3ήμερο "τουρκικού κινηματογράφου" στην Αθήνα, ο "Μπουράκ" (Κεμάλ) και ΜΙΑ ΓΕΝΙΑ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΜΕΝΗ ΝΑ ΑΥΤΟΚΤΟΝΗΣΕΙ

Το παραλήρημα των "Ελληνίδων" που υποδέχονται τον Burak Ozcivit (δείτε τις σκηνές στο βίντεο που ακολουθεί), που υποδέχονται σαν τρελές τον "Κεμάλ" (τι ωραία εξαγνίζονται από τον κινηματογράφο τα πιο μισητά ονόματα που είναι ταυτισμένα με το αίμα εκατοντάδων χιλιάδων προγόνων μας), στο 3ήμερο "τουρκικού κινηματογράφου" (!), αποδεικνύουν μόνον ένα πράγμα:

Αυτή η γενιά, που μεγάλωσε με το σύνθημα "να μην του λείψει τίποτε" και "τι θέλεις", είναι καταδικασμένη να αυτοκτονήσει.

Δείτε το βίντεο:

https://www.youtube.com/watch?v=x102B8EDd0Q

Δείτε και την βράβευση του από την κ.Βαρδινογιάννη (πρέπει όλοι να υποκλιθούν…):

ένα ακόμη βίντεο από την βράβευση και την υποδοχή του "Κεμάλ" :

https://www.youtube.com/watch?v=OIGyAM12vrg

Και μια ακόμη "ενδιαφέρουσα" είδηση (από εδώ):

"Ο αγαπημένος μας Μπουράκ του Καρά Σεβντά έβγαλε άσπρες τρίχες"

Άξιο προσοχής είναι ότι η παραπάνω είδηση "αρέσει σε 52900 άτομα (52.9 k)"! και πήρε"1044 σχόλια"!:

Είπαμε ΜΙΑ ΓΕΝΙΑ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΜΕΝΗ ΝΑ ΑΥΤΟΚΤΟΝΗΣΕΙ

Ενός Μπουράκ (Burak) που σε όλες τις εκδηλώσεις μίλησε ΤΟΥΡΚΙΚΑ, με μεταφραστή (συγκρίνετε το με τους Έλληνες πολιτικούς που γελοιοποιούνται μιλώντας Αγγλικά όταν κάνουν δηλώσεις με κάποιον ξένο πολιτικό).

Θα πείτε τι ψάχνουμε .. "ψίλλοι στα άχυρα" ..

Εδώ αιρέσεις μουσουλμάνουν αυτομαστιγώνονται και γεμίζουν αίματα (για μία ακόμη φορά) στον Πειραιά:

και πάλι το βίντεο, για να μην έχετε αμφιβολίες:

https://www.youtube.com/watch?v=XltMe7OwIh4

Θα μπορούσε κάτι να συμβεί;

Κάποιος να ανατρέψει αυτή την κατάντια;

Η εκκλησία. Θα μπορούσε να χτυπούσε πένθιμα τις καμπάνες, να καλέσει σε προσευχή και μετάνοια, να αφυπνίσει τον πιστό λαό, να ταρακουνήσει συνειδήσεις (ευτυχώς υπάρχουν ακόμη κάποιοι ελάχιστοι ασυμβίβαστοι αγωνιστές).

Αντί για τα παραπάνω, δείτε μια ανακοίνωση της Μητρόπολη Λαγκαδά, που προσκαλεί μια ΑΙΡΕΤΙΚΗ παπαδίνα να μιλήσει σε σεμινάριο, σε αίθουσα της μητρόπολης:

Δείτε και το βιογραφικό της προσκεκλημένης της Μητρόπολης Λαγκαδά: "1996 χειροτονία"!!!

Πηγή φωτογραφίας

Μπορούμε να κάνουμε κάτι;;;

Μπορεί να υπάρξει ενδεχόμενο ανατροπής της πορείας προς το γκρεμό;;

Πέρα από την προσευχή μας -που έχει μεγάλη δύναμη όταν γίνεται με πίστη (=εμπιστοσύνη στον Θεό), προτείνουμε κάθε καλοπροαίρετο αγωνιστή να κινηθεί προς τις 2 παρακάτω κατευθύνσεις :

1ον: Καθημερινή "μάχη" στις 

γειτονιές, στο σχολείο, στους Συλλόγους Γονέων των παιδιών μας, στο χωριό, στην πόλη μας.

Αντιστεκόμαστε σε κάθε φαινόμενο παρακμής και διαφθοράς, στο παραμικρό (είτε είναι ένα απαράδεκτο ποίημα/κείμενο που δίνουν στο παιδί μας, στο σχολείο του, είτε η μόνιμη εγκατάσταση στην πατρίδα μας λαθρομεταναστών, είτε πχ στην πρόσφατη διαφήμιση του Lidl με την παραποιημένη Ελληνική σημαία).

Κυρίως όμως γνωριζόμαστε με άλλους ευαισθητοποιημένους Έλληνες, που έχουν τις ίδιες ιδέες και τα ίδια ιδανικά με εμάς και ξεκινάμε να "πολεμάμε" μαζί. 

Οι φιλίες και οι συναγωνιστικοί δεσμοί χτίζονται με το χρόνο και κυρίως μέσα από τις δοκιμασίες.

Στηρίζουμε κάθε αγνή, ακομμάτιστη (με την έννοια μη καθοδηγούμενη και ανιδιοτελή)πατριωτική πρωτοβουλία. Υπάρχουν ακόμη Έλληνες που πονάνε τον τόπο τους και παλεύουν. Τους στηρίζουμε και συμμετέχουμε ΣΕ ΟΛΕΣ τις δράσεις τους. 

2ον: Επειδή ο Οικουμενισμός έχει πλέον επίσημα επιβληθεί στην εκκλησία μας, επειδή οι δεσποτικοί θρόνοι γέμισαν με πλήρως ανάξια πρόσωπα, αναζητούμε αληθινούς αγνούς ορθοδόξους ποιμένες, όπως πχ αυτούς που ΑΡΝΟΥΝΤΑΙ να μνημονεύσουν τον πατριάρχη Βαρθολομαίο (ο οποίος έχει επιβάλει την αίρεση του Οικουμενισμού στην εκκλησία μας). 

Μοναχοί, ιερομόναχοι και ιερείς που ΤΟΛΜΗΣΑΝ ήδη να αναλάβουν το ρίσκο να χάσουν το κελί, το μοναστήρι, την εκκλησία τους, σημαίνει ότι πιστεύουν στον Θεό και δεν φοβούνται τις διώξεις (πολύ πρόσφατα έγιναν 2 νέες ετικέτες στο ιστολόγιο μας : "Διώξεις Αγιορειτών" και "Δίωξη π.Παϊσίου Παπαδόπουλου").

Αυτά που έγιναν πριν 90 χρόνια, με την υποχρεωτική αλλαγή του ημερολογίου από τους Οικουμενιστές, πρέπει να μας παραδειγματίσουν. Θα επαναληφθούν και τώρα. 

Ας προετοιμαστούμε άμεσα.

Η Νέα Τάξη Πραγμάτων είναι αδίστακτη.

Αν δεν συσπειρωθούμε ο επόμενος αγώνας μας θα είναι μέσα από συντρίμμια.

Οφείλουμε όλοι να παραμερίσουμε τις όποιες μικροδιαφορές και να δούμε τον πραγματικό εχθρό που έχει εισβάλει ήδη στην εκκλησία και στην πατρίδα μας.

Ας πάψουμε να είμαστε ΡΑΓΙΑΔΕΣ.

Ας σταματήσουμε να κλαψουρίζουμε, δείχνοντας τα όσα μας επιβάλουν οι εχθροί.

Βήμα βήμα, με την βοήθεια του Θεού θα προχωρήσουμε. 

Μάχη μάχη, μικρές μάχες στην αρχή, μεγαλύτερες αργότερα, ΘΑ ΠΟΛΕΜΗΣΟΥΜΕ.

Ακόμη κι αν δεν μπορέσουμε να ανατρέψουμε το τετελεσμένο, επειδή όλα ελέγχονται από μασόνους και ξένα κέντρα της παγκοσμιοποίησης και ο εχθρός είναι πολύ πιο ισχυρός από τις μαριονέτες που νομίζουμε ότι αποφασίζουν, τουλάχιστον θα έχουμε προσθέσει μία ακόμη ένδοξη σελίδα στην ελληνική και ορθόδοξη ιστορία μας και θα έχουμε μάθει να πολεμάμε.

"Θα νικήσωμεν! αλλά δια τους Έλληνας ...υπέρ την Νίκην, η Δόξα"

Ομάδα Εκπαιδευτικών "Ο Παιδαγωγός"

http://opaidagogos.blogspot.gr

Σε σένα το λέω Ρωμηέ!!!

Πιστεύω ότι αποτελεί και δική σου διαπίστωση αυτό που κανένας δεν μπορεί στις μέρες μας να αμφισβητήσει, ότι κατά τους τελευταίους αυτούς χρόνους σημειώνεται μια άγρια και μεθοδευμένη πολεμική σκοτεινών κέντρων εναντίον της Ρωμηοσύνης. 

Οι εχθροί αυτοί του ρωμαίικου έχουν καταστρώσει ένα άριστα οργανωμένο σχέδιο αποδυνάμωσης των δυνάμεων του Ελληνισμού και περιθωριοποίησης του Γένους μας.

Ως Ρωμηός οφείλεις να γνωρίζεις το εξής: Όσες φορές οι εχθροί πολεμούν το Γένος, πολεμούν κι εσένα προσωπικά. Συκοφαντούν και σένα. Λασπολογούν και εναντίον σου. Κατηγορούν και σένα.

Γι’ αυτό ήρθε η ώρα σου Ρωμηέ! Είναι ο καιρός να αναλογισθείς τις ευθύνες σου. Η θέση σου είναι στις επάλξεις της Ρωμηοσύνης. Πρέπει επιτέλους να συνειδητοποιήσεις το χρέος σου και να υπερασπισθείς την Πίστη, την Πατρίδα και την Οικογένειά σου.

Όποιο κι αν είναι το κόστος της μάχης και της προσφοράς, δεν έχεις δικαίωμα να αρνηθείς.

Χρωστάς σε όσους πέρασαν αλλά και σε όσους θα ‘ρθουν!!!

Την ιστορία τελικά δεν τη διαμορφώνουν εκείνοι που δουλικά ακολουθούν το ρεύμα, αλλά οι λίγοι που έχουν γνώση και τόλμη, αυτοί που έχουν πύρινη καρδιά!!!

Παπαδόπουλος Θεόφιλος – Δάσκαλος

http://www.eikonografies.com/

Ἀνάμεσα στὴ Σκύλλα τῆς οἰκονομικῆς χρεοκοπίας καὶ τὴ Χάρυβδη τῆς πνευματικῆς πτώχευσης

Γράφει ὁ Θεοφάνης Μαλκίδης 

Εἶναι ἐντυπωσιακὴ ἡ προθυμία τῆς ἀποκαλούμενης πολιτικῆς τάξης, ἡ ὁποία αφου κατανάλωσε καὶ ἐξευτέλισε ἀνερυθρίαστα κάθε τί ἑλληνικό, σημαντικὸ καὶ σπουδαῖο, πέτυχε νὰ ὑποδουλώσει καὶ νὰ ξεπουλήσει τὸν ἐθνικό, πολιτισμικό, δημόσιο καὶ κοινωνικὸ πλοῦτο τῆς Ἑλλάδας. Εἶναι ἐκπληκτικό το πὼς αὐτοὶ ποὺ παριστάνουν τὸ πολιτικὸ προσωπικό τῆς χώρας, ἀφοῦ ἔχουν δέσει χειροπόδαρα τὸ λαό μας, ἀπὸ τοὺς ἀγέννητους καὶ τὶς νέες γενιὲς μέχρι τοὺς συνταξιούχους, νὰ πωλοῦν ἀντὶ πινακίου φακῆς, κάθε τί ποὺ οἰκοδομήθηκε μὲ κόπο, μόχθο καὶ ἱδρώτα. Ὁ φυλακισμένος στὸ κολαστήριό τοῦ Νταχάου Ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς καὶ ὁ Ὀδυσσέας Ἐλύτης τὸν ὁποῖον ἐσχάτως πολλοὶ τὸν ἐκχυδαΐζουν, γράφουν πολλὰ γιὰ τὸν κόπο τῶν ἀνθρώπων καὶ εἰδικότερα τῶν Ἑλλήνων...

Ἀπὸ τὴν ἄλλη ποτὲ δὲν ἐμφανίστηκε στὴν Ἑλληνικὴ γῆ, αὐτὴ ποὺ δημιουργήθηκε καὶ ἀπελευθερώθηκε μὲ θυσία καὶ ἀντίσταση, μία τόσο ἐθελόδουλη καὶ ἐλεεινὴ «πνευματικὴ» ὁμάδα, ἡ ὁποία ἀφοῦ συνέφαγε στὴν....

τράπεζα τῆς ἐξουσίας παίζοντας τὸ ρόλο τοῦ συμβούλου, τῶν καθηγητῶν, διανοούμενων, τώρα σιωπᾶ ἀδυνατώντας νὰ προσφέρει καὶ προφέρει ὁτιδήποτε. 

Ὁ λαὸς μᾶς πεινᾶ καὶ δοκιμάζεται ἀπὸ ἐπιλογὲς ποὺ θυμίζουν Τσολάκογλου καὶ οἱ πνευματικοὶ ἡγέτες ἀντὶ νὰ θυμίζουν Ἀρχιεπίσκοπο Χρύσανθο, Κολοκοτρώνη, Γρηγόρη Αὐξεντίου εἶναι ἀποντες γιατί δὲν ἦταν ποτὲ πνευματικοί, πόσο μᾶλλον, ἡγέτες.

Οἱ ὑποδομές μας ἀπὸ τὰ ἀεροδρόμια καὶ τὸ σιδηρόδρομο, μέχρι τὰ λιμάνια καὶ τὶς ἐθνικὲς ὁδοὺς πωλοῦνται μὲ τίμημα ποὺ θυμίζει Ναζιστικὴ κατοχὴ καὶ μαυραγορίτες καὶ τὸ ὑπεύθυνο καὶ ἔνοχο δῆθεν πολιτικὸ σύστημα πανηγυρίζει!

