Το ερώτημα που παραμένει είναι:
Σε ποιόν Θεό;
Σίγουρα όχι στον Τριαδικό.
Να, λοιπόν, πώς εννοούν οι πατριαρχικοί οικουμενιστές την υπεράσπιση της Ορθοδοξίας και της Ρωμιοσύνης!
.
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Αποστασία. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Αποστασία. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
"Μετάφραση" χθεσινής φωτογραφίας!
Ὁ "ὀρθόδοξος" Πατριάρχης
Βαρθολομαῖος Ἀρχοντώνης
λιβανίζει "ὀρθόδοξους" καὶ αἱρετικούς,
ἔχοντας φροντίσει οἱ αἱρετικοὶ νὰ τιμῶνται,
ἱστάμενοι ...ψηλότερα,
σὲ τιμητικὰ στασίδια!!!
''Tα κουρέλια των Αποστόλων...''
Όταν ένα θύμα πιστεύει τις ίδιες αξίες με τον επιτιθέμενο, αυτός παύει να γίνει αντιληπτός ως απειλή, ''του στρώνει και χαλί...''
Σε πανηγυρική ατμόσφαιρα το Οικουμενικό Πατριαρχείο τίμησε τη μνήμη του ιδρυτού του, Αγίου Αποστόλου Ανδρέου του Πρωτοκλήτου. Την Πέμπτη, 30 Νοεμβρίου, τελέστηκε Πατριαρχική και Συνοδική Θεία Λειτουργία στον Πατριαρχικό Ναό του Αγίου Γεωργίου στο Φανάρι.
Κατά την Θεία Λειτουργία παρέστη αντιπροσωπεία της ''Εκκλησίας'' της Ρώμης υπό τον Καρδινάλιο Κουρτ Κοχ, Πρόεδρο του Ποντιφικού Συμβουλίου για την Χριστιανική Ενότητα...
Συμπροσευχήθηκαν Ιεράρχες του Θρόνου και άλλων Ορθοδόξων Αυτοκεφάλων Εκκλησιών, Κληρικοί, Μοναχοί και Μοναχές από την Πόλη και την Ελλάδα.
Φυσικά μαζί τούς συμπροσευχήθηκαν και οι παρόντες παπικοί...
Μετά την απόλυση ο Οικουμενικός Πατριάρχης χειροθέτησε το νέο Πρεσβύτερο π.Ανδρέα σε Μέγα Πρωτοσύγκελλο και ακολούθως προσφώνησε την επίσημη Αντιπροσωπεία της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας.
Αναφερόμενος στην πορεία του θεολογικού διαλόγου μεταξύ των δύο Εκκλησιών, ο οποίος ξεκίνησε πριν από περίπου σαράντα χρόνια, ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος τόνισε ότι στο επίκεντρό του βρέθηκαν όσα μας ενώνουν...
«Φαίνεται όμως ότι έφθασεν η ώρα να ασχοληθώμεν επιμελώς και με τα εμπόδια εις την αποκατάστασιν της πλήρους κοινωνίας των Εκκλησιών ημών...»
Έτσι το Οικουμενικό Πατριαρχείο «τίμησε» τον ιδρυτή του Άγιο Απόστολο Ανδρέα τον Πρωτόκλητο.
(φωτό απο τον ναό του Αγίου Γεωργίου στο Φανάρι.)
''Η μυστική βοή τους έρχεται, των πλησιαζόντων γεγονότων. Και την προσέχουν οι ευλαβείς. Ενώ εις την οδόν έξω, ουδέν ακούουν οι λαοί...''
~ Κ. Καβάφης
Είπε κάποτε ο ποιητής, και αν θέλουμε να είμαστε ακριβείς, η τιμή αυτή αποδώθηκε με μια ακόμη παράβαση των Αποστολικών κανόνων.
Και με την ομολογία του πάθους του πατριάρχου περί πλήρους κοινωνίας των ''Εκκλησιών'', οπού η άλλη ''εκκλησία'' βεβαίως, το Βατικανό, ουδέποτε αρνήθηκε τα αιρετικά της φρονήματα, ούτε έχει επιδείξει ποτέ καμία τέτοια διάθεση, κάτι που έχει γίνει πια ''συνήθεια'', και κανείς δεν βλέπει κάτι το παράξενο.
Παράξενο είναι να τιμάς λέει τον Απόστολο, αλλά ταυτόχρονα, να κάνεις κουρέλια τούς κανόνες τούς.
Να τούς κάνεις χαλί, κουρελού για να εισέλθει ο ''φίλος''...
Η Εκκλησία δεν κανονίζει τίποτα χωρίς κάποιο λόγο. Ποιος είναι λοιπόν ο λόγος, που απαγορεύεται η συμπροσευχή με αιρετικούς; Και πώς μπορούμε να το εξηγήσουμε αυτό στους ίδιους τους αιρετικούς; Ή σε όσους ορθόδοξους είναι υπέρ κοινής παρουσίας σε τελετές μετά αιρετικών;
Ως μια πρώτη και απλή απάντηση στο ερώτημα αυτό, θα μπορούσαμε να δώσουμε την εξής: "Επειδή απαγορεύονται από τον 45ο και 65ο Αποστολικούς κανόνες, που λένε:
«Επίσκοπος ή Πρεσβύτερος ή Διάκονος αιρετικοίς συνευξάμενος μόνον, αφοριζέσθω, ει δε επέτρεψεν αυτοίς ως κληρικοίς ενεργήσαι τι, καθαιρήσθω».
(Αυτός ο ιερός Κανών των αγίων Αποστόλων δεν προσδιορίζει ποία ακριβώς προσευχή η ακολουθία απαγορεύεται, αλλά απαγορεύει κάθε κοινήν μεθ’ αιρετικών προσευχήν, έστω και την κατ’ ιδίαν “συνευξάμενος”.
~ Ερμηνεία απο τον Άγιο Ιουστίνο Πόποβιτς)
Και «Ει τις κληρικός ή λαϊκός εισέλθοι, εις συναγωγήν Ιουδαίων ή αιρετικών, προσεύξασθαι, και καθαιρείσθω και αφοριζέσθω».
Βλέπε και τοῦ Β΄ Κανόνα τῆς Πενθέκτης Οἰκουμενικῆς Συνόδου,που επικυρώνει τα άνωθεν, ἀπαγορεύει ρητῶς συμπροσευχή μέ ἀκοινώνητους καί ἑτερόδοξους... μέ τή σαφῆ ἀπειλή τῆς καθαιρέσεως τῶν κληρικῶν καί τοῦ ἀφορισμοῦ τῶν λαϊκῶν, πού τόν παραβιάζουν.
Ίσως αυτό δεν αρκεί ως απάντηση, για κάποιον που θέλει να μάθει το λόγο, για τον οποίο δόθηκαν οι κανόνες αυτοί από τους Αγίους Αποστόλους.
Για να μπορούν με τον τρόπο αυτό, να τους ελέγξουν, να μπορούν να τους πουν ότι βρίσκονται σε αίρεση απωλείας, χωρίς ο άλλος να τους απαντήσει: "Τότε γιατί προσεύχεσαι μαζί μας; Γιατί μας δέχεστε στούς ναούς σας;''
Ο άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης, θέλοντας να εξηγήσει τον λόγο αυτής της απαγόρευσης, μας δίνει κάποια σχόλια στο Πηδάλιο επ' αυτού του ζητήματος:
«Οι ορθόδοξοι Χριστιανοί πρέπει να αποστρέφωνται τους αιρετικούς, και τας τών αιρετικών τελετάς.
Μάλλον δε αυτοί, οι αιρετικοί δηλ. πρέπει να ελέγχωνται και να νουθετώνται από τους Επισκόπους και Πρεσβυτέρους, μήπως ήθελαν καταλάβουν και επιστρέφουν από την πλάνην των.
Δια τούτο ο παρών Κανών διορίζει ότι, όποιος Επίσκοπος, ή Πρεσβύτερος ήθελεν άποδεχθεί ως ορθόν και αληθινόν το βάπτισμα των αιρετικών ή την παρ' αυτών προσαγομένην θυσίαν, ο τοιούτος, προστάζομεν να καθαιρεθή.
Επειδή ποίαν συμφωνίαν έχει ο Χριστός με τον διάβολον; ή ποίαν μερίδα έχει ο πιστός με τον άπιστον;
Διότι εκείνοι όπου δέχονται τα παρά των αιρετικών, ή τα όμοια φρονήματα, εκείνων έχουσι και αυτοί, ή το ολιγώτερον δεν έχουσι προθυμίαν να ελευθερώνουν αυτούς από την κακοδοξίαν των.
Οἱ γὰρ συνευδοκοῦντες εἰς τὰς ἐκείνων τελετάς, πῶς δύνανται νὰ ἐλέγξουσιν αὐτοὺς διὰ νὰ παραιτήσουν τὴν κακόδοξον καὶ πεπλανημένην των αἵρεσιν;» (Πηδάλιον ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου, σελ. 50-54.)
Αν θέλουμε να λέμε πως είμαστε σύμφωνοι με τούς Αγίους, τότε με βάση τις εξηγήσεις τούς, δεν αποδόσαμε καμία ''τιμή'' στόν αγαπημένο Απόστολο Ανδρέα, ούτε στήν διδασκαλία, ούτε στούς κανόνες που όλοι οι Απόστολοι ως φωτεινοί μαθητές Του Χριστού, και Θεολόγοι απλανείς, εβρισκόμενοι εις στήν Πεντηκοστή μας παρέδωσαν...
Και που οι αποφάσεις των Οικουμενικών Συνόδων των θεούμενων Πατέρων της Εκκλησίας, τονίζουν την πλήρη αποδοχή τούς, και ισχύ τούς.
Για άλλη μια φορά τιμήσαμε τα ''κουρέλια''... είναι τα σχισμένα αυτά κομμάτια που αποκόπηκαν απο το χρυσοποίκιλτο και υπέρλαμπρο φόρεμα της Μίας Αγίας Αποστολικής και Καθολικής Ορθοδόξου Εκκλησίας.
Είναι η αιρετική δύση, και ο ''αλάθητος'' πάπας, που έρχεται ύπουλα, εβρισκόμενος την πόρτα ανοιχτή, απο σκοτισμένους νόες, να αλλώσει την Αλήθεια, να διαβρώσει την μοναδική ασφαλή οδο σωτηρίας της ψυχής του ανθρώπου, επιθυμόντας μια ''ένωση εκκλησίων'' υπο τις οδηγίες του.
Μια νεα θρησκεία και εκκλησία είναι έτοιμη να ανατείλει, που δεν θα έχει κεφαλή Τον Δεσπότη Χριστό... αλλά κάποιον άλλο στήν θέση Αυτού.
Όποιος έχει νου, ας λογαριάσει...
Και αν είσαι σύγχρονος πολύ, και νέος και μοντέρνος, και δεν τα πολύ πας καλά με τούς αγίους, και ολα τούτα τα βρίσκεις κάπως ''αναχρονιστικά'' βρε αδερφέ, ρώτα τον λογοτέχνη, βλέπεις και εκείνος το ξέρει:
''Ο ρωμαιοκαθολικισμός είναι πίστη μη χριστιανική, ο καθολικισμός της Ρώμης είναι χειρότερος από τον αθεϊσμό. Ο αθεϊσμός κηρύττει μονάχα το μηδέν, ο καθολικισμός, όμως, προχωρεί πιο πέρα ακόμα, κηρύττει ένα διαστρεβλωμένο Χριστό, ένα Χριστό αντίθετο του Χριστού... Κηρύττει τον Αντίχριστο...''
~ Φιόντορ Ντοστογιέφσκι
«Ορθόδοξα» Οικουμενιστικά οράματα: Εύχεται την ανακαίνιση της Ορθοδοξίας μέσω του Διαφωτισμού
Οι Οικουμενιστές αγάπησαν μία γυναίκα πιο μοντέρνα, αφού η Εκκλησία μας τους φαίνεται παραδοσιακή
κι οπισθοδρομική!
«Και η Ορθοδοξία θα βιώσει έναν διαφωτισμό»!
Ο καθηγητής θρησκειολογίας Βασίλειος Μακρίδης, ο οποίος είναι ερευνητής στο πανεπιστήμιο του Έρφουρτ, πιστός στα οικουμενιστικά ιδεώδη, εύχεται σε συνέντευξή του στο γερμανικό ραδιόφωνο, την ανακαίνιση της Ορθοδοξίας μέσω του Διαφωτισμού (ἐδῶ).
Αποσπάσματα της συνέντευξης σε μετάφραση από τα Γερμανικά:
«Οι Ορθόδοξοι της Διασποράς αναπτύσσονται σε μία προοδευτική κατεύθυνση. Ας μην ξεχνάμε, ότι υπάρχουν και πολλοί προσήλυτοι σε αυτές τις κοινότητες, που φέρνουν καινούργια στοιχεία στο παιχνίδι....
Ο Διαφωτισμός αποτελεί για την Δυτική Χριστιανοσύνη μία σπουδαία τομή... Οι δύο εκκλησίες της Δύσης είναι λοιπόν μεταδιαφωτισμικές εκκλησίες. Ο Διαφωτισμός ήταν σίγουρα γι’ αυτές μία δύσκολη εμπειρία, αλλά την επεξεργάστηκαν με την απαιτούμενη κριτική σκέψη και τελικά επέκυψε κάτι θετικό για την μεταγενέστερη ανάπτυξή και την ταυτότητά τους. Οι Ορθόδοξοι δεν το έχουν πράξει ακόμα... Ο Διαφωτισμός είναι μία σημαντική εποχή και οι Ορθόδοξοι χρειάζονται μία κριτική αντιμετώπισή του μέσα στα πλαίσια της μοντέρνας εποχής. Υπάρχουν όλο και πιο πολλοί Ορθόδοξοι που εύχονται μία επίκαιρη προσαρμογή της Ορθοδοξίας στις απαιτήσεις των μοντέρνων καιρών...
