Τι είναι η βασκανία… γιατί κάποιος μπορεί να “ματιάσει” και κάποιος άλλος όχι;

Η Εκκλησία μας δέχεται τη βασκανία, δηλαδή την επέμβαση του πονηρού πνεύματος και τη θεωρεί έργο του διαβόλου. Σχετίζεται κυρίως με τον φθόνο και την ζήλεια.

Γι’ αυτό και η ευχή κατά της βασκανίας (που διαβάζεται μόνο από Ιερέα) λέει μεταξύ άλλων: «Απόστησον πάσαν διαβολικήν ενέργειαν, πάσαν σατανικήν έφοδον και πάσα επιβουλήν, περιέργειαν τε πονηράν και βλάβην και οφθαλμών βασκανίαν των φθονερών ανθρώπων από του δούλου σου (όνομα) και ή υπο ωραιότητος ή ανδρείας ή ευτυχίας ή ζήλου ή και φθόνου βασκανίας συνέβη…».

Υπογραμμίζουμε και πάλι πως η Ευχή κατά της βασκανίας είναι Ευχή της Εκκλησίας μας που διαβάζεται στον πιστό από τον Ιερέα και μόνο από τον Ιερέα. Κάθε άλλη “μέθοδος” δεν είναι αποδεκτή από την Εκκλησία μας και μόνο υπαγωγή στον διάβολο μπορεί να σημαίνει!

Οι Πατέρες της Εκκλησίας μας αποδίδουν το μάτι σε “δαιμόνιο”.

Αυτός που ματιάζει μεταδίδει αρνητική ενέργεια “δια της οράσεως”.

Αυτός που ματιάζει συνήθως απέχει από την Εκκλησία και τα Μυστήρια της.

Δεν εξομολογείται, δεν κοινωνεί των Αχράντων Μυστηρίων, δεν κάνει τον Σταυρό του ή ανήκει συμβατικά στο Σώμα της Εκκλησίας, δεν μετέχει συνειδητά στα Μυστήρια της: «ο λαός ούτος τω στόματι αυτών και τοις χείλεσί με τιμά, η δε καρδία αυτών πόρρω απέχει απ΄ εμού» (Ματθ. ιε,8).

Όσο και αν ακούγεται άσχημα, όσο και αν δεν θέλουμε να το παραδεχτούμε, η αποχή και η απομάκρυνση από το θείο δρόμο μόνο πόρτες στον διάβολο ανοίγει με ό,τι μπορεί να συνεπάγεται αυτό.

Ο καθένας από εμάς λοιπόν, ας εξετάσει τον εαυτό του σχετικά με την ειλικρινή συμμετοχή του στα Μυστήρια και γενικότερα στη ζωή της Εκκλησίας και ας ασφαλίσει τον εαυτό του με το μεγαλύτερο όπλο κατά του διαβόλου, που είναι ο Σταυρός.

Πατήρ Ιωάννης

https://simeiakairwn.wordpress.com

Γιατί κάποιοι φεύγουν νέοι απ’ αυτή τη ζωή;

Μια γυναίκα που είχε χάσει το παιδί της επισκέφτηκε τον π. Γαβριήλ:

– Γιατί κάποιοι φεύγουν νέοι απ’ αυτή τη ζωή; τον ρώτησε.

– Σ’ ένα χωριό, μια πιστή γυναίκα που έχασε τον μονάκριβο γιο της παραπονέθηκε στον Θεό: «Εγώ, για την αγάπη Σου, άντεξα πολλά: προσβολές, φτώχιες, δυσκολίες. Σ’ αυτό το μέρος κανείς δεν είναι πιστός εκτός από μένα. Όμως εσύ πήρες το παιδί μου. Γιατί;».

Εκείνη τη νύχτα λοιπόν είδε ένα όνειρο: Οι Άγγελοι την πήγαν στον Κύριο και Του μετέφεραν τα παράπονα της. Τότε ακούστηκε η φωνή του Κυρίου:

«Ρωτήστε τη γυναίκα τι θέλει».

«Φέρε το παιδί μου πίσω», απάντησε η γυναίκα.

«Θέλεις να δεις το παιδί σου;», ρώτησε ο Κύριος.

«Μητέρα είμαι, και βέβαια το θέλω», είπε κλαίγοντας εκείνη.

«Να της δείξετε το παιδί της», έδωσε εντολή ο Κύριος.

Έφεραν το παιδί και η μητέρα χάρηκε.

«Τώρα τι μου ζητάς;», ρώτησε ο Κύριος.

«Γιατί τον πήρες;», Του παραπονέθηκε η γυναίκα.

Τότε ο Κύριος έδωσε εντολή στους Αγγέλους:

«Να της δείξετε τι θα έκανε ο γιος της αν δεν τον έπαιρνα Εγώ».

Και ξαφνικά, σαν σε ταινία, η γυναίκα είδε τις φοβερές αμαρτίες που θα διέπραττε ο γιος της και μετά τις φωτιές της Κόλασης!

«Να τον ξαναγυρίσετε στον Παράδεισο!», άρχισε να κλαίει και να παρακαλεί τον Κύριο η μητέρα.

Ο Κύριος έδωσε εντολή και ξαναγύρισαν πάλι το παιδί στον Παράδεισο. Και της είπε τότε ο Κύριος:

«Για την καλοσύνη σου και για την αγάπη σου πήρα τον γιο σου κοντά Μου. Μη νομίζεις πως δεν ξέρω πότε και ποιον πρέπει να πάρω».

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ: Ο ΑΓΙΟΣ ΓΑΒΡΙΗΛ (1929-1995) Ο ΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΣΑΛΟΣ ΚΑΙ ΟΜΟΛΟΓΗΤΗΣ.

http://www.pentapostagma.gr

Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός και διαδίκτυο

“Θά έρθη καιρός πού θά διευθύνουν τόν κόσμο τά άλαλα καί τά μπάλαλα”, έλεγε ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός. Δηλαδή τα διάφορα άψυχα μηχανήματα θα κυβερνούν τον κόσμο. Και αυτό το βλέπουμε καθαρά πλέον στην εποχή μας.

“Ο Παγκόσμιος ιστός τύλιξε τήν ύδρόγειο μέ καλώδια». Αύτός είνε ό τίτλος ενός άρθρου, πού είδε πρόσφατα τό φως τής δημοσιότητος καί άναφέρεται στήν καταπλη­κτική έξέλιξη του Διαδικτύου (Inter­net).

Σύμφωνα μέ τό άρθρο και τήν ε­ταιρεία μάρκετιννκ Builtvsible. ή ο­ποία συγκέντρωσε τά σχετικά στοι­χεία, άπό τό 1989 ώς σήμερα έχουν ποντισθή στις θάλασσες και τούς ω­κεανούς 797 υποβρύχια καλώδια συνολικού μήκους 6,5 έκατομμυρίων χιλιομέτρων. Δεδομένου, ότι ή περιφέρεια τής Γης είνε 40.000 χιλι­όμετρα, οί οπτικές ίνες, θα μπορού­σαν νά τυλίξουν τόν ισημερινό 213 φορές! Καί άν μπορούσε κανείς νά τις ένώση καί νά τις τεντώση. θά μπορούσαν νά καλύψουν 28 φορές τά 300.000 χιλιόμετρα, πού χωρί­ζουν τή Γή άπό τή Σελήνη! Μέχρι τό 2017, έκτιμά ή έταιρεία, ό αριθμός των ύποβρυχίων καλωδίων θά έχη φθάσει τά 850.

Διαβάζοντας αύτό τό άρθρο, ήλ­θε στο νου μας ή προφητεία του άγ. Κοσμά τοϋ Αίτωλού «Θάρθη καιρός, πού θά ζωσθή ό τόπος με μιά κλω­στή». Τόν περασμένο αιώνα έπιστεύετο άπό τους έρευνητάς καί μελετητας του βίου, τών διδαχών καί τών προφητειών του αγίου, ότι ή προφητεία αυτή εκπληρώθηκε μέ τήν άνακάλυψι καί χρήσι του τηλε­φώνου.

Σήμερα, δέν θά άστοχήσωμε, έάν στό τηλέφωνο προσθέσωμε και τό διαδίκτυο, τό όποιο έχει έκμηδενισει τό χρόνο καί τις άποστάσεις καί έχει μετατρέψει τή γη σ’ ένα παγκόσμιο χωριό! Γιά μιά κλωστή ώμίλησε ό άγιος Κοσμάς. Γιά οπτι­κές ίνες, δηλαδή κλωστές, ομιλούν σήμερα καί οί επιστήμονες.

Οί κοσμικοί άνθρωποι θαυμάζουν ύπερβολικά τά επιτεύγματα τής σύγχρονης τεχνολογίας καί τή θεο­ποιούν. Οί πιστοί καί συνειδητοί ό­μως Χριστιανοί θαυμάζουν καί αυ­τοί βεβαίως τήν τεχνολογία, εύχαριστούν όμως καί δοξάζουν πρωτί­στως τό Θεό, πού τήν χάρισε στούς άνθρώπους.

“Οταν δέ μέ μία έφεύρεσι ή άνακάλυψι τής τεχνολογίας έκπληρώνεται καί μία προφητεία, τότε οί πιστοί άνθρωποι χαίρουν ι­διαιτέρως καί δοξολογούν περισσό­τερο τό Θεό, διότι, έάν μέν ή προ­φητεία είναι ‘Αγιογραφική, τότε άποδεικνύεται γιά μία άκόμη φορά ή θεοπνευστία τής ‘Αγ. Γραφής, έάν δέ ή προφητεία προέρχεται άπό κά­ποιον άγιο τής Εκκλησίας, όπως εί­νε ό ίερομάρτυς καί ίσαπόστολος Κοσμάς ό Αιτωλός, τότε άποδεικνύεται θαυμαστούς ή μοναδικότητα καί αύθεντικότητα τής ‘Ορθοδοξί­ας, του μόνου χριστιανικού χώρου, στον οποίον ύπάρχει ολόκληρη ή άλήθεια τής χριστιανικής Πίστεως καί στόν όποιον ένεργεί ή χάρις του ‘Αγίου Πνεύματος, έκδήλωσι τής ό­ποιας είνε καί ή προφητεία.

“Ας δοξάσωμε λοιπόν τό Θεό γιά τά άπειρα θαύματά Του, μεταξύ τών οποίων συμπεριλαμβάνονται καί κα­ταπληκτικές προφητείες, πού έ­χουν έκπληρωθή άνά τούς αιώνας. “Οσον δέ άφοοά στις προφητευμέ­νες τεχνολογικές άνακαλύψεις τών ήμερών μας, άντιθέτως προς τους άπίστους, ύλιστάς και όρθολογιστάς, έμεις οί πιστοί πιστεύομε, ότι ό Θεός έδωσε τόν νου στούς αν­θρώπους καί δημιουργούν έπιστήμες, τεχνολογίες καί πολιτισμό. «Πάσα δέσις άγαθή και πάν δώρημα τέλειον ανωθέν έστι καταβαίνον ά­πό του Πατρός τών φώτων» (Ίακ. 1: 17). Έάν ό Θεος καί Πατήρ τών φώ­των δέν φωτίση άνωθεν, οί άνθρω­ποι δέν μπορούν νά κάνουν τίποτε, ούτε τήν ύπογραφή τους νά βά­λουν. «Χωρίς έμού ού δύνασθε ποιείν ούδέν», είπε ό Χριστός (Ίωάν. 15:5).

Περιοδικό “Ο ΣΤΑΥΡΟΣ”

 http://proskynitis.blogspot.gr/

Μέσα στο χάος των καιρών

Με τεταμένη προσοχή, με ενδιαφέρον, με φόβο και αγωνία παρακολουθούμε τον τελευταίο καιρό τη δραματική εξέλιξη συγκλονιστικών γεγονότων στην πατρίδα μας και σ’ όλο τον κόσμο.

Αναστατώσεις, μεταναστευτικά κινήματα, αλλοιώσεις στη σύνθεση των πληθυσμών, οικονομική κρίση, τρομοκρατικές ενέργειες, βομβαρδισμοί, εγκλήματα, οικολογική καταστροφή, τρομακτικοί σεισμοί, πυρηνικά ατυχήματα, απειλές πολέμων, κατάργηση των ηθικών φραγμών, κυριαρχία του συμφέροντος, επικράτηση του ψεύδους και της αδικίας…

Πώς πορεύεται έτσι ο κόσμος; Πού πάει η κοινωνία μας; Τι θα γίνει αύριο; Πώς θα ζήσει η νέα γενιά; Πόσο ακόμη θα αντέξει ο πλανήτης; Μήπως οδηγούμαστε σε κάποια αναπόφευκτη καταστροφή;

Τέτοια και παρόμοια ερωτήματα βασανίζουν τις ψυχές μας καθώς βλέπουμε τη σταθερή πορεία των πραγμάτων προς το χειρότερο και δεν διακρίνουμε στον ορίζοντα κάποια στοιχεία, που να δικαιολογούν ελπίδα για το καλύτερο. Όλα φαίνονται σκοτεινά, όλα δύσκολα και απογοητευτικά.