Ἡ πατρίδα μᾶς βουλιάζει καὶ αὐτοὶ πίνουν κρασὶ καὶ παίζουν πιάνο στὸ Μαξίμου, θυμίζοντας τὴν ὀρχήστρα τοῦ Τιτανικοῦ λίγο πρὶν τὴν καταστροφή.

Ὁ φασισμὸς τῆς γειτονικῆς Τουρκίας θυμίζει τὸ Ναζισμὸ τοῦ Χίτλερ πρὶν τὸ Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο καὶ ἐδῶ οἱ ἀδιάφοροι, ἄσχετοι καὶ ἀμαθεῖς πολιτικοί, ὑπουργοί, καθηγητές, ἀναλυτές, σύμβουλοι καὶ ἄλλοι φαιδροί, μιλοῦν γιὰ φιλία καὶ συνεργασία. 

Ὁ ἐπίγονος τοῦ φασίστα καὶ σφαγέα Κεμὰλ κατέχει τὴν Κύπρο, ἀπειλεῖ στὴ Θράκη καὶ τὸ Αἰγαῖο καὶ ἐδῶ ἡ παρακμὴ ἔχει φτάσει στὰ ἔσχατα, μὲ τοὺς θαυμαστές τοῦ Κεμαλικοῦ φασισμοῦ νὰ πολλαπλασιάζονται, τοὺς ἀρνητὲς τῆς Γενοκτονίας τῶν Ἑλλήνων νὰ αὐξάνονται, τοὺς προπαγανδιστὲς Γκέμπελς καὶ Γεωργαλάδες νὰ βιάζουν τὸ ἑλληνικὸ σῶμα καὶ τὶς θλιβερὲς φιγοῦρες ποὺ ὑποδέχονται ὡς ἥρωα τὸν κάθε Τοῦρκο "Καρὰ Σεβντὰ" ποὺ παριστάνει τὸν ἠθοποιό, νὰ παρακαλοῦν γιὰ μία "σέλφι"...

Δὲν ἔχει νόημα νὰ συνεχίσουμε ἄλλο, ἡ κατάσταση εἶναι γνωστὴ καὶ χειροτερεύει συνεχῶς. Ὁ Μενέλαος Λουντέμης γράφει ὄτι «τὰ τελευταῖα τοῦτα χρόνια στὸν τόπο αὐτο ειπώθηκαν τὰ χειρότερα ψέματα τῆς Ἱστορίας. Ειπώθηκαν ψέματα ποὺ ντράπηκαν καὶ τὰ ἴδια, μιὰ καὶ δὲν ντρέπονταν τὰ στόματα ποὺ τὰ 'λεγαν». 

Σὺν Θεῶ, τὰ λόγια τοῦ Τζὸρτζ Ὄργουελ πως «σὲ μία ἐποχὴ παγκόσμιου ψεύδους, τὸ νὰ λὲς τὴν ἀλήθεια εἶναι μία πράξη ἐπαναστατική», μπορεῖ νὰ εἶναι ἡ διέξοδος ἀπὸ τὴ Σκύλλα καὶ τὴ Χάρυβδη. Από κάπου ἄρχισαν οἱ Ἕλληνες καὶ οἱ Ἑλληνίδες ὅταν βρισκόταν σὲ ἀνάλογη θέση ἀγωνιζόμενοι καὶ ἀγωνιζόμενες γιὰ τὴν (Επ)Ἀνάσταση, τώρα ἃς εἶναι ἡ ἀλήθεια…..

malkidis

…το βιντεο που πρεπει να δουν ολοι οι ελληνες

Makeleio2012

"Πτήσεις" αυτογνωσίας....

Αισθάνομαι ότι ποτέ δεν θα μπορέσω, να χαρώ μια πτήση με αεροπλάνο. Ομολογώ ότι το φοβάμαι. Και τούτο γιατί ακόμη δεν έχω μάθει να αφήνομαι στην ζωή. Και όταν δεν αφήνεσαι αλλά παλεύεις να σωθείς, στο τέλος πνίγεσαι. 

Ποιος μονάχα επιπλέει στην θάλασσα και δεν βουλιάζει; 

Ο νεκρός. Γιατί δεν αντιστέκεται και δεν παλεύει. Όσο αντιστέκεσαι και επιθυμείς όλα να τα ελέγξεις θα βουλιάζεις στο πανικό, το άγχος, τον φόβο και την θλίψη. Μια κοπέλα στον διπλανό αεροπορικό κάθισμα κοιμόταν, απόλυτα ήσυχη. Ήταν απλά παρόν στην πτήση δίχως σκέψεις και αναλύσεις, κυρίως ήταν απλά ο εαυτό της. 

Όταν θα γίνουμε ο εαυτό μας, τότε κανείς πανικός δεν θα μας πλησιάζει. 

Γιατί τρομάζουμε στο ποσοστό που δεν ζούμε σε σχέση με την αλήθεια μας….

π. λίβυος

http://plibyos.blogspot.gr

Η μετάνοια του αμαρτωλού

Όταν ένας αμαρτωλός δεν ακούει τώρα συμβουλές, και δεν δέχεται τώρα νουθεσίες, άραγε θα δεχθεί τις προτροπές των ιερέων και λοιπών πνευματικών ανθρώπων στην ώρα του θανάτου του, αν βέβαια πεθάνει με φυσικό, ομαλό θάνατο και όχι απρόοπτα;

Ασφαλώς όχι. Διότι τότε θα βρίσκεται στην κορυφή της σκληροκαρδίας του, ώστε όχι μόνο δεν θα δέχεται τις διδασκαλίες των ιερέων που θα τον παρακινούν να μετανοήσει, αλλά και αν θελήσει να μετανοήσει, δεν θα το κατορθώσει.

Στα ζώα λέγεται ότι βρίσκεται ένα ζωύφιο το οποίο ονομάζεται χιλιόποδο· αλλά, αν και έχει χίλια πόδια, μόλις και μετά βίας κινείται από τόπο σε τόπο· και η αφορμή της ακινησίας του είναι ότι βρίσκεται στερημένο από την έμφυτή του θερμότητα, και αυτό επειδή είναι στερημένο από αίμα.

Έτσι λοιπόν και ο αμαρτωλός βρίσκεται πολλές φορές περικυκλωμένος από πολλούς θεοσεβείς χριστιανούς, λαϊκούς και κληρικούς, στα λοίσθια του θανάτου, και όλοι τον παρακινούν στη μετάνοια, αλλ’ επειδή αυτός δεν έχει καν σπινθήρα αγάπης στην καρδιά του και ευσέβεια στα σπλάγχνα του, δεν τον ωφελούν τίποτε όλες εκείνες οι βοήθειες. Είναι τόσο ψυχρός, ώστε δεν αισθάνεται καμία ενέργεια θερμότητας από εκείνα τα θερμά της πίστεως και σωτηρίας όργανα, τα οποία τον βοηθούν να ετοιμαστεί έστω και την τελευταία αυτή στιγμή του θανάτου του, ώστε να έχει καλό θάνατο. Συμβαίνει δυστυχώς σ’ αυτόν αυτό που συνέβη στον Δαβίδ στα γηρατειά του, που παρά τα πολλά και θερμά και βαριά ενδύματα δεν μπορούσε να θερμανθεί το σώμα του. «Και περιέβαλον αυτόν ιματίοις και ουκ εθερμαίνετο» (Γ’ Βασ. 1:1).

Προσπαθούν λοιπόν ιερείς και φίλοι, οικείοι και γνωστοί, να απομακρύνουν τον αμαρτωλό από τον χειμώνα της τελευταίας ώρας, να τον θερμάνουν στη μετάνοια, να τον κινήσουν σε εξομολόγηση, αλλ’ αυτό μοιάζει σαν να τον φορτώνουν απ’ έξω με πολλά ρούχα, τα οποία του προξενούν βάρος μάλλον και ενόχληση παρά θερμότητα. Γι’ αυτό, το καλό είναι να βρίσκεται μέσα η θερμότητα, φυσική, και μάλιστα από τη νεότητά του.

Μιλάμε για μετάνοια, εξομολόγηση και θεία Κοινωνία μπροστά στη θύρα του θανάτου, και γεννάται το ερώτημα: θα είναι ειλικρινής, πηγαία, αληθινή;Διότι η μετάνοια αυτή γίνεται περισσότερο από βία παρά από θέληση. Η ασθένεια μάλλον και ο θάνατος είναι η αιτία, και όχι η μετάνοια και η αγάπη προς τον Θεό.

Ας πούμε ένα παράδειγμα. Ένα άλογο ζευγμένο στην άμαξα αρπάζει τα χαλινάρια στο στόμα του και τρέχει χωρίς τον αμαξηλάτη. Τρέχοντας, φτάνει σε ένα μεγάλο χαντάκι ή έναν μεγάλο ποταμό και εκεί σταματά. Και ερωτάται: σε ποιον πρέπει να αποδώσουμε την αιτία του σταματήματός του, στον ποταμό που βρέθηκε μπροστά του, ή στον αμαξηλάτη που ξαναέπιασε το χαλινάρι στο χέρι; Είναι φανερό ότι ο ποταμός τού έκοψε την ορμή και όχι ο αμαξηλάτης.

Το ίδιο λοιπόν πρέπει να πούμε και για τον αμαρτωλό που εξακολουθεί να τρέχει αχαλίνωτα στον κάμπο των ορέξεών του και που την τελευταία ώρα της ζωής του αρπάζει τους χαλινούς το χέρι του θείου φόβου, καθώς βρίσκεται μπροστά του ένας ποταμός που λέγεται θάνατος ή ένα χαντάκι που λέγεται ασθένεια, και σταματά το τρέξιμο και δεν αμαρτάνει πλέον.

Αλλ’ αυτό δεν συμβαίνει, καθώς αντιλαμβάνεσθε και σεις, από την θέλησή του, όχι, αλλά από την ασθένειά του.

Δεν είναι ο φόβος του Θεού, ο σεβασμός προς Αυτόν, που σταματά τον καλπασμό προς την αμαρτία, αλλά το ότι δεν έχει δρόμο άλλον να τρέξει. Ώστε δεν είναι αυτός που αφήνει την αμαρτία στο τέλος της ζωής του, αλλ’ η αμαρτία αφήνει αυτόν. Γι’ αυτό πολύ φοβόμαστε τέτοια μετάνοια, ότι ίσως να μη τη δεχθεί ο Κύριος. Και το λέμε αυτό, διότι αν κανείς από αυτούς, που μετανοούν και εξομολογούνται μπροστά στη θύρα του θανάτου, πάλι γυρίσει στη ζωή και δεν πεθάνει, γυρίζει αμέσως και στην πρώτη του κακία, δεν επιστρέφει τις αδικίες, δεν αφήνει το μίσος που έχει στον εχθρό του, δεν αποσύρεται από το σπίτι της μοιχαλίδας γυναίκας, δεν κάνει ελεημοσύνες που υποσχέθηκε· τέλος δεν κάνει τίποτε απ’ όσα υποσχέθηκε να κάνει κατά τη δύσκολη ώρα της ασθένειάς του. Η ευσέβειά τους αυτή μοιάζει σαν των ναυτικών που βαστάει ενίοτε όσο διαρκεί η θαλασσοταραχή.

Δεν μισούν λοιπόν αυτοί την αμαρτία από την καρδιά τους, αλλά από φόβο, ο οποίος φόβος δεν είναι αρκετός για να επιστρέψει την καρδιά προς τον Θεό της.

Αυτό είναι που μας κάνει διστακτικούς στο να πιστέψουμε ότι τέτοιου είδους μετάνοια θα γίνει δεκτή από τον Κύριο. Και ακόμη το ότι φυλάγουν τη μετάνοιά τους για έναν καιρό τόσο ανάρμοστο, δείχνει φανερά, ότι αυτοί δεν φροντίζουν για τη χάρη του Θεού. Ώστε αν μετανοήσουν, μετανοούν από φόβο προς τον θάνατο και όχι από αγάπη προς τον Θεό. Ο φόβος τους είναι δουλικός και όχι υιϊκός. Μοιάζει με εκείνον του βασιλιά Αντιόχου, ο οποίος, όταν έλαβε την πληγή από τον Θεό για την κακία του, τότε μετανόησε, λέγοντας ότι είναι δίκαιο να υποτάσσεται ο άνθρωπος στον Θεό και να μη μετρά τον εαυτό του σαν Θεό με υπερηφάνεια: «Δίκαιον υποτάσσεσθαι τω Θεώ, και μη θνητόν όντα, ισόθεα φρονείν υπερηφάνως» (Β’ Μακ. 9:12).

Γι’ αυτό όσο υπάρχουν νιάτα, υγεία και ανοχή του Κυρίου, ας κάνουμε καλή χρήση τους. Μην περιμένουμε να νυχτώσει για να βρούμε τη χαμένη χάρη· τώρα που είναι ακόμη ημέρα, το αύριο δεν είναι δικό μας.

Γιατί, αν χάσουμε το πορτοφόλι μας, δεν γυρίζουμε αμέσως και το αναζητούμε; Δεν αφήνουμε να νυχτώσει. Δεν αφήνουμε να περάσουν ημέρες, εβδομάδες, έτη, αλλά την ίδια ώρα γυρίζουμε και το αναζητούμε από το μέρος που σταθήκαμε, που διαβήκαμε. Γιατί λοιπόν δεν κάνουμε το ίδιο και για τη χαμένη χάρη της ψυχής μας; Γιατί περιμένουμε να νυχτώσει, να βρεθούμε στο κατώφλι του θανάτου και του Άδη;

Τέλος, ίσως ρωτήσει κάποιος: Δεν πρέπει έστω και την τελευταία στιγμή να ενδιαφερθούμε για την ψυχή μας ή ενός από τους πλησίον μας;

Απαντούμε: ΝΑΙ, να ενδιαφερθούμε, αλλά να μην ξεχνούμε ότι ο Θεός δεν εμπαίζεται, και η ζωή μας πρέπει να είναι κατά Χριστόν για το ίδιο το συμφέρον μας.

