Η Οσία Πελαγία – Μια πρώην αμαρτωλή πόρνη που έστησε τόσα λαμπρά τρόπαια κατά του διαβόλου

Οσία Πελαγία – Εορτάζει στις 8 Οκτωβρίου

Η οσία Πελαγία έζησε στην Αντιόχεια στα μέσα του Γ’ αιώνα. Καταγόταν από πλούσια οικογένεια, αγαπούσε τα στολίδια, ντυνόταν προκλητικά, ήταν ωραία και ζούσε στο βούρκο της ακολασίας.

Ο πολυεύσπλαχνος όμως Κύριός μας, οικονόμησε την επιστροφή της με τον εξής τρόπο:

Στην Αντιόχεια έγινε στην εποχή της Τοπική σύνοδος και μεταξύ των άλλων ήλθε ο πολύ ενάρετος και άγιος Επίσκοπος Νόννος, τον οποίον η Εκκλησία μας τιμά στις δέκα Νοεμβρίου. Αυτόν το σοφό άνθρωπο του Θεού παρεκάλεσαν οι ορθόδοξοι πιστοί να τους κηρύξει τον θείον λόγο, διά πνευματική τους ωφέλεια. Ενώ όμως ο Άγιος μιλούσε έξω από το Ναό πέρασε επιδεικτικά και αναίσχυντα η πόρνη Πελαγία καθισμένη επάνω σε στολισμένο αμάξι. Οι άλλοι επίσκοποι γύρισαν τα μάτια τους προς το άλλο μέρος διά να μη την βλέπουν, ενώ ο άγιος Νόννος γεμάτος από θεϊκή αγάπη την έβλεπε και αφού αναστέναξε είπε:

Αλλοίμονο σε εμάς που ζούμε με αμέλεια και αδιαφορούμε διά την σωτηρία μας. Κατά την ημέρα της Κρίσεως θα ντροπιαστούμε, διότι αύτη η πόρνη διά να αρέσει σε θνητούς ανθρώπους, φροντίζει τόσο πολύ το σώμα της και στολίζεται ενώ εμείς αμελούμε και δεν φροντίζουμε την ψυχή μας διά να αρέσουμε στον αθάνατο και ζωντανό Θεό, παρά ασχολούμεθα με τα φθαρτά πράγματα και περιφρονούμε την αξία μας. Δι’ αυτό θα χάσουμε τη θαυμάσια αιώνια μακαριότητα και θα κατακριθούμε διά την αμέλειά μας…

Μετά το τέλος του λόγου του επήγε εις το κελλί του ο Άγιος και προσευχόμενος με δάκρυα στα μάτια εις τον Θεόν, έλεγε:

Πολυεύσπλαχνε Θεέ μου, συγχώρεσε εμένα τον αμελή διατί η επιμέλεια που έδειξε η πόρνη μέσα σε μια ημέρα, ξεπερνάει τη δική μου φροντίδα που έδειξα σ’ όλα τα χρόνια της ζωής μου, διά να στολίσω την ψυχή μου ώστε να γίνει δική σου κατοικία. Ποια πρόφαση λοιπόν να βρω εγώ μπροστά σου, Συ που γνωρίζεις τα μυστικά των καρδιών! Αλλοίμονο σε μένα τον άθλιο, διατί μπαίνω ανάξια στο Ιερό Θυσιαστήριο και δεν στολίζω την ψυχή μου σύμφωνα με το Άγιο Θέλημα σου. Αλλά Κύριε, σε παρακαλώ μη με καταδικάσεις την ημέρα της Κρίσεως, διατί είμαι έρημος από κάθε αρετή και δεν ετήρησα καμιά από τις εντολές σου.

Όταν ο επίσκοπος έπεσε να κοιμηθεί είδε ένα όνειρο πως δήθεν λειτουργούσε εις το Ναό και ένα βρώμικο περιστέρι πετούσε γύρω του και τον ενοχλούσε πολύ. Όταν όμως έφτασε εις τα κατηχούμενα και έλεγε: «όσοι κατηχούμενοι προέλθετε», τότε το περιστέρι βγήκε και στάθηκε έξω μέχρι το τέλος της θείας λειτουργίας. Βγαίνοντας ο Όσιος από το Άγιο Βήμα, είδε και πάλι το λερωμένο περιστέρι να πετάει κοντά του. Τότε ο Όσιος άπλωσε τα χέρια του, το πήρε και το βύθισε στην Κολυμβήθρα που βάπτιζε τους ανθρώπους. Αμέσως το περιστέρι καθαρίστηκε και πέταξε ψηλά στον αέρα, ώσπου δεν φαινόταν πια. Το θαυμαστό αυτό όνειρο έδειξε πως κάτι σπουδαίο πρόκειται να γίνει. Πράγματι, την άλλη ημέρα που επήγε εις το Ναό του ανέθεσε ο Πατριάρχης να κηρύξει τον θείον λόγον εις τον λαόν. Μέσα στους άλλους από οικονομία Θεού βρέθηκε και η αμαρτωλή Πελαγία. Άκουσε, τότε, διά την αθανασία της ψυχής, τη δικαιοσύνη του Θεού, την αιώνια σωτηρία των δικαίων, αλλά και διά την καταδίκη των αμαρτωλών.

Η του Θεού άπειρος ευσπλαχνία έφερε μέσα της συντριβή και κατάνυξη και άρχισε να κλαίει διά τις αμαρτίες της. Μίσησε από την καρδιά της τις βρωμερές πράξεις της, και ένοιωσε στην καρδιά της ιερό πόθο προς τον Ιησούν Χριστόν… έστειλε δε και γράμμα με τους υπηρέτας της προς τον άγιον επίσκοπον Νόννον εις τον οποίο έγραφε:

«Εις τον Άγιον Επίσκοπον και μαθητήν του Χριστού, η μαθήτρια του δαίμονος Πελαγία, η οποία είναι ένα πέλαγος ολόκληρο από ανομίες, απονέμει την δουλικήν προσκύνησιν.

Άκουσα, άγιε του Θεού, από κάποιο Χριστιανό, ότι ο Χριστός δεν ήλθε να καλέσει “δικαίους, αλλά αμαρτωλούς εις μετάνοιαν”. Μου είπε επίσης, ότι δεν εμίσησε, ούτε απέφευγε από σιχαμάρα τις πόρνες, τους ληστάς και τους τελώνες, αλλά συναναστράφηκε και συνομίλησε μαζί τους. Αυτός, που δεν μπορούν να τον ιδούν με ακάλυπτο το πρόσωπο και αυτά ακόμη τα χερουβίμ. Εάν, λοιπόν, και συ είσαι μαθητής ενός τέτοιου Διδασκάλου, απόδειξέ το στην πράξη και δέξε με κοντά σου. Μη με αηδιάσεις, ούτε να με σιχαθείς την πόρνη και αμαρτωλή. Σε παρακαλώ να με δεχθείς για να σου εξομολογηθώ και να σου πω τα κρίματά μου, διά να σώσω την ψυχήν μου η άσωτη».

Όταν διάβασε αυτά τα λόγια ο Όσιος Νόννος, φοβήθηκε μήπως δεν είναι ειλικρινά και του ετοιμάζει καμιά πλεκτάνη. Γι’ αυτό της παρήγγειλε να πάει στην εκκλησία όταν θα ήταν και άλλοι Αρχιερείς, για να εξαγορευθεί τα αμαρτήματά της. Πράγματι, η Πελαγία, δεν χάνει καιρό. Τρέχει αμέσως στην εκκλησία και πέφτει στα πόδια του, σαν την πόρνη του Ευαγγελίου. Τα μουσκεύει με τα δάκρυα της, που έτρεχαν ασταμάτητα. Εκεί εξομολογήθηκε μεγαλοφώνως τις αμαρτίες της.

Σπλαχνίσου με την αμαρτωλή, Πάτερ Όσιε, σαν τον Δεσπότη Χριστό. Βάπτισε με και οδήγησέ με στη μετάνοια, έμενα που μοιάζω με πέλαγος απέραντο από αμαρτίες. Η ζωή μου είναι μια κόλαση ολόκληρη. Έπεσα στα χέρια του Σατανά. Έγινα δόλωμά του και παγίδα, για να πάνε πολλοί στην Κόλαση. Τώρα με τη Χάρη του Θεού μετανοώ για την αμαρτωλή ζωή μου. Παίρνω την ηρωική απόφαση να ζήσω από δω και πέρα, όπως θέλει ο Θεός με μετάνοια, διά να μην κολασθώ αιώνια.

Οι Αρχιερείς αισθάνθηκαν ιερή συγκίνηση για τη ριζική αλλαγή, που έγινε στην αμαρτωλή, με την βοήθεια του Θεού. Εθαύμαζαν για τα δάκρυα, που έχυνε και εχαίροντο, για τη σωτηρία της. Εκείνη συνέχιζε να κόπτεται και να οδύρεται για την αμαρτωλή της ζωή.

Ο ιερός Νόννος της απαντάει:

Οι κανόνες της Εκκλησίας μας ορίζουν να μη βαπτίζουμε καμιά πόρνη, εάν δεν έχει κάποιον εγγυητή, ότι δεν θα επιστρέψει πλέον στα προηγούμενα αμαρτήματα.

Εκείνη τότε κλαίγοντας ακόμη περισσότερο, λέγει στον Επίσκοπο:

Να με έχεις στο λαιμό σου και να κρεμαστούν επάνω σου όλα τα αμαρτήματά μου. Θα δώσεις λόγο για την ψυχή μου κατά την ώρα της Κρίσεως, εάν δεν με βάπτισης το συντομότερο. Θέλω να με αναγεννήσεις πνευματικά και να με παραστήσεις καθαρή νύμφη μπροστά στον Νυμφίο Χριστό. Μη χάνομε καιρό, Επίσκοπε, γιατί φοβάμαι ότι αν δεν βαπτισθώ τώρα γρήγορα, και αν μείνω μακριά από τη Χάρη του Θεού, θα με πλανέψει ο διάβολος και θα ξαναπέσω στην αμαρτία.

Όταν άκουσε αυτά ο Νόννος εδόξασε το Θεόν, που έδειξε τόση μεγάλη μετάνοια. Της εδιάβασε την ευχή της εξομολογήσεως και τη ρώτησε, πως τη λένε.

Στην αρχή, είπε, με λέγανε Πελαγία. Ύστερα όμως οι άνθρωποι, θαυμάζοντας τα πολλά και πολύτιμα πετράδια και μαργαριτάρια που φορούσα, με ονόμασαν Μαργαρώ. Σε λίγο την εβάπτισε ο Επίσκοπος εις το όνομα της Αγίας Τριάδος και της έδωσε το πρώτο της όνομα, Πελαγία.

Ανάδοχός της έγινε μια ενάρετη Μοναχή, που την έλεγαν Ρωμάνα. Κατόπιν ετέλεσε την θείαν Μυσταγωγίαν και την εκοινώνησε τα άχραντα Μυστήρια.

Το γεγονός βέβαια αυτό έγινε γνωστό σε όλη την Αντιόχεια και είχαν όλοι οι πιστοί γιορτή για τη σωτηρία της ψυχής της. Ο καθένας θεωρούσε τη χαρά της και δική του χαρά, διότι ενίκησε τον εχθρό διάβολο και μπήκε στη μάνδρα του Χριστού μια άσωτη…

Μετά το βάπτισμά της η φωτισμένη πλέον Πελαγία παρέδωσε όλα τα πλούτη της στον άγιο Επίσκοπο Νόννο για να δοθούν σε καλοσύνες. Και ο Επίσκοπος ανέθεσε στον αρμόδιο Κληρικό με την εντολή: Να μην κρατήσει τίποτε από αυτά για την Εκκλησία, αλλά να τα μοιράσει στους πτωχούς, τις χήρες και τα ορφανά, για να δοθούν καλά, όσα συγκεντρώθηκαν άσχημα.

Η ίδια ελευθέρωσε τους δούλους και τις δούλες της και τους συμβούλεψε να φροντίσουν για την σωτηρία τους, για να λυτρωθούν με την ευσπλαχνία τού Δεσπότου Χριστού από την αιώνια αιχμαλωσία, όπως εκείνη τους ελευθέρωσε από την προσωρινή αιχμαλωσία.

Από τη μέρα που βαπτίσθηκε η μακαρία Πελαγία, δεν έφαγε τίποτε αγορασμένο από τα πλούτη της, γιατί ήταν συγκεντρωμένα με αμαρτωλό τρόπο, την έτρεφε όμως η Ρωμάνα όσες μέρες έμενε κοντά της.

Την νύκτα μιας Κυριακής έβγαλε τα γυναικεία ρούχα. Ντύθηκε με ένα τρίχινο και κουρελιασμένο χιτώνα και πήγε στα Ιεροσόλυμα, χωρίς να πει σε κανένα το σκοπό της. Φεύγοντας από την Αντιόχεια η εκλέξασα την αγαθή μερίδα Πελαγία, επήγε στο όρος των Ελαίων. Έμεινε εκεί τρία ολόκληρα χρόνια μέσα σε ένα κελλί με ανδρική ενδυμασία, εντελώς αγνώριστη. Εκεί μέσα αγωνίζονταν και έκανε τέτοιους νικηφόρους αγώνες κατά του πονηρού και με τέτοιες αρετές στολίσθηκε, που μόνον ο Θεός ο οποίος διαβάζει τα κρύφια της καρδιάς μας το γνωρίζει.

Αλλά ο Θεός δεν θέλησε να αφήσει τη δούλη Του να αγωνίζεται μέχρι τέλους κρυμμένη. Όπως ακριβώς είχε γίνει ο περίγελος των ανθρώπων με την αμαρτωλή ζωή της, έτσι οικονόμησε τα πράγματα ο Θεός να ακτινοβολήσει στην κοινωνία με την αρετή της, για την ωφέλεια των πολλών. Τούτο δε έγινε ως εξής:

Ο Ιερός Ιάκωβος, μαθητής του αγίου Επισκόπου Νόννου, κυριεύθηκε από την αγία επιθυμία να πάει να προσκυνήσει τον Πανάγιο Τάφο. Όταν ξεκίνησε να φύγει, πήρε την ευλογία του Αγίου Νόννου. Ο Άγιος είχε διορατικό χάρισμα και του είπε:

Ύπαγε εν ειρήνη, τέκνον μου, και αφού προσκυνήσεις τους Αγίους Τόπους, ρώτησε να μάθεις για κάποιον ενάρετο Μοναχόν, τον Πελάγιον. Θα λάβεις από αυτόν μεγάλη ψυχική ωφέλεια. Είναι δούλος πραγματικός του Κυρίου μας.

Πράγματι, ο ιερός Ιάκωβος πήγε και προσκύνησε τους Αγίους Τόπους και ρώτησε να μάθει, διά τον μοναχόν Πελάγιον. Του είπαν, ότι ήτο στο όρος των Ελαίων. Όταν έφθασε εκεί χτύπησε την πόρτα του κελλιού του και βγήκε η Αγία, με ανδρικό σχήμα. Και αυτή μεν ανεγνώρισε τον Ιάκωβον, εκείνος όμως, δεν μπόρεσε να την γνωρίσει, διότι η ομορφιά της, που είχε άλλοτε είχε χαθεί από τη μεγάλη άσκηση. Το πρόσωπό της ήταν μαραμένο. Τα μάτια της είχαν χωθεί βαθειά μέσα στις κόγχες. Το σώμα της ήταν σκελετωμένο από την πολλή σκληραγωγία, την άσκηση και τη νηστεία. Μόνον το δέρμα της φαινόταν και τα κόκκαλα.

Τον ρώτησε η Αγία, εάν ήτο ο υποτακτικός του Επισκόπου Νόννου και εκείνος απάντησε: Ναι.

Όντως, του προσέθεσε η Αγία, Απόστολος του Θεού είναι εκείνος ο άνθρωπος: πες του σε παρακαλώ να προσεύχεται στο Θεό να μου συγχωρήσει τις αμαρτίες μου.

Αφού είπε αυτά, έκλεισε τη θύρα της και μέσα στο κελλί της έψαλλε ψαλμούς, σύμφωνα με την τάξη των μοναχών. Ο Ιάκωβος μαζί με τις άλλες ωφέλειες, που πήρε, διδάχθηκε, ότι θα πρέπει να είναι κανείς πολύ σύντομος στα λόγια του.

Ανεχώρησεν από εκεί ο Ιάκωβος και πήγε και σε άλλα κελλιά για να επισκεφθεί και άλλους αδελφούς. Αλλά όπου και αν πήγαινε, παντού άκουγε για τον Πελάγιο τα καλλίτερα λόγια. Τον επαινούσαν όλοι, σαν τον πλέον ενάρετο και αγιότατο άνθρωπο.

Μετά από λίγες μέρες διαδόθηκε σ’ όλη την περιοχή η είδηση ότι ο Πελάγιος άφησε τον παρόντα κόσμο και αναχώρησε για την άλλη ζωή.

Συγκεντρώθηκαν στη Σκήτη της, όχι μόνον από την Ιερουσαλήμ, αλλά και από τον Ιορδάνη, την Ιεριχώ και από όλα τα γύρω περίχωρα με μεγάλη ευλάβεια, διά να ενταφιάσουν το άγιο λείψανο .

Και όταν θέλησαν να πλύνουν το σώμα του νεκρού, κατά την τάξη, εγνώρισαν, ότι ήταν γυναίκα. Όλοι τότε έμειναν κατάπληκτοι και εδόξασαν τον Κύριον, ο όποιος της έδωσε τη δύναμη να πολεμήσει τον διάβολο και να τον νικήσει κατά κράτος.

Αυτή η είδηση μαθεύτηκε και στα περίχωρα και κόσμος πολύς ερχόταν κύματα-κύματα. Εσπρώχνονταν μάλιστα, ποιος θα πρωτοασπασθεί το άγιο λείψανο. Το σήκωσαν κατόπιν ευλαβείς και άγιοι άνδρες. Ακολουθούσαν όλοι, με λαμπάδες και θυμιάματα και το ενταφίασαν με τιμές, όπως έπρεπε σε Αγία.

Κοιμήθηκε το 284 μ.Χ. και η Ορθόδοξος Εκκλησία την εορτάζει στις 8 Οκτωβρίου.

Αυτός είναι ο βίος της Οσίας Πελαγίας της πρώην αμαρτωλής πόρνης. Έτσι αγωνίσθηκε αυτή, που την υπολόγιζαν όλοι για χαμένη. Αλλά ξέφυγε από την αμαρτία και έστησε τόσα λαμπρά τρόπαια κατά του διαβόλου.

Αυτήν λοιπόν ας έχουν για παράδειγμα, όλοι όσοι μολύνανε την εικόνα του Θεού με βρώμικες πράξεις. Κανένας να μην απελπισθεί, έστω και αν είχε το ατύχημα να διαπράξει τα πιο χειρότερα αμαρτήματα. Το παράδειγμα της Οσίας Πελαγίας της πόρνης μας δείχνει ότι πολλές φορές μπορεί κανείς και από αυτά τα σκοτεινά άντρα της αμαρτίας να ξεπεταχθεί επάνω και να ζήσει αγγελική ζωή, σημειώνει ο αείμνηστος π. Χαράλαμπος Βασιλόπουλος στη βιογραφία της Αγίας Πελαγίας.

