.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Ομολογία. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Ομολογία. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Οι Επίσκοποι αντιδρούν, οι ψευδεπίσκοποι συμβιβάζονται!

Ὁ Ὅσιος Γρηγόριος ἔζησε τὸν 9ο αἰῶνα μ.Χ. τὴν ἐποχὴ τοῦ αὐτοκράτορα Λεόντου τοῦ Ε΄. Ὁ Γρηγόριος ἀγάπησε τοὺς λόγους τοῦ Κυρίου ἀπὸ νεαρὴ ἡλικία καὶ τήρησε στὸν ἑαυτό του ὅλες τὶς ἀρετὲς τοῦ Θεοῦ.
Γι’ αὐτὸ τὸ λόγο μετὰ τὸ θάνατο τοῦ Πατριάρχη Ἀλεξανδρείας χειροτονήθηκε, ἀπὸ τοὺς συγκεντρωθέντες ἐκεῖ ἐπισκόπους, Πατριάρχης. Ἡ ἐκλογή του καὶ χειροτονία του ἦταν ἀποδεκτὴ ὄχι μόνο ἀπὸ τοὺς ἱεράρχες ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τὸ Χριστιανικὸ Λαό.
Ὁ Ὅσιος Γρηγόριος ἀποδείχθηκε ἄξιος δάσκαλος τῆς Ὀρθοδοξίας. Ὑπῆρξε ταπεινὸς καὶ ἤρεμος καὶ ἔφερε σὲ πέρας ἄξια ἕνα μεγάλο φιλανθρωπικὸ καὶ ἀνθρωπιστικὸ ἔργο.
Ὅταν ὁ αὐτοκράτορας, Λέοντας ὁ Ε΄, ἀναζωπύρωσε τὴν εἰκονομαχία ὁ Γρηγόριος ἀντέδρασε. Ἔτσι ὁ ἄρχοντας διέταξε νὰ πᾶνε τὸν Ὅσιο δέσμιο στὴν Κωνσταντινούπολη. Ὁ Γρηγόριος μεταφέρθηκε μπροστὰ στὸν αὐτοκράτορα καὶ ἐκεῖ χωρὶς νὰ δειλιάσει τὸν κατηγόρησε ὡς αἱρετικό, ἄθεο καὶ ἀσεβή. Ὁ Λέοντας ἐξοργισμένος ἀπὸ τὶς κατηγορίες τοῦ Ὁσίου διέταξε νὰ τὸν μαστιγώσουν καὶ στὴν συνέχεια νὰ τὸν κλείσουν στὴν φυλακή. Παρόλα αὐτὰ ὁ Γρηγόριος ἐξακολουθοῦσε νὰ ὑμνεῖ τὸν Κύριο. 
Μαθαίνοντάς το ὁ αὐτοκράτορας πρόσταξε νὰ τὸν ἐξορίσουν.
Ἔτσι ὁ Ὅσιος Γρηγόριος ὁδηγήθηκε στὴν ἐξορία του, ὅπου καὶ μετὰ ἀπὸ τρία χρόνια παρέδωσε τὴν ψυχή του στὸν Κύριο.

Η "ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΠΛΗΘΟΥΣ"

Για όλους αυτούς που στις πονηρές τούτες ημέρες που ζούμε κατεφεύγουν στην αντίχριστη και βλάσφημη Οικουμενιστική θεωρία αλλά συγχρόνως και πρακτική της "ψυχολογίας του πλήθους", με σκοπό να πείσουν τους Χριστιανούς και προπάντων τους εαυτούς τους ότι κατέχουν την αλήθεια, εμείς θα παραθέσουμε προς καταισχύνη όλων αυτών, αλλά προπάντων για στήριξη και νουθεσία όλων των Χριστιανών, την Ιερά Διδασκαλία των Θεοφόρων Πατέρων της Εκκλησίας δια της τιμίας Επιστολής του Πανοσίου Θεοδώρου του Στουδίτου,
"Και μη απορήσεις, αν μια λέξη γεννά αίρεση, ακούοντας τον Κύριο που λέγει·
«Ιώτα εν ή μια κεραία ού μη παρέλθη από του νόμου, έως αν πάντα γένηται».
Ούτε να θελήσεις να λες· γιατί πρέπει να πολυεξετάζω το πράγμα και με μια λέξη να επαναφέρω τις γνωστικές θεωρίες και να συμπεραίνω αυτό και εκείνο;
Για να μη πέσεις στη λεγόμενη αίρεση των Γνωσιμάχων, για την οποία ο συγγραφέας λέγει·
γνωσινομάχοι είναι εκείνοι που αντιδρούν σε κάθε γνώση του Χριστιανισμού, λέγοντας οτι κάνουν κάτι περιττό αυτοί που αναζητούν κάποιες γνώσεις στις αγίες Γραφές.
Γιατί ο Θεός δεν ζητεί τίποτε άλλο απο τον Χριστιανό, παρά μόνο καλές πράξεις.
Είναι επομένως καλό να πορεύεται κανείς μάλλον έτσι απλά και να μη πολυασχολείται με κανένα δόγμα γνωστικής σημασίας.
Έτσι λοιπόν πιστεύουν οι Γνωσιμάχοι.
Παρουσίασε μου λοιπόν συ, αν βέβαια έχεις, από ιερά κείμενα, ότι δεν είναι αίρεση - ο Οικουμενισμός - και μη μου προβάλλεις πολλά, ούτε να καυχιέσαι για τους νυχτερινούς θεοσεβείς, αυτούς που ονομάζεις γνωστικούς και απλοϊκούς και φίλους.
Γιατί, αν είναι θεοσεβείς, που είναι το θάρρος τους;
Αν πάλι είναι γνωστικοί (και δεν λέγω ότι δεν είναι, γιατί ομολογώ πολλούς ανώτερους και από εμένα τον απλοϊκό αλλά εφόσον ακολουθούν την αλήθεια), να δείξουν με γνώση από την ίδια την αλήθεια και μάλιστα και με παραδείγματα, που να ταιριάζουν βέβαια και να μη είναι ασυμβίβαστα και αντίθετα προς την αλήθεια και τους αποστολικούς και πατερικούς κανόνες.
Και αν είναι φίλοι όπως θέλει ο Θεός, γιατί κοινωνούν με τους αλλόδοξους;
Γιατί αυτοί δεν είναι φίλοι αληθινοί και πιστοί.
Πρόσεχε λοιπόν, αδελφέ, τι λέγει ο Μέγας Βασίλειος σ' εκείνους που κρίνουν την αλήθεια από το πλήθος.
«Αυτός που δεν τολμά», λέγει, «να φέρει λόγο για τη συζήτηση που γίνεται, ούτε έχει να παρουσιάσει αποδείξεις και εξαιτίας αυτού καταφεύγει στο πλήθος, ομολογεί την ήττα του, επειδή δεν έχει κανένα εφόδιο θάρρους».
Και μετά από άλλα· «Ας μου δείξει την ομορφιά της αλήθειας, έστω και ένας, και πολύ σύντομα θα πεισθώ.
Όμως πλήθος πολύ χωρίς αποδείξεις, είναι βέβαια ικανό να απειλήσει, αλλά να πείσει καθόλου.
Ή πόσες μυριάδες θα με πείσουν να πιστέψω ότι η ημέρα είναι νύχτα, ή το χάλκινο νόμισμα να το θεωρήσω χρυσό και έτσι να το δεχθώ, ή να γευθώ ολοφάνερο δηλητήριο, αντί για κατάλληλη τροφή;»
Έπειτα, εξαιτίας γήινων πραγμάτων δεν θα φοβηθούμε τους πολλούς που ψεύδονται και για χάρη των-Οικουμενιστικων- δογμάτων θα ακολουθήσω με νεύματα αναπόδεικτα, εγκαταλείποντας εκείνα που παραδόθηκαν από παλιά και από μακρό χρόνο με πολλή συμφωνία και τις μαρτυρίες των αγίων Γραφών;
Δεν ακούσαμε τον Κύριο που λέγει,
«Πολλοί κλητοί, ολίγοι δε εκλεκτοί;» και πάλιν, «Στενή και τεθλιμμένη ή οδός η απάγουσα εις την ζωήν και ολίγοι εισίν οι ευρίσκοντες αυτήν;».
Ποιός λοιπόν λογικός δεν εύχεται να είναι μεταξύ των λίγων, που μέσα απο την στενή πύλη μπαίνουν στην σωτηρία, παρά μεταξύ των πολλών, οι οποίοι μέσω της πλατείας οδού σπρώχνονται προς την απώλεια;
Και ποιος δεν θα επιθυμούσε, αν ζούσε κατά την εποχή του μαρτυρίου του μακαρίου Στεφάνου, να βρίσκεται με το μέρος εκείνου, που ήταν ο μόνος που δεχόταν τους λίθους και ήταν ο περίγελος όλων, παρά με τους πολλούς που νόμιζαν πως έχουν την αληθινή πίστη από την κακή εξουσία;
Ένας άνθρωπος που προκόβει κατά Θεόν, είναι προτιμότερος απο μυριάδες που καμαρώνουν με αυθάδεια.
Όπως βλέπουμε και στην Παλαιά Διαθήκη, όπου χιλιάδες από τον λαό έπεφταν χτυπημένοι από Θεϊκή οργή και «Μόνος ο Φινεές στάθηκε και εξευμένισε τον Θεό και κόπασε η καταστροφή».
Αν όμως εκείνος έλεγε, πως να τολμήσω να ζητήσω εξιλέωση ύστερα απο τα τόσα που έγιναν;
Πώς να καταψηφίσω αυτούς που αποφάσισαν να ζουν με τον τρόπο αυτόν;
Ούτε αυτός θα αρίστευε, ούτε το κακό θα σταματούσε, ούτε οι υπόλοιποι θα σώζονταν, ούτε ο Θεός θα τους χάριζε την εύνοια του.
Είναι λοιπόν καλό, είναι καλό και ο ένας να μιλάει με παρρησία και να ακυρώνει την άδικη απόφαση των πολλών.
Συ όμως, αν σου αρέσει, προτίμησε αντί του Νώε που σώζεται, το πλήθος που πνίγηκε και εμένα επίτρεψέ μου να τρέξω στους λίγους που είναι μέσα στην κιβωτό.
Αν πάλι θέλεις κατάταξε τον εαυτό σου μαζί με τους πολλούς στα Σόδομα, εγώ όμως θα συνοδέψω τον Λωτ, έστω και αν μόνος του αποχωρίζεται από τα πλήθη επιδιώκοντας το συμφέρον του.
Ωστόσο για μένα και το πλήθος είναι σεβαστό, όχι όμως εκείνο που αποφεύγει την εξέταση, αλλά εκείνο που παρέχει απόδειξη· ή εκείνο που αμύνεται με κακία, αλλά εκείνο που διορθώνεται με τρόπο πατρικό· ή εκείνο που χαίρεται με την καινοτομία, αλλά αυτό που φυλάγει την πατρική κληρονομιά.
Και για ποιό πλήθος μου μιλάς;
Αυτό που πληρώθηκε με κολακεία και δώρα;
Αυτό που εξαπατήθηκε από αμάθεια και άγνοια;
Αυτό που έπεσε απο δειλία και φόβο;
Αυτό που προτίμησε την πρόσκαιρη απόλαυση της αμαρτίας, απο την αιώνια ζωή;
Αυτά που πολλοί ομολογήσαν φανερά.
Με το πλήθος ενισχύεις το ψέμα;
Έδειξες το μέγεθος του κακού.
Γιατί, όσοι περισσότεροι βρίσκονται στο κακό, τόσο μεγαλύτερη είναι η συμφορά ".
(Αγίου Θεόδωρου Στουδίτου, Επιστολή ΜΗ'-
Αθανασίω τέκνω).

Εύχεστε και για εμένα
Μοναχός Μακάριος Κουτλουμουσιανός.

ΓΙΑΤΙ ΕΚΑΝΑ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ (ΟΙ ΛΟΓΟΙ ΠΟΥ ΠΡΟΧΩΡΗΣΑ ΣΕ ΔΙΑΚΟΠΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ) (και απαντήσεις σε διάφορες συκοφαντίες)

Πολύ όμορφο το κείμενο (έγραψε και μας το έστειλε αποτειχισμένος αδερφός). 
Ξεχωρίσαμε 6-7 παραγράφους που μας άρεσαν και παραθέτουμε στην αρχή, και ακολουθεί ολόκληρο το κείμενο:

Διαβάζοντας κάποιος την Εκκλησιαστική Ιστορία ανά τους αιώνες, εύκολα βλέπει πως τις περισσότερες φορές οι κάθε λογιών αλλοιώσεις και οι Αιρέσεις αναφύονταν από Πατριάρχες, Επισκόπους, Ιερείς ή και ενίοτε Μοναχούς. 
Με λίγα λόγια από εκείνους όλους που είχαν υποχρέωση να διαφυλάξουν ακέραια και αμόλυντη την παραδεδομένη –εξ αποκαλύψεως– Πίστη. (...) 
Ίσως οι άνθρωποι αυτοί δεν προσέγγισαν με τον ανάλογο φόβο Θεού τα θέματα της Πίστεως και αμελώντας ουσιαστικώς τα πραγματικά καθήκοντά τους, πέσανε στην παγίδα της υπερηφάνειας που τους παρέχει το όποιο αξίωμά τους. 

Μου έλεγαν, λοιπόν, ότι δεν γίνεται να διακοπεί το μνημόσυνο του (έκαστου οικείου) Επισκόπου,διότι Εκκλησία χωρίς Επίσκοπο δεν υπάρχει.(...)
Όχι, αδέλφια μου, δεν είναι αληθινοί αυτοί οι λόγοι. Δεν είναι λόγοι ορθόδοξοι, είναι λόγοι αιρετικοί. Καθαρά-ξεκάθαρα πράγματα! Εκκλησία χωρίς Επίσκοπο, (όταν δηλ. ο Επίσκοπος εκπέσει και κηρύσσει απροκάλυπτα και δημοσίως “γυμνή τη κεφαλή επ’ Εκκλησίας αίρεση”),υπάρχει. Εκκλησία χωρίς Χριστό δεν υπάρχει!

Υπήρξαν και μερικοί άνθρωποι οι οποίοι μου ανέφεραν ότι το να φύγω από την Εκκλησία είναι λιποταξία. Πως εκείνοι μένουν και θα παραμένουν εκεί και αν χρειαστεί θα πεθάνουν, μα δε θα εγκαταλείψουν… 
Και αναρωτιέμαι πως μπορώ να τους δώσω να καταλάβουν πως Εκκλησία δεν είναι τα κτήρια, ούτε τα θυμιατήρια και τα κανδήλια!

Αδελφέ/-ή μου, από τη στιγμή που παίρνεις αυτή τη μέγιστη και τόσο σοβαρή απόφαση να αποτειχιστείς, σημαίνει πως θα περπατήσεις τον δρόμο του μαρτυρίου και το μαρτύριο δεν μπορεί –εξ ορισμού– να συνυπάρχει με το «βόλεμα»! 
(...) Δηλαδή δεν μπορεί από τη μια να αποτειχίζεσαι και από την άλλη να ζητάς (απαιτείς) να έχεις δίπλα σου έναν Ιερέα και έναν Ι. Ναό, δήθεν για να μη χάνεις και τη λειτουργική σου «βόλεψη»! Ε, όχι αδελφέ/-ή αυτό, όπως και να το κάνουμε, ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ! 
Εάν έχεις στην περιοχή σου κάποιον Ιερέα ήδη αποτειχισμένο, να δοξάζεις τον Άγιο Τριαδικό Θεό και να «στέκεσαι» δίπλα του όσο τον έχεις κοντά σου. 
Εάν από την άλλη δεν υπάρχει κάποιος κοντά σου, τότε να δοξάζεις διπλά τον Άγιο Τριαδικό Θεό, διότι το μαρτύριό σου είναι, σαφώς, μεγαλύτερο και αν το δεχθείς και –συν Θεώ– το σηκώσεις αγόγγυστα, τότε θα είναι και μεγαλύτερο το ουράνιο και αμάραντο στεφάνι σου από τον Μισθαποδότη και Δικαιοκρίτη Χριστό μας.

