"Το στυγερώτερον έγκλημα η ανοχή των Αιρέσεων"!!!

Το στυγερώτερον έγκλημα εις βάρος της αγίας μας Ορθοδοξίας είναι η ανοχή των Αιρέσεων και των Αιρετικών. 

Ασεβέστατα κηρύσσονται από Ορθοδόξους(;) ποιμένας αιρέσεις φοβεραί, και ανεμπόδιστα κινούνται Αιρεσιόφρονες Ποιμένες (;) μεταξύ της Ποίμνης του Χριστού! 

Έπαυσε, φαίνεται, εις ωρισμένους να λειτουργή το αισθητήριον της Ορθοδοξίας και η Εκκλησιαστική συνείδησις έχει επικινδύνως αμβλυνθή, ώστε να μη διακρίνωνται τα Αγιοπνευματοχάρακτα σύνορα της Ορθοδοξίας από την πλάνην και την Αίρεσιν. Ποίοι άραγε ευθύνονται δια την τραγικήν αυτήν ψυχικήν τύφλωσιν; 

Κατ΄ αρχήν όλοι· προ παντός όμως οι Ποιμένες! «Ποιμένες πολλοί διέφθειραν τον αμπελώνα μου, εμόλυναν την μερίδα μου…» 

(Ιερ. 12, 10), θρηνωδεί ο προφήτης Ιερεμίας· και προσθέτει: «Ω οι ποιμένες (…) Υμείς διεσκορπίσατε τα πρόβατά μου και εξώσατε αυτά…» (Ιερ. 23, 1-3). Δυστυχώς Πατριάρχαι, Αρχιερείς, Επίσκοποι, Ηγούμενοι, με έναν λόγον Ποιμένες εμολύνθησαν από τον Οικουμενισμόν, ώστε να έχουν συνηθίσει εις τας Οικουμενιστικάς βλασφημίας και να μη ενοχλούνται από τα κηρύγματα των Αιρέσεων, δια των οποίων βάλλεται, εξοντωτικώς η Αγία μας Ορθόδοξος Εκκλησία. Φαίνεται, ότι εις την εποχήν του Υλιστικού Ευδαιμονισμού δεν θεωρείται πλέον υπέρτατος σκοπός της Εκκλησίας η αγιότης, αλλά η κοσμική σκοπιμότης.

https://paterikiparadosi.blogspot.gr/

Μπα,εμεις δεν έχουμε εικόνες και τέτοια παλιομοδίτικα στο καινούριο μας σπίτι...

Και ομως υπαρχουν σπιτια σημερα χωρις εικονες, χωρις καντηλακι, χωρις θυμιατηρι.

Πολλα ζευγαρια που αγοραζουν νεο σπιτι κοιταζουν να διακοσμησουν το σπιτι τους με επωνυμα πλακακια, με ακριβα επιπλα κτλ κτλ

Εικονες ομως δεν εχουν πουθενα...

Και σε περιπτωση που καποιος τους χαρισει καποια εικονα, θα φροντισουν

να την αποθηκευσουν σε καποιο χαρτοκουτο να μην τους ''χαλασει''.

''Δεν ταιριαζουν τετοια παλιομοδιτικα σε νεα σπιτια'' - μαλιστα, καποιοι ετσι σκεφτονται.

Δεν χωραει ο Χριστος σε νεα σπιτια, δεν χωραει η Παναγια μας σε νεα σπιτια...

Αντιθετως στα φτωχα σπιτια θα βρεις πολλες εικονες, σε ανθρωπους με στερησεις θα βρεις πολυ πιστη, αυτοι ελπιζουν μονο στον Θεο, ενω οι πλουσιοι πιστευουν μονο στα χρηματα τους.

Λεμε πιστευουμε, αλλα αληθεια σε τι πιστευουμε?

Πιστευουμε στην καλοπεραση μας... πιστευουμε εμεις να ειμαστε και να περναμε καλα και δεν μας νοιαζει για τους αλλους... πιστευουμε να τρωμε να πινουμε σημερα και να γεμιζουμε την γαστερα μας... πιστευουμε οτι εμεις ειμαστε σωστοι και ολοι οι αλλοι λαθος.... πιστευουμε οτι παντα οι αλλοι μας αδικουν και τοσα αλλα που πιστευουμε εμεις οι Χριστιανοι...

Παλι λειπει ο Χριστος, δεν χωραει πουθενα… 

και μυαλο δεν βαζουμε.

http://o-nekros.blogspot.gr

Ευχή του Οσίου Θαλασσίου

Κύριε τῶν πάντων Χριστὲ, ἐλευθέρωσέ μας ἀπὸ ὅλα αὐτὰ, ἀπὸ τὰ ὀλέθρια πάθη καὶ ἀπὸ τοὺς λογισμοὺς ποὺ προέρχονται ἀπὸ αὐτὰ. 

Πλασθήκαμε ἀπὸ Σένα, γιὰ νὰ ἀπολαύσουμε τὸν παράδεισο ποὺ ἐφύτευσες Ἐσὺ.

Τὴν τωρινή μας ἀτιμία μόνοι τὴν προκαλέσαμε, μὲ τὸ νὰ προτιμήσουμε τὴν ὀλέθρια ἀπὸ τὴν εὐλογημένη ἀπόλαυση. 

Ἐπήραμε τὴν ἀμοιβή μας γι’ αὐτὸ, ἀνταλλάσσοντας τὴν αἰώνια ζωὴ μὲ τὸ θάνατο.

Τώρα λοιπὸν, Κύριε, καθὼς ἐστράφηκες μὲ εύμένεια πρὸς ἐμᾶς, κάνε τὸ ἴδιο ὥς τὸ τέλος. Καθὼς ἔγινες ἄνθρωπος γιὰ μᾶς, σῶσε μας ὅλους. 

Γιατὶ ἦλθες νὰ σώσεις ἐμᾶς τοὺς χαμένους. Μὴ μᾶς χωρίσεις ἀπὸ τὴν μερίδα ὅσων σώζονται.

Ἀνέστησε τὶς ψυχὲς καὶ σῶσε τὰ σώματά μας. Καθάρισέ μας ἀπὸ κάθε μολυσμὸ. 

Σπάσε τὰ δεσμὰ τῶν παθῶν ποὺ μᾶς κατέχουν. Ἐσύ, ποὺ συνέτριψες τὶς φάλαγγες τῶν ἀκάθαρτων δαιμόνων. Καὶ ἀπάλλαξέ μας ἀπὸ τὴν τυραννία τους, γιὰ νὰ λατρεύσουμε Ἐσένα μόνο, τὸ αἰώνιο Φῶς.

Ἀφοῦ ἀναστηθοῦμε ἐκ νεκρῶν, συγκροτώντας μαζὶ μὲ τοὺς Ἀγγέλους μία εὐλογημένη καὶ ἀκατάλυτη χορεία. Ἀμὴν.

http://agapienxristou.blogspot.gr

Δεν έχει τελειωμό η προδοσία! Κι εσύ αγανακτείς, διαμαρτύρεσαι, αλλά κοινωνείς μαζί τους!

Τετάρτη 6 Σεπτεμβρίου 2017

Ακολουθία στο Καθολικό της Μονής Bose στην Β. Ιταλία,παρουσία του Οικουμενικού Πατριάρχου Βαρθολομαίου, του Πατριάρχου Αλεξανδρείας Θεοδώρου και των Ορθοδόξων κληρικών και λαϊκών που συμμετέχουν στις εργασίες του 25ου Συνεδρίου Ορθοδόξου Πνευματικότητος, το οποίο διοργανώνει η Μονή του Bose από 6-9 Σεπτεμβρίου 2017, με γενικό θέμα: «Τὸ δῶρο τῆς φιλοξενίας».

Πατερική Παράδοση

Οι αντιδράσεις φουντώνουν! Είναι πλέον ολοφάνερο ότι οι Οικουμενιστές έχουν πάρει δρόμο χωρίς επιστροφή!

Δήλωση κατά συνείδηση

ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ Κ. ΣΑΡΑΝΤΙΔΗ

Με την πλήρη επίγνωση κατά ορθόδοξη συνείδηση ότι υπακοή σε θέματα πίστεως και ηθικής σε αντίθετη νουθεσία δεν γίνεται, εν αναμονή των αποτελεσμάτων της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος του Οκτωβρίου τρέχοντος έτους, θα περιμένω και έως το τέλος του έτους. Έκτοτε, θα απομακρύνομαι εντελώς από χώρους όπου θα παραβρίσκονται επίσκοποι οι οποίοι δεν έχουν δημόσια τοποθετηθεί αρνητικά ή καταδικάσει, ή έχουν προσυπογράψει τη σύνοδο προκαθημένων και αυτοαποκαλούμενη ως αγία και μεγάλη του Κολυμπαρίου Κρήτης, από όπου αντιληφθώ ότι γίνεται συμπροσευχή με αλλόθρησκους και αιρετικούς αλλά και από ιερείς που συμφωνούν με τις αποφάσεις της. Επιπρόσθετα, σε επισκοπές που ο ιεράρχης τους διώκει ορθοδόξους κληρικούς ή λαϊκούς επειδή αντιδρούν λόγω ή έργω στην παναίρεση του Οικουμενισμού όπως αυτή είναι κατεγνωσμένη από τους αγίους, οσίους και ομολογητές της Μίας Αγίας Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας, κυρίως δε, από τον Άγιο Ιουστίνο Πόποβιτς, αλλά και λαμβάνοντας υπόψη τις έως τώρα μελέτες και δημοσιεύσεις επιφανών ορθοδόξων επιστημόνων, τις αντιδράσεις πλήθους πιστών για το θέμα αυτό και τους Ιερούς Κανόνες προς αποφυγή σχισμάτων, μετά πόνου ψυχής, προσευχής, πνεύματος αγωνιστικού και εντός της Εκκλησίας, ουδεμία εκκλησιαστική κοινωνία θα έχω και με τους ιερείς -πλην των διωκομένων- που θα εξακολουθούν να παραμένουν σε κοινωνία με τον αιρετικό διώκτη επίσκοπο.

Απόστολος Κανδιανού Σαραντίδης

https://sarandides.blogspot.com

Καβάλα, 8 Σεπτεμβρίου 2016.

Σχόλιο: Panagiotis Panagiotou

Και εγώ,παρόλο που δεν έχω (ακόμα) αποτειχιστεί,αρνούμαι να παρευρεθώ σε οποιαδήποτε ακολουθία ιερουργεί επίσκοπος της Εκκλησίας της Ελλάδος ή ιερέας που γνωρίζω πως είναι οικουμενιστής.

http://paterikiparadosi.blogspot.com

Μετά απ' αυτά τα ορθόδοξα και αξιόλογα που είπε το 2002, κρατά ακόμα τα τέκνα του σε κοινωνία με την "μαύρη χάρι"!

Περί θρησκευτικού και διαχριστιανικού συγκριτισμού

Δάσκαλε ποὺ δίδασκες!

Του Πρωτοπρεσβυτέρου π. Στεφάνου Αναγνωστοπούλου

Απομαγνητοφωνημένο (και ηχητικά) κήρυγμα.

173 α, Κυρ. 13.1.2002

Αρκετοί από σας αδελφοί μου, με ρωτήσατε πολλές φορές, όπως και οι Έλληνες από το εξωτερικό, τι είναι συγκριτισμός, και τι οικουμενισμός, ποία η μεταξύ τους σχέση, και γιατί γίνεται τόσος μεγάλος θόρυβος, τόσος λόγος, από κύκλους χριστιανών γύρω από τα θέματα αυτά. 

Θα σας απαντήσω με δύο ομιλίες, η πρώτη θα γίνει σήμερα και η δευτέρα την ερχομένη Κυριακή, πρώτα ο Θεός.

Ο συγκριτισμός με τον οικουμενισμό θα μπορούσαν να χαρακτηρισθούν δίδυμα αδελφάκια που τα γέννησε όμως ημαύρη χάρις με σκοπό να πολεμήσει και να διαλύσει την Ορθοδοξία, δηλαδή την Ορθόδοξη πίστη μας, την Ορθόδοξη Εκκλησία μας με την ιστορία και την παράδοσή της. 

Χριστιανοί μου, ανάμεσα στις διάφορες θρησκείες που βρίσκονται σκορπισμένες σε ολόκληρο τον κόσμο, όπως και ανάμεσα στις πάμπολλες χριστιανικές ομολογίες, υπάρχουν τεράστιες διαφορές με μας. Οι διαφορές αυτές σε σχέση με την Ορθόδοξη πίστη μας, είναιαπόλυτα καθοριστικές για τη σωτηρία μας, διότι αφορούν το πρόσωπον του Ιησού Χριστού ως Θεανθρώπου. 

Τέλειος άνθρωπος ο Κύριος. Ο Υιός του ανθρώπου, ο Υιός της Παρθένου.

Ο Υιός της Μαρίας Παρθένου, της Θεοτόκου, αλλά και τέλειος Θεός, το δεύτερο πρόσωπο της Αγίας Τριάδος. Έτσι έχουμε δύο φύσεις, τη θεία και την ανθρωπίνη, σε ένα πρόσωπο, στο Θεάνθρωπο Κύριο, στο Χριστό. 

Και επειδή εμείς οι Νεοέλληνες Ορθόδοξοι χριστιανοί, έχουμε παχυλή άγνοια για το ποιο ακριβώς είναι η πίστις μας, γι’ αυτό και πολύ εύκολα πέφτουμε και γινόμαστε θύματα τωνδιαφόρων αιρέσεων που έχουν κατακλύσει την πατρίδα μας, και ακόμα ευκολότερα στα δύο αυτά μεγάλα ρεύματα του συγκριτισμού και του οικουμενισμού. Με πολλή τέχνη και πολλές σοφιστείες μας λένε οι συγκριτιστές ότι όλες οι θρησκείες στον κόσμο, όπως και οι χριστιανικές ομολογίες, δηλαδή όλο το πλήθος των προτεσταντικών αιρέσεων, έχουν πολλά κοινά σημεία πίστεως με μας τους Ορθοδόξους χριστιανούς. 