Απολυτίκιον. Ήχος δ’. Ο υψωθείς εν τω Σταυρώ.

Εξ ακανθών καθάπερ ρόδον ευώδες, τη Εκκλησία Πελαγία εδείχθης, ταις εναρέτοις πράξεσιν ευφραίνουσα ημάς’ όθεν και προσήγαγες, ως οσμήν ευωδίας, τω σε θαυμαστώσαντι, τον σον βίον Οσία’ ον εκδυσώπει σώζεσθαι ημάς παθών παντοίων, ψυχής τε και σώματος.

Κοντάκιον. Ήχος α’. Χορός αγγελικός.

Πελάγει αρετών, αληθώς ισαγγέλων, το πέλαγος των σων, εγκλημάτων Οσία, πανσόφως εβύθισας, και δακρύων τοις ρεύμασιν, εναπέπνιξας, τον πολυμήχανον όφιν’ όθεν έλαμψας, ώσπερ λαμπάς μετανοίας, την κτίσιν φαιδρύνουσα.

Μεγαλυνάριον.

Φερωνύμως πέλαγος γαληνόν, πλεύσασα Οσία, με-τανοίας της ιεράς, Μήτερ Πελαγία, τοις εν πελάγει βίου, λιμήν σωτηριώδης, ώφθης και άκλυστος.

Μεγάλη και θαυμαστή η δύναμις της μετανοίας

Εκδόσεις “Ορθόδοξος Κυψέλη” 

Θεσσαλονίκη

http://www.impantokratoros.gr/

AΓΙΟΣ - ΑΦΕΝΤΙΚΟ ΣΕ ΠΟΡΝΕΙΟ !! (ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ)

ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ

ΧΑΣΤΟΥΚΙΣΑ ΕΝΑΝ ΙΕΡΕΑ…

Ένα πρωινό, καθώς κατηφόρισα από τις Καρυές για το Κάθισμα του Αγίου Νικολάου, που βρίσκεται εκατό μέτρα πριν από την Ιερά Βασιλική Μονή Κουτλουμουσίου, συνάντησα έναν γεροδεμένο και ψηλό άνδρα, περίπου πενήντα πέντε ετών.

Στην αρχή με ακολούθησε χωρίς να μου μιλήσει, αλλά προτού φθάσω στον αυλόγυρο του Αγίου Νικολάου, με σταμάτησε ζητώντας με συγνώμη και αμέσως προχώρησε στο θέμα που τον απασχολούσε.

–Γέροντα, μπορώ να σου μιλήσω;

–Εάν νομίζετε ότι πρέπει να μου πείτε κάτι, ευχαρίστως. Μόνο που, επειδή δεν πρέπει να στέκομαι όρθιος, ελάτε να καθίσουμε στην απλωταριά.

Με κάποιο δισταγμό και ανησυχία προχώρησε στον εσωτερικό χώρο του κελιού.

–Σας ακούω. Εάν θέλετε, μου λέτε τ’ όνομά σας.

–Όχι, δεν πρέπει να μάθετε ποιος είμαι.

–Πάντως, το δικό το καλογερικό όνομα είναι Ιούστος.

–Μη με παρεξηγείτε, που δεν σας είπα τ’ όνομά μου. Είμαι αντιστράτηγος εν ενεργεία και θέλω να κρατήσω ανωνυμία.

–Δεν έχω αντίρρηση. Από μένα τι θέλετε;

–Να εξομολογηθώ σε σας, γιατί έχω κάνει κάτι που με βασανίζει.

–Λυπάμαι, γιατί είμαι μόνο μοναχός και δεν μπορώ να δεχθώ την εξαγόρευσή σας. […]

–Γέροντα, να σου πω το αμάρτημα που με βασανίζει και δεν μπορώ να βαστάξω άλλο.

–Όπως σας είπα, στρατηγέ μου, είμαι μοναχός και δεν έχω το δικαίωμα να εκτελώ μυστήρια.

–Λοιπόν, γέροντα! Ας μην είσαι εξομολόγος. Το αμάρτημά μου είναι ότι χειροδίκησα και έβρισα έναν ιερέα.

–Πώς; Χειροδίκησες;

–Ναι. Του έδωσα δυο χαστούκια πολύ δυνατά.

–Και γιατί συμπεριφερθήκατε σαν κάφρος;

–Γιατί; Γιατί άκουσα να εξιστορεί στον υποδιοικητή μου ό,τι ένας αξιωματικός τού είχε πει στην εξομολόγηση. Έτσι, δεν μπόρεσα να συγκρατήσω την οργή μου εναντίον μου. Δυστυχώς, γέροντα, υπάρχουν κληρικοί που δεν σέβονται τα Μυστήρια της Εκκλησίας, αλλά είναι και ανάξιοι να δέχονται την αγάπη και την εμπιστοσύνη των λαϊκών και κοσμικών ανθρώπων. Γνωρίζω ότι διέπραξα μεγάλη αμαρτία. Γι’ αυτό θέλω να εξομολογηθώ και, μαζί με τα τόσα άλλα που έχω να καταθέσω, έχω να πω κι αυτή μου την πράξη.

–Δηλαδή, στρατηγέ, έχεις μετανοήσει για ποιο πράγμα;

–Γιατί χειροδίκησα και έβρισα ιερέα.

–Τι έβρισες;

–Τον παπά αυτόν με κοσμητικά επίθετα… Εσείς, τι πιστεύετε; Είναι βαρύ το αμάρτημά μου;

–Προσωπικά πιστεύω και φρονώ ότι τα κοσμητικά επίθετα μπορούσες να τ’ αποφύγεις, γιατί λερώνουμε τη δική μας ψυχή με λόγια απρεπή που μας κατεβάζουν πολύ χαμηλά. Όσο για τη χειροδικία, δεν θα εκφράσω γνώμη, γιατί αυτό που έκανε ο κληρικός είναι όντως πολύ βαρύ και κλονίζει την εμπιστοσύνη των ψυχών σ’ ένα από τα μυστήρια της Εκκλησίας, που είναι σωτήριο για όλους τους ανθρώπους πάνω στα όποια προβλήματα έχουμε (ψυχολογικά, κοινωνικά, σχέσεις με τα μέλη της οικογενείας μας και με τους άλλους ανθρώπους, δύσκολες στιγμές και καταστάσεις με τους συνεργάτες μας κτλ.) και που με μεγάλη πίστη προστρέχουμε στους πνευματικούς. Επίσης, εφόσον αυτός κατάργησε το απόρρητο της εξομολογήσεως, πρέπει να του απαγορευθεί πλέον να εξομολογεί ή να τον αποσχηματίσουν. Ας ελπίσουμε, τα χαστούκια που του έδωσες εσύ να τον συνετίσουν και να μετανοήσει για την τόση μεγάλη αμαρτία που διέπραξε. Μόνο που, κάποιοι άλλοι θα έπρεπε κανονικά να του τα δώσουν αυτά τα χαστούκια. Τώρα, εάν αγιάσει το χέρι σου, αυτό εγώ δεν το γνωρίζω. Γνωρίζω όμως με βεβαιότητα ότι, λόγια σαν κι αυτά που είπατε, δεν πρέπει να ξαναβγούν από τα χείλη σας.

Θα θυμάσαι ότι, όταν ο Πρωτομάρτυρας Στέφανος είπε υποτιμητικά λόγια για τον αρχιερέα, χωρίς να γνωρίζει την ιδιότητά του, αμέσως δήλωσε ότι δεν γνώριζε ότι ήταν αρχιερέας. Προσωπικά πιστεύω ότι τα υβριστικά σας λόγια ήταν χειρότερα από τα χαστούκια. Γι’ αυτό άκουσε και μια τελευταία σκέψη μου: Δεν πρέπει επ’ ουδενί να μάθει ο αξιωματικός που εξομολογήθηκε το παράπτωμα του ιερέως. Και ακόμη, είναι απαραίτητο να του ζητήσεις συγνώμη για τα κοσμητικά επίθετα που του είπες.

Το πρόσωπο του στρατηγού απόκτησε μια ηρεμία. Με κοίταγε κατάματα μερικά δευτερόλεπτα και μου πρότεινε το χέρι του για να με αποχαιρετίσει σφίγγοντας με πολλή μυϊκή δύναμη το γεροντικό μου χέρι.

Στο τέλος, πρόσθεσε:

–Γέροντα, σ’ ευχαριστώ!

Όταν απομακρύνθηκε ο στρατηγός, πέρασα μέσα στον ναό, στάθηκα μπροστά στην εικόνα του Χριστού και ψέλλισα: «Χριστέ μου! Όλοι αυτοί που εξομολογούν, έχουν προετοιμαστεί γι’ αυτό το μεγάλο και σωτήριο έργο; Φώτισέ τους, Κύριε, να μην παίζουν με τα άγια και λυτρωτικά Μυστήρια της αγίας μας Εκκλησίας!...».

ΜΟΝΑΧΟΣ ΙΟΥΣΤΟΣ ΜΠΡΟΥΣΑΛΗΣ

[Μοναχού Ιούστου Μπρούσαλη:

«Στο Άγιον Όρος

αναζήτησα γαλήνη και δύναμη»,

κεφ. 26ο, σελ. 189–193,

Διορθώσεις κειμένων:

Ευδοκία Χ. Παπαγγέλου

Εκδόσεις «Ζύμη» και

Κάθισμα Αγίου Νικολάου

Καρυές, Άγιον Όρος 2004.

Επιμέλεια ανάρτησης,

επιλογή θέματος και φωτογραφιών,

πληκτρολόγηση κειμένου:

π. Δαμιανός.]

http://toeilhtarion.blogspot.gr/

Ο Άγιος Πορφύριος μιλά για τους Αγγέλους

Για τους αγγέλους

Είπε ο Άγιος Πορφύριος σε κάποιον:

– Να μη στενοχωριέσαι. Θα κάνεις τις προσευχές σου, θα λες γλυκόλογα του Χριστού. Θα ζητάς ανυψώσεις μέσω των αγίων αγγέλων («τις δώσει μοι πτέρυγας ωσεί περιστεράς και πετασθήσομαι και καταπαύσω;» (Ψαλμ. 54, 7).

Μεταφέρουν τον αγιασμό οι άγγελοι. Μόνο αυτοί μπορούν να δοξάζουν τόσο τον Θεό.

Είναι ειδικά φώτα, του πρώτου φωτός δεύτερα, που ανακλούν το πρώτο φως. Έχουν:

α΄. ιδιότητα να υμνούν τον Θεό.

β. ιδιότητα να υπηρετούν τους ανθρώπους («ο ποιών τους αγγέλους αυτού πνεύματα και τους λειτουργούς αυτού πυρός φλόγα», Ψαλμός 103, 4. «Ουχί πάντες εισί λειτουργικά πνεύματα εις διακονίαν αποστελλόμενα δια τους μέλλοντας κληρονομείν σωτηρίαν;», (Εβρ. 1, 14»).

Αυτά να σκεφθείς και να τα επικαλείσαι. Όταν τα καλείς θα έρχονται. Είναι η φύσις τους να μας αγαπάνε. Γιατί χαίρονται όταν τα καλούμε. Έχουν τέτοια λεπτότητα που και στην προστασία τους θέλουν να κάνουν μόνο ό,τι θέλει ο άνθρωπος. Απαντούν στον διάβολο: «Με επικαλέστηκε» και τρέχουν όλο χαρά. Να τα επικαλείσαι, γιατί είναι πολύ άγιο πράγμα…..

Η αγάπη τους είναι και θεραπευτική.

Όταν κάνεις το βράδυ την προσευχή σου θα βάλεις και ψαλμωδία κι’ όταν η καρδιά σου γίνει αγαπητική να επικαλείσαι τις μεγάλες δυνάμεις, Πανάγια Χερουβείμ -να δονείται η καρδιά σου- αφήστε λίγο τον Παράδεισο και ελάτε λίγο κοντά μου.

Μιμούνται τον Δεσπότη στην αγαθοδωρία.

Η παρουσία τους εκπέμπει τέτοια ανάλαφρη μακαριότητα και χαρά.

Σου εύχομαι απόψε να κάνεις πολύ γλυκιά προσευχή, σαν ροδοπέταλα να φτάσει στα πόδια του Χριστού και να γυρίσει να σε κυττάξει και να σου δώσει χάρη.

ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ: Απο το Σημειωματάριο ενός Υποτακτικού. 

ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ Η ΜΑΤΑΜΟΡΦΩΣΙΣ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ. ΜΗΛΕΣΙ ΑΤΤΙΚΗΣ

http://apantaortodoxias.blogspot.gr

«ΜΕΓΑΛΗ Η ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΚΑΚΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ» (Μετὰ τῶν σκηνωμάτων Κηδάρ, ποὺ ἐχθρεύονται τὴν εἰρήνη)

ΩΔΗ ΤΩΝ ΑΝΑΒΑΘΜΩΝ, 3. 

Ψαλμὸς ΡΙΘ´ (119), στίχ. 3-6

Ὁ εὐσεβὴς Ἰσραηλίτης διαμαρτυρόμενος τρόπον τινὰ πρὸς τὸν δόλιο καὶ ἄδικο συκοφάντη τὸν ἐρωτᾶ: «Τί δοθείη σοι καὶ τί προστεθείη σοι πρὸς γλῶσσαν δολίαν;» (στίχ. 3). Τί μπορεῖ νὰ σοῦ δοθεῖ καὶ ποιά τιμωρία νὰ σοῦ προστεθεῖ, ὅταν ἔχεις μιὰ γλῶσσα δόλια καὶ συκοφαντική; Ὤ! ἡ δόλια γλώσσα! δύσκολα νικᾶται λόγῳ τῆς μεγάλης πονηρίας της. Ὁ στίχος αὐτός, γράφει ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος, τονίζει ὅτι ἡ πονηρία αὐτὴ εἶναι μεγάλη καὶ φοβερὴ μορφὴ κακίας. Γι’ αὐτὸ ὁ Ψαλμωδὸς θυμώνει, ὀργίζεται καὶ λέγει: Τί θὰ μποροῦσε νὰ δοθεῖ καὶ νὰ προστεθεῖ σὲ σένα ἐναντίον τῆς δολοπλόκου γλώσσας σου; Ποιά τιμωρία ἀντάξια τῆς κακίας αὐτῆς θὰ μποροῦσε νὰ βρεθεῖ1;

Ἀλλ’ ὁ Ψαλμωδὸς λέει πρὸς ἐκεῖνον ποὺ παρακαλεῖ νὰ λυτρωθεῖ ἀπὸ τὴ δόλια γλῶσσα: Μὴ λυπᾶσαι, διότι τὰ ἀκονισμένα βέλη τοῦ δυνατοῦ Θεοῦ εἶναι μαζὶ μὲ ἀναμμένα κάρβουνα ἀπὸ τὰ ἄγρια ξύλα τῆς ἐρήμου, ἀπὸ τὰ ὁποῖα δημιουργοῦνται οἱ ἰσχυρότερες καὶ διαρκέστερες πυρκαϊές (στίχ. 4). Αἰχμάλωτε Ἰσραηλίτη, λέγει ὁ Μέγας Ἀθανάσιος, θὰ ριφθοῦν βέλη γεμάτα φωτιά· τέτοια θὰ εἶναι ἡ τιμωρία τῶν Βαβυλωνίων, ἡ ὁποία δὲν θὰ ἀργήσει νὰ δοθεῖ ἀπὸ τὸν Θεό.

Μὴν ἀθυμεῖς λοιπόν, ἄνθρωπε, ὅταν ἔχεις νὰ ἀντιμετωπίσεις δόλια γλώσσα. Διότι τὰ ἀκονισμένα βέλη τοῦ δυνατοῦ Θεοῦ θὰ ἐκτοξευθοῦν κατὰ τῶν παρανόμων καὶ δολίων μαζὶ μὲ κάρβουνα, ποὺ καίουν καὶ ἐρημώνουν, ὥστε νὰ κτυποῦν καίρια, νὰ κατακαίουν καὶ νὰ ἀφανίζουν τοὺς δόλιους ἀνθρώπους. Ὀνόμασε δὲ βέλη καὶ κάρβουνα τὶς διάφορες τιμωρίες τοῦ Θεοῦ κατὰ τῶν ἀνθρώπων αὐτῶν2.

Πόσο ἀγαθὸς εἶναι ὁ Θεός! Ζήτησε βοήθεια ὁ δίκαιος ἄνθρωπος καὶ ὁ Κύριος τὸν παρηγόρησε. Ὁ δόλιος ἄνθρωπος νομίζει ὅτι μπορεῖ νὰ διαβάλλει τὸν δίκαιο καὶ ἀπροστάτευτο, ἀλλὰ ἔχει νὰ ἀντιμετωπίσει τὰ βέλη τοῦ δυνατοῦ Θεοῦ, τοῦ Θεοῦ τῆς ἀληθείας, ὁ Ὁποῖος προστατεύει τοὺς δικούς Του ἀνθρώπους. Αὐτὴ εἶναι ἡ τιμωρία τῶν ψευδολόγων καὶ δόλιων ἀνθρώπων. «Ἄνθρακες ἀναμμένοι πυρὸς ἀσβέστου καὶ καταστρεπτικοῦ θὰ ἐξαπολυθοῦν ἀπὸ τὰ βέλη τοῦ Κυρίου. Αὐτὸ θὰ εἶναι τὸ κέρδος, τὸ ὁποῖον θὰ ἀποκομίσῃ εἰς τὸ τέλος ὁ δολιευόμενος τὸν ἀδελφόν του»3. Ἂς καταφεύγουμε, λοιπόν, μὲ θερμὴ προσευχὴ στὸν ἅγιο Θεό, ὅταν ἀδικούμαστε ἀπὸ δόλιους ἀνθρώπους, καὶ ἂς ἀφήνουμε Ἐκεῖνον νὰ μᾶς προστατεύσει καὶ νὰ διεκδικήσει μὲ τὸ παντοδύναμο χέρι Του τὸ δίκαιό μας.