Γνωρίζοντας πολύ καλά πως ο Αντίδικος Διάβολος κτυπάει πάντα και μόνο την α/Αλήθεια, δεν μου κάνει εντύπωση που κάποιοι αν και προχώρησαν σε Αποτείχιση, έχουν ξεφύγει από τους Ι. Κανόνες και αυτό είναι καθόλα αναμενόμενο, διότι το θέμα είναι για ποιο λόγο κάνουμε την Αποτείχιση. 
Πολλοί ξεκίνησαν με αγνές προθέσεις και αγάπη προς τον Κύριο, όμως στην πορεία δεν πρόσεξαν και σκλήρυναν την καρδιά τους. Έτσι μέσα τους άρχισε να στενεύει ο χώρος της αγάπης και σιγά-σιγά να καταλαμβάνεται από εγωισμό η ψυχή τους. 
Δυστυχώς ο εγωισμός εξαπλώνεται μέσα στον άνθρωπο όπως κάποια μολυσματική ασθένεια και έχει την ικανότητα να τον αλλάξει πλήρως. 
Αυτός είναι και ο λόγος που κάποιοι, κυρίως ρασοφόροι (σχηματοφόροι), αν και αποτειχίστηκαν, άρχισαν να ερμηνεύουν όπως εκείνοι πιστεύουν (κατά το δοκούν) τους διάφορους Ι. Κανόνες της Εκκλησίας και να προσπαθούν να επιβάλλουν ετσιθεληματικά τη γνώμη τους στους υπόλοιπους αποτειχισμένους. 
Εδώ, βεβαίως, να τονισθεί πως και εμείς οι λαϊκοί φέρουμε μεγάλη ευθύνη για αυτή τους την πτώση, πρώτον διότι έχουμε την κακώς εννοούμενη συνήθεια να θέλουμε να γίνουμε οπαδοί κάποιου ανθρώπου, με αποτέλεσμα να μαζευόμαστε γύρω από αυτούς τους ρασοφόρους και να τους «θεοποιούμε», και δεύτερον, επειδή είμαστε χριστιανοί μόνο κατ’ όνομα (τύποις), δε θέλουμε να νιώσουμε πως χάνουμε κάτι με την Αποτείχιση, εν προκειμένω τα Μυστήρια της Εκκλησίας, και ασκούμε πίεση σε αυτούς που ανέλαβαν το ρόλο των «οδηγών» να μας βρούνε μία λύση –εδώ και τώρα– που θα μας βολεύει.

Αδελφέ/-ή μου, κράτα στην καρδία σου την εν Χριστώ αγάπη! Μην σκληρύνεις απέναντι στα αδέλφια μας που δεν αποτειχίστηκαν, αλλά αντιθέτως να κλαις και να προσεύχεσαι γι’ αυτούς, παρακαλώντας τον Κύριο ώστε να μπορέσουν και εκείνοι με την σειρά τους να ανοίξουν τα μάτια και τα αυτιά της ψυχής τους και να δουν, να καταλάβουν και να απομακρυνθούν από τους λυκοποιμένες και ψευδοδιδασκάλους. Μην ξεχνάς πως είναι πρόβατα του Κυρίου, που βρίσκονται μέσα στην μάνδρα και κατασπαράζονται από τα θηρία της Παναίρεσης του Οικουμενισμού και της Πανθρησκείας. Δεν μπορεί, λοιπόν, να σκληραίνουμε απέναντί τους, απλώς να κλαίμε πρέπει για τα αδέλφια μας που νοσούν πνευματικά.

ΓΙΑΤΙ ΕΚΑΝΑ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ 
(ΟΙ ΛΟΓΟΙ ΠΟΥ ΠΡΟΧΩΡΗΣΑ
ΣΕ ΔΙΑΚΟΠΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ) 

Παρακολουθώντας τα γεγονότα που συμβαίνουν και αναγνωρίζοντας τον πόλεμο που ξεσπάει εναντίον της Αποτείχισης, έναν πόλεμο λυσσαλέο, ένιωσα την ανάγκη να ξανασκύψω μέσα μου, να δω που στέκομαι και αν είναι προφυλαγμένη η ύπαρξή μου από τον πόλεμό αυτό… 

Πήρα, λοιπόν, αγκαλιά την Αγία Γραφή –την ασφάλεια και σιγουριά μου– και άνοιξα όσο μπορώ τα μάτια και τ’ αυτία μου να δω και να ακούσω τι ο Κύριος μου λέει. Να δω και να ακούσω Εκείνον, μακριά από τις φωνές των ανθρώπων, μακριά από κάθε τι που θα μπορούσε να επηρεάσει ή και να γκρεμίσει την ασθενική μου ύπαρξη.

Διαβάζω Κύριε και Σε ακούω να καλείς· να δίνεις σαφή και ξεκάθαρη οδηγία και εντολή, να φεύγουν δηλαδή μακριά τα δικά Σου Πρόβατα από φωνές ξένες (Ιωάν. 10,5)… Και έγιναν τόσο ξένες οι φωνές, Κύριε, των ανθρώπων στη εποχή μας!

Καθώς βαθαίνω τη σκέψη μου, ένα ερώτημα έρχεται μπροστά μου: Γιατί έκανα Αποτείχιση; (Ποιος ήταν δηλαδή ο λόγος και η αιτία που με οδήγησε εκεί). Και η απάντηση γλυκιά ξεχύνεται απ’ την καρδιά μου:
Διότι οι φωνές που ακούγονται δεν είναι των εργατών του Κυρίου μου, εφόσον ο Κύριός μου με καλεί να φύγω μακριά από όσους λυμαίνονται την Ποίμνη Του· με καλεί να φύγω μακριά από “κακούς εργάτες” και “λύκους” που είναι έτοιμοι να με κατασπαράξουν!

Ο χρόνος που πέρασε από τη στιγμή που συνειδητοποίησα το τι γίνεται, μέχρι τη στιγμή της Αποτείχισής μου, ήταν πολύτιμος για εμένα. Ήταν καιρός αναζήτησης και προσεκτικής μελέτης. Ήταν ο καιρός που έψαξα να βρω και να δω το τι λένε οι Άγιοι Πατέρες, τι λένε οι Σύνοδοι(Οικουμενικές και Τοπικές)· τι Ορίζει εν τέλει η Εκκλησία μου.

Ήταν, με απλά λόγια, καιρός κατήχησης. Της κατήχησης που επιμελώς μου στέρησαν όλοι εκείνοι που ήταν υποχρεωμένοι να με κατηχήσουν ως Ορθόδοξο μέλος της Εκκλησίας. Μιας κατήχησης που αποκρύπτουν σκοπίμως από όλα τα αδέλφια μου· μιας κατήχησης που οφείλουμε όλοι να αποκτήσουμε.

Στην πραγματικότητα δεν έκανα τίποτα περισσότερο από αυτό που για κάθε πιστό όλων των προηγούμενων αιώνων, ήταν απαραίτητη και αυτονόητη κατάσταση το να γνωρίζουν την Πίστη και να αγωνίζονται συνειδητά να καθαρθούν, ώστε –με τη Χάρη του Πατρός, δια του Υιού, εν Αγίω Πνεύματι– να φωτιστούν και από εκεί να φθάσουν στη μακαρία θέωση (Αγιότητα)!

Ουσιαστικά να μάθουμε και να κατανοήσουμε τι είναι η Πίστη μας και ποιες είναι οι βάσεις Της· τι και ποια είναι τα Δόγματα και οι Αρχές που διέπουν την Ορθοδοξία. Το οποίο και πρέπει να αποτελεί βίωμα για κάθε πιστό.

Με απλά λόγια να κατανοήσουν το τι θα πει Ορθόδοξη Πίστη. Να νιώσουν το μεγαλείο και την αγάπη του Κυρίου και της Θυσίας Του και να Τον αγαπήσουν ολοκληρωτικά και απόλυτα χωρίς συμβιβασμούς και προϋποθέσεις. 

Έπιασα ξανά το δρόμο των Γραφών, μια που δεν μπορούσα να εμπιστευθώ ούτε τους σημερινούς Ταγούς της “εκκλησίας”, αλλά ούτε την κρίση μου αφού γνωρίζω πως είναι αδύναμη η πίστη μου και αμαρτωλή η ύπαρξή μου. 

Όμως μέσα στα αναγνώσματά μου πρόσθεσα και Βίους Αγίων. Εκείνοι θα μπορούσαν να μου πουν και να μου δείξουν καλύτερα από πολλούς –άγευστους Χάριτος– θεολόγους, το δρόμο που όφειλα να ακολουθήσω αν ήθελα να βρίσκομαι μέσα στην Εκκλησία. Εκείνοι είναι που θα μπορούσαν να μου δείξουν αυτόν το δρόμο, μια που τον ακολούθησαν και μάλιστα τις περισσότερες φορές πότισαν το δρόμο αυτό με το άγιο αίμα Τους.


Όλο αυτό το διάστημα της προεργασίας μέσα μου, θέλησα να κατανοήσω πλήρως το ποια θα ήταν η πορεία μου μετά την Αποτείχιση. Τι έπρεπε να περιμένω και ποιες καταστάσεις καλούμουν να αντιμετωπίσω.

Μελέτησα, λοιπόν, τη ζωή και τη στάση που ακολούθησαν όλοι αυτοί οι Άγιοι και Μάρτυρες της Πίστεως και είδα πως όλοι Τους είχαν ως “πυξίδα” τους Θείους και Ιερούς Κανόνες και τις εντολές που Όρισαν πριν από Αυτούς οι Θεοφόροι Πατέρες και οι Σύνοδοι (Οικουμενικές και Τοπικές), αλλά και πιο πίσω οι Θείοι Απόστολοι, φτάνοντας μέχρι την αρχή· τον ίδιο τον Κύριο! 

Όλοι Τους είχαν την ίδια στάση απέναντι στα ζητήματα της Πίστεως. Δεν είχαν καμία ανοχή, δεν δεχόταν παντελώς καμία αλλοίωση και καμία ακύρωση του παραμικρού πράγματος στα παραδεδομένα Δόγματα της Πίστης. Τήρησαν κατά γράμμα αυτό που ο Κύριος προστάζει. Ούτε ένα κόμμα, ούτε έναν τόνο δεν δέχονταν να αλλάξει ή να διαγραφεί και δεν επέτρεψαν σε κανέναν να το επιχειρήσει. Και όταν λέμε σε κανέναν, εννοούμε τον οποιονδήποτε, ακόμη και αν αυτοί ήταν Πατριάρχες, Επίσκοποι, Κληρικοί, Μοναχοί/-ές, Θεολόγοι, Βασιλιάδες, λαϊκοί και γενικώς δεν πάει να ήταν και ο κόσμος όλος! “Φυλούσαν Θερμοπύλες” και έτσι διασώθηκε η Ορθοδοξία από κάθε αντίχριστο επίβουλο εχθρό. 

Διαβάζοντας κάποιος την Εκκλησιαστική Ιστορία ανά τους αιώνες, εύκολα βλέπει πως τις περισσότερες φορές οι κάθε λογιών αλλοιώσεις και οι Αιρέσεις αναφύονταν από Πατριάρχες, Επισκόπους, Ιερείς ή και ενίοτε Μοναχούς. Με λίγα λόγια από εκείνους όλους που είχαν υποχρέωση να διαφυλάξουν ακέραια και αμόλυντη την παραδεδομένη –εξ αποκαλύψεως– Πίστη. Ίσως αυτό να συμβαίνει επειδή ο Διάβολος στη προσπάθειά του να διαλύσει την πίστη των ανθρώπων, πολεμάει πιο πολύ τους Ταγούς, Φρουρούς και Θεματοφύλακες της Εκκλησίας. Ίσως οι άνθρωποι αυτοί δεν προσέγγισαν με τον ανάλογο φόβο Θεού τα θέματα της Πίστεως και αμελώντας ουσιαστικώς τα πραγματικά καθήκοντά τους, πέσανε στην παγίδα της υπερηφάνειας που τους παρέχει το όποιο αξίωμά τους. Συνεπώς διαστρέβλωσαν μέσα τους την έννοια της διαφύλαξης και νόμιζαν πως είχαν την εξουσία να επιβάλλουν ετσιθεληματικά τις δικές τους διαστρεβλωμένες απόψεις και ιδέες. 

Εν πάση περιπτώσει όλοι αυτοί έπεσαν σε πλάνες (κατά κύριο λόγο εκ δεξιών) και δημιούργησαν Αιρέσεις. Όμως, όλες αυτές οι καταστάσεις τι αποτέλεσμα είχαν; Δυστυχώς απλώς να χαθούν όλοι αυτοί οι ταλαίπωροι, μαζί με τους ακόλουθούς τους, στην αιώνια κόλαση, ενώ επί της ουσίας η Εκκλησία του Κυρίου πάντα έβγαινε ακέραιη, πιο δυνατή και απαστράπτουσα μέσα από αυτές τις μάχες. Πάντα αναδεικνύονταν νέοι Ομολογητές και Μάρτυρες και όλο και προστίθεντο νέοι Άγιοι στη χωρία των ήδη υπαρχόντων με μόνο τους αρχικούς αιώνες της ιδρύσεως Της, η Εκκλησία να μετράει έντεκα (11) εκατομμύρια Αγίους Μάρτυρες! 

Το σίγουρο είναι, πως μέσα από όλη αυτή την δισχιλετή πορεία της Εκκλησίας, άφησε σε όλους εμάς σαφέστατες οδηγίες για το πως και τι πρέπει να κάνουμε σε καιρούς που η Πίστη κινδυνεύει, και ιδιαίτερα στον δικό μας καιρό καθίσταται επιτακτική ανάγκη όσο ποτέ άλλοτε λόγω Εσχάτων χρόνων, και αυτό δεν είναι άλλο από το να αντιδράσουμε υγιώς και ορθοδόξως με το νόμιμα κατοχυρωμένο Εκκλησιαστικώς δικαίωμα της Αποτειχίσεως (Διακοπή Εκκλησιαστικής Κοινωνίας), αντιδρώντας κατ’ αυτόν το τρόπο στις κακοδοξίες της Παναίρεσης του Διαχριστιανικού και Διαθρησκειακού Οικουμενισμού, υπερασπιζόμενοι έτσι πλήρως την α/Αλήθεια, αλλά θα πρέπει να είμαστε –συν Θεώ- έτοιμοι να υποστούμε τους όποιους διωγμούς και μαρτύρια, και εν γένει οποιαδήποτε ταλαιπωρία για την αγάπη του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού και την αλήθειά Του! Διότι να είστε βέβαιοι πως ο μισόκαλος και ανθρωποκτόνος αντίδικος δε θα καθίσει φρόνιμα και θα δεχθούμε πολέμους και διωγμούς ένεκεν της Αληθείας (Κ.η.Ι.Χ.) και αυτό διότι σύμφωνα με τον Αγιογραφικό λόγο, αυτοί που θέλουν να ζήσουν ευσεβώς (εν αληθεία) θα διωχθούν οπωσδήποτε· είναι πνευματικός Νόμος μια και αυτή είναι και η φυσική κατάσταση της Εκκλησιάς συνεχώς διωκόμενη, συνεχώς μαρτυρική. Το λένε πολύ όμορφα οι Πατέρες ότι Ευαγγέλιο –και κατ’ επέκταση Εκκλησία– που δεν διώκεται, δεν είναι ευαγγέλιο, ούτε εκκλησία, αλλά ανήκει στο κοσμικό φρόνημα οπότε και θα μείνει, μια και δια παντός, έξω του Νυμφώνος Χριστού. 

Μετά, λοιπόν, από όλη αυτή τη μελέτη (που η αλήθεια είναι πως με διαφώτισε, αλλά ταυτοχρόνως με έκανε να συνειδητοποιήσω πως στην πραγματικότητα, η ουσία των πραγμάτων είναι πως δεν είμαι Ορθόδοξος Χριστιανός παρά μονάχα κατ’ όνομα, αλλά μάλλον ανήκω στην τάξη των μετανοούντων και κλαιόντων)· μέσα μου ξεκαθάρισαν πολλά πράγματα και –Θεού θέλοντος– κατανόησα πλήρως ποια θα έπρεπε να είναι η στάση μου από εδώ και πέρα, αν θα ήθελα να ανήκω στο Πλήρωμα της Εκκλησίας του Κυρίου, μια που η Εκκλησία σήμερα είναι σε διωγμό και μάλιστα τον πιο ύπουλο που έγινε ποτέ από το ξεκίνημά Της. 
Ένας δρόμος μονάχα υπήρχε (και υπάρχει): Η ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ! 
Έτσι με τη βοήθεια του Τριαδικού Θεού προχώρησα σε αυτήν. Ακολουθώντας το δρόμο της Αποτειχίσεως, γνώριζα εκ των προτέρων πως πολλά πράγματα θα άλλαζαν και ότι ο πόλεμος μέσα μου και γύρω μου, θα ήταν μεγάλος. Θα έπρεπε να παλέψω με τις όποιες απόψεις και θεωρίες είχαν παγιωθεί εδώ και χρόνια μέσα στο μυαλό μου και είχαν να κάνουν με θέματα όπως ο εκκλησιασμός, τα Μυστήρια και γενικά η εντύπωση πως χωρίς εκκλησιαστική ζωή –έτσι όπως την εννοούν σήμερα όλοι οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί– θα ήμουν κυριολεκτικά ένας άνθρωπος καταδικασμένος στην απώλεια εάν θα ξέκοβα από τα Μυστήρια της Εκκλησίας. 
Όμως παρ’ όλους αυτούς τους προβληματισμούς και τις φοβίες που μέσα μου προέβαλαν, άλλοτε σαν απειλές και άλλοτε σαν ανησυχίες και άγχος, με βοήθησαν πάλι η Αγία Γραφή και οι Εντολές, αλλά και οι ζωές των Αγίων και Θεοφόρων Πατέρων της Εκκλησίας μας, να τους πολεμήσω κατανοώντας ακόμη πιο ξεκάθαρα πως όχι η “εκκλησία” –και πάλι έτσι όπως τη εννοούν οι σημερινοί Ορθόδοξοι Χριστιανοί – αλλά ο Κύριος σώζει! 