Δημήτριος Παναγόπουλος

(Από το περιοδικό «Όσιος Φιλόθεος της Πάρου» τ. 16, Εκδ. Ορθ. Κυψέλης, σελ. 51)

alopsis.gr/

ΜΕΤΑΝΟΕΙΤΕ

"οὐκέτι πολλὰ λαλήσω μεθ᾿ ὑμῶν·

ἔρχεται γὰρ ὁ τοῦ κόσμου ἄρχων,

καὶ ἐν ἐμοὶ οὐκ ἔχει οὐδέν·"

(Κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο κεφ.14, στ.30) 

"Δεν θα πω πλέον πολλά μαζί σας. Δεν έχω τον καιρό.

Διότι τώρα ο διάβολος, που κυριαρχεί στον αμαρτωλό κόσμο,

έρχεται με μανία και λύσσα εναντίον μου, 

για να εξαπολύσει το μεγαλύτερο πειρασμό και πόλεμο. 

Αλλά σε μένα δεν έχει καμμία απολύτως εξουσία,

κανένα απολύτως δικαίωμα."

"καὶ πρωΐ· σήμερον χειμών· πυῤῥάζει γὰρ στυγνάζων ὁ οὐρανός.

ὑποκριταί, τὸ μὲν πρόσωπον τοῦ οὐρανοῦ γινώσκετε διακρίνειν, 

τὰ δὲ σημεῖα τῶν καιρῶν οὐ δύνασθε γνῶναι; "

(Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο κεφ.16, στ.3)

"Και το πρωί βλέπετε προς την ανατολή και λέτε:

σήμερα θα είναι κακοκαιρία, διότι ο ουρανός είναι κόκκινος και νεφελώδης.

Υποκριτές, ξέρετε να διακρίνετε τα φαινόμενα του ουρανού,

τα δε σημεία των καιρών, που μαρτυρούν ότι έχουν φθάσει οι ημέρες του Μεσσία,

δεν μπορείτε να τα διακρίνετε;"

"ὅταν δὲ ἀκούσητε πολέμους καὶ ἀκαταστασίας, μὴ πτοηθῆτε·

δεῖ γὰρ ταῦτα γενέσθαι πρῶτον, ἀλλ᾿ οὐκ εὐθέως τὸ τέλος."

(Κατά Λουκάν Ευαγγέλιο κεφ.21, στ.9)

"Όταν δε ακούσετε, ότι γίνονται πόλεμοι και αναταραχές

και διασάλευση της τάξεως μη ταραχθείτε.

Διότι πρέπει, σύμφωνα με το Θείο σχέδιο, να γίνουν αυτά πρώτα,

αλλά δεν θα έλθει αμέσως το τέλος"

"μετανοεῖτε · ἤγγικε γὰρ ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν"

(Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο κεφ.4, στ.17)

"μετανοείτε, διότι έχει πλησιάσει πλέον η Βασιλεία των Ουρανών,

η πνευματική και αγία ζωή της λυτρώσεως και της μακαριότητος"

http://dromosorthodoxias.blogspot.gr

Ο φιλάνθρωπος Θεός όμως, που εργάζεται για την σωτηρία του κάθε ανθρώπου, έβαλε στο νού της τη μνήμη των οδυνηρών κολάσεων και την αρχική δόξα και τιμή, από την οποία είχε ξεπέσει. ( Γεροντικό )

Κάποια μοναχή πολεμήθηκε με λογισμούς πορνείας. Κι επειδή δεν μπορούσε να υπομείνει τον πόλεμο, έφυγε από το μοναστήρι της και γύρισε στον κόσμο. 

Δεν άργησε να καταλήξει σε πορνείο. Έμεινε εκεί αρκετά χρόνια και πλούτισε πολύ , γιατί ήταν πολύ όμορφη. 

Ο φιλάνθρωπος Θεός όμως, που εργάζεται για την σωτηρία του κάθε ανθρώπου, έβαλε στο νού της τη μνήμη των οδυνηρών κολάσεων και την αρχική δόξα και τιμή, από την οποία είχε ξεπέσει.

Και εκείνη αφού τα’αναλογίστηκε όλα αυτά, εγκατέλειψε πλούτη και περιουσία, κι έτρεξε στο μοναστήρι της , σαν προβατίνα που γλύτωσε από το στόμα των λύκων. 

Μόλις όμως έφτασε στην πύλη της μονής, έπεσε κάτω και ξεψύχησε . 

Εκεί κοντά ζούσε κάποιος έγκλειστος μοναχός, που είδε σε όραμα την νύχτα εκείνη αγγέλους και δαίμονες έξω από το μοναστήρι. 

Φιλονεικούσαν όλοι μπροστά στη νεκρή για την ψυχή της. 

-Εφόσον μετανόησε, είναι δική μας, έλεγαν οι άγγελοι. 

-Μέχρι τώρα δούλευε σε μας , διαμαρτύρονταν οι δαίμονες. Άλλωστε δεν πρόφτασε να μπει στο μοναστήρι να μετανοήσει. 

Ενώ έτσι φιλονεικούσαν, ήρθε άλλος άγγελος από τον ουρανό. 

-Γιατί φιλονεικείτε; Τους ρώτησε και ύστερα τους είπε ότι ο αγαθός Θεός, αφότου η μοναχή σκέφτηκε να μετανοήσει, από την ίδια εκείνη στιγμή δέχθηκε την μετάνοια της. 

Αμέσως συνήλθε ο μοναχός από το όραμα και έτρεξε να αναγγείλει στην ηγουμένη τα συμβάντα. Αφού περιποιήθηκαν το λείψανο, το έθαψαν στο κοιμητήριο και ευχαρίστησαν τον ελεήμονα Θεό, που και μόνο ένα καλό λογισμό τον δέχεται σαν μετάνοια. 

Από το Γεροντικό

ΤΑ ΣΗΜΕΙΑ ΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ ΚΑΙ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΚΑΤΑ ΤΟΝ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟ ΚΑΝΤΙΩΤΗ

ΤΑ ΣΗΜΕΙΑ ΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ

«ΜΕ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΕΛΕΙΩΣΑΜΕ,

ΑΛΛΑ ΤΙ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΩΡΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ;»…

ΚΑΙ »ΜΕ ΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΤΕΛΕΙΩΣΑΜΕ, 

ΑΛΛΑ ΤΙ ΚΑΝΟΥΜΕ ΜΕ ΤΟΥΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ ΔΑΣΚΑΛΟΥΣ;»

Γράφει ο Δημήτριος Β. Εμμανουήλ, Συνδικαλιστής και πρώην μέλος του Δ.Σ. της ΕΛΜΕ Εορδαίας (Γυμναστής)

Κάποτε, κάποιος άθεος των Παρισίων είπε: Με την Εκκλησία τελειώσαμε, αλλά τι κάνουμε τώρα με τους Χριστιανούς; Δεν θα ήταν υπερβολή, σήμερα, μετά το φαινόμενο της Κρήτης να επαναλάβουμε για Τρίτη φορά το ίδιο σχήμα λόγου, αλλά με έναν διαφορετικό τόνο και με πολύ πόνο! «Με την Εκκλησία τελειώσαμε, αλλά τι κάνουμε τώρα με τους Χριστιανούς;»

Αλήθεια αδελφοί, «Με την Εκκλησία τελειώσαμε;».… Σίγουρα όχι, αλλά το μεγάλο ποιμαντικό θέμα είναι το «Τι κάνουμε τώρα με τους κατ’ όνομα Χριστιανούς», με τους κατ’ όνομα Χριστιανούς δασκάλους, ακόμη και με τους κατ’ όνομα Χριστιανούς μαθητές που αρνούνται να προσέλθουν για πρωινή Προσευχή!

Διαβάζοντας για τους «αληθινούς Χριστιανούς της Θεσσαλονίκης», την εποχή του αποστόλου Παύλου βρίσκουμε και πάλι λόγια άγια, λόγια «Χρήσιμα» για αληθινούς Χριστιανούς, λόγια του π. Αυγουστίνου Καντιώτη!

«Μέσα στη Θεσσαλονίκη –λέγει-έρριξε τα δίχτυα του ο απόστολος Παύλος. Η θάλασσα είνε γεμάτη ψάρια, αλλά δεν τα πιάνει όλα ο ψαράς. Μια μικρά ποσότητα πιάνει. Έτσι λοιπόν και απόστολος Παύλος έπιασε μια μικρά μειονότητα. Πόσοι να ήταν; Εκατό-διακόσιοι, δεν ήταν παραπάνω. Μακάρι να ζούσαν σήμερα εκείνοι οι Χριστιανοί, και ας λείπανε αυτά τα 500 εκατομμύρια. Τσούρμο ολόκληρο, με όνομα χριστιανικό, αλλά άχρηστο [… ] Εδώ εμείς είμαστε όλοι χριστιανοί του γλυκού νερού. Αν πιστεύαμε στο Θεό, θα είχαμε εγκαταλείψει κάθε άλλη κοσμική ασχολία. Τι να τα κάνης τ’ άλλα’ το Ευαγγέλιο ποιος εφαρμόζει. Στη Θεσσαλονίκη όμως τότε ήταν πραγματικοί Χριστιανοί. Και απόδειξις, ότι δεν λύγιζαν στους διωγμούς. Εκείνα τα πτωχαδάκια πάλευαν μ’ όλες τις αρχές και τις εξουσίες, που ήταν εχθρικές. Αυτοί οι λίγοι Χριστιανοί εθεωρούντο αμελητέοι, δεν τους υπολόγιζαν’ και όμως αυτοί ήρθαν ρήξι με όλους τους ισχυρούς της Θεσσαλονίκης και υπέστησαν πολλούς διωγμούς.

Αλλά και πάντοτε τα πτωχαδάκια διώκονται, και μένουν κοντά στο Χριστό. Οι άλλοι, που έχουν αξιώματα, ως επί το πλείστον πολεμούν το Χριστό.

Θα γίνει διωγμός. Θα δήτε εσείς που θα ζήσετε, εγώ γέρος άνθρωπος είμαι. Θα γίνει διωγμός, και θα δήτε όλους τους δασκάλους να προσκυνάνε το κόκκινο θηρίο. Τριάντα χιλιάδες είνε όλοι οι δάσκαλοι’ ζήτημα να μείνουν εκατό που να πουν:

Προτιμούμε να γίνουμε λούστροι στην πλατεία της πόλεως, παρά να κηρύττουμε αθεΐα. Όλοι οι άλλοι, με όση ευκολία χειροκροτούσαν τον Παπαδόπουλο, με όση ευκολία χειροκροτούσαν τον Καραμανλή, με την ίδια ευκολία θα χειροκροτούνε και τον αντίχριστο. Θα τα δήτε αυτά. Συμφέρον και μόνο συμφέρον είνε σήμερα οι άνθρωποι, και τίποτε περισσότερο.

Τέτοιοι είνε και οι δάσκαλοι και οι καθηγηταί και οι αξιωματικοί, γιατί όχι και οι παπάδες και οι δεσποτάδες-δεν κάνω καμμία διάκρισι. Δεν ήρθε ακόμη η ώρα του αντιχρίστου’ όταν θα έρθη, θα το δούμε.»[1].

Αγαπητοί αδελφοί, τον καιρό εκείνο ο π. Αυγουστίνος, έχοντας κατά νου τα σημεία των καιρών έλεγε: «Δεν ήρθε ακόμη η ώρα του αντιχρίστου’ όταν θα έρθη, θα το δούμε», αλλά σήμερα έχει μεγάλη παιδαγωγική αξία ο παρακάτω λόγος του άγιου γέροντα, που διακρίνει τον τρόπο δράσης του αληθινού Χριστιανού, πριν τον αντίχριστο και μετά!

Για το πριν έχουν ισχύ τα παρακάτω, που ἔλεγε:

«Υπέφεραν οι Χριστιανοί της Θεσσαλονίκης’ ήταν πραγματικοί ήρωες. Μακάρι να επανέλθουμε σ’ αυτούς τους Χριστιανούς. Να έχουμε λίγους Χριστιανούς, αλλά ζωντανούς. [ΠΡΟΣΟΧΗ!] Γιατί να ασχολούμεθα με όλους; Δεν πα’ ν’ ανάβη αυτός φωτιές (δηλ. η δημοτική αρχή της Φλώρινας) και να αγαπά την πυρολατρία; Δεν πα’ να ‘νε μασόνος και ροταριανός; Δεν θ’ ασχολούμεθα μ’ αυτούς. [ΑΛΛΑ!] Τώρα ασχολούμεθα αναγκαστικώς με όλους…. [Τώρα ασχολούμεθα αναγκαστικώς με όλους!!! ]».

Και για τον μέλλοντα καιρό λέγει: «Εάν υποθέσουμε, ότι ξεκαθαρίζουν τα πράγματα και μένουν εδώ στην πόλι 200 με 300 Χριστιανοί, οι οποίοι θα πουν «Θέλουμε να ζήσουμε χριστιανικά», δεν υπάρχει μεγαλύτερη χαρά. Οι άλλοι, ό,τι θέλουν ας κάνουν. Και χαύρα (Ιουδαϊκή) και τζαμί να κτίσουν, δεν θα έχουμε καμμιά ευθύνη. Δε βλέπεις….»

([1] «ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΣΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ», Κοζάνη 2006, Σύνθεσις-επιμέλεια-σημειώσεις-έκδοσις: Ανδρονίκη Π. Καπλάνογλου).

ΠΤΟΛΕΜΑΪΔΑ 18 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2016

http://www.augoustinos-kantiotis.gr

«Η μάχη κατά της Εκκλησίας και της Ορθοδοξίας θα συνεχίζεται μέχρι την τελευταία μέρα της γήινης ζωής του κόσμου»

Αγαπητέ πάτερ Α.!

Η μάχη κατά της Εκκλησίας και της Ορθοδοξίας συνεχίζεται από τον καιρό της γέννησής της και θα συνεχίζεται μέχρι την τελευταία μέρα της γήινης ζωής του κόσμου.

Όλοι οι πιστεύοντες εκκλησιαστικοί άνθρωποι, από τον λαϊκό και τον Ιερέα μέχρι τον Ιεράρχη, συμμετέχουν σε αυτή τη μάχη υπέρ της καθαρότητας της Ορθοδοξίας, ο καθένας στη δική του θέση και με τα δικά του μέσα.

Ο αγιότατος Πατριάρχης Τυχών έλαβε την πατριαρχική ράβδο την πιο τραγική στιγμή της μάχης και την έσφιγγε στο χέρι του μέχρι την τελευταία του αναπνοή, θυσιάζοντάς τις όλες, μέχρι και την τελευταία. «Ας χαθεί το όνομά μου από την Ιστορία, μόνο η Εκκλησία να ωφεληθεί» ήταν τα λόγια του.

