Ἅγιος Ἰωσὴφ Ἡσυχαστής: "Σὲ καιρὸ πειρασμοῦ μὴν ἀφήνεις τὴ θέση σου"

Καὶ τώρα ποὺ νικήθηκες καὶ ἔπεσες μία φορὰ νὰ εἶσαι ἄγρυπνος στὸ ἑξῆς σὲ αὐτὸ τὸ πάθος. Διότι ὁ πειρασμὸς πάντοτε στέκει πλάϊ σου· καὶ σ’ ὅποιον πόλεμο νικήθηκε μία φορὰ -καὶ ἑκατὸ χρόνια νὰ περάσουν- μόλις ἔλθει ὁ ἄνθρωπος σ’ ἐκεῖνο τὸ πράγμα, ποὺ νικήθηκε τὴν πρώτη φορά, ἀμέσως τὸν ρίχνει καὶ πάλι.

Γι’ αὐτὸ λέω σὲ σένα καὶ σ’ ὅλους τους ἀδελφούς, ὅτι σὲ κάθε πόλεμο τοῦ ἐχθροῦ πρέπει νὰ βγεῖς νικητής. Ἢ νὰ πεθάνεις στὸν ἀγώνα· ἢ μὲ τὸ Θεὸ νὰ νικήσεις. Ἄλλος δρόμος δὲν ὑπάρχει. 

Σὲ καιρὸ πειρασμοῦ μὴ ἀφήνεις τὴ θέση σου· μὴ λιποτακτήσεις· μὴ θελήσεις νὰ δείξεις τοῦ ἄλλου τὸ σφάλμα· μὴ ζητήσεις τὸ δίκαιο· ἀλλὰ σιωπώντας μέχρι θανάτου νὰ περάσεις τὸν πειρασμὸν...καὶ τὴν ταραχή.

Καί, ἀφοῦ περάσει ὁ πειρασμὸς καὶ γίνει τέλεια εἰρήνη – εἴτε Γέροντας εἶσαι, εἴτε ὑποτακτικὸς- τότε δεῖξε χωρὶς πάθος τὴ ζημία καὶ τὴν ὠφέλεια. Καὶ ἔτσι οἰκοδομεῖται ἡ ἀρετή.

Ὅλοι οἱ πειρασμοὶ καὶ οἱ θλίψεις θέλουν ὑπομονή, καὶ αὐτὴ εἶναι ἡ νίκη τους. Σημείωσε τὰ ὀνόματα ὅσων ὑπέμειναν ἕως θανάτου σὲ καιρὸ πειρασμοῦ, ποὺ γίνεται στὸ στόμα τὸ σάλιο τοὺς αἷμα γιὰ νὰ μὴ μιλήσουν. Αὐτοὺς νὰ τοὺς ἔχεις σὲ μεγάλη εὐλάβεια καὶ νὰ τοὺς τιμᾶς ὡς Μάρτυρες, ὡς Ὁμολογητές. Αὐτούς, ἐγὼ ἀγαπῶ, καὶ γι’ αὐτοὺς ὀφείλω νὰ χύνω κάθε ἡμέρα καὶ τὴν τελευταία ρανίδα μου ἓν ἀγάπη Χριστοῦ. Διότι τὸν βλέπεις ὅτι ὑπομένοντας προτιμᾶ μύριους θανάτους, παρὰ νὰ βγάλει ἀπὸ τὸ στόμα τοῦ λόγο ψυχρό. Καί, ὅταν τὸν πνίγουν οἱ ἄνθρωποι, τὸν πνίγει τὸ δίκαιο, τὸν πνίγει καὶ ὁ ἐσωτερικὸς λογισμός· καὶ αὐτὸς μαχόμενος ἀτονεῖ καὶ πέφτει σὰν νεκρός· καὶ συνεχίζει νὰ μάχεται νοερὰ μὲ τὸν πειρασμὸν καὶ παίρνει ὅλα τὰ βάρη ἐπάνω του πονώντας καὶ στενάζοντας ὡς φταίχτης.

Λοιπὸν τίποτε ἄλλο δὲν ἐπιθυμῶ καὶ τόσο πολὺ ἀγαπῶ, ὅσο νὰ ἀκούω ὅτι κάνετε ὑπομονὴ στοὺς πειρασμούς.

Ἐπειδὴ ὁ Θεός, ὡς Ὂν αὐτοδόξαστο, δὲν χρειάζεται τὴν ἐργασία τοῦ ἀνθρώπου. Χαίρεται ὅμως καὶ ἀγαπᾶ, ὅταν γιὰ τὴν ἀγάπη Τοῦ μαρτυροῦμε καὶ πάσχουμε. Γι’ αὐτὸ καὶ μᾶς στεφανώνει ὡς ἀθλητές, μᾶς χαρίζει πλούσια τὴ χάρη Του.

Ἤθελα νὰ κάνω τρεῖς λόγους, ἢ καὶ βιβλία, ποὺ τὸ ἕνα νὰ περιέχει μόνον αὐτό: Ὅτι ὁ ἄνθρωπος εἶναι μηδέν· καὶ διαρκῶς νὰ φωνάζω ὅτι εἶμαι μηδέν. Τὸ ἄλλο νὰ γράφει: Ὅτι σὲ ὅλα εἶναι ὁ Θεὸς αὐτοδόξαστος. Καὶ τὸ τρίτο: Νὰ ἔχεις σὲ ὅλα ὑπομονὴ μέχρι θανάτου. Κι ἂν εἶσαι νέος, κι ἂν γέρασες, κι ἂν ἀγωνίσθηκες πολλὰ χρόνια, ἐὰν δὲν κάνεις ὑπομονὴ μέχρι νὰ βγεῖ ἡ ψυχή σου, σὰν κουρέλι θεωροῦνται τὰ ἔργα σου ἐνώπιόν του Θεοῦ,

Λοιπὸν γνώριζε τὸν ἑαυτό σου ὅτι εἶσαι μηδέν. Αὐτὴ εἶναι ἡ ὕπαρξή σου· μηδέν. Ἡ καταγωγή σου εἶναι ὁ πηλός, καὶ ἡ ζωτικὴ δύναμή σου εἶναι ἡ πνοὴ τοῦ Θεοῦ. Ὅλα λοιπὸν εἶναι τοῦ Θεοῦ. Γνώριζε τὸν ἑαυτό σου ὅτι εἶσαι μηδὲν καὶ ἔχε ὑπομονὴ στοὺς πειρασμούς, γιὰ νὰ ἀπαλλαγεῖς ἀπ’ αὐτούς, καὶ νὰ γίνεις θεὸς κατὰ χάριν· γιατί εἶσαι ἡ πνοή, τὸ ἐμφύσημα τοῦ Θεοῦ.

(Γέροντος Ἰωσήφ, «Ἔκφρασις Μοναχικῆς Ἐμπειρίας», ἔκδ. Ι.Μ.Φιλοθέου, Ἄγ. Ὅρος, σ. 119-121- ἀπόσπασμα σὲ νεοελληνικὴ ἀπόδοση.)

Αναρτήθηκε από ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ

Γέροντας Φιλόθεος Ζερβάκος: "Τά τέσσερα ἀκαταμάχητα ὅπλα κατὰ τῶν πειρασμῶν"

Ὅσες φορές σᾶς προσβάλλει ὁ ἐχθρὸς (διάβολος) εἴτε μὲ κάποιο πάθος εἴτε μὲ μελαγχολία, μὲ τὴν ἀμέλεια, τὴν ἀπελπισία, ἁρπάξτε ἀμέσως τὸ ὅπλο τῆς προσευχῆς, καὶ θὰ δεῖτε πόσο γρήγορα ἐξαφανίζεται καὶ δὲ μένει οὔτε ἴχνος τῆς παρουσίας του. Ὅταν σᾶς πολεμάει ὁ ἐχθρὸς νὰ ζητᾶτε τὴ βοήθεια τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, τοῦ φύλακα Ἄγγελου τῆς ψυχῆς σας καὶ ὅλων τῶν Ἀγγέλων καὶ τῶν Ἁγίων.

Μαζὶ μὲ τὴν προσευχή σας νὰ λέτε τὴ δυσκολία σας σὲ πνευματικὸ Ἱερέα, ἀλλὰ νὰ ζητᾶτε καὶ τὶς προσευχὲς καὶ συμβουλὲς τῶν ἄλλων ἀδελφῶν σας, διότι ἕνας ἀδελφὸς ποὺ βοηθιέται ἀπὸ ἄλλον ἀδελφό, γίνεται δυνατὸς σὰν τὴν ὀχυρωμένη πόλη. Γιὰ ὅλα αὐτὰ χρειάζεται νὰ ἀσκεῖτε βὶα στὸν ἑαυτό σας, νὰ ἐνεργεῖτε γρήγορα καὶ μὲ γεναιότητα.

Νὰ μεταχειρισθεῖς τέσσερα ὅπλα, ἀκαταμάχητα, κατὰ τῶν πειρασμῶν. Μὲ αὐτὰ τὰ ὅπλα, ἂν βέβαια τὰ χρησιμοποιήσεις μὲ μεγάλη προσοχή, δεξιοτεχνία, προθυμία καὶ ἀνδρεία, ὄχι μόνο θὰ μείνεις ἄτρωτος καὶ ἀβλαβὴς ἀπὸ τὰ....βέλη καὶ τὶς παγίδες τοῦ διαβόλου, ἀλλὰ καὶ θὰ τὸν νικήσεις καὶ θὰ τὸν ἀφανίσεις.

Πρῶτο ὅπλο κατὰ τοῦ ἐχθροῦ εἶναι ἡ αἴσθηση τῆς παρουσίας τοῦ Θεοῦ. Ἐκεῖνος ποὺ σκέφτεται καὶ στοχάζεται καλὰ πὼς ὁ Θεὸς εἶναι πανταχοῦ παρών, καὶ πάντοτε εἶναι μπροστά του, μέρα καὶ νύχτα σὲ κάθε περίσταση, δὲν μπορεῖ νὰ ἁμαρτήσει.

Διότι, ἀφοῦ φοβᾶται νὰ ἁμαρτήσει μπροστὰ σὲ ἕνα τιποτένιο ἄντρα ἢ γυναίκα, ἀκόμη καὶ μπροστὰ σὲ ἕνα μικρὸ παιδί, πὼς θὰ τολμήσει νὰ ἁμαρτήσει μπροστὰ στὸν Παντοδύναμο Θεό, ποὺ Τὸν τρέμουν τὰ Χερουβεὶμ καὶ τὰ Σεραφείμ, ὅλα τὰ κτίσματα ποὺ ἀναπνέουν, καὶ ποὺ μὲ ἕνα νεῦμα Τοῦ σαλεύει ὅλη ἡ γῆ;

Δεύτερο ὅπλο εἶναι νὰ συνηθίσεις νὰ λὲς ἀκατάπαυστα τὴν εὐχή: «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, Υἱὲ τοῦ Θεοῦ, ἐλέησον μέ». Αὐτὴ τὴν εὐχὴ νὰ ἀρχίζεις νὰ τὴ λές, μόλις σηκωθεῖς τὸ πρωὶ ἀπὸ τὸ κρεβάτι σου.

Νὰ τὴ λὲς καὶ ὅταν περπατᾶς στὸ δρόμο καὶ ὅταν μπαίνεις στὸ αὐτοκίνητο, στὸ τρένο, στὸ πλοῖο, στὸ ἀεροπλάνο· καὶ ἐνῶ ἐργάζεσαι, τρῶς, πίνεις, καὶ σὲ κάθε ὥρα καί περίσταση. Ἀλλὰ νὰ τὴ λὲς μὲ τὴν καρδιά σου, μὲ πίστη εὐλάβεια, ἀγάπη, πόθο καὶ βία. Ὄχι τὸ στόμα νὰ λέει: «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ» καὶ ὁ νοῦς καὶ ἡ καρδιὰ νὰ λένε ἄλλα, καὶ μάλιστα πονηρὰ καὶ ἀντίθετα.

Τρίτο ὅπλο κατὰ τοῦ διαβόλου εἶναι ἡ ταπείνωση δηλ. νὰ μὴν ὑψηλοφρονεῖς, ἀλλὰ τὸ φρόνημά σου νὰ εἶναι ταπεινό. Νὰ ἔχεις τὴν αἴσθηση πὼς ὅ,τι ἔχεις δὲν εἶναι δικό σου, ἀλλὰ τοῦ Θεοῦ. Δηλ. τὸ σῶμα σου καὶ ἡ ψυχή, ἡ ὑγεία καὶ ἡ δύναμη, ἡ σοφία, ὁ πλοῦτος καὶ ὅτι ἄλλο ἔχεις, ἀκόμη καὶ οἱ ἀρετές, οἱ ἀγαθοεργίες, οἱ προσευχές, οἱ νηστεῖες, οἱ ἐλεημοσύνες, ὅλα, ὅλα εἶναι χαρίσματα τῆς Χάρης τοῦ Θεοῦ, χωρὶς τὸν ὁποῖο δὲν μποροῦμε νὰ κάνουμε κανένα καλό.

Ὅταν λοιπὸν ἔχεις ταπεινὸ φρόνημα, θὰ σὲ σκεπάζει καὶ θὰ σὲ φυλάει ὁ Θεός. Γιατί ὁ Θεὸς συγκινεῖται μὲ τὸν ταπεινὸ καὶ τὸν προσέχει, ὅπως λέει τὸ Ἅγιο Πνεῦμα στὸ βιβλίο τῶν Παροιμιῶν. Ὅταν στὶς καρδιὲς τῶν ταπεινῶν ἀνθρώπων ἀναπαύεται τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιο, πῶς εἶναι δυνατὸ νὰ πλησιάσει ὁ διάβολος;

Τέλος, τέταρτο ὅπλο κατὰ τῶν παγίδων καὶ τῶν πειρασμῶν τοῦ διαβόλου, εἶναι ἡ ἀγάπη, ἡ καθαρή, ἡ ἀληθινή, ἡ ὁλόψυχη. Ὅποιος ἔχει αὐτὴ τὴν ἀγάπη ἔχει μαζί του τὸ Θεό, ποὺ εἶναι ἀγάπη: «Ὁ Θεὸς ἀγάπη ἐστί, καὶ ὁ μένων ἐν τῇ ἀγάπῃ ἐν τῷ Θεῷ μένει καὶ ὁ Θεὸς ἐν αὐτῷ» (Α΄ Ἰω. 4, 16).

Ὅταν ὁ ἄνθρωπος ἔχει μαζί του τὸ Θεὸ προστάτη καὶ βοηθό, τότε ποιὸν θὰ φοβηθεῖ; Ὅπου φῶς, φεύγει τὸ σκοτάδι· ὅπου ἀλήθεια, φυγαδεύεται τὸ ψεῦδος· ὅπου ὁ Θεός, φεύγει σὰν ἀστραπὴ ὁ διάβολος.

Αὐτὰ τὰ τέσσερα ὅπλα λοιπὸν νὰ μεταχειρίζεσαι καὶ νὰ παρακαλᾶς τὸ Θεὸ νὰ σὲ βοηθάει καὶ νὰ σὲ στηρίζει. Καί, ἂν σὰν ἄνθρωπος τραυματιστεῖς ἀπὸ τὸ διάβολο, νὰ τρέχεις ἀμέσως στὸ γιατρό, στὸν πνευματικό, στὴ μετάνοια καὶ ἐξομολόγηση. Νὰ ζητήσεις θεραπεία καὶ θὰ τὴν ἔχεις.

Αναρτήθηκε από ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ

ΒΑΛΤΟΣ ΤΗΣ ΑΜΕΡΙΚΗΣ Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ

 

Focus FM 103.6

"Πόσος χρόνος πιστεύεις ότι σου μένει, έως ότου κλείσεις κι εσύ τά μάτια σου μία γιά πάντα; Αλήθεια, τό έχεις ποτέ σκεφτεί;

Είσαι έτοιμος γι’ αυτό σου το ταξίδι;

|Φεύγουμε, σου λέω! Το΄χεις καταλάβει;|

... Μία ώρα;

Μία μέρα;

Μία εβδομάδα;

Ένας μήνας;

Πέντε χρόνια;

Ίσως πενήντα;

Όπως για όλους, 

έτσι έρχεται και για εσένα η στιγμή αυτή.

Είσαι έτοιμος; 

Είσαι έτοιμος να αφήσεις αυτόν τον κόσμο;

Είσαι έτοιμος γι’ αυτό σου το ταξίδι;

Μία απλή εκδρομή πάει κανείς 

και φροντίζει να πάρει μαζί του ένα σωρό αποσκευές.

Για τη στιγμή αυτή, για το πιό σημαντικό ταξίδι της ζωής σου είσαι έτοιμος;

‘’Εγώ δεν τα σκέφτομαι αυτά’’, ίσως βιαστείς να μου απαντήσεις..

Κακώς…

Κακώς δεν τα σκέφτεσαι…

Γιατί ο θάνατος ξέρεις, είναι το πιο σίγουρο πράγμα στη ζωή...

Γέροντας Εφραίμ της Σκήτης του Αγίου Ανδρέα,

Άγιον Όρος

(30 Μαρτίου 2023 +)

https://odysseiatv.blogspot.com/

Σόδομα, Γόμορρα, Νινευή και η Ελλάδα του 2024, μέσα από το προφητικό μάτι του π. Αθανασίου Μυτιληναίου

Ἡ καταστροφή τῆς Νινευῆ. Σαρδανάπαλος, ὁ τελευταῖος αὐτοκράτωρ τῆς Νινευῆ.

†.Θά ἤθελα νά ρίχναμε μιά ματιά σ’ αὐτήν τήν ταλαίπωρη Νινευή, ἡ ὁποία ἀποτελεῖ ἕναν τύπον μελλούσης καταστροφῆς. Καί εἶναι πολύ ἀξιόλογος αὐτός ὁ ἱστορικός τύπος μελλούσης καταστροφῆς. Διότι ἔχομε καί ἕναν ἄλλον ἱστορικόν τύπον, ὁ ὁποῖος ἔλαβε χώρα εἰς τήν Νινευή. Εἶναι ὅταν ὁ Ἰωνᾶς δέν πηγαίνει στήν Νινευή καί τελικά τό ψάρι τόν τρώγει χωρίς νά τόν χωνέψη καί μέσα εἰς τήν κοιλίαν τοῦ κήτους μένει τρεῖς μέρες καί τρεῖς νύχτες κι ἐκεῖ εἶπε τήν περίφημη ὠδή του, ἡ ὁποία εἶναι Χριστολογική.