Πολλοί, κυρίως εκκλησιαστικοί παράγοντες, θέλησαν να μου κλείσουν τον ευλογημένο και σωτήριο δρόμο της Αποτειχίσεως, και συγχρόνως να δικαιολογήσουν τη δική τους στάση, η οποία είναι παθητική και καθόλα δουλοπρεπής απέναντι στις ενέργειες των ψευτο-ορθόδοξων “επισκόπων”, οι οποίοι έχουν προδώσει απολύτως συνειδητά την αληθινή και μόνη σώζουσα Πίστη, αυτή της Ορθοδόξου Εκκλησίας, καταπατώντας παράφορα τους Ιερούς Κανόνες και τα Δόγματα της αμωμήτου Πίστεως. 

Είναι απολύτως βέβαιο πως η Μυστηριακή ζωή μας είναι απαραίτητη, αλλά για ποια Μυστηριακή ζωή μιλάμε; Η ορθή και μόνο αυτή είναι που μας βοηθάει να γίνουμε σωστά Μέλη του Σώματος του Χριστού. Διότι απλά οι τελετουργίες που γίνονται στους ναούς χωρίς τη ορθή Πίστη, δεν μας ωφελούν σε τίποτα αλλά ίσα-ίσα, αντιθέτως μας βλάπτουν πνευματικά και συν τοις άλλοις αποκοιμίζουν τις συνειδήσεις μας, καθώς νομίζουμε πως εκτελούμε τα λεγόμενα θρησκευτικά μας “καθήκοντα” και άρα ότι είμαστε και εντάξει. Λάθος! Μέγα λάθος, διότι η Πίστη δεν είναι καθήκον· είναι βίωμα καθημερινό. Ούτε η σχέση με τον Άγιο Τριαδικό Θεό είναι σχέση εργοδότη-εργαζόμενου (έκανα τη δουλεία μου [=υποχρέωση], δώσε μου τον μισθό μου). Όχι και πάλι όχι! Αλλά η σχέση μας με τον Τρισυπόστατο Θεό είναι κυριολεκτικώς σχέση γονεϊκή· είναι σχέση βιωματικής Αγάπης! Δεν μπορεί και δεν πρέπει τι στιγμή που καταπατώνται τα πάντα μέσα στην Ορθοδοξία και δεν έχει μείνει τίποτε όρθιο, υγιές και Ορθόδοξο, εμείς να κλείνουμε τα μάτια και να πηγαίνουμε στους ναούς για να “κλέψουμε” τα Μυστήρια, την ίδια ώρα που αυτοί που μου Τα προσφέρουν, ξαναστασταυρώνουν τον ίδιο τον Κύριο. Δεν μπορούμε και δεν γίνεται επ’ ουδενί να δεχθούμε απολύτως τίποτε από όλους αυτούς που αρνούνται με τα λόγια, τα έργα ή ακόμη και τη σιωπή τους τον Χριστό. Άλλωστε, γνωρίζοντας πως ο Κύριος είναι Θεός Αγάπης και Δικαιοσύνης, ξέρω πως αν αύριο φύγω από τον μάταιο τούτο κόσμο για την άλλη ζωή, δε θα με ελέγξει για το ότι λόγω της αναγκαστικής και επιβαλλόμενης Αποτείχισης δεν έχω συχνή Μυστηριακή ζωή, ούτε θα μου προσάψει την κατηγορία πως δεν πήγαινα στο ναό της ενορίας μου κάθε Κυριακή. Όχι, αυτό δεν θα το κάνει διότι γνωρίζει πάνω και από απόλυτα ότι δεν έκανα τίποτε άλλο από το να ακολουθήσω την δική του Εντολή-Φωνή. 

Μου έλεγαν, λοιπόν, ότι δεν γίνεται να διακοπεί το μνημόσυνο του (έκαστου οικείου) Επισκόπου, διότι Εκκλησία χωρίς Επίσκοπο δεν υπάρχει. Ω, της βλασφημίας! Πόσο τυφλοί και μωροί είναι, με παχυλές αντιλήψεις και αναίτιες αγκυλώσεις διαστρέφοντας εξολοκλήρου την αλήθεια, άλλοι από άγνοια και άλλοι εξ αυτών εσκεμμένα (δυστυχώς για όλους αυτούς) ταγμένοι σε αντίχριστες παρατάξεις (ο νοών, νοείτω!) μίας συστημικής και ανέντιμης εξουσίας. Και όλα αυτά τα έλεγαν άνθρωποι που έχουν στενή σχέση με την εκκλησία· Κληρικοί και λαϊκοί!

Όχι, αδέλφια μου, δεν είναι αληθινοί αυτοί οι λόγοι. Δεν είναι λόγοι ορθόδοξοι, είναι λόγοι αιρετικοί. Καθαρά-ξεκάθαρα πράγματα! Εκκλησία χωρίς Επίσκοπο, (όταν δηλ. ο Επίσκοπος εκπέσει και κηρύσσει απροκάλυπτα και δημοσίως “γυμνή τη κεφαλή επ’ Εκκλησίας αίρεση”), υπάρχει. Εκκλησία χωρίς Χριστό δεν υπάρχει!

Υπήρξαν και μερικοί άνθρωποι οι οποίοι μου ανέφεραν ότι το να φύγω από την Εκκλησία είναι λιποταξία. Πως εκείνοι μένουν και θα παραμένουν εκεί και αν χρειαστεί θα πεθάνουν, μα δε θα εγκαταλείψουν… 
Και αναρωτιέμαι πως μπορώ να τους δώσω να καταλάβουν πως Εκκλησία δεν είναι τα κτήρια, ούτε τα θυμιατήρια και τα κανδήλια!(;) Εκκλησία είμαστε όλοι μας και ο καθένας ξεχωριστά ως ζωντανός ναός του Κυρίου! Θυμιατήρια είναι οι προσευχές και κανδήλια η στάση ζωής που κρατάμε. Δεν εγκατέλειψα, λοιπόν, την Εκκλησία, αλλά ακριβώς για να μην Την χάσω, για να μην Την προδώσω, έφυγα μακριά από τους κακούς-μισθωτούς εργάτες. 

Όλοι αυτοί αρνούνται τον Χριστό μας (αρνησίχριστοι) και ακολουθούν τον όποιο επίσκοπο μετατρέποντας έτσι την Εκκλησία του Χριστού από Χριστοκεντρική σε Επισκοποκεντρική δηλ. ανθρωποκεντρική κατά το αντίθεο και αντίχριστο “Παπικό” πρότυπο (Παποκαισαρισμός/Καισαροπαπισμός), που οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στον γκρεμό της αιώνιας απώλειας. Είναι αναφαίρετο δικαίωμά τους εφόσον έχουμε όλοι ελεύθερη βούληση (αυτεξούσιο). Σαφώς όμως είναι και αναφαίρετο δικαίωμα μου (και δικαίωμά σας) να ακολουθήσω τον Χριστό. 

Μου έλεγαν κάποιοι πως δεν είναι δυνατόν μόνο εγώ και οι –σχετικά– ελάχιστοι αποτειχισμένοι αδελφοί (Κληρικοί, Μοναχοί/-ες και λαϊκοί) που για τους πολλούς είμαστε γραφικοί και “μωροί” (ας μας επιτρέψει ο Κύριος να είμαστε “μωροί κατά Θεόν”!), να γνωρίζουμε το σωστό και όχι εκείνοι που είναι (καλύτερα να πω ότι θα έπρεπε να είναι) Λειτουργοί του Υψίστου δηλ. η λεγόμενη “Επίσημη Εκκλησία”. Κι’ όμως, αν ανατρέξουν πίσω στην Ιστορία, θα δουν ότι πάντοτε οι λίγοι κρατούσαν την α/Αλήθεια και οι πολλοί πολέμησαν την Πίστη, οι πολλοί αρνήθηκαν τον Τριαδικό Θεό, και πάλι οι πολλοί (όχλος) είναι που Σταύρωσαν τον Κύριο! 

Δεν λέω σε καμία περίπτωση πως θα σώσω την Πίστη. Όχι φυσικά! Τον εαυτό μου θέλω να σώσω και να μην αρνηθώ τον Κύριο μου και Θεό μου κατά το “σώζων, σώζε την σεαυτού ψυχήν” (ή/και: “ο σώζων εαυτώ σωθήτω”). Όχι από ιδιοτελές συμφέρον αλλά από αγάπη, έστω και αν η αγάπη μου είναι αναιμική και τόσο χοϊκή. Παρά τα όποια πάθη και ελαττώματά μου, αγαπώ τον Κύριό μου και επιθυμώ διακαώς να είμαι μαζί Του. Μα και ο Κύριος δεν έχει ανάγκη από εμένα. Ούτε θα προσθέσω, ούτε και θα αφαιρέσω κάτι στη Θεότητά Του με την στάση μου. Έχω όμως απόλυτη ανάγκη τον Κύριο, γι’ αυτό και περπατώ στο στενό δρόμο της Αποτείχισης και προσβλέπω μόνο στο έλεός Του. Το τι κάνουν οι πολλοί δε με αφορά (κατά το πρότυπο των Αγίων Τριών Παίδων στην Βαβυλώνια Κάμινο και του Προφήτη Δανιήλ στον λάκκο των λεόντων, αλλά και την απάντηση του Αγίου Μαξίμου του Ομολογητού). Θα δώσω λόγο μόνο για τη δική μου ζωή. Υπήρξαν αρκετοί που είπαν πως πλανήθηκα και έπεσα σε αίρεση. Εφόσον όμως αυτό που κάνω δεν το κάνω αφ εαυτού μου, αλλά απλώς βαδίζω ακολουθώντας τα χνάρια στον ήδη προδιαγεγραμμένο και ασφαλή δρόμο που χάραξαν οι Θεοφόροι και Πνευματοφόροι Άγιοι Πατέρες, δηλαδή ακολουθώ τους Ιερούς Κανόνες της Εκκλησίας, οπότε και δεν πτοήθηκα από αυτές τις κακόβουλες κουβέντες. Άλλωστε, σημασία δεν έχει το τι θα πουν οι άνθρωποι, αλλά το τι θα πει ο Άγιος Τριαδικός Θεός! 

Περπατώντας στον ασφαλή δρόμο της Αποτείχισης, γρήγορα κατάλαβα πως ο δρόμος αυτός είναι δύσκολος και ακανθωτός από πολλές πλευρές. Αναγκάστηκα να φύγω έξω από την πρώην μάνδρα ή το πρώην σπίτι μου (όπως θες πες το) και νυν λυκοφωλιά, διότι ο κίνδυνος είχε μπει μέσα, (διότι οι λύκοι βαρείς και προβατόσχημοι μπήκαν μέσα και κατατρώγουν τα λογικά πρόβατα ή αλλιώς, διότι αν έμενα στο σπίτι μου που πήρε φωτιά, θα καιγόμουν), όμως βγαίνοντας από εκεί, βρέθηκα σε δρόμο δύσκολο και γεμάτο κινδύνους που σε κάθε βήμα με απειλούν. Στην πραγματικότητα η ουσία είναι ότι σχοινοβατώ πάνω από ένα χαώδη νοητό γκρεμό. Αυτό σημαίνει πως κάθε μου βήμα (θα) πρέπει να είναι πολύ προσεκτικό, εάν θέλω φυσικά να σωθώ. 

Όμως ο Κύριος που είναι ο απόλυτος Οδηγός και Προστάτης των λογικών προβάτων Του· αυτός ο ίδιος ο Κύριος που Θυσιάστηκε για την δική μας σωτηρία, δε θα μπορούσε να μας αφήσει χωρίς εφόδια και δίχως την προστασία Του σε αυτόν τον πραγματικά δύσκολο δρόμο. Τώρα, όπως είναι φυσικό, για να μπορέσω να προχωρήσω, χρειάζεται όσο ποτέ άλλοτε να ενισχύσω την πίστη μου, να εμπιστευθώ απόλυτα τον Κύριο και να ελέγχω πολύ προσεκτικά το κάθε μου βήμα με οδηγό και ασφάλειά μου τους Θείους και Ιερούς Κανόνες, τις παραδεδομένες Εντολές του Ιερού Αγίου Ευαγγελίου και των Αγίων Θεοφόρων Πατέρων της Εκκλησίας μας. Μόνο έτσι ο δρόμος μου θα είναι πλήρως ασφαλής και τα βήματά μου σταθερά. Αυτό πρακτικά σημαίνει πως εάν στον δρόμο μου και κατά τη διαδρομή μου, βρεθούν άνθρωποι να αναλάβουν τον ρόλο του οδηγού, θα πρέπει να τους ελέγξω (τις θέσεις και στάση τους) και να συνεχίζω διαρκώς να ελέγχω το τι πρεσβεύουν, ώστε να διαπιστώνω αν βαδίζουν την ορθή (Ορθόδοξη) γραμμή ακολουθώντας πιστά και απαρασάλευτα τα Δόγματα και την απλανή οδό των Αγίων Πατέρων μας. Μονάχα έτσι θα μπορέσω να τους εμπιστευθώ πως με οδηγούν με ασφάλεια στην σωτηρία αντί στην απώλειά μου. 

Γνωρίζοντας πολύ καλά πως ο Αντίδικος Διάβολος κτυπάει πάντα και μόνο την α/Αλήθεια, δεν μου κάνει εντύπωση που κάποιοι αν και προχώρησαν σε Αποτείχιση, έχουν ξεφύγει από τους Ι. Κανόνες και αυτό είναι καθόλα αναμενόμενο, διότι το θέμα είναι για ποιο λόγο κάνουμε την Αποτείχιση. Πολλοί ξεκίνησαν με αγνές προθέσεις και αγάπη προς τον Κύριο, όμως στην πορεία δεν πρόσεξαν και σκλήρυναν την καρδιά τους. Έτσι μέσα τους άρχισε να στενεύει ο χώρος της αγάπης και σιγά-σιγά να καταλαμβάνεται από εγωισμό η ψυχή τους. Δυστυχώς ο εγωισμός εξαπλώνεται μέσα στον άνθρωπο όπως κάποια μολυσματική ασθένεια και έχει την ικανότητα να τον αλλάξει πλήρως. Αυτός είναι και ο λόγος που κάποιοι, κυρίως ρασοφόροι (σχηματοφόροι), αν και αποτειχίστηκαν, άρχισαν να ερμηνεύουν όπως εκείνοι πιστεύουν (κατά το δοκούν) τους διάφορους Ι. Κανόνες της Εκκλησίας και να προσπαθούν να επιβάλλουν ετσιθεληματικά τη γνώμη τους στους υπόλοιπους αποτειχισμένους. Εδώ, βεβαίως, να τονισθεί πως και εμείς οι λαϊκοί φέρουμε μεγάλη ευθύνη για αυτή τους την πτώση, πρώτον διότι έχουμε την κακώς εννοούμενη συνήθεια να θέλουμε να γίνουμε οπαδοί κάποιου ανθρώπου, με αποτέλεσμα να μαζευόμαστε γύρω από αυτούς τους ρασοφόρους και να τους «θεοποιούμε», και δεύτερον, επειδή είμαστε χριστιανοί μόνο κατ’ όνομα (τύποις), δε θέλουμε να νιώσουμε πως χάνουμε κάτι με την Αποτείχιση, εν προκειμένω τα Μυστήρια της Εκκλησίας, και ασκούμε πίεση σε αυτούς που ανέλαβαν το ρόλο των «οδηγών» να μας βρούνε μία λύση –εδώ και τώρα– που θα μας βολεύει. 

Αδελφέ/-ή μου, από τη στιγμή που παίρνεις αυτή τη μέγιστη και τόσο σοβαρή απόφαση να αποτειχιστείς, σημαίνει πως θα περπατήσεις τον δρόμο του μαρτυρίου και το μαρτύριο δεν μπορεί –εξ ορισμού– να συνυπάρχει με το «βόλεμα»! Δεν μπορεί να θέλεις –κατά το κοινώς λεγόμενο– «και την πίτα ολόκληρη και το σκύλο χορτάτο», αυτό δεν γίνεται και δεν μπορεί να γίνει επ’ ουδενί! 
Δηλαδή δεν μπορεί από τη μια να αποτειχίζεσαι και από την άλλη να ζητάς να έχεις δίπλα σου έναν Ιερέα και έναν Ι. Ναό, δήθεν για να μη χάνεις και τη λειτουργική σου «βόλεψη»! Ε, όχι αδελφέ/-ή αυτό, όπως και να το κάνουμε, ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ! 
Εάν έχεις στην περιοχή σου κάποιον Ιερέα ήδη αποτειχισμένο, να δοξάζεις τον Άγιο Τριαδικό Θεό και να «στέκεσαι» δίπλα του όσο τον έχεις κοντά σου. 
Εάν από την άλλη δεν υπάρχει κάποιος κοντά σου, τότε να δοξάζεις διπλά τον Άγιο Τριαδικό Θεό, διότι το μαρτύριό σου είναι, σαφώς, μεγαλύτερο και αν το δεχθείς και –συν Θεώ– το σηκώσεις αγόγγυστα, τότε θα είναι και μεγαλύτερο το ουράνιο και αμάραντο στεφάνι σου από τον Μισθαποδότη και Δικαιοκρίτη Χριστό μας. 

