχή ή και με την ενίσχυση των αρχόντων μας, οι άνθρω­ποι πού παραβαίνουν όχι μόνο τον άγιο νόμο του Θεού, αλλά επιπλέον και αυτούς τούς νόμους της φύσεως και πέ­φτουν στο βδελυκτό αμάρτημα της ομοφυλοφι­λίας, διαφημίζουν χωρίς ντροπή τη φοβερή εκτρο­πή τους, υπερηφανεύονται γι’ αυτήν και παρελαύ­νουν προκλητικά ατούς δρόμους των μεγάλων πό­λεων μας. Αυτή ή έκτροπή, πού μέχρι το 1990 ό Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας τη θεωρούσε ασθένεια, ενώ ακόμα και άνθρωποι χωρίς κάποια θρησκευ­τικότητα την καταδίκαζαν με αποτροπιασμό, τώρα όχι απλώς είναι ανεκτή, αλλά καλύπτεται και νομοθετικά και διδάσκεται στα παιδιά μας ως «μία άλλη επιτρεπτή και κατά πάντα αποδεκτή σεξουαλική κατεύθυνση, πού χαρακτηρίζει την ιδιαι­τερότητα κάποιων συνανθρώπων μας». Επιπλέον δε επιτρέπεται ή οργάνωση δημοσίων εκδηλώσεων και «εορτών υπερηφάνειας» γι’ αυτό πού απαξιώνει τον άνθρωπο και καταρρακώνει την άξιοπρέπειά του.
Νομοθετική κάλυψη της αμαρτίας! Και υπερηφάνεια γι’ αυτήν!
Το δεύτερο είναι χειρότερο από το πρώ­το. Υπάρχει και ένα τρίτο, πού είναι χει­ρότερο από το δεύτερο. Είναι το να αμαρτάνεις και να απαγορεύεις να σου πουν ότι αυτό πού κάνεις δεν είναι κατόρθωμα πού δικαιολογεί υπερηφάνεια, αλλά έκτροπή πού εγκυμονεί κινδύνους και κατα­στροφή! Όποιος δεν εγκρίνει τον τρόπο της ζωής σου, να λες ότι είναι ρατσιστής και πρέπει γι’ αυτό να καταδικαστεί. Να μην καταδικαστεί ή αμαρτία, να μην καταδικαστεί το κακό, αλλά να καταδικαστεί αυτός πού το ελέγχει.
Μάλιστα! Να μην πούμε ότι ή μοιχεία δι­αλύει την οικογένεια. Να μην πούμε ότι ή έκτρωση είναι φόνος. Τότε να μην πούμε ότι και ή κλοπή είναι αμαρτία, αλλά ότι για κάποιους είναι «τρόπος ζωής», πού πρέ­πει «να τον σεβασθούμε ως μια ιδιαιτερότητα» της προσωπικότητάς τους, και αν την καταδικάσου­με, θα πρέπει εμείς να καταδικασθούμε!
Μήπως με όλα αυτά ό αποστερημένος κόσμος μας προσπαθεί να κοιμί­σει την ταραγμένη συνεί­δησή του; Μήπως μάς επιβάλλεται νέος τρόπος σκέψεως και ζωής; Διότι: Αν ή αμαρτία μας είναι «νόμιμη», δεν έχουμε τίποτε να φοβηθούμε. Αν μά­θουμε να τη διαπράττουμε με υπερηφάνεια, δεν θα ντρεπόμαστε πια γι αυτήν.
Και αν είμαστε έτοιμοι να καταδικάσου­με όποιον επιχειρήσει να μάς ξυπνήσει, νομίζουμε ότι θα καταφέρουμενα καθη­συχάσουμε τη συνείδησή μας, ώστε να μη μάς ενοχλεί. Αλλά τότε δεν θα υπάρχει πια καμιά ελπίδα σωτηρίας.
Άς μην παρασυρόμαστε.
Ή αμαρτία είναι παρανομία.
Ή αμαρτία πρέπει να φέρνει ντροπή.
Ή αμαρτία πρέπει να ελέγχεται.
Για να ξυπνά, να οδηγείται στη μετάνοια και να έχει ελπίδα σωτηρίας ό αμαρτωλός άν­θρωπος, για τον όποιο σταυρώθηκε ό Θεός. Για να έχει ελπίδα ή δύσμοιρη πα­τρίδα μας, πού δεν υπακούει πια σ’ Αυτόν πού μέχρις έσχατων τη δόξαζε, αλλά σ’ αυτούς πού μέχρι σήμερα την εκμεταλλεύονται, την ταπεινώνουν και την πο­δοπατούν. 

Ορθόδοξο Περιοδικό “Ο ΣΩΤΗΡ”

Υπάρχει μικρή και μεγάλη αμαρτία;

Πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι οι πατέρες της εκκλησίας διακρίνουν τα αμαρτήματα σε 2 κατηγορίες:

Τα θανάσιμα, που είναι αμαρτήματα, τα οποία αποχωρίζουν τον άνθρωπο από το Θεό και διώχνουν τη χάρη του Αγίου Πνεύματος.

Θεωρούνται δε τα εξής επτά: υπερηφάνεια, πλεονεξία, πορνεία, φθόνος, γαστριμαργία, μνησικακία και η πνευματική αδιαφορία (ακηδία).

