“Όταν σημάνει η σάλπιγγα της αναστάσεως, ο παράδεισος θα παρουσιάσει τίς ψυχές τών πολιτών τού ουρανού, ώστε αυτές να ενωθούν ένδοξα με τα σώματά τους…”

Όταν σημάνει ή σάλπιγγα της αναστάσεως, ό παράδεισος θα παρουσιάσει τίς ψυχές τών πολιτών τού ουρανού, ώστε αυτές να ενωθούν ένδοξα μέ τά σώματά τους, τά όποια θα ζωοποιηθούν μόλις ακούσουν τή φωνή τού Υιού τού Θεού. Τότε καί ό άδης θα παρουσιάσει τούς νεκρούς, πού κρατά δέσμιους, γιά τήν τελική φοβερή Κρίση καί καταδίκη τους. Μετά την αναγγελία της αποφάσεως τού Κριτή, ή μακαριότητα τών δικαίων θα πολλαπλασιαστές καθώς επίσης καί ό κολασμός τών αμαρτωλών, πού θα επιστρέψουν στον άδη.

Οι δίκαιοι, μετά την ανάσταση, «θα είναι όπως οι άγγελοι στον ουρανό», σύμφωνα μέ τή μαρτυρία τού Κυρίου. Ό Ίδιος, προαναγγέλλοντας τή δευτέρα παρουσία Του καί την τελική Κρίση τού κόσμου, γνωστοποίησε ότι στούς δικαίους, πού θα τοποθετηθούν στα δεξιά Του, θα πει: «Ελάτε, οι ευλογημένοι άπ’ τόν Πατέρα μου, κληρονομήστε τή βασιλεία πού σάς έχει ετοιμαστεί απ’ την αρχή του κόσμου». Απεναντίας, στους άμαρτωλούς, πού θα τοποθετηθούν στ’ αριστερά Του, θα πει: «Φύγετε από μπροστά μου, καταραμένοι! Πηγαίνετε στην αιώνια φωτιά, πού έχει ετοιμαστεί γιά τόν διάβολο καί τούς δικούς του». Ή ανταμοιβή, δηλαδή, των αμαρτωλών θα είναι εντελώς διαφορετική από την ανταμοιβή των δικαίων. Ό Θεός, κρίνοντας δίκαια, θ’ ανταποδώσει στον καθένα «ανάλογα μέ τά έργα του». 

Ό ουρανός έχει πολλούς καί διάφορους τόπους διαμονής, σύμφωνα μέ τή μαρτυρία τού Σωτήρα μας, αλλά καί ό αδης έχει πολλά καί διάφορα κολαστήρια. Όποιος αμάρτησε γνωρίζοντας τό θέλημα τού Κυρίου, «θα τιμωρηθεί αυστηρά», ένώ οποίος αμάρτησε αγνοώντας τό θέλημα τού Κυρίου, «θα τιμωρηθεί ελαφρότερα».

Οι χριστιανοί, μόνο οι ορθόδοξοι χριστιανοί, κι αυτοί αν έζησαν στη γή μέ ευσέβεια, καθαρίζοντας τόν εαυτό τους από τίς αμαρτίες μέ ειλικρινή μετάνοια, μέ Εξομολόγηση σε πνευματικό πατέρα καί μέ διόρθωση, θα κληρονομήσουν την αιώνια μακαριότητα καί θα βρίσκονται μαζί μέ τούς φωτεινούς Αγγέλους.

Απεναντίας, οι ασεβείς, όσοι δηλαδή δεν πίστευαν στον Χριστό, οι αιρετικοί, όσοι δηλαδή δεν είχαν ορθή πίστη, καθώς καί εκείνοι από τούς ορθοδόξους πού πέρασαν τή ζωή τους μέσα σε αμαρτίες ή διέπραξαν κάποιο θανάσιμο παράπτωμα καί δεν καθαρίστηκαν μέ τή μετάνοια, θα κληρονομήσουν την αιώνια κόλαση καί θα βρίσκονται μαζί μέ τούς σκοτεινούς δαίμονες.

Οι πατριάρχες της Ανατολικής Εκκλησίας γράφουν

σχετικά: «Των ανθρώπων πού έπεσαν σε θανάσιμα αμαρτήματα καί πού πριν από την άποβίωσή τους δεν απελπίστηκαν, αλλά, μολονότι μετανόησαν όσο ακόμα βρίσκονταν στήν παρούσα ζωή, δεν έφεραν κανέναν καρπό μετανοίας —όπως είναι τά δάκρυα καί οι γονυκλισίες, οι προσευχές καί οι αγρυπνίες, ή συντριβή, ή παρηγόρηση των φτωχών καί ή έμπρακτη επίδειξη αγάπης προς τόν Θεό καί τόν πλησίον, έργα πού ορθά παραδέχθηκε εξαρχής ή Καθολική Εκκλησία ως θεάρεστα καί ευεργετικά—, τούτων (των ανθρώπων) οι ψυχές πηγαίνουν στον αδη καί υπομένουν τιμωρία ανάλογη τών αμαρτημάτων πού διέπραξαν. Από την τιμωρία αυτή, ωστόσο, αισθάνονται ότι θ’ απαλλαγούν. Καί, πράγματι, χάρη στήν υπέρτατη αγαθότητα (του Θεού), λυτρώνονται μέ τίς δεήσεις τών ιερέων καί μέ τίς αγαθοεργίες τών συγγενών τους, προπάντων όμως μέ τή δύναμη της αναίμακτης Θυσίας. Τούτη ή Θυσία τελείται καθημερινά γιά όλους από την Καθολική Αποστολική Εκκλησία, τελείται, όμως, καί μέ την ιδιαίτερη μέριμνα κάθε χριστιανού γιά τούς κεκοιμημένους συγγενείς του».

ΑΓΙΟΥ ΙΓΝΑΤΙΟΥ ΜΠΡΙΑΝΤΣΑΝΙΝΩΦ

http://apantaortodoxias.blogspot.gr/

Περί Μετάνοιας

(Κατά Ματθαίον Εὐαγγέλιον Κεφ.4, στ.17)

"…μετανοεῖτε· ἤγγικε γὰρ ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν"

δηλαδή: "…μετανοείτε, διότι έχει πλησιάσει πλέον η Βασιλεία των Ουρανών"

(Κατά Λουκάν Εὐαγγέλιον)

(Κεφ.5, στ.31-32 και Κεφ.13, στ.2-3 και Κεφ.15, στ.7)

"…οὐ χρείαν ἔχουσιν οἱ ὑγιαίνοντες ἰατροῦ, ἀλλ᾿ οἱ κακῶς ἔχοντες· οὐκ ἐλήλυθα καλέσαι δικαίους, ἀλλὰ ἁμαρτωλοὺς εἰς μετάνοιαν"

δηλαδή: "…δεν έχουν ανάγκη από ιατρό οι υγιείς, αλλά οι πάσχοντες από ασθένεια· δεν έχω έλθει να καλέσω δίκαιους, ή εκείνους που θεωρούν τον εαυτό τους δίκαιο, αλλά αμαρτωλούς σε μετάνοια"

"…δοκεῖτε ὅτι οἱ Γαλιλαῖοι οὗτοι ἁμαρτωλοὶ παρὰ πάντας τοὺς Γαλιλαίους ἐγένοντο, ὅτι τοιαῦτα πεπόνθασιν; οὐχί, λέγω ὑμῖν, ἀλλ᾿ ἐὰν μὴ μετανοῆτε, πάντες ὡσαύτως ἀπολεῖσθε"

δηλαδή: "...εκ του γεγονότος ότι έπαθαν αυτά, βγάζετε το συμπέρασμα ότι οι Γαλιλαίοι αυτοί υπήρξαν αμαρτωλοί περισσότερο από όλους τους Γαλιλαίους; Οχι σας λέγω, διότι και οι άλλοι Γαλιλαίοι είναι επίσης αμαρτωλοί. Εάν δε δεν μετανοήσετε και σεις όλοι, κατά τον ίδιο τρόπο θα χαθείτε"

"λέγω ὑμῖν ὅτι οὕτω χαρὰ ἔσται ἐν τῷ οὐρανῷ ἐπὶ ἑνὶ ἁμαρτωλῷ μετανοοῦντι ἢ ἐπὶ ἐνενήκοντα ἐννέα δικαίοις, οἵτινες οὐ χρείαν ἔχουσι μετανοίας"

δηλαδή: "σας διαβεβαιώνω, ότι έτσι μεγάλη χαρά θα είναι στον Ουρανό για έναν αμαρτωλό που μετανοεί, περισσότερο κτυπητή από όσο είναι η χαρά για τους ενενήντα εννέα δίκαιους, οι οποίοι δεν έχουν ανάγκη από μετάνοια"

http://dromosorthodoxias.blogspot.gr

Δείτε τι έλεγε ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος για την κρίση της εποχής του

«Επιτρέπει ο Θεός να τραντάζεται η γη, αλλά δεν την καταστρέφει, σείει δυνατά τα πάντα με το σεισμό, αλλά δεν τα κατεδαφίζει, για να μας οδηγήσει στην μετάνοια. Τόσο μεγάλο είναι το πέλαγος της ευσπλαχνίας Του.

Γιατί είδε να παραβαίνουμε τις εντολές Του και να Τον πικραίνουμε υπερβολικά. Είδε την επιθυμία μας να αρπάζουμε την ξένη περιουσία, είδε ότι χτίζαμε το ένα σπίτι κοντά στο άλλο και ότι επλησιάζαμε το ένα χωράφι κοντά στο άλλο, με σκοπό να κλέψουμε το διπλανό μας. Είδε ότι δεν ελεούσαμε τα ορφανά και αδιαφορούσαμε για τις χήρες. Είδε τους δασκάλους να κάνουν τα αντίθετα από εκείνα που εδίδασκαν. Είδε μαθητές να προσβάλουν τις σεμνές τελετές της Εκκλησίας με αταξίες που αρμόζουν σε θέατρα. Είδε να ζούμε μέσα στην κακία και να κινούμαστε από φθόνο. Είδε να προσθέτουμε στο φθόνο και την πονηρία. Είδε τις καταιγίδες της υποκρισίας να βυθίζουν σαν βάρκες τους απονήρευτους. Είδε να φονεύουμε σκόπιμα. Είδε ότι αδικούσαμε όσο μπορούσαμε περισσότερο. Είδε να ναυαγεί η αγάπη και να προκόβει η απάτη στο πέλαγος της ζωής. Είδε να αποσκιρτούμε από την αλήθεια και να καταφεύγουμε πρόθυμα στο ψέμα. Και για συνοψίσουμε, είδε να υπηρετούμε τον πλούτο και όχι τον Κύριο» (Εις άγιον Βάσσον, 1, MG 50, 721).

Είναι περιγραφή και της εποχής μας ή όχι;

«Αλίμονο σε κείνους που λένε το κακό καλό και το καλό κακό. Σε κείνου που παρουσιάζουν το φως ως σκοτάδι και το σκοτάδι ως φως. Σε κείνους που προβάλλουν το γλυκό ως πικρό και το πικρό ως γλυκό. Θα αφαιρέσω λοιπόν, λέει ο Θεός, για την ανομία σας από ανάμεσά σας κάθε ισχυρό άνδρα και δυνατή γυναίκα και κάθε άνθρωπο πολεμιστή και δικαστή και κάθε προφήτη και άνθρωπο συνετό. Δεν είναι δε μικρό είδος οργής να στερηθούν και τις προφητείες. Μαζί δε με τον προφήτη, λέγει, θα αφαιρέσει και κάθε στοχαστή. Εδώ μου φαίνεται στοχαστή ονομάζει εκείνον που από τη μεγάλη του σύνεση και από την ίδια την πείρα των πραγμάτων, δίνει σοφές συμβουλές για τα μέλλοντα. Και θα αφαιρέσω ακόμη και κάθε έμπειρο πρεσβύτερο και πεντηκόνταρχο. Πρεσβύτερο δεν ονομάζει απλά αυτόν που έχει γεράσει, αλλά αυτόν που μαζί με τα άσπρα μαλλιά του διατηρεί και την πρέπουσα σύνεση. Και όταν λέει πεντηκόνταρχο εννοεί όλους τους άρχοντες. Και άρχοντας είναι αυτός που είναι εμπειρογνώμων και γνώστης πολλών και που γνωρίζει να διευθετεί με σύνεση όλες τις υποθέσεις της πόλεως. Και μαζί μ’ αυτούς θα αφαιρέσει και κάθε συνετό ακροατή.

Γιατί αν αυτό απουσιάζει, ακόμη κι αν υπάρχουν όλα τα άλλα , τίποτε πλέον δεν υπάρχει στις πόλεις, κι αν κόμη υπάρχουν προφήτες, σύμβουλοι, άρχοντες, αν δεν υπάρχει κανένας που να μπορεί να ακούσει, όλα είναι άσκοπα και μάταια. Εγώ νομίζω ότι εδώ το ‘θα αφαιρέσω’ που λέει ο Θεός , το λέγει με τη σημασία του θα εγκαταλείψω και θα αφήσω , όπως ακριβώς λέει ο Απόστολος Παύλος: ‘τους εγκατέλειψε ο Θεός, ώστε να παραδοθούν σε νου ανίκανο να διακρίνει το ορθό’, όχι για να δείξει αυτό, ότι δηλαδή τους έριξε σε παράνοια, αλλά τους εγκατέλειψε και τους άφησε να είναι ανόητοι. Και θα τοποθετήσω σ’ αυτούς νεαρούς άρχοντες, λέει ο Θεός. Αυτό είναι χειρότερο και φοβερότερο από την αναρχία. Γιατί εκείνος που δεν έχει άρχοντα, έχει στερηθεί εκείνον που θα τον οδηγήσει, ενώ εκείνος που έχει κακό άρχοντα, έχει εκείνον που τον σπρώχνει στους γκρεμούς. Και θα επιτρέψω σε απατεώνες να τους εξουσιάσουν, λέει ο Θεός. Απατεώνες ονομάζει τους είρωνες, τους κόλακες, εκείνους που με τα γλυκά τους λόγια παραδίδουν τους ανθρώπους στο κακό και τον διάβολο. Και θα συμπλακεί ο λαός και ο ένας άνθρωπος θα ορμήσει εναντίον του άλλου και ο άλλος θα ορμήσει εναντίον του πλησίον του, λέει ο Θεός.

Όπως ακριβώς δηλαδή αν τα ξύλα που συγκρατούν τις οικοδομές σαπίσουν ή αφαιρεθούν, κατ’ ανάγκην οι τοίχοι γκρεμίζονται, αφού τίποτε δεν υπάρχει που να τους συγκρατεί, έτσι και αυτοί για τους οποίους προηγουμένως μιλήσαμε, αφού αφαιρέθηκαν άρχοντες, σύμβουλοι, δικαστές και προφήτες, δεν υπήρχε τίποτε που να εμπόδιζε το λαό να διασπασθεί και να δημιουργηθεί μεγάλη σύγχυση. Θα αυθαδιάσει το παιδί προς το γέροντα και ο ανέντιμος προς τον έντιμο, λέει και πάλι ο Θεός. Γιατί όταν περιφρονούνται τα γηρατειά από τους νέους, οι δε ανάξιοι και αποδοκιμασμένοι περιφρονούν εκείνους, που προηγουμένως ήταν αξιοσέβαστοι, η πόλη αυτή δεν είναι δυνατόν να βρίσκεται σε καθόλου καλύτερη κατάσταση από εκείνη που καταφεύγει σε μάντεις» (Εις Ησαΐαν, κεφ. Γ’, 1,2,3,4, ΕΠΕ 8, 304-306-308-310-314-316-MG 56, 40-44).

Ίσως τελικά δεν είναι τυχαίο το ότι έχουμε στερηθεί ηγέτες σε όλους τους χώρους και πρέπει να ξαναδούμε τις πνευματικές ρίζες της κρίσης. Ο άγιος πάντως μας προτρέπει σε μετάνοια και υπέρβαση της ανομίας μας. Ας τον ακούσουμε.

π. Θ. Μ.

agios-dimitrios.blogspot.com

Τί εἶναι ἡ μετάνοια;

Ὄχι, ὅ,τι εἶμαι ἀλλὰ ὅ,τι πρέπει νὰ εἶμαι. Ὅ,τι ὁ Θεὸς θέλει νὰ εἶμαι. 

Ἂν τὰ θελήματά μας δὲν ταυτίζονται ἀπόλυτα μὲ τὰ θελήματα τοῦ Θεοῦ, δὲν εἴμαστε μὲ τὸ Θεό. 

Ἂν δὲν ἔχουμε τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, δὲν εἴμαστε τοῦ Θεοῦ. 

Ἂν δὲν ἔχουμε τὴν προσφορὰ τοῦ Θεοῦ, δὲν εἴμαστε μὲ τὸ Θεό. 