Πίσω μας στέκει ο Θεός

Όλα όμως είναι κάτω από το βλέμμα του Θεού. Όλα, και τα δυσάρεστα και τα πιο δύσκολα και θλιβερά, τα γνωρίζει Εκείνος. Και δεν τα γνωρίζει απλώς, αλλά και τα ελέγχει και τα χρησιμοποιεί, για να κάνει τελικά το δικό του άγιο και σωτήριο θέλημα.

Μάλιστα! Δεν πιστεύουμε μόνο σε Θεό-Δημιουργό, στον παντοδύναμο Κύριο, που με το κυριαρχικό πρόσταγμά του έφερε τα πάντα από την ανυπαρξία στην ύπαρξη.

Πιστεύουμε και στον Θεό-Κυβερνήτη του παντός, στον Θεό που αφού δημιούργησε τον κόσμο δεν τον άφησε στην τύχη του, αδιαφορώντας για την περαιτέρω πορεία του, αλλά τον κρατεί στα παντοδύναμα χέρια του και τον οδηγεί στον έσχατο προορισμό του. Πιστεύουμε στον Θεό που παρακολουθεί τα πάντα με το πατρικό του βλέμμα, και κυβερνά τα πάντα με τη στοργική και πανάγαθη πρόνοιά του.

Αφού όμως αυτή είναι η πραγματικότητα, πώς εξηγείται όλη αυτή η δυσάρεστη κατάσταση μέσα στην οποία ζούμε; Πού είναι ο Θεός μέσα σ’ αυτόν τον αναστατωμένο και αλλοπρόσαλλο κόσμο;

Εδώ πρέπει να σημειώσουμε ότι ο κόσμος φθάνει σε τέτοιες δυσάρεστες καταστάσεις, διότι ο άνθρωπος που δρα μέσα σ’ αυτόν είναι ελεύθερος και έχει τη δυνατότητα, κάνοντας κακή χρήση της ελευθερίας του, να παρεκτρέπεται και να οδηγεί τη ζωή του σε αδιέξοδα. Επομένως δεν φταίει ο Θεός για το κατάντημα του κόσμου. Φταίει ο άνθρωπος που κάνει κατάχρηση της εξουσίας που τού έχει δοθεί από τον Θεό.

Ο πανάγαθος Θεός βέβαια μπορεί με την παντοδυναμία και την πανσοφία του να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά και το χειρότερο κακό. Και όχι μόνον αυτό· μπορεί ακόμη και το χειρότερο κακό να το χρησιμοποιήσει για να φέρει ένα αγαθό αποτέλεσμα. Και αυτό κάνει. Και τίς σημερινές δυσάρεστες καταστάσεις τίς χρησιμοποιεί, για να ταρακουνήσει τους ανθρώπους, να τους ξυπνήσει από τον πνευματικό τους λήθαργο, να τους συνετίσει, να τους οδηγησει σε μετάνοια και επιστροφή στο νόμο του. Και τότε να δώσει πλούσια τη χάρη του σε ανθρώπους και λαούς και σ’ όλο τον κόσμο και να αλλάξει το πρόσωπο τής γης.

Πίστη και επιστροφή

Εμείς δύο πράγματα πρέπει να προσέξουμε:

Το πρώτο είναι να μη μας καταλαμβάνει πανικός μπροστά στη θλιβερή πορεία των πραγμάτων του κόσμου. «Ου φοβηθησόμεθα εν τω ταράσσεσθαι την γην και μετατίθεσθαι όρη εν καρδίαις θαλασσών», λέει ο ιερός Ψαλμωδός (Ψαλμ. με΄ 3). Δεν θα φοβηθούμε, και αν ακόμη συμβούν οι αναστατώσεις και ανατροπές, πού περιμένουμε κατά τη συντέλεια τού κόσμου. Δεν θα ταραχθούν οι ψυχές μας και τότε που θα σείεται εκ θεμελίων η γη και όταν ξεκολλήσουν από τη θέση τους τα βουνά και μετατεθούν στην καρδιά της θάλασσας. Και σ’ εκείνες ακόμη τις κοσμογονικές μεταβολές δεν θα φοβηθεί, θα μείνει ατάραχη η ψυχή μας. Γιατί; Το λέγει από την αρχή του Ψαλμού ο ιερός συγγραφέας του:«Ο Θεός ημών καταφυγή και δύναμις, βοηθός εν θλίψεσι ταις ευρούσαις ημάς σφόδρα» (στίχ. 2). Ο παντοδύναμος Θεός είναι η καταφυγή και η δύναμή μας, ο πανίσχυρος βοηθός μας στις βαριές θλίψεις που μας έχουν βρει.

Για να έχουμε όμως τη βεβαιότητα στην παντοδύναμη προστασία του Κυρίου, πρέπει να Τον ακολουθούμε πιστά και να συμμορφώνουμε τη ζωή μας προς το άγιο θέλημά του. Μετάνοια επομένως για τις αμαρτίες μας και πιστή τήρηση των αγίων εντολών του Θεού, είναι το δεύτερο που πρέπει να μας διακρίνει σε καιρούς κρίσιμους, όπως είναι οι καιροί στους οποίους ζούμε.

Όσο ο κόσμος επιμένει να βαδίζει την οδό τής απωλείας, τόσο οι πιστοί να μένουμε ανυποχώρητοι στην πίστη μας και ακριβείς στην κατά Θεόν ζωή μας.Για να μένουμε μέσα στη δίνη των καιρών και στην παγκόσμια αναστάτωση ατάραχοι, εἰρηνικοί και άφοβοι, με αμετακίνητη την ελπίδα μας στην πανάγαθη πρόνοια του Θεού και στην ακαταμάχητη προστασία του.

http://www.xfd.gr/

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΧΘΡΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΝΕΚΡΟΥΣ

Ένα ανεκδιήγητα μυστικό μεγαλείο ξεδιπλώνεται κάθε φορά που επιτελείται το θαυμάσιο έργο της Προσευχής. Ο «λογικός», ο εγκεφαλικός άνθρωπος, ως συνήθως, ελκύεται προς τα εύκολα κηρύγματα και τις σαγηνευτικές θεωρίες και έτσι αδιαφορεί παντελώς για το όλο θέμα, μια και αδυνατεί να κατανοήσει το εκπληκτικό και απίστευτο βάθος του.

Στο σύγχρονο πάσχοντα κόσμο η επίδειξη και προβολή των πιο μάταιων, ποταπών ή αβαθών πραγμάτων έγινε πια καθεστώς. Η θρησκευτική ζωή γέμισε από προτεσταντικές φιέστες και υπερομολογιακές αψιμαχίες: βλέπεις επιτηδευμένη και ανέξοδη χαρά μαζί με εύφλεκτο και αναίτιο μίσος παντού. Το κλίμα του ησυχασμού, που είναι το κατεξοχήν κλίμα της καρδιάς, ήρθη· και αυτό όχι τυχαία.

Όμως η Προσευχή παραμένει πάντα η ακατάλυτος οδός για μια πραγματική θεοκοινωνία· η μόνη που δίκαια έχει και κρατάει τα σκήπτρα των βιωμάτων στην ορθόδοξη πνευματικότητα· γιατί το ευχετικό της έργο, ο δεητικός της κόπος, η ίδια η ζωή της Προσευχής, είναι η μόνη που θεραπεύει και αναπλάττει την καρδιά του τραυματισμένου ανθρώπου. Του ανθρώπου, που είναι το αμετάθετο έλλογο κέντρο όλης της δημιουργίας. Της δημιουργίας που, χωρίς την Προσευχή της καρδιάς, βρίσκει τραγικά τη μέγιστη ακύρωση και δυσαρμονία της.

Η αγάπη του Θεού πέμπει στη ζωή του ανθρώπου πολυποίκιλες ευλογίες, με κάθε ευκαιρία και σε κάθε περίσταση. Αλλά οι θεϊκές ευλογίες που κρύβονται μέσα στην Προσευχή, ιδιαίτερα σ’ εκείνη την Προσευχή που γίνεται για τους εχθρούς και για τους κεκοιμημένους, είναι οι μεγαλύτερες· γιατί δεν υπάρχει μεγαλύτερη προσευχή από αυτή την Προσευχή.

Αυτός που εκούσια ή και ακούσια ακόμη προκαλεί στους γύρω του πόνο, θλίψη, δάκρυ, τραύμα, πληγή, αδικία και κατά φυσική συνέπεια έχθρα, τείνει ολοένα να μοιάζει μ’ έναν νεκρό άνθρωπο, που έχει χάσει πια το νόημα και το σκοπό στη ζωή του, για την ακρίβεια δε, πνευματικά μέσα του δεν έχει καν ίχνος από πνοή και ζωή. Επίσης, ο βιολογικά νεκρός άνθρωπος, η αθάνατη ψυχή του οποίου, αποχωρίστηκε από το γήινο σώμα και πέρασε ανεπιστρεπτί στην αιωνιότητα, δίχως όμως να φέρει μαζί του πράξεις αγάπης και ευσπλαχνίας από την προηγούμενη εγκόσμια ζωή του, αυτός ο άνθρωπος γίνεται, αμετάκλητα και ανεπανόρθωτα, ο φοβερότερος εχθρός του εαυτού του.

Και στις δύο όψεις των θλιβερών αυτών καταστάσεων, εντοπίζουμε τον εχθρό και το νεκρό άνθρωπο μαζί, να ταυτίζονται στο μέγιστο βαθμό πόνου και απώλειας. Ο εχθρός άνθρωπος είναι ταυτόχρονα ο νεκρός άνθρωπος· και αυτός που γίνεται νεκρός είναι απαραίτητα και ο εχθρός. Από τη μία, ο πνευματικά νεκρός άνθρωπος που έχει νεκρωθεί τελείως εξαιτίας του μίσους και της έχθρας που έχει ή που προκαλεί στους συνανθρώπους του. Από την άλλη, ο βιολογικά νεκρός άνθρωπος που γίνεται ο ίδιος εχθρός του εαυτού του αλλά και της αιώνιας σωτηρίας του, εξαιτίας της νεκρότητας των επίγειων έργων του που φέρει αιώνια.

Η Προσευχή είναι η μόνη διέξοδος που προσφέρει, ως λατρεία και ως χάρισμα, η ακατάπαυστα δεόμενη εκκλησία και η μόνη απολύτρωση που κομίζει, ως βίωμα και διακονία αγάπης, ο πιστός άνθρωπος της ευχής. Η έμπονη και καρδιακή Προσευχή γι’ αυτές τις δύο ακραίες και επισφαλείς καταστάσεις των ανθρώπων, επαυξάνει κατά Θεόν τις δυνατότητες και τις αφορμές σωτηρίας γι’ αυτούς, ακόμη και αν «λογικά» έχει εξαφανιστεί κάθε ρίνισμα ελπίδας. Και προς αυτή την ευλογημένη κατεύθυνση της ποθητής σωτηρίας, η συμπάσχουσα και θυσιαστική αγάπη που εκφράζεται ως προσευχή, ως ικεσία και δέηση ενώπιον της αγάπης και της δικαιοσύνης του Θεού, κάνει πραγματικά τα πάντα. Και δεν παραιτείται ποτέ από την ελπίδα και την πίστη προς το θείο έλεος, μέχρι να πετύχει του ποθούμενου, που δεν είναι άλλο εκτός από τη σωτηρία του αδελφού· είτε του αδελφού–εχθρού είτε του αδελφού–νεκρού.

Το δε «ποθούμενο» ασφαλώς δεν είναι κατόρθωμα του προσευχομένου πιστού, αλλά αποτελεί μεγάλη και υπερθαύμαστη δωρεά του Θεού, ο Οποίος, είθισται να κρύβει ανερμήνευτα όλα τα άγνωστα σ’ εμάς θελήματα της φιλανθρωπίας Του μέσα στα επίμονα αιτήματα των εγκάρδιων και πονεμένων προσευχών μας. Ακόμη και όταν από παντού και από όλους χάνεται κάθε ελπίδα, γνωρίζουμε ότι καμιά Προσευχή της καρδιάς του ανθρώπου, μέσα στο μυστικό Σώμα της Εκκλησίας, δεν πάει χαμένη· για το μοναδικό λόγο ότι «ἡ ἀγάπη οὐδέποτε ἐκπίπτει» (Α΄ Κορ. 13:8).