Και τα συγγνωστά. Ο Νικόδημος ο Αγιορείτης αναφέρει σχετικά με τα συγγνωστά αμαρτήματα ότι αδυνατίζουν τις δυνάμεις της ψυχής, καταστρέφουν την ευλάβεια, εμποδίζουν την χάρι που προέρχεται από τον Θεό, ανοίγουν θύρα στους πειρασμούς, και αν δεν θανατώνουν την ψυχή, όμως την κάνουν να ασθενή και ιδιαιτέρως όταν κανείς παραμένη σ' αυτά για μεγάλο χρονικό διάστημα με την κλίσι που έχει και με την θέλησί του. Γιατί άλλο είναι το να πής μία ή δυό φορές ένα ελαφρύ ψέμα και άλλο το να λέγης ψέμα για κάθε υπόθεσι και να έχη κάποια κλίσι και χαρά σε τέτοιο ελάττωμα.

Το μικρό και το μεγάλο έχει να κάνει με τον βαθμό της αμαρτίας (της παράβασης των εντολών του Θεού και την διάκριση της σε θανάσιμη και συγγνωστή) και όχι με την κλίμακα μικρή-μεσαία-μεγάλη αμαρτία.

Δεν υπάρχει μικρή ή μεγάλη αμαρτία. Η αμαρτία είναι πάντα αμαρτία. Είναι δυνατόν π.χ. κάποιος να κλέψει 1 ευρώ και κάποιος άλλος να κλέψει 1.000 και ο Θεός να τους ξεχωρίσει σε μικρό και σε μεγάλο κλέφτη; Όχι βέβαια…

Ευτυχώς για μας όλες οι αμαρτίες συγχωρούνται με την εξομολόγηση και την μετάνοια.

Το άσχημο είναι ότι τα φαινομενικά ασήμαντα πράγματα για μας (ποιός θα ασχοληθεί με 1 ευρώ λιγότερο ή περισσότερο;;) είναι και τα πιο επικίνδυνα ακριβώς γιατί δεν σπουδαιολογούνται... έτσι μένουν μέσα μας μικρά αγκαθάκια-παράσιτα για τα οποία πρέπει με αυτοεξέταση και αυτοέλεγχο να καταπολεμούμε... πολύ σοφά το αναφέρει ο 50ος ψαλμός: «ότι την αμαρτία μου εγώ γινώσκω και η αμαρτία μου ενώπιον μου εστί δια παντός».

Ο Γέροντας Παΐσιος στην πνευματική του διαθήκη αναφέρει:

«Του λόγου μου ο Μοναχός Παΐσιος, όπως εξέτασα τον εαυτό μου, είδα ότι όλες τις εντολές του Κυρίου τις παρέβην. Όλες τις αμαρτίες τις έχω κάνει. Δεν έχει σημασία εάν ορισμένες έχουν γίνει σε μικρότερο βαθμό διότι δεν έχω καθόλου ελαφρυντικά, επειδή με έχει ευεργετήσει πολύ ο Κύριος...» (!!!)

(Αντί να σχολιάσουμε το παραπάνω, με κίνδυνο να ζημιωθούμε κιόλας, ας αρκεστούμε να το διαβάσουμε ξανά και ξανά, μήπως διδαχθούμε και συμμορφωθούμε).

Νά προσέχουμε πολύ τήν γλῶσσα μας

Χρυσοστομικά Μαργαριτάρια

"Θοῦ, Κύριε φυλακήν τῷ στόματί μου" (Θέσε, Κύριε φρουρά στό στόμα μου). Ἀφοῦ παρεκάλεσε τόν Κύριον νά ἀκουσθῇ ἡ προσευχή του καί νά γίνει εὐπρόσδεκτη, πρόσεχε ποιό αἴτημα ἀναφέρει πρῶτα, ποιά θερμή παράκληση. Διότι δέν εἶπε, δῶσε μου χρήματα, δῶσε μου τιμές ἐκ μέρους τῶν ἀνθρώπων, δῶσε μου τήν δυνατότητα νά ἐξουσιάσω τούς ἐχθρούς μου, δῶσε μου παιδιά. Τίποτε ἀπό αὐτά δέν εἶπε, ἀλλά ἀφοῦ τά ἄφησε αὐτά πού πρέπει νά ζητᾶ κανένας ἀπό τόν Θεό.Τί λοιπόν; Δέν πρέπει νά ζητᾶ κανένας αἰσθητά πράγματα; Πρέπει μέν, ἀλλά μέ μέτρο, ὅπως ὀ Ἰακώβ, λέγοντας: "Ἄν μοῦ δώσει ὁ Κύριος νά φάγω ἄρτο καί νά φορέσω ἔνδυμα..." (Τέν. 28, 20). 

Ὅπως ὁ Χριστός πρόσταξε νά προσευχόμαστε λέγοντας: "Τόν ἄρτον μας τόν ἀναγκαῖον γιά σήμερα δῶσε μας" (Ματθ. 6, 11) πρίν ἀπό ὅλα δέ, δῶσε μας τά πνευματικά ἀγαθά. Αὐτό κάμνει καί ὁ Δαυΐδ λέγοντας: "Θοῦ, Κύριε, φυλακήν τῷ στόματί μου".
Εἶδες σύνεση; Εἶδες φιλοσοφικότητα; Ἀπό ποῦ ἀρχίζει τήν παράκληση; Ἀπό αὐτό πού εἶναι τό μεγαλύτερο ἀπό τά κατορθώματα καί τό ὁποῖο παραμελούμενο, εἶναι αἴτιο ὅλων τῶν κακῶν, ὅπως ἀκριβῶς καί αἴτιο τῶν ἀγαθῶν, ὅταν ἐπιδεικνύεται φροντίδα γι' αὐτό. Διότι τά ἀναρίθμητα κακά τῆς γλώσσας τά προξενεῖ ἡ εὐκολία, ὅπως πάλι βέβαια τά ἀγαθά ἡ ἀσφάλεια αὐτῆς. 