Ἂν δὲν ἔχουμε τὴν πραότητά του, τὴ γλυκύτητά του, τὴ σιωπή του, τὴν ὑπομονή του, 

ἂν δὲν ἔχουμε αὐτὸ τὸ μαρτύριο τοῦ Ἰησοῦ, τὸ ὁποῖο ὑπέστη ἀπὸ τὴν ὥρα ποὺ συνελήφθη στὸν κῆπο τῆς Γεθσημανῆ μέχρι ποὺ ἀνέβηκε πάνω στὸ Σταυρό, ἀγόγγυστα καὶ σιωπηλά, δὲν εἴμαστε τοῦ Θεοῦ. 

Ἂν δὲν εἴμαστε οἱ ἄλλοι «Χριστοί», δὲν εἴμαστε μὲ τὸ Χριστό. 

Σὲ τίποτε δὲν πρέπει νὰ διαφέρουμε. Καὶ μὴν πεῖτε πῶς δὲ βρέθηκε ἄνθρωπος ποὺ νὰ τὸ βίωσε αὐτό.

Ἀρχιμανδρίτης Γερβάσιος Ραπτόπουλος, Ἱεροκῆρυξ

http://dakriametanoias.blogspot.gr

Από τη μεταμέλεια στη μετάνοια

Είναι χαρακτηριστική η περίπτωση του Ιούδα όπου «μεταμεληθείς απέστρεψε τα τριάκοντα αργύρια τοις αρχιερεύσι και τοις πρεσβυτέροις λέγων: ήμαρτον παραδούς αίμα αθώον» (Μτθ. 27, 3-4). Γιατί ενώ θα περίμενε κανείς μετά τη μεταμέλεια του να επιστρέψει στο Διδάσκαλό του, εν τούτοις «απελθών απήγξατο».

Ασφαλώς είναι σημαντικό να κατανοήσουμε το λάθος μας, να αναγνωρίσουμε ότι δεν συμπεριφερθήκαμε σωστά, ότι πληγώσαμε τον άλλο, τον αδικήσαμε, τον υποτιμήσαμε. Ανθρώπινες αδυναμίες που πηγάζουν από την ανθρώπινη ατέλειά μας. Ποιος μπορεί να καυχηθεί ότι δεν κάνει λάθη και παραπατήματα;

Η μετάνοια, όπως και η λέξη το λέει, είναι η εσωτερική αλλαγή στο πώς βλέπουμε τον εαυτό μας και τη συμπεριφορά μας, τη ζωή μας. Είναι η νέα αντίληψη των πραγμάτων με βάση τη λογική του Θεού. Μια αλλαγή που εκφράζεται με έργα, με κινήσεις αγάπης και ταπείνωσης προς το Θεό και τον πλησίον μας.

Με τα πιο πάνω κατανοούμε πως δεν είναι αρκετό να καταλάβουμε τα αμαρτήματά μας. Χρειάζεται να θέλουμε να τα αρνηθούμε και ν’ αγωνιστούμε γι’ αυτό, με τη χάρη του Θεού μας που ’ναι «Θεός των μετανοούντων».

Η μεταμέλεια, η συνειδητοποίηση δηλαδή των λαθών, αν μείνει χωρίς τη μετάνοια, μπορεί να οδηγήσει στην απόγνωση. Γιατί τα λάθη είναι εκεί ως γεγονότα, αδυνατώντας να εξαλειφτούν από την προσωπική μας ιστορία. Η μετάνοια όμως, ως κάθοδος στον Άδη του εαυτού μας και ανάσταση σε νέα ζωή, τη ζωή του Χριστού, φέρνει όντως εξάλειψη των αμαρτημάτων και βεβαιότητα ότι αρχίζει κάτι αλλιώτικο από πριν. Να γιατί η μεταμέλεια φέρνει λύπη ενώ η μετάνοια χαρά.

Η συνεχής μεταμέλεια μπορεί να φέρει εσωτερική μιζέρια και μελαγχολία, ενώ η συνεχής μετάνοια φέρνει εσωτερική ειρήνη και βεβαιότητα ότι η αγάπη του Θεού συγκρατεί και κινεί το σύμπαν και αγιάζει «πάντα άνθρωπο ερχόμενο εις τον κόσμο». Γίνεται συνεχής πορεία προς το αύριο κι όχι, όπως η μεταμέλεια, στροφή στο παρελθόν.

Η Εκκλησία, αν θεωρηθεί σωστά, δεν δημιουργεί ενοχές, δεν κρατά τους ανθρώπους δεμένους στο πριν της ζωής τους, αλλά καλεί προς το ωραίο αύριο, με την ελπίδα και την προσμονή της ημέρας του Κυρίου, που καλύπτει «πλήθος αμαρτιών» και κυριαρχεί η συγχώρεση, η ευσπλαχνία, η κατανόηση, η αγάπη.

Οι άγιοι, έχοντας τη μετάνοια ως καθημερινό βίωμα, πέρα από τις όποιες δυσκολίες που αντιμετώπιζαν, είχαν χαρά και ειρήνη, την οποία μετέδιδαν «στους εγγύς και στους μακράν». Η Εκκλησία, ως το σώμα του Χριστού εις τους αιώνας, μεταδίδει σε όποιους θέλουν και μετανοούν, τη χαρά και την ειρήνη της καρδίας, βεβαιώνοντάς τους για την εγγύτητα της Βασιλείας του Μεγάλου Θεού. 

π. Ανδρέα Αγαθοκλέους

isagiastriados.com

Ο Άγιος Παΐσιος είναι και πάλι εδώ μαζί μας

Δέος, θαυμασμό, ευαρέσκεια και δόξα πρέπει να αποδώσουμε στον Θεό ημών Κύριο Ιησού Χριστό και στον αγαπημένο μας Άγιο Παΐσιο τον Αγιορείτη. Δεν ενδιαφέρονται μόνον για την σωτηρία των ψυχών ημών ως εν διαρκή μετανοία παροτρύνοντες ημάς να ευρισκόμεθα αλλά και πολύ ουσιαστικές λεπτομέρειες μας διδάσκουν για να παρευρεθούμε στην μεγάλη χαρά του καλέσματος στην Αγια-Σοφιά. Πρέπει να βιαστούμε αδελφοί στην ταχύτητα της μετανοίας για να μην απογοητεύσουμε τον Άγιο Θεό μας και τον Άγιο μας Παΐσιο τον Αγιορείτη. Ετοιμαστείτε, τα γεγονότα είναι πιο κοντά από ότι τα προσδιορίζουμε στο μυαλό μας. Ακολουθεί το κείμενο με τις νέες ουράνιες αποκαλύψεις του Αγίου Παΐσίου του Αγιορείτου.

Ο Κύριος Ιησούς Χριστός

και η Υπεραγία Μητέρα Του

η επονομαζομένη 

Παναγία Αρβανίτισσα 

να σας ευλογούν.

Γέρων Νεκτάριος Μοναχός Αγιορείτης 

Εις το όνομα της Αγίας Τριάδος 

23-10-2016 

Πώς να επιβιώσετε δίνω σε σας τεκνία, γι’ αυτά που τώρα έρχονται σας δίνω λόγια θεία. 

Η Υπερμάχος Στρατηγός έδωσε εντολή, από το χέρι αμαρτωλού να δώσω διδαχή. 

Ο Άγιος Παΐσιος σας λέω μην φοβηθείτε. Από το χέρι του Χριστού πιαστείτε να σωθείτε. 

Να έχετε λιβάνι, κεράκι καθαρό, να είναι το καντήλι σας συνέχεια ανοιχτό. 

Να κάνετε τις νύκτες με βάρδιες προσευχή. Ο Κύριος σαν περνάει, άγρυπνους να σας βρει. 

Όταν θα ‘ρθεί ο Νυμφίος «εν τω μέσω της νυκτός» μακάριος ο δούλος που θα βρει γονατιστό. 

Κάντε το σήμα του Σταυρού γύρω απ’ το κάθε σπίτι. Οταν θα έρθει η στιγμή να μην το πάρει η δίνη.

Εξομολογηθείτε. Να είστε καθαροί. Κανείς δεν θα γνωρίζει ξαφνικά, που μέλλει να βρεθεί. 

Ανοίξτε Ευαγγέλιο. Διαβάστε Ιωάννη. Έρχονται οι ώρες του Θεού. Του Άγιου Ιωάννη. 

Βάλτε Σταυρό μ’ ευχέλαιο πόρτες και παραθύρια. Για την Αγια-Σοφιά τυπώθηκαν τα άγια εισιτήρια. 

Η ίδια η Θεοτόκος θα δώσει μυστικά, σ’ όσους τον Κύριο έχουν βαθειά μέσ’ την καρδιά. 

Σ’ όσους στο Ευαγγέλιο δεν άλλαξαν κεραία. Σ’ όσους τον Τίμιο Σταυρό τον έχουν για σημαία. 

Εσταύρωσε ο Κύριος την εδική Tου ποίμνη. Έρχεται μπόρα δυνατή. Μεγάλη θα ‘ναι η δίνη. 

Μέσα της θα τραβήξει, μοιχούς, αρσενοκοίτες. Όσους την πίστη πρόδωσαν. Όλους τους Σοδομίτες. 

Του Οικουμενισμού η ψεύτικη η άχνα σύντομα θα χαθεί. Βάρυνε από την αμαρτία η γη. 

Στα δύο θα σχιστεί. 

Αλλάξατε το Ευαγγέλιο. Τους άγιους Πατέρες. Του Ασώτου Υιού πετάξατε τις άγιες τις βέρες. 

Γυρίσατε την πλάτη στον Άγιο Πατέρα. Ξανά τα ξυλοκέρατα τρώτε την κάθε μέρα. 

Μένει ο Πατέρας στοργικά εκεί και περιμένει. Το δάκρυ του θα κάψει, όλη την Οικουμένη. 

Κλαίει τον κάθε του υιό. Το πλάσμα το δικό Του. Για όλους αυτούς σταυρώθηκε ο Υιός, Μονάκριβός Του. 

Πάνω στην Πόλη (Κωνσταν/λη) σαν φανεί σημάδι θεϊκό, να πέσετε στα γόνατα. Κρατήστε τον Σταυρό. 

Όταν φανεί αστέρι κι ο Τίμιος Σταυρός πάνω απ’ την Κωνσνταντινούπολη, έρχεται βρυχηθμός. 

Η Υπερμάχος Στρατηγός σ’ ουράνια νεφέλη, πάνω απ’ την Αγια-Σοφιά, κρατάει Σταυρό στο χέρι. 

Σταυρώνει την Ελλάδα και την Μ. Ασία, Κύπρο, Πόντο, Αιγαίο και την Αγια- Σοφιά. 

Τα ουράνια στρατεύματα στη γη έχουν κατέβει. Ο Αρχάγγελος ο Μιχαήλ την τάξη επιβλέπει. 

Έχει σπαθί στα χέρια του. Αστράφτει η πανοπλία. Το σήμα περιμένει αυτός απ’ τον Μεσσία. 

Αέρα, γη και θάλασσα, Αρχάγγελοι φρουρούν. Την Υπερμάχον Στρατηγόν μπροστά τους θα την δουν. 

Του Αγίου Ιωάννη (Βατάτζη) εβγήκε το σπαθί. Μέσα στην άγια Πόλη, πολλοί τον έχουν δει. 

Μιλάει μυστικά στους κρυπτοχριστιανούς, και δείχνει το σπαθί του στους Τούρκους στρατηγούς. 

Τους λέει πως στο αίμα σύντομα θα πνιγούν. Των απ’ αιώνων οι σφαγές πως θα δικαιωθούν. 

Οι άγιοι Δημήτριος, Μηνάς και Αϊ Γιώργης, συνάζουν τους Κρυπτοχριστιανούς μέσα στην άγια Πόλη. 

Τους δίνουν οδηγίες πως θα προστατευτούν, όταν τα τύμπανα πολέμου σύντομα θ’ ακουστούν. 

Σε μυστικές στοές υμνούνε τον Θεό. Κάνουνε λειτουργίες. Κρατάνε τον Σταυρό. 

Η Υπερμάχος Στρατηγός σταύρωσε τα παιδιά της. Αυτά που χρόνια μυστικά υμνούνε τ’ όνομά της. 

Κεράκια αναμμένα κάτω απ’ την άγια γη. Θα γίνουνε λαμπάδες, η γη να φωτιστεί. 

Έρχεται η ώρα Χριστιανοί. Έφτασε η στιγμή. Η Ορθοδοξία ν’ απλωθεί σ’ ολόκληρη τη γη. 

Εξομολογηθείτε. Να είστε καθαροί. 

Έρχεται η οργή του ουρανού σ’ ολόκληρη τη γη. 

Ολόκληρη η σφαίρα κρέμεται σε κλωστή. Στο φύσημα τ’ ανέμου γρήγορα θα κοπεί. 

Το φύσημα τ’ ανέμου θα φέρει ο Αετός (δικέφαλος) που πάνω απ’ την Κωνσταντινούπολη επέταξε αυτός. 

«Εν Τούτω Νίκα» γράφει ψηλά στον ουρανό. Πάνω από την Ελλάδα βρίσκεται ο Χριστός. 

Πατήρ, Υιός και Πνεύμα σταυρώσαν την Ελλάδα. Τον λύχνο του φωτός Ευαγγελίου τη δάδα. 

Όταν σημείο θεϊκό φανεί πάνω απ’ την Πόλη, το «Τη Υπερμάχω» θ’ ακουστεί στην Οικουμένη όλη. 

Το θυμιατό να καίει μπροστά στην Παναγιά. Ο Κύριος ευρίσκεται μεσ’ την Αγιά Σοφιά. 

Το στόμα του Ιμάμη πολύ δεν θα προλάβει, στης Θεοτόκου τον ναό, αλλαλαγμό να κάνει. 

Γιατί σε λίγο ο Κύριος <<ευλογητός>> θα πει. Το «Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε» στο σύμπαν θα ψαλεί. 

Θυμιάζουνε οι άγγελοι τον άγιο ναό. Οι δώδεκα Απόστολοι φρουρούν τον τόπο αυτό. 

Στα τέσσερα σημεία γύρω απ’ την Αγια-Σοφιά, οι δώδεκα Απόστολοι στέκονται μυστικά. 

Ουράνιες δυνάμεις με σχήμα του Σταυρού γύρω απ’ την άγια πόλη, τον Κύριο υμνούν. 

Στην Ελλάδα των μαρτύρων τζαμί θέλουν να κτίσουν. Τη σπάθα του Αρχάγγελου στην κεφαλή τους έχουν. 

Δεν θα αφήσει ο Θεός εδώ τζαμί να κτίσουν. Πρωτού η πρώτη πέτρα μπει, ευθύς θα γονατίσουν. 

Μετανοείτε Χριστιανοί γιατί έφτασε η ώρα. «Ευλογημένη» θ’ ακουστεί η Βασιλεία τώρα. 

Η ευχή του Ιησού μη λείψει από τα χείλη. Σταυρώστε με ευχέλαιο το κάθε παραθύρι. 

Να λέτε το <<Τη Υπερμάχω>> στην Άγια Παναγιά. Τα <<Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε>>, στολίζουν την Μαρία. 

Το κάθε «Χαίρε» που θα λες, ρόδο εις την στολή της. Τα «Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε» κρίνα εις την αυλή της. 

Τα κρίνα αυτά τα παίρνουν άγγελοι μυστικά. Το άγιο Της Μαφόριο κεντάνε με αυτά. 

Είναι τα κρίνα της αυγής. Της μιας Ορθοδοξίας. Του Ευαγγελισμού. Της νέας της ημέρας. 

Τα ΜΑΤΩΜΕΝΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΕΧΕΙ ΘΕΣΕΙ ΣΤΟΝ ΒΑΣΙΛΙΑ ΙΩΑΝΝΗ, ΤΗ ΧΑΡΗ ΤΟΥ ΝΑ ΔΩΣΕΙ. 

Αυτός θα κυβερνήσει τη νέα Ορθοδοξία. Του ουρανού θα έχει όλη την εξουσία. 

Σ’ αυτούς που θα σταυρώνει, θα είναι ο Χριστός. Στους νέους αποστόλους θα δώσει τ’ άγιο φως. 

Το στόμα του θα είναι ο λόγος του Κυρίου. Η λαλιά του Ιησού. Του άγιου Ευαγγελίου. 

Όσοι δεν είναι καθαροί, κλήρος και λαός, δεν θα τολμήσουν να βρεθούν στο θρόνο του εμπρός. 

Θα σκύψουν το κεφάλι θα φύγουν μακριά. Οι λύκοι θα πετάξουν την ψεύτικη προβιά. 

Του Παναγίου Πνεύματος η χάρις θα καλύψει την κάθε σπιθαμή σ’ ολόκληρη την κτίση. 

