Αποφυγή των διαιρέσεων και των ψευδοποιμένων που τις προκαλούν

«Πᾶς ὁ λέγων παρὰ τὰ διατεταγμένα, κἂν ἀξιόπιστος ᾖ, κἂν νηστεύῃ, κἂν παρθενεύῃ, κἂν σημεῖα ποιῆ, κἂν προφητεύῃ, λύκος σοι φαινέσθω, ἐν προβάτου δορᾷ, προβάτων φθορὰν κατεργαζόμενος... Πᾶς ἄνθρωπος ὁ τὸ διακρίνειν παρὰ Θεοῦ εἰληφώς, κολασθήσεται, ἀπείρῳ ποιμένι ἐξακολουθήσας καὶ ψευδῆ δόξαν ὡς ἀληθῆ δεξάμενος». 

(Ἅγιος Ἰγνάτιος ὁ Θεοφόρος)

Ἀπὸ τὴ διδασκαλία τοῦ Ἁγίου Ἰγνατίου

Ὁ ἅγιος Ἰγνάτιος, ὁ ὁποῖος γιὰ τὴν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ ἔγινε τροφὴ τῶν λεόντων, διδάσκει νὰ ἀποφεύγουμε τὶς μεταξύ μας διαιρέσεις καὶ τὶς κακοδοξίες τῶν αἱρετικῶν, ἀπὸ τοὺς ὁποίους προέρχεται πνευματικὸς μολυσμὸς ποὺ ἐπεκτάθηκε σὲ ὅλο τὸν κόσμο.

Ὁμιλεῖ ἀσφαλῶς γιὰ τὶς περιπτώσεις ἐκεῖνες ποὺ οἱ πιστοί, ἀντὶ νὰ ἀνατρέχουμε στοὺς Πατέρες καὶ νὰ ἀκολουθοῦμε τὴν Εὐαγγελικὴ ὁδὸ ποὺ ἐκεῖνοι μᾶς ὑποδεικνύουν, ἐμεῖς τοὺς παρερμηνεύουμε καὶ ἀκολουθοῦμε τὴν δική μας γνώμη, ἀρνούμαστε δὲ νὰ ἐξετάσουμε ὅποιον μᾶς παρουσιάζει διὰ μέσου τῶν πατερικῶν κειμένων, διαφορετικὴ γνώμη ἀπὸ τὴ δική μας, ὑποτιμώντας τὸν ἐν Χριστῷ ἀδελφό μας, ὡς μὴ ὑπακούοντα στὴν αὐθαίρετη γνώμη μας. Ἔτσι ὅμως δὲν ὁμονοοῦμε ἐν Χριστῷ καὶ προκαλοῦμε διαιρέσεις στὸ Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας.

«Ὡς τέκνα οὖν φωτὸς ἀληθείας φεύγετε τὸν μερισμὸν τῆς ἑνότητος καὶ τὰς κακοδιδασκαλίας τῶν αἱρεσιωτῶν, ἐξ ὧν μολυσμὸς ἐξῆλθεν εἰς πᾶσαν τὴν γῆν».

Στὴ συνέχεια μᾶς ὑποδεικνύει ὅτι πρέπει νὰ ὑπακούουμε καὶ νὰ ἀκολουθοῦμε τὸν καλὸ ποιμένα, τὸν Ὀρθόδοξο, αὐτὸν δηλαδή, ποὺ διδάσκει καὶ πράττει κατὰ τὸ Εὐαγγέλιον τοῦ Χριστοῦ. Διότι ὑπάρχουν καὶ οἱ κακοὶ ποιμένες, ποὺ ντυμένοι μὲ προβάτου προβιὰ ξεστρατίζουν τοὺς πιστοὺς ἀπὸ τὸν δρόμο ποὺ ὁδηγεῖ στὸν Θεό.

«Ὅπου δὲ ὁ ποιμήν ἐστιν, ἐκεῖ ὡς πρόβατα ἀκολουθεῖτε· πολλοὶ γὰρ λύκοι κωδίοις ἠμφιεσμένοι ἡδονῇ κακῇ αἰχμαλωτίζουσι τοὺς θεοδρόμους· ἀλλ' ἐν τῇ ἑνότητι ὑμῶν οὐχ ἕξουσι τόπον. Ἀπέχεσθε οὖν τῶν κακῶν βοτανῶν, ἅστινας Ἰησοῦς Χριστὸς οὐ γεωργεῖ, ἀλλ' ὁ ἀνθρωποκτόνος θήρ, διὰ τὸ μὴ εἶναι αὐτοὺς φυτείαν πατρός, ἀλλὰ σπέρμα τοῦ πονηροῦ».

Ἐπιμένει ὁ ἅγιος Ἰγνάτιος τὴν παραμονὴ κοντὰ στὸν Ὀρθόδοξο Ἐπίσκοπο, ὁ ὁποῖος καθοδηγεῖ ἀσφαλῶς τοὺς «θεοδρόμους». Καὶ προειδοποιεῖ ὅτι, ὅσοι δὲν τὸν ἀκολουθοῦν, καὶ ἔχουν κοινωνία μὲ τοὺς αἱρετικούς, αὐτοὶ ὡς «κατηραμένοι» θὰ ἀποκοποῦν ἀπὸ τὸ σῶμα τοῦ Χριστοῦ μαζὶ μὲ τοὺς αἱρετικούς.

Μὲ αὐτὰ καταλαβαίνει κανείς, ποῦ μᾶς ὁδηγοῦν οἱ κακοδιδάσκαλοι ποιμένες, ἐκεῖνοι ποὺ ἐπικοινωνοῦν μὲ τοὺς αἱρετικοὺς Παπικούς, τοὺς αἱρετικοὺς Οἰκουμενιστές. Γιατὶ αὐτοὶ δὲν ἀνήκουν στὸ «γεώργιον Χριστοῦ».

«Ὅσοι γὰρ Χριστοῦ εἰσιν, οὗτοι μετὰ τοῦ ἐπισκόπου εἰσίν· ὅσοι δ' ἂν ἐκκλίνωσιν αὐτοῦ καὶ τὴν κοινωνίαν ἀσπάσωνται μετὰ τῶν κατηραμένων, οὗτοι σὺν αὐτοῖς ἐκκοπήσονται· οὐ γάρ εἰσιν γεώργιον Χριστοῦ, ἀλλ' ἐχθροῦ σπορά· οὗ ῥυσθείητε πάντοτε εὐχαῖς τοῦ προκαθεζομένου ὑμῶν ποιμένος, τοῦ πιστοτάτου καὶ πραοτάτου».

Ὁ λόγος, ὅμως, τοῦ Ἁγίου, ἀναφέρεται καὶ στὴν στάση μας ἔναντι τῶν αἱρετικῶν. Ἀπὸ ἀγάπη τοὺς περιμένουμε νὰ μετανοήσουν καὶ νὰ ἐπιστρέψουν στὴν ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας. Τότε πρέπει νὰ δείξουμε ἀνοχή, γιὰ νὰ τοὺς βοηθήσουμε νὰ ἀνανήψουν, καὶ ὄχι πρίν. 

Ὄχι δηλαδή, ὅταν ἐπιμένουν στὶς αἱρέσεις τους, προσθέτουν νέες, ὑποσκάπτουν διὰ τῆς αἱρέσεως τὰ θεμέλια τῆς Ἐκκλησίας καὶ ἀλλοιώνουν τὴν Πίστη, ὅπως κάνουν Παπικοί, Προτεστάντες καὶ Οἰκουμενιστές.

Εἶναι φανερό, ὅτι ἐδῶ ὁ ἅγιος Ἰγνάτιος προϋποθέτει ἐγρήγορση, ἀγῶνα καὶ πόλεμο ἀντιμετωπίσεως τῶν αἱρέσεων, καὶ ὄχι ἐφησυχασμὸ καὶ ἀπάθεια μπροστὰ στὸν πόλεμο ποὺ κάνουν ἐναντίον μας οἱ ἐχθροί μας αἱρετικοί. Τότε, αὐτοὶ οἱ ποιμένες δὲν εἶναι γνήσιοι, ἀλλὰ «μισθωτοὶ» καὶ ἄρα, οἱ πιστοὶ ὄχι μόνο δὲν πρέπει νὰ τοὺς ἀκολουθοῦν, ἀλλὰ καὶ νὰ τοὺς ἀποφεύγουν. Διότι αὐτοὶ οἱ Ποιμένες ἀποσχίζονται, παίρνουν διαζύγιο ἀπὸ τὴν ἀλήθεια τοῦ Χριστοῦ, εἶναι ψευδολόγοι καὶ ψευδοποιμένες. Χαρακτηριστικὴ εἶναι ἡ φράση του: «οὔτε γὰρ εὐσεβῶν ἀφίστασθαι χρή, οὔτε δυσσεβέσιν συγκεῖσθαι δεῖ» καὶ «εἴ τις ἐν ἀλλοτρίᾳ γνώμῃ περιπατεῖ, οὗτος οὐκ ἔστιν Χριστοῦ οὔτε τοῦ πάθους αὐτοῦ κοινωνός... τῷ τοιούτῳ μὴ συναναμίγνυσθε, ἵνα μὴ συναπόλησθε αὐτῷ»!

«Ὅσοι ἂν μετανοήσαντες ἔλθωσιν ἐπὶ τὴν ἑνότητα τῆς ἐκκλησίας, προσδέχεσθε αὐτοὺς μετὰ πάσης πραότητος, ἵνα διὰ τῆς χρηστότητος καὶ τῆς ἀνεξικακίας ἀνανήψαντες ἐκ τῆς τοῦ διαβόλου παγίδος, ἄξιοι Ἰησοῦ Χριστοῦ γενόμενοι, σωτηρίας αἰωνίου τύχωσιν ἐν τῇ βασιλείᾳ τοῦ Χριστοῦ. ἀδελφοί, μὴ πλανᾶσθε· εἰ τις σχίζοντι ἀπὸ τῆς ἀληθείας ἀκολουθεῖ, βασιλείαν θεοῦ οὐ κληρονομήσει· καὶ εἴ τις οὐκ ἀφίσταται τοῦ ψευδολόγου κήρυκος, εἰς γέενναν κατακριθήσεται· οὔτε γὰρ εὐσεβῶν ἀφίστασθαι χρή, οὔτε δυσσεβέσιν συγκεῖσθαι δεῖ. εἴ τις ἐν ἀλλοτρίᾳ γνώμῃ περιπατεῖ, οὗτος οὐκ ἔστιν Χριστοῦ οὔτε τοῦ πάθους αὐτοῦ κοινωνός, ἀλλ' ἔστιν ἀλώπηξ, φθορεὺς ἀμπελῶνος Χριστοῦ. τῷ τοιούτῳ μὴ συναναμίγνυσθε, ἵνα μὴ συναπόλησθε αὐτῷ, κἂν πατὴρ ᾖ κἂν υἱὸς κἂν ἀδελφὸς κἂν οἰκεῖος. οὐ φείσεται γάρ σου, φησίν, ὁ ὀφθαλμὸς ἐπ' αὐτῷ. τοὺς μισοῦντας οὖν τὸν θεὸν μισεῖν χρὴ καὶ ὑμᾶς καὶ ἐπὶ τοῖς ἐχθροῖς αὐτοῦ ἐκτήκεσθαι· οὐ μὴν καὶ τύπτειν αὐτοὺς ἢ διώκειν, καθὼς τὰ ἔθνη τὰ μὴ εἰδότα τὸν κύριον καὶ θεόν, ἀλλ' ἐχθροὺς μὲν ἡγεῖσθαι καὶ χωρίζεσθαι ἀπ' αὐτῶν, νουθετεῖν δὲ αὐτοὺς καὶ ἐπὶ μετάνοιαν παρακαλεῖν, ἐὰν ἄρα ἀκούσωσιν, ἐὰν ἄρα ἐνδῶσιν.

