.
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Η παναίρεση του Οικουμενισμού. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Η παναίρεση του Οικουμενισμού. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
«Μήν φοβᾶσαι τίς θλίψεις, νά φοβᾶσαι μόνον τόν Κύριον...»!
Ἀπὸ αὐτὸ θὰ ἐξαπλωθοῦν παντοῦ αἱρέσεις καὶ θὰ πλανήσουν πολλοὺς ἀνθρώπους.
Ὁ ἐχθρὸς τοῦ ἀνθρωπίνου γένους θὰ ἐνεργεῖ μὲ πονηρία, μὲ σκοπὸ νὰ ἑλκύση ἐντὸς τῆς αἱρέσεως ἐὰν ἦτο δυνατὸν ἀκόμη καὶ τοὺς ἐκλεκτούς.
Δὲν θὰ ἀρχίσει κατ᾽ εὐθείαν νὰ ἀπορρίπτη τὰ δόγματα τῆς Ἁγίας Τριάδος, τὴν θεότητα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ τὴν ἀρετὴ τῆς Θεοτόκου, ἀλλὰ θὰ ἀρχίση ἀνεπαισθήτως νὰ διαστρέφη τὶς διδασκαλίες καὶ τοὺς θεσμοὺς τῆς Ἐκκλησίας καὶ τὸ πραγματικὸ νόημά τους, ὅπως μᾶς παρεδόθησαν ἀπὸ τοὺς Ἁγίους Πατέρες ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι.
Ὀλίγοι θά ἀντιληφθοῦν αὐτές τίς πανουργίες τοῦ ἐχθροῦ, ἐκεῖνοι μόνον οἱ πλέον πεπειραμένοι εἰς τήν πνευματικήν ζωήν. Οἱ αἱρετικοί θά πάρουν τήν ἐξουσίαν ἐπί τῆς Ἐκκλησίας καί θά τοποθετήσουν ἰδικούς των ὑπηρέτας παντοῦ, οἱ δέ πιστοί θά καταφρονῶνται.
Ὁ Κύριος εἶπεν: «ἀπὸ τῶν καρπῶν αὐτῶν ἐπιγνώσεσθε αὐτοὺς» καὶ ἔτσι ἀπὸ τοὺς καρπούς των, ὅπως ἐπίσης καὶ ἀπὸ τὶς ἐνέργειες τῶν αἱρετικῶν, ἀγωνίσου νὰ διακρίνης αὐτοὺς ἀπὸ τοὺς ἀληθινοὺς ποιμένας. Αὐτοὶ εἶναι πνευματικοὶ ληστές, λεηλατοῦντες τὸ πνευματικὸν ποίμνιον καὶ θὰ εἰσχωροῦν εἰς τὴν αὐλὴν τῶν προβάτων (τὴν Ἐκκλησίαν) ἀναβαίνοντες ἀλλαχόθεν (καὶ ὄχι ἀπὸ τὴν πύλην), ὅπως ἀκριβῶς προεῖπεν ὁ Κύριος.
Θὰ εἰσχωροῦν παρανόμως, μεταχειριζόμενοι βίαν καὶ καταπατοῦντες τοὺς θείους θεσμούς. Ὁ Κύριος τοὺς ἀποκαλεῖ κλέπτας (Ἰω. ι΄ 1). Πράγματι, τὸ πρῶτο ἔργο ποὺ θὰ κάνουν θὰ εἶναι ὁ διωγμὸς τῶν ἀληθινῶν ποιμένων, ἡ φυλάκισις καὶ ἡ ἐξορία τους, διότι χωρὶς αὐτὸ θὰ εἶναι ἀδύνατον σ’ αὐτοὺς νὰ λεηλατήσουν τὰ πρόβατα.
Γι᾽ αὐτὸ παιδί μου, ὅταν ἴδης τὴν παραβίασιν τῆς πατερικῆς παραδόσεως καὶ τῆς Θείας Τάξεως εἰς τὴν Ἐκκλησίαν, τῆς Τάξεως ποὺ ἐγκαθιδρύθη ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸν Θεό, γνώριζε ὅτι οἱ αἱρετικοὶ ἔχουν ἤδη ἐμφανισθεῖ, ἂν καὶ πρὸς τὸ παρὸν μπορεῖ νὰ ἀποκρύπτουν τὴν ἀσέβειά τους. Ἀκόμη θὰ διαστρέφουν τὴν Ἁγίαν Πίστιν (Ὀρθοδοξίαν) ἀνεπαισθήτως μὲ σκοπὸ νὰ ἐπιτύχουν, καλύτερα νὰ παραπλανήσουν καὶ δελεάσουν τοὺς ἀπείρους στὰ δίκτυά τους.
Ὁ διωγμός δέν θά στρέφεται μόνον ἐναντίον τῶν ποιμένων, ἀλλά ἐναντίον ὅλων τῶν ὑπηρετῶν τοῦ Θεοῦ, διότι ὅλοι ἐκεῖνοι πού θά κυβερνῶνται ἀπό τήν αἵρεσιν δέν θά ἀνέχονται τήν εὐσέβειαν.
Νὰ ἀναγνωρίζης αὐτοὺς τοὺς λύκους μὲ ἔνδυμα προβάτων, ἀπὸ τὶς ὑπερήφανες διαθέσεις τους καὶ τὴν ἀγάπη τους γιὰ τὴν ἐξουσία. Θὰ εἶναι συκοφάντες, προδότες, ἐνσπείροντες πανταχοῦ ἔχθραν καὶ κακίαν.
Οἱ ἀληθινοὶ ὑπηρέται τοῦ Θεοῦ εἶναι ταπεινοί, ἀγαποῦν τὸν πλησίον καὶ εἶναι ὑπήκοοι εἰς τὴν Ἐκκλησίαν. Οἱ Μονάζοντες θὰ καταπιέζονται μεγάλως ἀπὸ τοὺς αἱρετικοὺς καὶ ὁ μοναχικὸς βίος θὰ περιφρονεῖται.
Τὰ Μοναστήρια θὰ λιγοστεύσουν, ὁ ἀριθμὸς τῶν μοναχῶν θὰ μειωθεῖ καὶ αὐτοὶ ποὺ θὰ μένουν θὰ ὑποφέρουν ποικίλους ἐκβιασμούς.
Αὐτοὶ οἱ ἐχθροὶ τοῦ μοναχικοῦ βίου, τέλος πάντων, ἔχοντες ἐμφάνισιν μόνον εὐσεβείας, θὰ προσπαθοῦν νὰ ἑλκύουν τοὺς μοναχοὺς μὲ τὸ μέρος τῶν, ὑποσχόμενοι σ’ αὐτοὺς προστασία καὶ γήινα ἀγαθά, κακοποιοῦντες τοὺς ἀντιτιθεμένους σ’ αὐτοὺς μὲ διώξεις.
Αὐτὲς οἱ κακοποιήσεις θὰ προξενοῦν μεγάλη ἀπόγνωση στοὺς ὀλιγοψύχους, ἀλλὰ ἐσὺ παιδί μου νὰ χαίρεσαι, διότι ἔχεις ζήσει μέχρι τοῦτον τὸν καιρόν, ἐπειδή σύμφωνα μέ τόν λόγον τοῦ Κυρίου (Ματθ. ι´ 32), οἱ πιστοί τότε, πού δέν ἔχουν δείξει τίποτα ἄλλες ἀρετές, θά λάβουν στεφάνους μόνον καί μόνον ἐπειδή ἐστάθησαν στέρεοι εἰς τήν πίστιν.
Νὰ φοβῆσαι τὸν Κύριον, παιδί μου. Νὰ φοβῆσαι μήπως ἀπολέσης τὸν στέφανον ποὺ ἑτοιμάσθηκε γιὰ σένα. Νὰ φοβῆσαι μὴν ἀποβληθῆς παρὰ τοῦ Κυρίου εἰς τὸ σκότος τὸ ἐξώτερον καὶ τὴν αἰώνιον κόλασιν.
Στέκε ἀνδρείως εἰς τήν πίστιν καί ἐάν εἶναι ἀναγκαῖον ὑπόμενε διωγμούς καί ἄλλες θλίψεις, διότι ὁ Κύριος θά εἶναι μαζί σου καί οἱ ἅγιοι Μάρτυρες καί Ὁμολογηταί θά βλέπουν μέ χαρά τούς ἀγῶνας σου.
Ὅμως ἀλλοίμονον στοὺς ἀνθρώπους σ᾽ αὐτὲς τὶς ἡμέρες ποὺ θὰ εἶναι δεμένοι μὲ ὑπάρχοντα καὶ πλούτη, οἱ ὁποῖοι ἕνεκα τῆς ἀγάπης, τῆς «εἰρήνης» θὰ εἶναι ἕτοιμοι νὰ ὑποταχθοῦν εἰς τοὺς αἱρετικούς. Αὐτοὶ θὰ ἀποκοιμίζουν τὴν συνείδησή τους μὲ τὸ νὰ λένε «ἐμεῖς συντηροῦμε καὶ σώζομε τὸ μοναστήρι, καὶ ὁ Κύριος θὰ μᾶς συγχωρήση». Οἱ ταλαίπωροι καὶ τυφλοὶ δὲν ἀντιλαμβάνονονται ὅτι διὰ μέσου τῆς αἱρέσεως οἱ δαίμονες θὰ εἰσέρχονται στὸ μοναστήρι, τὸ ὁποῖον δὲν θὰ εἶναι πλέον τότε ἕνα ἅγιο μοναστήρι, ἀλλὰ γυμνοὶ τοῖχοι ἀπὸ ὅπου ἡ χάρις θὰ ἀποχωρεῖ.
Ὁ Θεός ὁπωσδήποτε εἶναι ἰσχυρότερος ἀπό τούς ἐχθρούς καί ποτέ δέν θά ἐγκαταλείψη τούς ὑπηρέτας του. Ἀληθινοί Χριστιανοί θά εὑρίσκονται ἕως τέλους τοῦ αἰῶνος τούτου, μόνον πού θά προτιμοῦν νά ζοῦν σέ ἀπομακρυσμένους καί ἐρημικούς τόπους.
Νά μήν φοβῆσαι τίς θλίψεις, ἀλλά μᾶλλον νά φοβῆσαι τήν ὀλέθριον αἵρεσιν, διότι αὐτό εἶναι πού μᾶς γυμνώνη ἀπό τήν θεία χάρη καί μᾶς χωρίζει ἀπό τόν Χριστόν.
εἶναι καὶ ὁ λόγος διὰ τὸν ὁποῖον ὁ Κύριος μᾶς ἔδωσε τὴν ἐντολὴ νὰ θεωροῦμε τοὺς αἱρετικοὺς σὰν Χριστοκαπήλους καὶ εἰδωλολάτρας. Καὶ ἔτσι παιδί μου ἐνδυναμοῦ μὲ τὴν χάριν τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Βιάσου νὰ ὁμολογήσεις ὑπὲρ τῆς πίστεως καὶ νὰ ὑπομένεις θλίψεις σὰν καλὸς στρατιώτης τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ (Β Τιμ. β´ 1-3), ὁ ὁποῖος εἶπε «γίνου πιστὸς ἄχρι θανάτου, καὶ δώσω σοι τὸν στέφανον τῆς ζωῆς» (Ἀποκ. β´ 10).
Εἰς Αὐτὸν σὺν τῷ Πατρὶ καὶ τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι ἂς εἶναι Δόξα, Τιμὴ καὶ Κράτος εἰς αἰῶνα αἰώνων. Ἀμήν.
Όσιος στάρετς Ανατόλιος ο νέος της Όπτινα (+30 Ιουλίου 1922)
Σκοπός τους τελικός εἶναι, νά μπερδέψουν τούς πιστούς
Οἱ θιασῶτες τῆς παναιρέσεως τοῦ οἰκουμενισμοῦ ἔχουν κυριολεκτικά ξεσαλώσειστίς ἡμέρες μας. Μέχρι χθές κάνανε τόν δῆθεν εὐσεβῆ καί πατροπαράδοτον. Σήμερα, ὅμως, ἔχουν πετάξει ἀπό πάνω τους τίς προβιές τῆς μεταμφίεσης καί ἄφησαν νά φανοῦν πλέον ξεκάθαρα οἱ πραγματικές τους προθέσεις.
Δέν προφταίνουμε ἁπλῶς καί μόνον νά μετρᾶμε τίς δαιμονικές τους ἐπινοήσεις!
Ὕπνος δέν τούς πιάνει, γιά νά σκέφτονται τί νεώτερο θά ἐπιχειρήσουν, ὥστε νά μπερδέψουν ἀκόμα περισσότερο τίς συνειδήσεις τῶν πιστῶν.
Ὁ ἐν πολλοῖς τεχνηέντως ἀκατήχητος λαός μας, δυστυχῶς, ἀδυνατεῖ νά ξεχωρήσει τήν ὄντως Ἀλήθεια ἀπό τίς ψευτοαλήθειες τῶν οἰκουμενιστῶν και ἔτσι πολύ εὔκολα πέφτει θῦμα τῶν παγίδων, πού στήνουν οἱ ἀντίχριστοι.
Μιλᾶνε καί οἱ οἰκουμενιστές γιά ἀγάπη, ἀλλά ὄχι μέ τήν γλῶσσα τοῦ Μαθητῆ τῆς Ἀγάπης,τοῦ Ἰωάννου, πού ἀπαγόρευε ἀκόμα και τήν καλημέρα στούς αἱρετικούς.
Μιλᾶνε καί οἱ οἰκουμενιστές γιά εἰρηνική τάχασυνύπαρξη μέ τούς αἱρετικούς καί τούς ἀλλοθρήσκους. Περιφρονοῦν, ὅμως, ὑβριστικά τούς Ἀγίους μας Πατέρες, πού καταδικάζουν μέ καθαίρεση καί ἀφορισμό, ἀκόμα καί τήν ἁπλῆ εἴσοδο σέ συναγωγές καί τζαμιά.
Μιλᾶνε καί οἱ οἰκουμενιστές γιά ἀποφάσεις συνοδικές. Τούς ἐκφράζουν, ὅμως, περισσότερο οἱ ἀποφάσεις τοῦ λεγόμενου ΠΣΕ, παρά οἱ Ἀποφάσεις τῶν Οἰκουμενικῶν μας Συνόδων καί ἡ Ἀγιοπατερική μας Παράδοση.
Ἔλεγε ὁ ἀγαπημένος μας Ἅγιος Παΐσιος: Ὅταν μαζεύωνται τί μάγοι, τί πυρολάτρες, τί Προτεστάντες, ἕνα σωρὸ ―ἄκρη δὲν βρίσκεις―, γιὰ νὰ φέρουν τὴν εἰρήνη στὸν κόσμο, πῶς νὰ βοηθήσουν;
Ὁ Θεὸς νὰ μὲ συγχωρέση, αὐτὰ εἶναι κουρελοῦδες τοῦ διαβόλου. Γίνεται εἰρήνη μὲ ἁμαρτωλὸ συνεταιρισμό;
Μιλᾶνε καί οἱ οἰκουμενιστές γιά ‘’ἐκκλησία’’, ἀλλά ὄχι γιά τήν Ἐκκλησία ὅπως ὁρίζεται ἀπό τό Σύμβολο τῆς Πίστεώς μας καί τίς διδαχές τῶν Ἁγίων μας Πατέρων. Ἀναγνωρίζουν τούς αἱρετικούς ὡς ‘’ἐκκλησίες’’ καί εἰρωνεύονται μέ τίς ὑπογραφές τους τήν μοναδικότητα τῆς Μίας, Ἁγίας, Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας, πού εἶναι ἡ Ἐκκλησία ἡ δική μας, ἡ Ὀρθόδοξη.