Λέγει τό ἑξῆς ἐκεῖ στήν ὠδή του ὁ Ἰωνᾶς: «ἔδυ ἡ κεφαλή μου εἰς σχισμάς ὀρέων» Πρό αὐτοῦ λέγει ὅτι κατέβηκα, λέει, στόν Ἅδη πού εἶναι ἐκεῖ αἰώνιοι μοχλοί -δέν ἀνοίγει δηλαδή κατά τρόπον πού νά παραβιαστῆ ἀπό ἄλλους, ξέρω ’γώ ἐχθρούς καί τά λοιπά.- Κι ὅμως δέν ἦταν εἰς τόν Ἅδη. Ἡ κοιλία τοῦ κήτους εἶναι τύπος τοῦ Ἅδου. Καί ἔγειρε «ἔδυ» -ἐβασίλεψε κατά λέξι, ἔδυσε- ἔγειρε ἡ κεφαλή μου σέ σχισμές ὀρέων. Ποιές σχισμές ὀρέων, ἀφοῦ ἤτανε μέσα στήν κοιλία τοῦ κήτους;

Ἀλλά ὁ Χριστος ὁ ἴδιος ἑρμηνεύει καί λέγει ὅτι ἡ κοιλία τοῦ κήτους εἶναι ὁ τάφος ὁ δικός Του. Καί εἰς λαξευτήν πέτραν ἐτοποθετήθη. Ἔγειρε ἡ κεφαλή τοῦ Χριστοῦ εἰς σχισμάς ὀρέων. Διότι τόν ἔβαλαν μέσα εἰς τόν λαξευμένον βράχον.

Βλέπετε προφητεία! Εἶναι Χριστολογική ἡ ὠδή τοῦ Ἰωνᾶ. Ἀλλά ἐάν ἀπετέλεσε αὐτή ἡ φυγή τοῦ Ἰωνᾶ τό κυριότατον μέρος τῆς προφητείας του -διότι ὁ Ἰωνᾶς δέν ἔγραψε τίποτα, ἄν διαβάσετε τό βιβλίο τοῦ Ἰωνᾶ δέν ἔγραψε τίποτα ὁ Ἰωνᾶς- ἀλλά ὁ ἴδιος ἀπετέλεσε προφητεία· ὁ ἴδιος! Δέν ἔγραψε προφητεία, ὁ ἴδιος στάθηκε προφητεία! Δηλαδή κατά ἕναν ἐποπτικόν τρόπον δημιούργησε γεγονότα. Αὐτά τά γεγονότα ἀποτελοῦν τήν προφητεία.

Καί τό σπουδαῖον εἶναι ὅτι, ὅταν ὁ Χριστός θέλησε νά μιλήση γιά τήν Ἀνάστασίν του, δέν ἐπεστράτευσε οὔτε τόν Ἠσαΐα, οὔτε τόν Ἱερεμία, οὔτε τόν Ἰεζεκιήλ, οὔτε τόν Δανιήλ· ἐπεστράτευσε τόν Ἰωνᾶ, ὁ ὁποῖος θεωρεῖται ἀπό τούς λεγόμενους μικρούς, ὄχι σέ ἀξία μικρούς προφήτας -ὄχι σέ ἀξία!- ἀλλά ἀπό πλευρᾶς ὄγκου ἔργου. Δέν ἔγραψε τίποτα ὁ Ἰωνᾶς κι οἱ ἄλλοι ἔγραψαν λίγα πράγματα. Εἶναι δώδεκα οἱ λεγόμενοι μικροί προφῆται.

Ὁ Κύριος χρησιμοποιεῖ τόν Ἰωνᾶ γιά τήν Ἀνάστασίν του· εἶπε στούς Ἑβραίους: «ζητᾶτε σημεῖον; θά σᾶς δοθῆ τό σημεῖον τοῦ Ἰωνᾶ». Καί μέ τόν τρόπον αὐτό ἀποδεικνύει τήν Ἀνάστασίν του, προφητικά.

Τό ἴδιο πρόσωπο τοῦ Ἰωνᾶ συνδέεται καί μέ τήν καταστροφή τῆς Νινευῆ. Καί ἡ καταστροφή τῆς Νινευή ἀποτελεῖ ἱστορικόν τύπον μελλούσης κατασροφῆς τοῦ κόσμου.

Ἔχομε τρεῖς -τρεῖς!- ἱστορικούς τύπους καταστροφῆς τοῦ κόσμου. Ἂν θέλετε εἶναι τέσσερις. Εἶναι πρῶτος ὁ κατακλυσμός· μετά εἶναι τά Σόδομα καί τά Γόμορα, εἶναι κατά κυριολεξίαν ἱστορικός τύπος καταστροφῆς τοῦ κόσμου· κατόπιν εἶναι ἡ καταστροφή τῆς Νινευή· κατόπιν εἶναι ἡ καταστροφή τῆς Βαβυλών ος -δέν χρησιμοποιεῖται μάλιστα ἡ Βαβυλών εἰς τήν Ἀποκάλυψι;- Σημειώσατε, σημειώσατε ὅτι, ὅταν ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης γράφη τήν Ἀποκάλυψί του, ἡ Βαβυλών ἦταν κατεστραμένη πεντακόσια χρόνια· πεντακόσια χρόνια ἡ Βαβυλών! «Τότε;» θά πῆτε. Κι ὅμως χρησιμοποιεῖ τ’ ὄνομα Βαβυλών ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης στήν Ἀποκάλυψι καί ἐννοεῖ τήν Ρώμη. Ἄρα τί σημαίνει αὐτό; ὅτι ἡ Βαβυλών εἶναι ἱστορικός τύπος μελλούσης καταστροφῆς -ὄχι μιᾶς πόλεως!- τοῦ κόσμου.

Καί τέλος, ὁ τελευταῖος ἱστορικός τύπος εἶναι ἡ καταστροφή τῆς Ἱερουσαλήμ πού συνδέεται μέ τό τέλος τοῦ κόσμου. Ἡ Βαβυλών καί ἡ Νινευή δέν συνδέεται μέ τό τέλος τοῦ κόσμου, ἁπλῶς γεγονότα μέσα στήν ἱστορία ὡς ὑπόδειγμα καταστροφῆς. Τά Σόδομα καί τά Γόμορα καί ἡ Ἱερουσαλήμ συνδέονται μέ τό τέλος τοῦ κόσμου.

Ἀντιλαμβάνεσθε λοιπόν, ἀφοῦ εἶναι ἱστορικοί τύποι μελλόντων συμφορῶν, μᾶς ἐνδιαφέρει˙ καί μᾶς ἐνδιαφέρει πολύ, διότι αὐτό μποροῦμε νά τό πάθωμε ἐμεῖς τώρα στόν εἰκοστό αἰῶνα, στόν πολιτισμό μας, στήν Ἑλλάδα, στήν Εὐρώπη, στήν ὑφήλιο, στήν Ἀμερική, δέν ξέρω ποῦ, καί νά ’χωμε φοβερές καταστροφές, φτάνοντας σέ πληρότητα ἀπ’ ὅ,τι οἱ πόλεις ἐκεῖνες.

Γι’ αὐτό ἀξίζει νά δοῦμε: τί συνέβη εἰς τήν Νινευή, ὥστε ἔφθασε νά καταστραφῆ;

Βέβαια θά ’χα πάρα πολλά νά σᾶς πῶ, πού θά μποροῦσε ν’ ἀποτελέση ἕνα ἀκόμη μάθημα μίας ὥρας ἐκεῖνα τά ὁποῖα θά εἶχα νά σᾶς πῶ. Ἀλλά δέν πειράζει ὅμως˙ σᾶς λέγω μόνον μερικά πολύ πολύ στοιχειώδη· ὅτι ἡ Νινευή καί ἡ Βαβυλών ἦταν δυό ἀντίζηλες πόλεις. Τελικά συμμαχοῦν οἱ Χαλδαῖοι, οἱ ὁποῖοι ἦσαν στό νότιο μέρος κοντά στόν Περσικό κόλπο, μέ τούς Μήδους ἀπό πάνω, πρός βορρᾶν, καί νίκησαν τήν Νινευή, ἡ ὁποία κατεστράφη τό 612 π.Χ. καί μετεβλήθη σέ σωρό ἐρειπίων εἰς τέτοιον βαθμόν, ὥστε ὁ Ξενοφῶν -ὁ δικός μας ὁ Ξενοφῶν!- ὅταν ἔκανε τήν γνωστή πορεία μέ τόν Κύρο -τά θυμόσαστε, ἔ; «Κύρου ἀνάβασις»- πέρασε ἀπό ’κεῖ ἀπό τήν Νινευή κάπου τό 400 π.Χ. καί δέν ἀντελήφθη ὅτι εὑρίσκετο -μόλις εἶχαν περάσει δηλαδή διακόσια χρόνια- δέν ἀντελήφθη ὅτι εὑρίσκετο πάνω ἀπό τά ἐρείπια τῆς Νινευή. Καί τοῦ εἶπαν ὅτι «ἐδῶ ἦταν ἡ Νινευή!».

Κάτι ἀνάλογο συνέβη καί μέ τήν Βαβυλώνα. Δέν ξέρουν ποῦ ἀκριβῶς ἦτο ἡ ἀκριβής της θέσις˙ τέτοια ἦταν ἡ καταστροφή της! Μέχρι τόν 18ο αἰῶνα ἡ Νινευή ἁγνοεῖτο ὡς θέσις. Γιατί μόλις διακόσια χρόνια μετά τήν καταστροφή της ὁ Ξενοφῶν δέν ἤξερε πού εἶναι˙ τοῦ ’παν ὅτι «ἐδῶ ἦταν ἡ Νινευή -ξέρω ’γώ λόφους ἀπό χῶμα- ἐδῶ ἦταν ἡ Νινευή», «μπά, ἡ Νινευή ἐδῶ;» Πόσο μᾶλλον περνῶντας οἱ αἰῶνες! Ἔτσι χάθηκε ἡ θέσις τῆς Νινευή˙ θά λέγαμε «κουκουβάγιες λαλοῦσαν στήν περιοχή!».

Ἔμεινε ἄγνωστη ἡ θέσις τῆς Νινευή καί ἀνεγνωρίσθη ὅτι βρίσκεται κοντά εἰς τήν Μοσούλη, τήν σημερινή Μοσούλη τῆς Βαγδάτης, πρός τό τέλος τοῦ 18ου αἰῶνος ἀπό τόν Γερμανόν Κάρστεν. Καί ἐπεβεβαιώθη τελικά μέ ἀνασκαφές ὅτι ἦτο ἡ Νινευή τό 1820 μ.Χ. Ἦταν τόση καί τέτοια ἡ καταστροφή της!

Ἀλλά γιά νά δοῦμε ὅμως γιατί ἦταν τόση καί τέτοια ἡ καταστροφή της. Προσέξατε! Ἡ πόλις αὐτή, πού κάποτε μετενόησε καί ἐσώθηκε, ξανάπεσε στήν ἁμαρτία· μιά ἁμαρτία πού δέν εἶχε ὅρια.

Φαίνεται -σᾶς παρακαλῶ κοπέλες, ἀνοῖξτε καλά τ’ αὐτιά σας ν’ ἀκούσετε αὐτό πού θά σᾶς πῶ- φαίνεται ὅτι οἱ ἄνθρωποι πάντα κάνουν ἁμαρτίες. Πάντοτε. Καί ψέματα λένε…, καί κλέβουν… καί πολέμους κάνουν…, καί τά λοιπά, καί τά λοιπά, καί τά λοιπά. Θά λέγαμε ὅτι οἱ Ἕλληνες ὅλο πολέμους ἔκαναν· ἔστω ἐπιθετικούς, ἔστω ἀμυντικούς, ἡρωϊκοί πόλεμοι ἦσαν, τέλος πάντων. Ὃλα ἁμαρτία εἶναι αὐτά τά πράγματα· ἀλλά ἔχει κι ἕνα μεγαλεῖο. Ἔχει κι ἕνα μεγαλεῖο! Θά τό πάρωμε κι ἔτσι.

Εἶναι ὅμως μερικές ἁμαρτίες μέσα στίς ἀνθρώπινες γενιές τίς ὁποῖες -πῶς νά τό κάνωμε;- ἰδιαίτερως ὁ Θεός δέν ἀνέχεται. Βεβαίως βασικά εἶναι ἡ εἰδωλολατρία˙ ἀλλά καί τήν εἰδωλολατρία τήν ἀνέχεται ὁ Θεός μέχρις ἑνός βαθμοῦ. Ὅταν λέγει ὁ Ἀπ. Παῦλος ἐπί παραδείγματι ὅτι «ὑπερεῖδε, λέγει, ὁ Θεός τούς χρόνους τῆς ἀγνοίας». Ἂγνοια οἱ ἄνθρωποι εἶχαν, δέν ἤξεραν τόν ἀληθινόν Θεόν. Ἔρχεται ἡ ὥρα νά γνωρίσουν τόν ἀληθινό Θεό.

Εἴτε ζοῦμε σέ κατάστασι ἀγνοίας, εἴτε σέ κατάστασι γνώσεως Θεοῦ, αὐτά τά κάποια ἁμαρτήματα, ἅμα ὑπάρχουν, φοβερά ἐρεθίζουν τόν Θεόν. Βασικά εἶναι τά σαρκικά ἁμαρτήματα. Βασικά. Ὅπως κατεστράφη ὁ ἀρχαῖος κόσμος διά τοῦ κατακλυσμοῦ, «διά τό εἶναι αὐτούς σάρκας»· ὑλισταί, σαρκικοί ἄνθρωποι! Ἀλλά ἀπό τά σαρκικά ἁμαρτήματα -πότε δέν ὑπῆρχαν πορνεῖες στήν ἱστορία; πάντα ὑπῆρχαν καί θά ὑπάρχουν πάντοτε πορνεῖες καί ἀνηθικότητες- μερικά ἁμαρτήματα ἀπό τά σαρκικά εἶναι ἰδιαζόντως σιχαμερά εἰς τόν Θεόν.

Καί τά ἰδιαζόντως σιχαμερά ἁμαρτήματα, παιδιά εἶναι: Ἡ ἀλλαγή τῶν φύλων· ὅταν τό ἀγόρι γίνεται κορίτσι, κι ὅταν τό κορίτσι γίνεται ἀγόρι· αὐτό τό μπέρδεμα. Αὐτό τό μπέρδεμα. Ἀρχίζουν οἱ ἄνδρες νά γυναικίζουν μέ τά ροῦχα τους… μέ τά μαλλιά τους… μέ τό περπάτημά τους… καί μέ τήν συμπεριφορά τους. Ὅπως καί τά κορίτσια ἀρχίζουν νά ἀνδρίζουν μέ τά μαλλιά τους…, μέ τά ροῦχα τους…, μέ τά παντελόνια πού φορᾶνε… Ἀκοῦτε;… Ἀκοῦτε; Μέ τά παντελόνια πού φορᾶνε…, καί λοιπά, καί λοιπά καί αὐτές ἀνδρίζουν· δηλαδή ἀνδροποιεῖται ἡ γυναῖκα καί γυναικοποιεῖται ὁ ἄνδρας καί γίνεται αὐτό τό μπέρδεμα τῶν φύλων. Αὐτό τό μπέρδεμα τῶν φύλων εἶναι ἰδιαζόντως σιχαμερό εἰς τόν Θεό.

Ἔχω χρέος νά τό πῶ καί νά τό φωνάξω. «Διατί κατεστράφησαν τά Σόδομα καί τά Γόμορα;» Διαβάστε εἰς τό βιβλίο τῆς Γενέσεως, κεφάλαιο 19ο, νά ἰδῆτε ἐκεῖ γιατί κατεστράφησαν, παρακαλῶ, οἱ πόλεις αὐτές. Γιατί, ἀπό μικροῦ, λέγει, ἕως μεγάλου οἱ ἄνδρες μετήρχοντο τίς διαστροφές. Αὐτές πού μετέρχεται καί ἡ ἐποχή μας. Ναί!

Γιά νά ’ρθωμε τώρα καί στή Νινευή. -Καί νά φαντασθῆτε ὅτι δέν ἐσώθη οὔτε ἕνας ἀπό τά Σόδομα καί τά Γόμορα. Οὔτε ἕνας δέν σώθηκε!- Μένει ἡ Νινευή. Γιά νά δοῦμε τή Νινευή. Γιατί κατεστράφη τόσο πολύ; τί συνέβαινε εἰς τήν πόλιν αὐτήν; Ἁμαρτίες; Πάντα εἶχε ἁμαρτίες ἡ Νινευή. Εἶχε τέτοιες ἁμαρτίες! Καί ἀπό ποῦ ξεκινοῦσαν αὐτές οἱ ἁμαρτίες; Ἀπό τόν Αὐτοκράτορα. Καί ὅταν λέει βρωμάει τό ψάρι ἀπό τό κεφάλι, τότε βρωμάει καί ἡ οὐρά· ὅταν βρωμάει τό κεφάλι! Ὅταν ὁ Αὐτοκράτωρ, ὁ Βασιλεύς, ὁ Κυβερνήτης εἶναι τέτοιος ἄνθρωπος, δέν μπορεῖ παρά καί ὁ λαός νά εἶναι ὅμοιος.

Λοιπόν, ὁ τελευταῖος Αὐτοκράτωρ τῆς Νινευή ἦταν ὁ γνωστός μας Σαρδανάπαλος. Θά σᾶς πῶ γιά τόν Σαρδανάπαλο τί γράφει ὁ Ἀθηναῖος εἰς τό βιβλίο του «Δειπνοσοφιστής» (Κεφ. 12ον, 528). Γράφει καί ὁ Πλούταρχος καί μάλιστα μία πρότασι μόνο ἀλλάζει συντακτικῶς· εἶναι ὅμως οἱ ἴδιες λέξεις. Ἀναφέρεται καί ἀπό τόν Πλούταρχο ἡ περίπτωσι αὐτή. Γράφει καί ὁ Διόδωρος, Ἕλληνες συγγραφεῖς.

Σᾶς διαβάζω πρῶτα τί γράφει ὁ Ἀθηναῖος στόν «Δειπνοσοφιστή» του. Τί εἶχε…, τί εἶχε ὁ Σαρδανάπαλος, ὁ τελευταῖος αὐτοκράτωρ τῆς Νινευή; ὁ ὁποῖος περιττόν νά σᾶς πῶ ὅτι τόν ἔσφαξαν καί λοιπά, καί λοιπά.

«Εἶχε γυναικείαν φωνήν καί ἐψιμυθιωμένος καί κεκοσμημένος γυναιστί» Ἐψιμυθιωμένος θά πῆ: φοροῦσε ψιμύθια, αὐτά πού βάζουν οἱ γυναῖκες, κοκκινάδια, ποῦδρες, ψιμύθια· αὐτά λέγονται ψιμύθια. Φοροῦσε λοιπόν ψιμύθια, τέτοια πράγματα, δηλαδή κραγιόνια καί τέτοια πράγματα καί ἦταν στολισμένος, λέγει, γυναιστί, κατά τρόπον γυναικεῖον.