Ὅπως ἀκριβῶς λοιπόν δέν ἔχει καμμιά ὠφέλεια ἡ οἰκία, οὔτε ἠ πόλη, οὔτε τά τείχη, οὔτε οἱ πῦλες, οὔτε οἱ θῦρες ἄν δέν ὑπάρχουν οἱ φύλακες καί πού γνωρίζουν πότε μέν πρέπει νά τίς κλείνουν, πότε δέ νά τίς ἀνοίγουν, ἔτσι δέν ὐπάρχει, καμμιά ὠφέλεια ἀπό τή γλῶσσα, οὔτε ἀπό τό στόμα, ἄν δέν ὑπάρχει σκέψη πού νά ἐπιτρέπει μέ μεγάλη προσοχή καί μέ μεγάλη φροντίδα τό κλείσιμο καί τό ἄνοιγμα αὐτῶν, καί πού νά γνωρίζει ποιά μέν νά λέγει, ποιά δέ νά κρατῇ μέσα. Διότι, λέγει "δέν ἔπεσαν τόσοι πολλοί ἀπό μάχαιρα, ὅσοι ἀπό γλῶσσα" (Σοφ. Σειρ. 28, 18). Καί πάλι ὁ Χριστός λέγει:"Δέν μολύνουν τόν ἄνθρωπο ἐκεῖνα πού μπαίνουν στό στόμα" (Ματθ. 15, 11). Καί πάλι ἄλλος: "Βάλε στό στόμα σου θύρα καί μοχλό" (Σοφ. Σειρ. 25, 28).


Μια συγκινητική δημόσια - ομαδική Εξομολόγηση 120 ανθρώπων μέσα στο δάσος…

Γράφει η Ελένη Κούκου:

«Την άλλη μέρα, μετά τη στρατοπέδευση, ο ιερεύς [π. Αχίλλειος, στον πόλεμο του ‘40] προχώρησε μοναχός στο εσωτερικό του πυκνού δάσους. Με κόπο δρασκέλιζε τους θάμνους και τα χαμόδεντρα, για να βαδίζει.

Είχε προχωρήσει αρκετά, όταν στάθηκε απότομα έκπληκτος, σαν τον εξερευνητή που ανακαλύπτει ξαφνικά στην έρημο χώρα ανθρώπους: Αρκετοί στρατιώτες φρουρούσαν την αρχή του δάσους απ’ την αντίθετη πλευρά.

Δυνατές κραυγές χαράς και εκπλήξεως βγήκαν απ’ τα στήθη τους κι έτρεξαν όλοι με πηδήματα, να τον προϋπαντήσουν. Ήταν 120 Αιτωλοακαρνάνες εύζωνοι όλοι τους γεροδεμένα παλληκάρια.

– Παππούλη, απ’ το Μεσολόγγι έχουμε να δούμε παπά. Τι χαρά μας έδωσες μεσ’ τη μοναξιά μας!… έλεγαν.

Κάθισε κοντά τους πάνω στα βρεγμένα χορτάρια και τους μίλησε με λόγια τονωτικά. Όλοι ζήτησαν να εξομολογηθούν, να κοινωνήσουν.

– Πόλεμος είναι παππούλη. Τώρα ζούμε κι έπειτα από μια ώρα πεθαίνουμε.

Η ώρα, όμως ήταν περασμένη .Δεν μπορούσε να τους εξομολογήσει όλους έναν–έναν. Έπρεπε να γυρίσει στο σύνταγμά του πριν πέσει το σκοτάδι. Ούτε πάλι ήθελε ν’ αφήσει κανένα παραπονεμένο.

Μπροστά στην ανάγκη συλλογίστηκε ένα άλλο τρόπο: Κάθισαν όλοι γύρω του. Ο ιερεύς ρωτούσε για ένα αμάρτημα και, όσοι ήσαν ένοχοι, απαντούσαν καταφατικά. Οι ανένοχοι σιωπούσαν.

Μεσ’ στην ερημιά του πυκνού δάσους, με υπόκρουση το μακρινό βουητό των κανονιών, ήταν κάτι βαθειά συγκινητικό η δημόσια αυτή εξομολόγηση 120 στρατιωτών, που ποιος ξέρει για πόσους θα ήταν και η τελευταία της ζωής τους.

Ακόμη, όμως συγκινητικότερο ήταν όταν πλησίασαν, έπειτα από σύντομη ακολουθία της Μεταλήψεως, να λάβουν απ΄το χέρι του ιερέως, εκεί κάτω απ’τα δένδρα, σαν τελευταίο εφόδιο, αφού περίμεναν το θάνατο, τον Άρτο της ζωής. 

Όταν τέλειωσε η απλή κι απέριττος εκείνη ακολουθία, η τόσο κατανυκτική,ένας αλαλαγμός χαράς γέμισε την ατμόσφαιρα :

– Παππούλη, μας έσωσες. Παππούλη, σ’ ευχαριστούμε .