Με διάφορα σαθρά θα μπορούσα να πω και υποκριτικά επιχειρήματα επιμένουν, ότι όλοι μας, πιστεύουμε στον Ένα Θεό, και αυτό είναι αρκετό για να ενωθεί όλος ο θρησκευτικός κόσμος σε μια αδιαίρετη ενότητα κοινής πίστεως στον Ένα Θεό με πολλή αγάπη. Αυτό όμως είναι πέρα για πέραδαιμονική πλάνη. Και είναι πλάνη διότι άλλο πράγμα είναι η αγάπη, και άλλο πράγμα η αλήθεια της πίστεως. 

Επαναλαμβάνω λοιπόν ότι η θέσις αυτή των συγκριτιστών, είναι πλάνη και αίρεση διότι κακοποιούν την αλήθεια που αφορά το πρόσωπο του Χριστού. Και είναι διαστροφή της αλήθειας διότι ενώ επιμένουν σε κάποια κοινά σημεία αναφοράς, στον Ένα Θεό της αγάπης, παραβλέπουν και εθελοτυφλούν στις πολλές και ουσιαστικές θεολογικές διαφορές που αναφέρονται στο Τριαδολογικό και Χριστολογικό δόγμα της Εκκλησίας μας. 

Η κοινή προσευχή, η συμπροσευχή που προτίθεται να γίνει στις Βρυξέλλες, έγινε και στο παρελθόν, από αντιπροσώπους όλων των θρησκειών, και όλων των δογμάτων για την ειρήνη,με βρίσκει τελείως αντίθετο. Και την βλέπω σαν υποχώρηση και παραβίαση των ιερών κανόνων της Ορθοδόξου πίστεως, που κατοχυρώθησαν από τας Οικουμενικάς Συνόδους και που απαγορεύουν τη συμπροσευχή ημών των Ορθοδόξων με αιρετικούς και αλλοθρήσκους. 

Εμείς οι Ορθόδοξοι, υπέρ της ειρήνης του σύμπαντος κόσμου ευχόμεθα κάθε μέρα σε όρθρο και σε εσπερινό, και σε κάθε Θεία Λειτουργία. Δε μας χρειάζονται λοιπόν οι συμπροσευχές. Όλοι μπορεί να πιστεύουν στον Ένα Θεό ή σε έναν Θεό. Η προσέγγισις όμως και η ερμηνεία είναι διαφορετική από θρησκεία σε θρησκεία και από ομολογία σε ομολογία, με εμάς τους Ορθοδόξους. 

Πολλοί παραδείγματος χάρη, θεοποιούν τα κτίσματα, όπως είναι οι ειδωλολάτρες. Άλλοι ολόκληρο το σύμπαν όπως είναι οι πανθεϊστές. Και άλλοι θεοποιούν τον άνθρωπο δηλαδή τον εαυτό τους. Πάμπολλοι πάλι, πιστεύουν σε μια ανωτέρα δύναμη πολύ αόριστη, που την λένε Θεό και αρκετοί είναι μηδενιστές και άθεοι. Και όμως και αυτοί πιστεύουν σε κάτι. 

Στο μηδέν, στο τίποτα, ή στην ύλη. Έχουμε όμως και τις προτεσταντικές ομολογίες που όχι μόνον κακοδόξως παρερμηνεύουν την Αγία Γραφή αλλά αρνούνται και αυτήν την Ιεράν Παράδοση, γι’ αυτό και είναι αιρετικές. 

Αν λοιπόν αδελφοί μου, ο τρόπος με τον οποίο προσεγγίζουμε το Θεό είναι λανθασμένος, τότε και η γνώση που αποκτούμε για τον Θεόν δεν είναι η αληθινή. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να λατρεύει ο άνθρωπος τα φαντάσματα της αληθείας, δηλαδή τις πλάνες, τους ψεύτικους θεούς ή τους ψευδοδούλους, τα ίδια του τα πάθη. Από αυτόν λοιπόν, τον θρησκευτικό παραλογισμό γεννιέται δυστυχώς και η θρησκευτική σχιζοφρένεια. 

Φαίνεται λοιπόν ότι από τους κατά καιρούς θεολογικούς διαλόγους και συζητήσεις, γεννήθηκε πολύ ύπουλα ο χριστιανικός συγκριτισμός και μαζί μ’ αυτόν ο δίδυμος αδελφός του ο οικουμενισμός. Και το έκτρωμα αυτών ήταν να γεννηθεί και ο θρησκευτικός συγκριτισμός, μια τρομακτική δηλαδή απειλή για την σωτηρία της ψυχής μας, για τη σωτηρία όλων μας. Και εξηγούμαι πιο απλά. 

Ο χριστιανικός συγκριτισμός, είπαμε, υπερτονίζει κάποια κοινά σημεία ημών των Ορθοδόξων και των άλλων ομολογιών, μη εξαιρουμένου και του παπισμού, αλλά παραβλέπει συνειδητά τις μεγάλες διαφορές εξαιτίας των οποίων και απεκόπησαν από το σώμα της Εκκλησίας. Ας αναφερθούμε ενδεικτικά σε μερικές ουσιαστικές διαφορές με τους παπικούς. 

Η πρώτη έγκειται στην αλλοίωση του Τριαδολογικού δόγματος εισάγοντας την διαρχία με την αίρεση του φιλιόκβε. Δεύτερον έγκειται στο αλάθητον του πάπα. Τρίτον στην ίδρυση του παπικού κράτους του Βατικανού και επισήμως από το 1929 με τη Συνθήκη του Λατερανού. Η τετάρτη στο πρωτείο του πάπα και στην τοποθέτησή του υπεράνω ακόμα και αυτών των Οικουμενικών Συνόδων. Η πέμπτη φρικιαστική διαφορά έγκειται στο ότι η δημιουργική ενέργεια του Θεού είναι κτιστή και όχι άκτιστη όπως αυτή έχει κατοχυρωθεί από την Ορθόδοξη διδασκαλία των πατέρων της Εκκλησίας μας και μάλιστα του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά συνοδικώς. Η έκτη αναφέρεται στην Ουνία και θα μπορούσαμε να πούμε εβδόμη, ογδόη, ενάτη, δεκάτη, εικοστή, εκατοστή, αλλά είναι αυτές αρκετές.

Όσον αφορά τους προτεστάντες, που οι παραφυάδες τους έχουν ξεπεράσει τις πεντακόσες, τι να πούμε, οι διαφορές μας είναι τόσες πολλές, που γι’ αυτές έχουν γραφεί χιλιάδες σελίδες σε τόμους πολλούς. Δεν ξέρουν και οι ίδιοι σε τι Θεό πιστεύουν, αφού κατήργησαν τελείως την Ιερά Παράδοση, παραχαράσσοντας συγχρόνως την ιστορική πορεία των δυο χιλιάδων χρόνων της Ορθοδόξου Εκκλησίας, και αλλοιώνοντας χωρίς ντροπή εκατοντάδες χωρία της Αγίας Γραφής ή και ολόκληρα κεφάλαιά της, ή απαλείφοντας ακόμα και βιβλία. 

Για να μην πέσουμε λοιπόν στον πειρασμό του συγκριτισμού, όταν μάλιστα συζητάμε με χριστιανούς που αγνοούν τελείως τα πράγματα της πίστεως, ή με χριστιανούς που είναι χλιαροί, αδιάφοροι ή πλανεμένοι, ή και με τους χριστιανούς τους ξερόλες, που τα ξέρουν δηλαδή όλα, θα επιμένουμε στις διαφορές που έχουμε με τις άλλες ομολογίες, και όχι στα κοινά σημεία αναφοράς που είναι ότι πιστεύουμε σε έναν Θεόν.

Το ίδιο συμβαίνει και με τις διαφορές των άλλων θρησκειών, διαφορές που είναι αγεφύρωτες. Η κυρίως διαφορά, επαναλαμβάνω έγκειται στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού, που είπαμε ότι είναι Υιός Θεού, το δεύτερο πρόσωπο της Αγίας Τριάδος, ομοούσιος τω Πατρί και τω Αγίω Πνεύματι, και Υιός ανθρώπου, της Παναγίας, ο Θεάνθρωπος Κύριος. 

Σε αυτό λοιπόν το πρόσωπο του Ιησού Χριστού, όπως το πιστεύει, όπως το ομολογεί, όπως το βιώνει, και όπως το ζει η Ορθόδοξη Εκκλησία, βρίσκεται και η διαφοροποίηση με τις άλλες θρησκείες, η διαφορά μας δηλαδή. 

Έτσι και με τον Ιουδαϊσμό έχουμε τεράστιες διαφορές. Δεν θα συμφωνήσουμε μαζί τους, όταν τον Μεσσία που περίμεναν, τον Σωτήρα και Λυτρωτή του κόσμου εσταύρωσαν; Και ακόμα τον περιμένουν. Γι’ αυτό και θα πιστέψουν σαν Μεσσία τον Αντίχριστο! Και ας μην ξεχνάμε, ότι ο Εβραϊσμός είναι αυτός που γέννησε τον Διεθνή Σιωνισμό, με τις τόσες καταστρεπτικές συνέπειες για ολόκληρο τον κόσμο. Ο Ρόσελ ήταν Εβραίος! Και τον αναφέρω αυτόν, γιατί είναι αυτός που για να χτυπήσει τους χριστιανούς και ειδικότερα τους Ορθοδόξους, γέννησε ένα από τα θηρία της Αποκαλύψεως που λέγεται Χιλιασμός, οι Ιεχωβάδες δηλαδή. 

Ο μουσουλμανισμός πάλι, μέσα από το Κοράνι αρνείται τον Χριστόν ως Υιόν Θεού και Θεάνθρωπον, όπως αρνείται και το Τριαδικόν δόγμα. Ο Μωαμεθανισμός κηρύσσει την αντεκδίκηση, και την βλέπουμε στις ημέρες μας. Αρνείται και την μετάνοια, αφού το ενδιαφέρον του είναι καθαρά ευδαιμονιστικό και σαρκολατρευτικό. Υπάρχουν και πλήθος άλλων διαφορών που δεν είναι καιρός να μιλήσουμε γι’ αυτές. 

Οι Ινδουιστές πάλι, θέλουν τον Χριστόν σαν έναν από τους κατώτερους πολλούς πολλούς θεούς που έχουν, αφού είναι ειδωλολάτρες. Οι θεοί τους όμως είναι μια τρομακτική ποικιλία δαιμόνων, διότι αυτά που πιστεύουν οι Βουδιστές και οι Ινδουιστές και όλες οι παραφυάδες αυτών, πιστεύουν στα δαιμόνια.

Χριστιανοί μου, «ο πρόσφατος ερχομός του πάπα στην Ελλάδα συνετέλεσε δυστυχώς, και στην ανάδειξη μιας τραγικής πραγματικότητος», όπως επιγραμματικά το τονίζει ο επίσκοπος Ιερόθεος Βλάχος, στο ότι δηλαδή «μερικοί εκκλησιαστικοί άρχοντες, διακρίνονται από τον τραγικόν αυτόν διαχριστιανικό και θρησκευτικό συγκριτισμό». Και καταλήγει λέγοντας:«Αυτή είναι η μεγαλύτερη πλάνη της εποχής μας, ο μεγαλύτερος και ισχυρότερος πειρασμός».

Αυτό σημαίνει χριστιανοί μου ότι εμείς οι κληρικοί παντός βαθμού, πρέπει να μελετάμε κάθε μέρα τα έργα των Αγίων Πατέρων της Εκκλησίας μας, να συμβουλευόμαστε διακεκριμένους Ορθοδόξους γεροντάδες και πνευματικούς, ώστε να αποκτήσουμε Ορθόδοξη θεολογική εκκλησιαστική συνείδηση, για να μπορούμε κατόπιν να ορθοτομούμε τον λόγον της αλήθειας του Χριστού, φυλάσσοντες τα λογικά μας πρόβατα δηλαδή όλους εσάς, από τους κινδύνους των αιρέσεων και της πλάνης και από τους μεγάλους κινδύνους του συγκριτισμού και του οικουμενισμού, Αμήν.

Και θα συνεχίσουμε την επομένη Κυριακή.

https://paterikiparadosi.blogspot.gr

Αυτός είναι ο Οικουμενισμός: Πομπή Ινδουιστών με άγαλμα μπήκαν σε χριστιανικό ναό

Ένα απίστευτο περιστατικό, δείγμα του που οδεύει η πανθρησκεία, συνέβη στην Ισπανία…

Ο Γενικός Αρχιερατικός Επίτροπος Juan Mateos Castro χαιρέτισε θερμά τους επισκέπτες, ενώ οι Χριστιανοί τραγουδούσαν ύμνους προς την ...Παναγία!!!

Το περιστατικό συνέβη την Κυριακή, 27 Αυγούστου στο ισπανικό θύλακα της Θέουτα, που βρίσκεται στην αφρικανική ακτή των Στενών του Γιβραλτάρ. Μάλιστα ο τοπικός Ισπανός Επίσκοποςαναγκάστηκε να ζητήσει συγγνώμη από τους πιστούς αφότου στον καθεδρικό ναό της πόλης εισήλθε πομπή με το άγαλμα του θεού των Ινδουιστών Γκανέσα. Ο Γενικός Αρχιερατικός Επίτροπος, που ήταν παρών στο συμβάν, απομακρύνθηκε από τη θέση του.