Ὁ Ψαλμωδὸς παραπονεῖται στὴ συνέχεια γιὰ τὸ ὅτι στὴν ἐξορία καὶ στὴν αἰχμαλωσία ποὺ ζεῖ, ἀναγκάζεται νὰ συγκατοικεῖ μὲ ἀνθρώπους κακούς. Ἀλίμονο! ἀναφωνεῖ, διότι τόσο πολὺ παρατάθηκε ἡ παραμονή μου στὴν ξενιτειά, μακριὰ ἀπὸ τὴν πολυπόθητή μου καὶ φιλειρηνικὴ Σιών. Κατασκήνωσα καὶ ἔστησα τὴν ἄθλια σκηνὴ τοῦ αἰχμάλωτου μετανάστη μαζὶ μὲ τὶς σκηνὲς τῶν βαρβάρων Κηδαριτῶν, ποὺ περιφέρονται στὴν ἔρημο τῆς Ἀραβίας καὶ ἐχθρεύονται τὴν εἰρήνη (στίχ. 5). Κατὰ τὸν Μέγα Ἀθανάσιο, ἡ Κηδὰρ εἶναι ἐρημικὴ περιοχὴ ποὺ βρίσκεται πρὸς ἀνατολὰς καὶ ἐκτείνεται μέχρι τὴν Περσία, τὴν ὁποία κατοικεῖ τὸ ἔθνος τῶν Σαρακηνῶν4. Οἱ Κηδαρίτες κατήγοντο ἀπὸ τὸν δεύτερο γιὸ τοῦ Ἰσμαήλ, τὸν Κηδάρ (βλ. Γεν. κε´ [25] 13). Ἦσαν λαὸς βάρβαρος καὶ φανατικὸς ἐχθρὸς τοῦ Ἰσραήλ. Μεταξὺ τοῦ λαοῦ αὐτοῦ ἔβαλαν οἱ Βαβυλώνιοι τοὺς αἰχμάλωτους Ἰουδαίους νὰ κατοικοῦν. Καὶ ἐπειδή, κατὰ τὸν Ὠριγένη, «Κηδὰρ ἑρμηνεύεται σκοτασμός», ἄρα τὸ παράπονο τοῦ εὐσεβοῦς Ἰσραηλίτη σημαίνει «κατεσκήνωσα μετὰ τῶν σκηνωμάτων τοῦ σκοτασμοῦ, ὅπερ ἐστὶ τοῦ σώματος τοῦ θανάτου»5. «Σκηνώματα δὲ σκοτασμοῦ, ἡ ἐν τοῖς πάθεσι διατριβή», τὰ ὁποῖα πάθη «σκοτίζουσι τὸν νοῦν»6.

Γιὰ ἕναν εὐσεβῆ ἄνθρωπο εἶναι πολὺ βαρὺ νὰ τὸν βάλουν καὶ νὰ τὸν ἀναγκάσουν νὰ συζεῖ σ’ ἕνα ἁμαρτωλὸ περιβάλλον καὶ μάλιστα ἐπὶ μακρὸ χρονικὸ διάστημα. Νὰ ζεῖ σ’ αὐτὸ τὸ περιβάλλον ὅπως ἄλλοτε ὁ εὐσεβὴς Λώτ, ποὺ ζοῦσε στὰ Σόδομα καὶ τὰ Γόμορρα καὶ ἄκουε κάθε μέρα τὶς αἰσχρότητές τους καὶ ἔβλεπε τὰ ἀνήθικα ἔργα τους (βλ. Β´ Πέτρ. β´ 8). Γι’ αὐτὸ γεμάτος πόνο καὶ θλίψη ἀναφωνεῖ ὁ Ψαλμωδός: «Πολλὰ παρῴκησεν ἡ ψυχή μου» (στίχ. 6). Πολὺ καιρὸ ἔμεινε ξενιτεμένη ἡ ψυχή μου μεταξὺ τῶν ἀνόμων Κηδαριτῶν. Φθάνουν πιὰ τὰ βάσανα τῆς ξενιτειᾶς μου!…

Διδάσκει ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος: Ἡ ζωὴ στὸν παρόντα κόσμο εἶναι δύσκολη ὄχι μόνο διότι ἔχει πολλὴ ματαιότητα καὶ ἀμέτρητες φροντίδες, ἀλλὰ καὶ διότι εἶναι μεγάλη ἡ παρουσία κακῶν ἀνθρώπων. Καὶ τίποτε ἄλλο δὲν εἶναι πιὸ φορτικὸ καὶ πιὸ δύσκολο ἀπὸ τὴ συναναστροφὴ μὲ τέτοιους ἀνθρώπους. Διότι δὲν συνηθίζει νὰ πειράζει τὰ μάτια τόσο πολὺ ὁ καπνὸς καὶ ἡ ξηρασία, ὅσο στενοχωρεῖ τὶς ψυχὲς ἡ συναναστροφὴ μὲ κακούς. Δὲν βλέπεις, προσθέτει ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος, καὶ τὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν, ὁ Ὁποῖος φανερώνει τὴ δυσαρέσκειά Του ἀπὸ τὴ συμπεριφορὰ τῶν ἀνθρώπων αὐτῶν; Διότι, ὅταν λέει· «ἕως πότε θὰ εἶμαι μαζί σας; ἕως πότε θὰ σᾶς ἀνέχομαι;» (Ματθ. ιζ´ [17] 17), ὑπαινίσσεται τὸ ψαλμικό· «κατεσκήνωσα μετὰ τῶν σκηνωμάτων Κηδάρ»7.

Μᾶς προσφέρει ὅμως καὶ ἕνα ἄλλο δίδαγμα ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος: Τὸ νὰ συναισθανόμαστε ὅτι εἴμαστε ξένοι καὶ περαστικοὶ ἀπὸ αὐτὴ τὴ ζωή, εἶναι ἡ ρίζα καὶ τὸ θεμέλιο ὅλων τῶν ἀρετῶν. Διότι ἐκεῖνος ποὺ αἰσθάνεται πάροικος στὴν παρούσα ζωή, θὰ εἶναι μόνιμος κάτοικος τοῦ οὐρανοῦ. Ἐκεῖνος ποὺ ἐπιθυμεῖ τὴν ἄνω Ἱερουσαλήμ, δὲν θὰ ταπεινωθεῖ ἀπὸ ὅσα τὸν λυποῦν στὴν παρούσα ζωή, οὔτε θὰ ὑπερηφανεύεται ἀπὸ τὰ καλὰ τοῦ κόσμου τούτου, ἀλλὰ θὰ τὰ ἀψηφήσει ὅλα αὐτὰ ὅπως ὁ περαστικὸς ἀπὸ κάποιο δρόμο. Γι’ αὐτό, προσθέτει ὁ Ἅγιος, ὁ Κύριος μᾶς προτρέπει νὰ λέμε: «Ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου», ὥστε νὰ στρεφόμαστε πρὸς τὴν πατρίδα ἐκείνη καὶ νὰ μὴ βλέπουμε οὔτε νὰ ὑπολογίζουμε τὰ παρόντα.

ΠΗΓΗ: osotir.org

ΙΩ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ, Εἰς Ψαλ. ριθ´ [119] 2, PG 55, 340.

ΕΥΘ. ΖΙΓΑΒΗΝΟΥ, Ἐξήγησις εἰς Ψαλ. ριθ΄ [119], PG 128, 1185Β.

Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ, Ἡ Παλαιὰ Διαθήκη μετὰ συντόμουἑρμηνείας, τόμ. 10ος: Ψαλμοί, ἐκδ. «Ὁ Σωτήρ», ἔκδ. 5η,Ἀθῆναι 2002, σελ. 511.

Μ. ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ, Εἰς Ψαλ. ριθ΄ [119] 5, PG 27, 509C.

ΩΡΙΓΕΝΟΥΣ, Εἰς Ψαλ. ριθ΄ [119], PG 12, 1632Α.

ΕΥΘ. ΖΙΓΑΒΗΝΟΥ, Εἰς Ψαλ. ριθ´ [119], PG 128, 1185D.

ΙΩ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ, ὅ.π., PG 55, 342.

ΕΙΜΕΘΑ ΕΛΛΗΝΕΣ, ΑΓΑΠΑΜΕ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ; ΔΙΑΒΑΣΑΤΕ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΤΙ ΟΡΓΙΑ ΕΚΑΝΕ Ο ΠΑΠΑΣ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ, ΠΟΥ ΟΥΤΕ Ο ΜΩΑΜΕΘ ΔΕΝ ΕΚΑΝΕ;

Ο ΠΑΠΑΣ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟΣ ΕΧΘΡΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

Του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστινου Καντιώτου

‘Απόσπαμα ομιλίας του 1959, στην ‘Αθηνα

Είμεθα Έλληνες, αγαπούμε την πατρίδα; Δε μου λέτε σας παρακαλώ, διαβάσατε στην ιστορία για να δήτε, τι έκανε ο πάπας σ΄ αυτό το έρημο Ελληνικό κράτος;

Όργια των οργίων… Θα κλάψετε, θ’ ανατριχιάσετε, θα σηκωθή η πέτσα σας, εάν σας διηγηθώ τι έκαναν οι πάπες.

Τι έκαναν; Φοβερά πράγματα. Στις Σταυροφορίες, μέσα στο ναό της Αγίας Σοφίας, ούτε ο Μωάμεθ δεν έκανε τα όργια που έκαναν αυτοί. Ο Μωάμεθ μπήκε στην Αγία Σοφία και στάθηκε με προσοχή, και είπε «Ως φοβερός ο τόπος ούτος». Σταμάτησε τη σφαγή μέσα στο ναό. Αυτοί τι κάνανε; Τα όσα κάνανε δεν λέγονται. Πρέπει να βγούνε έξω τα μικρά παιδιά για να πούμε τι κάνανε….

Βάλανε μέσα στο ναό της Αγίας Σοφίας μουλάρια. Και πήρανε όλα τα διαμαντικά της εκκλησίας.

Όσοι από σας πήγατε στη Βενετία, θα είδατε τον ωραιότερο ναό της Βενετίας, πού είναι ο Άγιος Μάρκος. Έχει κάτι πόρτες μεγάλης καλλιτεχνικής αξίας. Είναι όλες σκαλισμένες στο μπρούτζο και στο ασήμι. Οι πόρτες λοιπόν αυτές δεν είναι ιταλικές· είναι οι πόρτες της Αγίας Σοφίας, πού τις πήρανε αυτοί και τις μετέφεραν εκεί πέρα στον Άγιο Μάρκο.

Ένα αυτό. Υπάρχει και άλλο, πού είναι πιο κοντά η μνήμη του. Κάτι ασπρομάλληδες γέροντες θα το θυμούνται.

Δεν είχε η καημένη Ελλάδα συνέλθει από το ’22 πού δέχθηκε στην αγκάλη της 2 εκατομμύρια παιδιά της, διωγμένα σαν πουλάκια από τη Μικρά Ασία, κυνηγημένα από τα γεράκια του σατανά. Δεν είχε ακόμα σφραγίσει τα δάκρυά της, και το 1923 η αρμάδα της Ιταλίας ήρθε έξω από την Κέρκυρα και έστειλε τελεσίγραφο. Ο στόλαρχος, με τα καράβια και τα κανόνια του παπικού καθεστώτος, διά του ασυρμάτου έστειλε από τη ναυαρχίδα του τελεσίγραφο στο νομάρχη της Κερκύρας με τη διαταγή·

– Να καταβιβασθή από το φρούριο η ελληνική σημαία. Έχετε διωρία ένα τέταρτο· μετά το τέταρτο θ’ αρχίση κανονιοβολισμός.

Δεν καταβιβάσθηκε η Ελληνική σημαία, και άρχισαν να βάλλουν τα κανόνια. Σκότωσαν τον άμαχο πληθυσμό της Κερκύρας. Σκότωσαν εκατοντάδες Ελλήνων, επειδή δεν θέλησαν να κατεβάσουν την γαλανόλευκη ελληνική σημαία. Έτσι έγινε η απόβασι των κατακτητών στο νησί.

Βγήκαν από τα καράβια τους οι «γενναίοι» της Ρώμης, βγήκαν οι ναύτες της με τα σπαθιά τους, και γέμισε η προκυμαία. Οι Κερκυραίοι κλειστήκανε μέσα στα σπίτια τους, κλείσανε και τα παράθυρά τους. Κανείς Κερκυραίος δεν υπήρχε. Ξέρετε μόνο ποιοι πήγαν στην προκυμαία και τους υποδέχθηκαν με λουλούδια; Ο φράγκος δεσπότης με τους φράγκους παπάδες.

Και το ’40 – ’41, όταν ήρθαν τα αεροπλάνα από την Ιταλία και βομβάρδισαν την Πάτρα και γέμισαν τα πεζοδρόμια με αίματα, οι φράγκοι της Πάτρας ανέβηκαν επάνω στις στέγες και χαιρετούσαν «αγγελικά» τους φίλους των.

http://www.augoustinos-kantiotis.gr

Ανοιχτή απάντηση στον Δεσπότη Αργολίδας κ. Νεκτάριο

 Κύριε Νεκτάριε,

ἐδῶ οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μᾶς δίδαξαν, ὅτι τὰ δημοσίως πραχθέντα καὶ λεχθέντα δημοσίως πρέπει καὶ νὰ ἐλέγχονται. Σύμφωνα μὲ αὐτὴν τὴν πατερικὴ διδαχὴ ἔχω τὴν ὑποχρέωση νὰ ἀπαντήσω ἐπωνύμως στὸ κείμενο, ποὺ δημοσιεύσατε ἐχθὲς στὴν ἰστοσελίδα (ἐδῶ).

Θὰ ἀρχίσω παραδόξως ἀπὸ τὸ τέλος τοῦ κειμένου σας μὲ μία θετικὴ παρατήρηση. Λέτε, Ἄλλωστε μέ τήν ἐπιστολή μου αὐτή σᾶς ἔδωσα τόσο πλούσιο ὑλικό γιά νά τό ἐπεξεργασθεῖτε, νά ἀνακαλύψετε σέ κάθε λέξη τίς ἀντορθόδοξες ἢ φιλοπαπικές μου θέσεις κλπ. Ἐπικροτῶ τὴν δημόσια παραδοχή σας, ὅτι δὲν χρειάζεται νὰ ἀποδείξουμε τὴν ἀντιορθόδοξη καὶ ἀντιπατερικὴ στάση σας, ἀφοῦ τὸ παραδέχεσθε ὁ ἴδιος. Διότι ἀκόμα καὶ ἂν εἰρωνεύεστε μὲ αὐτή σας τὴν ρήση, τὸ ἴδιο ἀποδεικνύετε, μιᾶς καὶ ἡ εἰρωνεία δὲν ἁρμόζει σὲ ὀρθόδοξο ποιμενάρχη.

Ἀντιθέτως, ὅπως ἐσεῖς παραδέχεσθε, εἶναι χαρακτηριστικὸ αἱρετικοῦ. Τὰ χαρακτηριστικὰ τῆς αἵρεσης, ὅπως εἶναι γνωστὸ, εἶναι τὸ ψέμα, ἡ διαστροφὴ τῶν λόγων τοῦ Θεοῦ, ὁ χλευασμὸς καὶ ἡ ἀδιαφορία γιὰ τὸ ποίμνιο Του, ἡ ἔπαρση, ἡ ἀσέβεια καὶ ὁ διωγμὸς τῶν πιστῶν. Ἔτσι καὶ ἐσεῖς -πάντα σύμφωνα καὶ μὲ τὴν δική σας ὁμολογία- Δέσποτα:

Ψεύδεσθε καὶ μάλιστα συνειδητά, ὅταν λέτε, ὅτι ὁ γέρων Σάββας ἔχει ἐκδιωχθεῖ ἀπὸ τὴν μονὴ τῆς μετανοίας του, ὅταν ἐδῶ καὶ μέρες ὁ γέρων Σάββας βρίσκεται στὴν ἱερὰ Μονὴ Μεγίστης Λαύρας. Ψεύδεσθε καὶ μάλιστα συνειδητά, ὅταν λέτε, Πεῖτε μου ἕναν ποὺ κινδυνεύει ἀπό τὸν παπικό προσηλυτισμό. Δὲν γνωρίζετε Δέσποτα, ὅτι ὅλη ἡ ἀνατολικὴ Εὐρώπη στενάζει κάτω ἀπὸ τὸν βίαιο καὶ ὑπόγειο προσηλυτισμό, ποὺ ἀσκεῖ ἡ Ουνία; Δὲν γνωρίζετε, ὅτι καὶ στὴν Ἑλλάδα ὑπάρχουν Οὐνίτες, οἱ ὁποῖοι ἀσκοῦν προσηλυτισμό; 

Δὲν γνωρίζετε, ὅτι ὁ Παπισμὸς ἔχυσε ποταμοὺς αἵματος μαρτύρων, στὴν προσπάθεια του νὰ ὑποτάξει τὴν

Ὀρθοδοξία; Σὲ ἕνα πράγμα τουλάχιστον λέτε τὴν ἀλήθεια. Ὅτι ὁ γέρων Σάββας πάσχει ἀπό τὸ «σύνδρομο» τοῦ ἀγίου Μάρκου τοῦ Εὐγενικοῦ. Ὄχι μόνο ἀπὸ τοῦ Ἁγίου Μάρκου τοῦ Εὐγενικοῦ ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τοῦ Ἁγίου Μάξιμου τοῦ Ὁμολογητοῦ, τοῦ Ἁγίου Θεόδωρου τοῦ Στουδίτου καὶ τόσων ἄλλων Ἁγίων πάσχει ὁ γέροντας. Καταλαβαίνω μάλιστα γιατὶ φοβᾶσθε, διότι γνωρίζετε ὅτι αὐτὸ τὸ «σύνδρομο» εἶναι μεταδοτικό.

Διαστρέφετε τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ, ὅταν λέτε, ὅτι ὁ Οἰκουμενισμὸς ἀποτελεῖ φαντασίωση, θέμα ἀδιάφορο γιὰ τὸν πιστὸ καὶ ἀπασχόληση μόνο τῆς Συνόδου, ἀνύπαρκτο κίνδυνο. Δηλαδὴ οἱ Ἅγιοι τοῦ Θεοῦ ἔπασχαν ἀπὸ φαντασίωση, ὅταν μᾶς προειδοποιοῦσαν ἐν ἁγίῳ Πνεύματι γιὰ τὸν χαρακτῆρα τοῦ Οἰκουμενισμοῦ; Ὁ Ἅγιος Ἰουστίνος Πόποβιτς τόν ὀνόμασε Παναίρεση, ὁ Ἅγιος Παΐσιος ἕνα ἀπὸ τὰ τρία πλοκάμια τοῦ Διαβόλου, ὁ Ἅγιος Πορφύριος ἔργο τοῦ Διαβόλου, ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Μαξίμοβιτς ἐσχατολογικὸ σημάδι γιὰ τὸν ἐρχομὸ τοῦ Ἀντιχρίστου. Κι ἐσεῖς; Ἀνώτερος ἀπὸ τοὺς Ἁγίους, ἀποφαίνεσθε ὅτι ὁ Οἰκουμενισμὸς δὲν ὑπάρχει! Τὸν θεωρεῖτε «φαντασίωση»!!! Ἀλλὰ μὴν ξεχνᾶτε: Ὅλοι οἱ αἱρετικοὶ θεωροῦσαν φαντασίωση τῶν Ὀρθοδόξων Ἁγίων τὴν Ἀλήθεια τῆς Πίστεως καὶ τὰ Δόγματα καὶ ὅτι αὐτοὶ εἶχαν τὴν ἀλήθεια! Γιατὶ ὄχι κι ἐσεῖς;

Διαστρέφετε τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ, ὅταν ὀνομάζετε τὴν ἀποτείχιση σχίσμα. Δὲν ξέρετε το λεξιλόγιο, ποὺ χρησιμοποιοῦν οἱ Ἅγιοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας γιὰ νὰ προφυλάξουν τὸ ποίμνιο ἀπὸ τοὺς ψευδοποιμένες καὶ προβατόσχημους λύκους; Ἀποσχίσθητε ἐκ μέσου αὐτῶν προστάζουν οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι, μηδόλως ὑποκεῖσθαι κατὰ μηδένα τρόπον ὁ 3ος Κανὼν τῆς 3ηςΟἰκουμενικῆς Συνόδου, ἐκκλίνατε ἀπὸ αὐτῶν καὶ ἀποπηδᾶτε...κρεῖττον γὰρ ὑπὸ μηδενός ἄγεσθαι ἢ ὑπὸ κακοῦ ἄγεσθαι ὁ Ἅγιος Χρυσόστομος, ἀλλὰ νὰ ἀποφεύγωμεν ὅλαις ἡμῶν ταῖς δυνάμειςὁ Ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κλίμακος φυγεῖν ἐξ αὐτοῦ καὶ ἀποπηδᾶν ὁ Ἅγιος Φώτιος, φύγωμεν μᾶλλον ἢ φεύγει τις ἀπὸ ὄφεως ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμάς. 