Η Ελλάδα τώρα βρίσκεται σ’ ένα συναγερμό. Κρατήστε το Ευαγγέλιο στα σπίτια ανοικτό. 

Ούτε μία τρίχα από σας τώρα δεν θα χαθεί, σ’ όσους το δάκρυ της ψυχής σας ο Κύριος το δει. 

Αντίδωρο να έχετε στα σπίτια κι αγιασμό. Μ’ ευχέλαιο σταυρώστε το κάθε σπιτικό. 

Με ένα μικρό αντίδωρο για μέρες θα περνάτε. Με λίγο αγιασμό ποτέ δεν θα διψάτε. 

Μα πρέπει η ψυχή σας να είναι καθαρή. Στο πετραχήλι αφήστε το κάθε σας γιατί. 

Μίση, μνησικακία, αφήστε στον Θεό. Δεν ξέρετε τι θα συμβεί το επόμενο λεπτό. 

Με ένα νεύμα του ο Θεός τη γη όλη θ’ αλλάξει. Ευλογημένη θ’ ακουστεί ξανά σ’ όλη την πλάση. 

Δεν έχετε τα περιθώρια ούτε για μια στιγμή. Κάνετε προσευχή. Η γη απ’ την αμαρτία πολύ θα τρανταχτεί. 

Ο Ρώσικος στρατός με χέρι στη σκανδάλη. Νύχτα ξανά επόμενη, δεν θα υπάρξει άλλη. 

Σήκωσε τη σημαία ο Ρώσικος στρατός. Του Βυζαντίου πέταξε ψηλά ο Αετός. 

Η Παναγιά η Σουμελά φόρεσε πανοπλία. Ξεκίνησε απ’ το Βέρμιο για την Αγιά Σοφία. 

Μπροστά της προπορεύεται ο Τίμιος Σταυρός. Πιο πίσω του Πόντου οι μάρτυρες. Του Πόντου ο στρατός. 

Λόγια επιβιώσεως σας έδωσα τεκνία. Ο Άγιος Παΐσιος σας δίνω λόγια θεία. 

Η Υπερμάχος Στρατηγός σταύρωσε τον αιθέρα. Ευλόγησε το κάθε τέκνο της, υιό και θυγατέρα. 

Αμήν και τω Θεώ Δόξα

http://geron-nektarios-o-agioritis.blogspot.gr

Να μετανοήσουμε, διότι ο καιρός περνάει κι έρχονται δύσκολες μέρες για τους χριστιανούς

Η Υπεραγία Θεοτόκος εμφανίστηκε και μίλησε σε πολλούς ανθρώπους σε πρόσφατες εποχές. Είπε ότι μεσιτεύει στον Υιό της για μας, αλλά εμείς δεν μετανοούμε.

Μας συμβούλευσε σε πολλές περιπτώσεις να μετανοήσουμε, διότι ο καιρός περνάει κι έρχονται δύσκολες μέρες για τους χριστιανούς.

Μας λέει ότι πρέπει να μετανοήσουμε, έτσι ώστε να μην έχουμε την ίδια τύχη με εκείνους που απομακρύνθηκαν από τον Θεό.

Οι Άγιοι Πατέρες λένε ότι η γη προσέφερε το σπήλαιο για τη γέννηση του Σωτήρα, και η ανθρωπότητα προσέφερε την Υπεραγία Θεοτόκο. Και αυτό έγινε προκειμένου ο Κύριος να κατέλθει ανάμεσά μας και να γίνει άνθρωπος για να μας σώσει. Πήρε πάνω του τη φύση μας για να μπορέσει να τη μεταμορφώσει και να την ανανεώσει. Και όλοι όσοι είναι εν Χριστώ Ιησού είναι καινή κτίση, νέοι άνθρωποι.

Η ζωή στη γη είναι πολύ μικρή, αφάνταστα μικρή. Αλλά μας έχουν δοθεί πολλά σ΄αυτή τη μικρή χρονική περίοδο της ζωής μας. Μας έχουν δοθεί προκειμένου να μπορέσουμε να στραφούμε προς τον Θεό εκ βάθους καρδίας. Εκείνος είναι ο Ένας που μπορεί να μεταμορφώσει και να αναστήσει τις ψυχές μας. Οι χριστιανοί είμαστε πράγματι πολύ τυχεροί που έχουμε την Υπεραγία Θεοτόκο να πρεσβεύει για μας ενώπιον του θρόνου του Θεού.

Μπορείτε επίσης να δείτε ότι εδώ, σ΄αυτή τη ζωή, όταν ζητάμε κάτι από τους γονείς μας, μας το δίνουν – αν φυσικά τους είμαστε υπάκουοι. Η Υπεραγία Θεοτόκος προσεύχεται αδιάκοπα στον Υιό της για μας.

Γέροντος Θαδδαίου της Βιτόβνιτσα

«Οι λογισμοί καθορίζουν τη ζωή μας»

http://inpantanassis.blogspot.gr/

Η μετάνοια του αμαρτωλού

Όταν ένας αμαρτωλός δεν ακούει τώρα συμβουλές, και δεν δέχεται τώρα νουθεσίες, άραγε θα δεχθεί τις προτροπές των ιερέων και λοιπών πνευματικών ανθρώπων στην ώρα του θανάτου του, αν βέβαια πεθάνει με φυσικό, ομαλό θάνατο και όχι απρόοπτα;

Ασφαλώς όχι. Διότι τότε θα βρίσκεται στην κορυφή της σκληροκαρδίας του, ώστε όχι μόνο δεν θα δέχεται τις διδασκαλίες των ιερέων που θα τον παρακινούν να μετανοήσει, αλλά και αν θελήσει να μετανοήσει, δεν θα το κατορθώσει.

Στα ζώα λέγεται ότι βρίσκεται ένα ζωύφιο το οποίο ονομάζεται χιλιόποδο· αλλά, αν και έχει χίλια πόδια, μόλις και μετά βίας κινείται από τόπο σε τόπο· και η αφορμή της ακινησίας του είναι ότι βρίσκεται στερημένο από την έμφυτή του θερμότητα, και αυτό επειδή είναι στερημένο από αίμα.

Έτσι λοιπόν και ο αμαρτωλός βρίσκεται πολλές φορές περικυκλωμένος από πολλούς θεοσεβείς χριστιανούς, λαϊκούς και κληρικούς, στα λοίσθια του θανάτου, και όλοι τον παρακινούν στη μετάνοια, αλλ’ επειδή αυτός δεν έχει καν σπινθήρα αγάπης στην καρδιά του και ευσέβεια στα σπλάγχνα του, δεν τον ωφελούν τίποτε όλες εκείνες οι βοήθειες. Είναι τόσο ψυχρός, ώστε δεν αισθάνεται καμία ενέργεια θερμότητας από εκείνα τα θερμά της πίστεως και σωτηρίας όργανα, τα οποία τον βοηθούν να ετοιμαστεί έστω και την τελευταία αυτή στιγμή του θανάτου του, ώστε να έχει καλό θάνατο. Συμβαίνει δυστυχώς σ’ αυτόν αυτό που συνέβη στον Δαβίδ στα γηρατειά του, που παρά τα πολλά και θερμά και βαριά ενδύματα δεν μπορούσε να θερμανθεί το σώμα του. «Και περιέβαλον αυτόν ιματίοις και ουκ εθερμαίνετο» (Γ’ Βασ. 1:1).

Προσπαθούν λοιπόν ιερείς και φίλοι, οικείοι και γνωστοί, να απομακρύνουν τον αμαρτωλό από τον χειμώνα της τελευταίας ώρας, να τον θερμάνουν στη μετάνοια, να τον κινήσουν σε εξομολόγηση, αλλ’ αυτό μοιάζει σαν να τον φορτώνουν απ’ έξω με πολλά ρούχα, τα οποία του προξενούν βάρος μάλλον και ενόχληση παρά θερμότητα. Γι’ αυτό, το καλό είναι να βρίσκεται μέσα η θερμότητα, φυσική, και μάλιστα από τη νεότητά του.

Μιλάμε για μετάνοια, εξομολόγηση και θεία Κοινωνία μπροστά στη θύρα του θανάτου, και γεννάται το ερώτημα: θα είναι ειλικρινής, πηγαία, αληθινή;Διότι η μετάνοια αυτή γίνεται περισσότερο από βία παρά από θέληση. Η ασθένεια μάλλον και ο θάνατος είναι η αιτία, και όχι η μετάνοια και η αγάπη προς τον Θεό.

Ας πούμε ένα παράδειγμα. Ένα άλογο ζευγμένο στην άμαξα αρπάζει τα χαλινάρια στο στόμα του και τρέχει χωρίς τον αμαξηλάτη. Τρέχοντας, φτάνει σε ένα μεγάλο χαντάκι ή έναν μεγάλο ποταμό και εκεί σταματά. Και ερωτάται: σε ποιον πρέπει να αποδώσουμε την αιτία του σταματήματός του, στον ποταμό που βρέθηκε μπροστά του, ή στον αμαξηλάτη που ξαναέπιασε το χαλινάρι στο χέρι; Είναι φανερό ότι ο ποταμός τού έκοψε την ορμή και όχι ο αμαξηλάτης.

Το ίδιο λοιπόν πρέπει να πούμε και για τον αμαρτωλό που εξακολουθεί να τρέχει αχαλίνωτα στον κάμπο των ορέξεών του και που την τελευταία ώρα της ζωής του αρπάζει τους χαλινούς το χέρι του θείου φόβου, καθώς βρίσκεται μπροστά του ένας ποταμός που λέγεται θάνατος ή ένα χαντάκι που λέγεται ασθένεια, και σταματά το τρέξιμο και δεν αμαρτάνει πλέον.

Αλλ’ αυτό δεν συμβαίνει, καθώς αντιλαμβάνεσθε και σεις, από την θέλησή του, όχι, αλλά από την ασθένειά του.

Δεν είναι ο φόβος του Θεού, ο σεβασμός προς Αυτόν, που σταματά τον καλπασμό προς την αμαρτία, αλλά το ότι δεν έχει δρόμο άλλον να τρέξει. Ώστε δεν είναι αυτός που αφήνει την αμαρτία στο τέλος της ζωής του, αλλ’ η αμαρτία αφήνει αυτόν. Γι’ αυτό πολύ φοβόμαστε τέτοια μετάνοια, ότι ίσως να μη τη δεχθεί ο Κύριος. Και το λέμε αυτό, διότι αν κανείς από αυτούς, που μετανοούν και εξομολογούνται μπροστά στη θύρα του θανάτου, πάλι γυρίσει στη ζωή και δεν πεθάνει, γυρίζει αμέσως και στην πρώτη του κακία, δεν επιστρέφει τις αδικίες, δεν αφήνει το μίσος που έχει στον εχθρό του, δεν αποσύρεται από το σπίτι της μοιχαλίδας γυναίκας, δεν κάνει ελεημοσύνες που υποσχέθηκε· τέλος δεν κάνει τίποτε απ’ όσα υποσχέθηκε να κάνει κατά τη δύσκολη ώρα της ασθένειάς του. Η ευσέβειά τους αυτή μοιάζει σαν των ναυτικών που βαστάει ενίοτε όσο διαρκεί η θαλασσοταραχή.

Δεν μισούν λοιπόν αυτοί την αμαρτία από την καρδιά τους, αλλά από φόβο, ο οποίος φόβος δεν είναι αρκετός για να επιστρέψει την καρδιά προς τον Θεό της.

Αυτό είναι που μας κάνει διστακτικούς στο να πιστέψουμε ότι τέτοιου είδους μετάνοια θα γίνει δεκτή από τον Κύριο. Και ακόμη το ότι φυλάγουν τη μετάνοιά τους για έναν καιρό τόσο ανάρμοστο, δείχνει φανερά, ότι αυτοί δεν φροντίζουν για τη χάρη του Θεού. Ώστε αν μετανοήσουν, μετανοούν από φόβο προς τον θάνατο και όχι από αγάπη προς τον Θεό. Ο φόβος τους είναι δουλικός και όχι υιϊκός. Μοιάζει με εκείνον του βασιλιά Αντιόχου, ο οποίος, όταν έλαβε την πληγή από τον Θεό για την κακία του, τότε μετανόησε, λέγοντας ότι είναι δίκαιο να υποτάσσεται ο άνθρωπος στον Θεό και να μη μετρά τον εαυτό του σαν Θεό με υπερηφάνεια: «Δίκαιον υποτάσσεσθαι τω Θεώ, και μη θνητόν όντα, ισόθεα φρονείν υπερηφάνως» (Β’ Μακ. 9:12).

Γι’ αυτό όσο υπάρχουν νιάτα, υγεία και ανοχή του Κυρίου, ας κάνουμε καλή χρήση τους. Μην περιμένουμε να νυχτώσει για να βρούμε τη χαμένη χάρη· τώρα που είναι ακόμη ημέρα, το αύριο δεν είναι δικό μας.

Γιατί, αν χάσουμε το πορτοφόλι μας, δεν γυρίζουμε αμέσως και το αναζητούμε; Δεν αφήνουμε να νυχτώσει. Δεν αφήνουμε να περάσουν ημέρες, εβδομάδες, έτη, αλλά την ίδια ώρα γυρίζουμε και το αναζητούμε από το μέρος που σταθήκαμε, που διαβήκαμε. Γιατί λοιπόν δεν κάνουμε το ίδιο και για τη χαμένη χάρη της ψυχής μας; Γιατί περιμένουμε να νυχτώσει, να βρεθούμε στο κατώφλι του θανάτου και του Άδη;

Τέλος, ίσως ρωτήσει κάποιος: Δεν πρέπει έστω και την τελευταία στιγμή να ενδιαφερθούμε για την ψυχή μας ή ενός από τους πλησίον μας;

Απαντούμε: ΝΑΙ, να ενδιαφερθούμε, αλλά να μην ξεχνούμε ότι ο Θεός δεν εμπαίζεται, και η ζωή μας πρέπει να είναι κατά Χριστόν για το ίδιο το συμφέρον μας.

Δημήτριος Παναγόπουλος

(Από το περιοδικό «Όσιος Φιλόθεος της Πάρου» τ. 16, Εκδ. Ορθ. Κυψέλης, σελ. 51)

alopsis.gr/

ΜΕΤΑΝΟΕΙΤΕ

"οὐκέτι πολλὰ λαλήσω μεθ᾿ ὑμῶν·

ἔρχεται γὰρ ὁ τοῦ κόσμου ἄρχων,

καὶ ἐν ἐμοὶ οὐκ ἔχει οὐδέν·"

(Κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο κεφ.14, στ.30) 

"Δεν θα πω πλέον πολλά μαζί σας. Δεν έχω τον καιρό.

Διότι τώρα ο διάβολος, που κυριαρχεί στον αμαρτωλό κόσμο,

έρχεται με μανία και λύσσα εναντίον μου, 

για να εξαπολύσει το μεγαλύτερο πειρασμό και πόλεμο. 

Αλλά σε μένα δεν έχει καμμία απολύτως εξουσία,

κανένα απολύτως δικαίωμα."

"καὶ πρωΐ· σήμερον χειμών· πυῤῥάζει γὰρ στυγνάζων ὁ οὐρανός.

ὑποκριταί, τὸ μὲν πρόσωπον τοῦ οὐρανοῦ γινώσκετε διακρίνειν, 

τὰ δὲ σημεῖα τῶν καιρῶν οὐ δύνασθε γνῶναι; "

(Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο κεφ.16, στ.3)

"Και το πρωί βλέπετε προς την ανατολή και λέτε:

σήμερα θα είναι κακοκαιρία, διότι ο ουρανός είναι κόκκινος και νεφελώδης.

Υποκριτές, ξέρετε να διακρίνετε τα φαινόμενα του ουρανού,

τα δε σημεία των καιρών, που μαρτυρούν ότι έχουν φθάσει οι ημέρες του Μεσσία,

δεν μπορείτε να τα διακρίνετε;"

"ὅταν δὲ ἀκούσητε πολέμους καὶ ἀκαταστασίας, μὴ πτοηθῆτε·

δεῖ γὰρ ταῦτα γενέσθαι πρῶτον, ἀλλ᾿ οὐκ εὐθέως τὸ τέλος."

(Κατά Λουκάν Ευαγγέλιο κεφ.21, στ.9)

"Όταν δε ακούσετε, ότι γίνονται πόλεμοι και αναταραχές

και διασάλευση της τάξεως μη ταραχθείτε.