(Ἰγνατίου Ἀντιοχείας, Πρὸς Φιλιππησίους), TLG, Epistle 6, chapter 2, section 1, line 1).

Σὲ ἄλλη ἐπιστολή του ὁ ἅγιος Ἰγνάτιος συμβουλεύει. Αὐτοὶ ποὺ φαίνονται ἀξιόπιστοι, ἀλλὰ διδάσκουν διαφορετικὰ ἀπὸ τὸ Εὐαγγέλιο καὶ τὴν Ἱ. Παράδοση, μὴ σὲ ἐπηρεάζουν καὶ σὲ φοβίζουν. Μεῖνε ἀμετακίνητος στὴν πίστη, παρόλα τὰ κτυπήματα ποὺ δέχεσαι, γιατὶ εἶναι δεῖγμα μεγάλου ἀθλητοῦ νὰ τὸν χτυποῦν, καὶ αὐτός (ἐπειδὴ ἀσφαλῶς στηρίζεται στὸ Θεό) νὰ ἀντέχει τὰ κτυπήματα καὶ νὰ μὴ πέφτει.

«Οἱ δοκοῦντες ἀξιόπιστοι εἶναι καὶ ἑτεροδιδασκαλοῦντες μή σε καταπλησσέτωσαν· στῆθι δὲ ἑδραῖος ὡς ἄκμων τυπτόμενος. μεγάλου ἐστὶν ἀθλητοῦ δέρεσθαι καὶ νικᾶν. μάλιστα δὲ ἕνεκεν θεοῦ πάντα ὑπομένειν ἡμᾶς δεῖ, ἵνα καὶ αὐτὸς ἀναμείνῃ εἰς τὴν βασιλείαν».

(Ἰγνατίου Ἀντιοχείας, Πρὸς Πολύκαρπον Ἐπίσκοπον Σμύρνης, TLG, Epistle 8, chapter3, section 1, line 1).

https://paterikiparadosi.blogspot.gr

Πολλοί Επίσκοποι παραπλανούν, χρησιμοποιώντας λόγια του Αγ. Ιγνατίου

Επειδή δυστυχώς το ποίμνιο δεν ενδιαφέρεται να γνωρίσει την καθαρή Πίστη της Ορθοδοξίας, πολλοί επίσκοποι εκμεταλλεύονται αυτή του την άγνοια και πετάνε συχνά πυκνά –εν είδη φωτοβολίδος– αγιογραφικές και αγιοπατερικές ρήσεις με τρόπο δόλιο άλλα πάντα κατάλληλο για την συνειδησιακή χειραγώγησης του.

Έτσι λοιπόν ακούμε συχνά τους επισκόπους να επιχειρούν να τρομάξουν αυτούς που τολμούν να τους ελέγχουν με ρήσεις του αγίου Ιγνατίου. Λένε: «...Τον επίσκοπο πρέπει να τον βλέπουμε σαν τον Κύριο…», «…Χωρίς τον Επίσκοπο σας να μην κάνετε τίποτα…», «Όποιος κάνει κάτι κρυφά από τον Επίσκοπο λατρεύει τον διάβολο» κλπ.

Άς δούμε όμως κατ’ αλήθειαν και σύντομα πώς έχουν τα πράγματα.

Κατ’ αρχάς να πούμε ότι στην Αποστολική περίοδο «επίσκοπος» ονομαζόταν ο προϊστάμενος της σύναξης-ενορίας και δεν έχει σχέση με τον ύστερο θεσμό του μητροπολίτη.[1]

Λέει λοιπόν ο άγιος: «…Είναι λοιπόν σαφές ότι, τον επίσκοπο πρέπει να τον βλέπουμε σαν τον Κύριο».[2] Μιλά για κάθε επίσκοπο ο άγιος; Όχι βέβαια![3] Αμέσως μετά την παραπάνω πρόταση λέει ότι ο σεβασμός προς τον επίσκοπο είναι αναγκαίος γιατί: «διότι όλοι σας ζείτε σύμφωνα με την αλήθεια και καμία αίρεση δεν φωλιάζει ανάμεσα σας».[4] 

Με άλλα λόγια, πρέπει να σέβεστε τον επίσκοπο σας σα να ήταν ο ίδιος ο Κύριος γιατί με τους κόπους του, την διδασκαλία του και την φροντίδα του, σας εξασφάλισε να ζείτε χωρίς αιρέσεις. Και το να ζεί η σύναξη-ενορία χωρίς αιρέσεις είναι για τον άγιο σπουδαιότατο γιατί: «Η κακοδιδασκαλία βρωμίζει τον χριστιανό. Κι αν αυτοί που φθείρουν το σώμα[ως ναό του Θεού] δεν θα κληρονομήσουν τη βασιλεία του Θεού, πόσο μάλλον όσοι φθείρουν με την κακή διδασκαλία την Πίστη του Θεού για την οποία ο Ιησούς Χριστός σταυρώθηκε; 

Ο τέτοιος άνθρωπος [δηλ. ο κακοδιδάσκαλος]έχοντας βρωμισθεί θα καταλήξει στην άσβεστη φωτιά, όπως και εκείνος που τον ακούει».[5]

Λέει αλλού ο άγιος: «Χωρίς τον επίσκοπο σας να μην κάνετε τίποτα»[6]. Όμως αυτό δεν το λέει για τον τυχόντα επίσκοπο, άλλα για αυτόν που «δεν απέκτησε μόνος του, ούτε μέσω ανθρώπων την διακονία».[7](!) Είναι εκπληκτική αυτή του η θέση γιατί σημαίνει ότι αναφέρεται στον επίσκοπο που εκλήθη από τον Θεό για αυτή την διακονία. 

Δηλαδή τον επέλεξε ο Θεός, τον Θεόκλητο, «τον άγιο»[8], «τον άξιο του Θεού επίσκοπο»[9] όπως διευκρινίζει αλλού.

Ο Θεοφόρος πατήρ επιτάσσει να είμαστε αχώριστοι από τον επίσκοπο άλλα μόνο αφού διαπιστώσουμε ότι η διδασκαλία του συμφωνεί με αυτήν των Αποστόλων. Να τι ορίζει: «Να είστε αχώριστοι με τον Θεό Ιησού Χριστό και τον επίσκοπο και τα διδάγματα των Αποστόλων».[10]

Άς προσέχουμε λοιπόν κι εμείς και άς μη ξεγελάμε τους εαυτούς μας ότι είμαστε απλοϊκοί άνθρωποι. Ό Άγιος Θεοφύλακτος γράφει ότι «…δεν θα συγχωρεθείτε αν ξεγελιέστε από την απλότητα σας και οι ψευδαπόστολοι σας ξεγελούν με την πανουργία τους».[11]

[1]Αποστολικοί Πατέρες, τ. Α΄, σελ.121, σημ.11, 

εκδ. Κέντρο Βιβλικών και Πατερικών Σπουδών 

«Η Αποστολική Πίστη».

[2] Προς Εφεσίους 6,1.

[3] Συγκεκριμένα μιλάει για τον επίσκοπο Άγιο Ονήσιμο.

[4] Ό.ά. 6,2.

[5] Ό.ά. 16,2

[6] Προς Φιλαδελφείς 7,2.

[7] Ό.ά. 1,1

[8] Μαγν. Κεφ. 3.

[9] Προς Σμυρναίους 12,1.

[10] Προς Τραλλιανούς 7,1.

[11] Αγ. Νικοδήμου, Ερμηνεία ΙΔ΄ επιστολών..., τ. Β΄, σελ.171.

http://synaksiorthodoxon.blogspot.gr

Οι Άγιοι εφυλακίζοντο και εδιώκοντο για τον Χριστό. Οι σύγχρονοι ιερωμένοι συμβιβάζονται με τους εχθρούς του Χριστού!

Ὅσιος Μιχαὴλ ὁ Ὁμολογητής καὶ Σύγκελος

Οἱ Ἅγιοι (ὅπως ὁ σήμερα ἑορταζόμενος Ὅσιος Μιχαήλ, ἐδιώκοντο γιὰ τὸν Χριστό. Οἱ σύγχρονοι …"θεόπτες" καὶ λόγιοι Ἐπίσκοποι ἀρνοῦνται νὰ διακόψουν τὴ Μνημόνευση τῶν αἱρετικῶν (τῶν ἐχθρῶν τοῦ Θεοῦ -κατὰ τὺς Πατέρες) γιατί (ὅπως δηλώνουν) φοβούνται τον ...διωγμό! Καὶ οἱ τυφλοὶ ἀκόλουθοι τῆς κακῆς ὑπακοῆς στὴν γεροντοκρατία τοὺς ἀκολουθοῦν!

Ὅμως ὅταν «τυφλὸς τυφλὸν ὁδηγῇ, ἀμφότεροι εἰς βόθυνον πεσοῦνται», ὅπως εἶπε ὁ Κύριος!

Γεννήθηκε στὴν Παλαιστίνη τὸ 761 ἢ κατ' ἄλλους, τὸ 763. Οἱ πρόγονοί του ἦταν Πέρσες καὶ οἱ εὐσεβεῖς γονεῖς του τὸν ἀφιέρωσαν στὴν διακονία τοῦ Θεοῦ. Ὁ Πατριάρχης Ἱεροσολύμων Θεόδωρος τὸν ἔκειρε ἀναγνώστη στὸν ναὸ τῆς Ἀναστάσεως καὶ στὴν Ἱερουσαλὴμ ἐκπαιδεύτηκε κατὰ τὸν καλύτερο τρόπο.

Σὲ ἡλικία 25 ἐτῶν ἔγινε μοναχὸς στὴ Μονὴ τοῦ Ἁγίου Σάββα καὶ μετὰ 12 χρόνια ἄσκησης, χειροτονήθηκε ἀπὸ τὸν Πατριάρχη Θωμά, πρεσβύτερος, μὲ πρόταση τοῦ ἡγουμένου τῆς Μονῆς. Μετὰ δυὸ χρόνια ἀποσύρθηκε ἀπὸ τὴν Μονὴ σ’ ἕνα κελί, ὅπου καλλιέργησε πολὺ τὴν προσευχή. Μάλιστα ὁ ἡγούμενος τῆς Λαύρας, ἐμπιστεύτηκε στὸν Μιχαὴλ τὴν πνευματικὴ μόρφωση τῶν δυὸ ἀδελφῶν Γραπτῶν Θεοδώρου καὶ Θεοφάνη. 

Ἀλλὰ ὁ Πατριάρχης Θωμάς, ἔχοντας ἀνάγκη τὸν Μιχαήλ, τὸν μετακινεῖ μαζὶ μὲ τοὺς δυὸ μαθητές του στὰ Ἱεροσόλυμα καὶ τὸν καθιστὰ σύγκελλο καὶ σύμβουλό του.

Ἀργότερα τὸν στέλνει στὴ Ρώμη γιὰ κάποια ἐκκλησιαστικὰ ζητήματα, ἐπέδωσε μάλιστα μέσω αὐτοῦ καὶ ἐπιστολὲς στὸν τότε αὐτοκράτορα Λέοντα τὸν εἰκονομάχο, τὸν ὁποῖο ὁ Πατριάρχης Θωμὰς παρατηροῦσε σκληρὰ γιὰ τὸν διωγμὸ κατὰ τῶν εἰκόνων. 

