Γιατί το αποσιώπησαν;;;

Μᾶς ἐστάλη καὶ δημοσιεύουμε τὸ παρακάτω σχόλιο. Ἐν τῷ μεταξὺ προαναγγέλθηκε ἡ σχετικὴ «ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ π. ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΖΗΣΗ ΚΑΙ ΤΩΝ ΣΥΝ ΑΥΤΩ» ποὺ θὰ ἀναρτήσουμε.

Μετὰ ἀπὸ τὴν ἐπιτυχημένη καὶ ὁμολογιακὴ κληρικολαϊκὴ Σύναξη τοῦ Ὡραιοκάστρου ἐκδηλώνεται ἡ εὔλογη ἀπορία ἀπὸ πολλοὺς πιστούς: γιατί ἀποσιώπησαν-τὰ ἱστολόγια, ποὺ θεωροῦνταν μέχρι τώρα πρωτοποριακὰ στὸν ἀγώνα ἐνάντια στὸν οἰκουμενισμό- τὰ σχετικὰ μὲ τὴν Σύναξη τοῦ Ὡραιοκάστρου;

Ἔχει νόημα νὰ κατηγοροῦμε τοὺς οἰκουμενιστὲς γιὰ τὶς πρακτικές τους καὶ παράλληλα νὰ τὶς ἐφαρμόζουμε καὶ ἐμεῖς;

Γιατί, τὸ ἱστολόγιο «Κατάνυξις», ἐνῶ ὀρθὰ κατηγόρησε ἄλλα ὀρθόδοξα ἱστολόγια γιὰ τὴν ἀπουσία παρουσίασης τῶν ἀποτειχίσεων τοῦ π. Νικολάου καὶ π. Θεοδώρου, τώρα τὸ ἴδιο ἀρνεῖται τὴν παρουσίαση τῆς σύναξης τοῦ Ὡραιοκάστρου; 

Γίνεται ὁ ἀγώνας γιὰ τὴν πίστη ἢ ἀπὸ προσωπικὰ κίνητρα; 

Δὲν ἔγκειται ὁ ρόλος τῶν ἱστολογίων στὴν ἐνημέρωση τοῦ κόσμου γιὰ τὰ τεκταινόμενα περὶ τῆς πίστης;

Ποιός εἶναι τελικὰ ὁ ρόλος τῶν διαφόρων ἱστολογίων καὶ σὲ τί ἀποσκοποῦν; 

Πόλεμος ἐνάντια στὴν αἵρεση ἢ προβολὴ ἡμετέρων;

Παρακαλοῦμε τὰ ἱστολόγια νὰ ἀπαντήσουν στὰ ἐρωτήματα τῶν πιστῶν;

https://paterikiparadosi.blogspot.gr

Ημερίδα 4-4-17: ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΔΙΚΗ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ «ΣΥΝΟΔΟΥ» ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ

megasfilippos

Λόγος εις έχοντας ευήκοον ους

Πολλοί από το στρατόπεδο της πλάνης και της δυσωδίας του οικουμενισμού αρνούνται, και τα όσα πραγματικά πρεσβεύει και υπηρετεί ο οικουμενισμός, αλλά αρνούνται και τα όσα έγιναν και θεσπίσθηκαν στην Κρήτη. Θα ήταν λοιπόν καλό να τους θυμίσουμε, τις απόψεις των δικών τους, των οικουμενιστών θεολόγων, για τα όσα συνέβησαν στην Κρήτη, με την γραφίδα ενός θεολόγου που βρίσκεται στην απέναντι από την Ορθοδοξία όχθη, την όχθη της παναιρέσεως του οικουμενισμού. Οι θέσεις αυτές, έχουν δημοσιευθεί σε μεγάλες ιστοσελίδες, και επομένως αποτελούν «πλούτο», - και όπου «πλούτος» διάβασε «φτώχεια»- της σύγχρονης αντίληψης περί Ορθοδόξου Εκκλησίας.

Ας δεχθούμε λοιπόν ότι εμείς οι Ορθόδοξοι είμαστε κολλημένοι, άνθρωποι με παρωπίδες απέναντι στα σημαντικά αρνητικά γεγονότα, που βιώνει η Εκκλησία, ιδιαίτατα εξ’ αιτίας της παναιρέσεως του οικουμενισμού. Αυτό που περιγράφω μην σας τρομάζει, δεν απέχει και πολύ από το πώς μας βλέπουν οι οικουμενιστές. Με αυτήν την αποδοχή, ας ακούσουμε με προσοχή, την γνώμη του καθηγητού του πανεπιστημίου του Graz κ. Λαρεντζάκη για τη Κρήτη. ( http://www.amen.gr/article/gia-poia-agia-kai-megali-synodo-pliroforei-to-anakoinothen-tis-isynodou-tis-ekklisias-tis-ellados )

Όταν λοιπόν η Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος ως άλλος Πιλάτος ένιψε τας χείρας με το φυλλάδιο ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΛΑΟ, το αναφερόμενο στη σύνοδο της Κρήτης, ο καθηγητής του Πανεπιστημίου του Graz κ. Γρηγόριος Λαρεντζάκης ο οποίος κατά τον κ. Παπαθανασόπουλο, εκφράζει τις απόψεις του Οικουμενικού Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου, έγγραψε ένα άρθρο στο amen.gr στο οποίο έλεγε με ακρίβεια την αλήθεια για το τι έγινε στην Κρήτη.

Επισημαίνει λοιπόν ο κ. Λαρεντζάκης για την σύνοδο της Κρήτης τα εξής:

Ελήφθησαν ἀποφάσεις πολύ σημαντικές ἀπό τήν Σύνοδο τῆς Κρήτης. (Άρα λάθος κάποιοι να θέλουν να απαξιώνουν την Κρήτη ως γεγονός)

Τό Ἀνακοινωθέν ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΛΑΟ κάνει μή ἀκριβή ἀπόδοση τοῦ Μηνύματος τῆς Συνόδου.

Η Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδος της Κρήτης χρησιμοποιεῖ καί ἀποδέχεται τήν ἱστορική ὀνομασία Ἐκκλησία καί γιά τίς ἑτερόδοξες Ἐκκλησίες. (Άρα λάθος αυτό που ισχυρίζονται κάποιοι ότι δεν απέδωσε «εκκλησιαστικότητα» στις αιρέσεις η Κρήτη)

Πουθενά τό Κείμενο τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου δέν ὁμιλεῖ ὅτι ἡ Ὀρθοδοξία κάνει Θεολογικούς Διαλόγους μέ αἱρέσεις! (Άρα δεν μιλάμε ως έχοντες την αυθεντικότητα της Αληθείας αλλά στην καλύτερη των περιπτώσεων με ίσους όρους, μάλλον δε ως οι πτωχοί συγγενείς)

Ὅλα τά ἐπίσημα σχετικά Κείμενα τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ὅλων τῶν τελευταίων δεκαετιῶν καί οἱ σοβαροί ἐπιστήμονες Θεολόγοι καί Καθηγητές Πανεπιστημίων, οἱ ἀσχολούμενοι μέ τά θέματα αὐτά, ἀναφέρουν τίς ἑτερόδοξες Ἐκκλησίες ως Ἐκκλησίες. (Και ο λαός κοιμάται ήσυχος που οι ποιμένες του αγρυπνούν)

Επίσημο πανορθόδοξο Κείμενο μέ τήν ὑπογραφή ὅλων τῶν Προκαθημένων Πατριαρχῶν και Ἀρχιεπισκόπων (ἤ τῶν ἐκπροσώπων των) χαρακτηρίζει τούς Παρατηρητές τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου ἐκπροσώπους Ἐκκλησιῶν ἤ Οἰκουμενικῶν Ὀργανισμῶν Ἐκκλησιῶν χωρίς κανένα περιοριστικό ἤ ἐπιφυλακτικό σχόλιο. (Και ο λαός κοιμάται ήσυχος που οι ποιμένες του αγρυπνούν)

Ορθά ἔπραξε τελικά ἡ Σύνοδος τῆς Κρήτης καί σοφά καί διατήρησε τόν ὅρο Ἐκκλησία, παρά τίς σφοδρές, ὅμως μή πειστικές ἀντιρρήσεις. (Ας το ακούσουν αυτό όσοι δεν γνωρίζουν τι λένε τα κείμενα)

Δεν ἀνυψώθηκαν Σύνοδοι σέ Οἰκουμενικές από την σύνοδο της Κρήτης για να μην καταδικαστεί ὡς αἱρετική η Ρωμαιοκαθολική Ἐκκλησία. (Να και άλλη δόλια τακτική)

Τα Κείμενα της Κρήτης δέν ὁμιλούν πουθενά περί «ἐπιστροφῆς τῶν ἑτεροδόξων καί ἀλλοδόξων εἰς αὐτήν», δηλ. στήν Ὁρθόδοξη Ἐκκλησία. (Να και η αλήθεια των διαλόγων)

Ὡς πρός τό θέμα περί Γάμου, δίδει μέ τήν ἀπόφασή της ἡ Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδος στίς Αὐτοκέφαλες Ἐκκλησίες νά ἐπιτρέπουν τήν τέλεση Μικτῶν γάμων κατ’ οἰκονομίαν.