Διότι πρέπει, σύμφωνα με το Θείο σχέδιο, να γίνουν αυτά πρώτα,

αλλά δεν θα έλθει αμέσως το τέλος"

"μετανοεῖτε · ἤγγικε γὰρ ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν"

(Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο κεφ.4, στ.17)

"μετανοείτε, διότι έχει πλησιάσει πλέον η Βασιλεία των Ουρανών,

η πνευματική και αγία ζωή της λυτρώσεως και της μακαριότητος"

http://dromosorthodoxias.blogspot.gr

Ο φιλάνθρωπος Θεός όμως, που εργάζεται για την σωτηρία του κάθε ανθρώπου, έβαλε στο νού της τη μνήμη των οδυνηρών κολάσεων και την αρχική δόξα και τιμή, από την οποία είχε ξεπέσει. ( Γεροντικό )

Κάποια μοναχή πολεμήθηκε με λογισμούς πορνείας. Κι επειδή δεν μπορούσε να υπομείνει τον πόλεμο, έφυγε από το μοναστήρι της και γύρισε στον κόσμο. 

Δεν άργησε να καταλήξει σε πορνείο. Έμεινε εκεί αρκετά χρόνια και πλούτισε πολύ , γιατί ήταν πολύ όμορφη. 

Ο φιλάνθρωπος Θεός όμως, που εργάζεται για την σωτηρία του κάθε ανθρώπου, έβαλε στο νού της τη μνήμη των οδυνηρών κολάσεων και την αρχική δόξα και τιμή, από την οποία είχε ξεπέσει.

Και εκείνη αφού τα’αναλογίστηκε όλα αυτά, εγκατέλειψε πλούτη και περιουσία, κι έτρεξε στο μοναστήρι της , σαν προβατίνα που γλύτωσε από το στόμα των λύκων. 

Μόλις όμως έφτασε στην πύλη της μονής, έπεσε κάτω και ξεψύχησε . 

Εκεί κοντά ζούσε κάποιος έγκλειστος μοναχός, που είδε σε όραμα την νύχτα εκείνη αγγέλους και δαίμονες έξω από το μοναστήρι. 

Φιλονεικούσαν όλοι μπροστά στη νεκρή για την ψυχή της. 

-Εφόσον μετανόησε, είναι δική μας, έλεγαν οι άγγελοι. 

-Μέχρι τώρα δούλευε σε μας , διαμαρτύρονταν οι δαίμονες. Άλλωστε δεν πρόφτασε να μπει στο μοναστήρι να μετανοήσει. 

Ενώ έτσι φιλονεικούσαν, ήρθε άλλος άγγελος από τον ουρανό. 

-Γιατί φιλονεικείτε; Τους ρώτησε και ύστερα τους είπε ότι ο αγαθός Θεός, αφότου η μοναχή σκέφτηκε να μετανοήσει, από την ίδια εκείνη στιγμή δέχθηκε την μετάνοια της. 

Αμέσως συνήλθε ο μοναχός από το όραμα και έτρεξε να αναγγείλει στην ηγουμένη τα συμβάντα. Αφού περιποιήθηκαν το λείψανο, το έθαψαν στο κοιμητήριο και ευχαρίστησαν τον ελεήμονα Θεό, που και μόνο ένα καλό λογισμό τον δέχεται σαν μετάνοια. 

Από το Γεροντικό

Δὲν ὠφελούμεθα ἀπὸ τὴν καθαρότητα τοῦ σώματος ἐὰν δὲν συνυπάρχουν καὶ οἱ ὑπόλοιπες ἀρετὲς

Ἀδελφοὶ καὶ πατέρες. Εἶναι καλὸν πράγμα ἡ μετάνοια καὶ ἡ ὠφέλεια ποὺ προέρχεται ἀπὸ αὐτήν. Αὐτὸ γνωρίζοντας καὶ ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός, ὁ Θεός μας, ὁ ὁποῖος ὅλα τὰ γνωρίζει ἐκ τῶν προτέρων, εἶπε: «Μετανοεῖτε, ἤγγικε γὰρ ἡ Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν». Θέλετε δὲ νὰ μάθετε ὅτι χωρὶς μετάνοια, καὶ μάλιστα μετάνοιαν ἀπὸ τὸ βάθος τῆς ψυχῆς καὶ τοιαύτην ὅπως ὁ Λόγος τὴν ζητεῖ ἀπὸ ἐμᾶς, εἶναι ἀδύνατον νὰ σωθοῦμε; 

Ἀκοῦστε τὸν ἴδιον τὸν Ἀπόστολο ποὺ λέγει «…πάσα ἁμαρτία ἐκτός τοῦ σώματος ἐστίν. Ὁ δὲ πορνεύων εἰς το ἴδιον σῶμα ἁμαρτάνει…». Καὶ πάλιν. «Παραστῆναι δεῖ ἠμᾶς ἔμπροσθέν τοῦ βήματος τοῦ Χριστοῦ, ἴνα ἀπολήψεται ἕκαστος τὰ διὰ τοῦ σώματος πρὸς εἰ ἔπραξε, εἴτε ἀγαθὰ εἴτε φαῦλα». Ἠμπορεῖ λοιπὸν πολλὲς φορὲς λαμβάνοντας κάποιος ἀφορμὴν ἀπὸ αὐτὰ νὰ εἰπῆ: «εὐχαριστῶ τὸν Θεόν, διότι δὲν ἐμόλυνα κανένα μέλος τοῦ σώματός μου μὲ κάποιαν πονηρὰ πράξη», καὶ ἔχει δῆθεν παρηγορία ἀπὸ αὐτό, ἐπειδὴ εἶναι....

ξένος ἀπὸ σωματικὴν ἁμαρτία. Ἀλλὰ ἀποκρίνεται ὁ Δεσπότης λέγοντας Δεσποτης λέγοντας τὴν παραβολὴν περὶ τῶν δέκα παρθένων, καὶ δεικνύει σὲ ὅλους μας καὶ μᾶς βεβαιώνει ὅτι καθόλου δὲν ὠφελούμεθα ἀπὸ τὴν καθαρότητα τοῦ σώματος, ἐὰν δὲν συνυπάρχουν σ’ ἐμᾶς καὶ οἱ ὑπόλοιπες ἀρετές.

Καὶ ὄχι μόνον αὐτό, ἀλλὰ ὁ ἴδιος πάλιν ὁ Παῦλος μαζὶ μὲ τὸν Δεσπότην φωνάζει: «Εἰρήνην διώκετε μετὰ πάντων καὶ τoν ἁγιασμόν, οὐ χωρὶς οὐδεὶς ὄψεται τoν Κύριον». Γιατί ὅμως εἶπε «διώκετε»; Διότι δὲν εἶναι δυνατὸν σὲ μίαν ὥρα νὰ γίνωμε καὶ νὰ εἴμεθα ἅγιοι, ἀλλὰ πρέπει ἀρχίζοντας ἀπὸ τὰ μικρά, νὰ φθάσωμε προοδευτικῶς στὸν ἁγιασμὸν καὶ τὴν καθαρότητα, καὶ διότι ἀκόμη καὶ χίλια χρόνια ἐὰν ζήσωμε στὴν ζωὴν αὐτήν, οὐδέποτε θὰ ἠμπορέσωμε νὰ τὰ ἀποκτήσωμε αὐτὰ σὲ τέλειον βαθμό, ἀλλὰ βάζοντας ἀρχὴν καθημερινῶς, ὀφείλουμε νὰ ἀγωνιζώμεθα συνεχῶς. 

Αὐτὸ ἐφανέρωσε πάλιν ὁ ἴδιος λέγοντας, «Διώκω δὲ εἰ καὶ καταλάβω (μήπως κατορθώσω δηλαδὴ) ἐφ’ ὢ καὶ κατελήφθην (ἐκεῖνο δηλαδὴ γιὰ τὸ ὁποῖον καὶ ὁ Χριστὸς μὲ ἔφερε κοντά του)». Διότι κάθε ἄνθρωπος ποὺ ἔχει ἁμαρτήσει, ὅπως ἐγὼ ὁ κατακεκριμένος, καὶ ἔκλεισε μὲ τoν βόρβορο τῶν ἡδονῶν τὶς αἰσθήσεις τῆς ψυχῆς του, ἀκόμη καὶ ἂν ὅλην τὴν περιουσία του τὴν διεμοίρασε στοὺς πτωχούς, καὶ ἐγκατέλειψε ὅλην τὴν δόξα καὶ λαμπρότητα τῶν ἀξιωμάτων καὶ πολυτέλειαν οἴκου καὶ ἵππων, ποιμνίων καὶ δούλων, καὶ αὐτοὺς τοὺς ἴδιούς του φίλους καὶ τοὺς συγγενεῖς του ὅλους, καὶ ἦλθε πτωχὸς καὶ ἀκτήμων καὶ ἔγινε μοναχός, παρ’ ὅλα αὐτὰ χρειάζεται τὰ δάκρυα τῆς μετανοίας, ὡς ἀναγκαία γιὰ τὴν ζωήν του. Καὶ αὐτὸ γιὰ νὰ ἀποπλύνη τὸν βόρβορο τῶν ἁμαρτημάτων του, καὶ ἀκόμη περισσότερον ἐὰν εἶναι καλυμμένος, ὅπως ἐγώ, μὲ τὴν αἰθάλη καὶ τὸν βόρβορο τῶν πολλῶν του κακῶν, ὄχι μόνον στὸ πρόσωπο καὶ στὰ χέρια, ἀλλὰ σὲ ὅλον γενικῶς τὸ σῶμα του. 

Πράγματι, δὲν ἀρκεῖ γιὰ τὴν κάθαρσιν τῆς ψυχῆς μας ἡ διανομὴ τῶν ὑπαρχόντων, ἀδελφοί, ἐὰν παραλλήλως δὲν κλαύσωμε καὶ δὲν θρηνήσωμε ἀπὸ τὰ βάθη τῆς ψυχῆς μας. Διότι νομίζω ὅτι ἐὰν δὲν καθαρίσω ὁ ἴδιος τὸν ἑαυτόν μου μὲ κάθε δυνατὴν προσπάθεια καὶ μὲ τὰ δάκρυα ἀπὸ τὸν μολυσμὸν τῶν ἁμαρτημάτων μου, ἀλλὰ ἐξέλθω ἀπὸ τoν βίον μολυσμένος, δικαίως θὰ γελάση καὶ ὁ Θεὸς εἰς βάρος μου καὶ οἱ ἄγγελοί του, καὶ θὰ ἐκβληθῶ στὸ πῦρ τὸ αἰώνιον μὲ τοὺς δαίμονες. Ναί, πράγματι, ἔτσι εἶναι ἀδελφοί. Διότι τίποτε δὲν ἐφέραμε μαζί μας στὸν κόσμο, γιὰ νὰ τὸ δώσωμε στoν Θεὸν ὡς ἀντιλυτρον γιὰ τὶς ἁμαρτίες μας.

Εἶναι λοιπὸν δυνατὸν ἀδελφοί, σὲ ὅλους, ὄχι μόνον στοὺς μοναχοὺς ἀλλὰ καὶ στοὺς λαϊκούς, τὸ νὰ μετανοοῦν πάντοτε καὶ διαρκῶς, καὶ νὰ κλαίουν καὶ νὰ παρακαλοῦν τον Θεόν, καὶ δὶ’ αὐτῶν τῶν πράξεων νὰ ἀποκτήσουν καὶ ὅλες τὶς ὑπόλοιπες ἀρετές.

Ἁγίου Συμεὼν τοῦ Νέου Θεολόγου

http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr

ΕΤΣΙ ΜΠΗΚΑ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ - (ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΖΩΗ)

ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ

«Εξαγοραζόμενοι τον καιρόν»

Περισσότερο ὠφελεῖται κανείς μελετώντας καθημερινά τό νόμο τοῦ Θεοῦ, παρά ὁποιοδήποτε ἄλλο βιβλίο. Γιατί μέσα στή Γραφή εἶναι κρυμένα νοήματα ἁγιοπνευματικά, πού ὄχι μόνο χαρίζουν ἀνέκφραστη ἡδονή στήν ψυχή, μά καί τήν ἀνεβάζουν στόν οὐρανό, πάνω ἀπό τά γήινα καί κοσμικά πράγματα.

Ἄς δοῦμε λοιπόν τώρα κάτι μέσα ἀπό τίς σελίδες τῆς Γραφῆς.

Ἄς ἐξετάσουμε μέ ἀκρίβεια μερικά θεόπνευστα λόγια τοῦ ἀποστόλου Παύλου, γιά νά ἀπολαύσουμε τήν Χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί νά εὐφρανθεῖ ἡ ψυχή μας.

Ἕνα ἀπό τά σημαντικά ἀποστολικά παραγγέλματα εἶναι καί τοῦτο: «Βλέπετε πῶς ἀκριβῶς περιπατεῖτε, μή ὡς ἄσοφοι ἀλλ’ ὡς σοφοί, ἐξαγοραζόμενοι τόν καιρόν, ὅτι αἱ ἡμέραι πονηραί εἰσι». Ὅπως κάθε ἔμπορος, κάθε γεωργός καί τεχνίτης χρειάζεται νά ἔχει φροντίδα κι’ ἐπιμέλεια στό ἔργο του, γιατί διαφορετικά ζημιώνεται, ἔτσι συμβαίνει καί στά ἔργα τά πνευματικά.

Θά σᾶς πῶ ἕνα παράδειγμα:

Ὅταν ὅλοι οἱ πραματευτές τρέχουν στό πανηγύρι καί ἀγωνίζονται μέ κάθε τρόπο νά πουλήσουν τήν πραμάτια τους, ἕνας ὅμως πραματευτής χαζεύει τριγυρίζοντας ἐδῶ κι ἐκεῖ, στά ξεφαντώματα καί στά μεθύσια τῶν πανηγυριστῶν, χωρίς νά νοιάζεται ἄν θά πουλήσει τά ἐμπορεύματά του, σᾶς ρωτάω, ποιός ἀξιοποιεῖ καί χρησιμοποιεῖ ὠφέλιμα τό χρόνο; Ἐκεῖνος πού τόν ξοδεύει σέ μάταια κι’ ἀνώφελα πράγματα, ἤ οἱ ἄλλοι, πού πουλᾶνε τά ἐμπορεύματά τους καί κερδίζουν χρήματα;

Ὕστερ’ ἀπ’αὐτό, ἄς ἐξετάσουμε τά νοήματα τοῦ ἀποστολικοῦ ρητοῦ, γιά νά μάθουμεπῶς χρησιμοποιεῖ κανείς ὠφέλιμα τόν καιρό, ποιός εἶναι ὁ καιρός αὐτός, καί ποιές εἶναι οἱ πονηρές ἡμέρες, γιά τίς ὁποῖες μιλάει ὁ ἀπόστολος.

Καιρός πραμάτειας κάθε ἀνθρώπου εἶναι ἡ παρούσα ζωή. Καί πονηρές ἡμέρες εἶν’ ἐκεῖνες, πού δέν τίς μεταχειρίζεται κανείς ὅπως πρέπει. Κάθε ἄνθρωπος λοιπόν, πού πολιτεύεται στήν 

παρούσα ζωή μέ σωφροσύνη καί ἀρετή, καί ὑποφέρει μέ γενναιότητα καί ὑπομονή ὅλες τίς θλίψεις καί τούς πειρασμούς, πού τοῦ προξενοῦν ὁρατοί καί ἀόρατοι ἐχθροί, αὐτός ἐξαγοράζει τόν καιρό μέ φρόνηση. Σοφός πραματευτής τῆς πρόσκαιρης αὐτῆς ζωῆς εἶν’ ἐκεῖνος, πού ἐκμεταλλεύεται ὅλες τίς εὐκαιρίες τῶν ἀδικιῶν, τῶν ἀτιμιῶν καί τῶν ὀνειδισμῶν, γιατί σκέφτεται τό πνευματικό κέρδος ἀπό τήν καρτερική ἀντιμετώπισή τους.

Ὁ συνετός λοιπόν ἄνθρωπος ἀγοράζει αὐτό τό θησαυρό μέ τήν ὑπομονή καί τρέχει σ’αὐτό τόν ἀγώνα μέ χαρά, ξέροντας πώς οὔτε οἱ νηστεῖες οὔτε οἱ ἀγρυπνίες οὔτε οἱ ἄλλοι πνευματικοί καί ἀσκητικοί ἀγῶνες δέν προσφέρουν τόσα στήν ψυχή, ὅσα προσφέρουν οἱ θλίψεις καί οἱ καταφρονήσεις.

Ὅταν δύο ἄνθρωποι πιέζονται ἀπό ἕναν τύραννο νά παραβοῦν τό νόμο τοῦ Θεοῦ, κι’ ὁ ἕνας φύγει καί κρυφτεῖ, δειλιάζοντας μπροστά στίς τιμωρίες καί τά βάσανα, ἐνῶ ὁ ἄλλος μείνει καί ὁμολογήσει μέχρι τό θάνατο, ποιός ἀπό τούς δύο ἐξαγόρασε πιό σοφά καί κερδοφόρα τόν καιρό; Ἐκεῖνος πού δειλίασε κι’ ἔφυγε, κερδίζοντας λίγα χρόνια ἀκόμα γήινης ζωῆς, ἤ ὁ ἄλλος πού θυσιάστηκε, κερδίζοντας τήν αἰώνια ζωή; Ἀσφαλῶς ὁ δεύτερος.