Αργότερα στην τρομερή οπισθοχώρηση, έμαθε ο ιερέας απ’ το λοχία εκείνου του λόχου των ευζώνων, ότι απ’τους 120 μοναχά οι 40 γλύτωσαν απ’ τη θύελλα του πολέμου.

Οι άλλοι 80 έμειναν ανάμεσα εκείνους που δεν θα γυρίσουν ποτέ …. Και ο ιερεύς δάκρυσε τότε στην ανάμνηση εκείνων των 120 ευζώνων, που κάποιο αόρατο χέρι τον οδήγησε μεσ’ στο έρημο δάσος για να τους δώσει το τελευταίο εφόδιο για την άλλη ζωή».

(βιβλίο: Ο Πατήρ Αχίλλειος, Θεοδώρου Δημακοπούλου σελ. 65, στο ΄Η Εξομολόγηση αρχιμ. Ιωάννου Κωστώφ σελ. 240-242)

Οἱ κυριότερες ἐντολές τοῦ Εὐαγγελίου (ἀπόσπασμα), Ἀγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου Ἐπίκαιρο λόγῳ τῆς οἰκονομικῆς κρίσης τῆς Ἑλλάδος!



Ἡ Ἑλλάδα μας εἶναι πρόσκαιρο ἀγαθό τοῦ Θεό 
σέ ἐμᾶς ὅσο ζοῦμε
καί τιμημένη γῆ Ἁγίων καί ἡρώων!

Οἱ χριστιανοί ὀφείλουν νά μή μεριμνοῦν γιά τ᾽ ἀγαθά τῆς γῆς, οὔτε ν᾽ ἀγαποῦν τόν κόσμο καί τά κοσμικά πράγματα, ἀλλά νά ἐπιζητοῦν τά αἰώνια καί οὐράνια ἀγαθά.

Μήν ἔχετε ἄγχος καί μήν ἀρχίσετε νά λέτε «τί θά φᾶμε;» ἤ «τί θά πιοῦμε;» ἤ «τί θά φορέσουμε;» ἐπειδή γιά ὅλ᾽ αὐτά ἀγωνιοῦν οἱ ἄπιστοι μόνο (Ματθ. 6, 31-32).

Νά ζητᾶτε πρῶτα ἀπ᾽ ὅλα τή βασιλεία τοῦ Θεοῦ καί τήν ἐπικράτηση τοῦ θελήματός Του, καί ὅλ᾽ αὐτά θά σᾶς δοθοῦν ἀπό τό Θεό σάν χάρισμα, χωρίς νά τά ζητᾶτε (Ματθ. 6, 33).

Τοῦτο σᾶς λέω, ἀδελφοί, ὅτι ὁ καιρός τῆς ἐπίγειας ζωῆς εἶναι λιγοστός, ἔτσι ὥστε καί ὅσοι ἔχουν γυναῖκες νά ζοῦν σάν νά μήν ἔχουν, νά μήν εἶναι δηλαδή προσκολλημένοι σ᾽ αὐτές. Κι ἐκεῖνοι πού κλαῖνε καί θλίβονται γιά πράγματα τοῦ παρόντος κόσμου, νά ζοῦν σάν νά μήν ἔχει συμβεῖ κάτι θλιβερό. Καί ὅσοι δοκιμάζουν χαρές, νά ζοῦν σάν νά μήν ἔχουν λόγο νά χαίρονται. Καί ὅσοι ἀγοράζουν ὑλικά πράγματα, νά ἀντιμετωπίζουν τ᾽ ἀγορασμένα σάν νά μήν πρόκειται νά τ᾽ ἀπολαύσουν. Καί ὅσοι ἀσχολοῦνται μέ τ᾽ ἀγαθά τοῦ κόσμου τούτου, ν᾽ ἀποφεύγουν κάθε ὑπέρμετρη ἀπόλαυσή τους καί μόνο στ᾽ ἀναγκαῖα νά ἀρκοῦνται. Γιατί ἡ σημερινή μορφή αὐτοῦ ἐδῶ τοῦ κόσμου δέν θά κρατήσει πολύ, ἀλλά περνᾶ καί φεύγει συνεχῶς (Α’ Κορ. 7, 29-31).

Ἐμεῖς οἱ χριστανοί δέν στοχεύουμε σ᾽ αὐτά πού βλέπονται, ἀλλά σ᾽ αὐτά πού δέν βλέπονται μέ τά σωματικά μάτια. Γιατί ὅσα βλέπονται εἶναι προσωρινά, ἐνῶ ὅσα δέν βλέπονται εἶναι αἰώνια (Β’ Κορ. 4, 18).

Ἐμεῖς εἴμαστε πολίτες τ᾽ οὐρανοῦ, ἀπ᾽ ὅπου περιμένουμε νά ἔρθει καί νά μᾶς λυτρώσει ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός (Φιλιπ. 3, 20).

Ἐμεῖς οἱ χριστιανοί δέν ἔχουμε σ᾽ αὐτό τόν κόσμο τή μόνιμη πατρίδα μας, ἀλλά λαχταροῦμε τή μελλοντική οὐράνια πατρίδα (Ἑβρ. 13, 14).

Προδότες τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ! Δέν ξέρετε ὅτι ἡ ἀγάπη γιά τόν ἁμαρτωλό κόσμο εἶναι ἔχθρα ἐναντίον τοῦ Θεοῦ; Ὅποιος λοιπόν θέλει νά εἶναι φίλος τοῦ κόσμου, γίνεται ἐχθρός τοῦ Θεοῦ (Ἰακ. 4, 4).