Η Σύνοδος αὐτή ἔχει ὅλα τά χαρακτηριστικά μιᾶς Οἰκουμενικῆς Συνόδου καί θά πρέπει νά ἀναγνωρισθεῖ ἀπό κοινοῦ ὡς ἡ 8η Οἰκουμενική Σύνοδος Ἀνατολῆς καί Δύσεως, στήν ὁποία ἔλαβε μέρος κανονικά καί ἡ Δυτική Ἐκκλησία μέ ἐκπροσώπους τοῦ Πάπα καί ἐξέδωσε κοινά ἀνεγνωρισμένες ἀποφάσεις. Ἡ Σύνοδος αὐτή πρέπει μάλιστα νά χαρακτηρισθεῖ καί ὡς ἑνωτική, ὁπωσδήποτε δέ ὄχι ὡς «ἀντιπαπική», ὡς ἰσχυρίζονται ὁρισμένοι ὑπερορθόδοξοι.(Κοιμήσου πιστέ λαέ. Να ξυπνήσεις μόλις γίνει η ένωση)

Απαραίτητον εἶναι νά ἒνθαρρυνθοῦν οἱ ἁρμόδιοι φορεῖς γιά τήν ἐφαρμογή τῶν ἀποφάσεων αὐτῶν στήν ζωή τῶν πιστῶν μέ τήν συνεργασία ὅλων, διορθόδοξα, διαχριστιανικά καί διαθρησκειακά, ὅπως προτρέπει καί ἡ Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδος τῆς Κρήτης.

ΑΥΤΑ ΕΠΙΣΗΜΑΙΝΕΙ ΚΑΙ ΥΠΟΓΡΑΜΜΙΖΕΙ Ο κ. Λαρεντζάκης.

Είναι λοιπόν σαφές, ότι οι στρουθοκαμηλίζοντες, οι καυχόμενοι περί της ορθοδοξίας των, αυτοί που μας κατηγορούν ως επαναστάτες, αιρετικούς και αρχηγούς σχισμάτων, οι ίδιοι μεν κρύβουν το βαθύ σκότος των απόψεών τους περί της παναιρέσεως του οικουμενισμού, οι φίλοι τους όμως, οι αιρετικοί οικουμενιστές, ομολογούν ότι στην Κρήτη ελήφθησαν σημαντικές αποφάσεις, υπογράφηκαν αιρετικές θέσεις, οι οποίες πρέπει απαραίτητα να εφαρμοσθούν, θέλει δεν θέλει ο πιστός λαός. Και αυτές οι αιρετικές θέσεις φέρουν τις υπογραφές τους. Αυτή είναι η πικρή αλήθεια.

Ας ακούσουμε τι παραγγέλλει Η ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΤΩΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΩΝ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ ΤΟΥ 1848..

… «Φυλάσσουμε την αλήθεια της πίστεώς μας» την οποίαν έχουμε παραλάβει αλάνθαστη από τους Αγίους Πατέρες. Αποστρεφόμαστε κάθε νεωτερισμό, γιατί τον βλέπουμε ως διαβολική ενέργεια. Αυτός που δέχεται τους νεωτερισμούς είναι σαν να κρίνει και κατακρίνει ως ελλιπή την Ορθόδοξη Πίστη. Αλλά η πίστη αυτή, πλήρης και ολοκληρωμένη έχει πλέον σφραγιστεί και δεν επιδέχεται ούτε μείωση, ούτε αύξηση, ούτε αλλοίωση οποιασδήποτε μορφής. Αυτός που θα τολμήσει ή να πράξει ή να συμβουλεύσει ή να διανοηθεί κάτι από τα παραπάνω, αρνητής είναι της πίστης του Χριστού, ήδη με την θέλησή του έβαλε τον εαυτό του στο αιώνιο ανάθεμα, γιατί βλασφημεί στο Άγιο Πνεύμα, λέγοντας ότι, τάχα το Άγιο Πνεύμα δεν ελάλησε πανυπερτέλεια μέσα στις Άγιες Γραφές και μέσω των Οικουμενικών Συνόδων.

… Εξ’ άλλου για την Εκκλησία μας ούτε Πατριάρχες, ούτε Σύνοδοι μπόρεσαν ποτέ να εισάγουν νεωτερισμούς, διότι ο υπερασπιστής της πίστεως είναι αυτό το σώμα της Εκκλησίας, δηλαδή ο πιστός λαός, ο οποίος θέλει το θρήσκευμά του αιώνια αμετάβλητο και ακριβώς ίδιο έτσι όπως το παρέδωσαν οι Άγιοι Πατέρες της Εκκλησίας».

Συμπέρασμα: Ήρθε η ώρα να πάρουμε στα χέρια μας την υπεράσπιση της Αληθείας της Πίστεώς μας.

Καλή Ανάσταση.

π. Φώτιος Βεζύνιας.

http://salpismazois.blogspot.gr

ΣΕ ΚΑΙΡΟ ΠΟΛΕΜΟΥ ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΛΙΓΟΥΣ ΑΛΛΑ ΑΠΟΦΑΣΙΣΜΕΝΟΥΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΠΟΛΛΟΥΣ ΑΔΟΚΙΜΟΥΣ

Σε καιρό πολέμου, πολύ περισσότερο σε φάση πνευματικής μάχης, στην κρίσιμη στιγμή που παίρνουν άσχημη τροπή οι εξελίξεις αυτό που έχει σημασία για τον ηγέτη δεν είναι να το παίζει αρχηγός ενώ το βάζει στα πόδια για να δείξει ότι οι πολλοί ακολουθούν αυτόν και επομένως χωρίς αυτόν και μετά από αυτόν υπάρχει το χάος. Αλλά το να κατορθώσει να διαχειριστεί τις αντιξοότητες και την διαφορετική τροπή των πραγμάτων αλλάζοντας στρατηγική. 

Σχέδιο τακτικής πνευματικού πολέμου δεν είναι να κάνουμε ότι συνέλαβε η νοσηρή μας κεφαλή αλλά το να ακούμε αυτούς που αντιλαμβάνονται κάτι, διότι έχουν διαφορετικό χάρισμα. Δεν έχουν όλοι τίτλους και πτυχία αλλά επειδή αφιέρωσαν την ύπαρξή τους στον Θεό έλαβαν κάποια χαρίσματα που ευτυχώς δεν έχουν αυτοί που ξέρουν πολλά μαθηματικά, έμαθαν ακαδημαϊκή θεολογία και έλαβαν μεγάλες ενορίες. 

Γιατί είμαστε υποχρεωμένοι να αποδεχθούμε κάτι που δεν εκφράζει την ορθόδοξη αυτοσυνειδησία μας; Απλή λογική, ίσως και στοιχειώδης γεωμετρία, δείχνουν ότι τα προς τρίτα ίσα είναι και μεταξύ τους ίσα! Όταν δεν κοινωνούμε με κάποιους που κοινωνούν με την αίρεση ενώ κοινωνούμε συνάμα με άλλους που κοινωνούν με την αίρεση δεν κοινωνούμε με την αίρεση και τον αιρετικό;

Δυστυχώς το όλο πρόβλημα τίθεται εξ αιτίας αρχικής εσφαλμένης θεώρησης. Οι ερμηνείες του μυαλού! Και ενώ καταδικάζουμε για τέτοια νοοτροπία τον Πατριάρχη κάμουμε εμείς το ίδιο. Και που πάει η συνοδικότητα; Είσαι στο τραπέζι με τόσους αδελφούς που δεν αναπαύονται με ότι πρεσβεύεις και όμως θέλεις να γίνει το δικό σου. Στην Ορθοδοξία όμως δεν γίνεται το δικό σου αλλά αυτό που αναπαύει το χριστεπώνυμο πλήρωμα και αυτό είναι το θέλημα του Θεού όπως εκφράστηκε διαχρονικά με την Παράδοση της Εκκλησίας που πληροφορεί τις συνειδήσεις των αδελφών να το δεχτούν. Λοιπόν, μήπως αμαρτάνουμε επειδή δεν συμφωνούμε με ότι αντιπατερικό ισχυρίζεσθε;

Προσωπικά νιώθω καλά με την συνείδησή μου διότι την επομένη κιόλας ημέρα της συναντήσεώς μας με τον π. Θεόδωρο, αγιορείτες και άλλους πατέρες, ενημέρωσα διαδικτυακά ότι δεν αποδέχομαι συγκεκριμένες θέσεις του που άκουσα στην οποία αιφνιδιαστήκαμε, καθώς είχαν προσυζητηθεί επιχειρήματα προ της συνάξεως μας με τους αγιορείτες, προκειμένου να γίνουν αποδεκτές ορισμένες θέσεις. Για να μην ενεργήσω λοιπόν εκ του προχείρου έθεσα απλώς τις απόψεις μου τότε επιφυλασσόμενος για τις προτάσεις που άκουγα, ώστε να μην χαλάσω το κλίμα και την σύναξη και αφού αποσύρθηκα προσευχόμενος έλαβα πληροφορία να δράσω τάχιστα. Ευτυχώς, διότι η ημερίδα στο Ωραιόκαστρο θα κατέληγε τελικά πομφόλυξ ή το χειρότερο να πάμε εκεί ήδη διχασμένοι και να διχάσουμε εκεί και το ποίμνιο. Τώρα όμως δεν θα γίνει αυτό διότι θα υπάρχει ενιαία θέση και γνωρίζοντας οι αγωνιζόμενοι πιστοί ότι δεν συμβαδίζουμε σε όλα με όσα εκφράζει ο π. Θεόδωρος Ζήσης, ο π. Νικόλαος ο Μανώλης και ο π. Φώτιος Βεζύνιας, όσοι, βέβαια, δεν εκφράζονται από τις θέσεις μας -δεν είναι υποχρεωτικό- δεν θα έρθουν ή απλά θα έρθουν και θα βγάλουν τα συμπεράσματά τους. Το αν αυτό, τώρα, που κάνουμε δημιουργήσει σχίσμα επειδή κρατούμε θέσεις δοκιμασμένες από την παράδοση τη Εκκλησίας δεν ευσταθεί γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο: Αν μνημονεύαμε κάποιους που μνημονεύουν τον Πατριάρχη ενώ παύουμε το μνημόσυνο ορισμένων που επίσης μνημονεύουν αυτό θα δημιουργούσε πρόβλημα! Τώρα κάποιοι άλλοι ισχυρίζονται ότι συνειδητοποιήσαμε ότι βρισκόμαστε μεταξύ ακραιφνών και μετριοπαθών. 

Απαντώ δεν συνειδητοποιήσαμε αλλά ξεχωρίσαμε τίμια εξ αρχής την θέση μας ότι ούτε τέτοιου είδους μετριοπάθεια μας εκφράζει ούτε ο φανατισμός όσων θεωρούν άκυρα τα μυστήρια εκείνων που ακόμη δεν διέκοψαν μας εκφράζει. Κάποιοι άλλοι μας κατηγορούν ότι θέλουμε να λάβουμε εξουσία μέσα στην Εκκλησία γι’ αυτό κινούμαστε με τον τρόπο αυτό. Για να πω την αλήθεια μέχρι τώρα δεν έλαβα ποτέ ιδιαίτερη εξουσία μέσα στην Εκκλησία ίσως όμως να είναι καλή η ιδέα σας, όχι τόσο για μένα γιατί θα μπω σε περιπέτεια, αλλά ίσως για εσάς γιατί καθώς βλέπω χρειάζεται να το κάνω για να μην αφήσω τα λογικά πρόβατα αφύλακτα. Γιατί λοιπόν δεν με δοκιμάζετε; Υπάρχει ενδεχόμενο να τα καταφέρω καλύτερα με την Χάρη του Θεού παρά με το μεγάλο όνομα και τα πολλά πτυχία, όπου θα υπήρχε ο κίνδυνος να μην σκέφτονται αυτοί που θα ήταν κοντά μου! Σήμερα οι άνθρωποι θέλουν να φατριάζονται ακολουθώντας μεγάλα ονόματα και όχι ταπεινές ψυχές. 

Το θέμα είναι αφουγκράζεται κανείς τελικά τι ζητά ο πιστός λαός που κληθήκαμε να διακονήσουμε ή κάνουμε το δικό μας; Ο πιστός λαός καλείται, λοιπόν, στην σύναξη αυτή όχι απλώς να ποδηγετηθεί, διότι οι συνειδητοποιημένοι χριστιανοί γνωρίζουν πλέον καλά τι συμβαίνει, αλλά κυρίως καλείται να εκφρασθεί για κάτι το οποίο του το στέρησαν τόσα χρόνια κυρίως οι επίσκοποι, αφού ούτε καν τον ενημέρωναν για όσα ελάμβαναν χώρα, μέχρι και της Κολυμβαρίου ψευτοσυνόδου.

Αρχιμ. Παΐσιος Παπαδόπουλος

http://agonasax.blogspot.gr

Στήν Ἡμερίδα τοῦ Ὡραιοκάστρου

Οἱ Ἁγιορεῖτες ἐτίμησαν τήν ἰδιότητά των

καί ἐστήριξαν τόν λαό τοῦ Θεοῦ

ὑπό Δημ. Κ. Ἀναγνώστου, Θεολόγου

Παρακολούθησα διαδικτυακῶς τήν Ἡμερίδα τοῦ Ὡραιοκάστρου. Δυστυχῶς, ὄχι ὁλόκληρη. Παρακολούθησα τίς εἰσηγήσεις τοῦ π. Ἐπιφανίου (Ἁγιορείτου) καί τήν τελευταία κάποιου λαϊκοῦ θεολόγου. Ἦταν καί οἱ δύο ἐξαιρετικές. Ἡ τοποθέτηση τοῦ π. Χαρίτωνος (Ἁγιορείτου) στό περιβόητο ζήτημα περί τῆς δυνητικότητος ἤ τοῦ ὑποχρεωτικοῦ τοῦ ΙΕ΄ Κανόνος τῆς ΑΒ΄ Συνόδου μέ ἀνέπαυσε γιά τήν σαφήνεια, ἁπλότητα, εὐθύτητα καί καθαρότητά της. Μή παρεξηγηθῶ, ἀλλά πρέπει νά ἐπισημάνω ὅτι οἱ Ἁγιορεῖτες σοφῶς καί σαφῶς ξεκαθάρισαν τό οὐσιωδέστερο τοῦ ἀντιοικουμενιστικοῦ ἀγῶνος, κάτι πού δέν κατόρθωσαν οἱ Ἀκαδημαϊκοί θεολόγοι καί Καθηγητές μέχρι σήμερον. Ἔγινε μία ὄντως καλή ἀρχή διότι διευκρινίστηκαν δύο κεφαλαιώδους σημασίας πράγματα: 

Ἡ ὑποχρέωση διακοπῆς τοῦ μνημοσύνου τῶν αἱρετιζόντων καί ἡ συνεπαγωγικῶς ὀφειλόμενη διακοπή κοινωνίας μετ' αὐτῶν καί κάθε κοινωνοῦντος αὐτοῖς. Τό ψήφισμα τῆς Ἡμερίδος ἦταν ἐπίσης ἐξαιρετικό, κυρίως, διότι ἦταν σαφές, σύντομο καί οὐσιαστικό. Αὐτό ἀκριβῶς πού ζητᾶ ὁ ἁπλός καί ἄδολος λαός τοῦ Θεοῦ πού ἐνδιαφέρεται γιά τήν Πίστη του καί εἶναι ἕτοιμος νά ἀγωνισθεῖ γι' αὐτήν. Ἡ λιτότητα καί ἡ σαφήνεια πρέπει νά εἶναι τά χαρακτηριστικά τοῦ λόγου τῶν ἀγωνιζομένων Πατέρων γιά νά μπορεῖ νά παρακολουθεῖ ὁ ἁπλός πιστός καί νά κατανοεῖ τί συμβαίνει καί τί καλεῖται νά πράξει. Ποιά ἡ ὠφέλεια τῆς παραθέσεως σειρᾶς στοιχείων καί ἐπιχειρημάτων κατά τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ὅταν τό ζητούμενο δέν εἶναι ποιό τό κακό καί ἐσφαλμένο τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἀφοῦ αὐτό ἔχει καλυφθεῖ καί κατανοηθεῖ ἐπαρκῶς, ἀλλά τό τί δέον γενέσθαι. Μάλιστα, τό τί μᾶς διδάσκουν σχετικῶς καί τί ἔπραξαν οἱ Ἅγιοι Πατέρες μας. Ἡ ἀλήθεια εἶναι πάντα ἁπλή καί δέν ἐπιβάλλεται ποτέ. Ἀκόμη καί οἱ πλέον μορφωμένοι καί δυνατοί στή διάνοια ἐκ τῶν Ἁγίων Πατέρων δέν ἐπεδίωκαν τήν προβολή τῶν γνώσεών των, ἀλλά τήν ὠφέλεια τῶν ἀκροατῶν-ἀναγνωστῶν καί πνευματικῶν τέκνων των πρός σωτηρίαν. 