π. Δαμιανός

http://toeilhtarion.blogspot.gr

“Προβλέπετε μεγάλη δυστυχία και πτώχεια.. Προσευχή και μετάνοια με δάκρυα θα μας σώσει”

Είθε ο Κύριος να φωτίσει όλο τον κόσμο, να αισθανθεί τις αμαρτίες του και επιστρέψει στην Εκκλησία με μετάνοια και εξομολόγηση…

Είναι ανάγκη να αγωνισθούμε και επαγρυπνήσουμε για την σωτηρία ψυχών.. Δεν είμεθα καλά, θα μας τιμωρήσει ο Θεός, διότι τον εγκαταλείψαμε.

Προβλέπετε μεγάλη δυστυχία και πτώχεια, αλλά επιβάλεται να γίνει και αυτό, διότι είναι δοκιμασία του Θεού. Αφού ο Πανάγαθος Θεός, μας έχει δώσει όλα τα αγαθά, εμείς όχι μόνο τον ξεχάσαμε, αλλά και τον βλασφημούμε, γι’ αυτό χρειάζεται να μας δώσει κανένα ράπισμα να συνέλθουμε.

Όπως θα εργασθούμε έτσι θα πληρωθούμε από τον Κύριον, και ότι μας χρεωστά θα μας τα δώσει. Σύμφωνα με την εργασία θα πάρουμε και την αξία… Τι θα γίνει ένας Θεός γνωρίζει…

Προσευχή και μετάνοια με δάκρυα θα μας σώσει. Εκείνο που έχω να πω είναι ότι πρέπει όλοι να συναχθούμε και να σκεφτούμε καλά ότι φύγαμε και πρέπει να επανέλθουμε κοντά εις τον Θεό και όλους τους Αγίους. Ίσως μας λυπηθεί και μας συγχωρήσει, ει δ’ άλλως χανόμεθα. Τα πράγματα τα βλέπω πολύ σκοτεινά…

Παπα-Δημήτρης Γκαγκαστάθης (1902-1975)

από: ΕΟΡΤΟΛΟΓΙΟ 2016 αφιερωμένο στον Παπα-Δημήτρη Γκαγκαστάθη (1902-1975) (Εκδόσεις “Ορθόδοξος Κυψέλη”)

https://simeiakairwn.wordpress.com

Σημεία των καιρών! Η πρώτη ομοφυλόφιλη επίσκοπος στον κόσμο στην Σουηδία προωθεί την πανθρησκεία

“.. Η Λουθηρανή Επίσκοπός συζεί με την ιδίου φύλου Gunilla Linden, η οποία είναι επίσης ιερέας στην Λουθηρανική Εκκλησία. Το ζευγάρι έχει ένα γιο..”

Η πρώτη λεσβία Επίσκοπος του λουθηρανικού δόγματος σε ναό που βρίσκεται στην περιοχή Freeport στην Στοκχόλμη, έβγαλε με επίσημο τρόπο τον σταυρό της για μην ενοχλεί ( λέει ) τους Μουσουλμάνους. Κίνηση που είχε διαπράξει πρόσφατα και ο Πάπς Φραγκίσκος.

Η ίδια έκανε μάλιστα και έκκληση για την απομάκρυνση των σταυρών από όλες τις εκκλησίες , έτσι ώστε να μην προσβάλλουν τους μουσουλμάνους, σύμφωνα με το portal Wnd.com.

Τι μπορεί να πει κανείς για τους εκπροσώπους της νέας τάξης πραγμάτων που προετοιμάζουν την «νέα εποχή», στρώνοντας το έδαφος για να συμβούν τα μελλούμενα που έχουν προφητευθεί από τους Αγίους Πατέρες μας , σύμφωνα με την ιστοσελίδα μας pentapostagma.gr,

Η Επίσκοπος Eva Brunne ,θέλει λέει να κάνει την εκκλησία(!!) περισσότερο ελκυστική για τους ναυτικούς άλλων θρησκειών οι οποίοι επισκέπτονται την Σουηδία.

Το σχέδιό της προβλέπει την προμήθεια ειδικού εξοπλισμού στην εκκλησία, με την ύπαρξη μιας ειδικής αίθουσας προσευχής για τους μουσουλμάνους, αφού αφαιρεθούν ΠΡΩΤΑ ΑΠΟ ΟΛΑ όλοι οι σταυροί και τα άλλα χριστιανικά σύμβολα. Προσφέρεται επίσης η ίδια , να εξοπλίσει και πολλές άλλες τοπικές εκκλησίες με αυτά τα «δωμάτια» για τις άλλες θρησκείες.

Όλα αυτά τα μέτρα, τονίζει η Eva Brune, θα μειώσουν το επίπεδο της επιθετικότητας σε σχέση με το Χριστιανισμό και τις χριστιανικές εκκλησίες, των δεκάδων χιλιάδων μουσουλμάνων που φθάνουν στην Σουηδία από την Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική ως πρόσφυγες.

Η Eva Brunne εξελέγη Επίσκοπος Στοχόλμης το 2009 με 413 ψήφους υπέρ και 365 κατά. Έτσι η Brunne έγινε η πέμπτη γυναίκα επίσκοπος στην Σουηδία και η πρώτη λεσβία, η οποία έγινε επίσκοπος στην Λουθηρανική Εκκλησία.

Η Λουθηρανή Επίσκοπός συζεί με την ιδίου φύλου Gunilla Linden , η οποία είναι επίσης ιερέας στην Λουθηρανική Εκκλησία. Το ζευγάρι έχει ένα γιο.

Μιλάμε, σύμφωνα με το pentapostagma.gr για την εκτέλεση του σχεδίου της περιβόητης συνένωσης των εκκλησιών και των δογμάτων. Αυτό το σχέδιο όμως θέλει τους δικούς του «υπηρέτες» οι οποίοι πρέπει να έχουν ειδικές «προδιαγραφές» τόσο στις αντιλήψεις τους όσο και στην προσωπική ζωή τους. Αυτά μας ετοιμάζουν τα «παλικάρια» με τα μαύρα κοστούμια στις Βρυξέλλες με την εισβολή από το καλοκαίρι τόσων χιλιάδων Μουσουλμάνων στην Ευρώπη. Αλλά έχουν γνώση οι φύλακες.

Υπενθυμίζεται ότι η Εκκλησία της Σουηδίας είναι η μεγαλύτερη χριστιανική εκκλησία στην Σουηδία, και η μεγαλύτερη Λουθηρανική ονομασία στον κόσμο. Η Προκαθήμενος της Εκκλησίας της Σουηδίας Αρχιεπίσκοπος Antje Jackel) είναι η πρώτη Σουηδή γυναίκα Αρχιεπίσκοπος.

Σόδομα και Γόμορρα..

Pentapostagma

Το ΙΝΚΑ λέει ΟΧΙ στη Κάρτα του Πολίτη !!

ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ

ΠΑΠΑΣ ΦΡΑΓΚΙΣΚΟΣ, Ο… «ΠΡΟΔΡΟΜΟΣ ΤΟΥ ΣΚΟΤΟΥΣ»

Το τελευταίο ταξίδι του Πάπα Φραγκίσκου στις ΗΠΑ, έδειξε για άλλη μια φορά το τι πραγματικά εκπροσωπεί και το τι «συμβολίζει».

Η λατρεία του Πάπα Φραγκίσκου αποδεικνύει ότι οι άνθρωποι είναι έτοιμοι να δεχτούν τον Αντίχριστο και βλέποντας τα εκατομμύρια παραπλανημένων γεμάτους λατρεία θαυμαστές του Πάπα Φραγκίσκου, βλέπετε ακριβώς την υποδοχή που θα έχει ο Αντίχριστος όταν εμφανιστεί: «Και εγώ, που ήκουσα και είδα όλα αυτά, είμαι ο Ιωάννης. Και όταν τα ήκουσα και τα είδα, γεμάτος ιερόν δέος και ευλάβειαν δι' αυτά, έπεσα να προσκυνήσω εμπρός εις τα πόδια του αγγέλου, που μου τα έδειχνε. Και μου είπεν ο άγγελος· «πρόσεξε, μη κάμης κάτι τέτοιο· διότι εγώ είμαι σύνδουλος ιδικός σου και των προφητών και όλων εκείνων, οι οποίοι φυλάσσουν τα λόγια του βιβλίου τούτου. Τον Θεόν προσκύνησε». Αποκάλυψη 22: 8,9

Όπου και να πάει, ο Πάπας Φραγκίσκος προσελκύει πλήθη γεμάτα λατρεία τα οποία προσπαθούν να τον αγγίξουν έστω και λίγο, λες και αν το κάνουν, κάτι… πνευματικό και άγιο θα μεταδοθεί σε αυτούς. Άνθρωποι παραληρούν μόλις τον βλέπουν, κλαίνε, κρατούν ψηλά τα άρρωστα παιδιά τους και τον παρακαλούν να τα αγγίξει με την ελπίδα ότι θα θεραπευτούν.

Στην πραγματικότητα ο Πάπας Φραγκίσκος δεν έχει καμία δύναμη να κάνει θαύματα και όμως τα πλήθη των ανθρώπων έρχονται και πέφτουν στα πόδια του λες και βρίσκονται μπροστά στον ίδιο τον Ιησού Χριστό! Ο ίδιος ο Πάπας πως αντιδρά σε όλη αυτή την λατρεία προς το πρόσωπο του ; Μήπως τους λέει ότι είναι απλώς ένας άνθρωπος και τους υποδεικνύει πως μόνο άξιος λατρείας είναι ο Ιησούς Χριστός ; Όχι! Δεν το κάνει! Ο Πάπας Φραγκίσκος τους αφήνει να τον λατρεύουν και δέχεται τη λατρεία τους σαν να είναι… θεός επί της γης.

Ένα μέλος του αμερικανικού κογκρέσου έφτασε στο σημείο να κλέψει το ποτήρι από το οποίο ο πάπας Φραγκίσκος έπινε νερό κατά την διάρκεια της επίσκεψης του στο Λευκό Οίκο γιατί το… θεώρησε θαυματουργικό. Συγκεκριμένα ένας αφοσιωμένος καθολικός, δημοκρατικός βουλευτής από την Πενσυλβανία, ο Bob Brady,ανέβηκε στο βήμα αφότου τελείωσε το λόγο του ο Πάπας Φραγκίσκος και άρπαξε το ποτήρι το οποίο ήταν ακόμα γεμάτο με νερό. Ύστερα ήπιε το νερό, έδωσε λίγο στη γυναίκα του την Debra και κράτησε το υπόλοιπο για να… ραντίσει τα εγγόνια του. Στη συνέχεια τράβηξε και φωτογραφίες με το…ποτήρι τις οποίες τις έδωσε στο προσωπικό του για να δημοσιευτούν στον τύπο.

Αυτό δεν δείχνει τον παραλογισμό της λατρείας του Πάπα ; Το να πίνεις από το ποτήρι κάποιου που δε γνωρίζεις φυσιολογικά είναι σιχαμερό, στην περίπτωση αυτή το να «ραντίζεις» τα εγγόνια σου με αυτό θεωρείται… παπική ευλογία. Η Βίβλος λέει ότι όταν ο Αντίχριστος εμφανιστεί, θα λατρεύεται σαν να είναι ο ίδιος ο Θεός. Παρατηρώντας τα εκατομμύρια παραπλανημένων θαυμαστών του Πάπα, βλέπετε ακριβώς την υποδοχή την οποία θα λάβει.

Αποκαλείται «ιερότατος» και «ιερός πατέρας»! Μάλιστα διεκδικεί αυτούς τους τίτλους λες και του ανήκουν από τη γέννησή του ακόμα. Ο Πάπας Φραγκίσκος ισχυρίζεται ότι κάθεται στη θέση του Ιησού Χριστού και απολαμβάνει λατρεία λες και είναι ο ίδιος ο Χριστός! Το Βατικανό ενθαρρύνει τα δισεκατομμύρια θαυμαστές του να δίνουν αναφορά σε αυτόν. Και τι παίρνουν ως αντάλλαγμα της αφοσίωσής τους; Μήπως μπορεί ο Πάπας Φραγκίσκος να θεραπεύσει άρρωστα παιδιά, να αναστήσει νεκρούς, ή έστω να κάνει κάποια θαύματα;

Στην πραγματικότητα είναι απλά ένας ηλικιωμένος άνθρωπος με ένα κοστούμι και κουνώντας το χέρι του, «ευλογεί» τον κόσμο. Αλλά ποτέ δεν αναφέρει στο ποίμνιο πώς μπορεί να σωθεί κανείς σύμφωνα με τη Βίβλο. Αυτό που κάνει είναι ακριβώς η δουλειά του Διαβόλου! Είναι αυτός που θα ανοίξει το δρόμο για την έλευσή του. Είναι αυτό που αποκαλεί η Βίβλος. Ψευδοπροφήτης!