«Καί μετά τῶν παλακίδων ξένων πορφύραν ἀναβάβηνται μετ’ αὐτῶν καθήμενος» Ἦταν λέγει μέ τίς παλακιδες -παλιογυναῖκες- καί -τό ρῆμα «ξένω» εἶναι μέχρι καί σήμερα, «ἒχομε νά ξάνωμε μαλλί, λέγει ἡ παροιμία»- ἒξενε πορφύρα, δηλαδή εὑρίσκετο μέσα σέ γυναικεῖες δουλειές μαζί μέ τίς γυναῖκες. Προσέξτε· «ἀναβάβηνται μετ’ αὐτῶν καθήμενος.» Ἀναβάβην θά πῆ: εἶχε τά πόδια ἀπρεπῶς τοποθετημένα ὅταν ἐκάθητο· ὃπως σήμερα βλέπομε σχεδόν κατά κανόνα· ἀκόμη καί στήν ἐξομολόγησι πού ἔρχονται τό κάνουν αὐτό, ἀκόμη καί στήν Ἐκκλησία μέσα τό κάνουν. Τό ’χω προσέξει αὐτό τό πρᾶγμα· εἶναι φοβερό! οἱ γυναῖκες πού βάζουν τό ’να πόδι πάνω στ’ ἄλλο. Ποτέ μή βάζετε τό ’να πόδι πάνω στ’ ἄλλο! εἶναι… εἶναι φοβερό, γιά νά μή πῶ κι ἀλλά γύρω ἀπό τό θέμα αὐτό.

«Τάς ὀφρύς ὑπογεγραμμένος.» Τί θά πῆ «τάς ὀφρύς ὑπογεγραμμένος»; Εἶχε ξυρίσει τά φρύδια του κι εἶχε βάλει μολυβιά, αὐτά πού βάζουν καί οἱ γυναῖκες. Ναί!

«Γυναικείαν δέ στολήν ἔχων» φοροῦσε γυναικεῖα ροῦχα «καί κατακεκηχυρισμένον τόν πόγωνα». Τελικά ἐπικράτησε οἱ ἄνδρες νά ξυρίζωνται χωρίς αὐτό νά ἔχη μία ἐπίπτωσι ἄσχημη. Ἀλλά ἐν τοιαύτῃ περίπτωσει, τότε ἐκεῖνος πού ξύριζε τά γένεια του ἦταν διαβεβλημένος ἄνθρωπος, ἠθικά διαβεβλημένος. Αὐτό δέ τό κατακεκηχυρισμένον, -ἡ κήσυρις εἶναι ἡ ἐλαφρόπετρα, ἡ γνώστη πού τρίβομε καί λυαίνομε μάρμαρα, πλακάκια ὅταν εἶναι λερωμένα· παίρνομε τήν ἐλαφρόπετρα καί τρίβομε καί τό καθαρίζομε, τό λειαίνομε. Εἶναι παρακείμενος ἐδῶ πέρα, «κατακεκηχυρισμένος» θά πῆ λειασμένος, δηλαδή μέ ἀλλά λόγια τό πρόσωπό του δέν ἦταν ἁπλῶς μόνον ξυρισμένο, ἀλλά καί πάρα πάρα πολύ λεῖο. Ποιός ξέρει τί ἀλοιφές θά ἔβαζε καί τί κρέμες θά ἔβαζε γιά νά κάνη τό πρόσωπο του τέτοιο.

Ὁ δέ Διόδωρος γράφει: «Τάς ἀφροδισιακάς τέρψεις μεταδιώκων ἀνδρός ἅμα καί γυναικός» ζοῦσε καί σάν ἄνδρας, ζοῦσε καί σάν γυναῖκα. Αὐτό πού σᾶς εἶπα πού δυστυχῶς συμβαίνει. «Ἐπίγραμμα εἰς τόν τάφο του ἦταν τό ἑξῆς:» ἔμεινε μάλιστα παροιμιῶδες μέσα στήν ἱστορία τό ἐπίγραμμα τοῦ Σαρδανάπαλου. «Ἒπιον, ἔφαγον, ἠφροδισίασα οἰδώς τόν χρόνον ὄντα βραχύν». Ἔφαγα, ἤπια, γλέντησα, ξέροντας ὅτι ἡ ζωή εἶναι μικρή.

Λοιπόν πέστε μου, σᾶς παρακαλῶ, αὐτά πού παρουσίασε ὁ Σαρδανάπαλος ὁ αὐτοκράτωρ ὁ τελευταῖος τῶν Ἀσσυρίων, ἔχει κοινά χαρακτηριστικά μέ τήν ἐποχή μας; Ἔχει. Ἐάν ἔχη -ἡ καταστροφή τῆς Νινευή εἶναι ἱστορικός τύπος- τί πρόκειται νά πάθη μία γενεά καί μία ἐποχή συγκεκριμένη, ὅταν ἐπαναλαμβάνη αὐτούς τούς τρόπους ζωῆς;

Ἄς φοβηθοῦμε, παιδιά! Παιδιά! ἄς φοβηθοῦμε! Θέλετε δέ νά γλιτώσετε ὅπως γλίτωσε ὁ Τωβίας -πού τοῦ παραγγέλει ὁ Τωβίτ νά φύγη ἀπό τήν Νινευή- καί καί νά μή καταστραφοῦμε; Θέλετε; Ὁ Θεός θά βρῆ τρόπο νά μᾶς γλιτώση. Εἶναι δυνατός ὁ Θεός. Ἀρκεῖ νά εἴμεθα κάτω ἀπό τίς ἐντολές Του. Ἀρκεῖ νά μή συμμορφούμεθα μέ τό πνεῦμα τῆς ἐποχῆς μας.

Μή πεῖ μία κοπέλα, μά ὅλες φορᾶνε παντελόνια, δέν θά βάλω ἐγώ; Ὄχι παιδί μου, δέν θά βάλης ἐσύ. Μά ὅλες κινοῦνται μ’ αὐτόν τόν τρόπο, ἐγώ νά μή κινηθῶ; Ὄχι παιδί μου, δέν θά κινηθῆς ἐσύ.

Ἐάν ἔτσι πραγματικά κινηθοῦμε τότε, ἐάν ὁ Θεός ἐπιτρέψη ξέσπασμα καμμιᾶς καταστροφῆς, νά μέ θυμώσαστε, ὁ Θεός θά γλιτώση ἐκείνους πού ἔμειναν πιστοί στ’ ὄνομά Του. Θά ταλαιπωρηθοῦν μαζί μέ τούς ἄλλους, ἀλλά θά γλιτώσουν ὅμως τελικά. Θά γλιτώσουν, γιατί ὁ Θεός γνωρίζει τούς δικούς Του, τούς ἔχει γραμμένους εἰς βίβλον ζωῆς· ἀγαπᾶ τούς δικούς του καί τούς προστατεύει.

Ἔτσι τελειώνοντας, παιδιά, ὁλόκληρο τό βιβλίο τοῦ Τωβίτ, εἴδαμε πόση ὠφέλεια πραγματικά πήραμε ἀπ’ αὐτό τό ὡραιότατο βιβλίον. Καί σήμερα μέ τήν χάριν τοῦ Θεοῦ τό κλείνομε.

Εὔχομαι ὁ Θεός νά σᾶς βοηθήση, καί νά μᾶς βοηθήση ὅλους νά γίνωνται ὅλα αὐτά πραγματικά συμπεράσματα τῆς ζωῆς μας.

Θά συνεχίσωμε μέ ἀλλά θέματα ἀπό τήν προσεχῆ φορά.

Απόσπασμα από την 18η ομιλία στο βιβλίο της Παλαιάς Διαθήκης «Τωβίτ ».

Όλες οι ομιλίες της Κατηγορίας :

“Τωβίτ. (Ὁμιλίες βασισμένες στό βιβλίο τῆς Π. Διαθήκης Τωβίτ).

” εδώ 

http://arnion.gr/index.php/p-thanasios-mytilina-os/milies-p-thanasiou/palaia-diauhkh/vivlion-tovit

https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40oED0GDYsRHnrDdY5_m61pt

Απομαγνητοφώνηση ομιλίας δια χειρός του αξιοτίμου κ. Αθανασίου Καραμίντζα.

Ψηφιοποίηση και επιμέλεια κειμένου δια χειρός του αξιοτίμου κ. Γεωργίου Μαλούση.

__Playlist “Ασπάλαθου”.__

https://aspalathos21.blogspot.com/2021/07/blog-post_83.html?m=0

Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του πατρός Αθανασίου. 

https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_15.html?m=1

 Αποσπάσματα ομιλιών πατρός Αθανασίου 

https://athanasioslogos.blogspot.com/?m=0

__ Facebook __

https://www.facebook.com/groups/1637818926362004/?ref=share

Κατάλογος ομιλιών πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.

https://drive.google.com/file/d/1JmrxaObMVyTA4_pS5yuMaQdoBf8-LwBP/view?usp=drivesdk

†.Πρός Δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.

ΟΡΘΟΠΡΑΞΙΑ

Αναρτήθηκε από ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ

Παγκόσμιος Θρησκεία

 

Μοναχὸς Ἀβέρκιος

Α´

Ἡ Παγκόσμιος Θρησκεία καὶ οἱ ἐμπνευσταί της –Τὸ «Βασιλικὸν Μυστικόν» τοῦ τεκτονισμοῦ: Ἡ δημιουργία Παγκοσμίου Θρησκείας – Ἰχνηλασία μιᾶς μακροχρονίου ἑωσφορικῆς προσπαθείας

Τὸ χειρότερο ποὺ θὰ µποροῦσε νὰ µηχανευθεῖ ἀνθρώπινος νοῦς κατ᾽ ἔµπνευση τοῦ Ἑωσφόρου τῆς Πτώσεως, εἶναι αὐτὸ ποὺ ἀπὸ µακροῦ χρόνου ἐπιχειρεῖται καὶ προχωρεῖ: Ἡ δηµιουργία ΜΙΑΣ, παγκόσµιας θρησκείας, ὑπὸ «ἕνα ποιµένα», τὸν Ἀντίχριστο (ἢ ἕνα προποµπὸ τοῦ ἀντιχρίστου)! Κατὰ τὰ νεώτερα χρόνια, ἰδίως ἀπὸ τὰ τέλη τοῦ ΙΘ´ αἰώνα, τὴν σκυτάλη γιὰ τὴν δηµιουργία µιᾶς παγκόσµιας θρησκείας ἀνέλαβαν οἱ θεοσοφιστές, µὲ ἐπικεφαλῆς τὴν Ἕλενα Πετρόβνα Μπλαβάτσκυ, καὶ οἱ µασόνοι, συνεπικουρούµενοι ἀπὸ τοὺς πνευµατιστές, καθὼς καὶ ὑπὸ πλήθους ἄλλων θυγατρικῶν ἢ παράλληλων πρὸς ὅλους αὐτοὺς Ὀργανώσεων. Ἀπὸ κοντὰ βεβαίως, καὶ µερικοὶ κατὰ καιροὺς ἐπίσκοποι τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας µας, κατὰ τὰ βεβαιούµενα παρὰ τῆς ἴδιας τῆς µασονίας στὶς ἐπετηρίδες και τὰ ἐπίσηµα περιοδικά της, µετὰ φωτογραφιῶν, ἐνίοτε, χωρὶς οὐδέποτε νὰ ἔχουν διαταχθεῖ ἐπ᾽ αὐτῶν ἐκκλησιαστικὲς ἀνακρίσεις, κανονικὲς ἀνακρίσεις.Ἀπευθυνόµενοι τώρα ἐµεῖς σὲ ἀναγνωστικὸ κοινὸ χριστιανῶν, τακτικῶς καὶ ἐπαρκῶς ἐνηµερωµένων περὶ τοῦ σοβαρότατου αὐτοῦ ζητήµατος τοῦ Συγκρητιστικοῦ Οἰκουµενισµοῦ καὶ τῆς στάγδην οἰκοδοµούµενης Παγκόσµιας Θρησκείας, τῆς «Νέας Ἐποχῆς τοῦ Ὑδροχόου», δὲν χρειάζεται νὰ ἐπιχειρηµατολογήσουµε γιὰ τὸ ὀλέθριον τῆς Παγκόσµιας αὐτῆς ἑωσφορικῆς προσπάθειας. Θὰ ἀναφέρουµε µόνο ἕνα παράδειγµα, ἁπλὸ καὶ ἁπλοϊκὸ µέν, χαρακτηριστικὸ δὲ γιὰ τὸ τί µπορεῖ νὰ προκύψει ἀπὸ τὴν ἄµικτη µείξη πίστεων καὶ ἀλλότριων θρησκευτικῶν διδασκαλιῶν: Ἂν σ᾽ ἕνα ποτήρι, λ.χ., ρίξουµε γάλα, ξίδι, πετρέλαιο, οἰνόπνευµα, τοµατοπολτό, ἀπορρυπαντικὰ κ.ἄ., τί θὰ προκύψει; – Ἕνα δηλητήριο! Ὕστερα καὶ τὰ ἐπιµέρους ὑλικὰ ποὺ ἀνακατέψαµε, ΚΑΙ αὐτὰ θὰ καταστραφοῦν. Κυρίως ὅµως οἱ ὀρθόδοξοι Χριστιανοὶ ἔχουµε ἐγγράψει στὸ νοῦ, τὴν καρδιὰ καὶ τὴ συνείδησή µας, ὅτι ἡ ΜΙΑ, Ἁγία, Καθολικὴ καὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησίας µας, ἑποµένως κάθε πονηρὴ ἢ καὶ «ἀγαθὴ» προσπάθεια µείξης τῆς Πίστεώς µας πρὸς ἄλλες Παραδόσεις ἀνθρώπων, µᾶς εἶναι ἐντελῶς ἀποκρουστική.

Ἡ «Παγκόσµιος Θρησκεία τοῦ Μέλλοντος»…

Τὴν πρώτη σχετικῶς ἰταµὴ δήλωση – κατὰ τὰ νεώτερα χρόνια – τὴν ἔκαναν οἱ µασόνοι. Πότε; Πρὶν ἀπὸ 121 χρόνια! Ἰδέστε την: «Ὁ Τεκτονισµὸς (…) προώρισταί ποτε νὰ ὑποδείξη τὴν βάσιν, ἐφ᾽ ἧς θὰ ἑδρασθῆ ἡ Παγκόσµιος θρησκεία τοῦ µέλλοντος…1 ». Νὰ ᾽την ἡ πηγὴ καὶ ὁ στόχος, ἀποκαλύπτονται! Ποία ὅµως εἶναι ἡ περίφηµη αὐτὴ µασονικὴ «βάση», ἐπὶ τῆς ὁποίας θὰ ἑδρασθεῖ ἡ «παγκόσµια θρησκεία τοῦ µέλλοντος»; Εἶναι τὸ ἐπίσηµο, τὸ «ἱερὸ» µασονικὸ τυπικό τοῦ τριακοστοῦ δευτέρου (32) βαθµοῦ τῆς παγκόσµιας τεκτονικῆς ἱεραρχίας.

Πῶς τὸ γνωρίζουµε; Τὸ γνωρίζουµε, διότι ΑΥΤΟ ἀναφέρουν οἱ ἴδιοι οἱ τέκτονες σὲ προηγούµενο τυπικό τους (τοῦ τριακοστοῦ τους βαθµοῦ), ἀλλὰ καὶ ἐκ τοῦ σαφοῦς περιεχοµένου του. Ἰδοὺ ἀκριβῶς ἡ σχετικὴ δήλωση: «Ἡ ἕκτη τάξις (τῶν τεκτονικῶν βαθµῶν 30 – 33) καθιερώθη διὰ τὴν ἵδρυσιν θρησκείας Παγκοσµίου2 …» ∆ιὰ τοῦ ἄκρως λοιπὸν ἀπορρήτου αὐτοῦ Τυπικοῦ τοῦ 32ου µασονικοῦ βαθµοῦ µαθαίνουµε τὰ πάντα σχετικῶς πρὸς αὐτὸ τὸ θέµα. Ἡ πηγή, ἔτσι, ὁ µπούσουλας τοῦ Συγκρητιστικοῦ Οἰκουµενισµοῦ χθὲς καὶ σήµερα εἶναι αὐτὸ ἀκριβῶς τὸ µασονικὸ ἐπισηµότατο Τυπικό! ΑΥΤΟ εἶναι ἡ µυστικὴ ἀφετηρία τῆς πορείας γιὰ τὴν «Ἑνότητα – Ἕνωση» καὶ τὴν ἐν συνεχείᾳ «Συγχώνευση» τῶν ἐπιµέρους θρησκειῶν ὅλου τοῦ κόσµου, καὶ ΑΥΤΟΥ τοῦ Τυπικοῦ τὶς ἀρχές ἀκολουθοῦν ὅσοι ἐργάζονται µασονικῶς, συγκρητιστικῶς – κληρικοὶ καὶ λαϊκοὶ – ὑπὲρ τῆς τῶν πάντων ψευδεπιγράφου ἑνώσεως, εἴτε τὸ γνωρίζουν εἴτε τὸ ἀγνοοῦν, κληρικοὶ καὶ λαϊκοί!

Τὸ περίφημο μασονικὸ Τυπικὸ τοῦ 32ου, τὸ ὁποῖο ἀποτελεῖ τὴ βάση τοῦ νεώτερου παγκόσμιου συγκρητιστικοῦ Οἰκουμενισμοῦ, τὸν ὁποῖο προωθοῦν οἱ παγκόσμιος Τεκτονισμός, ἡ Θεοσοφικὴ Κίνηση καὶ πλῆθος μέγα νεοεποχίτικων ὀργανώσεων … Μὲ τὴν ἀπαραίτητη – βεβαιότατα – συμπόρευση καὶ ἡμετέρων Ὀρθοδόξων Ἀρχιερέων (κατὰ καιρούς), εἴτε εἶναι, εἴτε δὲν εἶναι οἱ ἴδιοι θεοσοφιστὲς καὶ μασόνοι! … (ἀρχεῖο Μοναχοῦ Ἀβερκίου). 