Ἀγαπητοί, μήν ἀγαπᾶτε τόν κόσμο, μήτε ὅσα εἶναι τοῦ κόσμου. Ἄν κάποιος ἀγαπᾶ τόν κόσμο, δέν ἔχει μέσα του τήν ἀγάπη γιά τόν οὐράνιο Πατέρα (Α’ Ἰω. 2, 15).

Γιατί δέν διακρίνουμε σωστά τα πράγματα και με ποιόν τρόπο μπορούμε να τα γνωρίζουμε


-ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ-

Ἡ αἰτία ποὺ δὲν διακρίνουμε ὀρθὰ ὅλα αὐτὰ τὰ πράγματα ποὺ εἴπαμε καὶ ἄλλα πολλά, εἶναι γιατὶ δὲν τὰ σκεφτόμαστε στὸ βάθος τους ποιὰ εἶναι, ἀλλὰ πιάνουμε τὴν ἀγάπη ἢ τὸ μῖσος σὲ αὐτά, ἀμέσως ἀπὸ μόνη τὴν ἐξωτερική τους μελέτη καὶ ἐμφάνισι. Ἔτσι ὅταν, ἡ ἀγάπη τους ἢ τὸ μῖσος προλαβάνουν καὶ σκοτίζουν τὸ νοῦ μας καὶ γι᾿ αὐτὸ δὲν μπορεῖ νὰ τὰ διακρίνῃ σωστά, ὅπως εἶναι στὴν ἀλήθεια [1].

Λοιπόν, ἐσὺ ἀδελφέ μου, ἐὰν θέλῃς νὰ μὴν βρῇ τόπον ἡ πλάνη αὐτὴ στὸ νοῦ σου, πρόσεχε καλά· καὶ ὅταν, ἢ βλέπῃς μὲ τὰ μάτια ἢ μελετᾷς μὲ τὸ νοῦ κανένα πρᾶγμα, κράτα ὅσο μπορεῖς τὴν θέλησί σου καὶ μὴ τὴν ἀφήσῃς νὰ τὸ ἀγαπήσῃ ἢ νὰ τὸ μισήσῃ, ἀλλὰ παρατήρησέ το μὲ τὸ νοῦ μοναχά.

Πρὶν ἀπ᾿ ὅλα, ὅμως, σκέψου φρόνιμα, ὅτι ἂν αὐτὸ εἶναι ὀδυνηρὸ καὶ ἀντίθετο στὴν φυσική σου κλίσι, παρακινεῖσαι ἀπὸ τὸ μῖσος νὰ τὸ ἀποστρέφεσαι. Ἂν ὅμως σοῦ προξενῇ εὐχαρίστησι, παρακινεῖσαι ἀπὸ τὴν ἀγάπη νὰ τὸ θέλῃς. Γιατὶ, τότε ποὺ ὁ νοῦς σου δὲν εἶναι ζαλισμένος ἀπὸ τὸ πάθος, εἶναι ἐλεύθερος καὶ καθαρὸς καὶ μπορεῖ νὰ γνωρίσῃ τὴν ἀλήθεια καὶ νὰ διαπεράση μέσα στὸ βάθος τοῦ πράγματος, ποὺ τὸ κακὸ εἶναι κρυμμένο κάτω ἀπὸ τὴν ψεύτικη εὐχαρίστησι ἢ ποὺ τὸ καλὸ εἶναι σκεπασμένο κάτω ἀπὸ τὴν
ἐπιφάνεια τοῦ κακοῦ.

Ἂν ὅμως ἡ θέλησις πρόλαβε νὰ τὸ ἀγαπήσῃ ἢ νὰ τὸ μισήσῃ, δὲν μπορεῖ πλέον ὁ νοῦς νὰ τὸ γνωρίσῃ καλά, καθὼς πρέπει· διότι ἐκείνη ἡ διάθεσις, ἢ καλύτερα νὰ πῶ, ἐκεῖνο τὸ πάθος ποὺ μπῆκε στὸ μέσο, σὰν τεῖχος, ζαλίζει τὸ νοῦ τόσο, ποὺ νομίζει τὸ πρᾶγμα ἄλλο ἀπὸ ἐκεῖνο ποὺ εἶναι στὴν ἀλήθεια καὶ τὸ περνᾷ ὡς τέτοιο στὴν ἐπιθυμία, ἡ ὁποία ὅσο πηγαίνει μπροστὰ καὶ περισσότερο ἀγαπᾷ ἢ μισεῖ τὸ πρᾶγμα ἐκεῖνο, τόσο καὶ ὁ νοῦς σκοτίζεται περισσότερο καὶ ἔτσι σκοτισμένος, κάνει πάλι νὰ φαίνεται στὴν ἐπιθυμία τὸ
πρᾶγμα ἐκεῖνο περισσότερο ὅσο ποτὲ ἀγαπητὸ ἢ μισητό. Ἔτσι ὅταν δὲν τηρῆται ὁ παραπάνω κανόνας ποὺ εἶπα, (ὁ ὁποῖος εἶναι πολὺ ἀναγκαῖος σὲ ὅλη αὐτὴ τὴν ἐκγύμνασι), δηλαδή, τὸ νὰ κρατᾷς τὴν ἐπιθυμία σου ἀπὸ τὴν ἀγάπη ἢ τὸ μῖσος τοῦ πράγματος, αὐτὲς οἱ δυὸ δυνάμεις τῆς ψυχῆς, ὁ νοῦς δηλαδὴ καὶ ἡ θέλησις,
προχωροῦν πάντα κακῶς, σὰν σὲ κύκλο, ἀπὸ τὸ σκοτάδι σὲ βαθύτερο σκοτάδι καὶ ἀπὸ τὸ σφάλμα σὲ μεγαλύτερο σφάλμα.