Ο Πάπας Φραγκίσκος έκανε πολλές κρυφές συναντήσεις με ομοφυλόφιλα LGBT ζευγάρια κατά τη διάρκεια της περιοδείας του στις ΗΠΑ: «Ακριβώς δε διότι ελάτρευσαν ψευδείς και φαύλους θεούς, παρεχώρησεν ο Θεός να παραδοθούν και υποδουλωθούν εις εξευτελιστικά πάθη. Διότι και αι γυναίκες των, (χωρίς να εντραπούν και σεβασθούν ούτε τον ευατόν των), αλλάξαν την φυσικήν χρήσιν του φύλου των εις την παρά φύσιν και εξετράπησαν εις ακατανομάστους πράξεις.

Κατά παρόμοιον τρόπον και οι άρρενες αφήκαν την φυσικήν σχέσιν και χρήσιν της γυναικός και εφλογίσθησαν εις τας εμπαθείς ορέξεις μεταξύ των, ώστε άνδρες εις άνδρας να ενεργούν αναισχύντους και εξευτελιστικάς πράξεις και να λαμβάνουν τον μισθόν, που τους έπρεπε δια την πλάνην των, από τον ίδιον τον ευατόν των» Προς Ρωμαίους 1:27,28

Ο Πάπας προετοιμάζει το έδαφος για μια πλήρη και ολοκληρωτική αποδοχή μιας ανοιχτή προς τους LGBT καθολικής εκκλησίας. Ο Πάπας χτίζει τη μια Παγκόσμια Θρησκεία και οι πύλες της Κολάσεως τον υποστηρίζουν πλήρως. Ο Yayo Grassi, ένας ανοιχτά γκει άντρας, έφερε τον σύντροφό του Iwan Bagus όπως και πολλά άλλα μέλη στην Πρεσβία του Βατικανού στις 23 Σεπτεμβρίου. Ο Grassi είπε ότι ο Πάπας εδώ και καιρό γνώριζε ότι ήταν γκέι και ποτέ δεν τον επιτίμησε γι’ αυτό και γενικά για την σεξουαλικότητά του. Ο ίδιος μαζί με τον φίλο του ήθελε να λάβει μια ευλογία από τον Πάπα ο οποίος στο τέλος αγκάλιασε και τους δυο. Αυτό σηματοδότησε «πολλά»!

Αυτόν τον Οκτώβριο το Βατικανό συγκάλέσε μια μεγάλη συνάντηση, επονομαζόμενη ως σύνοδο, προκειμένου να συζητήσει πώς να διακονήσει σε γκέι και λεσβίες, μαζί με άλλα θέματα που απασχολούν τους «μοντέρνους» καθολικούς. Σε αυτή τη σύνοδο ο πάπας δήλωσε: «Ο Θεός δεν φοβάται τα καινούργια πράγματα. Γι” αυτό συνεχίζει να μας εκπλήσσει, ανοίγοντας τις καρδιές μας και καθοδηγώντας μας με απίστευτους τρόπους».

Ένας πολύ γνωστός θρησκευτικός αρθρογράφος ειδικός για το Βατικανό, ο Jonh Thavis, έγραψε το εξής ενδεικτικό για τις προθέσεις του Πάπα : «Ο Πάπας Φραγκίσκος τοποθέτησε την εκκλησία σε ένα καινούργιο μονοπάτι, με ένα στυλ ευαγγελισμού, το οποίο είναι λιγότερο συγκεντρωμένο στο δόγμα και με περισσότερη θέληση να δεχτεί ανθρώπους ανεξαρτήτως της κατάστασής τους». Όπως φαίνεται το Βατικανό έχει τώρα στόχο να κάνει τα πάντα για να προωθήσει την μια Παγκόσμια Θρησκεία και την ΝΤΠ».

Όλα αυτά που εκπροσωπεί πριν από λίγα χρόνια κρίθηκαν ένοχα για υποθέσεις εμπορίας παιδιών, βιασμούς και φόνο. Πέντε δικαστές διεθνούς κοινού δικαίου στις Βρυξέλες αποφάσισαν ότι τα εγκλήματα αυτά προέκυψαν το 2010. Μέχρι τον περασμένο Μάιο πάνω από 48 μάρτυρες ήρθαν να καταθέσουν για τις δραστηριότητες του κατηγορούμενου ως μέλη της λατρευτικής κοινότητας του 9ου Κύκλου «Σατανικής Θυσίας Παιδιών». Ο ένατος κύκλος Σατανικής Θυσίας Παιδιών λέγεται ότι έκανε θυσίες σε ρωμαιοκαθολικούς ναούς στο Μοντρεάλ, Νέα Υόρκη, Ρώμη, Παρίσι, κ.ο.κ. Συγκεκριμένα έφηβοι απάγονταν από την μαφία, τους έγδυναν, τους βίαζαν, τους κυνηγούσαν και τους σκότωναν. Αυτό είναι το…«ευλογημένο» Βατικανό!

Όλα αυτά τα «λίγα», γιατί τα ξένα μπλογκς «βουίζουν» από τα «κατορθώματα» του Πάπα και του περιβάλλοντος του, τι άλλο παρά μας δείχνουν ποιος είναι και ποιο είναι το έργο του. Το έργο της προετοιμασίας της έλευσης του... «Σκότους»!

ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος

www.nikosxeiladakis.gr

Το γιατρικό του φόβου

Όποιος αγαπά τον Χριστό 

δεν φοβάται κανέναν και τίποτα!

Αγ. Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης

Άβυσσος ο φόβος. Πλημμυρισμένη από το άδηλο, το σκοτεινό , το ταραχώδες. Βυθός απύθμενος, αφώτιστος από του ήλιου τις ακτίνες …

Κι η θάλασσα γεμάτη από αθέατες δίνες να σε καταπίνουν …

Ολιγόπιστε γιατί διστάζεις; γιατί φοβάσαι να προχωρήσεις πάνω στα κύματα; Εδώ είμαι πάντα μαζί σου! –Φοβάμαι Κύριε, τόσα πολλά είναι αυτά που φοβάμαι, που με ζυγώνουν κάθε στιγμή! Και όλα ένας φόβος τα σκεπάζει …Του Θανάτου ο φόβος Κύριε! Η ιδέα του, συνθλίβει την ταραγμένη μου ψυχή! 

Λένε οι γύρω μου πως είναι φυσιολογικό και να μην φοβάμαι το να τον φοβάμαι …

Δεν έχουν αισθανθεί ούτε αυτοί, ούτε εγώ, πρώτος εγώ Κύριε, τη νίκη της Ζωής! 

Δεν ακούσαμε με τον αμετάστρεπτο νου μας την αλήθεια της πίστης μας … 

Το Χριστός Ανέστη εκ νεκρών θανάτω θάνατον Πατήσας… Ούτε το μεταβέβηκεν εκ του θανάτου εις την Ζωήν …

-Γιατί πέθανε ο παππούς μαμά ; ρώταγε τις προάλλες ένας μικρούλης πάνω από το μνήμα του παππού του …

Κι η μάνα του δεν ήξερε τι να του απαντήσει. Σαστισμένη κι εκείνη έψαξε να βρει μια γρήγορη πειστική απάντηση -Γιατί ήταν παππούς και ήταν άρρωστος του είπε …

Δεν απάντησε σωστά Κύριε! Η σωστή απάντηση στην ερώτηση του μικρού γιατί πέθανε ο παππούς, είναι μια και μόνη: Για να ζήσει! Ζωή αιώνια! Και το εφόδιό της: Το σώμα και το αίμα του Ζώντος Θεού! Το γιατρικό του φόβου! Μόνο το Θεό να φοβόμαστε, να σεβόμαστε ως πανελεύθεροι δούλοι Του και τις αμετανόητες αμαρτίες μας να τρέμουμε. Να αγαπάμε τον Πατέρα μας και να θυσιάζουμε το εγώ μας για την αγάπη και το θέλημα Του. Η αγάπη του Χριστού μας, αυτή που έξω βάλλει τον φόβο… Είναι ύπουλο βουνό ο φόβος, ακανθόσπαρτο με γλιστερές αποτομιές που οδηγούν στην δαιμονική λύπη… 

Εμπόδιο στην αληθινή χαρά, την Χριστιανική ζωή της ασύγκριτης Χαρμολύπης, στο ασυγκράτητο πέταγμα με αγγελικά φτερά στους ανοιχτούς Ουρανούς της ποθεινής Άνω Πατρίδας 

Είναι δύσκολο το να τα καταφέρεις. Αδύνατο φαίνεται σε κάποιους που πορεύονται μια ζωή ολάκερη φοβισμένοι και δειλοί και ολιγόπιστοι, έστω κι αν δείχνουν ισχυροί και αγέρωχοι με αμετασάλευτη πίστη …

Δυνατό για το Θεό όμως! Ας βάλουμε Εκείνον μπροστάρη στον πόλεμο! Για να γίνει ο φόβος του θανάτου μνήμη του σωτήρια. Ο φόβος για το άγνωστο, σιγουριά και ασφάλεια θείας καταφυγής. Ο φοβισμένος άνθρωπος, χαριτωμένος θεραπευμένος απ της ψυχής τα τραύματα. Αυτά που ο φόβος ολοένα αφορμίζει. Αυτά που η πίστη και ο Σταυρός καταπραΰνουν και επουλώνουν για πάντα.

Βαθιά ανάσα, ανοίγω τα μάτια, μπαίνει αέρας, ολόδροσος φρέσκος αέρας μέσα μου. Στην εκπνοή εκβάλλονται μαύρες μνήμες σκοτεινές και συνειρμοί αισθήσεων που σαν να είχαν φωλιάσει ακλόνητοι στα κατάβαθά μου και έσπερναν πανικό σε κάθε μου λογισμό, σε κάθε βαρύ μου βήμα. Ανασαίνω και πάλι το καθάριο αεράκι. Στέλνω ψηλά τα όμματα της καρδίας μου και ένα ατρόμητο δυνατό ελέησον! Μια στιγμή κράτησε η αφοβιά μου. Βοήθησε Κύριε να την ξαναζήσω και έτσι να τελειωθώ! Κλείνω ξανά τα μάτια. Ηχεί η φωνή Σου μέσα μου: Μη φοβού, μόνο πίστευε!

ΥΓ: Να θυμόμαστε πάντα αυτό που ένας σοφός Γέροντας των ημερών μας λέει: Οι Έλληνες δεν έχουν προδιάθεση κατάθλιψης! Μόνο μετανοίας!

Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από την εκπομπή με τίτλο : Το γιατρικό του φόβου ( 2 Μέρη )

http://sotiriapsixis.blogspot.gr

Εκείνος σε ενισχύει στον αγώνα σου, κατασιγάζει τα πάθη σου, σε φέρνει σ' επικοινωνία με τον ουρανό

Μη λησμονείς ποτέ ότι κάθε στιγμή και για αναρίθμητα πράγματα είσαι χρεώστης στον Θεό: για κάθε αναπνοή, για κάθε ακτίνα ηλίου που σε θερμαίνει, για κάθε μπουκιά ψωμιού, για κάθε καλή σκέψη, για κάθε άγιο αίσθημα, για κάθε αγαθό έργο, τέλος για κάθε δωρεά της χάριτος που γαληνεύει και χαροποιεί την καρδιά σου. Εκείνος σε ενισχύει στον αγώνα σου, κατασιγάζει τα πάθη σου, σε φέρνει σ'; επικοινωνία με τον ουρανό.

Πιο πολύ όμως πρέπει να ευγνωμονείς τον Κύριο επειδή πρώτα σου χάρισε τη ζωή, τη βιολογική ύπαρξη, και έπειτα σε αναγέννησε με το άγιο βάπτισμα, σε ένωσε με το σώμα της Εκκλησίας, σε έκαμε παιδί Του, έτσι «ώστε ουκέτι ει δούλος, αλλ'; υιός ει δε υιός, και κληρονόμος Θεού δια Χριστού» (Γαλ. 4, 7).