Ἡ – γιὰ πρώτη φορά, ἐδῶ! – ἀποκάλυψη τοῦ µασονικοῦ οἰκουµενιστικοῦ «Βασιλικοῦ Μυστικοῦ»

Ἡ κρυπτοµένη στὸ Τυπικό τοῦ 32ου µασονικοῦ βαθµοῦ, ἀπαράδεκτη γιὰ τοὺς Ὀρθοδόξους Χριστιανοὺς διδασκαλία, ἀποκαλεῖται ἀπὸ τοὺς τέκτονες, θεσµικῶς, «Τὸ Βασιλικὸ Μυστικό», δηλαδὴ τὸ ἀκριβὸ καὶ ἀπόρρητο µυστικό τῆς Μασονίας (ἀκριβέστερα: ΕΝΑ ἀπὸ τὰ µυστικά της). Σὲ τί συνίσταται λοιπὸν αὐτὸ τὸ «βαρύτιµο» µυστικό, οἱ συνέπειες τοῦ ὁποίου γίνονται ἀφορµὴ σκληρῆς, σκληρότατης πνευµατικῆς ἀντιπαράθεσης µεταξὺ τῶν παραδοσιακῶν ὀρθοδόξων χριστιανῶν καὶ τῶν λεγοµένων οἰκουµενιστῶν πάσης µορφῆς;

– Συνίσταται, ἐν συντοµίᾳ, εἰς τὰ ἑξῆς: Ὅτι ὁ κάθε µασόνος «Ὑπέρτατος Πρίγκηψ τοῦ Βασιλικοῦ Μυστικοῦ» (ὁ λαµβάνων τὸν 32ο βαθµὸ) διδάσκεται καὶ καλεῖται νὰ διδάξει – καὶ νὰ ἐνεργήσει – στὸν κόσµο, ὅτι πρέπει νὰ ἐργαστεῖ (ὅπως οἱ παλαιοὶ Σταυροφόροι!) γιὰ τὴν «ἀπελευθέρωση τῶν Ἁγίων Τόπων». Ποιοὶ ΕΙΝΑΙ ΤΩΡΑ αὐτοὶ οἱ «Ἅγιοι Τόποι», καὶ ἀπὸ ΤΙ πρέπει νὰ «ἐλευθερωθοῦν» ἀπὸ τοὺς νεοὺς σταυροφόρους, δηλαδὴ τοὺς µασόνους τοῦ 32ου βαθµοῦ καὶ ὅσους τοὺς ἀκολουθοῦν, κληρικοὺς καὶ λαϊκούς;

– Εἶναι οἱ µεγάλες θρησκεῖες τοῦ κόσµου, καὶ πρέπει νὰ «ἐλευθερωθοῦν», µὲ τὴν κατεδάφιση τῶν δογµάτων τους, γιὰ νὰ προκύψει ἔτσι ἡ νέα παγκόσµια θρησκεία τοῦ µέλλοντος, τὸ τερατῶδες αὐτὸ συνονθύλευµα τῆς βλασφηµίας καὶ τοῦ µηδενός. Εἰδικότερα… Στὴν Στοὰ στὴν ὁποία γίνονται οἱ µυήσεις τῶν τεκτόνων ἀπὸ τὸν 31ο στὸν 32ο βαθµό, ἔχουν τοποθετηθεῖ ἐπιµελῶς «αἱ προτοµαὶ ἢ αἱ εἰκόνες τῶν µεγάλων θεµελιωτῶν θρησκειῶν, φιλοσόφων καὶ δηµιουργῶν πολιτισµῶν». Ἐνδεικτικὸ αὐτὸ γιὰ τὸ οἰκουµενιστικὸ – συγκρητιστικὸ πνεῦµα ποὺ εὐθὺς ἀµέσως θὰ διαχυθεῖ στὴν Στοά. Ἐν συνεχείᾳ διδάσκονται ἐκεῖ τὰ ἑξῆς, ἐν συνόψει, ἐδῶ:

– Νὰ ἐλευθερωθοῦν οἱ θρησκεῖες τοῦ κόσµου, παραµερίζοντας πολλὰ πράγµατα ἐξ ἐκείνων, τὰ ὁποῖα τιµοῦν ἢ κηρύσσουν εἰς τὰς ἰνδικάς παγόδας, τοῦ βουδδιστικούς ναούς, τὰ µωαµεθανικὰ τεµένη καὶ τὰς χριστιανικάς ἐκκλησίας, νὰ ἀναζητήσουν κάτι τὸ ἁγνότερον, καὶ νὰ προχωρήσουν πρὸς µίαν αἰωνίαν ἀλήθειαν, ἔτσι ὥστε νὰ προκύψη ἡ Ἐκκλησία τοῦ µέλλοντος, ὁ νέος ναός, τὸν ὁποῖον θέλοµεν νὰ οἰκοδοµήσωµεν – ὅπως γράφουν – µιᾶς πράγµατι καθολικῆς θρησκείας, τότε θ᾽ ἀρχίση νὰ ἀναφαίνεται τὸ ἀληθὲς Βασίλειον τῆς Ἐλευθερίας, δεδοµένου ὅτι – κατ᾽ αὐτούς, πάντα – οἱ διδασκαλίες τῶν διαφόρων θρησκειῶν ἔχουν ἀξιοσηµείωτον σύµπτωσιν καὶ συµφωνίαν»(!), Καὶ συµπληρώνουν: «Αὐτοὶ εἶναι οἱ Ἅγιοι Τόποι τοὺς ὁποίους θέλοµεν νὰ κατακτήσωµεν, αὐτὸς εἶναι ὁ Ναός, τὸν ὁποῖον θέλοµεν νὰ οἰκοδοµήσωµεν, εἰς αὐτὸ συνίσταται τὸ Βασιλικὸν Μυστικόν3 …».

Ἐν συνεχείᾳ ἐκφωνοῦνται σύντοµες περικοπὲς ἀπ᾽ ὅσα εἶπαν οἱ διάφοροι ἱδρυτὲς θρησκειῶν – ὅτι συµφωνοῦν, δῆθεν, µεταξύ τους! – ὁρκίζονται καὶ γονατίζουν. Μετὰ τοὺς ὅρκους καὶ τὶς γονυκλισίες εἰς τὴν Στοά, ἡ ἀνώτατη Μασονικὴ ἀρχὴ τοὺς ἀνακηρύσσει ὡς «Πρίγκηπες τοῦ Βασιλικοῦ Μυστικοῦ». Ἀπὸ τῆς στιγµῆς ἐκείνης, εἴτε εἶναι λαϊκοὶ εἴτε εἶναι κληρικοὶ οἱ µυηθέντες, πρέπει νὰ ἐργάζονται γιὰ τὴ δηµιουργία µιᾶς παγκόσµιας θρησκείας, ἀφοῦ πρῶτα «καταρρίψουν τοὺς βωµοὺς τῶν ναῶν4» (ἀποδυναµώσουν τὶς θρησκεῖες ἀπὸ τὴν ἰσχύ τους), εἰδικῶς δὲ οἱ ILLUMINATI, «νὰ κάνουν ὥστε νὰ περιπέσουν σὲ ἀνυποληψία οἱ θρησκεῖες5 »! Ἀπίστευτα.

Ἰδοὺ τώρα ἕνα τµῆµα τοῦ ὅρκου ποὺ δίδουν οἱ προαγόµενοι στὸν 32ο σηµαντικότατο βαθµὸν τῆς Μασονίας, αὐτοὶ οἱ ἄνθρωποι: «Ὁρκίζοµαι ὅτι δὲν θὰ ἀποκαλύψω εἰς οἱονδήποτε, µή δικαιούµενον νὰ µάθη τοῦτο, οἱονδήποτε τµῆµα τοῦ ἀπορρήτου ἔργου τοῦ βαθµοῦ τούτου…»6 . …Καὶ εἴδαµε παραπάνω ποιὸ εἶναι τὸ ἔργο τῶν τεκτόνων τοῦ βαθµοῦ τούτου: ἡ µὲ εὐλογοφανῆ προσχήµατα ἀπογύµνωση τῶν θρησκειῶν ἀπὸ τὰ δόγµατά τους, ἡ κατεδάφιση τῆς ἰσχύος των – ὅπως θὰ δοῦµε ἐν συνεχείᾳ λεπτοµερῶς – καὶ ἡ δηµιουργία ἑνὸς ἀχρώµου συµπιλήµατος µιᾶς ΑΛΛΗΣ («καθολικῆς», ὁλοκληρωτικῆς) θρησκείας, καὶ ἡ οἰκοδόµηση ἑνὸς ΑΛΛΟΥ «Ναοῦ»… ΠΟΥ ∆ΕΝ θὰ εἶναι βέβαια – καθόσον µᾶς ἀφορᾶ – ὁ ναὸς τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ, ἐντός τοῦ ὁποίου οἱ ὀρθόδοξοι χριστιανοὶ ζοῦµε συνεχῶς θαυµαστὰ πράγµατα.

Σηµειώσεις:

1. Τεκτ. Περιοδικό, «Ἀθηνᾶ», ἔτους 1894, τεῦχος 2, σελ. 26 -27.

2. Τεκτ. «Τυπικόν τοῦ μυστικοῦ Συνεδρίου (30 βαθμοῦ) τῶν Μεγάλων Ἐκλεκτῶν Ἱπποτῶν Κάδος («Ἁγίων»), 1905, σελ. 27.

3. «Ὕπατον Συμβούλιον τοῦ 33ου τῆς Ἑλλάδος, ΤΥΠΙΚΟΝ ΤΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ τοῦ 32ου βαθμοῦ τοῦ ἀρχαίου καὶ ἀποδεδεγμένου Σκωτικοῦ Τύπου», Ἐν Ἀθήναις, 1975».

4. Σχετικῶς, εἰς τεκτ. περιοδικὸν «Πυθαγόρας», ἔτος πρῶτον, φυλλάδιον 10, Ὀκτώβριος 1882 (ρητῶς ἡ φράση ἐκεῖ, στὴ σελ. 291).

5. «Ἀνατρέχοντας στὰ τυπικὰ τῶν ILLUMINATI», ἔτσι ὅπως μᾶς τὰ δίδει ὁ γνώστης καὶ φίλα προσκείμενος πρὸς αὐτοὺς κ. Γεώργιος Χορτάτος, στὸ μικρὸ βιβλίο του ποὺ ἔχει τὸν τίτλο «ILLUMINATI, Οἱ Πεφωτισμένοι – τὸ Τάγμα τῶν Πεφωτισμένων», σελ. 15, 19, 22, Ἰούνιος 1997, ἀνατύπωσις 2005.

6. Ὅπως στὴν ὑποσημείωση 3.

Β´

∆ιὰ νὰ φέρουν τὴν Παγκόσµιον Θρησκείαν – ΤΟ ΑΔΙΑΦΑΝΕΣ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟΝ ΕΙΣ ΣΥΝΕΧΗ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΗΝ ΔΡΑΣΙΝ ΠΡΕΠΕΙ ΠΡΩΤΑ ΝΑ ΑΠΟΔΥΝΑΜΩΣΟΥΝ ΟΛΑΣ ΤΑΣ ΕΠΙΜΕΡΟΥΣ ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ

Γιὰ νὰ δηµιουργηθεῖ ἡ «Παγκόσµια Θρησκεία τοῦ Μέλλοντος», τὴν ὁποία ἐδῶ καὶ 120 περίπου χρόνια προωθοῦν οἱ µασόνοι, οἱ θεοσοφιστὲς καὶ ἄλλοι, πρέπει πρῶτα ν᾽ ἀποδυναµωθοῦν οἱ ἐπιµέρους θρησκεῖες. Νὰ ἀπογυµνωθοῦν ἀπὸ τὰ δόγµατά τους καὶ τὴν ἰσχύ τους στὸν κόσµο.

Νὰ δοῦµε µερικὰ τέτοια σηµεῖα. ∆ιαβάζουµε στὰ ἔντυπά τους: «Ἐκ σεβασµοῦ πρὸς τὴν ἐλευθερίαν τῆς συνειδήσεως δὲν πρέπει εἰς τὰς δηµοσίας σχολὰς νὰ διδάσκεται οὐδεµία κατήχησις (7) Ἐκ τῆς ἀρχῆς ταύτης ἀναχωρῶν, ὑποστηρίζω ὅτι ὁ γάµος ἐν ταῖς σχέσεσιν αὐτοῦ µετὰ τοῦ λαϊκοῦ καθεστῶτος, οὐδὲν ἔδει νὰ περιβάλληται θρησκευτικὸν κῦρος καὶ ὡς πόρισµα τῆς µεταρρυθµίσεως ταύτης, ὡς προπύργιον κατὰ τῆς φρικώδους ἀπάτης, ὡς ἐγγύησιν τῆς ἠθικῆς ὑπεστήριζα ὅτι ἔπρεπε νὰ καθιερωθῆ νοµοθετικῶς ἡ ὑπεροχὴ τοῦ πολιτικοῦ ἀπένατνι τοῦ θρησκευτικοῦ γάµου καὶ τὸ δια ζύγιον!)» (1893).

Ἄλλο:«Τῇ 14 Ἰουλίου 1909 ἐγένετο ἐν Ρίῳ Ἰανέϊρῳ τῆς Βραζιλίας ἐθνικὸν συνέδριον τῶν µασονικῶν στοῶν. Ἐν τῇ ἡµερησίᾳ διατάξει ἦσαν τὰ ἑπόµενα τµήµατα:

– Ὁ χωρισµὸς τῆς Ἐκκλησίας ἀπὸ τοῦ Κράτους.

– Τὰ διδακτικὰ ἱδρύµατα τοῦ κλήρου δὲν πρέπει νὰ εἶναι ἐν ἴσῃ µοίρᾳ πρὸς τὰ τοῦ Κράτους.

– Ἐφαρµογὴ τοῦ πολιτικοῦ γάµου, ὅστις πρέπει νὰ προηγεῖται πάσης θρησκευτικῆς τελετῆς2…» (1910).

Ἕτερο: «Τὸ τεκτονικὸ πνεῦµα ἀπαλλάττει τὰς θρησκείας τῶν παραλόγων καὶ ἀτόπων δογµάτων των3 …».

Ἄλλο:«∆ιὰ ταῦτα ἀπεφασίσαµεν (ἡµεῖς), τὸ Ὕπατον Συµβούλιον τοῦ Ἀρχαίου καὶ Ἀποδεδειγµένου Σκωτικοῦ ∆όγµατος τῆς Νοτίου ∆ικαιοδοσίας τῶν Ἡνωµένων Πολιτειῶν [=Τὸ Παγκόσµιο Ἀρχηγεῖο τῶν ὑψηλῶν βαθµῶν τῆς Μασονίας (4-33)]:

– Ἀρνούµεθα, ὡς πάντοτε ἠρνήθηµεν, τὸ δικαίωµα εἰς οἱανδήποτε Ἐκκλησίαν ἢ ἐκκλησιαστικὴν ἀρχήν, ξένην ἢ ἡµεδαπήν, νὰ ἐλέγχη ἢ ἐπιβλέπη τὸ ἐλεύθερον ∆ηµόσιον Ἐκπαιδευτικὸν Σύστηµα τῶν Ἡνωµένων Πολιτειῶν, εἴτε τὸ Ἐκπαιδευτικὸν Σύστηµα οἱουδήποτε κράτους ἢ ἔθνους ὁπουδήποτε τῆς γῆς εὑρισκοµένου4 …»!

Νά ᾽το τὸ προοίµιο τῆς Παγκόσµιας (µασονικῆς) ∆ικτατορίας! Τὸ «Ὕπατο αὐτὸ Συµβούλιο» τῆς ἀµερικανικῆς µασονίας –ποὺ εἶναι ταυτοχρόνως καὶ τὸ τεκτονικὸ κέντρο ὅλου τοῦ κόσµου– «ἀποφασίζει καὶ διατάσσει» µὲ ἀπύθµενο θράσος τὸν κόσµον ὁλόκληρο. Τί διατάσσει; Μὰ καµιὰ Ἐκκλησία «ὁπουδήποτε τῆς γῆς εὑρισκόµενη» νὰ ἔχει λόγον εἰς τὰ ἐκπαιδευτικὰ πράγµατα τοῦ λαοῦ της, τῶν πιστῶν της! Ἀπίστευτο. Κάτι ἀκόµη ἀπὸ τὴν προσπάθεια τοῦ Τεκτονισµοῦ νὰ ἀποδυναµώσει τὴν χριστιανικὴ Ἐκκλησία ἀπὸ τὴν ἐπιρροή της στὸν κόσµο. Γράφουν: «Ὁ Τεκτονισµὸς ἐπάλαισε διηνεκῶς, ἵνα ἀποβάλη ἐξ ὅλων τῶν κανόνων τοῦ δικαίου καὶ ἐξ ὅλων τῶν δικονοµικῶν ἐκδηλώσεων τὸ θρησκευτικὸν στοιχεῖον, τὸ διαδεχθὲν τὴν µαγείαν5 …»!

Ὁµολογεῖ δηλαδὴ ἐδῶ ἡ Μασονία, ὅτι ἀπογυµνώνει –µὲ τὴν ἐπιρροή της στὶς Κυβερνήσεις– ὁλόκληρη τὴ νοµοθεσία τῆς Χώρας µας (καθ᾽ ὅσον µᾶς ἀφορᾶ) ἀπὸ τὴν χριστιανικὴ ἠθική, ἐξ οὗ καὶ οἱ κατὰ καιροὺς ψηφιζόµενοι ἀντιχριστιανικοὶ νόµοι, οἱ προκαλοῦντες συχνὰ τὸ δηµόσιο αἴσθηµα, ἰδιαίτερα τῶν πιστῶν χριστιανῶν.

Ἔρχεται καὶ τὸ «πολιτικὸν βάπτισµα»;

Μέχρι σήµερα λοιπὸν ἔχουµε τὸν «Πολιτικὸ Γάµο», τὸ «Σύµφωνο Συµβίωσης», τὴν «Πολιτικὴ Κηδεία», τὸν «Πολιτικὸ Ὅρκο»… Ἐκεῖνο ποὺ ἀναµένεται πλέον εἶναι νὰ µᾶς φέρουν καὶ τὸ «Πολιτικὸ Βάπτισµα», τὸ ὁποῖο ὁµολογουµένως ἔχει πολὺ καθυστερήσει στὴ Χώρα µας! Ἰδέστε το: «Ὁ ἐλεύθερος τέκτων (µασόνος) Ἰωσὴφ Γαριβάλδης εἰσήγαγε πρωτότυπον δόγµα: Τὸ πολιτικὸ βάπτισµα νεογνῶν, κατὰ τὸ ὁποῖον ἐτελετούργει ὁ ἴδιος, χορηγῶν εἶτα εἰς τοὺς γονεῖς ἢ συγγενεῖς τοῦ παιδίου πιστοποιητικὸν φέρον τὴν ὑπογραφήν τοῦ ἰδίου ὡς καὶ τῶν λοιπῶν παρισταµένων. Πλεῖστα παιδία ἐκ τῆς Σαρδηνίας, τῆς ἠπειρωτικῆς Ἰταλίας καὶ τοῦ Ἐξωτερικοῦ ἀκόµη –ἰδίως ἐξ Ἀγγλίας καὶ Νοτίου Ἀµερικῆς– ἤχθησαν εἰς τὸν ἱερὸν βράχον καὶ ἐβαπτίσθησαν οὕτω µὲ καµπανί- την ἐν ὀνόµατι τοῦ Μ.Α.Τ.Σ. 6 (Τοῦ «θεοῦ», κατὰ τὴν µασονικὴ θεώρηση) ἀπὸ τὸν γηραιὸν κύκλωπα 7 (τὸν Γαριβάλδη)…».