Μιλᾶνε καί οἱ οἰκουμενιστές γιά μεγαλοπρεπῆ συλλείτουργα καί θερμές προσευχές. Το μυαλό τους, ὅμως, εἶναι στά συλλείτουργα μέ τούς αἱρετικούς καί ἡ καθημερινή τους πρακτική στίς συμπροσευχές μέ πλανεμένους καί μέ ἀλλοθρήσκους ἀκόμα.
Σκοπός τους τελικός εἶναι, νά μπερδέψουν τούς πιστούς: Μᾶς βεβαιώνουν, ὅτι τάχα ‘’ὅλες οἱ θρησκεῖες εἶναι ὁδοί σωτηρίας’’. Ἀνάβουν κεριά μέσα σέ συναγωγές καί χαρακτηρίζουν τό κοράνιο ὡς ‘’βιβλίο ἱερό’’.
Ἀνακατεύουν τά δόγματα, ἀλλοιώνουν τό ἦθος τῶν Ὀρθοδόξων, τελικά μᾶς ἀλλάζουν τήν Πίστη!
Κι ἐμεῖς; Ἐμεῖς οἱ βαφτισμένοι μέσα στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησιά μας, μπροστά σ’ αὐτή τήν πρωτοφανῆ ἀποστασία, τί κάνουμε; Ἤ καλύτερα νά ποῦμε: Τί ὀφείλουμε νά κάνουμε, ποιό εἶναι τό χρέος μας καί τό καθῆκον μας, ὡς μελῶν τῆς Ἐκλησίας μας;
Ἔλεγε ἐπ’ αὐτοῦ ὁ μακαριστός πατήρ Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος: Ἀλλοίμονο σέ ὅποιον δέν ἀντιδράσει.
Ἐντούτοις, αὐτό πού παρατηρεῖται σήμερα στίς ἐνορίες μας καί στά μοναστήρια μας εἶναι σέ γενικές γραμμές τό ἐντελῶς ἀντίθετο: Οἱ περισσότεροι τῶν ἐξομολόγων καί τῶν ἡγουμένων συμβουλεύουν τά πνευματικά τους παιδιά λέγοντας, ὅτι αὐτό πού μᾶς χρειάζεται εἶναι μονάχα ἡ προσευχή. Κλειστεῖτε λένε στά ταμιεῖα σας καί προσεύχεσθε. Δέν χρειάζεται νά μιλᾶτε.
Τό ”προσεύχεσθε”, ὅμως, σεβαστοί μας γεροντάδες, δέν πάει μόνο του. Πάει μαζί μέ τό ”γρηγορεῖτε”. Γρηγορεῖτε καί προσεύχεσθε.
Εἶναι τυχαῖο, πού μία ἀπό τίς τελευταῖες νουθεσίες τοῦ ἁγίου Πορφυρίου πρός τά πνευματικά του παιδιά ἀναφερόταν στόν κίνδυνο ἀπώλειας τῆς ψυχῆς τους ἀπό τίς δαιμονικές αἱρέσεις; (Μαρτυρία τῆς μαθητρίας του κ. Σιδέρη).
Ἤ μήπως ἡ παρότρυνση τοῦ Ἁγίου Θεοδώρου τοῦ Στουδίτου γιά ἀντίσταση στίς δολιότητες τῶν αἱρετικῶν εἶναι παλιομοδίτικη καί παρωχημένη, ὅταν μᾶς διδάσκει ὅτι ‘’ἐντολὴ γὰρ Κυρίου μὴ σιωπᾶν ἐν καιρῷ κινδυνευούσης Πίστεως’’;
Βροντοφώναζε ὁ ἀνεπανάληπτος ἐργάτης τοῦ ἀντιαιρετικοῦ ἀγῶνα πατήρ Χαράλαμπος Βασιλόπουλος: Ἐάν θέλουμε νά εἴμαστε μέ τόν Χριστό, πρέπει νά ξεσκεπάζουμε τον ἀντίχριστο οἰκουμενισμό. Εἶναι ἀνάγκη νά ὑψώνουμε φωνή διαμαρτυρίας καί νά καταγγέλλουμε κάθε ἐνέργεια, κάθε κίνηση καί κάθε πράξη, πού δέν εἶναι σύμφωνη μέ τήν γραμμή τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως.
Σέ ἐπιστολή του ἐπίσης, ἀπευθυνόμενη στόν τότε οἰκουμενιστή Πατριάρχη Ἀθηναγόρα, ἔγραφε ὁ μακαριστός πατήρ Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος:Πότε ἡ Ἐκκλησία ἡμῶν συνηρίθμισεν ὁμοῦ μετά τῶν Ὀρθοδόξων Ἐπισκόπων τούς ἐπισκόπους τῶν αἱρετικῶν; Δογματικῆς καί κανονικῆς ἀκριβείας γλῶσσαν ὁμιλεῖτε ἤ εὐελίκτου διπλωματικῆς ὑποκρισίας; Ἐπίσκοπος εἶστε ἤ διπλωμάτης;
Καί γιά νά κλείσουμε τήν βραχύτατη αὐτή ἀναφορά στήν ἐκκλησιολογική καί πνευματική μας ὑποχρέωση νά ἀντισταθοῦμε σθεναρῶς στόν ὀλετῆρα τῆς παναιρέσεως τοῦ οἰκουμενισμοῦ, θά ἐπικαλεστοῦμε τόν ἀνεπανάληπτο γνώμονα τοῦ δικοῦ μας Τρόπου, τόν Ἅγιο Κοσμᾶ τόν Αἰτωλό: Ὅλες οἱ πίστες εἶναι ψεύτικες, κάλπικες, ὅλες του Διαβόλου. Μόνη ἡ πίστις τῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν εἶναι καλὴ καὶ ἅγια.
Φώτης Μιχαήλ, ἰατρός
18.5.2019
Ένα Προφητικό Κείμενο του πατρός Αυγουστίνου Καντιώτη, γραμμένο το 1964, για την σημερινή πρωτοφανή Εκκλησιαστική Αποστασία
Θεολόγοι τίνες, επηρεαζόμενοι από τα σύγχρονα παγκόσμια ρεύματα, ως καραμέλλαν πιπιλίζουν τώρα τελευταίως την λέξιν
«οικουμενικότης»,
«οικουμενικόν πνεύμα»,
«οικουμενική κίνησις».
Οικουμενικότης!
Τι ωραία λέξις! Αλλάκάτω από την λέξιν αυτήν κρύπτεται ο φοβερώτερος δια την Ορθοδοξίαν κίνδυνος.
Ποιος κίνδυνος; Θα τον παρουσιάσωμεν με ένα παράδειγμα:
Μία γυνή είνε πιστή εις τον άνδρα της. Δεν επιτρέπει τρίτος τις να υπεισέλθη εις τας σχέσεις των. Διαρκώς ενθυμείται τας επισήμους υποσχέσεις που έδωκεν ενώπιον Θεού και ανθρώπων.
Αλλ’ η γυνή αύτη τυγχάνει να είνε εκτάκτου καλλονής, και ελκύει τα βλέμματα πολλών.
Λόγω όμως της εντιμότητος της γυναικός, όποιος θα ετόλμα να την πλησίαση και να κάνη πρότασιν περί ανηθίκων σχέσεων, αμέσως θα απεκρούετο μετ’ οργής. Και εάν επέμενεν, ένα ισχυρόν ράπισμα της εντίμου γυναικός επί του αναιδούς προσώπου του θα τον έκανε να συνέλθη.
Τούτο λοιπόν καλώς γνωρίζοντες τα φαύλα υποκείμενα, άλλην μέθοδον μεταχειρίζονται.
Προσπαθούν να εξακριβώσουν εις ποία πράγματα αρέσκεται αύτη. Εάν, δηλαδή, αγαπά την ποίησιν, την φιλοσοφίαν, την καλλιτεχνίαν κ.λ.π. Και από τα πράγματα αυτά θ’ αρπαχθή ο κρύφιος εραστής, και με μεγάλην επιτηδειότητα θα επιδιώξη ν’ αρχίση αθώαν συζήτησιν επί των θεμάτων της αρεσκείας της γυναικός. «Τι ωραίον είνε αυτό το ποίημα!», «Τι ωραία είνε αυτή η εικών!», «Πόσον θαυμάσιον είνε αυτό το θεατρικόν έργον!», «Πόσον γλυκεία η μουσική!».
Έτσι αρχίζει ο διάλογος… Η δε αφελής και ανύποπτος γυνή αφήνεται να παρασύρεται εις μακράς συζητήσεις μετά του απατεώνος, του οποίου, καθ’ ον χρόνον η γλώσσα ρητορεύει περί φιλολογίας και καλλιτεχνίας, η καρδία σκιρτά επί τη μυστική ελπίδι της κατακτήσεως της γυναικός.
Και αφού δια των συζητήσεων δημιουργηθή κλίμα μεγάλης οικειότητος και αμοιβαίας κατανοήσεως, τότε θα επέλθη και «το μοιραίον», η άτιμος δηλαδή πράξις, η αισχρά ένωσις, η οποία ήρχισε μ’ ένα αθώον διάλογον, όπως ποτέ και εν τη Εδέμ ο πονηρότατος όφις μ’ ένα γλυκύν διάλογον κατώρθωσε να απατήση την Εύαν.
Μας εννοείτε, αγαπητοί μου, τι θέλομεν να είπωμεν; Παραβολικός είνε ο λόγος μας.
Η γυνή, περί της οποίας ομιλούμεν ανωτέρω, είνε η Ορθόδοξος ημών Εκκλησία.
Αυτή είνε η καλλονή.
Αυτή είνε η περιφέρουσα τον ήλιον, κατά την θαυμαστήν εικόνα της Αποκαλύψεως.
Αυτή είνε η ηλιοστάλακτος, η φέρουσα επί της κεφαλής στέφανον αστέρων δώδεκα και τη σελήνη υπό τους πόδας αυτής (Αποκ. 12,1). Αυτή, η Ορθόδοξος Εκκλησία, έμεινε πιστή εις τον Κύριον, εις τον αιώνιον Νυμφίον.
Αυτή εφύλαξεν αγνήν την προφορικήν και γραπτήν παράδοσιν του Κυρίου και των αποστόλων, κατά την θεόπνευστον συμβουλήν∙ «Στήκετε, και κρατείτε τας παραδόσεις ας εδιδάχθητε είτε δια λόγου είτε δι’ επιστολής ημών» (Β’ Θεσ. 2,15).
Αυτή, η Ορθόδοξος Εκκλησία, επί 19 αιώνας μάχεται κραταιόν και αιματηρόν αγώνα κατά της πολυειδούς πλάνης, κατά των ποικιλωνύμων αιρέσεων, που επεζήτησαν να μολύνουν και να διαφθείρουν την αγνότητά της. Μία δε εκ των φοβερωτέρων αιρέσεων είνε και ο παπισμός, ο οποίος λόγω των πλανών του, του απολυταρχικού πνεύματος και των φοβερών εγκλημάτων του, προεκάλεσε τον προτεσταντισμόν και την κατάτμησιν της όλης χριστιανοσύνης. Ναι. Αιρετικοί είνε οι παπικοί, ως ορθώς τονίζει το ορθόδοξον περιοδικόν «Σωτήρ» εις το τελευταίον του φύλλον.
Την εμμονήν της Ορθοδόξου Εκκλησίας εις την πατρώαν ευσέβειαν γνωρίζουν καλώς οι εχθροί της, και μάλιστα ο παπισμός. Και επειδή οι εχθροί ούτοι δια πολλών παραδειγμάτων έχουν πεισθή ότι δι’ ενός κατά μέτωπον πολέμου δεν δύνανται να εκπορθήσουν το φρούριον της Ορθοδοξίας, άλλην τακτικήν μετέρχονται εσχάτως. Ήρχισαν νέον πόλεμον.
Τον πόλεμον της …ειρήνης! Χειρότερον από τον πόλεμον των σταυροφοριών. Δεν ακούετε την λαλιάν του όφεως, του επιζητούντος να φθείρη τα νοήματα της Ορθοδοξίας από της απλότητος ημών; (Β’ Κορ. 113)· Ιδού τι λέγει ο όφις·
«Ω Ορθόδοξος Εκκλησία! Διατί μένεις μακράν; Μη με φοβείσαι. Δεν είμαι ο δράκων.
Είμαι ο γλυκύς άγγελος που σου φέρω το μήνυμα της αγάπης. Δεν έχω σκοπόν να σε θίξω εις τίποτε. Κράτησε τα δόγματά σου και τας παραδόσεις. Αυτά είνε δια τους θεολόγους… Εγώ σε προσκαλώ εις το σαλόνι μου δια να συζητήσωμεν άλλα θέματα.
Δια να δημιουργήσωμεν ένα κοινόν μέτωπον κατά της πενίας, κατά της δυστυχίας, κατά της αθεΐας, κατά του κομμουνισμού, κατά του πολέμου κ.λ.π… (2) Δεν σε συγκινούν αυτά τα θέματα; Δεν σε ενθουσιάζει η πρότασις αυτή;
Έλα λοιπόν να διεξαγάγωμεν τον διάλογόν μας, επί υψηλού επιπέδου, επί του επιπέδου της οικουμενικότητος και της αμοιβαίας κατανοήσεως, και θα ιδής πόσον ωραία θα είνε η συνάντησίς μας!».
Ορθόδοξος Εκκλησία μας! Πονεμένη και μαρτυρική Μάνα μας! Θα δεχθής την πρότασιν αυτήν;
Θ’ ανοίξης διάλογον με τον παπισμόν; Και δεν διαβλέπεις ότι εις την πρότασιν αυτήν υπάρχει ο κίνδυνος, δι’ ανικανότητα και αναξιότητα των εκπροσωπούντων σε, να δημιουργηθή μία κατάστασις εις τρομερόν βαθμόν ευνοϊκή δια τους εχθρούς σου, μέσα εις την οποίαν, χωρίς να το καταλάβης, θα πέσης εις την αγκάλην του παπισμού και θα συμβή η… «ένωσις», η ψευδώνυμος ένωσις, η πνευματική μοιχεία, η πλέον άτιμος πράξις η οποία ημπορεί να συμβή ποτέ και δια την οποίαν θα χρειασθούν αιώνες μετανοίας;
Οι δε ορθόδοξοι, οι οποίοι θα θελήσουν να παίξουν ρόλον μαστροπού της Ορθοδόξου Εκκλησίας, θα έλθη η ώρα που θ’ αναστενάζουν και θα λέγουν:
«Η γλώσσα αυτή, που ερρητόρευε περί οικουμενικότητος και αμοιβαίας κατανοήσεως, ας κοπή».
«Τα πόδια αυτά, που έτρεχον προς συνάντησιν των υποκρινομένων φιλίαν μετά της Ορθοδοξίας, ας σαπίσουν». «Τα χέρια αυτά, τα οποία υπέγραψαν επιστολάς και υπομνήματα οικουμενικότητος, να πέσουν!»
Αυτή, αγαπητοί μου, εν λόγω παραβολικώ και ρεαλιστικώ είνε η περιλάλητος θεωρία της οικουμενικότητος που «χάφτουν» οι εκ των ημετέρων χάνοι.
Η θεωρία περί οικουμενικής κινήσεως, κάτω από την οποίαν δύνανται να στεγασθούν όλα τα είδη των αιρέσεων, και τα πλέον ετερόκλητα στοιχεία, αποτελεί, επαναλαμβάνομεν, κίνδυνον δια την Ορθόδοξον Εκκλησίαν.
Διότι υποτιμά την σημασίαν των δογμάτων, των αιωνίων τούτων αληθειών της θείας αποκαλύψεως, αι οποίαι, διατυπωθείσαι θαυμαστώς εις τους συντόμους όρους των Οικουμενικών Συνόδων, είνε ως τα οστά και η σπονδυλική στήλη, άνευ των οποίων το σώμα μεταβάλλεται εις πλαδαράν και άμορφον μάζαν.
