Δίκασον, Κύριε, τους αδικούντας με...

πολέμησον τους πολεμούντας με...

ΑΠΑΓΟΡΕΥΑΝ ΑΥΣΤΗΡΑ τα λευκά αφεντικά τους Μαύρους σκλάβους των φυτειών τους, να συνάζονται όλοι μαζί και να προσεύχονται κατά τα διαλείματα της δουλείας τους.

Γιατί όμως;

κάνανε Βουντού ή ανθρωποθυσίες;

Όχι! στον Ι. Χριστό προσεύχονταν. Όμως η δύναμη της πονεμένης προσευχής αυτών των αδικημένων ψυχών ,έκαμπτε τον αδικημένο Χριστό και έτσι όλα στραβά και ανάποδα πηγαίναν στα σκληροτράχηλα αφεντικά τους.

"Ἰδοὺ ὁ μισθὸς τῶν ἐργατῶν τῶν ἀμησάντων τὰς χώρας ὑμῶν ὁ ἀπεστερημένος ἀφ' ὑμῶν κράζει, καὶ αἱ βοαὶ τῶν θερισάντων εἰς τὰ ὦτα Κυρίου Σαβαὼθ εἰσεληλύθασιν."(Ιακ.ε΄-4)

Έχουμε την ακατάλυτη δύναμη της Ορθοδοξίας, του Τιμίου Σταυρού και της μοσχολιβανισμένης Προσευχής μας.

Ας ενώσουμε και εμείς τις προσευχές μας και μετην Ορθόδοξη φωνή των Θεοφωτίστων μας Πατέρων και ας τρομάξουμε για τα καλά τους ευρωπαίους νεο Αντι-Χρίστους στέλνοντάς τους μία και καλά από εκεί που ήρθανε.

ΠΡΟΣΕΥΧΗ

-ΓΙΑ ΝΑ ΣΥΝΤΡΙΒΕΙ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ 

ΤΑ ΠΟΝΗΡΑ ΕΡΓΑ ΟΣΩΝ ΕΠΙΒΟΥΛΕΥΟΝΤΑΙ 

ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΜΑΣ.-

Εις το όνομα Του Πατρός και Του Υιού και Του Αγίου Πνεύματος.

. Ἅγιος ὁ Θεός, Ἅγιος Ἰσχυρός, Ἅγιος Ἀθάνατος, ἐλέησον ἡμᾶς (ἐκ γ')

Δόξα... Καὶ νῦν...

Παναγία Τριάς, ἐλέησον ἡμᾶς,Κύριε, ἱλάσθητι ταῖς ἁμαρτίαις ἡμῶν,

Δέσποτα, συγχώρησον τὰς ἀνομίας ἡμῖν.

Ἅγιε, ἐπίσκεψαι καὶ ἴασαι τὰς ἀσθενείας ἡμῶν,

ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου.

Κύριε, ἐλέησον, Κύριε, ἐλέησον, Κύριε, ἐλέησον.

Δόξα... Καὶ νῦν...

Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ἁγιασθήτω τὸ ὄνομά σου, ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου, γενηθήτω τὸ θέλημά σου, ὡς ἐν οὐρανῷ, καὶ ἐπὶ τῆς γῆς. Τὸν ἄρτον ἡμῶν τόν ἐπιούσιον δὸς ἡμῖν σήμερον, καὶ ἄφες ἡμῖν τὰ ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καὶ ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν, καὶ μὴ εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν, ἀλλὰ ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπὸ τοῦ πονηροῦ.

Θεοτόκε Παρθένε, χαίρε κεχαριτωμένη Μαρία, ὁ Κύριος μετά Σοῦ. εὐλογημένη, Σὺ ἐν γυναιξί, καὶ εὐλογημένος ὁ καρπὸς τῆς κοιλίας Σου, ὅτι Σωτήρα ἔτεκες τῶν ψυχῶν ἡμῶν.

Βαπτιστὰ τοῦ Χριστοῦ, πάντων ἡμῶν μνήσθητι, ἵνα ῥυσθῶμεν τῶν ἀνομιῶν ἡμῶν· σοὶ γὰρ ἐδόθη χάρις, πρεσβεύειν ὑπὲρ ἡμῶν.

Βίον ένθεον, καλώς ανύσας, σκεύος τίμιον του Παρακλήτου, ανεδείχθης θεοφόρε Αρσένιε, και των θαυμάτων την χάριν δεξάμενος, πάσι παρέχεις ταχείαν βοήθειαν, πάτερ Όσιε, Χριστόν τον Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι, ημίν το μέγα έλεος».

Ὥσπερ ἄγγελος, φανεὶς ἐν κόσμῳ, ἐν τοῖς ἔτεσι, τοῖς τελευταίοις, χριστομίμητε Παΐσιε ὅσιε, ἀσκητικῶς γὰρ βιώσας ἐν Ἄθωνι, ὡς παμφαέστατος ἥλιος ἔλαμψας, καὶ κατηύγασας, πιστῶν τὰ πλήθη τῇ χάριτι, τοῖς ῥήμασι σημείοις καὶ τοῖς θαύμασι.

Ἀμήν.

Δεῦτε προσκυνήσωμεν καὶ προσπέσωμεν τῷ βασιλεῖ ἡμῶν Θεῷ.

Δεῦτε προσκυνήσωμεν καὶ προσπέσωμεν Χριστῷ τῷ βασιλεῖ ἡμῶν Θεῷ.

Δεῦτε προσκυνήσωμεν καὶ προσπέσωμεν αὐτῷ, Χριστῷ τῷ βασιλεῖ καὶ Θεῷ ἡμῶν.

Ψαλμός ΛΔ΄. 34

Δίκασον, Κύριε, τους αδικούντας με· πολέμησον τους πολεμούντας με. Επιλαβού όπλου και θυρεού και ανάστηθι εις την βοήθειαν μου. ΄Εκχεον ρομφαίαν και σύγκλεισον εξ εναντίας των καταδιωκόντων με· είπον τη ψυχή μου Σωτηρία σου εγώ είμι. Αισχυνθήτωσαν και εντραπήτωσαν οι ζητούντες την ψυχήν μου· αποστραφήτωσαν εις τα οπίσω και καταισχυνθήτωσαν οι λογιζόμενοι μοι κακά. Γενηθήτωσαν ωσεί χνούς κατά πρόσωπον ανέμου και άγγελος Κυρίου εκθλίβων αυτούς. Γενηθήτω η οδός αυτών σκότος και ολίσθημα και άγγελος Κυρίου καταδιώκων αυτούς Ότι δωρεάν έκρυψαν μοι διαφθοράν παγίδος αυτών, μάτην ωνείδισαν την ψυχήν μου. Ελθέτω αυτώ παγίς, ήν ού γινώσκει και η θήρα, ήν έκρυψε, συλλαβέτω αυτόν και εν τη παγίδι πεσείται εν αυτή. Η δε ψυχή μου αγαλλιάσεται επί τω Κυρίω, τερφθήσεται επί τω σωτηρίω αυτού. Πάντα τα οστά μου ερούσι· Κύριε, Κύριε, τίς όμοιος σοι; Ρυόμενος πτωχόν εκ χειρός στερεωτέρων αυτού και πτωχόν και πένητα από των διαρπαζόντων αυτόν. Αναστάντες μοι μάρτυρες άδικοι, ά ουκ εγίνωσκον ηρώτων με. Ανταπεδίδοσαν μοι πονηρά αντί αγαθών και ατεκνίαν τη ψυχή μου. Εγώ δε, εν τω αυτούς παρενοχλείν μοι, ενεδυόμην σάκκον και εταπείνουν εν νηστεία την ψυχήν μου και η προσευχή μου εις κόλπον μου αποστραφήσεται. Ως πλησίον, ως αδελφώ ημετέρω, ούτως ευηρέστουν· ως πενθών και σκυθρωπάζων, ούτως εταπεινούμην. Και κατ΄εμού ευφράνθησαν και συνήχθησαν· συνήχθησαν επ΄εμέ μάστιγες και ουκ έγνων. Διεσχίσθησαν και ού κατενύγησαν. Επείρασαν με, εξεμυκτήρισαν με μυκτηρισμώ, έβρυξαν επ΄ εμέ τους οδόντας αυτών. Κύριε, πότε επόψει; αποκατάστησον την ψυχήν μου από της κακουργίας αυτών, από λεόντων την μονογενή μου. Εξομολογήσομαι σοι εν εκκλησία πολλή, εν λαώ βαρεί αινέσω σε. Μη επιχαρείησαν μοι οι εχθραίνοντες μοι αδίκως, οι μισούντες με δωρεάν και διανεύοντες οφθαλμοίς. Ότι εμοί μεν ειρηνικά ελάλουν και επ΄οργήν δόλους διελογίζοντο. Και επλάτυναν επ΄εμέ το στόμα αυτών· είπον· Εύγε, εύγε, είδον οι οφθαλμοί ημών! Είδες, Κύριε, μη παρασιωπήσης· Κύριε, μη αποστής απ΄εμού. Εξεγέρθητι, Κύριε και πρόσχες τη κρίσει μου, ο Θεός μου και ο Κύριος μου, εις την δίκην μου. Κρίνον με, Κύριε, κατά την δικαιοσύνην σου, Κύριε, ο Θεός μου και μη επιχαρείησαν μοι. Μη είποισαν εν καρδίαις αυτών· Εύγε, εύγε τη ψυχή ημών· μη δε είποιεν· Κατεπίομεν αυτόν. Αισχυνθείησαν και εντραπείησαν άμα οι επιχαίροντες τοις κακοίς μου· Ενδυσάσθωσαν αισχύνην και εντροπήν οι μεγαλορρημονούντες επ΄εμέ. Αγαλλιάσθωσαν και ευφρανθήτωσαν οι θέλοντες την δικαιοσύνην μου και ειπάτωσαν διαπαντός. Μεγαλυνθήτω ο Κύριος, οι θέλοντες την ειρήνην του δούλου αυτού. Και η γλώσσα μου μελετήσει την δικαιοσύνην σου, όλην την ημέρα τον έπαινον σου.

Δι'ευχών …

-ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΛΛΗΝ--

http://yiorgosthalassis.blogspot.com

“Σημεία, σημεία των καιρών, δεν βλέπετε…;”

Ο αγαπημένος Όσιος Παϊσιος τα έλεγε αυτά πριν κάποια χρόνια και τώρα βλέπουμε ακόμη πιο καθαρά αυτά που γίνονται στον κόσμο και γύρω μας. Όμως“από το κακό που επικρατεί σήμερα θα βγει μεγάλο καλό”, όπως έλεγε ο ίδιος.

Σε κάποιον διάλογο με έναν προσκυνητή, ο Γέροντας είχε πει:

-…Τι να πούμε, βρε παιδιά, όλα τα λένε και τα γράφουν τα βιβλία μας (της Εκκλησίας), αλλά ποιός τα διαβάζει; Ο κόσμος χαμπάρι δεν παίρνει. Κοιμάται με τα τσαρούχια!

-Αυτά, Γέροντα, είναι σημεία των καιρών; (προσκυνητής)

-Σημεία, σημεία των καιρών, δεν βλέπετε….Πρέπει να’ ναι βόϊδι – να με συγχωρείτε – κανείς, για να μην καταλαβαίνει με όλα αυτά που γίνονται…..Πολλοί από τους άγιους Πατέρες θα ευχόντουσαν να ζήσουν στην εποχή μας, γιατί είναι εποχή ομολογίας. Οι καιροί είναι δύσκολοι, αλλά δεν το καταλαβαίνουμε. Κοιμόμαστε με τα τσαρούχια. Θα ρωτάνε σε λίγο για τους χριστιανούς, όπως παλαιότερα ρωτούσαν για τα πολιτικά φρονήματα.

-Θα μας κανούν φάκελο, Γέροντα; (προσκυνητής)

-Α, μπράβο! Φακέλους…

από το βιβλίο: “Σκεύος Εκλογής” του Ιερομονάχου Χριστοδούλου Αγγέλογλου 

(απόσπασμα από τον διάλογο σελ.219)

https://simeiakairwn.wordpress.com

Τρία νέα χαρακτηριστικά της αμαρτίας

Από τότε πού ό άνθρωπος έπεσε στην πρώτη αμαρτία, από τότε ν' πού μέσα στον παράδεισο αθέ­τησε την εντολή του Θεού, εισήλθε στον κόσμο το κακό. Ό πρώτος άνθρωπος, πού πλάσθηκε από τον Δημιουργό του σε κατάσταση χάριτος και αναμαρτησίας, έριξε τον εαυτό του στην κατάσταση της αμαρτίας και της φθοράς και κατέληξε στο θάνατο. Και όλοι οι απόγονοι των Πρωτοπλάστων στη συνέχεια, όλοι οι άνθρωποι μέχρι σήμερα, κληρονομούμε τη δική τους ασθένεια και ζούμε υποταγμένοι στο νόμο της αμαρτίας- όλοι κυ­ριαρχούμαστε από τη φθορά και κατα­λήγουμε στο θάνατο.

Αυτό γινόταν μέχρι τότε πού ήλθε στον κόσμο ό Υιός του Θεού, ό Κύριος Ιησούς Χριστός, ό μόνος αναμάρτητος, πού με τον Σταυρό και την Ανάστασή Του νίκη­σε την αμαρτία και τη φθορά- πάτησε τον θάνατο και μάς έδωσε τη δυνατότητα να νικούμε και μείς την αμαρτία, να ζούμε σύμφωνα με το θέλημά Του και να πο­ρευόμαστε προς τη μακαριότητα της αιω­νίου ζωής στη Βασιλεία Του.

Αλλά ενώ έχει πλέον δοθεί αυτή ή υπέροχη δυνατότητα, δεν την εκμεταλλευόμαστε όλοι. Επιμένουμε και μετά τον ερχομό τού Χριστού στη ζωή της αμαρτίας και γινόμαστε έτσι εχθροί τού εαυτού μας, πού ζητούμε οι ’ίδιοι την καταστροφή και την αιώνια καταδίκη μας.

Το θλιβερό και παράδοξο είναι ότι την υποταγή μας στην αμαρτία στις μέρες μας την εργαζόμαστε συστηματικά και ανυποχώρητα και στην κατά παράδοσιν Ορθόδοξη Χριστιανική πατρίδα μας, με τρόπους μάλιστα πού δεν υπήρχαν στο παρελθόν.

Σήμερα νομιμοποιήθηκε ή αμαρτία με νόμους πού έρχονται σε μετωπική σύγ­κρουση με τον άγιο νόμο τού Θεού και ψηφίσθηκαν από τη Βουλή της χώρας μας, πού το Σύνταγμά της έχει ως προ­μετωπίδα την επίκληση τού φοβερού Ο­νόματος της Αγίας Τριάδος και παραδέ­χεται ότι «επικρατούσα θρησκεία είναι ή θρησκεία της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας τού Χριστού». Πώς τόλμησε ή Βουλή αυτής της χώρας να νομιμοποι­ήσει το φοβερό έγκλημα των εκτρώσεων, τον φόνο αθώων και ανυπεράσπιστων υπάρξεων μέσα στα σπλάχνα των μη­τέρων τους, ενώ ό νόμος τού Θεού δίνει ρητή την εντολή- «ού φονεύσεις»; Πώς αποποινικοποιεί ό νόμος μας το βαρύτατο αμάρτημα της μοιχείας, ενώ ό άγιος νόμος τού Θεού συνιστά- «ού μοιχεύσεις»;

Άλλα υπάρχει και κάτι ακόμη χειρότερο πού γίνεται τα τελευταία χρόνια στην πα­τρίδα μας. Με την ανοχή ή και με την ενίσχυση των αρχόντων μας, οι άνθρω­ποι πού παραβαίνουν όχι μόνο τον άγιο νόμο του Θεού, αλλά επιπλέον και αυτούς τούς νόμους της φύσεως και πέ­φτουν στο βδελυκτό αμάρτημα της ομοφυλοφι­λίας, διαφημίζουν χωρίς ντροπή τη φοβερή εκτρο­πή τους, υπερηφανεύονται γι’ αυτήν και παρελαύ­νουν προκλητικά ατούς δρόμους των μεγάλων πό­λεων μας. Αυτή ή έκτροπή, πού μέχρι το 1990 ό Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας τη θεωρούσε ασθένεια, ενώ ακόμα και άνθρωποι χωρίς κάποια θρησκευ­τικότητα την καταδίκαζαν με αποτροπιασμό, τώρα όχι απλώς είναι ανεκτή, αλλά καλύπτεται και νομοθετικά και διδάσκεται στα παιδιά μας ως «μία άλλη επιτρεπτή και κατά πάντα αποδεκτή σεξουαλική κατεύθυνση, πού χαρακτηρίζει την ιδιαι­τερότητα κάποιων συνανθρώπων μας». Επιπλέον δε επιτρέπεται ή οργάνωση δημοσίων εκδηλώσεων και «εορτών υπερηφάνειας» γι’ αυτό πού απαξιώνει τον άνθρωπο και καταρρακώνει την άξιοπρέπειά του.