Αδελφέ/-ή, εάν πήρες τη σωτήρια και ευλογημένη απόφαση να βαδίσεις ή εάν ήδη βαδίζεις τον δρόμο αυτό της Αποτείχισης, να ξέρεις πως πράττεις το σωστό και Θεάρεστο. Όμως, να θυμάσαι πολύ καλά, πως αυτό που κάνουμε είναι –απλώς και μόνο– το αυτονόητο· είναι η υποχρέωσή μας και τίποτα παραπάνω. Να ξέρεις πως ο πόλεμος μέσα σου και γύρω σου θα είναι ακόμα πιο μεγάλος από ότι ήταν πριν. Θα θεριέψει και θα γίνει λυσσαλέος, με σκοπό του να σε συντρίψει. Ότι και αν γίνει, όμως, κράτα γερά την πίστη σου αδελφέ/-η και πολέμα (Ή ταν ή επί τας!!!), μην παραιτείσαι. Θα πέφτεις, είναι σίγουρο αυτό, όμως κρατώντας την Αγία Γραφή στα χέρια σου και την αγάπη για τον Κύριο στην καρδία σου, πρέπει να ξανασηκώνεσαι και να προχωράς. Να μην ξεχάσεις ποτέ σου πως στον αγώνα σου αυτό δεν είσαι μόνος (αν και φαινομενικά, εκ πρώτης όψεως, μπορεί έτσι να φαίνεται). Δίπλα σου είναι ο Κύριος που τόσο σε αγάπησε και αγαπά, ώστε Σταυρώθηκε στη θέση σου. Δίπλα σου είναι και εκεί που θα γονατίζεις, θα σε παίρνει Εκείνος στη αγκαλιά Του, θα σε κλείνει μέσα στα ματωμένα για εσένα Χέρια του και θα σε παρηγορεί, θα σε δυναμώνει. Μη φοβάσαι, λοιπόν, απλά προχώρα! 

Όμως σε κάθε περίπτωση εάν αποτειχιστείς, θα πρέπει ο αγώνας σου να ενταθεί και εντατικοποιηθεί· η προσευχή και η μελέτη της Αγίας Γραφής και των Αγίων Πατέρων να γίνουν πιο εντατικά και σε κάθε περίπτωση να είσαι σε ετοιμότητα και να ελέγχεις όσους αποτειχισμένους βρεις στο δρόμο σου για να βλέπεις εάν κρατούν πιστά και αναλλοίωτα τα παραδεδομένα, εάν δηλαδή βαδίζουν στον ορθό (Ορθόδοξο) δρόμο. Ακόμη, αδελφέ/-ή, θα πρέπει πρώτα και πάνω απ’ όλα να ελέγχεις εσένα, μια και όπως προανέφερα, ο Αντίδικος Διάβολος κτυπάει αδυσώπητα, μανιωδώς και λυσσωδώς πάντα και μόνο την α/Αλήθεια. 
Αδελφέ/-η, εάν αποτειχιστείς ή έχεις ήδη αποτειχιστεί, μην ξεχνάς γιατί και για Ποιον προχώρησες σε αυτόν τον ευλογημένο και σωτήριο δρόμο. Μην αφεθείς σε ανθρώπους· στον Κύριο μονάχα να στηρίζεσαι. Τους ανθρώπους (όποιοι και αν είναι αυτοί, μικροί ή μεγάλοι σε αξιώματα και ηλικία) να τους αγαπάς, αλλά να μην τους εμπιστεύεσαι για οδηγούς τυφλά και απροϋπόθετα και αυτό στο τονίζω διότι μέσα στο δρόμο αυτό πολλοί έπεσαν και πολλοί ακόμη θα πέσουν και θα πλανηθούν. Είναι και αυτό αναμενόμενο και έχει ξαναγίνει μέσα στην Εκκλησιαστική –δισχιλιόχρονη– Ιστορία. Δες τους καημένους τους Γ.Ο.Χ. των πολλαπλών παράλληλα ζηλωτικών ομάδων-παρασυναγωγών (διότι περί ομάδων πρόκειται με οπαδούς) και θα καταλάβεις τι εννοώ. 

Σε τελική ανάλυση αδελφέ/-ή μου, αρχηγό σου μη βάλεις κανέναν άνθρωπο. Αρχηγός σου είναι μόνον ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, ο και Δεσπότης των απάντων· “ότι Κύριος κυρίων εστί και Βασιλεύς βασιλέων ”! Δεν είμαστε “ούτε του Παύλου, ούτε του Απολλώ, ούτε του Κηφά” αλλά του Χριστού, ο Οποίος από άπειρη αγάπη Ενανθρώπησε, Έπαθε και Σταυρώθηκε έως θανάτου για εμάς και ουδείς άλλος (το μέγα αυτό Μυστήριο της Θείας Οικονομίας!). Δεν είμαστε παρατάξεις και δεν πρέπει να ανήκουμε σε ομάδες. Είμαστε τα λογικά πρόβατα του Κυρίου και μόνο. Ο οποιοσδήποτε πει, γράψει ή κάνει κάτι ενάντια στους Θείους Νόμους της Εκκλησίας του Δεσπότη Χριστού, πρέπει –καθηκόντως– να μας βρει απέναντι διότι από τη μία μόνο έτσι μπορούμε να προφυλαχθούμε αλλά και να προφυλάξουμε την αλήθεια και από την άλλη μόνο έτσι μπορεί να καταλάβουν (αν ποτέ φυσικά καταλάβουν) και αυτοί που ξεφεύγουν ότι έκαναν λάθος και να επιστρέψουν στον ορθό (Ορθόδοξο) δρόμο. 

Αδελφέ/ή, μην αφήσεις κανέναν (και εννοώ κανέναν) να αλλάξει έστω και ένα ιώτα, ένα κόμμα ή ένα τόνο από τους Θείους και Ιερούς Κανόνες της Εκκλησίας. Μην ξεχνάς πως για αυτό το λόγο φεύγεις, άλλωστε, από τους κόλπους της νεωτερίζουσας –εντός πολλών εισαγωγικών η λέξη– “εκκλησίας”. Μην αφήσεις, λοιπόν, κανέναν άλλον (αποτειχισμένο) να διαστρεβλώνει το παραμικρό από τα Δόγματα. Και για να γίνει αυτό, εσύ θα πρέπει καθημερινά να μελετάς την Αγία Γραφή και βιβλία των Αγίων Πατέρων. 
Αδελφέ/-ή μου, κράτα στην καρδία σου την εν Χριστώ αγάπη! Μην σκληρύνεις απέναντι στα αδέλφια μας που δεν αποτειχίστηκαν, αλλά αντιθέτως να κλαις και να προσεύχεσαι γι’ αυτούς, παρακαλώντας τον Κύριο ώστε να μπορέσουν και εκείνοι με την σειρά τους να ανοίξουν τα μάτια και τα αυτιά της ψυχής τους και να δουν, να καταλάβουν και να απομακρυνθούν από τους λυκοποιμένες και ψευδοδιδασκάλους. Μην ξεχνάς πως είναι πρόβατα του Κυρίου, που βρίσκονται μέσα στην μάνδρα και κατασπαράζονται από τα θηρία της Παναίρεσης του Οικουμενισμού και της Πανθρησκείας. Δεν μπορεί, λοιπόν, να σκληραίνουμε απέναντί τους, απλώς να κλαίμε πρέπει για τα αδέλφια μας που νοσούν πνευματικά. Αδελφέ/-η, ο Κύριος, ο ίδιος ο Θεός, Σαρκώθηκε και Σταυρώθηκε για εμάς· για όλους μας μαζί και για τον καθένα ξεχωριστά. Αδελφέ/-η, Εκείνος έκανε την απόλυτη πράξη αγάπης για εμάς και μας περιμένει να επιστρέψουμε εκεί όπου ανήκουμε, εκεί από όπου φύγαμε, (από το Πατρικό μας σπίτι, από την Πατρική αγκαλιά), μας περιμένει υπομονετικά κοντά Του. 

Και κάνε το, διότι στην εποχή μας είναι ο μοναδικός γνήσιος τρόπος να δουν και να καταλάβουν πως ο αληθής πιστός λαός του Κυρίου, όσο μικρός και αν είναι σε ποσότητα (το αληθές Μικρό Ποίμνιο δια στόματος του Κυρίου! Εξάλλου δεν θέλουμε ποσότητα, αλλα ποιότητα!) δεν καθεύδει (κοιμάται), αλλά αγρυπνά και αντιδρά (νοούμενο πάντοτε στα νόμιμα εκκλησιαστικά πλαίσια, υγιώς και Ορθοδόξως!). Διότι στις προγενέστερες από την δική μας εποχές, το πνευματικό αισθητήριο του λαού του Κυρίου ήταν πάρα πολύ ανεπτυγμένο και υπήρχε ομοψυχία και ομοβρωντία και εξοβέλιζαν τους αποστάτες που δίδασκαν αλλότρια και καινοτομίες, ενώ την σήμερον φρόντισαν επιμελώς εν κρυπτώ αυτοί που θα έπρεπε να φυλάνε σκοπιά και “Θερμοπύλες” για να μην μπουν στο μανδρί λύκοι-αιρετικοί με δορά προβάτου (Επισκοπος= επί σκοπού = αυτός που φυλάει σκοπιά!) ούτως ώστε μας άφησαν ακατήχητους, οπότε φυσικό επακόλουθο είναι πως το πνευματικό αισθητήριό μας είναι εξαιρετικά χαμηλό έως και ανύπαρκτο και μόνο δια γραπτής επιστολής καθίσταται φανερή η Ομολογία της Αποτειχίσεώς μας. Σημειωτέον πως είναι, η δεύτερη ανώτερη Ομολογία (με πρώτη το μαρτύριο αίματος) αυτή της Αποτειχίσεως, σύμφωνα και με τον Αγιογραφικό λόγο: “Όποιος με ομολογήσει μπροστά στους ανθρώπους, θα τον ομολογήσω κι’ Εγω μπροστά στον ουράνιο Πατέρα μου και στους Αγίους Αγγέλους” [εννοείται και όλο το Χορό των Αγίων, Μαρτύρων Όμολογητών κ.λπ.] (τάδε έφη: Ο Κύριος! – Ματθ. 10,32). 

Αδελφέ/-ή μου, ζούμε σε καιρούς που η Εκκλησία του Χριστού διώκεται, μονάχα που ο διωγμός αυτός για την ώρα είναι ύπουλος, υπόγειος και πονηρός. Οι διώκτες, φανεροί και κρυφοί, ως πονηροί φοράνε “μάσκες ευσεβείας” (αν και μετά την ληστρική ψευδο-“σύνοδο” της Κρήτης [Κολυμπάρι, Ιούνιος 2016] και επέκεινα, έπεσαν και οι μέχρι πρότινος εναπομείνουσες “μάσκες”), με σκοπό την εξαπάτηση για την εξαφάνιση των Ορθοδόξων Πιστών και της α/Αλήθειας, αν και ματαιοπονούν. Τα επίγεια όργανα του μισόκαλου και μισάνθρωπου Διαβόλου μετασχηματίζονται σε (δήθεν) “υπηρέτες” του Κυρίου και αλωνίζουν μέσα στους κόλπους της Εκκλησίας. Τώρα, αδελφέ/-ή είναι ή ώρα!!! Τώρα είναι καιρός Ομολογίας και αγώνος!!! Στάσου, λοιπόν, άγρυπνος φρουρός με παρρησία, θάρρος και τόλμη, αλλά πάντοτε με τον απαραίτητο φόβο Θεού και αγάπη Χριστού, και Ομολόγησε σεμνά αλλά με σθένος (στεντορεία τη φωνή!) την Πίστη σου όπου και σε όποιον χρειαστεί. Κάνε γνωστή την Ομολογιακή σου θέση-στάση γραπτώς δια επιστολής στον κατά τόπους οικείο “επίσκοπό” σου που –ως άλλος Αρχιερεύς και Φαρισαίος– αρνήθηκε ουσιαστικώς τον Κύριο και την Πίστη του. 
Αλλιώς σε αντίθετη περίπτωση που δεν κάνουμε καθαρή-ξεκάθαρη την Ομολογιακή μας θέση-στάση, εφησυχαζόμενοι έτσι πως μόνο με το να μην πηγαίνουμε σε ναούς των Παναιρετικών Οικουμενιστών, και να πηγαίνουμε μόνο σε Ι. Ναούς Αποτειχισμένων, πως είμαστε και εντάξει. Δεν είναι καθόλου έτσι, διότι σε αυτή τη περίπτωση την όποια ομολογία μας την ξέρουμε εμείς και άντε 2-3 ακόμη, αλλά αυτός που ειναι ο πρώτος και καθήν αρμόδιος για να το μάθει και τον αφορά πέραν και από άμεσα είναι ο οικείος “επίσκοπός” μας, εφόσον σε αυτόν ανήκουμε πνευματικά και με την Αποτείχισή μας κόβουμε πλέον πνευματικούς δεσμούς μαζί του και με τους όποιους εκκλησιαστικούς και εξωεκκλησιαστικούς παράγοντες που διατηρούν σχέση με αυτόν (κατ’ επέκταση και με τους “ιερείς” που τον μνημονεύουν) και τον αναγνωρίζουν σαν όντως “εις τύπον και τόπον Χριστού” και “τρόπον μέτοχο” των Αγίων Αποστόλων, ενώ στην πράξη καθαυτού έχει γίνει λυκοποιμένας, ψευδεπίσκοπος και ψευδοδιδάσκαλος και για αυτόν ακριβώς το λόγο κάνουμε και Αποτείχιση. 

Φτάνοντας στο τέλος και κλείνοντας τις ταπεινές αυτές σκέψεις, να αναφερθεί πως με την Αποτείχισή μας, το λιγότερο, δεν βρισκόμαστε μαζί με τους ανασταυρωτές του Κυρίου (δηλ. αυτούς που ξανασταυρώνουν τον Κύριο). Θα κριθούμε ούτως ή άλλως για τα λάθη και τις αστοχίες (αμαρτίες) μας, αν μη τι άλλο, τουλάχιστον, ας μην καταμετρηθούμεμε όλους αυτούς που Τον αρνήθηκαν και συνεχίζουν Τον αρνούνται συστηματικά και με δαιμονικό πείσμα… 

Για να το κάνω κάπως πιο ξεκάθαρο και κατανοητό, είναι δηλαδή σα να μην υπήρχε πρόβλημα στην Εκκλησία, (εν προκειμένω η Παναίρεση του Οικουμενισμού και της Πανθρησκείας), και κάποιος είτε να γινόταν αιρετικός και η Εκκλησία δεν θα λάμβανε γνώση αυτού του γεγονότος, διότι στην εποχή μας είναι αδύνατον ο ιερέας μιας ενορίας να ξέρει τον καθένα ξεχωριστά (αν και αυτό θα ήταν το πρέπον) –πλήν των επαρχιακών χωριών– και το τι κάνει κάποιος για το αν λόγου χάρη έγινε αιρετικός εξωμότης ή αλλόθρησκος, και ειδικά στις μεγαλουπόλεις όπως στην Αθήνα και γενικότερα στο λεκανοπέδιο Αττικής κ.λπ. Ούτε επί παραδείγματι εάν κάποιος βαρέθηκε –κατ’ αυτόν– την όποια εκκλησιαστική και πνευματική ζωή είχε μέχρι πρότινος και αποφάσισε να αφεθεί στην κοσμική ζωή και αντί για εκκλησιασμό, εκείνος να κάνει το δικό του ανίερο “εκκλησιασμό” σε μπαρ και κλαμπ. Και ερωτώ λοιπόν: Ποιος θα το ήξερε από τους εκκλησιαστικούς Ταγούς της περιοχής του, και δη μήπως ο Επίσκοπός του;;; Και ευθύς αμέσως ακολουθεί η αυτονόητη απάντηση: ουδείς! Πολύ περισσότερο ο τοπικός Μητροπολίτης του και ειδικά αν δεν είχε και επαφές με εκκλησιαστικούς παράγοντες και τον ιερέα της ενορίας του (αν φυσικά εκκλησιαζόταν στην ενορία της περιοχής του και όχι κάπου αλλού!). Το να μην πηγαίνουμε απλώς και ως έχει στους Οικουμενιστικούς μιαρούς ναούς, σαφώς δεν είναι καθαρή θέση και στάση Ομολογίας αλλά μεσοβέζικες (δήθεν) “λύσεις” που μας εφησυχάζουν ότι πράξαμε άριστα το καθήκον μας ως οφείλαμε, ενώ αντ’ αυτού καλύψαμε πρόχειρα όπως-όπως κάτω από το χαλί την δική μας ντροπή της αληθινής Ομολογίας κάνοντας όμως έτσι το ευάρεστο (εαυτούλης μου!) και όχι το Θεάρεστο που είναι, όπως αναφέρθηκε, η καθαρή-ξεκάθαρη Ομολογία που μας ζητάει ο Κύριος. Τα υπόλοιπα εκ του πονηρού πηγάζουν (ο νοών νοείτω και ο έχων ώτα ακούειν ακουέτω!). Αδελφέ/ή να θυμάσαι κάτι τελευταίο, μα εξίσου πολύ σημαντικό: Η Αποτείχιση είναι η αρχή του δίκαιου και νομίμως αθλήσαντως πνευματικού αγώνος και όχι το τέλος του! Είναι πύρινο βέλος στην πνευματική φαρέτρα του αληθώς Ορθοδόξου Χριστιανού που βρίσκεται στην (για την ώρα νοητή) αρένα γαι την καταπολέμηση των αιρέσεων και των πλανών και την αποκατάσταση της αληθούς και ευσεβους Πίστεως! (Αμήν, γένοιτο!) 