Αγίου Ιωάννου της Κρονστάνδης

http://dakriametanoias.blogspot.gr

ΜΕΣΑ Σ’ ΕΝΑ ΛΕΩΦΟΡΕΙΟ… ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ….

Πήγε και κάθισε δίπλα στο παράθυρο. Του άρεσε καθώς το λεωφορείο ταξίδευε μέσα στην πόλη να παρατηρεί τον κόσμο. Ήταν ένα συνηθισμένο καλοκαιριάτικο απόγευμα. Εκείνο όμως που του έκανε εντύπωση ήταν οι έρημοι δρόμοι, τα νεκρά πεζοδρόμια, τα σιωπηλά μαγαζιά. Η πόλη ήταν έρημη. Ο καλός καιρός και η αργία του Σαββατοκύριακου έκανε ακόμα και τους αναποφάσιστους αστούς να τολμήσουν μια επίσκεψη στην πιο κοντινή παραλία.

Μέσα στο λεωφορείο ήταν άλλοι τρεις άνθρωποι. Δύο ηλικιωμένοι και ένας μετανάστης. Το χρώμα του τον πρόδιδε. Ο μελαμψός άνδρας τον κοιτούσε επίμονα. Μετά από δύο στάσεις ο άνδρας με την περίεργη ενδυμασία σηκώθηκε. Ο ιερέας νόμιζε ότι θα κατέβει στην επόμενη στάση. Όμως δεν έγινε κάτι τέτοιο. Ο άνδρας πλησίασε τον ιερέα και κάθισε δίπλα του. Δεν είπε κάτι. Κοιτούσε κάτω, σαν να σκεφτόταν να μιλήσει αλλά κάτι τον εμπόδιζε.

Ο ιερέας μαζεύτηκε. Μετά από μερικά δευτερόλεπτα τον ρώτησε: «Μπορώ να σε βοηθήσω σε κάτι»;

Ο άνδρας ανασηκώθηκε, ακούμπησε την πλάτη του στο σκληρό κάθισμα του λεωφορείου και αναστέναξε. Ο ιερέας επανέλαβε την ερώτηση. Ο σιωπηλός άνδρας έβγαλε σιγά σιγά ένα χαρτάκι από την τσέπη του πουκαμίσου του. Ήταν παλιό, ταλαιπωρημένο. Το άνοιγε αργά, σαν να κρυβόταν εκεί ένα μεγάλο μυστικό, το δικό του μυστικό. Καθώς το άνοιγε τα μάτια του γέμιζαν δάκρυα. Ο ιερέας παρατηρούσε γεμάτος αγωνία τις κινήσεις του. Τα μαύρα του χέρια έτρεμαν καθώς το περιεχόμενο του χαρτιού αποκαλύφθηκε. Ήταν μια φωτογραφία. Ήταν μια εικόνα του παρελθόντος που στοίχειωνε τον άνδρα. Ο ιερεάς στην θέα της φωτογραφίας ενστικτωδώς τον ακούμπησε στην πλάτη του…

Ήταν πλέον μόνοι τους μέσα στο λεωφορείο. Αυτοί και ο οδηγός.

Ο άνδρας κοίταξε τον ιερέα στα μάτια και είπε: «Θέλω βαπτιστώ…».

Ο ιερέας δεν μίλησε, απλά ένευσε καταφατικά.

Τα μάτια παίζανε ανάμεσα στην φωτογραφία και στις σκέψεις του, ανάμεσα στο «τώρα» και στο «τότε».

Η φωτογραφία απεικόνιζε τον ίδιο, χαμογελαστό, ντυμένο σαν αντάρτη, κρατώντας ψηλά και περήφανα το όπλο του με φόντο νεκρά κορμιά ανθρώπων.Γιατί την είχε μαζί του; Γιατί κουβαλούσε επάνω του αυτό το απάνθρωπο στιγμιότυπο; Τιμωρούσε τον εαυτό του; Μήπως δεν ήθελε να ξεχάσει τι είχε κάνει; Μήπως αυτή η φωτογραφία ήταν η παρουσία της συνείδησής του; Γιατί δεν την είχε πετάξει;

Μετανόησε, αλλά δεν ήθελε να ξεχάσει. Μετανόησε, αλλά κρατούσε τον εαυτό του στην ταπείνωση βλέποντας ποιος ήταν, τι έκανε, πως έζησε…

«Θέλω βαπτιστώ…» ξαναείπε “…μετανοιώνω…αγαπώ Χριστό….” και ξέσπασε σε λυγμούς.

Ο ιερέας τον αγκάλιασε… δεν είχε λόγια. Προσπαθούσε να συνειδητοποιήσει τι συμβαίνει, ποιος ήταν αυτός ο λαβωμένος ψυχικά άνδρας που με θάρρος του απεκάλυψε το παρελθόν του.

Η επόμενη στάση πλησίαζε. Ήρθε η ώρα να κατέβουν από το λεωφορείο. Ο ιερέας πήρε από το χέρι τον άνδρα. Στεκόταν και οι δύο τους αμίλητοι καθώς ο οδηγός άνοιγε την πίσω πόρτα ώστε να κατέβουν. Μπροστά τους βρισκόταν ο ναός όπου εφημέρευε ο ιερέας.

Η πόρτα του λεωφορείου έκλεισε και μαζί της έκλεισε και η πόρτα ενός παρελθόντος γεμάτο μίσος, οργή και ψυχική οδύνη Τώρα πλέον ο ιερέας άνοιγε την πόρτα του ναού, μια πόρτα η οποία θα εισήγαγε τον ξενιτεμένο στην ενδοχώρα της συγχώρεσης, της ειρήνης, της ηρεμίας, της αγάπης.

Ένας ξενιτεμένος θα έβρισκε επιτέλους την πατρίδα του…μια πατρίδα που δεν έχει σύνορα ανθρώπινα. Μια πατρίδα στην οποία πολίτες της είναι όλοι όσοι δάκρυσαν για τα λάθη τους, πίστεψαν στην Αλήθεια, πλύθηκαν στο Λουτρό της Ουράνιας Υιοθεσίας και καταδικάστηκαν στην Αιώνια θαλπωρή Του.

αρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος

Πηγή: Άγια Μετέωρα

Επιμέλεια θέματος: Δέσποινα Σεμερτζίδου

Ο ανεξομολόγητος άνθρωπος

Ο ανεξομολόγητος άνθρωπος είναι όμοιος με έναν αβάπτιστον και είναι αδύνατον να σωθεί. 

Καί ανίσως ένας όπου απέθανεν εάν μεν και επρόφθασε να εξομολογηθή και ας μη κοινώνησεν είναι ελπίδα εις αυτόν. 

Εάν δε και δεν εξομολογηθή, ας κοινωνήσει όσες φορές θέλει, τίποτες δεν ωφελείται, μάλιστα βλάπτεται, επειδή και κοινωνεί ανάξια και αλλοίμονον εις αυτόν.

Ο ανεξομολόγητος άνθρωπος είναι όμοιος με έναν αβάπτιστον και είναι αδύνατον να σωθή. Καί ανίσως ένας όπου απέθανεν εάν μεν και επρόφθασε να εξομολογηθή και ας μη κοινώνησεν είναι ελπίδα εις αυτόν. Εάν δε και δεν εξομολογηθή, ας κοινωνήσει όσες φορές θέλει, τίποτες δεν ωφελείται, μάλιστα βλάπτεται, επειδή και κοινωνεί ανάξια και αλλοίμονον εις αυτόν. Πρώτον πρέπει να γίνεται η εξομολόγησις, έπειτα η Αγία Κοινωνία. Πρώτον να πλύνωμε και να καθαρίσωμεν το αγγείον και ύστερα να βάλωμεν το πολύτιμον πράγμα μέσα.

Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός

http://www.pentapostagma.gr

Συγχώρησε με Αδελφέ...

Δύο αδέλφια πήγαν μαζί στην έρημο κι ασκήτευαν στην ίδια καλύβη. Ο διάβολος, φθονώντας την αγάπη τους, βάλθηκε να τους χωρίση. 

'Ενα βράδυ ο νεώτερος πήγε ν'ανάψη το λυχνοστάτη, τον αναποδογύρισε και χύθηκε το λάδι. Ο μεγαλύτερος θύμωσε και του έδωσε ένα μπάτσο. Τότε ο πιο μικρός, χωρίς να ταραχτεί, έσκυψε, του έβαλε μετάνοια και είπε ταπεινά: 

-Συγχώρησε την απροσεξία μου, Αδελφέ. Τώρα αμέσως θα ετοιμάσω άλλο. 

Την ίδια νύχτα ένας ειδωλολάτρης ιερεύς, που έτυχε να βρίσκεται μέσα στο ειδώλειο, άκουσε τα δαιμόνια να κάνουν δικαστήριο μεταξύ τους. 'Ενα απ' αυτά ομολόγησε ντροπιασμένο στον αρχηγό του: 

-Πηγαίνω και κάνω άνω κάτω τους Μοναχούς. Μα τι φταίω, όταν κάποιος απ'αυτούς γυρίζει και βάζει στον άλλο μετάνοια και μου καταστρέφει όλη τη δουλειά; 

Ακούγοντας αυτά ο ειδωλολάτρης, έγινε ευθύς χριστιανός κι' αποτραβήχτηκε στην έρημο. Σ' όλη του τη ζωή κράτησε στην καρδιά του την ταπείνωσι και στο στόμα του είχε διαρκώς πρόχειρο το «συγχώρησόν με». 

Γεροντικό

http://dakriametanoias.blogspot.gr

Τι απολογίαν θα έχωμεν, όταν ο Χριστός μας δείξη τα τρυπημένα χέρια Του....

Τι απολογίαν θα έχωμεν, όταν ο Χριστός μας δείξη τα τρυπημένα χέρια Του ή την λογχευμένην πλευράν Του ή την κεντημένην άχραντον κεφαλήν Του από τας ακάνθας ή τα ξηραμένα και πικραμένα χείλη Του από την χολήν και το όξος και θα μας είπη: 

«Δια σε, φιλτάτη ψυχή, όλα ταύτα έπαθα, δια την πολλήν αγάπην, που σου έχω, δείξον μοι και εσύ της προς Εμέ αγάπης σου τα στίγματα, όπως βάλω βάλσαμον εις τας ιδικάς Μου πληγάς». Τότε τέκνα μου, ημείς τι θα δείξωμεν; Την αχαριστίαν μας, την αμέλειάν μας, τον εγωϊσμόν μας, τας παρακοάς μας και το πλήθος των άλλων παθών; Και τότε αντί βαλσάμου, φαρμάκι θα Του θέσωμεν εις τα τραύματα της αγάπης Του! Εμπρός λοιπόν ας βιασθώμεν, από τώρα ας προσέχωμεν, ώστε να θέτωμεν βάλσαμον εις τας πληγάς Του και να κληθώμεν όντως τέκνα Του αγαπητά. 

Γέροντας Εφραίμ Φιλοθεΐτης

http://elderephraimarizona.blogspot.gr

Γέροντας Εφραίμ Φιλοθεΐτης: Θα μεταχειρισθή ο σατανάς ποικίλας παγίδας

Θα μεταχειρισθή ο σατανάς ποικίλας παγίδας, όπως σας παραλύση, δια να εξασθενήσετε και να χάσετε το ηθικόν σας, πλην όμως και εσείς εννοήσατε την πονηράν τέχνην και λάβετε μέτρα αντιστάσεως.

Το ότι δοκιμάζεσθε, τούτο είναι από τον Θεόν, διότι σας προγυμνάζει δια την μάχην, σας ψήνει, σας παιδαγωγεί. Όπως οι στρατιώται που γυμνάζονται εις τους κόπους της ασκήσεως εις τα γυμνάσια, εκεί πρώτα κάμνουν την θεωρίαν της μάχης και κατόπιν, όταν σαλπίση ή σάλπιγγα του πραγματικού πολέμου, γυμνασμένοι όντες ορμούν εις την μάχην με την εσωτερικήν συναίσθησιν, ότι γνωρίζουν πώς να πολεμήσουν, και είναι έτοιμοι να θυσιασθούν δια τον σκοπόν και την ιδεολογίαν των. Κατά παρόμοιον τρόπον και υμείς τώρα. Αφού εκλήθητε να γίνετε στρατιώται του Ιησού και να πολεμήσετε τον εχθρόν Του, ο Χριστός, σας γυμνάζει προς διαπίστωσιν της προς Αυτόν αγάπης σας, «τις εστι ο αγαπών με, ει μη ο τηρών τας εντολάς μου;».