Συγκεκριμένα, τα μέλη της Ινδουιστικής κοινότητας της Θέουτα, για να γιορτάσουν τη γιορτή προς τιμήν του Γκανέσα –θεός της σοφίας και της ευημερίας– οργάνωσαν μια πομπή μέσα από τους δρόμους της πόλης κρατώντας ένα άγαλμα της θεότητας, που απεικονίζεται με το κεφάλι ενός ελέφαντα. Περνώντας την Καθολική Μητρόπολη, εισήλθαν στο εσωτερικό και κινήθηκαν προς το βωμό. Μάλιστα ο Γενικός Αρχιερατικός Επίτροπος Juan Mateos Castro χαιρέτισε θερμά τους επισκέπτες, ενώ οι Χριστιανοί τραγουδούσαν ύμνους προς την Παναγία, κοιτάζοντας το ειδωλολατρικό άγαλμα που μετέφεραν οι Ινδουιστές.

«Η χειρονομία φιλοξενίας» από τον Κάστρο, εξόργισε πολλούς Ρ/Καθολικούς που την εξέλεβαν ως προσβολή προς την χριστιανική πίστη, η οποία είναι ασυμβίβαστη με τον ινδουιστικό πολυθεϊσμό.

Την επόμενη μέρα μετά το σκανδαλώδες περιστατικό ο τοπικός Επίσκοπος Rafael Sorsona ζήτησε συγγνώμη από τους πιστούς που ακούσια προκάλεσε αυτόν τον πειρασμό, λέγοντας ταυτόχρονα ότι ο γενικός επίτροπος είχε απομακρυνθεί από τη θέση του.

Σε δήλωσή του, ο επίσκοπος σημείωσε ότι οι Ρ/Καθολικοί αισθάνονται φιλικό συναίσθημα προς τους Ινδουιστές, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι θα αποκηρύξουν την πίστη τους. «Πρέπει να παραμείνουμε πιστοί στη χριστιανική μας παράδοση» είπε ο ιεράρχης.

Από την πλευρά του, ο Γενικός Αρχιερατικός Επίτροπος Mateos Κάστρο είπε ότι αναγνωρίζει το λάθος του και ότι σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται να λατρεύει οποιονδήποτε άλλον εκτός από «ένα και αληθινό Θεό μας». «Ήθελα απλά να υποβάλω τα σέβη μου στην ινδουιστική κοινότητα, τα μέλη της οποίας, με τη σειρά τους, ήθελαν να δείξουν το σεβασμό τους προς τους Καθολικούς και στην Παναγία, πολιούχου της Θέουτα» υποστήριξε.

Σύμφωνα με την επισκοπή, αυτό που είχε αρχικά προγραμματιστεί ήταν οι Ινδουσιτές να περιοριστούν στο να εναποθέσουν όπως αποδείχτηκε ακολούθησαν ένα διαφορετικό σενάριο…..

Πατερική Παράδοση

Ὁ Ἅγιος Παΐσιος μᾶς συμβουλεύει πῶς νά φερόμαστε σέ δύσκολα παιδιά

(Ἐπιστολὴ γραμμένη ἀπὸ τὸν γέροντα Παΐσιο σὲ μιὰ οἰκογένεια ποὺ ἦταν πολὺ πιστή, μορφωμένη κοινωνικὰ καὶ πνευματικά, καὶ βρισκόταν σὲ ἀπόγνωση λόγω τῆς συμπεριφορᾶς τῆς κόρης τους).

Ἀγαπητέ μου ἀδελφὲ «Χαῖρε ἐν Κυρίῳ.

Σχετικὰ μὲ τὸ παιδί σας πού μοῦ γράφετε, ἔχω τὴ γνώμη ὅτι μία αὐστηρὴ στάση θὰ τὸ κάνη πολὺ χειρότερα... 

Νὰ τοῦ λέτε τὸ καλὸ μὲ καλὸν τρόπο καὶ νὰ μὴν τὸ πιέζετε μετά, ἀλλὰ νὰ δείχνετε ὅτι στενοχωρεῖσθε γιὰ τὸν δρόμο ποὺ τραβάει (πράγμα ποὺ θὰ φαίνεται μόνο του, γιατί οὔτε ἡ χαρὰ κρύβεται οὔτε καὶ ἡ στενοχώρια).

Θὰ κάνετε ἐσεῖς τὸ καθῆκον σας μὲ τὶς συμβουλὲς καὶ μετὰ νὰ τὸ ἐμπιστευθῆτε στὸν Θεό. Νομίζω ὅτι περισσότερα ἀποτελέσματα θὰ φέρη, ὅταν ὁ πόνος ἀξιοποιηθῆ στὴν προσευχή, παρὰ νὰ πονᾶτε γιὰ τὶς ἀταξίες τοῦ παιδιοῦ ἐπιμένοντας, γιατί τὸ παιδὶ τώρα εἶναι ἀναστατωμένο ἀπὸ τὴν σάρκα καὶ ὑπὸ τὴν ἐπίδραση τοῦ πονηροῦ, γιατί τοῦ ἔδωσε δικαιώματα.

Μπόρα εἶναι καὶ θὰ περάση. Μὴν στενοχωρεῖσθε, θὰ συνέλθη ἀργότερα. Οὔτε καὶ νὰ τὸ πάρετε κατάκαρδα, ποὺ θὰ χάση τὴν ἁγνότητά του καὶ τί θὰ γίνη μετά, γιατί οἱ ἄνθρωποι τῆς ἐποχῆς μας ἔχουν ἄλλο τυπικό, τὴν ἁμαρτία τὴν ἔκαναν μόδα. Ὁ Θεὸς νὰ μᾶς ἐλεήση. Κοιτάξετε ὅσο μπορεῖτε νὰ μὴν τὸ ἀποπαίρνετε, ὅπως ἀνέφερα, γιὰ νὰ μὴν κόψη τὸ σκοινὶ καὶ φύγη ἀπὸ τὴν οἰκογένεια, γιατί θὰ συνέλθη μετὰ καὶ δὲν θὰ θέλη νὰ πλησίαση ἀπὸ ἐγωισμό, ὁπότε θὰ χαθῆ τελείως…

…Νὰ κάνετε ἕνα μικρὸ διάστημα ὑπομονή, νὰ παραβλέπετε τὶς ἀταξίες της, νὰ σᾶς πλησίαση λίγο περισσότερο καὶ τότε νὰ βρῆτε καμιὰ ἀφορμὴ μὲ τρόπο νὰ τὴν συμβουλέψετε… Πάντως μὴ στενοχωρεῖσθε, δὲν θὰ ἀφήση ὁ Θεός, οὔτε καὶ τὶς ἁμαρτίες τῶν παιδιῶν τῆς ἐποχῆς μας (τώρα) θὰ τὶς κρίνη τὸ ἴδιο μὲ τὶς ἁμαρτίες τῶν παιδιῶν τῆς δικῆς μας (τότε, παλιότερης) ἐποχῆς.

Εὔχεσθε, καὶ ἐγὼ θὰ εὔχομαι, καὶ ὁ καλὸς Θεὸς νὰ βοηθήση καὶ τὸ παιδί σας καὶ ὅλα τὰ παιδιά σας καὶ ὅλα τὰ παιδιὰ τοῦ κόσμου.

Μὲ ἀγάπη Χριστοῦ

https://paraklisi.blogspot.gr

Αποδέχομαι, συνθέτω και προχωρώ στην ζωή μου....

Υπάρχει άνθρωπος που δεν θα ευχόταν στην ζωή του, να μην πονέσει ποτέ; 

Σαφέστατα και όχι. Ακόμη και εκείνοι που γνωρίζουν ότι ο πόνος υπήρξε ο μεγάλος δάσκαλος της ζωής τους, δεν θα επιθυμούσαν να ξαναζήσουν τις στιγμές εκείνης της αβάσταχτης μοναξιάς πάνω στο Σταυρό. Γιατί κακά τα ψέματα, στο Σταυρό είσαι μόνος, ενίοτε “κρύβεται” ακόμη και ο Θεός από το ψυχικό σου τοπίο. “Ηλι Ηλι λαμά σαβαχθανί…..”

Ο πόνος όμως είναι μια πραγματικότητα της εδώ ζωής είτε μας αρέσει είτε όχι, είτε τον αποδεχόμαστε είτε προσπαθούμε να τον αρνηθούμε.

Θα παίξουμε πολλούς ρόλους και θα χρησιμοποιήσουμε αρκετές κρυψώνες αναζητώντας το τόπο εκείνο που δεν θα πονάμε. Όμως δεν υπάρχει.

Ένα από τα βασικά σημεία της πνευματικής μας ωρίμανσης είναι να εντάξουμε αρμονικά στην ιστορία της ψυχής μας, τον Σταυρό, να μην αρνούμαστε τις δυσκολίες και τις δοκιμασίες και να μην προσπαθούμε να κρυφτούμε. Να αποδεχθούμε ότι η ζωή αυτή έχει και οδύνη. 

Οχι μόνο ομως οδύνη, απλά και απο αυτήν. 

Και να απεξαρτήσουμε την ζωή μας από την ψευδαίσθηση και το εμμονικό κυνήγι της απόλυτης στο κόσμο αυτόν "ευτυχίας". 

Γιατί απλά δεν υπάρχει.

Τι υπάρχει τοτε; Υπάρχει μια ροη γεγονότων της Θείας πρόνοιας, που άλλοτε χειμωνιάζουν και άλλοτε μυρίζουν καλοκαίρι. Υπάρχουν φωτεινές και σκοτεινές περίοδοι της ψυχή μας, επιτυχίες και αποτυχίες, νίκες και ήττες, καλές και κακές στιγμές, και όλες αυτες μας συνθέτουν.

Αυτό που είμαστε και θα γίνουμε, είναι μια ποικιλία πραγμάτων. Είναι μια πολύμορφη σύνθεση εσωτερικών και εξωτερικών καταστάσεων, που μας διαμορφώνουν και μας οδηγούν στον Θεό.

Θα έρθει μια μέρα, μια στιγμή, που θα καταλάβουμε και θα δούμε εσωτερικά πλέον, ότι πολλά που στην ζωή μας ονομάσαμε λάθη ήταν σωστά και πολλά που τα χαρακτηρίσαμε ως κακά ήταν ευλογημένα. 

Έκπληκτοι θα αντιληφθούμε οτι αρκετές “αμαρτίες” μας οδήγησαν στην αρετή και πολλές υποτιθέμενες “αρετές” στην αμαρτία. Η πιο μεγάλη έκπληξη όμως θα ειναι η αποκάλυψη οτι ο Θεός "έπαιζε" μαζί μας κρυφτό, περιμένοντας την κατάλληλη στιγμή για να φωνάξει δυνατά, 

“Φτου ξ ελευθερία…..”

http://plibyos.blogspot.gr

Εἶναι ἀνάγκη νὰ ἔχεις πίστη μέσα σου...

Εἶπε ὁ ἀββᾶς Εὐπρέπιος: 

«Ὅλοι πιστεύουμε ὅτι εἶναι δυνατὸς ὁ Θεός, ἐπίσης πιστεύουμε ὅτι τὰ πάντα μπορεῖ νὰ κάνει, ἀλλὰ εἶναι ἀνάγκη νὰ ἔχεις πίστη μέσα σου καὶ γιὰ τὶς προσωπικές σου ὑποθέσεις, ὅτι δηλαδὴ καὶ σὲ σένα θὰ κάνει θαυμαστὰ σημεῖα».

Μέγα Γεροντικόν

http://dakriametanoias.blogspot.gr/

«ΟΤΑΝ ΟΙ ΠΑΠΑΔΕΣ ΓΙΝΟΥΝ ΣΑΝ ΤΟΥΣ ΛΑΙΚΟΥΣ, ΟΙ ΛΑΙΚΟΙ ΘΑ ΖΟΥΝ ΣΑΝ ΚΤΗΝΗ ΚΑΙ ΤΟΤΕ ΕΡΘΕΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ»

«… 

οἱ παπᾶδες θὰ ζοῦν σὰν τοὺς λαϊκούς, οἱ λαϊκοὶ θὰ ζοῦν σὰν τὰ κτήνη•

καὶ τότε θὰ ἔρθῃ τὸ τέλος τοῦ κόσμου.» 

(Αγ. Κοσμάς ο Αιτωλός)

Ὑπάρχει μιὰ τρομερὰ προφητεία, ποὺ τὴν εἶπε ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός, καὶ στὶς μέρες μας ἐκπληρώνεται. Τὸν ρώτησαν• Ποιά εἶνε τὰ σημάδια ὅτι ἔρχεται ἡ καταστροφὴ τοῦ κόσμου; Καὶ ἀπήντησε• Ἦταν ἐποχὴ ποὺ οἱ κληρικοὶ ζοῦσαν σὰν ἄγγελοι• δὲν ἀγαποῦσαν τὰ λεφτά, δὲν ἀγαποῦσαν τὴ δόξα, δὲν εἶχαν πάθη, στέκονταν ψηλὰ μέσα στὴν κοινωνία• καὶ τότε οἱ λαϊκοὶ ζοῦσαν σὰν ἄνθρωποι. Θὰ ἔρθουν ὅμως, λέει, χρόνια κατηραμένα, ποὺ θὰ πέσῃ καὶ θὰ ἐξευτελισθῇ ὁ κλῆρος. Καὶ τότε, ὅταν οἱ παπᾶδες θὰ ζοῦν σὰν τοὺς λαϊκούς, οἱ λαϊκοὶ θὰ ζοῦν σὰν τὰ κτήνη• καὶ τότε θὰ ἔρθῃ τὸ τέλος τοῦ κόσμου.

