ΤΑ 6 ΟΥΑΙ ΤΟΥ ΠΡΟΦΗΤΗ ΗΣΑΪΑ ΣΤΟΥΣ ΙΣΡΑΗΛΙΤΕΣ ΠΟΥ ΕΞΑΡΤΟΥΣΑΝ ΤΗΝ ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ ΤΩΝ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΔΥΝΑΤΟΥΣ ΣΥΜΜΑΧΟΥΣ. ΠΟΣΟ ΤΟΥΣ ΜΟΙΑΖΟΥΜΕ!!!

ΕΠΕΙΔΗ ΤΟΥΣ ΜΟΙΑΖΟΥΜΕ ΑΠΕΥΘΥΝΟΝΤΑΙ ΚΑΙ Σ” ΜΑΣ

Ἀπόσπασμα (β) τῆς ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΣΠΙΘΑΣ αρ. φυλ. 195

ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

«…Μεταξὺ Ἀσσυρίων καὶ Αἰγυπτίων. Ἂς στραφοῦμε, ἀγαπητοί μου, πρὸς τὸ παρελθόν. Ἂς κάνουμε μιὰ ἱστορικὴ ἀναδρομή. 8ος αἰώνας π.Χ.. Πετώντας νοερὰ φτάνουμε στὴν Ἀνατολή – ἀπ᾽ τὴν ὁποία προέρχεται καὶ ἡ σημερινὴ ἀναταραχὴ τῶν ἐθνῶν. Βρισκόμαστε στὴν Παλαιστίνη, στὴν Ἱερὰ Γῆ, ἐκεῖ ποὺ φύτεψε ὁ Θεὸς τὸν περιούσιο λαό του τὸν Ἰσραὴλ σὰν ἀμπέλι θαλερὸ καὶ καρποφόρο. Ἀλλὰ ὁ λαὸς αὐτὸς ἦταν μεμονωμένος ἀνάμεσα στοὺς ἄλλους. Ἐκτὸς ἀπὸ τὰ ἄλλα μικρὰ γειτονικὰ ἔθνη, ποὺ τὸν ἐνωχλοῦσαν κάθε τόσο μὲ ἐπιδρομές, τὸν πίεζαν δύο μεγάλα κράτη, δύο ἰσχυρὲς αὐτοκρατορίες, ἐχθρικὲς ἡ μία πρὸς τὴν ἄλλη· πρὸς βορρᾶν ἦταν οἱ Ἀσσύριοι, πρὸς νότον οἱ Αἰγύπτιοι. Οἱ στρατιὲς τῶν δύο αὐτῶν μεγάλων αὐτοκρατοριῶν ὁλοένα προχωροῦσαν· καὶ τὰ μικρὰ κράτη, γιὰ νὰ μὴν καταστραφοῦν, προσχωροῦσαν στὴ συμμαχία, στὸ πολιτικο-στρατιωτικὸ συγκρότημα τῆς μιᾶς ἀπὸ τὶς δύο αὐτὲς αὐτοκρατορίες. Ἀλλὰ ἡ προσ­χώρησι σὲ τούτη προκαλοῦσε τὴν ἔχθρα τῆς ἄλλης. Ἔτσι ὑπῆρχαν ἔθνη ποὺ εἶχαν ταχθῆ μὲ τοὺς Ἀσσυρίους, καὶ ἔθνη ποὺ εἶχαν ταχθῆ μὲ τοὺς Αἰγυπτίους. Ὁ λαὸς τοῦ Ἰσραήλ, ὡς πρὸς τὸ δίλημμμα μὲ ποιόν ἀπὸ τοὺς δύο πρέπει νὰ συμμαχήσῃ, μὲ τοὺς Αἰγυπτίους ἢ μὲ τοὺς Ἀσσυρίους, διαιρέθηκε σὲ δύο παρατάξεις· ἡ μία ἤθελε τὸ ἔθνος νὰ ἔχῃ φιλοαιγυπτιακὴ πολιτική, ἡ ἄλλη ἤθελε φιλοασσυριακὴ πολιτική. Ἐν τῷ μεταξὺ πράκτορες τῶν μεγάλων αὐτῶν κρατῶν εἰσχωροῦσαν στὸ ἐσωτερικὸ τοῦ Ἰσραήλ, προπαγάνδιζαν κ᾽ ἐξεθείαζαν καθένας τὰ ὀφέλη ποὺ θὰ εἶχε ὁ Ἰσραὴλ ἂν προσχωροῦσε στὴ δική τους πολιτική. Οἱ ξένοι αὐτοὶ πράκτορες, ἐνισχυόμενοι κι ἀπὸ ὁμόφρονές τους Ἰσραηλῖτες, ἔσπερναν ζιζάνια, διασποῦσαν τὴν ἑνότητα τοῦ λαοῦ, τὸν ἐξωθοῦσαν σὲ συμμαχία πότε μὲ τὴ μία καὶ πότε μὲ τὴν ἄλλη κραταιὰ δύναμι, καὶ ὄχι σπάνια ξεσποῦσαν ἐπαναστάσεις καὶ οἱ δρόμοι καὶ οἱ πλατεῖες καὶ τὰ ἀνάκτορα βάφον­ταν μὲ αἷμα ἀδελφικό, μὲ τὸ σκοπὸ ν᾽ ἀνατραπῇ ὁ φιλοασσύριος ἢ ὁ φιλοαιγύπτιος βασιλιᾶς καὶ ν᾽ ἀνεβῇ κάποιος ἄλλος καὶ νὰ ἐφαρμόσῃ τὴν ἀντίθετη πολιτική. Διότι ἀπὸ τὶς συμμαχίες, ἀπὸ τὴν ἐξωτερικὴ πολιτική, ἐξαρτοῦσαν τὴ σωτηρία τους οἱ Ἰσραηλῖτες αὐτοὶ τῆς παρακμῆς, λησμονώντας τὶς μεγάλες ὑποσχέσεις τοῦ Θεοῦ στὸ ἱστορικό τους ἔθνος. Ἀπὸ τοὺς ἔξω λοιπόν, ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους ἡ σωτηρία!

Τὰ πριόνια τῆς θεϊκῆς ὀργῆς. Ἀλλὰ ἡ στάσι αὐτὴ τοῦ περιουσίου λαοῦ, νὰ στρέφῃ τὸ βλέμμα ἄλλοτε πρὸς βορρᾶν καὶ ἄλλοτε πρὸς νότον, καὶ νὰ ἐκλιπαρῇ τὴ βοήθεια τῶν εἰδωλολατρικῶν ἐθνῶν, ἐξώργισε πάρα πολὺ τὴν ψυχὴ τοῦ προφήτου Ἠσαΐα, ποὺ ἀγαποῦσε τὴν πατρίδα καὶ δὲν ἤθελε αὐτὴ νὰ καταστραφῇ. Ὄχι, βροντοφωνάζει ὁ προφήτης στὸ λαό, ὄχι δὲν θὰ σωθῆτε ὑπογράφοντας σύμφωνα πολιτικῆς φιλίας καὶ στρατιωτικῆς συμμαχίας πότε μὲ τοὺς Ἀσσυρίους καὶ πότε μὲ τοὺς Αἰγυπτίους. Ματαίως ζητᾶτε νὰ προφυλαχθῆτε κάτω ἀπὸ τὴ σκιὰ αὐτῶν τῶν μεγάλων κρατῶν. Οἱ Ἀσσύριοι καὶ οἱ Αἰγύπτιοι θὰ συντριβοῦν. Κι ἂν τώρα παρουσιάζωνται ἰσχυροὶ καὶ ὑποτάσσουν ἔθνη καὶ λαοὺς καὶ σπέρνουν παντοῦ τὸ φόβο, πρέπει νὰ γνωρίζετε, ὅτι ἡ μεγάλη αὐτὴ δύναμί τους προέρχεται ἀπ᾽ τὸ ὅτι ὁ Θεός, ὁ δίκαιος Κριτής, χρησιμοποιεῖ τὰ ἔθνη αὐτὰ ὡς ὄργανα τιμωρίας τῶν λαῶν. Ἂν τὸ πριόνι, ποὺ κόβει δέντρα, μπορῇ νὰ καυχηθῇ, τότε ἂς καυχηθοῦν καὶ οἱ βασιλεῖς καὶ οἱ στρατάρχες τῶν μεγάλων αὐτῶν κρατῶν. Εἶνε αὐτοί, χωρὶς πολλὲς φορὲς νὰ τὸ καταλαβαίνουν, ὅπως τὰ πριόνια καὶ οἱ ἀξίνες ποὺ χρησιμοποιοῦν οἱ ξυλοκόποι τῶν δασῶν. «Μὴ δοξασθήσεται ἀξίνη ἄνευ τοῦ κόπτον­τος ἐν αὐτῇ; ἢ ὑψωθήσεται πρίων ἄνευ τοῦ ἕλκοντος αὐτόν;» (Ἠσ. 10,15). Ἄρα, κατὰ τὸν προφητικὸ αὐτὸ λόγο, αἰτία τῶν συμφορῶν ποὺ πλήττουν τὴν πατρίδα εἶστε ἐσεῖς οἱ ἴδιοι.