Υποτιμά τους Ιερούς Κανόνας, τους οποίους οι οπαδοί της οικουμενικότητος αποκαλούν «απηρχαιωμένα και σκωριασμένα όπλα».
Συνελόντι δε ειπείν, υποτιμά την Ορθόδοξον Εκκλησίαν καθόλου,δια την οποίαν οι οπαδοί της οικουμενικότητος λέγουν ότι «είνε αυταρέσκεια και βλασφημία να νομίζωμεν ότι αυτή και μόνη είνε η αληθινή Εκκλησία, η κατέχουσα ακίβδηλον την αλήθειαν της θείας αποκαλύψεως».
Ούτω τα δόγματα και η ηθική, αδιασπάστως ηνωμένα εν τη Ορθοδοξία, εν τη οικουμενική κινήσει τείνουν να εξατμισθούν και να παραμείνη ένα απατηλόν σχήμα αγάπης.
Ούτως η θεωρία της οικουμενικότητος και «της συνυπάρξεως των λαών», υπό κοσμικών και πολιτικών κύκλων του αιώνος υποστηριζόμενη προς στήριξιν μιας επισφαλούς ειρήνης, εισβάλουσα ήδη και εις τον πνευματικόν κόσμον, όπου οι συμβιβασμοί είνε απαράδεκτοι, δύναται να προκαλέση σύγχυσιν και αναστάτωσιν, πραγματικήν Βαβέλ. Η ζύμη είνε άχρηστος, εάν αναμιχθή με άλλα στοιχεία και χάση την δραστικήν της ενέργειαν.
Και η Ορθοδοξία είνε η αρίστη ζύμη, η ζύμη της αληθείας η οποία δύναται όλον το φύραμα να ζύμωση, αλλ’ υπό την προϋπόθεσιν να παραμείνη άμικτος από ξενικά στοιχεία, καθαρά.
Δια τούτο εχθροί της Ορθοδοξίας είνε οι οπαδοί της θεωρίας της οικουμενικότητος.
Δεν διστάζομεν δε δια τούτο να ονομάσωμεν την κίνησιν αυτήν της οικουμενικότητος «νέαν αίρεσιν», εναντίον της οποίας πρέπει πάση δυνάμει ν’ αμυνθή η Ορθόδοξος Εκκλησία.
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
1. Από το βιβλίο «αντιπαπικά», του π. Αυγουστίνου Καντιώτη, σελ. 98 -105, γραμμένο το 1964 (εκδόσεις «Σταυρός»).
Το όντως προφητικό αυτό κείμενο επαναδημοσίευσε η «Χριστιανική Σπίθα» (φύλλο 650, Απρίλιος 2007), μετά από προτροπή – επισήμανση ενός αναγνώστη της από την Αθήνα.
2. Κοντά στις άλλες προφάσεις για τον πονηρό διάλογο, μπορεί να προστεθεί τώρα το ενδιαφέρον για τη «μνεία του Χριστιανισμού στο ευρωσύνταγμα»,την «αντιμετώπιση της τρομοκρατίας», το«οικολογικό πρόβλημα», την «συνεργασία στον τομέα της βιοηθικής» κ.α. Κατά τα άλλα, τα λόγια του σεβαστού ιεράρχη είνε σαν να γράφτηκαν σήμερα!!!
Και η "Παναγία των Παρισίων" ..."δούρειος ίππος" των Οικουμενιστών, δια της τελέσεως θεομίσητων συμπροσευχών!
Η Παναγία των Παρισίων γινόταν ορθόδοξη δύο μέρες κάθε έτος
Βυζαντινές ψαλμωδίες πλημμύριζαν κάθε χρόνο την Παναγία των Παρισίων και ευχή όλων είναι να αντηχήσουν στους ψηλούς τοίχους του μεγαλόπρεπου ναού το συντομότερο δυνατό.
Πολλοί μπορεί να αναρωτηθούν ποιος είναι ο λόγος που ένας ρωμαιοκαθολικός καθεδρικός ναός, συνυφασμένος με τη ζωή και την ιστορία της Γαλλίας, εκεί όπου στέφθηκαν βασιλιάδες και αυτοκράτορες, συνδέεται και με την Ορθόδοξη Εκκλησία.
Η απάντηση εντοπίζεται στην εκκλησιαστική διπλωματία. Κανείς δεν αρνείται ότι η Ορθόδοξη και η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία συνεχίζουν να έχουν σημαντικές δογματικές διαφορές. Η Ορθόδοξη Εκκλησία όμως, που επί αιώνες διαφυλάσσει ακέραιη την ψυχή και την ουσία της αρχαίας Εκκλησίας, δεν έχει να φοβηθεί τίποτα από τον διάλογο με τους ρωμαιοκαθολικούς. Σε μια κίνηση υψηλού συμβολισμού, η ορθόδοξη Μητρόπολη Γαλλίας πριν από χρόνια δώρισε στον καθεδρικό ναό του Παρισιού μια εικόνα του Αγίου Διονυσίου του Αρεοπαγίτη. Η ρωμαιοκαθολική Επισκοπή του Παρισιού έκτοτε παραχωρούσε σε κίνηση ευαρέσκειας τον ιστορικό καθεδρικό στις 2 και τις 3 Οκτωβρίου στη Μητρόπολη Γαλλίας για να τιμηθεί η μνήμη του Αγίου Διονυσίου Αρεοπαγίτη. Μάλιστα, το 2016 η Παναγία των Παρισίων είχε παραχωρηθεί προκειμένου να τελεστεί η θεία λειτουργία σύμφωνα με το βυζαντινό τυπικό. Το μυστήριο είχε τελέσει ο -τότε- αρχιμανδρίτης Μάξιμος Παφίλης, νυν επίσκοπος Μελιτινής, ενώ εκατοντάδες πιστοί ορθόδοξοι αλλά και ρωμαιοκαθολικοί εκκλησιάστηκαν.
Την τελευταία φορά που τελέστηκε ο πανηγυρικός εσπερινός ήταν τον Οκτώβριο του 2018, οπότε παραχωρήθηκε η μεγάλη Αγία Τράπεζα του καθεδρικού της Παναγίας των Παρισίων. Στην ακολουθία παρέστη ο ρωμαιοκαθολικός Αρχιεπίσκοπος Παρισίων Michel Aupetit, o οποίος ευχαρίστησε τους ορθοδόξους πιστούς για την παρουσία τους σε αυτόν τον ιστορικό ιερό ναό.
Α. Τριανταφύλλου
Είναι για οίκτο και δάκρυα οι Οικουμενιστές! - Ο Φαναρίου ομιλεί για τον ναό των αιρετικών, ωσάν να ομιλεί για ορθόδοξο ναό!
Φαναρίου: ''Σήμερα η Παναγία των Παρισίων έγινε Παναγία των δακρύων''
Ο Θεοφ. Επίσκοπος Φαναρίου κ. Αγαθάγγελος απέστειλε επιστολή μέ αφορμή τήν καταστροφική πυρκαγιά τής Παναγίας τών Παρισίων στόν Πρόεδρο τής Γαλλικής Δημοκρατίας, τόν Καρδινάλιο Kurt Koch, Πρόεδρο τού Ποντιφικού Συμβουλίου γιά τήν ενότητα τών Χριστιανών, τόν Ρωμαιοκαθολικό Αρχιεπίσκοπο τών Παρισίων κ. Michel Aupetit καί τόν πρέσβη τής Γαλλίας στήν Ελλάδα.
Δείτε την επιστολή στην ἑλληνική
Εξοχώτατε κ. Πρόεδρε,
Ο ναός επιτελεί ένα σημαντικότατο ρόλο στη ζωή της Εκκλησίας. Είναι στενά συνδεδεμένος με τη ζωή της Εκκλησίας και ιδιαίτερα με την ευχαριστιακή σύναξη, η οποία είναι κυριότερη σωτηριώδη πράξη της.
Εκτός από αυτό όμως η σημασία του ναού για τους πιστούς έχει και βαθύτερες συμβολικές προεκτάσεις.
Σύμφωνα με την Θεολογία των Πατέρων της Εκκλησίας μας, όλες οι ενδοκοσμικές πραγματικότητες, εκτός από την αισθητή τους διάσταση έχουν και υπεραισθητή και τη μυστική διάσταση.
Ο ναός είναι μια μικρογραφία του σύμπαντος κόσμου (ορατού και αοράτου). Είναι ένα ορατό σημείο - σύμβολο εκείνου που δεν μπορούν να δουν τα ανθρώπινα μάτια.
Στο ναό ο πιστός κάνει τη μεγάλη υπέρβαση του χρόνου και του χώρου. Ενώ βρίσκεται στη γη μετέχει του ουρανού, ενώ είναι μέρος του υλικού κόσμου, κοινωνεί με τον κόσμο των νοερών και πνευματικών δυνάμεων, ενώ ζει μέσα στους περιορισμούς του χρόνου, γεύεται την αιωνιότητα.
Η γη κι ο ουρανός ανακατεύονται κάθε Κυριακή και κάθε γιορτινή μέρα στη Θεία Λειτουργία.
Το να πας την Κυριακή στη Λειτουργία σημαίνει πραγματικά να βγείς από το σπίτι σου και να πας στον ουρανό.
Δεσπόζοντας στον παρισινό ουρανό, χαραγμένη στην καρδιά και στην μνήμη των Παριζιάνων, ο Ναός της Παναγίας των Παρισίων είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με την ιστορία της Γαλλίας και την εθνική συνείδηση της Γαλλίας: η μεγάλη καμπάνα της ανήγγειλε στις 24 Αυγούστου 1944 την απελευθέρωση της πόλης από τους ναζί, ενώ 26 χρόνια μετά εκεί κηδεύτηκε ο αρχηγός της Γαλλικής Αντίστασης, ο στρατηγός Σαρλ ντε Γκολ.
Η Παναγία των Παρισίων θα μείνει χαραγμένη στις σελίδες της γαλλικής λογοτεχνίας και θα εμπνεύσει σειρά λογοτεχνών, τον Ζεράρ ντε Νερβάλ, τον Θεόφιλο Γκοτιέ, τον Σαρλ Πεγκί, τον Λουί Αραγκόν, τον Βίκτωρα Ουγκώ.
Σήμερα η Παναγία των Παρισίων έγινε Παναγία των δακρύων μετα την καταστροφική πυρκαγιά που κατέστρεψε ένα τμήμα αυτής.
Γνωρίζουμε όμως ότι η φλόγα της πίστης, η φλόγα της χριστιανικής καρδιάς, η αγάπη στην ιστορία και ο σεβασμός στα ιερά κειμήλια που συνδέθηκαν με την ιστορία και τους αγώνες του Γαλλικού Λαού θα ανασυστήσει και θα κάνει τον Ναό της Παναγίας και πάλι λειτουργικό, για να εμπνέει και να φωτίζει τις ψυχές των ανθρώπων της πίστης και του πνεύματος.
Από την θλίψη που μας προξένησε το γεγονός της καταστροφής του Ναού προχωράμε στην ελπίδα της Ανάστασης που θα σημάνει και την ανακαίνιση του Ναού.
Είμεθα κοντά σας σε ό,τι μας χρειασθείτε.
Με αισθήματα βαθείας τιμής
† Ο Φαναρίου Αγαθάγγελος
Γενικός Διευθυντής
Αποστολικής Διακονίας της Εκκλησίας της Ελλάδος
Δείτε την επιστολή στην γαλλική Monsieur le Présidente de la République,
Chaque église joue un rôle prépondérant dans la vie ecclésiale, étant strictement indissolublement liée avec elle et surtout avec la synaxe de saint Eucharistie qui constitue son acte salvatrice principal.
En plus, l’importance de l’église a une signification plus large. D’après la théologie des Pères de l’Eglise, toutes les réalités séculaires, mis à part leur dimension perceptible, ont aussi une autre dimension indicible et mystique.
L’église est une micrographie du cosmos visible et invisible. Elle est un signe ou un symbole de ce que les yeux du corps n’arrivent pas à saisir.
Dans l’église chaque fidèle surpasse les limites de temps et d’espace. Bien que l’église se trouve sur la terre, elle participe à la gloire céleste, bien qu’elle soit partie du monde matériel, elle est en communion avec le monde invisible, bien qu’elle existe dans le monde temporel, elle a un avant-gout de l’éternité.
Chaque dimanche et chaque jour festif lors de la Liturgie sainte, la terre et le ciel se mélangent. Participer à la messe du dimanche signifie littérairement de sortir de chez toi et aller au ciel.
L’église de Notre Dame qui domine sous le ciel de Paris, se trouve dans le cœur et la mémoire des Parisiens, elle est strictement liée à l’histoire de la France et à sa conscience nationale.
C’est sous le son de sa cloche que la libération de Paris de l’occupation du régime de Nazis a été annoncée le 24 août 1944. 25 ans plus tard c’est là qu’a été enterré le chef de la résistance française, le Général Charles De Gaulle. L’église de Notre Dame restera éternellement dans les pages de la littérature française étant source d’inspiration d’écrivains renommés, comme Gérard de Nerval, Théophile Gautiér, Charles Péguy, Luis Aragon, Victor Hugo
Aujourd’hui, après cet incendie catastrophique qui a détruit une grande partie de l’édifice, l’église de Notre Dame est devenue l’église des larmes.
Mais nous sommes convaincus que la flamme de la foi et du cœur chrétien, l’amour pour l’histoire et le respect pour les reliques sacrées, liés à l’histoire et aux luttes du peuple de la France, vont restituer l’église de Notre Dame et la rendre de nouveau active, inspirant et allumant les âmes des gens fidèles et spirituels.
Même s’il y a de la tristesse, suscitée par cette catastrophe, il y a l’espoir pour la Résurrection, à savoir la reconstruction de l’église.
Nous sommes à votre pleine disposition.
J'ai l'honneur, Monsieur le Président, de présenter à Votre Excellence l'expression de ma très haute considération.
† Agathaggelos, évêque de Phanarion
Directeur Général
d’Apostoliki Diakonia de l’Eglise de Grèce
Παπας Φραγκισκος: «Δεν χρειαζεται να μιλατε για τον Χριστο –Αγκαλιαστε τις αλλες θρησκειες
πατηρ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΣ: Ο Οικουµενισµος ειναι ενας δουρειος ιππος, ο οποιος κουβαλα τον Αντιχριστο.
AΚΥΡΩΝΕΙ ΤΗΝ ΕΝΤΟΛΗ ΤΟΥ ΘΕΑΝΘΡΩΠΟΥ ΚΑΙ ΣΩΤΗΡΑ ΜΑΣ: Ματθ. 28,19 πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τὰ ἔθνη, βαπτίζοντες αὐτοὺς εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος…
ΤΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΤΟΥ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ ΚΑΙ Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ
Π. ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΣ: Ο Οικουµενισµός είναι ένας δούρειος ίππος, ο οποίος κουβαλά τον Αντίχριστο. Ναι, ναι! Και όµως το σύνθηµα, παρακαλώ, του Οἰκουµενισµού είναι: αγάπη! αγάπη!
Αν με ρωτήσετε όμως· σε τί θα μας χρησίμευε αυτή ακριβώς η περιγραφή του θηρίου, του Αντιχρίστου; Μα είναι πάρα πολύ σπουδαίο. Η αστυνομία όταν αναζητεί κάποιον, κάποιον κακοποιόν, δίνει σ΄ όλους τους χωροφύλακες από μία φωτογραφία αν υποτεθεί ότι έχει τη φωτογραφία του, αν ήταν δυνατόν θα έδινε και στους πολίτες τη φωτογραφία του κακοποιού, ώστε, ή δημοσιεύεται η φωτογραφία, ώστε να δουν τα χαρακτηριστικά ο ι άνθρωποι και όπου τυχόν συναντήσουν να τον συλλάβουν. Αυτό σημαίνει · πρέπει να ξέρουμε μετ’ ακριβείας τα χαρακτηριστικά του Αντιχρίστου ώστε όταν θα εμφανιστεί να μην μας πλανήσει αλλά να γνωρίζουμε πολύ καλά ποιος είναι ο Αντίχριστος.