Ἂν ἐσεῖς ἀποφασίσατε νὰ μὴν ἀκολουθεῖτε τὶς ἐντολὲς τῶν Ἁγίων, ἐπιτρέψατέ μας νὰ τὸ κάνουμε ἐμεῖς.

Χλευάζετε καὶ ἀδιαφορεῖτε γιὰ τὸ ποίμνιο, ποὺ σᾶς ἐμπιστεύθηκε ὁ Θεός. 

Τὸ ὀνομάζετε ἀκατήχητο καὶ λέτε τὰ ἑξῆς τρομερά: Οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι δυστυχῶς δὲν ξέρουν νὰ κάνουν καλά καλά τὸ σταυρό τους. Δὲν γνωρίζουν τί εἶναι ἐκκλησία, θεία κοινωνία, ἐξομολόγηση. Κατατρέχονται ἀπό δεισιδαιμονίες καὶ προλήψεις. Ἐλάχιστοι ἔχουν ζωντανή σχέση μὲ τὸ Χριστό, μὲ τὴν ἐκκλησία. Ἂν ρωτήσετε τὸ ποίμνιό σας, ἂν ἀληθεύουν αὐτὰ ποὺ λέτε, θὰ χρειασθεῖτε ἀστυνομικὴ συνοδεία γιὰ νὰ γλυτώσετε ἀπὸ τὴν δικαιολογημένη ὀργή του. Μὰ καὶ ἂν ὑποθέσουμε ὅτι ἀληθεύει, αὐτὸς ποὺ εὐθύνεται γιὰ αὐτὸ εἴστε ἐσεῖς. Δική σας καὶ μέγιστη εὐθύνη εἶναι ἡ κατήχηση τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ. Ἀντὶ νὰ τρέχετε νὰ προλογίζετε βιβλία τοῦ Πάπα, ἀσχοληθεῖτε μὲ τὴν κατήχηση τοῦ ποιμνίου σας. Καὶ μὴν ἐφησυχάζεσθε μὲ τὴν διανομὴ τῆς Ἁγίας Γραφῆς, τὸ ὁποῖο εἶναι καλὸ ἀλλὰ δὲν ἀρκεῖ. Δὲν εἶναι ἡ κατήχηση ἔργο ἐκδοτικοῦ οἴκου, ἀλλὰ θυσίας, αὐταπάρνησης καὶ ἀγάπης. Ἀφῆστε λοιπὸν τὸν γέροντα Σάββα καὶ τὸν γέροντα Κύριλλο, καὶ τὸν Ἀξιωματικὸ Κ. καὶ τὸν κάθε πιστό νὰ κάνουν αὐτὸ ποὺ δὲν κάνετε ἐσεῖς.

Ἐπαίρεσθε, ὅταν ἰσχυρίζεσθε, ὅτι δὲν μπορεῖ νὰ σᾶς ἐλέγχει ὁ καθένας. Ὁ μέγας Ἀπόστολος Πέτρος δέχθηκε ἀδιαμαρτύρητα τὶς διαμαρτυρίες καὶ τὸν ἔλεγχο τῶν πιστῶν, ὅταν βάπτισε τοὺς ἐθνικοὺς καὶ ὁ Μέγας Ἀθανάσιος συμβουλεύει τοὺς πιστοὺς νὰ ἐξετάζουν καὶ νὰ ἐλέγχουν αὐστηρὰ τοὺς ἐπισκόπους τους. Εἶσθε ἐσεῖς ἀνώτερος αὐτῶν; Ἀντὶ νά χαίρεσθε, ποὺ τὸ ποίμνιο σας, τὸ ὁποῖο κατηγορεῖτε ὡς ἀκατήχητο, δείχνει δογματικὰ ἀντανακλαστικά, ἐσεῖς ἐπαιρόμενος τὸ κατηγορεῖτε καὶ ἀπὸ πάνω χρησιμοποιώντας χαρακτηρισμούς, ὅπως ἄσχετοι κλπ.; Ἐπαίρεσθε, ὅταν ἰσχυρίζεσθε: Εἶναι τόσο μεγάλη ἁμαρτία, τόσο μεγάλος κίνδυνος νὰ συναντηθοῦν ἐπί τὸ αὐτό οἱ ἁπανταχοῦ τῆς γῆς ὀρθόδοξοι ποιμένες καὶ νὰ κουβεντιάσουν μερικά θέματα; Μὰ γιὰ τόσο ἀφελεῖς πιὰ μᾶς ἔχετε, ποὺ δὲν μποροῦμε νὰ φθάσουμε τὴν “ὑψηλὴ” θεολογία σας; Μερικὰ θέματα εἶναι ἡ ἀναγνώριση τῶν αἱρέσεων ὡς Ἐκκλησίες, ἡ ἀναγνώριση τοῦ ψευδοβαπτίσματος τῶν αἱρετικῶν, ἡ ἐξαφάνιση τῆς λέξης αἵρεση, ἡ κατοχύρωση τῆς ἀντικανονικῆς συμπροσευχῆς μὲ τοὺς αἱρετικούς; Κατεβεῖτε, σᾶς παρακαλῶ, ἀπὸ τὸν θρόνο σας καὶ ἀφουγκρασθεῖτε τῆν φωνὴ τῆς ποίμνης σας. Καὶ ἂν δὲν τὸ ἐπιθυμεῖτε πηγαίνετε σὲ μία παπικὴ ψευδοεπισκοπή, γιὰ νὰ βρεῖτε πιὸ κατάλληλο ποίμνιο γιὰ τὴν ἀθεολογία σας.

Εἶσθε ἀσεβῆς, ὅταν μιλᾶτε γιὰ τὸ «σύνδρομο» τοῦ ἀγίου Μάρκου τοῦ Εὐγενικοῦ. 

Ξεχάσατε τὸ «τιμὴ ἁγίου, μίμησις ἁγίου». Φυσικὰ δὲν σᾶς συμφέρει νὰ κατηχῆτε γιὰ αὐτὰ τὸ ποίμνιο σας, γιατὶ ὁ Ἅγιος σᾶς ἐλέγχει. Ἂν νομίζετε ὅμως, ὅτι μπορεῖτε νὰ λέτε, ὅ,τι θέλετε, ἐλέγχοντας καὶ χλευάζοντας ἀκόμα καὶ τοὺς Ἁγίους, τότε ἔχουμε καὶ ἐμεῖς τὸ δικαίωμα νὰ σᾶς ἐλέγχουμε. Ἡ θέση τοῦ Ἐπισκόπου δὲν ἔχει ἐνσωματωμένη λειτουργία ἀπυροβλήτου. Ὁ δεσποτισμός φυσικὰ ἔχει. 

Λέτε Ἀναρωτηθεῖτε μόνο μήπως “τὸ φῶς τὸ ἐν σοί, σκότος ἐστί.

Αὐτὸ ἰσχύει καὶ γιὰ ἐσᾶς, Δέσποτα. Παρόλο τὸν Δεσποτισμό σας καὶ τὸν Παπισμό σας δὲν καταφέρατε νὰ ἀποτινάξετε τὴν ἀδυναμία τῆς ἀνθρώπινης φύσης. Διὰ τοῦτον τὸν λόγο δὲν ἔχω δυστυχῶς τὴν ἐλπίδα, ὅτι ἡ ἀπάντηση μου θὰ φέρει κάτι θετικό, ἴσως τὸν διωγμό μου. Τελειώνω τὴν ἀπάντησή μου μὲ τὸν γνωστὸ σὲ ἐσᾶς ἐπίλογο τῆς ἐπιστολῆς τοῦ μακαριστοῦ καὶ αὐτοῦ “φουνταμεταλιστὴ καὶ μουτζαχεντίν” Φώτη Κόντογλου στὸν Πατριάρχη Ἀθηναγόρα:

«Σπαράξατε τοὺς ἀθώους, τοὺς ἁγίους ὁμολογητάς, ἀφοῦ ἐγίνατε λύκοι σεῖς οἱ ἴδιοι οἱ ποιμένες. Σπαράξατε τὴν Ὀρθοδοξίαν μέσα εἰς τὸ Κολοσσαῖον εἰς τὸ ὁποῖον παρίστανται οἱ Καίσαρες τῆς σημερινῆς κακούργου ἀθεΐας. Εἶναι καιρὸς ὅμως ν’ ἀποβάλετε τὴν δορὰν τοῦ προβάτου, καθ’ ὅσον αὐτὴ δὲν ἀπατᾶ πλέον κανένα.

"Ὅ ποιεῖτε, ποιήσατε τάχιον!"».

Ἀδαμάντιος Τσακίρογλου

http://agonasax.blogspot.gr

ΣΧΟΛΙΟ ΣΤΗΝ ΑΝΑΦΟΡΑ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΑΡΓΟΛΙΔΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑ ΕΦΡΑΙΜ ΚΑΤΟΥΝΑΚΙΩΤΗ

Σε κείμενο του Σεβ. Μητροπολίτη Αργολίδος κ. Νεκταρίου που δημοσιεύτηκε στο Πρακτορείο Εκκλησιαστικών Ειδήσεων romfea.gr., και που τιτλοφορείται «Προς τους επώνυμους και ανώνυμους λιβελογράφους», απαντά και στις θεολογικές ενστάσεις για τον Οικουμενισμό. Αναφερόμενος σε κάποιο Κατουνακιώτη μοναχό π. Κ., παραθέτει αναφορά στον προβληματισμό του Γέροντα Εφραίμ Κατουνακιώτη, για το αν θα διέκοπτε ή όχι το μνημόσυνο του τότε Οικουμενικού Πατριάρχη Αθηναγόρα.

Ο προβληματισμός του Γέροντα Εφραίμ Κατουνακιώτη για το αν θα διέκοπτε ή όχι το μνημόσυνο του τότε Οικουμενικού Πατριάρχη Αθηναγόρα, ποσώς δεν συνεπάγεται αδιαφορία για τον Οικουμενισμό. Είναι μεγάλο λάθος να εκληφθεί ο προβληματισμός του Γέροντα, ως αδιαφορία απέναντι στον Οικουμενισμό.

Η αναφορά του καθηγητή κ. Δ. Τσελεγγίδη στη συνάντηση που είχε με τον Γέροντα Εφραίμ Κατουνακιώτη, κατά την οποία του ζήτησε την άποψή του για τον Οικουμενισμό, πιστεύω δίνει την απάντηση. Ο κ. Δ. Τσελεγγίδης για την συνάντηση αυτή αναφέρει τα εξής : «Τον ρώτησα λοιπόν, επί του συγκεκριμένου, μήπως μπορεί να μου πει τι πράγμα είναι ο Οικουμενισμός. Μου απάντησε απερίφραστα και χωρίς καμιά δυσκολία : ‘’Αυτήν την ερώτηση, παιδί μου, μου την έχει κάνει κι ένας ακόμη νωρίτερα από σένα. Εγώ, εδώ πέρα επάνω, βρίσκομαι σαράντα χρόνια στα βράχια. Έχω ξεχάσει και τα ελληνικά μου’’, σημειωτέον ότι τελείωσε σχολαρχείο, ‘’αλλά μ’ αυτό το θέμα δεν έχω ασχοληθεί. Γι’ αυτό, επειδή έπρεπε να το απαντήσω, αφού δέχτηκα ερώτημα και δεν είχα καμιά γνώμη πάνω στο θέμα, πήγα στο κελλί μου και προσευχήθηκα και ρώτησα τον Χριστό να με πληροφορήσει τι είναι ο Οικουμενισμός. Πήρα την απάντησή του, η οποία είναι ότι ο Οικουμενισμός έχει πνεύμα πονηρίας και κυριαρχείται από ακάθαρτα πνεύματα’’. Και τον ρώτησα, πως ακριβώς πιστοποιήθηκε αυτό. Μου απάντησε πως ‘’μετά την προσευχή γέμισε το κελλί μου από αφόρητη δυσωδία, η οποία μου έφερνε ασφυξία στην ψυχή, δεν μπορούσα να αναπνεύσω πνευματικά’’. Τον ρώτησα, αν αυτό ήταν ένα έκτακτο γεγονός γι’ αυτόν ή αν έτσι του απαντά ο Χριστός σε ανάλογες περιπτώσεις, και με βεβαίωσε, ότι ‘’σε όλες τις περιπτώσεις, που είναι μπλεγμένες με μάγια, με ακάθαρτα πνεύματα, αυτή είναι η κατάσταση στην οποία με εισάγει. Μερικές φορές υπάρχει και λεκτική απάντηση, αλλά στην προκειμένη περίπτωση, αυτή ήταν η απάντηση και έχω απόλυτη τη βεβαιότητα ότι ο Οικουμενισμός δεν έχει το Πνεύμα το Άγιο, αλλά το πνεύμα το ακάθαρτο».

H απάντηση λοιπόν είναι ξεκάθαρη: «ο Οικουμενισμός έχει πνεύμα πονηρίας και κυριαρχείται από ακάθαρτα πνεύματα». Μετά από προσευχή ο Γέροντας Εφραίμ ο Κατουνακιώτης πήρε την απάντηση. Ήταν χαρακτηριστική η απάντησή του: ‘’μετά την προσευχή γέμισε το κελλί μου από αφόρητη δυσωδία, η οποία μου έφερνε ασφυξία στην ψυχή, δεν μπορούσα να αναπνεύσω πνευματικά’’.

Μπορούμε να είμαστε αδιάφοροι απέναντι στον Οικουμενισμό; Σαφέστατα όχι. Η βεβαίωση που έδωσε ο Γέροντας ήταν σαφής : ‘’σε όλες τις περιπτώσεις, που είναι μπλεγμένες με μάγια, με ακάθαρτα πνεύματα, αυτή είναι η κατάσταση στην οποία με εισάγει. Μερικές φορές υπάρχει και λεκτική απάντηση, αλλά στην προκειμένη περίπτωση, αυτή ήταν η απάντηση και έχω απόλυτη τη βεβαιότητα ότι ο Οικουμενισμός δεν έχει το Πνεύμα το Άγιο, αλλά το πνεύμα το ακάθαρτο».

Aυτό καταγράφεται και από τη Συνοδεία του Γέροντα στα Κατουνάκια σε σχετικό βιβλίο για τον Γέροντα Εφραίμ Κατουνακιώτη. Σαφέστατα λοιπόν προκύπτει ότι οι σοβαρές θεολογικές ενστάσεις για τον Οικουμενισμό, δεν αποτελούν λιβελλογραφήματα. Δεν μπορούμε να είμαστε αδιάφοροι απέναντι στον Οικουμενισμό. Θα επαναλάβω το λόγο του Γέροντα της υπομονής και της προσευχής : «Έχω απόλυτη τη βεβαιότητα ότι ο Οικουμενισμός δεν έχει το Πνεύμα το Άγιο, αλλά το πνεύμα το ακάθαρτο». Ο σχολιασμός πιστεύω είναι περιττός.

Του Β. Χαραλάμπους, θεολόγου

https://fdimathan.wordpress.com/

"Προς τους επώνυμους και ανώνυμους λιβελογράφους"! Ὁ Μητροπολίτης Ἀργολίδος κ. Νεκτάριος ἔχει ἄποψη γιά ὅλους καί ὅλα... ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΝΑΙΡΕΣΗ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ!!! Καί σχόλιο κ. Λυκούργου Νάνη, ἰατροῦ

Του Σεβ. Μητροπολίτη Αργολίδος κ. Νεκταρίου

Πρὶν ἀπό μέρες πληροφορήθηκα μὲ θλίψη ὅτι κάποιος ἁγιορείτης μοναχός, κυκλοφορεῖ στὴν Ἀργολίδα καὶ ὄχι μόνο, καλώντας τὸ λαό σὲ «ἀποτείχιση». 

Δὲν ἧταν ἄλλος ἀπό τὸν πρώην Λαυριώτη μοναχό π. Σάββα, ὁ ὁποῖος θεωρώντας ὅτι ἡ σύνοδος τῆς Κρήτης ἧταν προδοσία τῆς Ὀρθοδοξίας, ἄρχισε νὰ περιοδεύει ἀνά τὴν Ἑλλάδα καὶ νὰ καταγγέλλει τοὺς πάντες καὶ τὰ πάντα.

Οἱ ὀπαδοί του ὀργάνωσαν τὴν ὁμιλία του σὲ ξενοδοχεῖο τοῦ Ναυπλίου, τὸ διαφήμισαν κατάλληλα, ἀλλά ἡ ἀνταπόκριση τῶν ἀνθρώπων ἧταν ἐλάχιστη.

Στὴν ἐκδήλωση ἐμφανίστηκε καὶ δεύτερος ἁγιορείτης μοναχός, ὁ π. Κ. ἀπ᾿ τἀ Κατουνάκια, ὁ ὁποῖος μὲ γλυκανάλατο ὕφος καὶ εὐτελῆ ἐπιχειρήματα, προσπάθησε νὰ ἀποδείξει πόσο δικαιολογημένη εἶναι ἡ σχισματική αὐτή κίνηση τοῦ π. Σάββα.

Γνώριζα ὅτι ὁ μοναχός Κ. –δυστυχῶς δὲν εἶναι ὁ μόνος- γυρίζει ἐδῶ καὶ καιρό τὴν Ἀργολίδα, συγκεντρώνει κόσμο σὲ σπίτια, δημιουργώντας πυρῆνες ὀπαδῶν. Εἶπα νὰ τὸ ἀγνοήσω παρόλο ποὺ ἡ ἐνέργεια αὐτή εἶναι ἀντικανονική. Καὶ τοῦτο γιατί ὅλοι αὐτοί οἱ κατά καιρούς “Σωτῆρες” τῆς Ἐκκλησίας ἐπιδιώκουν τὴν θυματοποίηση καὶ ἡρωοποίησή τους.

Ἐπιδιώκουν νὰ φαίνονται θύματα καὶ βέβαια οἱ ἄνθρωποι εὔκολα καὶ ἀβασάνιστα πᾶνε μὲ τὸ μέρος τοῦ (δῆθεν) ἀδικημένου.