Ναί, ἐσεῖς οἱ ἴδιοι οἱ Ἰσραηλῖτες, λέει ὁ προφήτης, διαλύετε καὶ καταστρέφετε τὴν πατρίδα. Μὴν ὀργίζεστε, μὴν ταράζεστε, μὴ βρίζετε αὐτοὺς ποὺ σᾶς ἐλέγχουν. Ἤσασταν λαὸς περιούσιος, ἀμπέλι ἐκλεκτὸ τοῦ Κυρίου, καὶ στὶς ἡμέρες μας καταντήσατε ἀποστάτες υἱοί, χέρσοι ἀγροὶ γεμᾶτοι ἀγκάθια, ἄκαρπα δέν­τρα, ποὺ πρέπει νὰ περιμένετε τὸ τσεκούρι τῆς ὀργῆς τοῦ Θεοῦ.

ΤΑ 6 ΠΡΟΦΗΤΙΚΑ ΟΥΑΙ ΤΟΥ ΠΡΟΦΗΤΗ ΗΣΑΪΑ

Καὶ ἐναντίον τῶν υἱῶν αὐτῶν τῆς ἀποστασίας ὁ Ἠσαΐας ἐκσφενδονίζει 6 προφητικὰ «οὐαί». Ἀνοῖξτε, παρακαλῶ, τὸ 5ο κεφάλαιο τῆς προφητείας του καὶ θ᾽ ἀκούσετε τὸν κρότο. Τὸ πρῶτο «οὐαὶ» λέγεται ἐναντίον τῶν πλουσίων ποὺ εἶνε ἅρπαγες καὶ πλεονέκτες, ποὺ δὲν ἀρκοῦνται σὲ λίγα, ἀλλὰ διαρκῶς ἁπλώνονται καὶ ἀγοράζουν συνεχῶς, γιὰ νὰ μὴν ἀφήσουν οὔτε ἐλάχιστο τόπο νὰ στήσουν τὶς καλύβες τους οἱ φτωχοί. Αὐτοὶ μόνο νὰ ζήσουν πάνω στὴ γῆ, οἱ ἄλλοι ἂς πεθάνουν. Τὸ δεύτερο «οὐαὶ» πέφτει πάνω στὸ κεφάλι τῶν μεθύσων, πού, ἐνῷ ἀποτελοῦν τὴν ἄρχουσα τάξι, αὐτοὶ ἀπ᾽ τὸ πρωὶ μέχρι ἀργὰ τὴ νύχτα πίνουν τὰ «σίκερα», τὰ δυνατὰ οἰνοπνευματώδη ποτά, χορεύουν, χτυποῦν τύμπανα, παίζουν κιθάρες, διασκεδάζουν ἐλεεινά, σπαταλοῦν περιουσίες, ἐξευτελίζουν τὴν ἀνθρώπινη ἀξιοπρέπεια, προκαλοῦν, σκανδαλίζουν τὸ λαὸ καὶ τὸν ἐξωθοῦν στὴ διαφθορά. Τὸ τρίτο «οὐαὶ» ῥίχνεται σὰν πυρακτωμένος μύδρος καταπάνω στὸ κεφάλι τῶν ἀσεβῶν, ποὺ ἔπαψαν πιὰ νὰ βλέπουν στὴν ἱστορία τῶν ἐθνῶν τὰ ἴχνη τῆς Θείας Προνοίας, εἰρωνεύονται αὐτοὺς ποὺ πιστεύουν σ᾽ αὐτὴν καὶ ἐκφράζονται μὲ ἀνευλάβεια γιὰ τὸ ὕψιστο ὄνομα τοῦ Θεοῦ λέγοντας εἰρωνικὰ στοὺς πιστούς· Περιμένετε κι ὁ Ἅγιος Θεός σας θὰ σᾶς σώσῃ!… Τὸ τέταρτο «οὐαὶ» πλήττει σφοδρὰ τοὺς ὁμιλητάς, τοὺς ῥήτορες, τοὺς σοφιστὰς καὶ διαφθορεῖς τῆς κοινῆς γνώμης, οἱ ὁποῖοι μὲ τὸν προφορικὸ καὶ τὸ γραπτὸ λόγο διαστρέφουν τὴν ἀλήθεια καὶ λένε τὸ κακὸ καλὸ καὶ τὸ καλὸ κακό, παριστάνουν τὸ σκοτάδι σὰν φῶς καὶ τὸ φῶς σὰν σκοτάδι, τὸ πικρὸ σὰν γλυκὸ καὶ τὸ γλυκὸ σὰν πικρό. Τὸ πέμπτο «οὐαὶ» ἐλέγχει καὶ καυτηριάζει τὰ ὑπερήφανα μυαλά, τοὺς «συνετοὺς ἐν ἑαυτοῖς καὶ ἐνώπιον αὐτῶν ἐπιστήμονας», ποὺ πάνω κι ἀπ᾽ αὐτὴ τὴ σκέψι τοῦ Θεοῦ ἔχουν τὴ δική τους σκέψι, τὴ δική τους γνώμη, καὶ μ᾽ αὐτήν, σὰν νὰ ἦταν ἀπόλυτη ἀλήθεια, ἔχουν τὴν ἀξίωσι νὰ συμφωνήσουν οἱ πάντες. Καὶ τὸ τελευταῖο «οὐαὶ» ἐκσφενδονίζεται ἐναντίον ἐκείνων ποὺ ἀποτελοῦν τὴ μεγαλύτερη διαφθορὰ τῆς μαρασμένης πολιτείας, ἐναντίον τῶν ἀδίκων δικαστῶν πού, γιὰ τὰ λεφτὰ ποὺ δέχονται, τὸν μὲν φτωχὸ ἐνῷ εἶνε ἀθῷος τὸν καταδικάζουν, τὸν δὲ πλούσιο ἐνῷ εἶνε ἔνοχος τὸν ἀθῳώνουν.

Γιὰ τὶς κακίες αὐτές, καθὼς καὶ γιὰ ἄλλες ἀκόμη ποὺ ἀναφέρει ὁ προφήτης, ὁ Κύριος θὰ καλέσῃ, θὰ «σφυρίξῃ» καὶ θὰ ἔρθουν ἀπὸ μακριὰ πιὸ γρήγορα κι ἀπὸ ἀετὸ στρατεύματα ἀλλοφύλων, οἱ ὁποῖοι μὲ φωτιὰ καὶ σίδερο θὰ κάψουν τὶς πόλεις καὶ τὰ χωριά. Ἐφ᾽ ὅσον ζῆτε στὴν παρανομία καὶ πονηρία, καμμιά συμμαχία μὲ κάποια ἀπὸ τὶς μεγάλες δυνάμεις δὲν θὰ σᾶς σώσῃ, κηρύττει ὁ προφήτης. Οἱ Αἰγύπτιοι καὶ οἱ Ἀσσύριοι, στοὺς ὁποίους θέλετε νὰ στηριχθῆτε, θὰ ἔρθῃ μέρα ποὺ θ᾽ ἀποδειχθοῦν πὼς εἶνε πιὸ ἀδύνατοι κι ἀπ᾽ τὰ μικρότερα ἔντομα, τὶς μῦγες καὶ τὰ κουνούπια. Ὤ καὶ ἂν μετανοούσατε καὶ θέλατε νὰ στραφῆτε ὁλοκληρωτικὰ στὸ Θεὸ τῶν ἀγγελικῶν δυνάμεων! θὰ ἔχετε τότε ἰσχυρὴ καὶ ἀκατάβλητη συμμαχία τὴ βοήθεια τοῦ Κυρίου καὶ θὰ μπορῆτε νὰ λέτε σὲ ὅλα τὰ ἔθνη· «Γνῶτε, ἔθνη, καὶ ἡττᾶσθε· ἐπακούσατε ἕως ἐσχάτου τῆς γῆς· ἰσχυκότες, ἡττᾶσθε· ἐὰν γὰρ πάλιν ἰσχύσητε, πάλιν ἡττηθήσεσθε. Και ἣν ἂν βουλεύσησθε βουλήν, διασκεδάσει Κύριος, καὶ λόγον ὃν ἂν εἴπητε, οὐ μὴ ἐμμείνῃ ἐν ὑμῖν, ὅτι μεθ᾽ ἡμῶν ὁ Θεός», δηλαδή· Μάθετέ το, ἔθνη, καὶ ὑποταχθῆτε· ἀκοῦστε το ὣς τὰ πέρατα τῆς γῆς· ἐσεῖς ποὺ εἴχατε ἐπικρατήσει, τώρα ὑποταχθῆτε· γιατὶ κι ἂν πάλι ἐπικρατήσετε, πάλι θὰ νικηθῆτε. Καὶ ὅποια ἀπόφασι κι ἂν πάρετε, ὁ Κύριος θὰ τὴ ματαιώσῃ, καὶ ὅποιο λόγο καὶ ἂν πῆτε, δὲν θὰ μπορέσετε νὰ τὸν πραγματοποιήσετε, γιατὶ ὁ Θεὸς εἶνε μαζί μας (Ἠσ. 8,9-10).