Όταν επί παραδείγματι εμφανίζεται κάποιος με κουστούμι, με ρεπούμπλικα, με γραβάτα, «Κύριος» καθώς πρέπει – βάζω τη λέξη εντός εισαγωγικών-, και μας λέει ότι είναι σπουδαίος, τον κοιτάζουμε πάνω-κάτω και του λέμε · Φύγε απ’ εδώ απατεώνα! Για μια στιγμή θα τρόμαζε κανείς και θα ‘λεγε· Αυτόν τον κύριο, τον καθώς πρέπει, τον αποκαλείς απατεώνα; Ναι, όταν είναι τα χαρακτηριστικά του και μπορείς να βλέπεις τι σκοπούς έχει αυτός, γιατί δεν θα τον πεις απατεώνα, «φύγε απ΄εδώ απατεώνα»…
Και να φανταστείτε αγαπητοί μου ότι ο Αντίχριστος θα εμφανιστεί άγιος, άκακος, αρνίον! θα εμφανιστεί φιλάνθρωπος! όταν θα αναλάβει την εξουσία θα πει· να δώσουμε ψωμί στους φτωχούς, να μην υπάρχει φτωχός στον κόσμο! θα κάνει θαύματα, θα θεραπεύει τους αρρώστους! Δεν θα έλεγε κανένας: τι άλλο υπολείπετε επιτέλους , τι άλλο υπολείπετε… αυτός είναι ο «Μεσσίας»! Και θα προσκυνήσουν το θηρίον, τον απατεώνα, τον ολετήρα των ψυχών.
Γι αυτό λοιπόν οι Πατέρες εφρόντισαν να μας δώσουν – η Αγία Γραφή πρώτα, ο λόγος του Θεού-, και οι Πατέρες να επισημάνουν και να αναλύσουν τα χαρακτηριστικά του Αντιχρίστου για να μπορούμε να ξεχωρίσουμε. Είναι μεγάλο πράμα, θα μου επιτρέψετε να πω, και θα ευχόμουν όσοι ακούτε το λόγο του Θεού να έχετε αυτή τη δυνατότητα, ότι μόνον των πιστών και αγίων προνόμιον είναι να ξεχωρίσουν εις το πρόσωπον του Αντιχρίστου το θηρίον! Μόνο αυτών είναι προνόμιον, οι άλλοι θα πλανηθούν. Δεν θα θέλατε λοιπόν πραγματικά να μπορούμε να γνωρίζουμε; Είναι αναγκαιότατον!
Κι αν λάβετε υπόψιν ότι με τα ίδια χαρακτηριστικά έρχονται και οι πρόδρομοί του, θα δούμε παρακάτω ότι υπάρχει και ψευδοπροφήτης ο οποίος δεν θα είναι παρά σαν τρόπον τινά ο Πρόδρομος που κηρύσσει τον Μεσσία. Και μην ξεχνάτε σας ξαναλέγω άλλη μια φορά, πρόσωπο κι αυτός θα είναι! Αλλά προ του ψευδοπροφήτου υπάρχουν ήδη «καταστάσεις», όχι πρόσωπα, καταστάσεις που έρχονται μ’ αυτά τα σχήματα της Παγκοσμίου Κοινωνικής Δικαιοσύνης, φιλανθρωπίας, αγάπης, κι όλα υπηρετούν τον Αντίχριστον.
Δεν θα ‘θελα παρά να μείνω μόνον, μόνον στο χώρο τον Εκκλησιαστικόν. Θυμόσαστε ότι δεν καταμετρήθηκε όλη η πόλις παρά μόνο ο ναός της και η εσωτέρα αυλή, όπου και το θυσιαστήριον. Ο υπόλοιπος ναός και η πόλις καταπατήθηκαν υπό των Εθνών.
Πάρτε την περίπτωση του Οικουμενισμού. Αυτός που χαλκεύτηκε στο Παγκόσμιο Συμβούλιο «Εκκλησιών», τι νομίζετε ότι είναι αυτό αγαπητοί μου; Ένας Δούρειος Ίππος, ναι, ένας Δούρειος Ίππος. Τι είναι λοιπόν ο Οικουμενισμός;
Ο Οικουµενισµός είναι ένας δούρειος ίππος, ο οποίος κουβαλά τον Αντίχριστο. Ναι, ναι! Και όµως το σύνθηµα, παρακαλώ, του Οἰκουµενισµού είναι: αγάπη! αγάπη! Και υπηρέτησαν αυτό το σχήµα του Οικουµενισµού, το υπηρέτησαν και το υπηρετούν αυτή την στιγµή, και ορθόδοξοι κληρικοί, ανωτάτων μάλιστα βαθµών! ∆υστύχηµα! Έλεγε ο µακαριστός πατήρ Ιουστίνος Πόποβιτς έλεγε ότι ο Οικουµενισµός δεν είναι µια αίρεση, αλλά είναι παναίρεση, δηλαδή έχει µέσα όλες τις αιρέσεις! Στην πραγματικότητα είναι µία κατάργηση του χριστιανισμού. Και όµως εµφανίζεται εν ονόµατι της αγάπης! Και όταν κανείς στραφεί εναντίον του Οικουµενισµού, του λένε ότι «στρέφεται εναντίον της αγάπης, είναι κήρυκας του µίσους». Ο κήρυξ του μίσους, ε; Ε, λοιπόν γι αυτό πρέπει να ξεχωρίσουμε, κάτω απ’ αυτούς τους δούρειους ίππους, να ξεχωρίσουμε αγαπητοί μου τον Αντίχριστον. Είναι ανάγκη, είναι ανάγκη, προσέξατέ το διότι μπορεί να μη ζήσουμε εμείς τις μέρες του Αντιχρίστου, μπορεί να έχουμε πεθάνει – η γενεά μας-, μπορεί να είναι λίγο πιο κάτω, μπορεί σε 50 χρόνια, μπορεί να είναι 100, 500, 1000 δεν ξέρουμε, μπορεί να είναι όμως και μέσα σην προσεχή τριακονταετία. Κανείς δεν ξέρει τίποτα, κανείς δεν το ξέρει. Τα σημάδια μόνο αρχίζουν να γίνονται πολλά. Δεν έχει σημασία αν, αν αλωθούμε από τον Αντίχριστον ή τους προδρόμους Του. Εάν σήμερα χαθούμε από τους προδρόμους του Αντιχρίστου είναι σαν να χαθήκαμε από τον Αντίχριστο, είναι το ίδιο. Δηλαδή σωτηρία δεν έχουμε!
Ο ΘΡΙΑΜΒΟΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ, του Ορθοδόξου Δόγματος!
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ
Γιορτάζουμε την αποκατάσταση του Ορθού Δόγματος ενάντια στην εικονομαχία.
Μνημονεύουμε τους Αγίους που μας θυμίζουν τους εκάστοτε αγώνες για την διαφύλαξη της Ορθής Δόξας, του Ορθού τρόπου να δοκώ (να βλέπω) και να αντιλαμβάνομαι τον Λόγο της Αλήθειας, τον ίδιο τον ΘΕΟ!
Όπως η Αλήθεια είναι μία, έτσι και η Πίστη στον Αληθινό Θεό είναι μία! Οικοδομείται δε, από τους έχοντες ενδιαφέρον και καλή προαίρεση!
Συνεπώς, η Πίστη δεν αφορά το ξύλο και γενικά την ύλη των εικόνων, αλλά το περιεχόμενο, ως μνημόνευση και απονομή δόξας και τιμής προς διαφύλαξη, ώστε να μη παραδοθεί η Ορθοδοξία και όσοι την υπερασπίστηκαν στη λήθη.
Όταν βλέπουμε φωτογραφία προσφιλούς μας προσώπου δεν θυμόμαστε το κάδρο ή ό,τι περιβάλλει το πρόσωπο. Επικεντρώνεται ο νους και η καρδιά μας στο πρόσωπο της φωτογραφίας.
Ο μεν νους και διάνοια αντιλαμβάνεται το περιεχόμενο, ενώ η «καρδιά» σκιρτά από συγκίνηση.
Αυτό είναι η μνημόνευση. Να θυμόμαστε και να ακολουθούμε την Πίστη και την ενάρετη ζωή (Απ.Παύλος), όχι του ξύλου ή του μουσαμά ,αλλά των Αγίων προσώπων που απεικονίζονται στις εικόνες.
Το 726 μ.Χ. ο αυτοκράτορας Λέων ο Γ’ ο Ίσαυρος (717-741 μ.Χ.) απαγόρευσε την προσκύνηση των Ιερών εικόνων με την πρόφαση παρέκκλισης προς την ειδωλολατρία.
117 χρόνια μετά, το 843 με πρωτοβουλία της βασίλισσας (και μετέπειτα Αγίας Θεοδώρας..) έγινε το κορυφαίο γεγονός της αναστήλωσης των Ιερών εικόνων.
Η ΑΛΗΘΕΙΑ έλαμψε!!
Η ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ θριάμβεψε!!
Το ΟΡΘΟ ΔΟΓΜΑ δικαιώθηκε και οι αγώνες –με τη βοήθεια του Θεού- ανταμείφτηκαν!
Η θριαμβεύουσα και η στρατευομένη Εκκλησία αγαλιάσθηκαν.
Πέρασαν 1176 χρόνια και επί των ημερών μας πλέον, επιδιώκεται το ίδιο φαινόμενο.
Η ιστορία… επαναλαμβάνεται!
Τότε, επί προφάσει δήθεν παρέκκλισης προς την ειδωλολατρία… κατέβασαν τις εικόνες.
Σήμερα, επί προφάσει δήθεν να μην σκανδαλίσουν την ειδωλολατρία (αλλόθρησκους) κατεβάζουν εικόνες και σταυρούς, ακόμα και από τον τράχηλό τους …οι αθεόφοβοι.
Και ως επακολούθημα δένουν μυλόπετρες καθότι δεν σκανδαλίζουν τους ειδωλολάτρες για να τους συνεφέρουν, αλλά …όλο το Ορθόδοξο ποίμνιο.
Άλλη μία απόδειξη του παραληρήματος των αντίχριστων! Οι εικόνες τους βλέπουν και τους ελέγχουν. Δεν μπορούν να βαστάξουν τέτοιο έλεγχο, γι’αυτό θέλουν να τις «κατεβάσουν»!
Οι σκοτεινές αντίχριστες δυνάμεις δε θα σταματήσουν να διαβάλουν ως τη συντέλεια του κόσμου. Η Εκκλησία θριαμβεύει και θα θριαμβεύει «Καί πύλαι ἅδου οὐ κατισχύσουσιν αὐτῆς», ΕΙΝΑΙ ΞΕΚΑΘΑΡΟ ΑΥΤΟ!
Η υποτιθέμενη νίκη των οργάνων του διαβόλου είναι το να παρασύρουν απρόσεκτες ψυχές στην απώλεια.
Επί εικονομαχίας έλαμψε η Αλήθεια, οι εικόνες δακρύζουν, συγκεντρώνουν «φιδάκια», αναβλύζουν αίμα και μύρο, μιλάνε…!
Όλα αυτά δεν τα κάνει το ξύλο ή το κρύσταλλο της εικόνας, αλλά η χάρις του Θεού, της Υπεραγίας Θεοτόκου και των Αγίων, προς ενδυνάμωση της Πίστης μας και προς όφελος της ψυχής μας!
ΑΥΤΟΥΣ υμνούμε, δοξολογούμε και ακολουθούμε στην Πίστη.
Για να ακριβολογούμε κιόλας, κατά τους Πατέρες, ακόμα και τα σκεύη των Αγίων χαριτώνονται και δια της απαρασάλευτης Πίστης μπορούν να θαυματουργούν.
Αυτήν την Ορθή Πίστη μισεί και πολεμάει ο διάβολος.
Ο Κύριος μας συμβουλεύει: «Προσέχετε να μη σας πλανήσουν…» και χάσετε την Πίστη σας!!
Απευθύνεται σε όλες τις ψυχές, ο σπόρος πέφτει παντού ο ίδιος, για να μην υπάρχει δικαιολογία ότι δεν έλαβα ή ότι αυτό που έλαβα δεν ήταν καλό.
Γι’ αυτούς όμως των οποίων «προείδε την σκληροκαρδίαν και την κακή προαίρεσή τους, παραχώρησε να τυφλωθούν οι πνευματικοί τους οφθαλμοί και να πωρωθεί η καρδιά τους, ώστε να μην επιστρέψουν και τους γιατρέψει!»
Η μάχη του κακού εναντίον του καλού είναι διηνεκής, αλλά και ο ζήλος της διαφύλαξης της Ορθής Πίστης άσβεστος! Οι εκάστοτε Άγιοι της Εκκλησίας μας το απέδειξαν ανά τους αιώνες σε κάθε χρονική στιγμή που επιβάλλονταν και το απέδειξαν όχι μόνο δια πύρινου λόγου, αλλά και δια του αίματός τους.
Αυτήν την Πίστην ακολουθούμε παρακαλώντας τον γλυκύτατο Ιησού Χριστό, την Υπεραγία Θεοτόκο μας και όλους τους Αγίους να ενδυναμώνουν την Πίστη μας ώστε «να μη δειλιάσουμε στον αγώνα κατά του θηρίου».
Αυτό που διηνεκώς τελείται ανά τους αιώνας είναι η δοκιμασία του ανθρώπου δια των προσβολών του διαβόλου, που παραχωρεί ο Θεός ώστε να διακριθούν τα δικά Του πρόβατα που ακούνε και γνωρίζουν μόνο τη φωνή Του.
Έτσι και τώρα θα λάμψει η Αλήθεια σχετικά με την παναίρεση του οικουμενισμού.
Στο μεταξύ θα δοκιμασθεί η Πίστη και η υπομονή των Χριστιανών. Θα φανούν ποιοι ακολουθούν τον καλό ποιμένα, το Ευαγγέλιό Του καθώς και το 2ο Ευαγγέλιο (το Πηδάλιο)… και ποιοι ακολουθούν τη γνώμη των «πλειόνων» ( του Ιερώνυμου), αγνοώντας τα Λόγια του Κυρίου που ερμηνεύει ο Ι. Χρυσόστομος:
«Αλλ’ εμένα δεν με ενδιαφέρουν εκείνοι, ένα μόνον με ενδιαφέρει, το να πιστεύσης συ, διότι είναι προτιμότερος ένας που εκτελεί το θέλημα του Κυρίου, παρά οι μύριοι παράνομοι..»
(Ιω. Χρυς. ΟΜΙΛΙΑ ΝΘ’ 9,34-10,13 σελ.93 ΕΠΕ)
Είπε, στον μη έχοντα οφθαλμούς όταν αποκατέστησε την ατέλεια, προς Δόξα Θεού αποκαλύπτοντας εις αυτόν την θεότητα.