Ο σεβασμιότατος Γρηγόριος (Λέμπεντεφ) παραιτήθηκε από τη διοίκηση και, καθήμενος στο κοτέτσι, θεολογούσε και προσευχόταν και τους κόπους του τους έλαβε η Ορθοδοξία και ο λαός του Θεού, όταν ήρθε το πλήρωμα του χρόνου. Ο σεβασμιότατος Βαρνάβας (Μπελιάγεφ) έλαβε το χάρισμα της σαλότητος και με αυτό πέρασε φυλακές, εξορίες, εγκλεισμό και ο αγώνας του έγινε δεκτός.

Οι αδελφοί επίσκοποι Βαρλαάμ και Γερμανός (Ρισέντσεφ) έκαναν έργο στο ευλογημένο από τον Θεό στάδιο μέχρι την απομάκρυνσή τους και 18 χρόνια προχωρούσαν σταδιακά, διά μέσου φυλακών και εξοριών, προς το μαρτυρικό τέλος. Δεκαοκτώ χρόνια είναι μια ολόκληρη μαρτυρική ζωή.

Ορίστε, αγαπητέ πάτερ Α.. επίλεξε! Έχουμε υποχρέωση σε αυτούς, που παρέμειναν στη γραμμή και διατήρησαν με κόπο και μαρτύριο και καρδιακό πόνο την Ορθοδοξία. Μα κι εσείς δεν θα ήσασταν ιερέας, εάν δεν είχε προηγηθεί ο αγώνας τους. Και σε αυτούς που τους απομάκρυναν παρά τη θέλησή τους έχουμε υποχρέωση – με το δικό τους αίμα ενισχύθηκε η δύναμη των εν διακονία.

Από τον αγώνα, αγαπητέ μου, δεν γίνεται να φύγουμε. Ο ιερέας δεν μπορεί να σκέφτεται μόνο για την προσωπική του σωτηρία.

«Ιδού εγώ και τα παιδία α μοι έδωκεν ό Θεός» (Εβρ. 2.13).

Εάν ο Κύριος σας στείλει σε εγκλεισμό για μεγαλύτερο έργο και αγώνα, πρέπει να φύγετε, αλλά το ίδιο θέλημα μη σας φέρει καταστροφή. Δεν θα φέρουμε άραγε όλοι μας ευθύνη ενώπιον του Θεού, εάν, απομακρυσμένοι, παραδώσουμε την Ορθοδοξία λεία στους αλλόδοξους; Μπορεί να μην προχωρήσουμε σε ανοιχτή μάχη, αλλά είμαστε υποχρεωμένοι να αντιπαραθέσουμε τη σταθερότητά μας στην αλήθεια.

O Κύριος να σας δώσει σοφία.

Γέροντος Ιωάννη Κρεστιάνκιν των Σπηλαίων του Πσκώβ 

Από το βιβλίο - Δεν είναι ο Αντίχριστος που θα μας καταστρέψει

http://www.pentapostagma.gr

«Οι θέλοντες ευσεβώς ζην… διωχθήσονται»

ΤΙ ΣΟΥ ΣΤΟΙΧΙΖΕΙ Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ;

Νὰ εὐχαριστήσουμε τὸ Θεό, για τοὺς Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας

Ἀπόσπασμα ὁμιλίας τοῦ π. Αὐγουστίνου στὸν Ἅγιο

Παντελεήμονα Φλωρίνης 25.1.1976

Ὅπως τὸ χρυσάφι περνᾷ ἀπὸ τὸ καμίνι καὶ καθαρίζει, ἔτσι καὶ οἱ ἅγιοι πέρασαν ἀπὸ καμίνι. «Ὡς χρυσὸν ἐν χωνευτηρίῳ ἐδοκίμασεν» αὐτόν (Σ. Σολ. 3,6).

Πρέπει νὰ εὐχαριστήσουμε τὸ Θεό, ποὺ μέσα στὴν Ἐκκλησία του τὶς δύσκολες στιγμὲς ἔστελνε τοὺς καταλλήλους ἀνθρώπους, ἄλλοτε μὲν τὸν Μέγα Βασίλειο, ἄλλοτε τὸν Μέγα Ἀθανάσιο, ἄλλοτε τὸν Μᾶρκο Εὐγενικό, ἄλλοτε τὸν Γρηγόριο τὸν Θεολόγο, ἄλλοτε τὸν Μέγα Ἀντώνιο. Σειρὰ ἀνδρῶν, οἱ ὁποῖοι κράτησαν ὑψηλὰ τὸ λάβαρο τῆς Ὀρθοδοξίας. Νὰ τὸν εὐχαριστήσουμε γιὰ τοὺς πατέρας.

Τί μᾶς διδάσκουν οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας;

Κ᾿ ἐσύ, εἶσαι χριστιανός; Θέλῃς νὰ κρατήσῃς τὴν πίστι σου, θὰ δοκιμασθῇς. Πές μου, τί σοῦ στοιχίζει ὁ χριστιανισμός; Νομίζεις ὅτι εἶσαι Χριστιανός, ἐπειδὴ ἀνάβεις ἕνα κερὶ καὶ κάνεις μιὰ μετάνοια καὶ χασμουριέσαι τὴν ὥρα ποὺ περνᾷ τὸ Εὐαγγέλιο καὶ τὰ Ἅγια τῶν ἁγίων; 

Γι᾿ αὐτὰ τὰ τυπικὰ ποὺ κάνεις θὰ σὲ πῶ Χριστιανό; Ἂν εἶσαι πιστός, θὰ διωχθῇς. 

Ἂν εἶσαι ὀρθόδοξος, φίλος τῆς ἀληθείας, ἄνθρωπος μὲ συνείδησι, θὰ ὑποφέρῃς. 

Διότι τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιο λέει· «Διὰ πολλῶν θλίψεων δεῖ ἡμᾶς εἰσελθεῖν εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ» (Πράξ. 14,22) καὶ «Οἱ θέλοντες εὐσεβῶς ζῆν… διωχθήσονται» (Β΄ Τιμ. 3,12).

Μακάρι λοιπὸν νὰ μᾶς ἀξιώσῃ ὁ Θεὸς νὰ διωχθοῦμε, ὅπως οἱ ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας. 

Καὶ ἐγώ, ὅταν κινδυνεύω -καὶ ἔχω πολλὲς περιπέτειες εἰς τὸν βίον μου, γι᾿ αὐτὸ ὁ βίος τῶν πατέρων μὲ συγκινεῖ βαθύτατα-, ὅταν βλέπω νὰ μένωνται οἱ ἐχθροί μου, δοξάζω τὸν Θεὸ καὶ λέγω· Αὐγουστῖνε, κάτι πράττεις στὸν κόσμο.

Σὲ πολεμοῦν, ὅταν ἀγωνίζεσαι. Τοὺς νεκροὺς δὲν τοὺς πολεμοῦν.

Ὄχι λοιπὸν νεκροί, ἀλλὰ ζωντανοὶ Χριστιανοί, πιστοὶ καὶ ἀφωσιωμένοι, παιδιὰ τοῦ Γρηγορίου, παιδιὰ τοῦ Βασιλείου, παιδιὰ τῶν μεγάλων πατέρων. Νὰ συνεχίσουμε τὴν πορεία μας, ὥστε ἡ γῆ αὐτὴ τῶν πατέρων μας νὰ εἶνε γῆ ἁγία, διὰ πρεσβειῶν τοῦ ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου καὶ πάντων τῶν ἁγίων. Ἀμήν.

† Ὁ Φλωρίνης, Πρεσπῶν & Ἑορδαίας Αὐγουστῖνος

http://agonasax.blogspot.gr

"ΓΥΡΙΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΖΩΗ"- ΑΝΝΑ ΑΠΟ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ

ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ

Οἱ ἅγιοι Πατέρες µᾶς ἔχουν διδάξει ὅτι οἱ ἀρρώστιες µᾶς ἔρχονται σὰν φάρµακα, γιὰ τὴ θεραπεία τῶν ἀσθενειῶν τῆς ψυχῆς µας

Από το Γεροντικό:

Οἱ ἅγιοι Πατέρες µᾶς ἔχουν διδάξει ὅτι οἱ ἀρρώστιες µᾶς ἔρχονται σὰν φάρµακα, γιὰ τὴ θεραπεία τῶν ἀσθενειῶν τῆς ψυχῆς µας. Μὲ τὶς ἀρρώστιες µας καὶ τοὺς πόνους, ὁ Κύριος µᾶς ἰατρεύει ἀπὸ τὶς πληγὲς τῶν παλαιῶν καὶ τῶν τωρινῶν µας ἁµαρτιῶν. Καὶ µᾶς προφυλάσσει ἀπὸ ἐκεῖνες ποὺ διαφορετικὰ θὰ κάναµε. Καὶ γι’ αὐτὸ πρέπει, τὸν πλούσιο ἐν ἐλέει Κύριό µας, ποὺ πάντοτε µὲ τὴ σοφία καὶ τὴν ἀγάπη Του οἰκονοµεῖ γιὰ µᾶς ὅ,τι µᾶς ὠφελεῖ, νὰ Τὸν εὐγνωµονοῦµε ἀπὸ τὰ βάθη τῆς καρδιᾶς µας, ποὺ µᾶς ἀξίωσε νὰ εἴµαστε ἄρρωστοι. Καὶ ποτὲ νὰ µὴ γογγύζουµε γι’ αὐτό.

http://orthodox-voice.blogspot.gr

MAΓIKO ΣΥΜΒΟΛΟ ΣΕ ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΝΑΟ;

ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ

Αρνοῦμαι νὰ ἐγγίσω μέχρι καὶ τοῦ ὀβολοῦ τὰ δημόσια χρήματα

«…Ἐλπίζω ὅτι ὅσοι ἐξ ὑμῶν συμμετάσχουν εἰς τὴν Κυβέρνησιν θέλουν γνωρίσει μέθ’ ἐμοῦ ὅτι εἰς τὰς παρούσας περιπτώσεις, ὅσοι εὑρίσκονται εἰς δημόσια ὑπουργήματα δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ λαμβάνουν μισθοὺς ἀναλόγως μὲ τὸν βαθμὸ τοῦ ὑψηλοῦ ὑπουργήματός των καὶ μὲ τὰς ἐκδουλεύσεις των, ἀλλ’ ὅτι οἱ μισθοὶ οὗτοι πρέπει νὰ ἀναλογοῦν ἀκριβῶς μὲ τὰ χρηματικὰ μέσα, τὰ ὁποία ἔχει ἡ Κυβέρνησις εἰς τὴν ἐξουσίαν της…»

«…ἐφ’ ὅσον τὰ ἰδιαίτερα εἰσοδήματά μου ἀρκοῦν διὰ νὰ ζήσω, ἀρνοῦμαι νὰ ἐγγίσω μέχρι καὶ τοῦ ὀβολοῦ τὰ δημόσια χρήματα, ἐνῶ εὑρισκόμεθα εἰς τὸ μέσον ἐρειπίων καὶ ἀνθρώπων βυθισμένων εἰς ἐσχάτην πενίαν».

Ἰωάννης Καποδίστριας, Κυβερνήτης τῆς Ἑλλάδος

http://proslalia.blogspot.gr

Δὲν ὠφελούμεθα ἀπὸ τὴν καθαρότητα τοῦ σώματος ἐὰν δὲν συνυπάρχουν καὶ οἱ ὑπόλοιπες ἀρετὲς

Ἀδελφοὶ καὶ πατέρες. Εἶναι καλὸν πράγμα ἡ μετάνοια καὶ ἡ ὠφέλεια ποὺ προέρχεται ἀπὸ αὐτήν. Αὐτὸ γνωρίζοντας καὶ ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός, ὁ Θεός μας, ὁ ὁποῖος ὅλα τὰ γνωρίζει ἐκ τῶν προτέρων, εἶπε: «Μετανοεῖτε, ἤγγικε γὰρ ἡ Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν». Θέλετε δὲ νὰ μάθετε ὅτι χωρὶς μετάνοια, καὶ μάλιστα μετάνοιαν ἀπὸ τὸ βάθος τῆς ψυχῆς καὶ τοιαύτην ὅπως ὁ Λόγος τὴν ζητεῖ ἀπὸ ἐμᾶς, εἶναι ἀδύνατον νὰ σωθοῦμε; 

Ἀκοῦστε τὸν ἴδιον τὸν Ἀπόστολο ποὺ λέγει «…πάσα ἁμαρτία ἐκτός τοῦ σώματος ἐστίν. Ὁ δὲ πορνεύων εἰς το ἴδιον σῶμα ἁμαρτάνει…». Καὶ πάλιν. «Παραστῆναι δεῖ ἠμᾶς ἔμπροσθέν τοῦ βήματος τοῦ Χριστοῦ, ἴνα ἀπολήψεται ἕκαστος τὰ διὰ τοῦ σώματος πρὸς εἰ ἔπραξε, εἴτε ἀγαθὰ εἴτε φαῦλα». Ἠμπορεῖ λοιπὸν πολλὲς φορὲς λαμβάνοντας κάποιος ἀφορμὴν ἀπὸ αὐτὰ νὰ εἰπῆ: «εὐχαριστῶ τὸν Θεόν, διότι δὲν ἐμόλυνα κανένα μέλος τοῦ σώματός μου μὲ κάποιαν πονηρὰ πράξη», καὶ ἔχει δῆθεν παρηγορία ἀπὸ αὐτό, ἐπειδὴ εἶναι....

ξένος ἀπὸ σωματικὴν ἁμαρτία. Ἀλλὰ ἀποκρίνεται ὁ Δεσπότης λέγοντας Δεσποτης λέγοντας τὴν παραβολὴν περὶ τῶν δέκα παρθένων, καὶ δεικνύει σὲ ὅλους μας καὶ μᾶς βεβαιώνει ὅτι καθόλου δὲν ὠφελούμεθα ἀπὸ τὴν καθαρότητα τοῦ σώματος, ἐὰν δὲν συνυπάρχουν σ’ ἐμᾶς καὶ οἱ ὑπόλοιπες ἀρετές.