Ἐξοργισμένος ἀπ’ αὐτὸ ὁ Λέοντας, ἔριξε τὴν πατριαρχικὴ πρεσβεία στὴ φυλακή, ὅπου ἔμεινε γιὰ ἀρκετὰ χρόνια μέχρι τὴν δολοφονία τοῦ Λέοντα.

Ἀλλὰ καὶ μετὰ τὴν ἀνάρρηση τοῦ Μιχαὴλ Τραυλοῦ στὸ θρόνο (820) καὶ ἀφοῦ γιὰ λίγο ὁ Ὅσιος ἀποφυλακίζεται, συλλαμβάνεται καὶ πάλι, φυλακίζεται καὶ αὐτὴ ἡ φυλάκισή του παρατάθηκε μέχρι καὶ ὅλη τὴν βασιλεία τοῦ Θεοφίλου.

Ἀποφυλακίστηκε ἀπὸ τὴν Θεοδώρα καὶ τὸν γιό της Μιχαὴλ καὶ ἀποδόθηκε στὴν Ἐκκλησία σὰν Ὁμολογητής, ἀφοῦ στὸ σῶμά του ἔφερε τὰ στίγματα τῶν ἀγώνων του. Μετὰ τὴν καθαίρεση τοῦ εἰκονομάχου Πατριάρχου Ἰωάννη, ἡ ψῆφος ὅλων γιὰ τὴ διαδοχή, ἦταν μὲ τὸ μέρος τοῦ Μιχαήλ. Ἀλλὰ ὁ Μιχαήλ, 80 χρονῶν πλέον καὶ ἀσθενῆς, ἀρνήθηκε νὰ δεχτεῖ τὸν θρόνο καὶ ζήτησε νὰ τοῦ παραχωρηθεῖ ἡ μονὴ τῆς Χώρας γιὰ νὰ ἀναπαυθεῖ.

Ἐκεῖ πέρασε καὶ τὰ ὑπόλοιπα χρόνια τῆς ζωῆς του εἰρηνικὰ καὶ ὅταν πέθανε τὸν ἔθαψαν κοντὰ στοὺς τάφους τῶν Ὁμολογητῶν Γερμανοῦ καὶ Πατριάρχη καὶ Θεοδώρου τοῦ Γραπτοῦ (846).

(Ἡ μνήμη του περιττῶς ἐπαναλαμβάνεται –ἀπὸ ὁρισμένα Ἁγιολόγια– καὶ τὴν 4η Ἰανουαρίου).

http://www.synaxarion.gr

Ο Επίσκοπος Λογγίνος προς το Ρουμανικό Πατριαρχείο: "Σταματήστε τις Διώξεις κατά Αυτών που Υπερασπίζονται την Ορθοδοξία"

" Εξοχότατε Μητροπολίτη Θεοφάνη,

Ο Βασανισμένος και Διωκόμενος Ρουμανικός Ορθόδοξος Λαός, Εμείς οι Ρουμάνοι Ορθόδοξοι στην Ουκρανία, είμαστε βαθιά λυπημένοι για όλους εσάς τους ιερείς, μοναχούς, μοναχές και πιστούς στην Ρουμανία, εσάς που ομολογείτε την Ορθή Πίστη, αληθινά παιδιά της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας, που διατηρείτε την ιερότητα σε όλα όσα σας παραδόθηκαν από τους Πατέρες με τις Επτά Οικουμενικές Συνόδους, με τα δόγματα, με την Παράδοση και που αγαπάτε πολύ την Μητέρα Εκκλησία. 

Νιώθουμε λυπημένοι γιατί βλέπουμε όλους εσάς που θέλετε να παραμείνετε ακλόνητοι στην πίστη των προγόνων μας, σήμερα να σας συμπεριφέρονται με τόση κακία, να σας εκδιώκουν και να σας απομακρύνουν από τα μοναστήρια και τις εκκλησίες.

Υφίσταστε διώξεις γιατί δεν αποδέχεστε τις καταδικαστέες αιρέσεις που αναγνωρίστηκαν από την αιρετική Σύνοδο της Κρήτης. Σε τέτοιο σημείο μάλιστα που ακόμα κι οι ίδιοι οι επίσκοποι κι οι ιερείς σας που έρχονται σε σας είναι χειρότεροι από ότι ήταν στις μέρες του Κομμουνισμού.

Ευλογημένοι Επίσκοποι, δεν είστε αρκετά ευχαριστημένοι με το αίμα των Χριστιανών σας που έχει χυθεί μέχρι τώρα ή θέλετε να τους κάνετε να μοιάσουν ακόμη περισσότερο στον Σωτήρα μας Ιησού Χριστό?

Όλοι γνωρίζουμε πολύ καλά ότι όλοι σας υπογράψατε τα αιρετικά κείμενα της Συνόδου της Κρήτης (την οποία ντρεπόμαστε και να αναφέρουμε ακόμη), κι έτσι στην ουσία εναντιωθήκατε στην Αλήθεια του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Αν είστε ειλικρινείς, όμως δεχτείτε τους στην αγκαλιά σας.

Με το να αποδεχτείτε την ληστρική Σύνοδο της Κρήτης, εγκαταλείπετε αυτά που μέχρι σήμερα θεωρούνταν ιερά και όσια και κάνετε κατάχρηση των διδαχών της Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας έτσι όπως παραδόθηκε σε μας από τον Σωτήρα Χριστό και στη θέση τους αποδέχεστε και τιμάτε "αιρετικές" εκκλησίες.

Πολλές φορές φορές αναρωτήθηκα γιατί να υπάρχει αυτή η συνεχής τιμωρία του Ρουμανικού λαού, γιατί να υποφέρουμε τόσο, γιατί να διωκόμαστε και να περνάμε δύσκολες ώρες μέσα σε φυλακές? Και το αίμα των ομολογητών δεν έχει στεγνώσει ακόμα από τους τοίχους των φυλακών.

Τώρα όμως αρχίζω να αντιλαμβάνομαι γιατί. Όλες αυτές οι τιμωρίες δεν είναι τιμωρίες τελικά, αλλά ευλογίες στην πραγματικότητα, που δίνονται σε εκείνους που η αγνή ψυχή τους θέλει να ακολουθήσει τον Σωτήρα Χριστό και γι' αυτό δέχονται να διωχθούν, να χτυπηθούν, και να μισηθούν απ΄τους ίδιους τους ιερείς τους οι οποίοι άφησαν το μονοπάτι του Χριστού και ακολούθησαν την οδό της καταραμένης αίρεσης του Οικουμενισμού.

Αγαπημένες μου ψυχές που υποφέρετε γιατί θέλετε να ακολουθήσετε τον Κύριο Ιησού Χριστό! Θέλω να σας πω ότι έφτασε η ώρα της ομολογίας της Αλήθειας.

Μη σας φοβίζει τίποτα! Ένα μέρος για την Θεία Λειτουργία θα βρεθεί είτε στο ύπαιθρο, είτε σε σπίτια, σε δάση, σε σπηλιές, σε κατακόμβες. Μόνο να καταφέρετε να παραμείνετε ομολογητές, και ακέραιοι και ακλόνητοι να βαδίζετε στον σωστό δρόμο της Ορθόδοξης Πίστης.

Κι όσο για σας κύριοι "Επίσκοποι" που ξεκινήσατε έναν ανελέητο πόλεμο απέναντι στα παιδιά του Θεού και την Ευλογημένη Μάνα Του, νιώθετε καλά που εκδιώκετε τους ιερείς, μοναχούς και μοναχές? Μήπως χάσατε την κοινή λογική της αξιοπρέπειας?

Εξοχότατε, μπορούμε να μάθουμε για ποιό σκοπό ήρθατε να υπηρετήσετε στην Ουκρανία?

Μήπως για να δείξετε στον κόσμο το πόσο σωστός είσαστε και να βεβηλώσετε έτσι το ποίμνιο του Χριστού με τις αιρετικές διδασκαλίες σας? Ίσως ξεχάσατε αυτό που σας ρώτησε ο Μητροπολίτης Ονούφριος στο μοναστήρι του Κρνίβτσι "Κρατάτε την Ορθόδοξη Πίστη καθαρή κι αμόλυντη?" Αλλά, η Εξοχότητά σας δεν αφήνει τους άλλους ναακολουθήσουν το δρόμο του Χριστού και να σωθούν.

Φύγετε από τον τρελό δρόμο του Οικουμενισμού! Απορρίψτε την αιρετική Σύνοδο της Κρήτης.

Μετανοείστε.

Αγκαλιάστε περισσότερο τον Ρουμανικό λαό που έχει υποστεί τόσα πολλά και έχει περάσει τόσες δύσκολα χρόνια στην πορεία της ιστορίας της.

Αγαπημένε μου Ορθόδοξε λαέ, αδέρφια κι αδερφές μου εν Κυρίω διατηρήστε την καθαρότητα της Ορθοδοξίας. Ξέρω καλά πως ο Θεός δε θα σας εγκαταλείψει ποτέ!

Εγώ ο ίδιος που είμαι αμαρτωλός κι ανάξιος και θέλω να παραμείνω μαζί σας σ΄αυτή την ώρα της δοκιμασίας. Και υποφέρω μαζί σας και συμπάσχω και κλαίω και προσεύχομαι για όλους. Γιατί ακόμα κι αν έχουμε αποξενωθεί υποφέρουμε γι΄αυτό-για το ότι δεν έχουμε ο ένας τον άλλο-και, αν και αυτό ήταν πολύ σκληρό, όμως αυτό που μας ενώνει και μας δίνει δύναμη είναι η Ιερή Αλήθεια, γιατί όλοι είμαστε στην ίδια Πίστη, έχουμε το ίδιο αίμα και ανήκουμε στο ίδιο έθνος. Θέλω λοιπόν να βοηθήσω όλους αυτούς που διώκονται εξαιτίας του Αγίου Πνεύματος και της Αλήθειας, οπότε σας παρακαλώ, κρατήστε την Ορθή Πίστη ακόμα κι αν το πληρώσετε με την ζωή σας.

Σ' αυτές τις εποχές, τις τόσο δύσκολες για τους πιστούς, ας θυμηθούμε τα λόγια του Κυρίου και Σωτήρα μας¨" Και έσεσθε μισούμενοι υπό πάντων δια το όνομά μου, ο δε υπομείνας εις τέλος, ούτος σωθήσεται."

Εξοχώτατε, σας γράφω αυτά τα λόγια με πόνο ψυχής, για να σας ενημερώσω ότι οι άνθρωποι εδώ υποφέρουν με αυτά που πιστεύουν οι άνθρωποι εκεί.

Σας παρακαλώ, ας παύσουν οι διωγμοί απέναντι σ΄αυτούς που αγαπούν την Εκκλησία τους, την Αλήθεια και την Μόνη Πίστη που Σώζει, την Ορθόδοξη Πίστη.

Κι όσο για σας που πήρατε μέρος στην ψευτοσύνοδο της Κρήτης, έχετε ακόμα την ευκαιρία να επιστρέψετε από τον Οικουμενιστικό λάθος δρόμο, με την μετάνοια στον Θεό, για να μπορούμε να βαδίζουμε όλοι μαζί προς την Ουράνια Βασιλεία.

Και αν αποκαλείτε αυτούς τους πιστούς "φανατικούς", ¨σχισματικούς", "αντάρτες", πως αποκαλείτε τότε τις 4 Αυτοκέφαλες Εκκλησίες που δεν πήραν μέρος σ΄αυτή τη Σύνοδο αλλά και τους 53 Επισκόπους που ήταν παρόντες στην Σύνοδο, οι οποίοι δεν υπέγραψαν και διαφώνησαν με τις αποφάσεις της Συνόδου?