Ἀναγκάστηκα λοιπόν νὰ συντάξω καὶ νὰ κοινοποιήσω στὸ ποίμνιο τῆς Ἀργολίδος μία ἐγκύκλιο, ποὺ ἧταν πάντως γενικότερη καὶ ἀφοροῦσε καὶ ἄλλους, ποὺ μὲ διάφορους τρόπους προσπαθοῦν νὰ ἀποκτήσουν ὀπαδούς καὶ νὰ παρασύρουν ἀνύποπτους ἀνθρώπους.

Ἡ ἐγκύκλιος αὐτή, ὅπως ἧταν ἀναμενόμενο, πυροδότησε κάποιες ἀντιδράσεις ἀπό μία ἀσήμαντη μειοψηφία.

Ἔτσι λοιπόν, μία αὐτοαποκαλούμενη ὁμάδα προσκυνητῶν «Ἁγίου Ὄρους Ἀργολίδος», ἐκπροσωπούμενη ἀπό τὸν κ. I. K. ἀπόστρατο ἀξιωματικό, ἔστειλε μία ἐπιστολή καλώντας με νὰ πάρω θέση ἤ μᾶλλον νὰ ἀπολογηθῶ γιὰ τὴν «παναίρεση τοῦ οἰκουμενισμοῦ».

Βεβαίως, συγχαίρω τὸν κ. Καρυανό, γιατί εἶχε τὸ θᾶρρος νὰ γράψει τὸ ὄνομά του καὶ νὰ μὴν κρύβεται πίσω ἀπό ἀνωνυμίες ὅπως ἄλλοι. Ἡ ἐπιστολή φαίνεται εὐγενική ἀλλά κρύβει πολλή ὑποκρισία.

Ὅταν τὴ διάβασα, αὐθόρμητα ἦλθε στὴ σκέψη μου ἡ συνάντηση τῶν Φαρισαίων καὶ Ἡρωδιανῶν μὲ τὸ Χριστό καὶ τὸ ἐρώτημά τους γιὰ τὸν φόρο στὸν καίσαρα.

Σκοπός τους ἧταν “ἵνα αὐτόν ἀγρεύσωσι λόγῳ„ (Μάρκ. 12,13). Ἡ ἀπάντηση τοῦ Χριστοῦ ἐπικεντρώνεται στὰ κίνητρα ποὺ κάθε ἄλλο ἧταν εἰλικρινή: “Τὶ μὲ πειράζετε ὑποκριταί;„

Κατά πρῶτον κ. ταξίαρχε δὲν ἀπευθύνεστε στὸν ἀνθυπασπιστή σας γιὰ νὰ τοῦ ζητήσετε ἀναφορά.

Τὸ ἄν ὁ οἰκουμενισμός εἶναι παναίρεση, ἁρμόδια νὰ τὸ ἀποφασίσει εἶναι ἄν ὄχι Οἰκουμενική, τουλάχιστον κάποια σύνοδος· καὶ ὄχι ὁ κάθε ἄσχετος ποὺ οὔτε ξέρει τὶ σημαίνει οἰκουμενισμός καὶ ἀναμασάει τὰ ἰδεολογήματα τοῦ καθενός.

Καὶ δεύτερον· εἶμαι σαράντα ἕνα χρόνια κληρικός, ἔχω ἐπικοινωνήσει, συζητήσει καὶ ἐξομολογήσει χιλιάδες ἀνθρώπους. Πάντα προσπαθῶ νὰ ἀφουγκράζομαι τὶς ἀνησυχίες καὶ τὰ προβλήματα τῶν ἀνθρώπων.

Σᾶς ὁμολογῶ ὅτι τὸ μόνο ποὺ δὲν ἀπασχολεῖ τοὺς ἀνθρώπους εἶναι ὁ οἰκουμενισμός. Καὶ εἰδικά τὸ ποίμνιο τῆς Ἀργολίδος.

Ἐκτός ἀπό ἐλάχιστους ἀνθρώπους ποὺ ἀρέσκονται νὰ ψάχνουν γιὰ νὰ ἀνακαλύψουν παντοῦ ἐχθρούς καὶ ἐπίβουλους τῆς Ὀρθοδοξίας.

Εἶναι πάντα εὔκολο νὰ κολλήσουν τὴν ἐτικέτα τοῦ οἰκουμενιστή καὶ αἱρετικοῦ σὲ ὅποιον δὲν συμφωνεῖ μαζί τους. Εἶναι οἱ μόνοι ἀλάθητοι ἐρμηνευτές τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ ἄς κατηγοροῦν τὸν πάπα γιὰ τ᾿ ἀλάθητο. 

Ρωτῆστε ἕναν ὁποιονδήποτε ἄνθρωπο τυχαῖα στὸ δρόμο νὰ σᾶς πεῖ τὶ εἶναι οἰκουμενισμός, καὶ θὰ δεῖτε νὰ σᾶς κοιτάει ἀμήχανα. Αὐτό ποὺ τὸν ἐνδιαφέρει εἶναι ὁ ΕΝΦΙΑ, τὰ χρέη του, ἡ ἀνεργία του, οἱ ἀρρώστιες του, τὰ παιδιά του.

Οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι δυστυχῶς δὲν ξέρουν νὰ κάνουν καλά καλά τὸ σταυρό τους. Δὲν γνωρίζουν τὶ εἶναι ἐκκλησία, θεία κοινωνία, ἐξομολόγηση.

Κατατρύχονται ἀπό δεισιδαιμονίες καὶ προλήψεις. Ἐλάχιστοι ἔχουν ζωντανή σχέση μὲ τὸ Χριστό, μὲ τὴν ἐκκλησία.

Τὸ μόνο ποὺ ξέρουν πολύ καλά νὰ κάνουν εἶναι νὰ … ξεματιάζουν. Καὶ σεὶς μοῦ λέτε νὰ ἐνημερώσω τὸν κόσμο γιὰ τὸν οἰκουμενισμό; Αὐτό εἶναι τὸ ποιμαντικό πρόβλημα;

Ὅταν εἴσαστε ἐν ἐνεργείᾳ ἀξιωματικός θὰ τὸ θυμᾶστε, γιὰ νὰ εἶναι ἡ μονάδα σας ἐτοιμοπόλεμη, ἐκτός ἀπό τὴν ἐκπαίδευση τῶν ὁπλιτῶν καὶ τὴν ἐπάρκεια ὅπλων καὶ πυρομαχικῶν, ἔπρεπε σὲ συνεργασία μὲ τὸ γραφεῖο ἐπιχειρήσεων νὰ γνωρίζετε καλά τὴν τοπογραφία τῆς περιοχῆς, γιὰ νὰ εἴσαστε ἔτοιμοι σὲ ποιὸ ἔδαφος θὰ δίνατε τὴ μάχη, ἄν χρειαζόταν.

Ἔτσι θυμᾶμαι ὅτι ἔκανε ὁ διοικητής μου. Ἔφευγε πρωί πρωί μὲ τὸ ἐπιτελεῖο του γιὰ νὰ κάνει μια χαρτογράφηση, μία ἀναγνώριση τοῦ ἐδάφους. Χωρίς αὐτή τὴν ἐξερεύνηση ἀκόμη και ἡ καλύτερη μονάδα θὰ πάθαινε πανολεθρία, ὅπως κι ὁ Ναπολέων στὴ Ρωσία. Γιατί δὲν εἶχε ὑπολογίσει τὸ στρατηγό χειμῶνα.

Ἔτσι γίνεται καὶ στὴν ποιμαντική κ. Κ. τηρουμένων τῶν ἀναλογιῶν. Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος καὶ οἱ ἄλλοι Ἀπόστολοι, ὅταν ἔγραφαν τὶς ἐπιστολές τους, ἀπαντοῦσαν σὲ καίρια ἐρωτήματα καὶ προβλήματα τοῦ ποιμνίου τους καὶ ὄχι σὲ φαντασιώσεις. Αὐτό ἔκαναν καὶ ὅλοι οἱ ἅγιοι ποιμένες ἀνά τοὺς αἰῶνες καὶ αὐτό μᾶς κληροδότησαν.

Γιὰ τὸ ποίμνιο λοιπόν τῆς Ἀργολίδος ὁ κίνδυνος δὲν εἶναι ὁ οἰκουμενισμός, ἀλλά ἡ ἔλλειψη κατήχησης, ἡ ἀδιαφορία τῶν ἀνθρώπων γιὰ τὴν ἐν Χριστῷ ζωή, ἡ ἀποξένωση τῶν νέων παιδιῶν ἀπό τὴν ἐκκλησία.

Αὐτό μὲ ἀπασχολεῖ καὶ ἐκεῖ ἐπικεντρώνω μὲ τοὺς ἱερεῖς καὶ συνεργάτες μας τὴν ποιμαντική μας φροντίδα. (Κι ἐπειδή κάποιοι ὁμοϊδεάτες σας ἀμφισβητοῦν αὐτή τὴν ἀγωνία μου, ἄν καὶ δὲν μοῦ ἀρέσει ἡ διαφήμιση, θέλω νὰ σᾶς γνωρίσω ὅτι ἔχουν μοιραστεῖ δωρεάν αὐτά τὰ τρία χρόνια σ᾿ ὅλο τὸ λαό: δώδεκα χιλιάδες (12.000) Καινές Διαθήκες, εἴκοσι πέντε χιλιάδες (25.000) βιβλία γιὰ τὴν μετάνοια, τριάντα χιλιάδες (30.000) παιδικά καὶ νεανικά βιβλία στὰ παιδιά καὶ τοὺς νέους τῆς Ἀργολίδος καὶ τριακόσιες πενήντα χιλιάδες (350.000) κατηχητικά φυλλάδια σ᾿ ὅλη τὴν Ἱερά Μητρόπολη, μέχρι καὶ τὸ τελευταῖο χωριό).

Ἤμουν μαθητής ἀκόμη τοῦ Λυκείου ὅταν τότε ἧταν καὶ πάλι σὲ ἔξαρση ὁ οἰκουμενισμός. Κάποια γνωστά ἔντυπα τῶν γνωστῶν κατευθύνσεων ἐκθείαζαν ἕναν εὐλαβέστατο κατά τὰ ἄλλα Μητροπολίτη, ὁ ὁποῖος στὴ μικρή καὶ φτωχή Μητρόπολή του εἶχε κηρύξει τὸν πόλεμο κατά τοῦ οἰκουμενισμοῦ. Περιόδευε τὰ χωριά καὶ κήρυττε κατά τοῦ οἰκουμενισμοῦ.

Τὸν ἄκουγαν οἱ ἄνθρωποι καὶ ἀποροῦσαν. Στὶς συζητήσεις μεταξύ τους ἔλεγαν: «καλός εἶναι ὁ Δεσπότης μας ἀλλά ὅλο γιὰ τὸν κομμουνισμό μᾶς μιλάει!» Τὸ ἄν οἱ ἄνθρωποι δὲν ἤξεραν νὰ κάνουν τὸ σταυρό τους, δὲν ἤξεραν τὶ σημαίνει ἐξομολόγηση, δὲν τὸν ἐνδιέφερε. Τὸ ἄν στὴν ἐπαρχία του γίνονταν τόσες ἐκτρώσεις, τὸ ἄν νέα παιδιά πέθαιναν μὲ μία σύριγγα στὸ χέρι, δὲν τὸν ἐνοχλοῦσε.

Πρὶν ἀπό λίγα χρόνια μὲ ἐπισκέφθηκε στὸ μοναστήρι ἕνας ἡλικιωμένος Μητροπολίτης, εὐλαβής καὶ αὐτός καὶ μὲ πολύ μικρή ἐπαρχία, γεμάτος ἀγωνία μοῦ εἶπε: “Τὶ θὰ κάνουμε μὲ τὸν πάπα! Τὶ θὰ κάνουμε! Μεγάλος κίνδυνος!” Γέλασα.

Ἐπειδή εἶχα τὸ θάρρος τοῦ εἶπα: “Σεβασμιώτατε στὸ τάδε χωριό κινδυνεύει ὁ μπάρμπα Κώστας καὶ ἡ κυρά Μελπωμένη ἀπό τὸν πάπα; Ὅσα χρόνια εἴσαστε ἐκεῖ, εἴδατε κανέναν νὰ γίνει παπικός; Αὐτό εἶναι τὸ κύριο πρόβλημα τῆς ἐπαρχίας σας;”

Μὲ κοίταζε μὲ ἀπορία. Αὐτό τὸ ἐρώτημα λοιπόν θέτω καὶ σὲ σᾶς. Πεῖτε μου ἕναν ποὺ κινδυνεύει ἀπό τὸν παπικό προσυλητισμό.

Καὶ κάτι ἀκόμη. Ὑπερασπίζεστε ἀνθρώπους ποὺ καλοῦν τὸ λαό σὲ ἀποτείχιση, δηλαδή σὲ σχίσμα. Σᾶς ρωτῶ: Ἄν ἐρχόταν κάποιος στὴ μονάδα σας καὶ καλοῦσε τοὺς στρατιῶτες σὲ ἀνυπακοή, σὲ ἀνταρσία, τὶ θὰ κάνατε;

Οὔτε κὰν θὰ γράφατε ἐγκύκλιο. Θὰ ἐνεργοποιούσατε τὸ 2ο γραφεῖο καὶ ὅλα τὰ ἐσωτερικά δίκτυα ἀσφαλείας καὶ θὰ τοὺς στέλνατε στὸ στρατοδικεῖο.

Ἤ δὲν εἶναι ἔτσι; Ἐγώ δὲν ἔστειλα οὔτε τὴν ἀστνομία, οὔτε πράκτορες. Τὸ λιγότερο ποὺ μποροῦσα νὰ κάνω ἧταν ἡ ἐγκύκλιος Αὐτό μοῦ ὑπαγόρευε ἡ ἐπισκοπική μου εὐθύνη.

Κι ἔρχομαι σὲ σᾶς π. Κ. Εἶδα γιὰ λίγο τὸ βίντεο ποὺ κυκλοφορήσατε ἀπό τὴ συνάντηση τοῦ Ναυπλίου καὶ σᾶς ἄκουγα. Πράγματι ἦλθα στὸ κελλί σας καὶ μάλιστα ἀρκετές φορές.

Εἰλικρινά σᾶς θαύμασα τότε. Ὅταν σᾶς εἶδα νὰ κουβαλάτε ἀπό τὸν ἀρσανᾶ, τὰ οἰκοδομικά ὑλικά στοὺς ὤμους σας, δίχως τὴ βοήθεια ὑποζυγίου, καὶ ὅταν εἶδα τὸ ἐρειπωμένο κελλί νὰ μεταμορφώνεται μὲ τὸν κόπο σας σ᾿ ἕνα τόσο ὄμορφο κτίσμα, εἰλικρινά δόξασα τὸν Θεό καὶ παραδειγματίστηκα ἀπό τὸν ἀγῶνα σας.

Δόξασα τὸν Θεό γιὰ τὸ ὅτι ὑπάρχουν ἄνθρωποι ποὺ θυσιάζουν τὴ ζωή τους καὶ ἐπιλέγουν τὴ ζωή στὴν ἔρημο, σὲ τόπους ἀπαράκλητους γιὰ νὰ προσεύχονται γιὰ τὴ σωτηρία τους καὶ γιὰ τὴ σωτηρία τοῦ κόσμου. Δυστυχῶς φαίνεται ξεχάσατε τὴν ἀποστολή σας.

Ἀφήσατε τὸ κελλί σας καὶ χωρίς νὰ σᾶς τὸ ζητήσει κανείς, χωρίς νὰ σᾶς καλέσει ἡ ἐκκλησία, γυρίζετε ἀνά τὴν Ἑλλάδα καλώντας τὸ λαό σὲ σχίσμα.

Ὄχι π. Κ. Δὲν ἔχουμε ἀνάγκη τὰ διχαστικά σας κηρύγματα. Δὲν εἶναι αὐτό τὸ διακόνημά σας μέσα στὸ σῶμα τῆς ἐκκλησίας. Αὐτό ποὺ ἔχουμε ἀνάγκη εἶναι τὸ κομποσχοίνι σας. Αὐτή θὰ εἶναι ἡ μεγαλύτερη προσφορά σας στὸ σῶμα τῆς ἐκκλησίας.

Ἀναρωτιέμαι, δὲν πήρατε παράδειγμα ἀπό τὸν ἁγιασμένο γείτονά σας π. Ἐφραίμ Κατουνακιώτη; Τούτες τὶς μέρες γράφω τὶς ἐμπειρίες μου ἀπό τὸ Ἅγιον Ὄρος. Σᾶς μεταφέρω λοιπόν λίγες γραμμές ἀπό τὸ βιβλίο ποὺ ἐτοιμάζεται γιὰ νὰ δεῖτε καὶ σεῖς ἀλλά καὶ ὅλοι οἱ πιστοί πῶς σκέφτεται καὶ πῶς ἐνεργεῖ ἕνας ἅγιος καὶ διακριτικός μοναχός. 

«Ἧταν ἡ ἐποχή ποὺ τὸ Ἅγιο Ὄρος διχάστηκε. Ἤθελαν οἱ μὲν νὰ διακόψουν τὸ μνημόσυνο τοῦ Πατριάρχη. Πίεζαν φορτικά τὸν γέροντα νὰ πάρει θέση. Ὁ γέροντας ἀρνιόταν.

Καὶ μᾶς ἔλεγε: “Ἄχ παπᾶ μου, ἔχει πέσει ἕνας πειρασμός στὸ Ἅγιον Ὄρος. Μ᾿ ἔχει πιάσει ἕνας φόβος! Ἔρχονται καὶ μοῦ λένε νὰ μιλήσω. Τὶ νὰ πῶ; Ποιὸς εἴμαι ἐγώ; Νὰ τὰ βάλω μὲ τὸν Πατριάρχη; Πατριάρχης εἶναι αὐτός παιδί μου. Γι᾿ αὐτό καὶ ᾿γώ τὸ ᾿χω ρίξει στὸ κομποσχοινάκι μου. Παναγία μου μὴν ἀφήνεις τὸ διάβολο νὰ γελάει μὲ μᾶς τοὺς καλογήρους. Ἐδῶ εἶναι τὸ περιβόλι σου, τὸ μπαξεδάκι σου, εἶναι τὸ δικό σου σπίτι. Σὲ λυποῦμε, ἀλλά μὴν μᾶς ἀφήνεις νὰ γελάει ὁ διάβολος. Ἔχει χωριστεῖ ἡ κοινότητα. Τὶ νὰ σοῦ πῶ παιδάκι μου. Δὲν πλησιάζει ὁ ἕνας τὸν ἄλλον. Ὁ ἕνας χτυπάει τὸν ἄλλον. Δὲν μπορῶ νὰ κοιμηθῶ ἀπ᾿ τὴ στεναχώρια μου. Τὶ νὰ κάνουμε παιδί μου, βγήκαμε ἀπό τὸν παράδεισο καὶ πέσαμε σὲ θρῆνο, σὲ πολέμους καὶ σκοτωμούς.”

Σ᾿ ὅσους τοῦ λένε νὰ κάνει δήλωση, ἀπαντάει “Πατέρες τὸ σχίσμα εἶναι εὔκολο. Ἡ ἕνωσις εἶναι δύσκολη“.