Καὶ ὄχι μόνον αὐτό, ἀλλὰ ὁ ἴδιος πάλιν ὁ Παῦλος μαζὶ μὲ τὸν Δεσπότην φωνάζει: «Εἰρήνην διώκετε μετὰ πάντων καὶ τoν ἁγιασμόν, οὐ χωρὶς οὐδεὶς ὄψεται τoν Κύριον». Γιατί ὅμως εἶπε «διώκετε»; Διότι δὲν εἶναι δυνατὸν σὲ μίαν ὥρα νὰ γίνωμε καὶ νὰ εἴμεθα ἅγιοι, ἀλλὰ πρέπει ἀρχίζοντας ἀπὸ τὰ μικρά, νὰ φθάσωμε προοδευτικῶς στὸν ἁγιασμὸν καὶ τὴν καθαρότητα, καὶ διότι ἀκόμη καὶ χίλια χρόνια ἐὰν ζήσωμε στὴν ζωὴν αὐτήν, οὐδέποτε θὰ ἠμπορέσωμε νὰ τὰ ἀποκτήσωμε αὐτὰ σὲ τέλειον βαθμό, ἀλλὰ βάζοντας ἀρχὴν καθημερινῶς, ὀφείλουμε νὰ ἀγωνιζώμεθα συνεχῶς. 

Αὐτὸ ἐφανέρωσε πάλιν ὁ ἴδιος λέγοντας, «Διώκω δὲ εἰ καὶ καταλάβω (μήπως κατορθώσω δηλαδὴ) ἐφ’ ὢ καὶ κατελήφθην (ἐκεῖνο δηλαδὴ γιὰ τὸ ὁποῖον καὶ ὁ Χριστὸς μὲ ἔφερε κοντά του)». Διότι κάθε ἄνθρωπος ποὺ ἔχει ἁμαρτήσει, ὅπως ἐγὼ ὁ κατακεκριμένος, καὶ ἔκλεισε μὲ τoν βόρβορο τῶν ἡδονῶν τὶς αἰσθήσεις τῆς ψυχῆς του, ἀκόμη καὶ ἂν ὅλην τὴν περιουσία του τὴν διεμοίρασε στοὺς πτωχούς, καὶ ἐγκατέλειψε ὅλην τὴν δόξα καὶ λαμπρότητα τῶν ἀξιωμάτων καὶ πολυτέλειαν οἴκου καὶ ἵππων, ποιμνίων καὶ δούλων, καὶ αὐτοὺς τοὺς ἴδιούς του φίλους καὶ τοὺς συγγενεῖς του ὅλους, καὶ ἦλθε πτωχὸς καὶ ἀκτήμων καὶ ἔγινε μοναχός, παρ’ ὅλα αὐτὰ χρειάζεται τὰ δάκρυα τῆς μετανοίας, ὡς ἀναγκαία γιὰ τὴν ζωήν του. Καὶ αὐτὸ γιὰ νὰ ἀποπλύνη τὸν βόρβορο τῶν ἁμαρτημάτων του, καὶ ἀκόμη περισσότερον ἐὰν εἶναι καλυμμένος, ὅπως ἐγώ, μὲ τὴν αἰθάλη καὶ τὸν βόρβορο τῶν πολλῶν του κακῶν, ὄχι μόνον στὸ πρόσωπο καὶ στὰ χέρια, ἀλλὰ σὲ ὅλον γενικῶς τὸ σῶμα του. 

Πράγματι, δὲν ἀρκεῖ γιὰ τὴν κάθαρσιν τῆς ψυχῆς μας ἡ διανομὴ τῶν ὑπαρχόντων, ἀδελφοί, ἐὰν παραλλήλως δὲν κλαύσωμε καὶ δὲν θρηνήσωμε ἀπὸ τὰ βάθη τῆς ψυχῆς μας. Διότι νομίζω ὅτι ἐὰν δὲν καθαρίσω ὁ ἴδιος τὸν ἑαυτόν μου μὲ κάθε δυνατὴν προσπάθεια καὶ μὲ τὰ δάκρυα ἀπὸ τὸν μολυσμὸν τῶν ἁμαρτημάτων μου, ἀλλὰ ἐξέλθω ἀπὸ τoν βίον μολυσμένος, δικαίως θὰ γελάση καὶ ὁ Θεὸς εἰς βάρος μου καὶ οἱ ἄγγελοί του, καὶ θὰ ἐκβληθῶ στὸ πῦρ τὸ αἰώνιον μὲ τοὺς δαίμονες. Ναί, πράγματι, ἔτσι εἶναι ἀδελφοί. Διότι τίποτε δὲν ἐφέραμε μαζί μας στὸν κόσμο, γιὰ νὰ τὸ δώσωμε στoν Θεὸν ὡς ἀντιλυτρον γιὰ τὶς ἁμαρτίες μας.

Εἶναι λοιπὸν δυνατὸν ἀδελφοί, σὲ ὅλους, ὄχι μόνον στοὺς μοναχοὺς ἀλλὰ καὶ στοὺς λαϊκούς, τὸ νὰ μετανοοῦν πάντοτε καὶ διαρκῶς, καὶ νὰ κλαίουν καὶ νὰ παρακαλοῦν τον Θεόν, καὶ δὶ’ αὐτῶν τῶν πράξεων νὰ ἀποκτήσουν καὶ ὅλες τὶς ὑπόλοιπες ἀρετές.

Ἁγίου Συμεὼν τοῦ Νέου Θεολόγου

http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr

Αληθινή και όχι ψεύτικη χαρά

«Ἀληθινὴ κι᾿ ὄχι ψεύτικη χαρὰ νοιώθει μονάχα ὅποιος ἔχει τὸν Χριστὸ μέσα του, κ᾿ εἶναι ταπεινός, πρᾶος, γεμάτος ἀγάπη.

Ἀληθινὴ χαρὰ ἔχει μονάχα ἐκεῖνος ποὺ ξαναγεννήθηκε στὴν ἀληθινὴ ζωὴ τοῦ Χριστοῦ. Κι᾿ αὐτὴ ἡ ἀληθινὴ χαρὰ βγαίνει ἀπὸ καρδιὰ ποὺ πονᾶ καὶ θλίβεται γιὰ τὸν Χριστό, καὶ βρέχεται ἀπὸ τὸπαρηγορητικὸ δάκρυο τὸ ὁποῖο δὲν τὸ γνωρίζουνε οἱ ἄλλοι ἄνθρωποι, κατὰ τὸν ἅγιο λόγο ποὺ εἶπε τὸ στόμα τοῦ Κυρίου: «Μακάριοι οἱ πενθοῦντες, ὅτι αὐτοὶπαρακληθήσονται» (Ματθ. ε´ 4), «Καλότυχοι ὅσοι εἶναι λυπημένοι, γιατὶ αὐτοὶ θὰ παρηγορηθοῦνε.» Κι᾿ ἀλλοῦ λέγει:… «Καλότυχοι ὅσοι κλαῖτε τώρα, γιατὶ θὰγελάσετε.» (Λουκ. στ´ 21).

Ὅποιος λυπᾶται καὶ ὑποφέρνει γιὰ τὸν Χριστό, πέρνει παρηγοριὰ οὐράνια καὶ εἰρήνη ἀθόλωτη. Παράκληση δὲν θὰ πεῖ παρακάλεσμα, ἀλλὰ παρηγοριά. Γι᾿ αὐτὸ καὶ τὸ Ἅγιον Πνεῦμα λέγεται Παράκλητος, δηλαδὴ Παρηγορητής, ἐπειδὴ ὅποιος τὸ πάρει, παρηγοριέται σὲ κάθε θλίψη του καὶ βεβαιώνεται καὶ δὲν φοβᾶται τίποτα.Κι᾿ αὐτὴ ἡ βεβαιότητα ποὺ δέχεται μυστικά, τὸν κάνει νὰ χαίρεται πνευματικά. Καὶ πάλι λέγει ὁ Κύριος παρακάτω στὴν ἐπὶ τοῦ Ὄρους ὁμιλία: «Μακάριοι ἐστὲ ὅτανὀνειδίσωσιν ὑμᾶς καὶ διώξωσι καὶ εἴπωσι πᾶν πονηρὸν ρῆμα ψευδόμενοι ἕνεκεν ἐμοῦ,» (Ματθ. ε´ 11). Καὶ κατὰ τὸν μυστικὸ Δεῖπνο εἶπε στοὺς Ἁγίους Ἀποστόλους: «Ἀμήν, Ἀμήν λέγω ὑμῖν ὅτι κλαύσετε καὶ θρηνήσετε ὑμεῖς, ὁ δὲ κόσμος χαρήσεται• ὑμεῖς δὲ λυπηθήσεσθε, ἀλλ᾿ ἡ λύπη ὑμῶν εἰς χαρὰν γενήσεται.» (Ἰω.ιστ´ 20).

Ὅλα τὰ ἄλλα ποὺ τὰ λένε χαρὲς οἱ ἄνθρωποι, δὲν εἶναι ἀληθινὲς χαρές• μιὰ εἶναι ἡ ἀληθινὴ χαρά, τούτη ἢ ἡ πονεμένη χαρὰ τοῦ Χριστοῦ, ποὺ ξαγοράζεται μὲτὴ θλίψη, γιὰ τοῦτο κι᾿ ὁ Κύριος τη λέγει «πεπληρωμένη», δηλ. τέλεια, ἀληθινή, σίγουρη.(Ἰω. ιστ´ 25). Κι᾿ ὁ ἅγιος Παῦλος στὶς Ἐπιστολές του λέγει πολλὰ γι᾿ αὐτὴ τὴβλογημένη θλίψη ποὺ εἶναι συμπλεγμένη μὲ τὴ χαρά: «Ἡ λύπη γιὰ τὸν Θεό, λέγει, φέρνει ἀμετάνοιωτη μετάνοια γιὰ τὴ σωτηρία (δηλ. ἡ λύπη ποὺ νοιώθει ὅποιοςπιστεύει στὸν Θεό, κάνει ὥστε ἐκεῖνος ὁ ἄνθρωπος νὰ μετανοιώσει καὶ νὰ σωθεῖ, χωρὶς νὰ ἀλλάξει γνώμη καὶ νὰ γυρίσει πίσω στὴν ἁμαρτία), ἐνῶ ἡ λύπη τοῦ κόσμου φέρνει τὸν θάνατο.» (Κορινθ. Β´, ζ´ 10).

Κι᾿ ἀλλοῦ λέγει πὼς οἱ χριστιανοὶ φαίνουνται στοὺς ἀσεβεῖς πὼς εἶναι λυπημένοι, μὰ στ᾿ ἀληθινὰ χαίρουνται: «ὡς λυπούμενοι ἀεὶ δὲ χαίροντες, ὡς πτωχοὶ πολλοὺς δὲπλουτίζοντες, ὡς μηδὲν ἔχοντες καὶ πάντα κατέχοντες,» (Κορινθ. Β´, στ´ 10). Ἀπ᾿ αὐτὴ τὴν παντοτινὴ χαρὰ φτερωμένος ὁ ἅγιος Παῦλος, γράφει ὁλοένα στοὺςμαθητάδες του: «Χαίρετε ἐν Κυρίῳ πάντοτε!» (Φιλιπ. δ´ 4). «Πάλιν χαρῆτε.» (Φιλιπ. β´ 28). «Πάντοτε χαίρετε.» (Θεσσαλ. ε´ 16).

«Λοιπόν, ἀδελφοί, χαίρετε.» (Κορινθ. Ζ΄16)

Φώτης Κόντογλου

alopsis.gr/

Πώς πρέπει να κάθεται ο ησυχαστής στην προσευχή και να μη σηκώνεται γρήγορα

Άλλοτε σε σκαμνί, το πιο πολύ, επειδή είναι κουραστικό· άλλοτε πάλι, πιο σπάνια, σε στρωσίδι προσωρινά, για κάποια άνεση. Πρέπει το κάθισμά σου αυτό να γίνεται με υπομονή, όπως λέει ο Απόστολος: «Να επιμένετε καρτερικά στην προσευχή»(Κολ. 4, 2), και να μην αδημονείς και σηκώνεσαι γρήγορα από τον οδυνηρό κόπο και τη νοερή φωνή και το αδιάκοπο σφίξιμο του νου. Γιατί λέει ο Προφήτης: «Με έπιασαν πόνοι σαν τη γυναίκα που γεννάει»(Ησ. 21, 3). 

Αλλά σκύβοντας κατω και μαζεύοντας το νου μεσα στην καρδιά, αν βέβαια αυτή έχει ανοιχθεί, να επικαλείσαι τον Κύριο Ιησού να έρθει να σε βοηθήσει. Αν και θα κουραστούν οι ώμοι σου και συχνά θα πονά το κεφάλι σου, εσύ να έχεις καρτερία σ' αυτά με φιλοπονία και έρωτα, ζητώντας μέσα στην καρδιά σου τον Κύριο. «Η βασιλεία του Θεού ανήκει σ' όσους βιάζουν τον εαυτό τους, και αυτοί την αρπάζουν»(Ματθ. 11, 12). 

Με αυτά τα λόγια ο Κύριος υπέδειξε αληθινά να επιμένομε σ' αυτά και σ' αυτούς τους κόπους. Γιατί η υπομονή και η καρτερία σε όλα είναι που γεννούν τους κόπους και του σώματος και της ψυχής.

Άγιος Γρηγόριος ο Σιναΐτης

http://dakriametanoias.blogspot.gr

ΓΕΡΩΝ ΓΑΒΡΙΗΛ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ - Πως σβήνουμε αμαρτίες, 28/08/2016

Chrysis Petoussis

ΕΙΝΑΙ ΑΙΡΕΤΙΚΟΙ ΚΑΙ ΟΧΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΟΙ ΜΟΝΟΦΥΣΙΤΕΣ

Είναι μεγάλο λάθος να δίδεται η εντύπωση ότι οι αιρετικοί Μονοφυσίτες από ‘’παρεξήγηση’’ έχουν περιπέσει στην αίρεση. Είναι αιρετικοί οι Μονοφυσίτες και έχουν αποκοπεί από την Εκκλησία Οι αιρετικοί Μονοφυσίτες παρουσιάζονται ως δήθεν αποδεχόμενοι τη Χριστολογία του Αγίου Κυρίλλου Αλεξανδρείας.