Εσύ σκοτώνεις τον Ιησού! Ο ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΟΥ ΓΛΥΚΥΤΑΤΟΥ ΙΗΣΟΥ κατά τον Άγιο Νικόδημο τον Αγιορείτη

Ἄχ, ἄνθρωπε, μέ πέτρινη καρδιά. Ἀχάριστε!
Δέν γνωρίζεις, ταλαίπωρε, ὅτι αὐτό τό φοβερό μακελειό (τά πάθη καί τή θυσία τοῦ Ἰησοῦ) καί αὐτά τά ἀμέτρητα βάσανα τά προξένησες ἐσύ στόν Ἰησοῦ καί συνέχεια τά προξενεῖς μέ τίς ἁμαρτίες σου;

Ἐσύ μέ τούς βλάσφημους καί αἰσχρούς λογισμούς σου, Τοῦ τοποθετεῖς στό κεφάλι τό ἀγκάθινο στεφάνι.

Ἐσύ μέ τίς κακές καί ἐμπαθεῖς θεωρίες, πού κάνεις, μέ τίς γροθιές σου Τοῦ κτυπᾶς τά θεϊκά Του μάτια.

Ἐσύ μέ τίς ὕβρεις καί τίς κακολογίες καί τίς αἰσχρολογίες, πού λές, τόν χτυπᾶς καί τόν φτύνεις στό πρόσωπο.

Ἐσύ μέ τίς ἀδικίες καί τίς ἁρπαγές σου, τοῦ καρφώνεις τά χέρια στόν Σταυρό.

Ἐσύ μέ τά στολίδια καί μέ τά ὡραῖα ἐνδύματα, πού χρησιμοποιεῖς, τόν ντύνεις τήν κόκκινη καί ἐμπαικτική χλαμύδα ἤ γιά νά μίλήσω καλύτερα, τόν ἀφήνεις γυμνό ἐντελῶς.

Ἐσύ μέ τίς προκλητικές κινήσεις πού κάνεις, βαδίζοντας στούς δρόμους τῆς ἁμαρτίας, τοῦ καρφώνεις τά πόδια.

Ἐσύ μέ τό μῖσος καί τή μνησικακία, πού τρέφεις στήν καρδιά σου ἐνάντια στόν ἀδελφό σου καί μέ τίς σαρκικές σου ἐπιθυμίες, τόν χτυπᾶς μέ τή λόγχη στήν πλευρά.

Και γενικά ἐσύ μέ τό πλῆθος τῶν ἁμαρτιῶν, πού κάνεις καθημερινά, σταυρώνεις γιά δεύτερη φορά τόν Υἱό τοῦ Θεοῦ, "ξανασταυρώνουν τόν Υἱό τοῦ Θεοῦ καί τόν διαπομπεύουν" (Ἑβρ. 6,6).

Ἄχ, ἀδελφέ! Αὐτή εἶναι ἡ εὐχαριστία πού κάνεις στόν Λυτρωτή σου γιά τίς τόσες εὐεργεσίες;
Αὐτή εἶναι ἡ ἀνταπόδοση, πού προσφέρεις στόν Υἱό, γιά τά πάθη, πού ἔπαθε γιά χάρη σου;
Ἐκεῖνος νά πάθει τόσα, γιά νά ἐξαλείψει τήν ἁμαρτία, καί ἐσύ ἁμαρτάνεις πάλι;
Καί ἁμαρτάνοντας Τόν κάνεις νά ἐπαναλάβει πάλι τά πάθη καί τόν Σταυρό; "Γενιά ψεύτικη καί διεστραμμένη! Αὐτός εἶναι ὁ τρόπος, γιά νά συμπεριφέρεσθε πρός τόν Κύριο;" (Δευτερ. 32, 6).
Νά ντραπεῖς, λοιπόν, ἀδελφέ, νά ντραπεῖς γιά τήν ἀχαριστία αὐτή, πού ἔδειξες πρός τόν Θεό σου, τήν ὁποία, ἄν ἔδειχνε κάποιος σέ ἕναν ἐπίγειο βασισλιά, θά διηγοῦνταν γι' αὐτόν ὅλες οἱ γενιές τοῦ κόσμου.
Ζήτησε συγχώρηση ἀπό τόν Ἰησοῦ γι' αὐτή σου τήν ἀχαριστία ἀπό σήμερα καί στή συνέχεια.

Ἀπόσπασμα
Ἐκδόσεις: "ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΑΓΙΟΥ ΚΟΣΜΑ ΤΟΥ ΑΙΤΩΛΟΥ ΑΡΝΑΙΑ"

Ἀπό Ἱστολόγιον ΚΑΙΟΜΕΝΗ ΒΑΤΟΣ

Γιατί δεν φοβάμαι τον θάνατο;

www.agiazoni.gr

Ο άνθρωπος αλλάζει. Σήμερα σου δίνει, αύριο σου ζητάει

Τι είναι ταπεινοφροσύνη π.Παϊσιε; τον ρώτησαν κάποιοι μαθητές του.

-Η ταπεινοφροσύνη είναι όταν η διάνοιά μας μάς λέει πως είμαστε πιο αμαρτωλοί απ'όλους τους ανθρώπους και ανάξιοι του ελέους του Θεού. Όταν κακολογούμε τον εαυτό μας αυτό δεν σημαίνει πως έχουμε ταπείνωση, αλλά έχουμε ταπείνωση αληθινή όταν ο άλλος μας κακολογεί και μας δυσφημεί δημόσια και εμείς υπομένουμε και λέμε:«Ο Θεός επέτρεψε στον αδελφό να με κακολογήσει για τις αμαρτίες μου»

Να τα δεχόμαστε όλα λοιπόν σαν να είναι θέλημα θεοτήτων κάποιος σε κακολογεί ο Θεός του επιτρέπει να σε κακολογήσει.

Όταν κάποιος παίρνει κάποιο πράγμα δικό σου,ο Θεός το επιτρέπει για να σε κάνει καλόγερο.

Όταν σε μετακινεί από το ένα μέρος στο άλλο ο ανώτερός σου, ο Θεός σου αλλάζει μέρος, για να αλλάξεις και εσύ την συνήθειά σου.Αυτή είναι ταπείνωση.

Αντίθετα, υπερηφάνια υπάρχει όταν πιστεύεις στον εαυτό σου, στο μυαλό σου και στις δυνάμεις σου: Όταν νομίζεις πως είσαι πιο ικανός από τον άλλον, πιο καλός από τον άλλον,πιο όμορφος από τον άλλον και πιο ευάρεστος στον Θεό απ'ότι ο δίπλα σου. Τότε σε έχει καταλάβει το βδελυρό αμάρτημα της υπερηφάνειας, από το οποίο ο Θεός να φυλάει.

Να ταπεινωθούμε αδελφοί, επειδή ο υπερήφανος δεν μπορεί να σωθεί. Να κλάψουμε για τις αμαρτίες μας εδώ κάτω, για να χαιρόμαστε στην αιωνιότητα.

Να μην ελπίζουμε στους ανθρώπους, αλλά μόνο στον Θεό.  Ο άνθρωπος αλλάζει.

Σήμερα σου δίνει, αύριο σου ζητάει. Σήμερα σε εγκωμιάζει, αύριο σε κακολογεί. Να έχουμε την ελπίδα μας στο έλεος του Θεού και δεν θα λαθέψουμε. Να δώσει ο Θεός όπως να προοδεύσετε πνευματικά εν αγάπη και ταπείνωση, για να σώσετε τις ψυχές σας και να ωφελήσετε και τους άλλους, καλώντας τους κοντά στον Χριστό.

Γέροντας Παϊσιος της Σίχλας

http://proskynitis.blogspot.gr/

Προφητείες...

ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ ΣΕ ΕΝΑ ΠΙΘΑΝΟ ΣΕΝΑΡΙΟ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ, ΒΑΣΙΣΜΕΝΟ ΣΕ ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ ΑΓΙΩΝ & ΟΣΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ. ΩΣΤΟΣΟ, ΤΟ ΣΤΟΙΧΕΙΟ ΤΗΣ ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΙΚΟΤΗΤΑΣ ΕΙΝΑΙ ΕΝΤΟΝΟ ΚΑΙ ΟΙ ΕΡΜΗΝΕΙΕΣ ΠΟΥ ΔΙΝΟΝΤΑΙ ΔΕΝ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΛΗΦΘΟΥΝ ΣΟΒΑΡΑ ΥΠΟΨΗ. ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΔΕΝ ΤΟ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΚΑΝΕΙΣ...

http://orthodoxathemata.blogspot.gr

Εμείς βλέπομε τους ανθρώπους μόνο αμαρτάνοντας, δεν τους βλέπουμε όμως μετανοούντας

Σε κάθε ψυχή ανάβει η σπίθα της θείας αγάπης, σε κάθε ψυχή μπορείς να βρεις το καλό και το αγαθό, αλλά εμείς έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε στους άλλους μόνο ελαττώματα.

Αυτό συμβαίνει γιατί δεν προσέχουμε τον εαυτό μας. Αν παρατηρήσουμε προσεκτικά τον εαυτό μας, την εσωτερική μας ζωή, τότε ποτέ δεν θα προσέχουμε τις ξένες αμαρτίες. 

Οι υπόνοιες για τους άλλους δεν είναι χριστιανικό ιδίωμα. Γι’ αυτό μη εξοικειώνεστε μ’ αυτές. Η κατάκριση προσέρχεται βασικά από την υπερηφάνεια. Τον εαυτό σας να κοιτάτε περισσότερο και για τον εαυτό σας να διαβάζετε πνευματικά βιβλία και όλα να τα εφαρμόζετε στον εαυτό σας. Τον εαυτό σας να διορθώνετε πριν απ’ όλα. Εκείνος που κρίνει τους άλλους ποτέ δεν θα είναι ταπεινός και σε τέτοιον άνθρωπο δεν δίνεται η προσευχή του Ιησού.

Η προσευχή είναι δώρο του Θεού και δίνεται για την ενάρετη ζωή. Εμείς βλέπομε τους ανθρώπους μόνο αμαρτάνοντας, δεν τους βλέπουμε όμως μετανοούντας. Χάριν της μετάνοιάς τους ο Κύριος από παλιά έχει ήδη συγχωρέσει τις αμαρτίες τους, αλλά οι άνθρωποι τους τιμωρούν με την κατάκρισή τους. Ποτέ μην κάθεσθε στον θρόνο της Κρίσεως και μην προσβάλλετε τον Κύριο. Να θεωρείτε τον εαυτό σας χειρότερο όλων.

Ο στάρετς χρησιμοποιούσε όλες τις μεθόδους επιρροής για να καθαρίσει τους ανθρώπους από τα πάθη και τις αμαρτίες. Κάποτε μας έστειλε το ποίημα «Η Γλώσσα». Εμείς το διαβάσαμε με ενδιαφέρον, συζητήσαμε όλο ενθουσιασμό το πόσο πιστά απεικονίζει την αλήθεια. Σύντομα ύστερα απ’ αυτό ξέσπασε μεταξύ μας φιλονεικία. Ξεχνώντας το ποίημα, δώσαμε τη θέλησή μας στη γλώσσα και όταν μαυρίσαμε την ψυχή μας με αμαρτίες,τότε μόνο καταλάβαμε ότι ο στάρετς μας προειδοποιούσε για τον επικείμενο πειρασμό και ήθελε να περιφράξει το στόμα μας με τη σιωπή. Αλλά εμείς οι ανόητοι μόνο μετά το θυμηθήκαμε και αποκτήσαμε την πείρα πόσα κακά συμβαίνουν με τη γλώσσα.

Ο στάρετς έλεγε συχνά: «Δεν πρέπει να εκπλήττεσθε και να οργίζεσθε καθώς παρατηρείτε ότι υπάρχει αδικία στη γη. Όπως λέγει ο Απόστολος «καινοὺς οὐρανοὺς καὶ γῆν καινὴν προσδοκῶμεν, ἐν οἷς δικαιοσύνη κατοικεῖ.» ( Β΄ Πέτρ. 3,13 ). Δηλαδή στη γη μας, ανάμεσά μας, δεν υπάρχει αλήθεια και γι’ αυτό πρέπει να φερόμαστε με σοφία έναντι της γήινης αδικίας και ποτέ και για τίποτε να μη συγχυζόμαστε.

Συνεχώς συμβούλευε ο στάρετς να φυλάμε την καρδιά μας από τηνοκνηρία, τον φθόνο , την κενοδοξία και τα σαρκικά πάθη. Έλεγε: «Πρέπει να αγαπούμε την εργασία και να την εκτιμούμε. Τα γήινα αγαθά αντιστοιχούν στα ουράνια. Κι από τη διάθεση της καρδιάς μας στην εργασία, ο ίδιος ο Κύριος θα κρίνει την προσπάθειά μας. Πρέπει να φοβόμαστε την αμέλεια σε κάθε έργο. Κάθε έργο πρέπει να το εκπληρώνουμε με τιμιότητα και αγάπη.Όλα να τα κάνουμε προς δόξαν Θεού και όχι για να μας τιμήσουν. Κάθε έργο πρέπει να το αρχίζουμε με προσευχή, ζητώντας την ευλογία του Θεού για την εργασία μας και τελειώνοντας να Τον ευχαριστούμε για τη βοήθειά Του. Μόνο να μη υπάρχει καθόλου κενοδοξία. Η κενοδοξία είναι φοβερώτερο πάθος από την υπερηφάνεια. Είναι τόσο εκλεπτυσμένο , κρυμμένο ολέθριο πάθος! Εξ αιτίας της κενοδοξίας αναχωρεί η χάρις.

Ο στάρετς Παρθένιος έλεγε: « Η τιμή που προέρχεται από τους ανθρώπους πρέπει να είναι μισητή στην ψυχή η οποία αναζητεί τη σωτηρία και αναγνωρίζει την αδυναμία της».

Σε πολλούς ο στάρετς έδινε ένα χαρτί που είχε τυπωμένο το εξής διδακτικό απόσπασμα: 

«Πολλά είναι τα καλά αισθήματα, αλλά το αίσθημα της αναξιότητάς μου είναι το βασικώτερο» και την προσευχή του αγίου Ιωάννου της Κροστάνδης: «Κύριε, μη μ’ αφήσεις να έχω υψηλή ιδέα για τον εαυτό μου, να φαντάζομαι ότι είμαι ο καλύτερος από τους ανθρώπους, αλλά να σκέπτομαι ότι είμαι ο χειρότερος. Και να μην κρίνω κανέναν, αλλά τον εαυτό μου να κρίνω αυστηρά. Αμήν».

– Προσέξτε το φθόνο, έλεγε ο στάρετς. Ο φθονερός άνθρωπος ποτέ δεν λαμβάνει τη Χάρη του Αγίου Πνεύματος. Αν φθονείτε κάποιον τότε στην πραγματικότητα κρίνετε τον ίδιο τον Κύριο, επειδή σας έδωσε εκείνα τα αγαθά, τα οποία χάρισε σε κάποιους από τους πλησίον σας.

Από το βιβλίο: « ΣΤΑΡΕΤΣ  ΣΑΒΒΑΣ Ο ΠΑΡΗΓΟΡΗΤΗΣ» ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΘΩΣ

http://proskynitis.blogspot.gr

Μα Συ μπορείς και παρηγορείς

Αν με εκάλεις τώρα Κύριε, θα ερχόμουν. Μόνο την μητέρα μου σκέπτομαι που θα πονέσει πολύ. Μα Συ μπορείς και παρηγορείς. Εγώ μια εξομολόγηση και μια Θεία κοινωνία Σου ζητώ.Να, Κύριε, το εισιτήριο, το προωθητικό γέμισμα να πετάξει το σκάφος προς Σε.

Έχω εγωισμό. Ας μη με αποκλίσεις γι΄αυτόν. Ξεριζωσέ τον, Καλέ Γεωργέ.

Η προσευχή είναι γλυκιά. Η συζήτηση με τον Κυριό μας είναι παρηγοριά. Πόσο η συντροφιά Του απόψε με βοήθησε.

.....................................................................................................................................................

Οι τελείες που σημειώνονται παραπάνω σημαίνουν μια μυστική επαφή με τον Χριστό μου. Ηλθε. 