Και στη συνέχεια,μας λέει:
«Και κατόπιν από την πίστιν αυτήν, που εξεδήλωσεν ο θεραπευθείς τυφλός κατ’αντίθεσιν προς την απιστίαν των Ιουδαίων, είπεν ο Ιησούς. Ήλθον εγώ εις τον κόσμον αυτόν δια να γίνη κρίσις και δια να ξεχωρισθούν οι καλοπροαίρετοι από τους διεστραμμένους.Και έτσι θα επακολουθήση ως αποτέλεσμα τούτο: Εκείνοι που θεωρούνται από τους εντριβείς του νόμου,γραμματείς, ως τυφλοί και βυθισμένοι εις το σκότος της αγνοίας και της πλάνης, αυτοί θα ίδουν το φως της Αληθείας. Και εκείνοι που παρουσιάζουν τους εαυτούς των ως γνώστας των Γραφών και φρονούν αλαζονικώς ότι βλέπουν, θα καταντήσουν εις πνευματικήν τύφλωσιν.»
Αφού ο διάβολος δεν μπόρεσε τόσα χρόνια με την εικονομαχία και τις αιρέσεις να πετύχει τον σκοπό του, έρχεται τώρα με τον πλέον ύπουλο τρόπο να διαβάλλει την Ορθή Πίστη των Χριστιανών. Ως δόλωμα προτάσσει την αγάπη και το ενδιαφέρον προς τους ανθρώπους με τον οικουμενισμό.
Μιλάει για αγάπη αυτός που μισεί απερίγραπτα τους ανθρώπους, τους αφανίζει, τους διαμελίζει, τους σκορπίζει ώστε να είναι διαχειρίσιμοι και ευκολότερη λεία.
Ας ξεσκεπάσουμε όμως την τακτική του οικουμενισμού προς ωφέλεια των καλοπροαίρετων ψυχών. Ο οικουμενισμός, το θηρίο όχι ως μία αίρεση, αλλά ως ΠΑΝ-αίρεση βρυχάται ,ως λέων, να καταπιεί την ανθρωπότητα.
ΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ
Και τώρα θα ερωτήσεις, αναγνώστα τι είναι ο οικουμενισμός;
Ποιο είναι το «πιστεύω» του οικουμενισμού;
Πού στηρίζεται;
Ποιοι κρύβονται πίσω του;
Τι επιδιώκει και τι μέσα χρησιμοποιεί;
Θα πρέπει όμως ,προηγουμένως και από την αρχή, να ξεκαθαρίσωμε κάπως τα πράγματα, ώστε να γνωρίζης περί τίνος ακριβώς πρόκειται. Πρέπει να βρίσκεσαι από την αρχή στο κέντρο του νοήματος του μεγάλου τούτου ζητήματος,ώστε να μπορέσεις εύκολα να παρακολουθήσεις έπειτα, βήμα προς βήμα, όλες τις συγκλονιστικές αποκαλύψεις του ολεθρίου σκοπού, που επιδιώκει και των καταχθονίων και σατανικών μέσων,που χρησιμοποιεί ο οικουμενισμός.
Ο οικουμενισμός είναι ένα κίνημα παγκόσμιον του διεθνούς σιωνισμού και έχει ως μοναδικόν σκοπόν την πολιτικήν και θρησκευτικήν κατάκτησιν της οικουμένης!
Στα μάτια όμως του κόσμου φαίνεται, ότι ο οικουμενισμός είναι κίνημα παγκόσμιον, δια την πολιτικήν, οικονομικήν και την θρησκευτικήν ένωσιν της ανθρωπότητος.
Εκ πρώτης, βεβαίως,όψεως, δια τους αγνοούντας τα πράγματα, ο σκοπός αυτός της ενώσεως της ανθρωπότητος φαίνεται καλός και ωφέλιμος. Και τούτο, διότι στον οικουμενισμό επιφανειακά κυριαρχεί το σύνθημα της ειρήνης, που το λαχταρούν όλοι.
Κυριαρχεί το σύνθημα της ενότητας, που το θέλουν οι πάντες.
Mιλούν ακόμη κατά κόρον για αγάπη. Και ποιος δεν την θέλει την αγάπη! Αλλά η αγάπη του οικουμενισμού είναι απάτη. Δεν ξεκινά από τον πόνο για τον συνάνθρωπο, όπως τον εδίδαξε ο Χριστός, αλλά από το μίσος, την υποκρισία και το ψέμα,δια την υποταγήν των πάντων. Γι’αυτό, ενώ ακούμε να μιλούν για ενότητα, για ειρήνη, για αγάπη, για συνεργασία οικονομική και κοινό νόμισμα, εντούτοις βλέπομε από την άλλη μεριά την έντασι, την όξυνσι, την καλλιέργεια διαφορών, διενέξεων και μίσους. Παρατηρούμε διπλωματική δραστηριότητα για την καταβαράθρωσι και εξαφάνισι των μικρών και αδυνάτων Κρατών.
Αλλά δεν θα επεκταθούμε εδώ περισσότερο,για την σατανική αλυσίδα των σκοτεινών δυνάμεων, που προπαρασκευάζουν μυστικά την καταστροφή των εθνών και ιδιαίτερα των Ορθοδόξων Χριστιανικών Κρατών. Αυτό ας το εξετάσουν άλλοι αρμοδιότεροι και ας λάβουν τα μέτρα τους. Ημείς,εδώ, θα σταθούμε μόνον στον θρησκευτικό οικουμενισμό.
Τι είναι ο σημερινός Θρησκευτικός οικουμενισμός.
O θρησκευτικός οικουμενισμός της σήμερον είναι κίνησις, δια την ένωσιν των αιρετικών ομολογιών της δύσεως μετά της Ορθοδοξίας κατ’αρχάς και εις δεύτερον στάδιον δια την ένωσιν όλων των θρησκειών εις ένα τερατώδες κατασκέυασμα, εις μίαν πανθρησκείαν. Τελικόν όμως σκοπόν έχει να εξαφανίσει,μέσα σ’αυτό το χωνευτήρι, τον Χριστιανισμόν και ιδίως την Ορθοδοξίαν,που κατέχει την Αλήθειαν. Σκοπεύει δε εις την τελική φάσι του σκοτεινού του σχεδίου να αντικαταστήση την λατρεία του ενός Θεού,με την λατρεία του σατανά!
Αυτό φαίνεται εκ πρώτης όψεως απίστευτο. Και όμως ,αυτό κυρίως επιδιώκει ο πολυδαίδαλος μηχανισμός της οικουμενικής κινήσεως, δια την δραστηριότητα της οποίας τόσον συχνά ακούμε στις ημέρες μας να γίνεται λόγος. Ο οικουμενισμός, όπως αποδεικνύεται από στοιχεία σοβαρά και αδιάσειστα, που θα διαβάσης, αναγνώστα, στη συνέχεια, είναι ένα σατανικό κατασκεύασμα των σκοτεινών δυνάμεων.Είναι μια μεγάλη, φοβερή και τρομερή αίρεσις ή μάλλον παναίρεσις. Είναι μία σύνθεσις θρησκειών, φιλοσοφιών και παραδόσεων σε μια τραγελαφική ενότητα. Είναι μία δολία πλάνη καταστρωμένη με σατανικό σχέδιο, η οποία υποστηρίζει, ότι πουθενά δεν υπάρχει η μοναδική, η απόλυτος, η ενιαία αλήθεια.Ούτε και στην Ορθοδοξία!
Έτσι ο οικουμενισμός καταντά ένα τέρας, που καταβροχθίζει τα πάντα. Καταντά ένα καμίνι, που προσπαθεί να χωνέψη και συγκεράση όλες τις θρησκείες.
Είναι ένας νεότερος αιρετικός συγκριτισμός, που υπόσχεται να λ΄υσει όλα τα προβλήματα!
Ο δε θεός για τον οικουμενισμό είναι ένας αόρατος θεός,που δέχεται εξίσου την λατρείαν όλων των θρησκειών. Για τον οικουμενισμό δεν υπάρχει προσωπικός θεός.
Ο οικουμενισμός δεν πιστεύει τίποτε, αλλά και τίποτε δεν απορρίπτει στο ανακάτεμα και στη νέα σύνθεσι της θρησκείας, την οποίαν επιδιώκει να κατασκευάσει. Δεν υπάρχουν για τον οικουμενισμό θρησκείες και πατρίδες. Με τρόπο επιδέξιο και δήθεν για λόγους ειρηνικής συνεργασίας προβάλλει έμμεσα το σύνθημα «κάτω τα σύνορα»!!
Όλα, λοιπόν συνθλίβονται, αφομοιώνονται και εξαφανίζονται στο αβυσσαλέο στόμα του οικουμενισμού.
Ο οικουμενισμός είναι μια φοβερή λαίλαψ,που προετοιμάζεται να ξεθεμελιώση, όπως φαντάζεται, την «Μίαν, Αγίαν, Καθολικήν και Αποστολικήν Εκκλησίαν» του Χριστού.
Είναι άγριος τυφών των δυνάμεων του σκότους, που συγκεντρώνει την καταστροφική του μανία εναντίον κυρίως της Ορθοδοξίας,με τον σκοτεινό του πόθο να την εκμηδενίση και να την αφανίση. Και τούτο,διότι γνωρίζει ότι μόνη η Ορθοδοξία κρατεί ανόθευτη την Αλήθεια και Μόνη αυτή μπορεί να σώση τον άνθρωπο. «Τις πέτρες τις πετούν στις καρυδιές, που έχουν καρύδια», έλεγε παραστατικά ο Κολοκοτρώνης.Έτσι και ο οικουμενισμός χτυπά την Ορθοδοξία, διότι αυτή έχει αξία, κατέχει τον θησαυρόν της Αληθείας. Αλλά,ενώ είναι τόσον τρομερά τα σχέδια του οικουμενισμού, εντούτοις τα κρύβει επιμελέστατα κάτω από ένα αριστοτεχνικό μανδύα αθωότητος. Όλα προχωρούν με μελέτη, με σύστημα με οργάνωσι.
Ο οικουμενισμός, σήμερα, είναι η εξέλιξις του φοβερού σχεδίου των οργάνων του σατανά στο πιο κρίσιμο σημείο. Με τον οικουενισμό, χτυπούν σήμερα, με όλας των τας δυνάμεις, την Εκκλησία του Χριστού οι άσπονδοι και δόλιοι εχθροί της.
Σκοτεινές δυνάμεις και αόρατα επιτελεία έχουν συγκεντρώσει τα πυρά τους στο σκοπό αυτό. Πόλεμος γίνεται. Και πόλεμος μεγάλος,που δυστυχώς οι πολλοί δεν τον έχουν καν πάρει είδηση. Όλοι οι ΕΧΘΡΟΙ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ, ενωμένοι κάτω από ένα αόρατο επιτελείο, που κρύβετασι πίσω από ωραίες λέξεις, σοβαροφανείς οργανισμούς και ενωτικά συνθήματα απάτης, δουλεύουν ημέρα και νύκτα, για να αφανίσουν την Αγίαν Του Εκκλησία, να νωθεύσουν την Αλήθεια,που μας απεκάλυψε ο Θεάνθρωπος και να ματαιώσουν έτσι την σωτηρία του ανθρώπου, να βάλουν δε στη θέσι του Χριστού, ως αρχηγό του κόσμου, τον διάβολο «ώστε αυτόν εις τον Ναόν του Θεού ως Θεόν καθίσαι αποδεικνύοντα εαυτόν, ότι εστί Θεός»(Β’Θεσ.β’4).
Αι δυνάμεις του σκότους έθεσαν τελευταίως σε ενέργεια όλα τα μέσα, για να μπορέσουν να ξεθεμελιώσουν την Εκκλησία του Χριστού.Γενική, λοιπόν, επίθεσι επιχειρούν εναντίον της Εκκλησίας εφ’όλων των μετώπων κάτω από την αθώα επωνυμία του οικουμενισμού.
Ο οικουμενισμός, με λίγα λόγια, είναι ένα καταχθόνιον παγκόσμιον κίνημα πολιτικόν και θρησκευτικόν, με σκοπό την υποταγήν της ανθρωπότητος κάτω από μίαν παγκόσμιον κυβέρνησιν…και την ένωσιν όλων των θρησκειών εις μίαν πανθρησκείαν, ώστε να εξαφανισθή ο χριστιανισμός, να εξαφανισθή η σώζουσα Ορθόδοξος Πίστις και να λατρεύεται στο τέλος,αντί του Αληθινού Θεού ο σατανάς!
(Η πλαγιογραφή είναι από το βιβλίο:
Αρχιμ. ΧΑΡΑΛ.Δ.ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΥ «Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ ΧΩΡΙΣ ΜΑΣΚΑ».
Αναφέρονται συγκλονιστικές αποδείξεις που ούτε καν γνωρίζαμε και που θα ωφελήσουν κάθε άνθρωπο διότι ξεσκεπάζει τα ολέθρια σχέδια του αντίχριστου οικουμενισμού.)
Η ΤΡΙΠΛΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΤΗΣ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΗΣ
Το παμπόνηρο σχέδιο του αντίχριστου προκειμένου να πλήξει την σώζουσα Ορθόδοξη Πίστη ώστε να επικρατήσει και να τον προσκυνήσουν μικροί και μεγάλοι, είναι ο οικουμενισμός, με όπλο την εκκοσμίκευση και αγαπολογία.
Ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός μας έχει ήδη προειδοποιήσει ότι στους έσχατους χρόνους η Πίστη θα εκλείψει, ως εκ τούτου ερωτά:
«Άραγε θα βρω Πίστη στους ανθρώπους όταν επιστρέψω;»
Και αλλού μας λέει ότι:
«Θα κολοβώσει τον χρόνο γιατί δεν θα σωζόταν ούτε ένας εκλεκτός».
Ιδού οι αποδείξεις του τι κατάφερε ο διάβολος στους «εκλεκτούς»:
(Αναζητήστε αλλού τους εκλεκτούς.)
«Γενεά πονηρά και μοιχαλίς, που
επρόδωκε την Πίστιν της προς τον ουράνιον Νυμφίον» (Ματθ.ΙΒ’39).
Επρόδοκε Πατρίδα,
3)επρόδοκε Ποίμνιο.
Δεν μένει τίποτ’ άλλο για να προδώσουν. Τα πρόδωσαν όλα! Συνεργάστηκαν σε όλα τα επίπεδα με τον Αντίχριστο αντί χρημάτων, ντουβαριών και …μαρμάρων. Ενδιαφέρονται για τον μισθό και ουδόλως για τον Χριστό!!
Τώρα αναμένουν την αμοιβή τους απ’ αυτόν για τον οποίον εργάστηκαν.
1ον) Η ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΤΗΣ ΠΙΣΤΗΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΟΥΡΑΝΙΟΝ ΝΥΜΦΙΟΝ
Έγινε επισήμως-με υπογραφές- στην ΨΕΥΔΟ-σύνοδο Κρήτης, όταν προσκύνησαν πρώτα το βιτρώ της πανθρησκείας ,που ήταν ανηρτημένο στην είσοδο του κτιρίου. Αποδέχθηκαν την πανθρησκεία και μετά εισερχόμενοι συντέλεσαν την ανομία, αποδεχόμενοι τις καταδικασμένες αιρέσεις, ονομάζοντάς τες «εκκλησίες».
Ήταν πολύ καλά επιλεγμένοι και προετοιμασμένοι, γνώριζαν τι πήγαιναν να πράξουν ,εν πλήρη συνειδήσει.
Το πρώτο στάδιο του σχεδίου του Αντίχριστου το εκπλήρωσαν, καταλύοντας Εντολές Κυρίου, κανόνες Πηδαλίου και συνοδικότητα.
Μάθετε τι ψήφισαν στην ΨΕΥΔΟ-σύνοδο Κρήτης.
Επιβάλλεται να διδάσκουμε συνεχώς τα παιδιά και τα εγγόνια μας σχετικά με το μεγάλο πλήγμα που επέφεραν οι ασεβείς, φαύλοι, αθεόφοβοι και ασυνείδητοι προδότες στην Ορθοδοξία, όταν ψήφισαν στην ΨΕΥΔΟ-σύνοδο Κρήτης ένωση με αιρετικούς και αλλόθρησκους, ώστε να μην παραδοθεί η τελεσθείσα προδοσία, στη λήθη. Ας προσέξουμε οι επόμενες γενιές να θωρακιστούν με Ορθή Πίστη και όχι με διεστραμμένες-αιρετικές δοξασίες, που διδάσκουν τα όργανα του διαβόλου.