Γιατί έχετε τόσο ζήλο και ευλάβεια να κυνηγήσετε αυτούς που εναντιώθηκαν?

Σταματήστε επιτέλους! Γιατί αν δεν το κάνετε από μόνοι σας, ο Θεός ο ίδιος θα το κάνει.

Επιστρέψτε στην Αγία Τράπεζα και Θυσιάστε στην καθαρή Ορθοδοξία, όπως μας την παρέδωσε ο ίδιος ο Κύριος μας, ο Ιησούς Χριστός.

Σας ζητάμε συγνώμη αν αμαρτήσαμε ενώπιον σας.

Και, τέλος, για χάρη του Χριστιανού Ορθόδοξου Ρουμανικού λαού μας, προσευχηθείτε στον Καλό Θεό και την Δοξασμένη Αγία Τριάδα, τον Πατέρα, τον Υιό και το Άγιο Πνεύμα καθώς και στην Υπεραγία Θεοτόκο και στις ουράνιες δυνάμεις και σ όλους τους αγίους να σας δώσουν την δύναμη να παραμείνετε σταθεροί κι ακλόνητοι στην Αγία Ορθόδοξη Πίστη μας και να ομολογείτε την Αλήθεια έως τέλους. Μακάρι με την χάρη κι ευλογία του Ουρανού να έχετε την δύναμη να συνεχίσετε στο σωστό μονοπάτι. Αμήν.

Με αγάπη Χριστού και πολύ πόνο στην καρδιά

Ο αμαρτωλός Λογγίνος, Επίσκοπος Μπεντσένσκι.

http://synaksiorthodoxon.blogspot.gr/

ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΜΕΤΑΛΗΨΗ ΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΚΑΙ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΜΕΤΑΛΗΨΗ ΑΙΡΕΤΙΚΗΣ, ΣΧΙΣΜΑΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΣΥΝΑΓΩΓΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ

Οι ορθόδοξοι χριστιανοί όταν κοινωνούν το Πανάγιο Σώμα και Αίμα του Θεού και Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού, πρέπει να το λαμβάνουν από Ορθόδοξο Ιερέα ή Επίσκοπο. Προσοχή εδώ. Να μην κοινωνούν οι ορθόδοξοι χριστιανοί από τους αιρετικούς και σχισματικούς οικουμενιστές επισκόπους και ιερείς και να μην κοινωνούν τα άχραντα μυστήρια και από τους ιερείς και επισκόπους που….. μνημονεύουν και συγκοινωνούν με τους πρωτοστάτες αιρετικούς και σχισματικούς οικουμενιστές. 

Δεν πρέπει να κάνουν οι ορθόδοξοι χριστιανοί ορθόδοξη μετάληψη αιρετικής και σχισματικής οικουμενιστικής κοινωνίας, αλλά ορθόδοξη μετάληψη ορθόδοξης κοινωνίας. 

Οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί πρέπει να σταματήσουν να λαμβάνουν τα μυστήρια της Εκκλησίας και από τους επισκόπους και ιερείς όλων των συνοδικών παρατάξεων της παρασυναγωγής και από τους ιερείς και επισκόπους που μνημονεύουν και συγκοινωνούν με τους πρωτοστάτες της παρασυναγωγής όλων των παρατάξεων. 

Να μην κάνουν ορθόδοξη μετάληψη παρασυνάγωγης κοινωνίας, αλλά ορθόδοξη μετάληψη ορθόδοξης κοινωνίας από Ιερείς και Επισκόπους με Αποστολική Διαδοχή, σύμφωνα την κανονικότητα και το Δίκαιο της Ορθοδόξου Ανατολικής Εκκλησίας. 

Τα Άγια μυστήρια οι ορθόδοξοι πρέπει να τα λαμβάνουμε από ορθόδοξους και όχι από αιρετικούς, σχισματικούς και παρασυναγώγους, για να μην καταδικαστούμε μαζί τους. 

Τα μυστήρια των αιρετικών, σχισματικών και παρασυνάγωγων είναι έγκυρα εάν δεν έχουν καταδικαστεί, αρκεί να έχουν κανονικές χειροτονίες με Αποστολική Διαδοχή. 

Εάν καταδικαστούν από Αγία και όχι ληστρική Ορθόδοξη Σύνοδο, τότε τα μυστήρια τους είναι άκυρα. 

Η εκκλησιαστική κοινωνία με τους αιρετικούς, σχισματικούς και παρασυναγώγους είναι πορεία προς την κόλαση και χωρίς να έχουν καταδικαστεί, για όλους αυτούς που γνωρίζουν. 

Ο κολάσιμος μολυσμός μεταδίδεται από την εκκλησιαστική κοινωνία με τους αιρετικούς, σχισματικούς και παρασυναγώγους και όχι από την εγκυρότητα των μυστηρίων. 

Γι' αυτό πρέπει να λαμβάνουμε τα μυστήρια του Θεού από ορθόδοξους και όχι από κακόδοξους, για να μην καταδικαστούμε μαζί τους. 

http://synaksiorthodoxon.blogspot.gr/

Κόλαση, για όσους έχουν μυστηριακὴ κοινωνία με αιρετικούς!

Κάποιος γέροντας κατοικοῦσε στὴν λαύρα τοῦ Καλαμῶνα, ποὺ εἶναι κοντὰ στὸν ἅγιο Ἰορδάνη, στὸ ὄνομα Κυριακός.

Ἦταν δὲ μεγάλος ὁ γέροντας κατὰ Θεόν.

Αὐτὸν ἐπισκέφτηκε κάποιος ἀδελφὸς ξένος, ἀπὸ τὴ χώρα τοῦ Δάρας, στὸ ὄνομα Θεοφάνης, γιὰ νὰ ρωτήσει τὸ γέροντα γιὰ λογισμὸ πορνείας. Καὶ τότε ὁ γέροντας ἄρχισε νὰ τὸν ἐνισχύει μὲ λόγους περὶ σωφροσύνης καὶ ἁγνότητας.

Ὁ ἀδελφὸς τότε, ἐπειδὴ ὠφελήθηκε πολύ, λέει στὸ γέροντα: «Κύριε ἀββᾶ, ἐγὼ στὴ χώρα μου ἔχω μυστηριακὴ κοινωνία μὲ τοὺς Νεστοριανοὺς καὶ γι’ αὐτὸ δὲν μπορῶ, ἀλλιῶς θὰ ἔμενα μαζί σου».

Μόλις λοιπὸν ἄκουσε ὁ γέροντας τὸ ὄνομα τοῦ Νεστορίου, ἐπειδὴ λυπήθηκε γιὰ τὴν πλάνη τοῦ ἀδελφοῦ, τὸν νουθετοῦσε καὶ τὸν παρακαλοῦσε νὰ ἀπομακρυνθεῖ ἀπὸ τούτη τὴ βλαβερὴ αἵρεση καὶ νὰ προσέλθει στὴν ἁγία καθολικὴ καὶ ἀποστολικὴ Ἐκκλησία.

Τοῦ ἔλεγε δὲ ὅτι δὲν ὑπάρχει ἄλλη σωτηρία, παρὰ τὸ νὰ ὀρθοφρονεῖ κανεὶς καὶ νὰ πιστεύει ὅτι εἶναι πράγματι Θεοτόκος ἡ ἁγία Παρθένος Μαρία.

Ὁ ἀδελφὸς τότε λέει στὸ γέροντα: «Ἀναμφισβήτητα, κύριε ἀββᾶ, ὅλες οἱ αἱρέσεις τὸ ἴδιο λένε, ὅτι, ἂν δὲν ἔρθεις σὲ μυστηριακὴ κοινωνία μέ μας, δὲν σώζεσαι.

Τί νὰ κάνω δὲν ξέρω ὁ ταπεινός. Παρακάλεσε λοιπὸν τὸν Κύριο νὰ μὲ πληροφορήσει ἔμπρακτα ποιὰ εἶναι ἡ ἀληθινὴ πίστη». 

Ὁ γέροντας δέχθηκε μετὰ χαρᾶς τὴν πρόταση τοῦ ἀδελφοῦ καὶ τοῦ λέει: «Μεῖνε στὸ κελί μου καὶ ἐλπίζω στὸ Θεὸ ὅτι… σου ἀποκαλύπτει ἡ ἀγαθότητά Του τὴν ἀλήθεια».

Ἄφησε τὸν ἀδελφὸ στὸ σπήλαιό του καὶ βγῆκε στὴ Νεκρὰ Θάλασσα προσευχόμενος γιὰ τὸν ἀδελφό. Καὶ πράγματι, τὸ ἀπόγευμα τῆς δεύτερης μέρας, βλέπει ὁ ἀδελφὸς νὰ τοῦ παρουσιάζεται κάποιος φοβερὸς στὴν ὄψη καὶ νὰ τοῦ λέει: «Ἔλα καὶ δὲς τὴν ἀλήθεια». 

Καὶ τὸν παίρνει καὶ τὸν φέρνει σ’ ἕναν τόπο σκοτεινὸ καὶ βρωμερὸ ὅλο φωτιὰ καὶ τοῦ δείχνει μέσα σ’ αὐτὴν τὴ φωτιὰ τὸ Νεστόριο καὶ τὸ Θεόδωρο, τὸν Εὐτυχῆ καὶ τὸν Ἀπολινάριο, τὸν Εὐάγριο καὶ τὸ Δίδυμο, τὸ Διόσκορο καὶ τὸ Σεβῆρο, τὸν Ἄρειο καὶ τὸν Ὠριγένη καὶ μερικοὺς ἄλλους. 

Καὶ τοῦ λέει αὐτὸς ποὺ τοῦ ἐμφανίστηκε: «Αὐτὸς ὁ τόπος ἔχει ἑτοιμαστεῖ γιὰ τοὺς αἱρετικοὺς καὶ γιὰ ὅσους μιλοῦν βλάσφημα γιὰ τὴν ἁγία Θεοτόκο καὶ γιὰ ὅσους ἀκολουθοῦν τὰ δόγματά τους. Ἂν λοιπὸν σ’ ἀρέσει ὁ τόπος, ἐπίμενε στὸ δόγμα σου. 

Ἂν ὅμως δὲν θέλεις νὰ δοκιμάσεις αὐτὴν τὴν κόλαση, προσελθε στὴν ἁγία Καθολικὴ Ἐκκλησία, στὴν ὁποία καὶ ὁ γέροντας ἀνήκει καὶ διδάσκει.

Γιατί σὲ βεβαιώνω ὅτι, ἂν ὅλες τὶς ἀρετὲς κάνει ὁ ἄνθρωπος καὶ δὲν πιστεύει ὀρθά, ἔρχεται στὸν τόπο τοῦτο. 

Καὶ μ’ αὐτὸν τὸν λόγο συνῆλθε ὁ ἀδελφός. Κι ὅταν ἐπέστρεψε ὁ γέροντας, τοῦ διηγήθηκε ὅλα τα συμβάντα, καθὼς τὰ εἶχε δεῖ. 