Ὅσοι λοιπόν ὑπομένουν καρτερικά τίς θλίψεις, τούς διωγμούς καί τούς πειρασμούς τῆς ζωῆς αὐτῆς, μέ σκοπό νά εὐαρεστήσουν τόν Θεό, ἐκεῖνοι ἐξαγοράζουν τά οὐράνια ἀγαθά καί τήν ἀτελεύτητη εὐφροσύνη. Καί μέ τό σωματικό θάνατο ἐξαγοράζουν τήν αἰώνια καί ἀθάνατη ζωή μαζί μέ τόν Αἰώνιο καί Ἀθάνατο Θεό. Καί ὅπως ἕνας πραματευτής, ὅταν βρεῖ καλό ἐμπόρευμα σέ χαμηλή τιμή, μέ χαρά καί προθυμία πληρώνει ὅσο-ὅσο γιά νά τό ἀποκτήσει, ἔτσι κι’ ἐκεῖνος πού ἀγαπάει ἀληθινά τόν Θεό, ὅταν πρόκειται γιά τά αἰώνια ἀγαθά, μέ χαρά καί προθυμία τά ἀγοράζει ἀκόμα καί μέ θάνατο, ἀφοῦ αὐτός δέν εἶναι παρά ἡ γέφυρα πού ὁδηγεῖ στήν Βασίλεια τῶν Οὐρανῶν.

Ἀλλά οἱ φιλόδοξοι, οἱ φιλόσαρκοι καί οἱ φιλοχρήματοι ἄνθρωποι δέν κάνουν ἔτσι. 

Δέν μποροῦν νά σηκώσουν τήν ἀπειλή, τή χλεύη, τήν περιφρόνηση τοῦ κόσμου, τή στέρηση τῶν ἀπολαύσεων καί τή χρηματική ζημία. Γι’ αὐτό προδίδουν τά οὐράνια καί ἄφθαρτα, προτιμώντας τά γήινα καί φθαρτά. Γιά τά προσωρινά, χάνουν τά αἰώνια. Γιά πράγματα πού δέν ἀξίζουν τίποτα, χάνουν τή σωτηρία τους. Αὐτοί δέν εἶναι καλοί πραματευτές τῆς ζωῆς αὐτῆς. Τήν ἀσήμαντη πραμάτεια τῆς πρόσκαιρης ἀπολαύσεως τήν πληρώνουν πολύ ἀκριβά: μέ τήν αἰώνια κόλαση!

Ἐμεῖς λοιπόν, «ἐξαγοραζόμενοι τόν καιρόν» τῆς ζωῆς, ἄς δώσουμε μέ προθυμία τήν προαίρεσή μας στήν εὐργεσία τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ, γιά ν’ ἀποκτήσουμε τό κέρδος τῆς ἀρετῆς, νά πλουτίσουμε μέ τό θησαυρό τῶν χαρισμάτων τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί νά γίνουμε μέτοχοι τῶν ἀνεκτίμητων καί ἀτέλειωτων ἀγαθῶν τοῦ Παραδείσου.

Ἄς ἐξαγοράσουμε τή φρόνηση τῆς ψυχῆς μέ τήν καταφρόνηση τῶν πρόσκαιρων τῆς ἐπίγειας ζωῆς. Ἄς ἐπιζητοῦμε τά πνευματικά χαρίσματα, «τά χαρίσματα τά κρείττονα», καί ἄς ἁπαλασσόμαστε μέ συνεχῆ ἀγώνα ἀπό τό σαρκικό φρόνημα, πού σέρνει τήν ψυχή σέ ἄλογες ὁρμές καί κάνει ὅλο τόν ἄνθρωπο ζῶο ἄλογο. Ἄς μήν παραδίνουμε τά μέλη τοῦ σώματός μας «δοῦλα τῇ ἀκαθαρσίᾳ καί τῇ ἁμαρτίᾳ εἰς τήν ἀνομίαν», ἀλλά νά τά κάνουμε «δοῦλα τῇ δικαιοσύνῃ εἰς ἁγιασμόν».

Ἄς ἐξαγοράσουμε τή δικαιοσύνη – μέ τήν ὁποία γινόμαστε οἰκεῖοι τοῦ Θεοῦ – μέ τήν εὐσέβεια, καί ἄς προτιμᾶμε τήν ἀρετή ἀπό τήν κακία, γιά νά μήν ἀνοίξουμε τήν πόρτα τῆς ψυχῆς μας στό διάβολο. Καί στό μέν σῶμα νά δίνουμε «διατροφάς καί σκεπάσματα» τόσα, ὅσα χρειάζεται γιά νά ζεῖ. Τήν ψυχή πάλι νά τήν τρέφουμε μέ προσευχές καί δάκρυα καί μελέτη τῶν ἱερῶν Γραφῶν καί βιβλίων.

Ἄς ἐξαγοράσουμε τήν ὑγεία καί σωτηρία τῆς ψυχῆς μας μέ πολλή ὑπομονή στούς πειρασμούς, σύμφωνα μέ τό λόγο τοῦ Κύριου: «Ἐν τῇ ὑπομονῇ ὑμῶν κτήσασθε τάς ψυχάς ὑμῶν».

Ἄς ἀντιστεκόμαστε στήν ἁμαρτία μέ φρόνημα γενναῖο.

Ἄς χτυπᾶμε τόν ἐχθρό μέ τά ὅπλα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

Ἄς κακοπαθοῦμε σάν καλοί στρατιῶτες τοῦ Χριστοῦ, μέ νηστεῖες, ἀγρυπνίες, προσευχές πένθος καί μετάνοια, γιά ν’ ἀξιωθοῦμε τό στεφάνι τῆς δικαιοσύνης.

Ἄς ἐξαγοράσουμε τήν ἁγνότητα τοῦ σώματός μας μέ τήν ἐγκράτεια καί τήν ταπείνωση, μισώντας τά αἰσχρά ἔργα καί τίς προτροπές τῆς σάρκας, πού πολεμάει μέ λύσσα τό πνεῦμα.

* Ἄς γνωρίζουμε, πώς τότε μόνο θ’ ἀποφύγουμε τήν κατάκριση τῆς συνειδήσεως, τό μολυσμό τῆς καρδίας καί, προπαντός τήν ἀποστροφή τοῦ Θεοῦ, ὅταν ἐκμεταλλευθοῦμε συνετά τόν καιρό μας καί περάσουμε μέ δικαιοσύνη καί σωφροσύνη τό δρόμο τῆς ζωῆς αὐτῆς, σηκώνοντας ἰσόβια μέ γενναιότητα «τό βάρος τῆς ἡμέρας καί τόν καύσωνα».

«Ἐξαγοραζόμενοι τόν καιρόν», δέν θά φοβηθοῦμε «τήν ἡμέραν ἐκείνην τήν φοβεράν» τῆς Κρίσεως, γιατί θά ἔχουμε ἤδη ἀποκτήσει τόν «πολύτιμον μαργαρίτην» τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, Τό ὁποῖο εὐαρεστήσαμε, δίνοντάς Του ὅλα μας τά θελήματα, τά φρονήματα, τίς διαθέσεις καί τίς δυνάμεις.

(“ΑΠΟΣΤΑΓΜΑ ΠΑΤΕΡΙΚΗΣ ΣΟΦΙΑΣ”, Πνευματικά κεφάλαια βασισμένα σέ κείμενα τοῦ ὁσίου Συμεών τοῦ Νέου Θεολόγου, ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ, ΩΡΩΠΟΣ ΑΤΤΙΚΗΣ)

Εὐχαριστοῦμε θερμά τόν Ἡγούμενο τῆς Ἱ.Μ. Παρακλήτου γιά τήν ἄδεια δημοσίευσης ἀποσπασμάτων ἀπό τά βιβλία πού ἐκδίδει ἡ Ἱερά Μονή. Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτης http://HristosPanagia3.blogspot.com

Η ημέρα του Κυρίου

Εἶναι δύσκολο νά μιλήσει κανείς γιά τή μέλλουσα κρίση. Ἐπειδή δέν θά πεῖ γιά τά παρόντα καί ὁρατά, ἀλλά γιά τά μέλλοντα καί ἀόρατα. Καί ἐγώ, πού θά μιλήσω, καί ἐσεῖς, πού θά μέ ἀκούσετε, χρειαζόμαστε πολλές προσευχές καί καθαρότητα τοῦ νοῦ καί φόβο Θεοῦ. 

Ἐγώ γιά νά μιλήσω σωστά, κι ἐσεῖς γιά ν᾿ ἀκούσετε προσεκτικά. Τό θέμα αὐτοῦ τοῦ λόγου εἶναι «ἡ ἡμέρα τοῦ Κυρίου», τότε πού ὁ Ἰησοῦς Χριστός, ὁ Κύριός μας, θά ἔρθει πάλι, ὄχι ὅμως πιά σά λυτρωτής, μά σάν κριτής, «ὅς ἀποδώσει ἑκάστῳ κατά τά ἔργα αὐτοῦ». 

Τότε, ὅταν θ᾿ ἀστράψει ἡ ὑπερουράνια λάμψη τῆς Θεότητός Του, ὁ αἰσθητός ἥλιος θά σκεπαστεῖ ἀπό τή λαμπρότητα τοῦ Δεσπότου τῆς κτίσεως, τ᾿ ἀστέρια θά σβηστοῦν καί ὅλα θά δώσουν τόπο στόν Ποιητή τους. «Ὥσπερ γάρ ἡ ἀστραπή ἀστράπτουσα ἐκ τῆς ὑπ᾿ οὐρανόν εἰς τήν ὑπ᾿ οὐρανόν λάμπει, οὕτως ἔσται καί ὁ υἱός τοῦ ἀνθρώπου ἐν τῇ ἡμέρᾳ αὐτοῦ». Τότε ὁ Θεός θά τά γεμίσει ὅλα μέ τό φῶς Του, καί θά ᾿ναι πιά, μόνος Αὐτός, Ἡμέρα μαζί καί Θεός...

Ἐνῶ ὅμως γιά τούς δίκαιους καί τούς μετανοημένους ὁ Κύριος θά εἶναι Ἡμέρα ἀνέσπερη, ἀτέλειωτη καί γεμάτη χαρά παντοτινή, στούς ἁμαρτωλούς καί ἀμετανόητους θά εἶναι ἀπρόσιτος καί ἀθέατος, ἐπειδή στήν παρούσα ζωή δέν φρόντισαν νά καθαριστοῦν, γιά νά δοῦν καί ν᾿ ἀπολαύσουν τό φῶς τῆς δόξας Του. Δίκαια, ἑπομένως, θά τό στερηθοῦν. 

Γιατί ὁ πανάγαθος Θεός χάρισε στούς προπάτορές μας – καί διαμέσου αὐτῶν καί σέ μᾶς – τό αὐτεξούσιο, ἔτσι πού νά κάνουμε τό καλό ὄχι μέ γογγυσμό ἤ μέ βία, ἀλλά μέ τήν ἐλεύθερη προαίρεσή μας. Θέλησε καί θέλει νά τηροῦμε τίς ἐντολές Του μέ χαρά καί προθυμία, ἀφοῦ, ἐκπληρώνοντας πάντα τό ἀγαθό, πραγματοποιοῦμε τό «καθ᾿ ὁμοίωσιν», μοιάζουμε δηλαδή στό ἀπόλυτο Ἀγαθό, σ᾿ Ἐκεῖνον, τόν Θεό, γινόμαστε χαρισματικά Θεοί, κληρονομοῦμε τήν οὐράνια βασιλεία.

Πρῶτοι ὅμως οἱ πρωτόπλαστοι ὑπάκουσαν θεληματικά στό διάβολο, παραβαίνοντας τήν ἐντολή τοῦ Θεοῦ, ἔχασαν τήν ἐλπίδα νά ἐκπληρώσουν τό «καθ᾿ ὁμοίωσιν» κι ἔγιναν δοῦλοι τοῦ πονηροῦ. Στή συνέχεια κι ἐμεῖς, οἱ ἀπόγονοι τῶν πρωτοπλάστων, ὑποδουλωθήκαμε σ᾿ αὐτό τόν τύραννο, ὄχι μέ καμμιά βία, ἀλλά μέ τή θέλησή μας. Κι αὐτό τό ἔδειξαν φανερά ὅσοι εὐαρέστησαν τό Θεό πρίν ἀπό τήν ἐνανθρώπηση τοῦ Χριστοῦ, παραδίνοντας τό θέλημά τους στόν Κύριο καί ὄχι στό διάβολο.

Θέλοντας λοιπόν ὁ φιλάνθρωπος Θεός νά ἐλευθερώσει ἀπό τή σκλαβιά τοῦ διαβόλου ὅσους Τόν εὐαρέστησαν πρίν καί μετά τό Χριστό, καθώς κι ἐκείνους πού θά Τόν εὐαρεστοῦσαν στό μέλλον, μέχρι τή συντέλεια τῶν αἰώνων, καταδέχθηκε νά γίνει ὁ Ἴδιος ἄνθρωπος, τιμώντας καί δοξάζοντας ἔτσι τό ἀνθρώπινο γένος.

Τόσο μεγάλη εἶναι ἡ ἀγαθότητα καί ἡ φιλανθρωπία τοῦ Κυρίου μας, πού ὄχι μόνο δέν μᾶς τιμώρησε αἰώνια γιά τήν παράβαση τῶν ἀγίων ἐντολῶν Του, ἀλλά, ὄντας ἄφθαρτος καί αἰώνιος, ἔγινε ἄνθρωπος φθαρτός καί θνητός, σάν κι ἐμᾶς. Καί παρουσιάστηκε στή γῆ μέ σάρκα θεοφόρα, ὄχι μόνο μέ τή Θεότητά Του. Γιατί ἡ φανέρωση τῆς Θεότητός Του γίνεται κρίση σ᾿ αὐτούς πού θά φανερωθεῖ. Κι Ἐκεῖνος δέν ἦρθε νά κρίνει τόν κόσμο, ἀλλά νά τόν σώσει. Ἄν φανερωνόταν ἡ Θεότητα ὄχι ἑνωμένη μέ τήν ἀνθρώπινη φύση στό πρόσωπο τοῦ Θεανθρώπου, ἀλλά μόνη Της, θ᾿ ἀφανιζόταν ἡ κτίση ὁλάκερη, γιατί ὅλοι σχεδόν τότε ἦταν κυριευμένοι ἀπό τήν ἀπιστία καί τήν ἁμαρτία. Καί ἡ Θεότητα, δηλαδή ἡ χάρη τοῦ Παναγίου Πνεύματος, δέν φανερώνεται σέ κανένα ἄνθρωπο ἄπιστο καί ἐμπαθῆ, τότε δέν φωτίζει, ἀλλά κατακαίει· δέν ζωογονεῖ, ἀλλά τιμωρεῖ.

Ἡ χάρη λοιπόν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος εἶναι ἀπρόσιτη καί ἀθεώρητη στούς ἄπιστους καί τούς ἐμπαθεῖς. Στούς ἀνθρώπους ὅμως πού ἐργάζονται τίς ἐντολές μέ πίστη, φόβο Θεοῦ καί ἀληθινή μετάνοια, ἡ χάρη ἀποκαλύπτεται καί συνάμα ἀποκαλύπτει τήν κρίση, πού μέλλει νά γίνει. Αὐτοί βλέπουν τότε κιόλας, νοερά, τήν ἡμέρα τῆς θείας κρίσεως. 

Καί φωτισμένοι ἀπό τή χάρη, ἀντικρύζουν καθαρά τόν ἑαυτό τους, ποιοί εἶναι καί σέ τί πνευματική κατάσταση βρίσκονται. Κι ἔπειτα βλέπουν ὅλα τους τά ἔργα, τίς σωματικές πράξεις καί τίς ψυχικές ἐνέργειες. Κι ἔτσι κρίνονται καί ἀνακρίνονται μόνοι τους ἀπό τώρα, πρίν κριθοῦν ἀπό τόν Κριτή. Συλλογίζονται ἕνα πρός ἕνα ὅλα τ᾿ ἁμαρτήματά τους. Σκέφτονται πώς ἐξαιτίας τους χωρίστηκαν ἀπό τόν Θεό. Μέμφονται καί καταδικάζουν τούς ἑαυτούς τους καί μετανοοῦν βαθιά καί κάνουν νηστεῖες, ἀγρυπνίες, γονυκλισίες καί ἄλλα ἔργα ἀποδεικτικά τῆς συντριβῆς τους. Καί τότε ἔρχονται σέ κατάνυξη, καί κλαῖνε καί ὀδύρονται καί βυθίζονται μέσα σέ ποταμούς δακρύων. Κι ἔτσι, λίγο-λίγο, ξεπλένονται καί καθαρίζονται, μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ, ἀπό τήν ἁμαρτία καί τά πάθη. Τοῦτο εἶναι τό δεύτερο βάπτισμα – τό βάπτισμα τῆς μετάνοιας στήν κολυμβήθρα τῶν δακρύων.