Σκεφθῆτε το λοιπόν αὐτό τὸ τελευταῖο: “τὸ σχίσμα εἶναι εὔκολο. Ἡ ἕνωσις εἶναι δύσκολη“.

Γιὰ νὰ δικαιολογήσετε τὴν ἔξοδό σας ἀπό τὸ Ἅγιον Ὄρος, ἀναφερθήκατε στὸν Ἅγιο Κοσμᾶ τὸν Αἰτωλό καὶ τὴν ἱεραποστολική του δράση.

Ξεχνᾶτε βέβαια ἤ σκόπιμα ἀποσιωπᾶτε ὅτι αὐτό τὸ λογισμό του τὸν ἐξομολογήθηκε στοὺς πνευματικούς, πῆγε ἀκόμη καὶ στὴν Κωνσταντινούπολη νὰ πάρει ἄδεια καὶ εὐλογία ἀπό τὸν Πατριάρχη καὶ σὲ ὅποια ἐπαρχία πήγαινε, ἔπαιρνε ἄδεια ἀπό τὸν τοπικό ἐπίσκοπο.

Καὶ στὰ ἑπτάνησα ἀκόμη ποὺ δὲν ὑπῆρχε ἐπίσκοπος ἔπαιρνε ἄδεια ἀπό τὸν πρωτόπαπα. Ἐσεῖς εἴπατε ὅτι ρωτήσατε τρεῖς πνευματικούς.

Ἀσφαλῶς ὁμοϊδεάτες σας. Ἀλήθεια δὲν σᾶς θύμισε κανείς τὸν φοβερό λόγο τοῦ ἁγίου Ἰγνατίου «Ὁ λάθρᾳ ὑπό τοῦ ἐπισκόπου τὶ πράττων τῷ διαβόλῳ δουλεύει».

Ποιὸς σᾶς ἔδωσε τὴν ἐντολή νὰ ξεσηκώνετε τὸν κόσμο; Μοῦ θυμίζετε τὸ λόγο τοῦ Θεοῦ πρὸς τοὺς ψευδοπροφήτες τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης: «Ποίος σᾶς ἔδωσε τὴν ἐντολή νὰ κηρύττετε καὶ νὰ προφητεύτε;»

Ἄν ἄκουσα καλά, ἄναφέρατε στὴν ὁμιλία σας ὅτι ἐξομολογεῖτε. Εὔχομαι νὰ μὴν ἄκουσα καλά. Ἄν εἶναι ὅμως ἀλήθεια, μὲ ποιὸ δικαίωμα ἐξομολογεῖτε, ἀπό τὴ στιγμή ποὺ δὲν εἴστε οὔτε πνευματικός οὔτε καν κληρικός;

Εἴπατε ἀκόμη στὸν κόσμο ὅτι θὰ ἔλθετε νὰ μὲ δεῖτε στὸ γραφεῖο μου. Πότε π. Κ; Κατόπιν ἑορτῆς; Γιὰ νὰ πάρετε ἑτεροχρονισμένα ἄδεια νὰ καλεῖτε τὸ λαό σὲ ἀποτείχιση; Ἔχετε δεῖ κάποιον κληρικό νὰ κάνει πρῶτα τὸ μυστήριο καὶ μετά νὰ παίρνει ἄδεια ἀπό τὸν ἐπίσκοπο; 

Ὅσο γιὰ σᾶς π. Σάββα, φοβᾶμαι πὼς μετά τὴν ἀπομάκρυνσή σας ἀπό τὴ μονή τῆς μετανοίας σας, ἔχετε χάσει κάθε μέτρο.

Ἄν καὶ πολλοί ποὺ σᾶς γνωρίζουν, μοῦ λένε ὅτι τὸ εἴχατε χάσει πολύ πιὸ πρὶν. Φοβᾶμαι ὅτι ἔχετε ξεχάσει τὸ “δι’ ὅ ἐξῆλθες” τοῦ Ἀββᾶ Ἀρσενίου.

Φοβᾶμαι πὼς ἔχετε προσβληθῆ, ὅπως καὶ πολλοί ἄλλοι ὁμοϊδεάτες σας ἀπό τὸ «σύνδρομο» τοῦ ἀγίου Μάρκου τοῦ Εὐγενικοῦ.

Ὄχι πῶς φταίει ὁ ἅγιος Μᾶρκος. Τὸν ἅγιο Μᾶρκο τὸν τιμῶ, τὸν σέβομαι καὶ τὸν θαυμάζω (γιὰ νὰ μὴν παρεξηγηθῶ).

Ἀλλά μιλῶ γιὰ τὶς κακέκτυπες ἀπομιμήσεις. Προσπαθεῖτε νὰ ἀναδειχθῆτε, λοιπόν, σὲ προστάτη τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ καλεῖτε τὸ λαό σὲ ἀποτείχιση.

Ἔχετε συνειδητοποιήσει τὶ πᾶτε νὰ κάνετε; Δὲν βλέπετε τὶ γίνεται μὲ τοὺς ζηλωτές καὶ λοιπούς ἀποσχισθέντες, ποὺ ἐν ὀνόματι τῆς Ὀρθοδοξίας ἔγιναν πεντακόσια κομμάτια καὶ οὔτε μεταξύ τους δὲν μιλοῦν;

Δὲν σᾶς προβληματίζει ὅτι οἱ ἁγιορείτες ζηλωτές ἀλληλοτρώγονται καὶ ἀλληλοϋβρίζονται;

Δὲν σᾶς περνάει ἀπό τὸ λογισμό τὸ ἐρώτημα: μήπως τοὺς ἐγκατέλειψε ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ; Καὶ σεῖς μὲν θέλετε νὰ ἡρωοποιηθῆτε καὶ νὰ ἀναδειχθῆτε σ᾿ ἕνα νέο Μᾶρκο Εὐγενικό –κακέκτυπο βεβαίως.

Ὅμως, δὲν φοβᾶστε τὸν Θεό; Γιατί ἐκμεταλλεύεστε αὐτούς τοὺς ἀνθρώπους ποὺ ἔχουν ἕνα βαθύτατο σεβασμό στὸ ράσο καὶ στὴν ἁγιορείτικη ἰδιότητά σας;

Ὁ Χριστός λέει ὅτι τὸ δέντρο θὰ τὸ γνωρίσεις ἀπό τὸν καρπό. Κοιτάξτε τοὺς ἀνθρώπους ποὺ σᾶς περιβάλλουν μὲ τὸ ἄγριο βλέμμα καὶ τὸν τζιχαντικοῦ τύπου φανατισμό. Εἶναι αὐτοί καρποί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ὅπως τὰ περιγράφει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος; 

Πρὶν ἀπό δύο μήνες πῆγα σὲ μία πόλη ἐδῶ στὴν Ἀργολίδα νὰ λειτουργήσω. Στὸ τέλος μὲ πλησίασε μία ἄγνωστη σὲ μένα κυρία, ποὺ οὔτε λίγο οὔτε πολύ, μοῦ δήλωσε μπροστά σὲ κόσμο ὅτι μὲ ἐχθρεύεται καὶ θυμώνει ποὺ μὲ βλέπει.

Κατάλαβα ὅτι ἡ γυναίκα ἔχει πρόβλημα. Χαμογέλασα καὶ τὸ ᾿ριξα στὸ ἀστεῖο, προσπαθῶντας νὰ τὴν ἀποενοχοποιήσω. Οὔτε πειράχτηκα, οὔτε ἔδωσα σημασία.

Λίγες μέρες πρὶν, ἡ ἴδια κυρία βρέθηκε σ’ἕνα μοναστήρι καὶ ὁ ἱερέας βγῆκε νὰ διαβάσει τὴν ἐγκύκλιο ποὺ εἴχαμε στείλει. Ἡ κυρία αὐτή βγῆκε μπροστά ἀναιδέστατα καὶ προσπάθησε νὰ σταματήσει τὴν ἀνάγνωση τῆς ἐγκυκλίου.

Ἐπενέβησαν οἱ μοναχές καὶ τὴν ἔβγαλαν ἔξω. Δὲν σεβάστηκε οὔτε τὸ χῶρο, οὔτε τὴ Θεία Λειτουργία, οὔτε τὸν ἱερέα, οὔτε τὴ γερόντισσα. Καὶ σᾶς ρωτῶ: Αὐτό τὸν τύπο ὀρθοδόξου χριστιανοῦ καλλιεργεῖτε; Λυπᾶμαι πολύ.

Δεύτερον, οἱ ὀπαδοί σας μοῦ ἔστειλαν μία ἐπιστολή τὴν ὁποία ἀνέβασαν στὸ διαδίκτυο.

Διαβάστε την λοιπόν:

«ΝΤΡΟΠΗ ΚΑΙ ΑΝΑΘΕΜΑ ΣΟΥ ΑΡΜΟΖΕΙ ΙΟΥΔΑ ΑΙΡΕΣΙΑΡΧΗ ΠΑΝΘΡΗΣΚΕΙΑΣΤΗ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΗ ΥΠΟΚΡΙΤΗ “ΛΥΚΟΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΑΡΓΟΛΙΔΟΣ“ ΛΥΚΟΠΟΙΜΕΝΑ ΝΕΚΤΑΡΙΕ, ΠΟΥ ΩΣ ΓΝΗΣΙΟΣ ΧΡΙΣΤΕΜΠΟΡΑΣ «ΠΡΟΣΚΥΝΑΣ ΤΟΝ ΠΡΟΣΟΔΟΦΟΡΟ ΘΡΟΝΟ ΣΟΥ» ΓΙΑΤΙ ΜΙΣΕΙΣ ΚΑΙ ΠΡΟΔΙΔΕΙΣ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΗ ΜΙΑ ΑΓΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ ΕΧΟΝΤΑΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΗ ΠΑΝΑΙΡΕΣΗ ΠΑΝΘΡΗΣΚΕΙΑ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ ΒΛΑΣΦΗΜΩΝΤΑΣ ΤΟ ΑΓΙΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΜΕ ΤΡΕΛΟ ΜΙΣΟΣ, ΣΥΚΟΦΑΝΤΙΕΣ ΚΑΙ ΑΣΥΣΤΟΛΑ ΨΕΥΔΗ ΔΙΩΚΕΙΣ ΤΟΥΣ ΑΛΗΘΙΝΟΥΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥΣ ΙΕΡΕΙΣ ΚΑΙ ΛΑΪΚΟΥΣ ΠΟΥ ΑΤΙΣΤΕΚΟΝΤΑΙ ΩΣ ΑΛΗΘΙΝΟΙ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΚΑΙ ΟΜΟΛΟΓΗΤΕΣ ΤΟΥ ΑΝΑΣΤΗΜΕΝΟΥ ΘΕΑΝΘΡΩΠΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΟΥ ΣΩΤΗΡΑ ΤΩΝ ΨΥΧΩΝ ΗΜΩΝ.»

Ἀκολουθοῦν δώδεκα(!) σελίδες σκέτο παραλήρημα, μὲ κείμενα ἁγιογραφικά καὶ πατερικά, ἀσύντακτα, ἀτάκτως ἐριμμένα ποὺ ἀπορῶ τὶ σχέση ἔχουν μὲ τὸ θέμα.

Καὶ ξαναρωτῶ: Τέτοιους χριστιανούς ὀρθοδόξους θέλετε νὰ δημιουργήσετε; Μάλλον κάποιο λάθος ἔχετε κάνει, ἤ μᾶλλον λάθος τόπο διαλέξατε. Μήπως πρέπει νὰ μετακομίσετε στὸ ISIS; Ἐδῶ ἀδικεῖστε…

Λυπᾶμαι πολύ πατέρες μου. Ἀλλά ἄν ὁ Χριστός ἦλθε γιὰ νὰ δημιουργήσει τέτοιους μαθητές, συγχωρέστε με, καλύτερα νὰ μὴν ἐρχόταν! Εὐτυχῶς ὅμως, δὲν εἶναι ἔτσι.

Ὅσον ἀφορᾶ τὴν πανορθόδοξη σύνοδο ἕνα ἐρώτημα ἔχω νὰ σᾶς θέσω: Τόσοι αἰῶνες πέρασαν. Εἶναι τόσο μεγάλη ἁμαρτία, τόσο μεγάλος κίνδυνος νὰ συναντηθοῦν ἐπί τὸ αὐτό οἱ ἁπανταχοῦ τῆς γῆς ὀρθόδοξοι ποιμένες καὶ νὰ κουβεντιάσουν μερικά θέματα;

Δὲν εἴμαστε ἰκανοί οἱ ὀρθόδοξοι οὔτε μία πανορθόδοξη σύνοδο νὰ πραγματοποιήσουμε; Κι ἔπειτα μιλάμε γιὰ συνοδικό σύστημα;

Δίχως νὰ μπαίνω σὲ ἐπι μέρους θέματα, σὲ ὑπαρκτά ἤ ὄχι προβλήματα, σὲ λάθη ἐνδεχομένως ποὺ νὰ ἔγιναν, προσωπικά ΄χαρηκα ποὺ ἐπί τέλους οἱ κατά τόπους ἐκκλησίες συναντήθηκαν.

Καὶ ἄν μὴ τὶ ἄλλο γνωρίστηκαν, συζήτησαν, ἐπικοινώνησαν. Καὶ τίποτα ἄλλο νὰ μὴν ἔγινε, τοὐλάχιστον ἔγινε αὐτή ἡ ἐπικοινωνία. Συναντήθηκαν στὸ ποτήριο τῆς ζωῆς. Λίγο εἶναι; 

Τὸ ἄν κάποιες ἐκκλησίες ἀπεῖχαν, τὸ ξέρετε πολύ καλά καὶ εἶναι γνωστό τοῖς πᾶσι, ὅτι τὰ κίνητρα δὲν ἧταν τόσο … ὀρθόδοξα. Δὲν ἧταν θεολογικοί οἱ λόγοι, ἀλλά μᾶλλον γεωπολιτικοί καὶ ἐθνικιστικοί. Ἄς μὴν κρυβόμαστε πίσω ἀπό τὸ δάκτυλο. Εἶναι πολύ εὔκολο νά κρύβουμε τήν ἀνεπάρκειά μας, τίς εὐτελεῖς σκοπιμότητές μας, τίς μειονεξίες μας μέ τό μανδύα τῆς Ὀρθοδόξίας.

Προσωπικά ἀγαπητοί πατέρες σᾶς συνιστῶ νά ἐπιστρέψετε στή μονή τῆς μετανοίας σας ἐν μετανοίᾳ. Θά προσφέρετε πολύ περισσότερα στήν ἐκκλησία μέ τό κομποσχοίνι σας παρά μέ τά λόγια σας, ὅπως ἔλεγαν καί οἱ ἅγιοι τῶν ἡμερῶν μας Παΐσιος καί Ἐφραίμ.

Εἶναι μεγάλος ὁ πειρασμός γιά ἕναν μοναχό καί κληρικό ἡ δημιουργία ὀπαδῶν καί χειροκροτητῶν. Τό μυαλό σαλεύει. Ἡ πλάνη παραμονεύει. Καί ἀπό τήν ἁμαρτία μπορεῖ κανεῖς νά ξεφύγει, ἀπό τήν πλάνη ποτέ. Τελειώνω μέ κάτι πού διάβασα καί πού θά πρέπει ὅλους νά μᾶς προβληματίσει.

Ἤτανε λέει κάποτε ἕνας μεγάλος ἀσκητής πού θέλησε ὁ διάβολος νά τόν κερδίσει. Ἔστειλε λοιπόν τόν καλύτερο μαθητή του νά ἐφαρμόσει πάνω του ὅτι εἶχε διδαχτεῖ.

Ἔπιασε ὁ μαθητής νά σκανδαλίζει τόν γέροντα πρῶτα μέ πειρασμούς γαστριμαργίας, μὰ δέν πέτυχε τίποτε· ὕστερα πορνείας, μά καί δῶ δέν κατάφερε τίποτα.

Γι’ αὐτό κατέφυγε στή φιλαργυρία -τίποτε· στή λύπη, στήν ὀργή, τέλος στήν ἀκηδία, ἀλλά ὁ ἀσκητής ἔμενε ἀκλόνητος.

Ἔτσι ὁ μαθητής ἐπέστρεψε ἄπραχτος στό δάσκαλό του: “Δὲν μπορῶ νά πετύχω τίποτε μ’ αὐτόν τό Γέροντα”, παραδέχτηκε ἀποκαρδιωμένος.

Ὁ διάβολος γέλασε μέ κεῖνο τό σατανικό γέλιο πού σπέρνει τόν τρόμο σέ ὅσους δέν κρατιοῦνται γερά ἀπό τό χέρι τοῦ Θεοῦ: “Εἶσαι νέος ἀκόμα καί ξέχασες τήν πιό ἀποτελεσματική μέθοδο ἀπ’ ὅλες, τήν κενοδοξία καί τήν ὑπερηφάνεια! Γύρνα πίσω καί φρόντισε νά τοῦ δημιουργήσεις ὀπαδούς...

Καί κάτι ἀκόμη: Εἶναι ἡ τελευταῖα φορά πού ἀσχολοῦμαι μαζί σας. Μέ τίς ἰδεοληψίες δέν ἔχει νόημα νά ἀσχολεῖσαι. Ἔχουμε πολύ σοβαρότερα θέματα νά ἀσχοληθοῦμε καί ὁ χρόνος εἶναι τόσο σύντομος.

Μπορεῖτε λοιπόν νά συνεχίζετε νά μέ βρίζετε καί σεῖς καί ὅποιος ἄλλος τό ἐπιθυμεῖ. Ἄλλωστε μέ τήν ἐπιστολή μου αὐτή σᾶς ἔδωσα τόσο πλούσιο ὑλικό γιά νά τό ἐπεξεργασθεῖτε, νά ἀνακαλύψετε σέ κάθε λέξη τίς ἀντορθόδοξες ἥ φιλοπαπικές μου θέσεις κλπ.

Πιστεύω πώς γιά ἀρκετούς μήνες ὅποιος τό ἔχει διακόνημα καί ἐργόχειρο, μπορεῖ νά ἀπασχολεῖται γιά νά ἀποδείξει πώς καί ὁ Ἀργολίδος εἶναι ..... αἱρεσιάρχης καί ὅ,τι ἄλλο.

Ἀναρωτηθεῖτε μόνο μήπως “τὸ φῶς τό ἐν σοί, σκότος ἐστί„

Μὲ εὐχές ἐν Χριστῷ

† Ὁ Ἀργολίδος Νεκτάριος

Πηγή: http://www.romfea.gr/katigories/10-apopseis/10723-pros-tous-eponumous-kai-anonumous-libelografous

Σχόλιο κ. Λυκούργου Νάνη, ἰατροῦ:

Άνετα δύναται να διερωτηθεί κανείς εάν το συγκεκριμένο κείμενο αποτελεί προιόν της γραφίδας Ορθοδόξου επισκόπου!