Τί ἐννοεῖ ὅταν λέει, ὅτι οἱ παπᾶδες θὰ ζοῦν σὰν τοὺς λαϊκούς; Δηλαδή• πάει στὸ καφενεῖο ὁ λαϊκός, θὰ πάῃ καὶ ὁ κληρικός. Πάει στὸν κινηματογράφο ὁ λαϊκός, θὰ πάῃ καὶ ὁ κληρικός. Κουρεύει τὰ μαλλιά του ὁ λαϊκός, θὰ τὰ κουρέψῃ καὶ ὁ κληρικός. Παίζει φουτ – μπὼλ ὁ λαϊκός, θὰ παίξῃ καὶ αὐτός. Παίζει χαρτιὰ ὁ λαϊκός, θὰ παίξῃ καὶ αὐτός. Καὶ στὸ χορὸ ἀκόμα πᾶνε. Βγάζουν τὸ ῥάσο καὶ τὸ καλυμμαύχι τους καὶ χορεύουν. Αὐτοὶ εἶνε οἱ μοντέρνοι παπᾶδες, ποὺ θέλουν νὰ πνεύσῃ ἕνα νέο ῥεῦμα στὴν Ἐκκλησία. Ἀλλ᾿ ὁ ὀρθόδοξος κόσμος τοὺς ἔχει σιχαθῆ.

Τὰ εἶπε ὁ ἅγιος Κοσμᾶς, καὶ τώρα γίνονται. Μείναμε δυστυχῶς λίγοι νὰ διαμαρτυρώμεθα. Δὲν ξέρω τί θὰ γίνῃ ἂν αὔριο ἔρθῃ ἄλλη κατάστασι• ἐμεῖς, ὅσο μποροῦμε, θὰ κρατήσουμε τὴν τιμὴ τῆς Ὀρθοδοξίας, καὶ ἀδιαφοροῦμε τί λένε καὶ κάνουν οἱ νεωτερισταί.

Ὁ Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλὸς λέει• Ὅταν οἱ παπᾶδες θὰ ζοῦν σὰν τοὺς λαϊκούς, τότε οἱ λαϊκοὶ θὰ γίνουν σὰν τὰ κτήνη, καὶ τότε θὰ ἔρθῃ τὸ τέλος τοῦ κόσμου. Καὶ τώρα ἀκοῦς πλέον τοὺς λαϊκοὺς νὰ λένε• Ἔ, κι ὁ παπᾶς τὸ κάνει αὐτό… Ὁ παπᾶς πάει στὸ θέατρο, ὁ παπᾶς πάει στὸν κινηματογράφο, ὁ παπᾶς πάει στὸ γήπεδο, ὁ παπᾶς πάει ἐδῶ, ὁ παπᾶς πάει ἐκεῖ. Ἡ παπαδιά του φοράει μίνι, τὰ κορίτσια του γυρίζουν δεξιὰ κι ἀριστερά, τὰ ἀγόρια του ἔχουν γίνει τεντυμπόηδες. Τί διαφέρει, σοῦ λέει, ὁ παπᾶς ἀπὸ τὸ λαϊκό; Ἐπάγγελμα καὶ μαγαζὶ εἶνε ἡ ἐκκλησία… Γι᾿ αὐτὸ καὶ ὁ λαὸς ἔχει ἀποκτηνωθῆ.

Λέγοντας βέβαια αὐτὰ γιὰ τὸν κλῆρο δὲν παίρνουμε σβάρνα ὅλους τοὺς κληρικούς. Ξέρουμε πολὺ καλά, ὅτι ὑπάρχουν καὶ κληρικοὶ ποὺ εἶνε καλοὶ γεωργοὶ καὶ τηροῦν τὴν ἀξιοπρέπειά τους. Μπορεῖ οἱ περισσότεροι νὰ ἔχουν ξεφύγει, ἀλλὰ ὑπάρχει καὶ ἕνα μικρὸ ποσοστὸ εὐλαβῶν ἱερέων.

Σύμφωνα μὲ τὴ διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας μας ὁ παπᾶς πρέπει νὰ εἶνε σὰν ἄγγελος μέσα στὸν κόσμο αὐτόν. Παλαιότερα ἕνας Ἄγγλος περιηγητὴς πῆγε στὴν Κύπρο, κι ὅταν ἐπέστρεψε στὴν Ἀγγλία εἶπε• Εἶδα στὴν Κύπρο ἄγγελο! Ὅταν τὸν ρώτησαν, ποιός εἶνε ὁ ἄγγελος, λέει• Ὁ Κυπριανός• ἅγιος ἄνθρωπος, ἀφιλάργυρος, νὰ τὸν ἔψαχνες δὲν εἶχε οὔτε ἕνα γρόσι• ἄνθρωπος τῆς προσευχῆς καὶ τῆς νηστείας… Ποιός ἦταν αὐτὸς ὁ Κυπριανός; Ὅταν τὸ 1821 κηρύχθηκε ἡ ἐπανάστασι, ξεσηκώθηκαν καὶ οἱ Κύπριοι. Ἐλευθεριά! φώναξαν. Τότε οἱ Τουρκαλᾶδες πήρανε μαχαίρια, γεμίσανε καράβια, βγῆκαν στὴν Κύπρο καὶ ῥημάξανε τὸ νησί. Πιάσανε τὴ νύχτα τὸν Κυπριανὸ καὶ τὸν κρεμάσανε ―τρεῖς μέρες ἦταν κρεμασμένος ὁ ἅγιος Κυπριανός― καὶ μαζί του σκοτώσανε τριακόσους παπᾶδες καὶ ἄλλους προύχοντες τοῦ νησιοῦ.

Μπορεῖ τότε οἱ παπᾶδες νὰ ἦταν ἀγράμματοι, ἀλλὰ εἶχαν στὴν καρδιά τους τὸ Χριστὸ καὶ τὴν Ἑλλάδα. Ἄχ, ποῦ εἶνε αὐτοὶ οἱ παπᾶδες! Τώρα, μορφωμένοι, σὲ σχολὲς καὶ πανεπιστήμια, μὲ τὰ γαλλικά τους καὶ τὰ ἀγγλικά τους, μὲ τὰ σβέρκα τους ξυρισμένα, μὲ τὰ μαλλιά τους κομμένα, μὲ τὰ ῥασάκια τους σιδερωμένα… Ἀπὸ ἁγιωσύνη ὅμως; Ἐκεῖνοι τότε εἶχαν ἀξία• ἐθυσιάζοντο γιὰ τὸ ποίμνιο.

ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ

Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος

www.nikosxeiladakis.gr

Η ΑΓΙΟΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΣΥΖΕΥΞΗ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ ΚΑΙ ΟΜΟΛΟΓΙΑΣ

“Τοις μη μετανοημένοις, ουκ αρμόζει ομολογείν” 

(Αββάς Κασσιανός ο Ρωμαίος)

Αρχή της Ινδίκτου. Μετανοίας αρχή. Δακρύων χρή. Ο Ορθόδοξος Χριστιανός έχει διαρκώς έντονη την συναίσθηση της αναξιότητος και αμαρτωλότητός του. Χαίρεται την χαρά του Χριστού, χαίρεται για το «μέγα έλεος», λυπάται όμως που λύπησε τον Κύριο και Tον λυπεί καθημερινώς με τις αστοχίες του, τις αμαρτίες του και τις παραβλεψίες του.

Ο Ορθόδοξος πιστός βιώνει την Αγιοπατερική χαρμολύπη χωρίς όμως να επιτρέπει στον εαυτό του να προσεγγίζει τα απαγορευμένα όρια της απογνώσεως, χωρίς να «χειμάζεται η ψυχή του από τις επαγωγές των θλιβερών και από τα σκοτεινά νέφη των συμφορών και των θλίψεων» (Μέγας Παρακλητικός Κανών).

Κάθε Εκκλησιαστικό Νέο Έτος το οποίο αθόρυβα και απατήρητα παρελαύνει, προμηνύει πλησιέστερη και πιότερο αισθητή την μεγάλη και επιφανή “Ημερα Κυρίου”.

Η Εκκλησιαστική Πρωτοχρονιά δεν συνιστά μια στείρα αριθμητική της ηλικίας της ανθρωπότητος, ούτε πάλι παρατηρεί τα σημαντικά γεγονότα κατά την διάρκεια της υπερταχείας παρελεύσεως των ετών.

Κάθε Εκκλησιαστική Πρωτοχρονιά παρίσταται ως σταδιακή αναδίπλωση της Ιεράς Αποκαλύψεως και των Χριστοπροβλήτων σημείων των καιρών. Αντιλαλεί την εξαγγελία της ελεύσεως της Δευτέρας του Χριστού Παρουσίας. Σηματοδοτεί το εγερτήριο σάλπισμα και την προειδοποιητική υπόσχεση: «Έρχομαι ταχύ!»

1η Σεπτεμβρίου. Άλλο ένα Εκκλησιαστικό Έτος πιο κοντά στα έσχατα τα δικά μας και στα έσχατα της ιστορίας. Ο καθένας διαγράφει την δική του πορεία στο περισπούδαστο και πολύπαθο ιστορικό γίγνεσθαι.

Ο κάθε Ορθόδοξος ο οποίος ζει μέσα στον κόσμο, αρνείται να γίνει κόσμος, απαρνείται την κοσμικοποίηση και καταπολεμά την παγκοσμιοποίηση.

Πάνω από όλα, ο Ορθόδοξος Χριστιανός παραμένει πιστό μέλος της Διαχρονικής Εκκλησίας του Χριστού, ιδίως όταν η ίδια η Διοικητική, Δικαιοδοσιακή και Δεσποτοκρατική (τρία «δ») «εκκλησία» αποκόπτεται από το Σώμα του Χριστού και δημιουργεί την Νέα «Εκκλησία» της Πανθρησκείας διά της συνοδικής πλέον θεσπίσεως της Παναιρέσεως του Οικουμενισμού.

Είναι πλέον γεγονός, τραγικό και ανατρεπτικό της παρελθούσης Εκκλησιαστικής Πρωτοχρονιάς, του θλιβερού και α-σωτηρίου Έτους 2016. Οι «αιρέσεις απωλείας» (Β’ Πέτρου 2, 1) αναγνωρίστηκαν και επικυρώθηκαν ως «Εκκλησίες του Χριστού», ισότιμες και ισόκυρες με την Ορθόδοξη!

Πρίν από τον Αντίχριστο, άλλη αίρεση δεν θα υπάρξει. Από αυτό και μόνο, ότι επικρατεί παντού η αίρεση του Οικουμενισμού, γνωρίζουμε ότι βρισκόμαστε πλέον στα έσχατα και πρέπει οπωσδήποτε να βάλουμε αρχή μετανοίας, πριν έλθουν τα δικά μας έσχατα…

Μετάνοια σημαίνει μεταστροφή νοός, ριζική αλλαγή τρόπου ζωής, ανακαίνιση και αναζωοποίηση της ψυχής. Αυτή η μεταστροφή δεν είναι μηχανική, ούτε ποτέ επιτελείται κατόπιν ανθρωπίνης μόνο προσπαθείας. Είναι έργο Θεϊκό, έργο θαυματουργικό και Αγιοπνευματικό.

«Αγίω Πνεύματι, πάσα ψυχή ζωούται». Εδώ το «ζωούται» δεν αναφέρεται μόνο στην δωρεά της ζωής αλλά κυρίως στην αναζωοποίηση της πνευματικής ζωής, στην Αγιοπνευματική μας αναγέννηση. Στο Σύμβολο της Πίστεως ομολογούμε: «Και εις το Πνεύμα το Άγιον, το Κύριον, το ζωοποιόν!»

Στο Α’ Αντίφωνο των Αναβαθμών του Γ΄ Ήχου, ψάλλουμε περιχαρώς: «Αγίω Πνεύματι, πάσα αγαθοδωρία, ως Πατρί και Υιώ συναστράπτει, εν ώ τα πάντα ζη και κινείται.» Ζούμε και κινούμαστε εν Αγίω Πνεύματι. Ζούμε και κινούμαστε στον χώρο της μετανοίας και της ομολογίας. Η αναγέννηση εξ’ άνωθεν προϋποθέτει την αληθινή και έμπρακτη μετάνοια. Επιβάλλει την ομολογία.

Όμως και η ομολογία Πίστεως προϋποθέτει πάλι την αληθινή μετάνοια. Σημείον αληθούς μετανοίας είναι τα δάκρυα και ο κλαυθμός. «Και εξελθών έξω, έκλαυσεν πικρώς». Ο Απόστολος Πέτρος ομολόγησε τον Χριστό και την αγάπη του προς Αυτόν με διαβεβαίωση τριπλή, ακριβώς επειδή μετενόησε.

Τα έργα και οι καρποί της μετανοίας συνιστούν τα πρόθυρα της θεώσεως. Η μετάνοια δεν είναι στιγμιαία αλλά διαρκής και ισόβια. Δεν υπάρχει το «μετάνιωσα». Υπάρχει και κυριαρχεί το «βρίσκομαι σε μετάνοια». Ακόμη και στο τέλος της ζωής μας, «βάζουμε αρχή μετανοίας».

Η συνειδητοποίηση της αμαρτωλότητός μας και η ταπεινή παραδοχή της αναγκαιότητος για μετάνοια, είναι αυτή καθ’ εαυτή ιερή και Θεοπρεπή πράξη Ομολογίας. Αυτό το δηλώνει και το ίδιο το μυστήριο της Μετανοίας: «Εξ’ομολόγηση». Ομολογώ προς τα έξω όλα τα έσω μου. Ομολογώ σε άνθρωπο πως είμαι όντως αμαρτωλός άνθρωπος και μάλιστα πολύ μεγάλος αμαρτωλός, πολύ ανάξιος της αγάπης και της μακροθυμίας του Φιλανθρώπου Χριστού.