Μέ τό βάπτισμα αὐτό ὁ ἄνθρωπος γίνεται ὁλοκάθαρος, «υἱός φωτός καί ἡμέρας». 

Ἔτσι στή μέλλουσα κρίση δέν κρίνεται, γιατί αὐτοκατακρίθηκε πρωτήτερα· οὔτε ἐλέγχονται τά ἔργα του ἀπό τό φῶς τοῦ Κριτοῦ, γιατί φωτίστηκε ἐδῶ πρωτύτερα· οὔτε καίγεται ἀπό τή φωτιά τῆς κολάσεως, γιατί μπῆκε μόνος του σ᾿ αὐτήν πρωτύτερα· οὔτε θεωρεῖ πώς τότε μόνο θά ἔρθει «ἡ ἡμέρα τοῦ Κυρίου», ἐπειδή ἤδη ἔχει γίνει ὁλόκληρος ἡμέρα φωτεινή κι ὁλόλαμπρη, μέ τή μετάνοια, τήν κάθαρση καί τή μνήμη τοῦ Θεοῦ· οὔτε βρίσκεται πιά μέσα στόν κόσμο ἤ μαζί μέ τόν κόσμο, ἐπειδή νοερά ἔχει βγεῖ ἔξω ἀπό τόν κόσμο, ἐκπληρώνοντας τό λόγο τοῦ Κυρίου: «ἐκ τοῦ κόσμου οὐκ ἐστέ, ἀλλ᾿ ἐγώ ἐξελεξάμην ὑμᾶς ἐκ τοῦ κόσμου». Νά γιατί ὁ ἀπόστολος Παῦλος γράφει: «Εἰ ἑαυτούς ἐκρίνομεν, οὐκ ἄν ἐκρινόμεθα· κρίνομενοι δέ ὑπό τοῦ Κυρίου παιδευόμεθα, ἵνα μή σύν τῷ κόσμῳ κατακριθῶμεν».

Ὅσοι λοιπόν ἕγιναν ἤδη «τέκνα φωτός» καί «υἱοί τῆς μελλούσης ἡμέρας», «ὡς ἐν ἡμέρᾳ εὐσχημόνως περιπατοῦντες», δέν θά δοῦν καί δέν θά φοβηθοῦν τήν ἡμέρα τοῦ Κυρίου, γιατί τή ζοῦν παντοτινά, λουσμένοι στό θεῖο φῶς. Γιά ὅσους ὅμως ζοῦν μέσα στό σκοτάδι τῶν παθῶν, ἡ ἡμέρα ἐκείνη – πύρινη, φοβερή, ὀλέθρια – θά ἔρθει ξαφνικά κι ἀναπάντεχα. Πότε; Ἄγνωστο. «Περί τῆς ἡμέρας ἐκείνης καί ὥρας οὐδείς οἶδεν, οὐδέ οἱ ἄγγελοι τῶν οὐρανῶν», λέει ὁ Χριστός. «Ὡς παγίς γάρ ἐπελεύσεται ἐπί πάντας τούς καθημένους ἐπί πρόσωπον πάσης τῆς γῆς». Καί ὁ ἀπόστολος Παῦλος συμπληρώνει καί μᾶς συμβουλεύει: «Περί τῶν χρόνων καί τῶν καιρῶν, ἀδελφοί, οὐ χρείαν ἔχετε ὑμῖν γράφεσθαι· αὐτοί γάρ ἀκριβῶς οἴδατε ὅτι ἡ ἡμέρα Κυρίου ὡς κλέπτης ἐν νυκτί οὕτως ἔρχεται. Ὅταν γάρ λέγωσιν “εἰρήνη καί ἀσφάλεια”, τότε αἰφνίδιος αὐτοῖς ἐφίσταται ὄλεθρος καί οὐ μή ἐκφύγωσιν. 

Ὑμεῖς δέ, ἀδελφοί, οὐκ ἐστέ ἐν σκότει, ἵνα ἡ ἡμέρα ὑμᾶς ὡς κλέπτης καταλάβῃ· πάντες ὑμεῖς υἱοί φωτός ἐστε καί υἱοί ἡμέρας. Οὐκ ἐσμέν νυκτός οὐδέ σκότους. Ἄρα οὖν μή καθεύδωμεν ὡς καί οἱ λοιποί, ἀλλά γρηγορῶμεν καί νήφωμεν… Ὅτι οὐκ ἔθετο ἡμᾶς ὁ Θεός εἰς ὀργήν, ἀλλ᾿ εἰς περιποίησιν σωτηρίας διά τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, τοῦ ἀποθανόντος ὑπέρ ἡμῶν, ἵνα σύν αὐτῷ ζήσωμεν». Ἀμήν.

(“ΑΠΟΣΤΑΓΜΑ ΠΑΤΕΡΙΚΗΣ ΣΟΦΙΑΣ”, Πνευματικά κεφάλαια βασισμένα σέ κείμενα τοῦ ὁσίου Συμεών τοῦ Νέου Θεολόγου, ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ, ΩΡΩΠΟΣ ΑΤΤΙΚΗΣ)

Εὐχαριστοῦμε θερμά τόν Ἡγούμενο τῆς Ἱ.Μ. Παρακλήτου γιά τήν ἄδεια δημοσίευσης ἀποσπασμάτων ἀπό τά βιβλία πού ἐκδίδει ἡ Ἱερά Μονή. Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτης 

http://HristosPanagia3.blogspot.com

"ΓΥΡΙΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΖΩΗ"- ΕΝΑΣ ΜΟΙΧΟΣ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΣ

ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ

Το αναπόφευκτο του ηθικού νόμου

Αγ. Νικολάου Βελιμίροβιτς

Ου φονεύσεις. Ου μοιχεύσεις.

Εξαιτίας της καταπάτησης από το βασιλιά Δαυίδ των δύο εντολών του Θεού, της έκτης και της έβδομης, θα συμβούν φοβερά γεγονότα στον οίκο του. Πριν απ’ όλα πεθαίνει ένα του παιδί, για τη ζωή του οποίου μάταια παρακαλούσε τον προσβεβλημένο Θεό ένας του γιός σύναψε ερωτική σχέση με την κόρη του, την αδελφή του. Ένας άλλος γιος του σκότωσε τον αδελφό του. Επίσης ο Αβεσσαλώμ, ο πιο αγαπημένος του γιος, εξεγείρεται εναντίον του πατέρα του και μαίνεται πόλεμος μεταξύ πατέρα και γιου, μέχρι που ο γιος σκοτώνεται. Πολλοί από τους άρχοντες πρόδωσαν το Δαυίδ. Πολλά πάθη υπέμεινε ο Δαυίδ και πολλά δάκρυαμετανοίας έχυσε, μέχρι ο Θεός να τον συγχωρέσει για τα αμαρτήματά του και να του δωρίσει και πάλι έλεος και δόξα.

Τη μετριοφροσύνη ο Θεός την ανταμοίβει.

Ο διάδοχος του Δαυίδ, ο βασιλιάς Σολομών, ζητά από το Θεό μόνον τη σοφία, για να μπορέσει μέσω της σοφίας να κατευθύνει το λαό. Ο Θεός εμφανίζεται και του λέει πως θα του δώσει αυτό που ζητά και πολύ περισσότερα. «Και α ουκ ητήσω, δέδωκά σοι, και πλούτον και δόξαν, ως ου γέγονεν ανήρ όμοιός σοι εν βασιλεύσι» (3 Βς. Γ΄,13).

Και πράγματι έτσι έγινε. Επί μακρώ βασίλευσε ο Σολομών εν ειρήνη και αφθονία. Και υπήρξε παρασάγγας σοφότερος, πλουσιότερος και ενδοξότερος απ’ όλους τους άρχοντες της εποχής του.

Το αμάρτημα της ειδωλολατρίας, δηλαδή η καταπάτηση της δεύτερης εντολής του Δεκαλόγου, δεν ήθελε ο Θεός να συγχωρέσει ούτε στον αγαπημένο Του βασιλιά Σολομώντα. Στα γεράματά του ο Σολομών αμαρτάνει βαριά ενώπιον του Κυρίου του Θεού επειδή παρασύρθηκε από τις ειδωλολάτρισσες γυναίκες του και κατά την επιθυμία τους ύψωσε τα είδωλα του Χαμώς, του Μολόχ, της Αστάρτης και του Μιλκώμ.

Και οι γυναίκες του έφερναν προσφορές και έκαναν θυσίες, θυμιάζοντας μπροστά σ’ αυτά τα σιχαμερά ανδρείκελα. Εξαιτίας αυτού θα επέλθει η τιμωρία του Θεού, και μάλιστα παράξενη τιμωρία, η οποία θα πραγματοποιηθεί μέσω του γιου του Σολομώντος Ροβοάμ. Το βασίλειο διαιρείται, και μάλιστα άνισα: μόνο δύο φυλές μένουν υπό τον Ροβοάμ, ενώ οι υπόλοιπες φυλές του Ισραήλ υποτάχθηκαν στονΙεροβοάμ πρώην υπηρέτη του Σολομώντος. Έτσι διχασμένος θα παραμείνει ο λαός χίλια χρόνια, στη διχόνοια και το μίσος, με πολέμους ανάμεσά τους, έως την καταστροφή και του ενός και του άλλου βασιλείου.

Λόγω του φόνου – αυτοκτονία.

Κάποιος ονόματι Ζαμβρί υπηρέτης του βασιλιά Ηλά του Ισραήλ, ξεσηκώνεται ενάντια στον κύριό του και τον σκοτώνει μέσα στο παλάτι του. Αμέσως μετά από αυτό ανακήρυξε τον εαυτό του βασιλιά. Αλλά ο λαός δυσαρεστημένος γι’ αυτό ανακηρύττει για βασιλιά του το στρατηγό Αμβρί. Όταν το άκουσε ο Ζαμβρί «πορεύεται εις άντρον του οίκου του βασιλέως και ενεπύρισεν επ’ αυτόν τον οίκον του βασιλέως και απέθανεν υπέρ των αμαρτιών αυτού ων εποίησε, του ποιήσαι το πονηρόν ενώπιον Κυρίου» (3 Βς., ιστ΄,18).

Λόγω της πτώσης από το Θεό – ξηρασία και πείνα.

Ο βασιλιάς Αχαάβ και η γυναίκα του Ιεζάβελ παρέκλιναν του αληθινού Θεού καικατεδίωξαν ανελέητα όλους εκείνους που πίστευαν στον αληθινό Θεό. Γι’ αυτό παρακάλεσε ο προφήτης Ηλίας με αποτέλεσμα να μη βρέξει στη Σαμάρεια για τρία χρόνια και έξι μήνες. Πολύ υπέφερε ο λαός και τα ζώα λόγω της ξηρασίας και της πείνας. Όλα εξαιτίας των φοβερών αμαρτιών του ηγέτη τους, βασιλιά Αχαάβ. Εκπληρώθηκε λοιπόν η απειλή του Κυρίου «και θήσω τον ουρανόν υμίν σιδηρούν και την γην υμών ωσεί χαλκήν… και ου δώσει η γη υμών τον σπόρον αυτής»(Λτ. Κστ΄, 19-20).

Λόγω της αναζήτησης φαρμάκου από το διάβολο – θάνατος.

Ο βασιλιάς Οχοζίας έπεσε από τον εξώστη του και αρρώστησε. Ασθενής στέλνει αγγελιαφόρους στην Ακκαρών να ρωτήσουν το Βάαλ, τον ψεύτικο θεό στην Ακκαρών, αν θα γίνει καλά. Αλλά ο προφήτης Ηλίας συναντά τους αγγελιαφόρους και τους λέει στέλνοντας μήνυμα προς το βασιλιά: «τάδε λέγει Κύριος∙ ει παρά το μη είναι Θεόν εν Ισραήλ συ πορεύη επιζητήσαι εν τω Βάαλ μυίαν θεόν Ακκαρών; Ουχ ούτως∙ η κλίνη, εφ’ ης ανέβης εκεί, ου καταβήση απ’ αυτής, ότι θανάτω αποθανή» (4 Βσ. Α΄, 6). Έτσι και συνέβη. Ο χρονογράφος λέει: «και απέθανε κατά το ρήμα Κυρίου, ο ελάλησεν Ηλιού» (4 Βσ. Α΄,17).

Το δίκαιο ο Θεός βοηθά.

Ο βασιλιάς Εζεκίας έπραξε δίκαια ενώπιον του Κυρίου. Γκρέμισε τα ειδωλολατρικά θυσιαστήρια σ’ όλη τη χώρα. Γι’ αυτό γράφει στη Γραφή: «και ην Κύριος μετ’ αυτού, και εν πάσιν, οις εποίει, συνήκε» (4 Βσ. Ιη΄, 7). Και όταν ο βασιλιάς των Ασσυρίων ο Σενναχηρίμ με μεγάλο στρατό κτύπησε την Ιερουσαλήμ, τα έφερε έτσι ο Θεός ώστε να καταστραφεί όλος αυτός ο στρατός σε μία νύκτα, ενώ το βασιλιά Σενναχηρίμ τον έκοψαν κομμάτια η γιοί του.

Όταν ο Εζεκίας αρρώστησε, κλαίγοντας προσευχήθηκε στο Θεό και παρακάλεσε και τον προφήτη Ησαΐα να προσευχηθεί και αυτός για την αποκατάσταση της υγείας του. Και έγινε καλά ο βασιλιάς και βασίλευσε για δεκαπέντε χρόνια ακόμα στην Ιερουσαλήμ. Παρόμοιος ως προς τη δικαιοσύνη και το σεβασμό στο Θεό ήταν και ο βασιλιάς Ιωσίας. Και ο Κύριος ήταν μαζί του.

Το μίσος και η ζήλια.

«Ου μισήσεις τον αδελφόν σου τη διανοία σου» (Λτ. Ιθ΄,17) διέταξε ο Θεός.«Μηδέ ζήλου» αναφέρει η Αγία Γραφή (Ψλ. Λζ΄,1). «Σης δε οστέων καρδία αισθητική» (Πρμ. Ιδ΄,30). Ο βασιλιάς Σαούλ ζήλεψε το Δαβίδ και τον φθονούσε λόγω της δημοτικότητάς του. Εξαιτίας αυτού του μίσους ο Σαούλ φθάνει σε χρόνιο παραλογισμό «και έπνιγεν αυτόν πνεύμα πονηρόν» (1 Βσ. Ιστ΄, 14) και προσπαθούσε να σκοτώσει το Δαβίδ.

Αυτή τη μη φυσική συμπεριφορά του Σαούλ οι οπαδοί της φυσικής των ημερών μας θα προσπαθούσαν να εξηγήσουν με βάση κάποιους φυσικούς νόμους. Μάταιη η προσπάθειά τους. Με κανένα φυσικό νόμο δεν μπορούν να εξηγήσουν την παράνοια στους ανθρώπους. Αν όμως καταλάβαιναν ότι η παράνοια προέρχεται από την αμαρτία έναντι του ηθικού νόμου του Θεού, τότε θα τους ήταν κατανοητές οι λέξεις: «έπνιγε αυτόν πνεύμα πονηρόν». Θα καταλάβαιναν και γιατί οι αρχαίοι Γάλλοι αποκαλούσαν τους πάσχοντας στο νου: «καταβαλλόμενους» ή «δαιμονισμένους».

Ο πνευματισμός.

Έδωσε εντολή ο Θεός: «ουκ επακολουθήσετε εγγαστρίμυθοις και επαοιδοίς» (Λτ. Ιθ΄,31). Όποια ψυχή το κάνει αυτό προειδοποιεί ο Κύριος «απολώ αυτήν εκ του λαού αυτής» (Λτ. Κ΄,6). Και ακόμα σε άλλο σημείο: «ουχ ευρεθήσεται εν σοί… φαρμακός επαείδων επαοιδήν, εγγαστρίμυθος και τερατοσκόπος, επερωτών τους νεκρούς» (Δτ. Ιη΄,10-11).

Αυτή την εντολή του Θεού καταπάτησε ο βασιλιάς Σαούλ, γι’ αυτό και έχασε το κεφάλι του. Αν και στην αρχή της διακυβέρνησής του καθάρισε από τη χώρα του τους μάγους, τους τερατοσκόπους και τους πνευματιστές κάθε είδους, όταν αργότερα απομακρύνθηκε από το Θεό πήγε σε μία μάγισσα και της ζήτησε να καλέσει κάποιο πνεύμα, ώστε να τον συμβουλεύσει. Εμφανίζεται το πνεύμα τουΣαμουήλ στο Σαούλ και του λέει οργισμένα ότι την επόμενη ημέρα θα πεθάνει. Και πράγματι την επομένη στη μάχη με τους Φιλισταίους ο βασιλιάς Σαούλ σκοτώνεται.