Ὁ Οἰκουμενισμός ἐπενδύει πολλά στή σύγχυση καί τήν παραπλάνηση τῶν πιστῶν πού ἐξυπηρετεῖται ἀπό τήν πολυλογία καί τήν τεχνολογία. Οἱ Πατέρες, ὅμως, ὅπως γνωρίζουμε θεολογοῦσαν ἁλιευτικῶς καί ὄχι Ἀριστοτελικῶς. Οἱ Ἁγιορεῖτες Πατέρες πού μιμοῦνται τή στάση τῶν πνευματικῶν προγόνων των, ἁγίων Ὁσιομαρτύρων καί Ὁμολογητῶν Ἁγιορειτῶν Πατέρων τῶν ἐπί Βέκκου μαρτυρησάντων, ἀπεδείχθησαν, τουλάχιστον μέχρι στιγμῆς ἄξιοι καί ἀσφαλεῖς ὁδηγοί τῶν ὀρθοδόξων αὐτές τίς κρίσιμες στιγμές γιά τήν Ὀρθοδοξία. Ἄς ἐλπίσουμε ὅτι οἱ ἀπουσιάσαντες ἀδικαιολογήτως ἀπό τήν Ἡμερίδα Πατέρες, ἐκλεκτοί πάντως ἀγωνιστές, δέν θά σταθοῦν σέ παρεξηγήσεις καί θά συνασπισθοῦν ὅπως ὀφείλουν στόν κοινό ἀγώνα. Θά εἶναι μεγάλη ἀπογοήτευση νά ἐπιβεβαιωθεῖ ἡ ἀνησυχία μερικῶν καί ταυτοχρόνως ἡ εὐχή τῶν οἰκουμενιστῶν νά διαφοροποιηθοῦν ἀπό τούς Ἀγιορεῖτες Πατέρες στό ἐκκλησιολογικό κομμάτι. Ἡ διαφοροποίηση, μή γένοιτο, θά δηλώνει τρία τινά: Ἤ ὅτι δέν ἔχουν ὑγιεῖς ἐκκλησιολογικές βάσεις, ἤ ὅτι ἔχουν ὑπαναχωρήσει ἐκ τῶν ἀρχικῶν ἀποφάσεών των, ἤ ὅτι ἔχουν κάποιες προσωπικές σκοπιμότητες. 

Ὁ Οἰκουμενισμός καλπάζει καί περιθώρια ἐφησυχασμοῦ δέν ὑπάρχουν!

Υ.Γ. Παραδοξότητα ἀποτελεῖ ἡ ἐπιλογή διακόψαντος τό μνημόσυνο τοῦ ἐπισκόπου του, γιά λόγους Πίστεως, πατρός νά μή λειτουργεῖ πρός ἀποφυγή "διχασμοῦ" (;) ἤ νά λειτουργεῖται ὁ ἴδιος καί νά προτρέπει τούς πιστούς ἤ ἐπιτρέπει στά πνευματικά του τέκνα νά ἐκκλησιάζονται, ὅπου μνημονεύεται ὁ ἐπίσκοπός του ἤ ἄλλοι ὁμόφρονες αὐτοῦ καί συγ-κοινωνοῦντες, συνιστᾶ δέ ἀνορθοδοξία!

ομολογία

http://scripta---manent.blogspot.gr

Ενημέρωση- σύντομη ανασκόπηση της «Διορθόξης Επιστημονικής Ημερίδας για την καταδίκη του Οικουμενισμού & της “Συνόδου” της Κρήτης» στο Ωραιόκαστρο

Ευχαριστούμε τον Θεό γιατί με απόλυτη επιτυχία πραγματοποιήθηκε σήμερα 

η Εκδήλωση ενάντια στον Οικουμενισμό και την ψευδοΣύνοδο της Κρήτης.

η αίθουσα στο βάθος (αριστερή μεριά)

η αίθουσα (δεξιά μεριά)

Η αίθουσα του Nouvelle, χωρητικότητας 1000 ατόμων, γέμισε ασφυκτικά και νέα καθίσματα στηνόταν για να εξυπηρετήσουν ώστε να μην μείνει κανείς όρθιος (η εκδήλωση έληξε γύρω στις 9μμ).

Οι πιστοί χάρηκαν την παρουσία των δεκάδων αγιορειτών, ενώ παραβρέθηκαν επίσης δεκάδες ιερωμένοι, μοναχές, καθώς και πιστοί και ιερωμένοι από ορθόδοξα κράτη όπως Βουλγαρία, Ρουμανία, Γεωργία, Μολδαβία κλπ.

Στο τέλος της εκδήλωσης απαντήθηκαν ερωτήματα των πιστών(κυρίως αφορούσαν το αν είναι υποχρεωτική ή όχι η διακοπή μνημόνευσης και το αν επιτρέπεται να λειτουργούνται και σε ναούς όπου μνημονεύονται επίσκοποι που είτε αποδέχθηκαν (επίσημα ή μέσω της σιωπής τους) την σύνοδο της Κρήτης είτε κοινωνούν με οικουμενιστές). 

Χαιρόμαστε που παρουσιάστηκε ΞΕΚΑΘΑΡΗ η αγιοπατερική οδός. 

Στο τέλος διαβάστηκε και εγκρίθηκε ομόφωνα ψήφισμα.

Η εκδήλωση προβαλλόταν ζωντανά μέσω διαδικτύου.

Την ώρα που γράφεται αυτή η ανάρτηση (2 μόλις ώρες μετά την λήξη της εκδήλωσης, βλέπουμε 2000 προβολές του βίντεο της εκδήλωσης!)

Δείτε την :

https://youtu.be/IwVeruZv7yA

και ένα πρώτο σχόλιο που διαβάσαμε :

Μας συγκλόνισε η μαθήτρια στην Ρουμανία που ΔΕΝ ΔΕΧΤΗΚΕ να εκκλησιαστεί σε εκκλησία που μνημονευόταν αιρετίζοντας ιεράρχης!! 

3:05 Σύγχρονοι διωγμοί για την Ορθοδοξία! Το στάδιο άνοιξε... όσοι πιστοί προσέλθετε! Αυτό που πρέπει να κατανοήσουμε ΟΛΟΙ είναι ότι Η Ορθοδοξία μας αφορά όλους και έχουμε ευθύνη όλοι! Δεν είναι υπόθεση μόνο των μοναχών, των επισκόπων ή των ιερέων ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟΥ ΛΑΟΥ του Θεού! 

Η Εκκλησία του Χριστού ΔΕΝ είναι ΜΟΝΟ οι Επίσκοποι, οι οποίοι έχουν πέσει σε ΑΙΡΕΣΗ γιατί έχουν ψηφίσει τις αιρετικές αποφάσεις της Κρήτης, αλλά ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ Ο ΛΑΟΣ. 

ΕΧΟΥΜΕ ΔΥΝΑΜΗ ΚΑΙ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΘΗΚΟΝ ΣΑΝ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΝΑ ΑΔΕΙΑΣΟΥΜΕ ΤΙΣ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ ΤΩΝ ΑΙΡΕΤΙΚΩΝ ΕΠΙΣΚΟΠΩΝ ΜΑΣ ΠΟΥ ΠΡΟΔΩΣΑΝ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΙΣΤΗ! 

Η διακοπή μνημοσύνου αιρετικών επισκόπων για τους ιερείς, και το άδειασμα των εκκλησιών που μνημονευονται αιρετικοί επίσκοποι από τον λαό, είναι ο δρόμος που ακολούθησαν οι Άγιοι της Εκκλησίας μας για σωθούν από την αρρώστεια των αιρέσεων. 

(απόσπασμα από σχόλιο που είδαμε εδώ)

Ομάδα Εκπαιδευτικών "Ο Παιδαγωγός"

http://scripta---manent.blogspot.gr/

Ὁ ἀγώνας ἐναντίον τῆς αἱρέσεως γίνεται γιὰ τὸν Χριστὸ καὶ τὴν Ἐκκλησία του καὶ ὄχι γιὰ τὴν δόξα ἀτόμων ἢ παρατάξεων

Μετὰ ἀπὸ τηλεφωνικὴ ἐπικοινωνία μὲ τὸν γέροντα Σάββα καὶ τοὺς Ἁγιορεῖτες Πατέρες καὶ τὶς τελευταῖες ἐξελίξεις, στὶς ὁποῖες προσφάτως «ἀποτειχισμένοι» ἱερεῖς ἀνέκρουσαν πρύμναν, ἐπιτάσσεται ἡ ἀνάγκη νὰ διευκρινιστοῦν κάποια πράγματα.