Πως να μην έλθει; Είναι πιστός. Εμείς είμαστε άπιστοι. Η δροσιά που μου εχάρισε,τα δάκρυα που μου έδωσε ας τα δεχτή σαν δώρο για την γλυκύτητα που νοιώθω από την συντροφιά Του.

Συναισθηματισμός; 

Έχω καρδιά, και πολύ μάλιστα. 

Μα αφού Εκείνος μου την έδωσε...κι΄εγώ προσπαθώ να διοχετεύω σ΄Αυτόν τα αισθήματά της. Κύριέ μου,φανερώσου στο παιδί Σου. Αποκάλυψε το πρόσωπό Σου στα παιδιά Σου.

Μητροπολίτου Χαλκίδος

+ Νικολάου Σελέντη

ΕΝΑ ΥΠΕΡΟΧΟ ΓΛΥΚΟ ΚΕΪΚ!

Κάποτε μια κόρη διαμαρτυρόταν στη μητέρα της πως όλα της πήγαιναν στραβά... στο σχολείο... στην παρέα... με το αγόρι της... Όλα της φαίνοταν τόσο άδικα... Η μητέρα, που στο πέρασμα των χρόνων γεύτηκε το γλυκό ποτό της γνώσης και της σοφίας, της πρότεινε να φτιάξουν ένα κέικ...

Καθώς, λοιπόν, ετοίμαζε τα υλικά, ρώτησε την κόρη αν θα ήθελε ένα κομμάτι...

Η κόρη απάντησε, "Φυσικά, μαμά! Ξέρεις ότι μου αρέσει πολύ!"

"Ωραία..." λέει η μητέρα, "Πιες λίγο λάδι!"

Εκπληκτη η κόρη απαντά,

"Τί;!; Με τίποτα!!!"

"Tί θα έλεγες για δυο ωμά αυγά;"

Η κόρη απαντά, "Με δουλεύεις;"

"Λιγάκι αλεύρι;"

"Όχι μαμά! Θα με πιάσει η κοιλιά μου!"

Η μητέρα την κοίταξε τότε γλυκά και της είπε....

"Όλα αυτά τα υλικά είναι άψητα και έχουν άσχημη γεύση, αλλά αν τα ενώσεις και τα ψήσεις, φτιάχνουν ένα υπέροχο γλυκό κέικ!"

http://orthognosia.blogspot.gr

Λόγια σοφά καί ἐπίκαιρα Ἀειμνήστου Δημητρίου Παναγοπούλου

Δέν μπορεῖς νά μιλᾶς σέ κάποιον γιά τόν Θεό, ἐνῶ ἐκεῖνος πεινάει, ἐνῶ δέν ἔχει ροῦχο νά βάλει ἐπάνω του ἤ ἔχει ὁποιαδήποτε ἄλλη ὑλική ἀνάγκη. Θά τόν βοηθήσεις πρῶτα, ὅσο γίνεται, στήν ὑλική του ἀνάγκη καί ἔπειτα θά τοῦ μιλήσεις καί γιά τήν ψυχή του.

Σᾶς τό λέω μέ ἀπόλυτη πεποίθηση. Ἕνα δίνεις δέκα σοῦ προσφέρει ὁ Θεός. Κανείς δέν γίνεται πτωχός ἀπό ἐλεημοσύνη. Ἀπό τσιγκουνιά πτωχεύει!

Ὁ Θεός δέν κάνει λάθη. Ὅ,τι κάνει εἶναι καλό καί πάνσοφο. Ὅλα χρειάζονται καί μή θέλομε νά τοῦ κάνουμε τόν ἔξυπνο.

Ἄν θέλετε ἀκοῦστε με. Φροντίστε μόνον νά κάνετε τό θέλημα τοῦ Θεοῦ καί Αὐτός θά σᾶς δώσει ὅ,τι χρειασθεῖτε στή ζωή. Νά εἶσθε βέβαιοι, βεβαιότατοι!

Καλλίτερα, νά μᾶς λείψει τό ὀξυγόνο, παρά ὁ κλῆρος. Τό ὀξυγόνο εἶναι γιά τό φθαρτό σῶμα, ἐνῶ ὁ κλῆρος εἶναι γιά τήν αἰωνία ψυχή. Χάσαμε τόν κλῆρο; Χάσαμε τόν Θεό. Χωρίς τόν κλῆρο Θεό δέ βλέπομε. Ἄν γνωρίζαμε τήν ἀξία τοῦ κληρικοῦ, θά φιλούσαμε καί τά πόδια του! Ἀλλ' ὁ διάβολος πού τήν γνωρίζει, βάζει ἔχθρα ἀνάμεσα σ' ἐμᾶς καί στόν κλῆρο καί ἀπό κεῖ καί πέρα μᾶς παίρνει χωρίς κόπο. 

Νά βλέπομε ὄχι τί κάνει ὁ Ἱερεύς, ἀλλά τί στέλνει σ' ἐμᾶς ὁ Θεός διά τοῦ Ἱερέως.

Ὁ Μοναχισμός, εἶναι ὁ πνεύμονας τῶν ἀνθρώπων καί ἄν ὁ πνεύμονας σταματήσει καί δέ δώσει ὀξυγόνο στήν καρδιά, σταματᾶ ἡ ζωή.

Ἄν δέν μᾶς ἔχει ἀφανίσει ὁ διάβολος, τό χρωστοῦμε στίς προσευχές τῶν Μοναχῶν.

ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΦΙΛΟΘΕΟΣ ΜΑΡΤΥΡΙΑ

Ἐκδόσεις: "ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ"

http://kaiomenivatos.blogspot.gr

Μήνυμα ἀνωνύμου Γέροντος γιά τήν ἀ-Χριστία τῆς νεο-Ἑλλάδας καί νουθεσία-προτροπή γιά τήν ἀρχή τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ ἔτους (1/9)

«Ἐλπίζω νὰ μὲ συγχωρήσει ὁ Θεός. Ἔλυσα τὴ σιωπὴ ποὺ ἐδῶ καὶ λίγους μῆνες ἐπέβαλλα στὸν ἑαυτό μου γιὰ νὰ βοηθήσω νὰ μὴν πραγματοποιηθοῦν τὰ ἄνομα σχέδιά τους. 

Νὰ ξέρετε ἡ Ὀρθόδοξη Ἑλλάδα ἀποτελεῖ τὰ τελευταῖα χρόνια κέντρο τοῦ μεγάλου πειράματος ποὺ διεξάγουν. Ἤθελαν νὰ ἐξοντώσουν μὲ κάθε μέσο κάθε χριστιανικὴ ἑστία ἀντίστασης στὸν εὐλογημένο αὐτὸν τόπο. Χρησιμοποίησαν τὴν πολιτικὴ ἐξουσία προκειμένου νὰ ἐκδιώξουν τὸν Χριστό. 

Βρῆκαν βλέπετε πόρτες ὀρθάνοικτες τὰ ταγκαλάκια καὶ ἄρχισαν νὰ χορεύουν ἀνεξέλεγκτα καὶ νὰ παρασύρουν στὸν χορό τους καὶ μεγάλο μέρος Ἑλλήνων Χριστιανῶν. Πόρτες ὀρθάνοικτες ποὺ προκάλεσε ἡ ἀπομάκρυνση τοῦ εὐλογημένου αὐτοῦ λαοῦ ἀπὸ τὴν σταθερὴ καὶ δοκιμασμένη στὸν χρόνο ὁδὸ τῆς ἐν Χριστῷ σωτηρίας. Μέσα στὸ πλαίσιο αὐτὸ περιλαμβάνεται καὶ ἡ μαζικὴ κατευθυνόμενη μετακίνηση λαθρομεταναστῶν, ὅσο αὐτὸ καὶ νὰ ἀκούγεται περίεργο στ’ αὐτιὰ ὁρισμένων. Ἡ ἀλλοίωση τῶν χριστιανικῶν ἀξιῶν καὶ ἐν γένει ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς εἶναι ὁ βασικὸς στόχος ὅλων αὐτῶν τῶν μὴ ἀρεστῶν στὸ Θεὸ μετακινήσεων.

Ἀλλὰ εὐτυχῶς ἡ γλυκιὰ Παναγιά μας καὶ οἱ Ἅγιοί μας ἐργάζονται πυρετωδῶς καὶ πολὺ γρήγορα θὰ ἀνατρέψουν τὴν ὑπάρχουσα κατάσταση. Τὰ προφητικὰ λόγια τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ ἀλλὰ καὶ συγχρόνων ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας μας πολὺ σύντομα θὰ δεῖτε πώς θὰ ἐπαληθευτοῦν. 