Κι ἦρθε σὲ μυστηριακὴ κοινωνία μὲ τὴν ἁγία καθολικὴ καὶ ἀποστολικὴ Ἐκκλησία. Ἔμεινε λοιπὸν μαζί του κάμποσα χρόνια καὶ κοιμήθηκε εἰρηνικά.

https://paterikiparadosi.blogspot.gr

Ποιοί επιτρέπουν να διοχετεύεται στο σώμα της Εκκλησίας το θανατηφόρο δηλητήριο των Οικουμενιστών;

«Η κα­κο­δο­ξί­α ἢ αἵ­ρε­ση εἶ­ναι μιὰ χρι­στι­α­νι­κὴ δι­δα­σκα­λί­α ποὺ ἀ­να­κα­τεύ­ει τὴν πί­στη τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας μὲλά­θη καὶ ψέ­μα­τα. Ἡ αἵ­ρε­ση προ­σπα­θεῖ νὰ δι­α­τυ­πώ­σει γλωσ­σι­κὰ τὴ δι­δα­σκα­λί­α τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας, ἀλ­λὰ ἡ προ­σπά­θειά της εἶ­ναι ἀ­πο­τυ­χη­μέ­νη. Ὡς πρὸς τὸπε­ρι­ε­χό­με­νό της ἡ αἵ­ρε­ση δὲν λέ­ει πο­τὲ μό­νο τὴν Ἀ­λή­θεια, ἀλ­λὰ καὶ πο­τὲ δὲν λέ­ει μό­νο ψέ­μα­τα. Στὴν αἱ­ρε­τι­κὴ δι­δα­σκα­λί­α ἡ Ἀ­λή­θεια καὶ τὸ ψέ­μα ἀ­να­κα­τεύ­ον­ται μὲ τρό­πο ποὺ κα­θι­στὰ δύ­σκο­λη τὴ δι­ά­κρι­σή τους. Ἔ­τσι οἱ πι­στοὶ κιν­δυ­νεύ­ουν νὰ πλα­νη­θοῦν, ἀ­πο­δε­χό­με­νοι τὸ λά­θοςκαὶ τὸ ψέ­μα τῆς αἵ­ρε­σης ὡς Ἀ­λή­θεια. Θὰ μπο­ρού­σα­με νὰ πα­ρο­μοι­ά­σου­με τὴ δι­δα­σκα­λί­α τῆς αἵ­ρε­σης μὲ ἕ­να πο­τή­ρι γά­λα μέ­σα στὸ ὁ­ποῖ­ο κά­ποι­ος ἔ­ρι­ξε λί­γες στα­γό­νες θα­να­τη­φό­ρο δη­λη­τή­ριο. Τὸ πε­ρι­ε­χό­με­νο αὐ­τοῦ τοῦ πο­τη­ριοῦ μοιά­ζει πο­λὺ μὲ ἕ­να πο­τή­ρι κα­θα­ρὸ γά­λα καὶ εἶ­ναι εὔ­κο­λο ὁ κα­θέ­νας νὰ ξε­γε­λα­στεῖ καὶ νὰ τὸ πι­εῖ. Ἡ ἐ­πι­λο­γή ὅ­μως αὐ­τὴ ἔ­χει σο­βα­ρό­τα­τες συ­νέ­πει­ες, ἀ­φοῦ συ­νε­πά­γε­ται τὸ θά­να­το τοῦ ἀν­θρώ­που. Κα­τὰ ἀν­τί­στρο­φη ἔν­νοι­α, ἡ ὀρ­θό­δο­ξη δι­δα­σκα­λί­α μοιά­ζει μὲ ἕ­να πο­τή­ρι κα­θα­ρὸ γά­λα ποὺ δὲν ἐ­πι­φέ­ρει βλά­βη στὸν ἀν­θρώ­πι­νο ὀρ­γα­νι­σμό, ἀλ­λά ἀν­τί­θε­τα τοῦ προ­σφέ­ρει πο­λύ­τι­μα θρε­πτι­κὰ στοι­χεῖ­α ἀ­πα­ραί­τη­τα γιὰ τὴ συν­τή­ρη­ση τῆς ζω­ῆς».

(Μιχαὴλ Κ. Μπερκουτάκη, Περί Θεολογίας. Έκθεσις συνοπτική των αρχών της Ορθοδόξου Θεολογίας εις κεφάλαια ΙΒ').

Σημειώσεις: 1) Ἄραγε σήμερα, ἡ οἰκουμενιστικὴ «αἵ­ρε­ση προ­σπα­θεῖ νὰ δι­α­τυ­πώ­σει γλωσ­σι­κὰ τὴ δι­δα­σκα­λί­α τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας»καὶ«ἀ­πο­τυ­χχάνει» στὴν προσπάθειά της νὰ βρεῖ τὴν ἀλήθεια, ἢ οἱ Οἰκουμενιστὲς ἀνήκουν σὲ ἐκείνους τοὺς αἱρετικοὺς ποὺ γνωρίζουν τὴν ἀλήθεια ἀλλὰ τὴν διαστρέφουν συνειδητά, ποὺ κακοδοξοῦν σκόπιμα, ὑπηρετώντας ξένα κέντρα αἱρετικῶν, μασώνων καὶ σατανιστῶν;

2) Ποιοί εἶναι σήμερα ἐκεῖνοι πού, ἐνῶ ἐξακρίβωσαν ὅτι ὑπάρχει θα­να­τη­φό­ρο δη­λη­τή­ριο, ἐπιτρέπουν στοὺς ἐν συγχύσει εὑρισκομένους πιστούς, νὰ πίνουν τὸ ποτήρι τὸ γάλα μὲ τὸ θα­να­τη­φό­ρο δη­λη­τή­ριο; 

Οἱ αἱρετικοὶ Οἰκουμενιστὲς ἢ οἱ ἐπι-κοινωνοῦντες μὲ τὴν αἵρεση ἀντι-Οἰκουμενιστές;

https://paterikiparadosi.blogspot.gr

"ΟΙ ΣΗΜΕΡΙΝΟΙ ΠΑΤΕΡΕΣ ΤΗΣ ΚΑΛΟΠΕΡΑΣΗΣ"

ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ

Διαμαντια αθραυστα ειναι οι πραγματικοι Χριστιανοι. ΘΑ ΕΡΘΗ ΔΙΩΓΜΟΣ ΚΑΙ ΘΑ ΞΕΚΑΘΑΡΙΣΟΥΝ ΟΙ ΠΙΣΤΟΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΨΕΥΤΟΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ

ΘΑ ΕΡΘΗ ΔΙΩΓΜΟΣ OΠΩΣ ΣΤΗ ΡΩΣΙΑ ΚΑΙ ΘΑ ΞΕΚΑΘΑΡΙΣΟΥΝ ΟΙ ΠΙΣΤΟΙ

«Έν πάσι τοις διωγμοίς υμών» (Β´ Θεσ. 1,4)

Aπο το βιβλίο τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

«ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΣΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ», 

ἐκδοση Γ ἐπηυξημένη, 2015, σελ. 14-15

Κύριο γνώρισμα των χριστιανών ο διωγμός.

Εκεί πάμε. Θα επανέλθουμε στους αποστολικούς χρόνους. Αυτό θα γίνει ή μέσα από την Εκκλησία ή απ’ έξω με εξωτερικό διωγμό. Όπως στη Ρωσία ήταν εκατομμύρια ψευτοχριστιανοί. Μετά ήρθε το μεγάλο κόσκινο και κοσκινίστηκαν οι Χριστιανοί. Τώρα υπάρχουν λίγοι, αλλά πραγματικοί Χριστιανοί. Ζήτημα μέσα στη Μόσχα, που είναι 8 εκατομμύρια, να υπάρχουν 100-200 Χριστιανοί. Αλλά αυτοί έχουν μέσα τους δύναμη. 

Ο βίος τους, το παράδειγμα τους, η αυτοθυσία τους το δείχνει. Εδώ εμείς είμαστε όλοι χριστιανοί του γλυκού νερού. Αν πιστεύαμε στο Θεό θα είχαμε εγκαταλείψει κάθε άλλη κοσμική ασχολία. Τι να τα κάνεις τα άλλα, το Ευαγγέλιο ποιος εφαρμόζει.

Στη Θεσσαλονίκη όμως τότε ήταν πραγματικοί χριστιανοί. Και απόδειξις ότι δεν λυγίζανε στους διωγμούς. Εκείνα τα φτωχαδάκια πάλευαν με όλες τις αρχές και τις εξουσίες, που ήταν εχθρικές. Αυτοί οι λίγοι Χριστιανοί εθεωρούντο αμελητέοι, δεν τους υπολόγιζαν και όμως αυτοί ήρθαν σε ρήξη με όλους τους ισχυρούς της Θεσσαλονίκης και υπέστησαν πολλούς διωγμούς.

Αλλά και πάντοτε τα φτωχαδάκια διώκονται και μένουν κοντά στο Χριστό. Οι άλλοι που έχουν αξιώματα, ως επί το πλείστον πολεμούν το Χριστό.

Θα γίνει διωγμός. Θα τα δείτε εσείς που θα ζήσετε, εγώ γέρος άνθρωπος είμαι. Θα γίνει διωγμός και θα δείτε όλους τους δασκαλάκους να προσκυνάνε το κόκκινο θηρίο. Τριάντα χιλιάδες είναι όλοι οι δάσκαλοι, ζήτημα να μείνουν εκατό που να πουν, προτιμούμε να γίνουμε λούστροι στην πλατεία της πόλης, παρά να κηρύττουμε αθεΐα. Όλοι οι άλλοι, με όση ευκολία χειροκροτούσαν τον Παπαδόπουλο, με όση ευκολία χειροκροτούσαν τον Καραμανλή, με την ίδια ευκολία θα χειροκροτούνε και τον αντίχριστο. Θα τα δείτε αυτά. Συμφέρον και μόνο συμφέρον είναι σήμερα οι άνθρωποι και τίποτα περισσότερο. 

Τέτοιοι είναι και οι δάσκαλοι και οι καθηγητές και οι αξιωματικοί, γιατί όχι και οι παπάδες και οι δεσποτάδες, δεν κάνω καμία διάκριση.

Δεν ήρθε ακόμη η ώρα του αντίχριστου όταν θα έρθει, θα το δούμε. Μιλάει παρακάτω ο απόστολος για την ώρα του αντίχριστου.

Διαμάντια άθραυστα είναι οι πραγματικοί Χριστιανοί. Στην Αμερική κόπιασαν πάρα πολύ για να κόψουν ένα διαμάντι να το χωρίσουν στα δύο. Δεν σπάει εύκολα το διαμάντι. Σπάει το σφυρί που το κτυπά αλλά το διαμάντι δεν σπάει. Έτσι είναι και ο αληθινός Χριστιανός. «Έν πάσι τοις διωγμοίς». Όχι ν’ αντέξουμε σε έναν μόνο διωγμό ή σε δύο αλλά σε όλους τους διωγμούς.

Υπέφεραν οι Χριστιανοί της Θεσσαλονίκης ήταν πραγματικοί ήρωες. Μακάρι να επανέλθουμε σ’ αυτούς τους Χριστιανούς. Να έχουμε λίγους Χριστιανούς, αλλά ζωντανούς. Γιατί να ασχολούμεθα με όλους; Δεν πάει ν’ ανάβει αυτός φωτιές και να αγαπά την πυρολατρία; Δεν πάει να’ νε μασόνος και ροταριανός; Δεν θ’ ασχολούμεθα μ’ αυτούς. Τώρα ασχολούμεθα αναγκαστικώς με όλους.