Λοιπόν, φυλάξου, ἀγαπητέ, μὲ κάθε εἴδους προσοχή, ἀπὸ τὴν ἐμπαθῆ ἀγάπη ἢ τὸ μῖσος τοῦ κάθε πράγματος, τὸ ὁποῖο δὲν ἔφθασες νὰ ἐρευνήσῃς καλὰ πρότερα μὲ τὸ φῶς τοῦ νοῦ καὶ τοῦ ὀρθοῦ λόγου, μὲ τὸ φῶς τῶν θείων Γραφῶν, μὲ τὸ φῶς τῆς χάριτος καὶ τῆς προσευχῆς καὶ μὲ τὴν κρίση τοῦ πνευματικοῦ σου πατρὸς γιὰ νὰ μὴν κάνῃς λάθος καὶ νὰ ὑπολογίζῃς τὸ ἀληθινὰ καλὸ γιὰ κακὸ καὶ τὸ ἀληθινὰ κακὸ γιὰ καλό. Καθὼς αὐτὸ συμβαίνει νὰ γίνεται, ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον, σὲ κάποια ἔργα, τὰ ὁποῖα φαίνονται μὲν
καθ᾿ ἑαυτὰ πὼς εἶναι καλὰ καὶ ἅγια, γιὰ μερικὲς ὅμως περιστάσεις· δηλαδὴ γίνονται ἢ παράκαιρα ἢ σὲ σχετικὸ τόπο ἢ μὲ ἀνάλογο μέτρο, προξενοῦν ὅμως μεγάλη βλάβη σὲ ἐκείνους ποὺ τὰ ἐπιχειροῦν, καθὼς γνωρίζουμε πολλοὺς ποὺ κινδύνευσαν σὲ παρόμοια ἐπαινετὰ καὶ ἁγιώτατα ἔργα.

[1]. Γι᾿ αὐτὸ καὶ ὁ θεολόγος Γρηγόριος, σύμφωνα μὲ αὐτὸ λέει, ὅτι ἀπὸ τὴν ἀγάπη ἢ τὸ μῖσος, συνηθίζει νὰ κλέβεται ἡ ἀλήθεια· «δὲν ὑπάρχει τίποτε τόσο εὐχάριστο στοὺς ἀνθρώπους, ὅσο τὸ νὰ συζητοῦν τὰ ξένα, καὶ μάλιστα ὅταν ἐπηρεάζωνται ἀπὸ μῖσος ἢ συμπάθεια γιὰ κάποιον, ἐξ αἰτίας τῶν ὁποίων, ὡς συνήθως, ἐξαφανίζεται ἡ ἀλήθεια» (Λόγ. ἀπολογητικ.)

*από το βιβλίο: “ΑΟΡΑΤΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ” – ΟΣΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ

Ἀπόδοση στὴ νέα Ἑλληνική: Ἱερομόναχος Βενέδικτος
Ἔκδοση Συνοδείας Σπυρίδωνος Ἱερομονάχου, Νέα Σκήτη, γιων Ὄρος