Νομοθετική κάλυψη της αμαρτίας! Και υπερηφάνεια γι’ αυτήν!

Το δεύτερο είναι χειρότερο από το πρώ­το. Υπάρχει και ένα τρίτο, πού είναι χει­ρότερο από το δεύτερο. Είναι το να αμαρτάνεις και να απαγορεύεις να σου πουν ότι αυτό πού κάνεις δεν είναι κατόρθωμα πού δικαιολογεί υπερηφάνεια, αλλά έκτροπή πού εγκυμονεί κινδύνους και κατα­στροφή! Όποιος δεν εγκρίνει τον τρόπο της ζωής σου, να λες ότι είναι ρατσιστής και πρέπει γι’ αυτό να καταδικαστεί. Να μην καταδικαστεί ή αμαρτία, να μην καταδικαστεί το κακό, αλλά να καταδικαστεί αυτός πού το ελέγχει.

Μάλιστα! Να μην πούμε ότι ή μοιχεία δι­αλύει την οικογένεια. Να μην πούμε ότι ή έκτρωση είναι φόνος. Τότε να μην πούμε ότι και ή κλοπή είναι αμαρτία, αλλά ότι για κάποιους είναι «τρόπος ζωής», πού πρέ­πει «να τον σεβασθούμε ως μια ιδιαιτερότητα» της προσωπικότητάς τους, και αν την καταδικάσου­με, θα πρέπει εμείς να καταδικασθούμε!

Μήπως με όλα αυτά ό αποστερημένος κόσμος μας προσπαθεί να κοιμί­σει την ταραγμένη συνεί­δησή του; Μήπως μάς επιβάλλεται νέος τρόπος σκέψεως και ζωής; Διότι: Αν ή αμαρτία μας είναι «νόμιμη», δεν έχουμε τίποτε να φοβηθούμε. Αν μά­θουμε να τη διαπράττουμε με υπερηφάνεια, δεν θα ντρεπόμαστε πια γι αυτήν.

Και αν είμαστε έτοιμοι να καταδικάσου­με όποιον επιχειρήσει να μάς ξυπνήσει, νομίζουμε ότι θα καταφέρουμενα καθη­συχάσουμε τη συνείδησή μας, ώστε να μη μάς ενοχλεί. Αλλά τότε δεν θα υπάρχει πια καμιά ελπίδα σωτηρίας.

Άς μην παρασυρόμαστε.

Ή αμαρτία είναι παρανομία.

Ή αμαρτία πρέπει να φέρνει ντροπή.

Ή αμαρτία πρέπει να ελέγχεται.

Για να ξυπνά, να οδηγείται στη μετάνοια και να έχει ελπίδα σωτηρίας ό αμαρτωλός άν­θρωπος, για τον όποιο σταυρώθηκε ό Θεός. Για να έχει ελπίδα ή δύσμοιρη πα­τρίδα μας, πού δεν υπακούει πια σ’ Αυτόν πού μέχρις έσχατων τη δόξαζε, αλλά σ’ αυτούς πού μέχρι σήμερα την εκμεταλλεύονται, την ταπεινώνουν και την πο­δοπατούν. 

Ορθόδοξο Περιοδικό “Ο ΣΩΤΗΡ”

http://aktines.blogspot.gr

Υπάρχει μικρή και μεγάλη αμαρτία;

Πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι οι πατέρες της εκκλησίας διακρίνουν τα αμαρτήματα σε 2 κατηγορίες:

Τα θανάσιμα, που είναι αμαρτήματα, τα οποία αποχωρίζουν τον άνθρωπο από το Θεό και διώχνουν τη χάρη του Αγίου Πνεύματος.

Θεωρούνται δε τα εξής επτά: υπερηφάνεια, πλεονεξία, πορνεία, φθόνος, γαστριμαργία, μνησικακία και η πνευματική αδιαφορία (ακηδία).

Και τα συγγνωστά. Ο Νικόδημος ο Αγιορείτης αναφέρει σχετικά με τα συγγνωστά αμαρτήματα ότι αδυνατίζουν τις δυνάμεις της ψυχής, καταστρέφουν την ευλάβεια, εμποδίζουν την χάρι που προέρχεται από τον Θεό, ανοίγουν θύρα στους πειρασμούς, και αν δεν θανατώνουν την ψυχή, όμως την κάνουν να ασθενή και ιδιαιτέρως όταν κανείς παραμένη σ' αυτά για μεγάλο χρονικό διάστημα με την κλίσι που έχει και με την θέλησί του. Γιατί άλλο είναι το να πής μία ή δυό φορές ένα ελαφρύ ψέμα και άλλο το να λέγης ψέμα για κάθε υπόθεσι και να έχη κάποια κλίσι και χαρά σε τέτοιο ελάττωμα.

Το μικρό και το μεγάλο έχει να κάνει με τον βαθμό της αμαρτίας (της παράβασης των εντολών του Θεού και την διάκριση της σε θανάσιμη και συγγνωστή) και όχι με την κλίμακα μικρή-μεσαία-μεγάλη αμαρτία.

Δεν υπάρχει μικρή ή μεγάλη αμαρτία. Η αμαρτία είναι πάντα αμαρτία. Είναι δυνατόν π.χ. κάποιος να κλέψει 1 ευρώ και κάποιος άλλος να κλέψει 1.000 και ο Θεός να τους ξεχωρίσει σε μικρό και σε μεγάλο κλέφτη; Όχι βέβαια…

Ευτυχώς για μας όλες οι αμαρτίες συγχωρούνται με την εξομολόγηση και την μετάνοια.

Το άσχημο είναι ότι τα φαινομενικά ασήμαντα πράγματα για μας (ποιός θα ασχοληθεί με 1 ευρώ λιγότερο ή περισσότερο;;) είναι και τα πιο επικίνδυνα ακριβώς γιατί δεν σπουδαιολογούνται... έτσι μένουν μέσα μας μικρά αγκαθάκια-παράσιτα για τα οποία πρέπει με αυτοεξέταση και αυτοέλεγχο να καταπολεμούμε... πολύ σοφά το αναφέρει ο 50ος ψαλμός: «ότι την αμαρτία μου εγώ γινώσκω και η αμαρτία μου ενώπιον μου εστί δια παντός».

Ο Γέροντας Παΐσιος στην πνευματική του διαθήκη αναφέρει:

«Του λόγου μου ο Μοναχός Παΐσιος, όπως εξέτασα τον εαυτό μου, είδα ότι όλες τις εντολές του Κυρίου τις παρέβην. Όλες τις αμαρτίες τις έχω κάνει. Δεν έχει σημασία εάν ορισμένες έχουν γίνει σε μικρότερο βαθμό διότι δεν έχω καθόλου ελαφρυντικά, επειδή με έχει ευεργετήσει πολύ ο Κύριος...» (!!!)

(Αντί να σχολιάσουμε το παραπάνω, με κίνδυνο να ζημιωθούμε κιόλας, ας αρκεστούμε να το διαβάσουμε ξανά και ξανά, μήπως διδαχθούμε και συμμορφωθούμε).

http://orthodoxanswers.gr

Νά προσέχουμε πολύ τήν γλῶσσα μας

Χρυσοστομικά Μαργαριτάρια

"Θοῦ, Κύριε φυλακήν τῷ στόματί μου" (Θέσε, Κύριε φρουρά στό στόμα μου). Ἀφοῦ παρεκάλεσε τόν Κύριον νά ἀκουσθῇ ἡ προσευχή του καί νά γίνει εὐπρόσδεκτη, πρόσεχε ποιό αἴτημα ἀναφέρει πρῶτα, ποιά θερμή παράκληση. Διότι δέν εἶπε, δῶσε μου χρήματα, δῶσε μου τιμές ἐκ μέρους τῶν ἀνθρώπων, δῶσε μου τήν δυνατότητα νά ἐξουσιάσω τούς ἐχθρούς μου, δῶσε μου παιδιά. Τίποτε ἀπό αὐτά δέν εἶπε, ἀλλά ἀφοῦ τά ἄφησε αὐτά πού πρέπει νά ζητᾶ κανένας ἀπό τόν Θεό.Τί λοιπόν; Δέν πρέπει νά ζητᾶ κανένας αἰσθητά πράγματα; Πρέπει μέν, ἀλλά μέ μέτρο, ὅπως ὀ Ἰακώβ, λέγοντας: "Ἄν μοῦ δώσει ὁ Κύριος νά φάγω ἄρτο καί νά φορέσω ἔνδυμα..." (Τέν. 28, 20). 

Ὅπως ὁ Χριστός πρόσταξε νά προσευχόμαστε λέγοντας: "Τόν ἄρτον μας τόν ἀναγκαῖον γιά σήμερα δῶσε μας" (Ματθ. 6, 11) πρίν ἀπό ὅλα δέ, δῶσε μας τά πνευματικά ἀγαθά. Αὐτό κάμνει καί ὁ Δαυΐδ λέγοντας: "Θοῦ, Κύριε, φυλακήν τῷ στόματί μου".

Εἶδες σύνεση; Εἶδες φιλοσοφικότητα; Ἀπό ποῦ ἀρχίζει τήν παράκληση; Ἀπό αὐτό πού εἶναι τό μεγαλύτερο ἀπό τά κατορθώματα καί τό ὁποῖο παραμελούμενο, εἶναι αἴτιο ὅλων τῶν κακῶν, ὅπως ἀκριβῶς καί αἴτιο τῶν ἀγαθῶν, ὅταν ἐπιδεικνύεται φροντίδα γι' αὐτό. Διότι τά ἀναρίθμητα κακά τῆς γλώσσας τά προξενεῖ ἡ εὐκολία, ὅπως πάλι βέβαια τά ἀγαθά ἡ ἀσφάλεια αὐτῆς. 

Ὅπως ἀκριβῶς λοιπόν δέν ἔχει καμμιά ὠφέλεια ἡ οἰκία, οὔτε ἠ πόλη, οὔτε τά τείχη, οὔτε οἱ πῦλες, οὔτε οἱ θῦρες ἄν δέν ὑπάρχουν οἱ φύλακες καί πού γνωρίζουν πότε μέν πρέπει νά τίς κλείνουν, πότε δέ νά τίς ἀνοίγουν, ἔτσι δέν ὐπάρχει, καμμιά ὠφέλεια ἀπό τή γλῶσσα, οὔτε ἀπό τό στόμα, ἄν δέν ὑπάρχει σκέψη πού νά ἐπιτρέπει μέ μεγάλη προσοχή καί μέ μεγάλη φροντίδα τό κλείσιμο καί τό ἄνοιγμα αὐτῶν, καί πού νά γνωρίζει ποιά μέν νά λέγει, ποιά δέ νά κρατῇ μέσα. Διότι, λέγει "δέν ἔπεσαν τόσοι πολλοί ἀπό μάχαιρα, ὅσοι ἀπό γλῶσσα" (Σοφ. Σειρ. 28, 18). Καί πάλι ὁ Χριστός λέγει:"Δέν μολύνουν τόν ἄνθρωπο ἐκεῖνα πού μπαίνουν στό στόμα" (Ματθ. 15, 11). Καί πάλι ἄλλος: "Βάλε στό στόμα σου θύρα καί μοχλό" (Σοφ. Σειρ. 25, 28).

ΚΑΙΟΜΕΝΗ ΒΑΤΟΣ

Μια συγκινητική δημόσια - ομαδική Εξομολόγηση 120 ανθρώπων μέσα στο δάσος…

Γράφει η Ελένη Κούκου:

«Την άλλη μέρα, μετά τη στρατοπέδευση, ο ιερεύς [π. Αχίλλειος, στον πόλεμο του ‘40] προχώρησε μοναχός στο εσωτερικό του πυκνού δάσους. Με κόπο δρασκέλιζε τους θάμνους και τα χαμόδεντρα, για να βαδίζει.

Είχε προχωρήσει αρκετά, όταν στάθηκε απότομα έκπληκτος, σαν τον εξερευνητή που ανακαλύπτει ξαφνικά στην έρημο χώρα ανθρώπους: Αρκετοί στρατιώτες φρουρούσαν την αρχή του δάσους απ’ την αντίθετη πλευρά.

Δυνατές κραυγές χαράς και εκπλήξεως βγήκαν απ’ τα στήθη τους κι έτρεξαν όλοι με πηδήματα, να τον προϋπαντήσουν. Ήταν 120 Αιτωλοακαρνάνες εύζωνοι όλοι τους γεροδεμένα παλληκάρια.

– Παππούλη, απ’ το Μεσολόγγι έχουμε να δούμε παπά. Τι χαρά μας έδωσες μεσ’ τη μοναξιά μας!… έλεγαν.

Κάθισε κοντά τους πάνω στα βρεγμένα χορτάρια και τους μίλησε με λόγια τονωτικά. Όλοι ζήτησαν να εξομολογηθούν, να κοινωνήσουν.

– Πόλεμος είναι παππούλη. Τώρα ζούμε κι έπειτα από μια ώρα πεθαίνουμε.

Η ώρα, όμως ήταν περασμένη .Δεν μπορούσε να τους εξομολογήσει όλους έναν–έναν. Έπρεπε να γυρίσει στο σύνταγμά του πριν πέσει το σκοτάδι. Ούτε πάλι ήθελε ν’ αφήσει κανένα παραπονεμένο.

Μπροστά στην ανάγκη συλλογίστηκε ένα άλλο τρόπο: Κάθισαν όλοι γύρω του. Ο ιερεύς ρωτούσε για ένα αμάρτημα και, όσοι ήσαν ένοχοι, απαντούσαν καταφατικά. Οι ανένοχοι σιωπούσαν.

Μεσ’ στην ερημιά του πυκνού δάσους, με υπόκρουση το μακρινό βουητό των κανονιών, ήταν κάτι βαθειά συγκινητικό η δημόσια αυτή εξομολόγηση 120 στρατιωτών, που ποιος ξέρει για πόσους θα ήταν και η τελευταία της ζωής τους.

Ακόμη, όμως συγκινητικότερο ήταν όταν πλησίασαν, έπειτα από σύντομη ακολουθία της Μεταλήψεως, να λάβουν απ΄το χέρι του ιερέως, εκεί κάτω απ’τα δένδρα, σαν τελευταίο εφόδιο, αφού περίμεναν το θάνατο, τον Άρτο της ζωής. 

Όταν τέλειωσε η απλή κι απέριττος εκείνη ακολουθία, η τόσο κατανυκτική,ένας αλαλαγμός χαράς γέμισε την ατμόσφαιρα :

– Παππούλη, μας έσωσες. Παππούλη, σ’ ευχαριστούμε .