Αυτό το συνταρακτικό και ανατριχιαστικό που ψάλλουμε σε όλες τις ακολουθίες κατά την Αγία Μεγάλη Εβδομάδα: «Δόξα τη μακροθυμία Σου, Κύριε» δεν απευθύνεται μόνο στους σταυρωτές, αλλά κυρίως σε εμας τους “ανασταυρούντες τον Υιόν του Θεού” με τα πάθη μας και τις βλασφημίες μας, κυρίως με την συμπόρευςή μας με την αίρεση του Οικουμενισμού και τους αιρετικούς επισκόπους οι οποίοι συνεχίζουνε αμετανοήτως να μνημονεύουν τον αιρεσιάρχη πατριάρχη Βαρθολομαίο.

Η απομάκρυνσή μας από αλλότριους αιρετικούς επισκόπους οι οποίοι διδάσκουν αλλότρια, ξένα και αντίθετα από την διδασκαλία των Αποστόλων και των Αγίων Πατέρων, είναι εντολή του Χριστού: “αλλοτρίω δε ου μή ακολουθήσουσιν, αλλά φεύξονται απ’ αυτού, ότι ουκ οίδασι των αλλοτρίων την φωνήν” (Ιωάν. 10, 5 ).

Το “ουκ οίδασι” δεν σημαίνει μόνο πως “δεν αναγνωρίζουν” αλλά τουναντίον δεν δέχονται, δεν ασπάζονται τις αλλότριες αυτές διδασκαλίες αλλά τις απορρίπτουν.

Η απόρριψη αυτή δεν είναι θεωρητική, εσωτερική και διανοητική. Είναι έμπρακτη και εξωτερική. Είναι ομολογιακή. “Φεύξονται!” Την εντολή της ομολογίας ο Χριστός την προσδιορίζει ως εξής:

«Πας ουν όστις ομολογήσει εν εμοί έμπροσθεν των ανθρώπων, ομολογήσω καγώ εν αυτώ έμπροσθεν του Πατρός μου του εν ουρανοίς”.

Ας προσέξουμε κάτι πολύ σπουδαίο και χαρακτηριστικό: λέγει “έμπροσθεν των ανθρώπων”, μπροστά τους, κατά πρόσωπόν τους, στα φανερά και όχι στα κρυφά. Αυτό το “έμπροσθεν των ανθρώπων” συμπεριλαμβάνει όλους τους ανθρώπους, λαϊκούς και ιερείς. “Αιρετικόν άνθρωπον”. Άνθρωπος είναι και ο ιερεύς, ο επίσκοπος και ο πατριάρχης.”

Όσοι φοβούνται και δειλιάζουν να ομολογήσουν, αυτοί αρνούνται τον Χριστό!

“Όστις δ’ αν αρνήσηταί Με έμπροσθεν των ανθρώπων, αρνήσομαι αυτόν καγώ έμπροσθεν του Πατρός Μου του εν ουρανοίς» (Ματθ. ι’ 32-33). Η άρνηση ομολογίας είναι άρνηση Χριστού, άρνηση του Αγίου Πνεύματος και άρνηση του Πατρός.

Η άρνηση ομολογίας και άρνηση απομακρύνσεως από τους αιρετικούς, είναι και άρνηση του Ορθοδόξου Βαπτίσματος. Εκεί ομολογήσαμε “συντάσσομαι τω Χριστώ” ενώ τώρα συντασσόμαστε με τους αιρετικούς οικουμενιστές οι οποίοι διδάσκουν την μεγάλη αίρεση της “Βαπτισματικής θεολογίας” και αναγνωρίζουν ως δήθεν “έγκυρο” το βάπτισμα των αιρετικών.

Η άρνηση ομολογίας δηλώνει έλλειψη μετανοίας. Εάν δεν έχουμε μετάνοια, θα παρακαλούμε και θα ικετεύουμε τον Θεό να μας την χαρίσει. Στα Κατανυκτικά Στιχηρά του πλ. Β’ Ήχου, ψάλλουμε με απόλυτη συναίσθηση και συντριβή:

«Μετάνοιαν οὐ κέκτημαι, ἀλλ’ οὐδὲ πάλιν δάκρυα· διὰ τοῦτο ἱκετεύω σε Σωτήρ, πρὸ τέλους ἐπιστρέψαι, καὶ δοῦναι μοι κατάνυξιν, ὅπως ῥυσθήσωμαι τῆς κολάσεως».

Η μετάνοια και η ομολογία μας σώζουν απο την κολαση. Παρακαλούμε τον Τριαδικό μας Θεό και την Υπεραγία Θεοτόκο να μας χαρίσει μετάνοια ολόκληρη και επίπονη. Να μας χαρίσει επίσης ομολογία Πίστεως προς τους δεινούς εχθρούς της Θεοτόκου και του Υιού αυτής. Το ένα συνεπάγεται το άλλο. Η ομολογία Πίστεως είναι καρπός μετανοίας και «συνθήκη δευτέρου βίου» κατά τον Άγιο Ιωάννη της Κλίμακος.

Υπογράφουμε, με τα δάκρυά μας, τις προσευχές μας, τις γονυκλισίες μας αλλά κυρίως με τις κρυφές μας ελεημοσύνες την αληθινή μας έμπρακτη μετάνοια συνθήκη νέου βίου. Υπογράφουμε, όχι με τα λόγια ή με τα άρθρα, αλλά με την απομάκρυνσή μας – και με το αίμα μας ακόμη – την ομολογία μας πως δεν θα συνθηκολογήσουμε με τους εχθρούς του Θεού και της Παναγίας, τους αιρετικούς οικουμενιστές.

Η Άλωση της Κωνσταντινουπόλεως έλαβε χώρα διότι έπεσαν τα Τείχη και αφέθηκε ανοιχτή κάποια Κερκόπορτα… Εάν εμείς, φυλάξουμε τις κερκόπορτες της Πίστεως και στήσουμε Τείχη γύρω Από την Αλήθεια, τότε δεν θα προδώσουμε ως Ιούδες τον Διδάσκαλο Χριστό. Δεν θα αφήσουμε να πέσει η Πόλις της Ορθοδοξίας, το Κάστρο της Ορθοδοξίας στα χέρια των Οικουμενιστών.

Αυτοί πήδηξαν αυτά τα Τείχη και όπως ομολογεί ο Άγιος Γέροντας Παΐσιος, «τα έφτιαξαν με την προβατίνα μιά άλλης ποίμνης», με τον Αντίχριστο Πάπα, δηλαδή διέπραξαν Συζυγική ΑΠΙΣΤΙΑ με τον Νυμφίο Χριστό.

Εμείς, ας παραμένουμε πιστοί στον Νυμφίο μας, στήνοντας αυτά τα Τείχη-από (Απο-τείχιση), στήνοντας προστατευτικά Τείχη από τους αιρετικούς ψευδεπισκόπους και λυκοποιμένες.

Το στήσιμο προστατευτικών τειχών γύρω από την Αγία Ορθόδοξη Αλήθεια, είναι μια μορφή μαρτυρίου. Το μαρτύριο δεν έγκειται μόνο στην θυσία της ζωής αλλά και στην διά ζώσης πράξη ομολογίας παντοτινής. Αυτό το λέγει ο Ίδιος ο Θεός: “Γίνεσθέ Μοι μάρτυρες, καὶ ἐγὼ Μάρτυς, λέγει Κύριος ὁ Θεός!” (Ησ. 43,10).

Η εντολή αυτή “γίνεσθέ Μοι μάρτυρες” σημαίνει “γίνεσθέ Μοι ομολογητές”. Η εντολή αυτή είναι στην Προστακτική και μάλιστα σε Μέλλοντα Εξακολουθητικό: “να μαρτυρείτε, να ομολογείτε συνεχώς, καθημερινώς και βιωματικώς!”

Προσθέτει έπειτα και το άκρως εντυπωσιακό και βαθύτατα συγκινητικό: “καὶ ἐγὼ Μάρτυς”. Τότε “θα γίνω και Εγώ Μάρτυρας δικός σας, Ομολογητής δικός σας! Θα σας ομολογήσω και Εγώ μπροστά στον Πατέρα Μου!” Ποιός τα λέγει όλα αυτά; “Λέγει Κύριος ὁ Θεός!”

Αυτό θέλει ο Θεός, αυτό έπραξαν οι Άγιοι Απόστολοι, αυτό δίδαξαν οι Άγιοι Πατέρες.

Ἀρχὴ τῆς Ἰνδίκτου – Ἀπολυτίκιον. Ἦχος β΄

Ὁ πάσης Δημιουργός τῆς κτίσεως, ὁ καιροὺς καὶ χρόνους ἐν τῇ ἰδὶᾳ ἐξουσίᾳ θέμενος, εὐλόγησον τὸν στέφανον, τοῦ ἐνιαυτοῦ τῆς χρηστότητός σου, Κύριε, φυλάττων ἐν εἰρήνῃ τοὺς βασιλεῖς καὶ τὴν πόλιν σου, πρεσβείαις τῆς Θεοτόκου, μόνε Φιλάνθρωπε.

Πηγή: http:/www.wallingoff.com

Πομφόλυγες καὶ φληναφήματα 70 χρόνων οἰκουμενιστικοῦ διαλόγου

Οἱ Οἰκουμενιστὲς μᾶς ἐξαπατοῦν, μιλώντας μας περὶ προόδου τῶν διαλόγων, καθ’ ἣν στιγμὴ οἱ Παπικοὶ ἐπιμένουν καὶ ἐπαναλαμβάνουν καὶ σήμερα τοὺς μεσαιωνικοὺς παραλογισμοὺς καὶ τὶς αἱρέσεις τους!

Νά, ποιοί εἶναι στὴν πραγματικότητα οἱ «ἀδελφοί μας» οἱ Παπικοί.

«Ὁ φόβος εἶναι αὐτός, μὲ τὸν ὁποῖον κρατιέται ἑνωμένο ἕνα σύστημα, ὅπως ἡ Ἐκκλησία» (Dr. Monsignore Krzysztof Charamsa, Ἐφημέριος τῆς «ἁγιότητάς του», Πάπα Ρώμης καὶ μεταξὺ 2003-2015 θεολόγος στὴν ἐπιτροπὴ γιὰ θέματα πίστεως τοῦ Βατικανοῦ, βλέπ. Περιοδικὸ Stern Νο. 18/2017)

Οἱ Οἰκουμενιστὲς διακηρύττουν συνέχεια ὅτι δὲν προδίδουν τὴν πίστη καὶ παράλληλα συμμετέχουν σὲ διαλόγους γιὰ τὴν ἐξεύρεση τῆς ἀλήθειας τῆς Πίστεως, τοῦ ἐπαναπροσδιορισμοῦ τοῦ πιστεύω καὶ τῆς προσαρμογῆς του στὰ νέα δεδομένα· δηλ. ἀμφισβητοῦν ὅτι κατέχουν τὴν ἀλήθεια καὶ διαβεβαιώνουν τοὺς ἑτερόδοξους συνομιλητές τους, ὅτι θὰ τὴν βροῦν μαζὶ μὲ τοὺς αἱρετικούς, ἀναζητώντας την σὲ ἀτέρμονα συνέδρια, καὶ κοσμικῆς σημασίας ὀργανισμούς. Μιλοῦν γιὰ τὴν δύναμη τῆς πίστεως τους, ἐνῶ οἱ πράξεις καὶ οἱ δηλώσεις τους δείχνουν ὅτι εἶναι γεμάτοι μὲ ἀμφιβολία καὶ τὴν ἐπακόλουθη προδοσία. Μιλοῦν συνέχεια γιὰ ἀνεκτικότητα καὶ κατηγοροῦν ὅσους ἀντιδροῦν στὴν αἵρεσή τους, ὅσους τοὺς ὑπενθυμίζουν, ὅτι ἀπαγορεύονται ρητὰ ὰπὸ τὴν Ὀρθόδοξη Ἱ. Παράδοση οἱ συμπροσευχές, τὰ συλλείτουργα καὶ ἡ καταπάτηση τῶν Ἱερῶν Κανόνων, ὡς μισαλλόδοξους καὶ φανατικούς, ὡς ἀπόλυτους καὶ σκοταδιστές. Ἰσχυρίζονται ὅτι ἡ ἐποχή μας δὲν εἶναι ἐποχὴ ἀποκλειστικότητας καὶ ἀπολυτότητας στὴν πίστη, ἀλλὰ ἐποχὴ ἀνεκτικότητας καὶ συμβίωσης μὲ τοὺς ἄλλους. Ἰσχυρίζονται, ὅτι οἱ διάλογοι «τῆς ἀγάπης», ὅπως τοὺς ὀνομάζουν, φέρνουν ἀποτελέσματα καὶ ὅτι ἕνας νέος ἀέρας ἀλλαγῆς πνέει στὴν Δύση. Λένε ὅμως τὴν ἀλήθεια;

Οἱ φίλοι τους, οἱ ἀδελφοί τους οἱ Παπικοὶ τοὺς διαψεύδουν πανηγυρικά. Ἐνῶ οἱ Οἰκουμενιστὲς «Ὀρθόδοξοι» καταπατοῦν ὁλοφάνερα δόγματα καὶ Ἱ. Κανόνες, οἱ Παπικοί μένουν σταθεροὶ στὶς κακοδοξίες τους παρουσιάζοντας πρὸς τὰ ἔξω ἕνα προσωπεῖο διαλλακτικότητας, ποὺ δὲν ἔχει καμία σχέση μὲ τὴν πραγματικότητα. Ἡ πραγματικότητα εἶναι, ὅτι δὲν μετακινοῦνται δογματικὰ οὔτε ἑκατοστό, παρὰ 70 χρόνια καὶ βάλε «διαλόγου», ἔτσι ὥστε τὰ λόγια τῶν Οἰκουμενιστῶν νὰ ἀποδεικνύονται ἐκ τῶν πραγμάτων πομφόλυγες καὶ φληναφήματα.