Για πολλούς Ορθόδοξους η Δύση αποτελεί τον χώρο της πτώσης...
Οι 1,8 – 1,9 εκατομύρια της Γερμανίας είναι συχνά πιο φιλελεύθεροι από τις μητρικές τους Εκκλησίες…».
Εξαρτωμενος απο το Οικουμενικο Πατριαρχειο ο αποδημος Ελληνισμος κινδυνευει να υποστη βαθεια διαβρωσι θρησκευτικη & εθνικη
Ειναι απολυτως αναγκη να υπαχθη στην Αυτοκεφαλο Εκκλησια της Ελλαδος για να μην μπορη να αλωνιζη τον αποδημο Ελληνισμο ο Αθηναγορας & τα «τσιρακια» του που αποκαλουν την Τουρκια φιλτατη των πατριδα & αγκαλιαζωνται & συμπροσευχωνται με πολυωνυμους αιρετικους της Δυσεως.
Τα 3.000.000 του αποδημου Ελληνισμου κινδυνευουν να υποστουν μεγαλη διαβρωσι θρησκευτικη & εθνικη απο τον οικουμενικο Πατριαρχη, που αποκαλει την Τουρκια φιλτατη του πατριδα & αγκαλιαζεται & συμπροσευχεται με πολυωνυμους αιρετικους της Δυσης.
ΧΡΙΣΤΙΝΙΚΗ ΣΠΙΘΑ φυλ. 268, Ἰανουαριος 1964 (μικρο ἀπόσπασμα)
Βρίσκεται και στο βιβλίο «ΑΝΤΙΠΑΠΙΚΑ» σελ. 97-98
Toῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου
Ἡμεῖς δέ, βλέποντες πλέον ὅτι 3 περίπου ἑκατομμύρια Ὀρθοδόξων Ἑλλήνων Ἀμερικῆς, Εὐρώπης καὶ Αὐστραλίας, ἐξαρτώμενα πνευματικῶς ἐκ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, κινδυνεύουν λόγω τῆς τακτικῆς τοῦ Πατριάρχου νὰ ὑποστοῦν βαθεῖαν διάβρωσιν τῆς θρησκευτικῆς καὶ ἐθνικῆς συνειδήσεώς των, διʼ είδικοῦ ἄρθρου ὑπεδείξαμεν, ὅτι παρίσταται ἀπόλυτος ἀνάγκη ὅπως ὁ ἀπόδημος αὐτὸς Ἑλληνισμὸς ὑπαχθῆ ἐκκλησιαστικῶς εἰς τὴν Αὐτοκέφαλον Ἐκκλησίαν τῆς Ἑλλάδος, προαγομένην εἰς Πατριαρχεῖον. Ἔτσι δὲν θὰ ἠδύνατο νʼ ἀλωνιζη τὸν ἀπόδημον Ἑλληνισμὸν ὁ Ἀθηναγόρας καὶ τὰ «τσιράκια» του, καὶ νʼ ἀποκαλοῦν τὴν Τουρκίαν φιλτάτην των πατρίδα, καὶ νὰ ἐναγκαλίζωνται καὶ νὰ συμπροσεύχωνται μετὰ τῶν πολυωνύμων αἱρετικῶν τῆς Δύσεως (Ἴδε τὰ ὑπʼ ἀριθμ. 148, 161, 183, 218, 223, 248, 251 φύλλα τῆς «Σπίθας»).
Ταῦτα ἐπὶ μίαν δωδεκαετίαν ἐλέγομεν καὶ ἐγράφομεν, ἀπηχοῦντες τὰς σκέψεις καὶ τὰ αἰσθήματα πιστῶν τῆς Ορθοδοξίας τέκνων Ἐσωτερικοῦ καὶ Ἐξωτερικοῦ, ποὺ ἐξέφραζον εἰς ἡμᾶς, προφορικῶς καὶ ἐγγράφως, τὰς ἀνησυχίας των διὰ τὴν τακτικὴν τοῦ Πατριάρχου. Ἀλλὰ δυστυχῶς δὲν εἰσηκούσθημεν. Δὲν ἐλήφθησαν τὰ προσήκοντα μέτρα. Δὲν ἐχαράχθη αὐστηρὰ γραμμή. Καὶ ὁ Πατριάρχης Ἀθηναγόρας συνέχισε τὴν καταστρεπτικὴν πορείαν του. Καὶ ἰδοὺ τὰ τελευταῖα γεγονότα τῆς συναντήσεως Πατριάρχου καὶ Πάπα, συναντήσεως, τὴν ὁποίαν οὗτος ὅλως αὐθαιρέτως, ἄνευ προηγουμένης συννενοήσεως μετὰ τῶν λοιπῶν Ἐκκλησιῶν τῆς Ὀρθοδοξίας ἐπεδίωκε καὶ ἐπέτυχεν, ἔρχονται νὰ ῥίψουν φῶς ἐπὶ τῆς ψυχοσυνθέσεως τοῦ Πατριάχου Ἀθηναγόρου, καὶ νὰ ἀποδειχθῆ, ὅτι σκεπτόμενος οὗτος ὡς σκέπτεται, καὶ ἐνεργῶν ὡς ένεργεῖ, ἀποβαίνει μέγας διὰ τὴν Ὀρθοδοξίαν κίνδυνος.
Ο Γόρτυνος Ιερεμίας διάδοχός (ως καρικατούρα) του Ζηζιούλα!
Οι μητροπολίτες Γόρτυνος και Κορίνθου κατά της «αγίας ανυπακοής».
«Όλα στην Εκκλησία γίνονται με την ευλογία του Επισκόπου»!
-Ακόμα και η …νομιμοποίηση της αιρέσεως!!!
-Γόρτυνος Ιερεμίας:
Δεν υφίσταται Ευχαριστία χωρίς Επίσκοπο
-Μύδροι Διονύσιου για «φανατικούς» & «Παλαιοημερολογίτες».
Μεγάλη ανησυχία έχει προκαλέσει η «αγία ανυπακοή» στους κόλπους των Δεσποτάδων και δεν χάνουν την ευκαιρία να «ευλογούν» τα γένια τους….
Με την καθιερωμένη τελετή του Αγιασμού, που τέλεσε ο Μητροπολίτης Κορίνθου κ. Διονύσιος, ξεκίνησαν για τρίτη συνεχή χρονιά, οι συνάξεις πνευματικής οικοδομής της Ιεράς Μητροπόλεως Κορίνθου, την Δευτέρα 27 Νοεμβρίου 2017.
Προσκεκλημένος του κ. Διονυσίου ο Μητροπολίτης Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως κ. Ιερεμίας ανέπτυξε το θέμα: «Ο Επίσκοπος στην Εκκλησία και η Εκκλησία στον Επίσκοπο». Ο κ. Ιερεμίας με τον θεολογικό του λόγο, κατόρθωσε με απλές σκέψεις και παραδείγματα να ομιλήσει για την εκκλησιολογία του Αγίου Κυπριανού Καρχηδόνος, αναλύοντας τον θεσμό της Εκκλησίας, που στην βάση της είναι, όπως είπε, η υπό τον Επίσκοπο τέλεση της Θείας Ευχαριστίας.
Χρησιμοποιώντας παράλληλα και άλλους Αποστολικούς Πατέρες, όπως τον Άγιο Ιγνάτιο τον Θεοφόρο και τον Κλήμεντα Ρώμης υποστήριξε ότι το κατεξοχήν έργο του Επισκόπου είναι η Θεία Ευχαριστία και ότι από αυτήν πηγάζει όλη η εξουσία του Επισκόπου όχι μόνον η αγιαστική αλλά και η ποιμαντική και διοικητική. Παρουσίασε δε, ένα κείμενο του Αγίου Διονυσίου Κορίνθου, στο οποίο αποτυπώνεται το βαθύτερο θεολογικό νόημα, για το οποίο όλα στην Εκκλησία γίνονται με την ευλογία του Επισκόπου, σημειώνοντας ότι δεν υφίσταται Ευχαριστία χωρίς Επίσκοπο, καθώς και Επίσκοπος χωρίς Ευχαριστία.
Από την πλευρά του ο Μητροπολίτης κ Διονύσιος, αφού ευχαρίστησε με θερμούς λόγους τον κ Ιερεμια έκλεισε την εσπερινή αυτή σύναξη τονίζοντας ότι στις μέρες μας το πρόσωπο του Επισκόπου καθίσταται τραγικό, όχι τόσο εκ της μη αναγνωρίσεως του έργου του, όσο εκ των σοβαρών εκκλησιολογικών εκτροπών, όπως από τους φερομένους και αλληλοσπαρασσομένους Παλαιοημερολογίτες ή και «ζηλωτές», οι οποίοι με φανατισμό καταστρατηγούν, αποδομούν και παραπλανούν, την υπό τον κανονικό και νόμιμο Επίσκοπο, λογική ποίμνη του Χριστού.
"Το παιχνίδι της "δημιουργικής ασάφειας"!
Αποδοχή της Ψευδοσυνόδου από την Ιερά Μονή Οσίου Γρηγορίου Αγ. Όρους
Του π. Νικολάου Μανώλη
Προσφάτως έγινα κάτοχος του επισήμου ετησίου περιοδικού που εκδίδει η Αγιορείτικη Μονή του Οσίου Γρηγορίου με τον ομώνυμο τίτλο "Ο ΟΣΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ" - Περίοδος Β' Έτος 2017 Αριθμ.42.
Με ιδιαίτερη χαρά αντίκρισα το πρώτο άρθρο του περιοδικού "Η Εκκλησία και ο Οικουμενισμός" - απάνθισμα λόγων του μακαριστού, ακραιφνούς ορθοδόξου, Αρχιμ. Γεωργίου Καψάνη.
Δυστυχώς η χαρά μετετράπη σε λύπη καθώς προχώρησα και ανέγνωσα το "Επίκαιρα γεγονότα και θέματα" διότι διαπίστωσα πως το θέμα του Οικουμενισμού θίχτηκε στο περιοδικό μόνο ως κάτι θεωρητικό και όχι ως κάτι το οποίο έχει σχέση με τις αποφάσεις της Ψευδοσυνόδου του Κολυμπαρίου της Κρήτης (της λεγομένης "Αγίας και Μεγάλης Συνόδο").
Σε αυτή τη στήλη, γίνεται εκτενή αναφορά στις όντως ορθόδοξες προτάσεις που είχεδιατυπώσει το Άγιον Όρος προ της Ψευδοσυνόδου προκειμένου να διορθωθούν τα επίμαχα κείμενα, και δηλώνουν πως είναι σύμφωνοι με αυτές τις προτάσεις. Το πρόβλημα είναι ότι παραλείπουν να μας αναφέρουν πως παρόλο που οι προτάσεις αυτές ήταν ορθόδοξες και στόχευαν στο να "αποφευχθεί η οικουμενιστική νοηματοδότησις των κειμένων", το αποτέλεσμα είναι ότι ΔΕΝ έγιναν αποδεκτές από τη Ψευδοσύνοδο.
Σημασία έχει το τι έγινε και όχι το τι θέλαμε να γίνει!
Διαβάζουμε ακόμη: "Οι επίσημες θέσεις του Αγίου Όρους περί της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου, τις οποίες ανεπτύξαμε ανωτέρω, συνοψίζονται στο ότι τα κείμενα της Συνόδου, ιδίως στο ζήτημα της εκκλησιολογίας, χρειάζονται περαιτέρω διορθώσεις και διασαφήσεις, που μπορούν να γίνουν κατά τις προαναγγελθείσες επόμενες συνόδους της Εκκλησίας."
Η Ψευδοσύνοδος δεν ολοκληρώθηκε; Δεν υπογράφτηκαν τα κείμενά της; Δεν απορρίφθηκαν οι ορθόδοξες αντι-προτάσεις σας; Τι θα πει χρειάζονται περαιτέρω βελτίωση (“διορθώσεις και διασαφήσεις”); Η Ψευδοσύνοδος δεν είναι εν εξελίξει και τα κείμενα υπογράφτηκαν!
Δυστυχώς είναι εμφανές για αυτόν που θα πάρει το περιοδικό στα χέρια του, ότι παντού δεσπόζει η αναφορά σε "Αγία και Μεγάλη Σύνοδο" και όχι σε Ψευδοσύνοδο.
Το κερασάκι στη τούρτα έρχεται με το παρακάτω απόσπασμα:
"Επειδή μεταξύ του λαού έγινε μετασυνοδικώς ταραχή με την διακοπή του μνημοσύνου ωρισμένων επισκόπων, η ιεροκοινοτική Επιτροπή θεώρησε απαραίτητο να τονίση ότι «η τάσις διά διακοπήν μνημοσύνου δεν είναι εν προκειμένω δικαιολογημένη». Οι λόγοι είναι αρκούντως σοβαροί. Γράφει στην Έκθεσί της ότι στην Κρήτη δεν υπεγράφη ενωτικός Όρος, όπως στην Λυών και στην Φλωρεντία, ούτε οι επίσκοποι προσεχώρησαν σε κατεγνωσμένη αίρεσι (όπως το Φιλιόκβε, η κτιστή Χάρις, η χειροτονία γυναικών κ.λπ.), αλλά οι επίσκοποί μας παραμένουν οι Ορθόδοξοι ποιμένες του Ορθοδόξου λαού"
Θεωρώ αδιανόητα προκλητικό να αναφέρεται ότι επειδή δεν "υπεγράφη ενωτικός Όρος" η διακοπή μνημοσύνου δεν είναι δικαιολογημένη. Αν υπογραφόταν ενωτικός όρος και προσχωρούσαν στην αίρεση τότε δε θα συζητούσαμε για διακοπή μνημοσύνου καθώς οι υπογράψαντες θα έθεταν εαυτούς εκτός Εκκλησίας. Δε θα ήταν πλέον Ορθόδοξοι. Η διακοπή μνημοσύνου γίνεται σε επισκόπους που είναι ακόμα στην Ορθοδοξία αλλά κηρύσσουν γυμνή τη κεφαλή αίρεση. Ο κανόνας (ΙΕ΄ της Πρωτοδευτέρας Συνόδου) του Μεγάλου Φωτίου είναι ξεκάθαρος.
Αν τώρα - στις μέρες μας - θεωρείτε τη διακοπή μνημοσύνου αδικαιολόγητη τότε τί έχετε να πείτε για το ΄70 που είχε κόψει το μνημόσυνο σχεδόν σύσσωμο το Άγιον Όρος; Θεωρείτε αδικαιολόγητη τη στάση του Οσίου Παΐσιου που έκοψε το μνημόσυνο;
"Ούτε οι επίσκοποι προσεχώρησαν σε κατεγνωσμένη αίρεσι": Ο οικουμενισμός δεν είναι κατεγνωσμένη αίρεση; Η αίρεση των ψευδομαρτύρων του Ιεχωβά όντως δεν είναι κατεγνωσμένη αίρεση, αυτό όμως τι σημαίνει; Ότι αν ένας επίσκοπος κηρύττει τις αιρέσεις τους η διακοπή μνημοσύνου του θεωρείται αδικαιολόγητη;
Το αποκορύφωμα είναι πως ενώ δε θεωρείτε τον οικουμενισμό ως κατεγνωσμένη αίρεση, θεωρείτε όμως τη χειροτονία γυναικών ως αίρεση! Μα είναι αίρεση η χειροτονία γυναικών; Μήπως και ο διπλός γάμος των ιερέων είναι αίρεση; Μήπως θα μας πείτε και πως η ημερολογιακή μεταρρύθμιση είναι αίρεση; Ή μήπως ο εγωισμός είναι αίρεση, όπως θεωρεί και ο Αλβανίας Αναστάσιος; Αδυνατώ να πιστεύσω πως στο μοναστήρι που έζησε ο π. Γεώργιος Καψάνης, σήμερα δεν έχουν τη δυνατότητα να διακρίνουν την αίρεση από τη πλάνη, το πάθος ή τα διοικητικά λάθη της Εκκλησίας.
Γιατί πατέρες παίζεται το παιχνίδι της "δημιουργικής ασάφειας" όπως έκανε η Ψευδοσύνοδος;
Δεν είναι δυνατόν να αφήνουμε τους οικουμενιστές (βλ.Λαρεντζάκη) να διαβάζουν τις αποφάσεις της Ψευδοσυνόδου ως έχουν και να λένε πως "Οι αντιδρώντες αναφέρονται και επικαλούνται το Σύμβολο της Πίστεως και ισχυρίζονται ότι με την έκφραση "Εις Μίαν Αγίαν, Καθολικήν και Αποστολικήν Εκκλησίαν" εννοείται αποκλειστικώς και μόνον η Ορθόδοξος Εκκλησία" και εσείς να κρύβεστε πίσω από τις απορριφθείσες παλαιές προτάσεις σας!
Οι αποφάσεις της Κρήτης είναι Ορθόδοξες ή όχι;
Είναι Ορθόδοξη Σύνοδος ή Ψευδοσύνοδος;
Θέλουμε ξεκάθαρες απαντήσεις.
Δεν είναι δυνατόν η "Αγία και Μεγάλη Σύνοδος" να είναι ολίγον Ορθόδοξη!
Ή είναι Ορθόδοξη ή Ψευδοσόνοδος!
"ἔστω δέ ὁ λόγος ὑμῶν ναί ναί, οὒ οὔ· τό δέ περισσόν τούτων ἐκ τοῦ πονηροῦ ἐστιν" (Ματθ. ε΄ 37).
«ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ Ο ΘΕΟΣ»
Μα κι αν υπάρχει άλλος Θεός, το αποφάσισα, «ΕΓΩ θα αποφασίζω, στη γη και η δύναμή μου θα επεκτείνεται στους ουρανούς και στα καταχθόνια».
ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ ΠΟΥ ΣΟΚΑΡΟΥΝ
Ξεκάθαρος λόγος που αφορά καλοπροαίρετες ψυχές προς Δόξα Θεού και δικής μας Σωτηρίας. Μάθετε την αλήθεια που μας κρύβουν και το που μας οδηγούν !
(μέρος 1ο εκ των 3ων)
Σώστε τα για να έχετε σαφή άποψη για την ΠΡΟΔΟΣΙΑ του Χριστού που έκαναν οι ΨΕΥΔ-επίσκοποι και ΨΕΥΔΟ-διδάσκαλοι συνεργαζόμενοι με τον ΑΝΤΙ-χριστο.
Όλα αποκαλύπτονται και γίνονται γνωστά μετά την ΨΕΥΔΟ-σύνοδο (στο Κολυμπάρι) της Κρήτης.
Οι μάσκες έπεσαν, ο κύβος ερρίφθη. Θα είμαστε αναπολόγητοι εκείνη την ημέρα του θανάτου μας και της 2ας παρουσίας.
Α’ Οικουμενική Βατικάνια Σύνοδος
Ο αλάθητος Πάπας Ρώμης (φ.653/Ιουλ.-Αυγ.2007)
Τι γνώμη έχουν οι παπικοί για τον πάπα τους και ο ίδιος για τον εαυτό του, φαίνεται στο παρακάτω απόσπασμα-απόφαση από τα πρακτικά της δικής τους Α’ οικ/ής Συνόδου του Βατικανού, που έγινε το 1870.
Πρόεδρος της Συνόδου ήταν ο τότε Πάπας Ρώμης, Πίος ο 9ος και σύνεδροι 700 παπικοί ιεράρχες.
Ο ΚΑΘΕ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΣΩΑΣ ΤΑΣ ΦΡΕΝΑΣ,…..ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΥΜΠΕΡΑΝΕΙ…..!!
ΠΑΡΑΘΕΤΟΥΜΕ ΤΟ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ:
«*Ο πάπας της Ρώμης είναι Θείος άνθρωπος και ανθρώπινος Θεός, γι’αυτό κανείς δε μπορεί να τον δικάσει ή να τον κρίνει.
*Ο πάπας έχει Θεία εξουσία, η δε εξουσία του είναι απεριόριστη (απόλυτη).
*Για τον πάπα είναι δυνατά πάνω στη γη τα ίδια ακριβώς που είναι δυνατά για τον Θεό στους ουρανούς.
*Ό,τι έχει κάνει ο πάπας είναι το ίδιο σαν να το έκανε ο Θεός.
*Τις εντολές του πρέπει να τις εκτελούμε σαν εντολές του Θεού.
*Ο πάπας μέσα στον κόσμο είναι το ίδιο πράγμα που είναι ο Θεός μέσα στον κόσμο ή η ψυχή μέσα στο σώμα.
*Η εξουσία του πάπα είναι υψηλότερη από κάθε δημιουργημένη εξουσία, γιατί η εξουσία του, κατά κάποιο τρόπο, εκτείνεται στα ουράνια, τα γήινα και τα καταχθόνια (πράγματα), για να δικαιωθούν σ’αυτόν οι λόγοι της Γραφής: «Πάντα υπέταξας υπό τους πόδας Του» (πρβλ.α’Κορ.ιε’27,Εφ.α’22).
*Στην εξουσία του πάπα και στο θέλημά του έχουν παραδοθεί τα πάντα και κανείς και τίποτα δεν μπορεί να του αντισταθεί ή εναντιωθεί.
*Αν ο πάπας παρέσερνε μαζί του μέσα στην κόλαση εκατομμύρια ανθρώπων, τότε κανείς τους δεν θα’ χε το δικαίωμα να τον ρωτήσει: «άγιε πάτερ, γιατί το κάνεις αυτό;»
*Ο πάπας είναι αλάθητος όπως ο Θεός και έχει τη δύναμη να κάνει κάθετι που ο Θεός κάνει.
*Η βουλή (το θέλημα) του Θεού, κατά συνέπεια δε και του πάπα, ο οποίος είναι τοποτηρητής του Θεού, έχει την ανώτατη εξουσία παντού.
*Ο πάπας φέρει δύο ξίφη στη ζώνη, εξουσιάζει δηλαδή τα πνευματικά και τα εγκόσμια, τους πατριάρχες και τους επισκόπους, τους αυτοκράτορες και τους βασιλιάδες.
Όλοι οι άνθρωποι στον κόσμο είναι υπήκοοί του.
*Εκείνος (ο πάπας) είναι τα πάντα, είναι πιο ψηλά από κάθετι και έχει μέσα του τα πάντα.
*Ό,τι εκείνος (ο πάπας) επαινεί ή αποδοκιμάζει, όλοι πρέπει να το επαινούν ή να το αποδοκιμάζουν.
*Ο πάπας δύναται να μεταβάλλει τη φύση των πραγμάτων, να κάνει ο,τιδήποτε εκ του μηδενός.
*Έχει (ο πάπας) την ικανότητα από το ψεύδος να δημιουργήσει αλήθεια, δύναται (ενεργώντας) ενάντια στην αλήθεια, δίχως την αλήθεια και παρά την αλήθεια (στο πείσμα της αλήθειας), να πράξει κάθετι που του είναι αρεστό.
*Δύναται να έχει αντιρρήσεις έναντι των Αποστόλων και των εντολών που οι Απόστολοι μετέδωσαν.
*Έχει το δικαίωμα και την εξουσία να διορθώνει κάθετι το οποίο θεωρεί αναγκαίο.
*Μέσα στην Καινή Διαθήκη, δύναται να μεταβάλλει τα ίδια τα Μυστήρια, που έχουν ορισθεί και θεσπιστεί από τον Ιησού Χριστό.
*Έχει τέτοια δύναμη στους ουρανούς, που δύναται να αναδεικνύει σε Άγιους όποιους από τους αποθανόντες θελήσει, ακόμη και ενάντια σε όλες τις έξωθεν πεποιθήσεις και παρά τις απόψεις όλων των καρδιναλίων και επισκόπων, που θα διενοούντο να εναντιωθούν σ’ αυτό.
*Ο πάπας έχει εξουσία πάνω στο καθαρτήριο (πυρ) και την κόλαση.
*Είναι ο Δεσπότης της Οικουμένης. Με την απεριόριστη εξουσία του ενεργεί τα πάντα μόνο κατά τη βούλησή του και έχει τη δύναμη να πράττει ακόμη περισσότερα των όσων εμείς ή εκείνος γνωρίζουμε.
*Το να αμφιβάλλει κανείς για την δύναμή του αποτελεί ιεροσυλία.
*Η δύναμη και η εξουσία του είναι ανώτερη και ευρύτερη από την δύναμη και εξουσία όλων των Αγίων και την Αγγέλων.
*Κανείς δεν έχει το δικαίωμα, έστω και με τη σκέψη, να διαμαρτυρηθεί ενάντια σε απόφαση ή κρίση.
*Η εξουσία του πάπα δεν έχει μέτρο ούτε όρια. Όποιος αρνείται την ανώτατη εξουσία και ηγεμονία του πάπα αμαρτάνει ενάντια στο πνεύμα το Άγιο, διαιρεί τον Χριστό και είναι αιρετικός. Μονάχα στον πάπα δόθηκε η εξουσία να αφαιρεί ο,τιδήποτε από οποιονδήποτε και να το δίνει σε άλλον.
*Ο πάπας έχει εξουσία να αφαιρεί και να διαμοιράζει αυτοκρατορίες, βασίλεια, πριγκιπάτα και κάθε λογής περιουσία.
*Την εξουσία του ο πάπας την λαμβάνει απευθείας από τον Θεό, οι δε αυτοκράτορες και οι βασιλιάδες από τον πάπα.
* Ο πάπας είναι τοποτηρητής του Θεού, όποιος δε, αρνείται αυτό το πράγμα είναι ψεύτης.
*Ο πάπας είναι αντικαταστάτης του Θεού πάνω στους καλούς και τους κακούς αγγέλους. Ό,τι τελείται με την εξουσία του πάπα ,τελείται με την εξουσία του Θεού.
*Όποιος δεν υπακούει και δεν υποτάσσεται στον πάπα, δεν υπακούει και δεν υποτάσσεται στον Θεό.
*Κάθετι που κάνει ο πάπας είναι αρεστό στο Θεό.
*Τον πάπα δεν μπορεί να τον κρίνει κανείς, επειδή έχει λεχθεί ότι: «ο πνευματικός ανακρίνει μεν πάντα, αυτός δε υπ’ ουδενός ανακρίνεται».(Α’Κορ.2,15)
*Η δύναμη και η εξουσία του εκτείνεται ίσαμε τα ουράνια, τα γήινα και τα καταχθόνια.
*Ο πάπας είναι ομοίωση του Χριστού, στο δε σώμα του ζει το Άγιο πνεύμα.
*Ο πάπας είναι κύριος πάντων, βασιλιάς και αιτία πάσης αιτίας.
*Ο πάπας είναι νυμφίος και κεφαλή της οικουμενικής Εκκλησίας.
*Ο πάπας δεν μπορεί να πλανάται ή να κάνει λάθος, είναι παντοδύναμος και μέσα του ενυπάρχει όλο το πλήρωμα της δυνάμεως και εξουσίας.
*Είναι ο πάπας πιο ψηλά από τον Απόστολο Παύλο, γιατί σύμφωνα με την κλήση του στέκει στο ίδιο επίπεδο με τον Απόστολο Πέτρο. Γι’ αυτό τον λόγο μπορεί να διαφωνεί με τις επιστολές του Αποστόλου Παύλου και να δίνει εντολές αντίθετες με τις επιστολές εκείνου.
*Το να κατηγορεί ή να καταγγέλλει κάποιος τον πάπα είναι το ίδιο όπως το ν’ αμαρτάνει ενάντια στο πνεύμα το Άγιο ,είναι δε κάτι που δεν συγχωρείται ούτε σ ’αυτόν ούτε στον μέλλοντα αιώνα.
*Το τριπλό στέμμα (η τιάρα) του πάπα σημαίνει το τρισσό της εξουσίας του: πάνω στους αγγέλους, στους ουρανούς, πάνω στους ανθρώπους στη γη, και πάνω στους δαίμονες στην κόλαση.
*Ο Θεός παραχώρησε στην εξουσία του πάπα όλους τους νόμους, αλλά ο ίδιος ο πάπας είναι πιο ψηλά απ’ όλους τους νόμους.
*Αν ο πάπας απεφθέγγετο απόφαση ενάντια στην κρίση του Θεού, τότε η κρίση του Θεού πρέπει να διορθωθεί και να μεταβληθεί.
*Ο πάπας είναι το φως της αλήθειας και η ανταύγειά της.
*Ο πάπας είναι το παν επί πάντων και δύναται τα πάντα.»
(περ. «Ιερά παρακαταθήκη»,φ.16/Μάρτιος 2007,σσ.10-11)
Να σημειωθεί ότι 100 χρόνια πριν το 1779 ο Προφήτης, Ιερομάρτυρας, Εθνομάρτυρας, Ισαπόστολος, Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός (Πατρο-Κοσμάς) μετά από πληροφορία είχε προφητεύσει τα εξής:
«Ο ένας ΑΝΤΙχριστος είναι ο πάπας» και πάλι:
«Τον πάπα να καταράσθε, γιατί αυτός θα είναι η αιτία.»
Και όντως ο ίδιος ο πάπας το επιβεβαίωσε μετά 100 χρόνια στην Α’ Βατικανή σύνοδο ομολογώντας το «με τον πιο ταπεινό τρόπο» (όπως διαβάσατε πιο πάνω).
Αυτόν τον «άνθρωπο» (τον πάπα) πλήθος κόσμου τον ακολουθεί, χωρίς να ξέρει «ποιοι αφαιρούν και διαμοιράζουν αυτοκρατορίες, βασίλεια, πριγκιπάτα και κάθε λογής περιουσία»!
Εσείς Ορθόδοξοι αδελφοί μου, τέκνα Θεού τον ακολουθείτε; Συμφωνείτε με όσα λέει (πιο πάνω); Πόσες φορές πρέπει να σας διδάξει η ιστορία;
Στο 2ο μέρος θα αποδείξουμε ότι «ορθόδοξοι χριστιανοί» και μάλιστα «πατριάρχης», «ιεράρχες» και πλήθος «ιερέων» τον ακολουθούν κατά πόδας αποκαλώντας τον μάλιστα «αγιότατο», τον αποδέχονται και τον υπακούουν….!
ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ σε όλους αυτούς που στηρίζουν τους οικουμενιστές-αιρετικούς «ποιμένες» και λένε: «να κάνουμε λίγο πίσω εμείς, να κάνουν λίγο πίσω αυτοί για να… συναντηθούμε!!»
«…ΟΥ ΓΑΡ ΟΙΔΑΣΙ ΤΙ ΠΟΙΟΥΣΙ…»
Αγαπητοί μου αδελφοί, τέκνα φωτός, να είστε ψύχραιμοι και πραείς διότι θα ακούτε τα αντίθετα.
Είναι ηλίου φαεινότερο εκ των ανωτέρω ποιοι είναι οι νοσούντες που προσπαθούν να βρουν ψυχολογικές και παθολογικές συμπεριφορές σε άλλους. Δεν έχουν κανένα θεολογικό επιχείρημα. Μακράν των Εντολών γυμνώθηκαν πνευματικά και το μόνο που κάνουν είναι να κατηγορούν άλλους. Μη λησμονήσουμε του Θείου Παύλου το ότι:
«Οι δυνατοί θα βαστάξουν τα ασθενήματα των αδυνάτων».
Όσοι πιστεύουν ότι ο αγώνας είναι απλά αντιαιρετικός, σφάλλουν!
Ας καταλάβουν ότι ο ΑΓΩΝΑΣ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ ΠΑΝΑΙΡΕΣΗΣ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ,ΚΑΙ ΟΧΙ ΑΠΛΑ ΚΑΠΟΙΑΣ ΑΙΡΕΣΗΣ.
ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΟΡΓΑΝΩΝ ΤΟΥ ΠΟΥ ΤΟΝ ΥΠΗΡΕΤΟΥΝ ΚΑΙ ΟΧΙ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΠΡΟΣΩΠΩΝ ΠΟΥ ΘΕΛΟΥΝ ΣΤΗΡΙΞΗ,ΓΙ’ΑΥΤΟ ΑΛΛΩΣΤΕ Ο ΛΟΓΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΟΣ ΚΑΙ ΑΝΙΔΙΟΤΕΛΗΣ!
Αδελφοί μου, ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΟΥΣ ΔΑΙΜΟΝΕΣ…!!
ΝΑ ΠΗΓΑΙΝΟΥΜΕ ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΟΥΣ ΔΑΙΜΟΝΕΣ των παθών, των αιρέσεων και της Ν.Τ.Π.!
ΠΡΟΣ ΔΟΞΑ ΘΕΟΥ!!
Σας μεταφέρει ταπεινά
με εν Χριστώ αγάπη και ενδιαφέρον
ο Γεώργιος Φλώρος
Ο οικουμενισμός και η στρατηγική του αντιπερισπασμού
Είναι πολύ σοβαρή και σεβαστή η άποψη, πως πρέπει να πάψουμε να ασχολούμαστε με το θέμα του οικουμενισμού και να στραφούμε περισσότερο στον προσωπικό μας αγώνα. Για το θέμα δε αυτό, να κάνουμε περισσότερη προσευχή και να το αφήσουμε στα χέρια του Θεού. Είναι, εν πάση ειλικρινεία, αληθής και αγαπητική αυτή η πρόταση και μας συνέχει σε τέτοιο βαθμό, που λίγο θέλει ακόμη για να μας πείσει. Όμως, ενόσω με την άγνοια και την κάθε καθυστέρηση, κερδίζει χρόνο το ψεύδος και οδηγούνται ψυχές μακριά από την Αλήθεια, η αγωνία για την κατάθεση της Αλήθειας υπερβαίνει τον δισταγμό μας αυτόν και γράφουμε αυτά «τα δυο τρία γράμματα».
Είναι αναμφισβήτητο το γεγονός, πως αυτόν τον καιρό διεξάγεται ένας λυσσώδης πόλεμος. Ένας πόλεμος, που έχει στόχο να πλήξει, με οποιονδήποτε τρόπο, την Αλήθεια της Εκκλησίας μας. Την Αλήθεια, την οποία διά της ενανθρωπίσεώς του ο Υιός και Λόγος του Θεού, ο Χριστός, την αποθησαύρισε στην αγία του Εκκλησία. Να αλλοιώσει την Παράδοση, να την αφανίσει από τη ζωή μας και να επεισαγάγει οριστικά και αμετάκλητα την πακεταρισμένη παγκοσμιοποίηση. Ένας πόλεμος, που είναι μεν αόρατος, αλλά οπωσδήποτε υπαρκτός και ο οποίος γίνεται έντονα αντιληπτός από τις ψυχές, που ποθούν την Αλήθεια και υπόσχονται και παρακαλούν το Θεό να τους στηρίξει, για να παραμείνουν πιστές μέχρι τέλους σ` αυτήν.
Αυτός ο πόλεμος κηρύχθηκε, οργανωμένος πλέον κατά της Εκκλησίας, με την κίνηση του οικουμενισμού, στον οποίο εντάχθηκαν και συντάχθηκαν με το ίδιο δαιμονικό πνεύμα δυνάμεις από όλον τον κόσμο, κάτω από οργανωμένους συνασπισμούς (Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών, Παπικό Συμβούλιο για την Προώθηση της Ενότητας των Χριστιανών, Διάσκεψη Ευρωπαϊκών Εκκλησιών (Προτεσταντικών και Ορθοδόξων), Κοινοβούλιο των Παγκόσμιων Θρησκειών κ.ά.) και με κοινή αποστολή την σχετικοποίηση της Αλήθειας και συνεπώς, την κατάργηση των ορίων της Εκκλησίας και την κατάταξη της Ορθόδοξης πίστης κάπου ανάμεσα στις άλλες «αλήθειες» των άλλων θρησκειών. Πόλεμος, για να κλαπεί η αληθινή πίστη από τον άνθρωπο και μαζί και η ελευθερία του και να γίνει το θύμα και το αναλώσιμο εργαλείο από τις σκοτεινές, πλην ολοένα και αποκαλυπτόμενες δυνάμεις.
Πώς όμως καταφέρνει να παραμένει αόρατος ο πόλεμος αυτός και να μην γίνεται αντιληπτός, τουλάχιστον στο μέγεθος, στην καταστροφική του δράση και στην αγριότητά του; Αν αντιπαρέλθουμε τους ενδογενείς λόγους (άγνοια του λαού, ευδαιμονιστικός τρόπος ζωής, χαλάρωση των ηθών και των ηθικών αρχών, κλπ.), θα πρέπει να περάσουμε και στην αντίπαλη παράταξη και να δούμε ευρύτερα τα τεκταινόμενα. Διότι ο οικουμενισμός δεν καταργεί απλώς την ηθική αλλά χτίζει βιαίως τείχη, τα οποία εμποδίζουν την πορεία προς την οδό της σωτηρίας. Είναι, δηλαδή, καταστροφέας του ανθρώπου, αφού καταργεί το μοναδικό, το ύψιστο δώρο της Εκκλησίας: Την σωτηρία.
Ο αντιπερισπασμός, είναι μια μέθοδος επιχειρησιακή. Είναι τακτική πολεμικής και μέρος της προπαγάνδας πολύ κλασικό, αρχαίο και αποτελεσματικό. Θυμόμαστε λίγο πολύ περιπτώσεις ανάλογες και από την ιστορία, όπου εφαρμόστηκε από στρατιωτικές δυνάμεις σε πολεμικές αναμετρήσεις. Όταν ο εχθρός θέλει να επιτεθεί και να αλώσει τον αντίπαλο στόχο, δημιουργεί ένταση και τεταμένη ατμόσφαιρα σε κάποιο άλλο αντίθετο σημείο, δημιουργώντας τέτοια εντύπωση στον αντίπαλο, ώστε να πιστέψει ότι η επίθεση πρόκειται να πραγματοποιηθεί εκεί. Όσο περισσότερο πλησιάζει η στιγμή της επιθέσεως στο επιλεχθέν σημείο, τόσο ισχυρότερα χτυπούν τα τύμπανα του πολέμου προς την αντίθετη κατεύθυνση. Ο αντίπαλος συγκεντρώνει τις δυνάμεις του εκεί που γίνεται θόρυβος και ο επιτιθέμενος εισέρχεται με επιτυχία ανεμπόδιστος από την άλλη.
Αυτήν την μέθοδο χρησιμοποιούν και οι οικουμενιστές και μάλιστα με πολλή προσοχή και πολύ ισορροπημένο τρόπο, για να μην αστοχήσουν και χαλάσουν τα μέχρι τώρα επιτυχή σχέδιά τους. Μετά τη σύνοδο του Κολυμπαρίου επιδόθηκαν σε ένα αγώνα πολύ σημαντικότερο. Να επιβληθεί και να εδραιωθεί πάση θυσία στις συνειδήσεις των πιστών η νέα τάξη πραγμάτων, η νέα αιρετική εκκλησιολογία. Για να μην συναντήσουν ισχυρές αντιστάσεις, όπως συνέβη και συμβαίνει, είτε από μεμονωμένα πρόσωπα είτε από μοναστήρια ή άλλες ομάδες πιστών, σε κοινή συνεννόηση με τις έξωθεν δυνάμεις πολιτικές και άλλες παγκόσμιας εμβέλειας, καθότι είναι ισχυρός συνεργάτης της παγκοσμιοποίησης, συνδημιουργούν τεχνητώς και τεχνηέντως καταστάσεις έντασης, για να ελκύσουν την προσοχή και το ενδιαφέρον του κόσμου, ώστε να κερδίσουν χρόνο και να λησμονηθεί το ουσιώδες και το άκρως ενδιαφέρον και ζητούμενο: Αυτή αύτη η επιβουλή τους κατά της μιας πίστεως και της μιας Εκκλησίας των Αποστόλων και των Αγίων, διά του οικουμενιστικού συνασπισμού.
Από την άλλη, πάλι, βγαίνουν οι ίδιοι αρχιτέκτονες και παριστάνουν τους αυτόκλητους σωτήρες. Καθησυχάζουν το λαό, αποδίδοντας άριστα στην υποκριτική τέχνη. Υπόσχονται πως θα υπερασπιστούν την Ορθοδοξία. Ορκίζονται πως είναι και θα παραμείνουν οι γνήσιοι θεματοφύλακες της Παράδοσης. «Τιμούν» τους αγίους στις πανηγύρεις τους με «πανηγυρικό» όντως τρόπο και από την άλλη αρνούνται να εφαρμόσουν το λόγο τους, απαξιώνοντάς τον κυριολεκτικά. Φάσκουν και αντιφάσκουν γελοιωδώς. «Χτυπούν διπλοπενιές», κατά το λαϊκότερον. Ας προσέξουμε, για παράδειγμα, δύο δηλώσεις του Πατριάρχη, οι οποίες έγιναν με διαφορά μιας εικοσαετίας, για να μην θεωρηθούν τα γραφόμενα ψευδή και υπερβολικά:
1.«Δεν πρέπει να σπαταλήσωμεν τόν χρόνον εις αναζητήσεις ευθυνών. Οι κληροδοτήσαντες εις ημάς την διάσπασιν προπάτορες ημών υπήρξαν ατυχή θύματα του αρχεκάκου όφεως και ευρίσκονται ήδη εις χείρας του δικαιοκρίτου Θεού. Αιτούμεθα υπέρ αυτών το έλεος του Θεού, άλλ΄ οφείλομεν ενώπιον Αυτού όπως επανορθώσωμεν τα σφάλματα εκείνων». (30-11-1998)
2. «…σας διαβεβαιούμεν ότι θα συνεχίσωμεν και να σκεπτώμεθα, και να πράττωμεν και να κατεργαζώμεθα παν ό,τι θα οδηγήση την αρκετά έως τώρα δοκιμασθείσαν και ταλαιπωρηθείσαν, και μάλιστα όλως αδίκως, Ομογένειάν μας εις καλλιτέρας ημέρας, εις βαθυτέραν κοινωνίαν μετά του Θεού των Πατέρων μας, εις δικαίωσιν των θεαρέστων οραματισμών των μακαρία τη λήξει γενομένων αδελφών και προκατόχων μας»(21-11-2017).
Ποιοι είναι επιτέλους οι Πατέρες μας; Ποιους πρέπει να αναγνωρίζουμε ως «μακαρίους» και «έχοντας θεαρέστους οραματισμούς» και ποιους ως «θύματα του αρχεκάκου όφεως»; Αυτούς που νομίζει και θέλει να αναγνωρίζει ο καθένας μας, όποιος κι αν είναι, ή αυτούς που άπαξ διά παντός αυτή η ίδια η Εκκλησία όρισε;
Μετά τη σύνοδο του Κολυμπαρίου, παρατηρούμε να ανακινούνται συχνά και αλληλοδιαδόχως θέματα σοβαρά, που πλήττουν καίρια την πίστη αλλά και ευρύτερα την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, που προσπαθούν να επιβάλουν μια άλλη τάξη, μιαν άλλη ηθική και που, εντέλει, αναστατώνουν την ελληνική κοινωνία. Θέματα, τα οποία ανακινεί μεν το κράτος με ανόητες προφάσεις αναγκαιότητας εφαρμογής τους, αλλά πίσω απ` όλα αυτά κρύβεται, ως ο βασικός πνευματικός αλυτάρχης και αφέτης, ο κολυμπάρειος συνασπισμός και τα πιστεύματά του.
Ο λαός αντιστέκεται, διότι έχει ακόμη, θεία βουλήσει, συνείδηση της αξίας του πατρογονικού κληρονομήματος, της αγίας Παράδοσής του. Διαθέτει αντισώματα, απέναντι στην δυσώδη επίθεση του μηδενισμού και της απαξίωσης. Όμως, μη υπαρχόντων πνευματικών ηγετών, ο αγώνας αυτός καθίσταται εκ των πραγμάτων, αποπροσανατολιστικός, συγχυτικός και αναποτελεσματικός. Και αυτό ακριβώς εννοούσαμε και στην αρχή, με την αναφορά στην έννοια του αντιπερισπασμού. Οι προκλήσεις αυτές εγείρουν την έντονη αντίδραση των πιστών και στρέφονται προς τα εκεί. Έτσι όμως λησμονείται και περνά σε δεύτερη μοίρα στη συνείδησή τους η αιτία, η γεννήτρα όλων των κακών, η φύτρα, η πηγή, δηλαδή ο οικουμενισμός. Οπότε, τα αναφυόμενα προβλήματα θα προκύπτουν αλλεπάλληλα και ο θρησκευτικός συγκρητισμός θα βασιλεύει με τη σύγχυση των φρενών και θα είναι δύσκολη η εύρεση της διεξόδου.
Σάββας Ηλιάδης
Δάσκαλος
Κιλκίς, 22-11-2017
Όταν ο Καντιώτης ψηλαφούσε και διέγραφε την τραγική πτώση των εκκοσμικευμένων Επισκόπων, που όδευαν προς τον Οικουμενισμό!
Φοβερη εικονα της συζευξεως της Διοικουσης Εκκλησιας μετα του θηριου της παναιρεσεως του Οικουμενισμου του Βαρθολομαιου ειναι:
«ΜΙΣΘΩΤΗ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΠΟΡΝΗ…
ΠΟΥ ΕΜΠΟΡΕΥΕΤΑΙ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ
«Χριστιανική Σπίθα» του 1952, ἀρ. φυλ. 123-124
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου
«Η εκκλησία ἐκείνη, η οποία προς ἀποφυγὴ ἐνοχλήσεων καὶαπολαβή εγκόσμιων αγαθών, ἔκρινε καλόν να συζευχθῆ καὶ να ενώση την τύχη της μετά του θηρίου της Αποκάλυψης…, συν τω χρόνω απώλεσε την ελευθερία της, τὴν αὐτονομίαν της καὶ τὴν αὐτοτελειάν της. Ἡδονικῶς ἐκάθησε καὶ ἐλικνίσθη ἐπὶ τῆς ράχεως τοῦ θηρίου, ἀλλὰ μὴ δυναμένη νὰ κυβερνᾶ τὸ θηρίο, κυβερνᾶται υπ΄ αυτού και περιφέρεται εἰς τας οδούς και τας ρύμας του κόσμου, ως μία μισθωτή θρησκευτική πόρνη, που εμπορεύεται τον Χριστόν, ἀναγκασμένη να κερνᾶ τα πλήθη από το χρυσοῦν ποτήριον, όχι τον καθαρόν οίνον της Καινῆς Διαθήκης, αλλά οίνον νοθευμένον, διδάγματα ξένα και αλλότρια προς το γνήσιο πνεῦμα του Χριστιανισμού».
Ὤ! Συμφορά! Ὤ! Θρῆνοι! Ἡ ἐλευθέρα κατήντησε δούλη, ἄθλιον θέαμα γέλως καὶ μυκτηρισμὸς ἀπίστων καὶ ἀθέων.
-Αὐτὴ εἶνε ἡ ἐπὶ τοῦ θηρίου καθημένη, ἡ ἐκκοσμικευθεῖσα ἡ κρατικοποιηθεῖσα Ἐκκλησία.
Ὑπερβολικη σᾶς φαίνεται ἡ πρὸς πόρνην παρομοίωσις τῆς Ἐκκλησίας; Ἀλλὰ οἱ ἀποδείξεις εἶνε πολλαί….
Υπάρχει “άγιος” αιρετικός;
Η οικουμενιστική προπαγάνδα του "ΑΜΕΝ"
Η εορτή της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού στον Ιερό Ναό Αγίου Καραμπέτ Αρμενίων Ορθοδόξων Αθήνας
Μετά από σχετική ανάρτηση στο facebook θα επιχειρήσουμε να ρίξουμε λίγο φως στο θέμα.
1) Η δημοσίευση βρίσκεται στην κατηγορία σε ξεχωριστή κατηγορία, που αναφέρεται σε άλλες θρησκείες. Υπάρχει άλλη κατηγορία π.χ. για τους καθολικούς.
Οπότε αναμφίβολα δεν πρόκειται για Ορθόδοξη εκκλησία.
2) Το σχετικό δημοσίευμα όμως, είναι έτσι γραμμένο, που μπορεί πολύ εύκολα να προκαλέσει σύγχυση στον ανυποψίαστο αναγνώστη. Στην πραγματικότητα αναφέρεται σε μια λατρευτική σύναξη, ετεροδόξων και μάλιστα καταδικασμένων αιρετικών.
Πρόκειται για δημοσίευση μιας επίσημης ανακοίνωσης της οικείας κοινότητας, που έχει κάθε δικαίωμα να εκφράζεται όπως επιθυμεί για την πίστη του.
3) Η σκοπιμότητα, η στρατηγική του αρχισυντάκτη του μέσου, είναι η συναισθηματική ταύτιση με τους άλλους, που τόσα χρόνια τους "στιγματίζαμε" και δεν είχαμε ούτε "κοινωνία" ούτε είχανε βήμα σε μέσα πανελλαδικής εμβέλειας. Να μας παρουσιάσει με κάποιον τρόπο πως τον ίδιο Σταυρό προσκυνούμε, Ορθόδοξοι εμείς Ορθόδοξοι και αυτοί, Ιερό Ναό εμείς το ίδιο και αυτοί, Αγίους έχουμε εμείς "Άγιο Καραμπέτ" και αυτοί. Επιχειρείται να αμβλυνθούν οι διαφορές και να τονιστούν όσα μας ενώνουν.
4) Ο ιδιοκτήτης του μέσου είναι ο υπεύθυνος τύπου του Οικουμενικού Πατριαρχείου.
Πόσο άλλο φως να ρίξουμε πια!
Δείτε την είδηση εδώ
Άδικα φωνάζουν τα ιστολόγια ... ο κόσμος ΔΕΝ αλλάζει ...
Δυστυχώς όσο και να φωνάζουν τα ιστολόγια, ο κόσμος ούτε μπορεί αλλά και ούτε έχει διάθεση να ασχοληθεί με αυτά τα θέματα.
Μόνοι μας τα λέμε, μόνοι μας τα ακούμε.
Αυτός ο κόσμος που λέτε, έχει εκκλησιαστική κοινωνία με τυχάρπαστους τύπους του κοινού ποινικού δικαίου (βλέπε κοτοπουλά) :
https://www.ekklisiaonline.gr/nea/timia-zoni-tis-theotokou-stin-athina-olo-fotoreportaz-o-logos-tou-sevasmiotatou/
http://www.vimaorthodoxias.gr/mitropoleis/i-thessaliki-gi-ypoklinetai-stin-agia-zoni-eos-kai-dyo-ores-i-anamoni-stin-oura-ton-piston/
1.5 χρόνος από το αιρετικό Κολυμπάρι και οι αντιδράσεις είναι μετρημένες στα δάκτυλα των χεριών.
από σχόλιο που διαβάσαμε εδώ
Σχόλιο:
1) ΚΟΥΙΖ: Καμιά πόλη που δεν πήγε ακόμη η Τίμια Ζώνη γνωρίζετε; Πάντως τα φυλαχτά της τα μοίραζαν μέχρι και μέσω "προσφορών" από κυριακάτικες εφημερίδες.
2) Θυμάστε μήπως πότε ο Κύριος της Αγάπης πήρε το φραγγέλιο;«Ἄρατε ταῦτα ἐντεῦθεν· μὴ ποιεῖτε τὸν οἶκον τοῦ πατρός μου οἶκον ἐμπορίου» ...
3) Αλλά εδώ δεν τολμάνε να μιλήσουν για την ΑΙΡΕΣΗ που επιβλήθηκε, που έγινε επίσημη γραμμή -και με τη συνοδική σφραγίδα- μέσα στην εκκλησία.
4) Δεν μιλάνε ούτε άνθρωποι που παριστάνουν τους θεοσεβούμενους
Δείτε πχ βίντεο εδώ,
Τίτλος: "Ἀπαντώντας στὶς προσκλήσεις ποὺ δέχεται ἡ ἑλληνικὴ κοινωνία" (σχόλιο: το "προκλήσεις" το έκαναν "προσκλήσεις"!)
Καλεσμένος: Εὐστάθιος Ἀδαμόπουλος, Οἰκονομολόγος - Ἐκπαιδευτικός.
Συζήτηση ἐπὶ θεμάτων τῆς ἐπικαιρότητας (με τον δάσκαλο Δ.Νατσιό):
- νομοσχέδιο ἀλλαγῆς φύλου,
- ἠλεκτρονικὲς συναλλαγὲς καὶ ἀφορολόγητο,
- ἠλεκτρονικὸ εἰσητήριο,
- νέα θρησκευτικά.
Για την "ταμπακιέρα", για την (ψευδο) Σύνοδο της Κρήτης, για τις διακοπές μνημόνευσης (αποτειχίσεις); Τσιμουδιά! Δεν περιλαμβάνεται στα θέματα! Αυτά ΔΕΝ πρέπει να απασχολούν την "Ελληνική κοινωνία" (μην ξυπνήσουν τα πρόβατα ..). Η αλλαγή φύλου είναι πιο σημαντικό για τους πιστούς. (Τι ωραία παριστάνουν κάποιοι τους αγωνιστές με προσοχή όμως, ΧΩΡΙΣ να τρίξουν τις καρέκλες των δεσποτάδων τους.). Βέβαια και να το έβαζαν στα θέματα, θα "αναλάμβανε" το 4Ε (έχουμε αναφερθεί αρκετές φορές στο παρελθόν στις ικανότητες του στην "κοπτοραπτική", ειδικά όταν κάποιος τολμάει να αμφισβητήσει τον Πατριάρχη..)
Αν θέλετε κάντε τον κόπο και διαβάστε μια παρόμοια ανάρτηση μας :
Ομάδα Εκπαιδευτικών "Ο Παιδαγωγός"
Π. Αθανάσιος Μυτιληναίος – το υπ’ αριθμόν 1 αμάρτημα του Ελληνικού λαού
-Η αποδοχή του δυτικού ορθολογιστικού ουμανισμού (το αμάρτημα αρνήσεως της Εκκλησίας).
-Ο πόλεμος εναντίον της Εκκλησίας από εγκάθετους επισκόπους (δεν είμεθα σε θέση να σας ποιμάνομε, φροντίστε να σωθείτε μόνοι σας).
-Ο πόλεμος εναντίον των Μοναστηριών.
-Οι ολέθριες εθνικές συνέπειες με την απώλεια εδαφών και αιχμαλωσία του λαού.
-Η δύναμη της μετανοίας και της εν Χριστώ ζωής.
ΜΙΑ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ ΟΜΙΛΙΑ.
Μακαριστός Γέροντας π. Αθανάσιος Μυτιληναίος (1927 – 2006)
Απόσπασμα ομιλίας που εκφωνήθηκε στις 25/04 του 1983.Κἂν ὁλόκληρος δὲ λαὸς ἁμάρτῃ, οὐ νικᾷ τὴν τοῦ Θεοῦ φιλανθρωπίαν. Ἐμοσχοποίησεν ὁ λαὸς, καὶ οὐκ ἀπέστη ὁ Θεὸς τῆς φιλανθρωπίας· ἠρνήσαντο οἱ ἄνθρωποι τὸν Θεὸν, ἀλλ’ ὁ Θεὸς ἑαυτὸν οὐκ ἠρνήσατο. Οὗτοι οἱ θεοί σου Ἰσραὴλ, εἰρήκασιν· καὶ πάλιν συνήθως ὁ Θεὸς τοῦ Ἰσραὴλ, σωτὴρ αὐτῶν ἐγένετο. Καὶ οὐ μόνος δ’ ὁ λαὸς ἥμαρτε, ἀλλὰ καὶ Ἀαρὼν ὁ ἀρχιερεύς. Μωϋσῆς γάρ ἐστιν ὁ λέγων, Καὶ ἐπ’ Ἀαρὼν ἐγένετο ὀργὴ Κυρίου· καὶ ἐδεήθην, φησὶν, ὑπὲρ αὐτοῦ, καὶ συνεχώρησεν αὐτῷ ὁ Θεός. Εἶτα Μωϋσῆς μὲν αἰτῶν ὑπὲρ ἀρχιερέως ἁμαρτάνοντος, ἐδυσώπει τὸν Κύριον· Ἰησοῦς δὲ ὁ μονογενὴς, αἰτῶν ὑπὲρ ἡμῶν οὐ δυσωπεῖ τὸν Θεόν; Κἀκεῖνον μὲν διὰ τὸ πταισθὲν οὐκ ἐκώλυσεν ἐλθεῖν εἰς ἀρχιερωσύνην· σὲ δὲ ἐξ ἐθνῶν ἐλθόντα, κεκώλυκεν εἰσελθεῖν εἰς τὴν σωτηρίαν; Μετανόησον, ἄνθρωπε, λοιπὸν καὶ αὐτὸς ὁμοίως, καὶ οὐ κεκώλυταί σοι ἡ χάρις.
Ακόμη, λέγει, όχι μόνο άτομα αλλά και λαός ολόκληρος ακόμη αν αμαρτήσει και αυτόν ο Θεός μπορεί να τον συγχωρήσει, διότι δεν νικούν την φιλανθρωπία του Θεού οι αμαρτίες ενός ολοκλήρου λαού. Και έχει το παράδειγμα εδώ της μοσχοποιήσεως του Ισραήλ. Πριν προχωρήσω όμως για να δούμε την μοσχοποίηση του Ισραήλ θα ‘θελα να σας έλεγα το εξής.
Αλήθεια, ο λαός μας αυτή τη στιγμή έχει πολλές αμαρτίες; Βέβαια κάθε λαός έχει αμαρτίες, όχι ως πρόσωπα αλλά ως λαός. Διότι έχει πάρα πολύ σημασία αυτό, το να δούμε όχι τα άτομα αλλά τον λαό σαν σύνολο. Έχει πάρα πολύ σημασία, το ξαναλέγω. Πράξεις τις οποίες δεν κάνουν πρόσωπα αλλά κάνει ο λαός. Αυτή τη στιγμή ο λαός μας έχει φοβερές αμαρτίες. Όταν λέγω ‘αυτή τη στιγμή’ βέβαια, 160 τόσα χρόνια, να εξηγούμεθα, δηλαδή μετά το 1821. Πράγμα που σας το έχω ξανααναφέρει εδώ, θα το ενθυμήστε αλλά δεν πειράζει αν το ξαναπούμε, ότι ο λαός μας άρχισε να αμαρτάνει όσο δεν αμάρτανε τα 400 χρόνια δουλείας εις τους Τούρκους. Ως λαός το ξαναλέγω.
Και ποια ήταν η αμαρτία του λαού μας; Όχι βεβαίως πορνείες και μοιχείες, αυτά αφορούσαν τον κάθε πολίτη, τον κάθε άνθρωπο και τον κάθε Χριστιανό, αλλά το ξεκίνημα της αμαρτίας του λαού μας ήταν το εξής. Όταν εκείνοι που ήσαν στην Ευρώπη, Έλληνες, και είχαν σπουδάσει έξω και δεν είχαν ζήσει τις λαχτάρες του λαού μας αλλά ζούσαν στην ασφάλεια της Ευρώπης και εκεί εσπούδαζαν, αυτοί είχαν προ πολλού χάσει την Ελληνική τους και την Ορθόδοξή τους ταυτότητα. Ναι μεν ίσως να πίστευαν ακόμα στο θέμα Ελλάς αλλά δεν πίστευαν πια στο θέμα Ορθόδοξος Εκκλησία διότι είχαν υποστεί πολλή φθορά έξω στην Ευρώπη. Και η Ελληνική τους ακόμα αγάπη και αυτή είχε ακόμη υποστεί φθορά, μην το ξεχνάμε. Αυτοί οι άνθρωποι όμως θέλησαν, αλλοτριωμένοι από τις λαχτάρες όπως σας είπα του λαού μας και τις περιπέτειές του, θέλησαν όταν η Ελλάς ελευθερώθηκε να ‘ρθουν στην Ελλάδα και να κυβερνήσουν τον λαό μας. Οι άνθρωποι αυτοί όμως είχανε μείνει ήδη ξένοι στα αισθήματα του λαού καιπροσπάθησαν να μεταφέρουν στην Ελλάδα τον Ευρωπαϊκόν δυτικόν ανθρωπισμόν με τον οποίον θα αντικαθιστούσαν την Εκκλησίαν.
Βέβαια το θέμα αυτό δεν ήταν καινούριο πάλι και γι’ αυτούς, διότι η περίπτωσις εισόδου του Ευρωπαϊκού ανθρωπισμού-ουμανισμού ήδη είχε σημειωθεί από τα τελευταία χρόνια της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Βλέπομε μία κίνηση μετά τον 10ον αιώνα να υπάρχει αυτή η τάσις να εισαχθεί στο Βυζάντιο ο δυτικός ουμανισμός. Εξάλλου τα τελευταία χρόνια του Βυζαντίου εδοκιμάσθησαν πολλοί από αυτήν την προσπάθεια και πολλοί λαοί του Βυζαντίου είχανε ήδη χωρισθεί, οι μεν εδέχοντο την Ορθόδοξον Πίστη και θέση και συνεπώς από την Ορθόδοξον Πίστη ΑΠΕΡΡΕΕ ο σωστός θα λέγαμε ανθρωπισμός να το πω έτσι, δηλαδή η σωστή χριστιανική ανθρωπολογία, και εκείνοι οι οποίοι εδέχοντο απ’ τη Δύση τα καινούρια εκείνα φρούτα ως ‘φώτα’ που ήρχοντο δήθεν και που φυσικά αυτοί δεν ξεκινούσαν από την Πίστη αλλά από την φιλοσοφία ή από τον ορθολογισμόν.
Σας σημειώνω μόνον έναν σταθμόν σε αυτήν την περίπτωση, τονΝικόλαο Καβάσιλα. Ο Νικόλαος Καβάσιλας, Θεσσαλονικεύς, θεολόγος μεγάλος, πάρα πολύ ηγωνίσθη εναντίον του ήδη εισερχομένου εις την Ανατολή δυτικού ανθρωπισμού και τα έργα του, όπως είναι κάποιες ομιλίες στην Θεοτόκο ή η εν Χριστώ ζωή, δεν είναι τίποτε άλλο παρά μία απάντησις. Μόνο που ένας που θα τα διαβάσει δε ξέρει γιατί τα έγραψε αυτά ο Καβάσιλας. Τα ‘γραψε ακριβώς για να αναχαιτίσει αυτόν τον δυτικόν ανθρωπισμόν. Το υπογραμμίζω αυτό: αυτόν τον δυτικόν ανθρωπισμόν.
Το αποτέλεσμα είναι ότι ήρθε η Άλωσις της Κωνσταντινουπόλεως και ανεκόπη αυτή η διείσδυσις του δυτικού ανθρωπισμού.
Έφυγαν Έλληνες έξω και εκεί εμπολιάστηκαν με αυτόν τον δυτικόν ανθρωπισμόν. Ο λαός μας όμως ακριβώς ένεκα της μακροτάτης αυτής κατοχής των Τούρκων στην Ελλάδα εγλίτωσε από αυτόν τον ορθολογιστικόν ουμανισμόν, τον φιλοσοφικόν ουμανισμόν. Γλίτωσε. Είναι όπως ακριβώς συμβαίνει με τα αρχαία κτίσματα που σώζονται όσο είναι θαμμένα και δεν τα ανακαλύψαμε. Απ’ τη στιγμή που θα κάνουμε ανασκαφή και θα τα βγάλουμε στην επιφάνεια τότε συμβαίνει το εξής: κινδυνεύουν από τους αρχαιοκαπήλους ή από την φθορά. Όσο μένουν θαμμένα είναι προφυλαγμένα. Εξάλλου η αρχαιολογική υπηρεσία το ξέρει αυτό γι’ αυτό και δεν κάνει ανασκαφές αν ξέρει ότι κάπου κάτι έχει να βρει, για να γλιτώσει ακριβώς αυτά τα κτίσματα από τους αρχαιοκαπήλους και τη φθορά, προπαντός από τους αρχαιοκαπήλους.
Όταν ελευθερώθηκε η Πατρίδα μας, και φυσικά την ελευθέρωσαν οι άνθρωποι οι ντόπιοι, οι αγωνισταί οι ντόπιοι,τότε ήρθαν οι απ’ έξω Έλληνες, μορφωμένοι αυτοί πλέον αλλά και μπολιασμένοι με τον δυτικόν ουμανισμόν, για να εκτοπίσουν την Ορθοδοξία και την Εκκλησία μας και να εισαγάγουν αυτόν τον δυτικόν ουμανισμόν. Σημειώσατε ότι αυτό είναι το αμάρτημα. Το φοβερόν αμάρτημα. Το παμέγιστον αμάρτημα. Έγιναν πάρα πολλές προσπάθειες. Σας θυμίζω στο καινούριο πια Κράτος το Ελληνικό τον Φλαμιάτο, σας θυμίζω τον Παπουλάκο. Διαβάσετε αυτές τις μορφές για να αντιληφθείτε τι εγίνετο εδώ στην Ελλάδα. ..
Όπως σας είπα όμως αυτό το αμάρτημα δεν είναι τι άλλο παρά αποστασία, στοιχειοθετεί αποστασίαν από τον Θεόν. Και έβλεπε κανένας όσο περνούσαν οι δεκαετίες, τόσο το πράγμα εγίνετο χειρότερο. Και τι δεν προσέβαλε αυτό το πνεύμα. Προσέβαλε ακόμη και την Θεολογική μας Σχολή Αθηνών, η οποία έβγαλε θεολόγους οι οποίοι εγίνετο μετά επίσκοποι. Σημειώσατε ότι για να γίνει κανείς επίσκοπος έπρεπε να είναι θεολόγος και για να είναι θεολόγος έπρεπε να περάσει από το Πανεπιστήμιο Αθηνών, αλλά περνώντας από το Πανεπιστήμιο Αθηνών έπαιρνε και τα φρούτα της Δύσεως. Και έτσι η Εκκλησία μας άρχισε να χάνει από τους επισκόπους της σιγά-σιγά το Ορθόδοξό Της φρόνημα, διότι οι διδάσκοντες καθηγηταί πάρα πολλές φορές πλην εξαιρέσεων δεν είχαν Ορθόδοξο φρόνημα. Αυτό βεβαίως επηρέασε πάρα πολύ την εκκλησιαστική ζωή του τόπου μας, αναμφισβήτητα.
Μέχρι, για να μην πολυπραγμονώ, μέχρι που μπήκαμε στην ΕΟΚαυτό το αμάρτημα συνεχίζει, διότι μπαίνοντας στην ΕΟΚ αυτός ο σκοπός υπήρχε: ό,τι απέμεινε από την Ορθόδοξον τοποθέτηση του λαού μας να πεταχτεί έξω. Στην πραγματικότητα λοιπόν εκείνοι που μας κυβέρνησαν στα 160 τόσα χρόνια μέχρι σήμερα -πλην εξαιρέσεων το ξαναλέγω- απέβλεπαν ή λίγο ή πολύ, ή συνειδητά ή ασυνείδητα, ή από πολιτική σκοπιμότητα ή όχι, το θέμα είναι ότι απέβλεψαν όλοι στο να εξωστρακίσουν την Ορθόδοξο Πίστη από τον λαό μας και να εισαγάγουν τον ορθολογιστικόν, δυτικού τύπου ουμανισμόν-ανθρωπισμόν.
Και αυτή τη στιγμή δε στις ημέρες μας το βλέπομε να καλπάζει. Γιατί λέγω στις ημέρας μας να καλπάζει; Διότι απλούστατα η πορεία αυτής της καταστάσεως ακολουθεί όχι αριθμητική καμπύλη αλλά γεωμετρική, εκθετική καμπύλη. Με αυτήν την έννοια. Επόμενον ήτανε στην αρχή ο λαός να έχει μεγάλη αντίσταση, τώρα η αντίστασή του όλο και μικραίνει και μικραίνει, και ερχόμενο αυτό το πνεύμα διαρκώς να επιβληθεί ο λαός πια ή δεν το καταλαβαίνει ή έτσι του αρέσει πια. Αποδέχεται αυτό το ουμανιστικό πνεύμα της Δύσεως και απεμπολεί αυτό που είχε πατρογονικό. Αυτό είναι το μεγάλωμα και το υπ΄ αριθμόν ένα αμάρτημα του λαού μας. Τώρα όλα τ’ άλλα είναι αποτέλεσμα αυτού του πνεύματος. Όλα τ’ άλλα. Για να καταλάβετε δηλαδή τί θα πει αμαρτάνει ένας λαός.