Εάν υποθέσουμε, ότι ξεκαθαρίζουν τα πράγματα και μένουν εδώ στην πόλη 200 με 300 Χριστιανοί, οι οποίοι θα πουν « Θέλουμε να ζήσουμε χριστιανικά», δεν υπάρχει μεγαλύτερη χαρά. Οι άλλοι ότι θέλουν ας κάνουν. Και χαύρα και τζαμί να κτίσουν, δεν θα έχουμε καμία ευθύνη. Δε βλέπεις τις γιορτές που τις περνά ο πρωθυπουργός της χώρας αλλά και οι άλλοι; Στα ρεβεγιόν, όχι στην Εκκλησία!…

Λίγοι, λοιπόν ήταν οι Χριστιανοί της Θεσσαλονίκης, αλλά ζωντανοί. Έχει αξία όχι το πόσον αλλά το ποιόν. Πότε θ’ αποκτήσει η Εκκλησία μας τέτοιους ζωντανούς Χριστιανούς; 

Έτσι ήταν οι πρώτοι Χριστιανοί. Υπέφεραν από διωγμούς αλλά δεν λύγιζαν. Γι’ αυτό τους επαινεί ο απόστολος Παύλος.

http://www.augoustinos-kantiotis.gr

«Ο 15 κανόνας της Α-Β Συνόδου»

Έχει γραφτεί, ότι στην 1η και 2η εντολή κρέμεται όλος ο νόμος (Ματθ. 22, 37-40), ενώ στον 15ο κανόνα της Α-Β Συνόδου κρέμεται η προστασία της Ορθόδοξης Εκκλησίας από τους Αιρετικούς. Οι προηγούμενοι αιώνες παρουσιάζουν πολυάριθμα αποδεικτικά παραδείγματα της αλήθειας αυτής. 

Όποιος επιχειρήσει να μιλήσει για την Εκκλησία είναι υποχρεωμένος, νομοτελειακά, να κάνει αναφορά και για την πάλη της ενάντια στην πολυδιάστατη πλάνη-αίρεση. Επειδή το θέμα «αίρεση», ως διαστρέβλωση της Ευαγγελικής αλήθειας, δεν είναι αυτόνομο και δεν ξεχωρίζεται από την μετα-πατερικότητα πολλών σημερινών Πατριαρχών και Επισκόπων, γι’ αυτό και δεν συζητήθηκε στην λεγόμενη «Αγία Σύνοδο της Κρήτης».

Πως φθάσαμε στο ακόμη ανεκτό από τους πολλούς Ορθοδόξους στάδιο της συνοδικής κατοχυρώσεως της αίρεσης του οικουμενισμού, που θα λειτουργήσει μελλοντικά ως «ξώβεργα» για τους καλοπροαίρετους;

Στο ερώτημα απαντούν αγιοπνευματικά η αγία Γραφή, οι Πατέρες της Εκκλησίας, οι άγιες Σύνοδοι της Ορθοδοξίας και οι αιώνες της γενικής Ορθόδοξης ευρωστίας. Δυστυχώς, αρνητικά-αιρετικά, απαντούν πολλοί σύγχρονοι Πατριάρχες και Επίσκοποι, που κινούνται σ’ ένα πεδίο συλλογικής υποκειμενικότητας.

Η Δ΄ Οικουμενική σύνοδος παραγγέλει: «Ει τις τω ιδίω λογισμώ – ως γενομίζοι εξακολουθών, άλλο τι φρονεί, παρ’ ο παρά των προηγησαμένων παρειλήφαμεν, έστω της Εκκλησίας αλλότριος». Σύμφωνα με τη θεμελιακή αυτή αρχή της Δ΄ Οικουμενικής Συνόδου, που δεν την έλαβε υπ’ όψιν η «Σύνοδος της Κρήτης», αβίαστα βγαίνει το συμπέρασμα, ότι όσοι δέχονται τη «σύνοδο της Κρήτης» είναι της Εκκλησίας αλλότριοι, ξένοι δηλ. προς την αλήθεια της Ορθοδοξίας, διότι αλλοίωσαν τη δογματική ακεραιότητα της Εκκλησίας.Ο 15ος κανόνας της ΑΒ Συνόδου προβλέπει (υποχρεωτικά) τη διακοπή της μνημονεύσεως ενός Πατριάρχη-Επισκόπου, όταν αυτός είναι αιρετικός και καινοτόμος. Να υπογραμμίσουμε, ότι η μνημόνευση του επισκόπου στις ακολουθίες της Εκκλησίας προϋποθέτει-βεβαιώνει την ταυτότητα πίστεως Επισκόπου, ιερέα και πληρώματος. Η μνημόνευση του επισκόπου αξιώνει και τη σταθερότητα του Επισκόπου στην Ορθόδοξη πίστη, στην υγιαίνουσα διδασκαλία. Η θεολογία και η Εκκλησιαστική ιστορία διδάσκουν, με πολλά παραδείγματα την αλήθεια αυτή, για να μην αποσαθρωθεί σχισματικά η Εκκλησία του Χριστού.

Όταν όμως ο Επίσκοπος πιστεύει σε αιρετικές θεωρίες, που αντανακλώνται στον εκκλησιαστικό βίο τότε, αναμφίβολα, υπάρχει μοχλός αποδιοργάνωσης της Ορθόδοξης πνευματικής ζωής του ποιμνίου. Τότε τα αιρετικά πιστεύω του επισκόπου είναι εχθρικά-αλλοιωτικά της Ορθόδοξης αλήθειας. Γι’ αυτό και η Σύνοδος (Πρωτοδευτέρα) ως πνευματική μητέρα και προνοητικά φερόμενη, διατύπωσε και τον σχετικό 15ο κανόνα της.

Ο Κανών αυτός εμπεριέχει υψηλή εκκλησιολογική-θεολογική σκέψη, δυναμική εκκλησιαστικής ενότητας, διασφάλιση της εγκυρότητας των μυστηρίων της Εκκλησίας, σταθερό προσανατολισμό αποτροπής των αιρέσεων και στρατηγική για ένα σκληρό και πολλές φορές αιματηρό αγώνα.

Η αλήθεια και η παραδοχή του κανόνα θεμελιώνεται-κρατύνεται από την ίδια την κτιστή φύση: «Τις δε κοινωνία φωτί προς σκότος;» (Β Κορ. 6,14). Επίσης υποστηρίζεται από τη θεολογία της Αγίας Γραφής, από την Εκκλησιαστική Ιστορία και πρακτική, από τις μαρτυρίες των αγίων, παλαιών και συγχρόνων, και από απόφαση Οικουμενικής υποστάσεως συνόδου.

Για την προστασία της διαχρονικής παγκόσμιας δογματικής ενότητας της Ορθοδοξίας να θυμηθούμε: Την επιστολή των Αγιορειτών Πατέρων προς τον αυτοκράτορα Μιχαήλ Παλαιολόγο, τον Αγ. Γρηγόριο τον Παλαμά, τον Άγιο Γρηγόριο το Θεολόγο έναντι του Αρειανισμού και πλήθος άλλων Ορθοδόξων, που χρησιμοποίησαν στην πράξη τον κανόνα αυτό, χωρίς ακόμη να έχει διατυπωθεί συνοδικά. Στο κοντινό παρελθόν (δεκαετία του 70) οι επίσκοποι Φλωρίνης Αυγουστίνος, Ελευθερουπόλεως Αμβρόσιος και Παραμυθίας Παύλος καθώς και οι περισσότερες Μονές του Αγίου Όρους, είχαν διακόψει το μνημόσυνο του Οικουμενιστή Πατριάρχη Αθηναγόρα. Για δυο-τρία χρόνια, στη διάρκεια δηλ. εφαρμογής του κανόνα, ήταν όλοι αυτοί εκτός Εκκλησίας και τα Μυστήρια τους άκυρα; Όχι βέβαια. Ούτε η Εκκλησία της Ελλάδος, ούτε το Οικουμενικό Πατριαρχείο διατύπωσαν την Εκκλησιολογική αυτή κατηγορία.

Το πρόβλημα τότε ήταν δύσκολο αλλά όχι άλυτο.

Έπρεπε η σύνολη Εκκλησία, μέσα από την μακραίωνη συνοδική κληροδότηση, να καθαιρέσει τον Πατριάρχη Αθηναγόρα ή, το καλύτερο, να τον οδηγήσει σε Ορθόδοξη επαναφορά, σε μετάνοια. Αυτό είναι και το βαθύτερο νόημα του 15ουκανόνα, η σύντομη επαναφορά στην κανονική εκκλησιαστική τάξη και όχι η δημιουργία σχίσματος ή μιας «νέας εκκλησίας».

Η ολιγωρία της Εκκλησιαστικής Ιεραρχίας δημιουργεί τα προβλήματα και όχι οι υγιείς αντιδράσεις της συνειδήσεως των πιστών.

Όταν η θεσμική Ορθοδοξία παρεκκλίνει από το πρότυπο της πατερικής συνοδικής διαχείρισης-αντιμετώπισης αιρετικών επισκόπων ή Πατριαρχών, τότε η διακοπή μνημοσύνου προβάλλεται από την μετα-πατερική λογική ως «αταξία» μέσα στη Νέα Τάξη του Οικουμενισμού.

Ο 15ος κανόνας της ΑΒ συνόδου δίδει έπαινο στους αγιορείτες πατέρες, που έχουν διακόψει, σήμερα, το μνημόσυνο του Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίου. Βρίσκονται μέσα στο στέρεο και βέβαιο έδαφος της διαχρονικής Ορθόδοξης εκκλησίας. Για εκείνους που τους συκοφαντούν, ισχύουν τα λόγια του Μ. Βασιλείου: «Την ασέβειαν αυτών στενάξω ή την αμάθειανβδελύξομαι;» (P.G.31, 476Β)

ΝΙΚΟΣ Ε. ΣΑΚΑΛΑΚΗΣ

ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΣ

http://synaksiorthodoxon.blogspot.gr

Μπούκωσαν τους ηγέτες των "ορθόδοξων" Οικουμενιστών με ανθρώπινη δόξα και τους κλέβουν την ψυχή! Κι όμως οι αντι-Οικουμενιστές εκεί, συνεχίζουν να κοινωνούν μαζί τους! Όντως, η "νέα Ἐκκλησία" είναι εδώ!

Άνευ των Παπικών ου δύναται ποιείν ουδέν!

– Ο κρυμμένος φονταμενταλισμός

Ορθόδοξος Τύπος

Δυστυχώς το Πατριαρχείον Κωνσταντινουπόλεως φαίνεται ότι νομίζει ότι δεν διαθέτει ιδίαν δύναμιν και εξουσίαν και είναι αναγκασμένον συνεχώς να στηρίζεται από τους Παπικούς δια ο,τιδήποτε επιθυμεί να πράξη. Ακόμη και εις την θρονικήν εορτήν έπρεπε να παρίσταται αντιπροσωπία, δια να δοθή ολίγον κύρος.

Πληροφορίαι του "Ορθόδοξου Τύπου" αναφέρουν ότι ο Πατριάρχης επεθύμει σφοδρώς να είναι παρών ο Πάπας και η απουσία του τον δυσηρέστησεν, αλλά δεν εκοινοποίησεν αυτήν ευρύτερα. Ως επληροφορήθημεν από ανακοινωθέν του Πατριαρχείου της 1ης Δεκεμβρίου 2016:

«Την μεσηβρίαν της Τρίτης, 29ης Νοεμβρίου, αφίχθη εκ Ρώμης η επίσημος Αντιπροσωπία της Α. Αγιότητος του Πάπα Φραγκίσκουαποτελουμένη εκ των Σεβ. Καρδιναλίου κ. Kurt Koch, Προέδρου του Ποντιφηκού Συμβουλίου δια την προώθησιν της ενότητος των Χριστιανών, Θεοφιλ. Επισκόπου κ. Brian Farrell, Γραμματέως του Συμβουλίου, και Οσιολ. κ. Andrea Palmieri, Υπογραμματέως αυτού, τη συμμετοχή και του εν Αγκύρα Νουντσίου του Βατικανού Σεβ. Αρχιεπισκόπου κ. Brian Russell, ίνα παραστή κατά την Θρονικήν Εορτήν της Αγίας του Χριστού Μ. Εκκλησίας. Την Αντιπροσωπίαν υπεδέχθησαν εκ μέρους της Α. Θ. Παναγιότητος του Πατριάρχου εν τη αιθούση των επισήμων του Αεροδρομίου, οι Πανιερ. Αρχιεπίσκοπος Τελμησσού κ. Ιώβ και Παν­οσιολ. Υπογραμματεύς της Αγίας και Ιεράς Συνόδου Διάκονος κ. Ιωακείμ».