Καλή Αποτείχιση και καλό Ομολογιακό αγώνα αδελφέ/-ή! 

(το παραπάνω κείμενο έγραψε και μας κοινοποίησε αδερφός που έχει αποτειχιστεί) 
για την αντιγραφή, 
Ομάδα Εκπαιδευτικών "Ο Παιδαγωγός"

Ανοιχτή επιστολή προς την αδελφότητα «Λυδία»

«Λυδία»: Ένα ακόμα δεκανίκι του δεσποτισμού 
και της κακόδοξης Κολυμπαρίου Συνόδου!


Χαίρετε εν Κυρίω, αγαπητοί μου αδελφοί,
Πριν λίγες ημέρες (Πέμπτη 19/10/2017) και ώρα 19:55 σε μια διαδρομή με το αυτοκίνητό μου πάτησα μηχανικά το κουμπί του ραδιοφώνου. Ήταν στη συχνότητα της αδελφότητας Λυδίας.

Προς μεγάλη μου έκπληξη ακούω ότι καλεσμένος ήταν ο αναπληρωτής καθηγητής Θεολογίας της Θεολογικής Σχολής του Α.Π.Θ. κος Ηλίας Ευαγγέλου. 
Το θέμα: «Το Πρόγραμμα Επιμόρφωσης της Δομής Δια Βίου Μάθησης Α.Π.Θ. “Η Αγία και Μεγάλη Σύνοδος της Ορθοδόξου Εκκλησίας: Ιστορικό πλαίσιο- Προκλήσεις-Προοπτικές” που θα πραγματοποιηθεί κατά το χειμερινό εξάμηνο του ακαδημαϊκού έτους 2017-2018».

Ο καθηγητής είπε μεταξύ άλλων, ότι εύχεται, ο λαός να δει το θέμα χωρίς φοβίες και με νηφαλιότητα (λόγια που δηλούν τοποθέτηση). Συμφωνήσατε και ευχαριστήσατε (ως σταθμός δια μέσου της δημοσιογράφου σας) την Θεολογική Σχολή γι’ αυτές τις πρωτοβουλίες.

Αδελφές της αδελφότητας Λυδίας έχω κάποιες απορίες και θα ήθελα σας παρακαλώ να μου τις λύσετε.
Επίσης θα ήταν χρήσιμο οι ορθόδοξες οικογένειες που στέλνουν τα κορίτσια τους στις κατασκηνώσεις σας, να γνωρίζουν τις θέσεις σας σε κάποια σοβαρά –πιστεύω– θέματα.
Με μεγάλο σεβασμό λοιπόν σας απευθύνω τα παρακάτω ερωτήματα:

1. Ένας εκκλησιαστικός ραδιοφωνικός σταθμός ακολουθεί τους κανόνες των υπολοίπων κοσμικών ραδιοφώνων; Δηλαδή επικρατεί ο θρησκευτικός πλουραλισμός και καλείται ο καθείς για να αναπτύξει τη γνώμη του και την ιδεολογία του; Δηλαδή υπάρχει μεθαύριο πιθανότητα να δούμε και κανένα καθηγητή ισλαμικών σπουδών να μας εκθέτει τα των πλανών του;

2. Πρέπει ένα εκκλησιαστικό κανάλι να συμβάλλει με τις εκπομπές του στο σωτηριολογικό έργο της Εκκλησίας ή βάση μιας επίπλαστης δημοκρατίας φιλοξενούνται οι πάντες και εκθέτουν τη γνώμη τους παραπλανώντας τον κόσμο;

3. Οφείλει το κανάλι σας να ελέγχει ποιος είναι ο καθένας ομιλητής και τι πρεσβεύει; 
Εδώ να σας πληροφορήσω ότι ο κύριος καθηγητής που φιλοξενήσατε μάλλον είναι υπέρμαχος του Οικουμενισμού. Κι επειδή είπε ότι ως ακαδημαϊκός οφείλει να αντιμετωπίζει τα πράγματα δίκαια με βάση την αλήθεια, γιατί είναι από αυτούς που στις 29/3//2012 έστειλαν επιστολή προς την Ι. Σύνοδο ψέγοντας τους Μητροπολίτες Πειραιώς και Κυθήρων αλλά και μερικούς άλλους ιεράρχες για την στάση τους απέναντι στην ψευδοσύνοδο του Κολυμπαρίου; Επίσης είναι απ’ αυτούς που υπερψήφισαν την ίδρυση του τμήματος ισλαμικών σπουδών της Θεολογικής σχολής.

4. Πιστεύετε ότι έχει κάτι θετικό να προσφέρει αυτή η Σύνοδος στην σωτηριολογική πορεία της Εκκλησίας και του έθνους; (εκτός βέβαια από την σύμπνοια και υποστήριξη των παπικών και των προτεσταντών).

5. Πιστεύετε ότι η σύνοδος της Κρήτης έχει τα χαρακτηριστικά αγίας Συνόδου και λειτούργησε με τον παραδοσιακό τρόπο των πρότερων Οικουμενικών συνόδων;

6. Ποια είναι η γνώμη σας για τον Πάπα. Είναι επίσκοπος ή αξιοκατάρατος; 
(όπως βοά ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός).

7. Διαθέτουν άλλες ομολογίες μέρος της αληθείας ή όλη η αλήθεια πρεσβεύεται μόνο απ’ την Ορθοδοξία;

8. Υιοθετείται την χρήση μουσικών οργάνων μέσα σε ένα ναό κατά τη λειτουργία;

9. Πρέπει να διδάσκεται στα κατηχητικά και στους κύκλους τους αγιογραφικούς το οικουμενικό πνεύμα; (όπως προτρέπει και η Β´ Βατικάνεια Σύνοδος)

10. Συμφωνείται με αυτά που είπαν για τον οικουμενισμό ο μακαριστός γέροντας Αθανάσιος Μυτιλιναίος, ο μακαριστός γέροντας Γεώργιος Καψάνης, ο άγιος Παϊσιος. ο γέρων Γαβριήλ, ο άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς; (σταματώ εδώ, γιατί τελειωμό δεν έχουν)

11. Πιστεύεται ότι καλώς έπραξε, ότι έπραξε ο άγιος Μάξιμος ο ομολογητής εναντίων ολόκληρης της διοικούσας εκκλησίας της εποχής του;

12. O πατριάρχης Ιωάννης Βέκκος καλώς έπραξε ότι έπραξε για να επιβάλει την τάξη στην εκκλησία και το Άγιον Όρος;

13. Διαφωνείτε με ότι μας προτρέπει ο Άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης περί αιρέσεων; Και για να είμαι πιο συγκεκριμένος:

14. Πρέπει ο λαϊκός να καταδιώκει την αίρεση ή να τα προσπερνάει όλα "Αβρόχοις ποσίν";

15. To δόγμα είναι υπόθεση μόνο των καθηγητάδων;

16. Είναι εγωισμός η πεποίθηση ότι μόνο η Oρθοδοξία κατέχει την αλήθεια; 
Ή ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός μοίρασε από λίγη αλήθεια σε όλες τις ομολογίες;

17. Είναι σωστό αυτό που είπε ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος ότι «Ουδέν ωφελεί βίος ορθός δογμάτων διεστραμμένων» (ΕΠΕ 23, 492 - 494)";

18. Δηλαδή σωζόμαστε μέσα στην αίρεση;

19. Eίχε δίκιο ο γέρων Εφραίμ ο Κατουνακιώτης όταν μας έλεγε ότι "ὁ Οἰκουμενισμός ἔχει πνεῦμα πονηρίας καί κυριαρχεῖται ἀπό ἀκάθαρτα πνεύματα";

20. Συμφωνείτε με τον άγιο Νεκτάριο όταν μας λέει ότι ο Πάπας ξεθεμελίωσε τον Χριστό απ’ την εκκλησία;

21. Oι άγιοί μας είναι αλά καρτ (à la carte) δηλ. σε κάποια πράγματα αποφαίνονται ορθώς και σε κάποια άλλα ζωτικής σημασίας (δόγμα, αίρεση, πλάνη) σφάλουν;

22. Συμφωνείται με τον άγιο Παϊσιο όταν ονόμαζε τον Οικουμενισμό "κουρελού του διαβόλου";

23 Eίναι ένδειξη αγάπης το να ασπαστούμε άλλα δόγματα ως αληθή;

24. Eν κατακλείδι , είναι αίρεση ο οικουμενισμός ή όχι;

25. Συμφωνείται με τους παρακάτω κανόνες;

a. Κανών ΞΕ' τῶν Ἁγ. Ἀποστόλων
"Εἴ τις Κληρικός, ἤ Λαϊκός εἰσέλθοι εἰς συναγωγήν Ἰουδαίων, ἤ αἱρετικῶν προσεύξασθαι, καί καθαιρείσθω, καί ἀφοριζέσθω".
b. Κανών ΟΑ΄ τῶν Ἁγ. Ἀποστόλων:
"Εἴ τις Χριστιανός ἔλαιον ἀπενέγκοι εἰς ἱερόν ἐθνῶν, ἤ εἰς συναγωγήν Ἰουδαίων ἐν ταῖς ἑορταῖς αὐτῶν, ἤ λύχνους ἅπτοι, ἀφοριζέσθω".
c. Κανών ΛΒ' τῆς ἐν Λαοδικείᾳ Τοπικῆς Συνόδου:
"ὅτι οὐ δεῖ αἱρετικῶν εὐλογίας λαμβάνειν, αἵτινες εἰσίν ἀλογίαι μᾶλλον, ἤ εὐλογίαι".
d. Κανών ΛΖ΄ τῆς ἐν Λαοδικείᾳ Τοπικῆς Συνόδου:
"ὅτι οὐ δεῖ παρά τῶν Ἰουδαίων ἤ αἱρετικῶν τά πεμπόμενα ἑορταστικά λαμβάνειν, μηδέ συνεορτάζει αὐτοῖς".
e. Κανών ΛΓ' τῆς ἐν Λαοδικείᾳ Τοπικῆς Συνόδου:
"ὅτι οὐ δεῖ αἱρετικοῖς ἤ σχισματικοῖς συνεύχεσθαι".

26. To ιερό πηδάλιο είναι δυνητικό ή υποχρεωτικό;

27. Είστε υπέρ της ιδρύσεως του τμήματος ισλαμικών σπουδών στο Α.Π.Θ.;

28. Το κοράνι είναι ιερό βιβλίο;

29. Kι αν όχι, ένας ορθόδοξος χριστιανός λαϊκός ή ιεράρχης δύναται να το μοιράζει από ευγένεια κι αδελφοσύνη σε αλλόθρησκους;

30. Πρέπει ο ορθόδοξος χριστιανός να προσέχει σε ποια κατασκήνωση στέλνει τα παιδιά του; Nα δίνει βαρύτητα στη γραμμή και τα πιστεύω της, ορμώμενος απ’ τα λόγια του Ευαγγελίου: “τυφλὸς δὲ τυφλὸν ἐὰν ὁδηγῇ, ἀμφότεροι εἰς βόθυνον πεσοῦνται” 
(Ματθ. 15,14 );

Αυτά και άλλα πολλά θα ήθελα να σας ρωτήσω.
Η απάντησή σας όμως έστω και σε δύο–τρία απ’ αυτά θα μου λύσει τις καίριες απορίες. Ελπίζω να μην επιβεβαιωθούν οι φόβοι και οι ανησυχίες μου.
Και δεν πιστεύω ότι ο μακαριστός γέροντας π. Θεόφιλος Ζησόπουλος, θα άφηνε κάποια ανησυχητική παρακαταθήκη.

Την ευχή του να έχουμε.

*Αριστείδης Π. Δασκαλάκης

Μηχ.Μηχανικός Α.Π.Θ.
Μηχανικός Πληροφορικής - Αναλυτής Συστημάτων
Σύμβουλος Συστημάτων Διαχείρισης Ποιότητας
Τηλ. +306974027442

Ανοικτή Επιστολή: ΔΙΑΚΟΠΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ-ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ πιστών από τον Μητρόπολίτη Βεροίας Παντελεήμων

Προς τον : Μητροπολίτη Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας

ΔΙΑΚΟΠΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ-ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ

Επίσκοπε Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας, κ. Παντελεήμων.

Εδώ και δεκαετίες, εσείς και οι υπόλοιποι Επίσκοποι της Εκκλησίας της Ελλάδος, διατηρείτε εκκλησιαστική κοινωνία και αποδίδετε μιαν «άτιμον τιμήν», στον πατριάρχη ΚΠόλεως κ. Βαρθολομαίο Αρχοντώνη. Έναν άνθρωπο, βλάσφημο της Θειας Οικονομίας, των Αγίων Πατέρων και των Αγίων Συνόδων, που - «γυμνή τη κεφαλή» - ρημάζει ανενό-χλητος τον αμπελώνα του Κυρίου.

Εδώ και δεκαετίες, εσείς και η Ιεραρχία, τιμάτε τον κ. Βαρθολομαίο και τον προβάλλετε ως πρότυπο και «ευλογία» για τους πιστούς. Είναι πλέον βέβαιο, οτι και ο Άρειος να ήταν πατριάρχης, ή ο Νεστόριος, ή ο Βέκκος, ή ο Καλέκας, το ίδιο θα κάνατε, αφού ο κ. Βαρθο-λομαίος τους εκπροσωπεί όλους παντί σθένει, ξεθάβοντας τα μελανά τους πτώματα και λιτανεύοντάς τα, στις ψυχές των Ορθοδόξων. 


Οι Επίσκοποι και σχεδόν όλος ο κλήρος, πάσχοντες από έλλειψη Πίστεως, αναπαύεστε επευλογούντες την επέλαση της νοθείας και διαστρέβλωσης του κηρύγματος του Εσταυ-ρωμένου Χριστού, χάριν των φίλων-λύκων, που εισχώρησαν στην Εκκλησία Του. Δεν πήγατε βέβαια στη Σύνοδο της Κρήτης, αλλά την επομένη πανηγυρίσατε με τον κ. Βαρθο-λομαίο εδώ στη Βέροια, αποδεικνύοντας την συμπόρευση σας -για άλλη μια φορά- με αυτόν. Τι και εάν σας επισκεφθήκαμε στο επισκοπείο, εκφράζοντάς σας τις ανησυχίες και την αγανάκτηση μας -ουκ ολίγες φορές- , για τον κατήφορο του κ. Βαρθολομαίου, τι και αν αποστείλαμε εκείνη την γνωστή επιστολή προς τον ίδιο τον σκανδαλοποιό Πατριάρχη, πριν από δυόμιση χρόνια, όπου του συστήναμε να επιστρέψει στην Ορθόδοξη Παράδοση, εσείς αντί να αφυπνιστείτε και να προβληματιστείτε γιατί το ποίμνιο σας ξεσηκώθηκε, φροντίσατε στις συνάξεις των ιερέων να μας καταγγείλετε με διάφορους χαρακτηρισμούς και πικρόχολα σχόλια για αυτή την Ορθόδοξη μαρτυρία μας. Έτσι διατρανώσατε την αφοσίωση σας προς τον αρχιοικουμενιστή προϊστάμενο σας κ. Βαρθολομαίο, αδιαφορώντας για το ποίμνιο που σας εμπιστεύθηκε ο Κύριος και Θεός μας.



Προσκαλείτε στην Μητρόπολη μας, τιμάτε και προβάλλετε κακοδόξους Οικουμενιστές Επισκόπους, που σαν αλλόθρησκοι κηρύττουν βδελυρές εκκλησιολογίες, μεταπατερικές θεολογίες, αλλόκοτες ερμηνείες και καινοφανείς αερολογίες. Συμβάλλετε στην καθιέρωση μιας άλλης, καταστροφικής Πίστης, -μιας και δεν καταδικάσατε τις αποφάσεις της Ψευδο-συνόδου της Κρήτης- και όχι αυτής που παραλάβατε και ούτε φυσικά αυτής που ταχθήκατε κατά την χειροτονία σας να υπερασπισθείτε.

Οι Επίσκοποι και σχεδόν όλος ο κλήρος, γίνατε αδιάφοροι, επειδή αργεί το δικαστήριο και καθυστερούν οι ευθύνες και δεν ήρθε ακόμα ο Κριτής. 