Ἡ ἀποδυνάµωσις ὅµως τῶν σηµερινῶν θρησκειῶν δὲν τοὺς ἀρκεῖ, ἐπιδιώκουν τὴν «ἀνυποληψίαν» καὶ τὴν «κατάρριψιν» αὐτῶν…

Τὸ νὰ προκύψει ὅµως µιὰ νέα, παγκόσµια θρησκεία µὲ µόνο τὴν ἀποδυνάµωση τῶν ὑπαρχουσῶν δὲν εἶναι γι᾽ αὐτοὺς ἀρκετό. Τὸ δυσσεβὲς αὐτὸ πρᾶγµα θὰ γίνει εὐκολότερα καὶ ταχύτερα, µόνο ἂν οἱ ἀδιαφανεῖς δυνάµεις τοῦ παρασκηνίου προχωρήσουν νὰ φέρουν τὶς θρησκεῖες σὲ «ἀνυποληψία» καὶ τελικὰ νὰ τὶς «καταρρίψουν»! Αὐτὸ βέβαια ἀκούγεται ὡς ἀπίστευτο. Εἶναι ὅµως ἀληθινό, τὸ ἐπιδιώκουν. Ἰδέστε ἐν συνεχείᾳ τὶς σχετικὲς δηλώσεις, πρῶτα τῶν ILLUMINATI καὶ ἀκολούθως τῶν ἀδελφῶν τους τῶν τεκτόνων: «Ἀνατρέχοντας στὰ τυπικὰ (µυήσεως) τῶν ILLUMINATI –ὅπως γράφει ἕνας ἄριστος γνώστης αὐτῶν– διαβάζουµε: «Νὰ κάνουµε ὥστε νὰ περιπέσουν σὲ ἀνυποληψία οἱ θρησκεῖες, θυγατέρες τῆς ἄγνοιας καὶ τῆς πλάνης»8».

Ἐκπληκτικὸ στὴν δολιότητά του! Ἀφοῦ λοιπὸν µὲ τὶς ὑπόγειες ἐνέργειες τοῦ ἀδιαφανοῦς Παρασκηνίου «περιπέσουν σὲ ἀνυποληψία» οἱ διάφορες θρησκεῖες τοῦ κόσµου, ἡ ἐν συνεχείᾳ κατάρριψή τους ἀπὸ τοὺς µασόνους «διευκολύνεται». Ἰδέστε το: «Ὁ τέκτων ὁτὲ µὲν εἶναι δηµοτικός, ὁτὲ ἀριστοκρατικός, καὶ ἄλλοτε µὲν καταρρίπτει τοὺς βωµοὺς τῶν ναῶν, ἄλλοτε δὲ κατακρηµνίζει τοὺς θρόνους τῶν βασιλέων»9 »! Καὶ ἐδῶ εἶναι ἐκπληκτικὲς οἱ µασονικὲς αὐτὲς δηλώσεις. ∆είχνουν µὲ σκληρή, σκληρότατη σαφήνεια τὸ πῶς ἔδρασε –καὶ δρᾶ εἰσέτι– τὸ ἀδιαφανὲς παρασκήνιο στὴν πορεία τοῦ κόσµου τούτου, ἰδιαίτερα τῆς Εὐρώπης τοῦ στρεβλοῦ ∆ιαφωτισµοῦ (ἰδωµένου ὅλου αὐτοῦ µάλιστα µὲ τὸ βλέµµα Ἁγίου Ἰουστίνου τοῦ Πόποβιτς!). ∆ιὰ µόνων τῶν 24 αὐτῶν λέξεων τοῦ τεκτονικοῦ κειµένου ποὺ παραθέσαµε, ἔχουµε, ὅσο πυκνότερα θὰ µποροῦσε νὰ γίνει τὴν εἰκόνα ὅλων τῶν µασονικῆς ἐµπνεύσεως (ἢ συµµετοχῆς) ἀνατροπῶν, ποὺ ἔγιναν –ἰδίως στὸν δυτικὸ κόσµο, ὅπως προείπαµε– κατὰ τοὺς τελευταίους αἰῶνες.

Πῶς ὅµως τὸ ἀδιαφανὲς παρασκήνιο «καταρρίπτει τοὺς βωµοὺς τῶν ναῶν», δηλαδὴ τὰ «Ἱερά» τῶν Ἐκκλησιῶν µας, καθ᾽ ὅσον µᾶς ἀφορᾶ; Μὲ τοὺς κασµάδες; Ὄχι, ὄχι ἔτσι. Πῶς, λοιπόν; Μὰ µὲ τὴν ποικιλόµορφη ἀποδυνάµωση τῆς Ἐκκλησία µας –ὅπως προείπαµε–, µέσῳ τῶν κατὰ καιροὺς κυβερνήσεων καὶ ἄλλων ἰσχυρῶν τρόπων, ποὺ τὸ ἀδιαφανὲς παρασκήνιο χρησιµοποιεῖ. «Κατεδαφιζοµένων», ἔτσι, τῶν διαφόρων θρησκειῶν τοῦ κόσµου, ὅπως ἀναφέραµε ἤδη, ἔχουν ἕτοιµα «ὑλικά», καὶ µὲ τὴν πρόσθεση νέων, τῆς «Νέας Ἐποχῆς», νὰ προκύψει τὸ τερατούργηµα τῆς Πανθρησκείας τοῦ µέλλοντος ὑπὸ «ἕνα ποιµένα».

Ποῖον ποιµένα;

Ἕνα «ἀντίχριστο», µικρὸν ἀντίχριστο, ἢ καὶ τὸν ἴδιο τὸν Ἀντίχριστο, τὸν προφητευμένο στὶς Ἁγίες Γραφές. Αὐτὰ θὰ τὰ δοῦµε ἐν συνεχείᾳ, µὲ ντοκουµέντα, ὅπως πάντα.

Σηµειώσεις:

1.Τεκτ. Περιοδικὸ «Ἀθηνᾶ» 1893, τ. Μαρτίου, σελ. 43-44.

2.ὅπ. π. «Πυθαγόρας» 1910, τ. 4, σελ. 144.

3.ὅπ. π. 1885, τ. 6, σελ. 165.

4. ὅπ. π. 1931, τ.8, σελ. 306 – 307.

5. ὅπ. π. 1923, τόμος Α´, σελ. 198.

6. Μ.Α.Τ.Σ. = Μέγας Ἀρχιτέκτων τοῦ Σύμπαντος, δηλ. ὁ Θεός, κατὰ τὴν τεκτ. ἀντίληψη. Τὸν ἀποκαλοῦν ἔτσι, διότι, σύμφωνα μὲ τὶς βαθύτερες αὐτῶν διδασκαλίες (στὸν γ´ βαθμό), ὁ Θεὸς εἶναι ὁ «Ἀρχιτέκτων» τοῦ σύμπαντος καὶ ὄχι ὁ δημιουργὸς αὐτοῦ ἐξ ὑπαρχῆς. Διευθέτησε δηλ. τὸν ἄμορφο κόσμο, τὴν ὕλη, ποὺ βρῆκε ὑπάρχουσα. Πάντα ταῦτα μᾶς λέγει ὁ γνωστὸς τέκτων καὶ ταυτοχρόνως Πρόεδρος τῶν θεοσοφιστῶν Κωστῆς Μελισσαρόπουλος, στὸ ἀποκαλυπτικότατο βιβλίο του μὲ τὸν τίτλο «Ἑπτὰ Ὁμιλίες» εἰς 18ον, σελ. 40.

7. Τεκτ. περιοδ. «Πυθαγόρας – Γνώμων» 1933, τ.3, σελ. 73-74.

8.Γεωργίου Ἰ. Χορτάτου (προσκείμενου στοὺς ILLUMINATI), «Ι ILLUMINATI – οἱ Πεφωτισμένοι (Ὀκτώβρης 2005), σελ. 15, 19, 22.

9. «Πυθαγόρας», 1882, τ.10, σελ. 291.

Γ’ 

Μεθοδικὴ ἡ προετοιµασία διὰ τὴν πανθρησκείαν Θεοσοφισταὶ καὶ µασόνοι εἰς τὴν πρώτην γραµµήν

ΕΝΑΣ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΣ ΕΜΦΑΝΙΖΕΤΑΙ

Οἱ ἀδιαφανεῖς δυνάµεις τοῦ Παρασκηνίου γνωρίζουν καλῶς νὰ µεθοδεύουν µακροχρονίως τὰ πράγµατα. Ἡ παγκόσµια ἔτσι θρησκεία ποὺ ἑτοιµάζουν θεοσοφιστές, µασόνοι, πνευµατιστὲς καὶ πλῆθος ἄλλων, ἔρχεται, ὄχι ἀπότοµα, ἀλλὰ σιγὰ – σιγὰ καὶ µεθοδικά.Αὐτὸ µᾶς τὸ λένε οἱ πνευµατιστὲς (οἱ κύκλοι τῶν µέντιουµς «ἐπιπέδου») ὡς ἀκολούθως:

-«Πρῶτον βῆµα, λοιπόν, τῶν φωτεινῶν καὶ οἰκουµενικῶν πνευµάτων τῶν ἀρχηγῶν τῶν µεγάλων χριστιανικῶν δογµάτων εἶναι ἡ ἑνότης· ὕστερον ἡ ἕνωσις· τρίτον ἡ συγχώνευσις1 …

Ἄλλο: -«Τὰ σηµεῖα τῶν καιρῶν αὐτὸ µᾶς δείχνουν… Νὰ ἑνώσουν ὅλας τὰς ἐν τῷ κόσµῳ θρησκείας· καὶ νὰ δέσουν αὐτάς· ὥστε ὅλαι ὁµοῦ ν᾽ ἀποτελοῦν εἰς τὸ µέλλον µίαν καὶ µόνην θρησκείαν! Πρῶτον νὰ ἑνωθοῦν ὅλα τὰ χριστιανικὰ δόγµατα, ὥστε ἡ πλήρης ἕνωσις νὰ γίνη κλιµακηδόν… Ἡ καλὴ θέλησις καὶ κατανόησις τῶν ἀρχηγῶν τῶν µεγάλων χριστιανικῶν ∆ογµάτων τῆς γῆς εἶναι ἀρκετή, διὰ νὰ γίνη τὸ πρῶτον βῆµα…»2 .

Πῶς ὅµως «οἱ ἀρχηγοὶ τῶν µεγάλων χριστιανικῶν δογµάτων» θὰ ἔχουν τὴν «καλὴ θέληση», ἔτσι ὥστε δι᾽ ἐνεργειῶν τους ἢ παραλείψεων νὰ προκύψει ἡ ἕνωση τῶν θρησκειῶν; Μὰ εἶναι ἁπλὸ (ἀλλὰ καὶ ἐντελῶς ἀπαράδεκτο, βεβαιότατα): µὲ τὸ νὰ γίνουν καὶ οἱ ἴδιοι µασόνοι ἢ καὶ νὰ «παγιδεύονται» καταλλήλως!

Ἔχουµε τέτοιες περιπτώσεις; Ναί, ἔχουµε! Αὐτὰ ὅµως θὰ τὰ ποῦµε ἀργότερα, σὲ ἄλλη ἑνότητα.

Οἱ πνευµατιστὲς ἐπιµένουν.

Τὸ ὅτι καὶ οἱ πνευµατιστὲς σιγοντάρουν µὲ πεῖσµα στὴν δηµιουργία µιᾶς παγκόσµιας θρησκείας ξεκίνησε ἀπὸ τὸν «ἀρχηγό» τους, τὸν Ἄλλαν Καρντέµ, ἐδῶ καὶ 124 πε- ρίπου χρόνια. ∆ιαβάζουµε περὶ αὐτοῦ τὰ ἀκόλουθα: «Συνέλαβε πρώϊµα (ὁ Ἄλλαν Καρντέκ) τὴν ἰδέαν θρησκευτικῆς τινος µεταρρυθµίσεως, διὰ τὴν ὁποίαν ἠργάσθη σιωπηλῶς ἐπὶ πολλὰ ἔτη, πρὸς τὸν σκοπὸν τοῦ νὰ κατορθώση τὴν ἑνοποίησιν τῶν θρησκειῶν, ἀλλ᾽ ἐστε- ρεῖτο τότε τοῦ ἀπαραιτήτου στοιχείου πρὸς λύσιν τοῦ µεγάλου τούτου προβλήµατος. Ὁ πνευµατισµὸς ἦλθε κατόπιν, ἵνα τῷ προσφέρῃ καὶ τῷ ἀναποτυπώσῃ εἰδικὴν διεύθυνσιν εἰς τὰ ἔργα καὶ εἰς τοὺς σκοπούς του3 …».

Ὡσαύτως διαβάζουµε σὲ πνευµατιστικὸ ἔντυπο καὶ τὰ ἀκόλουθα: «Ἀνατέλλει µία καὶ µόνη θρησκεία εἰς τὴν ἀνθρωπότητα… Ἡ θρησκεία αὐτὴ τοῦ µέλλοντος δὲν θὰ ἐξαρτᾶται πλέον ἀπὸ ἀνθρώπινα δόγµατα καὶ τὰ ἐπακόλουθα αὐτῶν»4 .

Οἱ θεοσοφισταὶ ὑπερθεµατίζουν

Οἱ ἐκ τῶν πρωτοπόρων γιὰ τὴν ἐπέλευση τῆς παγκόσµιας θρησκείας θεοσοφιστές, γράφουν σχετικῶς: «…µιὰ νέα ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ, βγαλµένη µέσα ἀπὸ ὅλες τὶς θρησκεῖες καὶ τοὺς πνευµατικοὺς ὁµίλους, θὰ τερµατίση ἑνωµένη τὴν µεγάλη αἵρεση τῆς χωριστικότητος (τὴν ὕπαρξη ἀνεξαρτήτων θρησκειῶν)5 ». Τὰ ἴδια καὶ οἱ ροδόσταυροι ἐπιδιώκουν καὶ προωθοῦν, µιὰν ἄχρωµη, ἀκαθόριστη καὶ µπερδεµένη θρησκεία.

Γράφουν: «Τὸ ἔργον τῶν ροδοσταύρων (εἶναι) ἡ διεύθυνση τῆς ἀνθρωπότητος πρὸς τὴν µὴ δογµατικὴ θρησκεία…6 ». Καὶ ἕνας Ἰνδὸς Γκουροὺ τὰ ἴδια ἐδίδαξε, τὰ ἴδια ἤθελε, τὴ ΜΙΑ παγκόσµια θρησκεία προώθησε καὶ αὐτός. Ἰδοὺ τί διαβάζουµε: «Ὁ Βιβεκανάντα, ἕνας Ἰνδὸς φιλόσοφος, ποὺ γεννήθηκε στὴν Καλκούτα (1863 – 1909), προτείνει παγκόσµια θρησκεία, ποὺ θὰ συγκεντρώνη ὅλα τὰ «πιστεύω» τοῦ ἀνθρωπίνου πνεύµατος (…) Ἀπὸ τὴν Ἀµερικὴ ὅπου διαµένει γενόµενος ἀπόστολος παγκοσµίου Εὐαγγελίου, ἔρχεται στὴν Ἀγγλία τὸ 1895 καὶ 1896 (…) Τὸ 1899 ἐπιστρέφει στὴν ∆ύση, στὴ Μασσαλία, Γαλλία, Ἀγγλία, Ἀµερική, καὶ τὸ 1900 ξαναπαίρνει τὸ δρόµο τῆς Ἰνδίας διασχίζοντας τὴν Εὐρώπη, τὰ Βαλκάνια, τὴν Ἑλλάδα, τὴν Αἴγυπτο…7 ».

Ἕνας ἰδικός µας ἐπίσκοπος εἰς τὴν πρώτην διαθρησκειακὴν Συνάντησιν εἰς τὸ Σικάγον, τὸ 1893

Κατὰ τὸ ἔτος 1993 ἔγινε στὸ Σικάγο τῆς Ἀµερικῆς ἡ πρώτη οἰκουµενιστική – διαθρησκειακὴ Συνάντηση στὸν κόσµο. Σ᾽ αὐτὴν συµµετεῖχαν ἰνδουϊστές, θεοσοφιστές, προτεστάντες, ἀλλὰ δυστυχῶς καὶ ὁ ἡµέτερος ὀρθόδοξος ἀρχιεπίσκοπος Ζακύνθου ∆ιονύσιος Λάττας, µὲ δύο ἀκόµη πρεσβυτέρους ἢ διακόνους. Εἶναι ἀποκαρδιωτικό, πράγµατι, νὰ βλέπεις στὴν σχετικὴ φωτογραφία, ποὺ διασώθηκε -τὴν πρώτη φωτογραφία διαθρησκειακῆς πανσπερµίας8 – ἕνα ἐπίσκοπο τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας µας, δίπλα στὴν ἡγεσία τῶν θεοσοφιστῶν (γυναῖκες ἦσαν), στὸν Βιβεκανάντα µὲ τὸ τουρµπάνι στὸ κεφάλι του, καὶ ἄλλους θρησκευτικοὺς ἀξιωµατούχους τοῦ κόσµου, νὰ βλέπεις καὶ τὸν δικό µας νὰ φωτογραφίζεται καµαρωτὸς – καµαρωτὸς µὲ τὸ ἐπανωκαλύµαυχό του καὶ τὴν µπαστούνα του! Ποῖοι τὸν ἔστειλαν ἐκεῖ, ἆραγε; Ποῖος ἀντίχριστος θὰ εἶναι ὁ ΕΝΑΣ «ποιµένας» τῆς ΜΙΑΣ παγκοσµίου θρησκείας ποὺ ἑτοιµάζεται;

Εἰς ἕνα αὐθεντικὸ τεκτονικὸ ἔντυπο τοῦ ἔτους 1894 διαβάζουµε τὰ ἑξῆς, ἐξόχως ἀποκαλυπτικὰ ἐπίσης, γιὰ τὴν ρίζα σχεδιασµοῦ τῆς παγκόσµιας θρησκείας τῶν τελευταίων 150 χρόνων. ∆ιαβάζουµε: «Ὁ Τεκτονισµὸς (…) προώρισται αὐτὸς νὰ ὑποδείξη βραδύτερον τὴν βάσιν, ἐπὶ τῆς ὁποίας θὰ ἑδρασθῆ ἡ θρησκεία τοῦ µέλλοντος, ἥτις θὰ περισυναγάγη τὴν Οἰκουµένην ἅπασαν εἰς µίαν ποίµνην ὑπὸ ἕνα ποιµένα9 …».

Ὅτι ὁ «ποιµένας» αὐτὸς τῆς ΜΙΑΣ παγκόσµιας θρησκείας θὰ εἶναι ἕνας ἀντίχριστος, γίνεται φανερὸ ἀπὸ τὰ παρακάτω.