Αργότερα στην τρομερή οπισθοχώρηση, έμαθε ο ιερέας απ’ το λοχία εκείνου του λόχου των ευζώνων, ότι απ’τους 120 μοναχά οι 40 γλύτωσαν απ’ τη θύελλα του πολέμου.

Οι άλλοι 80 έμειναν ανάμεσα εκείνους που δεν θα γυρίσουν ποτέ …. Και ο ιερεύς δάκρυσε τότε στην ανάμνηση εκείνων των 120 ευζώνων, που κάποιο αόρατο χέρι τον οδήγησε μεσ’ στο έρημο δάσος για να τους δώσει το τελευταίο εφόδιο για την άλλη ζωή».

(βιβλίο: Ο Πατήρ Αχίλλειος, Θεοδώρου Δημακοπούλου σελ. 65, στο ΄Η Εξομολόγηση αρχιμ. Ιωάννου Κωστώφ σελ. 240-242)

https://simeiakairwn.wordpress.com

Οἱ κυριότερες ἐντολές τοῦ Εὐαγγελίου (ἀπόσπασμα), Ἀγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου Ἐπίκαιρο λόγῳ τῆς οἰκονομικῆς κρίσης τῆς Ἑλλάδος!

Ἡ Ἑλλάδα μας εἶναι πρόσκαιρο ἀγαθό τοῦ Θεό 

σέ ἐμᾶς ὅσο ζοῦμε

καί τιμημένη γῆ Ἁγίων καί ἡρώων!

Οἱ χριστιανοί ὀφείλουν νά μή μεριμνοῦν γιά τ᾽ ἀγαθά τῆς γῆς, οὔτε ν᾽ ἀγαποῦν τόν κόσμο καί τά κοσμικά πράγματα, ἀλλά νά ἐπιζητοῦν τά αἰώνια καί οὐράνια ἀγαθά.

Μήν ἔχετε ἄγχος καί μήν ἀρχίσετε νά λέτε «τί θά φᾶμε;» ἤ «τί θά πιοῦμε;» ἤ «τί θά φορέσουμε;» ἐπειδή γιά ὅλ᾽ αὐτά ἀγωνιοῦν οἱ ἄπιστοι μόνο (Ματθ. 6, 31-32).

Νά ζητᾶτε πρῶτα ἀπ᾽ ὅλα τή βασιλεία τοῦ Θεοῦ καί τήν ἐπικράτηση τοῦ θελήματός Του, καί ὅλ᾽ αὐτά θά σᾶς δοθοῦν ἀπό τό Θεό σάν χάρισμα, χωρίς νά τά ζητᾶτε (Ματθ. 6, 33).

Τοῦτο σᾶς λέω, ἀδελφοί, ὅτι ὁ καιρός τῆς ἐπίγειας ζωῆς εἶναι λιγοστός, ἔτσι ὥστε καί ὅσοι ἔχουν γυναῖκες νά ζοῦν σάν νά μήν ἔχουν, νά μήν εἶναι δηλαδή προσκολλημένοι σ᾽ αὐτές. Κι ἐκεῖνοι πού κλαῖνε καί θλίβονται γιά πράγματα τοῦ παρόντος κόσμου, νά ζοῦν σάν νά μήν ἔχει συμβεῖ κάτι θλιβερό. Καί ὅσοι δοκιμάζουν χαρές, νά ζοῦν σάν νά μήν ἔχουν λόγο νά χαίρονται. Καί ὅσοι ἀγοράζουν ὑλικά πράγματα, νά ἀντιμετωπίζουν τ᾽ ἀγορασμένα σάν νά μήν πρόκειται νά τ᾽ ἀπολαύσουν. Καί ὅσοι ἀσχολοῦνται μέ τ᾽ ἀγαθά τοῦ κόσμου τούτου, ν᾽ ἀποφεύγουν κάθε ὑπέρμετρη ἀπόλαυσή τους καί μόνο στ᾽ ἀναγκαῖα νά ἀρκοῦνται. Γιατί ἡ σημερινή μορφή αὐτοῦ ἐδῶ τοῦ κόσμου δέν θά κρατήσει πολύ, ἀλλά περνᾶ καί φεύγει συνεχῶς (Α’ Κορ. 7, 29-31).

Ἐμεῖς οἱ χριστανοί δέν στοχεύουμε σ᾽ αὐτά πού βλέπονται, ἀλλά σ᾽ αὐτά πού δέν βλέπονται μέ τά σωματικά μάτια. Γιατί ὅσα βλέπονται εἶναι προσωρινά, ἐνῶ ὅσα δέν βλέπονται εἶναι αἰώνια (Β’ Κορ. 4, 18).

Ἐμεῖς εἴμαστε πολίτες τ᾽ οὐρανοῦ, ἀπ᾽ ὅπου περιμένουμε νά ἔρθει καί νά μᾶς λυτρώσει ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός (Φιλιπ. 3, 20).

Ἐμεῖς οἱ χριστιανοί δέν ἔχουμε σ᾽ αὐτό τόν κόσμο τή μόνιμη πατρίδα μας, ἀλλά λαχταροῦμε τή μελλοντική οὐράνια πατρίδα (Ἑβρ. 13, 14).

Προδότες τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ! Δέν ξέρετε ὅτι ἡ ἀγάπη γιά τόν ἁμαρτωλό κόσμο εἶναι ἔχθρα ἐναντίον τοῦ Θεοῦ; Ὅποιος λοιπόν θέλει νά εἶναι φίλος τοῦ κόσμου, γίνεται ἐχθρός τοῦ Θεοῦ (Ἰακ. 4, 4).

Ἀγαπητοί, μήν ἀγαπᾶτε τόν κόσμο, μήτε ὅσα εἶναι τοῦ κόσμου. Ἄν κάποιος ἀγαπᾶ τόν κόσμο, δέν ἔχει μέσα του τήν ἀγάπη γιά τόν οὐράνιο Πατέρα (Α’ Ἰω. 2, 15).

http://kaiomenivatos.blogspot.gr

Γιατί δέν διακρίνουμε σωστά τα πράγματα και με ποιόν τρόπο μπορούμε να τα γνωρίζουμε

-ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ-

Ἡ αἰτία ποὺ δὲν διακρίνουμε ὀρθὰ ὅλα αὐτὰ τὰ πράγματα ποὺ εἴπαμε καὶ ἄλλα πολλά, εἶναι γιατὶ δὲν τὰ σκεφτόμαστε στὸ βάθος τους ποιὰ εἶναι, ἀλλὰ πιάνουμε τὴν ἀγάπη ἢ τὸ μῖσος σὲ αὐτά, ἀμέσως ἀπὸ μόνη τὴν ἐξωτερική τους μελέτη καὶ ἐμφάνισι. Ἔτσι ὅταν, ἡ ἀγάπη τους ἢ τὸ μῖσος προλαβάνουν καὶ σκοτίζουν τὸ νοῦ μας καὶ γι᾿ αὐτὸ δὲν μπορεῖ νὰ τὰ διακρίνῃ σωστά, ὅπως εἶναι στὴν ἀλήθεια [1].

Λοιπόν, ἐσὺ ἀδελφέ μου, ἐὰν θέλῃς νὰ μὴν βρῇ τόπον ἡ πλάνη αὐτὴ στὸ νοῦ σου, πρόσεχε καλά· καὶ ὅταν, ἢ βλέπῃς μὲ τὰ μάτια ἢ μελετᾷς μὲ τὸ νοῦ κανένα πρᾶγμα, κράτα ὅσο μπορεῖς τὴν θέλησί σου καὶ μὴ τὴν ἀφήσῃς νὰ τὸ ἀγαπήσῃ ἢ νὰ τὸ μισήσῃ, ἀλλὰ παρατήρησέ το μὲ τὸ νοῦ μοναχά.

Πρὶν ἀπ᾿ ὅλα, ὅμως, σκέψου φρόνιμα, ὅτι ἂν αὐτὸ εἶναι ὀδυνηρὸ καὶ ἀντίθετο στὴν φυσική σου κλίσι, παρακινεῖσαι ἀπὸ τὸ μῖσος νὰ τὸ ἀποστρέφεσαι. Ἂν ὅμως σοῦ προξενῇ εὐχαρίστησι, παρακινεῖσαι ἀπὸ τὴν ἀγάπη νὰ τὸ θέλῃς. Γιατὶ, τότε ποὺ ὁ νοῦς σου δὲν εἶναι ζαλισμένος ἀπὸ τὸ πάθος, εἶναι ἐλεύθερος καὶ καθαρὸς καὶ μπορεῖ νὰ γνωρίσῃ τὴν ἀλήθεια καὶ νὰ διαπεράση μέσα στὸ βάθος τοῦ πράγματος, ποὺ τὸ κακὸ εἶναι κρυμμένο κάτω ἀπὸ τὴν ψεύτικη εὐχαρίστησι ἢ ποὺ τὸ καλὸ εἶναι σκεπασμένο κάτω ἀπὸ τὴν

ἐπιφάνεια τοῦ κακοῦ.

Ἂν ὅμως ἡ θέλησις πρόλαβε νὰ τὸ ἀγαπήσῃ ἢ νὰ τὸ μισήσῃ, δὲν μπορεῖ πλέον ὁ νοῦς νὰ τὸ γνωρίσῃ καλά, καθὼς πρέπει· διότι ἐκείνη ἡ διάθεσις, ἢ καλύτερα νὰ πῶ, ἐκεῖνο τὸ πάθος ποὺ μπῆκε στὸ μέσο, σὰν τεῖχος, ζαλίζει τὸ νοῦ τόσο, ποὺ νομίζει τὸ πρᾶγμα ἄλλο ἀπὸ ἐκεῖνο ποὺ εἶναι στὴν ἀλήθεια καὶ τὸ περνᾷ ὡς τέτοιο στὴν ἐπιθυμία, ἡ ὁποία ὅσο πηγαίνει μπροστὰ καὶ περισσότερο ἀγαπᾷ ἢ μισεῖ τὸ πρᾶγμα ἐκεῖνο, τόσο καὶ ὁ νοῦς σκοτίζεται περισσότερο καὶ ἔτσι σκοτισμένος, κάνει πάλι νὰ φαίνεται στὴν ἐπιθυμία τὸ

πρᾶγμα ἐκεῖνο περισσότερο ὅσο ποτὲ ἀγαπητὸ ἢ μισητό. Ἔτσι ὅταν δὲν τηρῆται ὁ παραπάνω κανόνας ποὺ εἶπα, (ὁ ὁποῖος εἶναι πολὺ ἀναγκαῖος σὲ ὅλη αὐτὴ τὴν ἐκγύμνασι), δηλαδή, τὸ νὰ κρατᾷς τὴν ἐπιθυμία σου ἀπὸ τὴν ἀγάπη ἢ τὸ μῖσος τοῦ πράγματος, αὐτὲς οἱ δυὸ δυνάμεις τῆς ψυχῆς, ὁ νοῦς δηλαδὴ καὶ ἡ θέλησις,

προχωροῦν πάντα κακῶς, σὰν σὲ κύκλο, ἀπὸ τὸ σκοτάδι σὲ βαθύτερο σκοτάδι καὶ ἀπὸ τὸ σφάλμα σὲ μεγαλύτερο σφάλμα.

Λοιπόν, φυλάξου, ἀγαπητέ, μὲ κάθε εἴδους προσοχή, ἀπὸ τὴν ἐμπαθῆ ἀγάπη ἢ τὸ μῖσος τοῦ κάθε πράγματος, τὸ ὁποῖο δὲν ἔφθασες νὰ ἐρευνήσῃς καλὰ πρότερα μὲ τὸ φῶς τοῦ νοῦ καὶ τοῦ ὀρθοῦ λόγου, μὲ τὸ φῶς τῶν θείων Γραφῶν, μὲ τὸ φῶς τῆς χάριτος καὶ τῆς προσευχῆς καὶ μὲ τὴν κρίση τοῦ πνευματικοῦ σου πατρὸς γιὰ νὰ μὴν κάνῃς λάθος καὶ νὰ ὑπολογίζῃς τὸ ἀληθινὰ καλὸ γιὰ κακὸ καὶ τὸ ἀληθινὰ κακὸ γιὰ καλό. Καθὼς αὐτὸ συμβαίνει νὰ γίνεται, ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον, σὲ κάποια ἔργα, τὰ ὁποῖα φαίνονται μὲν

καθ᾿ ἑαυτὰ πὼς εἶναι καλὰ καὶ ἅγια, γιὰ μερικὲς ὅμως περιστάσεις· δηλαδὴ γίνονται ἢ παράκαιρα ἢ σὲ σχετικὸ τόπο ἢ μὲ ἀνάλογο μέτρο, προξενοῦν ὅμως μεγάλη βλάβη σὲ ἐκείνους ποὺ τὰ ἐπιχειροῦν, καθὼς γνωρίζουμε πολλοὺς ποὺ κινδύνευσαν σὲ παρόμοια ἐπαινετὰ καὶ ἁγιώτατα ἔργα.

[1]. Γι᾿ αὐτὸ καὶ ὁ θεολόγος Γρηγόριος, σύμφωνα μὲ αὐτὸ λέει, ὅτι ἀπὸ τὴν ἀγάπη ἢ τὸ μῖσος, συνηθίζει νὰ κλέβεται ἡ ἀλήθεια· «δὲν ὑπάρχει τίποτε τόσο εὐχάριστο στοὺς ἀνθρώπους, ὅσο τὸ νὰ συζητοῦν τὰ ξένα, καὶ μάλιστα ὅταν ἐπηρεάζωνται ἀπὸ μῖσος ἢ συμπάθεια γιὰ κάποιον, ἐξ αἰτίας τῶν ὁποίων, ὡς συνήθως, ἐξαφανίζεται ἡ ἀλήθεια» (Λόγ. ἀπολογητικ.)

*από το βιβλίο: “ΑΟΡΑΤΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ” – ΟΣΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ

Ἀπόδοση στὴ νέα Ἑλληνική: Ἱερομόναχος Βενέδικτος

Ἔκδοση Συνοδείας Σπυρίδωνος Ἱερομονάχου, Νέα Σκήτη, γιων Ὄρος

https://simeiakairwn.wordpress.com

Ἐγκράτεια καί πάθη

Πες μου, πάτερ, ρώτησε πάλι ὁ ἐπισκέπτης, πῶς μερικοί, ἄν καί λιώνουν τά σώματά τους ἀπό τήν ἐγκράτεια, κυριεύονται ὡστόσο ἀπό τά πάθη; Τήν ὀργή πρῶτα-πρῶτα, κι ἔπειτα τήν ἔχθρα, τή μνησικακία, τό φθόνο, τήν ἀσπλαχνία; Ἐνῶ ὑπάρχουν, ἀντίθετα, ἄνθρωποι, πού καί τρῶνε ἀπ’ ὅλα καί πίνουν κρασί, κι ὅμως εἶναι πολύ ἐνάρετοι καί δέν τούς βρίσκεις ψεγάδι. Πῶς γίνεται αὐτό;

-Νομίζω, παιδί μου, πώς ὅσοι δέν διορθώνονται, μολονότι νηστεύουν πολύ, εἶναι γαιτί δέν προσέχουν τή γλώσσα τους. Ὅποιος δέν κλείνει τό στόμα του, κι ἄν ἀκόμα νηστεύει ὅλο τό χρόνο, προκοπή δέν κάνει. Ἐνῶ ὅποιος ξέρει νάσωπαίνει, μπορεῖ εὔκολα νά νικήσει ὅλα τά πάθη. Σέ κάνει λ.χ. ὁ διάβολος νά ὀργιστεῖς; Μή μιλήσεις, καί νίκησες. Σέ σπρώχνει σέ φθόνο; Μή κατακρίνεις, καί ντρόπιασε τόν πονηρό· γιατί ἡ κατάκριση γεννιέται ἀπ’ τό φθόνο. Ἄν πάλι ὁ ἐχθρός σέ ἀνάψει καί σέ σπρώχνει στή σαρκική ἁμαρτία, κλεῖσε γι’ ἄλλη μιά φορά τό στόμα στου. Μή μιλήσεις σέ γυναίκα, μή φᾶς καί μήν πιεῖς πολύ. Ἔτσι θά τόν κατατροπώσεις. Στήν ἀνάγκη, πάρε μιά βέργα καί χτύπα τό κορμί σου ἀλύπητα. Ὁ πόνος θά διώξει τόν πόλεμο. Τό ξέρεις, ἄλλωστε, ὅτι «συμφέρει σοι ἵνα ἀπόληται ἕν τῶν μελῶν σου καὶ μὴ ὅλον τὸ σῶμά σου βληθῇ εἰς γέενναν»167...... Ἄν κανείς σὲ βρίσει, θυμήσου πόσο βρωμᾶνε τά νεκρά σώματα μέσα στους τάφους. Ἡ παράβασή μας φταίει πού καταλήγουμε ἐκεῖ. Σκέψου, λοιπόν, ὅτι καί τό δικό σου σῶμα θά εἶναι μέσα στόν τάφο μιά σαπίλα καί δυσωδία, καί θ’ ἀξίζει ὅσο κι ἕνας σωρός κοπριά. Εὔκολα θ’ ἀγνοήσεις ἔτσι αὐτόν πού σ’ ἔβρισε.... Ἄν ἕνας φτωχός σοῦ ζητήσει βοήθεια, μήν τσιγγουνευτεῖς νά τοῦ δώσεις ἀπ’ τά ἐπίγεια καί φθαρτά ἀγαθά σου, γιά νά μή στερηθεῖς τά οὐράνια και ἄφθαρτα, «ἅ ὀφθαλμὸς οὐκ εἶδε καὶ οὖς οὐκ ἤκουσε καὶ ἐπὶ καρδίαν ἀνθρώπου οὐκ ἀνέβη»168.... Ἄν ὁ πανοῦργος διάβολος σέ φουσκώνει μέ κενοδοξία, ἔπαρση, ἀλαζονεία, ρίξε μιά ματιά στίς παλιότερες γενιές καί δές: Ποιοί ἐγωιστές πῆγαν ποτέ καλά; Ὅλοι τους ἦρθαν σέ ρήξη μέ τό Θεό καί εἶχαν κακό τέλος. Γιατί «ὁ Θεός ὑπερηφάνοις ἀντιτάσσεται, ταπεινοῖς δὲ δίδωσι χάριν»169, λέει ἡ Γραφή. Καί ἀλλοῦ: «Ὁ Θεὸς διεσκόρπισεν ὀστᾶ ἀνθρωπαρέσκων»170. Ἀλλοῦ πάλι: « Λαός μου, οἱ μακαρίζοντες ὑμᾶς πλανῶσιν ὑμᾶς καὶ τὸν τρίβον τῶν ποδῶν ὑμῶν ταράσσουσιν»171. Αὐτά νά τά κρατᾶς πάντα μέσα στό νοῦ σου, καί θά σέ βοηθᾶνε νὰ μένεις ταπεινός.... Ἄν πάλι ὁ πονηρός σοῦ ἀνοίξει τήν ὄρεξη γιά πλούσια φαγητά, πήγαινε στό ἀποχωρητήριο, κι ἐκεῖ θά νιώσεις καλά τήν εὐωδία τους!...

Μετά ἀπό μικρή παύση, ὁ ὅσιος συνέχισε:

-Ἀλλά μοῦ μίλησες γιά κάποιους ἐνάρετους, πού πίνουν κρασί καί τρῶνε ἀπ’ ὅλα. Πρόσεξε, παιδί μου! Σ’ ὅσους τό εἶδες αὐτό, εἶναι γενναῖοι στρατιῶτες τοῦ Χριστοῦ. Καταπάτησαν πρῶτα τίς ἁμαρτίες καί τά πάθη. Καί τώρα εἶναι κυρίαρχοι τῶν παθῶν, στολισμένοι ἀπ’ τό Θεό μέ τό χάρισμα τῆς ἀπάθειας. Γι’ αὐτό καί τρῶνε καί πίνουν χωρίς ἐμπάθεια. Ἐγκρατεύτηκαν. Ἀγωνίστηκαν σκληρά. Πέτυχαν τό σκοπό πού ἔχουμε ὅλοι μας. Ντύθηκαν μέ τήν πανίσχυρη πανοπλία τοῦ Θεοῦ. Καί κανείς πιά δέν μπορεῖ νά τούς νικήσει.... Πάντως, ἡ νηστεία εἶναι μεγάλο ὅπλο τῆς ψυχῆς, ἀλλά χρειάζεται νά συνδυαστεῖ μέ τήν ἀδιάλειπτη προσευχή, τήν ἡσυχία καί τή σιωπή. Τότε ἔχει τά καλύτερα ἀποτελέσματα. Ὅλ’ αὐτά πάλι ἔχουν ἀνάγκη τή μελέτη. «Εἰ μὴ ὅτι ὁ νόμος σου μελέτη μού ἐστι, τότε ἄν ἀπωλόμην ἐν τῇ ταπεινώσει μου»172. Πήγαινε λοιπόν, παιδί μου, καί ἀγωνίσου ν’ ἀποκτήσεις κι ἐσύ τό χάρισμα τῆς ἀπάθειας μέ τήν ἐγκράτεια. Τότε θά μπορεῖς, ἀκόμα κι ἄν τρῶς καί πίνεις, νά βρίσκεσαι ἔξω ἀπό τά πάθη. Πρέπει πάντως νά ξέρεις πώς οἱ ἐνάρετοι ἄνθρωποι τό κάνουν αὐτό μόνο μπροστά στούς ἄλλους, ὅταν τό ἀπαιτήσει κάποια ἀνάγκη. Ὅταν ὅμως εἶναι μόνοι τους, ἀκολοθοῦν τούς νόμους τῆς εὐσέβειας καί ἀναπληρώνουν μέ αὐστηρότερη νηστεία τήν κατάλυση πού ἔκαναν μπροστά στούς ἀνθρώπους.

Ἕνας Ἀσκητής Ἐπίσκοπος

Ὅσιος Νήφων Ἐπίσκοπος Κωνσταντιανῆς

(σελ.256-259)

Ἱερὰ Μονή Παρακλήτου

Ὠρωπος Ἀττικῆς 2004

http://makkavaios.blogspot.gr

O αόρατος εσωτερικός πόλεμος

O αόρατος εσωτερικός πόλεμος του χριστιανού με τα πάθη δεν είναι καθόλου κατώτερος ή ευκολότερος από τον αιματηρό αγώνα των μαρτύρων της πίστεως.

«Δώσε αίμα, για να λάβεις Πνεύμα», λένε, όπως είδαμε, οι πατέρες, πού γνώρισαν εμπειρικά αυτόν τον πόλεμο. Μόνο οι επιμελείς τηρητές των ευαγγελικών εντολών, μόνο οι αληθινοί μαθητές του Χριστού πολεμούν με συνέπεια και αυταπάρνηση τα πάθη τους...

«Η ακριβής τήρηση των εντολών διδάσκει στους ανθρώπους πόσο αδύναμοι είναι», λέει ο όσιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος. Στη γνώση και τη συναίσθηση της αδυναμίας μας θεμελιώνεται όλο το οικοδόμημα της σωτηρίας μας.

«Η ακριβής τήρηση των εντολών διδάσκει στους ανθρώπους πόσο αδύναμοι είναι»: 

Τί παράξενη λογική για την επιφανειακή σκέψη! Και όμως, τα λόγια τούτα είναι λόγια πείρας. Μόνο με την επιμελημένη τήρηση των εντολών μπορεί ο άνθρωπος να δει το πλήθος των παθών του. Μόνο με την επιμελημένη τήρηση των εντολών μπορεί ο άνθρωπος να πεισθεί για την απόλυτη αδυναμία του παλαιού Αδάμ, για τη δύναμη του νέου Αδάμ και για την ορθότητα του πατερικού εκείνου ορισμού, σύμφωνα με τον οποίο ο πνευματικός νόμος δεν μπορεί να εκπληρωθεί παρά μόνο με τους οικτιρμούς του Χριστού.

Με την οικονομία της παντοδύναμης αγαθής πρόνοιας του Θεού, ακόμα και η ίδια η αμαρτία πού ζει μέσα στον άνθρωπο, η αμαρτία πού κυριαρχεί σ” όλη την ύπαρξή του, σ” όλα τα μέρη της ψυχής του και σ” όλα τα μέλη του σώματός του, συμβάλλει στην πνευματική του πρόοδο, αν βέβαια είναι αληθινός χριστιανός.

Η συναίσθηση της πνευματικής μας φτώχειας, η παραδοχή της πνευματικής μας πτώσεως, η αναγνώριση της αναγκαιότητας της λυτρώσεως και η ολόψυχη ομολογία ως Λυτρωτή του Υιού του Θεού, του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, είναι οι καρποί της πάλης μας με τα πάθη. Αυτοί οι καρποί αποτελούν το εχέγγυο της αιώνιας μακαριότητας.

Η συναίσθηση της πνευματικής φτώχειας, η παραδοχή της πτώσεως, η ζωντανή ομολογία του Λυτρωτή είναι άγνωστες στον άνθρωπο πού έχει κοσμικό φρόνημα. Αυτός είναι δούλος των παθών, δεν βλέπει στον εαυτό του παρά μόνο προτερήματα, μόνο αρετές, και είτε δεν περιμένει τίποτα στον ουρανό, καθώς δεν συλλογίζεται ποτέ τον ουρανό, είτε περιμένει βραβεία σαν οφειλές, έχοντας πλήρη άγνοια της μοναδικής αρετής πού βραβεύεται στον ουρανό και πού δεν είναι άλλη από τον χριστιανικό τρόπο ζωής.

Ο δούλος του Θεού, τηρώντας τις ευαγγελικές εντολές, όλο και πιο καθαρά βλέπει τα πάθη του. Και όσο η χάρη του Αγίου Πνεύματος δημιουργεί μέσα του μακάριες πνευματικές καταστάσεις -τη συναίσθηση της πνευματικής φτώχειας, το πένθος, την πραότητα, το έλεος, την καθαρότητα, τη διάκριση-, τόσο νιώθει τον εαυτό του πιο αμαρτωλό απ” όλους τους αμαρτωλούς, αμέτοχο σε οποιοδήποτε καλό, ένοχο αναρίθμητων κακών, άξιο αιώνιων βασάνων στη γέεννα του πυρός για τη διαρκή αθέτηση των εντολών του Θεού.

Του Αγίου Ιγνατίου Μπρατσιανίνωφ

http://ekklisiaonline.gr

"Περί συνεχούς Θείας Μεταλήψεως"

Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος: όταν καλώς και αξίως μεταλαμβάνουν το ιερό και πανάγιο Σώμα του Κυρίου μας, αυτό γίνεται όπλο για όσους πολεμούνται... 

Και επαναστροφή για όσους έχουν απομακρυνθεί από τον Θεό. Ενδυναμώνει τους ασθενείς, ευφραίνει τους υγιείς, θεραπεύει τις ασθένειες, διαφυλάσσει την υγεία. 

Με τη Θεία Μετάληψη διορθωνόμαστε ευκολότερα και γινόμαστε περισσότερο μακρόθυμοι και υπομονετικοί στους πόνους και στις θλίψεις. Μας καθιστά περισσότερο θερμούς στην αγάπη, λεπτούς στη γνώση, πρόθυμους στην υπακοή, οξείς και γρήγορους στην ενέργεια των χαρισμάτων. 

Σε όσους δε δεν μεταλαμβάνουν συχνά συμβαίνουν τα αντίθετα, αφού δεν είναι σφραγισμένοι με το Τίμιο Αίμα του Κυρίου μας. Σφάζεται τότε το Πρόβατο και με το Τίμιο Αίμα Του σφραγίζονται η πράξη και η θεωρία, δηλαδή η έξη και η ενέργεια, οι παραστάδες των δικών μου θυρών, των κινήσεων του νοός. Αυτά ανοίγονται καλώς στη θεωρία και κλείνονται πάλι σαν θύρες από τη θεωρία των υψηλότερων και ακατάληπτων νοημάτων.

Ο θείος Κύριλλος Αλεξανδρείας λέει ότι με τη θεία Μετάληψη οι νοητοί κλέφτες, οι δαίμονες, δεν βρίσκουν την ψυχή μας άδεια, ώστε να μπουν σε αυτή μέσω των αισθήσεων. 

Πρέπει να εννοήσεις σαν θύρα της οικίας τις αισθήσεις....

Μέσω αυτών εισέρχονται στην καρδιά οι εικόνες όλων των πραγμάτων και χύνεται σε αυτήν το άμετρο πλήθος των επιθυμιών. Ο προφήτης Ιωήλ ονομάζει αυτές τις αισθήσεις παράθυρα λέγοντας ότι από αυτά θα μπουν οι κλέφτες, επειδή δεν ήταν χτισμένα με το Τίμιο Αίμα του Χριστού. 

Ο Άγιος Κύριλλος λέει ακόμη πως με τη θεία Κοινωνία καθαριζόμαστε από κάθε ψυχική ακαθαρσία και λαμβάνουμε προθυμία και ζέση για τις αρετές. Το Τίμιο Αίμα του Χριστού όχι μόνο μας ελευθερώνει από κάθε φθορά, αλλά μας καθαρίζει και από κάθε ακαθαρσία που κρύβεται μέσα στην ψυχή μας. Δεν μας αφήνει να ψυχρανθούμε από την αμέλεια, αλλά μας κάνει ζέοντες και θερμούς στο Άγιο Πνεύμα.

Ο άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης επισημαίνει: τα δάκρυα και η κατάνυξη έχουν μεγάλη δύναμη. Πέρα όμως από όλα μαζί, η αγία Κοινωνία έχει μεγάλη δύναμη και ωφέλεια και από ό,τι βλέπω είσθε πολύ αμελείς σε αυτό το ζήτημα. 

Δεν προσέρχεστε στη θεία Μετάληψη.

Απορώ και εξίσταμαι, γιατί σας βλέπω να κοινωνείτε μόνο την Κυριακή,

ενώ δεν μεταλαμβάνετε αν τελείται Λειτουργία κάποια άλλη μέρα. 

Αυτά δε σας τα λέω, για να κοινωνείτε απλά και όπως έτυχε, δίχως προετοιμασία - ο Απόστολος γράφει να δοκιμάζει κανείς τη συνείδησή του και έτσι να τρέφεται από τον άγιο Άρτο και να πίνει από το θείο Ποτήριο.

Όποιος μεταλαμβάνει ανάξια θα κατακριθεί, επειδή δε διακρίνει καλά, ώστε να ευλαβείται το άγιο Σώμα και Αίμα του Κυρίου. Μη γένοιτο. Σας λέω να κοινωνούμε συχνά, να καθαρίζουμε όσο μπορούμε τους εαυτούς μας με την επιθυμία μας και την αγάπη μας για τη θεία Κοινωνία και έτσι καθαροί να μεταλαμβάνουμε.

Βλέπεις το ανερμήνευτο χάρισμα; Όχι μόνο πέθανε για μας, αλλά προσέφερε ακόμη και τον Εαυτό Του στην αγία Τράπεζα για να Τον κοινωνούμε. Αν λοιπόν, αδελφοί μου, πράττουμε όπως μας προστάζουν οι άγιοι Πατέρες και κοινωνούμε συχνά, θα έχουμε συνεργό και βοηθό σε αυτήν την ολιγοχρόνια ζωή τη θεία Χάρη. 

Θα έχουμε συμβοηθούς τους αγγέλους του Θεού 

και ακόμη και τον ίδιο τον Δεσπότη των αγγέλων. 

Επιπλέον, θα αποδιώξουμε μακριά μας τους εχθρικούς δαίμονες, όπως λέει και ο θείος Χρυσόστομος (τόμος 13ος, σελ.580-583)· σαν λιοντάρια που αποπνέουν φωτιά, έτσι αναχωρούμε από την πνευματική εκείνη Τράπεζα των Μυστηρίων. 

Προκαλούμε φόβο στο διάβολο επειδή έχουμε μαζί μας ως κεφαλή τον Χριστό και την αγάπη που μας έδειξε. Αυτό το Αίμα λαμπρύνει τη βασιλική εικόνα της ψυχής μας, δηλαδή το νου μας, το λόγο και το πνεύμα. Αυτό το Αίμα γεννά κάλλος και υπερθαύμαστη ωραιότητα. Δεν αφήνει να απομακρυνθεί η ευγένεια και η λαμπρότητα της ψυχής, την οποία ποτίζει και τρέφει συνεχώς.

Αυτό το Αίμα, όταν μεταλαμβάνεται αξίως, καταδιώκει τους δαίμονες και τους απομακρύνει από εμάς, προσκαλεί όμως τους αγγέλους και τον Δεσπότη των αγγέλων. Αυτό συμβαίνει, επειδή οι δαίμονες φεύγουν από όπου δουν το Αίμα το Δεσποτικό, ενώ οι άγγελοι συντρέχουν και βοηθούν. Αυτό το Αίμα είναι η σωτηρία των ψυχών μας. Με αυτό χαίρεται η ψυχή, με αυτό καλλωπίζεται, με αυτό θερμαίνεται. 

Αυτό το Αίμα κάνει το νου μας περισσότερο λαμπρό και από τη φωτιά και την ψυχή μας πιο ωραία από το χρυσάφι. Όσοι μεταλαμβάνουν αυτό το Σώμα στέκονται μαζί με τους αγγέλους, αρχαγέλλους και τις άνω δυνάμεις, επειδή είναι ενδεδυμένοι με το φόρεμα το βασιλικό και έχουν μαζί τους πνευματικά όπλα. 

Ακόμη, όμως, δε σας είπα το μεγαλύτερο χάρισμα · όσοι μεταλαμβάνουν

φορούν τον ίδιο τον Βασιλέα.

Ακούτε αδελφοί μου τι συμφορές παθαίνουν όσοι δεν μεταλαμβάνουν συχνά και απομακρύνονται από τα Μυστήρια; 

Ακούτε ότι δαιμονίζονται ή και μεταμορφώνονται σε κάποιο είδος αλόγων ζώων όπως τα παλιά χρόνια ο βασιλιάς Ναβουχοδονόσορας μεταμορφώθηκε σε βόδι; 

Και δίκαια υποφέρουν, διότι ενώ μπορούν να γίνουν από άνθρωποι θεοί κατά χάρη με τη συνεχή θεία Κοινωνία, δεν το θέλουν. 

Απομακρυνόμενοι όμως από τη θεία Μετάληψη χάνουν και την ανθρώπινη μορφή που έχουν, μετασχηματίζονται σε άλογα ζώα και παραδίνονται στην εξουσία του Σατανά, όπως λέει και ο ψαλμωδός «Ω Κύριε, ιδού, χάνονται εντελώς εκείνοι που απομακρύνονται από την Χάρη Σου» (Ψαλμός ΟΒ 27).

Μάλλον πρέπει να πω, ότι αν αιφνιδίως έρθει ο θάνατος σε εκείνους που αργοπορούν να μεταλάβουν και τους βρει ανέτοιμους χωρίς τη θεία Μετάληψη, τι άραγε θα γίνουν οι ταλαίπωροι; Πώς θα μπορέσουν να διέλθουν με ελευθερία τους τελωνάρχες δαίμονες του αέρος; Ποιο φόβο και τρόμο θα δοκιμάσει η ψυχή τους ενώ μπορούσαν να ελευθερωθούν από όλα αυτά με τη συχνή Κοινωνία, όπως έχει πει ο θείος Χρυσόστομος; Έλεος, Θεέ μου.

Όσοι μεταλαμβάνουν με καθαρά συνείδηση λίγο πριν το θάνατό τους τα άχραντα Μυστήρια, όταν πια εξέλθει η ψυχή τους, λόγω της χάρης της θείας Κοινωνίας, τους περικυκλώνουν οι άγγελοι και τους αναβιβάζουν στον ουρανό. 

Και συ αδελφέ μου, δε γνωρίζεις πότε θα έρθει ο θάνατος, σήμερα ή αύριο ή αυτή την ώρα.

Πρέπει πάντοτε να είσαι κοινωνημένος και έτοιμος. Αν είναι θέλημα Θεού να ζήσεις ακόμα, με τη χάρη της θείας Κοινωνίας, θα περάσεις μια ζωή γεμάτη από χαρά, ειρήνη, αγάπη, συνοδευμένη και από όλες τις άλλες αρετές. Εάν πάλι είναι θέλημα Θεού να πεθάνεις, τότε με την αγία Κοινωνία θα περάσεις ελεύθερα από τα τελώνια των δαιμόνων που βρίσκονται στον αέρα, και θα κατοικήσεις με ανεκλάλητη χαρά στις αιώνιες μονές. 

Αφού με τη συχνή θεία Μετάληψη είσαι ενωμένος πάντοτε με τον γλυκύ Ιησού Χριστό, τον παντοδύναμο Βασιλέα, και εδώ θα ζήσεις μακάρια ζωή και όταν πεθάνεις, οι δαίμονες θα φύγουν μακριά σου αστραπιαία, ενώ οι άγιοι άγγελοι θα σου ανοίξουν την ουράνια είσοδο και θα σε πέμψουν με συνοδεία ως το θρόνο της μακαρίας Τριάδος.

Άγιος Νικόδημος Αγιορείτης

(Περί της συνεχούς Μεταλήψεως των Αχράντων του Χριστού Μυστηρίων, 

Εκδόσεις Μυριόβιβλος, 2004.)

«…τους φόνευσε κι έτσι σταμάτησε η οργή του Θεού…»

– Γέροντα, λέει σε κάποιον ψαλμό: «Θυμόν κινήσαντες τον δικαιότατον». Ποιος θυμός είναι δικαιότατος;

– Όταν αδικούνται άλλοι και φωνάζη κανείς και θυμώνη από πόνο πραγματικό, τότε είναι «δικαιότατος ο θυμός».

Όταν αδικείται ο ίδιος και θυμώνη, τότε δεν είναι καθαρός ο θυμός. Όταν βλέπης έναν να υποφέρη για ιερά πράγματα, αυτός έχει θείο ζήλο. Από αυτό μπορείς να καταλάβης και τον δια τον Χριστόν σαλό. Αν πάρης λ.χ. μια εικόνα και την βάλης μπροστά του ανάποδα, θα τιναχθή επάνω ο δια Χριστόν σαλός∙ έτσι του κάνεις τεστ. Υπάρχει δηλαδή και δικαία, θεία αγανάκτηση, και μόνον αυτή η αγανάκτηση δικαιολογείται στον άνθρωπο. Ο Μωυσής, όταν είδε το λαό να θυσιάζη στο χρυσό μοσχάρι, αγανάκτησε και πέταξε κάτω τις πλάκες με τις εντολές που του έδωσε ο Θεός, και έσπασαν. Ο Φινεές, ο εγγονός του αρχιερέα Ααρών, δύο φόνους έκανε και ο Θεός έδωσε εντολή από την γενιά του να βγαίνουν οι ιερείς του Ισραήλ!

Όταν είδε τον Ισραηλίτη Ζαμβρί να αμαρτάνη με την Μαδιανίτιδα Χασβί μπροστά στον Μωυσή και σε όλους τους Ισραηλίτες, δεν κρατήθηκε∙ σηκώθηκε από την συναγωγή και τους φόνευσε, και έτσι σταμάτησε η οργή του Θεού. Αν δεν τους σκότωνε και τους δύο, θα έπεφτε οργή του Θεού σε όλον τον λαό του Ισραήλ. Φοβερό! Εγώ, όταν διαβάζω στο Ψαλτήρι τον στίχο: «Και έστη Φινεές και εξιλάσατο, και εκόπασεν η θραύσις», ασπάζομαι πολλές φορές το όνομά του. Αλλά και ο Χριστός, όταν είδε να πουλούν μέσα στον περίβολο του Ναού βόδια, πρόβατα, περιστέρια, και τους κερματιστές να ανταλλάσσουν χρήματα, πήρε το φραγγέλιο και τους έδιωξε.

Ένας πνευματικός άνθρωπος, όταν πάη με αγανάκτηση να υπερασπίση τον εαυτό του για ένα ατομικό του θέμα, αυτό είναι καθαρά εγωιστικό, είναι ενέργεια του πειρασμού. Δέχεται επιδράσεις δαιμονικές εξωτερικές. Αν κάποιοι τον αδικούν ή τον κοροϊδεύουν, αυτόν πρέπει οι άλλοι να τον υπερασπίζωνται, για το δίκιο, όχι για προσωπικό τους συμφέρον. Δεν ταιριάζει να μαλώνης για τον εαυτό σου. Άλλο το να αντιδράσης, για να υπερασπιστής σοβαρά πνευματικά θέματα, που αφορούν την πίστη μας, την Ορθοδοξία. Αυτό είναι καθήκον σου. Όταν σκέφτεσαι τους άλλους και αντιδράς, για να τους βοηθήσης, τότε αυτό είναι καθαρό, γιατί γίνεται από αγάπη

Γέροντος Παϊσίου του Αγιορείτου

«Πνευματική αφύπνιση», Λόγοι Γ”

http://www.pentapostagma.gr

Έως πότε;

Η επανάληψη των ιδίων αμαρτημάτων και η αναμονή της αλλαγής που δεν έρχεται, κουράζουν την ψυχή. Αυτό συμβαίνει τόσο για τον εαυτό μας όσο και για τους γύρω μας, ανάλογα ποιον κοιτάζουμε.

Η πραγματικότητα της ζωής μάς υποδεικνύει ότι τίποτε στον κόσμο αυτό δεν είναι μόνιμο. Κυρίως η ανθρώπινη θέληση που μια εκφράζεται μ’ αυτό τον τρόπο και μια με τον άλλο. Όχι πως όλοι οι άνθρωποι και πάντα συμπεριφέρονται επιπόλαια, αλλά τονίζεται το ευμετάβολο της ανθρώπινης φύσης, που, άλλωστε, δείχνει και την ανέλιξή της, τη ζωντάνια της.

Η αλήθεια είναι ότι η έμμονη ενασχόληση με τον εαυτό μας, με στόχο «να τον κάνουμε καλύτερο», θα φέρει απογοήτευση. Όπως το ίδιο βίωμα θα έχουμε αν επιμένουμε ν’ αλλάξουμε τους άλλους, που μας δυσκολεύουν και μας αναστατώνουν. Ο λόγος βρίσκεται στην αδυναμία του κάθε ανθρώπου να φτάσει στην τελειότητα.

Ο Χριστός μάς κάλεσε να γίνουμε τέλειοι όπως τέλειος ως άνθρωπος είναι κι Αυτός. Όμως είπε ότι «χωρίς εμού ου δύνασθαι ποιείν ουδέν». Η τελειότητα άρα δεν είναι ανθρώπινο επίτευγμα, αφού οι ανθρώπινες δυνατότητες είναι περιορισμένες. Στο σημείο που αγωνιζόμαστε να εφαρμόσουμε τις εντολές του Χριστού, βρίσκεται η θέλησή μας να ζήσουμε τη ζωή Του που’ ναι τέλεια.

Σημασία έχει να κατανοήσουμε τις αδυναμίες μας, να ταπεινωθούμε μπροστά στην αγιότητα του Θεού και να ποθήσουμε τη σχέση αγάπης μαζί Του. Αυτό μας οδηγεί σε φιλότιμο αγώνα να νικήσουμε τον κακό εαυτό μας. Αυτός ο αγώνας δεν έχει πίεση ούτε άγχος για να φτάσουμε κάπου. Ήδη είμαστε στην «οδόν του Κυρίου», που έχει χαρά, ειρήνη της καρδιάς και είναι ατέλευτη.

Ο κακός εαυτός μας, όπως και οι άλλοι γύρω μας, δεν αλλάζει από τη μια μέρα στην άλλη. Η κάθε προσπάθεια όμως δεν πάει χαμένη, γιατί προσθέτει τη γνώση της πείρας, μιας νέας εμπειρίας της πτώσης ή της ανόρθωσης, που εντάσσεται στην προσωπική ιστορία της πνευματικής μας ζωής.

Η σοφία της ερήμου, όπως τη συναντούμε στους Μοναχούς που ζουν την έμπρακτη χριστιανική ζωή, μας μιλά για το συνεχή αγώνα ανεξάρτητα με τα αποτέλεσμα. Μας τονίζει την ανάγκη να μη μείνουμε ποτέ στην πτώση της αμαρτίας αλλά να προχωρήσουμε στην ανόρθωση της μετάνοιας.

Ο όσιος Παναής της Λύσης μιλώντας παραστατικά γι’ αυτό το συνεχή αγώνα έλεγε: «μια σου μια μου», μια πάλη με τον πονηρό δηλαδή που μας νικά με την αμαρτία και τον νικούμε με τη μετάνοια.

Αναφέρεται στο Γεροντικό ο διάλογος που είχε ένας υποτακτικός με το Γέροντά του:

- Πάτερ, αμάρτησα, έπεσα.

- Σήκω!

- Μέχρι πότε;

- Μέχρι να σε βρει ο θάνατος.

Αλλοίμονο σ’ όποιον θα πει «έφτασα στο τέλος, νίκησα, δεν κινδυνεύω».

Ευλογημένος όποιος ζει με τη συναίσθηση της αδυναμίας του, με την εμπιστοσύνη στη δύναμη του Θεού του, με την ελπίδα πως τελικά εκείνος θα νικήσει στη θέση του γιατί «εξήλθε νικών και ίνα νικήσει».

π. Ανδρέα Αγαθοκλέους

http://www.exomologistetokirio.gr

Ἡ ἀκλόνητη πίστη

Εἶναι πάρα πολὺ ἐντυπωσιακὸ τὸ περιστατικὸ τῆς «ξηρανθεί­σης συκῆς» (βλ. Μάρκ. ια΄ [11] 12-24). Ὁ Κύριος μὲ τοὺς μαθητές Του πήγαιναν ἀπὸ τὴ Βηθανία στὰ Ἱεροσόλυμα. Σὲ κάποιο σημεῖο τῆς διαδρομῆς εἶδαν μία συκιά, καὶ ὁ Κύριος τὴν πλησί­ασε μὲ τὴν προσδοκία ὅτι θὰ ἔβρισκε λίγα σύκα. Ἀλλὰ δὲν βρῆκε παρὰ μόνο φύλλα. Βεβαίως δὲν ἦ­­­ταν ἀ­­­κόμη ἡ ἐποχὴ ποὺ ὡριμάζουν τὰ σύκα, ἀλλʼ ἡ συγκεκριμένη συκιὰ δὲν εἶχε οὔτε κὰν ἄγουρα σύκα. Εἶχε μόνο φύλλα. Ὁ Κύριος, γιὰ νὰ διδάξει τοὺς μαθητές Του ποιὰ θὰ εἶναι ἡ τύχη κάθε ἀνθρώπου ἀκάρπου σὰν τὴ συκιά, ἀπευθύνθηκε πρὸς αὐτὴν καὶ τῆς εἶπε: «Μηκέτι ἐκ σοῦ εἰς τὸν αἰῶνα μηδεὶς καρπὸν φάγοι» (στίχ. 14)· νὰ μὴ φάει πλέον κανένας καρ­πὸ ἀπὸ σένα.

Ἀκριβῶς ἀπὸ τὸ ἴδιο σημεῖο τοῦ δρόμου πέρασαν καὶ τὴν ἑπόμενη μέρα. Ὁ Πέτρος μὲ ἔκπληξη παρατήρησε ὅτι ἡ συκιὰ εἶχε τελείως ξεραθεῖ. «Ραββί, ἴδε ἡ συκῆ ἣν κατηράσω ἐξήρανται», εἶπε στὸν Κύριο. Διδάσκαλε, ἡ συκιὰ ποὺ καταράστηκες, ξεράθηκε (στίχ. 21). Τότε ὁ Κύριος ἀπευθύνθηκε σὲ ὅλους τοὺς μαθητές Του καὶ τοὺς εἶπε: «Ἔχετε πίστιν Θεοῦ». Νὰ ἔχετε θερμὴ πίστη στὸ Θεό, χωρὶς δισταγμοὺς καὶ ἀμφιταλαντεύσεις. Ὅποιος ἀποκτήσει τέτοια ἀταλάντευτη πίστη, ἂν πεῖ στὸ βουνὸ αὐτό· «σήκω καὶ πέσε στὴ θάλασσα», ὄχι γιὰ νὰ κάνει ἐπίδειξη θαυματουργικῆς ­δυνάμεως, ἀλλὰ γιὰ σοβαρὴ ἀνάγκη, καὶ δὲν αἰσθανθεῖ δισταγμὸ καὶ ἀμφιβολία μέσα στὴν καρδιά του, ἀλλὰ πιστέψει ὅτι ἐκεῖνα ποὺ λέει γίνονται μὲ τὴ δύναμη τοῦ Θεοῦ, θὰ τοῦ γίνει αὐτὸ ποὺ θὰ ζητήσει (στίχ. 22-23). 

Οἱ λόγοι τοῦ Κυρίου μας «ἔχετε πίστιν Θεοῦ» μᾶς βοηθοῦν νὰ κατανοήσουμε ὅτι δὲν ­φθάνει ἁπλῶς νὰ παραδεχόμαστε τὴν ὕπαρξη τοῦ Θε­οῦ. Τέτοια πίστη ἔχουν καὶ τὰ δαιμόνια. Ἀλλὰ νὰ ἔχουμε ἀκλόνητη πεποίθηση στὴν ἄ­­­πειρη δύναμη τοῦ Θεοῦ, ἐμπιστοσύνη στὴν κραταιὰ προστασία Του.

Ποιὰ εἶναι τὰ γνωρίσματα αὐτῆς τῆς πίστεως;

Πρωτίστως δὲν ἔχει δισταγμοὺς καὶ ἀμφιταλαντεύσεις. Ὁ πατέρας τοῦ σεληνιαζόμενου νέου πῆγε στὸ Χριστὸ νὰ Τὸν παρακαλέσει γιὰ τὸ ἄρρωστο παιδί του ἀμφιταλαντευόμενος. Καὶ πίστευε καὶ δὲν πίστευε. Ὁ Χριστὸς τοῦ εἶπε: Νὰ ἐξετάσεις ἂν ἐσὺ μπορεῖς νὰ πιστέψεις καλύτερα. Δὲν ἤθελε νὰ θαυματουργεῖ, ὅπου ὑπῆρχε ταλαντευόμενη πίστη. Ζητοῦσε νὰ ὑπάρχει ἀκλόνητη πεποίθηση ὅτι «ἃ λέγει γίνεται» (στίχ. 23). 

Πόσο ἀκλόνητη καὶ ἀταλάντευτη ἦ­­­ταν ἡ πίστη τῆς «αἱμορροούσας» γυναίκας! «Ἔλεγεν ἐν ἑαυτῇ ὅτι ἐὰν ἅψωμαι κἂν τῶν ἱματίων αὐτοῦ, σωθήσομαι»! (Μάρκ. ε΄ 28). Ἔλεγε ἀπὸ μέσα της ὅτι καὶ μόνο νὰ ἀγγίξω τὰ ἐνδύματά Του θὰ σωθῶ ἀπὸ τὴν ­ἀσθένειά μου. Πόσο ἀταλάντευτη ἦταν ἡ ­πίστη τοῦ Ἑκατοντάρχου! Πίστευε ὅτι ὁ Χριστὸς μποροῦσε κι ἀπὸ μακριὰ νὰ θεραπεύσει τὸν δοῦλο του μʼ ἕνα λόγο Του (βλ. Ματθ. η΄ 8). Πόσο μεγάλη ἦταν ἡ πίστη τῆς Χαναναίας! Δὲν ἀπογοητεύθηκε ἀπὸ τὴν ἁλυσίδα τῶν δυσκολιῶν ποὺ συνάντησε, ἀλλὰ παρακαλοῦσε μὲ πίστη τὸν Κύριο νὰ θεραπεύσει τὴν ἄρρωστη θυγατέρα της. Τόσο ποὺ ὁ Χριστὸς τῆς ἔπλεξε ἐγκώμιο γιὰ τὴ μεγάλη πίστη της: «Ὦ γύναι, μεγάλη σου ἡ πίστις!», τῆς εἶπε (Ματθ. ιε΄ [15] 28).

Γνώρισμα δηλαδὴ αὐτῆς τῆς ­πίστεως εἶναι ἡ ἀκλόνητη πεποίθησή μας στὴ δύναμη τοῦ Θεοῦ, ἡ ἐμπιστοσύνη μας στὴν κραταιὰ προστασία Του. Ἂν ἐνισχύσουμε τὴν πίστη μας στὴ δύναμη τοῦ Θεοῦ, «πάντα δυνατὰ τῷ πιστεύοντι» (Μάρκ. θ΄ 23). Μὲ τὴ δύναμη τοῦ Θεοῦ κι ἐμεῖς ὅλα μποροῦμε νὰ τὰ κάνουμε. «Πάντα ἰσχύω ἐν τῷ ἐνδυναμοῦντί με Χριστῷ», ἔλεγε ὁ ἀπόστολος Παῦλος (Φιλιπ. δ΄ 13).

Ἡ μετακίνηση βουνοῦ μὲ τὴν πίστη εἶναι μεγάλο θαῦμα. Γιὰ τὸν Θεὸ ὅμως περισσότερο ἀξίζει τὸ νὰ νικήσουμε τὰ πάθη μας, νὰ ἐξομαλύνουμε τὸ χέρσο χωράφι τῆς ψυχῆς μας, παρὰ νὰ μετακινήσουμε ὄρος. Ἡ ἠθικὴ νεκρανάσταση («οὗτος νεκρὸς ἦν καὶ ἀνέζησε, καὶ ἀπολωλὼς ἦν καὶ εὑρέθη» [Λουκ. ιε΄ [15] 32]) εἶναι οὐσιαστικὸ θαῦμα, περισσότερο ἐπαινετό. Αὐτὸ τὸ θαῦμα, μό­­νο ἂν ἔχουμε «πίστιν Θεοῦ», μποροῦμε νὰ τὸ δοῦμε χειροπιαστὸ στὴ ζωή μας! 

Πολλοὶ ἀνησυχοῦν γιὰ τὶς δυσκολίες ποὺ ἀντιμετωπίζουμε ὡς ἔθνος. Ἂν πιστεύουμε ὅμως στὴ δύναμη τοῦ Θεοῦ, καὶ τὸ ἔθνος μας θὰ τὸ προστατεύσει ὁ Κύριος.

Ἄλλοι νομίζουν ὅτι τὸ κακὸ πῆρε ἐκ­ρηκτικὲς διαστάσεις, ὅτι δὲν ­ἐλέγχεται πλέον ἡ κατάσταση. Ὅμως τὴν ­ἱστορία τοῦ κόσμου δὲν τὴν κατευθύνουν οἱ ἰσχυροὶ τῆς γῆς, ἀλλʼ Αὐτὸς ποὺ «ἐξῆλθε νικῶν καὶ ἵνα νικήσῃ» (Ἀποκ. ς΄ 2).

Ὅσο ὀργανωμένοι κι ἂν εἶναι αὐτοὶ ποὺ πολεμοῦν τὴν Ἐκκλησία, δὲν θὰ μπορέσουν νὰ τὴ νικήσουν. Αὐτὸ νὰ τὸ ­πιστεύουμε βαθιά. Νὰ ἔχουμε «πίστιν Θε­οῦ».

Τέλος, καὶ στὴν προσωπική μας ζωὴ νὰ μὴν πτοούμαστε, ὅσο πελώρια κι ἂν ὑψώνονται τὰ κύματα τῶν δυσκολιῶν ἐναντίον μας. Μὲ τὴ δύναμη τοῦ Χριστοῦ θὰ νικήσουμε. Ἂν ἔχουμε «πίστιν Θεοῦ», θὰ βλέπουμε χειροπιαστὴ τὴν προστασία τοῦ Θεοῦ καὶ στὴν προσωπική μας ζωὴ καὶ στὴ ζωὴ τοῦ ἔθνους μας καὶ στὴ ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας.

Ορθόδοξο Περιοδικό “Ο ΣΩΤΗΡ”

http://aktines.blogspot.gr

''ἐγώ εἰμι τὸ φῶς τοῦ κόσμου.. '' ~ Ἰησοῦς Χριστός

 

 ''ἐγώ εἰμι ἡ ὁδὸς καὶ ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ ζωὴ..''

εἶπε δὲ αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· ἐγώ εἰμι ὁ ἄρτος τῆς ζωῆς· ὁ ἐρχόμενος πρὸς με οὐ μὴ πεινάσῃ, καί ὁ πιστεύων εἰς ἐμὲ οὐ μὴ διψήσῃ πώποτε. (Ἰωάνν. κεφ. στ΄ στίχ. 35).

ἐγώ εἰμι ὁ ἄρτος ὁ ζῶν ὁ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καταβάς· ἐάν τις φάγῃ ἐκ τούτου τοῦ ἄρτου, ζήσεται εἰς τόν αἰῶνα, καί ὁ ἄρτος δὲ ὃν ἐγὼ δώσω ἡ σάρξ μου ἐστιν, ἣν ἐγὼ δώσω ὑπὲρ τῆς τοῦ κόσμου ζωῆς. (Ἰωάνν. κεφ. στ΄ στίχ. 51).

ἐγώ εἰμι τὸ φῶς τοῦ κόσμου· ὁ ἀκολουθῶν ἐμοὶ οὐ μὴ περιπατήσῃ ἐν τῇ σκοτίᾳ, ἀλλ΄ ἕξει τὸ φῶς τῆς ζωῆς. (Ἰωάνν. κεφ. η΄ στίχ. 12).

ἐγώ εἰμι ὁ μαρτυρῶν περὶ ἐμαυτοῦ, καὶ μαρτυρεῖ περὶ ἐμοῦ ὁ πέμψας με πατήρ. (Ἰωάνν. κεφ. η΄ στίχ. 18).

ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν, πρὶν Ἀβραὰμ γενέσθαι ἐγώ εἰμι. (Ἰωάνν. κεφ. η΄ στίχ. 58).

ἐγώ εἰμι ἡ θύρα· δι΄ ἐμοῦ ἐάν τις εἰσέλθῃ, σωθήσεται, καὶ εἰσελεύσεται καὶ ἐξελεύσεται, καὶ νομὴν εὑρήσει, (Ἰωάνν. κεφ. ι΄ στίχ. 9).

ἐγώ εἰμι ὁ ποιμὴν ὁ καλός, ὁ ποιμὴν ὁ καλός τὴν ψυχὴν αὐτοῦ τίθησιν ὑπὲρ τῶν προβάτων, (Ἰωάνν. κεφ. ι΄ στίχ. 11).

ἐγώ εἰμι ὁ ποιμὴν ὁ καλός, καὶ γινώσκω τὰ ἐμὰ καὶ γινώσκομαι ὑπὸ τῶν ἐμῶν, καθὼς γινώσκει με ὁ πατὴρ κἀγὼ γινώσκω τὸν πατέρα, καὶ τὴν ψυχὴν μου τίθημι ὑπὲρ τῶν προβάτων. (Ἰωάνν. κεφ. ι΄ στίχ. 14).

ἐγώ εἰμι ἡ ἀνάστασις καὶ ἡ ζωή. ὁ πιστεύων εἰς ἐμὲ, κἂν ἀποθάνῃ, ζήσεται· καὶ πᾶς ὁ ζῶν καὶ πιστεύων εἰς ἐμὲ οὐ μὴ ἀποθάνῃ εἰς τὸν αἰῶνα. πιστεύεις τούτο; (Ἰωάνν. κεφ. ια΄ στίχ. 25).

ἐγώ εἰμι ἡ ὁδὸς καὶ ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ ζωὴ· οὐδεὶς ἔρχεται πρὸς τὸν πατέρα εἰ μὴ δι΄ ἐμοῦ. εἰ ἐγνώκειτέ με, καὶ τόν πατέρα μου ἐγνώκειτε ἄν, καὶ ἀπ΄ ἄρτι γινώσκετε αὐτὸν καὶ ἐωράκατε αὐτόν... οὐ πιστεύεις ὅτι ἐγὼ ἐν τῷ πατρὶ καὶ ὁ πατὴρ ἐν ἐμοί ἐστι; (Ἰωάνν. κεφ. ιδ΄ στίχ. 6).

ἐγώ εἰμι ἡ ἄμπελος ἡ ἀληθινή, καὶ ὁ πατὴρ μου ὁ γεωργός ἐστι. (Ἰωάνν. κεφ. ιε΄ στίχ. 1).

ἐγώ εἰμι ἡ ἄμπελος, ὑμεῖς τὰ κλήματα. ὁ μένων ἐν ἐμοὶ κἀγὼ ἐν αὐτῷ, οὗτος φέρει καρπὸν πολύν, ὅτι χωρὶς ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδέν. (Ἰωάνν. κεφ. ιε΄ στίχ. 5).

Ἰησοῦς οὖν... εἶπεν αὐτοῖς· τίνα ζητεῖτε; ἀπεκρίθησαν αὐτῷ· Ἰησοῦν τὸν Ναζωραῖον. λέγει αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· ἐγώ εἰμι. εἰστήκει δὲ καὶ Ἰούδας ὁ παραδιδοὺς αὐτὸν μετ΄ αὐτῶν. (Ἰωάνν. κεφ. ιη΄ στίχ. 5).

εἶπεν οὖν αὐτῷ ὁ Πιλᾶτος· οὐκοῦν βασιλεὺς εἶ σύ; ἀπεκρίθη Ἰησοῦς· σὺ λέγεις ὅτι βασιλεὺς εἰμι ἐγώ. (Ἰωάνν. κεφ. ιη΄ στίχ. 37).

Ἐγώ εἰμι τὸ Α καὶ τὸ Ω, λέγει Κύριος ὁ Θεός, ὁ ὢν καὶ ὁ ἦν καὶ ὁ ἐρχόμενος, ὁ παντοκράτωρ. (Ἀποκ. Ἰωάνν. κεφ. α΄ στίχ. 8).

ἐγώ εἰμι ὁ πρῶτος καὶ ὁ ἔσχατος καὶ ὁ ζῶν, καὶ ἐγενόμην νεκρός, καὶ ἰδοὺ ζῶν εἰμι εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων, καὶ ἔχω τὰς κλεῖς τοῦ θανάτου καὶ τοῦ ᾃδου. (Ἀποκ. Ἰωάνν. κεφ. α΄ στίχ. 17).

ἐγὼ τὸ Α καὶ τὸ Ω, ἡ ἀρχὴ καὶ τὸ τέλος. ἐγὼ τῷ διψῶντι δώσω ἐκ τῆς πηγῆς τοῦ ὕδατος τῆς ζωῆς δωρεάν. (Ἀποκ. Ἰωάνν. κεφ. κα΄ στίχ. 6).

ἐγώ εἰμι ἡ ρίζᾳ καὶ τὸ γένος Δαυΐδ, ὁ ἀστὴρ ὁ λαμπρὸς ὁ πρωϊνὸς. (Ἀποκ. Ἰωάνν. κεφ. κβ΄ στίχ. 16).

ἐγὼ τὸ Α καὶ τὸ Ω, ὁ πρῶτος καὶ ὁ ἔσχατος, ἀρχὴ καὶ τέλος. 