Γιὰ τοῦ λόγου τὸ ἀληθὲς παραθέτω κάποιες δογματικὲς θέσεις τῶν παπικῶν μὲ τὶς πηγές τους, ποὺ παρουσιάζονται ὡς δόγματα ἀκλόνητα μέχρι καὶ σήμερα. Οἱ πηγὲς εἶναι στὴν πλειοψηφία τους ἀπὸ σχετικὰ σύγχρονες (2011, 1992, 1989) ἐκδόσεις μὲ τὶς βασικὲς θέσεις τῆς παπικῆς δογματικῆς καὶ τοῦ παπικοῦ Κανονικοῦ Δικαίου:

«Ἀφοῦ ἡ Ἐκκλησία τῶν Ἑλλήνων μαζὶ μὲ τοὺς συμμάχους της ἀποκήρυξε τὴν ὑπακοή της στὴν ἀποστολικὴ Ἕδρα, διατάζουμε μετὰ ἀπὸ τὴν συμβουλὴ τῆς Ἁγίας Συνόδου, ὅτι δὲν τοὺς ἐπιτρέπεται νὰ τολμήσουν πάλι κάτι ἀνάλογο καὶ ὅτι πρέπει πάλι νὰ ὑποταχθοῦν σὰν υἱοὶ τῆς παναγίας ἐκκλησίας τῆς Ρώμης»(Heinrich Denzinger, Kompendium der Glaubensbekenntnisse und kirchlichen Lehrentscheidungen, Enchiridion smybolorium definitionum et declarationum de rebus fidei et morum, herausgegeben von Peter Hünermann, 43. Auflage, Freiburg 2011,).

«Σχίσμα ὀνομάζεται ἡ ἄρνηση ὑποταγῆς στὸν Πάπα ἢ στὴν κοινότητα τῶν ὑποταγμένων σὲ αὐτὸν μελῶν τῆς Ἐκκλησίας (sc.) τῆς Ρώμης (Κανόνας 751, Codex Iuris Canonici, 3. Auflage (auctoritate Ioannis Pauli PP. II promulgatus), Kevelaer 1989).

«Ὁ Πάπας δὲν ἐπιτρέπεται νὰ ὁδηγηθεῖ ἀπὸ κανέναν σὲ κανένα δικαστήριο (Κανόνας 1404, Codex Iuris Canonici... ).

«Ὅποιος λέει, ὅτι ὁ Ἅγιος Ἀπόστολος Πέτρος δὲν ἀνακηρύχθηκε ἀπὸ τὸν Χριστὸ ὡς ὁ ἡγεμὼν ὅλων τῶν Ἀποστόλων καὶ ὡς ἡ ὁρατὴ κεφαλὴ ὁλόκληρης τῆς ἐκκλησίας καὶ ὅτι ἔχει μόνο ἕνα πρωτεῖο τιμῆς καὶ ὄχι τὸ ἀληθινὸ καὶ ὁλοκληρωτικὸ πρωτεῖο, τὸ ὁποῖο ἔλαβε κατευθεῖαν καὶ ἀδιαμφισβήτητα ἀπὸ τὸν Χριστὸ πρέπει νὰ ἀναθεματίζεται» (Josef Neuner, Heinrich Roos, Der Glaube der Kirche in den Urkunden der Lehrverkündigung, neubearbeitet von Karl Rahner und Karl-Heinz Weger, Regensburg 1971, 13. Auflage 1992) (σσ. νὰ γιατὶ οἱ Οἰκουμενιστὲς διαρρηγνύουν τὰ ἱμάτιά τους γιὰ τὸ πρωτεῖο).

«Ὅποιος ἀρνεῖται, ὅτι ὁ Ἅγιος Ἀπόστολος Πέτρος, μέσῳ τῆς ἐγκαταστάσεώς του, κατευθείαν ἀπὸ τὸν Χριστὸ ἢ μέσῳ θείου δικαίου ὡς πρῶτος ἐπὶ ὁλόκληρης τῆς ἐκκλησίας, δὲν ἔχει τοὺς ἀνάλογους νόμιμους διαδόχους ἢ ὅτι ὁ Πάπας δὲν εἶναι ὁ νόμιμος διάδοχος τοῦ Πέτρου ὡς πρὸς τὸ πρωτεῖο, πρέπει νὰ ἀναθεματίζεται (Heinrich Denzinger…)»

«...Ὅταν ὁ Ρωμαῖος ποντίφικας ὁμιλεῖ ἐκ καθέδρας, δηλαδή ὅτανὑπὸ τὴν ἰδιότητα τοῦ ποιμένα καὶ διδασκάλου ὅλων τῶν χριστιανῶν, δυνάμει τῆς ὑπέρτατης ἀποστολικῆς του ἐξουσίας, ὁρίζει ὅτι κάθε διδασκαλία ποὺ ἀφορᾶ στὴν πίστη καὶ τὴν χριστιανικὴ ἠθικὴ πρέπει νὰ γίνει ἀποδεκτὴ ὡς ἀληθὴς ἀπὸ ὁλόκληρη τὴν Ἐκκλησία, βάσει τῆς Θείας Ἐπιφοιτήσεως ὑποσχεθείσης σ' ἐκεῖνον διὰ τοῦ ἀποστόλου Πέτρου, τότε χαίρει τοῦ ἀλαθήτου ἐκείνου ποὺ ὁ Θεῖος Λυτρωτής θέλησε νὰ χαρίσει στὴν Ἐκκλησία του... Ἐὰν κάποιος ἀμφισβητήσει τὸ παραπάνω δόγμα, ἀνάθεμα» (Josef Neuner, Heinrich Roos…).

«Οἱ ἄνθρωποι ἐκεῖνοι ποὺ ἀμφισβητοῦν τὸ ἀπὸ τὸν Θεὸ παραχωρημένο σωτηριολογικὸ ἔργο τῆς «Ἁγίας Ρωμαϊκῆς καὶ Καθολικῆς Ἐκκλησίας» ἢ δὲν εἰσέρχονται σ’αυτήν, δὲν μποροῦν νὰ σωθοῦν» (Ὁμιλία τοῦ Πάπα Πίου IX. (ἁγιοποιήθηκε) "Singulari Quadam" (1854) καὶ Ἀπόφαση τῆς 2ης Βατικάνειας Συνόδου τὸ 1965).

«Ὁρίζουμε ὅτι ὅποιος δὲν ὑποταχτεῖ στὸν ρωμαῖο Ποντίφηκα δὲν μπορεῖ νὰ σωθεῖ... Ὁ ρωμαῖος Ποντίφηκας ἔχει τὴν ἐξουσία πάνω σὲ ὅλον τὸν κόσμο» (Πάπας Βονιφάτιος VIII., Bulle "Unam Sanctam" (1302) καὶ «Pastor Aeternus» τῆς 1ης Βατικάνειας Συνόδου στὶς 18. 07. 1870)

(σσ. Τὰ δύο τελευταῖα δόγματα ἔχουν ἐπαναλειμένα ἐπικυρωθεῖ καὶ ἀπολαμβάνουν μέχρι σήμερα τὴν ἀρχική τους ἰσχὺ καὶ αὐθεντία).

Καὶ μιὰ μικρὴ ἀναφορὰ στοὺς Προτεστάντες. Ἐκεῖ τὰ πράγματα γίνονται ἀκόμα πιὸ ἀνυπόφορα/ παράλογα/ ἐξωφρενικά. Ἡ Σύνοδος τῆς «Προτεσταντικῆς Ἐκκλησίας» τῆς Γερμανίας ἀναφέρει στὴν «Ἀλφάβητο τῆς Πίστεως»: «Ὅποιος παραμένει σταθερὰ σὲ δόγματα, δὲν ἔχει ἀποδοχὴ στὴν κοινωνία καὶ στὴν δημοσιότητα καὶ θεωρεῖται πεισματάρης καὶ ἀνεπήδευτος μαθήσεως». 

Ἐδῶ μένει ὁ κάθε ὑγιῶς σκεπτόμενος ἄναυδος μὲ τὶς μεθοδεύσεις τῶν αἱρετικῶν.

Πῶς εἶναι δυνατόν, αὐτοὶ ποὺ ἔχουν ἀδιαπραγμάτευτες καὶ μὴ ἀποκηρυγμένες δογματικὲς θέσεις στὴν πίστη τους – τὸ ὁποῖο φυσικὰ εἶναι δικαίωμά τους, ὡς ἐλεύθερων ἀνθρώπων – νὰ ἀπαιτοῦν ἀνεκτικότητα καὶ κατάργηση τῶν δογμάτων τῶν ἄλλων – ἡ ὁποία ἀπαίτηση δὲν εἶναι δικαίωμά τους– καὶ νὰ καταδικάζουν ὅποιον δὲν ὑπακούει;

Ἀλλὰ σὲ αὐτήν τους τὴν ἀπαίτηση δὲν φέρουν τὴν εὐθύνη τόσο πολὺ οἱ ἴδιοι, ὅσο αὐτοὶ ποὺ τοὺς τὸ ἐπιτρέπουν, δηλ. οἱ Οἰκουμενιστές. Ἀλλὰ αὐτοὶ τὸν χαβά τους. «Δὲν κοιτᾶμε τί μᾶς χωρίζει ἀλλὰ τί μᾶς ἑνώνει»: Ἡ ὑποταγὴ στὸν Πάπα.

Ἀδαμάντιος Τσακίρογλου

"Αγαπητοί μας πλανηθέντες πατέρες... εσείς, οι αποκλειστικώς υπεύθυνοι γιά τά σχίσματα"!

Μία ἀποστομωτική ἀπάντηση γιά ὅλους αὐτούς πού ἰδιοτελῶς διοργανώνουν 

ἡμερίδες στήριξης τῶν ἀπαράδεκτων ἀποφάσεων τῆς ψευτοσυνόδου τοῦ Κολυμπαρίου.

Ἡ ἀνωτέρω σεπτή ἱερά εἰκόνα τῶν Πατέρων καί ὁμολογητῶν τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας ἦλθε στήν κατάλληλη καί μοιραία ὥρα γιά τό ἔθνος μας. Τά ἱστορούμενα στήν εἰκόνα φρικτά μαρτύρια τῶν Πατέρων πού σφαγιάσθηκαν ὑπό τῶν λατινοφρόνων καί Λατίνων χτυποῦν μέ ἕνα τσεκούρι τήν ψυχή καί ὅλες μας τίς αἰσθήσεις, τίς νεκρωμένες ἀπό τήν ἀποστασία∙ γιά νά συγκλονίσουν, γιά νά μᾶς ξυπνήσουν, γιά νά μᾶς θυμίσουν πώς οἱ ὁμολογηταί αὐτοί προτίμησαν τά μαρτύρια καί τόν θάνατο ἀπό τόν ἐκλατινισμό, ἔστω καί στό ἐλάχιστο, λέγοντας «ἡμεῖς βουλόμεθα ἀποθανεῖν ἤ λατινῖσαί ποτε».

Σέ ὅσους ὀρθοδόξους ἔμειναν ἀκατήχητοι, ἀμόρφωτοι, ἀκόμη καί μέ masters καί ντοκτορά, σέ ἐκείνους οἱ ὁποῖοι ἔχουν χάσει τόν πνευματικό τους προσανατολισμό μέσα στή σύγχυση καί τήν πολυγνωμία, πού τόν βύθισαν οἱ συντελεστές τῆς πανθρησκειακῆς δαιμονικῆς συνάξεως στό Κολυμπάρι τῆς Κρήτης τόν Ἰούνιο τοῦ 2016, ἡ παραπάνω συγκλονιστική ἁγία εἰκόνα διαμηνύει τήν ἀντίθεση τῆς Ὀρθοδοξίας ἀπό τόν Παπισμό∙ τήν ἀπόσταση πού εἶναι τόσο μεγάλη, ὅση ἡ ἀπόσταση ἡ ὁποία χωρίζει τόν Παράδεισο ἀπό τήν Κόλαση.

Στήν ἀέναη διαδρομή τοῦ χρόνου ἐπί αἰῶνες μακρούς ἐργάστηκε ἡ «Ἁγία Ἕδρα» μέ τό εἰρηνόφιλο προσωπεῖο της καί τούς ἐργάτες τοῦ παπικοῦ ὁλοκληρωτισμοῦ νὰ καθυποτάξει τήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, τήν Ἁγία Ὀρθοδοξία.

Τά ὅσα λοιπόν ἀπίστευτα συνέβησαν μέ τή διεξαγωγή αὐτῆς τῆς Συνέλευσης τῶν προκαθημένων στό Κολυμπάρι, βεβαίωσαν σχεδόν ὅλο τόν λαό ὅτι «ὅλες οἱ μεγάλες αἱρέσεις πού ἐμφανίστηκαν στήν ἐκκλησιαστική ἱστορία ὠχριοῦν μπροστά στήν παναίρεση τοῦ οἰκουμενισμοῦ».

Ἐσήμανε λοιπόν ἡ ὥρα, μέ τή Σύναξη αὐτήν, ἐπειδή οἱ ἐμπνευστές της καί ὀργανωτές της συνεχίζουν τό πονηρό τους ἔργο, νά φωνάξουμε «urbi et orbi», ἀφοῦ «ὁ παπικός θρόνος μερίμνησε νά μήν παραλείψει οὔτε μία ἀνήθικη, βδελυρή, ἐγκληματική ἀποτροπιαστική κατά τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ ἐνέργεια»∙ Πῶς πράγματι ὁ τόπος αὐτός πρίν πολλές δεκαετίες παραδόθηκε σέ μία «ἀνελέητη αἰχμαλωσία πού ἤδη μέχρι τώρα ἔκανε τόση ζημιά ὅσο καμμιά ἄλλη συμφορά στή Νεώτερη Ἱστορία»; Ὁ χῶρος δέν ἐπιτρέπει ἀνάλυση, ἡ ὁποία ἄλλωστε περιττεύει, ἀφοῦ ἡ βιβλιογραφία ἡ ὁποία ὑπάρχει εἶναι φοβερή.