Θαρσείτε, τέκνα μου, μείνατε πιστοί και αφοσιωμένοι εις Εκείνον, που σας ηγάπησε με τελείαν αγάπην. Οι αξιωματικοί, προτού να αρχίση η μάχη, τους στρατιώτας τους εμψυχώνουν με διάφορα στρατιωτικά και ηρωϊκά εμβατήρια και με διαφόρους διηγήσεις πράξεων ηρωϊκών και τους εξάπτουν το αίσθημα της αυτοθυσίας, αύτη η εργασία τους δίδει πολλήν δύναμιν και ανδρείαν εις την διεξαγομένην μάχην. Ούτω και ημείς, όπως έκαμαν και οι άγιοι, να μελετώμεν τους αγώνας των μαρτύρων, πως αυτοί ηγωνίσθησαν, καθώς και των οσίων πατέρων, πως ασκήτευσαν, πως εγκατέλειψαν τον κόσμον και τους πάντας και πως ουδέν τους ημπόδισεν εις το να ακολουθήσουν τον δρόμον, που οδηγεί εις τον Ιησούν. Αύτη η μελέτη θα σας τονώση πολύ την καλήν σας θέλησιν και προαίρεσιν, διότι πολλοί μη γνωρίζοντας τας κεκρυμμένας παγίδας εκάμφθησαν και εξέπεσον αι ψυχαί των από την ελπίδα της αιωνίου ζωής. Μελετάτε την αγάπην του Ιησού μας, η αγάπη του Ιησού θα εξουδετερώση κάθε άλλην φυσικήν αγάπην, και όσον περισσότερον αφήσωμεν, τόσον περισσοτέραν αγάπην θα απολαύσωμεν του Θεού. Άνω πρόσχωμεν, όπου ο Ιησούς κάθεται εκ δεξιών του Θεού, άνω ας βλέπουσιν οι οφθαλμοί μας, διότι άνω εισί τα αιώνια και ατελεύτητα. Μη κάτω, διότι τα πάντα γη και σποδός.

Σκεφθήτε την ουράνιον πολυτέλειαν, εκεί η άπειρος σοφία του Θεού, εκεί τα κάλλη τα ακατανόητα, εκεί αι αγγελικαί μελωδίαι, εκεί ο πλούτος της θείας αγάπης. Εκεί η ανώδυνος ζωή, εκεί θα έχουν αφαιρεθή τα δάκρυα και οι στεναγμοί, εκεί μόνον χαρά, αγάπη, ειρήνη, πάσχα αιώνιον, εορτή που δεν θα έχη τέλος. Ω, βάθος πλούτου και γνώσεως Θεού! «Α οφθαλμός ουκ είδε, και ους ουκ ήκουσε και επί καρδίαν ανθρώπου ουκ ανέβη, α ητοίμασεν ο Θεός τοις αγαπώσιν Αυτόν» ( Α΄ Κορινθ.2,9 ). Προσέχετε την ευχήν, επιμείνατε προσευχόμενοι. Η προσευχή όλα θα τα τακτοποιήση. Μη κάμπτεσθε καθόλου. Μείνατε στερεοί εις τον άγιον σκοπόν. Μείνατε κοντά εις τον Ιησούν δια να ζήσετε την πνευματικήν ευτυχίαν. Ουδεμία ευτυχία υπάρχει εκτός μιας και αυτή εν τω Χριστώ. Αι νομιζόμεναι ευτυχίαι εκτός Χριστού, λέγονται καταχρηστικώς, εφ’ όσον αποκτώνται με ένοχα μέσα και διότι τελειώνουν εντός ολίγου και οδηγούν τον άνθρωπον εις την αιώνιον δυστυχίαν. Αγωνίζεσθε, τέκνα μου, οι άγγελοι πλέκουν στεφάνια με λουλούδια του παραδείσου. Ο Χριστός μας τα λογίζεται εις μαρτύριον. Τι ωραιότερον να μαρτυρή κανείς δια τον Χριστόν!

Γέροντας Εφραίμ Φιλοθεΐτης

http://elderephraimarizona.blogspot.ca/

Μ. Φώτιος: Απομάκρυνση από τους ετερόπιστους Οικουμενιστές!

http://paterikiparadosi.blogspot.gr

Εξορκίζω όλους τους λαϊκούς .....

"Εξορκίζω όλους τους λαϊκούς, όσοι είστε γνήσια τέκνα της Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας, να φεύγετε ολοταχώς από τους ιερείς που υπέπεσαν στην υποταγή στους Λατίνους, και μήτε σε εκκλησία να συγκεντρώνεστε μαζί τους, μήτε να παίρνετε οποιαδήποτε ευλογία από τα χέρια τους. Είναι καλύτερα να προσεύχεσθε στο Θεό στα σπίτια σας μόνοι, παρά να συγκεντρώνεσθε στην εκκλησία μαζί με τους Λατινόφρονες. Ει’ δ’ άλλως, θα υποστήτε την ίδια κόλασι μ’ αυτούς". 

Άγιος Γερμανός Β΄ Κωνσταντινουπόλεως (1222-1240)

http://agapienxristou.blogspot.gr

Ἡ προσευχή δέν μπαίνει σέ βιτρίνα!

Ἐκκλησιαστική εἴδησις εἶναι ἕνα ἱεραποστολικό καί ποιμαντικό γεγονός, σάν αὐτά πού περιγράφει ὁ ἱστοριογράφος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, εὐαγγελιστής Λουκᾶς, στίς Πράξεις τῶν Ἀποστόλων. Πλῆθος εἰδήσεων στήν πορεία τῆς πρώτης Ἐκκλησίας! Εἰδήσεις οὐσίας, ὄχι θεαματικῆς παρουσίας... Εἰδήσεις τοῦ ἀθλήματος, πού λέγεται κήρυγμα καί ὄχι προσωποπαγεῖς ἐνέργειες.

• Σήμερα, μέ τά μέσα πού διαθέτουν οἱ δεσποτάδες (ἱστοτόπους μεγάλου βεληνεκοῦς), γιά ἕνα αὐτονόητογεγονός δημοσιεύουν 40 ἕως 60 φωτογραφίες! Δέν εἶναι εἴδησις πρός προβολή ὅτι ἕνας γιατρός μέ τό ἀκουστικό του ἐξετάζει ἕνα ἀσθενῆ! Μόνο χαζός γιατρός θά τό διαφήμιζε με 20 φωτογραφίες!

• Σέ ἱστοσελίδα ἐκκλησιαστικῆς εἰδησεογραφίας, πού σπεύδουν οἱ περισσότεροι Μητροπολῖτες νά ἀπαθανατίσουν μέ 50 καί 60 φωτογραφίες τους μιά Λειτουργία(αὐτονόητο φυσικά γεγονός), τἠν ἴδια μέρα δημοσιεύτηκε μιάὄντως ἐκκλησιαστική εἴδησις και δέκα «πανηγυρτζίδικες» εἰδήσεις! Δέστε τή διαφορά ἀνάμεσα στήν εἴδησι καί τή φιγούρα:

- Ὁ Μακαριώτατος Ἀρχιεπίσκοπος παρέδωσε ὑγειονομικό ὑλικό 7,8 τόνων στά νοσοκομεῖα «Ἁγία Ὄλγα» καί «Ἅγιος Σάββας». Τό ὑλικό συγκεντρώθηκε ἀπό τή φιλανθρωπική ἐκκλησιαστική κίνησι «Ἀποστολή».

Αὐτό ὁπωσδήποτε εἶναι εἴδησις! Καί καλῶς προεβλήθη μέ 3 φωτογραφίες.

- Ὁ Μητροπολίτης (τάδε) χοροστάτησε στόν «τάδε» πανηγυρίζοντα Ναό.

Αὐτό δέν εἶναι εἴδησις! Καί ὅμως, δημοσιεύτηκε με 40 φωτογραφίες! Ἀκόμα καί ὅταν μετελάμβανε ὁ δεσπότης, πρόσεχε νά τόν παίρνη καλά ἡ... κάμερα!

- Ὁ Μητροπολίτης το πρωί μετέβη στόν τάδε Ναό, τό ἑσπέρας στόν ἄλλον, τήν ἑπομένη στόν ἄλλον!

Αὐτό δέν εἶναι εἴδησις, πού δυστυχῶς προβάλλεται (ἡ κάθε ἐπίσκεψις) μέ 30 φωτογραφίες!

• Δέν εἶναι ἀξιοθαύμαστη εἴδησις τό: «Ἐτελέσθη μέ βυζαντινή μεγαλοπρέπεια τό πολυαρχιερατικό συλλείτουργο, μέ συμμετοχή δέκα ἐπισκόπων»!

Παρόμοια γεγονότα δέν συνιστοῦν πληροφορίες περί τοῦ λόγου τῆς ζωῆς, ἀλλά σκανδαλίζουν τό λαό, πού βλέπει αὐτοκρατορικά διαδήματα καί χρυσοποίκιλτες στολές... Ὁ Κύριος τούς καυτηριάζει: «Πάντα τά ἔργα αὐτῶν ποιοῦσι πρός τό θεαθῆναι τοῖς ἀνθρώποις. Πλατύνουσι γάρ τά φυλακτήρια αὐτῶν καί μεγαλύνουσι τά κράσπεδα τῶν ἱματίων αὐτῶν, φιλοῦσι δέ τήν πρωτοκλισίαν ἐν τοῖς δείπνοις καί τάς πρωτοκαθεδρίας ἐν ταῖς συναγωγαῖς» (Ματθ. κγ΄ 5-6).

• Εἴδησις πρός οἰκοδομή τοῦ λαοῦ δέν εἶναι τό νά βγαίνουν στούς δρόμους γιά μεγαλοπρεπῆ λιτανευτική παρέλασι πλῆθος δεσποτάδων!

• Εἴδησις γιά τόν Θεό εἶναι ἡ διοργάνωσις κατηχητικοῦ, κηρυκτικοῦ καίφιλανθρωπικοῦ ἔργου. Εἴδησις θεϊκή εἶναι ἡ μυστική προσευχή ὑπέρ τοῦ σύμπαντος κόσμου καί εἰδικώτερα ὑπέρ τοῦ ποιμνίου τους.

Ποτέ δέν μπαίνουν σέ βιτρίνα ἡ προσευχή καί ἡ ἀγάπη!

Ἱεροκήρυκος ἀρχιμ. Δανιήλ Ἀεράκη

http://aktines.blogspot.gr

Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ

Το έτος 1994, κάποιος Αγιορείτης επισκέφθηκε το παλαιό Μοναστήρι του Αγίου Διονυσίου στον Όλυμπο. Εκεί, συνάντησε μια γιαγιά ευλαβέστατη που βοηθούσε τους προσκυνητές. Η γιαγιά αυτή ανέφερε στον μοναχό το εξής, θέλοντας να μάθει την γνώμη του, αν κάνει καλά:

«Όταν βλέπω κανένα φίδι στην αυλή του Μοναστηριού, εδώ έχει πολλά φίδια, το σταυρώνω και το φίδι κοκαλώνει. Γίνεται σαν βέργα. Μετά, το πιάνω και το πετάω έξω. Μου λένε μερικοί: “Χαζή είσαι, που πιάνεις τα φίδια;”· κι εγώ τους λέω: “Γιατί είμαι χαζή; Ποιο είναι ποιο δυνατό, το φίδι ή ο Σταυρός του Χριστού, πάνω στον Οποίον σταυρώθηκε ο Χριστός και έσωσε τον κόσμο;”. Με την δύναμη του Σταυρού, όταν θέλω να ζυμώσω, βάζω αλεύρι και νερό, τα ανακατεύω, τα σταυρώνω, μετά σηκώνεται το προζύμι και κάνω ψωμί».

Κάποιος μπουλντοζιέρης, κατάκοπος από την εργασία του, ξάπλωσε μια καλοκαιρινή νύχτα να ξεκουραστεί. Αισθάνθηκε στον ύπνο του ένα βάρος να τον πιέζει και ξύπνησε αλλά δεν μπορούσε να αντιδράσει. Έβλεπε ένα μαύρο, κάτι σαν σκυλί που προχωρούσε σιγά–σιγά προς το κεφάλι του και τον πλάκωσε. Πήγαινε να του βγει η ψυχή. Όταν όμως έφθασε μέχρι το στήθος, άκουσε μια φωνή: «Αν δεν είχες “αυτό” (=τον Σταυρό) στο στήθος σου, θα έβλεπες τι θα πάθαινες!» και αμέσως εξαφανίστηκε. Ευχαρίστησε τον Θεό, έκανε τον σταυρό του και κατάλαβε πόσο μεγάλη είναι η δύναμη του Σταυρού, που τυπικά φορούσε πάνω του μέχρι τότε…

[«Ασκητές μέσα στον κόσμο»

τόμ. β΄, μέρος α΄, βιογρ. ιστ΄, σελ. 386–387,

Άγιον Όρος 20118.]

http://toeilhtarion.blogspot.gr

Και ο θάνατος και καθετί γίνεται με την καθοδήγηση της Θείας Πρόνοιας

Προς τη μάνα που 

έχασε το παιδί της...