Είμαστε υπεύθυνοι γι’ αυτό. Θα δώσουμε λόγο και τώρα και την ώρα της κρίσεως. Δεν αρκεί να πάει ο κάθε «Ιερώνυμος» σπίτι του, (αυτό επιδιώκει άλλωστε τώρα που εκτέλεσε στο ακέραιο την ΠΡΟΔΟΣΙΑ), αφού αυτά που ψήφισε εφαρμόζονται πλέον !
Πρέπει να καταδικαστούν ως παν-αιρετικοί καθώς και η ΨΕΥΔΟ-σύνοδος, να αφοριστούν και να αποβληθούν αφού δεν μετανοούν, ώστε να επέλθει ΚΑΘΑΡΣΗ στην Ορθοδοξία. Ειδάλλως δεν θα είναι ο Ιερώνυμος αλλά κάποιος άλλος στη θέση του, για να συνεχίσει τη σφαγή, με περισσότερες περγαμηνές ,αλλά, με τα ίδια φρονήματα, ώστε να επιτελέσει το 2ο στάδιο του σχεδίου γιατί το 3ο …το έχουν αναλάβει άλλοι.
Όσοι πιστεύουν ότι το καράβι που έβγαλε (αγνόησε) το Πηδάλιο και χτύπησε στα βράχια, μπορεί να ανακρούσει πρύμναν χωρίς Πηδάλιο… σφάλλουν!
Οι σατανοκίνητοι μηχανισμοί βρίσκουν Τρισάθλιους για να εκπληρώσουν με πλήρη επίγνωση το έγκλημα. Με ένα απλό συγνώμη δεν επανέρχονται οι σφαγιασθείσες ψυχές.
Ο λόγος δεν υποκινείται από μίσος αλλά, από αυτά που αναφέρει το Πηδάλιο το οποίο τακτοποιεί τα εκάστοτε θέματα για την εκκλησιαστική ευταξία και δογματική ακρίβεια, που οι τολμηροί ευρεσιτέχνες το θεώρησαν επουσιώδες.
«Σημαδέψτε τους και φύγετε μακράν από αυτούς.»
(Απ. Παυλ.)
(Απ. Παυλ.)
2ον)Η ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ
Συνεργάστηκαν με ΑΘΕΟΥΣ ονομάζοντάς τους «άλας και φως του κόσμου» (λόγια Ιερώνυμου), αντί να τους καυτηριάσουν.
Στο 1ο συλλαλητήριο για την ΞΑΚΟΥΣΤΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΜΑΣ δεν έδωσαν εντολή να συμμετέχει κλήρος και λαός. Όταν όμως είδαν τη λαοθάλασσα άλλαξαν γνώμη. Κινούνται μακράν του Θεού, ακολουθώντας όχι τη διδασκαλία του Κυρίου, αλλά το πλήθος του κόσμου. Αυτός ήταν ο λόγος που στο επόμενο συλλαλητήριο έδωσαν διαταγή συμμετοχής.(Στη συγκεκριμένη περίπτωση, έστω και έτσι καλώς έπραξαν).
Δεν τους ενδιαφέρει η Μακεδονία μας ,τους ενδιαφέρει μη χάσουν τους πελάτες. Σοβαρός άνθρωπος με Πίστη Θεού δεν αλλάζει αποφάσεις τόσο γρήγορα για τόσο σοβαρά θέματα. Βοηθούν τους λαθραίους που στρατολογούνται και περιμένουν εντολή. Τους καλωσορίζουν και τους εγκαινιάζουν τα σπίτια. Τους δε πιστεύοντες εις τον Κύριον τους καταδιώκουν. Αυτό εννοούν «αγάπη» οι οικουμενιστές.
Εάν η ηγεσία της Εκκλησίας ύψωνε το χριστιανικό της ανάστημα, νόμους του Συντάγματος δεν θα τολμούσαν να αγγίξουν οι άθεοι. Επειδή όμως ούτε ανάστημα υπάρχει ούτε χριστιανικό Ορθόδοξο φρόνημα , γι’ αυτό συνεργάστηκαν μετά των αθέων- ανθελλήνων, εναντίον της Πατρίδας!
Τους είναι εμπόδιο το ΕΛΛΗΝΟΡΘΟΔΟΞΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ της Πατρίδας μας, προκειμένου να φέρουν την ΠΑΝ-θρησκεία που υπέγραψαν στην ΨΕΥΔΟ-σύνοδο.
Οι μάσκες έπεσαν, όλοι γνωρίζουν και δικαιολογία δεν υπάρχει.
3ον) Η ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΤΟΥ ΠΟΙΜΝΙΟΥ
ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΕΣ ΤΑΥΤΟΤΗΤΕΣ
Δείτε, ακούστε και κλάψτε για την κατάντια μας!!
Ανεχόμαστε τα τέκνα του διαβόλου να μας παραδίδουν στον ΑΝΤΙ-χριστο. Μια φατρία «άλαλων και μπάλαλων», ασεβών, αθεόφοβων και πνευματικά τυφλών παίρνουν αποφάσεις για εμάς χωρίς την συγκατάθεσή μας.
Τους ανεχόμαστε περιμένοντας την τελική καταστροφή μας. Είμαστε συνυπεύθυνοι. Είναι ΝΤΡΟΠΗ ΜΑΣ να έχουμε τέτοιους ποιμένες και άρχοντες. Ξεκάθαρα μας το λένε οι ίδιοι και εμείς δεν μπορούμε να το κατανοήσουμε.
Επιτέλους ας ξυπνήσουμε!
Ας φύγουμε από τον Αντίχριστο και τα όργανά του!
Στις 15-05-2016 λίγο πριν την ΨΕΥΔΟ-σύνοδο Κρήτης, στη μάντρα της αρχιεπισκοπής ,υπήρχαν πινάκια που θα δείτε παρακάτω, τα οποία αποδεικνύουν την αποδοχή της αρχ/πής Αθηνών στην ηλεκτρονική διακυβέρνηση, συνεπώς και στις ηλεκτρονικές ταυτότητες.
Βεβαίως αντί χρηματικού ποσού από «άγνωστους» οργανισμούς. Τους υποχρέωσαν να τα αναρτήσουν και λίγες μέρες αργότερα ακολούθησε η ΨΕΥΔΟ σύνοδος Κρήτης …
Με μαθηματική ακρίβεια, βήμα-βήμα η ΠΡΟΔΟΣΙΑ!
Μετά από λίγες μέρες τα αφαίρεσαν.
Έτσι εξηγούνται όλα. Το πως σε ερωτήσεις
« πνευματικών» σχετικά με τις ηλεκτρονικές ταυτότητες παίρναμε σαν απάντηση:
«Οι Χριστιανοί δεν έχουν να κρύψουν τίποτα.»
Μέχρι και μπουγέλο έφαγε κάποιος «αυλικός», προκειμένου να κλείσει το στόμα του, επειδή παράκουσε εντολή και μίλησε για τις ηλεκτρ. ταυτότητες!!
Και άλλος:
«Δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα!»
Δηλαδή, αν δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα …να πάμε με τον Αντίχριστο…… παπούλη;
Να πάρουμε τις ηλεκτρονικές ταυτότητες; Αυτό μας λέτε;
Αυτό μας λέει ο Ιησούς Χριστός περί ΟΜΟΛΟΓΙΑΣ;
Το : «Όποιος δειλιάσει στον αγώνα κατά του θηρίου ..» (Αποκ.),
τι εννοεί;
Την Τρίτη 19-02-2019 μετά από αναβολές φθάσαμε στο Σ. Επ. (συμβούλιο επικρατείας) για το θέμα των ηλεκτρ. Ταυτοτήτων. Η διοικούσα Εκκλησία της Ελλάδας –φυσικά- ήταν απούσα. Τι θα μπορούσε άλλωστε να κάνει αφού εκ των προτέρων η θέση της είναι υπέρ της ηλεκτρονικής διακυβέρνησης;
Δηλαδή, ΥΠΕΡ ΤΟΥ ΝΑ ΔΟΘΟΥΝ ΟΛΑ ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ ΤΩΝ ΠΙΣΤΩΝ ΚΑΙ ΜΗ, ΣΕ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟ Ή ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥΣ Ή «ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ»ΠΟΥ ΘΑ ΞΕΡΟΥΝ ΚΑΙ ΘΑ ΕΛΕΓΧΟΥΝ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΓΙΑ ΕΜΑΣ ΚΑΙ ΠΟΥ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΑΓΝΩΣΤΟΙ ΣΕ ΕΜΑΣ!
ΘΑ ΜΑΣ ΚΑΘΟΔΗΓΟΥΝ ΧΩΡΙΣ ΕΜΕΙΣ ΝΑ ΤΟΥΣ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ, ΘΑ ΕΞΑΡΤΟΜΑΣΤΕ ΑΠΟΛΥΤΑ ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ (ΑΥΤΟΝ).
Άνοιξε διάπλατα η διοικούσα εκκλησία τις πόρτες και οδηγεί το ποίμνιο στον Αντίχριστο.
Με πόση πονηριά παραπλανά τους πιστούς, λέγοντας ότι αν και εφόσον οι ηλεκτρ. ταυτότητες περιέχουν το δυσώνυμο αριθμό (666) ,τότε δεν θα τις πάρουμε.
Ποιός θα αποδείξει τεχνολογικά το μέρος που θα κρύβεται ο διάβολος μέσα σε αυτές;
Σε αντίθετη περίπτωση μη αποδείξεως της ύπαρξης του 666,η εκκλησία μας συμβουλεύει… να πάρουμε τις ταυτότητες. Στο μεταξύ μέχρι να διαπιστωθεί η ύπαρξη ή μη του 666 μέσα σε αυτές και ενώ η διοικούσα εκκλησία «θα ψάχνει διακαώς», οι μεν ταυτότητες θα εκδίδονται, οι δε ψυχές θα χάνονται. Θα γίνει ακριβώς ό,τι έγινε στην ΨΕΥΔΟ-σύνοδο.
Πρώτα ψήφισαν εν αγνοία του ποιμνίου και μετά προσπάθησαν να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα.
Πρώτα ψήφισαν εν αγνοία του ποιμνίου και μετά προσπάθησαν να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα.
Έτσι και τώρα θα τις φέρουν και μετά θα λένε ότι δεν είναι αυτό το σφράγισμα του Αντίχριστου… (για να δικαιολογηθούν).
Μα πονηροί και διεστραμμένοι που λέτε ότι ανήκετε στην Εκκλησία του Χριστού, αφού δεν ξέρετε ακόμα αν οι ταυτότητες έχουν το δυσώνυμο αριθμό, γιατί εκ των προτέρων έχετε συγκατατεθεί στην ηλεκτρ. διακυβέρνηση;
ΠΟΙΟΣ ΣΩΦΡΩΝ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ ΚΑΙ ΜΗ, ΘΑ ΠΑΡΕΔΙΔΕ ΤΟΝ ΕΛΕΓΧΟ ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ ΤΟΥ, ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ ΤΟΥ, ΣΕ ΚΑΠΟΙΟΝ ΠΟΥ ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΕΙ, ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΑΝ ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ Ο ΔΥΣΩΝΥΜΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ;
ΣΤΙΣ ΗΛΕΚΤΡ.ΤΑΥΤΟΤΗΤΕΣ, ΤΟ ΣΙΓΟΥΡΟ ΕΙΝΑΙ ,ΟΤΙ ΠΑΡΑΧΩΡΟΥΜΕ ΤΟΝ ΕΛΕΓΧΟ ΣΕ Ο,ΤΙ ΜΑΣ ΑΝΗΚΕΙ (ΑΥΤΕΞΟΥΣΙΟ, ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ) ΣΕ ΚΑΠΟΙΟΝ ΠΟΥ ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ!
Αυτό μόνο τα τέκνα του διαβόλου θα μπορούσαν να το κάνουν προκειμένου να υποδεχθούν τον πατέρα από τον οποίο κατάγονται.
Τον αντίχριστο δεν θα τον φέρει κανένας άλλος, εκτός των αιρετικών και ψευτο-διδασκάλων. Μας το είπε ο μαθητής της αγάπης και ψέματα δεν λέει:
«Και τώρα πλέον είναι ο αντίχριστος εν τω κόσμω δια των αιρέσεων και των ψευδοδιδασκάλων, που προπαρασκευάζουν το έδαφος δια την προσωπικήν έλευσιν του.» (Α’ Ιωαν.Δ’3).
Την προπαρασκευή ,σχεδόν την ολοκλήρωσαν. Απομένει να τον αναδείξουν.
Εμείς αν θέλουμε να σωθούμε οφείλουμε να διακρίνουμε ποιοι είναι οι αιρετικοί και ψευτοδιδάσκαλοι και να απομακρυνθούμε από αυτούς. Η ταπεινή μου γνώμη είναι ότι τώρα πια εύκολα διακρίνονται.
Η έδρα του συμβουλίου επικρατείας έδειξε μεγάλο ενδιαφέρον, φάνηκε ζήλος για το τόσο σοβαρό θέμα, εξετάζοντάς το για πολλή ώρα. Η εισηγήτρια της έδρας και οι αγορευτές-νομικοί, ήταν καταπέλτες, καταθέτοντας πλήθος σοβαρών επιχειρημάτων-αποδείξεων.
Ο υποστηρικτής των ηλεκτρ. ταυτοτήτων εκπρόσωπος του υπουργείου ,χωρίς να έχει ούτε ένα επιχείρημα, μέχρι που προξένησε το μειδίαμα σε έδρα και ακροατήριο.
Μένει να δούμε αν η σπορά θα καρποφορήσει!
ΤΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ Η ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ Η ΣΠΟΡΑ …ΕΓΙΝΑΝ!
ΤΟ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ ΧΡΕΟΣ…ΕΤΕΛΕΣΘΕΙ!
Ρωτήστε λοιπόν ,αγαπητοί αδελφοί, τους πνευματικούς σας αν είναι υπέρ της ηλεκτρ. ταυτότητας του πολίτη, της ηλεκτρ. διακυβέρνησης του Αντίχριστου.
Η απόφαση είναι άκρως προσωπική, γιατί είναι άκρως προσωπική Η ΕΝΩΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΘΕΟ Ή ΜΕ ΤΟΝ ΕΧΘΡΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ!!
Όσο και να θέλει κανείς να βοηθήσει την τελευταία στιγμή, δεν μπορεί να προσφέρει τίποτα.
Η ψυχή είναι μόνη, ανήμπορη και ανυπεράσπιστη, περιμένοντας να την παραλάβει άγγελος ή «αλαλάζοντας μαύροι καβαλάρηδες»! (Είναι απόλυτα αληθινό αυτό!)
Ο λόγος όχι για τους τυφλούς που είναι μέσα στον λάκκο, ούτως ή άλλως, αλλά για εκείνους που έχουν οφθαλμούς και επιβάλλεται να διακρίνουν προκειμένου να μην παρασυρθούν.
Γρηγορείτε ,ας οπλιστούμε με γνώση και δύναμη Ορθής Πίστης, γιατί μόνο αυτά είναι τα υπερ-όπλα που συντρίβουν τον εχθρό!!
Ας μπούμε στο στάδιο του καλού αγώνα ,έστω και τώρα με θείο ζήλο. Πάντα τις ημέρες πριν το Πάσχα δεν αντέχει ο πονηρός στην ιδέα ότι εξαπατήθηκε, κάνει σπασμωδικές επιθέσεις θέλοντας να παρασύρει και άλλους.