Ἡ Ὕβρις

Ὕβρις = ἔπαρσις, αὐθάδεια, θρασύτης, ἀναισχυντία. Ὅλα αὐτά πού εἶναι τό περιεχόμενο τῆς ὑπερηφανείας ὁδήγησαν στήν πτώση ἀπό τήν ἀλήθεια καί τήν κατάπτωση στό βάραθρο τῆς αἱρέσεως, τήν παπική «ἐκκλησία». Αὐτό ἐπεφύλαττε καί γιά τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἡ οἰκουμενιστική σύναξη στό Κολυμπάρι. Τά ἴδια συστατικά στοιχεῖα χαρακτηρίζουν καί τήν περίεργη στήν Κρήτη —τήν παναίρεση τοῦ πανθρησκειακοῦ οἰκουμενισμοῦ— «Σύνοδο». Ὡστόσο ἀποδείχθηκε καί μέ τίς χιλιάδες ὑπογραφές πού συγκεντρώθηκαν —δηλώνοντας ὅτι ἀκυρώνουν τή «Σύνοδο»— πώς τά πραγματικά πνευματικά ἀντισώματα τοῦ λαοῦ μας, πού ζεῖ τήν ἡσυχαστική παράδοση τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας, δέν χάθηκαν. 

Ἔτσι ὡς ἀπότοκο εἶχε ὅλη αὐτή ἡ ἀναστάτωση τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας νά ἀνακαλύψει ὁ λαός πώς ὁ πολυκέφαλος ὄφις τῆς πλάνης «ὅ,τι δέν κατάφερε ἀνά τούς αἰῶνες μπορεῖ πλέον νά τό πραγματοποιήσει διά τοῦ οἰκουμενισμοῦ»!

Ἡ ὑψηλοφροσύνη, πού ὡς πύργος ὑψώθηκε καί ἐμπόδισε τότε τούς ἀνθρώπους νά γνωρίσουν τήν ἀλήθεια, κατέρρευσε. «Δεῦτε καί καταβάντες συγχέωμεν αὐτῶν τήν γλῶσσαν». Τά σκεφθήκαμε αὐτά γιατί ἡ σύγχυση πού ἐπικρατεῖ μεταξύ αὐτῶν πού ἀποβλέπουν σ’ ἕναν ἀλλόκοτο συγκρητισμό τῶν λαῶν μᾶς φέρνει πίσω στήν ἐποχή του πύργου τῆς Βαβέλ. Ὅπως τότε, τό ἔργο τους σκόρπισε καί διαλύθηκε.

Σύγχυση γλωσσῶν, ἀσυνεννοησία, ὅπως συμβαίνει καί στίς μέρες μας. Σύγχυση, ταραχή, πρό καί μετά προπαντός τή διεξαγωγή, τήν πραγματοποίηση τῆς «Συνόδου», ἡ ὁποία μοναδικό στόχο εἶχε τήνἑδραίωση, τήν ἐπίσημη ἀναγνώριση τῆς καταφρόνησης τῶν Ἱερῶν Κανόνων, τοῦ ὀρθοῦ φρονήματος καί ἤθους ὀρθόδοξου ἐκκλησιαστικοῦ, ἐκ μέρους τῶν κληρικῶν μας.

Ὅμως ἡ «νέμεσις» παροῦσα καί σ’ αὐτήν τήν ἱστορική στιγμή τῆς ἀνθρωπότητος. Γιατί ἕναν νέο πύργο πού ὀνομάζεται πανθρησκεία, ΝΕΑ ΕΠΟΧΗ, ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ, πού συμπορεύεται μέ τόν οἰκουμενισμό καί ὑπηρετεῖται ἀπ’ αὐτόν, προσπάθησαν ὅλοι αὐτοί νά ὑψώσουν.

Ὅμως «πᾶν ὕψωμα ἐπαιρόμενον κατά τῆς γνώσεως τοῦ Θεοῦ κρημνίζεται». Ἡ «Σύνοδος» τῆς Κρήτης ἀκυρώθηκε στή συνείδηση τοῦ ὀρθόδοξου λαοῦ καί θεωρεῖται ὡς μή γενόμενη. Καί διαπιστώσαμε, μέσα στόν ἀνεκλάλητο πόνο μας γιά τήν πίστη καί τή σωτηρία μας, πού κινδυνεύουν, πώς τά ἐννιακόσια ἑξήντα τόσα χρόνια παπισμοῦ, τά ὁποῖα διέβρωσαν τό γένος τῶν Ἑλλήνων, στάθηκαν ἱκανά νά διαβρώσουν ὥς καί τόν κλῆρο μας. 

Ἔγραψε πρό πολλῶν ἐτῶν ὁ ἀείμνηστος Κώστας Σαρδελῆς:

«Ὁ ἀγώνας τῶν γραικύλων πέρασε στήν τελευταία καί ἀποφασιστική φάση τοῦ σατανικοῦ τους σχεδίου καί ἀπεργάζεται ὑπό τούς ἐκκωφαντικούς τυμπανισμούς κάποιου μανιακοῦ ὄχλου τόν πνευματικό μας θάνατο».

Μέσα στήν πλάνη μας ὅμως δέν κατανοοῦμε πώς βοηθᾶμε τούς γραικύλους. Γι’ αὐτό καί οἱ πλεῖστοι ἀπό τούς Μητροπολίτες μας κωφεύουν ἤ σιωποῦν. Γι’ αὐτό καί δέν ξεσηκώθηκαν, ἐνῶ τούς περιμένουμε ἐναγωνίως νά μᾶς εἰποῦν: 

«Φωνάξτε “ὁ Θεός ἱλάσθητι ταῖς ἁμαρτίαις ἡμῶν».

Τί εἶναι ὅμως πλάνη;

Μᾶς ἀπαντᾶ ὁ εὐαγγελιστής Ἰωάννης: «Ἡ ἔλλειψη συνείδησης τῆς ἁμαρτωλότητας».

Γι’ αὐτό καί ἔννιοι ὑψηλόβαθμοι ὀρθόδοξοι ἱερωμένοι ἐφησυχάζουν ἀκόμη. Γι’ αὐτό ἐξακολουθοῦν νά διαπραγματεύονται (παζαρεύουν) τά Ἱερά τῆς Ὀρθόξοξης Ἐκκλησίας. Διότι δέν ἀντελήφθησαν οὔτε σ’ αὐτήν τήν κομβική στιγμή τῆς Ἱστορίας ὅπου διακυβεύονται οἱ τύχες τῶν λαῶν καί τῶν Ἐθνῶν πώς ὁ Οἰκουμενισμός πού προωθεῖ τήν πανθρησκεία συνδράμει καί στήν ταχύτατη ἐπέλευση τῆς Παγκόσμιας Διακυβέρνησης, τῆς Παγκόσμιας δηλαδή Δικτατορίας πού εἶναι ἐπί θύραις!

Ἀκόμη καί ἀπό τά βάθη τῆς ἑλληνικῆς ἀρχαιότητος, ὁ τραγικός μας ἔρχεται ἀπό τήν Ε΄ π.Χ. ἑκατονταετηρίδα καί μᾶς φωνάζει: «εἰδυίαι γάρ καί οὐκ ἐξαίφνης οὐδέ λαθραίως εἰς ἀπέραντον δίκτυον ἄτης ἐμπλεχθήσεσθ’ ὑπό ἀνοίας» (Γνωρίζοντας καλά κι ὄχι ἔξαφνα ἤ ἀπατηλά στό ἀπέραντο μπλεχτήκατε δίχτυ τοῦ κακοῦ ἀπό ἄνοια).

Ἐν τούτοις τόσες καί τόσες σθεναρές ἀντιδράσεις καί κραυγές ἔναντι τοῦ «θηρίου τῆς Ἀποκάλυψης» ἔναντι τῆς παναιρέσεως τοῦ οἰκουμενισμοῦ ἀντιμετωπίζονται χλιαρά ἀπό τούς πλείστους τῶν Ἱεραρχῶν, γιατί... προφασίζονται τόν φόβο «διαρρήξεως» τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἑνότητος!

Ὁποία εἰρωνεία!

Ὅταν οἱ ἴδιοι μέ τά ὅσα διέπραξαν στούς Οἰκουμενιστικούς κύκλους, διακυβεύουν τήν σωτηρία μας. Ὅταν μέ ὅσα ἀκόμη ἐξακολουθοῦν νά πραγματοποιοῦν1, γίνονται ἡ αἰτία νά ἐπαληθεύεται ὁ προφητικός λόγος «κεκορεσμένος ἔρωτος θείας καί χριστιανικῆς ὀδύνης λόγος» τοῦ Σέρβου Καθηγητοῦ τοῦ Βελιγραδίου καί Ἀθηνῶν, ἁγίου μας Ἰουστίνου Πόποβιτς:

«Τίποτε καλό νά μήν περιμένουμε ἀπό μία τέτοια Σύνοδο παρά μόνο σχίσματα, σχίσματα, σχίσματα».

Προβάλλουμε τόν γραπτό λόγο τοῦ καθηγητοῦ π. Ἰουστίνου, ὄχι γιατί τόν εἴδαμε ὡς δογματικό μόνον, ἀλλά, ἀπό τότε καί ὡς ὅσιον καί ὡς προφήτη, διότι ζῆ μέσα στό φῶς τοῦ Θεοῦ τήν τραγωδία τῶν ἀνθρώπων, πρός τούς ὁποίους μέσα ἀπό τά ἔργα του ἐξαγγέλει τήν μοναδικότητα τοῦ Θεανθρώπου, τήν μοναδικότητα τῆς Ἐκκλησίας καί τήν ἐκτροπή τοῦ Εὐρωπαίου ἀνθρώπου ἀπό τῆς Ἀληθείας2 .

Ἀγαπητοί μας πλανηθέντες πατέρες

Μέ τίς συνάξεις καί τίς ἐγκυκλίους τίς ὁποῖες παρά τίς καταγγελίες τοῦ λαοῦ ἐξακολουθεῖτε νά πραγματοποιεῖτε καί νά ἐκδίδετε, θεωρεῖστε ἐσεῖς, οἱ ἀποκλειστικῶς ὑπεύθυνοι γιά τά σχίσματα καί τήν πρόκληση τόσο κακοῦ.

Ὅμως, ἡ γνωστή παραβολή τοῦ Χριστοῦ (ἡ ἐπιστροφή τοῦ Ἀσώτου) ἐπειδή ἀποτελεῖ ἀπό κάθε ἄποψη τήν κορωνίδα τῶν παραβολῶν, καί ὡς ἡ ἀνακεφαλαίωση τῆς διδασκαλίας Του, θεωρήσαμε ὅτι ὑπεύθυνοι καί ἔνοχοι εἴμαστε καί ἐμεῖς, ὁ λαός.

Γιατί εἴμαστε καί ἐμεῖς ὡς ὁ «ἄσωτος» υἱός τῆς παραβολῆς. Τά σκεφτήμακαμε αὐτά, διότι ὁ φιλόσοφος τῆς Ἑλλάδος Ἀριστοτέλης, πού μέ τόν δικό του τρόπο ἑρμηνεύει σέ μεγάλο βάθος τήν ἔννοια τῆς λέξεως «ἄσωτος» γράφει:» τούς γάρ ἀκρατεῖς καί εἰς ἀκολασίαν δαπανηρούς, ἀσώτους καλοῦμεν». ( ἀκρατής = ὁ ἀνίσχυρος, ὁ μή ἐλέγχων, ἀδύναμος.

Ἡ ἀξία τῆς λογοτεχνικῆς αὐτοτέλειας τῆς παραβολῆς, ἔγκειται στήν παραστατικότητα τῆς διηγήσεως μιᾶς ἱστορίας ὑψηλῶν ἐννοιῶν. Αὐτές τίς ὑψηλές ἔννοιες ἀναλύοντας καί αὐτοανακρινόμενοι ἐμεῖς ὁ λαός, πού ἀποτελοῦμε μαζί σας (τόν κλῆρο) τό Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, αὐτοχαρακτηριοστήκαμε καί ὡς ἀνίσχυροι καί ἀδύναμοι στήν πίστη, ἀφοῦ τόσα χρόνια ἀφήσαμε νά γίνονται ἀποδεκτά τά τετελεσμένα τῆς πεπλανημένης πορείας ὑμῶν τῶν οἰκουμενιστῶν Ἱεραρχῶν. Γιατί δέν κινήσαμε τίς σειρῆνες νά σᾶς ξυπνήσουν, γιά νά ἀφουγκραστεῖτε τόν ἀχό τῆς σεισμικῆς καταστροφῆς πού προκάλεσε ἡ ἐκκλησιαστική ἐκτροπή σας, ἀγαπητοί μας Ἱεράρχες, καί γενικῶς ὁ κλῆρος μας.

1. Περιοδ. (ἔκδοση Συνάξεως Ὀρθοδόξων Ρωμηῶν «ΦΩΤΗΣ ΚΟΝΤΟΓΛΟΥ»Τ.Θ. 107 Τ.Κ. 421 32 Τρίκαλα Σεπτέμβριος 2016 σελ 27) «Ἀποτελεῖ, πραγματικά, τεράστια πρόκληση γιά τό ὀρθόδοξο αἴσθημα τοῦ πιστοῦ λαοῦ ἡ ἐπιμονή πλέον τῆς Ι. Συνόδου νά ὁρίζει τούς συγκεκριμένους ἀντιπροσώπους στούς διαλόγους, ἐνῶ γνωρίζει τίς ἐκπεφρασμένες οίκουμενιστικές ἀντιλήψεις τους. Χαρακτηριστικά παραδείγματα ἀποτελοῦν οἱ Μητροπολῖτες Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομος καί Δημητριάδος κ. Ἰγνάτιος» κ.λ.π. Καί φιλοϊσλαμιστής ὁ κ. Ἰγνάτιος!!!

