Ἐπισκέφθηκα πρό τεσσάρων περίπου δεκαετιῶν ἅγιον γέροντα στά Κατουνάκια. Τόν παρεκάλεσα νά μοῦ πεῖ λόγον πνευματικῆς οἰκοδομῆς, ἀλλά καί κάποιες συμβουλές γιά τίς δυσκολίες καί τά σημεῖα τῶν καιρῶν. Ἀρνήθηκε κατ’ἀρχήν, ἀλλά στήν ἐπιμονή μου κάμφθηκε καί ἀνέφερε τά ἑξῆς: «Τί νά σᾶς πῶ, πάτερ μου; Αὐτόν τόν πολιτισμό θά τόν καταστρέψει ἡ πορνεία».
Ἀνήσυχος, ἔψαξα στούς Πατέρες καί συγκεκριμένα στόν Ἅγιο Γρηγόριο τόν Παλαμᾶ καί σύν τοῖς ἄλλοις, ἀνέγνωσα τό παρακάτω: « Τὶ δὲ εἶναι ἡ πορνεία; Ἐξῆλθε ὁ τότε λαὸς τοῦ Θεοῦ ἀπὸ τὴν Αἴγυπτο ἐντελῶς ἄοπλος καὶ τοὺς κατεδίωκε πλῆθος ὁπλιτῶν. Καθὼς λοιπὸν ἔφθασαν ἕως τὴν θάλασσα, οἱ πρῶτοι διωκόμενοι, οἱ δεύτεροι διώκοντες, μὲ τὴν δύναμι καὶ βουλὴ τοῦ Θεοῦ, καὶ μὲ τὴν ράβδο καὶ τὸ χέρι τοῦ Μωϋσέως, δικάζει τοὺς δύο ἐκείνους ἡ θάλασσα· στοὺς πρώτους ὑποχωρεῖ σχισμένη στὴν μέση καὶ τοὺς δίνει ἀκίνδυνη διέλευση, τοὺς δὲ διῶκτες, ἀφοῦ ἐπανῆλθε στὴν θέση της, τοὺς ἔβγαλε νεκροὺς σ’ἐκείνους τοὺς γειτονικοὺς αἰγιαλούς· καὶ ἔτσι τοὺς ἄοπλους κατέστησε πάνοπλους, ἀφοῦ ἐσκύλευσαν τοὺς ἐκβρασθέντες νεκρούς. Ἔπειτα τὶ ἔγινε; Διέρχονται τόπους καὶ χῶρες κατοικούμενες καὶ ἀκατοίκητες ἀήττητοι, νικῶντας ὅλους ἐκείνους ποὺ τοὺς ἀντιστάθηκαν.
Ἀλλ’ὅταν ἔπεσαν σὲ πορνεία, τόσο κατὰ κράτος νικήθηκαν, ὥστε νὰ πεθάνουν ἀμέσως στὸν πόλεμο τότε εἰκοσιτρεῖς χιλιάδες... καὶ ἂν δὲν ἐξιλέωνε τὸν Θεὸ ὁ Φινεὲς ποὺ ἀπὸ ζῆλο μ’ἕνα κτύπημα φόνευσε μαζὶ μὲ τὴν πορνευόμενη τὸν διαπράττοντα τὴν βρωμιὰ καὶ ἀναχαίτισε τὴν πράξι, θὰ χανόταν ὅλο τὸ γένος δοκιμαζόμενο ἀπὸ τὴν θεία ὀργὴ ἀπὸ τὴν παρανομία τῆς πορνείας. Σὲ σᾶς δέ, ὅτι ἐνεργεῖται αὐτὸ τὸ θεομίσητο πάθος, ποιὸς δὲν τὸ γνωρίζει; Δὲν ὑπάρχει μάλιστα κανεὶς νὰ ἐμποδίσῃ,... ἐνῶ μερικοὶ καὶ συμπράττουν σ’αὐτό, ἂν καὶ ὁ ἀπόστολος λέγει, “μὲ αὐτοὺς δὲν ἐπιτρέπεται οὔτε νὰ συντρώγωμε”(Α’Κορ. 5,11)· γι’αὐτὸ εἴμαστε ὅλοι ἄξιοι θανάτου καὶ πανωλεθρίας»(Παλαμικόν Ταμεῖον,σελ.828,παρ.3, ὉμιλίαΛΘ’ Ἐν Λιτῇ ..., ΕΠΕ 10,494-496. PG 151,488B-D).