Η ερμηνεία της Χριστολογίας του Αγίου Κυρίλλου Αλεξανδρείας δόθηκε από την Εκκλησία και συγκεκριμένα από την Δ΄ Οικουμενική Σύνοδο. Η εμμονή των Μονοφυσιτών στην αίρεση είναι χαρακτηριστική. Οι Μονοφυσίτες διεκήρυτταν στη Γενεύη το 1970, καθώς και στη συνάντηση της Αδδίς Αμπέπα το 1971, ότι δεν πρόκειται να δεχθούν την Δ΄ Οικουμενική Σύνοδο, ως βάση για την ένωση.

Ο τότε Μονοφυσίτης ‘’Πατριάρχης’’ της αυτοκαλουμένης ‘’Κοπτορθοδόξου Εκκλησίας της Αλεξανδρείας Αιγύπτου’’ Σενούντας ο Γ΄ στο σύγγραμμά του ‘’Η φύση του Χριστού’’ (Εκδόσεις ‘’Αρμός’’ Αθήνα 1996) αναφέρει τα εξής: 

«Παρά το γεγονός ότι η σύνοδος της Εφέσου αναθεμάτισε τον Νεστόριο, οι νεστοριανές ρίζες απλώθηκαν και επέδρασαν στη σύνοδο της Χαλκηδόνος, όπου η τάση να διαχωριστούν οι δύο φύσεις άρχισε να γίνεται τόσο ορατή, ώστε ειπώθηκε ότι ο Χριστός είναι δύο πρόσωπα. Ο Θεός και ο άνθρωπος· ο ένας επιτελεί θαύματα και ο άλλος επιδέχεται ύβρεις και ταπείνωση».

Δεν αμφισβήτησε ο αιρετικός Μονοφυσίτης ‘’Πατριάρχης’’ Σενούντας ο Γ΄ μόνο την Οικουμενική Σύνοδο της Χαλκηδόνας, αλλά προχώρησε ακόμα περισσότερο παραλληλίζοντας την αιρετική θέση του Νεστορίου με εκείνη των Ορθοδόξων, θεωρώντας τις Ορθόδοξες θέσεις ως νεστοριανίζουσες. Άπαγε της βλασφημίας.

Ξεκάθαρα πρόκειται περί της πλάνης και δογματικής παρερμηνείας και επιμονής σ’ αυτή. Τούτο διαφαίνεται και από τη θέση του Μονοφυσίτη ‘’Πατριάρχη’’ Σενούντα του Γ΄, που αναφέρει τα εξής στο εν λόγω στο σύγγραμμά του ‘’Η φύση του Χριστού’’ (Εκδόσεις ‘’Αρμός’’ Αθήνα 1996) : 

«Ακολουθώντας την ίδια τάση ο Λέων, επίσκοπος Ρώμης, παρέθεσε τον περίφημο Τόμο του, απορρίφθηκε από την Κοπτική Εκκλησία. Η σύνοδος όμως τον αποδέχθηκε και τον υπερψήφισε, βεβαιώνοντας έτσι ότι οι δύο φύσεις υπάρχουν στον Χριστό και μετά την ένωσή τους. Μία θεία φύση που επιτελεί τους σκοπούς της και μία ανθρώπινη που εκπληρώνει τον ρόλο της». Και αυτά εκφράζουν σαφέστατα τη θέση των Μονοφυσιτών. Η μονοφυσίτικη ερμηνευτική καταδεικνύει ότι πρόκειται για αίρεση και όχι παρεξήγηση. Είναι αιρετικοί οι Μονοφυσίτες και ως τέτοιοι πρέπει να αντιμετωπίζονται.

Του Β. Χαραλάμπους, θεολόγου

https://fdimathan.wordpress.com

ΕΤΣΙ ΜΠΗΚΑ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ - (ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΖΩΗ)

ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ

Γι’ αυτό λέγεσαι Ορθόδοξος Χριστιανός…

Συχνά η εικόνα του Θεού μέσα στον άνθρωπο είναι πλακωμένη από την λάσπη των ηδονών και το κατράμι των παθών, από τα αγκάθια της αμαρτίας και την ήρα των επιθυμιών.....

Γι’ αυτό λέγεσαι ορθόδοξος χριστιανός, για να καθαρίσεις όλα αυτά πάνω από την εικόνα του Θεού στην ψυχή σου και να λάμψει και πάλι η εικόνα εκείνη με το θεϊκό της κάλλος.

Αν το καταφέρεις αυτό, τότε θα αγαπήσεις τον άνθρωπο στην αμαρτία του, γιατί ποτέ δεν θα εξισώσεις την αμαρτία με τον αμαρτωλό και το έγκλημα με τον εγκληματία.

Πάντα θα ξέρεις να ξεχωρίζεις την αμαρτία από τον αμαρτωλό, να καταδικάζεις την αμαρτία και να σπλαχνίζεσαι τον αμαρτωλό. […]

Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς

Πηγή: «Αββά Ιουστίνου Πόποβιτς – Εκλογαί από επιστολές»

www.pentapostagma.gr

Η σημερινή κρίση και οι προφητείες του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού

Στην ιστορία του έθνους μας, αδελφοί, έχουν καταγραφεί τόσον λαμπρές και ένδοξες περίοδοι όσον και λυπηρές και τραγικές τοιαύτες.

Ενθυμούμενοι φιλοσοφούντες την ιστορία μας οφείλουμε, ως χριστιανοί, να εξετάζουμε τα γεγονότα όχι επιπολαίως, επιφανειακώς, δηλαδή εκ της κοινωνικής, οικονομικής, πολιτικής μόνον σκοπιάς, αλλά εμβαθύνοντες και αναλύοντες αυτά με πνευματικόν όμμα, φωτιζόμενοι υπό του Αγίου Πνεύματος και της διδασκαλίας των Αγίων Πατέρων.

Διατί εφθάσαμε στον κατήφορον αυτόν; Μήπως εγκαταλείψαμε, ίσως ανεπιστρεπτί, την πατρώα ευσέβεια, την Αμώμητο Πίστη μας; Ρητορικό το ερώτημα. Η αποστασία είναι εμφανής. Μήπως ο Πολυεύσπλαγχνος και Μακρόθυμος Θεός μας, μας εγκαταλείπει παιδαγωγικώς, ώστε να βασανισθούμε λίγο εδώ, στον μάταιο τούτο κόσμο, και αφού φιλοσοφήσουμε την τραγική μας πτώσι, να μετανοήσουμε και να επιστρέψουμε στην Πατρική αγκάλη;

Ορμώμενοι από το τραγικόν της τελευταίας περιόδου, λόγω της οικονομικής – κατ’ ακρίβειαν, πνευματικής – κρίσεως, θεωρήσαμε καλό να θυμηθούμε για ακόμη μία φορά τις προφητείες του ισαποστόλου Κοσμά του Αιτωλού (από το σχετικό βιβλίο του Επισκόπου Αυγουστίνου Καντιώτου):

Μερικές από τις προφητείες:

-44. Θα έρθει καιρός που θα διευθύνουν τον κόσμο τα άλαλα και τα μπάλαλα (σημ. Συλλόγου: ηλεκτρονικοί υπολογιστές;)

-45. Το κακό θα σας έρθει από τους διαβασμένους.

-57. Οι κληρικοί θα γίνουν οι χειρότεροι και ασεβέστεροι των όλων.

-58. Στην Πόλι θα χυθή αίμα που τριχρονίτικο δαμάλι θα πλέξη (=πλεύση).

-59. Καλότυχος όποιος ζήσει μετά τον γενικό πόλεμο. Θα τρώγη με ασημένιο κουτάλι.

-63. Οι Τούρκοι θα φύγουν, αλλά θα ξανάρθουν πάλι και θα φθάσουν ως τα Εξαμίλια. Στο τέλος θα τους διώξουν εις την Κοκκινη Μηλιά. Από τους Τούρκους το 1/3 θα σκοτωθή, το άλλο τρίτο θα βαπτισθή και μονάχα το 1/3 θα πάει στην Κόκκινη Μηλιά.

-67. Θα σας επιβάλουν μεγάλο και δυσβάστακτο φόρο, αλλά δεν θα προφθάσουν.

-68. Θα βάλουν φόρο στις κότες και τα παράθυρα.

-71. Όταν ακούσετε ότι ο πόλεμος πιάστηκε από κάτω, τότε κοντά θα είναι.

-84. Θα έρθη καιρός, που θα φέρη γύρες ο διάβολος με το κολοκύθι του (σ. Σ.: δορυφόροι;)

-90. Τον Πάπα να καταράσθε διότι αυτός θα είναι η αιτία.

-103. Θα είναι όγδοος αιώνας που θα γίνουν αυτά (σ.σ.: κατά τη θεώρησι του χρόνου υπό της Εκκλησίας μας, είμαστε τώρα στον όγδοο αιώνα).

-116. Θα βγουν πράγματα από τα σχολεία, που ο νους σας δεν φαντάζεται (σ. Σ.: τι διδάσκεται σήμερα στα σχολεία; πονηρά και βλάσφημα αναγνώσματα, αλλοιωμένη γλώσσα, αλλοιωμένα θρησκευτικά και ιστορία, θρησκείες και θεωρίες με αντιχριστιανικές, κοσμικές, ακόμη και αποκρυφιστικές, κάποιες φορές, ρίζες και προεκτάσεις – ψυχολογικές και κοινωνιολογικές θεωρίες, οικονομικοπολιτικές θεωρίες, θρησκευτικές δοξασίες και πρακτικές -, νεοεποχίτικα μηνύματα, θεωρία εξελίξεως, θεωρία της Μεγάλης Εκρήξεως. Βεβαίως, μέγα πρόβλημα είναι και το ότι οι δάσκαλοι και οι καθηγηταί είναι ως επί το πλείστον άπιστοι και εκκοσμικευμένοι ή και στρατευμένοι υπέρ κάποιων εκ των ως άνω αντιχριστιανικών θεωριών, οπότε η διδασκαλία αποβαίνει, το δίχως άλλο, επιζήμιος για τα χριστιανόπουλα. Ο Άγιος Κοσμάς λέγει: «Από το σχολείο μανθάνομεν, το κατά δύναμιν, τι είναι Θεός, τί είναι ή Αγία Τριάς, τι είναι άγγελοι, τι είναι αρχάγγελοι, τι είναι δαίμονες, τι είναι παράδεισος, τι είναι κόλασις, τί είναι αμαρτία, αρετή. Από το σχολείον μανθάνομεν τι είναι Αγία Κοινωνία, τι είναι Βάπτισμα, τι είναι το άγιον Εύχέλαιον, ο τίμιος γάμος, τι είναι ψυχή, τι είναι κορμί, τα πάντα από το σχολείον τα μανθάνομεν». Αυτά μαθαίνουμε τώρα στα σχολεία, αδελφοί; Κανείς δεν μπορούσε να φαντασθεί από την παλαιά εν ζωή γενεά ότι θα καταντήσει έτσι η ελληνική παιδεία. Τι θα κάνουμε, επιτέλους, που αφήνουμε τα παιδιά μας να θανατώνονται πνευματικώς στα σημερινά νεοεποχίτικα σχολεία;

-117. θα δείτε στον κάμπο αμάξι χωρίς άλογα να τρέχη γρηγορώτερα από τον λαγό (σ. Σ.: αυτοκίνητα;).

-119. θα έρθη καιρός που οι άνθρωποι θα ομιλούν από ένα μακρυνό μέρος σε άλλο, σαν να’ ναι σε πλαγινά δωμάτια, π.χ. από την Πόλι στη Ρωσία (σ.σ.: τηλέφωνο, διαδίκτυο;)

-120. Θα δείτε να πετάνε άνθρωποι στον ουρανό σαν μαυροπούλια και να ρίχνουν φωτιά στον κόσμο (σ. σ.: αεροπλάνα;). Όσοι θα ζουν τότε θα τρέξουν στα μνήματα και θα φωνάζουν «ευγάτε εσείς οι πεθαμένοι να μπούμε εμείς οι ζωντανοί».

Από τον Ορθόδοξο Σύλλογο «Ο Άγιος Γεδεών» Τυρνάβου

http://www.eleftheria.gr/

"Τα κέρατα του τέρατος του Οικουμενισμού"! -- Από τον Αθηναγόρα ως τον Βαρθολομαίο!

Μάρτυρες της Μ. Ανατολής, περιβάλλον & φιλανθρωπία

τα κέρατα του τέρατος του Οικουμενισμού

-Τι είπε ο Πάπας

Του Μανώλη Κείου

Ένα ένα έρχονται στο φως τα "εργαλεία" της Νέας Τάξης Πραγμάτων προκειμένου να προωθήσει την Πανθρησκεία και να επιφέρει με το ζόρι την ενότητα των Χριστιανών.

Σε προηγούμενο άρθρο είχαμε αναφερθεί διεξοδικά στο Δούρειο Ίππο του οικουμενισμού, τους αθώους μάρτυρες Χριστιανούς της Μ.Ανατολής, τους οποίους ο ίδιος ο Πάπας Φραγκίσκος είχε επικαλεστεί για να μας πει πως είμαστε..ενωμένοι! 

"Σε διάφορα μέρη του κόσμου, το μαρτύριο για τον Χριστό, ακόμη και με αιματοχυσία, έχει γίνει μια κοινή εμπειρία μεταξύ Καθολικών, Ορθοδόξων, Αγγλικανών Προτεσταντών, Ευαγγελικών και Πεντηκοστιανών, η οποία είναι βαθύτερη και ισχυρότερη από τις διαφορές που εξακολουθούν να διαχωρίζουν τις Εκκλησίες μας και τις εκκλησιαστικές μας κοινότητες. Η communio martyrum (μτφρ. κοινωνία των μαρτύρων) είναι το μεγαλύτερο σημάδι του κοινού μας ταξιδιού " είχε πει προ μηνών ο ποντίφικας.

Σαν να μην έφτανε αυτό σειρά στις "ενωτικές δικαιολογίες" πήρε η Οικολογία και το περιβάλλον. Με εργαλεία την παπική εγκύκλιο Laudato Si (2015) , καθώς και το κείμενο" Η μαρτυρία της Εκκλησίας στο σημερινό κόσμο" που εγκρίθηκε από την Πανορθόδοξη Σύνοδο τον περασμένο Ιούνιο στήνεται μια ακόμη … ενωτική βάση! 