2. «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ» Ἔκδ. Ὀρθόδοξος Κυψέλη (Ἀρχιμ. ΙΟΥΣΤΙΝΟΥ ΠΟΠΟΒΙΤΣ Θεσ/κη 1974 «Ὁ Οἰκουμενισμός χωρίς μάσκα» κ. ἄ.

Ὁ λαός τοῦ Θεοῦ

ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΔΙΩΚΤΕΣ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΙΕΡΕΩΝ ΚΑΙ ΜΟΝΑΧΩΝ

ΑΠΑΝΤΗΣΗ

ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΔΙΩΚΤΕΣ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ

 ΙΕΡΕΩΝ ΚΑΙ ΜΟΝΑΧΩΝ

Αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί, χαίρετε!

Το κείμενο αφορά τους διώκτες των Ορθοδόξων Χριστιανών (των ορθοτομούντων τον Λόγον της Αληθείας). Σκοπό έχει να βοηθήσει στην επαναφορά όσων λησμόνησαν τον λόγο για τον οποίον ο Ιησούς κατέβηκε στη γη, ως Θεάνθρωπος.

Τόσα χρόνια στην εκκλησία του Χριστού άσπρισαν τα «γένειά»σας και τα «μαλλιά»σας και δεν καταλάβατε την εντολή που έχουμε να αγαπάμε και τους εχθρούς μας, αλλά να μην τους συναναστρεφόμαστε;

Εσείς τώρα τι πάθατε; Τρελαθήκατε; Διώκετε τους αδελφούς σας; Τους φίλους σας; Τους ορθοτομούντας τον Λόγο της Αληθείας; Αντί να τους επαινείτε, αγκαλιάζετε τους εχθρούς σας;

Προφανώς έχετε μπερδέψει τους εχθρούς του Χριστού με τους φίλους, γι’αυτό και διώκετε τους συνδούλους και αδελφούς σας!! 

Δεν ασχολείστε τώρα με την έρευνα των γραφών που είναι ανεξάντλητη,τα μάθατε όλα! Ούτε με τη διδασκαλία όπως έχετε εντολή.

Τώρα ασχολείσθε με σοβαρότερα θέματα, γι’ αυτό ξεχάσατε το:«Όταν έρθει ο Κύριος και σας δει να χτυπάτε τους συνδούλους σας, αλλοίμονο σας…»

Τόσα χρόνια αφήσατε το ποίμνιο ακατήχητο!!

ΔΕΝ του διδάξατε τον Θείο φόβο για να μην σπείρετε το φόβο, όπως λέτε. 

Επιλέξατε όμως την σιωπή που είναι η τρίτη μορφή ΑθΕΙΑΣ κατά τον Άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά.

Τώρα όμως ο φόβος,στους ακατήχητους αλλά και σε σας, θα έρθει όλος μαζεμένος!!! (και όχι ο Θείος φόβος-μακάρι να διαψευστώ!)

Δεν μιλάτε στο ποίμνιο για τις αιρέσεις και για την ΠΑΝΑΙΡΕΣΗ του ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ που είναι και ο μεγαλύτερος εχθρός της Ορθοδοξίας μας και που διχάζει το ποίμνιο,οδηγώντας το στην απώλεια!

Υποκριτές, δεν δεχόσασταν τις αλλεπάλληλες αποδείξεις θεότητας του Ιησού μας και σπεύσατε άρον-άρον να τον σταυρώσετε, προκειμένου να απαλλαγείτε από Αυτόν μιας και ήταν εμπόδιο στα πάν-αισχρα έργα σας! (Θέλατε να οικειοποιηθείτε την άμπελον.)

Η ιστορία επαναλαμβάνεται με ακρίβεια μέχρι και σήμερα. Διώκονται οι άξιοι δούλοι-εργάτες και φίλοι του Ιησού ακριβώς όπως το είχε προείπει ο Κύριος :

«και θα μισήσθε από όλους, επειδή θα πιστεύσετε εις το όνομά μου. Εκείνος δε, που θα δείξει υπομονήν μέχρι τέλους της ζωής του, αυτός και μόνο θα σωθεί».(Μαρκ.ιγ 13)

«Σεις οι οποίοι καυχάσθε ότι είσθε τέκνα του Θεού,πατέρα,από τον οποίο κατάγεσθε και του οποίου τον χαρακτήρα και τα ιδιώματα κληρονομήσατε, έχετε τον διάβολον και τας αμαρτωλάς και φονικάς επιθυμίας του πατέρα σας αυτού θέλετε και είσθε αποφασισμένοι να πράττετε. Εκείνος απ’αρχής της δημιουργίας του ανθρώπου ήτο φονεύς του ανθρώπου,και με το ψεύδος του παρέσυρεν αυτόν εις την αμαρτίαν και τον θάνατον.Και δεν στέκεται εις την αλήθειαν,διότι δεν υπάρχει μέσα του πόθος προς αυτήν και διάθεσις να είπει κάποτε την αλήθειαν. Όταν λαλεί το ψεύδος, το βγάζει από μέσα του και το λέγει, διότι είναι ψεύστης και πατέρας του ψεύδους, ο πρώτος επινοητής και ο κύριος υποβολεύς αυτού».(Ιωαν.η 44)

«Συμβιβασμούς με την παράταξη του διαβόλου,δεν δέχομαι,όπως φαντάζεσθε σεις.Εκείνος,που δεν είναι εξ’όλης του της ψυχής μαζί μου,είναι εναντίον μου.Και εκείνος,που δεν μαζεύει με εμέ τα πνευματικά πρόβατά μου,ούτος σαν άλλος λύκος τα σκορπίζει».(Λουκ.ια 23)

Ούτε ενδιαφέρεστε για την Αλήθεια, διότι αν σας ενδιέφερε και αν την αναζητούσατε,δεν είχατε παρά να συνταχθείτε ΑΠΑΝΤΕΣ προκειμένου να λύσετε ό,τι σας απασχολούσε.

Να είχατε μαζί σας και φωτισμένους ,απλούς καλόγερους,διότι το Άγιο πνεύμα πνει όπου θέλει και όσο θέλει, όταν θέλει!! Εσείς όμως αποκλείσατε τους φωτισμένους και συναχθήκατε μόνο οισκοτισμένοι. Ούτε σας ενδιέφερε η τακτοποίηση παλαιού και νέου ημερολογίου που φέρνει ταραχή στην εκκλησία. Εσείς επιδιώξατε και επιδιώκετε μεγαλύτερη ταραχή και διάσπαση. Τα 90 χρόνια προετοιμασίας της Συνόδου στο Κολυμπάρι της Κρήτης ,δεν αφορούσαν τα θέματα,τα οποία είναι ήδη λυμένα από την εκκλησία. Εσείς υπονομεύατε και προετοιμάζατε τον σκοτισμό των «φωτισμένων», που δεν ξέρουν πως η Εκκλησία είναι ΜΙΑ, διότι ΕΝΑΣ είναι ο Θεός! 

*Για τον αρχιθυροφύλακα δε και τους πιστεύοντας σε αυτόν, η Ορθόδοξη εκκλησία του Χριστού μας είναι μία ανάμεσα στις 348 «εκκλησίες» του Π.Σ.Ε.-οι οποίες διευθύνονται από το Άγιο πνεύμα.

ΝΤΡΟΠΗ ΤΟΥΣ!! 

*Επίσης, ότι πολλές εντολές του Θεού είναι προσωρινές!!(μεγάλη βλασφημία).

*Ότι «όλες οι θρησκείες είναι οδοί σωτηρίας».(Πλέουν σε πελάγη «ευτυχίας» αλλά όχι…σωτηρίας)

*Ότι οι κληροδοτήσαντες εις ημάς την διάσπασιν (το σχίσμα) προπάτορες ημών (οι Άγιοι Θεοφόροι πατέρες δηλ.) υπήρξαν ατυχή θύματα του αρχέκακου όφεως και ευρίσκονται ήδη εις χείρας του δικαιοκρίτου Θεού!!!»

Οι παναιρετικοί οικουμενιστές τώρα θέτουν τους Αγίους μας πίσω από αυτούς, είναι πιο άγιοι οι «φωτισμένοι γνωστικοί» από τους Αγίους Πατέρες της εκκλησίας μας. Το κατάφερε ο διάβολος να πλανήσει και τους εκλεκτούς. Εάν δεν το είχε προείπει ο Ιησούς μας, δεν θα μπορούσα ο ανάξιος να πιστέψω τέτοια πτώση των αρχιερέων. Να παρακούν και να αλλοιώνουν τις εντολές του Κυρίου μας;; Μόνο οι δαίμονες τα κάνουν αυτά!!

Πολλοί θα εννοήσουν τώρα έμπρακτα,τι σημαίνει ΠΛΑΝΗ.Θέλουν δια της βίας όπως και τότε να κάνουν το δικό τους θέλημα, αγνοώντας το: «Όποιος ακολουθεί το δικό του θέλημα δεν μπορεί να αποφύγει την οίηση, από την οποία σαν φυσικό επακόλουθο έρχεται η πλάνη, όπως λέει ο Άγιος Ισαάκ».

Η τρίτη μεγαλύτερη και τελευταία προδοσία του γλυκύτατού μας Ιησού, επιτελείται στις μέρες μας .Αγάπησαν το σκότος (αντί-Χριστο) και μίσησαν τον δίξαντα το φως .Δεν αρκούνται στις ατελείωτες διδασκαλίες των Αγίων μας και στο Ευαγγέλιο που καλύπτουν όλες τις ανάγκες για τη σωτηρία μας. Θέλουν δικά τους νέα δόγματα και θεωρίες!!

Αναπολόγητοι θα είναι, διότι γνώρισαν τον Ιησού Χριστό, άκουσαν την διδασκαλία Του. Διδάσκουν μάλιστα το Ευαγγέλιο (στους άλλους, όχι όμως στον εαυτό τους). Γνώρισαν τους άξιους δούλους του Κυρίου, που ως Άγιοι Πατέρες και «προς επιβεβαίωση δε του κηρύγματός σας, σας δίνω εξουσίαν και δύναμην να θεραπεύετε ασθενείς, να καθαρίζετε λεπρούς, να ανασταίνετε, να εκβάλλετε δαιμόνια. Δωρεάν ελάβατε την χάριν αυτήν της θαυματουργίας, δωρεάν και χωρίς να λαμβάνετε χρήματα, δώσατέ την και σεις».(Ματθ.ι8)

Αυτούς τους Αγίους εφθόνησαν οι δαίμονες και τα όργανά τους,διότι ήταν απλοί, ταπεινοί,πιστοί άνθρωποι.

Τι πλέον θέλουν; ΓΙΑΤΙ τόσο μίσος για τους ορθοτομούντας τον Λόγον της Αληθείας;

Θλίβομαι για τους διωκόμενους, αυτοί όμως στεφάνια πολλά απολαμβάνουν. Θλίβομαι και για την αδικία.

Στενοχωριέμαι όμως και με αυτούς, που δεν μπορούν να καταλάβουν τη διδασκαλία του Χριστού όντας διδάσκαλοι. 

«Αλλοίμονον εις σας τους νομοδιδασκάλους. Διότι με τηνδιεστραμμένην διδασκαλία σας εσκοτίσατε τας διανοίας των ανθρώπων και τους αφηρέσατε το μέσον, με το οποίον σαν με άλλο κλειδί θα οδηγούντο εις την γνώσιν του πραγματικού δρόμου της σωτηρίας. Έτσι δε και σεις δεν εμβήκατε εις τον δρόμον αυτόν, που θα σας έφερεν εις τον Χριστόν και εις την βασιλείαν του, αλλά και εκείνους, που ήθελαν και προσεπάθουν να έμβουν, τους ημποδίσατε»(ΛΟΥΚ ια 52).

Και ως κλέφτες αυτής νομίζουν ότι θα καθίσουν σε κοσμικούς θρόνους, αιώνια!! 

«Μωραίνει Κύριος ὅν βούλεται ἀπολέσαι».

Πώς μπορεί κάποιος να τους μιλήσει; Τι λόγια να χρησιμοποιήσει για να τους πείσει να μετανοήσουν; Μόνο θαύμα!! Δεν αντιλαμβάνονται ότι συγκεντρώνουν όλο το κεφάλαιο συμφοράς τους!!!! Ας κατανοήσουν ότι: «Καί πύλαι ἅδου οὐ κατισχύσουσιν αὐτῆς».

Ας προσέξουμε πολύ, διότι είναι κοντά, καθότι γνωρίζουμε όπως λέγει: «Και κατά την δευτέραν παρουσίαν και κατά τον θάνατον του καθενός».

Για την Δευτέρα παρουσία σίγουρα δεν γνωρίζουμε το πότε. Το δεύτερο όμως το γνωρίζουμε κατά μέσον όρον, ενός δεπτερολέπτου έως κάποια σχετικά ολίγα χρόνια.

Συνέρθετε λοιπόν, μετανοήστε ειλικρινά και γρηγορείτε! Διότιέχουμε εντολή να αγαπάμε και τον εχθρό μας και όχι να μισούμε και να διώκουμε τους φίλους και αδελφούς μας.

Προσέξτε το πολύ καλά αυτό! Γιατί όπως μας εύρει…όταν μας εύρει! 

«Ιδού προείρηκα υμίν άπαντα».

«Α δε υμίν λέγω,πάσι λέγω:ΓΡΗΓΟΡΕΙΤΕ!»

Εύχομαι ο Θεός να σας φωτίσει και να λάμψει στο πρόσωπό σας η Αλήθεια!

Με εν Χριστώ αγάπη 

ο ελάχιστος Γεώργιος Φλώρος.

ΣΥΝΑΞΗ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΚΡΗΤΩΝ