.
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Σημεία των Καιρών. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Σημεία των Καιρών. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί ακινήτων - γιατί φτάσαμε εδώ...
Ο ΘΕΟΣ ΚΡΑΤΟΥΣΕ ΤΟΣΟ ΚΑΙΡΟ ΤΗ ΧΩΡΑ ΑΠΟ ΤΑ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ, ΑΝΑΜΕΝΟΝΤΑΣ ΤΗ ΜΕΤΑΝΟΙΑ ΜΑΣ, ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΕΚΤΡΟΧΙΑΣΜΟ ΣΤΟΝ ΟΠΟΙΟ ΕΙΧΑΜΕ ΥΠΟΠΕΣΕΙ ΚΑΙ ΤΟΝ ΟΠΟΙΟ ΑΚΟΜΗ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ, ΩΣ ΣΥΝΕΠΕΙΑ ΤΟΥ ΟΠΟΙΟΥ ΗΤΑΝ ΚΑΙ Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ.
ΕΦΤΑΣΕ Η ΩΡΑ ΟΜΩΣ ΝΑ ΕΡΘΟΥΝ ΚΑΙ ΤΑ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ. Η ΑΡΧΗ ΞΕΚΙΝΗΣΕ ΜΕ ΤΟΥΣ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟΥΣ ΠΛΕΙΣΤΗΡΙΑΣΜΟΥΣ ΑΚΙΝΗΤΩΝ, ΩΣ ΦΥΣΙΚΟ ΚΙ ΕΠΟΜΕΝΟ ΤΩΝ ΠΡΑΞΕΩΝ ΜΑΣ.
ΔΙΟΤΙ ΠΟΙΟΣ ΕΛΛΗΝΑΣ ΕΒΑΖΕ ΩΣ ΠΡΩΤΟ ΚΡΙΤΗΡΙΟ "ΤΟ ΧΡΙΣΤΟ" ΟΤΑΝ ΕΠΕΛΕΓΕ ΤΟΥΣ ΚΥΒΕΡΝΩΝΤΕΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ;
ΠΟΣΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΕΔΩΣΑΝ ΒΑΡΟΣ ΣΤΙΣ ΑΘΕΪΣΤΙΚΕΣ ΘΟΛΟΚΟΥΛΤΟΥΡΕΣ ΤΩΝ ΚΥΒΕΡΝΩΝΤΩΝ;
ΕΙΝΑΙ ΠΟΤΕ ΔΥΝΑΤΟΝ ΕΝΑΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ ΝΑ ΔΕΧΕΤΑΙ ΝΑ ΣΥΝΕΡΓΑΣΤΕΙ ΜΕ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΟΥ ΜΑΧΟΝΤΑΙ ΤΟ ΧΡΙΣΤΟ ΚΑΙ ΝΑ ΠΙΣΤΕΥΕΙ ΟΤΙ ΘΑ ΕΦΑΡΜΟΣΟΥΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΕΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΔΙΚΑΙΕΣ ΠΡΑΚΤΙΚΕΣ;
ΕΙΝΑΙ ΠΟΤΕ ΔΥΝΑΤΟΝ ΕΝΑΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ ΝΑ ΠΙΣΤΕΥΕΙ ΟΤΙ ΘΑ ΩΦΕΛΗΘΕΙ ΑΠΟ ΑΘΕΟΥΣ ΚΥΒΕΡΝΗΤΕΣ;
Ο ΚΥΡΙΟΣ ΜΑΣ ΜΑΣ ΕΙΠΕ:
"Οὐδεὶς δύναται δυσὶ κυρίοις δουλεύειν" "οὐ δύνασθε Θεῷ δουλεύειν καὶ μαμωνᾷ"
(Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιον κεφ.6, στ.24)
ΔΗΛΑΔΗ:
"Κανείς δεν μπορεί να υπηρετεί συγχρόνως δύο κυρίους. Δεν μπορείτε να είστε δούλοι και στο Θεό και στο χρήμα."
ΠΑΙΖΕΙΣ ΛΟΙΠΟΝ ΠΟΤΕ
ΜΕ ΤΟ ΔΙΑΒΟΛΟ;
ΤΟΤΕ ΕΙΝΑΙ ΣΑΝ ΝΑ ΑΥΤΟΚΤΟΝΕΙΣ.
Η αποχριστιανοποίηση ...όποιου χριστιανισμού έμεινε στην Ευρώπη...
Βέλγιο:
Αφαίρεσαν τον σταυρό από το καπέλο του Αγίου των Χριστουγέννων για να «μην προσβάλλουν τις άλλες θρησκείες»!
H βελγική εθνική ασφαλιστική εταιρεία Solidaris προέβη στην αφαίρεση του Σταυρού από το καπέλο του Αγίου των Χριστουγέννων «Sinterklaas» (του τοπικού αντίστοιχου του Άγιου Βασίλη) σε μια φωτογραφία που διανεμήθηκε.
Ο χριστιανικός Σταυρός που παραδοσιακά κοσμεί το κέντρο του καπέλου αντικαταστάθηκε από έναν κύκλο. Σύμφωνα με την εταιρεία, αυτό έγινε για να «μην αποκλείεται κανένα παιδί» και επειδή «η γιορτή δεν είναι πλέον θρησκευτική, αλλά γιορτή για όλα τα παιδιά, ανεξάρτητα από το θρήσκευμα που εξασκούν».
Ο παραδοσιακός SinterklaasΠολλοί γονείς φάνηκαν δυσαρεστημένοι με την απόφαση και ένας πατέρας δήλωσε στην εθνική τηλεόραση ότι «είναι ελαφρώς συγκλονισμένος» και ότι αναρωτιέται «Τι θα είναι το επόμενο;».
Ο Richard Fournaux, δήμαρχος του Dinant, επίσης δήλωσε: «Αν η Solidaris θέλει να χρησιμοποιήσει το Sinterklaas για να κάνει μάρκετινγκ,θα πρέπει να σέβεται τον άγιο όπως είναι και να μην τον αλλάζει».
Ο Sinterklaas είναι ένα είδος Άγιου Βασίλη στο Βέλγιο: ένας εξαιρετικά διάσημος άντρας που δίνει στα παιδιά δώρα τη νύχτα. Η μορφή και το όνομά του βασίζεται στον Άγιο Νικόλαο,ενώ άλλες παραλλαγές του φέρουν το όνομα De Sint («ο Άγιος»), De Goede Sint («ο καλός Άγιος»), De Goedheiligman («ο καλός ιερός Άγιος») στα Ολλανδικά-Φλαμανδικά,Saint Nicolas στα Γαλλικά και Zinniklos στα Λουξεμβουργιανά.Αυτός και οι «βοηθοί» του αποτελούν μέρος μιας σημαντικής παράδοσης της χώρας.
Η εν λόγω διαμάχη ,ωστόσο,δεν είναι κάτι καινούργιο,σύμφωνα με τα σχολεία της περιοχής. Ορισμένα σχολεία έχουν ήδη απομακρύνει το Σταυρό, προκειμένου «να σέβονται τον κοσμικό χαρακτήρα και να μην προσβάλλουν τη θρησκεία άλλων παιδιών».
Αξίζει επίσης να σημειωθεί οτί,το 2008,η πόλη της Αμβέρσας εξέδωσε μια οδηγία που…απαγόρευε στον Άγιο Βασίλη να φέρει θρησκευτικά σύμβολα. Σύμφωνα με τον Frank Noten,τον τότε διευθυντή της δημοσίας εκπαίδευσης στην Αμβέρσα, «τα σχολεία πρέπει να σέβονται τη θρησκευτική ουδετερότητα».Τελειώνοντας ωστόσο τη δήλωση,ανέφερε ότι το κάθε σχολείο θα μπορούσε να επιλέξει τον τρόπο εφαρμογής του μέτρου.
Εδώ και χρόνια,ο Άγιος φτάνει στην Αμβέρσα χωρίς σταυρό…κατόπιν απαγόρευσης(!)
Ιδού λοιπόν που οδηγεί η πολιτική ορθότητα.Και ευλόγως αναρωτιέται κανείς εάν στο μέλλον φτάσουν στο σημείο να καταργήσουν ακόμη και τα Χριστούγεννα,με την δικαιολογία ,φυσικά,του «σεβασμού στην διαφορετικότητα»,«της αγάπης για τον αλλόθρησκο συνάνθρωπο»,της «ελευθερίας» και της «προόδου»…
nationalchristiandefence.blogspot.gr
Η ΠΑΝΘΡΗΣΚΕΙΑ είναι εδώ! --Αυτά που κρύβουν οι ρασοφόροι, για να μην ξυπνήσει ο λαός!
Το ερώτημα που παραμένει είναι:
Σε ποιόν Θεό;
Σίγουρα όχι στον Τριαδικό.
Να, λοιπόν, πώς εννοούν οι πατριαρχικοί οικουμενιστές την υπεράσπιση της Ορθοδοξίας και της Ρωμιοσύνης!
"Μετάφραση" χθεσινής φωτογραφίας!
Ὁ "ὀρθόδοξος" Πατριάρχης
Βαρθολομαῖος Ἀρχοντώνης
λιβανίζει "ὀρθόδοξους" καὶ αἱρετικούς,
ἔχοντας φροντίσει οἱ αἱρετικοὶ νὰ τιμῶνται,
ἱστάμενοι ...ψηλότερα,
σὲ τιμητικὰ στασίδια!!!
''Tα κουρέλια των Αποστόλων...''
Όταν ένα θύμα πιστεύει τις ίδιες αξίες με τον επιτιθέμενο, αυτός παύει να γίνει αντιληπτός ως απειλή, ''του στρώνει και χαλί...''
Σε πανηγυρική ατμόσφαιρα το Οικουμενικό Πατριαρχείο τίμησε τη μνήμη του ιδρυτού του, Αγίου Αποστόλου Ανδρέου του Πρωτοκλήτου. Την Πέμπτη, 30 Νοεμβρίου, τελέστηκε Πατριαρχική και Συνοδική Θεία Λειτουργία στον Πατριαρχικό Ναό του Αγίου Γεωργίου στο Φανάρι.
Κατά την Θεία Λειτουργία παρέστη αντιπροσωπεία της ''Εκκλησίας'' της Ρώμης υπό τον Καρδινάλιο Κουρτ Κοχ, Πρόεδρο του Ποντιφικού Συμβουλίου για την Χριστιανική Ενότητα...
Συμπροσευχήθηκαν Ιεράρχες του Θρόνου και άλλων Ορθοδόξων Αυτοκεφάλων Εκκλησιών, Κληρικοί, Μοναχοί και Μοναχές από την Πόλη και την Ελλάδα.
Φυσικά μαζί τούς συμπροσευχήθηκαν και οι παρόντες παπικοί...
Μετά την απόλυση ο Οικουμενικός Πατριάρχης χειροθέτησε το νέο Πρεσβύτερο π.Ανδρέα σε Μέγα Πρωτοσύγκελλο και ακολούθως προσφώνησε την επίσημη Αντιπροσωπεία της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας.
Αναφερόμενος στην πορεία του θεολογικού διαλόγου μεταξύ των δύο Εκκλησιών, ο οποίος ξεκίνησε πριν από περίπου σαράντα χρόνια, ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος τόνισε ότι στο επίκεντρό του βρέθηκαν όσα μας ενώνουν...
«Φαίνεται όμως ότι έφθασεν η ώρα να ασχοληθώμεν επιμελώς και με τα εμπόδια εις την αποκατάστασιν της πλήρους κοινωνίας των Εκκλησιών ημών...»
Έτσι το Οικουμενικό Πατριαρχείο «τίμησε» τον ιδρυτή του Άγιο Απόστολο Ανδρέα τον Πρωτόκλητο.
(φωτό απο τον ναό του Αγίου Γεωργίου στο Φανάρι.)
''Η μυστική βοή τους έρχεται, των πλησιαζόντων γεγονότων. Και την προσέχουν οι ευλαβείς. Ενώ εις την οδόν έξω, ουδέν ακούουν οι λαοί...''
~ Κ. Καβάφης
Είπε κάποτε ο ποιητής, και αν θέλουμε να είμαστε ακριβείς, η τιμή αυτή αποδώθηκε με μια ακόμη παράβαση των Αποστολικών κανόνων.
Και με την ομολογία του πάθους του πατριάρχου περί πλήρους κοινωνίας των ''Εκκλησιών'', οπού η άλλη ''εκκλησία'' βεβαίως, το Βατικανό, ουδέποτε αρνήθηκε τα αιρετικά της φρονήματα, ούτε έχει επιδείξει ποτέ καμία τέτοια διάθεση, κάτι που έχει γίνει πια ''συνήθεια'', και κανείς δεν βλέπει κάτι το παράξενο.
Παράξενο είναι να τιμάς λέει τον Απόστολο, αλλά ταυτόχρονα, να κάνεις κουρέλια τούς κανόνες τούς.
Να τούς κάνεις χαλί, κουρελού για να εισέλθει ο ''φίλος''...
Η Εκκλησία δεν κανονίζει τίποτα χωρίς κάποιο λόγο. Ποιος είναι λοιπόν ο λόγος, που απαγορεύεται η συμπροσευχή με αιρετικούς; Και πώς μπορούμε να το εξηγήσουμε αυτό στους ίδιους τους αιρετικούς; Ή σε όσους ορθόδοξους είναι υπέρ κοινής παρουσίας σε τελετές μετά αιρετικών;
Ως μια πρώτη και απλή απάντηση στο ερώτημα αυτό, θα μπορούσαμε να δώσουμε την εξής: "Επειδή απαγορεύονται από τον 45ο και 65ο Αποστολικούς κανόνες, που λένε:
«Επίσκοπος ή Πρεσβύτερος ή Διάκονος αιρετικοίς συνευξάμενος μόνον, αφοριζέσθω, ει δε επέτρεψεν αυτοίς ως κληρικοίς ενεργήσαι τι, καθαιρήσθω».
(Αυτός ο ιερός Κανών των αγίων Αποστόλων δεν προσδιορίζει ποία ακριβώς προσευχή η ακολουθία απαγορεύεται, αλλά απαγορεύει κάθε κοινήν μεθ’ αιρετικών προσευχήν, έστω και την κατ’ ιδίαν “συνευξάμενος”.
~ Ερμηνεία απο τον Άγιο Ιουστίνο Πόποβιτς)
Και «Ει τις κληρικός ή λαϊκός εισέλθοι, εις συναγωγήν Ιουδαίων ή αιρετικών, προσεύξασθαι, και καθαιρείσθω και αφοριζέσθω».
Βλέπε και τοῦ Β΄ Κανόνα τῆς Πενθέκτης Οἰκουμενικῆς Συνόδου,που επικυρώνει τα άνωθεν, ἀπαγορεύει ρητῶς συμπροσευχή μέ ἀκοινώνητους καί ἑτερόδοξους... μέ τή σαφῆ ἀπειλή τῆς καθαιρέσεως τῶν κληρικῶν καί τοῦ ἀφορισμοῦ τῶν λαϊκῶν, πού τόν παραβιάζουν.
Ίσως αυτό δεν αρκεί ως απάντηση, για κάποιον που θέλει να μάθει το λόγο, για τον οποίο δόθηκαν οι κανόνες αυτοί από τους Αγίους Αποστόλους.
Για να μπορούν με τον τρόπο αυτό, να τους ελέγξουν, να μπορούν να τους πουν ότι βρίσκονται σε αίρεση απωλείας, χωρίς ο άλλος να τους απαντήσει: "Τότε γιατί προσεύχεσαι μαζί μας; Γιατί μας δέχεστε στούς ναούς σας;''
Ο άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης, θέλοντας να εξηγήσει τον λόγο αυτής της απαγόρευσης, μας δίνει κάποια σχόλια στο Πηδάλιο επ' αυτού του ζητήματος:
«Οι ορθόδοξοι Χριστιανοί πρέπει να αποστρέφωνται τους αιρετικούς, και τας τών αιρετικών τελετάς.
Μάλλον δε αυτοί, οι αιρετικοί δηλ. πρέπει να ελέγχωνται και να νουθετώνται από τους Επισκόπους και Πρεσβυτέρους, μήπως ήθελαν καταλάβουν και επιστρέφουν από την πλάνην των.
Δια τούτο ο παρών Κανών διορίζει ότι, όποιος Επίσκοπος, ή Πρεσβύτερος ήθελεν άποδεχθεί ως ορθόν και αληθινόν το βάπτισμα των αιρετικών ή την παρ' αυτών προσαγομένην θυσίαν, ο τοιούτος, προστάζομεν να καθαιρεθή.
Επειδή ποίαν συμφωνίαν έχει ο Χριστός με τον διάβολον; ή ποίαν μερίδα έχει ο πιστός με τον άπιστον;
Διότι εκείνοι όπου δέχονται τα παρά των αιρετικών, ή τα όμοια φρονήματα, εκείνων έχουσι και αυτοί, ή το ολιγώτερον δεν έχουσι προθυμίαν να ελευθερώνουν αυτούς από την κακοδοξίαν των.
Οἱ γὰρ συνευδοκοῦντες εἰς τὰς ἐκείνων τελετάς, πῶς δύνανται νὰ ἐλέγξουσιν αὐτοὺς διὰ νὰ παραιτήσουν τὴν κακόδοξον καὶ πεπλανημένην των αἵρεσιν;» (Πηδάλιον ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου, σελ. 50-54.)
Αν θέλουμε να λέμε πως είμαστε σύμφωνοι με τούς Αγίους, τότε με βάση τις εξηγήσεις τούς, δεν αποδόσαμε καμία ''τιμή'' στόν αγαπημένο Απόστολο Ανδρέα, ούτε στήν διδασκαλία, ούτε στούς κανόνες που όλοι οι Απόστολοι ως φωτεινοί μαθητές Του Χριστού, και Θεολόγοι απλανείς, εβρισκόμενοι εις στήν Πεντηκοστή μας παρέδωσαν...
Και που οι αποφάσεις των Οικουμενικών Συνόδων των θεούμενων Πατέρων της Εκκλησίας, τονίζουν την πλήρη αποδοχή τούς, και ισχύ τούς.
Για άλλη μια φορά τιμήσαμε τα ''κουρέλια''... είναι τα σχισμένα αυτά κομμάτια που αποκόπηκαν απο το χρυσοποίκιλτο και υπέρλαμπρο φόρεμα της Μίας Αγίας Αποστολικής και Καθολικής Ορθοδόξου Εκκλησίας.
Είναι η αιρετική δύση, και ο ''αλάθητος'' πάπας, που έρχεται ύπουλα, εβρισκόμενος την πόρτα ανοιχτή, απο σκοτισμένους νόες, να αλλώσει την Αλήθεια, να διαβρώσει την μοναδική ασφαλή οδο σωτηρίας της ψυχής του ανθρώπου, επιθυμόντας μια ''ένωση εκκλησίων'' υπο τις οδηγίες του.
Μια νεα θρησκεία και εκκλησία είναι έτοιμη να ανατείλει, που δεν θα έχει κεφαλή Τον Δεσπότη Χριστό... αλλά κάποιον άλλο στήν θέση Αυτού.
Όποιος έχει νου, ας λογαριάσει...
Και αν είσαι σύγχρονος πολύ, και νέος και μοντέρνος, και δεν τα πολύ πας καλά με τούς αγίους, και ολα τούτα τα βρίσκεις κάπως ''αναχρονιστικά'' βρε αδερφέ, ρώτα τον λογοτέχνη, βλέπεις και εκείνος το ξέρει:
''Ο ρωμαιοκαθολικισμός είναι πίστη μη χριστιανική, ο καθολικισμός της Ρώμης είναι χειρότερος από τον αθεϊσμό. Ο αθεϊσμός κηρύττει μονάχα το μηδέν, ο καθολικισμός, όμως, προχωρεί πιο πέρα ακόμα, κηρύττει ένα διαστρεβλωμένο Χριστό, ένα Χριστό αντίθετο του Χριστού... Κηρύττει τον Αντίχριστο...''
~ Φιόντορ Ντοστογιέφσκι
«Ορθόδοξα» Οικουμενιστικά οράματα: Εύχεται την ανακαίνιση της Ορθοδοξίας μέσω του Διαφωτισμού
Οι Οικουμενιστές αγάπησαν μία γυναίκα πιο μοντέρνα, αφού η Εκκλησία μας τους φαίνεται παραδοσιακή
κι οπισθοδρομική!
«Και η Ορθοδοξία θα βιώσει έναν διαφωτισμό»!
Ο καθηγητής θρησκειολογίας Βασίλειος Μακρίδης, ο οποίος είναι ερευνητής στο πανεπιστήμιο του Έρφουρτ, πιστός στα οικουμενιστικά ιδεώδη, εύχεται σε συνέντευξή του στο γερμανικό ραδιόφωνο, την ανακαίνιση της Ορθοδοξίας μέσω του Διαφωτισμού (ἐδῶ).
Αποσπάσματα της συνέντευξης σε μετάφραση από τα Γερμανικά:
«Οι Ορθόδοξοι της Διασποράς αναπτύσσονται σε μία προοδευτική κατεύθυνση. Ας μην ξεχνάμε, ότι υπάρχουν και πολλοί προσήλυτοι σε αυτές τις κοινότητες, που φέρνουν καινούργια στοιχεία στο παιχνίδι....
Ο Διαφωτισμός αποτελεί για την Δυτική Χριστιανοσύνη μία σπουδαία τομή... Οι δύο εκκλησίες της Δύσης είναι λοιπόν μεταδιαφωτισμικές εκκλησίες. Ο Διαφωτισμός ήταν σίγουρα γι’ αυτές μία δύσκολη εμπειρία, αλλά την επεξεργάστηκαν με την απαιτούμενη κριτική σκέψη και τελικά επέκυψε κάτι θετικό για την μεταγενέστερη ανάπτυξή και την ταυτότητά τους. Οι Ορθόδοξοι δεν το έχουν πράξει ακόμα... Ο Διαφωτισμός είναι μία σημαντική εποχή και οι Ορθόδοξοι χρειάζονται μία κριτική αντιμετώπισή του μέσα στα πλαίσια της μοντέρνας εποχής. Υπάρχουν όλο και πιο πολλοί Ορθόδοξοι που εύχονται μία επίκαιρη προσαρμογή της Ορθοδοξίας στις απαιτήσεις των μοντέρνων καιρών...
Για πολλούς Ορθόδοξους η Δύση αποτελεί τον χώρο της πτώσης...
Οι 1,8 – 1,9 εκατομύρια της Γερμανίας είναι συχνά πιο φιλελεύθεροι από τις μητρικές τους Εκκλησίες…».
«Ουκ εά με καθεύδειν το του Μιλτιάδου τρόπαιον»
ήτοι ουκ εά με καθεύδειν το της Κορίνθου κατακόμβης ομολογιακό τρόπαιον.
«Στις μέρες μας το πρόσωπο του Επισκόπου καθίσταται τραγικό, όχι τόσο εκ της μη αναγνωρίσεως του έργου του, όσο εκ των σοβαρών εκκλησιολογικών εκτροπών, όπως από τους φερομένους και αλληλοσπαρασσομένους Παλαιοημερολογίτες ή και “ζηλωτές”, οι οποίοι με φανατισμό καταστρατηγούν, αποδομούν και παραπλανούν, την υπό τον κανονικό και νόμιμο Επίσκοπο, λογική ποίμνη του Χριστού».
Με αυτά τα λόγια προσπάθησε ο οικουμενιστής Ψευδοποιμένας Κορίνθου Διονύσιος να προστατεύσει την θέση του και να αποδείξει το κύρος του και την δυναμικότητα του.
Αντίθετα όμως από τους δημαγωγικούς επικοινωνιακούς σκοπούς του –και παρά την υποστήριξη του συναγωνιστή του στις επικοινωνιακού τύπου δηλώσεις Γόρτυνος– απέδειξε, ότι όχι μόνο σίγουρος δεν νιώθει αλλά δεν μπορεί ακόμα και να κοιμηθεί από την ανησυχία του, διότι εκεί στην Κόρινθο υπάρχει κάτι που τον ελέγχει διαρκώς:
Μία κατακόμβη αποτειχισμένων πιστών, που αψηφώντας τις κατηγορίες και την λάσπη που τους αποδίδουν από άμβωνος οι αυλικοί ιερείς της κορινθιακής επισκοπής, αγωνίζονται για την πίστη τουςτιμώντας και υπακούοντας στις εντολές του Χριστού και των Αγίων Πατέρων, αυτές δηλ. που καταπατά ο πράγματι τραγικός υποκριτής –κατά την ορολογία των ηθοποιών της αρχαίας τραγωδίας– Διονύσιος.
Οι ύβρεις που τους αποδίδουν οι την εύνοια του Διονυσίου ευσεβοφανείς ρασοφόροι της Κορίνθου είναι το ομολογιακό τρόπαιο αυτής της Κατακόμβης: Οι ύβρεις από τους ανθρώπους για θέματα ομολογίας και πίστεως, είναι τρόπαιο για τον Θεό διότι είναι σίγουρο, ότι «οι θέλοντες ευσεβώς ζην διωχθήσονται», είναι σίγουρος ο λόγος του Κυρίου μας «Μακάριοι έστε, όταν ονειδίσωσιν υμάς καί διώξωσιν καί ειπωσιν πάν πονηρόν ρήμα καθ' υμών ψευδόμενοι ένεκεν εμού. Χαίρετε καί άγαλλιάσθε». Τρόπαιο λοιπόν μπροστά στον Θεό για την Κατακόμβη των αποτειχισμένων της Κορίνθου, όταν ο κ. Διονύσιος τους ονειδίζει και διώκει και λέει παν ρήμα πονηρόν ψευδόμενος και ωρυόμενος ένεκεν του Χριστού.
Και αν τον κ. Διονύσιο με τις γνωστές παρεκτροπές και εξάρσεις του τον ενοχλεί το κήρυγμα πίστεως κάποιων πιστών της Επισκοπής του φοβόμενος για το έργο του ας μας πει αν τον ενοχλεί, ως Επίσκοπο, και το κήρυγμα του Χριστού και των Αγίων.
Αν τον ενοχλεί ως Επίσκοπο και ο λόγος του Κυρίου «τὰ πρόβατα αὐτῷ ἀκολουθεῖ, ὅτι οἴδασι τὴν φωνὴν αὐτοῦ· ἀλλοτρίῳ δὲ οὐ μὴ ἀκολουθήσωσιν, ἀλλὰ φεύξονται ἀπ' αὐτοῦ, ὅτι οὐκ οἴδασι τῶν ἀλλοτρίων τὴν φωνήν».
Αν τον ενοχλεί ως Επίσκοπο και ο άγ. Ιωάννης ο Χρυσόστομος λέγοντας «Κρεῖττον γὰρ ὑπὸ μηδενός ἄγεσθαι ἢ ὑπὸ κακοῦ ἄγεσθαι».
Αν τον ενοχλεί ως Επίσκοπο και ο 15ος Κανόνας «Οἱ γὰρ δι᾿ αἵρεσίν τινα, παρὰ τῶν ἁγίων Συνόδων ἢ Πατέρων κατεγνωσμένην, τῆς πρὸς τὸν πρόεδρον κοινωνίας ἑαυτοὺς διαστέλλοντες, ἐκείνου τὴν αἵρεσιν δηλονότι δημοσίᾳ κηρύττοντος καὶ γυμνῇ τῇ κεφαλῇ ἐπ᾿ ἐκκλησίας διδάσκοντος, οἱ τοιοῦτοι οὐ μόνον τῇ κανονικῇ ἐπιτιμήσει οὐχ ὑποκείσονται, πρὸ συνοδικῆς διαγνώσεως ἑαυτοὺς τῆς πρὸς τὸν καλούμενον ἐπίσκοπον κοινωνίας ἀποτειχίζοντες, ἀλλὰ καὶ τῆς πρεπούσης τιμῆς τοῖς ὀρθοδόξοις ἀξιωθήσονται. Οὐ γὰρ ἐπισκόπων, ἀλλὰ ψευδεπισκόπων καὶ ψευδοδιδασκάλων κατέγνωσαν, καὶ οὐ σχίσματι τὴν ἕνωσιν τῆς ἐκκλησίας κατέτεμον, ἀλλὰ σχισμάτων καὶ μερισμῶν τὴν ἐκκλησίαν ἐσπούδασαν ῥύσασθαι».
Αν τον ενοχλεί ως Επίσκοπο και ως οικουμενιστή, εκκοσμικευμένο ρασοφόρο και ο Άγιος Ισίδωρος ο Πηλουσιώτης. Αφιερώνουμε ως επίλογο στον κ. Διονύσιο το ακόλουθο απόσπασμα του Αγίου, αν και γνωρίζουμε ότι και με αυτό δεν θα μπορέσει να κοιμηθεί:
«Τὸ πάλαι ὑπὲρ τῶν προβάτων ἀπέθνησκον οἱ Ποιμένες, νῦν δὲ μᾶλλον ἀναιροῦσι αὐτοί τὰ πρόβατα· τότε νηστείαις τὸ σῶμα ἐσωφρόνιζον, νῦν δὲ τρυφαῖς παρασκευάζουσι σκιρτᾶν. Τότε τὰ ἑαυτῶν τοῖς δεομένοις διένειμον, νῦν δὲ τὰ τῶν πενήτων σφετερίζονται· τότε τὴν ἀρετῆν ἤσκουν,νῦν δὲ τοὺς τὴν ἀρετὴν ἀσκοῦντας ἐξοστρακίζουσι. Τότε οἱ φιλάρετοι πρὸς τὴν ἱερωσύνην ὑπήγοντο, νῦν δὲ οἱ φιλάργυροι· τότε οἱ τὸ πρᾶγμα φεύγοντες διὰ τὸ μέγεθος τῆς ἀρχής, νῦν δὲ οἱ τὸ πρᾶγμα ἐπιτρέχοντες μεθ’ἡδονῆς. Τότε οἱ ἀκτημοσύνη ἐναβρυνόμενοι, νῦν δὲ οἱ πλεονεξίᾳ ἐκουσίως χρηματιζόμενοι. Τότε οἱ πρὸ ὀφθαλμοῦ ἔχοντες τὸ θεῖον δικαστήριον, νῦν δὲ οἱ μηδὲ εἰς ἔννοιαν τοῦτο λαμβάνοντες. Τότε οἱ τύπτεσθαι νῦν δὲ οἱ τύπτειν ἔτοιμοι. Καὶ τότε μὲν τὴν ἀγνείαν ἐξεθείαζον,νῦν δέ, ἀλλ’ οὐδέν βούλομαι δυσχερὲς εἰπεῖν…».
Χαιρετίζω την Κατακόμβη των αποτειχισμένων της Κορίνθου.
Ένας πιστός της Κορίνθου.
Εξαρτωμενος απο το Οικουμενικο Πατριαρχειο ο αποδημος Ελληνισμος κινδυνευει να υποστη βαθεια διαβρωσι θρησκευτικη & εθνικη
Ειναι απολυτως αναγκη να υπαχθη στην Αυτοκεφαλο Εκκλησια της Ελλαδος για να μην μπορη να αλωνιζη τον αποδημο Ελληνισμο ο Αθηναγορας & τα «τσιρακια» του που αποκαλουν την Τουρκια φιλτατη των πατριδα & αγκαλιαζωνται & συμπροσευχωνται με πολυωνυμους αιρετικους της Δυσεως.
Τα 3.000.000 του αποδημου Ελληνισμου κινδυνευουν να υποστουν μεγαλη διαβρωσι θρησκευτικη & εθνικη απο τον οικουμενικο Πατριαρχη, που αποκαλει την Τουρκια φιλτατη του πατριδα & αγκαλιαζεται & συμπροσευχεται με πολυωνυμους αιρετικους της Δυσης.
ΧΡΙΣΤΙΝΙΚΗ ΣΠΙΘΑ φυλ. 268, Ἰανουαριος 1964 (μικρο ἀπόσπασμα)
Βρίσκεται και στο βιβλίο «ΑΝΤΙΠΑΠΙΚΑ» σελ. 97-98
Toῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου
Ἡμεῖς δέ, βλέποντες πλέον ὅτι 3 περίπου ἑκατομμύρια Ὀρθοδόξων Ἑλλήνων Ἀμερικῆς, Εὐρώπης καὶ Αὐστραλίας, ἐξαρτώμενα πνευματικῶς ἐκ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, κινδυνεύουν λόγω τῆς τακτικῆς τοῦ Πατριάρχου νὰ ὑποστοῦν βαθεῖαν διάβρωσιν τῆς θρησκευτικῆς καὶ ἐθνικῆς συνειδήσεώς των, διʼ είδικοῦ ἄρθρου ὑπεδείξαμεν, ὅτι παρίσταται ἀπόλυτος ἀνάγκη ὅπως ὁ ἀπόδημος αὐτὸς Ἑλληνισμὸς ὑπαχθῆ ἐκκλησιαστικῶς εἰς τὴν Αὐτοκέφαλον Ἐκκλησίαν τῆς Ἑλλάδος, προαγομένην εἰς Πατριαρχεῖον. Ἔτσι δὲν θὰ ἠδύνατο νʼ ἀλωνιζη τὸν ἀπόδημον Ἑλληνισμὸν ὁ Ἀθηναγόρας καὶ τὰ «τσιράκια» του, καὶ νʼ ἀποκαλοῦν τὴν Τουρκίαν φιλτάτην των πατρίδα, καὶ νὰ ἐναγκαλίζωνται καὶ νὰ συμπροσεύχωνται μετὰ τῶν πολυωνύμων αἱρετικῶν τῆς Δύσεως (Ἴδε τὰ ὑπʼ ἀριθμ. 148, 161, 183, 218, 223, 248, 251 φύλλα τῆς «Σπίθας»).
Ταῦτα ἐπὶ μίαν δωδεκαετίαν ἐλέγομεν καὶ ἐγράφομεν, ἀπηχοῦντες τὰς σκέψεις καὶ τὰ αἰσθήματα πιστῶν τῆς Ορθοδοξίας τέκνων Ἐσωτερικοῦ καὶ Ἐξωτερικοῦ, ποὺ ἐξέφραζον εἰς ἡμᾶς, προφορικῶς καὶ ἐγγράφως, τὰς ἀνησυχίας των διὰ τὴν τακτικὴν τοῦ Πατριάρχου. Ἀλλὰ δυστυχῶς δὲν εἰσηκούσθημεν. Δὲν ἐλήφθησαν τὰ προσήκοντα μέτρα. Δὲν ἐχαράχθη αὐστηρὰ γραμμή. Καὶ ὁ Πατριάρχης Ἀθηναγόρας συνέχισε τὴν καταστρεπτικὴν πορείαν του. Καὶ ἰδοὺ τὰ τελευταῖα γεγονότα τῆς συναντήσεως Πατριάρχου καὶ Πάπα, συναντήσεως, τὴν ὁποίαν οὗτος ὅλως αὐθαιρέτως, ἄνευ προηγουμένης συννενοήσεως μετὰ τῶν λοιπῶν Ἐκκλησιῶν τῆς Ὀρθοδοξίας ἐπεδίωκε καὶ ἐπέτυχεν, ἔρχονται νὰ ῥίψουν φῶς ἐπὶ τῆς ψυχοσυνθέσεως τοῦ Πατριάχου Ἀθηναγόρου, καὶ νὰ ἀποδειχθῆ, ὅτι σκεπτόμενος οὗτος ὡς σκέπτεται, καὶ ἐνεργῶν ὡς ένεργεῖ, ἀποβαίνει μέγας διὰ τὴν Ὀρθοδοξίαν κίνδυνος.
Όταν η Ορθοδοξία δεν θα στέκεται πια στο ύψος της, τότε θα έλθει ο Αντίχριστος
Γέροντας Διονύσιος της Κολιτσού (+2004)
Τώρα που φτάσαμε στον 8ο αιώνα, έχουμε ανάγκη από προσευχή. Μέρα-νύχτα προσευχή στο Θεό για να μας φωτίσει το μυαλό και να μην δεχτούμε όπως οι εχθροί της Ορθοδοξίας να μας γκρεμίσουν.
Αυτά που ξέρουμε, με τη βοήθεια του Θεού να προσπαθούμε να τα εφαρμόζουμε. Θα έλθουν δύσκολοι καιροί και μεγάλες αλλαγές. Οι άνθρωποι θέλουν να διαμορφώσουν την Ορθοδοξία σύμφωνα με τα πάθη τους.
Τα πάθη δηλαδή των ανθρώπων να είναι ελύθερα (ανθρώπινα δικαιώματα). Αυτή είναι η πιο δόλια επινόηση του σατανά για να κυριαρχήσει στους ανθρώπους, δηλαδή να προστατεύει τα πάθη δια νόμου.
Η Αλήθεια είναι η Εκκλησία. Η Αλήθεια είναι η Ορθοδοξία. Η Αλήθεια είναι ο Ιησούς Χριστός, ο Θεός που κατέβηκε από τους ουρανούς.
'Όταν η Ορθοδοξία δεν θα στέκεται πια στο ύψος της, τότε θα έλθει ο Αντίχριστος, μέχρι τότε δεν θα μπορεί να βασιλεύσει. Εμείς κρατιόμαστε από την Αλήθεια, που είναι η Ορθοδοξία, και από τις αποφάσεις των επτά Οικουμενικών Συνόδων.
«Η ΠΑΡΟΥΣΑ ΓΕΝΕΑ ΘΑ ΥΠΕΡΒΕΙ ΣΕ ΚΑΚΙΑ ΤΗΝ ΚΑΚΙΑ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΑΙΩΝΩΝ»
Η προφητεία του αγίου Νήφωνος εκπληρώνεται...
Αλλοίμονον που κατήντησαν οι άνθρωποι της παρούσας πονηράς γενεάς. Αληθώς η προφητεία του αγίου Νήφωνος εκπληρώνεται, ότι η παρούσα γενεά θα υπερβεί εις την κακίαν, την κακίαν όλων των αιώνων.
Σκέπτομαι να παρακαλέσω τον Θεόν να με πάρει, ή να παραμείνω εδώ εις τους Αγίους Πάντες, διότι είδον ανομίαν και αντιλογίαν εν τη πόλει και εμάκρυνα φυγαδεύων και ηυλίσθην εν τη ερήμω, πλην το θέλημα του Κυρίου γενέσθω.
Να έχετε υπομονήν και να μην απελπίζεσθε ποτέ, διότι η ελπίς ου καταισχύνει, και όποιος ελπίζει στο Θεό πάντα καλά πηγαίνει και εάν δοκιμάζεται, έχει θλίψεις, στενοχωρίας, διωγμούς, κινδύνους, όταν έχει ελπίδα, όλα παρέρχονται…
Οι φρόνιμοι και καλοί χριστιανοί χαίρονται εις τας θλίψεις των. Δεν πρέπει να απελπίζεσαι, διότι σε εγκατέλειπον οι άνθρωποι, αλλά θα παρακαλείς τον Θεόν να σου δίδει υπομονήν εις τέλος, και να πιστεύεις, ότι, εάν οι άνθρωποι σε εγκαταλείψουν, ο Θεός ποτέ δεν θα σε εγκαταλείψει.
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΝΟΥΘΕΣΙΕΣ ΑΠΟ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ ΤΟΥ ΑΕΙΜΝΗΣΤΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΗΜΩΝ ΦΙΛΟΘΕΟΥ, «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΦΙΛΟΘΕΟΣ ΜΑΡΤΥΡΙΑ», τευχ. 53, ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 1993, σ. 102.
Για ένα «πουκάμισο αδειανό»…
του Νεκτάριου Δαπέργολα
Διδάκτορος Ιστορίας
Έξαρση της… καζαντζακολαγνείας πάλι εσχάτως, με αφορμή την πρόσφατη συμπλήρωση 60 χρόνων από τον θάνατό του, αλλά φυσικά και την μόλις εμφανισθείσα νέα ταινία του Γιάννη Σμαραγδή. Του γνωστού δηλαδή ατάλαντου «δημιουργού», που εδώ και χρόνια επιμένει να βασανίζει ειδεχθώς τη δύσμοιρη Έβδομη Τέχνη. Και αυτή τη φορά, μετά τις πρωτοφανώς εκείνες άτεχνες ταινίες για τις - σημαντικές πράγματι - μορφές των Ελ Γκρέκο και Ιωάννη Βαρβάκη, σειρά έχει μία άλλη μορφή (άκρως θλιβερή αυτή τη φορά): εκείνη του Νίκου Καζαντζάκη.
Και την αποκαλούμε θλιβερή, γιατί θα μας επιτρέψουν βεβαίως τα πολυπληθή λιβανιστήρια της καθ’ ημάς νεοελληνέζικης πνευματικής χωματερής που στέκουν έκθαμβα μπροστά στον… «οικουμενικό Έλληνα» και τον «κορυφαίο μας συγγραφέα και στοχαστή» (μέχρι για «τον σπουδαιότερο μετά τον Όμηρο», έφτασε στο απίστευτο σημείο να γράψει πρόσφατα κάποιος σε γνωστή αθηνοφυλλάδα) να υπάρχουμε και μερικοί που δεν τον θεωρούμε τίποτε περισσότερο από ένα… κοινό ντενεκέ (που ναι μεν γυαλίζει, ουδεμία ωστόσο σχέση έχει με τον χρυσό). Ένας άνθρωπος που η αναμφίβολη ευφυΐα και η τεράστια κοσμική παιδεία του, αξεδιάλυτα όμως με την απροσμέτρητη έπαρση ενός υπερτροφικού εγωκεντρισμού, τον οδήγησαν δυστυχώς σε ένα συνεχή κατήφορο τερατώδους παραμόρφωσης (προς πλήρη μάλλον επίρρωση της γνωστής πλατωνικής ρήσης ότι «πάσα επιστήμη, χωριζομένη αρετής, πανουργία, ου σοφία φαίνεται»). Ένα τραγικό πλάσμα με συνεχή τρικυμία εν κρανίω, ένα απερινόητα αλλοπρόσαλλο ον, ένας εξεζητημένος επαΐων της πλέον φτιασιδωμένης και υπερτιμημένης, αλλά απολύτως κούφιας και βερμπαλιστικής τελικά υπαρξιστικής αμπελοφιλοσοφίας.
Ο Καζαντζάκης «έπαιξε με όλα, με βουδισμούς, με νιτσεϊσμούς, με χριστιανισμούς, με ό,τι θέλεις», έγραφε με ειλικρινή πόνο ο σπουδαίος μας (και επί σειρά ετών φίλος του) Φώτης Κόντογλου, μαζί με τη διαπίστωση ότι «τα γραφόμενά του είναι κούφια κι ολοένα γίνονται χειρότερα». Καθόλου τυχαία και η αποστροφή που αισθανόταν, όποτε άκουγε γι’ αυτόν, ο Άγιος Παΐσιος, φτάνοντας στο σημείο να ξύνει το χαραγμένο σε βράχο του Σινά όνομά του, για να το εξαφανίσει (θεωρώντας παράταιρο να βρίσκεται το «βδέλυγμα της αθεΐας εν τόπω αγίω»), ή να συμμετέχει προς έκπληξιν πολλών στο μεγάλο συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης κατά της βέβηλης ταινίας του Σκορτσέζε. Καθόλου τυχαία και η έντονη δυσφορία που προκαλούσε η μορφή και τα γραπτά του και σε άλλους σημαντικούς αυθεντικά ορθόδοξους αγωνιστές (κληρικούς και λαϊκούς) της Εκκλησίας μας. Καθόλου τυχαία όμως και η αποδοχή του από άλλους ιεράρχες πλανεμένους, ενώ ο διαβόητος οικουμενιστής Αθηναγόρας έφτανε να δηλώνει ότι «τα βιβλία του Καζαντζάκη κοσμούν την Πατριαρχική βιβλιοθήκη».
Από την τραγική «Ασκητική» ως τον ψυχοδιαστροφικά βλάσφημο «Τελευταίο Πειρασμό» και από τον αποτρόπαια πλανεμένο «Φτωχούλη του Θεού» ως τα στερνά γραπτά του και το εωσφορικά εφιαλτικό επίγραμμα του τάφου του, βλέπει κανείς στον Καζαντζάκη μια πορεία ενίοτε παλινδρομήσεων, αλλά γενικά σταθερής και συνεχούς κατάδυσης μέσα σε ολοένα και πιο ερεβώδεις σκιές, βλέπει κανείς ένα «πλανών και πλανώμενο» καταραμένο πνεύμα, που κι όταν κάποτε έδειξε επιφανειακά να πλησιάζει προς το φως, δεν μπόρεσε (και δεν θέλησε) ποτέ του πραγματικά να το αγγίξει. Είχε τη μόρφωση, είχε τις προϋποθέσεις, είχε και τις ευκαιρίες, αλλά η επιλογή του ήταν αυτή: «ουκ ηβουλήθη συνιέναι». Αντίθετα, εκείνο που επέλεξε ήταν να βουλιάξει μέσα στους πλέον σκοτεινούς και δύσοσμους βάλτους της πλάνης, της βλασφημίας και του δαιμονισμού. Αν και φυσικά δεν είναι καθόλου υπερβολή να πει κανείς ότι αυτός πήγε κι ακόμη πιο πέρα, γιατί όσα σκέφτηκε κι έγραψε για τον Χριστό το σκοτισμένο και άρρωστο αυτό μυαλό είναι σίγουρο πως ούτε οι δαίμονες μπορούν να τα διανοηθούν ή τολμούν να τα εκφράσουν.