Την επαύριον της εορτής ο Πατριάρχης ανεχώρησε δια το Λέτσε της Ιταλίας προκειμένου να λάβη από το Πανεπιστήμιον ένα ασήμαντον τίτλον αναφορικώς ως προς την θέσιν του. Η διατήρησις του ονόματος του Πατριάρχου εις την διεθνή εκκλησιαστικήν επικαιρότητα καθίσταται εφικτή μόνον, εάν συμμετέχη εις εκδηλώσεις των Παπικών. Δια τούτο προσ­τρέχει οπουδήποτε τον προσ­καλούν και βεβαίως συμπροσ­εύχεται.

Ως κατέστη γνωστόν από το ιστολόγιον «Φως Φαναρίου» της 2ας Δεκεμβρίου 2016: «Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος πραγματοποιεί από Πέμπτη 1 Δεκεμβρίου το απόγευμα, τετραήμερη επίσκεψη στην περιοχή του Σαλέντο της Ιταλίας. Η Πατριαρχική επίσκεψη ξεκίνησε από την πόλη Λέτσε, όπου ο Πατριάρχης παρέστη και μίλησε σε οικουμενική προσευχή στον καθεδρικό ναό της πόλης, παρουσία του Ρωμαιοκαθολικού Αρχιεπισκόπου της πόλης και πλήθους λαού. “Σας ευχαριστώ που ήρθατε εδώ τόσοι πολλοί, παρά το κρύο», είπε ο Πατριάρχης στους πιστούς. “Είναι η πρώτη φορά που ένας Οικουμενικός Πατριάρχης, στα 2000 χρόνια της χριστιανικής ιστορίας, επισκέπτεται αυτή τη γη, η οποία ακόμα σε πολλά θρησκευτικά και αρχαιολογικά μνημεία δείχνει την παρουσία της Ανατολικής Εκκλησίας και τον Βυζαντινό μοναχισμό. Έρχομαι σε αυτή τη γη ως προσκυνητής για τους αδελφούς που ζουν στη Δύση και αναπνέουν τη φιλία και τον διάλογο», είπε μεταξύ άλλων ο Οικουμενικός Πατριάρχης».

Η σπουδαιοτέρα είδησις εκ του Φαναρίου ήτο ο πανηγυρικός του Σεβ. Σηλυβρίας κ. Μαξίμου. Παραθέτομεν το πλέον ενδιαφέρον τμήμα του λόγου:

«Και η ευχαριστιακή αύτη εκκλησιολογία της κοινωνίας αποτελεί τον πυρήνα του ορθοδόξου χριστιανικού μηνύματος και ήθους, τον αδαπάνητον θησαυρόν της αγίας ημών Ορθοδόξου Εκκλησίας εις τους χαλεπούς τούτους καιρούς. Και απετέλει το κοινόν και καθολικόν ήθος της χριστιανικής Ανατολής και Δύσεως επί μίαν χιλιετίαν και πλέον και είναι η εκκλησιολογική βάσις, επί της οποίας διεξάγεται ο Διάλογος μεταξύ ΡΚαθολικης και Ορθοδόξου Εκκλησίας. Επί χίλια και πλεόν έτη Ανατολή και Δύσις είχον γενικώς ειπείν την αυτήν θεολογικήν διδασκαλίαν και παράδοσιν και ο ως άνω θεολογικός διάλογος συντελεί τα μέγιστα εις την εκ νέου ανακάλυψιν της κοινής ταύτης θεολογικής παραδόσεως. Ως ελέ­χθη προσφάτως, οι Έλληνες Πατέρες ήσαν επί αιώνας τα θεμέλια του Δυτικού χριστιανισμού ομού μετά του ιερού Αυγουστίνου, του Αμβροσίου και άλλων Λατίνων Πατέρων. Και διερωτώμεθα εν προκειμένω κατά πόσον ευσταθεί η υπεραπλουστευμένη άποψις ότι υφίσταται οντολογική διαφορά μεταξύ Ανατολής και Δύσεως;

Ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός απέστειλε τους μαθητάς Του να κηρύξουν εις τον τότε ειδωλολατρικόν κόσμον. Σήμερον η Ορθόδοξος Εκκλησία καλείται να κηρύξη το μήνυμα του Ευαγγελίου εις ένα κόσμον, εις τον οποίον επικρατεί η θρησκευτική αδιαφορία. Προ ολίγων ετών ο Ισπανός φιλόσοφος Χ.Λ. Αρανγκούρεν έγραφεν: “ο Θεός έπαψε να είναι πρόβλημα για το μεγαλύτερο μέρος των ανθρώπων. Δεν υπάρχουν πια ανάμεσά μας άθεοι η αντιθεϊστές: απλά και μόνο οι άνθρωποι αδιαφορούν για τον Θεό.» Εντός του αρνητικού τούτου κλίματος η Ορθόδοξος Εκκλησία δεν πρέπει να είναι περικεχαρακωμένη εις μίαν εσωστρέφειαν και στείραν παραδοσιαρχίαν και παρελθοντολογίαν, αι οποίαι με μαθηματικήν ακρίβειαν θα οδηγήσουν ταύτην εις περιθωριοποίησιν και απομόνωσιν».

Εις τον λόγον αυτόν αναγνωρίζει ο Σεβασμιώτατος ότι υφίσταται απόκλισις ως προς την ευχαριστίαν και την εκκλησιολογίαν. Αν υφίσταται απόκλισις δύναται να αληθεύουν ταυτόχρονα και αι δύο «ευχαριστίαι» και αι δύο «εκκλησιολογίαι»; Αν δεν αληθεύουν τότε υφίσταται οντολογική διαφορά μεταξύ Ανατολής και Δύσεως, δια να απαντήσωμεν εις το ερώτημά του. Αγωνιά ο Σεβασμιώτατος δια να μη περιέλθη εις απομόνωσιν η Εκκλησία.

Αυτό μάλλον εξηγεί διατί προστρέχουν εις τους Παπικούς. Αλήθεια, δεν κυβερνά την Εκκλησίαν ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός η φαντασιωνόμεθα ότι «εμείς θα σώσουμε την Εκκλησίαν» από την περιθωριοποίησιν; Η αντίληψις αυτή δεν είναι άκρως φονταμενταλιστική;

https://paterikiparadosi.blogspot.gr

ΣΥΓΚΡΙΣΗ ΤΗΣ ΣΤΑΣΕΩΣ ΤΗΣ ΒΟΥΛΓΑΡΙΚΗΣ ΕΝΑΝΤΙ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΨΕΥΔΟΣΥΝΟΔΟ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ

ΕΥΓΕ σεβαστοί πατέρες της Εκκλησίας της Βουλγαρίας για τη σύνταξη και κατάθεση στην εκκλησιαστική παρεμβολή του μνημειώδους, ομολογιακού αυτού κειμένου που αποπνέει το ορθόδοξο άρωμα και όχι τη δυσωδία του επαράτου οικουμενισμού.

Εάν είχαμε σοβαρές θεολογικές σχολές στη χώρα μας και όχι άντρα του οικουμενιστικού συγκρητισμού, ζηζιουλισμού και γιανναρισμού καθώς και μιας γενικότερης και ευρύτερης εκτρωματικής και μεταλλαγμένης θεολογίας που διαθέτουμε σήμερα το θαυμάσιο και υπέροχο αυτό κείμενο θα έπρεπε να είχε κορνιζαρισθεί και αναρτηθεί σε περίποπτη θέση στους τοίχους των ως άνω σχολών, τους οποίους και θα κοσμούσε.

Εσείς, σεβασμιώτατοι, δεν παραπέμψατε τα ανεκδιήγητα “συνοδικά” κείμενα της Κρήτης σε επιτροπές, όπως κάποιοι άλλοι συνεπίσκοποί σας, αλλά τα εξαποστείλατε καταλλήλως στη χωματερή της εκκλησιαστικής Ιστορίας. Εκεί δηλαδή που τους αξίζει.

Αψηφήσατε το γεγονός ότι το δίκην παγκοσμίου χωροφύλακος της Οικουμενικής Ορθοδοξίας ενεργούν παπάτο που εδρεύει στο Βόσπορο διοργάνωσε τη συγκεκριμένη σύναξη με το στανιό και σε συνεργασία με υπερατλαντικά κέντρα εξουσίας και επιχειρεί κατά τρόπο επιεικώς αήθη να την επιβάλλει, επίσης με το στανιό, στις συνειδήσεις των απανταχού Ορθοδόξων.

Αποδείξατε ότι διαθέτετε την ορθή, περί πανορθοδόξου ενότητος, αντίληψη που δεν συνίσταται στην άκριτη ομοφωνία και συμφωνία των τοπικών Ορθοδόξων Εκκλησιών αλλά στην ενότητα επί τη βάσει της Ορθοδόξου παραδόσεως και των Θείων και Ιερών κανόνων.

Με την πεπαρρησιασμένη σας παρέμβαση διασώσατε το κύρος του επισκοπικού αξιώματος και πληρώσατε αφάτου χαράς το ορθοφρονούν Ορθόδοξο ποίμνιο όπου γης.

Ο πιστός λαός του Θεού χαίρει, επίσης, και αγάλλεται και για το γεγονός της μη συμμετοχής της τοπικής Εκκλησίας της Βουλγαρίας στο Παγκόσμιο Συμβούλιο του ψεύδους και των αιρέσεων.

Σεβασμιώτατοι, με τη συγκεκριμένη σας δήλωση βάλατε τα γυαλιά στους επισκόπους της τοπικής Εκκλησίας της Ελλάδος. Δυστυχώς για το κύρος των τελευταίων η σύγκριση, από μέρους του πιστού κλήρου και λαού, της στάσεως των δύο Εκκλησιών απέναντι στην ψευδοσύνοδο του Κολυμπαρίου είναι αναπόφευκτη και συντριπτική σε βάρος της τοπικής μας Εκκλησίας.

Η ομολογιακή απόφαση της τοπικής Εκκλησίας της Βουλγαρίας διέσωσε την εν τη πίστει ενότητά της.

Η άφρων ενέργεια των επισκόπων μας πυροδότησε, ήδη, την έναρξη ενός νέου σχίσματος εις τα καθ ημάς.

“Επροειδοποιήθησαν και μολαταύτα εδολοφονήθη”.

Τάδε έφη προ 53 ετών πολιτικός αρχηγός, κοιμηθείς προ πολλών ετών, επί τω ακούσματι της δολοφονίας βουλευτού, αναφερόμενος στη στάση της τότε αστυνομίας.

Κατ αναλογίαν και οι ποιμένες μας εδώ και καιρό έχουν προειδοποιθεί για το ενδεχόμενο μίας σειράς ενάρξεων αποτειχίσεων εάν δεν επιδείξουν το ανάλογο αίσθημα ευθύνης καταδικάζοντας σαφώς και απεριφράστως τα απαράδεκτα κείμενα του Κολυμπαρίου.

Και αυτοί πώς ανταποκρίθηκαν; Μα διά του “στρίβειν δι επιτροπών” φυσικά! “Παλιά και δοκιμασμένη δουλειά”… (Ποιος δεν θυμάται την παρελκυστική τακτική της αλήστου μνήμης σεραφειμικής διοικήσεως στο θέμα των δώδεκα εκπτώτων “ιερωνυμικών” μητροπολιτών).

