.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

ΚΑΙΡΟΣ ΑΠΟΣΤΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΚΑΙΡΟΣ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΟΝΑΧΟ ΜΟΝΗΣ ΒΟΡ. ΔΥΤΙΚΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

Σήμερα νομιμοποιήθηκε η αμαρτία με νόμους που έρχονται σε μετωπική σύγκρουση με τον Άγιο νόμο του Θεού και ψηφίστηκαν από τη βουλή της χώρας μας, που το Σύνταγμα της έχει ως εμπροσθοφυλακή την επίκληση του φοβερού Ονόματος της Αγίας Τριάδος και παραδέχεται ότι «επικρατούσα θρησκεία είναι η θρησκεία της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας του Χριστού» . Πως τόλμησε η Βουλή αυτής της Χώρας να νομιμοποιήσει το φοβερό έγκλημα των εκτρώσεων, τον φόνο αθώων και ανυπεράσπιστων υπάρξεων μέσα στα σπλάχνα των μητέρων τους, ενώ ο νόμος του Θεού δίνει ρητή την εντολή «ου φονεύσεις»; (Αυτό αποδεικνύει ότι αυτή η χώρα δεν κυβερνείται από Έλληνες αλλά από μισέλληνες). Πως αποποινικοποιεί ο νόμος μας το βαρύτατο αμάρτημα της μοιχείας, ενώ ο νόμος του Θεού συνιστά, «ου μοιχεύσεις»; (Αυτό αποδεικνύει ότι αυτοί που τα υπέγραψαν είναι μοιχοί και μοιχαλίδες).

Αλλά υπάρχει και κάτι ακόμη χειρότερο που γίνεται τα τελευταία χρόνια στην πατρίδα μας. Με την ανοχή ή και με την ενίσχυση των αρχόντων μας, οι άνθρωποι που παραβαίνουν όχι μόνο τον νόμο του Θεού, αλλά επιπλέον και αυτούς τους νόμους της φύσεως και πέφτουν στο βδελυκτό αμάρτημα της ομοφυλοφιλίας, διαφημίζουν χωρίς ντροπή τη φοβερή εκτροπή τους, υπερηφανεύονται γι΄αυτήν και παρελαύνουν προκλητικά στους δρόμους των μεγάλων πόλεων μας. Αυτή η εκτροπή, που μέχρι το 1990 ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας τη θεωρούσε ασθένεια, ενώ ακόμα και άνθρωποι χωρίς κάποια θρησκευτικότητα την καταδίκαζαν με αποτροπιασμό, τώρα όχι απλώς είναι ανεκτή, αλλά καλύπτεται και νομοθετικά και διδάσκεται στα παιδιά μας ως μία άλλη επιτρεπτή και κατά πάντα αποδεκτή σεξουαλική κατεύθυνση, που χαρακτηρίζει την ιδιαιτερότητα κάποιων συνανθρώπων μας.

Επιπλέον επιτρέπεται η οργάνωση δημοσίων εκδηλώσεων και εορτών υπερηφάνειας γι΄αυτό που απαξιώνει τον άνθρωπο και καταρρακώνει την αξιοπρέπεια του.

Νομοθετική κάλυψη της αμαρτίας! Και υπερηφάνεια γι΄αυτήν! Το δεύτερο είναι χειρότερο από το πρώτο. Υπάρχει και ένα τρίτο, που είναι χειρότερο και από τα δεύτερο. Είναι το να αμαρτάνεις και να απαγορεύεις να σου πουν ότι αυτό που κάνεις δεν είναι κατόρθωμα που δικαιολογεί υπερηφάνεια, αλλά εκτροπή που εγκυμονεί κινδύνους και καταστροφή! 
Όποιος δεν εγκρίνει τον τρόπο της ζωής σου, να λες ότι είναι ρατσιστής και πρέπει γι΄αυτό να καταδικαστεί. Να μην καταδικαστεί η αμαρτία, να μην καταδικαστεί το κακό, αλλά να καταδικαστεί αυτός που το ελέγχει.

Μάλιστα! Να μην πούμε ότι η μοιχεία διαλύει την οικογένεια. Να μην πούμε ότι η έκτρωση είναι φόνος. Τότε να μην πούμε ότι και κλοπή είναι αμαρτία, αλλά ότι για κάποιους είναι τρόπος ζωής, που πρέπει να το σεβαστούμε ως μια ιδιαιτερότητα της προσωπικότητας τους, και αν την καταδικάσουμε, θα πρέπει εμείς να καταδικασθούμε!

Η αμαρτία πρέπει να ελέγχεται. Για να ξυπνά, να οδηγείται στην μετάνοια και να έχει ελπίδα σωτηρίας ο αμαρτωλός άνθρωπος, για τον οποίο σταυρώθηκε ο Θεός. Για να έχει ελπίδα η δύσμοιρη πατρίδα μας, που δεν υπακούει πια σ΄Αυτόν που μέχρις εσχάτων τη δόξαζε, αλλά σ΄αυτούς που μέχρι σήμερα την εκμεταλλεύονται, την ταπεινώνουν και την ποδοπατούν.

Είναι εμφανές ότι ένας τέτοιος εκτροχιασμός από τον νόμο του Ευαγγελίου, μία άνευ προηγουμένου ηθική αποστασία του λαού να οδηγήσει σε κακό τέλος.

Αδέρφια μου η Ελλάδα είναι υπό κατοχή με επικάλυμμά ελληνικό.

Ναι μεν οι επίβουλοι του έθνους μας, δουλεύουν με υποχθόνια μέσα να εξαφανίσουν τον λαό μας, αλλά ο λαός αποδέχτηκε στην συντριπτική του πλειοψηφία την εύκολη λεία της αμαρτίας. Είναι λοιπόν αναπόφευκτο, να πληρώσει το τίμημα της αποστασίας του από Αυτόν που θυσιάστηκε και πονάει για μας. Δεν πρόκειται για τιμωρία του Θεού αλλά για μία φυσική συνέπεια της απομάκρυνσης του ανθρώπου από την Ζωή. Η λέξης ζωή εμπεριέχει μέσα της την χαρά, την ευτυχία, την ειρήνη, την γαλήνη. Και όλα αυτά οι Έλληνες πίστεψαν ότι μπορούν να τα βρουν στην ύλη και στη σάρκα. Αλλά πως το άυλο που είναι η ψυχή θα τραφεί με την ύλη που είναι φθαρτή και πρόσκαιρη. Πως μπορεί το αθάνατο που κατέβηκε από τον ουρανό, να ευτυχίσει τρεφόμενο από το πεπερασμένο που θα μείνει εδώ.

Επειδή μας δόθηκαν πολλά από το Θεό σαν Έθνος, μας ζητάει και κάτι παραπάνω ο Κύριος, γι΄αυτό και πάντοτε στην μακρόχρονη ιστορία της Ορθόδοξης Ελλάδος υπεστήκαμε και τόσες πολλές συμφορές. Αιτία πάντοτε η αποστασία λαού και κλήρου. Η ιστορία επαναλαμβάνεται.

Παρά ταύτα ο πολύ μακρόθυμος Κύριος μας υπομένει ακόμα. Πάντοτε όμως η μακροθυμία του έχει ένα τέλος όταν ο λαός δεν μετανοεί.

Μετανοήστε αδέλφια μου γιατί έρχονται δύσκολα.

Χωρίς καμιά προφητεία, αλλά με γνώμονα τα σημεία των καιρών (ηθική αποστασία και αμετανοησία) φαίνεται πια ότι η κατάσταση αυτή οδηγείται σε αδιέξοδο. Ο Κύριος όμως είναι Πατέρας και δεν θέλει να χαθούμε, γι΄αυτό και σαν Πατέρας όπως και πάντοτε πριν από κάθε εθνική συμφορά έστελνε τους προφήτες του, έτσι κάνει και τώρα και έτσι θα κάνει πάντοτε έως συντελείας των αιώνων, γιατί είναι όλος Αγάπη. Προειδοποιεί για να επιστρέψουμε κοντά του ώστε να μην αναγκαστεί να μας παιδαγωγήσει, με σκοπό πάλι την επιστροφή μας. Προετοιμάζει γιατί βλέπει ότι δεν μετανοούμε έτσι ώστε να αφυπνιστούμε έστω και την τελευταία στιγμή ακόμα και μέσα στην δίνη των γεγονότων. Δίνει κουράγιο και ελπίδα στους δικούς του δούλους που δεν τον πρόδωσαν, να υπομένουν τα επερχόμενα και υπόσχεται ότι θα τους προστατέψει. Είναι λάθος στις επερχόμενες θλίψεις που θα επακολουθήσουν, η άποψη ότι μαζί με τα ξερά θα καούν και τα χλωρά. 
Κοιτάξτε για παράδειγμα τον 32΄ ψαλμό, τι λέει ο

Κύριος με το στόμα του Προφήτη Δαυίδ: «γινώσκει Κύριος τας οδούς των αμώμων…, ου καταισχυθήσονται και εν καιρώ πονηρώ και εν ημέραις λιμού χορτασθήσθονται». 
Είναι εύλογο το ερώτημα: Ανήκω εγώ στους άμωμους (καθαρούς); 
Ο Θεός δεν απαιτεί καθαρότητα αυτή την περίοδο, μας ζητάει μόνο ειλικρινή μετάνοια, προσευχή πολύ, και αγάπη στον πάσχοντα συνάνθρωπο μας. Ολόκαρδη επιστροφή σ΄Αυτόν και στα μυστήρια της Εκκλησίας Του και θα μας προστατέψει στον καιρό του πειρασμού.

Πρώτο στάδιο μετάνοιας είναι η συναίσθηση ότι έσφαλα ενώπιον των ανθρώπων που είναι εικόνες του Θεού και άρα στο ίδιο τον Θεό. Παραβαίνοντας την μεγαλύτερη εντολή Του που είναι η αγάπη.

Δεύτερο στάδιο μετάνοιας είναι η αλλαγή τρόπου σκέψης και ζωής, έχοντας ως οδοδείκτη στον αγώνα αυτό, το νόμο του Θεού, όπως αυτός αποκαλύφτηκε από τον Ίδιο μέσα από την Κ. Διαθήκη. Η οποία πρέπει να μας γίνει καθημερινό εντρύφημα.

Τρίτο στάδιο μετάνοιας και αφέσεως αμαρτιών είναι η ειλικρινής εξομολόγηση, ο τουλάχιστον Κυριακάτικος εκκλησιασμός, η ελεημοσύνη, η προσευχή, η αγάπη και κάθε άλλη αρετή που μας καθαρίζει την καρδιά και προσελκύει το έλεος του Θεού.

Καλή μετάνοια.

Έρχονται Χριστούγεννα κι ο Χριστός ξανασταυρώνεται



Από πιστούς κι απίστους. Από μένα κι από σένα. Από την υποκρισία, τον φαρισαϊσμό, την γενικευμένη αμαρτία όλων μας. ΟΛΩΝ ΜΑΣ. Τα κολλημένα μυαλά μας, το ψέμα του ήθους μας. Πείσμα, πείσμα, πείσμα. Κι εγωισμός απίστευτος. ΟΛΟΙ…
Αγωνίες επιλεκτικές. Εστιασμοί κατά το δοκούν. Τον Χριστό, ελάχιστοι ακούν. 
Ούτε καν οι δικοί Του που λένε ότι Τον διακονούν. Τα λόγια Του, ενώ ερμηνεύονται, συχνά παρερμηνεύονται, κακοποιούνται, βασανίζονται, τραβιώνται από δω κι από κει και γίνονται ό,τι θέλει ο καθείς. Προσφέρονται γαρ, για όλες τις θεωρίες. Άγνοια…
Αγία Γραφή, Πατέρες άγιοι, Φρόιντ κι επιστήμονες, όλοι στη βιτρίνα των λογυδρίων μας τούτο τον καιρό, μα απόντες απ' της καρδιάς το μέσα σκάμμα. Όλοι οι αγράμματοι κι ημιμαθείς, κάτι θα πούμε. Πόσο μακριά νυχτωμένοι, σα πεθαμένοι. Ανέραστοι, μιλάμε γι’ έρωτα. Όμως ούτε Θεό, ούτε ανθρώπους αγαπάμε…
Άγευστοι εμπειριών που αλλοιώνουν και προσευχών που μεταμορφώνουν. Γεμάτοι πτυχία που εντυπωσιάζουν και περγαμηνές, που επικαλούμαστε για να μας δώσουν προσοχή. Ανάξιοι κι αποτυχημένοι μέσα μας. Λόγια στομφώδη, χειμαρρώδη, που σε λίγο ξεχνιούνται απ' όλους, χωρίς δύναμη αναγέννησης. 
Μας ακούν κι αγριεύουν, γράφουμε και μας βρίζουν. Και στέγνα…
Λείπουν τα δάκρυα. Εδάκρυσεν ο Ιησούς. Παντού σπαθιά και πείσματα. Και τείχη. 
Και τοίχοι. Και κόντρες. Και αντιπαλότητες. Τα κομποσκοίνια σκλήρυναν κι αυτά. Σαν εχθροί. Ενότης: πραγματικότης μακρινή. Το ¨ίνα ώσιν εν¨: μια φαντασίωση εαρινή.
Κύριε, Ιησού Χριστέ, άγιε, πανάγιε, εράσμιε, ερωτικέ, αγνέ, ταπεινέ, γυμνέ, φτωχέ, Θεέ, σιωπηλέ, βρέφος, θύμα αιώνιο, φανερώσου και βγάλε το μαστίγιο και σβούριξε το λίγο στο μολυσμένο της καρδιάς μου αέρα. Για να ξυπνήσω. Να καθαρίσει ο νους μου. 
Ένα θαύμα. Μετάνοια…

π. Ανδρέας Κονάνος 

ΤΩΡΑ ΚΑΙ ΦΑΤΝΗ ΜΕ…ΛΕΣΒΙΕΣ ΚΑΙ ΓΚΕΙ



Γράφει Συντακτική Ομάδα Χειλαδάκη

Μια γυναίκα πάστορας, η Kittredge Cherry, από το Λος Άντζελες μας δίνει μια καινούργια και πολύ πρωτότυπη αλλά διεστραμμένη ερμηνεία των Χριστουγέννων.


Όπως υποστηρίζει η κυρία αυτή, η Γέννηση ομοιάζει με τις λεσβιακές σχέσεις που τεκνοποιούν χωρίς την συνδρομή του αρρένος αλλά … από τράπεζα σπέρματος.


Για τον ίδιο τον Κύριο υποστηρίζει ότι είχε την μοναδική ιδιότητα να έχει δύο πατέρες, τον Επουράνιο και τον επίγειο. Ακριβώς σε αυτό το σημείο εισαγάγει με πονηρό τρόπο το ομοφυλοφιλικό στοιχείο παρουσιάζοντας δύο πατέρες με σχέση μεταξύ τους. Το άκρον άωτον της βλάσφημης διαστροφής και μάλιστα με θρησκευτικό μανδύα.


ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗ
www.nikosxeiladakhs.gr

«Μὰ τί ὠφέλιμοι ἐχθροὶ εἶστε ἐσεῖς! Τί φιλάνθρωποι κατήγοροι!»

Τὰ Χριστούγεννα στέκονται πιὰ μπροστὰ ἀπὸ τὴν πόρτα μας, ἡ νηστεία πλησιάζει στὸ τέλος της, οἱ προετοιμασίες γιὰ τὴν μεγάλη γιορτὴ ἄρχισαν. Καὶ ὅμως αὐτὰ τὰ Χριστούγεννα θὰ εἶναι διαφορετικά, θὰ ἔχουν μία διαφορετικὴ συναισθηματικὴ φόρτιση. Ὁ λόγος εἶναι ὁ Οἰκουμενισμός, ἡ παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἡ ὁποία –ἔτσι ἐπέτρεψε ὁ Θεός– ἀπειλεῖ πιὰ συνοδικῶς τὴν Ἐκκλησία, γιὰ τὴν ὁποία ὁ Λυτρωτής μας γεννήθηκε ταπεινὰ σὲ ἕνα σπήλαιο τῆς Βηθλεέμ. Μέσα σὲ λαμπροστόλιστες ἐκκλησιές θὰ εἶναι ἀντιληπτή –ἀπὸ τοὺς θλιβομένους γιὰ τὴν ἐπέκταση τῆς αἱρέσεως πιστούς– μιὰ διάχυτη πνευματικὴ δυσσωδία ἀναμεμειγμένη δυσάρεστα μὲ τὴν θεάρεστη εὐωδία τοῦ θυμιάματος, καὶ ἀναδυόμενη παράλληλα μὲ τὴν ἔκπλαγη ὡραιότητα τῶν Χριστουγεννιάτικων ὕμνων· τὴν δυσοσμία ἀπὸ «τάφους κεκονιαμένους» ἐνδεδυμένους στολὲς λαμπρὲς ποὺ μέσα τους κρύβουν λύκους ἅρπαγες, ποὺ χρησιμοποιοῦν βέβηλα καὶ δόλια τὰ λόγια τοῦ ὑπέρτατου Μυστηρίου γιορτάζοντας τὸ γενέθλιο τοῦ ἑνὸς Σωτῆρος, τὸν ὁποῖον ὅμως ἀρνοῦνται, ἀφοῦ ἀκολουθοῦν φανερὰ ἢ σιωπηλὰ τὸν Οἰκουμενισμό.
Τα Χριστούγεννα αὐτὰ θὰ βροῦν τοὺς αἱρετικοὺς νὰ διώκουν καὶ τοὺς ὁμολογητὲς πιστούς, ἱερεῖς, μοναχοὺς καὶ λαϊκούς, νὰ διώκονται, νὰ εἶναι ἀπομονωμένοι, πολλοὶ ἀπὸ αὐτοὺς μάλιστα χωρὶς τὴν δυνατότητα ἐκκλησιασμοῦ, μιᾶς καὶ οἱ διῶκτες τοῦ Χριστοῦ αἱρετικοὶ Οἰκουμενιστές κρατοῦν τὶς ἐκκλησίες ὑπὸ τὴν κατοχὴ τους. «Αὐτοὶ ἔχουν τοὺς οἴκους, ἐμεῖς τὸν ἔνοικο» εἶχε πεῖ ὁ ἅγ. Γρηγόριος ὁ Θεολόγος, ὅταν καὶ στὴν ἐποχή του ἐπικρατοῦσε ἡ ἴδια κατάσταση, μόνο ποὺ τότε οἱ αἱρετικοὶ λεγόντουσαν Ἀρειανοί.
Μέσα σὲ αὐτὴν τὴν λύπη, ἐμφανίζεται καὶ μία χαρά. Διότι ἡ παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, αὐτὴ ἡ ἔσχατη καὶ ὕψιστη βλασφημία κατὰ τοῦ Θεοῦ διώκει, ὑβρίζει, ὑποτάσσει ἀλλὰ καὶ πράττει, κατὰ παραχώρηση Θεοῦ, καὶ ἕνα μεγάλο καλό: Ἀφύπνισε τὸ ποίμνιο. 
Οἱ Οἰκουμενιστὲς ἄθελά τους μᾶς ξύπνησαν ἀπὸ τὸν λήθαργο τῆς κατανάλωσης, μᾶς ἀπεξάρτησαν ἀπὸ τὸ ναρκωτικὸ τῆς ἐκκοσμικευμένης καὶ ἐπιφανειακῆς εὐσέβειας, μᾶς σήκωσαν ἀπὸ τὴν πίστη τοῦ καναπὲ καὶ τῆς καλοπέρασης. Μᾶς ἔφεραν ἄθελά τους ζωντανοὺς μπροστά μας τοὺς ἀγῶνες καὶ τὴν διδασκαλία τῶν Πατέρων. Μὲ τὶς κατηγορίες τους καὶ τοὺς διωγμούς τους μᾶς δίνουν οὐράνιο μισθό. Μᾶς ἔδωσαν νὰ καταλάβουμε τί σημαίνει «οἱ θέλοντες εὐσεβῶς ζῆν διωχθήσονται»· «Ἂν ὁ κόσμος σᾶς μισεῖ, ἂς γνωρίζετε ὅτι ἐμένα πρῶτα ἀπὸ ἐσᾶς ἔχει μισήσει»· «Μὴ φοβοῦ ὅμως τὸ μικρὸ ποίμνιο, ὅτι εὐδόκησεν ὁ Πατὴρ ὑμῶν δοῦναι ὑμῖν τὴν βασιλείαν».
Γιὰ αὐτὴν τὴν καλωσύνη ποὺ ἄθελά τους μᾶς ἔκαναν δῶρο οἱ Οἰκουμενιστές, ἂς ἀφήσουμε τὸν ἅγ. Ἰωάννη τὸν Χρυστόστομο νὰ τοὺς εὐχαριστήσει μὲ ἕνα ἀπόσπασμα τοῦ λόγου του «Εἰς τὸ γενέθλιον τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ» σὲ ελεύθερη νεοελληνικὴ ἀπόδοση ἀπὸ τὴν σειρὰ «Φωνὴ τῶν Πατέρων»:
«Μὰ τί ὠφέλιμοι ἐχθροὶ εἶστε ἐσεῖς! Τί φιλάνθρωποι κατήγοροι! Ἐσεῖς κατὰ λάθος δείξατε, πὼς τὸ νεογέννητο τῆς Βηθλεὲμ εἶναι Θεός. Ἐσεῖς Τὸν κηρύξατε χωρὶς νὰ τὸ θέλετε. 
Ἐσεῖς Τὸν φανερώσατε (σσ. σὲ ἐμᾶς τοὺς κοιμισμένους πιστοὺς) πασχίζοντας νὰ Τὸν κρύψετε. Ἐσεῖς Τὸν εὐεργετήσατε, ἐπιθυμώντας νὰ Τὸν βλάψετε. Τί ἀστοιχείωτοι δάσκαλοι εἶστε, ἀλήθεια; Ἐσεῖς πεινᾶτε καὶ τρέφετε ἄλλους. Ἐσεῖς διψᾶτε καὶ ποτίζετε ἄλλους. Πάμπτωχοι εἶστε καὶ πλουτίζετε ἄλλους».
Μιμούμενοι λοιπὸν τὸν ἅγιο Χρυσόστομο, διότι τιμὴ Ἁγίων εἶναι μίμηση Ἁγίων, νὰ ποῦμε στοὺς Χριστοδιῶκτες Οἰκουμενιστές, ὅτι χάρη τοὺς χρωστᾶμε, διότι χάριν σὲ αὐτούς, μποροῦμε καὶ ἐμεῖς οἱ ἁμαρτωλοί, ὅπως καὶ τόσοι Χριστιανοὶ πρὶν ἀπὸ ἐμᾶς, νὰ Τὸν ὁμολογήσουμε μπροστὰ στοὺς ἀνθρώπους, ὥστε νὰ μᾶς ὁμολογήσει καὶ Αὐτὸς μπροστὰ στὸν Πατέρα Του. Μᾶς τὸ ὑποσχέθηκε, καὶ ὁ Χριστὸς εἶναι ὁ μοναδικός, ποὺ δὲν παίρνει τὴν ὑπόσχεσή του πίσω.

Καὶ συνεχίζει ὁ Ἅγιος Χρυσόστομος κατατροπώνοντας τοὺς ἀρνητές Του:
« Ἐλᾶτε νὰ γιορτάσουμε, ἐλᾶτε νὰ πανηγυρίσουμε!
Ὁ διάβολος καταντροπιάστηκε.
Οἱ δαίμονες δραπέτευσαν.
Ὁ θάνατος καταργήθηκε.
Ὁ παράδεισος ἀνοίχθηκε.
Ἡ κατάρα ἐξαφανίσθηκε.
Ἡ ἁμαρτία διώχθηκε.
Ἡ πλάνη ἀπομακρύνθηκε.
Ἡ ἀλήθεια ἀποκαλύφθηκε.

Καλὰ Χριστούγεννα!

Ἀδαμάντιος Τσακίρογλου
Κλασσικὸς φιλόλογος, Ἱστορικός

Ψευδεπίσκοποι -τύπου Πειραιώς Σεραφείμ- παραπλανούν τους πιστούς, ώστε να μένουν σε κοινωνία με τους αιρετικούς και τον κ. Βαρθολομαίο!




Τὴν διακοινωνία και τὴν ἐπίσημη ἀναγνώριση ἐκκλησιαστικότητος στὶς αἱρέσεις τὰ βεβαιώνουν καὶ οἱ συνεργάτες του στὴν Μητρόπολη (ὅπως ὁ π. Παῦλος καὶ π. Ματθαῖος), ἀλλὰ καὶ οἱ συναγωνιστές του στὸν ἀντι-Οἰκουμενιστικὸ ἀγώνα (π. Θ. Ζήσης, π. Γ. Μεταλληνός, π. Σ. Σαράντος, κ. Δ. Τσελεγγίδης κ.ἄ.).
Ὁπότε, ἐπίσημα πλέον ὁ κ. Σεραφεὶμ κατατάσσει τὸν ἑαυτό του στὸν χῶρο τῶν ψευδεπισκόπων! ἀποδεικνύοντας ὅτι τόσα χρόνια ...κοροϊδεύει τὸ λαὸ τοῦ Θεοῦ!

Ἂς τὸν χαίρονται, ὅσοι κατὰ καιροὺς μᾶς κατηγοροῦσαν ὅτι ἀδικοῦμε τὸν Μητροπολίτη Πειραιῶς!

Ἀναδημοσιεύουμε τὴν σχετικὴ ἀνάρτηση:

Με αφορμή την Επιστολή στο ιστολόγιο "Ο Παιδαγωγός": 
ΤΙ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΤΕ κ. ΣΕΡΑΦΕΙΜ;

Διαβάστε τι λέει ο π. Γεώργιος Μεταλληνός και θα καταλάβετε!


Ἀσφαλῶς, ὄχι μόνο οἱ λέξεις ἔχουν χάσει τὸ νόημά τους, ἀλλὰ καὶ οἱ συνειδήσεις τῶν ἐκκλησιαστικῶν ἀνδρῶν, ἔχουν χάσει (μερικῶς τουλάχιστον) τὴν δυνατότητα διάκρισης καλοῦ καὶ κακοῦ, τὴν πνευματικὴ ἐκείνη διαύγεια, ποὺ θὰ τοὺς βοηθοῦσε νὰ καθοδηγοῦν Εὐαγγελικὰ τὸ Ποίμνιο. Ἄλλα λέγουν τὴν μιὰ στιγμή, κι ἄλλα τὴν ἄλλη. Ἄλλα λέγουν κι ἄλλα κάνουν.
Καὶ ἐπὶ τοῦ προκειμένου. Ὁ π. Γεώργιος γράφει πρὶν ἀπὸ δέκα χρόνια, ὅτι ὑπάρχουν Οἰκουμενιστὲς Ἐπίσκοποι, ποὺ κατασπαράσσουν τὸ Ποίμνιο! Κι ὅμως· ἀντὶ νὰ τοὺς κατονομάσει καὶ νὰ βροντοφωνάξει, καὶ νὰ προτρέψει τοὺς πιστοὺς τὴν ἀπομάκρυνση ἀπὸ αὐτούς, κοινωνεῖ μὲ τοὺς λύκους, τὴν φονικὴ λύσσα τῶν ὁποίων καταγγέλλει!
Διδάσκει ὅτι «ὅταν ἀναγνωρίζουμε τὸν Πάπα καὶ τὸνπροσφωνοῦμε Ἐπίσκοπο τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ»συμμαχοῦμε, «παίρνουμε τὸν Διάβολο», κι ὅμως, ὁ π. Γεώργιος (καὶ ὁ μητροπ. Πειραιῶς, ἀλλὰ καὶ ὅλοι οἱ ἀντι-Οἰκουμενιστές)κοινωνεῖ μὲ τὸν Ζηζιούλα καὶ τὸν Πατριάρχη Βαρθολομαῖο (καὶ τὸν κάθε Ζηζιούλα) ποὺ κάνει ἀκριβῶς αὐτό:
ἀναγνωρίζει τὸν Πάπα, συμμαχεῖ καὶ παίρνει τὸν …Διάβολο!!! (κατὰ τὸν π. Γεώργιο).

Κι ὁ Πειραιῶς κ. Σεραφείμ, τὴν σημερινὴ ΕΠΙΣΤΟΛΗ τοῦ ὁποίου δημοσιεύουμε, πράττει παρομοίως. Συγκεκριμένα· ὁ κ. Σεραφείμ, ἔστειλε στοὺς διαχειριστὲς τοῦ ἱστολογίου «Ὁ Παιδαγωγός» μιὰ Ἐπιστολή (ποὺ δὲν θὰ χαρακτηρίσουμε, οὔτε θὰ ἀπαντήσουμε ἐμεῖς γι’ αὐτοὺς ἐπὶ τῆς οὐσίας), στὴν ὁποία 
ἀποκαλύπτει τὶς διαθέσεις τῆς καρδίας του καὶ συνιστᾶ καὶ τὰ ἑξῆς
ἀποτρεπτικὰ τῆς Ἀποτειχίσεως στὸ ἱστολόγιο «Ὁ Παιδαγωγός», ποὺ τελευταῖα τόλμησε νὰ ὑπενθυμίσει τὴν Ἁγιοπατερικὴ Παράδοση στὸ θέμα τῆς Διακοπῆς Μνημοσύνου τῶν αἱρετιζόντων:
Δὲν «θά ἔπρεπε νά εὔχεσθε (τοὺς προτρέπει) τήνδιακοπή τοῦ μνημοσύνου τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχη, πού ἀσφαλῶς θά ἐπισυμβεῖ ἐάν διαβῆ τόν “Ρουβίκωνα” τῆς intercommunion μέ τήν αἵρεσι ἤ τῆς ἀποδόσεωςσυνοδικῶς ἐκκλησιαστικότητος σέ αὐτήν».
Καλά, δὲ ἄκουσε ποτὲ ὁ κ. Σεραφείμ (ἂν καὶ συναναστρέφεται τοὺς πατέρες τῆς «Συνάξεως» τῆς Γατζέας) ὅτι ἔχουν τοποθετηθεῖ δημόσια ἐδῶ καὶ μιὰ δεκαετία ὡς πρὸς τὸ θέμα τῆςδιακοινωνίας (intercommunion), ἀποκαλύπτοντας ὅτι ὁ Πατριάρχης καὶ ἡ παρεούλα του (τῶν Οἰκουμενιστῶν Ἐπισκόπων καὶ θεολόγων) τελοῦν τὴν διακοινωνία ἐδῶ καὶ δεκαετίες; Ὅτι ἡ ἀπόδοση ἐκκλησιαστικότητος στὸν Παπισμὸεἶναι γεγονός, ἀφοῦ συνέρχονται ἡ μία Σύνοδος μετὰ τὴν ἄλλη, ἡ μία Ἱεραρχία μετὰ τὴν ἄλλη, καὶ καμία δὲν ἀσχολεῖται μὲ τὴν καταδίκη τῆς Παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἀλλὰ ὅλες τὸν ἀποδέχονται …σιωποῦσες, καὶ μάλιστα κατὰ τριαντάδες οἱ Ἐπίσκοποι ὑποδέχονται τὸν ἡγέτη τῆς Παναιρέσεως πατριάρχη Βαρθολομαῖο (ὅπως καὶ τὴν φατρία του) κραυγάζοντες «Εὐλογημένος ὁ Ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου»; Δεῖτε ὅτι, αὐτὸ ἀκριβῶς καυτηριάζει στὶς ὁμιλίες του (ποὺ παρακάτω θὰ διαβάσετε) ὁ π. Γεώργιος Μεταλληνός.
Ἀλλὰ ὁ κ. Σεραφεὶμ «οὐκ ἠβουλήθη συνιέναι»!
Παραθέτουμε τὴν ἀνάρτηση τοῦ ἱστολογίου «Ὁ Παιδαγωγός» μὲ τὴν ἐπιστολὴ τοῦ κ. Σεραφείμ, καὶ στὴ συνέχεια τὰ σχετικὰ ἀποσπάσματα ἀπὸ τὶς ὁμιλίες τοῦ π. Γεωργίου Μεταλληνοῦ.

Από το ιστολόγιο- Ομάδα Εκπαιδευτικών "Ο Παιδαγωγός"
Η απάντηση του μητροπολίτου Πειραιώς στην ανάρτηση μας.

Λάβαμε σήμερα επιστολή - απάντηση του μητροπολίτου Πειραιώς Σεραφείμ, σε ανάρτηση μας (που περιέχει αναφορές εις βάρος του). 

Την ανάρτηση μας την είχαμε κοινοποιήσει στην μητρόπολη Πειραιώς, με την δέσμευση να δημοσιεύσουμε την απάντηση τους, αν θελήσουν να απαντήσουν. 
Για να έχετε ολοκληρωμένη εικόνα του τι δημοσιεύσαμε, την ανάρτηση μας μπορείτε να διαβάσετε εδώ

Δημοσιεύουμε άμεσα την απάντηση του μητροπολίτη (και προσεχώς θα την σχολιάσουμε)
Ιστολόγιο- Ομάδα Εκπαιδευτικών "Ο Παιδαγωγός"

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ 
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
᾿Ακτὴ Θεμιστοκλέους 190
185 39 ΠΕΙΡΑΙΕΥΣ
Email: impireos@hotmail.com
Τηλ. 210 4514833
Fax 210 4518476

᾿Αριθμ. Πρωτ. 1420 ᾿Εν Πειραιεῖ τῇ 18ῃ Δεκεμβρίου 2015

Πρός Τό
Ἱστολόγιον
Ο ΠΑΙΔΑΓΩΓΟΣ

Ἐλλογιμώτατοι,


Ἀνέγνωσα τό ἐπικριτικό γιά τήν ἐλαχιστότητά μου δημοσίευμά Σας καί ὀφείλω ἀπαντώντας πρός χάρι τῶν ἀναγνωστῶν Σας καί γιά νά μήν εὐτελίζεται τό Ἐπισκοπικό διακόνημα, νά ἀναφέρω μερικά στοιχεῖα πού θέλω νά πιστεύω ὅτι παρασιωπήσατε ἐξ ἀγνοίας. 
Ἐδῶ βέβαια ἐγείρεται τό κανονικό θέμα γιά τήν Ἐλλογιμότητά Σας, ὅτι παρεβιάσατε τήν ὑπό τοῦ Κυρίου μας κανονική δικονομία ἐγκλίσεως ἁμαρτάνοντος ἀδελφοῦ καί σπεύσατε νά μέ ἐγκαλέσετε ἐνώπιον τῶν ἀδελφῶν Χριστιανῶν χωρίς προηγουμένως νά μοῦ ὑποβάλλετε τό «κατηγορητήριο» Σας διά νά ἀπαντήσω ἐπ’ αὐτοῦ καί τοιουτοτρόπως οἱ ἀναγνῶστες Σας νά ἔχουν τήν δυνατότητα νά σχηματίσουν τήν ἀντίληψή τους, λαμβάνοντας ὑπ’ ὄψι καί τήν δική μου θέση.
Ἀγνοήσατε στό ἐπικριτικό Σας ἄρθρο ὅτι ὁμιλήσας κατά τοῦ διεθνοῦς Σιωνισμοῦ ἐδέχθην καταιγισμόν ὕβρεων καί ἐπικρίσεων ἀπό τόν τότε Κυβερνητικόν Ἐκπρόσωπον ὑπουργόν κ. Πεταλωτήν καί τήν Βουλευτή τῆς Νέας Δημοκρατίας κ. Ντόραν Μπακογιάννη, οἱ ὁποίοι ζητοῦσαν τήν ποινική μου καταδίωξη καθώς καί ἀπό τό Παγκόσμιο Ἑβραϊκό Κογκρέσο τῶν ΗΠΑ καί τό Εὐρωπαϊκό Ραββινικό Συμβούλιο, οἱ ὁποίοι ζητοῦσαν τήν ἀποπομπή μου ἀπό τήν Ἐκκλησίαστική μου θέσι. Μάλιστα ὁ τότε Ἀντιπρόεδρος τοῦ Ἰσραήλ κ. Λίμπερμαν ἐπεσκέφθη τόν Μακαριώτατον Ἀρχιεπίσκοπον Ἀθηνῶν κ. Ἱερώνυμον ζητῶν τήν ἀπομακρυνσί μου ἐκ τῆς Σεπτῆς Ἱεραρχίας καί ἀναφέρων ὅτι εἰς τό κράτος τοῦ Ἰσραήλ εἶμαι persona non grata.
Persona non grata ὅμως εἶμαι καί εἰς τήν γείτονα Τουρκία ὅπου ἡ Διεύθυνσι Θρησκευτικῶν Ὑποθέσεων μέ χαρακτήρισε ἔτσι ἐπειδή ὁμιλῶ καί γράφω δημόσια ἐναντίον τοῦ Ἰσλάμ ὡς ἀνθρωποπαθοῦς καταστροφικῆς λατρείας ἀσύμβατης μέ τό Εὐρωπαϊκό κεκτημένο μέ προφανῆ κίνδυνο γιά τήν σωματική μου ἀκεραιότητα καί διότι προσέφυγα στήν Ὁλομέλεια τοῦ Συμβουλίου τῆς Ἐπικρατείας κατά τῆς ἀνεγέρσεως Ἰσλαμικοῦ τεμένους στήν Ἀθήνα. Μπορεῖτε νά ἀναγνώσετε στό διαδίκτυο τήν νομική κονιορτοποίησι τῆς ἀπορριπτικῆς ἀποφάσεως τῆς Ὁλομελείας τοῦ ΣτΕ τῆς αἰτήσεώς μου πού συνέταξα καί πού οὐδείς τόλμησε νά ἀντικρούσει. 
Θέλω νά πιστεύω ὅτι δέν μπορεῖ νά χαρακτηρισθῆ ὡς ἐμπαιγμός τοῦ λαοῦ ἡ προσφυγή μου ἐνώπιον τοῦ ΣτΕ κατά τοῦ ψευδεπιγράφου Τεκτονικοῦ Ἱδρύματος καί τῆς Μασωνίας τήν ὁποία δημοσίως ἔχω στηλιτεύσει ὡς παγανιστικό, ἀποκρυφιστικό καί σατανιστικό θρήσκευμα. Ἡ ὑπόθεσι ἐξεδικάσθη ὑπό τοῦ Δ΄ Τμήματος τοῦ ΣτΕ καί ἀναμένεται ἡ ἔκδοσι τῆς σχετικῆς Ἀποφάσεως. 
Στήν κρίσι Σας δέν ἐλήφθησαν ὑπ’ ὄψιν οὔτε οἱ καταμηνύσεις μου ὑπό τῶν λεγομένων ὁμοφυλοφιλικῶν ἀκτιβιστικῶν ὀργανώσεων τοῦ Σιωνιστικοῦ Ἱδρύματος Open Society τοῦ GeorgeSoros.
Παρέλκει βέβαια νά καταθέσω στήν ἀγάπη τῶν ἀναγνωστῶν Σας ὅτι οἱ ἐνστάσεις καί αἰτιάσεις πού κατά καιρούς ἀναφέρω γιά ἐκκλησιαστικά θέματα κρίνουν κανονικῶς καί θεολογικῶς θέσεις καί ἀπόψεις καί γνῶμες ἀλλά δέν ἔχω ἐκ τῶν Ἱερῶν Κανόνων τήν ἁρμοδιότητα νά ἀνάγομαι καί νά αὐτοανακηρύσσομαι σέ δωδεκαμελές Συνοδικό Δικαστήριο γιά νά κρίνω καί νά καταδικάζω συνεπισκόπους μου, ἔργο τό ὁποῖο ἡ Ἐκκλησία ἐν Συνόδῳ μόνο μπορεῖ νά ἐπιτελέση. Ἐπί πλέον κανόνες κοινωνικοί ὁρίζουν ὅτι στήν ὀνομαστική ἑορτή δέν ὑπάρχουν προσκλήσεις συνεπῶς ἡ καλή προαίρεση τῶν ἀδελφῶν Ἀρχιερέων τούς ὁδήγησε συλλειτουργούς διά νά τιμηθῆ ὁ Ἅγιος Ἱερομάρτυρς Σεραφείμ ἐπίσκοπος Φαναρίου στόν Πειραιᾶ καί καθηκόντως γιά τούς ἴδιους λόγους ἀνταποδίδω τήν ἐπίσκεψι εἰς τά ὀνομαστήριά των. Ποῦ τό μεμπτόν;
Τέλος δέν ἔχω ποτέ συμμετάσχει σέ οἰκουμενιστική ἐκδήλωση καί δέν γνωρίζω ὅτι τυγχάνω «ἐκ τῶν ἡγετῶν» τοῦ ἀντιοικουμενιστικοῦ ἀγῶνος ἐπιτελῶν τό καθῆκον μου καί μόνον. Ἄλλωστε ἐκ τῆς διακονίας κάθε Ἐπίσκοπος ὀφείλει νά ἀντιμετωπίζει κριτικῶς καί μέ ἐκκλησιολογικά κριτήρια τάς σχέσεις μετά τῶν ἑτεροδόξων καί τῶν ἀλλοπίστων καί αὐτό καλεῖται καθῆκον καί ὄχι ἀντιοικουμενιστικός ἀγών.
Νά γιατί Σᾶς εἶπα ὅτι παραβιάσατε τήν δικονομική τάξι τοῦ Κυρίου καί κατά ταῦτα μέ ἀδικήσατε. Θά ἔπρεπε γονυκλινῶς νά προσεύχεσθε νά ἐπανεύρη ὁ Παναγιώτατος Οἰκουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος τό ὀρθόδοξο κριτήριό του καί ὄχι νά εὔχεσθε τήν διακοπή τοῦ μνημοσύνου του πού ἀσφαλῶς θά ἐπισυμβεῖ ἐάν διαβῆ τόν «Ρουβίκωνα» τῆς intercommunio μέ τήν αἵρεσι ἤ τῆς ἀποδόσεως συνοδικῶς ἐκκλησιαστικότητος σέ αὐτήν.
Εὐχόμενος εἰλικρινῶς ὁ Πανάγιος Θεός νά Σᾶς φωτίσει νά ἐπανεύρετε τήν ὀρθή ἐκκλησιολογική Σας θέση διατελῶ,

Μεθ’ ἑορτίων εὐχῶν
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
+ ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ


O Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος υποστηρίζει Εγκύκλιο του Πάπα



Με τον τίτλο «Το πέπλο έπεσε: Ορθόδοξος Πατριάρχης υποστηρίζει τον Φραγκίσκο» δημοσιεύθηκε στις 12 Δεκεμβρίου 2016 άρθρο της δημοσιογράφου Hilary White στην αμερικανική εφημερίδα TheRemnant. Στο άρθρο της η αμερικανίδα δημοσιογράφος, η οποία ζει στην Ιταλία και ασχολείται με τα θέματα του Βατικανού, σχολιάζει το άρθρο του Οικουμενικού Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου, το οποίο δημοσιεύθηκε στο επίσημο δημοσιογραφικό και επικοινωνιακό όργανο του Πάπα και του ΒατικανούOsservatore Romano, στις 2 Δεκεμβρίου 2016. 

Το άρθρο του κ. Βαρθολομαίου* αναφέρεται στην εγκύκλιο του Πάπα Amoris Laetitia (Η χαρά της αγάπης) και ενθέρμως την υποστηρίζει. Με την εν λόγω εγκύκλιο ο Πάπας, μεταξύ των άλλων, δίδει την άδεια της συμμετοχής στην Θεία Κοινωνία σε όσους/ες πήραν διαζύγιο από την Πολιτεία και τέλεσαν δεύτερο (πολιτικό) γάμο και σε όσους/ες τέλεσαν μόνο πολιτικό γάμο. Ο Ορθόδοξος Πατριάρχης στο άρθρο του δεν παρουσιάζει τη διδασκαλία της Ορθοδόξου Εκκλησίας για τον γάμο, ούτε καν τις αποφάσεις της Συνόδου στην Κρήτη για τον γάμο, όταν μάλιστα αυτοπροσδιορίζεται ως ο «Φύλαξ του Δόγματος και της κανονικής εν τη κατά Ανατολάς Εκκλησία τάξεως». Απλώς επαινεί την εν λόγω παπική εγκύκλιο και εμφανίζεται να συμφωνεί μαζί του στις διατυπώσεις μιας καινοφανούς διδασκαλίας, που προκαλεί αντιδράσεις στους ίδιους τους ρωμαιοκαθολικούς. 

Στο άρθρο του ο κ. Βαρθολομαίος αφού παραδέχεται ότι υπήρξαν «σχόλια και αξιολογήσεις για τη σπουδαία αυτή εγκύκλιο» σημειώνει: «...Είναι σημαντικό να παρατηρηθεί ότι η Amoris Laetitia υπενθυμίζει κατ’ αρχήν και προ πάντων την ευσπλαχνία και το έλεος του Θεού και όχι μόνο τους ηθικούς κανόνες και τις κανονικές ρυθμίσεις των ανθρώπων» ( Η υπογράμμιση του υπογρ.).

Στη συνέχεια ο Οικ. Πατριάρχης τονίζει: « Αναμφίβολα, αυτό το οποίο έπνιγε και παρενέβαλε εμπόδια κατά το παρελθόν στους ανθρώπους ήταν ο φόβος πως «ένας ουράνιος πατέρας» επιβάλλει με κάποιο τρόπο την ανθρώπινη συμπεριφορά και προδιαγράφει τις ανθρώπινες συνήθειες. Είναι αληθές ακριβώς το αντίθετο και οι θρησκευτικοί ηγέτες καλούνται να υπενθυμίσουν στους εαυτούς τους και κατόπιν στους άλλους, ότι ο Θεός είναι ζωή και αγάπη και φως... Επί του προκειμένου αυτά είναι τα λόγια, τα οποία επανειλημμένως υπογραμμίζονται από τον Πάπα Φραγκίσκο στην εγκύκλιό του...». (Σημ. Η υπογράμμιση του υπογρ.)

Και συνεχίζει ο Πατριάρχης στο άρθρο του στον Osservatore Romano: « Οι πατέρες της Εκκλησίας δεν φοβήθηκαν να μιλήσουν ανοικτά και με εντιμότητα για τη χριστιανική ζωή. Εν τούτοις το σημείο εκκίνησής τους είναι πάντα η αγαπώσα και λυτρωτική χάρη του Θεού, που φωτίζει καθέναν χωρίς διάκριση και καταφρόνια....». Και ολοκληρώνει το άρθρο του με τα εξής: «Το συμπέρασμα της παπικής προτροπής είναι λοιπόν και το δικό μας συμπέρασμα και η δική μας σκέψη: <Αυτό το οποίο μας έχει επαγγελθεί είναι πιο μεγάλο από όσο μπορούμε να φαντασθούμε. Μην απογοητευόμαστε ποτέ εξ αιτίας των δικών μας ορίων και μην παύουμε ποτέ να αποζητάμε αυτήν την πληρότητα της αγάπης και της κοινωνίας που ο Θεός μας φανερώνει>». 

Στο άρθρο της η Hilary White σημειώνει ότι διαβάζοντας το άρθρο του Ορθόδοξου Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως, έμεινε με την αίσθηση ότι ο Πάπας συμφωνεί με το περιεχόμενό του, αφού το πρόβαλε στην επίσημη εφημερίδα του και δεν υπάρχουν επ’ αυτού διορθωτικές διευκρινίσεις και σχόλια. Και διερωτάται η δημοσιογράφος: «Μήπως η εγκύκλιος Amoris Laetitia προωθεί έναν νέο θεό, ο οποίος δεν ενδιαφέρεται για το πώς συμπεριφέρονται οι άνθρωποι; Είναι αυτό το μήνυμα του Πάπα, δια μέσου ενός από τους επιλεγμένους κοντινούς του (Σημ. υπογρ. Υπονοεί τον Πατριάρχη), πως απλά δεν υπάρχει πλέον κάτι που να θεωρείται αμάρτημα;». Και σε άλλο σημείο: «Πρέπει να υποθέσουμε ότι η εγκύκλιος Amorislaetitia δεν είναι ένα κείμενο της Καθολικής Εκκλησίας για την οικογένεια, αλλά ένα μανιφέστο μιας θρησκείας καθ’ ολοκληρίαν νέας;». Και πάρα κάτω παρατηρεί η δημοσιογράφος: « Εάν ο Θεός δεν είναι ο ουράνιος Πατέρας που έχει καθιερώσει τον νόμο Του για τα παιδιά Του και δεν ενδιαφέρεται για την ανθρώπινη συμπεριφορά καταλήγει κανείς στο συμπέρασμα ότι είναι ως να του προτείνεται να ομοιάσει με τους σατανιστές, που έχουν ως σύνθημά τους <Κάνε ό, τι σε ευχαριστεί, τα πάντα επιτρέπονται>». 

To άρθρο της Hilary White αναδημοσιεύθηκε στο γαλλόφωνο ενημερωτικό συγκρότημαReinformation TV, την 12η Δεκεμβρίου 2016. Το σχετικό ρεπορτάζ υπογράφει η Anne Dolheim, η οποία επίσης σημειώνει πως εφόσον ο Πάπας αποδέχεται τα όσα αναφέρει στο άρθρο του ο Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος τότε αυτό έχει συνέπεια στο ίδιο το τριαδικό δόγμα, διότι «εάν δεν υπάρχει πλέον <Ουράνιος Πατέρας> ποια είναι η πίστη μας;». Έναντι της συγκεκριμένης παπικής εγκυκλίου συνεχίζονται οι πολλές και σοβαρές αντιδράσεις. Πρόσφατα πέντε καρδινάλιοι ζήτησαν διευκρινίσεις από τον Πάπα.

Εμάς, ως Ορθοδόξους, δεν μας ενδιαφέρει τόσο η συγκεκριμένη εγκύκλιος του Πάπα, ούτε οι αντιδράσεις που υπάρχουν στους κύκλους των Ρωμαιοκαθολικών. Μας ενδιαφέρουν κυρίως τα όσα γράφει στην Osservatore Romano ο Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος. Είναι εξαιρετικά σοβαρά. Αφορούν στα δόγματα, στη διδασκαλία και στην ίδια την Πίστη των Ορθοδόξων. Οι αναφορές ότι δεν υπάρχει Ουράνιος Πατέρας που να ενδιαφέρεται να επιβάλλει τον τρόπο της ανθρώπινης συμπεριφοράς και να καθοδηγεί το ήθος των ανθρώπων, και ότι συμφωνεί με τον Πάπα και εμφανίζεται να υποβαθμίζει τους Κανόνες της Εκκλησίας απαιτούν άμεσες διευκρινίσεις.

Είναι αδιανόητο όχι Πατριάρχης, όχι Μητροπολίτης και ιερέας, αλλά ο οποιοσδήποτε Ορθόδοξος πιστός να πει ή να γράψει τέτοιες απόψεις. Δεν είναι δυνατό να αποδεχθεί κανείς ότι ο Πατριάρχης ενεπλάκη στη συζήτηση για την παπική εγκύκλιο, για να συμβάλει στα σχέδια του Πάπα για τη δημιουργία μιας νέας σύγχρονης θρησκείας. Δεν είναι δυνατό να έχει προωθήσει και ψηφίσει προ ελάχιστων μηνών τους περί γάμου κανόνες των Πατέρων της Εκκλησίας και τώρα να συμφωνεί με τον Πάπα ότι οι κανόνες αυτοί υποχωρούν μπρος στην ευσπλαχνία του Θεού. Ως οι Ιεροί Κανόνες να είναι απάνθρωποι και να αποτελούν τροχοπέδη στην πνευματική ζωή...
Ευχόμαστε να έχει γίνει λάθος στη μετάφραση, ελπίζουμε να είναι άλλου το κείμενο που φέρει την υπογραφή του Πατριάρχη, πιστεύουμε ότι θα δοθούν σε βραχύτατο χρονικό διάστημα οι δέουσες διευκρινίσεις.-**

Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

*Το άρθρο δεν έχει δημοσιευθεί στην επίσημη ιστοσελίδα του Οικουμενικού Πατριαρχείου, ούτε στα φιλικά προς αυτό ΜΜΕ. Σημειώνεται ότι στην ιστοσελίδα του Οικ. Πατριαρχείου έχουν δημοσιευθεί όλες οι ομιλίες του κ. Βαρθολομαίου, που εκφώνησε κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στο Μπάρι για την εορτή του Αγίου Νικολάου.
**Το ρεπορτάζ εγράφη με δέος και συνοχή καρδίας, επειδή αφορά στην Πίστη μας και αναφέρεται στον έχοντα τα πρεσβεία τιμής Πατριάρχη όλης της Ορθόδοξης Εκκλησίας.

π.Θεόδωρος Ζήσης, Η απάντηση στον μητρ. Θεσσαλονίκης σε σχέση με την επικαιρότητα

Η διδακτορική Διατριβή του πατρ. Βαρθολομαίου δεν ...έγινε δεκτή!

Ὁ κ. Βαρθολομαῖος, τώρα ποὺ ἔγινε Πατριάρχης, παίρνει μὲ τὴν "ἀξία" του (ὅπως καὶ ὁ Ἀρχ. Ἱερώνυμος) τὸ ἕνα διδακτορικὸ πίσω ἀπὸ τὸ ἄλλο, γιὰ νὰ μᾶς δείξει πόσο μεγάλος εἶναι καὶ πόσο ἀξίζει ὡς χριστιανός(!) ποὺ ἐπιδιώκει τὴν δόξα τῶν ἀνθρώπων, ἀφοῦ τὴν δόξα γιὰ τὴν ὁποία μᾶς δημιούργησε ὁ Θεὸς τὴν ἔχει ἀπορρίψει πρωτοστατώντας στὴν παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ.

Στὸ βίντεο ποὺ ἀκολουθεῖ, ὅμως, ὁ π. Θεόδωρος Ζήσης μᾶς ἀποκαλύπτει ὅτι ἡ διδακτορικὴ διατριβὴ τοῦ κ. ΒαρθολομαίουἈρχοντώνη, διὰ τῆς ὁποίας ἀπὸ τότε ζητοῦσε (ὡς ἀρχιμανδρίτης) τὴν ἀλλαγὴ καὶ κατάργηση τῶν Ἱερῶν Κανόνων, ...ἀπορρίφτηκε!!!


Πρωτοπρ. Θεόδωρος Ζήσης, Περί της πατριαρχικής αλλαγής των Ιερών Κανόνων [ΒΙΝΤΕΟ 2016].mp4
Ομιλία του π. Θεοδώρου Ζήση που εκφωνήθηκε την Κυριακή 27-11-2016, στο "Αρχονταρίκι" 
του Ι.Ν. αγ. Αντωνίου Θεσσαλονίκης.

Oι δοκιμασίες κάνουν καλό. Μη φοβηθείς



Oι δοκιμασίες κάνουν καλό. 
Μη φοβηθείς. 
Ό Χριστός μας σαράντα μέρες αγωνίσθηκε στην ερημον, αλλά έπειτα Άγγελοι τον υπηρετούσαν. 
Είναι πολύ στοργικός ο Χριστός μας. 
Συχνά, για ωφέλειά μας, επιτρέπει και δυνατή λύπην. 
Για λίγο νοιώθουμε πώς μας εγκατέλειψε, αλλά μετά επειδή λυπάται, μας αγαπά, μας πνίγει το έλεος Του, ή στοργή Του. 
Μη φοβηθείς ποτέ, 
μόνον αγάπα τον Χριστό μας.

Άγιος Παϊσιος

Ποιες είναι οι αμαρτίες με τις οποίες αθετείται η αγνεία;



Ποιες είναι οι αμαρτίες με τις οποίες αθετείται η αγνεία; 
Και τι κακό παθαίνει ο άνθρωπος από την αθέτησή της; 

Στην αγνεία εναντιώνεται, γενικά, η λαγνεία ή ακολασία ή ηδυπάθεια, που εκδηλώνεται κυρίως με τις μορφές της πορνείας και της μοιχείας.
Η ηδυπάθεια, ως ασθένεια της ψυχής, δεν περιλαμβάνει μόνο την έμπρακτη αμαρτία, αλλά και τους ακάθαρτους λογισμούς και τις επιθυμίες και τα αισθήματα, καθώς και εξωτερικές εκδηλώσεις που προηγούνται της αμαρτίας και την προετοιμάζουν, όπως λάγνες ματιές, αισχρά λόγια, φιλιά και χάδια.

Ο Κύριος το είπε ξεκάθαρα: «Όποιος βλέπει μια γυναίκα με πονηρή επιθυμία, έχει κιόλας διαπράξει μέσα του μοιχεία μ’ αυτήν» (Ματθ. 5:28). 
Στο πάθος αυτό, βέβαια, περιλαμβάνονται και οι παρά φύση επιθυμίες και τάσεις, για τις οποίες γράφει ο απόστολος Παύλος(Ρωμ. 1:26-27). Η ηδυπάθεια σ’ όλες της τις μορφές είναι θανάσιμη αμαρτία, που χωρίζει τον άνθρωπο από τον Θεό. «Μην έχετε αυταπάτες», μας λέει ο απόστολος· «στη βασιλεία του Θεού δεν θα έχουν θέση ούτε πόρνοι ούτε είδωλολάτρες ούτε μοιχοί ούτε θηλυπρεπείς ούτε αρσενοκοίτες» (Α’ Κορ. 6:9). 

Ο Θεός έπλασε τον άνδρα και τη γυναίκα και τους ένωσε με τη συζυγία, για να γεννούν παιδιά και να αυξάνεται έτσι το ανθρώπινο γένος, όχι για να καλλιεργούν τα πάθη και να τρέφουν τις σαρκικές επιθυμίες.
Ο Θεός θέλει να αγιάζουμε όχι μόνο την ψυχή μας αλλά και το σώμα μας.
Η πορνεία, όμως, καταργεί τον αγιασμό, γι’ αυτό και ο Κύριος τη συναρίθμησε στις πηγές της ακαθαρσίας: «Μέσ’ από την καρδιά των ανθρώπων πηγάζουν οι κακοί λογισμοί, μοιχείες, πορνείες… ακολασία… Όλα αυτά τα κακά πηγάζουν μέσ’ από τον άνθρωπο και τον κάνουν ακάθαρτο» (Μαρκ. 7:21-23).

Και ο απόστολος Παύλος παραγγέλλει: «Μακριά από την πορνεία.Κάθε άλλο αμάρτημα, που μπορεί να διαπράξει κανείς, βρίσκεται έξω από το σώμα του· αυτός, όμως, που πορνεύει, βεβηλώνει το ίδιο του το σώμα» (Α’ Κορ. 6:18) 

Τα σώματά μας είναι μέλη του σώματος του Χριστού, γι’ αυτό πρέπει να είναι και όργανα ζωής Χριστού. Όποιος, όμως, πορνεύει, δεν ζει σαν τον Χριστό, αφού παραδίνει το σώμα του στην αμαρτία, και το μέλος του σώματος του Χριστού το κάνει μέλος του σώματος μιας πόρνης (βλ. Α’ Κορ. 6:15). Το έχουμε πει πολλές φορές: Το σώμα μας είναι ναός του Αγίου Πνεύματος, που μας Το χάρισε ο Θεός και βρίσκεται μέσα μας. Δεν ανήκουμε στον εαυτό μας.
Ο Χριστός, ο Υιός του Θεού, μας εξαγόρασε με το πάντιμο Αίμα Του.
Και με το σώμα μας, λοιπόν, και με το πνεύμα μας, που ανήκουν στον Θεό, Αυτόν πρέπει να δοξάζουμε. 

Η αιχμαλωσία της ψυχής από την ηδυπάθεια προξενεί μεγάλο κακό στον άνθρωπο, καθώς του στερεί και τα υλικά και τα πνευματικά του αγαθά. «Όποιος κάνει συντροφιά με πόρνες, εξανεμίζει τον πλούτο του», λέει ο σοφός Παροιμιαστής (29:3). 
Και δεν εξανεμίζεται μόνο ο πλούτος του φιλήδονου, αλλά και το σώμα του εξασθενεί και η μνήμη του αδυνατίζει και ο νους του σκοτίζεται και η θέλησή του χάνει την ελευθερία της, καθώς υποδουλώνεται στο αισχρό του πάθος. 
Μα το χειρότερο είναι, όπως είπαμε, ότι ο δούλος της φιληδονίας στερείται τη χάρη του Θεού και τη βασιλεία των ουρανών· «γιατί ο Θεός θα καταδικάσει τους πόρνους και τους μοιχούς»
(Εβρ, 13:4). 

(Από το βιλίο: Γέροντος Ευστρατίου (Γκολοβάνσκι),
Απαντήσεις σε ερωτήματα χριστιανών.

Ὅταν ὁ ἄνθρωπος ἔχει...

Όταν ο άνθρωπος έχει μίσος για το Θεό και τον συνάνθρωπό του, είναι ο καλλίτερος φίλος του Σατανά, το πιο οξύ εργαλείο του.
Όταν ο άνθρωπος έχει φθόνο για τούς θεάρεστους ανθρώπους και υπηρέτες του Χριστού, είναι εγκληματίας και Χριστοκτόνος, σαν τον Άννα και τον Καϊάφα και σαν τούς άλλους πρεσβυτέρους και άρχοντες των Ιουδαίων.
Όταν ο άνθρωπος είναι άπληστος, δέ βρίσκεται μακριά από την προδοσία του Θεού. Ο πιο στενός φίλος του ανθρώπου αυτού στη συντροφιά των κακούργων, είναι ο Ιούδας...