Ὡς Χριστιανοὶ τὸ μόνο ποὺ χρειάζεται νὰ κάνουμε εἶναι νηστεία καὶ προσευχή. Νὰ ἐξομολογούμαστε τακτικά, νὰ ἐκκλησιαζόμαστε, νὰ κοινωνοῦμε καὶ νὰ θέτουμε λύπες καὶ χαρὲς στὰ πόδια τοῦ γλυκύτατου Ἰησοῦ Χριστοῦ ζητώντας Του νὰ μᾶς συντονίσει, ὥστε νὰ πράττουμε τὸ θέλημά Του καὶ νὰ ἐργαζόμαστε γιὰ τὴ δόξα Του. 

Γράψτέ το μὲ μεγάλα γράμματα, ὅσοι ἔχουν ὁλόκληρη τὴν καρδιὰ τους δοσμένη στὸ Θεὸ θὰ βγοῦν ἀλώβητοι ἀπὸ τὴ μεγάλη δοκιμασία ποὺ ταλανίζει καὶ θὰ συνεχίζει γιά λίγο ἀκόμη νὰ βασανίζει -ἴσως καί μέ πιό ὀδυνηρό τρόπο- τὸν τόπο μας. Οἱ ὑπόλοιποι ἀργὰ ἢ γρήγορα θὰ κληθοῦν νὰ ἀντιμετωπίσουν τὶς συνέπειες τῶν λανθασμένων ἐπιλογῶν τους. Καὶ βαρὺ τίμημα θὰ κληθοῦν νὰ πληρώσουν αὐτοὶ ποὺ ἀπροκάλυπτα ἐξαπάτησαν τὸ λαό μας.

Χριστιανοί μου μὴν πτοηθεῖτε ἀπὸ τὰ οἱανδήποτε ἐμπόδια, οἰκονομικά, ἐργασιακά, κοινωνικά σᾶς βάζουν οἱ ἀλλοδαποὶ καὶ οἱ ἐγχώριοι ἐκφραστὲς τῆς ἀνομίας. Μείνετε προσηλωμένοι στὴ διαχείριση τοῦ σήμερα, καὶ ἀγωνιστεῖτε στὸ νὰ εἴμεθα καλοὶ ἐργάτες τοῦ Ἀμπελώνα, ἀφήνοντας ὅλα τὰ ἄλλα στὸν Κύριό μας. Ἐκεῖνος ἔχει τὸν τελικὸ λόγο στὰ τεκταινόμενα. Ἕλληνες θαρσεῖτε. Μείνετε κοντὰ στὸν Χριστὸ καὶ μὴ φοβᾶστε γιατί ὅλα θὰ ἀλλάξουν ἀπὸ τὴ μία ἡμέρα στὴν ἄλλη. Καλὸ ἐκκλησιαστικὸ ἔτος» 

ΣΤΥΛΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2015

http://kaiomenivatos.blogspot.gr

Αντιμετώπιση της δοκιμασίας

Η Εκκλησία επιθυμεί όλοι οι άνθρωποι να ζουν ειρηνικά, να είναι υγιείς και να μακροημερεύουν. 

Αυτή δεν ενθαρρύνει τη δοκιμασία, αλλά μας διδάσκει να την υπομένουμε, να αποδεχόμαστε το δικό μας κομμάτι της δοκιμασίας και να το δεχόμαστε για το καλό μας. Να μην επιθυμούμε τη δοκιμασία, αλλά να την αποδεχόμαστε ,όταν έρχεται. 

Μερικοί απαλλάσσονται, άλλοι μπορούν να την αποδεχτούν εύκολα, ενώ για άλλους είναι αληθινό βασανιστήριο.

Λέγοντας αυτά, αναλογιζόμαστε τη φυσική, εκ γενετής δοκιμασία. Γνωρίζω κάποια πρόσωπα που υπομένουν μία μεγάλη δοκιμασία που δεν μπορούν μετακινηθούν από το κρεβάτι της αρρώστιας και τα οποία , παρά ταύτα, ακτινοβολούν από χαρά. Μία χαρά την οποία οι άλλοι, παρότι υγιείς εκ φύσεως, δεν την έχουν. Μερικοί επαναστατούν μπροστά στην δοκιμασία, ενώ άλλοι την αγνοούν.

Σε καθεμία από αυτές τις περιπτώσεις πρέπει να λάβουμε υπ’ όψιν την ένταση της δοκιμασίας και τούτο, γιατί υπάρχουν δοκιμασίες που μπορούν ν’ αφανίσουν έναν άνθρωπο. Υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουμε ότι υποφέρουν, αλλά αυτοί ξέρουν πώς ν’ αντιμετωπίζουν τη δοκιμασία μέχρι του σημείου να την εκμηδενίζουν. Ένας Ρουμάνος γιατρός που πιστεύει στο Θεό έλεγε ότι υπάρχουν δύο πράγματα τα οποία δεν μπορεί να κάνει ο άνθρωπος χωρίς πίστη στον Θεό: ν’ αναθρέψει καλά παιδιά και να υπομείνει μία μεγάλη δοκιμασία. Εγώ επίσης πιστεύω ότι αυτοί που καλούνται να σηκώσουν ένα βαρύ σταυρό έχουν και μία δύναμη να τον σηκώσουν με κάποια ευκολία , επειδή είναι πρόσωπα που πιστεύουν στο Θεό. Αυτοί δέχονται ότι ένα κομμάτι του σταυρού τους προέρχεται από το Θεό και ξέρουν ότι , αφού το επέτρεψε ο Θεός, δεν είναι κάτι ανώφελο. Ο άγιος Μάρκος ο ασκητής έλεγε ότι δεν είναι σημαντικό να γνωρίζουμε από πού προέρχεται η δοκιμασία , αλλά να ξέρουμε πώς θα τη δεχτούμε χωρίς να επαναστατήσουμε. Ο π. Αρσένιος Μπόκα έλεγε: «Αν ωστόσο είναι απαραίτητο να υποφέρουμε, τουλάχιστο να μην υποφέρουμε μάταια».

Προκειμένου ο άνθρωπος να μπορέσει να θεωρήσει ότι η δοκιμασία είναι για το καλό του, πρέπει να πιστέψει ότι η δοκιμασία έχει ένα νόημα γι’ αυτόν, έστω και αν προς στιγμήν δεν το καταλαβαίνει. Πραγματικά, όποιος κατανοεί τη δοκιμασία και ξέρει πώς να την αντιμετωπίζει, τελικά δεν υποφέρει πλέον.

Πηγή: «Ο Γέροντας Θεόφιλος Παραϊάν- Χωρίς φως, φωτισμένος»

Μετάφραση- επιμέλεια: Πρωτοπρ. Κωνσταντίνος Καραϊσαρίδης -Εκδόσεις ΑΘΩΣ

orthodoxos.com.gr

Η πιο ωφέλιμη γνώση είναι η γνώση του εαυτού μας!

Ο Προφήτης Ιερεμίας, θρηνώντας για τις ταλαιπωρίες των ανθρώπων και την αδυναμία της ανθρώπινης φύσεως, έλεγε:

“Γιατί γεννήθηκα; Για να βλέπω κόπους και βάσανα; Γιατί δεν με θανάτωνε ο Κύριος στη μήτρα της μητέρας μου” (πρβλ. Ιερ. 20:18,17).

Ο προφήτης είχε κατανοήσει τι είναι ο άνθρωπος και τι η επίγεια ζωή του. Εσύ άραγε έχεις αυτή την επίγνωση;

Φρόντισε, αδελφέ, να γνωρίσεις τον εαυτό σου, να καταλάβεις τι και ποιος είσαι, γιατί τούτο αποτελεί την επιστήμη των επιστημών και την πιο μεγάλη σοφία.

Πιο χρήσιμη και ωφέλιμη είναι η γνώση του εαυτού σου, παρά οι γνώσεις της αστρονομίας, της φυσικής, των μαθηματικών, της ιατρικής.

Γιατί αυτές εξαντλούνται στην παρούσα ζωή, ενώ η αυτογνωσία έχει προεκτάσεις και στη μέλλουσα.

Για τον υψηλό τούτο σκοπό χρειάζονται σκληρός αγώνας, οξύτατη παρατηρητικότητα, πολλή προσευχή και ενίσχυση του Θεού.

Πρέπει να εισχωρήσεις με το νου μέσα στην καρδιά σου και να εξετάσεις προσεκτικά το είναι σου.

Όσο καλύτερα γνωρίσεις την ψυχή σου, τον έσω άνθρωπο, τόσο καλύτερα θα γνωρίσεις και τον Κύριο, γιατί, διαπιστώνοντας το μεγαλείο και την ανωτερότητα της ψυχής, αποκτάς καθαρότερη την επίγνωση της άπειρης και ασύλληπτης μεγαλοσύνης του Θεού.