Γράφουν ὁµοῦ οἱ θεοσοφιστὲς καὶ οἱ µασόνοι, τὰ ἑξῆς ἀνατριχιαστικά: «Ἀναµένοµεν τὴν ἔλευσιν ἑνὸς µεγάλου πνευµατικοῦ ἐκπαιδευτοῦ… Βλέποµεν τὰ σηµεῖα τῆς προσεχοῦς αὐγῆς. Εἶναι ἡ ἀπαρχὴ µιᾶς νέας ἐποχῆς… Ἀναµένει -µὴ τὸ λησµονῆτε- ὅπως ὁ κόσµος καταστῆ ἕτοιµος· ὅσο ταχυτέρα θὰ εἶναι ἡ προετοιµασία, τόσον ἐγγυτέρα ἡ ἔλευσίς Του… Εἰς τὴν Ἀνατολήν, εἶναι γνωστὸς ὑπὸ τὸ ὄνοµα Βοδισάτβα, εἰς τὴν ∆ύσιν καλοῦµεν αὐτὸν Χριστόν… Ποίαν σηµασίαν ἔχει τὸ ὄνοµα, ὅταν ὁ Κύριος εἶναι ἕνας (µετενσαρκούµενος καὶ ἐπανερχόµενος κάθε φορὰ ὑπὸ ἄλλο ὄνοµα, πάντα ὁ ἴδιος!) …Ἀναµένοµεν νὰ ἔλθη ὁ Χριστός, ἐν τῇ ἰσχύει Του καὶ ἐν τῇ δόξῃ Του, οὐχὶ ἐπὶ τῶν νεφελῶν τοῦ οὐρανοῦ ὡς κριτὴς ζώντων καὶ νεκρῶν (ὅπως διδάσκει ἡ Ἁγία Γραφὴ καὶ ἡ Ἐκκλησία µας), ἀλλ᾽ ὡς ἄνθρωπος…Εἰς ἑκάστην χώραν ποὺ θὰ ὑπάγη θὰ εὑρεθῶσιν ὁµάδες ἕτοιµοι νὰ τὸν ὑποδεχθῶσιν, ἕτοιµοι νὰ βοηθήσωσι… φροντίσατε πρὸ παντὸς νὰ προετοιµάσητε τὴν νεότητα…»10!

Νά ᾽τος λοιπὸν ὁ Ἀντίχριστος ἢ ἕνας προποµπός τοῦ Ἀντιχρίστου! Τὸν ἑτοιµάζουν ἀπὸ καιρὸ οἱ δυνάµεις τοῦ σκότους…Τὸ πιὸ τραγικὸ ὅµως εἶναι, ὅτι προετοιµάζουν πρὸς τοῦτο καὶ τὴν παγκόσµια νεότητα! Αὐτὸ εἶναι πιὰ φανερό, φανερότατο, ἰδίως στὴν ἐποχή µας. (Ἔχουµε κι ἄλλα γιὰ τὸ ἴδιο θέµα)

Σηµειώσεις:

1. Πνευματιστικὸ περιοδικὸ «Ὁ Κόσμος τῆς ψυχῆς» 1967, τεῦχος 200, σελ. 243.

2. Ὅπ. π., τεῦχος 199, σελ. 208.

3. Στὸ εἰδικὸ ἀποκρυφιστικὸ περιοδ. «Νέος Πυθαγόρας», 1891, σελ. 167.

4. «Ὁ κόσμος τῆς ψυχῆς», Ἰούνιος 1951, σελ. 7.

5. Τῆς θεοσοφίστριας Ἀλίκης Μπέϊλυ, «Τὸ Πεπρωμένο τῶν Ἐθνῶν», LUSIS PRESS LIMITED, Λονδῖνο – Γενεύη – Ν. Ὑόρκη – Κέϊπτάουν – Μόναχον – Ἀθῆναι, 1969, σελ. 16.

6. FR. WITTEMANS, «Ἱστορία τῶν Ροδοσταύρων», ἔκδοσις «Ὑδροχοϊκὴ Ἐποχή», σελ. 48, 170.

7. «Ὁ Κόσμος τῆς ψυχῆς», 1964, τ. 9, σελ. 171 – 172.

8. Ἡ φωτογραφία αὐτὴ διασώθηκε στὰ Ἀπομνημονεύματα τοῦ ἴδιου τοῦ Λάττα, ἐκδοθέντα περὶ τὸ ἔτος 1911.

9. Τεκτ. περιοδ. «Ἀθηνᾶ», 1894, τ. 3, σελ. 55 – 56. 10. Στὸ σπανιότατο θεοσοφικὸ – μασονικὸ βιβλιάριο μὲ τὸν τίτλο «Ἡ Ἔλευσις τοῦ Μεγάλου Ἐκπαιδευτικοῦ» (ἐράνισμα τοῦ Μ.Ε. Rock ἐκ τῶν βιβλίων τῶν θεοσοφιστῶν καὶ μασόνων C. W. LEADBEATEP, 33ο, καὶ τῆς προέδρου τῆς θεοσοφικῆς Ἑταιρείας, Ἀννιὲ Μπέζαντ), ἔτος 1926, σελ. 17. Ἔκδοσις ὑπὸ τοῦ Τάγματος τοῦ Ἀστέρος τῆς Ἀνατολῆς, ἐπιμέλεια Ν. Καρβούνη, θεοσοφιστῶν ὅλων, καὶ μασόνων ὁμοῦ.

Τὸ ἐξώφυλλο τοῦ ἐκ 10 σελίδων συγκειμένου βιβλιαρίου «Η ΕΛΕΥΣΙΣ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΟΥ» τῶν θεοσοφιστῶν μασόνων C. W. LEADBEATER, 33ου , καὶ τῆς Ἀννιὲ Μπέζαντ, δευτέρας Προέδρου τῆς Θεοσοφικῆς Ἑταιρείας καὶ μασόνου, διὰ τοῦ ὁποίου προαναγγέλλεται ἡ ἔλευση τοῦ προετοιμαζόμενου ἀπὸ τοὺς ἴδιους κύκλους νέου «Χριστοῦ», δηλαδὴ τοῦ ψευδομεσία καὶ ἀντιχρίστου, γιὰ νὰ κυβερνήσει τὸν κόσμο. Τὸ βιβλιάριο αὐτὸ εἶναι σπανιότατο, ἀπόκειται δὲ εἰς τὸ ἀρχεῖο τοῦ Μοναχοῦ Ἀβερκίου.

∆´

Τὶ ἑτοιµάζουν διὰ τοὺς λαοὺς αἱ δυνάµεις τοῦ Σκότους

Ο «ΠΟΙΜΕΝΑΣ» ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΘΡΗΣΚΕIΑΣ (ΕΝΑΣ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΣ) ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΝΕΓΡΟΣ, ΤΟΥΡΚΟΣ Ἤ ΚΑΙ ΙΝΔΟΣ…, ΙΣΩΣ ΚΑΙ ΑΘΡΗΣΚΟΣ! 

Οἱ παγκόσµιες δυνάµεις τοῦ ψηλαφητοῦ -πλέον- σκότους βυσσοδοµοῦν εἰς βάρος τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, τὰ ἐντελῶς βέβηλα καὶ ἀπίστευτα. Ἰδοὺ τὶ γράφουν γιὰ τὸ ποῖος µπορεῖ νὰ εἶναι αὐτὸς ὁ νέος «Χριστός», τὸν ὁποῖο προετοιµάζοντες καταλλήλως ἀναµένουν νὰ ἔλθει στὴ γῆ, νὰ κυβερνήσει τὸν Κόσµο, ἀπογυµνώνοντας βέβαια τὸν λαό µας, τὴν Ἐκκλησία µας, ἀπὸ τοὺς φυσικούς, πνευµατικούς Της ποιµένες.

Γράφουν ἀκριβῶς: «Ὅταν θὰ ἔλθη (ὁ ψευδοποιµένας, αὐτὸς ὁ ἀντίχριστος), σήµερον, θὰ εὕρη ἕνα κόσµον κατὰ µοναδικὸν τρόπον ἀπηλλαγµένον ἀπὸ τὴν ἁρπαγήν καὶ τὴν ἐξουσίαν τῆς κληρικοκρατίας… Κατὰ τὸν παρελθόντα αἰῶνα ἐπῆλθε µία ὠφέλιµος καὶ ὑγιὴς ἀποµάκρυνσις1 ἀπὸ τὴν κληρικοκρατίαν καὶ ἀπὸ τὰς ὀρθοδόξους θρησκείας (!), καὶ αὐτὸ θὰ ἀποτελέση εὐκαιρίαν µοναδικὴν διὰ τὴν ἀποκατάστασιν τῆς ἀληθοῦς θρησκείας . …Ἐνδέχεται νὰ ἐµφανισθῆ – συνεχίζουν- κατὰ τρόπον ἐντελῶς ἀπροσδόκητον. Ποῖος εἶναι εἰς θέσιν νὰ εἴπη, ἐὰν ἔλθη ὡς πολιτικός, ὡς οἰκονοµολόγος, ὡς ἐπιστήµων ἤ ὡς καλλιτέχνης; … Κανεὶς δὲν γνωρίζει εἰς ποῖον ἔθνος θὰ ἔλθη. Ἐνδέχεται νὰ ἐµφανισθῆ ὡς Ἄγγλος, ὡς Ρῶσσος, ὡς Νέγρος, ὡς Λατῖνος, ὡς Τοῦρκος, ὡς Ἰνδὸς ἤ ὡς οἱασ- δήποτε ἄλλης ἐνθνικότητος. Ποῖος µπορεῖ νὰ εἴπη ποίας; Ὑπὸ ἔποψιν θρησκείας µπορεῖ νὰ εἶναι χριστιανὸς ἤ βουδιστὴς ἤ καὶ νὰ µὴ ἔχη καµµίαν ἀπολύτως θρησκείαν…2…»!

Ἡ θεωρητικὴ θεµελίωσις τῆς «Νέας Ἐποχῆς» -τῆς Παγκ. Θρησκείας εἶναι ἀστρολογικῆς φύσεως ὡς «Ἐποχὴ τοῦ Ὑδροχόου»…

Ἡ «Νέα Ἐποχή» – ὅπως εἶναι τὸ γενικότερο ὄνοµά της- τῆς συγκλίσεως Ἐθνῶν, Κρατῶν, Θρησκειῶν καὶ ἄλλων ἐπιµέρους µικρότερων ἑνοτήτων εἰς τὸ ΕΝΑ αὐτῶν, στηρίζεται στὴν ἀκόλουθη ἀστρολογικῆς τάξεως θεωρία. ῞Οτι – ὅπως ἰσχυρίζονται- κατὰ τὴν ἐποχὴ ποὺ γεννήθηκε ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς µπαίναµε ἀστρολογικῶς στὴν Ἐποχὴ τῶν Ἰχθύων, ἡ ὁποία κράτησε 2.000 περίπου χρόνια. «Ἀβαντάρ», «ἀρχηγός» τῆς ἐποχῆς ἐκείνης τῶν 2.000 ἐτῶν ποὺ τέλειωσε γύρω στὰ 1962, ἦταν ὁ Ἰησοῦς Χριστός. Ἡ ἐποχὴ ὅµως ἐκείνη, τῶν «Ἰχθύων» ἦταν – λένε- ἐποχὴ χωριστικὸτητος, Κρατῶν, Θρησκειῶν, Οἰκονοµιῶν, Πολιτισµῶν καὶ λοιπῶν στοιχείων τῆς ἀνθρωπότητος. Ὅµως ἡ ἀστρολογικὴ «Ἐποχὴ τοῦ Ὑδροχόου» -συνεχίζουν-, ποὺ περὶ τὸ ἔτος 1962 ἄρχισε (τότε πού, κατὰ «περίεργο» τρόπο, ἄρχιζε καὶ ἡ β´ Βατικανικὴ Σύνοδος!) νὰ διαδέχεται τὴν λήγουσα ἐποχὴ τῶν Ἰχθύων, ∆ΕΝ εἶναι ἐποχὴ χωριστικότητος, ἀλλὰ ἐποχὴ ἑνότητος πάντων, Ἐθνῶν, Κρατῶν, Θρησκειῶν, πολιτισµῶν, Οἰκονοµιῶν, γλωσσῶν κ.λπ. «Ἀρχηγός» τώρα αὐτῆς τῆς «Νέας Ἐποχῆς τοῦ Ὑδροχόου» θὰ εἶναι ΠΑΛΙ ὁ Χριστὸς ποὺ ἦλθε πρὸ 2.000 ἐτῶν, ἀλλὰ αὐτὴ τὴ φορὰ ∆ΕΝ θὰ ἔλθει ὡς Ἰησοῦς, ἀλλὰ µὲ ΑΛΛΟ σῶµα, µὲ ΑΛΛΟ ὄνοµα, µετενσαρκούµενος… Καὶ γιὰ νὰ ἔλθει αὐτὸς ὁ «σωτήρας» ποὺ εἶναι ὁ «Χριστός» µὲ ἄλλο σῶµα καὶ ἄλλο ὄνοµα, πρέπει νὰ βρεῖ ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΗ τὴν ἀνθρωπότητα, σὲ ὅλους τοὺς τοµεῖς, διότι ΜΟΝΟΝ ἔτσι θὰ µπορεέσει νὰ κυβερνήσει ἀποτελεσµατικά, χωρὶς ἀντιστάσεις (ἐθνοφυλετισµούς, «ὀρθοδοξίες», πολυγλωσσία κ.λπ.). «Ἐµπρὸς λοιπόν», λένε ὅσοι πιστεύουν καὶ διαδίδουν αὐτὲς τὶς ἑωσφορικῆς ἔµπνευσης θεωρίες, «ἐµπρός», νὰ ἑνώσουµε ἀδιακρίτως ὅλον τὸ κόσµο, γιὰ νὰ µπορέσει ἔτσι νὰ ἔλθει ξανά, µετενσαρκούµενος ὁ «σωτήρας» αὐτὸς τῆς ἀνθρωπότητος, ὁ ΕΝΑΣ «ποιµένας», δηλαδὴ καθ᾽ ἡµᾶς ὁ Ἀντίχριστος ἤ ἕνας ὅµοιος, µικρότερος, προποµπός του!

Ἄς τὸ δοῦµε ἔτσι ἀκριβῶς, ὅπως ἀναφέρεται εἰς τὸ θεοσοφικὸν ἔντυπον…

Γράφουν οἱ Θεοσοφιστές: «“ΠΑΙ∆ΙΑ ΤΗΣ Υ∆ΡΟΧΟΪΚΗΣ ΕΠΟΧΗΣ” εἶναι ὁ τίτλος ἄρθρου, ποὺ ἐδηµοσιεύθη στὸ Ἐπίσηµο Πε- ριοδικὸ τῆς Παγκοσµίου Θεοσο- φικῆς Ἑταιρείας (The Theosophist, adyar, τεῦχος Αὐγούστου 1977). Ἦταν ὁµιλία ποὺ ἔγινε τὸν Ἰούλιο 1976 στὸ “Κέντρο Θεοσοφικῶν Μελετῶν καὶ Ἐρευνῶν». Ὑπεστήριξε ὅτι ἡ εἴσοδος στὴν Ἐποχὴ τοῦ Ὑδροχόου, ἔγινε κατὰ τὴ στροφὴ τοῦ 19ου αἰώνα πρὸς τὸν 20όν. Ἤδη περνοῦµε τὴν περίοδο τῆς αὐγῆς τῆς Ὑδροχοϊκῆς Ἐποχῆς. … Ἐπὶ τοῦ ἀνθρωπιστικοῦ πεδίου -συνεχίζουν οἱ Θεοσοφιστές- ἡ ἐπιρροὴ τοῦ Ὑδροχόου παρατηρεῖται στὴν Κίνηση ἀπὸ τὸν Ἐθνικισµό, τὸν δογµατισµὸ τῆς Ἐποχῆς Ἰχθύων, πρὸς τὰ χαρακτηριστικὰ σηµάδια τοῦ Ὑδροχόου, ποὺ εἶναι ἡ ἀδελφότης, ἡ κοινότης, ἡ συνεργασία, τὸ κοινοτικὸν ὅραµα (…). Οἱ θρησκευτικοὶ πόλεµοι τοῦ παρελθόντος παραµερίστηκαν ἀπὸ τὸν θρησκευτικὸν οἰκουµενισµὸν καὶ τὸν µεταξὺ τῶν θρησκειῶν διάλογο. Ἡ µαντὰµ Μπλαβάτσκυ (Ἡ µεγαλύτερη ἀποκρυφίστρια ὅλων τῶν αἰώνων) ὑπῆρξε κήρυξ τῶν ἐπερχοµένων µεταβολῶν (ἀπὸ τὰ τέλη τοῦ ιθ´ αἰώνα). Μᾶς ἔδωσε τὸ διάγραµµα τοῦ ἑνωτικοῦ ὁράµατος καὶ ἐχάραξε τὴν ἀτραπό. Ἔδωσε ὁρµὴ στὴν ἰδέα τῆς παγκοσµίου ἀδελφότητος…

Πρῶτος ὁ παπισµὸς ἐστράφη πρὸς τὴν Ὑδροχοϊκὴν Ἐποχήν…

… Ὅλως προσφάτως (ἀπὸ τῆς β´ Βατικανικῆς Συνόδου, 1962 – 1965) ἐσηµειώθη ἡ ἄκρως ἐκπληκτικὴ στροφὴ τῆς Ρωµαιοκαθολικῆς Ἐκκλησίας πρὸς τὴν Ὑδροχοϊκὴ Ἐπιρροή. Θὰ ἔλεγε κανεὶς µάλιστα, ὅτι ἡ Ἐκκλησία τῆς Ρώµης, ἔγινε ἡγέτης στὸ πεδίον αὐτό. Ἐθέσπισε τὸν διάλογο µεταξὺ τῶν θρησκειῶν καὶ ἐντὸς τοῦ Χριστιανισµοῦ µεταξὺ τῶν Ἐκκλησιῶν του (…). Παλαιότερα (συνεχίζουν χαιρέκακα οἱ θεοσοφιστές), ἡ Ἐκκλησία διεκδικοῦσε τὸ µονοπώλιο τῆς ἀλήθειας καὶ ἐθεωροῦσε καθένα ἔξω ἀπὸ τὰ δικά της ὅρια ἁµαρτωλόν, καταδικασµένον εἰς αἰωνίαν Κόλασιν (…) Ἡ αὐστηρὴ δοµὴ τῆς κοινωνίας καὶ τῆς Ἐκκλησίας τῶν περασµένων 100 ἐτῶν ἔχει τώρα καταρρεύσει καὶ τελεῖ ὑπὸ διάλυσιν (…)

Εἰς τὸ ἴδιο “πρόγραµµα” ἡ χάθα γιόγκα, εἰς τὸ ἴδιο πρόγραµµα ἀκόµη καὶ τὰ ψυχοδελικὰ χόρτα…

… Στὴ ∆ύσι (συνεχίζουν οἱ ἴδιοι) ἡ Χάθα Γιόγκα διδάσκεται ἀντὶ τῆς παλαιᾶς γυµναστικῆς καὶ ὁ ∆ιαλογισµὸς διαδίδεται εὐρύτατα. Ἡ παλαιὰ αὐθεντία τῶν Ἐκκλησιῶν θρυµµατίζεται καὶ γίνεται κανὼν ὁ συγκρητισµός… Καὶ ὁ θεοσοφιστὴς ὁµιλητὴς στὸ Κέντρο Θεοσοφικῶν Μελετῶν καὶ Ἐρευνῶν τῆς Θεοσοφικῆς Ἑταιρείας εἰς τὸ Adyar τῶν Ἰνδιῶν, συνεχίζει µὲ τὰ ἑξῆς, ἐκπληκτικὰ γιὰ τὴν ἐπικινδυνότητά τους, λόγια: …. Ὁ ὁµιλητὴς ἀναφέρεται σχετικῶς διὰ µακρῶν στὶς σύχρονες ἐκδηλώσεις τῆς νεολαίας ἐκείνης, ἡ ὁποία ρέπει στὰ ψυχοδελικὰ «χόρτα» ἤ χηµικὰ προϊόντα ὡς ἐκδηλώσεις τῆς Ἐποχῆς τοῦ Ὑδροχόου, ποὺ βοηθοῦν (αὐτὰ τὰ «χόρτα»!) στὴν διείσδυση στὸν πέραν τῆς συνειδήσεως χῶρο…. 3 »!