ΣΥΝΤΡΙΨΤΕ ΤΟΝ ,ΣΤΡΑΤΙΩΤΕΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ!!
Καλή και ευλογημένη Σαρακοστή!!
Ενωμένοι στη Στρατευομένη, βοηθούμενοι από την θριαμβεύουσα Εκκλησία του Χριστού που Του ανήκουν τα ΠΑΝΤΑ! … και η ΔΟΞΑ και η ΤΙΜΗ ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΑΙΩΝΕΣ!
Με εν Χριστώ αγάπη και ενδιαφέρον
Γεώργιος Φλώρος
Ο αρχιεπίσκοπος εμφανίστηκε χωρίς σταυρό σε αγιασμό σχολείου για να μην ενοχληθούν οι πρόσφυγες
Οι Οικουμενιστές απροκάλυπτοι υπηρέτες της Πανθρησκείας!
Παρά ταύτα ο λαός συνεχίζει να παίρνει την ..."ευλογία" τους!
Ο αρχιεπίσκοπος εμφανίστηκε χωρίς σταυρό σε αγιασμό σχολείου
για να μην ενοχληθούν οι πρόσφυγες
Ερωτήματα προκαλεί η εμφάνιση –για ακόμη μια φορά– του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος Ιερώνυμου σε αγιασμό σε σχολείο χωρίς να φέρει το Σταυρό ούτε ως… φωτογραφία. Ο Αρχιεπίσκοπος βρέθηκε τέλεσε τον αγιασμό στην Λεόντειο Σχολή στα Άνω Πατήσια και στα 15ο και 60ο Γυμνάσια και 15ο ΓΕΛ χωρίς όμως να φέρει το παραμικρό ίχνος του θρησκευτικού συμβόλου της Ορθοδοξίας του Σταυρού και αυτό για να μην αισθανθούν προσβεβλημένοι, οι μουσουλμάνοι και οι αλλοδαποί!
Και όλα αυτά όχι σε κάποια χώρα του τρίτου κόσμου, αλλά στην Ελλάδα. Η «απολιτίκ» αυτή εμφάνιση του Αρχιεπισκόπου ξενίζει αλλά κυρίως προβληματίζει για το που τελικά ζούμε, σε ποια χώρα και αν φοβόμαστε να δηλώνουμε ποιοι είμαστε.
Μάλιστα ο Αρχιεπίσκοπος έδωσε και συμβολές στους αλλοδαπούς λέγοντας ότι υπάρχουν δύο είδη σοφίας, η σοφία που προέρχεται από τα γράμματα και τις επιστήμες και η άνωθεν Σοφία, χωρίς να πει τη λέξη Θεός, παραπέμποντας στη θεώρηση της Πίστης – Σοφίας των γνωστικών ευαγγελίων.
«Όταν συνδυάζονται αυτά τα δύο είδη Σοφίας δημιουργείται ο χαρισματικός άνθρωπος», τόνισε ο Αρχιεπίσκοπος και κάλεσε τους μαθητές να αναπτύξουν και να καλλιεργήσουν τα χαρίσματά τους για το κοινό καλό, ενώ ευχήθηκε σε όλους, μαθητές, εκπαιδευτικούς και γονείς καλή σχολική χρονιά.
(σχ. Hellas-now) Αφού δεν θέλουν δυσαρεστήσουν τους αλλοδαπούς μουσουλμάνους που ήρθαν σε μια χριστιανική χώρα... η χριστιανική χώρα λοιπόν θα κατεβάσει τα θρησκευτικά σύμβολα της και τους σταυρούς για μην τους δυσαρεστήσει. Θα ενσωματωθεί λοιπόν η χώρα στους αλλοδαπούς.. και όχι οι αλλοδαποί στην χώρα;
Ε Αρχιεπίσκοπε;
"Κανένας Ἅγιος δὲν προσευχήθηκε μὲ αἱρετικοὺς"
Ἡ προσευχή εἶναι πράξη Ἱερά καί Ἁγία πού ἀπευθύνεται στόν Τριαδικό Θεό καί δέν ἐπιτρέπεται ὁ πιστός νά ἔρχεται διά τῆς συμπροσευχῆς σέ κοινωνία μέ τήν αἵρεση, πού βλασφημεῖ... τόν Χριστό καί πολεμᾶ τήν Ἐκκλησία Του.
(Χριστοΰφαντος)
Οἱ οἰκουμενιστές ἐκμεταλλεύονται κάθε εὐκαιρία γιά νά συμπροσευχηθοῦν μέ ὅλο τό φάσμα τῶν αἱρετικῶν καί κακοδόξων, ἀλλά καί τῶν ἀλλοθρήσκων.
Αὐτό ὅμως γιά κάθε ὀρθόδοξο εἶναι ἐντελῶς ἀπαράδεκτον, διότι ἡ συμπροσευχή προϋποθέτει τήν κοινή πίστη καί τήν λειτουργική κοινωνία.
Ἕνας Ὀρθόδοξος δέν μπορεῖ παρά νά συμπροσεύχεται μόνον μέ Ὀρθοδόξους.
Ἀνέκαθεν αὐτή ἦταν ἡ θέση τῆς Ἐκκλησίας μας καί αὐτό τό ἐκφράζουν ἐξ ἀρχῆς οἱ 45ος καί 65ος Ἀποστολικοί Κανόνες. Ἀναφέρονται μάλιστα καί οἱ κυρώσεις ὅσων ἐνεργοῦν ἀντίθετα ἀπό αὐτά πού διδάσκει τό Πνεῦμα τό Ἅγιον.
Ἐπειδή ὁρισμένοι ὑποστηρίζουν ὅτι οἱ κανόνες πού ἀπαγορεύουν, ἀλλά καί καταδικάζουν, τήν συμπροσευχή, ἐννοοῦν μόνο τήν τέλεση τῆς λατρείας μέ τούς αἱρετικούς, δηλαδή τό "συλλείτουργο", ἐπιβάλλεται νά τονισθεῖ (καί αὐτό τό βλέπουμε στήν ἴδια τήν πράξη τῆς Ἐκκλησίας), ὅτι οἱ Ἱεροί Κανόνες καταδικάζουν καί αὐτή τήν λεγομένη "ἁπλῆ συμπροσευχή". Ἡ συμπροσευχή δέν ἐπιτρέπεται οὔτε "κατ᾽ οἰκονομίαν" ἀπό τούς ὑψηλά ἱσταμένους στήν Ἐκκλησία, διότι αὐτό, ἐκτός τῶν ἄλλων, δημιουργεῖ (κακῶς βεβαίως) προηγούμενο καί οἱ οἰκουμενιστές τό προβάλλουν ὡς πράξη πού δύναται κατ᾽ αὐτούς νά ἐπαναλαμβάνεται, ἐνῶ ἐπί τῆς οὐσίας εἶναι παράδειγμα πρός ἀποφυγήν.
Ἡ προσευχή εἶναι πράξη Ἱερά καί Ἁγία πού ἀπευθύνεται στόν Τριαδικό Θεό καί δέν ἐπιτρέπεται ὁ πιστός νά ἔρχεται διά τῆς συμπροσευχῆς σέ κοινωνία μέ τήν αἵρεση, πού βλασφημεῖ... τόν Χριστό καί πολεμᾶ τήν Ἐκκλησία Του.
Ἀλλά, αὐτή ἡ εὐλογημένη ἀπαγόρευση βοηθᾶ καί τόν ἐκτός τῆς Ἐκκλησίας νά ἐννοήσει ὅτι εὑρίσκεται στήν πλάνη καί στήν αἵρεση καί κυρίως ὅτι εἶναι ἀνάγκη νά ἐπιστρέψει στήν Ἐκκλησία, πού φυσικά εἶναι μία καί ὄχι πολλές.
Ἀλλά καί στό θέμα αὐτό μᾶς καθοδηγοῦν οἱ ἴδιοι οἱ Ἅγιοι:
α) Οὐδείς Ἅγιος εἶχε καί ἔχει συμπροσευχές μέ αἱρετικούς.
β) Οἱ φωτισμένοι καί θεούμενοι εἶναι αὐτοί πού μᾶς καθοδηγοῦν στό "τί εἶναι καί πῶς πρέπει νά γίνεται ἡ προσευχή"!
Οἱ οἰκουμενιστές, μέ τίς συμπροσευχές τους, τό μόνο πού ἀποδεικνύουν εἶναι ὅτι οὐδεμία σχέση ἔχουν μέ τούς Ἁγίους καί ὅτι, παρά τίς "ἀγαπολογίες" καί "προσευχοβατολογίες", οὐδεμία γνώση ἔχουν περί τῆς αὐθεντικῆς, σώζουσας καί ἁγίας προσευχῆς πού στήν κάθε γενεά παραδίδουν οἱ Ἅγιοι.
Ἑπομένως, ἤ ὁ πιστός (κληρικός, μοναχός, λαϊκός) γνωρίζει τί ἐστί προσευχή καί ἐφαρμόζει τούς Ἱερούς Κανόνες κάνοντας ὑπακοή στούς Ἁγίους, ἤ συμμετέχει στά "συμπροσευχητικά θέατρα" καί στά "φαιδρά συλλείτουργα" καί ἀποδεικνύεται παντελῶς ἄσχετος, τό ὀλιγώτερον, μέ τό πνεῦμα καί τό βίωμα τῆς Ὀρθοδοξίας.
Ὅσοι διδάσκουν τά ἀντίθετα, ἄς μᾶς φέρουν ἔστω καί ἕναν Ἅγιο πού τά ἐδίδασκε καί ἔκανε συμπροσευχές μέ αἱρετικούς, ἤ ἄς μᾶς δείξουν ἕναν αἱρετικό ὁ ὁποῖος, μέσῳ τῶν "συμπροσευχῶν", νά ἔχει ἐπιστρέψει στήν Ὀρθοδοξία.
Τι Λένε οι Άγιοι Πατέρες Για την Αποφυγή Κοινωνίας Με Αιρετικούς, Ὁ μολυσμός , διά τῆς κοινωνίας μέ αἱρετικούς ἤ κακοδόξους ἐπισκόπους
Τι Λένε οι Άγιοι Πατέρες Για την Αποφυγή Κοινωνίας Με Αιρετικούς,
Ὁ μολυσμός , διά τῆς κοινωνίας μέ αἱρετικούς ἤ κακοδόξους ἐπισκόπους:
Εἶναι πράγματι ἐντυπωσιακή ἡ αὐστηρότητα πού ἐπιβάλλουν οἱ ἅγιοι Πατέρες ἀπέναντι ὄχι μόνο στούς αἱρετικούς ἄλλα καί στά μέλη τῆς Ἐκκλησίας πού ὑϊοθετοῦν κακοδοξίες, γιατὶ ἡ Ἐκκλησία δὲν διασπᾶται μόνο ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ πιστεύουν καὶ διαδίδουν τὰ παρόμοια: «Οὐχ ὑπὸ τῶν αἱρετικῶν διατέτμηται μόνον, ἀλλὰ καὶ ὑπὸ τῶν τὰ αὐτὰ φρονεῖν ἀλλήλοις λεγόντων διασπᾶται».
[1]. Τὸ παραμικρὸ ζήτημα ποὺ ἀφορᾶ τὸν Θεὸ δὲν εἶναι μικρό, κατά τον Ἅγιο Γρηγόριο Παλαμᾶ.
[2].Ὁ Χρυσορρήμων Ἰωάννης μᾶς λέει: «Ὄχι μόνο οἱ ἁμαρτάνοντες, ἀλλὰ καὶ ἐκεῖνοι ποὺ ἐπαινοῦν τοὺς ἁμαρτάνοντες ὑφίστανται τὴν ἴδια ἢ καὶ χειρότερη τιμωρία».
[3]. «Κάθε κληρικό –λέει ὁ ἅγιος Συμεὼν ὁ θεολόγος– τοῦ ὁποίου ἡ πίστις, οἱ λόγοι καὶ τὰ ἔργα δὲν συμφωνοῦν μὲ τὶς διδασκαλίες τῶν Ἁγίων πατέρων νὰ μὴν τὸν δεχόμαστε στὴν οἰκία μας. Ἀλλὰ νὰ τὸν ἀποστρεφόμεθα καὶ νὰ τὸν μισοῦμε ὡς δαίμονα, ἔστω κι ἄν ἀνασταίνει νεκροὺς καὶ κάνει ἄλλα μύρια θαύματα».
[4].Εἶναι ἄραγε αὐτή ἡ αὐστηρότητα μία αὐθαίρετη σκληρότητα καί «ἰδιοτροπία» τῶν ἁγίων; Φυσικά καί ὄχι! Ὁ ἴδιος ὁ Κύριός μας πρῶτος δίδαξε ξεκάθαρα ποιά πρέπει νά εἶναι ἡ ἀντίδρασή μας ὅταν ἀκοῦμε διδασκαλίες ἀντίθετες ἀπό αὐτές πού παρέδωσε ὁ Ἴδιος καί οἱ μαθητές Του. Ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς δίδαξε ὅτι τὰ δικά Του πρόβατα ὅταν ἀκοῦν τὴν φωνὴ ξένου διδασκάλου φεύγουν. «Ἀλλοτρίῳ δέ [σ.σ. ποιμένα] οὐ μὴ ἀκολουθήσωσιν, ἀλλὰ φεύξονται ἀπὸ αὐτοῦ, ὅτι οὐκ οἴδασι τῶν ἀλλοτρίων τὴν φωνήν»
[5]. και αμέσως μετά τὴν Ἀποτείχιση δίδαξαν οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι: «…Διὸ φευκτέον [νὰ φεύγετε] ἀπὸ τῶν φθοροποιῶν ποιμένων».
[6].Ὄχι λίγες φορές, οἱ ἐπίσημοι ποιμένες δηλητηρίασαν τὸ ποίμνιο -μέσῳ στρεβλῆς διδασκαλίας- ὁδηγώντας το στὴ λατρεία ἄλλων θεῶν. Γιατί «ἡ αἵρεση» ὄχι μόνο «εἶναι πίστη σὲ ξένο Θεό»,
[7]. ἀλλά «ἔχει ἐνδυθῆ ὁλόκληρον τὸν διάβολο».
[8].Στίς ἡμέρες μας οἱ ἐπίσκοποι ἀπροκάλυπτα ἀποδείχτηκαν ψευδοεπίσκο-ποί γιατί μολύνουν τήν Πίστη, συγκαταβαίνοντας σέ αἱρετικούς. «Ἀλλοίμονο σὲ ὅσους μολύνουν τὴν Ἁγία Πίστη μὲ αἱρέσεις ἢ συγκαταβαίνουν στοὺς αἱρετικούς».
[9].Ὁ ὅσιος Ἀντίοχος ὁ Πανδέκτης ἔλεγε πὼς ἐκεῖνον ποὺ δὲν ἔχει τὴν ὀρθὴ πίστη πρέπει ὄχι μόνο νὰ τὸν ἀποστρεφόμαστε ἀλλὰ καὶ νὰ τὸν ἀναθεματί-ζουμε, δηλαδὴ νὰ τὸν θεωροῦμε ὅτι βρίσκεται ἐκτὸς Ἐκκλησίας.
[10]. «Οὔτε γιὰ λίγη ὥρα δὲν δεχόμαστε σχέση μὲ αὐτοὺς ποὺ κουτσαίνουν στὴν πίστη»
[11].… «ἀκόμα κι ἂν αὐτοί μᾶς φαίνονται πολὺ γνήσιοι καὶ ἐπίσημοι, ἐμεῖς πρέπει νὰ τοὺς σιχαι-νόμαστε, ὅσοι ἀγαπᾶμε τὸν Κύριο».