Ὁ ἀγώνας ἐναντίον τῆς αἱρέσεως γίνεται γιὰ τὸν Χριστὸ καὶ τὴν Ἐκκλησία του καὶ ὄχι γιὰ τὴν δόξα ἀτόμων ἢ παρατάξεων. Γι’ αὐτὸν τὸν λόγο καὶ δὲν ὑπάρχει διχασμὸς μέσα στὴν Ἐκκλησία ἀλλὰ πόλεμος μεταξὺ τῆς αἱρέσεως καὶ τοῦ πιστοῦ ποιμνίου Του. Ὁ ἴδιος ὁ Χριστὸς ἐπεσήμανε, ὅτι δὲν ἦλθε γιὰ νὰ φέρει εἰρήνη ἀλλὰ μάχαιρα καὶ ὅτι θὰ χωρίσει ἀκόμα καὶ γονεῖς ἀπὸ τὰ παιδιά Του, γνωρίζοντας μόνο Ἐκεῖνος, ὅτι σὲ θέματα Πίστεως δὲν χωροῦν συγκαταβάσεις, διότι ἀπαιτεῖ μόνο Ἐκεῖνος νὰ ἔχει τὴν πρώτη θέση στὴν καρδιὰ τῶν ἀνθρώπων. Οἱ Ἅγιοι του, πιστοὶ στὸν Λόγο Του, δίδαξαν ὅτι ἐπαινετὸς πόλεμος εἰρήνης χωριζούσης ἀπὸ Ἐκεῖνον καὶ τὸν Λόγο Του.

Ἔτσι καὶ οἱ Ἁγιορεῖτες Πατέρες καὶ οἱ μαχόμενοι λαϊκοί, πιστοὶ στὸν εὐαγγελικὸ λόγο Του, ναὶ μὲν οἰκονομοῦν ἀπὸ ἀγάπη στὰ τέκνα τοῦ Θεοῦ γιὰ τὴν σωτηρία τους, ἀλλὰ δὲν κάνουν οὐδεμία συγκατάβαση σὲ θέματα πίστεως.

Ἔτσι κι οἱ Ἁγιορεῖτες Πατέρες οἱ μαχόμενοι λαϊκοί, πιστοὶ στὸν εὐαγγελικὸ λόγο Του, δὲν ἔχουν ὀπαδοὺς οὔτε θέλουν νὰ ἀποκτήσουν, ἀλλὰ ἀγωνίζονται γιατὶ γνωρίζουν ὅτι ὁ καθένας μας καὶ αὐτοὶ οἱ ἴδιοι, ἀπὸ τὸν μεγαλύτερο μέχρι τὸν μικρότερο ἀνεξαρτήτως ἐπαγγέλματος ἢ θέσης ἢ γνώσης, ὅτι θὰ δώσει λόγο στὸν Θεὸ γιὰ κάθε ψυχὴ ποὺ σκανδαλίζεται καὶ χάνεται.

Ἔτσι καὶ οἱ Ἁγιορεῖτες Πατέρες καὶ οἱ μαχόμενοι λαϊκοί, πιστοὶ στὸν εὐαγγελικὸ λόγο Του, δὲν διεκδικοῦν πρωτεῖα, δὲν θέλουν τίτλους ὁμολογητῶν ἢ φάρων τῆς Ὀρθοδοξίας, ἀλλὰ διεκδικοῦν καὶ ἐπιθυμοῦν τὶς εὐλογημένες ἁλυσίδες τοῦ ἀποστόλου Παύλου παρὰ τὴν δόξα καὶ τὴν κοσμικὴ ἀναγνώριση καὶ προτιμοῦν νὰ λοιδωρηθοῦν ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους παρὰ νὰ τοὺς γυρίσει τὸ πρόσωπο Του ὁ Θεός.

Ὁ ἀγώνας ἐναντίον τῆς αἱρέσεως δὲν γίνεται ἐναντίον κάποιων συγκεκριμένων ἀτόμων ἀλλά, ὅπως λέει ὁ Πέτρος, ἐναντίον τοῦ ἄρχοντος τοῦ κόσμου τούτου, ὁ ὁποῖος καὶ πανοῦργος εἶναι καὶ τὴν πεῖρα χιλιάδων ἐτῶν κατέχει, ὥστε νὰ κάνει ἀκόμα καὶ τοὺς ἐκλεκτοὺς νὰ πλανηθοῦν. Χωρὶς ἀκρίβεια καὶ πιστὴ ὑπακοὴ στὶς Παρακαταθῆκες τῶν Ἁγίων δὲν κερδίζεται τέτοιος ἀγώνας. Οἰκονομίες τόσων ἐτῶν βοήθησαν τὸν Οἰκουμενισμὸ ὄχι μόνο νὰ ἑδραιωθεῖ, ἀλλὰ καὶ νὰ θεωρεῖται φυσιολογικός. Ἀντιθέτως οἱ οἰκονομίες αὐτὲς ἀνακήρυξαν τοὺς μὴ κλίναντες γόνυ τῷ Βάαλ ὡς ἀκραίους καὶ φανατικούς.

Ὅποιος θέλει νὰ ἀγωνιστεῖ πρέπει νὰ ἐπιθυμεῖ Χριστὸ καὶ μόνο Χριστό. Τίποτα ἄλλο δὲν μπορεῖ νὰ λειτουργεῖ σὰν κίνητρο. Αὐτοὶ τὴν στιγμὴ ποὺ μιλοῦμε ὑπάρχουν ἀδελφοί, ποὺ δὲν ἔχουν ποῦ νὰ ἐκκλησιαστοῦν, ποὺ εἶναι ἀποκομμένοι ἀπὸ τὸν κοινωνικό τους περίγυρο, ποὺ ἔγιναν αποσυνάγωγοι μόνο γιὰ τὸ ὄνομά Του. Πῶς θὰ δικαιολογηθοῦμε στὸν Θεὸ γιὰ αὐτὲς τὶς ψυχές;

Γι’ αὐτὸ καὶ πρέπει ὅλοι νὰ παραβρεθοῦν στὴν κληρικολαϊκὴ σύναξη τοῦ Ὡραιοκάστρου, ὅσοι ἀκολουθοῦν μόνο Ἐκεῖνον καὶ ὄχι πρόσωπα ἢ παρατάξεις.

Καὶ ἐπειδὴ μετὰ ἀπὸ αὐτὰ τὰ λόγια θὰ ἀρχίσουν νὰ μαίνονται οἱ Ἡρωδιάδες παντὸς εἴδους, ἂς ἀκούσουμε τὸν Ἅγιο Ἰουστῖνο Πόποβιτς, ποὺ τόσο πολὺ ὅλοι μας ἐπικαλούμαστε, ὅταν πρόκειται γιὰ τὴν ἀνάδειξη τοῦ Οἰκουμενισμοῦ ὡς αἵρεση, ἀλλὰ κάνουμε διπλωματίες, ὅταν πρόκειται γιὰ τὴν ἀδιασάλευτη στάση μας ἀπέναντι στοὺς αἱρετικούς:

«Σταθῆτε ὅλα τὰ σύμπαντα, ὅλοι οἱ ὑπάρχοντες κόσμοι, καὶ ὅλα τὰ ὄντα! Κάτω ὅλαι αἱ καρδίαι, ὅλοι οἱ νόες, ὅλαι αἱ ζωαί, ὅλαι αἱ ἀθανασίαι, ὅλαι αἱ αἰωνιότητες! Διότι, ὅλα αὐτὰ ἄνευ τοῦ Χριστοῦ εἶναι δι' ἐμὲ κόλασις ἡ μία κόλασις δίπλα εἰς τὴν ἄλλην κόλασιν, ὅλα εἶναι ἀναρίθμητοι καὶ ἀτελεύτητοι κολάσεις καὶ εἰς τὸ ὕψος καὶ εἰς τὸ βάθος καὶ εἰς τὸ πλάτος. 