Δε σκοτώθηκε τυχαία ούτε λόγω ανικανότητας στη μάχη ούτε λόγω της μεγάλης δύναμης των αντιπάλων, αλλά λόγω της προσωπικής του αμαρτίας. Ο θάνατός του δεν εξηγείται με το φυσικό νόμο, αλλά με τον ηθικό.

Εξαιτίας των πολλών αμαρτιών επήλθε η πτώση των δύο κρατών. Λόγω του κακού που είχε γίνει ζιζάνιο στο λαό και στα παλάτια των βασιλιάδων, πέφτει η μάχαιρα του Κυρίου και στις δύο χώρες του λαού του Ιακώβ και οι δύο καταρρέουν.Ο βασιλιάς των Ασσυρίων Σαλμανασάρ κτυπά τη Σαμάρεια, συλλαμβάνει το βασιλιά του Ισραήλ Ωσηέ και τον ρίχνει στη φυλακή, υποτάσσοντας τη χώρα και θέτοντάς την υπό την εξουσία του (4 Βσ.κεφ. Ιζ΄). Επίσης διατάσσει οι Ισραηλίτες να μετακινηθούν στην Ασσυρία ενώ η Σαμάρεια κατοικήθηκε από Ασσυρίους.

Την Ιερουσαλήμ κτύπησε ο βασιλιάς της Βαβυλώνας Ναβουχοδονόσωρ, την κατακτά, την καίει και τη γκρεμίζει μαζί και το ναό του Σολομώντα, τα βασιλικά ανάκτορα και τα τείχη της πόλης. Συλλαμβάνει τον τελευταίο βασιλιά των ΙουδαίωνΣεδεκία, έσφαξε τους γιους του μπροστά στα μάτια του, ύστερα τύφλωσε τον ίδιο και δέσμιο τον σέρνει στη Βαβυλώνα (4 Βσ. Κε΄, 7). Έτσι οδηγεί ως σκλάβο και ολόκληρο το λαό στη Βαβυλώνα, αφήνοντας μόνον τους φτωχούς για να καλλιεργούν τη γη.

Έτσι καταρρέει το κράτος και η ελευθερία του λαού, τον οποίο ο Θεός απελευθέρωσε από την Αιγυπτιακή σκλαβιά, του αποκάλυψε το θέλημά Του και του εμπιστεύθηκε το νόμο Του. Καταρρέει έτσι ώστε ποτέ δεν επέστρεψε στην παλιά του δύναμη και μέγεθος.

«Και ουκ ήκουσαν και εσκλήρυναν το νώτον αυτών υπέρ τον νώτον των πατέρων αυτών και τα μαρτύρια αυτού, όσα διεμαρτύρατο αυτοίς, ουκ εφύλαξαν και επορεύθησαν οπίσω των ματαίων και εματαιώθησαν … εγκατέλιπον τα εντολάς Κυρίου Θεού αυτών … και εθυμώθη Κύριος σφόδρα εν τω Ισραήλ, και απέστησεν αυτούς από του προσώπου αυτού» (4 Βσ. Ιζ΄, 14-18).

Η χιλιόχρονη υπομονή του Κυρίου έφθασε στο τέλος της και μαζί της το τέλος της χιλιόχρονης βασιλείας του Ισραήλ. Και όλα όσα συνέβησαν δε συνέβησαν με βάση κάποιο φυσικό νόμο, αλλά με τον άγιο και αναπόφευκτο ηθικό νόμο του Θεού.

Πηγή: Αγ. Νικολάου Βελιμίροβιτς «Περί Νόμου του Θεού», εκδόσεις ΧΡΟΕΣ

https://paterikiparadosi.blogspot.gr

ΝΕΑ ΟΥΡΑΝΙΑ ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΑΪΣΙΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ

Ιερά Καλύβη Ζωοδόχου Πηγής

Ιερά Σκήτη Αγίου Παντελεήμονος 

Κουτλουμουσίου - Άγιον Όρος 

Δευτέρα 03/10/2016 Διονυσίου του Αρεοπαγίτου

ΝΕΑ ΟΥΡΑΝΙΑ ΕΠΙΣΚΕΨΗ 

ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΑΪΣΙΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ

Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης

Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Αμήν.

Επιτρέψατε μου να σας αντιπροσωπεύσω και να στείλω ευχαριστίες στον Τριαδικό Θεό ημών, στον Άγιο Παΐσιο τον Αγιορείτη αλλά και στον Γέροντα Ασκητή του Αιγαίου που μου απέστειλε και πάλι μέσω κοινών γνωστών τις νέες ουράνιες συγκλονιστικές ειδήσεις.

Είναι δυο κείμενα με ημερομηνίες, 28/05/2016, παραμονή της αποφράδας ημέρας της αλώσεως της πόλεως της του Θεού Σοφίας το 1453 και το δεύτερο δόθηκε από τον Άγιο στις 29/09/2016, ημερομηνία που αμφισβητήθηκε από τον Ερντογάν η Συνθήκη της Λωζάνης.

Οι συγκλονιστικές αποκαλύψεις, δεν αφήνουν κανένα σοβαρό θέμα χωρίς να το αγγίζουν, είναι ένα δείγμα της απερίγραπτης αγάπης του Θεού ημών και του Αγίου Παϊσίου προς το Ελληνικό Έθνος, το οποίο ετοιμάζουν να αναστήσουν από τις στάχτες του.

Όσοι ζουν εν αμετανοησία, αλλά, πάλι θέλουν να βιώσουν την μυστηριακή ενδελέχεια των γεγονότων της Κωνσταντινουπόλεως και επέκεινα, μπορούν εν μετανοία να καλπάσουν προς τον Ιησού Χριστό (κόβοντας δρόμο), προσευχόμενοι υπέρ των εχθρών των. 

Ιερόν Κελλίον Αγίου Παϊσίου του Αγιορείτου, η γνωστή Παναγούδα. Εκεί τον συνάντησε ο Γέροντας Νεκτάριος ο Αγιορείτης και ωφελήθηκε και ωφελείται ακόμα τα μέγιστα από την συνάντηση αυτή.

Παρακάτω παραθέτω τον πρώτο στοίχο από κάθε κείμενο και θα αφήσω τα υπόλοιπα για εσάς, για να εκπλαγείτε, θαυμάσετε, δοξάσετε τον Θεό ημών.

Από το κείμενο της 28/05/2016.

Θ'ανοίξει η γη θα κουνηθεί από την αμαρτία, ο Άγιος Παΐσιος σας δίνω λόγια Θεία.

Από το κείμενο της 29/09/2016.

Να είστε ενωμένοι ο ένας με τον άλλο. Σε λίγο θα συμβεί κάτι πολύ μεγάλο. 

Εύχομαι όλοι σας να ακούσετε την φωνή Του Θεού να σας καλεί με το όνομα σας για να πάτε στην Αγία Σοφία. Αμήν Γένοιτο.

Τα δύο κείμενα με τις ουράνιες ειδήσεις των μελλόντων να συμβούν σύντομα, θα αναρτηθούν την προσεχή Τετάρτη 05.10.2016 και ώρα 22:00. 

Καλή ανάγνωση και στην Πόλη με το καλό (ακολουθούν τα κείμενα με τις ουράνιες αποκαλύψεις του Αγίου Παϊσίου του Αγιορείτου, ένα της 28-05-2016 και το αμέσως επόμενο την 29-09-2016 με τις ουράνιες αποκαλύψεις του Αγίου Παϊσίου και έπειτα το σχόλιο του Γέροντος Νεκταρίου και η επιστολή των Αγιορειτών Πατέρων για τον διωγμό του Αρχιμανδρίτου Αγίου Γέροντος Παϊσίου και τέλος ένα μικρό κέιμενο του κ. Νικόλαου Ζερβού κατα της δίωξης Ορθοδόξων από οικουμενιστές και οπαδούς των). 

Εις το όνομα της Αγίας Τριάδος

28-05-2016

- Θ’ ανοίξει η γη. Θα κουνηθεί από την αμαρτία. Ο Άγιος Παΐσιος σας δίνω λόγια θεία.

- Ο κόκκινος στρατός σήκωσε τη ρομφαία. Τη δύναμή Του o Μιχαήλ του έδωσε τη θεία.

- Ο Ταξιάρχης Μιχαήλ έδωσε τα φτερά του. Της αστραπής του τη βροντή στα χέρια τα δικά τους.

- Συνάζονται τα έθνη γύρω απ’ την άγια πόλη. Το αίμα τους θα φτάσει ως τρίχρονο δαμάλι.

- Με αίμα όσοι έβαψαν τα χέρια τα δικά τους, το ίδιο αίμα θα πνίξει το αισχρό ανόμημά τους.

- Οι ακάθαρτοι απόγονοί τους εδώ θα συναχθούν. Γύρω απ’ την άγια πόλη. Εκεί θα εξοντωθούν.

- Το αίμα των μαρτύρων βοά στον ουρανό. Το αίμα των σφαγιασθέντων θα φέρει λυτρωμό.

- Δεν θα ‘ναι η ρώσικη φωτιά που πάνω τους θα πέσει, μα η θεία οργή – η δίκαια των φόνων τους θα φέρει.

- Νομίζουνε οι άνομοι τον κόσμο πως διοικούν. Του Μόνου Παντοκράτωρα τη δύναμη θα δουν.

- Του Τίμιου σταυρού θα δουν την πανοπλία. Του ανίκητου στρατού τη χάρη του τη θεία. Στον λίθο της Ορθοδοξίας όποιος πάνω σκοντάψει, την κάρα του ευθύς ο ίδιος θα συνθλάσει.

- Ο λίθος αυτός της πίστεως είναι η μικρή Ελλάδα. Ορθοδοξίας ο φανός. Ευαγγελίου η δάδα.

- Τη δάδα αυτή όποιος προσπαθεί να σβήσει, να χαλάσει, το ίδιο το χέρι Tου Θεού αυτόν θα τον συντρίψει.

- Ούτε το ίχνος τους ποτέ κανένας δεν θα βρει. Τον λύχνο αυτό κρατάει Αυτός ο Λυτρωτής.

- Την Ελλάδα τη κρατάει στα χέρια Tου ο Θεός. Απ’ τη μικρή πατρίδα θα ‘ρθει ξανά το Φως.

- «Εγώ ειμί η Αλήθεια, το Φως και η Ζωή». Το Φως αυτό κρατάει στα χέρια Του ο Κριτής.

- «Φως ιλαρόν αγίας δόξης» παντού θα απλωθεί. Από εδώ θα διασπαρεί ο λόγος Του Κριτή.

- Μέσα στη στάχτη βρίσκεται η σπίθα η θεϊκή. Μέσα στη σπίθα κατοικεί ο λόγος Του Κριτή.

- Και φτάνει η ώρα χριστιανοί που η σπίθα φωτιά θα γίνει, και που παντού θα απλωθεί η πυρκαγιά εκείνη.

- Αυτή η θεία πυρκαγιά θα κάψει την αμαρτία, και από παντού θα αναδυθεί μια θεία ευωδία.

- Θα ‘ναι η ευωδία Του Πνεύματος. Αυτή Του Παρακλήτου. Σ’ όλη τη γη θα σκορπιστεί η Χάρις Του Υψίστου.

- Η Ελλάδα συντετριμμένη και τεταπεινωμένη, μέσα απ’ τη στάχτη θα φανεί ξανά δεδοξασμένη.

- «Ελήλυθεν η ώρα να δοξαστεί ο Θεός» στην Ελλάδα πάνω χαράκτηκε, ο Τίμιος Σταυρός.

- Η λάμψη του θα φωτίσει ξανά όλη την πλάση και από εδώ θα ακουστεί «Φως Χριστού φαίνει πάσι».

- Μα απ’ το σταυρό που χάραξε στην Ελλάδα ο Χριστός, μέσα απ’ αυτό το χάραγμα θ’ αναδυθεί, αίμα, ύδωρ και φως.

- Το αίμα αυτό θα πνίξει την κάθε αμαρτία. Κάθε μορφής πορνεία, και αρσενοκοιτία.

- Το αίμα αυτό θα σβήσει όλη την προδοσία. Συνλείτουργα, συνπροσευχές, την κάθε πανθρησκεία.

- Η Ελλάδα έγινε έρμαιο του μουσουλμανισμού. Της ύπουλης θρησκείας αυτής του Παπισμού.

- Νέες συνόδους φτιάχνουνε μιας άλλης πανθρησκείας. Ο δούρειος ίππος έναντι της μιας Ορθοδοξίας.

- Μέσα σ’ αυτόν τον ίππο ο Καθολικισμός. Μέσα σ’ αυτόν ευρίσκεται και ο Σιωνισμός.

- Όσοι σ’ αυτά τα σχέδια βάλουν υπογραφή, θ’ ανοίξει η γη κι ο ουρανός αυτούς να καταπιεί.

- Σ’ αυτό τον τόπο τον άγιο όσοι αυτά υπογράψουν τη γη κάτω απ’ τα πόδια τους ευθύς αυτοί θα χάσουν.

- Από αυτό το χάραγμα του Τίμιου σταυρού – ύδωρ θα αναβλύσει. Τη νέα την Ελλάδα θα την ξαναβαπτίσει.

- Στ’ όνομα της Άγιας Τριάδας η Ελλάδα ξανά θα βαπτιστεί. Θα ‘ρθει πάλι στον κόσμο νέα Πεντηκοστή.

- Σαν αύριο στην πόλη υψώθηκε η κόκκινη σημαία. Μα έρχεται η δίκαιη οργή Του Κύριου και Κριτή!

- Οι Τούρκοι έχουν τα κόλλυβα σφιχτά εις το ζωνάρι. Τώρα του Άι Γιώργη τ’ άλογο δεν έχει χαλινάρι.

- Ακράτητο, αδάμαστο τρέχει εις τα στενά. Μεσ’ την Κων/λη τον βλέπουν ζωντανά.

- Τρέχει πάνω στα σύνορα με το σταυρό στο χέρι. Στο άλλο χέρι το σπαθί, του πνεύματος μαχαίρι.

- Η Αγιά Σοφιά ετοιμάζεται τις θύρες να ανοίξουν. Τη θεία λειτουργία μάρτυρες να ποιήσουν.

- Κρατήστε στο χέρι το σταυρό. Στα χείλη την ευχή. Μετάνοια, εξομολόγηση ο Κύριος να σας δει.

- Καθέναν θα φωνάζει ο Κύριος με τ’ όνομά του. Θα Τον ακούσουν όσοι ποιούν το θέλημά Του.

- Αυτούς θα τους συνάξει στην μάντρα τη δική Του. Αυτοί μόνο θ’ ακούσουν την άγια φωνή Του.

- Έρχεται απ’ τον ουρανό αντάρα θεϊκή. Αδιάλειπτα να είναι τώρα η προσευχή.

- Η Υπερμάχω Στρατηγός, η ελπίδα της Ελλάδας, κρατάει ακόμα την οργή Της Αγίας Τριάδας.

- Ο Άγιος Παΐσιος σας έδωσα τα λόγια Του Θεού. Σαν αύριο η πόλη έπεσε στα χέρια του εχθρού.

- Μα φτάνει η ώρα Χριστιανοί ξανά μέσα στην πόλη, σημαία ελληνική να υψώσουν, οι δώδεκα Αποστόλοι.

- Ο Άγιος Παΐσιος σας δίνω την ευχή μου. Εύχομαι στην Άγια Σοφιά να είστε εδώ μαζί μου.

Αμήν και τω Θεώ δόξα

Εις το όνομα της Αγίας Τριάδος

29-09-2016

- Να είστε ενωμένοι ο ένας με τον άλλο. Σε λίγο θα συμβεί κάτι πολύ μεγάλο.

- Βάλτε σημαίες ελληνικές με σήμα το σταυρό. Ο Άγιος Παΐσιος σας δίνω το γραπτό.

- Έφτασε η ώρα αδελφοί. Σε λίγο θα χαθεί, το μαύρο μισοφέγγαρο. Κοντεύει να σβηστεί.

- Στη γη δεν θα υπάρξει ούτε μία γραμμή να λέει πως υπήρξε η Τούρκικη φυλή.

- Το έθνος αυτό δεν έγινε με θεία ευλογία. Το αίμα των μαρτύρων βοά μπρος Τον Μεσσία.

- Πόντος, Μ. Ασία, Κύπρος, Καππαδοκία. Όλες αυτές οι λέξεις λένε «Αγιά Σοφία».

- Στο αίμα θα πνιγεί ο Τούρκος Φαραώ. Γρηγόριος, Χρυσόστομος κρατούν το αίμα αυτό.