Χθες το κακό τρίτωσε! 

Ο Πάπας Φραγκίσκος υποδέχθηκε περίπου 1.000 προσκυνητές στο Βατικανό, οι περισσότεροι εκ των οποίων Γερμανοί Λουθηρανοί στο πλαίσιο της οικουμενικής προετοιμασίας για την 500η επέτειο από την έναρξη της Λουθηρανικής μεταρρύθμισης.

Στην ομιλία του λοιπόν στη συγκέντρωση, ο Πάπας ενθάρρυνε τους ακροατές του να επιδιώξουν την ενότητα μέσα από φιλανθρωπικούς σκοπούς, λέγοντας ότι " Είναι το έλεος του Θεού που μας ενώνει".

Ο Πάπας Φραγκίσκος είπε ακόμη στην ομιλία του πώς οι Ρωμαιοκαθολικοί και οι Λουθηρανοί είναι μέρος του ίδιου του σώματος του Χριστού.

"Ο Απόστολος Παύλος μας λέει ότι, δυνάμει του βαπτίσματος μας, όλοι αποτελούμε το ένα Σώμα του Χριστού. Τα διαφορετικά μέλη, στην πραγματικότητα, είναι ένα σώμα. " σημείωσε ο ποντίφικας και είναι προφανές πως τα μηνύματα του δεν αφορούν μονάχα τους Προτεστάντες, αλλά έχουν ευρύτερο νόημα! 

"Ας συνεχίσουμε με την εμπιστοσύνη στο οικουμενικό ταξίδι μας, διότι γνωρίζουμε ότι, πέρα ​​από τα πολλά ανοιχτά ερωτήματα που εξακολουθούν να μας χωρίζουν, είμαστε ήδη ενωμένοι. Αυτό που μας ενώνει είναι πολύ περισσότερο από ό, τι μας χωρίζει". επανέλαβε.

Και στη συνέχεια επισήμανε: "Σας ενθαρρύνω να είστε μάρτυρες του ελέους. Ενώ οι θεολόγοι συνεχίζουν το διάλογο στον δογματικό τομέα, συνεχίσετε να ψάχνετε επίμονα ευκαιρίες για να συναντήσετε ο ένας τον άλλο, για να γνωριστούμε καλύτερα, να προσευχηθούμε μαζί και να προσφέρουμε βοήθεια ο ένας στον άλλο και σε όλους εκείνους που έχουν ανάγκη. Έτσι, χωρίς προκατάληψη και να εμπιστευθουμε μόνο το Ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού, ανακοινώνοντας την ειρήνη και τη συμφιλίωση, που θα είναι οι πραγματικοί πρωταγωνιστές σε αυτό το ταξίδι, το οποίο, με τη βοήθεια του Θεού, θα οδηγήσει σε πλήρη κοινωνία".

«Τι έτι χρείαν έχομεν μαρτύρων;»…..

https://paterikiparadosi.blogspot.gr

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΔΙΩΚΤΕΣ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΙΕΡΕΩΝ ΚΑΙ ΜΟΝΑΧΩΝ (επιστολή Γ.Φλώρου)

Λάβαμε μία ακόμη επιστολή ορθοδόξου πιστού, προς τους "ποιμένες" (μισθωτούς;;;;) μας

Αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί, χαίρετε!

Το κείμενο αφορά τους διώκτες των Ορθοδόξων Χριστιανών (των ορθοτομούντων τον Λόγον της Αληθείας). Σκοπό έχει να βοηθήσει στην επαναφορά όσων λησμόνησαν τον λόγο για τον οποίον ο Ιησούς κατέβηκε στη γη, ως Θεάνθρωπος.

Τόσα χρόνια στην εκκλησία του Χριστού άσπρισαν τα «γένειά»σας και τα «μαλλιά» σας και δεν καταλάβατε την εντολή που έχουμε να αγαπάμε και τους εχθρούς μας, αλλά να μην τους συναναστρεφόμαστε;

Εσείς τώρα τι πάθατε; Τρελαθήκατε; Διώκετε τους αδελφούς σας; Τους φίλους σας; 

Τους ορθοτομούντας τον Λόγο της Αληθείας; 

Αντί να τους επαινείτε, αγκαλιάζετε τους εχθρούς σας;

Προφανώς έχετε μπερδέψει τους εχθρούς του Χριστού με τους φίλους, γι’αυτό και διώκετε τους συνδούλους και αδελφούς σας!! 

Δεν ασχολείστε τώρα με την έρευνα των γραφών που είναι ανεξάντλητη,τα μάθατε όλα! Ούτε με τη διδασκαλία όπως έχετε εντολή.

Τώρα ασχολείσθε με σοβαρότερα θέματα, γι’ αυτό ξεχάσατε το: «Όταν έρθει ο Κύριος και σας δει να χτυπάτε τους συνδούλους σας, αλλοίμονο σας…»

Τόσα χρόνια αφήσατε το ποίμνιο ακατήχητο!!

ΔΕΝ του διδάξατε τον Θείο φόβο για να μην σπείρετε το φόβο, όπως λέτε. 

Επιλέξατε όμως την σιωπή που είναι η τρίτη μορφή ΑθΕΙΑΣ κατά τον Άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά.

Τώρα όμως ο φόβος,στους ακατήχητους αλλά και σε σας, θα έρθει όλος μαζεμένος!!! (και όχι ο Θείος φόβος-μακάρι να διαψευστώ!)

Δεν μιλάτε στο ποίμνιο για τις αιρέσεις και για την ΠΑΝΑΙΡΕΣΗ του ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ που είναι και ο μεγαλύτερος εχθρός της Ορθοδοξίας μας και που διχάζει το ποίμνιο,οδηγώντας το στην απώλεια!

«Υποκριτές, δεν δεχόσασταν τις αλλεπάλληλες αποδείξεις θεότητας του Ιησού μας και σπεύσατε άρον-άρον να τον σταυρώσετε, προκειμένου να απαλλαγείτε από Αυτόν μιας και ήταν εμπόδιο στα πάν-αισχρα έργα σας! (Θέλατε να οικειοποιηθείτε την άμπελον.)

Η ιστορία επαναλαμβάνεται με ακρίβεια μέχρι και σήμερα. 

Διώκονται οι άξιοι δούλοι-εργάτες και φίλοι του Ιησού ακριβώς όπως το είχε προείπει ο Κύριος «και θα μισήσθε από όλους, επειδή θα πιστεύσετε εις το όνομά μου. Εκείνος δε, που θα δείξει υπομονήν μέχρι τέλους της ζωής του, αυτός και μόνο θα σωθεί».(Μαρκ.ιγ 13)

«Σεις οι οποίοι καυχάσθε ότι είσθε τέκνα του Θεού,πατέρα,από τον οποίο κατάγεσθε και του οποίου τον χαρακτήρα και τα ιδιώματα κληρονομήσατε, έχετε τον διάβολον και τας αμαρτωλάς και φονικάς επιθυμίας του πατέρα σας αυτού θέλετε και είσθε αποφασισμένοι να πράττετε. Εκείνος απ’αρχής της δημιουργίας του ανθρώπου ήτο φονεύς του ανθρώπου,και με το ψεύδος του παρέσυρεν αυτόν εις την αμαρτίαν και τον θάνατον.Και δεν στέκεται εις την αλήθειαν,διότι δεν υπάρχει μέσα του πόθος προς αυτήν και διάθεσις να είπει κάποτε την αλήθειαν. Όταν λαλεί το ψεύδος, το βγάζει από μέσα του και το λέγει, διότι είναι ψεύστης και πατέρας του ψεύδους, ο πρώτος επινοητής και ο κύριος υποβολεύς αυτού».(Ιωαν.η 44)

«Συμβιβασμούς με την παράταξη του διαβόλου,δεν δέχομαι,όπως φαντάζεσθε σεις.Εκείνος,που δεν είναι εξ’όλης του της ψυχής μαζί μου,είναι εναντίον μου.Και εκείνος,που δεν μαζεύει με εμέ τα πνευματικά πρόβατά μου,ούτος σαν άλλος λύκος τα σκορπίζει».(Λουκ.ια 23)

Ούτε ενδιαφέρεστε για την Αλήθεια, διότι αν σας ενδιέφερε και αν την αναζητούσατε,δεν είχατε παρά να συνταχθείτε ΑΠΑΝΤΕΣ προκειμένου να λύσετε ό,τι σας απασχολούσε.

Να είχατε μαζί σας και φωτισμένους, απλούς καλόγερους,διότι το Άγιο πνεύμα πνει όπου θέλει και όσο θέλει, όταν θέλει!! Εσείς όμως αποκλείσατε τους φωτισμένους και συναχθήκατε μόνο οι σκοτισμένοι. 

Ούτε σας ενδιέφερε η τακτοποίηση παλαιού και νέου ημερολογίου που φέρνει ταραχή στην εκκλησία. Εσείς επιδιώξατε και επιδιώκετε μεγαλύτερη ταραχή και διάσπαση. 

Τα 90 χρόνια προετοιμασίας της Συνόδου στο Κολυμπάρι της Κρήτης, δεν αφορούσαν τα θέματα,τα οποία είναι ήδη λυμένα από την εκκλησία. Εσείς υπονομεύατε και προετοιμάζατε τον σκοτισμό των «φωτισμένων», που δεν ξέρουν πως η Εκκλησία είναι ΜΙΑ, διότι ΕΝΑΣ είναι ο Θεός! 

*Για τον αρχιθυροφύλακα δε και τους πιστεύοντας σε αυτόν, η Ορθόδοξη εκκλησία του Χριστού μας είναι μία ανάμεσα στις 348 «εκκλησίες» του Π.Σ.Ε.-οι οποίες διευθύνονται από το Άγιο πνεύμα.

ΝΤΡΟΠΗ ΤΟΥΣ!! 

*Επίσης, ότι πολλές εντολές του Θεού είναι προσωρινές!!(μεγάλη βλασφημία).

*Ότι «όλες οι θρησκείες είναι οδοί σωτηρίας».(Πλέουν σε πελάγη «ευτυχίας» αλλά όχι…σωτηρίας)

*Ότι οι κληροδοτήσαντες εις ημάς την διάσπασιν (το σχίσμα) προπάτορες ημών (οι Άγιοι Θεοφόροι πατέρες δηλ.) υπήρξαν ατυχή θύματα του αρχέκακου όφεως και ευρίσκονται ήδη εις χείρας του δικαιοκρίτου Θεού!!!»

Οι παναιρετικοί οικουμενιστές τώρα θέτουν τους Αγίους μας πίσω από αυτούς, είναι πιο άγιοι οι «φωτισμένοι γνωστικοί» από τους Αγίους Πατέρες της εκκλησίας μας. Το κατάφερε ο διάβολος να πλανήσει και τους εκλεκτούς. Εάν δεν το είχε προείπει ο Ιησούς μας, δεν θα μπορούσα ο ανάξιος να πιστέψω τέτοια πτώση των αρχιερέων. Να παρακούν και να αλλοιώνουν τις εντολές του Κυρίου μας;; Μόνο οι δαίμονες τα κάνουν αυτά!!

Πολλοί θα εννοήσουν τώρα έμπρακτα, τι σημαίνει ΠΛΑΝΗ. Θέλουν δια της βίας όπως και τότε να κάνουν το δικό τους θέλημα, αγνοώντας το: «Όποιος ακολουθεί το δικό του θέλημα δεν μπορεί να αποφύγει την οίηση, από την οποία σαν φυσικό επακόλουθο έρχεται η πλάνη, όπως λέει ο Άγιος Ισαάκ».

Η τρίτη μεγαλύτερη και τελευταία προδοσία του γλυκύτατού μας Ιησού, επιτελείται στις μέρες μας. 

Αγάπησαν το σκότος (αντί-Χριστο) και μίσησαν τον δίξαντα το φως .Δεν αρκούνται στις ατελείωτες διδασκαλίες των Αγίων μας και στο Ευαγγέλιο που καλύπτουν όλες τις ανάγκες για τη σωτηρία μας. Θέλουν δικά τους νέα δόγματα και θεωρίες!!

Αναπολόγητοι θα είναι, διότι γνώρισαν τον Ιησού Χριστό, άκουσαν την διδασκαλία Του. Διδάσκουν μάλιστα το Ευαγγέλιο (στους άλλους, όχι όμως στον εαυτό τους). Γνώρισαν τους άξιους δούλους του Κυρίου, που ως Άγιοι Πατέρες και «προς επιβεβαίωση δε του κηρύγματός σας, σας δίνω εξουσίαν και δύναμην να θεραπεύετε ασθενείς, να καθαρίζετε λεπρούς, να ανασταίνετε, να εκβάλλετε δαιμόνια. Δωρεάν ελάβατε την χάριν αυτήν της θαυματουργίας, δωρεάν και χωρίς να λαμβάνετε χρήματα, δώσατέ την και σεις».(Ματθ.ι8)

Αυτούς τους Αγίους εφθόνησαν οι δαίμονες και τα όργανά τους, διότι ήταν απλοί, ταπεινοί,πιστοί άνθρωποι.

Τι πλέον θέλουν; ΓΙΑΤΙ τόσο μίσος για τους ορθοτομούντας τον Λόγον της Αληθείας;

Θλίβομαι για τους διωκόμενους, αυτοί όμως στεφάνια πολλά απολαμβάνουν. 

Θλίβομαι και για την αδικία.

Στενοχωριέμαι όμως και με αυτούς, που δεν μπορούν να καταλάβουν τη διδασκαλία του Χριστού όντας διδάσκαλοι. 

«Αλλοίμονον εις σας τους νομοδιδασκάλους. Διότι με την διεστραμμένην διδασκαλία σας εσκοτίσατε τας διανοίας των ανθρώπων και τους αφηρέσατε το μέσον, με το οποίον σαν με άλλο κλειδί θα οδηγούντο εις την γνώσιν του πραγματικού δρόμου της σωτηρίας. Έτσι δε και σεις δεν εμβήκατε εις τον δρόμον αυτόν, που θα σας έφερεν εις τον Χριστόν και εις την βασιλείαν του, αλλά και εκείνους, που ήθελαν και προσεπάθουν να έμβουν, τους ημποδίσατε»(ΛΟΥΚ ια 52).

Και ως κλέφτες αυτής νομίζουν ότι θα καθίσουν σε κοσμικούς θρόνους, αιώνια!! 