Ἡ ζωὴ ἄνευ τοῦ Χριστοῦ, ὁ θάνατος ἄνευ τοῦ Χριστοῦ, ἡ ἀλήθεια ἄνευ τοῦ Χριστοῦ, ὁ ἥλιος ἄνευ τοῦ Χριστοῦ καὶ τὰ σύμπαντα χωρὶς Αὐτόν, ὅλα εἶναι τρομερὰ ἀνοησία, ἀνυπόφορον μαρτύριον, σισύφειος βάσανος, κόλασις! Δὲν θέλω οὔτε τὴν ζωήν, οὔτε τὸν θάνατον ἄνευ Σού, Γλυκύτατε Κύριε! Δὲν θέλω οὔτε τὴν ἀλήθειαν, οὔτε τὴν δικαιοσύνην, οὔτε τὸν παράδεισον, οὔτε τὴν αἰωνιότητα. Ὄχι, ὄχι! Ἐσένα μόνον θέλω. Ἐσὺ μόνο νὰ εἶσαι εἰς ὅλα, ἐν πᾶσι καὶ ὑπεράνω ὅλων!.... Ἡ ἀλήθεια, ἐὰν δὲν εἶναι ὁ Χριστός, δὲν μοῦ χρειάζεται, εἶναι μόνο μία κόλασις. Τὸ ἴδιον εἶναι κόλασις καὶ ἡ δικαιοσύνη, καὶ ἡ ἀγάπη, καὶ τὸ ἀγαθόν, καὶ ἡ εὐτυχία καὶ αὐτὸς ὁ Θεός, ἐὰν δὲν εἶναι ὁ Χριστός, εἶναι κόλασις. 

Δὲν θέλω οὔτε τὴν ἀλήθειαν ἄνευ τοῦ Χριστοῦ, οὔτε τὴν δικαιοσύνην ἄνευ τοῦ Χριστοῦ, οὔτε τὴν ἀγάπην ἄνευ τοῦ Χριστοῦ, οὔτε τὸν Θεὸν ἄνευ τοῦ Χριστοῦ. Δὲν τὰ θέλω ὅλα αὐτὰ κατ' οὐδένα τρόπον! Θὰ δεχθῶ κάθε εἴδους θάνατον ἂς μὲ θανατώσετε μὲ ὅποιον τρόπον θέλετε, ἀλλὰ χωρὶς τὸν Χριστὸν δὲν θέλω τίποτε. Οὔτε τὸν ἑαυτόν μου, οὔτε καὶ αὐτὸν τὸν ἴδιον τὸν Θεόν, οὔτε κάτι ἄλλο μεταξὺ τῶν δύο τούτων δὲν θέλω, δὲν θέλω, δὲν θέλω!» (Ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς 1979).

Ὁ διχασμός, ἐὰν ὑπάρχει, ἔγκειται στὸ ἑξῆς δίλλημα: Ἢ δὲν θέλουμε ζωὴ ἄνευ τοῦ Χριστοῦ, θάνατο ἄνευ τοῦ Χριστοῦ, ἀλήθεια ἄνευ τοῦ Χριστοῦ, ἥλιο ἄνευ τοῦ Χριστοῦ καὶ τὰ σύμπαντα χωρὶς Αὐτόν ἢ θέλουμε ἀνθρώπινη ἀναγνώριση καὶ κοσμικὲς δόξες πάλι ὅμως χωρίς Αὐτόν. Ἔχουμε πολὺ δρόμο ἀκόμα γιὰ νὰ φανοῦμε ἄξιοι τῶν Ἁγίων Μαρτύρων καὶ τῶν Ὁμολογητῶν Πατέρων, οἱ ὁποῖοι ἐπειδὴ ἀκριβῶς δὲν ἀναλώθηκαν σὲ ἀτέρμονες καὶ ἀτελείωτες οἰκονομίες, ἔχασαν, μάτια, πόδια, χέρια, ἐλευθερία, μοναστήρια, ἀκόμα καὶ τὴν ζωή τους κέρδισαν ὅμως τὸν Παράδεισο.

Οὐδεὶς δύναται δυσὶ Κυρίοις δουλεύειν

Ἀδαμάντιος Τσακίρογλου

Δάσκαλε που δίδασκες περί ακοινωνησίας και επιχειρείς να ανατρέψεις μία Σύναξη, κοινωνώντας με τους ακοινώνητους!

π. Θεόδωρος Ζήσης:

«Ο Πατριάρχης που κοινωνεί με τον ακοινώνητο –τόν αιρετικό, πρέπει και αυτός να είναι ακοινώνητος· πρέπει και οιυπό τον Πατριάρχη Αρχιεπίσκοποι–Επίσκοποι, να κάνουν τον Πατριάρχη ακοινώνητο. Να μην επικοινωνούν. Να κόψουν το μνημόσυνο.

Επομένως, μία σειρά, αυτή η σειρά του παραπτώματος που αρχίζει από τον Πατριάρχη, αρχίζει σιγά-σιγά σαν συγκοινωνούν δοχείον, να φθάνει σαν ευθύνη μέχρις εμάς!

Είμαστε όλοι υπεύθυνοι.

Αν τελικώς καταλήξουμε να σταματήσουμε αυτήν την οικονομική ένωση και τηνοικονομική στάση,

➥ δεν ξέρω, πόσοι από εσάς θα μας ακολουθήσετε».

Αὐτὰ καὶ ἄλλα πολλὰ εἶπε ὁ π. Θεόδωρος Ζήσης σὲ ὁμιλία μὲ τίτλο «Καλὴ καὶ κακὴ ἕνωση» ποὺ ἔκανε στὸν Σοχὸ Θεσσαλονίκης. Συγκεκριμένα εἶπε:

«...Στο θέμα τών σχέσεων πού υπάρχουν ανάμεσα στούςΠατριάρχας, τούς Επισκόπους και σε εμάς τούς Κληρικούς και σε εσάς τους Χριστιανούς, αυτές οι σχέσεις αποδίδονται με την εικόνα των “συγκοινωνούντων δοχείων”. Δηλαδή. Όταν ο Πατριάρχης συμπροσεύχεται με τoν πάπα και είναι υπόλογος απέναντι των αγίων Κανόνων, γιατί οι άγιοι Κανόνες λένε “Επίσκοπος, αιρετικοίς συνευξάμενος καθαιρήσθω” και υπάρχει και ένας άλλος Κανόνας, ο οποίος λέει “ο κοινωνών ακοινωνήτω, ακοινώνητος έσται”. Αυτός ο οποίος κοινωνεί, ο Πατριάρχης δηλαδή που κοινωνεί με τον ακοινώνητο –τόν αιρετικό, πρέπει και αυτός να είναι ακοινώνητος, τότε θα πρέπει και οι υπό τον Πατριάρχη Αρχιεπίσκοποι – Επίσκοποι, να κάνουν τον Πατριάρχη ακοινώνητο. Να μην επικοινωνούν. Να κόψουν το μνημόσυνο.

...Αφού οι Επίσκοποι μνημονεύουν τον Πατριάρχη και επομένως υπόκεινται και αυτοί στον κανόνα: “ο κοινωνών ακοινωνήτω, ακοινώνητος έσται”. Και εγώ όμως κοινωνώ με τον Επίσκοπό μου ο οποίος κοινωνεί. Και εγώ μνημονεύω τον Επίσκοπό μου, ο οποίος μνημονεύει τον Πατριάρχη, ο οποίος κοινωνεί με τον Πάπα. Και εσείς οι λαϊκοί έρχεστε από μένα, ο οποίος μνημονεύω τον Επίσκοπο και κοινωνάτε και με αποδέχεστε. Επομένως, μία σειρά –αυτή η σειρά του παραπτώματος που αρχίζει από τον Πατριάρχη, αρχίζει σιγά–σιγά σαν συγκοινωνούν δοχείον, να φθάνει σαν ευθύνη μέχρις εμάς! Γι΄ αυτό λένε οι Άγιοι: “Σέ θέματα πίστεως, δεν πρέπει να πείς, εγώ τί είμαι; 

Το λέει ο Άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης. Εγώ τί είμαι; Εγώ είμαι λαϊκός. 

Εγώ είμαι Επίσκοπος. Εγώ; Τί είμαι εγώ; Αυτοί έχουν την ευθύνη. Όχι. Οι λίθοι κεκράξονται και συ σιωπάς;”. Αλλά ποιός από τον κόσμο τα ξέρει αυτά; Οι περισσότεροι από τούς λαϊκούς, θα πούν: “Μα, αφού το κάνει ο Πατριάρχης, αφού το κάνει ο Πάπας, τί φταίω εγώ;”. 

Φταίς κι εσύ! Δεν δικαιολογείται η άγνοια... Αυτή λοιπόν είναι η “θεωρία των συγκοινωνούντων δοχείων”. Ότι είμαστε όλοι υπεύθυνοι. Δεν είναι μόνον υπεύθυνος ο Πατριάρχης. Δεν είναι μόνον υπεύθυνος ο Επίσκοπος ο οποίος σιωπά και η οποία σιωπή είναι τρίτο είδος αθεϊας. Είμαστε υπεύθυνοι και εμείς οι Πρεσβύτεροι και μαζί με εμάς, είστε και σεις οι λαϊκοί, που έρχεστε μαζί με μας και δεν μας λέτε: “Φεύγουμε εμείς”. 