Είπατε: «αργεί ο Κύριος μου»[1] και σκορπάτε την περιουσία Του – τις ψυχές – που σας εμπιστεύτηκε. Υποκρίνεστε ότι φροντίζετε το ποίμνιο στις πολλές του ανάγκες, τώρα όμως που ήρθε η αρκούδα της αίρεσης (ο αντίχριστος Οικουμενισμός), την αφήνετε να το κατασπαράζει απολαμβάνοντας την στενή φιλία σας με τον…αρκουδιάρη.

Οι Ιεράρχες, ως άλλοι Βαβυλώνιοι, αποδέχθηκαν για άλλη μια φορά, μιαρά δόγματα. Αναγνώρισαν στην Κρήτη ότι δεν υπάρχουν αιρέσεις και όλες οι κακοδοξίες καθοδηγούνται από το Άγιο Πνεύμα, όπως κάνανε και πριν χρόνια στο Πόρτο Αλέγκρε . 


Μοιράστηκε μάλιστα για το σκοπό αυτό και το απαράδεκτο κείμενο της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου «Προς τον λαό», όπου έγινε προσπάθεια να καθησυχάσουν το ποίμνιο, θεωρώντας το «άβουλο ον». Πρόκειται δηλαδή για ένα κείμενο ψεύδους, ντροπής και παραπλάνησης του λαού, όπου οι Επίσκοποι συναινούν μπροστά σε τόσο ολοφάνερα ψεύδη, «Θεόν μη φοβούμενοι» και «ανθρώπους μη εντρεπόμενοι», και στο τέλος για να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα, χρησιμοποιούν και το γνωστό και μη εξαιρετέο, «έχουν γνώση οι φύλακες». Αλλά τα ψέματα τελείωσαν οριστικά!

Το μαύρο δεν μπορεί να ονομάζεται πλέον άσπρο, και το πικρό δεν μπορεί να ονομάζεται γλυκό, γιατί έτσι συμφέρει σε μια Ιεραρχία απροσδιορίστου Πίστεως. 

«Οικοδομήσατε πύργον και ποιήσατε εαυτοίς όνομα»[2] .Οι μεθύοντες τον οίνο της υπερηφανείας. Μας φέρατε καινούριο Ευαγγέλιο. «Εγκαταλείπομεν -αυτήν την Ιεραρχία-, ότι ήγγικεν εις ουρανόν το κρίμα αυτής»[3]

Παύουμε λοιπόν να σας αναγνωρίζουμε ως Ποιμένα μας και «τρόπων μέτοχο» των Αγίων Αποστόλων, μιας και θα συνεχίσετε να βρίσκεστε σε εκκλησιαστική κοινωνία με τον πρωτεργάτη της παναίρεσης του αντίχριστου Οικουμενισμού και πνευματικό σας προϊ-στάμενο κ. Βαρθολομαίο Αρχαντώνη, έχοντας την βεβαιότητα που μας δίνει η Ορθόδοξη διδασκαλία, ότι έτσι θα γλιτώσουμε από την συναρίθμησή μας με όσους ο Κύριος, οι Άγιοι Ομολογητές, οι Αγίες Σύνοδοι και οι Ιεροί Κανόνες καταδίκασαν ως κοινωνούντες με τους κακοδόξους.

Διακόπτουμε κάθε εκκλησιαστική κοινωνία με αυτούς που δικαιώνουν έργω και λόγω ή σιωπηρά τους Αρείους, τους Νεστορίους, τους Βέκκους, τους Καλέκες, τους Μητροφάνηδες και ακολουθούμε την δύσκολη και τεθλιμμένη οδό των αποτειχισθέντων Αγίων και Θεοφό-ρων Πατέρων μας, Αθανασίου του Μεγάλου, Γρηγορίου του Θεολόγου, Μαξίμου του Ομο-λογητού, Ιωάννου του Δαμασκηνού, Μελετίου του Γαλησιώτου, Γρηγορίου του Παλαμά και Μάρκου του Ευγενικού, ο οποίος όπως καλά θα γνωρίζετε έλεγε, «Είμαι πεπεισμένος ότι όσον απομακρύνομαι από τούτου [του Πατριάρχη Μητροφάνη] και από τους τοιούτους [τους λατινόφρονες], τόσον προσεγγίζω προς τον Θεό και προς τους Αγίους, και όσον χωρίζομαι από αυτούς [τους λατινόφρονες] τόσον περισσότερο ενούμαι με την αλήθειαν»[4]

Σαφή εντολή μας δίνει ο Κύριος μας : «Αλλοτρίω δε [σ.σ.ποιμένα] ου μη ακολουθήσωσιν, αλλά φεύξονται από αυτού, ότι ουκ οίδασι των αλλοτρίων την φωνήν»[5]. Και οι Απόστολοι και οι Σύνοδοι και οι Άγιοι, να ξεχωρίσουμε τους εαυτούς μας από τα άτιμα σκεύη [τους ψευδοδιδάσκαλους][6], μας ορίζουν.

«Εάν ο επίσκοπος ή ο πρεσβύτερος, οι όντες οφθαλμοί της Εκκλησίας κακώς αναστρέφονται και σκανδαλίζωσι τον λαόν, χρη αυτούς εκβάλλεσθαι. Συμφέρον γαρ εστίν άνευ αυτών συναρθροίζεσθε εις ευκτήριον οίκον, ή μετ’ αυτούς εμβληθείναι ως μετά Άννα και Καϊάφα εις την γέεναν του πυρός», ερμηνεύει ο Μέγας Αθανάσιος[7].

«…εάν τις την Πίστιν Θεού εν κακή διδασκαλία φθείρη, υπέρ ης Ιησούς Χριστός εσταυρώθη; ο τοιούτος ρυπαρός γενόμενος, εις το πυρ το άσβεστον χωρήσει, ομοίως και ο ακούων αοτού»[8] , προειδοποιεί ο άγιος Ιγνάτιος ο Θεοφόρος.

«Κάθε κληρικό του οποίου η πίστις, οι λόγοι και τα έργα δεν συμφωνούν με τις διδασκα-λίες των Αγίων Πατέρων, να τον αποστρεφόμεθα και να τον μισούμε ως δαίμονα έστω κι αν ανασταίνει νεκρούς και κάνει άλλα μύρια θαύματα»[9], επιτάσσει ο Αγ. Συμεών.

«Όχι μόνο αν κάποιοι λένε συνολικά αντίθετα πράγματα που ανατρέπουν τα πάντα, αλλά και το παραμικρό αντίθετο να διδάξουν, να είναι αναθεματισμένοι»[10], ορίζει ο Ιερός Χρυσόστομος.

Λοιπόν, «Αποσχίσθητε εκ μέσου των ανδρών τούτων (κακοδόξων), ίνα μη συναπόλησθε αυτοίς»[11].


Κύριε Παντελεήμων, μη σας ξεγελούν τα τερπνά του κόσμου τούτου, ούτε τα χειροφιλή-ματα των ανθρώπων, ούτε οι πολλές «ευλάβειες» προς το πρόσωπό σας. Εκείνη τη φρικτή ώρα, δεν θα έχετε απέναντι σας κάποιο Συνοδικό δικαστήριο με φίλους και συλλειτουργούς στη σύνθεσή του, αλλά τα εκατομμύρια των Αγίων ομολογητών, που μαρτύρησαν για αυτά, που εσείς οι Επίσκοποι ξεπουλάτε δωρεάν.

Η ψευδοσύνοδος του Κολυμπαρίου Κρήτης άνοιξε το δρόμο δια της εκκλησιολογικής πλέον αποδοχής στην κοινωνία με την αίρεση και συνεπώς κινδυνεύει άμεσα η σωτηρία μας. Εμείς παραμένοντας σταθεροί και αμετακίνητοι στην «άπαξ παραδοθείση τοις Αγίοις Πίστει» [12], στο «επόμενοι τοις Αγίοις Πατράσι» [13]και ακολουθώντας το παράδειγμα του Άτλαντα της Ορθοδοξίας Αγίου Μάρκου του Ευγενικού, σας διατρανώνουμε και λέμε : «Όσο απομακρυνόμαστε από τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο και την Ψευδοσύνοδο της Κρή-της, τόσο ενωνόμαστε με τον Θεό».

«Τοις κοινωνούσιν εν γνώσει [τοις αιρετικοίς], ανάθεμα». Ζ΄ Οικουμενική Σύνοδος.


Για τη ΦΩΝΗ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΛΑΪΚΩΝ,

οι διακόπτοντες την εκκλησιαστική κοινωνία :

Γκαζγκάζης Βασίλειος Κότσιφα Ευδοξία

Γκαζγκάζη Μαρία Ντόβας Βασίλειος

Γουλτίδης Αλέξανδρος Ορφανίδης Γεώργιος

Διαμαντόπουλος Γρηγόριος Παπαδοπούλου Δέσποινα

Διαμαντοπούλου Μαρία Σαμλίδης Αντώνιος

Καραβασιλειάδης Ιάκωβος Σαμλίδου Μαρία

Καραβασιλειάδου Αραβέλλα Τσιαρτσή Ελισάβετ 


[1] Λουκ. Ιβ’ 48 
[2] Γεν.α΄4 
[3] Ιερ.να΄9 
[4] Αγ. Μάρκου Ευγενικού. Απολογία ρηθείσα επί τη τελευτή αυτού αυτοσχεδίως, PG 160,536-537 
[5] Ιω.ι΄5 
[6] Β Τιμ. β΄17 
[7] P.G.33,35 
[8] Βλέπε Σ2,Επιστ.Προς Εφεσίους 267 σελ. 
[9] Αγ.Συμεών ο νέος Θεολόγος,Λόγος ΣΤ’ 
[10] Ερμηνεία Εις τους Γαλάτας. 
[11] Διαταγαί των Αγ. Αποστόλων, βιβλ.ΣΤ΄,Περί σχισμάτων 
[12] Ιούδα 3 
[13] Δ΄Οικουμενική Σύνοδος

ΔΗΛΩΣΗ ΚΑΤΑΚΟΜΒΗΣ ΚΟΡΙΝΘΟΥ



Μετά την πρόσφατη αντιπαράθεση που έλαβε χώρα στον χώρο της Αποτείχισης σχετικά με τις σχέσεις των Αποτειχισμένων με τους Γ.Ο.Χ., και κυρίως με βάση το κείμενο που δημοσίευσαν οι εμπλεκόμενοι αγιορείτες, π. Σάββας Λαυριώτης, π. Χαρίτωνας Καρυώτης και π. Επιφάνιος Καψαλιώτης, στο οποίο δηλώνουν ότι οι Γ.Ο.Χ. έχουν έγκυρα Μυστήρια(!), ενώ στον επίλογο του κειμένου –κατά φανερή αντίφαση- δηλώνουν ότι είναι βλασφημία να πούμε ότι τα έγκυρα Μυστήρια υπάρχουν στο Παλαιό ή στο Νέο ημερολόγιο(!) και ότι πρέπει να γίνει Σύνοδος για να το αποφασίσει,

Δηλώνουμε ότι:
Παραμένουμε στα Πατερικά και Ιεροκανονικά όρια της Αποτείχισης και δεν συναινούμε στην προσχώρηση ή τη δημιουργία οποιασδήποτε παράταξης ή παρασυναγωγής που πιθανόν κυοφορείται. 

Κατακόμβη Κορίνθου


ΔΗΛΩΣΗ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΕΩΣ απο τον Μητροπολίτη Ι. Μητροπόλεως Σιδηροκάστρου Κύριον Μακάριον



Γεώργιος και Ηλιάνα Πάσχου
geopaschos@gmail.com

Προς
τον Μητροπολίτη Ι. Μητροπόλεως
Σιδηροκάστρου Κύριον Μακάριον


ΔΗΛΩΣΗ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΕΩΣ
κ. Μακάριε,
εδώ και δεκαετίες, Εσείς και οι υπόλοιποι Επίσκοποι όπως και πολλοί ιερείς της Εκκλησίας της Ελλάδος, ως συνειδητοί οικουμενιστές, διατηρείτε εκκλησιαστική κοινωνία και αποδίδετε μία «άτιμον τιμήν» στον πατριάρχη Κ Πόλεως κ. Βαρθολομαίο Αρχοντώνη. Έναν άνθρωπο καταχραστή της Θείας Οικονομίας, τωνΑγίων Πατέρων, και των Αγίων Συνόδων, που –«γυμνή τη κεφαλή»– διαστρεβλώνει συνειδητά την ευαγγελική διδασκαλία.

Εδώ και δεκαετίες εσείς και η Ιεραρχία της Ελλάδος, τιμάτε με τα λόγια σας, την στάση σας, την απραξία σας, τον καταδικασμένο, ως αρχιαιρεσιάρχη από τους Αγίους, πάπα Ρώμης και τον συλλείτουργο του κ. Βαρθολομαίο και τους προβάλλετε ως πρότυπα αγάπης,ήθους και ως πηγή «ευλογίας» για τους πιστούς.

Καυχιέσθε με θεολογική έπαρση ως προνομοιούχος γνώστης των θεμάτων της πίστεως, χωρίς όμως να βλέπουμε εμείς οι πιστοί την πρακτική εφαρμογή αυτής σας της υποτιθέμενης γνώσεως.Αντιθέτως αυτό που βλέπουμε είναι την υπακοή σας στην αντικανονική και αιρετική πρακτική κατάργησης των Ι. Κανόνων,αναίρεσης της διδαχής των Αγίων, συμπροσευχής και υποταγής στον κ. Αρχοντώνη στον Οικουμενισμό και στον Πάπα. Βλέπουμετην
υπακοή και αποδοχή εκ μέρους σας της ψευτοσυνόδου της Κρήτης, την νόθευση του Ευαγγελίου του Χριστού. Ακόμη και πρίν την Σύνοδο εσείς και όσοι ιερείς σας υπακούουν τυφλά, ξεχνώντας,ότι η υπακοή τους οφείλεται πρώτα στον Χριστό,συμπροσευχόσασταν και συνεργαζόσασταν αντικανονικώς μεόλους αυτούς, που παραβιάζουν τους Ιερούς Κανόνες, μιλούν για μεταπατερικές ανοησίες, μοιράζουν Κοράνια ως δώρο, επιτρέπουν την είσοδο αιρετικών παπικών στα άγια των αγίων, όπως και με αυτούς που δειλοί, όπως είναι, ονομάζουν την αίρεση αλλά δεν πράττουν τίποτα για να την σταματήσουν. Και όλα αυτά χωρίς ποτέ να ρωτήσετε, αν το ποίμνιο αναπαύεται πνευματικά και ψυχικά με αυτές σας τις ενέργειες. Όταν μάλιστα κάποιος τολμήσει να ομολογήσει Χριστόν Εσταυρωμένον δεν τον ακούτε ως πατέρας, αλλά τον διωκετε και τον εγκαταλείπετε, στο έλεος του Θεού.

Ενεργείτε αυθαίρετα, ως αυθεντία με αποκλειστικό δικαίωμα λόγου, ως να αποτελείτε μόνοι σας την Εκκλησία.Είστε καταχραστής του αξιώματος του Επισκόπου. Από προστάτης της Πίστεως που έπρεπε να είσασταν γίνατε Χριστέμπορος και προδότης για να απολαμβάνετε τα τυχόν πλεονεκτηματα, που σας επιτρέπει το αξίωμα σας. Από προστάτης και ποιμένας γίνατε διώκτης φτωχῶν και αρρώστων ιερέων και ανήλικων παιδιών, απότύπος Χριστού γίνατε τύπος Διοκλητιανού, Ιουλιανού, Αρείου και Νεστορίου. Η αληθινή Πίστη εις τον Θεάνθρωπον Κύριον ΙησούΧριστόν μας κ. Μακάριε δεν είναι εμπορεύσιμο είδος για να μας την παρουσιάζετε και να μας πουλάτε κατά το δοκούν και να την παραδίδετε στον κάθε αιρετικό ψευδεπίσκοπο και στον αντίχριστο πάπα.

Είστε μέρος του μηχανισμού ψεύδους και παραπλάνησης που λειτουργεί στην ιεραρχία, γιατί ενώ αποφασίσθηκε συνοδικά από την Ιεραρχία της Εκκλησία της Ελλάδος να μην χαρακτηρισθούν ως Εκκλησίες οι άλλες ομολογίες δεν τηρήθηκε τελικά η συγκεκριμένη απόφαση της Συνόδου, έγινε αυτοαναίρεση;

Γιατί τόση σπουδή να ενωθούμε με τους παπικούς και τις άλλες αιρέσεις ενώ δεν μετενόησαν και δεν διόρθωσαν τις δογματικέςτους κακοδοξίες σε θέματα πίστεως;

Σας έχει εξηγήσει ποτέ κανείς ότι αιρετικός δεν καθίσταται μόνο όποιος κηρύττει κακοδοξία αλλά και ο ποιμένας εκείνος που δεναντιδρά την ώρα που φανερά προωθείται η αίρεση αλλ’ απεναντίας στηρίζει τον αιρετικό στις ενέργειές του και συνυπογράφει τιςκακοδοξίες του;

Γιατί κ. Μακάριε, ενώ λέτε ότι είστε ορθόδοξος δεν αντεδράσατε στην Σύνοδο της Ιεραρχίας όταν εγκρίθηκαν οι αποφάσεις της Κολυμβάριας Ψευτοσυνόδου;

Με την ψευτοσύνοδο της Κρήτης η διοικούσα Εκκλησία της Ελλάδος αποδεχόμενη τις αποφάσεις της, ως Άγιοπνευματικές και με την ανακοίνωση της Ιεραρχίας της, και του καθ΄ολοκληρίαν ψευδούς και απατηλού κειμένου «προς τον Λαό», έχει εκπέσει απότην Ορθότητα της Πίστεως μας. Είναι πλέον αιρετική. Έχει αποσχισθεί αιρετικά από την Εκκλησία των Αποστόλων.