Σκέφθηκα τότε καί τώρα ἐντονώτερα, ὅτι χρεωστοῦμε σέ ὅλους καί ὀφείλουμε νά κηρύξουμε εἰλικρινή μετάνοια κι’ἐπιστροφή στόν Οὐράνιο Πατέρα, δηλαδή ἐπιστροφή στήν Ἑλληνορθόδοξη, Ρωμαίϊκη Παράδοση, ὅπως αὐτήν τήν ἐξέφρασαν κυρίως ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης, ὁ Ἅγιος Μακάριος ὁ Νοταρᾶς, ὁ Ἅγιος Ἀθανάσιος ὁ Πάριος, ὁ Ἅγιος Νεκτάριος, κ.ἄ. .
Ἄνευ καθαρότητας καί ταπείνωσης, τό τέλος τῆς Νέας Ἐποχῆς καί ὅλων αὐτῶν ὅσων ἐπενδύουν στήν διάπραξη καί διαιώνιση τῶν σαρκικῶν ἐπιθυμιῶν καί τοῦ χοιρώδους βίου προοιωνίζεται τραγικό.
Ἐρωτῶ σε φίλε γνήσιε, μήπως καί αὐτή ἡ ἀσύδοτη ἐπέλαση τῶν λαθρομεταναστῶν στή χώρα μας καί σ’ὅλη τήν Εὐρώπη γίνεται ἐσκεμμένα καί προγραμματισμένα ἐξαιτίας τῆς κτηνώδους παιδεραστίας, τοῦ βορβορώδους κιναιδισμοῦ καί κάθε αἰσχρῆς σαρκικῆς ἐπιθυμίας, πού κατακλύζουν τίς ψυχές καί τά σώματα τῶν Εὐρωπαίων, ὅπως ἐπίσης καί τῆς παράνομης ἐμπορίας ὀργάνων σώματος; Ἄραγε ψάχνουν «ὕλη» γιά νά κορέσουν τά ἀκόρεστα διαβολικά πάθη τους - ἀφοῦ ἡ κάθε εἴδους πορνική διαστροφή ἔχει γίνει τρόπος ζωῆς καί καύχησης γιά τούς περισσοτέρους - ξερριζώνοντας ἀνθρώπους ἀπό τίς πατρογονικές τους ἑστίες, ἀδιαφορώντας γιά τόν πνιγμό πολλῶν στή Μεσόγειο; Δέν γνωρίζω, περιμένω ἀπάντηση.
Ἐν τούτοις, ἄκουσα κίναιδο πρώην Ὑπουργό καί νῦν Βουλευτή τῆς Γερμανικῆς Βουλῆς πού ἔστειλε μήνυμα μέσῳ τῆς γερμανικῆς τηλεόρασης ἔχοντας σκοπίμως δύο νεαρούς λαθρομετανάστες δίπλα του· συνέστησε λοιπόν, ὦ τῆς βλασφημίας, εἰ δυνατόν ὅλοι οἱ πολίτες τῆς Εὐρωζώνης νά τόν μιμηθοῦν!!! Ἐπίσης στήν ἑλληνική τηλεόραση ἄκουσα Ὑπουργό χώρας τῆς Εὐρωζώνης πού ἐπισκέφθηκε τήν Ἑλλάδα προσφάτως, ὁ ὁποῖος ζητοῦσε ἀπό τόν Πρωθυπουργό μας «εὐχές», «βίον ἀνθόσπαρτον» γιά τόν κίναιδο πρωθυπουργό τῆς πατρίδας του καί τόν φίλο του, πού βρίσκονταν σέ «γαμήλιο ταξίδι». Αὐτό κι’ἄν εἶναι κατάντημα!!!