Και λέγει τώρα εδώ ο Άγιος Κύριλλος, είδες, η Χάρις του Θεού μπορεί να σώσει έναν λαό όταν μετανοήσει γιατί έχει αμαρτήσει.Δεν ξέρω βέβαια αν ο λαός μας αυτή τη στιγμή είναι σε θέση να μετανοήσει. Δεν ξέρω. Για την ώρα δεν έδειξε δείγματα να μετανοεί, αντιθέτως μάλιστα κινείται με κάθε προσπάθεια και δύναμη όλο και να τονίσει την αποστασία του από τον Θεό, με κάθε τρόπο. Με κάθε τρόπο.
Αλλά αυτό ξέρετε με τι αντιστοιχεί με τον αρχαίο λαό του Ισραήλ; Το ότι ο λαός του Ισραήλ εμοσχοποίησε, που το αναφέρει εδώ ο Άγιος Κύριλλος. Τί ήτο αυτό; Αγαπητοί μου 40 μέρες ανέβηκε ο Μωυσής πάνω εις το όρος Σινά για να πάρει κατ’ εντολή του Θεού τις Εντολές. Σαράντα ημέρες, όχι παραπάνω. Και επέρασαν οι μέρες και ο λαός άρχισε να ανησυχεί τι απέγινε ο Μωυσής και τότε είπαν, α ο Μωυσής πρέπει να χάθηκε.. Τι; Να χάθηκε; Καλά για σταθείτε. Δεν είδαν το βουνό να είναι πυρίκαυστο χωρίς να είναι ηφαίστειο το Σινά; Δεν είδαν τον γνόφον και τον ζόφον επί της κορυφής; Δεν άκουσαν την φωνή του Θεού σαν σάλπιγγες δυνατές που τους έπιασε φόβος και τρόμος; Τα ξέχασαν; Τα ξέχασαν. Μέσα σε λιγότερο από 40 ημέρες αγαπητοί μου τα ξέχασαν. Μα είναι δυνατόν;
Εμείς άμα διαβάζουμε την ιστορία των Εβραίων λέμε, ‘μα είναι δυνατόν;΄ Α, κάποτε το έλεγα κι εγώ αλλά είναι δυνατόν για τον κάθε λαό. Και εμείς ξεχνάμε έτσι. Έτσι είμεθα επιλήσμονες των θαυμάτων του Θεού και της παρουσίας του Θεού. Αποτέλεσμα. Πιάνουν τον Ααρών και του λένε, θα μας κάνεις ένα μοσχάρι κατά απομίμηση της λατρείας των Αιγυπτίων και θα το λατρεύσουμε. Αυτός θα είναι ο Θεός μας από εδώ και εμπρός. Βρε αμάν -με συγχωρείτε με την γλώσσα που μιλάω έτσι- μα δεν είναι σωστό.. Εκ των υστέρων ο Ααρών όταν είδε τον οργισμένο Μωυσή εδικαιολογήθηκε έτσι, ξέρεις λέγει κύριε την ορμή αυτού του λαού, εζήτησαν να με φονεύσουνε όταν εγώ αρνήθηκα. Εζήτησαν να με φονεύσουνε και προκειμένου να μην με φονεύσουν τους είπα, ε μαζέψτε ότι χρυσά αντικείμενα έχετε, φέρτε τα μου τα εδώ να τα βάλω σε χυτήρα να σας βγάλω το μοσχάρι και να το λατρεύετε. Αυτό έκανα. Έτρεμε ο καημένος ο Ααρών όταν τα έλεγε αυτά εις τον Μωυσέα, τον οργισμένον πολύ δικαιολογημένα Μωυσέα.
Και τότε όταν έκαναν το μοσχάρι αυτό το έστησαν σε εμφανές σημείον του στρατοπέδου των και άρχισαν να γιορτάζουν, να λατρεύουν οργιαστικά, δηλαδή όπως είχανε πάρει από την Αίγυπτο κτλ, που οι λατρείες των ειδώλων ήσαν συνοδευόμενες με όργια, γενετήσια όργια. Και εδώ στην Ελλάδα η λατρεία του Βάκχου, του Διονύσιου, η λατρεία της Αφροδίτης ήτανε θα λέγαμε οργιαστικές λατρείες.
Και τότε κατέβηκε ο Μωυσής, είδε τον λαό να αμαρτάνει. Σε τί; Στη μοσχοποίηση, στην αποστασία. Και τότε αγαπητοί μου επέταξε τις πλάκες χάμω, τις έσπασε και είπε, ένας λαός που με τόσην ευκολία μπορεί να ειδωλολατρεί, δεν είναι άξιος να πάρει θεοχάρακτες πλάκες που είναι γραμμένος εκεί ο νόμος του Θεού. Και τότε έπεσε σφαγή μέσα στο στρατόπεδο και τότε έτρεμε μπροστά στην οργή του Μωυσέως ο Ααρών κτλ. Αλλά ο λαός όμως μετενόησε και όταν μετενόησε ο Θεός συνεχώρησε τον λαό. Είναι κάτι που πραγματικά κάνει πολύ εντύπωση. Εξάλλου ολόκληρη η ιστορία του Ισραήλ δεν είναι τίποτε άλλο παρά αποστασία, τιμωρία, μετάνοια, δικαίωσις, και πάλι αποστασία, τιμωρία, μετάνοια, δικαίωσις. Αυτούς τους κύκλους όλη τους τη ζωή οι Ισραηλίται έκαναν απέναντι στον Θεό.
Ακούστε αυτή τη φρασούλα: ἠρνήσαντο οἱ ἄνθρωποι τὸν Θεὸν, ἀλλ’ ὁ Θεὸς ἑαυτὸν οὐκ ἠρνήσατο. Οὗτοι οἱ θεοί σου Ἰσραὴλ, εἰρήκασιν·
Είπαν, αυτοί είναι θεοί σου, όπως το μοσχάρι το χρυσό·
καὶ πάλιν συνήθως ὁ Θεὸς τοῦ Ἰσραὴλ, σωτὴρ αὐτῶν ἐγένετο.
και πάλι ο Θεός, ως συνήθως, πάλι εγίνετο ο Θεός τους και ο Σωτήρας τους. Τους τιμωρούσε αλλά πάλι όμως τους συγχωρούσε γιατί μετανοούσε ο λαός. Και όχι μόνο τον λαό συνεχώρησε ο Θεός αλλά και τον αμαρτήσαντα αρχιερέα τον Ααρών. Διότι προσευχήθηκε ο Μωυσής υπέρ του Ααρών και ο Θεός συνεχώρησε τον Ααρών. Βλέπετε λοιπόν ότι ο Θεός συγχωρεί έναν αμαρτήσαντα λαόν;
Αγαπητοί μου κι εμείς όπως και άλλοτε σας έχω πει είμαστε πολύ κοντά στον τυπικό λαό του Ισραήλ ή περίπου είμεθα κι εμείς ένας ‘τυπικός’ λαός επειδή δεχθήκαμε πρώτοι το Ευαγγέλιο, επειδή είμεθα Ορθόδοξοι, επειδή, επειδή, επειδή, συνεθέσαμε την πίστη με την ζωή την εθνική και είμεθα θα λέγαμε ένα πιστό αντίτυπον του λαού του Ισραήλ που είναι ‘τύπος’. Και στο θέμα της τιμωρίας, κι εκεί πρέπει να είμαστε κάπως έτσι. Μην μας τιμωρήσει ο Θεός. Εγώ σας είπα το αμάρτημά μας. Σας το είπα, είδατε ποιο είναι τώρα αυτό. ΑΡΝΟΥΜΕΘΑ ΠΙΑ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ.
Βλέπει δε κανείς τα τελευταία χρόνια, συστηματικά -τελευταία χρόνια, πείτε 10, πείτε 20 χρόνια, δεν ξέρω- συστηματικά να υπάρχει αυτή η προσπάθεια να προσβληθεί η Εκκλησία.
ΕΣΕΙΣ ΘΑ ΠΙΣΤΕΥΑΤΕ ΑΓΑΠΗΤΟΙ ΜΟΥ ΟΤΙ ΤΥΧΑΙΑ ΜΠΑΙΝΟΥΝ ΕΠΙΣΚΟΠΟΙ ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΠΡΟΔΙΔΟΥΝ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ;
Εγώ θα σας έλεγα ότι δεν μπαίνουν παρά σκοπίμως .. ΣΚΟΠΙΜΩΣ. Ευοδώνουν και Πατριάρχες ακόμα αυτές οι σκοτεινές δυνάμεις για να εξωθήσουν την Εκκλησία του Χριστού, να Την αλώσουν. Ναι, ναι, ούτε καινούρια πράγματα λέω, ούτε πρωτοφανή. Λίγο πολύ θα έχετε διαβάσει και θα ξέρετε.Προωθούν σε μεγάλες θέσεις ιερατικές, ανθρώπους που ξέρουν ότι θα τους επιβάλουν οι σκοτεινές δυνάμεις τη θέλησή τους για να προσβάλουν τελικά την Εκκλησία. Η Μασωνία έχει δουλέψει πάνω στον τομέα αυτόν φοβερά, φοβερά έχει δουλέψει.
Λοιπόν τί λέτε; Όταν από την άλλη μεριά προσπαθούν κάθε εκκλησιαστικό θεσμό να τον προσβάλλουν. Τελευταία αρχίζουν να προσβάλλουν τα Μοναστήρια. Βεβαίως δεν είναι καινούριο αυτό. Η πρώτη προσβολή που έγινε των Μοναστηριών ήταν το1833. Δεν είναι καινούριο πράγμα. Εκεί είχαμε μία δήωση των Μοναστηριών, λεηλάτηση άνευ προηγουμένου. Διώξιμο μοναχών και μοναζουσών άνευ προηγουμένου. Ένα πλήγμα εναντίον των Μοναστηριών μόλις αγαπητοί μου δέκα περίπου χρόνια μετά από την απελευθέρωση της Πατρίδος μας, που συνετέλεσαν τα Μοναστήρια τα μέγιστα υπέρ της ελευθερίας της Πατρίδος μας. Από τότε κατά περιόδους ο αγώνας εναντίον του θεσμού του μοναχισμού είναι αμείλικτος και μάλιστα πολύ τελευταία φαίνεται ότι πια επήραν την απόφαση να κάνουν δουλειά γερή και να τελειώνει η ιστορία, γιατί απλούστατα τα Μοναστήρια .. είναι αντίσταση. Εγώ θα έλεγα και θετική και αρνητική αντίσταση αλλά ας το πάρουμε από την αρνητική αντίσταση, δηλαδή, είναι κυματοθραύσται αυτών των ρευμάτων που έρχονται, απ’ όπου έρχονται. Και σου λέγει, δεν γίνεται, πρέπει να φύγουν από τη μέση, να φύγουν από τη μέση, δεν πρέπει να υπάρχουν τα Μοναστήρια και με κάθε τρόπο τα διαβάλλουν.
Τελευταία ετέθη σε πολλά σχολεία το ερώτημα στα παιδιά Δημοτικού και Γυμνασίου: τί γνώμη έχετε για τα Μοναστήρια; Μας χρειάζονται; Και απήντησαν τα παιδιά εν φωνή, δεν μας χρειάζονται τα Μοναστήρια. Προπαρασκευή ξηλώματος του μοναχικού θεσμού. Και προσπαθούν τώρα για να ρίξουν στάχτη στα μάτια, και ότι εμείς δεν προσβάλλουμε την Εκκλησία, ότι δεν έχει καμμία σχέση ο θεσμός του μοναχισμού με την Εκκλησία. Αν είναι δυνατόν! Μόνο αθεολόγητοι άνθρωποι θα μπορούσαν να πουν ότι δεν έχει σχέση η Εκκλησία με τον μοναχισμόν. Οι ρίζες του μοναχισμού είναι μέσα στην Αγία Γραφή. Εκεί είναι οι ρίζες του μοναχισμού. Αυτός ούτος ο Κύριος 40 ημέρες έζησε εις την έρημον και αυτός ούτος ο μείζων εν γεννητοίς γυναικών Ιωάννης ο Βαπτιστής ήτο από νήπιον εις την έρημον, ασκητής που δεν τον έφτασε ποτέ κανένας στα μέτρα της ασκήσεως και του οποίου χαρακτηριστικά η ιδία η Αγία Γραφή αναφέρει όταν λέγει: φορούσε μόνο ένα τρίχινο ένδυμα, έτρωγε μόνον ακρίδες και μέλι άγριο, φορούσε μια λωρίδα για ζώνη και ήτανε ασκητικότατος. Αυτά ακριβώς που βρίσκουμε στον μοναχισμό. Και θα λέγαμε ότι ο μοναχισμός είναι κάτι ξένο από την Εκκλησίαν; [σ.σ. δυστυχώς τώρα έχουν βρει έναν πιο ύπουλο και αποτελεσματικό τρόπο να υποτάξουν τον μοναχισμό, τον αλλοιώνουν εκ των έσω, αλλοιώνουν αυτά ακριβώς τα ασκητικά του χαρακτηριστικά με ευρωπαϊκά κονδύλια].
Αυτά όλα είναι η προσβολή κατά της Εκκλησίας, των τελευταίων οχυρών θα λέγαμε της Εκκλησίας, ακριβώς για να επικρατήσει αυτός ο δυτικού τύπου, σας είπα, ορθολογιστικός ουμανισμός. Δεν είναι καινούρια αυτά που σας λέγω ούτε άγνωστα. Δεκαετίες πίσω δουλέψαν άνθρωποι για να γίνουν αυτά και γίνονται και τελεσιουργούνται. Εγώ σας καλώ σε μία επαγρύπνηση.