Με την επικύρωση των συνοδικών αποφάσεων της ψευτοσυνόδου και δια της υπογραφής σας κοινωνείτε εκκλησιαστικώς, ενστερνίζεσθε και τιμάτε τις κακοδοξίες και τους κακοδόξους επισκόπους που σαν αλλόθρησκοι κηρύττουν βδελυρές νεοπατερικές θεολογίες, καινοτομούντες κακόδοξα.
Συμβάλλετε στην καθιέρωση μιάς άλλης, ολέθριας Πίστης και όχι αυτής που παραλάβατε και σώζει.

Μνημονεύετε τον μνημονευτή των αμνημονεύτων.
Κοινωνείτε του κοινωνού των ακοινώνητων.
Συνεργείτε του συνεργούντος εις την ανομίαν.

Δεν εδιαβάσατε ποτέ τούς λόγους εκείνους του Αποστόλου Ιούδα,σύμφωνα με τους οποίους οι αιρετικοί είναι "νεφέλαι άνυδροι υπό ανέμων παραφερόμεναι, δένδρα φθινοπωρινά, άκαρπα, δις αποθανέντα, εκριζωθέντα, κύματα άγρια θαλάσσης επαφρίζοντατας εαυτών αισχύνας, αστέρες πλανήται, οις ο ζόφος του σκότουςεις τον αιώνα τετήρηται"; (Ιουδ. 12-13) 

Γίνατε αδιάφοροι, επειδή αργεί το δικαστήριο και καθυστερούν οιευθύνες και δεν ήρθε ακόμα ο Κριτής. Είπατε: «αργεί ο Κύριοςμου»[1] και σκορπάτε την περιουσία του, τις ψυχές που σας εμπιστεύτηκε.

Υποκρίνεστε ότι φροντίζετε το ποίμνιο στις πολλές του ανάγκες.
Μαζί με συλλειτουργούς σας αποδεχτήκατε μιαρά μολυσματικά δόγματα. Αναγνωρίσατε στην Κρήτη ότι δεν υπάρχουν αιρέσεις και όλες οι κακόδοξες κοινότητες πλέον είναι εκκλησίες ισότιμες με μυστήρια και καθοδηγούνται από το Άγιο Πνεύμα.Κάνατε σχίσμα και καταστρέψατε την λατρευτικη ενότητα της πίστεως και την κοινωνία του Αγίου Πνεύματος μέσα στην Μία Αγία Καθολική και Αποστολική Εκκλησία. Οικοδομήσατε πύργον και ποιήσατε εαυτοίς όνομα.[2]

Οι μεθύωντες τον οίνον της υπερηφανείας. Μας φέρατε καινούριο Ευαγγέλιο.
«Εγκαταλείπωμεν αυτήν την Ιεραρχία, ότι ήγγικεν εις ουρανόντο κρίμα αυτής».[3]

Παύωμεν να σας αναγνωρίζουμε ως Ποιμένα και «τρόπωνμέτοχο» των Αγίων Αποστόλων, όπως και όλους που κοινωνούν μαζί σας και με τον συναρχιμάστορα και επικυρωτή της παναιρέσεως, αυτής της πνευματικά πυώδους γάγγραινας του σατανικού Οικουμενισμού, κ. Βαρθολομαίο και τους συνεμπνευστάς και συνοδοιπόρους της απωλείας.

Άγιοι Πατέρες, Ομολογητές, Σύνοδοι και Ιεροί Κανόνες της Ορθοδόξου μίας και μοναδικής Εκκλησίας καταδίκασαν τους κοινωνούντες με τους κακοδόξους.

Διά τον λόγον αυτόν διακόπτουμε κάθε εκκλησιαστική κοινωνία με σας και με όλους όσους δικαιώνουν έργω ή λόγω ή σιωπηρά τους Αρείους, Νεστορίους, Μανιχαίους, Μητροφάνηδες, Βέκκους, Καλέκες, Μελετίους Μεταξάκηδες, Αθηναγόρες, Δημητρίους, Βαρθολομαίους και όλο το σύγκραμα όλων αυτών των αιρετικών που μετέχετε στην παναίρεση του οικουμενισμού και συνεργείτε μετ΄αυτών.

Δεν μας το επιτρέπει η συνείδησή μας να σιωπώμεν, αφού ησιωπή ως τρίτο είδος αθεΐας λογίζεται κατά τον Άγιο Γρηγόριο τονΠαλαμά .
Εμείς αποτειχειζόμενοι από εσάς παραμένουμε ακλόνητοι στην Εκκλησία των Αγίων, του Μ. Αθανασίου, του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου, του Αγίου Ιωάννου Δαμασκηνού, του Αγίου Μαξίμου,του Αγίου Μάρκου του Ευγενικού, του Αγίου Γρηγορίου Παλαμά,του Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου,και πάντων των ομολογητώνκαι μαρτύρων του Χριστού. Αυτούς τους Αγίους τους οποίους εσείς με το στόμα σας, υποτίθεται ότι τιμάτε, αλλά με τις πράξεις σας προσβάλλετε κατάφωρα και λυπείτε φοβερά.

Σαφή εντολή μας δίνει ο Κύριος μας ότι τα δικά Του πρόβατα δεν πρέπει να ακούν φωνή ξένου ποιμένα άλλα να φεύγουν. [4]

Οι Απόστολοι, οι Σύνοδοι και οι Άγιοι μας ορίζουν να ξεχωρίσουμε τους εαυτούς μας από τα άτιμα σκεύη (τους ψευδοδιδασκάλους), [5]. 

«Εάν ο επίσκοπος ή ο πρεσβύτερος οι όντες οφθαλμοί της Εκκλησίας κακώς αναστρέφωνται και σκανδαλίζωσι τον λαόν, χρή αυτούς εκβάλλεσθαι. Συμφέρον γάρ εστίν άνευ αυτών συναθροίζεσθαι εις ευκτήριον οίκον, ή µετ΄ αυτοὺς εμβληθήναι ως μετά Άννα και Καϊάφα εις την γέενναν του πυρός», ερμηνεύει ο Μ.Αθανάσιος. [6] 

Ανήκετε στην αληθινή Εκκλησία του Θεού οι σημερινοί οικουμενιστές επίσκοποι; 

Ασφαλώς όχι, δεν ανήκετε.

Η Εκκλησία του Χριστού αποτελείται μόνο από: «το άθροισματων Αγίων των εξ ορθής πίστεως και πολιτείας αρίστης συγκεκροτημένον» κατά τον Άγιο Ισίδωρο Πηλουσιώτη. 
Η Εκκλησία ευρίσκεται εκεί που υπάρχει η αλήθεια και όχι εκεί που υπάρχει ο αιρετικός Επίσκοπος. «Δεν ανήκουν στην Εκκλησία του Χριστού όσοι δεν ευρίσκονται εις την αλήθεια» κατά τον Άγιο Γρηγόριο τονΠαλαμά.
Διότι κατά τον μακαριστό γέροντα αρχιμανδρίτη Χαράλαμπο Βασιλόπουλο «Ο Οικουμενισμός είναι ένα Κίνημα παγκόσμιον και έχει ως μοναδικόν σκοπόν την πολιτικήν και θρησκευτικήν κατάκτησιν της Οικουμένης! Ο Οικουμενισμός είναι μιά φοβερά λαίλαψ, που εργάζεται να εκθεμελιώση, την Μίαν, Αγίαν,Καθολικήν και Αποστολικήν Εκκλησίαν του Χριστού. Είναι άγριος τυφών των δυνάμεων του σκότους, που συγκεντρώνει την καταστροφική του μανία εναντίον κυρίως της Ορθοδοξίας, με τον σκοτεινό πόθο να την εκμηδενίση και να την αφανίση».Και, ο μακαριστός γέροντας αρχιμανδρίτης Αθανάσιος Μυτιληναίος ονομάζει τον Οικουμενισμό τελευταίο πρόδρομο του Αντιχρίστου.

Ο Μ. Βασίλειος Προειδοποιεί με απόλυτη κατηγορηματικότητα: «Εγώ γαρ, ουχ όπως ει επιστολήν τις ανθρώπων δεξάμενος επ’αυτή μέγα φρονεί, τούτου ένεκεν υποσταλήναι ποτέ καταδέξομαι, αλλ’ ουδ’ αν εξ αυτών ήκει των ουρανών, μη στοιχήδε τω υγιαίνοντι λόγω της πίστεως, δύναμαι αυτόν κοινωνόν ηγήσασθαι των αγίων» Ερμηνεύεται, 
«Διότι εγώ, όχι μόνο αν εδέχθη κανείς επιστολήν από ανθρώπους(Εννοεί τους Δυτικούς) και υπερηφανεύεται δι’ αυτήν, δενπρόκειται δια τούτο να υποχωρήσω, αλλά και από τους ουρανούςακόμη αν έλθει αυτή, δεν συμφωνεί δε ούτος (ο επίσκοπος δηλ.) με την γνήσιαν διδασκαλίαν της πίστεως, δεν θα δυνηθώ να τονθεωρήσω ως έχοντα κοινωνίαν (εκκλησιαστική) με τους αγίους(Ορθοδόξους Χριστιανούς)». (Μ. Βασιλείου Επιστολή 214 προςΚόμητα Τερέντιον)

Η απόφαση διακοπής κοινωνίας και μνημοσύνων οικουμενιστών επισκόπων και Πατριαρχών από σημερινούς ορθοδόξους Πατέρες και λαικούς, είναι απόφαση θεολογικής συνέχειας του Μ. Βασιλείου και όλων των Αγίων, υπεράσπιση της«μερίδος των ανθρώπων του Θεού», οντολογική παραμονή στηναληθινή Εκκλησία και όντως κοινωνία με τους αγίους.

«Ούτε για λίγη ώρα δεν δεχόμαστε σχέση με αυτούς που χωλαίνουν στην πίστη ακόμα κι αν αυτοί μας φαίνονται πολύ γνήσιοι και επίσημοι, εμείς πρέπει να τους σιχαινόμαστε. Όσοι αγαπάμε τον Κύριο», ορίζει ο Μ. Βασίλειος.[7]

«Κάθε κληρικό του οποίου η πίστις, οι λόγοι και τα έργα δεν συμφωνούν με τις διδασκαλίες των Αγίων πατέρων να τον αποστρεφόμεθα και να τον μισούμε ως δαίμονα, έστω κι ανανασταίνει νεκρούς και κάνει άλλα μύρια θαύματα»,[8] επιτάσσει οΆγ. Συμεών.
«Όχι μόνο αν κάποιοι λένε συνολικά αντίθετα πράγματα που ανατρέπουν τα πάντα άλλα και το παραμικρό αντίθετο να διδάξουννα είναι αναθεματισμένοι», διασαφίζει ο Ιερός Χρυσόστομος.[9]

«Από αυτούς πρέπει να πεταγόμαστε μακρυά όπως πεταγόμαστε όταν συναντάμε ένα φίδι,να διακόπτουμε κάθε κοινωνία και να φεύγουμε με όλη μας την δύναμη, ακόμα κι αν μας φαίνονται σεβάσμιοι και πράοι», προειδοποιεί ο Μ.Φώτιος.[10]

«Ούτε οι προσευχές, ούτε οι ελεημοσύνες, ούτε οι Λειτουργίες,ούτε άλλη αρετή είναι αποδεκτή από τον Θεό άν ο άνθρωπος έχει λανθασμένες αντιλήψεις για τον Θεό»,[11] γιατί ο Θεός φανερώθηκε στον άνθρωπο κι άνθρωπος διαστρέφει την εικόνα Του εξ αιτίας της υπερηφάνειας του. Λοιπόν, «Έξελθε εξ αυτών ο λαός μου, ίνα μη συγκοινωνήσετε ταίς αμαρτίαις αυτής και ίνα εκ των πληγών αυτής μη λάβητε».[12] 

Ασπαζόμενοι εμείς οι Χριστιανοί όπως έχουμε χρέος και δικαίωμα την Ιερά Διδασκαλία των Θεολόγων και Απλανών Αγίων Πατέρωντης Εκκλησίας, οι οποίοι μας τονίζουν δια μεν του Ομολογητού τηςΟρθοδοξίας Οσίου Θεόδωρου Στουδίτου ότι,
"Δεν έχει δοθεί από την Εκκλησία στους Επισκόπους, όπως ομοίως σε όλους τους Κληρικούς, Μοναχούς και λαϊκούς καμία εξουσία ώστε να δύνανται να παραβαίνουν τους Ιερούς Κανόνεςκαι να αθετούν Αποφάσεις Οικουμενικών Συνόδων, παρά μόνο επιβάλλεται σε αυτούς να ευθυγραμμίζονται με όλη τηνδιδασκαλία της και να ακολουθούν τους προγενέστερους τωνΑγίους Οικουμενικούς Πατέρες".

Δια δε του Στύλου της Ορθοδοξίας Αγίου Μάρκου του Ευγενικού,
"Σας παρακαλώ δε στο Όνομα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού το αυτό να λέγεται πάντοτε και να μην υπάρχουν ανάμεσα σας σχίσματα, και να φυλάγετε ως καλή παρακαταθήκη με σιγουριά την πατροπαράδοτη Πίστη μας, χωρίς τίποτε να προσθέτετε και τίποτε να μην αφαιρείτε.
Διότι μέχρι τώρα ούτε λειψή Πίστη έχουμε, ούτε ανάγκη από σύνοδο και όρο να μάθουμε κάτι καινούργιο εμείς πού είμαστε υιοί και μαθητές των Πατέρων που διέλαμψαν ανάμεσα σε αυτές.'' 

Αυτό ακριβώς είναι το καύχημα μας, η Πίστη μας, η καλή κληρονομιά των Πατέρων μας.
Και με αυτήν την Πίστη ελπίζουμε να σταθούμε μπροστά στο Θεό και να λάβουμε την άφεση των αμαρτημάτων μας.
Και χωρίς αυτήν την Πίστη δεν γνωρίζω ποια δικαιοσύνη θα μας απαλλάξει από την αιώνια κόλαση . 

Και όποιος προσπαθήσει να μας βγάλει από αυτήν την Πίστη καινα μας προσφέρει άλλη νεότερη και αν είναι άγγελος από τον ουρανό, να είναι ανάθεμα και να σβηστεί από κάθε ανθρώπινη και Θεία μνήμη. 
Κανένας δεν εξουσιάζει την Πίστη μας, ούτε βασιλεύς, ούτε αρχιερεύς, ούτε ψευδοσύνοδος, ούτε κανένας άλλος, διότι μόνον οΘεός είναι Αυτός που μας την παρέδωσε, ο ίδιος και οι μαθητές Του".

Όσοι Ορθόδοξοι κοινωνούν με την Αίρεση, επισύρονται μαζί με αυτούς στον βόθρο της απώλειας της Αιρέσεως. Να αποτειχίζουν τον εαυτό τους απο ''Ψευδεπισκόπους" και "Ψευδοδιδασκάλους'', λέγει το Πνεύμα το Άγιον της Εκκλησίας(ΙΕ' Κανών ΑΒ' Συνόδου).
Είναι "τιμής και αποδοχής άξιοι, ως οι Ορθόδοξοι'' παραγγέλουν οι Άγιοι της Εκκλησίας δια του Αγίου Σωφρονίου Ιεροσολύμων και του ΙΕ' Ιερού Κανόνος της Πρωτοδευτέρας Συνόδου.

Η ορθή σχέση προς τούς αμετανόητους αιρετικούς διδάσκουν οι Ιεροί Πατέρες μας, δεν είναι αυτή της κοινωνίας, αλλά αντιθέτως της ακοινωνησίας και αποστροφής.
Ο Μέγας Βασίλειος αναφέρει,''παντί πάσα κοινωνία παντός απηγορευμένου πράγματος κατά τε νουν και λόγον και πράξινε πιβλαβής και επικίνδυνος''.
Γι΄ αυτό πρέπει,''μετά των οικείων της πίστεως ειρηνεύειν, αιρετικόν άνθρωπον αποστρέφεσθαι''.

Γράφει ο Μέγας Αθανάσιος, ''έχοντας το θέμελιον ασφαλή, ος εστίν Ιησούς Χριστός, ο Κύριος ημών και την των Πατέρων περί της αληθείας ομολογίαν, τους πλέον τι ταύτης ή έλατον λαλείν θέλοντας αποστρέφεσθε''.
Ο μεν Άγιος Θεόδωρος Στουδίτης λέγει ότι πρέπει,''αιρετικών κοινωνίας αποφεύγειν'',
"Εχθρούς γαρ Θεού, ο Χρυσόστομος, ου μόνον τους αιρετικούς, αλλά και τους τοιούτοις κοινωνούντας μεγάλη τη φωνή απεφήνατο".