Εσκόπευα να σιωπήσω απέναντι της κοσμιότητάς σου σκεπτόμενος ότι, όπως εις οφθαλμόν, ο οποίος πάσχει από φλεγμονήν, και το απαλώτερον επίθεμα προκαλεί ερεθισμόν, ούτω και εις την ψυχήν, η οποία έχει κτυπηθή από βαρειάν θλίψιν, ο λόγος, όσην παρηγορίαν και αν της φέρη, φαίνεται κάπως να την ενοχλή, όταν προσφέρεται την ώραν της αγωνίας.

Επειδή όμως εσκέφθην ότι πρόκειται περί Χριστιανής εκπαιδευ­μένης εις τα θεία από πολύν καιρόν και πεπειραμένης εις τα ανθρώπινα, δεν ενόμισα ότι θα ήτο ορθόν να παραλείψω το καθήκον μου.

Γνωρίζω ποια είναι τα σπλάγχνα των μητέρων και, όταν ιδίως ενθυμηθώ τους ιδικούς σου καλούς και ημέρους τρόπους προς όλους, λογαριάζω πόσον μεγάλος πρέπει να είναι ο πόνος διά την παρούσαν συμφοράν. Έχασες υιόν, τον οποίον εμακάριζαν όλαι αι μητέρες, όσον εζούσε, και ηύχοντο τέτοιοι να είναι και οι ιδικοί των, όταν δε απέθανεν, έκλαυσαν σαν να είχε θάψει κάθε μία τον ιδικόν της. Ο θάνατος εκείνου υπήρξε πλήγμα εις δύο πατρίδας, την ιδικήν μας και την των Κιλίκων. Μ’ εκείνον μαζί έπεσε το μέγα και ένδοξον γένος, κατέρρευσε σαν να μετεκινήθη η βάσις του. Ω συναπάντημα πο­νηρού δαίμονος, πόσον τρομερόν κακόν κατώρθωσες νά προκαλέσης! Ω γη, που ηναγκάσθης να υποφέρης ένα πάθος σαν αυτό! Και ο ήλιος ασφαλώς θα έφριττεν, αν είχεν αίσθησιν, εμπρός εις εκείνο το σκυθρωπόν θέαμα. Και τί ημπορεί να είπη κανείς που να εκφράζη όσα η απελπισία τής ψυχής του υπο­βάλλει να είπη;

Αλλά, όπως εδιδάχθημεν από το Ευαγγέλιον, τα όσα μας συμβαίνουν δεν είναι άνευ της καθοδηγήσεως της προνοίας, διότι ούτε σπουργίτης δεν πίπτει χωρίς το Θέλημα του πατρός ημών. Ώστε ό,τι έγινεν έγινε με το θέλημα του κτίστου ημών. Εις το βούλημα δε του Θεού ποιός ημπορεί ν’ αντισταθή; Ας δεχθώμεν λοιπόν το συμβάν· διότι με την δυσανασχέτησιν ούτε το γενόμενον διορθώνομεν και επί πλέον καταστρέφομεν τους εαυτούς μας. Ας μη κατηγορήσωμεν την δικαίαν κρίσιν τού Θεού, διότι είμεθα πολύ αμαθείς, διά να ελέγχωμεν τας ανεκφράστους κρίσεις αυτού. Τώρα ο Κύριος δοκιμάζει την προς αυτόν αγάπην σου. Τώρα έχεις την ευκαιρίαν να λάβης διά της υπομονής την μερίδα των μαρτύρων. Η μητέρα των Μακκαβαίων είδε τον θάνατον επτά παιδιών και δεν εστέναξεν, ούτε έχυσεν αγενές δάκρυον, αλλά λόγω των ευχαριστιών της προς τον Θεόν, την ώραν που τους έβλεπε ν’ απαλλάσσωνται από τα δεσμά τής σαρκός με πυρ και σίδηρον και σκληρά βα­σανιστήρια, εκρίθη από μεν τον Θεόν ευδόκιμος, από δε τους ανθρώπους αοίδιμος. Μεγάλη η συμφορά, το ομολογώ και εγώ· αλλά μεγάλοι και οι μισθοί που απόκεινται από τον Κύ­ριον εις τους υπομένοντας.

Όταν έγινες μητέρα και είδες το παιδί σου και ηυχαρίστησες τον Θεόν, εγνώριζες πάντως ότι είσαι θνητή και εγέννησες θνητόν. Τί το παράδοξον λοιπόν, που ο θνητός απέθανεν; Αλ­λά μας λυπεί ότι τούτο συνέβη προώρως. Είναι άγνωστον, εάν τούτο δεν είναι εύκαιρον, διότι ημείς δεν γνωρίζομεν να εκλέγωμεν τα συμφέροντα εις τας ψυχάς και να ορίζωμεν προθεσμίας εις την ανθρωπίνην ζωήν. Στρέψε τα μάτια σου γύρω εις όλον τον κόσμον όπου κατοικείς, και θα κατανοήσης ότι όλα τα βλεπόμενα είναι θνητά και ότι υπόκεινται όλα εις την φθοράν. Κύτταξε επάνω εις τον ουρανόν κάποτε θα διαλυθή και αυτός. Προς τον ήλιον· ούτε αυτός θα παραμείνη. Οι αστέρες όλοι, τα ζώα τής ξηράς και των υδάτων, αι ωραιότητες της γης, η ιδία η γη, όλα είναι φθαρτά, όλα δεν θα υπάρχουν ολίγον αργότερα.

Ας είναι λοιπόν η περί τούτων σκέψις παρηγορία διά το συμβάν. Μη μετράς το πάθος καθ’ εαυτό, διότι τότε θα σου φανή αφόρητον· αλλά, αν το συγκρίνης με όλα τα ανθρώπινα, τότε θα ευρής δι’ αυτό παρηγορίαν. Επάνω δε από όλα έχω να είπω εκείνο το σπουδαίον, λυπήσου τον σύζυγον· να γίνετε παραμυθία ο ένας εις τον άλλον· μη του κάμης σκληροτέραν την συμφοράν με το να διαλύης τον εαυτόν σου εις το πένθος. Γενικώς δεν νομίζω ότι υπάρχει λόγος που είναι αρκετός διά να δώση παρηγορίαν, αλλά πιστεύω ότι διά την παρούσαν λύπην απαιτείται προσευχή.

Εύχομαι λοιπόν ο ίδιος ο Κύριος εγγίζων την καρδίαν σου κατά την ανέκφραστον δύναμίν του να ανάψη το φως εις την ψυχήν σου διά των αγαθών λογισμών, ώστε να έχης από μέ­σα σου τας πηγάς τής παραμυθίας.

(Μεγάλου Βασιλείου Έργα, ΕΠΕ τόμος 2, Πατερικαί Εκδόσεις «Γρηγόριος ο Παλαμάς»)

http://orthodoxosdromos.blogspot.gr

Ολα τα δαιμόνια… συνεργάζονται μεταξύ τους!

Πόλεμος πονηρών πνευμάτων

ΕΡ.: Πώς μας πολεμούν τα πονηρά πνεύματα;

ΑΠ.: Πρώτα-πρώτα πρέπει να ξέρετε ότι, στον δαιμονικό πόλεμο εναντίον των ανθρώπων, κάθε πονηρό πνεύμα έχει τον δικό του ρόλο.

Κάθε αμαρτία γίνεται με την παρακίνηση ή και τη συνεργεία ορισμένου δαιμονίου και κάθε πάθος υποστηρίζεται από ορισμένο δαιμόνιο. Έτσι, τα ηγετικά δαιμόνια είναι οχτώ, όσα και τα θανάσιμα πάθη: της γαστριμαργίας, της πορνείας, της φιλαργυρίας, της λύπης, της οργής, της ακηδίας, της κενοδοξίας, της υπερηφάνειας.

Κάθε πονηρό πνεύμα, πολεμώντας μας, ενεργεί με τους δικούς του τρόπους, ανάλογα με το πάθος που υποστηρίζει. Όλα, πάντως, τα δαιμόνια συνεργάζονται μεταξύ τους, για να μας βυθίσουν σε όσο το δυνατό περισσότερα πάθη και να μας κάνουν δούλους της αμαρτίας, ώστε να μας χωρίσουν από το Θεό και να μας οδηγήσουν στον αιώνιο θάνατο.

Βέβαια, η δύναμη των δαιμόνων δεν είναι ανεξέλεγκτη και ή δραστηριότητα τους δεν είναι απεριόριστη. Μας πολεμούν μόνο αν τους το επιτρέψει ο Θεός -και όσο τους το επιτρέψει, ποτέ πάντως πέρα από τα όρια της αντοχής μας (Α’ Κορ. 10:13)- , για να δοκιμαστούν η προαίρεσή μας, η πίστη μας και η αγάπη μας σ’ Εκείνον, ή αν τους δώσουμε εμείς οι ίδιοι το δικαίωμα με την αμέλειά μας, τη ραθυμία μας, την απροσεξία μας και, προπάντων, την υπερηφάνειά μας.

Τα πονηρά πνεύματα μας πολεμούν με πολλούς τρόπους. Με ποιούς;

Πρώτον, με τους εμπαθείς λογισμούς, με τους οποίους αιχμαλωτίζουν το νου, τον σκοτίζουν και τον πειθαναγκάζουν να συναινέσει στην αμαρτία.

Δεύτερον, με τα πάθη, που υπάρχουν μέσα μας, από τα οποία παίρνουν τις αφορμές για να υποκινήσουν τους εμπαθείς λογισμούς.

Τρίτον, με τις σωματικές αισθήσεις -την ακοή, την αφή, τη γεύση, την όσφρηση και, προπάντων, την όραση- μέσ’ από τις οποίες, σαν από πόρτες, περνούν στη ψυχή ποικίλα εξωτερικά ερεθίσματα, που ξεσηκώνουν τα πάθη μας και μας σπρώχνουν στην αμαρτία.

Τέταρτον, με άλλους ανθρώπους, τους οποίους βάζουν είτε να μας κατατρέχουν και να μας αδικούν είτε να μας παρασύρουν στην αμαρτία.

Πέμπτον, με θλίψεις, βάσανα και αρρώστιες.

Μας πολεμούν και με άλλους τρόπους τα πονηρά πνεύματα, αλλά οι κυριότεροι είναι αυτοί οι πέντε. Όπως κι αν μας πολεμούν, πάντως, καθόλου δεν μπορούν να μας βλάψουν, εφόσον με τα θεία Μυστήρια του Βαπτίσματος και του Χρίσματος έχουμε λάβει τη χάρη και τις δωρεές του Αγίου Πνεύματος, εφόσον έχουμε βαθιά πίστη στο Θεό και εφόσον αγωνιζόμαστε για την τήρηση των εντολών Του με σταθερότητα και ανδρεία, με ταπεινοφροσύνη και υπομονή, με προσευχή και νηστεία, με τακτική Εξομολόγηση και συχνή θεία Κοινωνία.

(Γέροντος Ευστρατίου, «Απαντήσεις σε ερωτήματα Χριστιανών», Ι. Μ. Παρακλήτου, 2008)

 http://www.agioritikovima.gr/

Εδώ ετοιμάζουμε την κόλαση η τον παράδεισο

Όχι ο Θεός δεν καταδικάζει, ο άνθρωπος διαλέγει. 

Ο άνθρωπος πάει στην αιωνιότητα με τις αμαρτίες του. 

Αν ήσουν πόρνος ή μέθυσος ή δεν είχες αγάπη έτσι θα πας πέρα. 

Εδώ στη γη μπορείς να ικανοποιήσεις τα πάθη σου, και φόνο μπορείς να κάνεις για να ικανοποιηθείς. 

Ο άνθρωπος παραμένει με οποιαδήποτε αμαρτωλή ροπή και στον άλλο κόσμο. 

Μόνο που δεν μπορεί πια να την ικανοποιήσει. 

Για τον αμαρτωλό αυτά είναι τα βάσανα της κόλασης. 

Δεν είναι τιμωρία. 

Ο άνθρωπος βασανίζεται από την ίδια την επιλογή του. 