Ἐγκράτεια καί πάθη

Πες μου, πάτερ, ρώτησε πάλι ὁ ἐπισκέπτης, πῶς μερικοί, ἄν καί λιώνουν τά σώματά τους ἀπό τήν ἐγκράτεια, κυριεύονται ὡστόσο ἀπό τά πάθη; Τήν ὀργή πρῶτα-πρῶτα, κι ἔπειτα τήν ἔχθρα, τή μνησικακία, τό φθόνο, τήν ἀσπλαχνία; Ἐνῶ ὑπάρχουν, ἀντίθετα, ἄνθρωποι, πού καί τρῶνε ἀπ’ ὅλα καί πίνουν κρασί, κι ὅμως εἶναι πολύ ἐνάρετοι καί δέν τούς βρίσκεις ψεγάδι. Πῶς γίνεται αὐτό;
-Νομίζω, παιδί μου, πώς ὅσοι δέν διορθώνονται, μολονότι νηστεύουν πολύ, εἶναι γαιτί δέν προσέχουν τή γλώσσα τους. Ὅποιος δέν κλείνει τό στόμα του, κι ἄν ἀκόμα νηστεύει ὅλο τό χρόνο, προκοπή δέν κάνει. Ἐνῶ ὅποιος ξέρει νάσωπαίνει, μπορεῖ εὔκολα νά νικήσει ὅλα τά πάθη. Σέ κάνει λ.χ. ὁ διάβολος νά ὀργιστεῖς; Μή μιλήσεις, καί νίκησες. Σέ σπρώχνει σέ φθόνο; Μή κατακρίνεις, καί ντρόπιασε τόν πονηρό· γιατί ἡ κατάκριση γεννιέται ἀπ’ τό φθόνο. Ἄν πάλι ὁ ἐχθρός σέ ἀνάψει καί σέ σπρώχνει στή σαρκική ἁμαρτία, κλεῖσε γι’ ἄλλη μιά φορά τό στόμα στου. Μή μιλήσεις σέ γυναίκα, μή φᾶς καί μήν πιεῖς πολύ. Ἔτσι θά τόν κατατροπώσεις. Στήν ἀνάγκη, πάρε μιά βέργα καί χτύπα τό κορμί σου ἀλύπητα. Ὁ πόνος θά διώξει τόν πόλεμο. Τό ξέρεις, ἄλλωστε, ὅτι «συμφέρει σοι ἵνα ἀπόληται ἕν τῶν μελῶν σου καὶ μὴ ὅλον τὸ σῶμά σου βληθῇ εἰς γέενναν»167...... Ἄν κανείς σὲ βρίσει, θυμήσου πόσο βρωμᾶνε τά νεκρά σώματα μέσα στους τάφους. Ἡ παράβασή μας φταίει πού καταλήγουμε ἐκεῖ. Σκέψου, λοιπόν, ὅτι καί τό δικό σου σῶμα θά εἶναι μέσα στόν τάφο μιά σαπίλα καί δυσωδία, καί θ’ ἀξίζει ὅσο κι ἕνας σωρός κοπριά. Εὔκολα θ’ ἀγνοήσεις ἔτσι αὐτόν πού σ’ ἔβρισε.... Ἄν ἕνας φτωχός σοῦ ζητήσει βοήθεια, μήν τσιγγουνευτεῖς νά τοῦ δώσεις ἀπ’ τά ἐπίγεια καί φθαρτά ἀγαθά σου, γιά νά μή στερηθεῖς τά οὐράνια και ἄφθαρτα, «ἅ ὀφθαλμὸς οὐκ εἶδε καὶ οὖς οὐκ ἤκουσε καὶ ἐπὶ καρδίαν ἀνθρώπου οὐκ ἀνέβη»168.... Ἄν ὁ πανοῦργος διάβολος σέ φουσκώνει μέ κενοδοξία, ἔπαρση, ἀλαζονεία, ρίξε μιά ματιά στίς παλιότερες γενιές καί δές: Ποιοί ἐγωιστές πῆγαν ποτέ καλά; Ὅλοι τους ἦρθαν σέ ρήξη μέ τό Θεό καί εἶχαν κακό τέλος. Γιατί «ὁ Θεός ὑπερηφάνοις ἀντιτάσσεται, ταπεινοῖς δὲ δίδωσι χάριν»169, λέει ἡ Γραφή. Καί ἀλλοῦ: «Ὁ Θεὸς διεσκόρπισεν ὀστᾶ ἀνθρωπαρέσκων»170. Ἀλλοῦ πάλι: « Λαός μου, οἱ μακαρίζοντες ὑμᾶς πλανῶσιν ὑμᾶς καὶ τὸν τρίβον τῶν ποδῶν ὑμῶν ταράσσουσιν»171. Αὐτά νά τά κρατᾶς πάντα μέσα στό νοῦ σου, καί θά σέ βοηθᾶνε νὰ μένεις ταπεινός.... Ἄν πάλι ὁ πονηρός σοῦ ἀνοίξει τήν ὄρεξη γιά πλούσια φαγητά, πήγαινε στό ἀποχωρητήριο, κι ἐκεῖ θά νιώσεις καλά τήν εὐωδία τους!...

Μετά ἀπό μικρή παύση, ὁ ὅσιος συνέχισε:
-Ἀλλά μοῦ μίλησες γιά κάποιους ἐνάρετους, πού πίνουν κρασί καί τρῶνε ἀπ’ ὅλα. Πρόσεξε, παιδί μου! Σ’ ὅσους τό εἶδες αὐτό, εἶναι γενναῖοι στρατιῶτες τοῦ Χριστοῦ. Καταπάτησαν πρῶτα τίς ἁμαρτίες καί τά πάθη. Καί τώρα εἶναι κυρίαρχοι τῶν παθῶν, στολισμένοι ἀπ’ τό Θεό μέ τό χάρισμα τῆς ἀπάθειας. Γι’ αὐτό καί τρῶνε καί πίνουν χωρίς ἐμπάθεια. Ἐγκρατεύτηκαν. Ἀγωνίστηκαν σκληρά. Πέτυχαν τό σκοπό πού ἔχουμε ὅλοι μας. Ντύθηκαν μέ τήν πανίσχυρη πανοπλία τοῦ Θεοῦ. Καί κανείς πιά δέν μπορεῖ νά τούς νικήσει.... Πάντως, ἡ νηστεία εἶναι μεγάλο ὅπλο τῆς ψυχῆς, ἀλλά χρειάζεται νά συνδυαστεῖ μέ τήν ἀδιάλειπτη προσευχή, τήν ἡσυχία καί τή σιωπή. Τότε ἔχει τά καλύτερα ἀποτελέσματα. Ὅλ’ αὐτά πάλι ἔχουν ἀνάγκη τή μελέτη. «Εἰ μὴ ὅτι ὁ νόμος σου μελέτη μού ἐστι, τότε ἄν ἀπωλόμην ἐν τῇ ταπεινώσει μου»172. Πήγαινε λοιπόν, παιδί μου, καί ἀγωνίσου ν’ ἀποκτήσεις κι ἐσύ τό χάρισμα τῆς ἀπάθειας μέ τήν ἐγκράτεια. Τότε θά μπορεῖς, ἀκόμα κι ἄν τρῶς καί πίνεις, νά βρίσκεσαι ἔξω ἀπό τά πάθη. Πρέπει πάντως νά ξέρεις πώς οἱ ἐνάρετοι ἄνθρωποι τό κάνουν αὐτό μόνο μπροστά στούς ἄλλους, ὅταν τό ἀπαιτήσει κάποια ἀνάγκη. Ὅταν ὅμως εἶναι μόνοι τους, ἀκολοθοῦν τούς νόμους τῆς εὐσέβειας καί ἀναπληρώνουν μέ αὐστηρότερη νηστεία τήν κατάλυση πού ἔκαναν μπροστά στούς ἀνθρώπους.