Και τούτο γιατί αν δεν αποτελεί ο συγκρητιστικός οικουμενισμός πρώτης και αμέσου προτεραιότητας, ΕΠΕΙΓΟΝ ΚΑΙ ΦΛΕΓΟΝ ΚΑΙ ΖΕΟΝ ΚΑΙ ΤΣΟΥΡΟΥΦΛΙΖΟΝ τις ορθόδοξες χριστιανικές συνειδήσεις ποιμαντικό ζήτημα, ειδικά στη σημερινή εποχή τότε, προφανώς, οι λέξεις έχουν απωλέσει το πραγματικό τους νόημα.

Λησμονεί ο μητροπολίτης Νεκτάριος το consensus των νεοτέρων αγίων και καταξιωμένων στη συνείδηση του πιστού λαού γερόντων και πνευματικών πατέρων σχετικά με την καταδίκη, από Ορθοδόξου χριστιανικής σκοπιάς, του οικουμενισμού και την επικινδυνότητά του για το εκκλησιαστικό σώμα και τον εκκλησιαστικό βίο εν γένει;

Να του "υπενθυμίσουμε" κάποια ονόματα;

Αγιοι Νικόλαος Βελιμίροβιτς, Ιουστίνος Πόποβιτς, Ιωάννης Μαξίμοβιτς, Παίσιος Εζνεπίδης, Πορφύριος Μπαιρακτάρης (επισήμως αναγνωρισμένοι) αλλά και οι εγνωσμένου ορθοδόξου ήθους και οσίας βιοτής πνευματικοί πατέρες π.Σεραφείμ Ρόουζ, π.Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος, π.Γαβριήλ Διονυσιάτης, π.Χαραλάμπης Βασιλόπουλος, π.Φιλόθεος Ζερβάκος, π.Γερβάσιος Παρασκευόπουλος, π.Ιάκωβος Τσαλίκης, π.Αυγουστίνος Καντιώτης και άλλοι καυτηρίασαν τον επάρατο οικουμενιστικό συγκρητισμό.

ΤΥΧΑΙΟ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΕ ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΑΥΤΟ;;;ΠΩΣ, ΑΛΗΘΕΙΑ, ΤΟ ΠΡΟΣΠΕΡΝΑΤΕ ΕΛΑΦΡΑ, ΠΡΟΦΑΝΩΣ, ΤΗ ΚΑΡΔΙΑ;;;

Η υπογραφή, από την πλευρά Ορθοδόξων αντιπροσωπειών, των επαισχύντων και προδοτικών κειμένων του Μπάλαμαντ, του Σαμπεζύ, του Πόρτο Αλέγκρε, του Πουσάν κ.τ.ο. δεν συνιστούν κορυφαίες εκφράσεις, παρενέργειες και συνέπειες του οικουμενιστικού "ιδεώδους";

Το ίδιο και οι δαιμονικής εμπνεύσεως και προελεύσεως συμπροσευχές με αιρετικούς και αλλοθρήσκους από τη μεριά κορυφαίων εκκλησιαστικών αξιωματούχων; Τι δε να πούμε και για το "άγιο Κοράνιο", τις "θρονικές εορτές", τα δώρα σε ουνίτες ψευδεπισκόπους και τα συναφή;

Δεν αμβλύνεται, κατ αυτόν τον τρόπο, η Ορθόδοξη αυτοσυνειδησία των πιστών μελών της Εκκλησίας σεβασμιώτατε, με κατάδηλες σωτηριολογικές συνέπειες;

Δεν αθετείται, παραθεωρείται και καταπατείται η αγιογραφική, αγιοπατερική και ιεροκανονική παρακαταθήκη και διδαχή;

Δεν διακυβεύεται η περιλάλητη Πανορθόδοξη ενότητα, δεν πυροδοτούνται διαιρέσεις, δεν προκαλούνται σχίσματα;

Δεν αποξενώνονται οι εκκλησιαστικοί ταγοί από το υγιώς φρονούν ποίμνιο;

Παρωνυχίδα αποτελεί, λοιπόν, ο οικουμενισμός άγιε Αργολίδος;

Μήπως θυμάστε την καταλυτική κριτική που σας ασκήθηκε από το Γραφείο επί των αιρέσεων και παραθρησκειών της Ιεράς Μητροπόλεως Πειραιώς με αιτία και αφορμή την ενεργό συμμετοχή σας στην παρουσίαση βιβλίου του πάπα Φραγκίσκου;

Δεν προκαλέσατε, τότε, δεινό σκανδαλισμό των πιστών όπως και τώρα με τις προκείμενες δηλώσεις σας;

"Ου μη φάγω κρέα εις τον αιώνα ίνα μη τον αδελφόν μου σκανδαλίσω" μας παραγγέλει ο Θείος Παύλος.

Και ο σκανδαλισμός καθίσταται ακόμη μεγαλύτερος όταν αναλογισθεί κανείς ότι χειρότερη πραγματικότητα και από αυτόν καθ εαυτόν τον οικουμενισμό τυγχάνει η υπό επισήμων εκκλησιαστικών χειλέων διακηρυσσόμενη απαξίωση της επικινδυνότητός του για τον καθόλου εκκλησιαστικό βίο. 

Κάποιοι ποιμένες που διάκεινται εχθρικώς προς το δαιμονικό οικουμενισμό ίσως για λόγους εφαμάρτου δειλίας και επαράτου σκοπιμότητος σιωπούν αιδημόνως προ των οικουμενιστικών εγκλημάτων ενίων υπεροχικών εκκλησιαστικών προσώπων. Κατακριτέοι μεν, τουλάιστον, όμως, θεωρούν υπαρκτό και σημαντικό τον κίνδυνο του οικουμενισμού αλλά δεν προβαίνουν σε κριτική προσώπων και πραγμάτων για τους προαναφερθέντες λόγους.

Εδώ, όμως, πρόκειται για απόβλητη και επικίνδυνη ενδοεκκλησιαστική υποβάθμιση του όλου θέματος και προβλήματος με ό,τι κάτι τέτοιο συνεπάγεται για την ποιότητα της Ορθοδόξου εκκλησιαστικής αυτοσυνειδησίας.

Σεβασμιώτατε, ανακρούσατε πρύμνα! Προβληματισθείτε βαθυτερα, εγκύψτε με περισσότερη προσοχή στα μνημειώδη αντιοικουμενιστικά κείμενα κορυφαίων εκκλησιαστικών προσωπικοτήτων με αγιότητα βίου όπως π.χ. σε εκείνα του οσίου Ιουστίνου Πόποβιτς που περισσότερο από κάθε άλλον σύγχρονό του ανέταμε, ανέλυσε και μελέτησε επιτυχώς το καρκίνωμα του οικουμενισμού καταλείποντας υψίστη υπηρεσία στην Εκκλησία του Χριστού και του οποίου η αγιασμένη ψυχή βαρυαλγεί επί την θέα τέτοιου είδους αντλήψεων που πειρώνται να μειώσουν τη σημασία του οικουμενισμού ως ουσιώδους ποιμαντικού προβλήματος.

Και μην απαξιώνετε τις αντιδράσεις των απλών πιστών (εννοείται ότι οι υβριστικές αναφορές προς το πρόσωπό σας τυγχάνουν απολύτως καταδικαστέες) που βλέπουν την πεφιλημένη μας Ορθοδοξία να προδίδεται, έστω και ανεπιγνώστως, από την πλευρά των Θεόθεν τεταγμένων την περιφρούρησή της από τα εισβαλόντα,οθνεία και δαιμονιώδη ρεύματα του συγκρητισμού και της εκκοσμικεύσεως. Μη λησμονείτε ότι και ο μέγας Μωυσής συμβουλεύθηκε τον πενθερό του Ιοθόρ, πρόσωπο χωρίς καμία θεση και κανένα αξίωμα και δεν απαξίωσε τη γνώμη του. Και σύμφωνα με τον άγιο Γρηγόριο το Ναζιανζηνό "δεδόσθω και τοις μικροίς παρρησία",(Ε.Π. Migne, 37,84). Δεν είναι όλοι οι ενιστάμενοι υβριστές σας!

Εν κατακλείδι ας παρατεθεί ένα απόσπασμα από το βιβλίο του μακαριστού π.Αυγουστίνου Καντιώτη, σφοδροτάτου πολεμίου του οικουμενισμού, του οποίου τη βλαπτική επίδραση είχε διείδει από δεκαετιών και το οποίο έχει ως εξής:

"πλην των αξιωματούχων εν τω εκκλησιαστικώ οργανισμώ υπάρχει, δόξα τω Θεώ, και ένας λαός ολόκληρος, ο ευσεβής λαός, όστις συγκινείται και δη βαθύτερον πολλών αξιωματούχων, διά τα ζητήματα της Εκκλησίας. Κοινοί οπλίται υπεστήριξαν πολλάκις την πατρίδα κινδυνεύουσαν και έχυσαν υπέρ αυτής το αίμα των, ενώ αξιωματούχοι ουχί σπανίως εδειλίασαν και εγκατέλειψαν τας θέσεις των. Ούτω και εν τη στρατευομένη Εκκλησία του Χριστού, ως αναφέρει η Ιστορία, απλοί χριστιανοί, άνδρες και γυναίκες και μειράκια ακόμη, υπερήσπισαν την πολεμουμένην Πίστιν και γενναίαν έρρηξαν φωνήν εκεί όπου δειλία των εκκλησιαστικών ταγών και σιγή νεκροταφείου επεκράτει. Μεγάλα τα μυστήρια της Εκκλησίας. Ανεξιχνίαστοι αι οδοί και αι βουλαί του Κυρίου. Μία ευαγγελική, μία Ορθόδοξος ιδέα, η οποία αφήνει ψυχρόν και αδιάφορον ένα Αρχιεπίσκοπον ή ένα Πατριάρχην, συγκινή βαθύτατα ένα ευσεβή βοσκόν και κάτω από το κράτος των ιερών δονήσεων της καρδίας τον κάνη να αναμέλπη το "Αλληλούια".(όρα επισκόπου Αυγουστίνου Ν.Καντιώτου, μητροπολίτου Φλωρίνης, ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΑ ΥΠΟΜΝΗΜΑΤΑ,ΑΘΗΝΑΙ 1969, ΕΚΔΟΣΙΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΟΣ "Ο ΣΤΑΥΡΟΣ", σελ.8). 

ΚΑΙΟΜΕΝΗ ΒΑΤΟΣ

Να αποτειχιστούμε

OΦΕΙΛΟΜΕΝΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Η απάντησή μου βάσει του άρθρου σας είναι:

Να αποτειχιστούμε, μαζί με όποιους Ιερείς επιθυμούν (που στο εξής θα γίνουν οι αληθινοί Ποιμένες μας), από τα Δεσποτικά δεσμά ακολουθώντας μαρτυρικά και εν διωγμώ τις εντολές Του Χριστού μας και των Ορθόδοξων Πατέρων μας.

Σημ.: 1) Δεν ξέρω βέβαια αν Αποτοίχιση ή Διακοπή μνημοσύνου είναι το ίδιο.

Τον Χαρτοπόλεμο οι εξουσιομανείς Αρχιερείς όπως τους αποκαλείται, ή οι ΑΙΡΕΣΙΑΡΧΕΣ ΔΕΝ (που αν όχι όλοι – ένα πολύ μεγάλο ποσοστό) τον φοβούνται, και φυσικά δεν περιμένουμε κάτι καλό από αυτούς.

Δεν θα έπρεπε όμως να ρωτάτε εμάς τί πρέπει να κάνουμε, αλλά τους Ευσεβείς Ιερείς μας (που και εκεί βλέπω ένα ανάλογο ποσοστό – ίσως λίγο μικρότερο) να ρωτήσετε, και η ερώτηση θα έπρεπε να είναι μία και με πολύ μεγάλο σεβασμό προς το πρόσωπό τους:

γιατί φοβούνται να κάνουν αυτό που λέει ο Π. Επιφάνειος Θεοδωρόπουλος, στο βιβλίο του τα δύο άκρα Οικουμενισμός - Ζηλωτισμός ''στη σελίδα 91 στη δεύτερη παράγραφο: 

Η διακοπή μνημοσύνου δι΄αίρεσιν ΄΄Πρό Συνοδικής Διαγνώσεως΄΄έχει άλλη έννοιαν. Αποτελεί έντονον, αλλά και εσχάτην διαμαρτυρίαν της Ορθοδόξου συνειδήσεως, παρέχει μίαν διέξοδον δια τους σκανδαλιζομένους, άμα δε σκοπεί εις την δημιουργίαν αναταραχής, ώστε η Εκκλησία να επισπεύσει την εκκαθάρισιν της καταστάσεως. Και βέβαια αυτό να γίνει με τις προϋποθέσεις που εξηγεί ο Π. Επιφάνειος στις σελίδες λίγο πριν και λίγο μετά την 91 σελίδα που αναφέρομαι. Έπρεπε να κάνετε…. Διακοπή μνημοσύνου δι΄αίρεσιν ΄΄Πρό Συνοδικής Διαγνώσεως΄΄…..χρόνια τώρα πρίν….πόσο μάλλον τώρα μετά από αυτή τη λεγομένη Σύνοδο. Που αν γινόταν κάτι τέτοιο (Διακοπή μνημοσύνου) …θα εμπόδιζε σίγουρα αυτή την παναιρετική Σύνοδο, να κάνει ότι έκανε.

Καθυστερήτε….περιμένοντας τι ; ….αφού ξέρουμε το φρόνημα του κάθε Επισκόπου μας, αφού ΚΑΝΕΝΑΣ τους, δεν έκανε αυτό που και ΕΣΕΙΣ δεν κάνετε την διακοπή μνημοσύνου δι΄αίρεσιν ΄΄Πρό Συνοδικής Διαγνώσεως΄΄. Πώς να ακολουθήσει ο ‘’ταλαίπωρος’’, αφού κακώς τον καθησυχάζετε, και δεν ξέρει τι να κάνει για την Σωτηρία της ψυχής του.

Όταν λοιπόν ΤΡΕΙΣ είναι όλοι και όλοι σε όλη την Ελλάδα (εκτός τους Πατέρες του Αγ. Όρους) οι Άγιοι Κληρικοί μας, που τόλμησαν, διαφώνησαν, και έκαναν Διακοπή μνημοσύνου δι΄αίρεσιν ΄΄Πρό Συνοδικής Διαγνώσεως΄΄, και αυτοί καθαιρούνται, από την Ορθοδοξία μας, ΑΚΡΙΒΩΣ, γιατί είναι μόνο τρείς. Ενώ αν ήσασταν μαζί τους, και πολλοί άλλοι Ιερείς μας (που …όπως θέλετε να λέγεστε) Αντί-Οικουμενιστές (εκ των οποίων κάποιων τόσο και τόσα άρθρα έχω διαβάσει - κυρίως στην ιστοσελίδα Ακτίνες – και που δείχνουν ότι είναι μόνο λόγια, διότι όλων μα όλων των άρθρων ο επίλογος είναι ….άλλα λόγια…….όχι βέβαια.. Διακοπή μνημοσύνου δι΄αίρεσιν ΄΄Πρό Συνοδικής Διαγνώσεως΄΄…..δεν μπορώ να καταλάβω τι περιμένετε)……και πίσω σας ο ευσεβής Λαός….ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑΝ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΤΙΠΟΤΕ (…άμα δε σκοπεί εις την δημιουργίαν αναταραχής, ώστε η Εκκλησία να επισπεύσει την εκκαθάρισιν της καταστάσεως), και έτσι θα γινόταν η ΕΚΚΑΘΑΡΙΣΙΣ.

Σας Ευχαριστώ, ΣΥΓΧΩΡΕΣΤΕΜΕ.

Νικόλαος Κατίγιαννης

http://proskinitesargolidas.blogspot.gr/

Τώρα το αντελήφθησαν οι Επίσκοποι, το κακό με το μάθημα των θρησκευτικών, και μάλιστα στον βαθμό που όφειλαν να το είχαν προ πολλού αντιληφθεί; Τι σόι σκοπιά φυλάσσουν;

Σοφία Τσέκου - Θρησκευτικά: Γιατί τώρα;

«... Από την μια βέβαια, είναι ενθαρρυντική ,ικανοποιητική και μάλιστα από καιρό αναμενόμενη, για να μη πω καθυστερημένη η σθεναρή αντίδραση της Εκκλησίας. Από την άλλη, όμως, εν όψει της σύγκλησης της Ιεραρχίας στις 4 Οκτωβρίου 2016, θα μπορούσε να σκεφτεί κάποιος, ότι καθόλου τυχαία δεν γίνεται αυτή η συντονισμένη ιερατική καταδίκη του μαθήματος των Θρησκευτικών...»

Γράφει η Σοφία Τσέκου.

Θα με πεις υπερβολική, μέσα στην γκρίνια και ότι μονίμως ψάχνω για σκιές εκεί που δεν υπάρχουν(;)...

Δεν τον μπορώ όμως και τούτον τον καταιγισμό των απανωτών ειδήσεων για τα θρησκευτικά!! Λες και ανακαλύψαμε την Αμερική!! Λες και μας ήρθε κεραυνός εν αιθρία!!

Δεν ήξερε ,δεν ρώταγε ο πνευματικός και θρησκευτικός κόσμος της χώρας που διαρρηγνύει τώρα τα ιμάτια του και τα άμφιά του γιατί ο ... «απρόβλεπτος» Φίλης πράττει τα προβλεπόμενα;

Εδώ και τόσους μήνες είναι ήδη γνωστά τα απαράδεκτα προγράμματα σπουδών για τα θρησκευτικά. Εδώ και πολύ καιρό υψώνονται πολλές φωνές που ελέγχουν τους τάχα περισπούδαστους και σίγουρα αθεολόγητους συμβούλους και παρατρεχάμενους σε πολιτικά και ιερατικά γραφεία..... Αλλά, στου κουφού την πόρτα, όσο θέλεις βρόντα.

Τώρα μας έπιασε ο πόνος για το αν τα πιτσιρίκια στο Δημοτικό καλούνται να μάθουν απνευστί και φαρσί τα παρά ένα εκατό ονόματα του Αλλάχ; Τώρα μας χαλάει την ησυχία μας ο «πολλά βαρύς» σε δηλώσεις και αποφάσεις υπουργός Παιδείας, που το επιπλέον που έκανε είναι ότι επαναλαμβάνει όσα κατά το παρελθόν έλεγε;

Μην μου πείτε ότι δεν φαινόταν πού πήγαινε η κατάσταση, όταν ο κ. Γιαγκάζογλου υπεραμυνόταν και εισηγείτο το νέο πνεύμα και την φρέσκια πνοή του μαθήματος, γιατί, όπως και να το κάνουμε, άλλαξαν οι εποχές και αν δεν αλλάξουμε κι εμείς και τα Θρησκευτικά μας,θα βρωμάμε ναφθαλίνη ως παλιομοδίτικοι ....

Τώρα φάνηκε το πρόβλημα ή τόσο καιρό αλληθώριζαν πολλοί και στρουθοκαμήλιζαν περισσότεροι ;

Μην μου πείτε ότι δεν ήταν φανερός ο αχταρμάς που θέλουνε το μάθημα των θρησκευτικών και κυρίως το άλεσμα των Ελληνόπουλων στο διαθρησκειακό μπλέντερ του σύγχρονου οικουμενιστικού πολτού...