Διαβάζουμε ἐπίσης στό Παλαμικό Ταμεῖο, σελ.747, παρ.17: « Ὁ χοιρώδης βίος λόγῳ τῆς ἄκρας ἀκαθαρσίας του ὑπονοεῖ κάθε πάθος, χοῖροι δὲ εἶναι ὅσοι κυλίονται στὸνβόρβορο τῶν παθῶν αὐτῶν. Ὅταν ἐκεῖνος ( ὁ ἄσωτος) ἔγινε προϊστάμενος τούτων, ὡς πρῶτος ἀπὸ ὅλους αὐτοὺς στὴν ἡδυπάθεια, δὲν μποροῦσε νὰ χορτάσῃ ἀπὸ τὰ ξυλοκέρατα ποὺ ἔτρωγαν οἱ χοῖροι, δηλαδὴ δὲν ἦταν δυνατὸ νὰ λάβῃ κορεσμὸ τῆς ἐπιθυμίας του» (Ὁμιλία Γ’ Εἰς τὴν κατὰ τὸν... ἄσωτον τοῦ Κυρίου παραβολήν, ΕΠΕ 9,94. PG 151,41C).
Σ’αὐτό ἀκριβῶς τό σημεῖο ἦλθε κατά νοῦν τό ἑξῆς: Ἡ δύναμις ἐκείνη πού θά μποροῦσε νά ἀναχαιτίσει καί νά ἀνατάξει τήν καταστροφική πορνική αὐτή λαίλαπα εἶναι ἡ πίστις καί ἡ ἐπιστροφή στόν Σωτῆρα, Βασιλέα καί Μεσσία Χριστό. Ἑπομένως, χρειάζεται ὁ ἐπανευαγγελισμός στήν πατρίδα μας.«ὅτι πᾶν τὸ γεγεννημένον ἐκ τοῦ Θεοῦ νικᾶ τὸν κόσμον· καὶ αὕτη ἐστὶν ἡ νίκη ἡ νικήσασα τὸν κόσμον, ἡ πίστις ἡμῶν»(Α’Ἰωάν.,κεφ.ε’,στ.4). Σέ ἀπόλυτη συμφωνία μέ τόν ἠγαπημένο μαθητή, ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς διδάσκει: «Πιστεύομε στὸν Θεό, καὶ πιστεύομε τὸν Θεό· ἄλλο τὸ ἕνα καὶ ἄλλο τὸ ἄλλο. Πραγματικὰ πιστεύω τὸν Θεὸ σημαίνει ὅτι θεωρῶ βέβαιες καὶ ἀληθινὲς τὶς ὑποσχέσεις ποὺ μᾶς ἔδωσε· πιστεύω δὲ στὸν Θεὸ σημαίνει ὅτι φρονῶ περὶ αὐτοῦ ὀρθῶς. Πρέπει δὲ νὰ τὰ ἔχομε καὶ τὰ δυό, νὰ εἴμαστε ἀληθινοὶ καὶ στὰ δύο καὶ νὰ συμπεριφερόμαστε ἔτσι, ὥστε καὶ νὰ πιστευόμαστε ἀπὸ ἐκείνους ποὺ βλέπουν σωστὰ καὶ πιστοὶ νὰ εἴμαστε ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ πρὸς τὸν ὁποῖο ἀπευθύνεται ἡ πίστις, καὶ ὡς πιστοὶ ἀκριβῶς νὰ δικαιωνόμαστε ἀπὸ αὐτόν·...»(Παλ.Ταμ., σελ.808, παρ.1).
Ἀλλά καί ὁ Ἅγιος Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης μᾶς λέει: «Τὸ κυριότερο εἶναι νὰ ξεκινᾶ κανεὶς ἀπὸ τὴν εὐλογία τοῦ Θεοῦ γιὰ ὅ,τι κάνει! Ὁ ἄνθρωπος, ὅταν εἶναι δίκαιος, ἔχει τὸν Θεὸ μὲ τὸ μέρος του. Καὶ ὅταν ἔχει καὶ λίγη παρρησία στὸν Θεό, τότε θαύματα γίνονται. Ὅταν κανεὶς βαδίζει μὲ τὸ Εὐαγγέλιο, δικαιοῦται τὴν θεία βοήθεια. Βαδίζει μὲ τὸν Χριστό. Πῶς νὰ τὸ κάνουμε; Τὴν δικαιοῦται. Ὅλη ἡ βάση ἐκεῖ εἶναι. Ἀπὸ ’κεῖ καὶ πέρα νὰ μὴ φοβᾶται τίποτε.Αὐτὸ ποὺ ἔχει σημασία εἶναι νὰ ἀναπαύεται ὁ Χριστός, ἡ Παναγία καὶ οἱ Ἅγιοι στὴν κάθε ἐνέργειά μας, καὶ τότε θὰ ἔχουμε τὴν εὐλογία τοῦ Χριστοῦ, τῆς Παναγίας καὶ τῶν Ἁγίων μας, καὶ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα θὰ ἐπαναπαύεται σ’ ἐμᾶς» (Λόγοι Α’, Μὲ πόνο καὶ ἀγάπη γιὰ τόν σύγχρονο ἄνθρωπο).