Να στοχάζεσαι πάντα τη συντομία και το άδηλο τέρμα της παρούσας ζωής, συνειδητοποιώντας την προσωρινότητα και την ασημαντότητά σου, γιατί αυτός είναι ο δρόμος που σε φέρνει κοντά στον Κύριο.

Όσο γνωρίζεις τον εαυτό σου, τόσο ταπεινώνεσαι, και όσο ταπεινώνεσαι, τόσο αποκτάς φόβο Θεού, που είναι η αρχή της σοφίας, κατά το Σολομώντα (Παροιμ. 1:7).

Αν θέλεις να μάθεις ποιος είσαι, πάρε πρώτα-πρώτα έναν καθρέφτη και κοίταξε μέσα τον εαυτό σου. Κοίταξε και σκέψου: Αυτός που βλέπεις, ο “;άλλος”; άνθρωπος του καθρέφτη, από τι αποτελείται; Από χώμα και νερό! Όσο επίσημος, πλούσιος ή άρχοντας ή σοφός, κι αν είσαι, δεν αξίζεις περισσότερο από ένα πήλινο αγγείο. Ένα πτώμα είσαι ουσιαστικά, μια εικόνα με λίγο χρώμα και κίνηση, που σου δάνεισε η ζωή για λίγα χρόνια. Κι έπειτα; Ξαναγίνεσαι πτώμα και χώμα!

Να τι είσαι ως προς το σώμα. Αλλά και ως προς το πνεύμα, αν βγάλεις το Θεό και τη χάρη Του, δεν είσαι παρά ένας φίλος της ματαιότητος, εχθρός της δικαιοσύνης, καταφρονητής της αλήθειας, κληρονόμος της κολάσεως. Από κάθε άποψη, δηλαδή, είσαι ένα πλάσμα ταλαίπωρο και αξιοθρήνητο -στις βουλές σου τυφλός, στις επιθυμίες σου ακάθαρτος, στα λόγια και τα έργα σου μάταιος, ένα τίποτα, ένα μηδέν, κι ας νομίζεις πώς είσαι κάποιος σπουδαίος.

Ο πιο μεγάλος ηρωισμός και η πιο θαυμαστή γενναιοφροσύνη βρίσκονται στην ταπεινή αναγνώριση της μηδαμινότητός μας.

Αυτή, άλλωστε, είναι η αρχή της λυτρώσεως από πολλά πάθη και ελαττώματα.

Πολλές φορές ο Κύριος ρωτούσε τους ασθενείς, πού θεράπευε, τι ήθελαν και αν επιθυμούσαν να γίνουν καλά. Όχι πώς δεν ήξερε τη βουλή και την επιθυμία τους, αλλά για να συνειδητοποιήσουν καλύτερα την κατάστασή τους και να την ομολογήσουν ξεκάθαρα. Θυμάσαι τι έλεγε και ο προφήτης Δαβίδ, όταν ζητούσε από το Θεό να τον συγχωρήσει; “;Αναγνωρίζω την παρανομία”; (Ψαλμ. 50:5).

Τον μεγαλύτερο κίνδυνο διατρέχει ο ασθενής εκείνος πού δεν γνωρίζει την αρρώστια του. Όσοι έχουν χάσει τα λογικά τους, πάχουν από την πιο σοβαρή ασθένεια. Μά δεν το καταλαβαίνουν ούτε θλίβονται γι΄αυτό, αλλά τους βλέπεις να γελούν και να χαίρονται, με τρόπο πού σε κάνει να κλαις. Μήπως όμως δεν μοιάζουν σ΄αυτούς και όσοι τάχα λογικοί άνθρωποι δεν γνωρίζουν τον εαυτό τους και τη φύση τους και τον προορισμό τους;

Το κακό, αδελφέ, δεν είναι έξω από μας. Μέσα μας είναι. Γι΄αυτό και τόσο δύσκολα θεραπευόμαστε, επειδή δεν βλέπουμε την αρρώστια μας.

Πληγές πού δεν φαίνονται και αμαρτίες που δεν αναγνωρίζονται, δεν διορθώνονται.

Σε τούτον τον αγώνα αξίζει να βάλεις όλον τον πόθο σου και να ρίξεις όλες τις δυνάμεις σου.

Τι είσαι; Από πού ήρθες; Πού βρίσκεσαι και πού πηγαίνεις; Πρίν από τη σύλληψή σου δεν υπήρχες. Δεν ήσουνα τίποτα. Ο Θεός οικονόμησε να έρθεις στον κόσμο κι Εκείνος σου έδωσε ό,τι έχεις, τόσο τα φυσικά σου χαρίσματα-ρώμη, ομορφιά, ευφυϊα, αισθήσεις κ.λ.π. -όσο και τα επίγεια αποκτήματα, που εξαρτώνται άμεσα από τα χαρίσματα- χρήματα, περιουσία, αξιώματα. Επομένως, “;τι έχεις πού να μην το έλαβες; Και αφού το έλαβες από το Θεό, γιατί καυχιέσαι σαν να μην το είχες λάβει ως δώρο;”; (Α΄Κορ. 4:7). Αν δεν έχεις τελείως τυφλωθεί από την υπερηφάνεια και τη φιληδονία, αν δεν έχεις σκοτιστεί πέρα για πέρα από το διάβολο, το πνεύμα του σκότους, αν είσαι λογικό πλάσμα του Θεού, “κατ΄εικόνα και καθ΄ομοίωσιν” Εκείνου, δεν μπορείς παρά να ομολογήσεις την ανεκδιήγητη ευεργετικότητά Του, πού όλα σου τα χάρισε, βασιλιά της κτίσεως σ΄έκανε, αλλά και με το ίδιο Του το Αίμα σε λύτρωσε από τον αιώνιο θάνατο. Και τότε θα ταπεινωθείς βαθιά, και η ταπείνωση αυτή θα είναι η αρχή της μετάνοιας και της σωτηρίας σου. Η ταπείνωση αυτή θα σε κάνει να ποθήσεις ακτανίκητα τον Ευεργέτη και Σωτήρα σου.

Λέγεται πώς κάποτε ο αείμνηστος και ευσεβής βασιλιάς Θεοδόσιος ο Μέγας (379-395) πρόσταξε κι έβαλαν το θρόνο του στην ακροθαλασσιά.

Ύστερα κάθησε εκεί όπως και στο παλάτι, μπροστά στους άρχοντες και τους αξιωματούχους, και είπε δυνατά για να τον ακούσουν όλοι:

– Θάλασσα, με τη δύναμη και την εξουσία που έχω, σε διατάζω να μην προχωρήσεις πέρ΄από τα όρια σου και να μη βρέξεις το θρόνο μου!

Οι άρχοντες απορούσαν με όσα έβλεπαν και άκουγαν, γιατί δεν καταλάβαιναν τι σκοπό είχε ο βασιλιάς. Δεν πέρασε όμως πολλή ώρα, κι ένα δυνατό κύμα, που ήρθε ξαφνικά, όχι μόνο το θρόνο έβρεξε, μά και το βασιλιά έκανε μούσκεμα από το κεφάλι ως τα πόδια. Τότε ο σοφός Θεοδόσιος νουθέτησε τους ακροατές του:

– Ας μάθουν όλοι, πώς η δύναμη των κοσμικών βασιλέων είναι πρόσκαιρη και μάταιη. Αιώνιος και αληθινός Βασιλιάς όλης της κτίσεως είναι μόνο ο Βασιλιάς των βασιλέων, Αυτός που δημιούργησε από το μηδέν τον ουρανό και τη γη και τη θάλασσα και όλα όσα υπάρχουν σ΄αυτά, ορατά και αόρατα.

Και μπροστά στα μάτια των κατάπληκτων αρχόντων, κατέβηκε από το θρόνο και τράβηξε για την εκκλησία, όπου έβγαλε το στέμμα του και το απόθεσε μ΄ευλάβεια στην ιερή κεφαλή του Εσταυρωμένου. Από την ημέρα εκείνη και ως το θάνατό του δεν ξαναφόρεσε το διακριτικό της βασιλικής του εξουσίας.

Ας στοχαστούμεν, λοιπόν, κι εμείς τη μηδαμινότητα και τη ματαιότητα της εξουσίας που τυχόν έχουμε.

Ας στοχαστούμε τη βραχύτητα της ζωής μας κι ας μη μένουμε προσκολλημένοι σ΄αυτήν.

Ας μην κυνηγάμε τα ψεύτικα, για να κερδίσουμε τ΄αληθινά, που μας υπόσχεται ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός.