Και βέβαια, ξέρω ότι πολλοί από σας, μας ακολουθείτε σε μία διάκριση και σε μία οικονομία, δεν ξέρω αν το κάνετε γι΄ αυτό. Αν τελικώς καταλήξουμε να σταματήσουμε αυτήν την οικονομική ένωση και την οικονομικήστάση, δεν ξέρω, πόσοι από εσάς θα μας ακολουθήσετε. Αλλά, «ο εις και η αλήθεια». Ο ένας και η αλήθεια. Και αν είναι κανένας μόνος, αν είναι βέβαιος πώς είναι με την αλήθεια, πρέπει να το ρισκάρει και να μείνει με την αλήθεια.

Και μου τηλεφώνησε προχθές, για να δείτε τί συνέπειες έχουν όλα αυτά και δεν είναι εύκολο πράγμα να παίρνει κανένας θέση. Μου τηλεφώνησε προχθές, ένας πιστός από τον Βόλο. Συμπαθέστατος και αγωνιστικότατος. Μου τηλεφωνεί συχνά και μου στέλνει και κείμενα από άψογα κείμενα και με ήλεγξε. Πώς με ήλεγξε; Υπενθυμίζοντας αυτό πού λέω εγώ πάτερ Φώτιε. Με ήλεγξε και μου λέει. Μου το υπέβαλε δήθεν σαν ερώτηση, για να μου πει: “πάτερ Θεόδωρε, εγώ, αυτό από σας το άκουσα''. Και μου είπε: “πάτερ Θεόδωρε, σας ερωτώ. 

Αν απόψε εμένα με καλέσει ο Θεός και είμαι σε κοινωνία με τον Επίσκοπό μου, θά είμαι εντάξει απέναντι των Αγίων;”. Λέω: “αντιλαμβάνομαι γιατί το λες, γιατί αυτό είναι και η δική μου η αγωνία”. Είναι και η δική μου η αγωνία. Ας παρατείνουμε λοιπόν λίγο την αγωνία μας, μήπως από αυτή την μικρή οικονομία προκύψει κάτι μεγαλύτερο καλό…».

https://paterikiparadosi.blogspot.gr

Μπορεί να ψεύδεται ο Ιερέας ΜΝΗΜΟΝΕΥΟΝ μπροστά στην Αγία Τράπεζα ;

Όποιου αντέχει η ιερατική συνείδηση, ΝΑΙ, όποιου δεν αντέχει, ΟΧΙ!!!

Γράφει ὁ π. Θεόδωρος στὴν «Δήλωση Διακοπῆς Μνημοσύνου»:

8. Δὲν πρέπει νὰ λέμε ψέμματα μπροστὰ στὴν Ἁγία Τράπεζα.

Ὡς πρὸς τὸν πατριάρχη Βαρθολομαῖο καὶ πρὸ τῆς «Συνόδου» ἦταν δικαιολογημένη ἡ διακοπὴ μνημοσύνου, πολὺ περισσότερο μετὰ ἀπὸ αὐτήν, διότι αὐτὸς ἦταν ὁ πρωτουργὸς καὶ πρωτεργάτης… 

Πῶς εἶναι δυνατόν, ἐνῶ ἡ Ἁγία Γραφὴ μᾶς συνιστᾶ οὔτε στὸν δρόμο νὰ χαιρετοῦμε τοὺς αἱρετικούς, οὔτε νὰ τοὺς δεχόμαστε σὲ κοινὲς οἰκίες, ἐμεῖς νὰ τοὺς εἰσάγουμε μέσα στοὺς ναούς, ὅταν στὴν φρικτὴ καὶ μυστικὴ τράπεζα θύεται καὶ σφαγιάζεται ἀθύτως ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ; … 

Καὶ ἂν ὁ Χριστός, ὁ ἐπὶ τῆς Ἁγίας Τραπέζης κείμενος, εἶναι ἡ αὐτοαλήθεια, πῶς θὰ δεχθεῖ τὸ μεγάλο ψεῦδος, τὸ νὰ συμπαραθέτουμε τὸν πάπα ὡς ὀρθόδοξο πατριάρχη μὲ τοὺς λοιποὺς ὀρθοδόξους πατριάρχες; Τὴν ὥρα τῶν φρικτῶν μυστηρίων θὰ παίζουμε θέατρο καὶ θὰ παρουσιάζουμε τὸ ἀνύπαρκτο ὡς ὑπαρκτό, τὴν αἵρεση ὡς Ὀρθοδοξία; Πῶς θὰ τὰ ἀνεχθεῖ αὐτὰ ἡ ὀρθόδοξη ψυχὴ καὶ δὲν θὰ διακόψει τὴν κοινωνία πρὸς αὐτοὺς ποὺ μνημονεύουν καὶ δὲν θὰ τοὺς θεωρήσει ὡς καπήλους καὶ ἐκμεταλλευτὲς τῶν θείων; Καὶ στὸ σημεῖο αὐτὸ οἱ Ἁγιορεῖτες Πατέρες ἐξηγοῦν γιὰ ποιό λόγο μνημονεύουμε τὸ ὄνομα τοῦ ἀρχιερέως κατὰ τὴν Θεία Λειτουργία. Αὐτὸ γίνεται, ὄχι γιατὶ χωρὶς τὴν μνημόνευση τοῦ ὀνόματος τοῦ ἀρχιερέως δὲν ἐπιτελεῖται τὸ μυστήριο, κατὰ τὴν σφαλερὴ γνώμη μερικῶν συγχρόνων, ἀλλὰ γιὰ νὰ φανεῖ ἡ «τέλεια συγκοινωνία», ἡ ταυτότητα πίστεως τοῦ μνημονεύοντος καὶ τοῦ μνημονευομένου…

9. Ἡ διακοπὴ μνημοσύνου ἐπεκτείνεται καὶ στοὺς ἀρχιερεῖς τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος.

Μέχρι τώρα ἤμασταν ἐπιφυλακτικοὶ ὡς πρὸς τὴ διακοπὴ τοῦ μνημοσύνου τῶν ἐπισκόπων τῶν «Νέων Χωρῶν» ποὺ μνημονεύουν τὸν πατριάρχη Βαρθολομαῖο στὴν Θεία Λειτουργία· θὰ ἔπρεπε κανονικὰ νὰ τὸ εἶχαν διακόψει πολὺ πρὸ τῆς «Συνόδου» τῆς Κρήτης μὲ βάση τὰ «γυμνῇ τῇ κεφαλῇ» λεγόμενα καὶ πραττόμενά του…

Τώρα ὅμως μετὰ τὴν θετικὴ ἀποτίμηση καὶ ἀποδοχὴ ἀπὸ τὴν Σύνοδο τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἑλλάδος καὶ ἀπὸ τὴν Διαρκῆ Ἱερὰ Σύνοδο τῆς ψευδοσυνόδου τῆς Κρήτης, μὲ τὸ ψευδέστατο κείμενο «Πρὸς τὸ Λαό», ἡ ἐκφώνηση ψεύδεται καὶ γιὰ τὸν πατριάρχη καὶ γιὰ τὴν Ἱερὰ Σύνοδο, διότι πλέον ἀμφότεροι δὲν ὀρθοτομοῦν τὸν λόγο τῆς ἀληθείας τοῦ Χριστοῦ. Γιὰ τὸν λόγο αὐτὸ ἀκόμη καὶ οἱ ἱερεῖς τῆς παλαιᾶς Ἑλλάδος, ὅπου οἱ ἀρχιερεῖς μνημονεύουν μόνο τὴν Ἱερὰ Σύνοδο, ἔχουν τὸ κανονικὸ δικαίωμα νὰ διακόψουν τὸ μνημόσυνο τοῦ οἰκείου ἐπισκόπου, διότι δὲν ἀντέχει ἡ ἱερατική τους συνείδηση νὰ τὸν ἀκούουν νὰ ψεύδεται μέσα στὴν Ἐκκλησία καὶ νὰ λέγει, «Ἐν πρώτοις μνήσθητι Κύριε τῆς Ἱερᾶς ἡμῶν Συνόδου τῆς ὀρθοτομούσης τὸν λόγον τῆς σῆς ἀληθείας». Πολὺ περισσότερο δικαιοῦνται νὰ διακόψουν τὸ μνημόσυνο ὅσων ἐπισκόπων ἔχουν οἱ ἴδιοι αἱρετικά-οἰκουμενιστικὰ φρονήματα, καὶ στὴν παλαιὰ Ἑλλάδα καὶ στὶς λεγόμενες «Νέες Χῶρες», καὶ διδάσκουν, λόγου χάριν, ὅτι ὁ Παπισμὸς εἶναι Ἐκκλησία μὲ Χάρη, Μυστήρια καὶ ἀποστολικὴ διαδοχή…

https://paterikiparadosi.blogspot.gr/

Ας υποθέσουμε…

Ὁ π. Νικόλαος Μανώλης ἔκανε μιὰ δήλωση στὴν «Κατάνυξι» (τὸ ἱστολόγιο ποὺ τὸν ἐκφράζει). 