Ο Θεός δεν μας προσφέρει την κόλαση. 

Ο Θεός μας λέγει “ Δεύτε κληρονομήσατε τη Βασιλεία των Ουρανών ”. 

Ο άνθρωπος φέρει την ίδια την κόλαση. 

Αυτό σημαίνει ότι την κόλαση και τον Παράδεισο μας τα ετοιμάζουμε εδώ. 

Από το περιοδικό « LUMEA MONAHILOR » 

Του π. Πετρώνιου, πρώην δικαίου της Σκήτης Τιμ. Προδρόμου Άγιου Όρους

https://aoratospolemostheblog0.wordpress.com

Γίνεται ο άνθρωπος εικόνα του Θεού όταν ζει ορθά και θεάρεστα

Ο αληθινός άνθρωπος φροντίζει να είναι ευσεβής. Και ευσεβής είναι εκείνος που δεν επιθυμεί τα ξένα πράγματα. Ξένα για τον άνθρωπο είναι όλα τα κτίσματα, και σαν εικόνα του Θεού που είναι, όλα τα περιφρονεί. Γίνεται ο άνθρωπος εικόνα του Θεού όταν ζει ορθά και θεάρεστα. Αυτό δεν μπορεί να γίνει, αν δεν απομακρυνθεί ο άνθρωπος από τις μέριμνες της ζωής. Εκείνος που έχει νου που αγαπά το Θεό, γνωρίζει πόση ψυχική ωφέλεια και ευλάβεια προέρχεται από αυτό. Ο θεοσεβής άνθρωπος δεν κατηγορεί κανένα για τις αμαρτίες του παρά μόνο τον εαυτό του. Και αυτό είναι σημάδι σωτηρίας της ψυχής.

Μέγας Αντώνιος

http://dakriametanoias.blogspot.gr

Όταν σου έρχεται η θλίψις, να παρηγορήσαι ότι και πάλιν θα σου έλθη η χαρά και η γαλήνη

Όταν σου έρχεται η θλίψις, να παρηγορήσαι ότι και πάλιν θα σου έλθη η χαρά και η γαλήνη.

Συνεχώς ενθυμού τον θάνατον, αυτή η μνήμη θα σου δίδη πολύ κουράγιο εις τα λυπηρά του ματαίου τούτου βίου και θα γεμίζη η ψυχή σου παρηγορίαν. Τα βάσανα της ζωής μίαν ημέραν, παιδί μου, θα λήξουν, διότι ο κόσμος παρέρχεται, μόνον ό,τι πράξη κανείς δια την δόλια του ψυχήν, εκείνο αιώνια θα μείνη ή προς ύψος ή προς βάθος και απώλειαν.

Γέροντας Εφραίμ Φιλοθεΐτης

http://elderephraimarizona.blogspot.gr

"...Το χέρι του Θεού είναι από πάνω μας και μοιράζει..."

"Όλα όσα ζείτε και βλέπετε γύρω σας,

ή από τηλεοράσεων, μην σας τρομάζουν. 

Το χέρι του Θεού είναι από πάνω μας 

και μοιράζει. 

Το δάκρυ της Μαρίας που τον παρακαλάει 

για μας, είναι αυτές οι βροχούλες 

που έρχονται μες το καλοκαίρι...

Μόνο να πιστεύετε, να συγχωρείτε,

και να μην απελπίζεστε. 

Οι Άγγελοί Του, είναι γύρω μας. 

Είμαστε προστατευμένοι. 

Είμαστε τα παιδιά Του..."

Σταμάτης Σπανουδάκης

http://proskynitis.blogspot.gr

Αυθεντική Ορθόδοξη ζωή

Πολλές φορές γίνεται λόγος για την αξία των έργων στη Χριστιανική ζωή, και δικαίως, αφού τα έργα τού ανθρώπου αποδεικνύουν την ποιότητα του περιεχομένου τής πίστεως. Άρα η ουσία τής πίστεως είναι αυτή που καρποφορεί την ποιότητα των έργων. Πίστις λοιπόν. Η βάσις και το έδαφος πάνω στο οποίο καρποφορεί ο τρόπος ζωής τού ανθρώπου. Αλλά περί ποίας πίστεως γίνεται αναφορά;Εάν πραγματοποιηθεί μια δημοσκόπησις για το τι ακριβώς πιστεύουν όσοι δηλώνουν πιστοί, οι απαντήσεις θα είναι τόσο διαφορετικές και αντικρουόμενες που ίσως θα απορεί κανείς εάν δόθηκαν από όντως ανθρώπους πιστούς.

Αλλά, επιτέλους, ποια είναι αυτή η αυθεντική, η σώζουσα πίστις για την οποία ο Θείος Απόστολος γράφει στο Αποστολικό μας ανάγνωσμα “Και ημείς εις Χριστόν Ιησούν επιστεύσαμεν ίνα δικαιωθώμεν εκ πίστεως Χριστού”; Αυτό είναι το ζήτημα που κυρίως θα πρέπει να μας απασχολεί, δοθέντος ότι τα τόσα προβλήματα της καθημερινότητος, ακόμα και τα μεγάλα εν πολλοίς είναι “τεχνητά” και άνευ ουσίας για την ύπαρξή μας και την πορεία μας προς την αιωνιότητα.

Το πρώτο και κύριο που πρέπει να πιστεύουμε και να γνωρίζουμε είναι ότι ο Χριστός είναι “Ο Υιός τού Θεού τού ζώντος”! Μια αλήθεια μοναδική που αποκαλύπτει ο ίδιος ο Ουράνιος Πατήρ στον Ιορδάνη ποταμό και στο όρος Θαβώρ τής Μεταμορφώσεως. Αλήθεια και πίστη ακράδαντη που ομολογεί ο Πέτρος και φυσικά διακηρύσσουμε όλοι μας διά του Ιερού Συμβόλου τής Πίστεως. “Και εις ένα Κύριον, Ιησούν Χριστόν, τον Υιόν τού Θεού τον μονογενή, τον εκ του Πατρός γεννηθέντα προ πάντων των αιώνων...”.

Αυτή η θεμελιώδης δογματική αλήθεια, μας οδηγεί σε μια άλλη σώζουσα και απολύτως αναγκαία, ότι ο Χριστός είναι ο Σωτήρας και Λυτρωτής μας.

Ο αναμάρτητος Ιησούς φορτώθηκε με τις δικές μας αμαρτίες. Απέθανε επάνω στο ξύλο τού Σταυρού που από τη στιγμή που προσηλώθηκε πάνω του ο Λυτρωτής καθίσταται οδός σωτηρίας, όπλον κατά τού διαβόλου και ξύλον ευλογίας και αγιασμού. Επάνω στον τίμιο Σταύρο ο Θεάνθρωπος Ιησούς έδωσε το αίμα Του προς εξόφλησιν των αμαρτιών μας. 

Αυτήν ακριβώς την συγκλονιστική πραγματικότητα διακηρύσσει ο Απ. Πέτρος όταν καταγράφει στην Καθολική του Επιστολή “Ελυτρώθητε... τιμίω αίματι ως αμνού άμώμου και ασπίλου Χριστού” ( Α΄Πέτρ. α΄18-19).

Εάν τώρα ο κάθε πιστός εμβαθύνει στην αλήθεια αυτή, με συγκίνηση και ενθουσιασμό θα συνειδητοποιήσει ότι ο Χριστός δεν είναι με την γενική έννοια ο Σωτήρ τού κόσμου, αλλά ότι είναι “ο προσωπικός μου Σωτήρας”. Και πάλι το σύμβολο της Πίστεως διακηρύσσει “Σταυρωθέντα τε υπέρ ημών επί Ποντίου Πιλάτου, και παθόντα και ταφέντα”. Αλήθεια, μπορεί ανθρωπίνη καρδιά να μείνει ασυγκίνητη μπροστά σε αυτή την πραγματικότητα της εσταυρωμένης αγάπης; Αδύνατον, εάν όντως υπάρχει και η ελαχίστη συνείδησις και εάν δεν έχει επέλθει πώρωσις.

Φυσικά στον χώρο τής Ορθοδόξου Εκκλησίας μας διαφυλάσσεται και διασφαλίζεται δέσμη δογματικών αληθειών που στην υπαρξιακή τους έκφανση οδηγούν τον άνθρωπο στον εξαγιασμένο προορισμό του. Και ένα από τα καίρια των δογματικών αληθειών που πιστεύουμε και άνευ αντιρρήσεως καθορίζει την ουρανοδρόμο πορεία μας, είναι ότι ο Χριστός θα είναι ο δίκαιος Κριτής μας. “Και πάλιν ερχόμενον μετά δόξης κρίναι ζώντας και νεκρούς”. Μάλιστα, ο Χριστός που ήρθε την πρώτη φορά ταπεινώς για να σώσει τον κόσμο, θα έλθει και δευτέρα; φορά, δοξασμένος και Κριτής για να κρίνει εν τη δικαιοσύνη του Ευαγγελίου τον κόσμο.

Αυτή λοιπόν η πίστις, όχι μια γενική και αόριστη πίστις , αλλά η πίστις που διακηρύσσει από την ημέρα τής Πεντηκοστής η Εκκλησία μας και θα διατρανώνει έως το τέλος, σώζει και δικαιώνει τον άνθρωπο. Αυτή η αγωνιστική ζωή, μέσω των Ιερών Μυστηρίων, αποσκορακίζει την αμαρτία και καρποφορεί τα έργα τής αρετής.

Και το ότι αυτά δεν αποτελούν απλές θεωρίες και διανοητικές θεολογικές επεξεργασίες, αλλά βίωμα, το βλέπουμε στην ζωή όλων των Αγίων τής Εκκλησίας μας. Αλλά εκείνο που θα πρέπει να μας απασχολήσει στην ζωή των Αγίων είναι η απόλυτη εμμονή τους στις δογματικές Αποστολικές αλήθειες. Οι αγώνες που ξεκινούσαν όταν έβλεπαν αυτές τις αλήθειες να αλλοιώνονται και να παραχαράσσονται από τους αιρετικούς ή όταν οι σχισματικοί έφεραν σοβαρούς κραδασμούς στην Εκκλησιολογική συνοχή.

Το θέμα όμως που τίθεται τώρα προς τον καθένα μας είναι το εξής: “Γνωρίζουμε τις σώζουσες αλήθειες τής πίστεώς μας; Έχουμε συνειδητοποιήσει (όσο το δυνατόν βεβαίως) τι είναι ο Χριστός; Έχουμε την απόλυτη βεβαίωση ότι μόνο ο Χριστός σώζει και ότι αργά ή γρήγορα θα βρεθούμε ενώπιόν του προς απολογίαν;”

Αυτά είναι τα μεγάλα ερωτήματα που δεν θα πρέπει να μας αφήνουν στον θανατηφόρο ύπνο τής πνευματικής ραστώνης και τής σατανικής αναισθησίας.

Στο χέρι μας είναι το να ανθήσει μέσα μας η ζωντανή πίστη τού Χριστού. Στην διάθεσή μας είναι το να δεχθούμε ή αλλοίμονο το να αρνηθούμε την σωτηρία που μας παρέχει η ανοιχτή αγκάλη τού Εσταυρωμένου και Αναστημένου Κυρίου και Θεού μας. Μόνο όποιος έχει χάσει τα λογικά του και μισεί την ύπαρξή του, αρνείται την προσφερομένη σωτηρία.

Ας ανοίξουμε λοιπόν την καρδιά μας με θάρρος και εμπιστοσύνη στον Σωτήρα μας και ας ενταχθούμε οργανικά στο μυστικό του Σώμα, δηλ. στον λειτουργικό χώρο τής Εκκλησίας μας.

Και αν αισθανόμαστε ότι μεταξύ ημών και του Θεού υπάρχει κάποιο εμπόδιο που παρεμβάλλεται και δεν μας επιτρέπει την άμεση επικοινωνία τής δικαιώσεως και της χαράς τού Πνεύματος, εάν κάτι επιμένει να εμποδίζει το φως Τού Χριστού να καταυγάσει την όλη ύπαρξή μας, ε, τότε, αφού διδαχθούμε και γνωρίσουμε τις μεγάλες αλήθειες τής Ορθοδόξου πίστεως, ας αγωνισθούμε να τις εφαρμόσουμε με ιερό ενθουσιασμό και με την βεβαιότητα της χάριτος.Αμήν.

Αποστολικό Ανάγνωσμα Κυριακής μετά την Ύψωσιν

(Γαλάτ. Β' 16-20)

Αρχ. Ιωήλ Κωνστάνταρος

http://thriskeftika.blogspot.gr