Προσέξτε αυτούς που έπεσαν στην πλάνη, παρασύρθηκαν στηναίρεση και κατέληξαν οπαδοί του αντι-Χρίστου.

«ΤΕΤΥΦΛΩΚΕΝ ΑΥΤΩΝ ΤΟΥΣ ΟΦΘΑΛΜΟΥΣ ΚΑΙ ΠΕΠΩΡΩΚΕΝ ΑΥΤΩΝ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑΝ,ΙΝΑ ΜΗ ΙΔΩΣΙ ΤΟΙΣ ΟΦΘΑΛΜΟΙΣ ΚΑΙ ΝΟΗΣΩΣΙ ΤΗ ΚΑΡΔΙΑ ΚΑΙ ΕΠΙΣΤΡΑΦΩΣΙ,ΚΑΙ ΙΑΣΟΜΑΙ ΑΥΤΟΥΣ.» (Ιωανν. ΙΒ΄ 40)

Ο Άγιος Πατροκοσμάς έλεγε πως: «ο ένας αντίχριστος είναι οπάπας» και αλλού: «τον πάπα να καταράσθε γιατί αυτός θα είναι η αιτία».

Δεν είναι αληθές οταν λέγετε ότι ο πατριάρχης δεν έδωσε τίποτεστον πάπα, ενώ ο κ. Βαρθολομαίος αναγνωριζει και λέει ότι οπάπας είναι αγιώτατος αδελφός.

1.Ότι η παπικὴ «εκκλησία» είναι κανονική, τὰ μυστήριά της έγκυρα και ο πάπας κανονικὸς επίσκοπος. 
2. Ότι οι συλλειτουργίες και συμπροσευχές με τους παπικούς και ετέρους αιρετικούς είναι «αγάπη». Κάτι που, όχι μόνο δὲν εδίδαξε η Ορθοδοξία, αλλὰ έπραξε το αντίθετο με στρατιὲς μαρτύρων.
3. Ότι η Οὐνία είναι αποδεκτή.
4. Ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία είναι μία, ανάμεσα στὶς 348 «εκκλησίες» – μέλη του Π.Σ.Ε – οι οποίες διευθύνονται από το Άγιο Πνεύμα.
5. Ότι «έκαστος να λατρεύῃ τον Ένα Θεὸν ως προτιμά…». «Ο Θεὸς ευαρεστείται εις την ειρηνικὴν συμβίωσιν των ανθρώπωνκαι μάλιστα, αυτών οι οποίοι Τον λατρεύουν ανεξαρτήτως των διαφορών, αι οποίαι υπάρχουν εις την πίστιν μεταξὺ των τριώνμεγάλων μονοθεϊστικών θρησκειών»,είναι αποδεκτή.
6. Ότι οι Ι. Κανόνες είναι: «Τείχη του αίσχους».
7. Ότι το Κοράνιο (και οι Γραφές των άλλων θρησκειών είναι «ίσο με την Αγία Γραφή και ιερὸ όπως αυτή» και ότι οι Μουσουλμάνοι μπορούν να πάνε στον παράδεισο χωρὶς να πιστεύουν στον Χριστό.
8. Ότι είναι «ευλογημένη» η Συναγωγή των Εβραίων, που απεκήρυξε ο υπ΄ αυτών σταυρωθείς Κύριος.
9. Ότι οι καταδικασμένοι, από την Δ΄ Οικουμενική Σύνοδο,Μονοφυσίτες είναι «Ορθόδοξοι». 
10. Ότι οι χειροτονίες των Αγγλικανών είναι έγκυρες.
11.Ότι πολλὲς εντολὲς του Θεού είναι προσωρινές.
12. Ότι «όλες οι θρησκείες είναι οδοί σωτηρίας».όπου και μόνον για αυτήν την βλάσφημη δήλωση του εις την Γενεύη το 1995 είναιεκτός Εκκλησίας. Κατά την αγιοπατερική διδασκαλία οι εκτός Ορθοδόξου Εκκλησίας ονομάζονται αιρετικοί και πλανεμένοι.
13. Ότι: «Οι κληροδοτήσαντες εις ημάς την διάσπασιν (τοΣχίσμα) προπάτορες ημών υπήρξαν ατυχή θύματα τουαρχεκάκου όφεως και ευρίσκονται ήδη εις χείρας του δικαιοκρίτου Θεού!!!

«Και τώρα πλέον είναι ο αντίχριστος εν τω κόσμω δια των αιρέσεων και των ψευδοδιδασκαλιών,που προπαρασκευάζουν το έδαφος δια την προσωπικήν έλευσίν του». [13]

«Έξω και μακράν από την πόλιν οι αδιάντροποι σαν τα σκυλιά και οι μάγοι και οι πόρνοι και οι φονείς και οι ειδωλολάτραι και καθένας ,που αγαπά και πράττει την πλάνην και το ψεύδος τηςαμαρτίας». [14] 

Για όλους εσάς και ιδιαίτερα για όσους υποσχέθηκαν στο Θεό να Τον υπηρετούν και φοβούνται να ομολογήσουν την Αλήθεια, έχει πει ο Κύριος δια γραφίδος εκείνου που ηγάπα: «Δι’ αυτούς δε που εδειλίασαν εις τον κατά του θηρίου αγώνα και δια τους απίστους και δι’εκείνους που με τα βδελυρά και ακάθαρτα και παρά φύσιν αμαρτήματά τους έγιναν σιχαμένοι,και δια τους φονείς και τους πόρνους και τους μάγους και τους ειδωλολάτρας και δι’ όλους εν γένει,που ηγάπησαν το ψεύδος της αμαρτίας,έχει ετοιμασθεί το μέρος και ο τόπος των μέσα εις την λίμνην που βράζει και καί εταιμε φωτιά και με θειάφι». [15] 

«Πλην ο έχετε κρατήσατε άχρις ου αν ήξω». [16]

«Και ο νικών και ο τηρών άχρι τέλους τα έργα μου,δώσω αυτώ εξουσίαν επί των εθνών». [17]

«Εάν τας εντολάς μου τηρήσητε, μενείτε εν τη αγάπη μου, καθώς εγώ τας εντολάς του πατρός μου τετήρηκα και μένω αυτού εν τη αγάπη». (Ιωαν.ιε΄10)
Για ποιες εντολές και μάλιστα πολλές λέει ο «πατριάρχης»Βαρθολομαίος πως είναι προσωρινές;
Ούτε εντρέπεται αλλά ούτε και φοβείται τον Θεό!
Δεν έχει καμμία σχέση με το Ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού. Σεάλλο «ευαγγέλιο» δικό του πιστεύει και γίνεται σταδιακά αντιληπτό από τα τέκνα του Θεού.

Θέλετε να μνημονεύετε να δέεσθε υπέρ αυτού ώστε να συνεχίζειτο παναιρετικό έργο του;
Τόσα χρόνια δεν καταλάβατε τίποτα; Αντιλαμβάνεσθε ποιόν ακολουθείτε;

«Ουχ υμείς με εξελέξασθε, αλλ’ εγώ εξελεξάμην υμάς,και έθηκα υμάς ίνα υμείς υπάγειτε και καρπόν φέρητε, και ο καρπόςυμών μένη…»(Ιωαν.ιε΄16)

Με ποιόν τρόπο σας κάλεσε ο Κύριός μας στη θέση όπου ευρίσκεσθε. Ποιός ήταν αυτός που σας ανέβασε σε αυτό το αξίωμα;Επιτέλους μάθετε το!

«Εγώ ειμί ο ΑΡΤΟΣ της ζωής.Ο ερχόμενος εις εμέ ου μη πεινάση, και ο πιστεύων εις εμέ ου μη διψήση πώποτε.» (Ιωαν. στ' 35) «Εγώ ειμί το ΦΩΣ του κόσμου…» (Ιωαν. η΄ 12)
«Εγώ ειμί η ΑΜΠΕΛΟΣ η αληθινή…» (Ιωαν. ιε΄ 1)
«Εγώ ειμί η ΘΥΡΑ των προβάτων…» (Ιωαν. ι΄ 7)
«Εγώ ειμί ο ΠΟΙΜΗΝ ο καλός…»(Ιωαν. ι΄ 11)
«Εγώ ειμί η ΟΔΟΣ…»
«Εγώ ειμί η ΑΛΗΘΕΙΑ…»
«Εγώ ειμί η ΖΩΗ…»
«Εγώ ειμί το Α και το Ω…»
«Εγώ ειμί η ΘΥΡΑ. ΔΙ’ΕΜΟΥ ΕΑΝ ΤΙΣ ΕΙΣΕΛΘΗ ΣΩΘΗΣΕΤΑΙ,…» (Ιωαν. ι' 9)

Άρα όταν ο παναιρεσιάρχης λέει ότι:
«Όλες οι θρησκείες είναι οδοί σωτηρίας, ασφαλώς αντιτάσσεταιστον λόγο του Κυρίου που λέγει: «Εγώ ειμί η θύρα,δι’εμού εάν τις εισέλθει σωθήσεται».
Άρα δεν πιστεύει στον ίδιο Θεό με εμάς,έχει κάποιους άλλους Θεούς στο νού του και εσείς ως ορθόδοξος χριστιανός ιεράρχης ανέχεσθε τις βαριές αυτές βλασφημίες χωρίς αντιδράσεις και τον μνημονεύετε; Πάτε να μας τρελάνετε;

Δεν πιστεύουμε στην ίδιο Θεό με αυτόν, δεν το καταλαβαίνετε;Θέλετε κ. Μακάριε, ως Πατριάρχη στο θρόνο του Χρυσορρήμονος Πατρός Ιωάννου κάποιον που προδίδει και βλασφημεί τον Κύριόμας και Θεό μας και ουδεμία σχέση έχει με την Ορθοδοξία; Οικακοδοξίες και βλασφημίες που έχουν αναφερθεί από τον ίδιο κατάκαιρούς ψηφίστηκαν και εις την ψευδοσύνοδο της Κρήτης που εσείς συνυπογράψατε.
«Εκείνος που επιμένει εις την αμαρτίαν, κατάγεται από τον διάβολον και έχει σχέσιν και στενήν γνωριμίαν με τον διάβολον…». [18] 

Ο Άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας προτρέπει τους εν Κωνσταντινούπολη αποτειχισθέντες του αιρετικού Νεστορίου, ''άσπιλους και αμώμητους εαυτούς τηρήσατε, μήτε κοινωνούντες τω μνημονευθέντι, μήτε ως διδασκάλω προσέχοντες, ει μένει λύκος αντί ποιμένος''[19]

Και όλα αυτά σύμφωνα και με την υποχρεωτική εντολή τού Αποστόλου Παύλου,
''Ει τις υμάς ευαγγελίζεται παρ΄ ο παρελάβετε, ανάθεμα έστω''.

«Εἰ μὴ δυνατὸν ἐν ἐκκλησίᾳ προϊέναι διὰ τοὺς ἀπίστους, κατ'οἶκον συνάξεις, ὦ ἐπίσκοπε, ἵνα μὴ εἰσέρχηται εὐσεβὴς εἰς ἐκκλησίαν ἀσεβῶν· οὐχ ὁ τόπος γὰρ τὸν ἄνθρωπον ἁγιάζει, ἀλλ' ὁ ἄνθρωπος τὸν τόπον. Ἐὰν δὲ ἀσεβεῖς κατέχωσιν τὸν τόπον,φευκτέος ἔστω σοι διὰ τὸ βεβηλῶσθαι ὑπ' αὐτῶν· ὡς γὰρ οἱ ὅσιοι ἱερεῖς ἁγιάζουσιν, οὕτως οἱ ἐναγεῖς μιαίνουσιν. Εἰ δὲ μήτε ἐνοἴκῳ ἅμα μήτε ἐν ἐκκλησίᾳ συναθροισθῆναι δυνατόν, ἕκαστος παρ'ἑαυτῷ ψαλλέτω, ἀναγινωσκέτω, προσευχέσθω, ἢ καὶ ἅμα δύο ἢτρεῖς· “Ὅπου γὰρ ἂν ὦσι, φησὶν ὁ Κύριος, δύο ἢ τρεῖς συνηγμένοιἐν τῷ ὀνόματί μου, ἐκεῖ εἰμὶ ἐν μέσῳ αὐτῶν”. 

Πιστὸς μετὰ κατηχουμένου μήτε κατ' οἶκον προσευχέσθω· οὐγὰρ δίκαιον τὸν μεμυημένον μετὰ τοῦ ἀμυήτου συμμολύνεσθαι. Εὐσεβὴς μετὰ αἱρετικοῦ μήτε κατ' οἶκον συμπροσευχέσθω· “Τίς γὰρκοινωνία φωτὶ πρὸς σκότος;”.
Πιστὸς ἢ πιστὴ δούλοις συναφθέντες ἢ ἀφιστάσθωσαν ἢ ἀποβαλλέσθωσαν. Κἀγὼ Ἰάκωβος, ἀδελφὸς μὲν κατὰ σάρκα τοῦ Χριστοῦ, δοῦλος δὲ ὡς Θεοῦ μονογενοῦς Υἱοῦ,
ἐπίσκοπος δὲ ὑπ' αὐτοῦ τοῦ Χριστοῦ καὶ τῶν ἀποστόλων Ἱεροσολύμων χειροτονηθείς, τάδε φημί».[20]

Το να κοινωνούμε με τους αιρετικούς δε είναι αρετή, αλλά αμαρτία βαρεία τονίζει ο Άγιος Θεόδωρος Στουδίτης, γι΄ αυτό και αν όλα τα χρήματα του κόσμου προσφέρει ο κοινωνών με την Αίρεση δεν μπορεί να γίνει ποτέ φίλος του Θεού αλλά εχθρός.''Αληθώς, ο κόσμος όλος μιας ψυχής ουκ έστιν αντάξιος,της φυλατούσης εαυτήν αμέτοχος και αιρετικής κοινωνίας και παντός κακού''.

''Σώζων σώσε την σε αυτού ψυχή''.[21]Είναι και τώρα η φωνή του Θεού προς όλους τους Ορθοδόξους .
Εργαστήκατε κ. Μακάριε πολλά έτη για την Εκκλησία και τους ανθρώπους.Έχετε αποκτήσει θεάρεστους θησαυρούς. Ο διάβολος όμως δεν κλέπτει άχρηστα, άλλα τα πνευματικά διαμάντια. Μην σας ξεγελούν οι εύνοιες και φιλίες τις οποίες έχετε με τους αποστάτες της Πίστεως. Εκείνη την φοβερά ανείπωτη ώρα δεν θα έχετε απέναντι σας κανέναν συμπαραστάτη φίλο και συλλειτουργό, άλλατα εκατομμύρια των Αγίων Ομολογητών που μαρτύρησαν για αυτά που εσείς ως Επίσκοπος ξεπουλάτε άσοφα.

«Τοις κοινωνούσιν εν γνώσει [τοις αιρετικοίς] ανάθεμα».[22]
Ζ΄ Οικουμ. Σύνοδος.
«Ὁ έχων τὸν υιὸν έχει τὴν ζωήν, ο μὴ έχων τὸν υιόν του Θεού τὴν ζωὴν οὐκ έχει» (Α' επιστολή Ιωάννου, ε' 12). Εκείνος, δηλαδή,που είναι ενωμένος μέσω της αληθινής πίστης με το Χριστό και τονέχει δικό του, έχει την αληθινή και αιώνια ζωή. Εκείνος, όμως, που δεν έχει τον Υιό του Θεού, να έχει υπ’ όψιν του πως δεν έχει και την αληθινή και αιώνια ζωή.

29.9.2017

Οικογένεια Γεωργίου και Ηλιάνας Πάσχου

[1] Λουκ. ιβ΄48.
[2] Γεν. α΄ 4.
[3] Ιερ. να΄ 9.
[4] Ιω. Ι΄ 5.
[5] Β΄Τιμ. β΄17.
[6] P.G. 35, 33.
[7] Όροι κατ΄ επιτομή, ερωτ. ριδ΄.
[8] Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος, Λόγος ΣΤ΄.
[9] Ερμηνεία εις την Προς Γαλάτας.
[10] Ε.Π.Ε 12, 400, 31.
[11] Αγ. Ιωάννου Δαμασκηνού, Ιερά παράλληλα.
[12] Αποκ. Ιη΄ 4.
[13] (Α΄ Ιωανν. δ΄ 3)
[14] (Αποκ. κβ 15).
[15] (Αποκ. κα΄ 8).
[16] (Αποκ. Β΄ 25).
[17] (Αποκ. Β΄ 26).
[19] Άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας.
[20] ΔΙΑΤΑΓΑΙ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ ΔΙΑ ΚΛΗΜΕΝΤΟΣ, Constitutiones apostolorum (fort. compilatore Juliano Ariano) : Book 8, chapter 34, line 12 - chapter 35, line 4.
[21] (Γενέσεως ιθ΄ 17).
[22] Ζ΄ Οικουμενική Σύνοδος.