.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

«Την αγάπην σου την πρώτην αφήκας»!


π. Ἀθανάσιου Μυτιληναίου

Ἀπὸ Ὁμιλία εἰς τὴν Ἀποκάλυψιν (Ὁμιλ.10η)

«Τὴν ἀγάπην σου τὴν πρώτην ἀφῆκας»!



"Νομίζετε ὅτι μὲ τὸ νὰ ὁμολογοῦμε Ὀρθοδοξίαν αὐτὸ σημαίνει καὶ σωτηρία; Καὶ ἡ Ὀρθοπραξία ποῦ πηγαίνει;"

Ὁ Ἐπίσκοπος τῆς Ἐφέσου ἔρριξε τὸ βάρος τῆς Ἐκκλησίας του, ποῦ λέτε; Εἰς τὸ σημεῖον ποὺ σημειώνει ὁ ἴδιος ὁ Χριστός, ὅτι «οὐ δύνει βαστᾶσαι κακούς καὶ ἐβάστασας διὰ τὸ ὄνομά μου καὶ οὐκ ἐκοπίακας». Δηλαδή, δὲν μπρόρεσες νὰ ἀντέξεις τοὺς κακούς, καὶ ἰδιαιτέρως τοὺς αἱρετικούς, καὶ ἐκράτησες τὸ ὄνομά μου καὶ δὲν ἀπόκαμες. Δηλαδή, τὸ βάρος τοῦ ἐνδιαφέροντος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἐφέσου ἔπεσε ἐπάνω εἰς τὸ θέμα τῶν αἱρετικῶν, δηλαδὴ στὸν ἀγώνα τὸν ἀντιαιρετικὸν καὶ παρημελήθει ἡ ἀγάπη πρὸς τὸν Κύριον Ἰησοῦν.
Ἔχετε προσέξει, ἀγαπητοί, ὅτι πάρα πολλὲς φορὲς συμβαίνει στὴν Ἐκκλησία μας αὐτό; Λίγο νὰ ρίξετε μιὰ ματιὰ γύρω σας θὰ τὸ δεῖτε αὐτὸ τὸ σημεῖο· ὅτι δηλαδή, ρίχνουμε τὴν προσπάθειά μας ἐναντίον τῶν αἱρετικῶν, πολὺν ἀγώνα, ἀλλὰ ἔχουμε παραμελήσει κάποια ἄλλα πράγματα. Γι' αὐτὸ πολλὲς φορὲς θὰ δεῖτε πιστοὺς ἀνθρώπους, οἱ ὁποῖοι ἀγωνίζονται πάρα πολὺ ἐναντίον τῶν αἱρετικῶν, ἡ δική τους ὅμως ἡ ζωὴ εἶναι ἀμελημένη.
Καὶ φοβᾶμαι μήπως καὶ ἐδῶ, ἀνάμεσά μας, βρισκόμεθα ἄνθρωποι, ποὺ ἀγωνιζόμεθα ἐναντίον τοῦ κακοῦ, ἐναντίον τῆς αἱρέσεως, ἐναντίον τῆς κακοδοξίας, παρὰ ταῦτα, ὅμως, δὲν ἔχουμε ἐμεῖς ἐπιμελημένη ζωή. Ἐγὼ τὸ ἔχω προσέξει αὐτὸ σὲ πάρα πολλοὺς πιστούς μας, (γι' αὐτὸ) ἄς λάβουμε τὰ μέτρα μας ἰδιαιτέρως. Ἔρχεσθε νὰ μοῦ ἀναγγείλετε μιὰ προσπάθειά σας, ἐναντίον τῶν κακοδόξων, ἀλλ' ἡ ἰδία ἡ δική σας ἡ ζωὴ δὲν εἶναι προσεγμένη. Ὑπάρχει μία ἐπιπολαιότης.
Δηλαδή, πρέπει νὰ καταλάβουμε ὅτι ἡ ἀγάπη, διὰ τὴν ὁποίαν ὁ Κύριος ὁμιλεῖ, ὅτι ἐγκατελήφθη, "δὲν ἔχεις τὴν ἀγάπην σου τὴν πρώτην", λέγει, δὲν νοεῖται ὡς ἐξαντλουμένη εἰς τὴν Ὀρθοδοξίαν, ἀλλὰ καὶ εἰς τὴν ὀρθοπραξίαν. Δὲν πρέπει νὰ λέμε μόνο, θὰ κυνηγάω τοὺς αἱρετικούς, ἀλλὰ πῶς ἐγὼ ἰδιαιτέρως ζῶ. Ἐδῶ δηλαδή, πρέπει ὑπάρχει αὐτὸ ποὺ ἔλειπε ἀπὸ τὸν Ἐπίσκοπον καὶ τὴν Ἐκκλησίαν στὴν Ἔφεσον, αὐτὴ ἡ ἰδιαιτέρα ἀγαπητικὴ ἀνάβασις τῆς καρδίας πρὸς τὸν Θεόν.
Γι' αὐτὸ πολλὲς φορὲς παρατηρεῖται, ἄνθρωποι μιᾶς δραστηριότητος, νὰ μὴν ἔχουν αὐτὲς τὶς πνευματικὲς ἀναβάσεις. Καὶ ἀντιστρόφως· ἄνθρωποι ποὺ ἔχουν μίαν πνευματικὴν ἀνάβασιν τῆς καρδίας, νὰ μὴν ἔχουν μίαν δραστηριότητα.
Ὁ Κύριος τὸ ἐλέγχει καὶ τὸ ἕνα, καὶ τὸ ἄλλο. Θὰ δοῦμε σὲ ἄλλη ἐπιστολή, νὰ ἐλέγχει ἀκριβῶς, γιατὶ ἀφέθηκαν αἱρετικοί. πρέπει καὶ τὸ ἕνα, καὶ τὸ ἄλλο. Δὲν θὰ πρέπει νὰ ρίξουμε τομέα μόνον τὸ βάρος, ἀλλὰ θὰ πρέπει νὰ δοῦμε ὅλους τοὺς τομεῖς τῆς πνευματικῆς ζωῆς καὶ νὰ ποῦμε: Θὰ δουλέψω ἐναντίον τῶν αἱρετικῶν, δὲν θὰ ἀμελήσω ὅμως τὸν δικό μου πνευματικὸν καταρτισμόν.
Δὲν μπορῶ νὰ ἐξασφαλιστῶ καὶ νὰ λέγω ὅτι, ἀφοῦ πολεμάω τοὺς αἱρετικούς, αὐτὸ εἶναι ἕνα δεῖγμα ὅτι πηγαίνω καλά. Ποιός σᾶς τὸ εἶπε, ἀγαπητοί μου, ὅτι πηγαίνουμε καλά; Νομίζετε ὅτι μὲ τὸ νὰ ὁμολογοῦμε Ὀρθοδοξίαν αὐτὸ σημαίνει καὶ σωτηρία; Καὶ ἡ Ὀρθοπραξία ποῦ πηγαίνει;