Μάλιστα συμπτωματικά, τώρα το θυμήθηκα παρότι θα σας το έλεγα την ώρα των αποριών, ακούστε τώρα να ιδείτε και θα πάρετε μία εικόνα. Λυπούμαι που θα το πω αλλά τί να κάνουμε; Η ‘Απογευματινή’, 13 Απριλίου του ’83, δημοσίευσε το εξής: «Με εγκύκλιό του ο Μητροπολίτης Φθιώτιδος Δαμασκηνός που έστειλε στις Εκκλησίες της περιφερείας του, γνωστοποιεί ότι με απόφαση της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδας αποκαταστάθηκε εκκλησιαστικώς η Αθανασία Σάμαρη (Αγία Αθανασία Κρικέτου) και γίνεται δεκτή όπως κάθε Ορθόδοξος Χριστιανός στα Μυστήρια της Εκκλησίας.» Τι θα λέγατε για αυτό; Τι θα λέγατε για αυτό! Όταν αυτή είναι μια δαιμονισμένη γυναίκα και λοιπά .. να μην λέω πιο πολλά. Και γίνεται εγκύκλιος και την αποκαθιστά.
Δεν έχω παρά να σας πω τούτο: είναι τα αποτελέσματα των όσων σας είπα. Προσέβαλαν την Εκκλησία εκ των έσω. Έβαλαν ανθρώπους κατά καιρούς να διοικούν την Εκκλησία που δεν είχαν καμμία σχέση με την Εκκλησία. Εδώ είναι το μέγα δυστύχημα και σαν συμπέρασμα εγώ θα σας έλεγα το εξής αγαπητοί μου: Αυτήν την στιγμή ο λαός ας φροντίσει να ποιμάνει τον εαυτόν του γιατί εμείς δεν είμεθα σε θέση να σας ποιμάνομε. Λυπούμαι που το λέγω. Φροντίστε να σωθείτε. ΦΡΟΝΤΙΣΤΕ ΝΑ ΣΩΘΕΙΤΕ.
Όλα είναι καρποί αυτού του μεγάλου αμαρτήματος. Πόσο το τόνισα. Ας μετανοήσουμε λοιπόν. Όπως μετανόησε και ο παλιός Ισραήλ ας μετανοήσουμε για να μην έρθει πραγματικά η καταστροφή. Και ο Θεός απειλούσε, να σας πω μία από τις απειλές, με πολλά πράγματα απειλούσε ο Θεός αλλά δύο ήταν οι κυριότερες:Η ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΙΣ ΤΩΝ ΕΔΑΦΙΚΩΝ ΟΡΙΩΝ ΚΑΙ Η ΑΙΧΜΑΛΩΣΙΑ.Μάλιστα το θέμα της αιχμαλωσίας και ο Μωυσής το προφήτευσε και μάλιστα είπε ότι από Βορρά θα σας αιχμαλωτίσουν. Και ήρθαν οι Νινευΐται πρώτα, οι Ασσύριοι, και αιχμαλώτισαν το Βόρειον Βασίλειον και μετά ήρθαν οι Βαβυλώνιοι, ο Ναβουχοδονόσωρ, και αιχμαλώτισε το Νότιον Βασίλειον. Αλλά και τα όρια άρχισαν να σμικρύνονται. Τα μεγαλύτερα όρια που ποτέ είχε ο Ισραήλ ήταν στην εποχή του Δαυίδ και του Σολομώντος. Ήταν η ‘χρυσή εποχή’ του Ισραήλ αλλά ο Σολομών ημάρτησε και του λέγει ο Θεός, δεν θα τιμωρήσω εσένα για χάρη του πατέρα σου, θα τιμωρήσω όμως οπωσδήποτε τους απογόνους σου. Ο γιος του έχασε τον Βορρά, τη Σαμάρεια, και έγινε άλλο Βασίλειο. Χώρισε ο λαός σε δυο Βασίλεια και από εκεί οι ποικίλες σμικρύνσεις.
Λοιπόν. ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΠΙΤΡΕΨΕΙ Ο ΘΕΟΣ ΝΑ ΣΜΙΚΡΥΝΕΙ Η ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ, ΝΑ ΧΑΣΟΜΕ ΚΑΙ ΕΔΑΦΗ. Και αυτό, να βάλει ο Θεός το χέρι Του ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΜΑΡΤΙΕΣ ΜΑΣ. Να το ξέρετε αυτό το πράγμα γιατί υπάρχει το ιστορικό προηγούμενο και ερμηνευτικά στην Αγία Γραφή είναι κατατεθειμένο. Διότι δεν κάνομε ερμηνεία φιλοσοφική της ιστορίας αλλά έχομε αποκάλυψη της ερμηνείας της ιστορίας. Διότι εκεί εξηγεί ο Θεός, θα σας μικρύνω τα όρια επειδή επαναστατείτε εναντίον μου. Και αυτό δεν είναι αποτέλεσμα φιλοσοφικής κριτικής, φιλοσοφικής ερεύνης, φιλοσοφικής σκέψεως, το γιατί και πως και το τι. Όχι, αλλά το αποκαλύπτει ο Θεός αυτό. Συνεπώς ας το προσέξουμε. Και τότε που μικρύναμε και η Κωνσταντινούπολις έμεινε μόνο μία πόλις, εκείνη η παλιά μεγάλη Βυζαντινή Αυτοκρατορία, ήταν αυτός ο λόγος.
Αν μου πείτε ότι οι Αυτοκρατορίες και οι λαοί κάποια στιγμή μεγαλώνουν πολύ και μετά αρχίζουν και μικραίνουν και κάποτε χάνονται, αυτό είναι ένας ιστορικός νόμος.. Δεν υπάρχουν ιστορικοί νόμοι. Αν θα θέλαμε να δούμε την ιστορία βεβαίως φιλοσοφικά θα βγάζαμε αυτούς τους ιστορικούς νόμους. ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΑΕΙ Ο ΘΕΟΣ και οποιοσδήποτε λαός, ή Χριστιανικός ή μη Χριστιανικός, στέκεται σωστά ή όχι σωστά, ο Θεός μεγαλώνει ή μικραίνει. Δεν μου λέτε παρακαλώ, τί είπε ο Θεός για τους Βαβυλωνίους; Θα τους εξαφανίσω από τον χάρτη και απ’ την ιστορία. Εξαφανίστηκαν. Τί είπε ο Θεός; Είπε ο Θεός ότι τους Βαβυλωνίους θα τους τιμωρήσουν οι Πέρσαι και τους Πέρσας θα τους τιμωρήσουν οι Έλληνες, και αυτά ειπώθηκαν, πριν γίνουν, στις περίφημες εκείνες προφητείες του Δανιήλ που προφητεύει και για τους Έλληνες. Αλλά και οι Έλληνες λέει θα τιμωρηθούν. Ήρθαν οι Ρωμαίοι διότι ναι ήσαν ειδωλολάτρες οι Έλληνες.. μπορούσαν να λατρεύουν την Αθηνά, ήθελαν και την Αρτέμιδα -ειδωλολάτρες το ξαναλέγω. Αλλά εσείς υπερβήκατε και την φύση την ίδια. Όταν λατρεύετε την Αφροδίτη και τον Βάκχο και μετέχετε σε παραφύσιν αμαρτήματα ω Έλληνες, παραφύσιν αμαρτήματα, ω Έλληνες!, τότε θα σας τιμωρήσει ο Θεός γιατί πια εδώ υπερβήκατε τον γραπτόν νόμον της συνειδήσεως. Παραβήκατε αυτήν την ίδια την φύσιν. Γι’ αυτό τιμωρούσε ο Θεός. Ο Θεός λοιπόν τιμωρεί τους λαούς και δεν υπάρχουν ιστορικοί νόμοι που κρίνουν τα πράγματα. Όχι δεν υπάρχουν ιστορικοί νόμοι. Ο Θεός κυβερνά τους λαούς, αναδεικνύει ή τιμωρεί.
Μετανόησον, ἄνθρωπε, λοιπὸν καὶ αὐτὸς ὁμοίως, καὶ οὐ κεκώλυταί σοι ἡ χάρις.
Μετανόησε λοιπόν άνθρωπε κι εσύ και δεν θα σε εμποδίσει η Χάρις του Θεού.
Ἀνεπίληπτόν σου παράστησον εἰς τὸ ἑξῆς τὸν τρόπον·
Αλήθεια, τώρα που ακούσατε αυτά που σας είπα, και δεν είναι βέβαια η πρώτη φορά που τα είπα αυτά, πες τε μου πως αισθάνεσθε; Μέσα σας αγανακτείτε, πονάτε. Ε, ακούστε να σας πω. Ακούστε να σας πω. Αν είμεθα εδώ κάποιοι άνθρωποι, ένας κάποιος αριθμός, όχι μικρός και μάλιστα άνδρες και νέοι οι πιο πολλοί άνθρωποι, ακούστε κάτι: ΕΧΟΥΜΕ ΕΝΑΝ ΤΡΟΠΟ ΝΑ ΣΩΣΟΥΜΕ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ. ΑΝ ΕΜΕΙΣ ΜΕΤΑΝΟΗΣΟΥΜΕ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ. Μα θα μου πείτε, προηγουμένως σας είπα ότι εδώ δεν αμαρτάνουν πρόσωπα αλλά ένας λαός. Μάλιστα. Αλλά και στα Σόδομα ένας λαός είχε αμαρτήσει αλλά ο Θεός τελικά δέχεται αν παρέμεναν 10 άνθρωποι καθαροί να μην καταστρέψει ένα ολόκληρο λαό. Έτσι, και αυτό κατατεθειμένο στην Αγία Γραφή είναι. Έχομε την Αποκάλυψη, έχομε την βεβαιότητα της Αποκαλύψεως. Δεν είναι κατ’ επίνοιαν το συμπέρασμα αλλά είναι κατά αποκάλυψιν, που σημαίνει, αν σε κάθε πόλη Ελληνική και σε κάθε χωριό Ελληνικό υπάρχουν μερικοί άνθρωποι οι οποίοι ζουν την ζωή της μετανοίας και οδύρονται για την κατάσταση που υπάρχει, της αποχριστιανοποιήσεως του λαού μας -γιατί πια, τι είπα τώρα, καταρχάς είπα για την Ορθοδοξία, όχι μόνο πάμε να χάσουμε την Ορθοδοξία μας αλλά και την Χριστιανική μας ιδιότητα– τότε ο Θεός ίσως συγχωρήσει τον λαό μας, ανεχθεί τον λαό μας και δεν μας τιμωρήσει ένεκα αυτών των ανθρώπων οι οποίοι θα έχουνε μετανοήσει.
Άρα έχουμε καθήκον αν αγαπάμε τον λαό μας, αν αγαπάμε την Πατρίδα μας, εμείς να μην αμαρτάνομε και να είμεθα εν μετανοία. Αν με ερωτήσετε ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΥΨΗΛΟΤΕΡΑ ΦΙΛΟΠΑΤΡΙΑ ΠΟΥ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΕΝΑΣ ΠΟΛΙΤΗΣ ΝΑ ΔΙΑΘΕΤΕΙ ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΟΣ ΤΟΥ, ΘΑ ΣΑΣ ΕΛΕΓΑ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ: ΤΟ ΝΑ ΜΗΝ ΑΜΑΡΤΑΝΕΙ Ο ΙΔΙΟΣ ΚΑΙ ΝΑ ΒΟΗΘΑΕΙ ΜΕ ΚΑΘΕ ΤΡΟΠΟ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΤΟΥ ΝΑ ΑΝΕΒΑΙΝΕΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ.
Δεν υπερηφανεύομαι αλλά δοξάζω τον Θεό, ο Θεός με βοήθησε, αυτή τη θέση που σας λέγω αυτή την στιγμή την είχα όταν ήμουν στρατιώτης. Την ίδια θέση. Ούτε αφήρεσα ούτε πρόσθεσα τίποτα σε αυτά που σας λέγω. Και τότε το έλεγα σε συναδέλφους, ότι ο καλύτερος, ο υψηλότερος έχων την φιλοπατρία μέσα του είναι ο Χριστιανός. Αυτός που ζει αληθινή Χριστιανική ζωή, αυτός που ζει εν παρθενία ακόμη εάν θέλετε, όχι αυτοί που τρέχουν και κυνηγάνε τις γυναίκες.. Αυτοί δεν αγαπάνε την Πατρίδα τους γιατί αυτοί είναι παράγοντες καταστροφής της Πατρίδος των, θετικώς και αρνητικώς. Όχι μόνο από πλευράς τιμωρίας του Θεού που παραβαίνουν τις εντολές Του, αλλά και από την πλευρά ακόμη ότι οι ίδιοι ως μέλη μια Πατρίδος γίνονται ανίκανοι να κρατήσουν την Πατρίδα τους όρθια. Είναι σάπιοι άνθρωποι, ούτε να δουλέψουνε δεν μπορούνε. Συνεπώς, βλέπετε ποιος είναι ο αληθινά φιλόπατρις και ποιος αληθινά αγαπάει την Πατρίδα του; Εκείνος που ζει όπως ο Θεός θέλει και ακόμη φροντίζει με κάθε τρόπο να μην αμαρτάνει και να είναι εν μετανοία.
Ας μετανοούμε λοιπόν αγαπητοί μου και να είστε σίγουροι, αν ο Θεός κρίνει δεν θα τιμωρήσει την Πατρίδα μας αν δει την μετάνοια έστω αυτών των λίγων πιστών ανθρώπων.
Πηγή Κατηχήσεις Αγίου Κυρίλλου. Ομιλία αριθμός 17 που έγινε στις 25/04/1983.
Απομαγνητοφώνηση Φαίη για το ιστολόγιο ΑΒΕΡΩΦ [από 20:45 έως τέλος]
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις
(
Atom
)