από το βιβλίο: «Αμαρτωλών σωτηρία»

http://blogs.sch.gr

Είναι εύκολο να δείχνεις τους άλλους για ενόχους και τον εαυτό σου πάντα δίκαιο!

Πρόσεξε, διότι μπορεί να χαρακτηριστείς «υποκριτής» από τον Θεό. Έκανες έλεγχο στον εαυτό σου αν τηρείς εσύ τις προϋποθέσεις που επιθυμείς για τους άλλους.

Πρέπει αυτό που ζητάς από τους άλλους να το τηρείς πρώτα εσύ! Χρειάζεται ταπεινοφροσύνη, πραότητα, εγκράτεια και πολλές αρετές Θεού, για να είσαι σε θέση να διορθώνεις τους άλλους. Μη σηκώνεις «εύκολα» το δάχτυλο για να δείξεις τους άλλους ενόχους και ελλιπείς! Είναι καλό που τους θέλεις αγίους, αλλά μην τους σκανδαλίζεις με την υποκρισία σου!

1) Κατέβασε το δάχτυλο, πάψε να δείχνεις τους άλλους! (Ησαΐας 58:9)

2) Δες τον Θεό που δείχνει εσένα! (Ρωμαίους 3:23, Ιάκωβος 3;2)

3) Άκουσε τον Θεό που δείχνει το «δοκάρι» στα μάτια σου! (Ματθαίος 7:3)

4) Ο Θεός θέλει πρώτα εσύ να καθαριστείς! (Ματθαίος 7:5)

5) Μη ψάχνεις σε ποιον θα δείξεις με το δάχτυλο, γιατί χαρακτηρίζεσαι υποκριτής! (Λουκάς 6:42)

6) Έχεις την πραότητα που αρμόζεις σε άνθρωπο του Θεού! (2 Τιμοθέου 2:25)

7) Έχεις την ταπεινοφροσύνη που αρμόζει σε άνθρωπο του Θεού! (Πράξεις 20:19, Εφεσίους 4:2)

8) Έχεις την αγάπη που αρμόζει σε άνθρωπο του Θεού! (1 Κορινθίους 13:4-8, 16:14)

9) Συμπεριφέρεσαι καθώς πρέπει σε αγίους! (Εφεσίους 5:3)

10) Είσαι έτοιμος να κλάψεις παρά να κρίνεις! (2 Κορινθίους 2:4, Πράξεις 20:31)

11) Είσαι έτοιμος να αγωνιστείς στην προσευχή, με τον άνθρωπο που θέλεις να δείξεις με το δάχτυλο! (Κολοσσαείς 4:12)

12) Είσαι έτοιμος να συναγωνιστείς με τον άνθρωπο που θέλεις να δείξεις με το δάχτυλο! (Φιλιππησίους 1:27, Ρωμαίους 15:30)

13) Είσαι έτοιμος να πέσεις στα γόνατα με προσευχή, παρά να δείχνεις με το δάχτυλο! (Πράξεις 20:36, 21:5)

14) Μάθε το «αλλήλων τα βάρη βαστάζετε», παρά να δείχνεις με το δάχτυλο «ενόχους»! (Γαλάτας 6:2)

http://blogs.sch.gr

Μάθημα ομοφυλοφιλίας στα σχολεία εξήγγειλε ο αναπληρωτής υπουργός παιδείας

Χθες το απόγευμα, η θεσσαλονικιά συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ «Homophonia – Thessaloniki Pride», στο πλαίσιο του 4ου Thessaloniki Pride – Φεστιβάλ Υπερηφάνειας, διοργάνωσε...

εκδήλωση στην αίθουσα πολλαπλών χρήσεων του Μπουτάρειου δημαρχείου με τίτλο: «Θεσμικά- νομικά αιτήματα και δικαιώματα των Λε.Γκ.Α.Δ».

Στη μάζωξη παρευρέθη ο… αειθαλής (λόγω του ότι δε λέει να εμφανιστεί άσπρη τρίχα στην πλουσιότατη κώμη του, παρότι έχει καβατζάρει τα 70…) και… ποιητής (εκ του προχείρου…), αναπληρωτής υπουργός Παιδείας Κουράκης (κι άλλοι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ), ο οποίος εξήγγειλε την καθιέρωση μαθήματος ομοφυλοφιλίας στα σχολεία (χωρίς να διευκρινίσει από ποια βαθμίδα θα αρχίσει το μάθημα, προφανώς από τα δημοτικά). Ιδού:

«Πρέπει να μάθουν τα παιδιά στα σχολεία της χώρας ότι η διαφορετικότητα είναι πλούτος, και ότι δεν πρέπει να αισθάνονται συστολή και φόβο. Οφείλουμε να εφαρμόσουμε την αγωγή στην εκπαίδευση πάνω στη διαφορετικότητα. Πρέπει να μάθουν τα παιδιά στα σχολεία της χώρας ότι η διαφορετικότητα είναι πλούτος, και ότι δεν πρέπει να αισθάνονται συστολή και φόβο».

Και μη χειρότερα… Αλλά υπάρχουν χειρότερα;

http://makkavaios.blogspot.gr/

“Πουθενά δεν υπάρχει ανάσταση, αν δεν υπάρχει προηγουμένως ο Σταυρός του Χριστού”

*Απόσπασμα ομιλίας του μακαριστού Αρχιμανδρίτου Γεωργίου Καψάνη εις την Ύψωση του Τιμίου Σταυρού – 1986 (Ι.Μ. Οσίου Γρηγορίου – Άγιον Όρος).

“..Και να, σήμερα υψώνεται πάλι ο Σταυρός του Κυρίου μας και υπενθυμίζει σε όλους μας και σε όλο τον κόσμο ότι, όταν διαλέξουμε τον Σταυρό ως τρόπο της ζωής μας, τότε έχουμε και την ανάσταση και την αληθινή ελευθερία μας και την αληθινή ανάπαυση μας μέσα στην αγάπη του Θεού και στην αγάπη των αδελφών μας – τότε έχουμε την αληθινή ειρήνη του Χριστού.

Γ’ αυτό βλέπετε και τούτο το μέγα μυστήριο της ευσεβείας και της πίστεως μας, ότι όπου σταυρός, εκεί και ανάσταση, και όπου ανάσταση, εκεί οπωσδήποτε έχει προηγηθεί ο σταυρός. Ενώ πουθενά δεν υπάρχει ανάσταση, αν δεν υπάρχει προηγουμένως ο Σταυρός του Χριστού.

Και επειδή αυτά μας παρέδωσε η Αγία μας Εκκλησία, αυτά παραλάβαμε δια του έργου του Κυρίου μας, του Θεανθρώπου Χριστού μας του επί Σταυρού σταυρωθέντος, αυτήν τη ζωή έζησαν οι άγιοι Απόστολοι, οι άγιοι Πατέρες, οι όσιοι Ασκητές οι πολίσαντες τας ερήμους, όλοι οι άγιοι που έζησαν μέσα στις κοινωνίες ως πιστοί δούλοι του Ιησού Χριστού, ας γνωρίζουμε ότι αυτό είναι όλο το Ευαγγέλιο του Χριστού.

Γι’ αυτό και εμείς ως Χριστιανοί επιποθούμε να ζήσουμε κατά τον τρόπο του Σταυρού του Χριστού. Και εμείς ως Μοναχοί γι’ αυτό εξήλθομεν εις την ευλογημένη έρημο, εις το αγιώνυμο τούτο σταυροαναστάσιμο τόπον της Κυρίας Θεοτόκου, για να ζήσουμε τον Σταυρό του Χριστού και κατά τον του Σταυρού του Χριστού τρόπον. Γι’ αυτό και σήμερα ιδιαιτέρως αισθανόμεθα την ευλογία της σημερινής ημέρας της Υψώσεως του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού.

…Ο Κύριος λοιπόν να δώσει να είμεθα πάντοτε εις τους πόδας του εσταυρωμένου Κυρίου, μαθητεύοντες στο μέγα τούτο και φρικτό μάθημα του σταυρικού θανάτου του Κυρίου και έτσι συμμετέχοντες και στην ζωηφόρο Ανάστασή Του. Ο Κύριος να δώσει να είμεθα Χριστιανοί Σταυροαναστάσιμοι και Μοναχοί Σταυροαναστάσιμοι“.

Π. Γεώργιος Καψάνης

από το βιβλίο: “Ομιλίες σε ακίνητες Δεσποτικές και Θεομητορικές εορτές” – του Αρχιμανδρίτου Γεωργίου Καψάνη (Έκδοση Ι.Μ. Οσίου Γρηγορίου 2015).

https://simeiakairwn.wordpress.com