(Ἀποκ. Ἰωάνν. κεφ. κβ΄ στίχ. 13).

---------------------------------------------------------------

Πηγή: Arnion.gr

Χωρίς μετάνοια, μήν περιμένουμε προκοπή!

Μᾶς ἐνδιαφέρουν οἱ ἐπίγειες τράπεζες καί ὁ μαμωνᾶς

καί χάνουμε τήν Οὐράνια Τράπεζα καί τόν Βασιληά Χριστό.

Κάνουμε τεράστιες οὐρές στίς ἐπίγειες τράπεζες

καί ἔχουμε ἐγκαταλείψει τήν πάμπλουτη Οὐράνια Τράπεζα ἔρημη!

Ἄς μήν περιμένουμε ἔτσι προκοπή!

Ὅσιος Παΐσιος ὁ Αγιορείτης

Πηγή εἰκόνας: http://anthologioxr.blogspot.gr/2015/07/blog-post.html

ΚΑΙΟΜΕΝΗ ΒΑΤΟΣ

ΕΜΜΕΤΡΗ ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΗ ΓΕΡΟΝΤΑ: "ΕΡΧΕΤΑΙ ΠΟΛΕΜΟΣ ΦΟΒΕΡΟΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΣ ΣΕΙΣΜΟΣ ΤΕΚΤΟΝΙΚΟΣ"

"Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΘΑ ΕΠΙΚΡΑΤΗΣΕΙ, ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΣΤΗΝ ΧΕΙΡΑ ΤΟΥ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΚΡΑΤΗΣΕΙ ΜΟΝΟ ΠΕΤΡΕΣ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΑΚΟΜΑ ΑΝΑΣΤΗΣΕΙ, ΕΣΑΣ ΓΙΑ ΝΑ ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΕΙ" ΕΙΣ ΤΗΝ ΔΥΝΑΜΙΝ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΟΣ.

ΠΑΡΕ ΕΣΥ ΑΜΝΕ ΑΜΑΡΤΩΛΕ, ΑΛΛΑ ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ ΑΓΑΠΗΤΕ, ΓΡΑΦΗ ΣΩΣΤΗ, ΟΡΘΗ, ΣΤΗΝ ΕΜΠΝΕΥΣΗ ΤΗΣ, ΕΙΝΑΙ ΟΛΟΣΧΕΡΩΣ ΔΕ ΑΥΤΗ, ΚΑΘ’ ΟΛΑ ΘΕΪΚΗ, ΜΟΝΟ Η ΧΕΙΡΑ ΕΙΝΑΙ ΔΑΝΕΙΚΗ, ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ, ΘΝΗΤΗ.

ΠΡΟΣΕΞΕ ΕΣΥ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΘΑ ΔΙΑΒΑΣΕΙΣ ΤΟΝ ΚΟΜΙΣΤΗ ΤΗΣ ΓΡΑΦΗΣ ΑΥΤΗΣ ΜΗΝ ΨΑΞΕΙΣ ΤΟ ΧΡΟΝΟ ΣΟΥ ΘΑ ΧΑΣΕΙΣ, ΜΟΝΟ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΑΥΤΑ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ, ΝΑ ΣΚΥΨΕΙΣ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΕΙΣ, ΓΙΑΤΙ ΘΑ ΠΕΙΣ ΣΕ ΛΙΓΟ "ΘΕΕ ΜΟΥ ΔΕΝ ΜΕ ΕΙΧΕΣ ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΕΙ"… ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΠΙΚΡΑ ΘΑ ΚΛΑΨΕΙΣ.

ΕΡΧΕΤΑΙ ΠΟΛΕΜΟΣ, ΓΕΝΙΚΟΣ, ΦΟΒΕΡΟΣ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΚΤΟΝΙΚΟΣ

ΠΡΟΠΟΜΠΟΣ ΑΥΤΟΥ ΜΕΓΑΣ ΣΕΙΣΜΟΣ ΤΕΚΤΟΝΙΚΟΣ.

ΜΗΝ ΑΜΦΙΒΑΛΛΕΙΣ, ΘΑ ΣΥΜΒΕΙ ΑΥΤΟΣ, ΘΑ ΝΑΙ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΟΣ.

ΑΡΧΙΚΑ ΘΑ ΣΑΣ ΕΠΙΤΕΘΕΙ ΑΠΌ ΑΝΑΤΟΛΙΚΑ Ο ΠΡΟΑΙΩΝΙΟΣ ΕΧΘΡΟΣ

ΑΚΟΥΕΙ ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΑΓΑΡΗΝΟΣ, ΤΟΥΡΚΟΣ ΟΜΩΣ ΕΙΝΑΙ ΕΥΡΥΤΕΡΑ ΓΝΩΣΤΟΣ

ΣΤΗΝ ΨΥΧΗ ΤΟΥ ΒΡΩΜΕΡΟΣ, ΟΜΟΙΟΣ, ΣΑΝ ΝΑ ΗΤΑΝΕ ΑΣΒΟΣ.

ΘΡΙΑΜΒΟΛΟΓΕΙ, ΜΕΓΑΛΑ ΣΧΕΔΙΑ ΣΑΤΑΝΙΚΑ ΔΡΟΜΟΛΟΓΕΙ,

ΜΑ ΣΕ ΛΙΓΟ ΘΑ ΑΦΑΝΙΣΘΕΙ, ΑΠΌ ΠΡΟΣΩΠΟΥ ΓΗΣ, Ο ΛΑΟΣ ΑΥΤΟΣ ΘΑ ΕΞΑΦΑΝΙΣΤΕΙ.

Ό,ΤΙ ΣΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΧΕΙ ΔΩΣΕΙ, ΜΕ ΑΥΤΟ ΘΑ ΚΕΡΑΣΤΕΙ.

ΑΡΧΙΚΑ ΘΑ ΞΑΦΝΙΑΣΤΕΙ, ΠΩΣ ΑΥΤΟΣ Ο ΟΛΕΘΡΟΣ ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΑΠΟ ΜΕΝΑ ΥΠΟΛΟΓΙΣΘΕΙ;

ΑΥΤΟ ΜΟΝΟ ΘΑ ΠΡΟΛΑΒΕΙ ΝΑ ΣΚΕΦΘΕΙ, ΚΑΙ ΕΥΘΥΣ ΜΕΤΑ ΘΑ ΑΙΜΑΤΟΚΥΛΙΣΤΕΙ.

ΓΈΝΟΣ ΞΑΝΘΟ, ΓΕΝΟΣ ΚΡΑΤΑΙΟ, ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΡΩΣΟΣ ΑΚΟΥΕΙ ΑΥΤΟ

ΣΑΝ ΟΡΓΑΝΟ ΜΟΥ ΘΑ ΚΛΗΘΕΙ ΚΑΙ ΜΕΣΩ ΑΥΤΟΥ Η ΤΟΥΡΚΙΑ ΘΑ ΚΑΤΑΣΤΡΑΦΕΙ.

ΘΑ ΤΗΝ ΣΑΡΩΣΕΙ, ΚΑΙ Η ΤΟΥΡΚΙΑ ΘΑ ΚΟΙΜΗΘΕΙ, ΟΠΩΣ ΕΧΕΙ ΣΤΡΩΣΕΙ.

ΚΑΝΕΙΣ ΜΕΤΑ ΔΕΝ ΘΑ ΤΗΝ ΞΥΠΝΗΣΕΙ, ΓΙΑΤΙ ΤΗΝ ΓΗ, ΣΑΝ ΕΘΝΟΣ, ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΘΑ’ ΧΕΙ ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΗΣΕΙ.

ΤΟΝ ΕΒΡΟ ΚΑΙ ΤΑ ΝΗΣΙΑ ΣΑΣ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΠΑΤΗΣΕΙ, Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΘΑ ΤΗΝ ΠΡΟΫΠΑΝΤΗΣΕΙ, ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΤΑ ΚΑΤΑΚΤΗΣΕΙ, ΙΣΑ ΠΟΥ ΘΑ ΤΑ ΑΚΟΥΜΠΗΣΕΙ , ΚΑΙ Ο ΡΩΣΟΣ ΘΑ ΤΗΝ ΛΕΗΛΑΤΗΣΕΙ .

ΣΤΟΝ ΕΒΡΟ ΟΠΟΥ ΣΤΑΘΕΙΣ ΜΗΝ ΦΟΒΗΘΕΙΣ, ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΕΡΘΕΙ ΝΑ ΣΕ ΡΩΤΗΣΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΝΑ ΤΟΥ ΠΕΙΣ

«ΜΗΝ ΦΟΒΗΘΕΙΣ ΕΔΩ ΕΧΕΙ ΚΑΤΑΣΚΗΝΩΣΕΙ Ο ΛΥΤΡΩΤΗΣ». ΑΝΙΚΗΤΟΣ ΕΙΜΑΙ ΕΓΩ, ΣΤΑ ΣΥΝΟΡΑ ΦΥΛΩ, ΠΟΛΥ ΚΑΙΡΟ ΤΩΡΑ ΕΓΩ, ΔΕΝ ΘΑ ΑΦΗΣΩ ΤΟΝ ΕΧΘΡΟ, ΝΑ ΒΛΑΨΕΙ ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΧΩΡΙΟ.

Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΘΑ ΕΠΙΚΡΑΤΗΣΕΙ, ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΣΤΗΝ ΧΕΙΡΑ ΤΟΥ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΚΡΑΤΗΣΕΙ ΜΟΝΟ ΠΕΤΡΕΣ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΑΚΟΜΑ ΑΝΑΣΤΗΣΕΙ, ΕΣΑΣ ΓΙΑ ΝΑ ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΕΙ.

ΤΟ ΛΟΓΟ ΜΟΥ ΚΡΑΤΩ, ΠΟΛΥ ΣΑΣ ΕΥΛΟΓΩ, ΔΕΝ ΘΑ ΠΑΘΕΤΕ ΚΑΚΟ, ΜΟΝΟ ΣΑΣ ΠΑΙΔΑΓΩΓΩ.

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΝΕΙΡΟ ΑΥΤΟ, ΜΑ ΠΕΡΑ ΩΣ ΠΕΡΑ ΑΛΗΘΙΝΟ.

ΔΕΝ ΘΑ ΣΑΣ ΚΡΥΦΤΩ, ΦΑΝΕΡΑ ΕΓΩ , ΘΑ ΣΑΣ ΒΟΗΘΩ .

ΔΩΡΑ, ΔΩΡΑ, ΤΙ ΣΑΣ ΔΙΝΩ ΤΩΡΑ… ΑΝΕΚΤΙΜΗΤΑ ΚΑΘΕ ΩΡΑ, ΤΙ ΛΕΩ ΜΟΝΑΧΑ; 

ΜΕ EΜΕΝΑ ΕΜΠΡΟΣ ΠΡΟΧΩΡΑ ΜΟΝΟ ΑΡΧΙΣΕ ΑΠΟ ΤΩΡΑ.

ΠΑΡΤΕ ΜΕΛΙ, ΟΣΠΡΙΑ, ΖΥΜΑΡΙΚΑ ΚΑΙ ΡΥΖΙ ΔΩΣΤΕ ΔΩΡΕΑΝ ΣΤΟΝ ΦΤΩΧΟ, ΚΑΙ ΘΑ ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΣΑΚΙ ΤΟ ΑΔΕΙΑΝΟ ΝΑ ΠΛΗΜΜΥΡΙΖΕΙ, Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΣΑΣ ΤΑ ΧΑΡΙΖΕΙ, ΕΥΛΟΓΙΑ ΤΑ ΔΩΡΙΖΕΙ, ΕΞΑΙΡΕΙ ΑΥΤΟΝ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΔΩΡΙΖΕΙ, ΕΥΘΥΣ Η ΠΕΙΝΑ ΤΟΝ ΘΕΡΙΖΕΙ.

ΕΠΙΚΡΑΤΕΙ Η ΑΝΟΙΑ, ΒΑΘΙΑ ΚΑΙ ΟΛΙΚΗ ΕΙΝΑΙ Η ΠΑΡΑΝΟΙΑ.

ΟΙ ΔΑΙΜΟΝΕΣ ΧΟΡΕΥΟΥΝ ΕΔΩ ΚΑΙ ΕΚΕΙ, Ο ΘΕΟΣ ΣΑΣ ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΕΙ.

ΔΩΡΑ ΔΙΝΩ ΕΓΩ ΜΕΓΑΛΑ. ΑΜΑΡΤΙΑ ΕΧΕΤΕ ΠΟΛΥ, ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΝΑ ΚΑΝΕΤΕ ΓΥΑΛΙ, ΤΗ ΘΕΛΩ ΔΙΑΦΑΝΗ, ΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ ΜΟΥ ΝΑ ΚΟΣΜΕΙ, Ο ΘΕΟΣ ΚΑΝΕΝΑΝ ΚΑΙ ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΛΗΣΜΟΝΕΙ.

ΟΛΟΥΣ ΕΣΑΣ, ΣΑΣ ΣΥΓΧΩΡΕΙ. ΕΧΕΙ ΥΠΟΜΟΝΗ, ΑΡΙΣΤΗ, ΠΡΩΤΟΦΑΝΗ, ΕΣΑΣ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΔΙΑΚΟΝΕΙ.

Ο ΧΡΟΝΟΣ ΣΑΣ ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ, ΤΟ ΚΕΡΙ ΣΑΣ , ΑΡΧΙΣΕ ΝΑ ΛΙΩΝΕΙ, ΠΌΣΟ ΘΑ ΚΡΑΤΗΘΕΙ; 

ΚΑΝΕΙΣ ΝΑ ΜΑΘΕΙ, ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ, Η ΜΕΤΑΝΟΙΑ ΣΑΣ ΤΟΝ ΘΕΟ ΠΛΗΡΟΦΟΡΕΙ.

ΤΕΙΧΟΣ ΑΜΥΝΑΣ, ΓΡΗΓΟΡΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΗΚΩΣΕΤΕ, ΕΑΝ ΘΕΛΕΤΕ, ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΣΑΣ ΝΑ ΤΗΝ ΣΩΣΕΤΕ .

ΜΗΝ ΑΠΟΡΕΙΤΕ, ΜΟΝΟ ΓΡΗΓΟΡΕΙΤΕ, ΠΟΛΛΑ ΜΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΑΣ ΘΑ ΔΕΙΤΕ.

ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ ΟΙ ΑΠΕΙΛΕΣ, ΘΑΛΑΣΣΕΣ ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ ΑΥΤΕΣ, ΘΑ ΤΗΝ ΠΝΙΞΟΥΝ ΣΕ ΟΛΟ ΤΗΣ ΤΟ ΒΕΛΗΝΕΚΕΣ .

ΜΙΣΟΣ, ΨΕΜΑΤΑ, ΑΜΑΡΤΙΑ ΚΑΙ ΑΘΕΙΑ ΤΩΝ ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΩΝ ΚΑΝΑΛΙΩΝ Η ΠΡΑΓΜΑΤΕΙ ΣΥΝΤΟΜΑ ΘΑ ΈΡΘΕΙ Η ΤΙΜΩΡΙΑ, ΘΑ ΠΝΙΓΟΥΝ ΣΤΗΝ ΙΔΙΑ ΤΟΥΣ ΤΗΝ ΑΜΑΡΤΙΑ, ΜΑΧΑΙΡΑ ΣΤΟΝ ΛΑΟ ΜΟΥ ΕΔΩΣΑΝ, ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΤΟΥΣ, ΣΤΟ ΔΙΑΒΟΛΟ ΠΑΡΕΔΩΣΑΝ.

ΤΟ ΕΚΑΝΑΝ ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ, ΠΕΙΘΗΝΙΑ ΟΡΓΑΝΑ ΤΟΥ ΣΑΤΑΝΑ. ΘΑ ΚΡΑΥΓΑΖΟΥΝ, ΩΣΑΝΝΑ.