Αλήθεια, δεν τους συνέχει το γεγονός ότι η ανοχή του πιστού λαού εξαντλήθηκε;

Θεωρούν ότι μπορούν να “ξεγελάσουν” τον τελευταίο παραπέμποντας το όλο ζήτημα στις περιώνυμες καλένδες; Δεν δολοφονείται, κατ αυτόν τον τρόπο, η ενότητα της Εκκλησίας;

Τι δε να πει κανείς και για το αίσχιστο και ψευδέστατο συνοδικό ανακοινωθέν αλλά και για το απείρως θλιβερότερο γεγονός της μη διορθώσεώς του παρά τις διαβεβαιώσεις παρισταμένων ιεραρχών επί τη βάσει των οποίων αυτό κάθε άλλο παρά αποδίδει την αλήθεια;

Πού θα πάει αυτή η κατάσταση;

Δεν θα βρεθεί ένας (αριθμός 1) ιεράρχης να διαχωρίσει τις ευθύνες του; Να φωνάξει δυνατά; Να σκούξει; Να χουιάξει; Και ας τον κατηγορήσουν κάποιοι άλλοι σαν “κεκράκτη”. 

Και τον π.Αυγουστίνο τον χαρακτήρισαν έτσι κάποτε εν συνόδω αλλά εκείνος, ετοιμόλογος πάντοτε, τι τους απάντησε; Ότι, κατά Πλούταρχον, η κραυγή εν ώρα κρισίμω (όπως αυτή τη στιγμή) είναι σαν την άγκυρα για το κινδυνεύον πλοίο.

Εν ανάγκη να υποβάλλει την παραίτησή του σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τα όσα συμβαίνουν! Ας μην ξεχνάμε ότι προ 37 ετών κοιμηθείς, ήδη, ιεράρχης υπέβαλε την παραίτησή του για ζήτημα όχι Ορθοδόξου Δόγματος αλλά Ήθους, τουτέστιν για το λεγόμενο αυτόματο διαζύγιο! Ενώ τώρα πρόκειται για θέμα Πίστεως!

Δεν θα βρεθεί κανείς να μιμηθεί τους αγωνιστές μητροπολίτες Ελευθερουπόλεως, Φλωρίνης και Παραμυθίας διακόπτοντας το μνημόσυνο του δυνάμει των Θείων και Ιερών κανόνων καθαιρετέου πατριάρχη Βαρθολομαίου για τα όσα φρικώδη ο τελευταίος έχει δηλώσει και πράξει;

Γιατί αυτή η ραστώνη, η δειλία, ο εφησυχασμός, ο υπολογισμός και η σκοπιμότητα, η διπλωματική διάθεση, ο καιροσκοπισμός;

Γιατί αυτή η στρεβλή περί ενότητος αντίληψη, η οποία, ενδεχομένως, διέπει τη συλλογιστική ενίων καλοπροαίρετων επισκόπων,που παραλύει καθε ζωηρή αγωνιστική διάθεση;

Θα ξυπνήσει, άραγε, κανείς επιτέλους;

Γράφει ο κ. Λυκ. Νάνης

ΠΗΓΗ.ΑΓΩΝΑΣ ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ

ΕΧΕΙ ΞΕΧΑΣΕΙ ΠΡΟ ΠΟΛΛΟΥ ΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ!

Κάθε φορὰ ποὺ βλέπω ἢ ἀκούω τὸν πάπα σὲ κάποια λατρευτικὴ ἡ κοινωνικὴ ἐκδήλωση, διαπιστώνω μὲ λύπη ὅτι μέγα χάσμα ἐστήρικται μεταξὺ ὀρθοδόξων καὶ παπικῶν. 

Ἡ ἀπόσταση ποὺ μᾶς χωρίζει εἶναι μεγάλη καὶ ἡ ὅποια προσέγγιση ἀδύνατη. 

Καὶ ἀπορῶ μὲ τοὺς δικούς μας οἰκουμενιστές, οἱ ὁποῖοι λαχταροῦν πότε νὰ πλησιάσουν τὸν πάπα, νὰ τοῦ φιλήσουν τὸ χέρι, νὰ βρεθοῦν ἔστω καὶ λίγα λεπτὰ κοντά του, νὰ πάρουν δύναμη ἀπὸ τὴ δύναμή του, νὰ γίνουν μέτοχοι τῆς «πνευματικότητάς του» καὶ νὰ ἀξιωθοῦν τῆς πολύτιμης εὐλογίας του. Δὲν μποροῦν οἱ ἄνθρωποι αὐτοὶ νὰ δοῦν ὅτι τὸ κοσμικὸ φρόνημα καὶ οἱ πολιτικές του ἐπιδιώξεις τὸν ἔχουν ἀπομακρύνει ἀπὸ τὸ ὀρθόδοξο βίωμα καὶ ἔχει πιὰ μετατραπεῖ σὲ ἕνα ἄδειο δοχεῖο. Κινεῖται καὶ ἐμφανίζεται μὲ τρόπο κοσμικὸ καὶ θέλει νὰ δημιουργεῖ ἐντυπώσεις πὼς τάχα αὐτὸς καὶ μόνο ἐκπροσωπεῖ τὸν χριστιανισμὸ ἐπὶ τῆς γῆς καὶ αὔριο θὰ εἶναι καὶ ὁ ἀρχηγὸς τῆς πανθρησκείας, γιὰ τὴν ὁποία ἐργάζονται ὅλα τὰ ὄργανα τοῦ διαβόλου.

Ὁ πάπας ἔχει ἀπομακρυνθεῖ ἀπὸ τὴν ἀλήθεια τῆς Ἐκκλησίας καὶ ἔχει διαμορφώσει τὸν δικό του κόσμο, ποὺ εἶναι παντελῶς ἀλλοτριωμένος.Ἐργάζεται ἀδιάκοπα νὰ στηρίζει τὸ σαθρὸ οἰκοδόμημα τῆς «ἐκκλησίας» του καὶ νὰ διαφυλάσσει τὸ πρωτεῖο καὶ τὸ ἀλάθητο, παράλληλα δὲ νὰ ὑλοποιεῖ τὸ σχέδιό του νὰ ὑποτάξει ὅλους τοὺς χριστιανούς. 

Ὁ πάπας δὲν εἶναι ὁ ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ, ποὺ διακονεῖ τὴν Ἐκκλησία, ἀλλὰ εἶναι ὁ πολιτικὸς καὶ ἐγκόσμιος ἡγέτης τῆς «Ἐκκλησίας», ποὺ ὑπηρετεῖ ὅλα ἐκεῖνα ποὺ ὁ Χριστὸς ἔχει καταδικάσει στὴν ἐποχή του ἢ ποὺ τὸν εἶχαν ἀφήσει ἀδιάφορο, γιατί τὸ ἔργο Του ἦταν νὰ προσφέρει στὸ λαὸ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, τὴ διδασκαλία καὶ τὶς ἐντολὲς ποὺ ὁδηγοῦν στὴ σωτηρία. Νὰ εἶναι οἱ ἄνθρωποι ἐπὶ τῆς γῆς καὶ νὰ πολιτεύονται ὡς ἄγγελoι τοῦ οὐρανοῦ. Ὁ πάπας ἔχει ξεχάσει πρὸ πολλοῦ τὸν οὐρανό. Εἶναι ἡγέτης, εἶναι ἀρχηγὸς κρατιδίου, ἐπιλέγει τὴν κοσμικὴ ἐξουσία καὶ θεατρινίζει μὲ θρασύτητα τὴν πίστη στὸν Ἰησοῦ Χριστό.

Ὅλα αὐτὰ εἶναι φυσικὰ ἐπακόλουθα, γιατί μακριὰ ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία δὲν μπορεῖς νὰ κατανοήσεις τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ. Οἱ παπικοὶ συνεχῶς μεταρρυθμίζονται καὶ προσαρμόζονται, ὅπως οἱ κοσμικοὶ ἄρχοντες ποὺ δὲν πιστεύουν στὴ σταθερότητα. Τοὺς λείπει τὸ ἐκκλησιαστικὸ βίωμα, γι᾽ αὐτὸ καὶ ἀπομακρύνονται ἀπὸ τὴν ἀλήθεια τῆς πίστεως. Πρέπει νὰ εἴμαστε πολὺ προσεκτικοὶ ἀπέναντί τους. Οἱ σχέσεις μας τυπικὲς καὶ συγκρατημένες, χωρὶς ὑποχωρήσεις καὶ συμπροσευχές, χωρὶς «συνοδοιπορίες ἀγάπης», χωρὶς κατὰ συνθήκην μεγάλα καὶ κούφια λόγια, χωρὶς ἐναγκαλισμοὺς καὶ χειροκροτήματα καὶ χωρὶς ἐμπιστοσύνη στὶς ὑποσχέσεις καὶ διαβεβαιώσεις τους. Καὶ τὰ λέω αὐτά, γιατί οἱ οἰκουμενιστὲς ἔχουν ξεφύγει ἀπὸ κάθε ὅριο. Ἐπιδιώκουν τὶς καλὲς σχέσεις μὲ τοὺς παπικούς, ζητοῦν ἀκόμα καὶ ἱερὰ λείψανα ἀπ᾽ αὐτούς! Μὲ τὸν τρόπο αὐτὸ βοηθοῦν τοὺς παπικοὺς νὰ πετύχουν τὸ δόλιο σκοπό τους, δηλαδὴ τὴν ὑποταγὴ τῶν ὀρθοδόξων! 

Ἀλλὰ ποῦ νὰ καταλάβουν οἱ σοφοί τοῦ οἰκουμενισμοῦ; Ἔχουν ὑποστεῖ τόση πνευματικὴ διάβρωση, ποὺ θεωροῦν τὸ λύκο στoργικὸ ποιμένα καὶ τρέχουν ἀπὸ κοντά του χωρὶς νὰ συναισθάνονται ὅτι ὁ συγχρωτισμὸς μὲ τοὺς αἱρετικοὺς εἶναι ἐπικίνδυνος καὶ καταδικασμένος ἀπὸ τοὺς ἱεροὺς κανόνες τῆς Ἐκκλησίας μας.

Τοῦ πρωτ. π. Διονυσίου Τάτση

ἐφημ. «Ὀρθόδοξος Τύπος», 09.12.16

https://christianvivliografia.wordpress.com

Να θυμάσαι...

Όλοι βασανιζόμαστε λίγο ή πολύ. Αλλά να θυμάσαι, ότι είμαστε όλοι μαζί. Ο πόνος μας ενώνει. Η θλίψη σου είναι και θλίψη μου. Το δάκρυ σου είναι δάκρυ μου. 

Θα' θελα να τρέξουν στο δικό μου μάγουλο λίγα απ'τα δάκρυά σου. Αγωνιζόμαστε μαζί, πονάμε μαζί, προσευχόμαστε μαζί. Όσα εμπόδια και αν ορθώνονται μπροστά σου, εσύ μη χάνεις το κουράγιο σου.

Έχεις δύναμη, γιατί έχεις Χριστό. Να αγωνίζεσαι, γιατί ξέρεις ότι είσαι φίλος με τον πιο δυνατό απ'όλους. Ξύπνα τον ήρωα μέσα σου! Αυτόν που δε λυγίζει! 

Που δεν τα παρατάει ποτέ! Προσευχήσου. Τίποτα δεν είναι πιο δυνατό στον κόσμο απ'τη δύναμη της προσευχής που βγαίνει από μια πονεμένη, ειλικρινή καρδιά. 

Μια καρδιά που παλεύει. 

Μην χάνεις το κουράγιο σου και μην απελπίζεσαι…

http://orahmas.blogspot.gr