«Μωραίνει Κύριος, όν βούλεται απωλέσαι.»

Πώς μπορεί κάποιος να τους μιλήσει; Τι λόγια να χρησιμοποιήσει για να τους πείσει να μετανοήσουν; Μόνο θαύμα!! Δεν αντιλαμβάνονται ότι συγκεντρώνουν όλο το κεφάλαιο συμφοράς τους!!!!Ας κατανοήσουν ότι: «Και πύλαι άδου ου καταισχύσουσιν αυτοίς».

Ας προσέξουμε πολύ, διότι είναι κοντά, καθότι γνωρίζουμε όπως λέγει: «Και κατά την δευτέραν παρουσίαν και κατά τον θάνατον του καθενός».

Για την Δευτέρα παρουσία σίγουρα δεν γνωρίζουμε το πότε. Το δεύτερο όμως το γνωρίζουμε κατά μέσον όρον, ενός δεπτερολέπτου έως κάποια σχετικά ολίγα χρόνια.

Συνέρθετε λοιπόν, μετανοήστε ειλικρινά και γρηγορείτε!

Διότι έχουμε εντολή να αγαπάμε και τον εχθρό μας και όχι να μισούμε και να διώκουμε τους φίλους και αδελφούς μας.

Προσέξτε το πολύ καλά αυτό! Γιατί όπως μας εύρει…όταν μας εύρει! 

«Ιδού προείρηκα υμίν άπαντα».

«Α δε υμίν λέγω,πάσι λέγω:ΓΡΗΓΟΡΕΙΤΕ!»

Εύχομαι ο Θεός να σας φωτίσει και να λάμψει στο πρόσωπό σας η Αλήθεια!

Με εν Χριστώ αγάπη 

ο ελάχιστος Γεώργιος Φλώρος.

http://opaidagogos.blogspot.gr

Έχουμε σβήσει από τη συνείδησή μας ότι ο "Θεός ου μυκτηρίζεται"? Ιδιαίτερα από Ποιμένες και μάλιστα για θέματα Πίστεως και αιρέσεως;

Θεραπεία μέσω αυστηρότητας

Από τόν Ευεργετινό

Ο μέγας Γρηγόριος επέστρεψε κάποτε στήν πόλη του από τή γειτονική πόλη Κόμανα.

Καί επειδή σέ όλους ήταν γνωστό ότι πάνω από όλα φρόντιζε γιά τήν ανακούφιση εκείνων πού είχαν ανάγκη, δυό Εβραίοι, είτε αποβλέποντας σέ κάποιο κέρδος είτε επιδιώκοντας τόν εμπαιγμό του, ως δήθεν ευκολόπιστου, παραφύλαξαν στό δρόμο, απ όπου θά περνούσε.

Καί ο ένας ξάπλωσε ανάσκελα στήν άκρη τού δρόμου καί έκανε τόν πεθαμένο. Ο άλλος πάλι, θρηνώντας τάχα τό νεκρό, μοιρολογούσε υποκριτικά καί φώναξε στόν άγιο, πού περνούσε μπροστά τους:

Αυτός ο δύστυχος πέθανε ξαφνικά, καί κείτεται γυμνός, απροετοίμαστος γιά τήν ταφή! Σέ παρακαλώ, άνθρωπέ μου, μήν παραβλέψεις τό ιερό χρέος, αλλά νά λυπηθείς τή φτώχειά του καί νά προσφέρεις κάτι, ό,τι έχεις, γιά νά μπεί τελευταίο στολίδι στό σώμα του.

Αυτά έλεγε καί έτσι ικέτευε τόν άγιο ο Εβραίος. Κι εκείνος, χωρίς καθόλου νά εξετάσει τήν υπόθεση, έβγαλε τόν μανδύα του, τόν 

έριξε πάνω στόν ξαπλωμένο καί συνέχισε τό δρόμο του.

Μόλις προσπέρασε κι έμειναν μόνοι τους οι εμπαίκτες, εκείνος ο απατεώνας άλλαξε τόν ψεύτικο θρήνο σέ γέλιο. Καγχάζοντας από ευχαρίστηση γιά τό κέρδος, πού αποκόμισαν μέ τήν απάτη, προκαλούσε τόν ξαπλωμένο σύντροφό του νά σηκωθεί. Ο άλλος όμως έμενε στήν ίδια θέση, χωρίς ν ακούει τίποτε απ όσα τού έλεγε!

Φώναξε πιό δυνατά. Τόν σκούντησε καί μέ τό πόδι του. Αυτός όμως ούτε τή φωνή άκουσε ούτε τό χτύπημα ένιωσε. Ήταν πάντα ξαπλωμένος στήν ίδια στάση. Ήταν νεκρός! Μόλις έπεσε πάνω του ο μανδύας, τόν βρήκε στ αλήθεια ο θάνατος, πού υποκρινόταν γιά νά εξαπατήσει τόν άγιο. Έτσι δέν έπεσε έξω ο άνθρωπος τού Θεού αλλά γιά τό σκοπό πού έδωσε τό μανδύα του, γι αυτόν ακριβώς χρησιμοποιήθηκε από εκείνους πού τόν πήραν.Άν τώρα τό αποτέλεσμα τούτο, πού έφεραν η πίστη καί η δύναμη τού μεγάλου Γρηγορίου, φαίνεται σκληρό καί θλιβερό, άς μήν παραξευνεύεται κανείς. Άς θυμηθεί τόν απόστολο Πέτρο. Γιατί κι εκείνος φανέρωνε τή δύναμη πού είχε όχι μόνο μέ ευεργεσίες, θεραπεύοντας τίς αρρώστιες τών ανθρώπων καί μέ τή σκιά τού σώματός του μονάχα, αλλά καί μέ τήν καταδίκη σέ θάνατο τού Ανανία, πού καταφρόνησε τή δύναμη τού Αγίου Πνεύματος, η οποία ενοικούσε στόν απόστολο. Καί τούτο, νομίζω, γιά νά συνετισθούν μέ τό φόβο όσοι από τό λαό είχαν τάσεις καταφρονήσεως καί νά παιδαγωγηθούν από τό φοβερό εκείνο παράδειγμα, ώστε νά μήν πέσουν σέ όμοια σφάλματα.

https://paterikiparadosi.blogspot.gr

Συστράτευση; Πώς; Με χαρτοπόλεμο;

Ὅσον κι᾿ ἄν τὸ ἀπευχόμασταν, καίρια πάλι ἐκ τῶν πραγμάτων τὰ ἐρωτήματα γιὰ κάποιους ἐκπροσώπους μας εἰς τὴν σύνοδο τῆς Κρήτης: 

Πόση πεποίθηση ἔχουν, ὅτι ἡ Ὀρθοδοξία εἶναι ἡ μοναδικὴ δυνατότης διαπιστώσιμης ἀνάδειξης τοῦ ἀνθρώπου σὲ μέτοχο ἀκτίστων ἐνεργειῶν; 

Πόσο εἶναι βέβαιοι, ὅτι ἡ αἵρεση, ἡ ἀλλοίωση τῆς ἀποκάλυψης, ἀντικαθιστῶντας τὸν ἀληθινὸ μὲ ψεύτικο Θεό, κόβει τὸν ἄνθρωπο ἀπὸ τὴν ῥίζα τῆς αἰώνιας ζωῆς, ἀφοῦ ὁ ψευτόθεος ἀδυνατεῖ νὰ δώσει ἀκόμη καὶ φθαρτὴ ζωή στὸν ἑαυτό του; Ὅτι γι᾿ αὐτὸ ἡ Ἐκκλησία συγκαλεῖ Οἰκουμενικὲς Συνόδους, γιὰ διαφύλαξη ἀπὸ τὸν θανασιμότερο πνευματικὸ κίνδυνο; 

Τι ἔχουν νὰ ποῦν ἄλλο μὲ τοὺς αὐτόθεους-θεοὺς τοῦ θεοῦ τους -ποὺ ἀποδίδουν στὸν Θεὸ ἀνυπαρξία, γιὰ τὴν ὕπαρξη ποὺ ἔλαβαν; 

Τὸ «μετὰ πρώτην καὶ δευτέραν νουθεσίαν» δὲν ἰσχύει γι᾿ αὐτοὺς, ποὺ ἐμμένουν ἀμετάβλητοι στὴ πλάνη τους; Ἄν, ὅπως τόσοι ἁπλοὶ πιστοί, προσέρχονταν ἀπροκατάληπτοι, δὲν θὰ ἀξιώνονταν συνάντηση μὲ Ὀρθοδόξους ῥιζωμένους στὴν Ἀνάσταση, νὰ καταλάβουν πῶς ἡ αἰωνιότητα μέσα στὸν.... χρόνο, γιὰ νὰ ἀλλάξουν καὶ νὰ βαπτιστοῦν; 

Δὲν ἐνεργεῖ σὲ ἐμᾶς τὸ Πνεῦμα ποὺ ζωοποιεῖ, καὶ ὄχι τὸ γράμμα ποὺ σκοτώνει; 

Καταθέτουμε χαρὰ ἀφθαρσίας καὶ πλησμονὴ ζωῆς σὲ ὅσους στραγγίζει ἡ ἀπόγνωση ποὺ γεννάει ἡ κίβδηλη γνώση, ἤ ἀντιτάσσουμε γράμμα μὲ τὸ γράμμα, ὑποβιβάζοντας τὴ Θεολογία ἀπὸ ἐξ Ἀποκαλύψεως γνωριμία μὲ τὸ Ἄκτιστο, σὲ ἐπιστήμη τοῦ κτιστοῦ, χωρὶς τὸν Κτίστη; Χωρὶς νερὸ ποὺ ξεδιψάει τὴν ἀθανασία μας καὶ τὴν δική τους;

Πῶς γίνεται Ὀρθόδοξος νὰ δέχεται, ἔστω ἔμμεσα, ὅτι ἡ Ὀρθοδοξία διαθέτει μόνο μέρος τῆς Ἀλήθειας σὰν νὰ ἦταν αἵρεση; 

Δὲν εἶναι ἡ Ἐκκλησία μας Καθολική, δὲν διαθέτει δηλαδὴ ὁλόκληρη τὴνἈλήθεια καὶ τὴν δύναμη ποὺ χρειάζεται, νὰ θεώσει ὁλόκληρο τὸν ἄνθρωπο καὶ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους; 

Δὲν κοινωνεῖ ὁλόκληρο Χριστὸ κάθε πιστός; 

Εἶναι θεώσιμος ὁ ἄνθρωπος γιὰ τὶς αἱρέσεις; 

Ἤ γιὰ ὅποιον ἀπὸ ἐμᾶς ἀλλοτριωμένο, δυτικότροπο ἀντιδυτικό, ποὺ ἐπικαλεῖται τοὺς Πατέρες ἐπιφανειακά, ὑποβιβάζοντας τὸ μεγαλεῖο τους στὸ ἐπίπεδο τοῦ ἀναστήματός του; Αὐτὴ ἡ νόθευση, ποὺ εἶναι καὶ ἡ πιὸ ὕπουλη καὶ δυσίατη, δίνει ἔδαφος γιὰ τὴν ἐκ τῶν ἔνδον ἅλλωση τῆς Ὀρθοδοξίας.

Ποιὸς φυλάσσει τοὺς πιστούς, ἄν οἱ ταγμένοι γιὰ τὸ ἔργο αὐτὸ ὀνομάζουν Ἐκκλησία τὶς αἱρέσεις; Καὶ ἐνῶ τιμοῦν αἱρετικούς, διώκουν τοὺς Ὀρθοδόξους, ποὺ γρηγοροῦν καὶ ἐπισημαίνουν; 

Μήπως ἡ βία, φρουρὸς τοῦ ψεύδους, ἡ ἀδιαφάνεια, ὁ ἀποκλεισμός ἤ ὁ ἐξαναγκασμὸς μελῶν, εἶναι γνωρίσματα Συνόδου, στὴν ὁποία ἡ στρατευόμενη βρίσκεται σὲ συμφωνία μὲ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα καὶ τὴν θριαμβεύουσα; 

Ὑπάρχουν Ἅγιοι ποὺ θὰ συμφωνούσαν μὲ «ἀνοίγματα», ποὺ ἀπώτατη προοπτική τους εἶναι ἡ Πανθρησκεία, μὲ θεὸ τὸν ἀπ᾿ ἀρχῆς ἀνθρωποκτόνο, ποὺ διακαὴς του πόθος ἡ κατάργηση τῆς Ὀρθοδοξίας, πού μεταγγίζει ζωὴ, ποὺ τὸν συντρίβει; Ξέρει ὅμως καὶ ὁ ἴδιος, ὅτι «καὶ πῦλαι ἅδου οὐ κατισχύσουσι αὐτῆς».

Ἡ Σύνοδος αὐτὴ μᾶς κρίνει ὅλους, ἀναλογικά. Καὶ ἐπειδὴ ἡ τελικὴ καταξίωση κάθε Συνόδου συντελεῖται στὴν συνείδηση τῶν ἐνεργῶν πιστῶν, ἀνταποκρινόμενοι σὲ χρέος ποὺ ἀπόῤῥέει ἀπὸ τὸ Βάπτισμα, ἀρνούμαστε κάθε παραποίηση στὴν θεόπνευστη πίστη μας, γιὰ χάρη ὅποιας ψευδένωσης μὲ τίμημα τὴν αἰώνια ζωή.

Ἤδη ὡριμἀζει σὲ πολλοὺς ἡ ἀναγκαιότητα μιᾶς Συνόδου μὲ Ποιμένες, ποὺ καὶ τὴν ψυχή τους θυσιάζουν γιὰ τὸ ποίμνιο, γιὰ νὰ καταδικάσει κάθε ἀπόφαση ποὺ ἀντιβαίνει στὶς ἐννέα Οἰκουμενικές. 

Ὡς τότε, ὅπως στὴν παράδοση, μένουμε ἀγωνιζόμενοι στὴν Ἐκκλησία, εὐχαριστοῦμε καὶ μακαρίζουμε τοὺς διωκώμενους καὶ δηλώνουμε ἀλληλέγγυοι στὸν ἀγῶνα τους, χωρὶς ἐμπάθεια γιὰ κανέναν.

Τοῦ θεολόγου Ἰωάννου Πελίτη

https://paterikiparadosi.blogspot.gr