[12].Ὁ ἅγιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης ἀποφαίνεται: «Καὶ εἰ φίλοι κατὰ Θεὸν, πῶς τῇ κοινωνίᾳ τῶν ἑτεροδόξων κοινωνοῦντες; Οὐ γὰρ φίλοι οἱ τοιοῦτοι ἀληθινοὶ καὶ πιστοί».
[13]. Ὁ ἴδιος Ἅγιος λέει: «Οἱ μὲν [αἱρετικοὶ] τέλεον περὶ τὴν πίστιν ἐναυάγησαν. οἱ δὲ εἰ καὶ τοῖς λογισμοῖς οὐ κατεποντίσθηκαν, ὅμως τῇ κοινωνίᾳ τῆς αἱρέσεως συνόλλυνται [ἐξ αἰτίας τῆς κοινωνίας μὲ τοὺς αἱρετικοὺς θὰ χαθοῦν μαζί τους]».
[14]. Θεωρεῖ «προδοσία τῆς Ὀρθοδόξου Ὁμολογίας» τὸ νὰ παραμένει κάποιος ἐν κοινωνίᾳ μὲ τὸν κακοδοξοῦντα ἐπίσκοπόν του».
[15].Αὐτές οἱ Πατερικές θέσεις ἐνσωματώθηκαν καὶ στὰ Πρακτικὰ τῆς Ζ΄Οἰκουμενικῆς Συνόδου: «Ὅποιος δικαιώνει αἵρεση ἂς εἶναι ἀναθεματισμένος».
Ὁ Μ. Ἀθανάσιος γιὰ αὐτὸν ποὺ φρονεῖ ἀσεβῆ δόγματα ἀναφέρει: «Ἀποφύγετε αὐτὸν καὶ ἔτσι θὰ διατηρήσετε τὴν πίστη σας καθαρή».
[16].Κατὰ τὸν ἅγιο Νεκτάριο Αἰγίνης: «ἡ κοινωνία μὲ αὐτὸν [τὸν κακόδοξο καὶ αἱρετικό] μολύνει τὴν πίστη μὲ τὶς εὐθύνες ποὺ αὐτὸ συνεπάγεται. Λοιπὸν ἡ ἐξωτερικὴ ἀκοι-νωνησία προστατεύει ἀπὸ τὴν ἐσωτερικὴ ἀλλοτριότητα»… «Εἶναι ψευδὲς ἐκεῖνο ὅπου ἐπιφέρουσιν, ὅτι αἱ ὁδοὶ τῆς εὐσεβείας εἶναι πολλαί… ὁδὸς μία καὶ αὐτὴ στενὴ καὶ ὄχι πλατεῖα… εἷς καὶ μόνος Θεὸς καὶ Κύριος».
[17].Ἂν ὁ εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης, ὁ «μαθητὴς τῆς ἀγάπης» λέει ὅτι κάποιον ποὺ δὲν ἀποδέχεται τὴν διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ καὶ τῶν Ἀποστόλων οὔτε στὸ σπίτι σας νὰ τὸν βάζετε, οὔτε καλημέρα νὰ τοῦ λέτε, γιατὶ συγκοινωνῆτε μὲ τὰ πονηρά του ἔργα γενόμενοι συνένοχοι, πόσο μᾶλλον νὰ τὸν ἀποδεχόμαστε στὸν ναὸ ὡς λειτουργὸ;
[18].Ἂν ὁ Μ. Βασίλειος τονίζει: «Αἱρετικὸν ἄνθρωπον ἀποστρέφεσθαι»,
[19]. πόσο μᾶλλον τον κακόδοξο κληρικό;
Ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος μᾶς ἐξηγεῖ: «Ὄχι μόνο ἂν κάποιοι λένε συνολικὰ ἀντίθετα πράγματα ποὺ ἀνατρέπουν τὰ πάντα, ἀλλὰ καὶ τὸ παραμικρὸ ἀντίθετο νὰ διδάξουν νὰ εἶναι ἀναθεματισμένοι».
[20]. «Ἀπὸ αὐτοὺς πρέπει νὰ πεταγόμαστε μακρυὰ ὅπως πεταγόμαστε ὅταν συναντάμε ἕνα φίδι, καὶ νὰ διακόπτουμε κάθε κοινωνία καὶ νὰ φεύγουμε μὲ ὅλη μας τὴν δύναμη, ἀκόμα κι ἄν μᾶς φαίνονται σεβάσμιοι καὶ πρᾶοι», διδάσκει ὁ Μ. Φώτιος.
[21]. Τί στὰ ἀλήθεια ἐλπίζουμε νὰ κληρονομήσουμε ἐμεῖς ποὺ οἰκειοθελῶς καὶ προθύμως ἀκολουθοῦμε τοὺς σύγχρονους αἱρετίζοντες Ἐπισκόπους παρά τήν ὀργή τοῦ Θεοῦ καί τήν κόλαση;
«Εἰ δέ τις προσποιεῖται ὁμολογεῖν μὲν ὀρθὴν πίστιν, φαίνεται δὲ κοινωνῶν ἐκείνοις [ἂν κάποιος προσποιούμενος ὁμολογεῖ τὴν ὀρθὴ πίστι, ἀλλὰ κοινωνεῖ μὲ τοὺς αἱρετικούς] τὸν τοιοῦτον προτρέψασθε ἀπέχεσθαι τῆς τοιούτης συνηθείας· καὶ ἐὰν μὲν ἐπαγγέλληται, ἔχετε τὸν τοιοῦτον ὡς ἀδελφόν· [καὶ ἐὰν σᾶς ὑποσχεθεῖ ὅτι θὰ διακόψει τὴν κοινωνία μὲ τοὺς αἱρετικούς –καὶ τὸ πράξει– νὰ τὸν ἔχετε ὡς ἀδελφό σας] ἐὰν δὲ φιλονίκως ἐπιμένῃ τὸν τοιοῦτον παραιτῆσθε [ξεκόψτε ἀπὸ αὐτόν]».
[22].Ὁ ἅγιος Ἰὼβ Ἰασίτης ὁ Ὁμολογητὴς ἔλεγε: «Νὰ μὴν τοὺς συνανα-στρεφόμαστε λοιπόν [τοὺς Λατινόφρονες] …Θὰ προσπαθήσουμε μὲ ὅλες μας τὶς δυνάμεις νὰ μὴ μολυνθοῦμε μὲ τὴν ἐκκλησιαστικὴ κοινωνία μαζί τους καὶ νὰ μὴ μετέχουμε στὴν ψώρα, ἢ τὴν ὀλέθρια ἀσθένειά τους. Θὰ προφυλάξουμε ἐπίσης τοὺς ἑαυτούς μας μὲ κάθε τρόπο καὶ θὰ ἀπέχουμε τελείως ἀπὸ τὴν φατρία τους».
[23].Ὁ Ἅγιος Μελέτιος Γαλησιώτης: «Αἱρετικοί εἰσιν οἱ λατίνοι καὶ οἱ συγκοι-νωνοῦντες αὐτοῖς ἀπόλλυνται…».
[24].Ὁ ἅγ. Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς προσθέτει: «Ἐφόσον ὁ Καλέκας εἶναι μὲ αὐτὸ τὸν τρόπο καὶ τόσες φορές ἀποκομμένος ἀπὸ ὁλόκληρο τὸ πλήρωμα τῶν Ὀρθοδόξων, εἶναι κατὰ συνέπεια ἀδύνατο νὰ ἀνήκει στοὺς εὐσεβεῖς, ὅποιος δὲν ἔχει ἀποχωρισθεῖ ἀπὸ αὐτόν. Ἀντιθέτως, ὅποιος γιὰ τοὺς λόγους αὐτοὺς εἶναι ἀποχωρισμένος ἀπὸ τὸν Καλέκα, τότε ἀνήκει πράγματι στὸν κατάλογο τῶν Χριστιανῶν καὶ εἶναι ἑνωμένος μὲ τὸν Θεό κατὰ τὴν εὐσεβῆ πίστη».
[25]. Καί ἐπιπλέον: «Εἶναι ἀδύνατο κάποιος νὰ ἐπικοινωνεῖ ἐκκλησιαστικῶς μὲ τὸν Πατριάρχη (Καλέκα) καὶ νὰ εἶναι Ὀρθόδοξος…, ἐνῷ αὐτὸς ποὺ ἦταν ἀποτειχισμένος εἶναι ἑνωμένος μὲ τὴν εὐσεβῆ πίστη».
[26]. Πρέπει πάλι νὰ τονίσουμε -γιατὶ ἔχει ὕψιστη σημασία-ὅτι, ὅταν ὁ Γρηγόριος τά δίδασκε αὐτά, ἦταν ἀποτειχισμένος καὶ ὁ Καλέκας δὲν εἶχε ἀκόμη καταδικαστεῖ Συνοδικῶς!
Ὁ ἅγιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης θυμίζει τὴν προσταγὴ τοῦ Μ. Ἀθανασίου: «…μηδεμίαν κοινωνίαν ἔχειν ἡμᾶς πρὸς τοὺς αἱρετικούς, ἀλλὰ μὴν μηδὲ πρὸς τοὺς κοινωνοῦντας μετὰ τῶν ἀσεβῶν».
[27]. Ὥστε «νόμιμα» καταλήγει στὴν τελική του θέση: «… μήτε κοινωνεῖν αὐτοῖς [τοῖς αἱρετικοῖς], μήτε ἀναφέρειν… ἐπὶ τῆς θείας λειτουργίας· ὅτι μέγισται ἀπειλαὶ κεῖνται παρὰ τῶν ἁγίων ἐκφωνηθεῖσαι τοῖς συγκαταβαίνουσιν αὐτοῖς μέχρι καὶ ἑστιάσεως….
[28]. Οἱ Ἀποστολικοὶ Κανόνες στηρίζουν ἀπόλυτα αὐτὴ τὴν θέση: «Ἐὰν κάποιος συμπροσευχηθεῖ μὲ ἕναν ἀκοινώνητο ἔστω καὶ μέσα σὲ σπίτι, νὰ εἶναι καὶ αὐτὸς ἀκοινώνητος».
[29].Λέει ὁ ἅγιος Μᾶρκος: «… Νὰ συμβουλεύσεις δὲ τοὺς Ἱερεῖς τοῦ Θεοῦ νὰ ἀποφεύγουν μὲ κάθε τρόπο τὴν ἐκκλησιαστικὴ κοινωνία μὲ τὸν λατινόφρονα μητροπολίτη τους καὶ οὔτε νὰ συλλειτουργοῦν μαζί του, οὔτε νὰ τὸν μνημονεύουν καθόλου, οὔτε νὰ τὸν θεωροῦν ἀρχιερέα, ἀλλὰ ὡς μισθωτὸ λύκο! …Νὰ ἀποφεύγετε λοιπὸν καὶ ἐσεῖς ἀδελφοί, τὴν ἐκκλησιαστικὴ κοινωνία μὲ τοὺς ἀκοινωνήτους καὶ τὸ μνημόσυνο τῶν ἀμνημονεύτων. Ὁ Λατινόφρων αὐτὸς θὰ καταδικαστεῖ μαζὶ μὲ τοὺς Λατίνους καὶ θὰ θεωρηθεῖ ὡς παραβάτης τῆς πίσ-τεως»
[30].… «Φευκτέον αὐτούς, ὡς φεύγει τις ἀπό ὄφεως, ὡς αὐτοὺς ἐκείνους, ἢ κἀ-κείνων πολλῷ δήπου χείρονας, ὡς χριστέμπορους καὶ χριστοκάπηλους… Φεύγετε οὖν αὐτοὺς ἀδελφοί, καὶ τὴν πρὸς αὐτοὺς κοινωνίαν.Οἱ γὰρ τοιοῦτοι ψευδαπόστολοι, ἐργᾶται δόλιοι, μετασχηματιζόμενοι εἰς ἀποστόλους Χριστοῦ».
[31].Εἶναι σημαντικὸ νὰ τονίσουμε ὅτι ὁ Ἅγιος δὲν ἐγείρει ζητήματα ὅπως ἡ ἀναγκαιότητα Συνοδικῆς ἔγκρισης, ὁ κίνδυνος σχίσματος ἢ τάχα τῆς ἀποκοπῆς ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία ἢ ζήτημα ἐφαρμογῆς οἰκονομίας, ἢ χάρη τῆς εἰρήνης ἢ χάρη τῆς συνέχισης τοῦ κηρύγματος.
Μετὰ τὴν ὑπογραφὴ τῆς ψευδο-ένωσης στὴ Φερράρα-Φλωρεντία ὁ ἅγ. Μᾶρκος εἶπε: «Εἶμαι πεπεισμένος ὅτι ὅσον ἀπομακρύνομαι ἀπὸ τούτου [τοῦ Πατριάρχη] καὶ ἀπὸ τοὺς τοιούτους [τοὺς Λατινόφρονες] τόσον προσεγγίζω πρὸς τὸν Θεὸν καὶ πρὸς τοὺς Ἁγίους, καὶ ὅσον περισσότερον χωρίζομαι ἀπὸ αὐτοὺς τόσον περισσότερον ἑνοῦμαι μὲ τὴν ἀλήθειαν».
[32]. Λέει ὁ Ἅγιος: «Ὅσοι προσποιοῦνται ὅτι ὁμολογοῦν τὴν ὑγιῆ πίστη, κοινωνοῦν [μνημονεύουν] δὲ μὲ τοὺς ἑτερόφρονες, ἂν μετὰ ἀπὸ τὴν σύστασή σας δὲν ἀπομακρυνθοῦν ἀπὸ αὐτούς, ὄχι μόνο νὰ τοὺς ἔχετε ἐκτὸς Ἐκκλησίας, ἀλλὰ οὔτε ἀδελφοὺς νὰ τοὺς ὀνομάζετε».
[33].Καὶ γιά τόν ὅσιο Νεόφυτο τόν Ἔγκλειστο «ἡ ἐκκλησιαστικὴ κοινωνία μὲ τοὺς Παπικοὺς ἐντάσσει τὸν κοινωνοῦντα στὰ ἀναθέματα τῶν Συνόδων καὶ στὸν πυθμένα τοῦ ἅδη.
Κλείνοντας θά ἀναφέρουμε τὰ λόγια τοῦ Πατριάρχου ἁγίου Γερμανοῦ Πατριάρχου Κ/πόλεως πρὸς τοὺς Κυπρίους λαϊκοὺς γιὰ τὴν ἀποτείχιση ἀπὸ τοὺς κληρικούς των, οἱ ὁποῖοι εἶχαν ὑποταχτεῖ στοὺς Λατίνους κατακτητὲς τὸν 12ο καὶ 13ο αἰῶνα. «…Ὅσοι τῆς καθολικῆς Ἐκκλησίας ἐστὲ τέκνα γνήσια, φεύγειν ὅλῳ ποδὶ ἀπὸ τῶν ὑποπεσόντων ἱερέων τῇ λατινικῇ ὑποταγῇ, καὶ μηδὲ εἰς ἐκκλησίαν τούτοις συνάγεσθαι, μηδὲ εὐλο-γίαν ἐκ τῶν χειρῶν αὐτῶν λαμβάνειν τὴν τυχοῦσαν· κρεῖσσον γάρ ἐστιν ἐν τοῖς οἴκοις ὑμῶν τῷ θεῷ προσεύχεσθαι κατὰ μόνας, ἢ ἐπ’ ἐκκλησίαις συνάγεσθαι μετὰ τῶν λατινοφρόνων· εἰ δ’ οὖν, τὴν αὐτὴν αὐτοῖς ὑφέξετε κόλασιν».
[34].«Τοῖς κοινωνοῦσιν ἐν γνώσει [τοῖς αἱρετικοῖς] ἀνάθεμα».
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις
(
Atom
)