Ἕνας Ἀσκητής Ἐπίσκοπος
Ὅσιος Νήφων Ἐπίσκοπος Κωνσταντιανῆς
(σελ.256-259)
Ἱερὰ Μονή Παρακλήτου
Ὠρωπος Ἀττικῆς 2004

O αόρατος εσωτερικός πόλεμος

O αόρατος εσωτερικός πόλεμος του χριστιανού με τα πάθη δεν είναι καθόλου κατώτερος ή ευκολότερος από τον αιματηρό αγώνα των μαρτύρων της πίστεως.

«Δώσε αίμα, για να λάβεις Πνεύμα», λένε, όπως είδαμε, οι πατέρες, πού γνώρισαν εμπειρικά αυτόν τον πόλεμο. Μόνο οι επιμελείς τηρητές των ευαγγελικών εντολών, μόνο οι αληθινοί μαθητές του Χριστού πολεμούν με συνέπεια και αυταπάρνηση τα πάθη τους...

«Η ακριβής τήρηση των εντολών διδάσκει στους ανθρώπους πόσο αδύναμοι είναι», λέει ο όσιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος. Στη γνώση και τη συναίσθηση της αδυναμίας μας θεμελιώνεται όλο το οικοδόμημα της σωτηρίας μας.

«Η ακριβής τήρηση των εντολών διδάσκει στους ανθρώπους πόσο αδύναμοι είναι»: 

Τί παράξενη λογική για την επιφανειακή σκέψη! Και όμως, τα λόγια τούτα είναι λόγια πείρας. Μόνο με την επιμελημένη τήρηση των εντολών μπορεί ο άνθρωπος να δει το πλήθος των παθών του. Μόνο με την επιμελημένη τήρηση των εντολών μπορεί ο άνθρωπος να πεισθεί για την απόλυτη αδυναμία του παλαιού Αδάμ, για τη δύναμη του νέου Αδάμ και για την ορθότητα του πατερικού εκείνου ορισμού, σύμφωνα με τον οποίο ο πνευματικός νόμος δεν μπορεί να εκπληρωθεί παρά μόνο με τους οικτιρμούς του Χριστού.

Με την οικονομία της παντοδύναμης αγαθής πρόνοιας του Θεού, ακόμα και η ίδια η αμαρτία πού ζει μέσα στον άνθρωπο, η αμαρτία πού κυριαρχεί σ” όλη την ύπαρξή του, σ” όλα τα μέρη της ψυχής του και σ” όλα τα μέλη του σώματός του, συμβάλλει στην πνευματική του πρόοδο, αν βέβαια είναι αληθινός χριστιανός.

Η συναίσθηση της πνευματικής μας φτώχειας, η παραδοχή της πνευματικής μας πτώσεως, η αναγνώριση της αναγκαιότητας της λυτρώσεως και η ολόψυχη ομολογία ως Λυτρωτή του Υιού του Θεού, του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, είναι οι καρποί της πάλης μας με τα πάθη. Αυτοί οι καρποί αποτελούν το εχέγγυο της αιώνιας μακαριότητας.

Η συναίσθηση της πνευματικής φτώχειας, η παραδοχή της πτώσεως, η ζωντανή ομολογία του Λυτρωτή είναι άγνωστες στον άνθρωπο πού έχει κοσμικό φρόνημα. Αυτός είναι δούλος των παθών, δεν βλέπει στον εαυτό του παρά μόνο προτερήματα, μόνο αρετές, και είτε δεν περιμένει τίποτα στον ουρανό, καθώς δεν συλλογίζεται ποτέ τον ουρανό, είτε περιμένει βραβεία σαν οφειλές, έχοντας πλήρη άγνοια της μοναδικής αρετής πού βραβεύεται στον ουρανό και πού δεν είναι άλλη από τον χριστιανικό τρόπο ζωής.

Ο δούλος του Θεού, τηρώντας τις ευαγγελικές εντολές, όλο και πιο καθαρά βλέπει τα πάθη του. Και όσο η χάρη του Αγίου Πνεύματος δημιουργεί μέσα του μακάριες πνευματικές καταστάσεις -τη συναίσθηση της πνευματικής φτώχειας, το πένθος, την πραότητα, το έλεος, την καθαρότητα, τη διάκριση-, τόσο νιώθει τον εαυτό του πιο αμαρτωλό απ” όλους τους αμαρτωλούς, αμέτοχο σε οποιοδήποτε καλό, ένοχο αναρίθμητων κακών, άξιο αιώνιων βασάνων στη γέεννα του πυρός για τη διαρκή αθέτηση των εντολών του Θεού.

Του Αγίου Ιγνατίου Μπρατσιανίνωφ