Όταν ο άνθρωπος είναι μικρόνους κι έχει αδύναμη θέληση για να υπερασπιστεί τούς δίκαιους, όταν φοβάται πολύ για τη θέση και τις ανέσεις του, σέ σημείο πού θα συμφωνήσει να θανατώσει τούς δίκαιους, αυτός είναι κακούργος σαν τον Πιλάτο.
Όταν ο άνθρωπος επαναστατεί και χύνει ανθρώπινο αίμα, ενώ άλλος υποφέρει εξαιτίας του, είτε από κακοδικία είτε από την κακία των ανθρώπων, είναι κι αυτός κακούργος, όπως ο Βαραββάς.
Όταν ο άνθρωπος βλασφημεί το Θεό σ’ όλη του τη ζωή, είτε με λόγια είτε με πράξεις, κι η βλασφημία παραμένει στο στόμα του ως την τελευταία του αναπνοή, αυτός είναι πραγματικά πνευματικός αδελφός του βλάσφημου κακούργου πού συσταυρώθηκε με το Χριστό.
Ευλογημένος είναι εκείνος πού, μ’ όλο πού υποφέρει για τις αμαρτίες του, δέ βλασφημεί κανέναν άνθρωπο, δέν ενοχοποιεί κανέναν, αλλά σκέφτεται μόνο τίς αμαρτίες του καί ικετεύει τό Θεό γιά άφεση αμαρτιών καί σωτηρία. 
Ευλογημένος είναι ο έβδομος κακούργος πού κατάλαβε πώς του αξίζανε οι πόνοι του στο σταυρό για τις αμαρτίες του- πού κατάλαβε πώς ο Σωτήρας μας ήταν αθώος και πώς δεν του άξιζαν οι πόνοι πού υπόφερε για τις αμαρτίες των άλλων γι’ αυτό και μετάνιωσε, ζήτησε το έλεος του Θεού και αξιώθηκε να μπει πρώτος στον παράδεισο της αιώνιας ζωής, μαζί με το Σωτήρα μας.
Από τον κακούργο αυτόν μαθαίνουμε τα έξης: τη λυτρωτική μετάνοια, έστω και την έσχατη στιγμή του θανάτου- τη λυτρωτική φύση της προσευχής στο Θεό και την ταχύτητα με την οποία απαντά η Αγάπη του Θεού.
Ο ευλογημένος αυτός κακούργος άφησε σέ όλους μας ένα θαυμάσιο παράδειγμα, όποια αμαρτία κι αν έχουμε κάνει, με οποιοδήποτε τρόπο κι αν απομακρυνθήκαμε από το Θεό και συναριθμηθήκαμε με τούς αμαρτωλούς. Κάθε αμαρτία είναι έγκλημα ενάντια στο Θεό. Κι αυτός πού κάνει έστω και μια αμαρτία συναριθμείται με τούς αμαρτωλούς, δηλαδή με τούς υπηρέτες του σατανά. ’Άς μη γογγύσει κανείς λοιπόν, ας μη μεμψιμοιρήσει πώς τα πάθη κι οι πόνοι του συντελούν στην απώλεια κι όχι στη σωτηρία του. 
Μακάρι το σκότος των παθών του να φωτιστεί με τη θύμηση των αμαρτιών, με τη μετάνοια και την προσευχή. Και τότε οι πειρασμοί και τα πάθη του δέ θα συντελέσουν στην απώλεια, αλλά στη σωτηρία του.

Ἁγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ ΚΑΙΡΟΣ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ ΠΕΤΡΟΣ ΜΠΟΤΣΗΣ

Αν ένας με φταίξη τον παρουσιάζω σ’ ενα κλοιό προσευχής



Εμένα με κυκλώσαν αδικίες κι έκανα προσευχή. Όταν εβλεπα αδικία και δεν μπορούσα να την σταματήσω, γονατούσα και φώναζα “συχώωωωρεσέ με Κύριε…”. 
Έτσι με περνούσε η στεναχώρια, γιατί οι προσευχές φτάνουν επάνω. Οι προσευχές τα πάντα τα λειώνουν, κι αμέσως προλαβαίνει η καλωσύνη του Θεού. Αν με φερθούν άσχημα, να πέσω στο ήμαρτον. Αν το αφήσω, θα με κάνει ζημιά. Αν ένας με φταίξη τον παρουσιάζω σ’ ενα κλοιό προσευχής. Με την προσευχή τα διαλύεις όλα. Εάν μαλώσω με κάποιον χάνω την καλωσύνη του Θεού.

πηγή: Αναστάσιος Μαλαμάς. Από το βιβλίο: ''Ασκητές μέσα στον κόσμο τόμος Β' - Άγιον Όρος''

Πρώην μάγισσα αποκαλύπτει σύνδεση μεταξύ της Γιόγκα και του Σατανά

Η γιόγκα είναι μια μορφή πνευματικής ευθυγράμμισης με την ινδουιστική θεά Shakti, αναφέρει η πρώην μάγισσα Beth Eckert σε ένα νέο βίντεο.
«Ξέρω ότι υπάρχει μια τέτοια τεράστια διαμάχη γύρω από τη γιόγκα,» λέει η Eckert. «Αν κοιτάξετε τη γιόγκα, φαίνεται ακριβώς πως είναι ενας πολύ καλός τρόπος για υγεία και να ευθυγραμμίσει το σώμα σας και το πνεύμα και το τέντωμα σας»
Αλλά δεν πρέπει να εξαπατηθείτε.
Στο blog της, η Eckert γράφει:
«Η Διοχέτευση της ενέργειας είναι μια πανάρχαια απόκρυφη πρακτική. Δαίμονες χρησιμοποιούν την ενέργεια ως έναν από τους τρόπους που μπορούν να μετακινούνται από τόπο σε τόπο. Χρησιμοποιούν αυτή την ενέργεια κίνησης για να μεταφέρονται από άτομο σε άτομο κ.λπ. Είναι μια μορφή μαγείας, και δεν είναι μια πρακτική που φέρνει ένα πρόσωπο σε ευθυγράμμιση με το Πνεύμα του Θεού. Ακόμα και ο διαλογισμός είναι μια μορφή μετακίνησης ενέργειας, όπως προσπαθείτε να μετακινήσετε την ενέργειά σας σε μια ορισμένη κατεύθυνση, ένα σχέδιο ή διαδικασία, προκειμένου να κερδίσουν κάτι. Αυτό είναι μαγεία.
Κάνοντας αυτές τις Ανατολικές πνευματικές πρακτικές ευθυγραμμίζετε τον εαυτό σας με το βασίλειο του σκότους. Είναι εξάσκηση καλώντας το δαιμονα στην ύπαρξή σας και στη ζωή σας. Μπορεί να προκαλέσει μεγάλη ζημιά στην φυσική ύπαρξή σας, καθώς και την πνευματική ευεξία σας. Μόλις φέρετε αυτές τις πρακτικές στη ζωή σας, ουσιαστικά καλείτε αυτές τις δαιμονικές οντότητες στο σπίτι σας και την οικογένειά σας. 
Η Γιόγκα, ειδικότερα, είναι πολύ επικίνδυνη λόγω της δυναμικής που έχει αποκτήσει στον κόσμο μας σήμερα, ακόμη και εντός της χριστιανικής εκκλησίας».
Η Eckert λέει ακόμη ότι ορισμένες πρακτικές της γιόγκα χρησιμοποιούνται σε σατανικά τελετουργικά.

Η Εκκλησία είναι μία, οι αιρέσεις είναι πολλές!



Ο ΑΓΙΟΣ ΙΟΥΣΤΙΝΟΣ ΠΟΠΟΒΙΤΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΙΡΕΣΕΙΣ

«Η Εκκλησία δεν είναι μόνον μία, αλλά και μοναδική. Εν τω Κυρίω Ιησού δεν είναι δυνατόν να υπάρξουν πολλά σώματα κατά τον ίδιον τρόπον δεν είναι δυνατόν να υπάρχουν εν αυτώ πολλές Εκκλησίες.

Εν τω θεανθρωπίνω αυτού σώματι η Εκκλησία είναι μία και μοναδική, όπως ο Θεάνθρωπος, ο Χριστός, είναι ένας και μοναδικός.

Δι’ αυτόν τον λόγον διαίρεσις, σχίσμα της Εκκλησίας είναι πρωτίστως ένα πράγμα οντολογικώς αδύνατον.

Δεν υπήρξε ποτέ διαίρεσις της Εκκλησίας, και δεν είναι δυνατόν να υπάρξη, πλην υπήρξε και θα υπάρξη έκπτωσις εκ της Εκκλησίας, κατά τον τρόπον, που πίπτουν τα ξερά και άγονα κλήματα από την θεανθρωπίνην και αιωνίως ζώσαν άμπελον, που είναι ο Κύριος Ιησούς Χριστός (Ιω. 13,16). Κατά καιρούς απεσπάσθησαν και εξεβλήθησαν από την μοναδικήν αδιαίρετον Εκκλησίαν οι αιρετικοί και σχισματικοί, οι οποίοι έκτοτε έπαψαν να αποτελούν μέλη της Εκκλησίας και μέρη του θεανθρωπίνου σώματός της.

Έτσι έχουν κατ’ αρχήν αποκοπή οι Γνωστικοί, κατόπιν οι Αρειανοί, κατόπιν οι Πνευματομάχοι, κατόπιν οι Μονοφυσίται, κατόπιν οι Εικονομάχοι, κατόπιν οι Ρωμαιοκαθολικοί, κατόπιν οι Προτεστάνται, κατόπιν οι Ουνίται και εν συνεχεία όλα τα άλλα μέλη των αιρετικών και σχισματικών λεγεώνων».

(Ιουστίνου Πόποβιτς, «Δογματική της Ορθοδόξου Εκκλησίας», (Γαλλική μετάφραση) 
Τόμος 4ος, σελ. 181, Lausanne 1995 – Αναδημο- σιεύτηκε στον «Ορθόδοξο Τύπο» στις 29/6/2007).