Αὐτά διδάσκουν οἱ Ἅγιοι· δηλαδή ποῦ ἀκριβῶς ἔγκειται ἡ Θεία Βοήθεια, ἡ ὁποία ἀναπαύει, παρηγορεῖ καί ἁγιάζει τίς ψυχές καί τά σώματά μας. Ἐκ τῶν ἀνωτέρῳ ἐξάγεται τό συμπέρασμα ὅτι βρίσκονται σέ πλάνη καί σύγχυση καί μακράν τῆς Ἀληθείας καί τῆς Ζωῆς, προσφέροντας κακή ὑπηρεσία, ὅλοι οἱ δῆθεν ἄπιστοι, ὅπως ἐπίσης καί ἐκεῖνοι πού ἰσχυρίζονται ὅτι πιστεύουνἐνῶ ζοῦν ὡς ἄπιστοιἀρνούμενοι de facto τόν Βασιλέα Χριστό, ὡς μόνο καί μοναδικό Σωτῆρα καί Λυτρωτή τοῦ κόσμου, ἀμφισβητώντας τίς ἐντολές Του. «τὶς ἐστιν ὁ ψεύστης εἰ μὴ ὁ ἀρνούμενος ὅτι Ἰησοῦς οὐκ ἔστιν ὁ Χριστός; οὗτός ἐστιν ὁ ἀντίχριστος, ὁ ἀρνούμενος τὸν πατέρα καὶ τὸν υἱόν. πᾶς ὁ ἀρνούμενος τὸν υἱὸν οὐδὲ τὸν πατέρα ἔχει»(Α’Ἰωάν., κεφ.β’, στ.22-23). «Ταῦτα ἔγραψα ὑμῖν περὶ τῶν πλανώντων ὑμᾶς[1]» προειδοποιεῖ ὁ μαθητής τῆς Ἀγάπης καί τῆς Ἀληθείας,Ἰωάννης ὁ Θεολόγος ὁ ἠγαπημένος, ὁ ἐπιστήθιος φίλος καί παρθένος.
Ἐν κατακλεῖδι, τίθεται αἴφνης τό ἐρώτημα: Ὑπάρχει ἄραγε τήν ὕστατη αὐτή ὥρα ἡ δυνατότητα ἀνάνηψης καί ἀντιστροφῆς τοῦ φοβεροῦ αὐτοῦ κινδύνου πού ἐπικρέμεται ἐπί τάς κεφαλάς μας οὕτως ὥστε, ἀφοῦ συνέλθουμε καί ἀναστηθοῦμε ἐν Χριστῷ, νά ἀποκτήσουμε, ὅλο τό γένος τῶν Ὀρθοδόξων Ἑλλήνων πού κατά τόν Ἅγιο Νεκτάριο εἶναι ὁ ὑγιής ὀφθαλμός τοῦ κόσμου, τό φρόνημα τοῦ Ἰησοῦ μας[2];
Πέπεισμαι ΝΑΙ, ΜΠΟΡΟΥΜΕ, μέ ὅπλα τήν μετάνοια, τήν Εὐχή, τό Ὀρθόδοξο φιλότιμο, τήν ἁπλότητα, καθαρότητα καί ταπείνωση.
«ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΥΙΕ ΤΟΥ ΘΕΟΥ
ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ ΤΟΝ ΑΜΑΡΤΩΛΟ».