Και καλά, οι λιγότερο υποψιασμένοι και αγνά σκεπτόμενοι, ίσως να έπεσαν τώρα από τα σύννεφα με τα επίσημα αποκαλυπτήρια του περιεχομένου του μαθήματος. Αυτοί όμως που ήξεραν (και αναφέρομαι στον πολιτικό στον εκπαιδευτικό και στον μηντιακό, αλλά πρωτίστως στον εκκλησιαστικό κόσμο) είναι τουλάχιστον υποκριτικό και ετεροχρονισμένο να σηκώνουν τώρα τα μανίκια για καυγά. Κάτι που θα έπρεπε να το είχαν πράξει εδώ και αρκετό καιρό.

Τουλάχιστον, θα πει ο καλοπροαίρετος, ξυπνήσαμε απότομα, εγκαίρως και στο παρά ένα. Είναι όμως έτσι ;

Δεν αντιλέγω στα όσα επί των ημερών μετά αγανακτήσεως γράφονται και μετά θυμού λέγονται για τα καμώματα του υπουργού, της κυβέρνησης των κομμάτων και των αφεντικών τους σχετικά με τα θρησκευτικά. Αντιθέτως, προσυπογράφω κι εγώ έμπλεως οργής !! 

Απορώ όμως για τη χρονική συγκυρία της εντονότατης αντίδρασης από όλες τις πλευρές λες και κάποιος να τις συντονίζει.

Τα κανάλια, από εκεί που δεν έδιναν σημασία για το αν το μάθημα θα μείνει ή θα φύγει, ποιοι θα το διδάσκουν, πόσες ώρες και γιατί,τώρα έχουν γίνει οι ειδήμονες και βγήκαν στα κάγκελα με πρώτο θέμα την κόντρα Αρχιεπισκόπου-Φίλη....Θέμα πιασάρικο που πουλάει. 

Το θέμα επίσης αποτελεί, πεδίον δόξης λαμπρόν για την μείζονααντιπολίτευση προκειμένου να αλιεύσει τους δυσαρεστημένους από την «πρώτη φορά Αριστερά». Δεν κοστίζει και ποντάρει κατ΄ ευθείαν στο θυμικό του λαού. Άσε που αφήνει την καυτή πατάτα να την καθαρίσουν οι άλλοι..... 

Οι εκπαιδευτικοί από τη μεριά τους είναι να τους λυπάσαι. Δάσκαλοι, καθηγητές, θεολόγοι και λοιποί, φαίνεται σαν να βιώνουν και πάλι το γνωστό «Σοκ και Δέος». Παραπατώντας από τις συνεχείς λακκούβες, γούβες και μαύρες τρύπες που ανοίγονται στον χώρο της Παιδείας, φαίνονται σαν να ψάχνουν ακόμα τον βηματισμό τους και μαζί με τα Αρχαία Ελληνικά, αναζητούν τώρα και τα χαμένα Θρησκευτικά. Νωρίς το θυμήθηκαν και αυτοί.. Κοινώς, στην εκπαίδευση έχουν χάσει άπαντες τον μπούσουλα.. 

Και πάμε και στην Εκκλησία.

Προκαθήμενοι μεγέθους, ταγοί σεβαστοί, Δεσποτάδες υψηλού αναστήματος, ταγμένοι στην προστασία του δόγματος και του ήθους των πιστών, δεν κατάλαβαν εγκαίρως πού πήγαινε το πράγμα ;

Τώρα το αντελήφθησαν οι Επίσκοποι και μάλιστα στον βαθμό που όφειλαν να το είχαν προ πολλού αντιληφθεί; Τι σόι σκοπιά φυλάσσουν;

Τώρα σήκωσαν την φωνή τους και την επισκοπική Πατερίτσα τους για να φρενάρουν την κατρακύλα;

Τόσο καιρό δεν καταλάβαιναν ότι από την μια προκλητική στάση του υπουργού παιδείας στην άλλη, οδηγούμαστε στην αποχριστιανοποίηση της ελληνικής κοινωνίας; Τώρα τον πήρανε είδηση; Άλλωστε, οι σπουδαίοι ( κατά τον πρωθυπουργό ο χαρακτηρισμός) θεολόγοι, με τους οποίους ο υπουργός συνεργαζόταν όλο αυτό το διάστημα, ήταν και δήλωναν και κόμπαζαν για αυτό, τέκνα αγαπητά και περιπόθητα Αγίων Πατέρων.

Και είναι απορίας άξιο και προσωπικό ερώτημα το γεγονός ότι μέσα σε δέκα ημέρες έχουν αντιδράσει τόσοι Μητροπολίτες και έχουν καταδικάσει με τέτοια ζέση και ζήλο τόσες φωνές ρασοφόρων, όσο δεν είχαν ακουστεί συνολικά όλο το προηγούμενο διάστημα. Γιατί όμως τόσο έντονα τώρα;

Από την μια βέβαια, είναι ενθαρρυντική, ικανοποιητική και μάλιστα από καιρό αναμενόμενη, για να μη πω καθυστερημένη η σθεναρή αντίδραση της Εκκλησίας. Από την άλλη, όμως, εν όψει της σύγκλησης της Ιεραρχίας στις 4 Οκτωβρίου 2016, θα μπορούσε να σκεφτεί κάποιος, ότι καθόλου τυχαία δεν γίνεται αυτή η συντονισμένη ιερατική καταδίκη του μαθήματος των Θρησκευτικών με πρώτο τον Αρχιεπίσκοπο να σέρνει τα εξ αμάξης στους σχεδιασμούς Φίλη ... 

Και για να το πάω παρακάτω. Η χρονική συγκυρία είναι τέτοια που γεννάει λογισμούς, όχι πάντα καλούς....

Η Σύναξη Ορθοδόξων Εκκλησιών που έγινε το καλοκαίρι στο Κολυμπάρι της Κρήτης έχει προκαλέσει τριγμούς, αναστάτωση και ταραχή στο σώμα της Ελλαδικής Εκκλησίας αφού δόθηκε εκκλησιαστικότητα σε καταγνωσμένες αιρέσεις κλπ, ενισχύοντας έτσι τον οικουμενισμό που μας θέλει όλους έναν ωραιότατο πολτοποιημένο χυλό.... (όπως και τα Θρησκευτικά στην ορθόδοξη Ελλάδα).

Ως αντιλαμβάνεσθε, μόνο Αγιοπνευματική δεν την λες την Σύνοδο στην Κρήτη κρίνοντας εκ των ταραχοποιών αποτελεσμάτων της.

Ανενημέρωτο πλήρωμα με σιωπηλούς επ΄ αυτού Επισκόπους, πλην ελαχίστων, διχασμένος κλήρος, δεδιωγμένοι αγιορείτες και φίμωση φωνών. Δυστυχώς, το λαλίστατον για τα Θρησκευτικά δεν ισχύει στην περίπτωση της Συνόδου της Κρήτης. Εδώ, οι Προκαθήμενοί μας συνιστούν το «κρεῑτον τό σιγᾶν τοῦ λαλεῖν» παραπέμποντας στην Ιεραρχία για περαιτέρω πληροφορίες....

Και δεν μπορείς να μην σκεφτείς, μήπως λειτουργούν οι δηλώσεις και οι αντεγκλήσεις για το μάθημα των Θρησκευτικών ως βούτυρο στο ψωμί της Ιεραρχίας. Μήπως όλος ο ντόρος για τα Θρησκευτικά δεν είναι τίποτα άλλο παρά το τεχνητό πυκνό σύννεφο καπνού για να μην ασχοληθεί το ποίμνιο, ως οφείλει και επιβάλλεται με τα των αποφάσεων στο Κολυμπάρι. Μήπως είναι ένας απλός αλλά καλοσχεδιασμένος συνδυασμός εξελίξεων που στρέφει την προσοχή στο δέντρο και όχι στο δάσος, ενώ βεβαίως κινδυνεύουν και τα δύο. 

Ποιος κληρικός ή λαϊκός, Επίσκοπος ή Μοναχός θα σκεφτεί να ρωτήσει, πολλώ δε μάλλον να ζητήσει εξηγήσεις και ενημέρωση από τον Προκαθήμενο της Ελλαδικής Εκκλησίας για το τι έγινε και άλλαξε η στάση της Ελληνικής αντιπροσωπείας στην Κρήτη εν μια νυκτί, όταν ο ίδιος ο Μακαριότατος μπαίνει μπροστάρης στον αγώνα εναντίον της αποχριστιανοποίησης της Παιδείας των Ελληνοπαίδων, λάβρος κατά των αποδομητών και εμπνευστής της λαϊκής αντίδρασης;

Ο πολύς κόσμος που, μέσω των λαλίστατων έως φλύαρων ΜΜΕ, γνωρίζει επακριβώς το σήριαλ με τα θρησκευτικά, ενώ αγνοεί το αντίστοιχο της Κρήτης, τάσσεται πίσω από τον φλογερό Ιεράρχη του, μη αντιλαμβανόμενος ότι η οικουμενιστική σούπα που μαγειρεύεται εδώ και δεκαετίες από το Βατικανό και τους λοιπούς μάγειρες, σερβίρεται και στα σχολεία μας με πρόθυμο σερβιτόρο τον Φίλη, την παρέα του και τα αφεντικά του. 

Και ενώ χάνεται το μείζον, αναζητείται το έλασσον!! Πολύ φοβούμαι, ότι μέσα στη χιονοστιβάδα των αντιδράσεων για τα θρησκευτικά, θα περάσει ομαλά και «αβρόχοις ποσίν» η κρίσιμη σύνοδος της Ιεραρχίας της Ελλάδας χωρίς να ανοίξει ρουθούνι και χωρίς να θιγούν δυσάρεστα, όπως οι φωνές κάποιων «ενοχλητικών» που μιλούν για έκπτωση στο ορθόδοξο δόγμα ή οι απαιτήσεις κάποιων «ακραίων» που επεξεργάζονται την ιδέα διακοπής μνημοσύνου του οικουμενικού Πατριάρχη και λοιπών Επισκόπων.

Κατά τα άλλα, έχω την αίσθηση, ότι η πνευματική νωθρότητα παραμένει σε υψηλά επίπεδα και καλά που «μας έκατσε» τώρα και το θέμα των θρησκευτικών για να λέμε ότι κάνουμε και κάτι για τα ιερά και τα όσια...

Άλλωστε μην ξεχνάμε ότι ο αποπροσανατολισμός είναι τεχνική κατευθυνόμενου προσανατολισμού.. 

Αυτό, άπασες οι εξουσίες το γνωρίζουν.

http://agonasax.blogspot.gr

Μετά την Ορθοδοξία τώρα κτυπούν και την Ιστορία τουΈθνους! Έσβησαν ολόκληρα κεφάλαια από την δόξα του αρχαίου Ελληνισμού!

Μετά την Ορθοδοξία και την αποχριστιανοποίηση της Παιδείας το υπουργείο έβαλε στο «στόχαστρο» την ένδοξη αρχαία ελληνική Ιστορία χτυπώντας έτσι και τον δεύτερο «πυλώνα» του Ελληνισμού προκαλώντας έτσι την έντονη διαμαρτυρία της Εταιρείας Ελλήνων Φιλολόγων για τη «νέα, αυθαίρετη απόφαση του υπουργείου Παιδείας να αφαιρέσει από την ύλη της Ιστορίας κάποια κεφάλαια». 

Έτσι μετά τις «αλλαγές» στα Θρησκευτικά όπου τα παιδιά θα διδάσκονται Ριάννα, Νατάσα Μποφίλιου και Νικόλα Άσιμο και την υποβάθμιση των αρχαίων ελληνικών, με εγκύκλιο το υπουργείο Παιδείας επιβάλλει να διδάσκονται συνοπτικά και να μην εξετάζονται στην Α΄Λυκείου τα ακόλουθα κεφάλαια της αρχαίας ελληνικής ιστορίας: Κυκλαδικός Πολιτισμός, Μινωικός Πολιτισμός, Μυκηναϊκός Πολιτισμός.

Φυσικά πρόκειται για ιδιαίτερα κρίσιμα κεφάλαια καθώς με αυτόν τον τρόπο «μικραίνει» κατά πολλούς αιώνες η ελληνική Ιστορία ενώ δεν γίνεται κτήμα στα παιδιά η γνώση περί του γηγενούς των ελληνικών πληθυσμών στον ελλαδικό χώρο τουλάχιστον για τρεις χιλιετίες προ Χριστού.

Προχωράει δε στην ελλιπή εμάθηση των ακόλουθων σημαντικότατων περιόδων: Ο Πρώτος και ο Δεύτερος Ελληνικός Αποικισμός, Η σημασία των Περσικών Πολέμων, Ο Πελοποννησιακός Πόλεμος, Ο Φίλιππος Β’ και το Οικουμενικό Κράτος του Μ. Αλεξάνδρου.

Δηλαδή στο να μην μάθουν τα Ελληνόπουλα την πιο ένδοξη περίοδο του Ελληνισμού, για να μην ξέρουν ότι ο Ελληνισμός έφτασε στα πέρατα της οικουμένης και έχει επηρεάσει δεκάδες λαούς.

Να μην γνωρίζουν ότι οι Έλληνες είχαν αποικίσει όλη την Μεσόγειο και τον Εύξεινο Πόντο αφήνοντας τα ίχνη τους μέχρι και την Ισπανία αλλά και την Μασσαλία όπου οι οπαδοί της Μαρσέιγ σηκώνουν πανό με την φράση «είμαστε Έλληνες».

Η Εταιρεία Ελλήνων Φιλολόγων χαρακτηρίζει την απόφαση ολέθρια και καλεί τον υπουργό Παιδείας, Νίκο Φίλη, να την αναθεωρήσει.

Συγκεκριμένα, η Εταιρεία Ελλήνων Φιλολόγων αναφέρει:

ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ ΤΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΦΙΛΟΛΟΓΩΝ ΓΙΑ ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ 

Τὸ Ὑπουργεῖο Παιδείας τῆς χώρας μας ἐπιδίδεται μεθοδικὰ καὶ συστηματικὰ στὴν συρρίκνωση καὶ ὑποβάθμιση τῆς διδασκαλίας τῶν ἀνθρωπιστικῶν μαθημάτων στὴν Δευτεροβάθμια Ἐκπαίδευση. 

Δὲν τοῦ φάνηκε ἀρκετή, φαίνεται, ἡ μείωση τῶν ὡρῶν διδασκαλίας τῶν Ἀρχαίων Ἑλληνικῶν στὸ Γυμνάσιο καὶ στὸ Λύκειο οὔτε ἡ κατάργηση τοῦ Ἐπιταφίου του Περικλέους στὴν Γ' τάξη Λυκείου, οὔτε ἡ κατάργηση τῆς ἐξετάσεως τῶν Ἀρχαίων Ἑλληνικῶν στὸ Γυμνάσιο. 

Μὲ νέα, ὀλέθρια ἀπόφασή του συνεχίζει τὴν ἐκθεμελίωση τῶν βασικῶν πυλώνων τοῦ πολιτισμοῦ μας στὴν Ἑλληνικὴ Ἐκπαίδευση. 

Τὶς τελευταῖες ἡμέρες (20/9/2016) ἐστάλη ἐγκύκλιος στοὺς Ἐκπαιδευτικοὺς τῆς Δευτεροβάθμιας Ἐκπαίδευσης, μὲ τὴν ὁποία ἐπιβάλλεται νὰ διδάσκωνται συνοπτικὰ καὶ νὰ μὴν ἐξετάζωνται στὴν Α΄ Λυκείου τὰ ἀκόλουθα κεφάλαια τῆς ἀρχαίας ἑλληνικῆς ἱστορίας:

Κυκλαδικὸς Πολιτισμός, Μινωϊκὸς Πολιτισμός, Μυκηναϊκὸς Πολιτισμός, Ὁ Πρῶτος καὶ ὁ Δεύτερος Ἑλληνικὸς Ἀποικισμὸς, Ἡ σημασία τῶν Περσικῶν Πολέμων, Ὁ Πελοποννησιακὸς Πόλεμος, Ὁ Φίλιππος Β' καὶ τὸ Οἰκουμενικὸ Κράτος τοῦ Μ. Ἀλεξάνδρου.

Ἡ Ἑταιρεία Ἑλλήνων Φιλολόγων (Ε.Ε.Φ.) διαμαρτύρεται ἐντονώτατα γιὰ τὴν νέα, αὐθαίρετη ἀπόφαση τοῦ Ὑπουργείου, ἡ ὁποία προδήλως εἶναι επιζήμια γιὰ τὴν ἐπαρκῆ μόρφωση τῶν νέων μας. 

Μὲ τὶς ἀποφάσεις αὐτὲς τοῦ Ὑπουργείου τὸ Σχολεῖο παρέχει στοὺς μαθητὲς ἐλλιπῆ γνώση τοῦ ἑλληνικοῦ πολιτισμοῦ στὴν συνέχεια καὶ στὴν διαχρονία του.

Ἀποσιωπᾶται ἔτσι η οὐσία τοῦ ἑλληνικοῦ πολιτισμοῦ, ἡ ἐξάπλωσή του σὲ ὅλο τὸν τότε γνωστὸ κόσμο, ἡ ἑνότητά του, ὅπως τὴν ἐπέτυχε ὁ Φίλιππος Β', ὁ βασιλιὰς τῆς Μακεδονίας, ἡ οἰκουμενικὴ διάσταση καὶ σημασία του μέσω τοῦ ἐκπολιτιστικοῦ ἔργου τοῦ Μ. Ἀλεξάνδρου.

Η κατάργηση μάλιστα τῆς ἐξετάσεως τῶν συνοπτικῶς διδασκομένων αὐτῶν κεφαλαίων τῆς Ἱστορίας, ὅπως συνέβη καὶ μὲ τὰ Ἀρχαῖα Ἑλληνικά, κατ' οὐσίαν ὁδηγεῖ στὴν πλήρη ἄγνοια ἀπὸ τοὺς μαθητὲς τῶν θεμελιωδῶν αὐτῶν σελίδων τῆς ἱστορίας καὶ τοῦ πολιτισμοῦ μας καὶ συρρικνώνει δραματικὰ τὴν ἀνθρωπιστικὴ παιδεία καὶ τὴν μόρφωση τῶν νέων μας.

Η Ε.Ε.Φ. καλεῖ τὸ Ὑπουργεῖο Παιδείας νὰ ἀναθεωρήση τὶς ὀλέθριες αὐτὲς ἀποφάσεις του καὶ νὰ δείξη γνήσια καὶ οὐσιαστικὴ φροντίδα γιὰ τὴν ὁλόπλευρη καλλιέργεια καὶ μόρφωση τῆς ἑλληνικῆς νεολαίας.

Ἀπὸ τὸ Δ.Σ. τῆς Ε.Ε.Φ.

Πηγή:
http://www.pronews.gr/portal/20161005/politics/kyvernisi/102208/meta-ta-thriskeytika-sto-stohastro-toy-nfili-mpainei-kai-i

ΚΑΙΟΜΕΝΗ ΒΑΤΟΣ