Ἀκοῦτε, οἱ σεβαστοὶ πατέρες τῶν ἐδῶ καὶ ἐκεῖ ἀτέλειωτων «θρησκευτικῶν διαλόγων», τὰ «Τούµπανα» ποὺ ἀπὸ πολλῶν ἐτῶν βαροῦν οἱ ἀδιαφανεῖς δυνάµεις τοῦ παρασκηνίου; Τὶ δουλειὰ ἔχετε ἐσεῖς -ὅσοι συµµετέχετε (ἤ καὶ σιωπᾶτε)- «διαλεγόµενοι» δίχως τέλος, µὲ λιβανίσµατα πρὸς αὐτοὺς καὶ φιλοφρονήσεις µεταξὺ τυροῦ καὶ ἀχλαδίου µεταξύ σας ἀπονεµόµενες; Ποῦ εἶναι τό, «µετὰ πρώτην καὶ δευτέραν νουθεσίαν παραιτοῦ»; Ἰδοὺ λοιπόν τὶ ἐπιπλέον ἀποκαλύπτει σχετικῶς ἡ ἴδια ἡ Μασονία, ποὺ εἶναι γνώστης βαθὺς τῶν σκοπιµοτήτων αὐτοῦ τοῦ εἴδους τῶν «διαλόγων». Ἀποκαλύπτει ΑΥΤΟ ΑΚΡΙΒΩΣ ποὺ σχεδιάζεται εἰς βάρος τῆς Ὀρθόξοξης Ἐκκλησίας µας! «Ἀπολαῦστε» το, εἶναι γραµµένο καὶ δὲν σβήνεται, ὅτι: -«Τὸ εἰρηνοπολιτικὸν σωτήριον κήρυγµα τῆς Ἑνώσεως τῶν Ἐκκλησιῶν ὑπέκρυπτε τὴν καθαίρεσιν τῆς Ὀρθοδοξίας…. 4 »!

Ἀποκαλυπτικά, πράγµατι, κείµενα, µὲ πικρά, πικρότατα συµπεράσµατα γιὰ τὴν πορεία τοῦ κόσµου µας, τοῦ κόσµου τούτου, ὡς ἔχει.

Σηµειώσεις:

1. Γιὰ τὴν ὁποία «ἀπομάκρυνση» οἱ ἴδιες Σκοτεινὲς Δυνάμεις ἐπιτηδείως φροντίζουν, μακροχρονίως! (Πηγές; Πλῆθος μέγα)

2. Ὑπὸ τῆς θεοσοφίστριας ALICE A. BAILEY, «Ἡ Ἐπανεμφάνισις τοῦ Χριστοῦ», παγκόσμια μεταπολεμικὴ ἔκδοση Lucis Press Limited, σελ. 19, 21.

3. Ἑλληνικὴ μετάφραση ἀπὸ τὸ ἀγγλικό, θεοσοφικὸ κείμενο, στὸ ἑλληνικὸ θεοσοφικὸ (ἐπίσης) περιοδικὸ «Ἰλισός», Ἰανουαρίου – Φεβρουαρίου 1978, τεῦχος 126, σελ. 21-23.

4. Τεκτ. περιοδ. «Πυθαγόρας, 1930, τεῦχος 1, σελ. 17. (Ἐπισήμανση γιὰ τὴν ὑποσημείωση 4: Αὐτά, ἡ ἀποκάλυψη δηλαδὴ ποὺ ἔκανε ἡ μασονία περὶ τοῦ πονηροῦ σκοποῦ τῶν διαλόγων γιὰ τὴν ἐπιδιωκόμενη Ἕνωση τῶν «Ἐκκλησιῶν», ἔγινε κατα τὸ ἔτος 1930, τότε ποὺ ὁ πόλεμος μεταξὺ Μασονίας καὶ Παπισμοῦ συνεχιζόταν ἄγριος. Μὲ τὴν ἀποκάλυψη λοιπὸν αὐτὴ «κάρφωνε» ἡ Μασονία τὸν Παπισμὸ – κυρίως- στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας, μὲ δύο στόχους,

1) νὰ πλήξει τὸν ΤΟΤΕ ἀμείλικτο ἐχθρό της – τὸν Παπισμό-, καὶ

2) νὰ προσεταιριστεῖ ἐπ᾽ αὐτοῦ τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας, ἐκ τῆς ὁποίας ἐν τῷ μεταξὺ εἶχε κάνει μασόνους μερικούς, κάποιους, ὑψηλόβαθμους κληρικούς μας, ἰδίως τῆς εὐρύτερης ἑλληνόφωνης Ἐκκλησίας μας! Μετὰ τὸ ἔτος 1964, κυρίως μετὰ τὸ ἔτος 1983, ποὺ τὸ «πῦρ» μεταξὺ τεκτονισμοῦ καὶ παπισμοῦ ἔπαυσε, τέτοιες «ἀποκαλύψεις« δὲν ἔχουμε πλέον, ἐξ ἀμφοτέρων τῶν πλευρῶν. Τὸ ἀντίθετο μάλιστα συμβαίνει: Ἡ σημερινὴ «λυκοφιλία» -γιὰ τὴν παρασκηνιακὴ ἡγεμονία στὸν κόσμο- μεταξὺ τῶν δύο αὐτῶν «Μεγάλων Δυνάμεων» μπορεῖ νὰ βλάψει σοβαρὰ τὴν εὐρύτερη Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας, ἡ ὁποία, ἀσθμαίνουσα μὲ κάποιες ἐκ τῶν «κορυφῶν» της συνεχῶς καὶ ἀτελεύτως «διαλέγεται».. Διαλέγεται καὶ «λιβανίζει»… Γιὰ τὸ «παύσατε πῦρ» μεταξὺ Τεκτονισμοῦ καὶ Παπισμοῦ, ποὺ ἔγινε κατὰ τὸ ἔτος 1983, καὶ τὶς προβλεπόμενες, μακροχρονίως, κακὲς συνέπειες εἰς βάρος τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας μας θὰ γράψουμε μιὰν ἄλλη φορά. Ἐπίσης θὰ γράψουμε γιὰ τὴν μακροχρόνια προετοιμασία τῆς «συμφιλίωσης» μεταξὺ Παπισμοῦ καὶ Μασονίας (1964-1983), ἀντλοῦντες τὰ στοιχεῖα ἀπὸ σειρὰν ὁλόκληρη τεκτονικῶν κειμένων. (Βλέπε σχετικῶς εἰς Τεκ. Περιοδικὸ «Ὁ Κλειδόλιθος», 1983, τεῦχος 15).

Ε’

∆ιὰ τῆς µυήσεως προσώπων µὲ ἰσχύν καὶ κῦρος

Η ΠΡΟΩΘΗΣΙΣ ΤΟΥ ΜΑΣΟΝΙΚΟΥ ΕΡΓΟΥ

ΠΡΟΣΕΛΚΥΟΝΤΑΙ ΚΑΤΑ ΚΑΙΡΟΥΣ ΚΑΙ ΚΛΗΡΙΚΟΙ ΜΑΣ;

Ἡ προσπάθεια τοῦ ἀδιαφανοῦς παρασκηνίου γιὰ τὴν παγκοσµιοποίηση πάντων, καθὼς καὶ τοῦ ὅλου ἔργου τῆς Μασονίας, µὲ τὴν προβολὴ συχνάκις διαφόρων δικαιολογιῶν καὶ προσχηµάτων, περιλαµβάνει ΚΑΙ τὶς κατὰ καιροὺς προσελκύσεις

-Παγιδεύσεις Κληρικῶν, πρὸς τοὺς ἴδιους σκοπούς; Ναί. Ναί, χωρὶς -ὅπως πιστεύουµε- οἱ περισσότεροι ἐκεῖνοι κληρικοί µας καθὼς καὶ ἄλλοι καλοπροαίρετοι ἄνθρωποι νὰ γνωρίζουν κατὰ βάθος περὶ τίνος πρόκειται, ἔστω καὶ ἐὰν ἔχουν γίνει ΚΑΙ οἱ ἴδιοι µασόνοι καὶ φοιτοῦν στὶς Στοές, «καλοπροαίρετα» ἐπαναλαµβάνουµε. ∆ιότι πιθανὸν νὰ ἀγνοοῦν οἱ ὀλίγοι -ἔτσι κι᾽ ἀλλιῶς!- αὐτοὶ ὑψηλόβαθµοι (συνήθως) κληρικοί µας τὰ βαθύτερα µυστικὰ τοῦ ἀδιαφανοῦς παρασκηνίου, στοῦ ὁποίου τὸν «µύλο» ρίχνουν βεβαίως «νερό», µὲ τὴν ἔτσι κι ἀλλιῶς ἀπαράδεκτη συµµετοχή τους σὲ Ὀργανώσεις, τὶς ὁποῖες ∆ΕΝ ἀποδέχεται καὶ καταδικάζει πνευµατικῶς ἡ ὅλη Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία µας. Ἔτσι φρονοῦµε, λοιπόν, ὅτι πιθανὸν νὰ συµβαίνει µὲ τοὺς κατὰ καιροὺς µασόνους κληρικούς µας, νὰ ἔχουν ἄγνοια, χωρὶς ὡστόσο αὐτὸ νὰ δικαιολογεῖ τὴν παρουσία τους σὲ Τεκτονικές ἤ ἄλλες Στοές.

Ἄς δοῦµε τί, ἀποκαλυπτικό, γράφουν ἐπ᾽ αὐτοῦ ἐπισηµότατα οἱ ἴδιοι οἱ Τέκτονες: «Οἱ κυανοὶ βαθµοί (οἱ τρεῖς πρῶτοι «χαµηλοί» βαθµοὶ τῆς Μασονίας) εἶναι µόνον ἡ ἐξωτερικὴ αὐλὴ ἤ τὰ προπύλαια τοῦ ναοῦ. Ἕνα µέρος τῶν συµβόλων ἐκτίθεται ἐκεῖ εἰς τοὺς µυουµένους, οἵτινες εἶναι ἐπίτηδες ἠπατηµένοι (!) ὑπὸ ψευδοῦς ἑρµηνείας. ∆ὲν εἶναι ὁ σκοπὸς νὰ ἐννοήση ταῦτα ἐκεῖνος, ἀλλὰ σκοπὸς εἶναι νὰ τὸν καταστήσωσι τοιοῦτον, ὥστε νὰ φαντάζηται ὅτι τὰ καταλαµβάνει. Ἡ ἀληθὴς ἐξήγησις (τῶν µασονικῶν ἀλληγοριῶν καὶ συµβόλων) κρατεῖται διὰ τοὺς δα σκάλους, διὰ τοὺς ἡγεµόνας (πρίγκηπας) τῆς ἐλευθέρας Τεκτονικῆς (τῆς Μασονίας). Τὸ ὁλόκληρον σῶµα τῆς βασιλικῆς καὶ ἱερατικῆς τέχνης (οἱ βαθύτερες, οἱ ἀπόκρυφες διδασκαλίες τοῦ τεκτονισµοῦ) εἶναι τόσον προσεκτικῶς κεκρυµµένον πρὸ αἰώνων εἰς τοὺς ὑψηλοὺς βαθµούς …1».

Ἐκπληκτικό, πράγµατι, κείµενο! ∆ιὰ τῆς γραφίδος τῶν ἰδίων τῶν τεκτόνων πληροφορούµεθα ἐδῶ, ὅτι ἡ ὑψηλὴ ἡγεσία (οἱ «ἡγεµόνες», οἱ «πρίγκηπες») τῆς Μασονίας «ἀπατοῦν ἐπίτηδες» τοὺς ἀδελφούς των τῶν κατωτέρων βαθµῶν γιὰ τὸ τὶ σηµαίνουν πραγµατικά, στὸ βάθος τους, τὰ σύµβολα καὶ οἱ διδασκαλίες ποὺ τοὺς «ἀποκαλύπτονται» εἰς τὶς Στοές… Καὶ ὅτι τὰ βαθύτερα µυστικὰ γνωρίζουν ΜΟΝΟΝ αὐτοί, οἱ «ἡγεµόνες» καὶ «πρίγκηπες», δηλαδὴ οἱ µεγάλοι «ἀφέντες», οἱ ἄγνωστοι ὅλως διόλου -στοὺς πολλούς!- δηµιουργοὶ τοῦ Τεκτονισµοῦ, οἱ «φανεροί» καὶ οἱ κρυφοί!

Προδίδουν τὴν Ἐκκλησίαν καὶ ταυτοχρόνως «ἐξαπατῶνται»!

Πῶς εἶναι λοιπὸν δυνατὸν οἱ κληρικοί µας ἐκεῖνοι, ποὺ προσελκύονται καταλλήλως καὶ προσέρχονται στὶς Στοὲς τῶν µασόνων, πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ γνωρίζουν περὶ τίνος ἀκριβῶς πρόκειται, τὰ βαθύτερα δηλαδὴ µυστικὰ καὶ τὶς ἐπιδιώξεις; Ποὺ εἶναι -βεβαίως- καὶ ἐντελῶς ἀσυµβίβαστα αὐτὰ τὰ µασονικὰ πρὸς τὶς διδασκαλίες τῆς Ἐκκλησίας µας; Οἱ δυστυχεῖς ἔτσι αὐτοὶ κληρικοὶ µας -ΟΣΟΙ κατὰ καιροὺς γίνονται µασόνοι- εἶναι διπλὰ «ἠπατηµένοι». Πρῶτον ἀπὸ τὸν διάβολο, γιὰ νὰ «προδώσουν» τὴν Ἐκκλησία µας, καὶ δεύτερον ἀπὸ τοὺς ἴδιους τοὺς ἀδελφούς τους µασόνους, «ὑπὸ ψευδοῦς ἑρµηνείας» γιὰ ὅσα «µαθαίνουν» εἰς τὶς Στοὲς (περὶ «φιλοσοφικῶν ἀναζητήσεων», «φιλανθρωπίας» κ.τλ.). ∆ιότι τὰ προσχήµατα εἶναι πολλά, εὐλογοφανῆ καὶ ἑλκυστικά, τὰ δὲ διὰ φοβερῶν ὅρκων ἀποκρυπτόµενα τεκτονικὰ ἀπόρρητα εἶναι ἐρεβώδη καὶ σκοτεινά.

Θὰ θέλαµε ἐδῶ νὰ προσθέσουµε τὰ ἑξῆς, ὅτι ἡ βαθύτερη γνώση τῶν µασονικῶν διδασκαλιῶν (οἱ µὲ συµβολισµοὺς καὶ ἀλληγορίες συνήθως διδόµενες) δὲν εἶναι τόσο ζήτηµα ὑψηλῶν βαθµῶν, ὅσο ἐπιµέλειας καὶ δυνατότητος διεισδύσεως στὰ βαθέα -καὶ σκοτεινότερα- τῶν τεκτονικῶν διδασκαλιῶν καὶ δρωµένων εἰς τὶς Στοές.

«Κάτω» λοιπὸν ἡ Μασονία, ποὺ προωθεῖ τὸν Οἰκουµενισµόν;

Ὄχι ἔτσι. ∆ὲν ἔχουν πλέον αὐτὰ νόηµα. Ὕστερα ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία µας δὲν εἶχε (καὶ δὲν ἔχει) «Ἱερὲς Ἐξετάσεις». Εἶναι ἡ Ἐκκλησία τῆς ἐλευθερίας, στὶς ἐπιλογὲς τῶν ἀνθρώπων. Τὶ µποροῦµε ὡστόσο σχετικῶς νὰ εἰποῦµε;

Νὰ εἰποῦµε µόνο τὰ ὡς κατωτέρω, ἐν συντοµίᾳ ἀναφερόµενα, ὡς τὸ µάξιµουµ τῶν ζητουµένων ὑπὸ τοὺς Σώµατος τῆς Ἐκκλησίας, ὅτι:

-Ἔξω οἱ τυχὸν µασόνοι κληρικοὶ ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία, ἀπὸ τὰ δίπτυχα, καὶ οἱ φωτογραφίες τους ἀπὸ τὶς σχετικὲς «πινακοθῆκες» µας.

-Ὄχι, χίλιες φορὲς ὄχι στὸν προωθούµενο ὑπὸ πλήθους σκοτεινῶν Ὀργανώσεων συγκρητιστικὸν Οἰκουµενισµό, τὴν σκυτάλη τοῦ ὁποίου λαµβάνουν κατὰ καιροὺς εἰς χεῖρας των µασόνοι -ἤ ὄχι- ἐπίσκοποι! Μασόνοι καθηγητὲς καὶ Πατριάρχες, µὲ τὴν σιωπὴ καὶ µερικῶν πιστῶν µας Ἱεραρχῶν, τῶν κατὰ καιροὺς ὡς ἀφώνων ἰχθύων «παρισταµένων» σὲ Συµβούλια οἰκουµενιστικά, χάριν τῶν γεωπολιτικῶν συµφερόντων τρίτων, πέραν τῶν οἰκουµενιστικῶν ἐπιδιώξεων….