Αποδείχτηκε έτσι ο Καζαντζάκης ένας μέγας «υιός της απωλείας», που πλην του εαυτού του όμως και πολλούς ακόμη παρέσυρε σ’ αυτή την οδό και χιλιάδες ανθρώπους έβλαψε πνευματικά με τα τόσο προβεβλημένα και πολυδιαβασμένα γραπτά του. Αποδείχτηκε ένα θλιβερό κύμβαλο αλαλάζον πένθιμα κι ένα τραγικό «πουκάμισο αδειανό», που εξαιτίας μάλιστα όλου του συνονθυλεύματος των πεποιθήσεών του, θα μπορούσε δικαιωματικά να θεωρηθεί και εκ των σκαπανέων και προφητών της Νέας Εποχής, ως μέγας μυστικιστικός homo universalis της διαπλανητικής συγκρητιστικής πολτοποίησης του παντός, ένας αυθεντικός συνοδοιπόρος του Χόμπαρντ, της Μπέιλι και της Μπλαβάτσκι, ένας σκοτεινός μύστης που μέσα από την ξεκάθαρα θεοσοφική και μασονική του σκέψη λάτρεψε κι υπηρέτησε αναφανδόν ένα ζοφερό «Θεό» μέσα στο όραμα της παγκόσμιας Πανθρησκείας, ένα «ανήσυχο πνεύμα» και ένας δήθεν «αμφισβητίας» (ο οποίος βέβαια τόσο αμφισβητίας ήταν, που αν ζούσε σήμερα θα ήταν από τους βασικούς πνευματικούς ινστρούχτορες για όλη τη γνωστή νεοταξίτικη πολυπολιτισμική και πολυθρησκειακή ατζέντα).
Δικαίως λοιπόν αποτελεί εδώ και πολλά χρόνια είδωλο κάθε φανατικού οικουμενιστή, κάθε μεταπατερικού ψευδοθεολογούντος και κάθε επιφανειακού ψευδοφιλολογούντος, κάθε θολοκουλτουριάρη αθεϊστή, κάθε μπερδεμένου αγνωστικιστή, κάθε βλακωδώς βαυκαλιζόμενου ως «πολίτη του κόσμου», κάθε εκκλησιομάχου γραικύλου, κάθε ψευτοπροοδευτικού της κακιάς ώρας και κάθε άλλου αφελληνισμένου φελλού. Αφελληνισμένου, γιατί ούτως ή άλλως κι ετούτος ο δήθεν «κορυφαίος» και «οικουμενικός Έλληνας», πέραν της ρηχής επιφάνειας κάποιων τύπων, δεν είχε στην πραγματικότητα καμία ουσιαστική και ζωντανή σχέση κι επαφή με την αυθεντική Ελλάδα της αείποτε ζώσας και ζήδωρης ελληνορθόδοξης διαχρονίας. Δικαίως επίσης οι ύμνοι της αναγνώρισης κλιμακώνονται ολοένα και περισσότερο σε μια εποχή τεχνητής συγκρητιστικής σύγχυσης που ταιριάζει ζηλευτά στη ζοφερά ταραγμένη του σκέψη. Είναι και αυτό απλούστατα άλλο ένα από τα πολύ φυσιολογικά «σημεία των καιρών»…
Ο Γόρτυνος Ιερεμίας διάδοχός (ως καρικατούρα) του Ζηζιούλα!
Οι μητροπολίτες Γόρτυνος και Κορίνθου κατά της «αγίας ανυπακοής».
«Όλα στην Εκκλησία γίνονται με την ευλογία του Επισκόπου»!
-Ακόμα και η …νομιμοποίηση της αιρέσεως!!!
-Γόρτυνος Ιερεμίας:
Δεν υφίσταται Ευχαριστία χωρίς Επίσκοπο
-Μύδροι Διονύσιου για «φανατικούς» & «Παλαιοημερολογίτες».
Μεγάλη ανησυχία έχει προκαλέσει η «αγία ανυπακοή» στους κόλπους των Δεσποτάδων και δεν χάνουν την ευκαιρία να «ευλογούν» τα γένια τους….
Με την καθιερωμένη τελετή του Αγιασμού, που τέλεσε ο Μητροπολίτης Κορίνθου κ. Διονύσιος, ξεκίνησαν για τρίτη συνεχή χρονιά, οι συνάξεις πνευματικής οικοδομής της Ιεράς Μητροπόλεως Κορίνθου, την Δευτέρα 27 Νοεμβρίου 2017.
Προσκεκλημένος του κ. Διονυσίου ο Μητροπολίτης Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως κ. Ιερεμίας ανέπτυξε το θέμα: «Ο Επίσκοπος στην Εκκλησία και η Εκκλησία στον Επίσκοπο». Ο κ. Ιερεμίας με τον θεολογικό του λόγο, κατόρθωσε με απλές σκέψεις και παραδείγματα να ομιλήσει για την εκκλησιολογία του Αγίου Κυπριανού Καρχηδόνος, αναλύοντας τον θεσμό της Εκκλησίας, που στην βάση της είναι, όπως είπε, η υπό τον Επίσκοπο τέλεση της Θείας Ευχαριστίας.
Χρησιμοποιώντας παράλληλα και άλλους Αποστολικούς Πατέρες, όπως τον Άγιο Ιγνάτιο τον Θεοφόρο και τον Κλήμεντα Ρώμης υποστήριξε ότι το κατεξοχήν έργο του Επισκόπου είναι η Θεία Ευχαριστία και ότι από αυτήν πηγάζει όλη η εξουσία του Επισκόπου όχι μόνον η αγιαστική αλλά και η ποιμαντική και διοικητική. Παρουσίασε δε, ένα κείμενο του Αγίου Διονυσίου Κορίνθου, στο οποίο αποτυπώνεται το βαθύτερο θεολογικό νόημα, για το οποίο όλα στην Εκκλησία γίνονται με την ευλογία του Επισκόπου, σημειώνοντας ότι δεν υφίσταται Ευχαριστία χωρίς Επίσκοπο, καθώς και Επίσκοπος χωρίς Ευχαριστία.
Από την πλευρά του ο Μητροπολίτης κ Διονύσιος, αφού ευχαρίστησε με θερμούς λόγους τον κ Ιερεμια έκλεισε την εσπερινή αυτή σύναξη τονίζοντας ότι στις μέρες μας το πρόσωπο του Επισκόπου καθίσταται τραγικό, όχι τόσο εκ της μη αναγνωρίσεως του έργου του, όσο εκ των σοβαρών εκκλησιολογικών εκτροπών, όπως από τους φερομένους και αλληλοσπαρασσομένους Παλαιοημερολογίτες ή και «ζηλωτές», οι οποίοι με φανατισμό καταστρατηγούν, αποδομούν και παραπλανούν, την υπό τον κανονικό και νόμιμο Επίσκοπο, λογική ποίμνη του Χριστού.
"Το παιχνίδι της "δημιουργικής ασάφειας"!
Αποδοχή της Ψευδοσυνόδου από την Ιερά Μονή Οσίου Γρηγορίου Αγ. Όρους
Του π. Νικολάου Μανώλη
Προσφάτως έγινα κάτοχος του επισήμου ετησίου περιοδικού που εκδίδει η Αγιορείτικη Μονή του Οσίου Γρηγορίου με τον ομώνυμο τίτλο "Ο ΟΣΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ" - Περίοδος Β' Έτος 2017 Αριθμ.42.
Με ιδιαίτερη χαρά αντίκρισα το πρώτο άρθρο του περιοδικού "Η Εκκλησία και ο Οικουμενισμός" - απάνθισμα λόγων του μακαριστού, ακραιφνούς ορθοδόξου, Αρχιμ. Γεωργίου Καψάνη.
Δυστυχώς η χαρά μετετράπη σε λύπη καθώς προχώρησα και ανέγνωσα το "Επίκαιρα γεγονότα και θέματα" διότι διαπίστωσα πως το θέμα του Οικουμενισμού θίχτηκε στο περιοδικό μόνο ως κάτι θεωρητικό και όχι ως κάτι το οποίο έχει σχέση με τις αποφάσεις της Ψευδοσυνόδου του Κολυμπαρίου της Κρήτης (της λεγομένης "Αγίας και Μεγάλης Συνόδο").
Σε αυτή τη στήλη, γίνεται εκτενή αναφορά στις όντως ορθόδοξες προτάσεις που είχεδιατυπώσει το Άγιον Όρος προ της Ψευδοσυνόδου προκειμένου να διορθωθούν τα επίμαχα κείμενα, και δηλώνουν πως είναι σύμφωνοι με αυτές τις προτάσεις. Το πρόβλημα είναι ότι παραλείπουν να μας αναφέρουν πως παρόλο που οι προτάσεις αυτές ήταν ορθόδοξες και στόχευαν στο να "αποφευχθεί η οικουμενιστική νοηματοδότησις των κειμένων", το αποτέλεσμα είναι ότι ΔΕΝ έγιναν αποδεκτές από τη Ψευδοσύνοδο.
Σημασία έχει το τι έγινε και όχι το τι θέλαμε να γίνει!
Διαβάζουμε ακόμη: "Οι επίσημες θέσεις του Αγίου Όρους περί της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου, τις οποίες ανεπτύξαμε ανωτέρω, συνοψίζονται στο ότι τα κείμενα της Συνόδου, ιδίως στο ζήτημα της εκκλησιολογίας, χρειάζονται περαιτέρω διορθώσεις και διασαφήσεις, που μπορούν να γίνουν κατά τις προαναγγελθείσες επόμενες συνόδους της Εκκλησίας."
Η Ψευδοσύνοδος δεν ολοκληρώθηκε; Δεν υπογράφτηκαν τα κείμενά της; Δεν απορρίφθηκαν οι ορθόδοξες αντι-προτάσεις σας; Τι θα πει χρειάζονται περαιτέρω βελτίωση (“διορθώσεις και διασαφήσεις”); Η Ψευδοσύνοδος δεν είναι εν εξελίξει και τα κείμενα υπογράφτηκαν!
Δυστυχώς είναι εμφανές για αυτόν που θα πάρει το περιοδικό στα χέρια του, ότι παντού δεσπόζει η αναφορά σε "Αγία και Μεγάλη Σύνοδο" και όχι σε Ψευδοσύνοδο.
Το κερασάκι στη τούρτα έρχεται με το παρακάτω απόσπασμα:
"Επειδή μεταξύ του λαού έγινε μετασυνοδικώς ταραχή με την διακοπή του μνημοσύνου ωρισμένων επισκόπων, η ιεροκοινοτική Επιτροπή θεώρησε απαραίτητο να τονίση ότι «η τάσις διά διακοπήν μνημοσύνου δεν είναι εν προκειμένω δικαιολογημένη». Οι λόγοι είναι αρκούντως σοβαροί. Γράφει στην Έκθεσί της ότι στην Κρήτη δεν υπεγράφη ενωτικός Όρος, όπως στην Λυών και στην Φλωρεντία, ούτε οι επίσκοποι προσεχώρησαν σε κατεγνωσμένη αίρεσι (όπως το Φιλιόκβε, η κτιστή Χάρις, η χειροτονία γυναικών κ.λπ.), αλλά οι επίσκοποί μας παραμένουν οι Ορθόδοξοι ποιμένες του Ορθοδόξου λαού"
Θεωρώ αδιανόητα προκλητικό να αναφέρεται ότι επειδή δεν "υπεγράφη ενωτικός Όρος" η διακοπή μνημοσύνου δεν είναι δικαιολογημένη. Αν υπογραφόταν ενωτικός όρος και προσχωρούσαν στην αίρεση τότε δε θα συζητούσαμε για διακοπή μνημοσύνου καθώς οι υπογράψαντες θα έθεταν εαυτούς εκτός Εκκλησίας. Δε θα ήταν πλέον Ορθόδοξοι. Η διακοπή μνημοσύνου γίνεται σε επισκόπους που είναι ακόμα στην Ορθοδοξία αλλά κηρύσσουν γυμνή τη κεφαλή αίρεση. Ο κανόνας (ΙΕ΄ της Πρωτοδευτέρας Συνόδου) του Μεγάλου Φωτίου είναι ξεκάθαρος.
Αν τώρα - στις μέρες μας - θεωρείτε τη διακοπή μνημοσύνου αδικαιολόγητη τότε τί έχετε να πείτε για το ΄70 που είχε κόψει το μνημόσυνο σχεδόν σύσσωμο το Άγιον Όρος; Θεωρείτε αδικαιολόγητη τη στάση του Οσίου Παΐσιου που έκοψε το μνημόσυνο;
"Ούτε οι επίσκοποι προσεχώρησαν σε κατεγνωσμένη αίρεσι": Ο οικουμενισμός δεν είναι κατεγνωσμένη αίρεση; Η αίρεση των ψευδομαρτύρων του Ιεχωβά όντως δεν είναι κατεγνωσμένη αίρεση, αυτό όμως τι σημαίνει; Ότι αν ένας επίσκοπος κηρύττει τις αιρέσεις τους η διακοπή μνημοσύνου του θεωρείται αδικαιολόγητη;
Το αποκορύφωμα είναι πως ενώ δε θεωρείτε τον οικουμενισμό ως κατεγνωσμένη αίρεση, θεωρείτε όμως τη χειροτονία γυναικών ως αίρεση! Μα είναι αίρεση η χειροτονία γυναικών; Μήπως και ο διπλός γάμος των ιερέων είναι αίρεση; Μήπως θα μας πείτε και πως η ημερολογιακή μεταρρύθμιση είναι αίρεση; Ή μήπως ο εγωισμός είναι αίρεση, όπως θεωρεί και ο Αλβανίας Αναστάσιος; Αδυνατώ να πιστεύσω πως στο μοναστήρι που έζησε ο π. Γεώργιος Καψάνης, σήμερα δεν έχουν τη δυνατότητα να διακρίνουν την αίρεση από τη πλάνη, το πάθος ή τα διοικητικά λάθη της Εκκλησίας.
Γιατί πατέρες παίζεται το παιχνίδι της "δημιουργικής ασάφειας" όπως έκανε η Ψευδοσύνοδος;
Δεν είναι δυνατόν να αφήνουμε τους οικουμενιστές (βλ.Λαρεντζάκη) να διαβάζουν τις αποφάσεις της Ψευδοσυνόδου ως έχουν και να λένε πως "Οι αντιδρώντες αναφέρονται και επικαλούνται το Σύμβολο της Πίστεως και ισχυρίζονται ότι με την έκφραση "Εις Μίαν Αγίαν, Καθολικήν και Αποστολικήν Εκκλησίαν" εννοείται αποκλειστικώς και μόνον η Ορθόδοξος Εκκλησία" και εσείς να κρύβεστε πίσω από τις απορριφθείσες παλαιές προτάσεις σας!
Οι αποφάσεις της Κρήτης είναι Ορθόδοξες ή όχι;
Είναι Ορθόδοξη Σύνοδος ή Ψευδοσύνοδος;
Θέλουμε ξεκάθαρες απαντήσεις.
Δεν είναι δυνατόν η "Αγία και Μεγάλη Σύνοδος" να είναι ολίγον Ορθόδοξη!
Ή είναι Ορθόδοξη ή Ψευδοσόνοδος!
"ἔστω δέ ὁ λόγος ὑμῶν ναί ναί, οὒ οὔ· τό δέ περισσόν τούτων ἐκ τοῦ πονηροῦ ἐστιν" (Ματθ. ε΄ 37).
«ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ Ο ΘΕΟΣ»
Μα κι αν υπάρχει άλλος Θεός, το αποφάσισα, «ΕΓΩ θα αποφασίζω, στη γη και η δύναμή μου θα επεκτείνεται στους ουρανούς και στα καταχθόνια».
ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ ΠΟΥ ΣΟΚΑΡΟΥΝ
Ξεκάθαρος λόγος που αφορά καλοπροαίρετες ψυχές προς Δόξα Θεού και δικής μας Σωτηρίας. Μάθετε την αλήθεια που μας κρύβουν και το που μας οδηγούν !
(μέρος 1ο εκ των 3ων)
Σώστε τα για να έχετε σαφή άποψη για την ΠΡΟΔΟΣΙΑ του Χριστού που έκαναν οι ΨΕΥΔ-επίσκοποι και ΨΕΥΔΟ-διδάσκαλοι συνεργαζόμενοι με τον ΑΝΤΙ-χριστο.
Όλα αποκαλύπτονται και γίνονται γνωστά μετά την ΨΕΥΔΟ-σύνοδο (στο Κολυμπάρι) της Κρήτης.
Οι μάσκες έπεσαν, ο κύβος ερρίφθη. Θα είμαστε αναπολόγητοι εκείνη την ημέρα του θανάτου μας και της 2ας παρουσίας.
Α’ Οικουμενική Βατικάνια Σύνοδος
Ο αλάθητος Πάπας Ρώμης (φ.653/Ιουλ.-Αυγ.2007)
Τι γνώμη έχουν οι παπικοί για τον πάπα τους και ο ίδιος για τον εαυτό του, φαίνεται στο παρακάτω απόσπασμα-απόφαση από τα πρακτικά της δικής τους Α’ οικ/ής Συνόδου του Βατικανού, που έγινε το 1870.
Πρόεδρος της Συνόδου ήταν ο τότε Πάπας Ρώμης, Πίος ο 9ος και σύνεδροι 700 παπικοί ιεράρχες.
Ο ΚΑΘΕ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΣΩΑΣ ΤΑΣ ΦΡΕΝΑΣ,…..ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΥΜΠΕΡΑΝΕΙ…..!!
ΠΑΡΑΘΕΤΟΥΜΕ ΤΟ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ:
«*Ο πάπας της Ρώμης είναι Θείος άνθρωπος και ανθρώπινος Θεός, γι’αυτό κανείς δε μπορεί να τον δικάσει ή να τον κρίνει.
*Ο πάπας έχει Θεία εξουσία, η δε εξουσία του είναι απεριόριστη (απόλυτη).
*Για τον πάπα είναι δυνατά πάνω στη γη τα ίδια ακριβώς που είναι δυνατά για τον Θεό στους ουρανούς.
*Ό,τι έχει κάνει ο πάπας είναι το ίδιο σαν να το έκανε ο Θεός.
*Τις εντολές του πρέπει να τις εκτελούμε σαν εντολές του Θεού.
*Ο πάπας μέσα στον κόσμο είναι το ίδιο πράγμα που είναι ο Θεός μέσα στον κόσμο ή η ψυχή μέσα στο σώμα.
*Η εξουσία του πάπα είναι υψηλότερη από κάθε δημιουργημένη εξουσία, γιατί η εξουσία του, κατά κάποιο τρόπο, εκτείνεται στα ουράνια, τα γήινα και τα καταχθόνια (πράγματα), για να δικαιωθούν σ’αυτόν οι λόγοι της Γραφής: «Πάντα υπέταξας υπό τους πόδας Του» (πρβλ.α’Κορ.ιε’27,Εφ.α’22).
*Στην εξουσία του πάπα και στο θέλημά του έχουν παραδοθεί τα πάντα και κανείς και τίποτα δεν μπορεί να του αντισταθεί ή εναντιωθεί.
*Αν ο πάπας παρέσερνε μαζί του μέσα στην κόλαση εκατομμύρια ανθρώπων, τότε κανείς τους δεν θα’ χε το δικαίωμα να τον ρωτήσει: «άγιε πάτερ, γιατί το κάνεις αυτό;»
*Ο πάπας είναι αλάθητος όπως ο Θεός και έχει τη δύναμη να κάνει κάθετι που ο Θεός κάνει.
*Η βουλή (το θέλημα) του Θεού, κατά συνέπεια δε και του πάπα, ο οποίος είναι τοποτηρητής του Θεού, έχει την ανώτατη εξουσία παντού.
*Ο πάπας φέρει δύο ξίφη στη ζώνη, εξουσιάζει δηλαδή τα πνευματικά και τα εγκόσμια, τους πατριάρχες και τους επισκόπους, τους αυτοκράτορες και τους βασιλιάδες.
Όλοι οι άνθρωποι στον κόσμο είναι υπήκοοί του.
*Εκείνος (ο πάπας) είναι τα πάντα, είναι πιο ψηλά από κάθετι και έχει μέσα του τα πάντα.
*Ό,τι εκείνος (ο πάπας) επαινεί ή αποδοκιμάζει, όλοι πρέπει να το επαινούν ή να το αποδοκιμάζουν.
*Ο πάπας δύναται να μεταβάλλει τη φύση των πραγμάτων, να κάνει ο,τιδήποτε εκ του μηδενός.
*Έχει (ο πάπας) την ικανότητα από το ψεύδος να δημιουργήσει αλήθεια, δύναται (ενεργώντας) ενάντια στην αλήθεια, δίχως την αλήθεια και παρά την αλήθεια (στο πείσμα της αλήθειας), να πράξει κάθετι που του είναι αρεστό.
*Δύναται να έχει αντιρρήσεις έναντι των Αποστόλων και των εντολών που οι Απόστολοι μετέδωσαν.
*Έχει το δικαίωμα και την εξουσία να διορθώνει κάθετι το οποίο θεωρεί αναγκαίο.
*Μέσα στην Καινή Διαθήκη, δύναται να μεταβάλλει τα ίδια τα Μυστήρια, που έχουν ορισθεί και θεσπιστεί από τον Ιησού Χριστό.
*Έχει τέτοια δύναμη στους ουρανούς, που δύναται να αναδεικνύει σε Άγιους όποιους από τους αποθανόντες θελήσει, ακόμη και ενάντια σε όλες τις έξωθεν πεποιθήσεις και παρά τις απόψεις όλων των καρδιναλίων και επισκόπων, που θα διενοούντο να εναντιωθούν σ’ αυτό.
*Ο πάπας έχει εξουσία πάνω στο καθαρτήριο (πυρ) και την κόλαση.
*Είναι ο Δεσπότης της Οικουμένης. Με την απεριόριστη εξουσία του ενεργεί τα πάντα μόνο κατά τη βούλησή του και έχει τη δύναμη να πράττει ακόμη περισσότερα των όσων εμείς ή εκείνος γνωρίζουμε.
*Το να αμφιβάλλει κανείς για την δύναμή του αποτελεί ιεροσυλία.
*Η δύναμη και η εξουσία του είναι ανώτερη και ευρύτερη από την δύναμη και εξουσία όλων των Αγίων και την Αγγέλων.
*Κανείς δεν έχει το δικαίωμα, έστω και με τη σκέψη, να διαμαρτυρηθεί ενάντια σε απόφαση ή κρίση.
*Η εξουσία του πάπα δεν έχει μέτρο ούτε όρια. Όποιος αρνείται την ανώτατη εξουσία και ηγεμονία του πάπα αμαρτάνει ενάντια στο πνεύμα το Άγιο, διαιρεί τον Χριστό και είναι αιρετικός. Μονάχα στον πάπα δόθηκε η εξουσία να αφαιρεί ο,τιδήποτε από οποιονδήποτε και να το δίνει σε άλλον.
*Ο πάπας έχει εξουσία να αφαιρεί και να διαμοιράζει αυτοκρατορίες, βασίλεια, πριγκιπάτα και κάθε λογής περιουσία.
*Την εξουσία του ο πάπας την λαμβάνει απευθείας από τον Θεό, οι δε αυτοκράτορες και οι βασιλιάδες από τον πάπα.
* Ο πάπας είναι τοποτηρητής του Θεού, όποιος δε, αρνείται αυτό το πράγμα είναι ψεύτης.
*Ο πάπας είναι αντικαταστάτης του Θεού πάνω στους καλούς και τους κακούς αγγέλους. Ό,τι τελείται με την εξουσία του πάπα ,τελείται με την εξουσία του Θεού.
*Όποιος δεν υπακούει και δεν υποτάσσεται στον πάπα, δεν υπακούει και δεν υποτάσσεται στον Θεό.
*Κάθετι που κάνει ο πάπας είναι αρεστό στο Θεό.
*Τον πάπα δεν μπορεί να τον κρίνει κανείς, επειδή έχει λεχθεί ότι: «ο πνευματικός ανακρίνει μεν πάντα, αυτός δε υπ’ ουδενός ανακρίνεται».(Α’Κορ.2,15)
*Η δύναμη και η εξουσία του εκτείνεται ίσαμε τα ουράνια, τα γήινα και τα καταχθόνια.
*Ο πάπας είναι ομοίωση του Χριστού, στο δε σώμα του ζει το Άγιο πνεύμα.
*Ο πάπας είναι κύριος πάντων, βασιλιάς και αιτία πάσης αιτίας.
*Ο πάπας είναι νυμφίος και κεφαλή της οικουμενικής Εκκλησίας.
*Ο πάπας δεν μπορεί να πλανάται ή να κάνει λάθος, είναι παντοδύναμος και μέσα του ενυπάρχει όλο το πλήρωμα της δυνάμεως και εξουσίας.
*Είναι ο πάπας πιο ψηλά από τον Απόστολο Παύλο, γιατί σύμφωνα με την κλήση του στέκει στο ίδιο επίπεδο με τον Απόστολο Πέτρο. Γι’ αυτό τον λόγο μπορεί να διαφωνεί με τις επιστολές του Αποστόλου Παύλου και να δίνει εντολές αντίθετες με τις επιστολές εκείνου.
*Το να κατηγορεί ή να καταγγέλλει κάποιος τον πάπα είναι το ίδιο όπως το ν’ αμαρτάνει ενάντια στο πνεύμα το Άγιο ,είναι δε κάτι που δεν συγχωρείται ούτε σ ’αυτόν ούτε στον μέλλοντα αιώνα.
*Το τριπλό στέμμα (η τιάρα) του πάπα σημαίνει το τρισσό της εξουσίας του: πάνω στους αγγέλους, στους ουρανούς, πάνω στους ανθρώπους στη γη, και πάνω στους δαίμονες στην κόλαση.
*Ο Θεός παραχώρησε στην εξουσία του πάπα όλους τους νόμους, αλλά ο ίδιος ο πάπας είναι πιο ψηλά απ’ όλους τους νόμους.
*Αν ο πάπας απεφθέγγετο απόφαση ενάντια στην κρίση του Θεού, τότε η κρίση του Θεού πρέπει να διορθωθεί και να μεταβληθεί.
*Ο πάπας είναι το φως της αλήθειας και η ανταύγειά της.
*Ο πάπας είναι το παν επί πάντων και δύναται τα πάντα.»
(περ. «Ιερά παρακαταθήκη»,φ.16/Μάρτιος 2007,σσ.10-11)
Να σημειωθεί ότι 100 χρόνια πριν το 1779 ο Προφήτης, Ιερομάρτυρας, Εθνομάρτυρας, Ισαπόστολος, Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός (Πατρο-Κοσμάς) μετά από πληροφορία είχε προφητεύσει τα εξής:
«Ο ένας ΑΝΤΙχριστος είναι ο πάπας» και πάλι:
«Τον πάπα να καταράσθε, γιατί αυτός θα είναι η αιτία.»
Και όντως ο ίδιος ο πάπας το επιβεβαίωσε μετά 100 χρόνια στην Α’ Βατικανή σύνοδο ομολογώντας το «με τον πιο ταπεινό τρόπο» (όπως διαβάσατε πιο πάνω).
Αυτόν τον «άνθρωπο» (τον πάπα) πλήθος κόσμου τον ακολουθεί, χωρίς να ξέρει «ποιοι αφαιρούν και διαμοιράζουν αυτοκρατορίες, βασίλεια, πριγκιπάτα και κάθε λογής περιουσία»!
Εσείς Ορθόδοξοι αδελφοί μου, τέκνα Θεού τον ακολουθείτε; Συμφωνείτε με όσα λέει (πιο πάνω); Πόσες φορές πρέπει να σας διδάξει η ιστορία;
Στο 2ο μέρος θα αποδείξουμε ότι «ορθόδοξοι χριστιανοί» και μάλιστα «πατριάρχης», «ιεράρχες» και πλήθος «ιερέων» τον ακολουθούν κατά πόδας αποκαλώντας τον μάλιστα «αγιότατο», τον αποδέχονται και τον υπακούουν….!
ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ σε όλους αυτούς που στηρίζουν τους οικουμενιστές-αιρετικούς «ποιμένες» και λένε: «να κάνουμε λίγο πίσω εμείς, να κάνουν λίγο πίσω αυτοί για να… συναντηθούμε!!»
«…ΟΥ ΓΑΡ ΟΙΔΑΣΙ ΤΙ ΠΟΙΟΥΣΙ…»
Αγαπητοί μου αδελφοί, τέκνα φωτός, να είστε ψύχραιμοι και πραείς διότι θα ακούτε τα αντίθετα.
Είναι ηλίου φαεινότερο εκ των ανωτέρω ποιοι είναι οι νοσούντες που προσπαθούν να βρουν ψυχολογικές και παθολογικές συμπεριφορές σε άλλους. Δεν έχουν κανένα θεολογικό επιχείρημα. Μακράν των Εντολών γυμνώθηκαν πνευματικά και το μόνο που κάνουν είναι να κατηγορούν άλλους. Μη λησμονήσουμε του Θείου Παύλου το ότι:
«Οι δυνατοί θα βαστάξουν τα ασθενήματα των αδυνάτων».
Όσοι πιστεύουν ότι ο αγώνας είναι απλά αντιαιρετικός, σφάλλουν!
Ας καταλάβουν ότι ο ΑΓΩΝΑΣ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ ΠΑΝΑΙΡΕΣΗΣ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ,ΚΑΙ ΟΧΙ ΑΠΛΑ ΚΑΠΟΙΑΣ ΑΙΡΕΣΗΣ.
ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΟΡΓΑΝΩΝ ΤΟΥ ΠΟΥ ΤΟΝ ΥΠΗΡΕΤΟΥΝ ΚΑΙ ΟΧΙ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΠΡΟΣΩΠΩΝ ΠΟΥ ΘΕΛΟΥΝ ΣΤΗΡΙΞΗ,ΓΙ’ΑΥΤΟ ΑΛΛΩΣΤΕ Ο ΛΟΓΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΟΣ ΚΑΙ ΑΝΙΔΙΟΤΕΛΗΣ!
Αδελφοί μου, ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΟΥΣ ΔΑΙΜΟΝΕΣ…!!
ΝΑ ΠΗΓΑΙΝΟΥΜΕ ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΟΥΣ ΔΑΙΜΟΝΕΣ των παθών, των αιρέσεων και της Ν.Τ.Π.!
ΠΡΟΣ ΔΟΞΑ ΘΕΟΥ!!
Σας μεταφέρει ταπεινά
με εν Χριστώ αγάπη και ενδιαφέρον
ο Γεώργιος Φλώρος
Ο οικουμενισμός και η στρατηγική του αντιπερισπασμού
Είναι πολύ σοβαρή και σεβαστή η άποψη, πως πρέπει να πάψουμε να ασχολούμαστε με το θέμα του οικουμενισμού και να στραφούμε περισσότερο στον προσωπικό μας αγώνα. Για το θέμα δε αυτό, να κάνουμε περισσότερη προσευχή και να το αφήσουμε στα χέρια του Θεού. Είναι, εν πάση ειλικρινεία, αληθής και αγαπητική αυτή η πρόταση και μας συνέχει σε τέτοιο βαθμό, που λίγο θέλει ακόμη για να μας πείσει. Όμως, ενόσω με την άγνοια και την κάθε καθυστέρηση, κερδίζει χρόνο το ψεύδος και οδηγούνται ψυχές μακριά από την Αλήθεια, η αγωνία για την κατάθεση της Αλήθειας υπερβαίνει τον δισταγμό μας αυτόν και γράφουμε αυτά «τα δυο τρία γράμματα».
Είναι αναμφισβήτητο το γεγονός, πως αυτόν τον καιρό διεξάγεται ένας λυσσώδης πόλεμος. Ένας πόλεμος, που έχει στόχο να πλήξει, με οποιονδήποτε τρόπο, την Αλήθεια της Εκκλησίας μας. Την Αλήθεια, την οποία διά της ενανθρωπίσεώς του ο Υιός και Λόγος του Θεού, ο Χριστός, την αποθησαύρισε στην αγία του Εκκλησία. Να αλλοιώσει την Παράδοση, να την αφανίσει από τη ζωή μας και να επεισαγάγει οριστικά και αμετάκλητα την πακεταρισμένη παγκοσμιοποίηση. Ένας πόλεμος, που είναι μεν αόρατος, αλλά οπωσδήποτε υπαρκτός και ο οποίος γίνεται έντονα αντιληπτός από τις ψυχές, που ποθούν την Αλήθεια και υπόσχονται και παρακαλούν το Θεό να τους στηρίξει, για να παραμείνουν πιστές μέχρι τέλους σ` αυτήν.
Αυτός ο πόλεμος κηρύχθηκε, οργανωμένος πλέον κατά της Εκκλησίας, με την κίνηση του οικουμενισμού, στον οποίο εντάχθηκαν και συντάχθηκαν με το ίδιο δαιμονικό πνεύμα δυνάμεις από όλον τον κόσμο, κάτω από οργανωμένους συνασπισμούς (Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών, Παπικό Συμβούλιο για την Προώθηση της Ενότητας των Χριστιανών, Διάσκεψη Ευρωπαϊκών Εκκλησιών (Προτεσταντικών και Ορθοδόξων), Κοινοβούλιο των Παγκόσμιων Θρησκειών κ.ά.) και με κοινή αποστολή την σχετικοποίηση της Αλήθειας και συνεπώς, την κατάργηση των ορίων της Εκκλησίας και την κατάταξη της Ορθόδοξης πίστης κάπου ανάμεσα στις άλλες «αλήθειες» των άλλων θρησκειών. Πόλεμος, για να κλαπεί η αληθινή πίστη από τον άνθρωπο και μαζί και η ελευθερία του και να γίνει το θύμα και το αναλώσιμο εργαλείο από τις σκοτεινές, πλην ολοένα και αποκαλυπτόμενες δυνάμεις.
Πώς όμως καταφέρνει να παραμένει αόρατος ο πόλεμος αυτός και να μην γίνεται αντιληπτός, τουλάχιστον στο μέγεθος, στην καταστροφική του δράση και στην αγριότητά του; Αν αντιπαρέλθουμε τους ενδογενείς λόγους (άγνοια του λαού, ευδαιμονιστικός τρόπος ζωής, χαλάρωση των ηθών και των ηθικών αρχών, κλπ.), θα πρέπει να περάσουμε και στην αντίπαλη παράταξη και να δούμε ευρύτερα τα τεκταινόμενα. Διότι ο οικουμενισμός δεν καταργεί απλώς την ηθική αλλά χτίζει βιαίως τείχη, τα οποία εμποδίζουν την πορεία προς την οδό της σωτηρίας. Είναι, δηλαδή, καταστροφέας του ανθρώπου, αφού καταργεί το μοναδικό, το ύψιστο δώρο της Εκκλησίας: Την σωτηρία.
Ο αντιπερισπασμός, είναι μια μέθοδος επιχειρησιακή. Είναι τακτική πολεμικής και μέρος της προπαγάνδας πολύ κλασικό, αρχαίο και αποτελεσματικό. Θυμόμαστε λίγο πολύ περιπτώσεις ανάλογες και από την ιστορία, όπου εφαρμόστηκε από στρατιωτικές δυνάμεις σε πολεμικές αναμετρήσεις. Όταν ο εχθρός θέλει να επιτεθεί και να αλώσει τον αντίπαλο στόχο, δημιουργεί ένταση και τεταμένη ατμόσφαιρα σε κάποιο άλλο αντίθετο σημείο, δημιουργώντας τέτοια εντύπωση στον αντίπαλο, ώστε να πιστέψει ότι η επίθεση πρόκειται να πραγματοποιηθεί εκεί. Όσο περισσότερο πλησιάζει η στιγμή της επιθέσεως στο επιλεχθέν σημείο, τόσο ισχυρότερα χτυπούν τα τύμπανα του πολέμου προς την αντίθετη κατεύθυνση. Ο αντίπαλος συγκεντρώνει τις δυνάμεις του εκεί που γίνεται θόρυβος και ο επιτιθέμενος εισέρχεται με επιτυχία ανεμπόδιστος από την άλλη.
Αυτήν την μέθοδο χρησιμοποιούν και οι οικουμενιστές και μάλιστα με πολλή προσοχή και πολύ ισορροπημένο τρόπο, για να μην αστοχήσουν και χαλάσουν τα μέχρι τώρα επιτυχή σχέδιά τους. Μετά τη σύνοδο του Κολυμπαρίου επιδόθηκαν σε ένα αγώνα πολύ σημαντικότερο. Να επιβληθεί και να εδραιωθεί πάση θυσία στις συνειδήσεις των πιστών η νέα τάξη πραγμάτων, η νέα αιρετική εκκλησιολογία. Για να μην συναντήσουν ισχυρές αντιστάσεις, όπως συνέβη και συμβαίνει, είτε από μεμονωμένα πρόσωπα είτε από μοναστήρια ή άλλες ομάδες πιστών, σε κοινή συνεννόηση με τις έξωθεν δυνάμεις πολιτικές και άλλες παγκόσμιας εμβέλειας, καθότι είναι ισχυρός συνεργάτης της παγκοσμιοποίησης, συνδημιουργούν τεχνητώς και τεχνηέντως καταστάσεις έντασης, για να ελκύσουν την προσοχή και το ενδιαφέρον του κόσμου, ώστε να κερδίσουν χρόνο και να λησμονηθεί το ουσιώδες και το άκρως ενδιαφέρον και ζητούμενο: Αυτή αύτη η επιβουλή τους κατά της μιας πίστεως και της μιας Εκκλησίας των Αποστόλων και των Αγίων, διά του οικουμενιστικού συνασπισμού.
Από την άλλη, πάλι, βγαίνουν οι ίδιοι αρχιτέκτονες και παριστάνουν τους αυτόκλητους σωτήρες. Καθησυχάζουν το λαό, αποδίδοντας άριστα στην υποκριτική τέχνη. Υπόσχονται πως θα υπερασπιστούν την Ορθοδοξία. Ορκίζονται πως είναι και θα παραμείνουν οι γνήσιοι θεματοφύλακες της Παράδοσης. «Τιμούν» τους αγίους στις πανηγύρεις τους με «πανηγυρικό» όντως τρόπο και από την άλλη αρνούνται να εφαρμόσουν το λόγο τους, απαξιώνοντάς τον κυριολεκτικά. Φάσκουν και αντιφάσκουν γελοιωδώς. «Χτυπούν διπλοπενιές», κατά το λαϊκότερον. Ας προσέξουμε, για παράδειγμα, δύο δηλώσεις του Πατριάρχη, οι οποίες έγιναν με διαφορά μιας εικοσαετίας, για να μην θεωρηθούν τα γραφόμενα ψευδή και υπερβολικά:
1.«Δεν πρέπει να σπαταλήσωμεν τόν χρόνον εις αναζητήσεις ευθυνών. Οι κληροδοτήσαντες εις ημάς την διάσπασιν προπάτορες ημών υπήρξαν ατυχή θύματα του αρχεκάκου όφεως και ευρίσκονται ήδη εις χείρας του δικαιοκρίτου Θεού. Αιτούμεθα υπέρ αυτών το έλεος του Θεού, άλλ΄ οφείλομεν ενώπιον Αυτού όπως επανορθώσωμεν τα σφάλματα εκείνων». (30-11-1998)
2. «…σας διαβεβαιούμεν ότι θα συνεχίσωμεν και να σκεπτώμεθα, και να πράττωμεν και να κατεργαζώμεθα παν ό,τι θα οδηγήση την αρκετά έως τώρα δοκιμασθείσαν και ταλαιπωρηθείσαν, και μάλιστα όλως αδίκως, Ομογένειάν μας εις καλλιτέρας ημέρας, εις βαθυτέραν κοινωνίαν μετά του Θεού των Πατέρων μας, εις δικαίωσιν των θεαρέστων οραματισμών των μακαρία τη λήξει γενομένων αδελφών και προκατόχων μας»(21-11-2017).
Ποιοι είναι επιτέλους οι Πατέρες μας; Ποιους πρέπει να αναγνωρίζουμε ως «μακαρίους» και «έχοντας θεαρέστους οραματισμούς» και ποιους ως «θύματα του αρχεκάκου όφεως»; Αυτούς που νομίζει και θέλει να αναγνωρίζει ο καθένας μας, όποιος κι αν είναι, ή αυτούς που άπαξ διά παντός αυτή η ίδια η Εκκλησία όρισε;
Μετά τη σύνοδο του Κολυμπαρίου, παρατηρούμε να ανακινούνται συχνά και αλληλοδιαδόχως θέματα σοβαρά, που πλήττουν καίρια την πίστη αλλά και ευρύτερα την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, που προσπαθούν να επιβάλουν μια άλλη τάξη, μιαν άλλη ηθική και που, εντέλει, αναστατώνουν την ελληνική κοινωνία. Θέματα, τα οποία ανακινεί μεν το κράτος με ανόητες προφάσεις αναγκαιότητας εφαρμογής τους, αλλά πίσω απ` όλα αυτά κρύβεται, ως ο βασικός πνευματικός αλυτάρχης και αφέτης, ο κολυμπάρειος συνασπισμός και τα πιστεύματά του.
Ο λαός αντιστέκεται, διότι έχει ακόμη, θεία βουλήσει, συνείδηση της αξίας του πατρογονικού κληρονομήματος, της αγίας Παράδοσής του. Διαθέτει αντισώματα, απέναντι στην δυσώδη επίθεση του μηδενισμού και της απαξίωσης. Όμως, μη υπαρχόντων πνευματικών ηγετών, ο αγώνας αυτός καθίσταται εκ των πραγμάτων, αποπροσανατολιστικός, συγχυτικός και αναποτελεσματικός. Και αυτό ακριβώς εννοούσαμε και στην αρχή, με την αναφορά στην έννοια του αντιπερισπασμού. Οι προκλήσεις αυτές εγείρουν την έντονη αντίδραση των πιστών και στρέφονται προς τα εκεί. Έτσι όμως λησμονείται και περνά σε δεύτερη μοίρα στη συνείδησή τους η αιτία, η γεννήτρα όλων των κακών, η φύτρα, η πηγή, δηλαδή ο οικουμενισμός. Οπότε, τα αναφυόμενα προβλήματα θα προκύπτουν αλλεπάλληλα και ο θρησκευτικός συγκρητισμός θα βασιλεύει με τη σύγχυση των φρενών και θα είναι δύσκολη η εύρεση της διεξόδου.
Σάββας Ηλιάδης
Δάσκαλος
Κιλκίς, 22-11-2017
Όλοι φακελωμένοι! Πότε θα κυκλοφορήσουν οι νέες ταυτότητες με μικροτσίπ
Θέμα χρόνου θεωρείται πλέον η αλλαγή των δελτίων ταυτότητας, έπειτα από δύο και πλέον χρόνια αναμονής και σεναρίων για τον ακριβή χρόνο έκδοσής τους...
Δύο ομάδες ειδικών έχουν επεξεργαστεί τόσο τα τεχνικά χαρακτηριστικά που θα διέπουν τις νέες ταυτότητες όσο και το νέο νομοθετικό καθεστώς που θα ισχύσει μετά και την έκδοσή τους.
Ωστόσο, «πονοκέφαλο» φαίνεται πως προκαλεί στην κυβέρνηση το θέμα της έκδοσης, καθώς το κόστος τους θεωρείται ιδιαίτερα μεγάλο.
Όπως όλα δείχνουν, το κράτος είναι εκείνο που θα αναλάβει το μεγαλύτερο μέρος τους κόστους κατασκευής τους, ώστε η επιβάρυνση που αφορά στους πολίτες, ως προς τα επίπεδα των παραβόλων να μην ξεπερνά τα 10 ευρώ κατ’ άτομο.
Σύμφωνα με τον προγραμματισμό που έχει γίνει, μέχρι το 2019 θα έχει ολοκληρωθεί όλη η διαδικασία ώστε μέσα στο έτος να κυκλοφορήσουν οι νέες ταυτότητες.
Οι νέες ταυτότητες θα περιέχουν μικροτσίπ στο οποίο σε πρώτη φάση θα αποθηκεύονται βιομετρικά χαρακτηριστικά ενώ σε δεύτερη φάση ίσως περιλαμβάνουν τον ΑΜΚΑ και τον ΑΦΜ έτσι ώστε η χρήση της να επεκταθεί και στις υγειονομικές υπηρεσίες αλλά και στην εφορία, ίσως και στις τράπεζες.
Όταν ο Καντιώτης ψηλαφούσε και διέγραφε την τραγική πτώση των εκκοσμικευμένων Επισκόπων, που όδευαν προς τον Οικουμενισμό!
Φοβερη εικονα της συζευξεως της Διοικουσης Εκκλησιας μετα του θηριου της παναιρεσεως του Οικουμενισμου του Βαρθολομαιου ειναι:
«ΜΙΣΘΩΤΗ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΠΟΡΝΗ…
ΠΟΥ ΕΜΠΟΡΕΥΕΤΑΙ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ
«Χριστιανική Σπίθα» του 1952, ἀρ. φυλ. 123-124
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου
«Η εκκλησία ἐκείνη, η οποία προς ἀποφυγὴ ἐνοχλήσεων καὶαπολαβή εγκόσμιων αγαθών, ἔκρινε καλόν να συζευχθῆ καὶ να ενώση την τύχη της μετά του θηρίου της Αποκάλυψης…, συν τω χρόνω απώλεσε την ελευθερία της, τὴν αὐτονομίαν της καὶ τὴν αὐτοτελειάν της. Ἡδονικῶς ἐκάθησε καὶ ἐλικνίσθη ἐπὶ τῆς ράχεως τοῦ θηρίου, ἀλλὰ μὴ δυναμένη νὰ κυβερνᾶ τὸ θηρίο, κυβερνᾶται υπ΄ αυτού και περιφέρεται εἰς τας οδούς και τας ρύμας του κόσμου, ως μία μισθωτή θρησκευτική πόρνη, που εμπορεύεται τον Χριστόν, ἀναγκασμένη να κερνᾶ τα πλήθη από το χρυσοῦν ποτήριον, όχι τον καθαρόν οίνον της Καινῆς Διαθήκης, αλλά οίνον νοθευμένον, διδάγματα ξένα και αλλότρια προς το γνήσιο πνεῦμα του Χριστιανισμού».
Ὤ! Συμφορά! Ὤ! Θρῆνοι! Ἡ ἐλευθέρα κατήντησε δούλη, ἄθλιον θέαμα γέλως καὶ μυκτηρισμὸς ἀπίστων καὶ ἀθέων.
-Αὐτὴ εἶνε ἡ ἐπὶ τοῦ θηρίου καθημένη, ἡ ἐκκοσμικευθεῖσα ἡ κρατικοποιηθεῖσα Ἐκκλησία.
Ὑπερβολικη σᾶς φαίνεται ἡ πρὸς πόρνην παρομοίωσις τῆς Ἐκκλησίας; Ἀλλὰ οἱ ἀποδείξεις εἶνε πολλαί….
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις
(
Atom
)