Η ΩΡΑ Η ΠΑΡΑΠΑΝΩ , ΔΕΝ ΘΑ ΑΡΓΗΣΕΙ, Ο ΚΟΜΙΣΤΗΣ ΕΧΕΙ ΕΝΤΟΛΗ.

http://kaiomenivatos.blogspot.gr 

Προφητική ρήση τοῦ Γέροντος Γαβριήλ γιά τήν κατάρρευση τῆς Εὐρώπης!

Από τις φωτισμένες γραμμές του μακαριστού Γέροντος Γαβριήλ, καθηγουμένου της Ι.Μ.Διονυσίου του Αγίου Όρους, ήδη από έτος 1959, φαίνεται πόσο προφητικά διέβλεψε ο Γέρων τα όσα συνέβηκαν προ καιρού με την κατάρευση του κομμουνισμού, αλλά και τα συμβαίνοντα στις ημέρες μας με την οικονομική κρίση, η οποία μαστίζει την καταρρέουσα καπιταλιστική Ευρώπη καθώς και την υπό πτώχευση Πατρίδα μας. 

"..Η απρόοπτος και συντομωτάτη καταστροφήν της «Βαβυλώνος» και της Πόρνης της μεγάλης της καθημένης επί των υδάτων των πολλών...

...πρόδηλον καθίσταται ότι τόσον ο άπληστος καπιταλισμός, ο απομυζών πάσαν ικμάδα του εργαζομένου λαού, όσον και ο άθεος κομμουνισμός, ο κατατυραννών την ανθρωπότητα, δια της καλλιεργίας του μίσους και της πάλης των τάξεων, θέλουσι καταστραφεί εκ της μεταξύ των συγκρούσεως.Και ο μεν θέλει καταπέσει εις ερείπια οικονομικά και πλήρη χρεωκοπίαν, δια της εξαλείψεως της εκμεταλεύσεως των λαών υπό τύπων αποικιών, εντολών, κοινοπολιτείας και δήθεν εκπολιτισμού, ο δε θέλει αφανισθεί ως απάνθρωπος και ανελεύθερος ιδεολογία, μάλλον τυραννία των ολίγων επί του πλήθους".

(ΛΟΓΟΣ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΑΡΧΙΜ. ΓΑΒΡΙΗΛ Άγιον Όρος 2013 σελ.40-41)

Ιερεύς π. Διονύσιος Ταμπάκης

http://agiooros.org

Ύπαγε οπίσω μου Ευρώπη

Μην λησμονούμε ότι ακόμη και η λέξη ΕΥΡΩΠΗ ετυμολογικά έχει από την αρχαιότητα δύο ένννοιες:

Α) Ευρεία + οπή: δηλαδή μεγάλη τρύπα, χάος, αδιέξοδο, τέλμα.

Και

Β)Εύρως (που σημαίνει μούχλα, σαπίλα) + ωψ(μάτια) δηλαδή μουλχασμένα μάτια, σαπισμένο πρόσωπο.

Σε αυτήν λοιπόν την Σατανική, μέσα στο χάος της και την σαπίλα ευρώπη, των συγχρόνων ευροναζί και στις πλανευτικές υποσχέσεις τους φωνάζουμε ως Ορθόδοξοι Έλληνες:

«Ύπαγε οπίσω μου σατανά!»

-ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ-

http://yiorgosthalassis.blogspot.com

Ανεξέλεγκτη χρεοκοπία

Πριν από την καταστροφή ενός λαού, προηγείται η ηθική του κατάπτωση. Η ιστορία είναι γεμάτη από τέτοια παραδείγματα. Η ευρωπαϊκή νέο-Ελλάδα χρεοκόπησε ανεξέλεγκτα, πρώτα ηθικά και έπειτα οικονομικά. Η χώρα που έλαμπε σαν φωτεινό παράδειγμα για τους άλλους λαούς, έγινε κι αυτή ένα, με το ευρωπαϊκό σκοτάδι.

Έτσι, η νομοτέλεια της ιστορίας, μας έφερε υπόδουλους στους μισάνθρωπους κεφαλαιοκράτες της Δύσης. Έγινε ό,τι ακριβώς περιγράφεται στον 105ο Ψαλμό: «Επελάθοντο του Θεού του σώζοντος αυτούς … και εγόγγυσαν εν τοις σκηνώμασιν αυτών, ουκ εισήκουσαν της φωνής Κυρίου… και επήρε την χείρα αυτού επ’ αυτούς … και εδούλευσαν τοις γλυπτοίς αυτών και εγενήθη αυτοίς εις σκάνδαλον … και εξέχεαν αίμα αθώον, αίμα υιών αυτών και θυγατέρων.»

Πράγματι, τη θέση του Θεού στη ζωή μας, πήραν τα υλικά αγαθά ως νέα είδωλα, οδηγώντας μας σε έναν άκρατο υπερκαταναλωτισμό, τον οποίο δεν είμαστε διατεθειμένοι να χάσουμε, ακόμα κι αν αυτό κοστίζει την ελευθερία και την εθνική ανεξαρτησία μας. Για τον ίδιο λόγο, δηλαδή τη λατρεία των υλικών αγαθών, το έγκλημα των εκτρώσεων, η έκχυσις αθώου αίματος υιών και θυγατέρων, έχει ξεπεράσει κάθε προηγούμενο στη χώρα μας.

Αλλά ας θυμηθούμε και κάτι άλλο. Λίγες ημέρες πριν μονοπωλήσουν το ενδιαφέρον οι συζητήσεις περί grexit, capital control και δραχμής, είχε εμφανισθεί στο προσκήνιο η νομική αναγνώριση της ομοφυλόφιλης «οικογένειας» με επέκταση του συμφώνου συμβίωσης σε ζευγάρια του ίδιου φύλου, ρύθμιση που δεν πρόλαβε να συζητηθεί στη βουλή, και πιθανόν να επανέλθει, τώρα που «ομαλοποιήθηκε» η κατάσταση στη χώρα με το τρίτο μνημόνιο. Παράλληλα, στις μεγάλες πόλεις της Ελλάδας, παρήλασαν «περήφανα» οι κοινότητες των ομοφυλόφιλων, υπό τις επευφημίες πολιτικών και θεσμικών προσώπων. Η παραμονή μας, άλλωστε, στην ευρωπαϊκή ένωση, έχει ως φυσικό επακόλουθο τη συμμόρφωσή μας στα ευρωπαϊκά «ήθη» και στη νομολογία του ΕΔΔΑ.

Πέρα, όμως, από τα νέα ευρωπαϊκά ήθη, σε αυτή την τρομακτική κατάπτωση, όλοι μας συμβάλαμε, άλλως περισσότερο, άλλος λιγότερο. Όχι, βέβαια, με την έννοια του θρασέος «μαζί τα φάγαμε!», που ψευδώς επικαλείται το σάπιο πολιτικό κατεστημένο του παρελθόντος, αλλά του «μαζί ημάρτομεν, μαζί ηνομίσαμεν, μαζί ηδικήσαμεν»[1].

Αποτέλεσμα όλων αυτών: «Και παρέδωκεν αυτούς εις χείρας εχθρών και εκυρίευσαν αυτών οι μισούντες αυτούς. Και έθλιψαν αυτούς οι εχθροί αυτών και εταπεινώθησαν υπό τας χείρας αυτών.»[2]

Σήμερα, φθάσαμε σε ένα τέτοιο σημείο εθνικής ταπείνωσης, που αδυνατούμε να εντοπίσουμε παρόμοιο ιστορικό προηγούμενο. Γονατιστοί οι άρχοντές μας παρακαλούσαν τους σκληρούς δανειστές, να μας πετάξουν ένα ξεροκόμματο, πρόθυμοι να ξεπουλήσουν ό,τι μας ζητήσουν.

Η ιστορία αυτή, σχετικά με την ηθική χρεοκοπία των λαών, επαναλαμβάνεται αιώνες ολόκληρους. Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα οι Ισραηλίτες της Π. Διαθήκης, οι οποίοι, όταν εγκατέλειπαν τον Θεό, Εκείνος επέτρεπε να κυριευθούν από ακόμα χειρότερους ειδωλολατρικούς λαούς. Έτσι κι εμείς, ο λαός που μετέδωσε το φως της Ορθοδοξίας σε όλο τον κόσμο, όταν εγκαταλείψαμε το Θεό, Εκείνος επέτρεψε να υποδουλωθούμε στους λαούς που ζηλέψαμε και αντιγράψαμε, για να μας παιδαγωγήσει.

Αξίζει, ωστόσο, να δούμε και την ιστορική συνέχεια των ειδωλολατρικών λαών που κατακτούσαν τον Ισραήλ. Οι Αιγύπτιοι σχεδόν εξαφανίσθηκαν και τη χώρα τους μέχρι σήμερα κατοικούν οι Άραβες, η Βαβυλώνα καταστράφηκε, ενώ παρόμοια τύχη είχαν η Τύρος, η Σιδών, η Μωάβ, η Γάζα, η Ασκάλων και η Ασσυρία.[3]

Οι λαοί αυτοί χρησιμοποιήθηκαν για να παιδαγωγήσουν τον Ισραήλ και έπειτα εκμηδενίστηκαν τιμωρούμενοι για τις δικές τους ασύλληπτες αδικίες. Μην αμφιβάλλει κανείς ότι παρόμοια τύχη θα έχει και η αλαζονική Δύση[4], που χρησιμοποιείται προς το παρόν για να παιδαγωγήσει την αποστάτισσα πατρίδα μας.

Αυτή η αδιάψευστη αλήθεια του πνευματικού νόμου στις τύχες των λαών, αποτελεί αντικείμενο χλευασμού στην ευρω-υπόδουλη Ελλάδα, αν όχι από σημαντικό μέρος του πληθυσμού, τουλάχιστον από την κομματοκρατούμενη διανόηση και την διαπλεκόμενη τέταρτη εξουσία των ΜΜΕ.

Η απουσία πνευματικών αναστημάτων, όπως ο Κόντογλου, ο Σεφέρης, ο Παλαμάς κ.α. είναι ιδιαιτέρως αισθητή. Οι σημερινοί άνθρωποι της διανόησης, ασήμαντοι και ολίγιστοι, σε αντίθεση με τους παλαιούς πνευματικούς γίγαντες της Ελλάδος, μετά βδελυγμίας απορρίπτουν την βυζαντινή παράδοση και την ανεκτίμητη κληρονομιά του χιλιόχρονου βυζαντινού πολιτισμού, αποδεχόμενοι ασυζητητί την ευρωπαϊκή κουλτούρα του αμοραλισμού και της αθεΐας, ως μοναδική διέξοδο στα αδιέξοδά μας.

Το νέο μνημόνιο, σίγουρα δεν λύνει τα προβλήματα της Ελλάδος, αλλά αντιθέτως τα βαθαίνει, ώστε πολύ σύντομα να ξαναρχίσουν οι συζητήσεις για χρεοκοπία και grexit. Οι ενδιαφέρουσες πολιτικές και οικονομικές αναλύσεις, πολύ λίγο έχουν αναχαιτίσει το πρόβλημα. Μοναδική λύση, κατά την ταπεινή άποψη του γράφοντος, είναι η συμφιλίωσή μας με τον μόνο αξιόπιστο Εγγυητή. Εκείνον που όχι μόνο δεν θα μας ζητήσει τόκους, αλλά θα μας χαρίσει ολόκληρο το χρέος. Σημειώνεται ως θετικό το γεγονός ότι ήδη υπάρχει μία αυξανόμενη κίνηση του απλού κόσμου προς την επανάκτηση του απολεσθέντος πνευματικού θησαυρού μας.

Σε κάθε περίπτωση, πρέπει να απορρίψουμε το καλλιεργούμενο από όλες τις πλευρές φόβο, ενθυμούμενοι διαρκώς τα ενθαρρυντικά λόγια του μεγάλου αγίου μας, Παϊσίου του Αγιορείτου: «Μετά ἀπό τήν μπόρα τήν δαιμονική, θά ἒλθει ἡ λιακάδα ἡ θεϊκή.»[5]

Χαράλαμπος Άνδραλης

[1]Ζ΄ Ωδή καταβασιών Κυριακής της Απόκρεω

[2]Ψαλ. 105

[3]Τα στοιχεία από το βιβλίο «περί νόμου του Θεού», Αγ. Νικολάου Βελιμίροβιτς, εκδόσεις ΧΡΟΕΣ

[4]«Στεναχωριέμαι για την Ευρώπη, γιατί θα καταστραφεί όπως η Καπερναούμ. Οι περήφανοι πύργοι της θα γκρεμιστούν, θα καταστραφούν και οι λεωφόροι της θα μετατραπούν σε τόπους που θα φυτρώσουν θάμνοι με αγκάθια, όπου θα κάνουν τη φωλιά τους τα φίδια. Στον τόπο που τώρα ακούγονται φωνές εναντίον του Χριστού, θα ακούγονται κραυγές από κουκουβάγιες και ουρλιαχτά από τσακάλια.

Τη στιγμή που η Ευρώπη νόμισε για τον εαυτό της πως εκπολιτίστηκε, τότε ήταν και πού αγρίεψε. Τη στιγμή που νόμισε πως τα ήξερε όλα, τότε ήταν και που παραφρόνησε. Την στιγμή που νόμισε πως απέκτησε μεγάλη δύναμη, τότε ήταν και που έχασε όλη της τη δύναμη.» Αγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς, Μέσα από το παράθυρο της φυλακής, εκδόσεις ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ

[5]Γέροντος Παϊσίου του Αγιορείτου, Σημεία των Καιρών (χειρόγραφο)

http://aktines.blogspot.gr

''Το πώς σας βλέπουν οι άλλοι...''

''Το πώς σας βλέπουν οι άλλοι να μην το λογαριάζετε. 

Μόνο του Θεού η κρίση έχει βαρύτητα, ως αλάθητη. 

Εμείς οι άνθρωποι δεν γνωρίζουμε καλά καλά ούτε τον ίδιο μας τον εαυτό, πολύ περισσότερο τον πλησίον...''

+ Όσιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος

http://pneumatoskoinwnia.blogspot.gr

ΟΤΑΝ Ο ΘΕΟΣ ΘΕΛΕΙ...

Κάποτε υπήρχε μια φτωχή γυναίκα, που για ό,τι καλό της συνέβαινε, με το παραμικρό έλεγε «Δόξα τω Θεώ».

Κοντά της όμως ζούσε ένας πλούσιος, ο οποίος, κάθε φορά που περνούσε μπροστά από το σπίτι της, την άκουγε να λέει «Δόξα τω Θεώ, ευχαριστώ Κύριε» και κάθε φορά τον εκνεύριζε. 

Ώσπου μια μέρα λέει στο υπηρέτη του: «Πήγαινε στην αγορά, πάρε δυο καρότσια τροφές και πήγαινέ τα σ’ αυτήν την γυναίκα. Και όταν σε ρωτήσει ποιος τα έφερε, να της πεις: ο διάβολος τα έφερε». 

Πράγματι λοιπόν την άλλη μέρα χτυπάει το κουδούνι τής γυναίκας και καθώς ανοίγει, βλέπει τα δυο καρότσια με τα τρόφιμα και τον υπηρέτη από πίσω.

«Α, δόξα τω Θεώ, ευχαριστώ Κύριε», λέει εκείνη λάμποντας από χαρά.

«Δεν θέλετε να μάθετε, ποιος σας έφερε τα τρόφιμα;», ρώτησε ανυπόμονα ο υπηρέτης… 

«Όχι, παιδί μου, δεν έχει σημασία. Όταν ο Θεός θέλει, ακόμη και ο διάβολος τον υπηρετεί!», είπε η γυναίκα και μπήκε μέσα χαρούμενη με τα καρότσια. 

http://agiameteora.net