Ἰδού καί ἡ ἀπόδειξις ἐκ στόματος Ἁγίου Παϊσίου τοῦ Ἁγιορείτου: «Στὸ Ἅγιον Ὄρος ἦταν ἕνας ἐργάτης ποὺ δούλευε πολὺ· δούλευε γιὰ τρεῖς ἐργάτες, καὶ γι’αὐτὸ οἱ Πατέρες τοῦ ἔδιναν διπλὸ μισθό. Ἐρχόταν καμμιὰ φορὰ καὶ ἐκεῖ στὸ Καλύβι, στὸν «Τίμιο Σταυρό». Μιὰ φορὰ ποὺ ἦρθε τοῦ εἶπα: «Ἐκεῖ πού δουλεύεις, νὰ λὲς τὴν εὐχή, γιὰ νὰ ἁγιάζεται καὶ ἡ δουλειὰ ποὺ κάνεις». Μὲ ἄκουσε μὲ ἁπλότητα καὶ συνήθισε νὰ λέη τὴν εὐχή. Ἔρχεται μιὰ μέρα καὶ μοῦ λέει: «Κοιμᾶμαι, καὶ στὸν ὕπνο μου λέω τὴν εὐχή. Καὶ ὅταν ξυπνάω, συνεχίζει ἡ εὐχή. Νιώθω μέσα μου χαρά». «Ἄρχισε νὰ γλυκοχαράζη», τοῦ λέω. Κοσμικὸς ἄνθρωπος καὶ εἶχε φθάσει σὲ τέτοια κατάσταση!
- Γέροντα, ὁ ἄνθρωπος ποὺ ἔχει τὴν αὐτενέργητη εὐχή, ἔχει καθαρισθεῖ ἀπὸ τὰ πάθη;
- Ἔμ, τότε ἔχει φθάσει σὲ καλὴ κατάσταση.
- Πῶς φθάνει, Γέροντα, κανεὶς στὴν αὐτενέργητη εὐχή;
- Ὅταν ὁ ἄνθρωπος συναισθάνεται τὴν ἁμαρτωλότητά του καὶ ἔχει συνέχειακατὰ νοῦ τὴν ἀχαριστία του, τότε πιέζεται ἡ ψυχὴ φιλότιμα καὶ ζητάει ταπεινὰτὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ...» (Λόγοι στ’, Περὶ Προσευχῆς, σελ.168).
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟΝ:
Εἴθε ὁ καλός Θεός νά φωτίζει τόν Ὀρθόδοξο λαό μας, ἄρχοντες καί ἀρχομένους, καί διά τοῦ Παρακλήτου νά παρακαλέσει τίς ψυχές μας, ὁδηγῶντάς τες σέ μετάνοια καί ἐπιστροφή στήν Ὀρθόδοξη Παράδοσή μας, στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας, στήν Μυστηριακή Ζωή, αὐτήν πού βίωναν καί βιώνουν οἱ Ἅγιοι, οἱ Ἥρωες καί οἱ Εὐεργέτες τῆς πατρίδος μας.
Μακάρι ὁ Τριαδικός Θεός καί ὁ Σωτῆρας Χριστός, ὁ Μεσσίας, νά μήν ἀπομακρυνθεῖ ἀπό τήν Ἑλλάδα μας λόγῳ τῶν ἀνομιῶν μας καί εἴθε ἡ Σταυρική Θυσία καί ἡ Ἀνάστασις τοῦ Ἰησοῦ νά ὁδηγοῦν πάντας ἡμᾶς σέ κοινωνία μαζί Του διά μετανοίας καί ἐξομολογήσεως. Ἀμήν.
Πρεσβ. Αθανασίου Μηνά,
[1]Α’Ἰωάν., κεφ.β’, στ.26.
[2]«τοῦτο γὰρ φρονείσθω ἐν ὑμῖν ὃ καὶ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ»(Πρὸς Φιλ.,κεφ.β’,στ.5)
Σε κάθε ψυχή ανάβει η σπίθα της θείας αγάπης, σε κάθε ψυχή μπορείς να βρεις το καλό και το αγαθό, αλλά εμείς έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε στους άλλους μόνο ελαττώματα.