- Τα λόγια του Πατροκοσμά βγαίνουν αληθινά. Ο Κύριος ήδη βρίσκεται μεσ’ την Αγιά Σοφιά.

- Του Αιγαίου τα νερά πάλι θ’ αμφισβητήσουν. Του ουρανού τη δύναμη γρήγορα θα γνωρίσουν.

- Και η σπιθαμή του τόπου ετούτου είναι άγια, Ιερή. Του Άγιου Ιωάννη εβγήκε το σπαθί.

- Ο Κύριος υπέγραψε με αίμα των μαρτύρων. Η υπογραφή Του μπήκε και δεν την παίρνει πίσω.

- Η πένα, ήταν το κρίνο του Επανευαγγελισμού. Η ίδια η Θεοτόκος Του έδωσε αυτό.

- Φόρεσε το Μαφόριο Της το άσπρο η Παναγία. Έρχεται η ανάσταση του γένους η αγία.

- Όσοι εμαρτυρήσανε στην πίστη την Αγία, λαμπάδες κρατούν με Άγιο Φως μεσ’ την Αγιά Σοφία.

- Σε λίγο θα ανοίξει η μυστική η κρύπτη. Της τελευταίας λειτουργίας ο Κύριος τα λόγια θα βροντήσει.

- Σε λίγο θα φανεί στην Εκατονταπυλιανή, η τελευταία πύλη που έμεινε κρυφή.

- Άγγελοι μεταφέρουν εφτάφωτη λυχνία, μεσ’ την Αγιά Σοφιά, γι’ αυτή τη λειτουργία. «Ευλογημένη» θ’ ακουστεί ξανά σ’ όλη την πλάση. Του Επανευαγγελισμού η ώρα αδέλφια έχει φτάσει.

- Σημαίες λιβανίστε με το διπλό αετό. Σε λίγο θ’ ανεμίζουν στην πόλη του φωτός.

- «Εν τούτω Νίκα» γράφει ψηλά στον ουρανό. Όποιος κοιτάζει χαμηλά, θα δει το σήμα αυτό.

- Είστε ευλογημένοι εσείς που τώρα ζείτε. Όσους ο Κύριος σταύρωσε στην πόλη για να ‘ρθειτε.

- Το αίμα των μαρτύρων των απ’ αιώνος γενεών στην άγια πόλη έφτασε τον άγιο χρόνο αυτό.

- Σαν πύρινο ποτάμι από τον ουρανό, έξω απ’ την Κωνσταντινούπολη σταμάτησε αυτό.

- Το σήμα περιμένει από το Βασιλέα να πνίξει στην Άγια πόλη, όλη τη δυσοσμία.

- Δικαίωση θα βρουν για όλους τους διωγμούς, τις άδικες σφαγές όλου του Ελληνισμού.

- Ο Ταξιάρχης Μιχαήλ κρατάει με τη σπάθα το πύρινο ποτάμι, του αίματος τη λάβα.

- Των γενεών οι ακάθαρτοι στην πόλη θα συναχθούνε. Σαν τρίχρονο δαμάλι στο αίμα θα πνιγούνε.

- Μετανοείστε Χριστιανοί γιατί έφτασε η στιγμή «Τω Υπερμάχω» ν’ ακουστεί στην άγια τη γη.

- Και τότε θα ανοίξει η Άνω Βασιλεία. Άγγελοι θα ψέλνουν ωσαννά, μαζί και αλληλούια.

- Μετανοήστε Χριστιανοί. Κρατείστε το σταυρό. ο Κύριος θα σαρώσει τον Οικουμενισμό.

- Να μείνετε πιστοί στο γιώτα το δικό Του. Όποιος το κρατήσει ακέραιο θα δει το πρόσωπό Του.

- Κόψατε το Ευαγγέλιο στα μέτρα τα δικά σας. Νέα θρησκεία κάνατε για σας και τα παιδιά σας.

- Βάλατε τον εχθρό στα Άγια των Αγίων. Το αίμα βεβηλώσατε ηρώων και μαρτύρων.

- Έρμαιο η Ελλάδα του Μουσουλμανισμού. Του Οικουμενισμού και του Σιωνισμού.

- Βάζετε στα σχολεία τη θρησκειολογία. Δεν ξέρουν τα Ελληνόπουλα για την Ορθοδοξία.

- Γίνανε οι Ελληνίδες με νόμο μοιχαλίδες. Τρίτο φύλο ποιήσατε σαν άλλοι Σοδομίτες.

- Σαν σκεύος κεραμέως ο Κύριος θα συντρίψει, όσους προδώσαν το σταυρό. Τους μισθωτούς της πίστης.

- Θα έρθουνε στην πόλη μόνο οι καθαροί. Την πίστη ακόμα όσοι κρατούν αγνή σαν το κερί.

- Αυτοί λαμπάδες θα ‘ναι μέσα στην Αγιά Σοφιά. Αυτοί το «Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε», θα πουν στην Παναγιά.

- Αυτό το λύμα το μικρό, αγνό μελισοκέρι. Τον κόσμο θα φωτίσει με Του Χριστού τη Χάρη.

- Οι δώδεκα Απόστολοι τον κόσμο όλο φώτισαν. Όσους ο Κύριος σταύρωσε, στον κόσμο θα κηρύξουν.

- Μέσα στην Πόλη βρίσκομαι και στην Αγιά Σοφιά. Άγγελοι και Αρχάγγελοι στολίζουν μυστικά.

- Ο Μέγας Παντοκράτωρ κρατάει τα κλειδιά της Κωνστα/λεως μεσ’ την Αγιά Σοφιά.

- Αυτά θα παραδώσει στην Άγια Του Μητέρα, όταν το «Νύμφη Ανύμφευτε» ψαλεί στην Πλατυτέρα.

- Και τότε θα πετάξει ξανά ο Αετός, στα πέρατα της γης να ρίξει παντού φως.

- Το φως του Ευαγγελίου παντού θα διαδοθεί, σε κάθε σπιθαμή ο λόγος Του Κριτή.

- Των απ’ αιώνων προσευχών εσείς είστε ο καρπός που εδιάλεξε ο Κύριος να δείτε αυτό το Φως.

- Σύντομα την Πατρίδα μας ο Θεός θα καθαρίσει απ’ όσους την μολύνανε κι έχουν ποδοπατήσει.

- Να λέτε τους χαιρετισμούς στην Άγια Παναγία. Αυτή κρατάει τα χέρια ακόμα Του Μεσσία.

- Μα έφτασε η ώρα. Σκιρτήστε Χριστιανοί. Το άγιο Ευαγγέλιο να ακουστεί στη γη. Ο Άγιος Παΐσιος έδωσα νέα θεία, απ’ την αγάπη του Θεού, για όλους σας τεκνία.

- Του αμαρτωλού το χέρι η χάρις μου οδηγεί. Η Παναγιά των Βλαχερνών σταυρώνει το χαρτί.

Αμήν και τω Θεώ Δόξα

Σχόλιο Γέροντος Νεκταρίου για τον διωγμό του Ηγουμένου της Ιεράς Μονής Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά.

Οι ρασοφορεμένοι παποκαίσαρες μη σεβόμενοι τον Ορθόδοξο μαύρο μανδύα και υποκρινόμενοι ότι αγαπούν τον Ιησού Χριστό και την Ορθοδοξία, ενώ αντίθετα οι ενέργειες τους δείχνουν ότι αγαπούν την πλάνη και την αίρεση του οικουμενισμού, φοβερίζουν τον Ορθόδοξο Άγιο Καθηγούμενο Γέροντα Παΐσιο Ιερομόναχο της Ιεράς Μονής Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, διότι ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ πιστός στα ΟΡΘΟΔΟΞΑ ΔΟΓΜΑΤΑ και στις αποφάσεις των Ιερών Οικουμενικών Συνόδων. Ω ποία ντροπή για τους παποκαίσαρες ψευτοορθόδοξους. Ο Άγιος Καθηγούμενος Γέροντας Παΐσιος αξίζει όλη την υποστήριξη μας πνευματική και υλική.

Κύριε Ιησού Χριστέ στήριξον ημάς εις την Ορθόδοξον Πίστη και δώσε φωτισμό μετανοίας στους παποκαίσαρες βασανιστές μας. Αμήν Γένοιτο.

(Παρακάτω ακολουθεί η επιστολή των Αγιορείτων Πατέρων, όπου ενημερωνόμαστε για την δίωξη του Αγίου Καθηγουμένου Γέροντος Παϊσίου)

Επιστολή των Αγιορειτών Πατέρων για τον διωγμό του Αγίου Αρχιμανδρίτου Γέροντος Παϊσίου.

Ἃγιον Ὂρος 3/10 (20/9 ἐκ. ἡμ.)

Ἁγίου μεγαλομάρτυρος Εὐσταθίου

--ΕΚΤΑΚΤΟ—

Ἡ κλιμάκωση τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ διωγμοῦ κατὰ τῶν γνησίων, καὶ ὄχι "μισθωτῶν" ποιμένων, εἶναι γεγονός. Ἡὑπεράσπιση ἀπὸ ἕναν ὀρθόδοξο λεβίτη τοῦ αὐτονόητου -γιὰ ἄλλεςἐποχές- δηλαδὴ τῆς ἀκεραιότητος καὶ καθαρότητος τῆς ὀρθοδόξου πίστεως ἔναντι τῶν αἱρετικῶν, ψυχικὰ κολάσιμων, διδασκαλιῶνὅσο καὶ ὁ, κατὰ τοὺς ἁγίους Πατέρες ὑποχρεωτικὸς, ἒλεγχος κατὰτῶν διδασκόντων-συνευδοκούντων πρὸς αὐτές, σήμερα καθίσταται ΑΙΤΙΑ ΔΙΩΓΜΟΥ. Ἡ ἄρνηση σιωπῆς, ἐν καιρῷκηρυσσομένης αἱρέσεως, ἀπὸ ἐπαινετὴ κατήντησε ψεκτή, δεῖγμα "φανατισμοῦ" καὶ ἀπόδειξη μή "διακριτικῆς" καί "ἀγαπώσης" καρδίας.

Ἡ περίπτωση τοῦ γέροντος Ἀρχ. Παϊσίου, καθηγουμένου τῆςἹ.Μ. Ἁγίου Γρηγορίου Παλαμᾶ, εἶναι σὲ ὅλους τοὺςἀντιοικουμενιστὲς πιστοὺς γνωστή. Ἀντὶ λοιπὸν τοῦ ὀφειλομένουἐπαίνου, ἡ Μητρόπολις Φλωρίνης ἐπροχώρησε τὴν Παρασκευὴ 30 Σεπτεμβρίου στὴν ἀπόφαση ἔκπτωσης τοῦ γέροντος ἐκ τῆςἡγουμενικῆς θέσης καὶ τοῦ διεβιβάσθη νὰ ἐγκαταλείψη τὴν μονή.Ὅπως ἀκριβῶς ἔγινε καὶ στὶς περιπτώσεις τῶν Χιλανδαρινῶν πατέρων, τοῦ γέροντος Σάββα Λαυρεώτου καὶ τοῦ γέροντος Χερουβεὶμ τοῦ Ἱ.Κ. Ἁγ. Ἰωάννου Κουκουζέλη (Ἱ.Μ.Μ. Λαύρας), ἔτσι καὶ ἐδῶ ὁ ὁμολογιακὸς ἀγώνας στέφεται μὲ τὶς δάφνες τοῦδιωγμοῦ, κατὰ τὸ ρητὸν " ὁ θέλων εὐσεβῶς ζεῖν, διωχθήσεται".

Στὸ χῶρο αὐτοῦ τοῦ μικροῦ σημειώματος περιοριζόμαστε μόνο νὰ ποῦμε ὅτι ἡ Ἱ.Μ. Ἁγίου Γρηγορίου Παλαμᾶ ὄχι ἁπλῶςἐξωραΐσθη ἀλλὰ κυριολεκτικῶς ἐκ βάθρων ἐκτίσθη ὑπὸ τοῦγέροντος Παϊσίου, μέσω εἰσφορῶν πιστῶν χριστιανῶν ἐχόντων εὐλάβεια πρὸς τὸ ἔργο καὶ τὴν ἀγωνιστικότητα τοῦ γέροντος. Αὐτὸς εἶναι καὶ ἕνας λόγος ποὺ δὲν τιμᾶ οὐδόλως τὶς ἀστυνομικὲςἀρχές, οἱ ὁποῖες διὰ τῆς συνεχοῦς παρουσίας ἀσφαλιτῶν, κάθεἄλλο παρὰ διακριτικῆς, ἔχουν διαμορφώσει ἕνα κλῖμα φόβου καὶἀπειλῆς ἔξωθεν τῆς μονῆς, τόσο γιὰ τοὺς προσερχομένους πιστοὺςὅσο καὶ γιὰ τὸν γέροντα.

Ἐν τέλει ὁ διωγμὸς αὐτός, ὅπως καὶ τῶν ἁγιορειτῶν πατέρων δὲν συνιστᾶ τίποτε ἄλλο ἀπὸ τὴν ἔμπρακτη ἐφαρμογὴ τῆς παραγράφου 22 τοῦ ἐπαίσχυντου κειμένου τῆς ψευδοσυνόδου τῆς Κρήτης, αὐτοῦ περὶ τῶν σχέσεων τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας πρὸς τοὺς αἱρετικούς, καὶ ἡ ὁποία ὁμιλεῖ περὶ καταδίκης τῶν "διασπαστῶν" τῆς Ἐκκλησίας ὑπὸ "ἀτόμων ἢ ὁμάδων". Ὁ γέρονταςἈρχιμ. Παΐσιος διασπᾶ τὴν "ἑνότητα" καί "ἀγάπη" τῶν συμπορευομένων μετὰ τοῦ οἰκουμενιστικοῦ Φαναρίου.

Ἁγιορεῖτες Πατέρες.

Σχόλιο κ. Νικόλαου Ζερβού κατά των διώξεων Ορθοδόξων Ιερέων από οπαδούς του Οικουμενισμού

Η Αργοπορία δεν είναι Αρετή! Πού ήταν οι Ταγοί της Ελλαδικής Ορθοδόξου Εκκλησίας, όταν έγινε το πρώτο βαρύ ολίσθημα στροφής του Πατριάρχη Αθηναγόρα προς τον Οικουμενισμό;;;;;;;Τ΄ άφησαν έτσι να κυλούν τα πράγματα για πάνω από 60 χρόνια από τότε και να σύρεται η Ορθοδοξία προς τον Οικουμενισμό απ' όλους τους μετέπειτα Πατριάρχες Κωνσταντινουπόλεως, με όλο αυξανόμενη επιτάχυνση!! Άφησαν τον νυν Πατριάρχη, να συγκαλέσει και Σύνοδο Ορθοδόξων Εκκλησιών, πρόσφατα στην Κρήτη!! Εκεί πήραν και Αποφάσεις κατά αρνουμένων τον Οικουμενισμό προσώπων, όπως τούτο αποδεικνύεται από την έναρξη επιλεκτικών διώξεων κατά σεβασμίων Κληρικών και Γερόντων, Ενθέρμων Αγωνιστών κατά της Παναίρεσης του Οικομενισμού!! Αν και τώρα δεν πάρουν κυριολεκτικά φωτιά οι Άμβωνες των Ενοριών πανελλαδικά και να εκδηλωθούν συμπαραστάσεις προς τους διωκομένους και με ό,τι άλλο αυτό συνεπάγεται, τότε οι μεμονωμένες διώξεις δεν θ' αργήσουν να γίνουν μαζικές κατά των Ορθοδόξων Χριστιανών της Ελλαδικής Εκκλησίας, Κληρικών και Μοναχών πρώτα και Λαϊκών αμέσως μετά και στη συνέχεια αδιακρίτως κατά πάντων των αρνουμένων την Παναίρεση του Οικουμενισμού. Ήδη την Ιερά Σύνοδο της Εκκκλησίας της Ελλάδος, γενικά ως Σώμα Διοικήσεως της Εκκλησίας, την βαρύνει η αγανάκτηση πολλών ενδιαφερομένων Πιστών Τέκνων της, διότι παραμένει επί 10ετίες "χλιαρή" στην αντιμετώπιση της εκκλησιαστικής Λαίλαπος, η οποία, ορατή ούσα πλέον, επέρχεται απειλητική κατά των κεφαλών όλων μας!! Η Ιεραρχία θα συνεχίσει να τηρεί την εμετική αυτή στάση;;;;;

Ο Κύριος Ιησούς Χριστός

και η Υπεραγία Μητέρα Του

η επονομαζομένη 

Παναγία Αρβανίτισσα 

να σας ευλογούν.

Γέρων Νεκτάριος Μοναχός Αγιορείτης 

http://geron-nektarios-o-agioritis.blogspot.gr