Ὁ κατάλογος τῶν κατὰ καιροὺς µασόνων κληρικῶν (Μὲ ἄµφια εἰς τὰς µασονικὰς Στοάς! Ἡ πρώτη µύησις κληρικοῦ)

Ὁ κατάλογος τῶν ὑπὸ τῆς Μασονίας κατὰ καιροὺς ἀναφεροµένων ὡς τεκτόνων κληρικῶν, κυρίως παλαιοτέρων Πατριαρχῶν, Ἀρχιεπισκόπων κ.τλ. δὲν εἶναι οὔτε µεγάλος, µήτε καὶ µικρός. Σὲ µελλοντικὴ ἐργασία µας θὰ δηµοσιεύσουµε (ἐδῶ) ΚΑΙ ὀνόµατα αὐτῶν, ὅπως ἀκριβῶς -ὡς προείπαµε- ἀναφέρονται σὲ αὐθεντικὰ τεκτονικὰ ἔντυπα (χωρὶς οὐδέποτε -ἀπ᾽ ὅσο γνωρίζουµε- νὰ ἔχουν διαταχθεῖ ἐκκλησιαστικὲς ἀνακρίσεις).

Ἡ πρώτη µύηση κληρικοῦ σὲ µασονικὴ Στοὰ στὴν Ἑλλάδα, τὸ πρῶτο πικρότατο αὐτὸ γεγονὸς στὴν ἱστορία τῆς νεώτερης Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας, ἔγινε κατὰ τὸ ἔτος 1882, στὴν Ἀθήνα. Ἡ δὲ περιγραφὴ τῆς µυήσεως ἐκείνης εἶναι ἐντελῶς ἐξευτελιστικὴ γιὰ κληρικὸ τῆς Ὀρθόδοξης Παραδοσιακῆς Ἐκκλησίας µας. Παρουσιάζουµε τώρα ΜΟΝΟ τὴν ἀρχὴ τῆς ὅλης τελετῆς, λαµβάνοτάς την ἐκ τοῦ αὐθεντικοῦ µασονικοῦ δηµοσιεύµατος, ἔχουσαν ὡς ἀκολούθως: «Μεγαλοπρεπὴς καὶ ἐπιβάλλουσα ἀπέβη τελευταία τις πρὸς µύησιν συνεδρίασις τῆς Στοᾶς Πυθαγόρας. Ἐπίσηµος κληρικὸς ὡδηγήθη κατὰ τὰ κεκανονισµένα ἐντὸς τῆς Στοᾶς, µετὰ θάρρους καὶ εὐσταθείας εἰς τὰς συνήθεις τοῦ Σεβασµίου (τοῦ µασόνου προέδρου τῆς Στοᾶς) ἐρωτήσεις ἀπαντῶν, καὶ τὸν νενοµισµένον ὅρκον ὀµόσας (ὁ «ἐπίσηµος ἐκεῖνος κληρικός!)…».2

Τὰ ἐν συνεχείᾳ «κεκανονισµένα» γιὰ τὶς µυήσεις στὴ µασονία περιγραφόµενα, τὰ ὁποῖα δέχθηκε νὰ τοῦ γίνουν ὁ κληρικὸς ἐκεῖνος, εἶναι γιὰ κληρικὸ µὲ κανονικὴ χειροτονία στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία µας, εἶναι -εἴπαµε- µιὰ βέβηλη καὶ προσβλητικὴ ἄρνηση τῆς ἱερωσύνης, τῆς ἱερωσύνης του! ∆ὲν περιγράφονται, διότι δὲν µποροῦν νὰ γίνουν ἀνεκτὰ γιὰ βαφτισµένον χριστιανό, πολὺ δὲ περισσότερο γιὰ κληρικό µας!

Τὶ φοροῦν οἱ κληρικοὶ µασόνοι εἰς ΜΕΡΙΚΑΣ στοάς, σήµερα;

Εἶναι ἀπίστευτα, πράγµατι, αὐτὰ ποὺ διαβάζουµε σὲ αὐθεντικὸ τεκτονικὸ κείµενο γιὰ τὸ τὶ φοροῦν, εἰδικῶς οἱ µυηµένοι στὰ µασονικὰ ἱπποτικὰ -λεγόµενα- Τάγµατα, οἱ τυχὸν κληρικοί µας.

Ἰδοὺ ὀλίγα ἐξ ὅλων αὐτῶν. Γράφουν, ἀκριβῶς: «Οἱ φέροντες ράσον καὶ ἄµφιον κληρικοί, κατέχοντες βαθµὸν Ἀξιωµατικοῦ (τῶν µασονικῶν ἱπποτικῶν Ταγµάτων!) δύνανται ἀντὶ πίλου νὰ φέρουν καλυµµαύχι, ἐνῶ οἱ φέροντες φελόνιον δύνανται νὰ φοροῦν µίτραν3 …»!

Τὸ θέµα -τέλος- ἐτοῦτο, εἰς τὸ ὁποῖο διὰ σειρᾶς ἄρθρων µας ἀναφερθήκαµε εἶναι σοβαρὸ καὶ µεγάλο, ἰδιαιτέρως γιὰ τοὺς πιστοὺς χριστιανούς, οἱ ὁποῖοι ἀρνοῦνται τὴν συµµετοχήν τους στὶς πολυώνυµες αὐτὲς ὀργανώσεις, ποὺ προάγουν τὸν συγκρητιστικὸ οἰκουµενισµό. Ὀργανώσεις τῶν ὁποίων οἱ βαθύτερες διδασκαλίες εἶναι ἀσυµβίβαστες πρὸς ἐκεῖνες τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας µας, ὅπως ἔχει ἤδη συνοδικῶς ἀποφανθῆ ἀπὸ τοῦ ἔτους 1933 καὶ ἑξῆς, ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος. Γιὰ ὅλα αὐτά, ἐν καιρῷ, θὰ ἐπανέλθουµε (χωρὶς «συνοµωσιολογίες», οἱ ὁποῖες δὲν ὠφελοῦν µιὰ κοπιώδη καὶ σοβαρή ἔρευνα).

Σηµειώσεις:

1. Τεκτ. Περιοδ. «Πυθαγόρας», Ὄργανον τῶν ἐν Ἑλλάδι Τεκτόνων, ἔτους 1885, τεῦχος 6, σελ. 188.

2. Ὅπ. π., 1982, τεῦχος 12.

3. Ὁ πλήρης τίτλος τοῦ ἐπισημότατου μασονικοῦ ἐντύπου εἶναι: «συνταγματικοὶ Κανόνες τῶν Ἡνωμένων Στρατικῶν καὶ Τεκτονικῶν Ταγμάτων τοῦ Ναοῦ, τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τῶν Ἱεροσολύμων, τῆς Παλαιστίνης, τῆς Κύπρου, τῆς Ρόδου, τῆς Κρήτης καὶ τῆς Μάλτας, διὰ τὴν Ἑλλάδα καὶ τὰ Διοικητήρια καὶ Κοινόβιά του εἰς τὴν Ἀλλοδαπήν, 1999, Ἐκδίδεται ὑπὸ τοῦ Μεγάλου Σκηνώματος τῆς Ἑλλάδος, ἐν Ἀθήναις, Ἔτος Κυρίου 1999, Ἔτος Τάγματος 881», σελ. 66,75,76,80. (Ντουκουμέντο, αὐτό, ἐξαιρετικῆς σημασίας)

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΤΥΠΟ ΤΕΥΧΗ 2077–2078–2079–2080–2081

π. Αυγουστίνος Καντιώτης: ΜΥΣΤΙΚΟΣ ΣΚΟΠΟΣ ΕΞΕΛΙΣΣΟΜΕΝΟΣ ΚΑΤΑ ΣΤΑΔΙΑ

ΜΥΣΤΙΚΟΣ ΣΚΟΠΟΣ ΕΞΕΛΙΣΣΟΜΕΝΟΣ ΚΑΤΑ ΣΤΑΔΙΑ

Συνέδρια θεολογικά, συναντήσεις ἱεραρχῶν καὶ εἰ τί ἄλλο καθ' ἠμᾶς εἶναι προσχήματα τοῦ Παπισμοῦ. Ἂς μὴ ἀπατώμεθα ὡς ἀνόητα ὀρνίθια πρὸ τῆς μεταμφιεσμένης αλώπεκος τῆς Ρώμης. Ἡ ἕνωσις, ἢ ψευδοένωσις, ἔχει ἀποφασισθῆ.

Ἔχει ἀποφασισθῆ εἰς μυστικὰ διαβούλια Ἀνατολῆς καὶ Δύσεως, διαβούλια πολιτικῆς, οἰκονομικῆς καὶ θρησκευτικῆς φύσεως, ὧν ἐγκέφαλος ὁ Πάπας. 

Τὸ δὲ σχέδιον πρὸς πραγματοποίησιν τοῦ σκοποῦ εξελίσσεται κατὰ φάσεις καὶ στάδια ἐν ἀγνοία τοῦ ὀρθοδόξου λαοῦ, ὁ ὁποῖος έκπληκτος μίαν πρωΐαν θὰ ἀκούση ὅτι ἡ ἕνωσις επετεύχθη!

Προοίμιον δὲ αὐτῆς εἶναι αἳ κoιναι προσευχαὶ Ορθοδόξων μετὰ Δυτικῶν, τὰς ὁποίας κατὰ περίεργον τρόπον θέλουν τινὲς νὰ δικαιολογήσουν. Συντελείται εἰς βάθος καὶ ἔκτασιν προδοσία, τὴν ὁποίαν δὲν δυνάμεθα νὰ φαντασθῶμεν!

† π. Αυγουστίνος Καντιώτης

Αναρτήθηκε από ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ

ΕΤΟΙΜΟ το Κοινό Πάσχα μεταξύ Ορθόδοξων - Καθολικών το 2025 ! Δηλώσεις Βαρθολομαίου!

Φήμες για κοινό Πάσχα μεταξύ Ορθόδοξων - Καθολικών - Προτεσταντών

Γράφει ο Βασίλειος Ξεσφίγγης

Τελευταία όλο και πυκνώνουν οι φήμες ότι σύντομα έρχεται ένα κοινό Πάσχα για όλους τους χριστιανούς, Καθολικούς, Προτεστάντες, Ορθοδόξους νομίζω και Προχαλκηδόνιους το οποίο τοποθετούν αρχής γενομένης από το 2025 και μετά.

Ευχής έργον θα ήταν το Κοινό Πάσχα για όλους τους Χριστιανούς της Γης, αρκεί αυτό να μην παρεκκλίνει από όσα η Οικουμενική Σύνοδος της Νίκαιας καθόρισε κατά το 325 μ.Χ για τον ορισμό του Πάσχα.

Η Α’ Οικουμενική σύνοδος που έγινε στην Νίκαια της Βιθυνίας το 325 μ.Χ., η οποία λαμβάνοντας υπόψη ότι οι Εβραίοι γιόρταζαν το Πάσχα κατά την ημέρα της Πανσελήνου που γινόταν μετά την εαρινή ισημερία και επειδή ο Χριστός αναστήθηκε μετά την γιορτή του εβραϊκού Πάσχα, δηλαδή μετά την εαρινή πανσέληνο, καθόρισε τον εξής κανόνα:

Το χριστιανικό Πάσχα πρέπει να εορτάζεται την πρώτη Κυριακή μετά την Πανσέληνο, που θα γίνει κατά την ημέρα της εαρινής ισημερίας ή μετά από αυτήν.

Αν η πανσέληνος γίνει Κυριακή τότε το Πάσχα θα εορτάζεται την επομένη Κυριακή.

Αυτό έγινε για να μην συμπίπτει ποτέ το χριστιανικό με το εβραϊκό Πάσχα.

Η πανσέληνος που συμβαίνει κατά ή μετά την εαρινή ισημερία λέγεται και πανσέληνος του Πάσχα ή πασχαλινή πανσέληνος.

Προσέξτε τώρα.

Εφέτος 2024 οι Καθολικοί εόρτασαν το Πάσχα στις 31/3/24 λαμβάνοντας υπόψιν τον καθορισμό του βάση του νέου Γρηγοριανού ημερολογίου.

Για το 2024: Το Εβραϊκό Πάσχα ξεκινάει τη Δευτέρα 22 Απριλίου (μετά τη δύση του ηλίου) και τελειώνει τη Τρίτη στις 30 Απριλίου το βράδυ)

Ενώ το Ορθόδοξο Πάσχα θα εορτασθεί την Κυριακή 5 Μαΐου επειδή λαμβάνουμε υπόψιν το Ιουλιανό ημερολόγιο δηλαδή το παλαιό για τον καθορισμό του.

Αυτό σημαίνει ότι οι Καθολικοί και οι Προτεστάντες εφέτος εόρτασαν το Πάσχα δηλαδή την Ανάσταση του Κυρίου, πριν από τους Εβραίους, και αυτό είναι κάτι που έρχεται σε πλήρη αντίθεση με όσα καθόρισε η Οικουμενική Σύνοδος της Νίκαιας περί καθορισμού του Πάσχα.

Ευχής έργον και ευλογία μεν το κοινό Πάσχα για όλους τους Χριστιανούς, αρκεί αυτό όμως να είναι σύμφωνο με όσα όρισαν οι Οικουμενικές Σύνοδοι, και όχι να τα ισοπεδώσουμε όλα στον βωμό της ενότητας.

Διαβάστε τι δήλωσε στις 1/4/2024 ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ Βαρθολομαίος για το θέμα.

Κατά την ομιλία του, μετά τη χοροστασία του κατά την Κυριακάτικη Θεία Λειτουργία στον προσφάτως πανηγυρίσαντα Ι.Ν. Αγίων Θεοδώρων της Κοινότητας Βλάγκας, ο Παναγιώτατος έστειλε τις θερμές ευχές του στους μη Ορθόδοξους Χριστιανούς, που εόρτασαν χθες, 31 Μαρτίου, το Πάσχα. 

Αναφερόμενος στον εορτασμό του Καθολικού Πάσχα, ο Οικουμενικός Πατριάρχης ευχήθηκε του χρόνου να μην είναι απλώς ‘σύμπτωση’ η κοινή ημερομηνία με τον εορτασμό των Ορθοδόξων, αλλά να γίνει η αφορμή να καθιερωθεί ο ενιαίος εορτασμός μεταξύ των δύο Εκκλησιών. 

Έκανε, επίσης, μνεία στην επέτειο της συμπλήρωσης 1700 χρόνων, το 2025, από τη σύγκληση της Α’ Οικουμενικής Συνόδου στη Νίκαια, η οποία είχε ασχοληθεί με το ζήτημα της ρύθμισης του χρόνου εορτασμού του Πάσχα. 

Ο ίδιος, δηλώνει αισιόδοξος καθώς θεωρεί πως υπάρχει πρόσφορο έδαφος για να αποφασιστεί κάτι τέτοιο ενώ το αντίθετο, ο χωριστός δηλαδή εορτασμός, αποτελεί ‘σκάνδαλο’, όπως είπε χαρακτηριστικά: 

«Είμαστε αισιόδοξοι, καθώς εκατέρωθεν υπάρχει η προς τούτο καλή θέλησις και προθυμία. Διότι, πράγματι, αποτελεί σκάνδαλον ο χωριστός εορτασμός του μοναδικού γεγονότος της μιας Αναστάσεως του Ενός Κυρίου!».

Κατά την ομιλία του, ο Παναγιώτατος είπε, μεταξύ άλλων, τα εξής: 

«Κατά την ημέρα αυτή, το κοσμοχαρμόσυνο μήνυμα της Αναστάσεως αποκτά πρόσθετη επικαιρότητα, καθώς οι μη Ορθόδοξοι Χριστιανοί αδελφοί μας εορτάζουν σήμερα την εκ νεκρών έγερσι του Κυρίου μας, το Άγιον Πάσχα. 

Έχουμε ήδη αποστείλει εκπροσώπους μας σε όλες τις Χριστιανικές Κοινότητες των άλλων Ομολογιών ενταύθα, για να διαβιβάσουν σ᾽ αυτές τις εόρτιες ευχές της Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας και τα Πατριαρχικά μας συγχαρητήρια. 

Αλλά και από της θέσεως αυτής απευθύνουμε εγκάρδιο χαιρετισμό αγάπης προς όλους τους απανταχού της γης Χριστιανούς που εορτάζουν το Άγιον Πάσχα σήμερα. Δεόμεθα δε του Κυρίου της δόξης, να μας αξιώση, ο κοινός εορτασμός του Πάσχα που θα έχουμε κατά την επόμενη χρονιά, να μη αποτελέση μίαν ευτυχή απλώς σύμπτωσιν, ένα τυχαίο συγκυριακό γεγονός, αλλά την απαρχή της καθιερώσεως κοινής ημερομηνίας για τον εορτασμό του κατ' έτος υπό της Ανατολικής και Δυτικής Χριστιανοσύνης, εν όψει και της επετείου συμπληρώσεως 1700 χρόνων, το 2025, από της συγκλήσεως της εν Νικαία Α' Οικουμενικής Συνόδου, η οποία, μεταξύ άλλων, ασχολήθηκε και με το ζήτημα της ρυθμίσεως του χρόνου εορτασμού του Πάσχα.

Είμαστε αισιόδοξοι, καθώς εκατέρωθεν υπάρχει η προς τούτο καλή θέλησις και προθυμία. Διότι, πράγματι, αποτελεί σκάνδαλον ο χωριστός εορτασμός του μοναδικού γεγονότος της μιας Αναστάσεως του Ενός Κυρίου!».

Σχόλιο (Ομάδος Εκπαιδευτικών «Ο Παιδαγωγός»):

Είναι φανερό ότι μετά το Κολυμπάρι, το Ουκρανικό και τον Κορονοϊό, ΤΙΠΟΤΕ δεν σταματάει την υλοποίηση των σχεδίων τους. 

Είναι σχεδόν βέβαιο ότι με ελάχιστες εξαιρέσεις η μεγάλη πλειοψηφία θα λουφάξει κ πάλι.

Με πρώτους τους σημερινούς «Ιούδες» που για να μην χάσουν τον μισθό τους και τα «τυχερά» (τα χρήματα που παίρνουν «μαύρα» από τους πιστούς για ιεροπραξίες), για να μην πέσουν στην δυσμένεια του δεσπότη τους, θα αποδεχτούν κ πάλι τις πιο παράλογες απαιτήσεις (θυμάστε τι ζήσαμε επί κορονοϊού).

Οπότε ούτε το Πάσχα του 2025 θα υπάρξει αντίδραση. Θα το δείτε. Ούτε και μετά από αυτό (θα επικαλεστούν την Αναστάσιμη περίοδο). Θα το αφήσουν για τον Αύγουστο ... «που ναι παχιές οι μύγες» όπως λέει κι ο λαός. Μακάρι να διαψευστούμε.

Και πάλι λιγοστοί θα σηκώσουν το σταυρό του Κυρίου μας, λίγοι, ελάχιστοι θα ομολογήσουν την ορθόδοξη αλήθεια. Δόξα Σοι ο Θεός Ημών. 

«ὅτι στενή ἡ πύλη καί τεθλιμμένη ἡ ὁδός ἡ ἀπάγουσα εἷς τήν ζωήν»

Ομάδα Εκπαιδευτικών «Ο Παιδαγωγός»

https://opaidagogos.blogspot.com