Ἔγραψε:

Πρωτοπρεσβύτερος Νικόλαος Μανώλης, 3 Απριλίου 2017 - 11:19 μ.μ.

Το θέμα είναι πάρα πολύ σοβαρό και ο πειρασμός πάρα πολύ μεγάλος. Ευχαριστούμε Τον Θεό που μας προφύλαξε από το να παραστούμε στην ημερίδα. Οι λόγοι είναι θεολογικοί και πάρα μα πάρα πολύ σοβαροί που έχουν σχέση με την Σωτηριολογία. Εμείς στηρίξαμε την ημερίδα και προσωπικά με μεγάλη προσπάθεια, αφού πρωτίστως είχαμε συνάντηση μαζί με τους αγιορείτες και αποφασίσαμε ορισμένα πράγματα και δώσαμε τα χέρια. Όμως σήμερα, εντελώς απρόκλητα άλλαξαν τη συμφωνία και μας έφεραν (τον π. Θεόδωρο Ζήση και μας τους υπόλοιπους) προ τετελεσμένων θεωρώντας πως τελευταία ημέρα και μάλιστα μετά από τόση προετοιμασία, δε θα μπορούσαμε ίσως να κάνουμε πίσω. Όμως Ο Κύριος μας φώτισεκαι αντισταθήκαμε. Όλοι όσοι γράφουν και κατηγορούν δεν γνωρίζουν την ανατριχιαστικήπραγματικότητα που θα την αναλύσω σε προσεχή μου Ομιλία. (Ἐδῶ) 

Ἂς ὑποθέσουμε ὅτι στὴν συνεννόηση ποὺ ἔκαναν ὁ π. Θεὀδωρος καὶ ὁ π. Νικόλαος μὲ τοὺς οἱ Ἁγιορεῖτες, οἱ τελευταῖοι κάτι «άλλαξαν από τη συμφωνία». Τὸ ἐρώτημα εἶναι: ἡ «συμφωνία» εἶχε νὰ κάνει μὲ τὴν Ἁγιοπατερική μας Παράδοση; Δηλαδή, «συμφώνησαν» κι οἱ δυὸ πλευρὲς νὰ βάλλουν «κρασὶ στὸ νερό» τους; Αὐτό, ὡς ἐκδοχή, φαίνεται ἀδιανόητο καὶ μεμπτό (ἂν ἰσχύει) καὶ γιὰ τὶς δύο πλευρές· εἴτε ἔβαλαν κι οἱ δυὸ «νερὸ στὸ κρασί» τους, εἴτε ἀνέχτηκαν τὸ «νερωμένο» κρασὶ τοῦ ἄλλου. Γι’ αὐτὸ δὲν πιστεύουμε ὅτι αὐτὸ ἐννοεῖ ὁ π. Νικόλαος.

Τότε, τί ἐννοεῖ; Γιατί δὲν δίνει νὰ καταλάβουμε μὲ δυὸ λόγια τὴν αἰτία αὐτῆς τῆς ἀναδίπλωσης; Βέβαια ἐμᾶς, πέρα ἀπὸ τὶς προσωπικὲς συμφωνίες, μᾶς ἐνδιαφέρει ἡ οὐσία.

Ἐπειδὴ παρακολουθοῦμε χρόνια τώρα τὶς θέσεις τοῦ π. Θεοδώρου καὶ τοῦ π. Νικολάου, καὶ ἐπειδὴ κάτι ὑπαινίσεται ὁ π.Γαβριὴλ ὁ Ἁγιορείτης στὴν μόλις ἀναρτηθὲν «Κατ’ ἐπεῖγον Μήνυμά» του, ὑποθέτουμε ὅτι ἡ διαφωνία εὑρίσκεται στὸ θέμα ὅτι οἱ μὲν ζητοῦν τὴν Ἀκρίβεια, δηλαδὴ τὴν διακοπὴ μνημοσύνου μὲ τοὺς Οἰκουμενιστὲς καὶ ὅσους ἀποδέχονται τὶς ἀποφάσεις τῆς Κολυμπαρίου Συνόδου, οἱ δὲ ζητοῦν τὴν ἐφαρμογὴ τῆς Οἰκονομίας, δηλαδή, να διακόψουν τὴν κοινωνία μὲ τὸν Ἐπίσκοπό τους, ἀλλὰνὰ κοινωνοῦν μὲ ἄλλους Ἐπισκόπους καὶ ἱερεῖς ποὺ ὑπάγονται καὶ σὲ Οἰκουμενιστὲς Ἐπισκόπους!

Γράφει ὅμως ὁ γ. Γαβριήλ:

«Οἱ ἅγιοι πατέρες μας ἐζήτησαν τήν ἀκρίβεια τῶν ἀποφάσεων τῶν συνόδων ἀλλά καί τήν οἰκονομία στό πρακτέο τῆς ζωῆς».

Αὐτό, μᾶλλον, σημαίνει: Οἱ ἀποφάσεις ποὺ θὰ παρθοῦν στὴν Ἡμερίδα, πρέπει νὰ ἐκφράζουν τὴν Ἀκρίβεια, ἀλλὰ μπορεῖ νὰ ὑπάρχει Οἰκονομία στὴν κάθε ἐπὶ μέρους περίπτωση τῶν πιστῶν, ποὺ ἔχουν λόγους νὰ μὴν μποροῦν νὰ ἐφαρμόσουν τὴν Ἀκρίβεια.

Διότι πράγματι· ἡ Ἡμερίδα πραγματοποιεῖται γιὰ τὴν καταδίκη τῆς Κολυμπαρίου Συνόδου.

Ἡ καταδίκη, ὅμως, τῆς Συνόδου τῆς Κρήτης, σημαίνει τουλάχιστον καὶ ἀπομάκρυνση ἀπὸ ἐκείνους ποὺ ψήφισαν τὶς ἀποφάσεις της· σημαίνει ἀπομάκρυνση ἀπὸ τοὺς Ἐπισκόπους τῆς Ἱ. Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ποὺ ἀποδέχτηκε τὶς ἀποφάσεις, σύμφωνα μὲ τὰ γραφέντα ἀπὸ τὸν π. Θεόδωρο Ζήση:

«Τώρα ὅμως μετὰ τὴν θετικὴ ἀποτίμηση καὶ ἀποδοχὴ ἀπὸ τὴν Σύνοδο τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἑλλάδος καὶ ἀπὸ τὴν Διαρκῆ Ἱερὰ Σύνοδο τῆς ψευδοσυνόδου τῆς Κρήτης, …ἀκόμη καὶ οἱ ἱερεῖς τῆς παλαιᾶς Ἑλλάδος, ὅπου οἱ ἀρχιερεῖς μνημονεύουν μόνο τὴν Ἱερὰ Σύνοδο, ἔχουν τὸ κανονικὸ δικαίωμα νὰ διακόψουν τὸ μνημόσυνο τοῦ οἰκείου ἐπισκόπου, διότι δὲν ἀντέχει ἡ ἱερατική τους συνείδηση νὰ τὸν ἀκούουν νὰ ψεύδεται μέσα στὴν Ἐκκλησία καὶ νὰ λέγει, «“Ἐν πρώτοις μνήσθητι Κύριε τῆς Ἱερᾶς ἡμῶν Συνόδου τῆς ὀρθοτομούσης τὸν λόγον τῆς σῆς ἀληθείας”». (Ἐδῶ). 

Ἂν δὲν συμβεῖ αὐτό, εἶναι φανερὴ ἡ ἀντίφαση: Πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ καταδικάζεις τὴν Σύνοδο καὶ νὰ κοινωνεῖς ταυτόχρονα μὲ τοὺς καταδικασθέντας;

Πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ θεωρεῖς λέει ὅτι ἀναθέματα ἀξίζουν σὲ ὅσους ἀναγνωρίζουν ὡς Ἐκκλησίες τὶς Ὁμολογίες τοῦ Π.Σ.Ε. καὶ ταυτόχρονα να κοινωνεῖς μὲ αὐτούς;

Γράφει ἀλλοῦ ὁ π. Θεόδωρος:

«Τοὺς ἀναγνωρίζουμε (τοὺς Προτεστάντες τοῦ Π.Σ.Ε.)ὡς Ἐκκλησίες. Ἑπομένως τὰ ἀναθέματα ἰσχύουν καὶ γιὰ τοὺς δικούς μας, οἱ ὁποῖοι συμμετέχουν στὸ Π.Σ.Ε. Διότι, ὅποιος κοινωνεῖ μὲ τοὺς Εἰκονομάχους, ὅποιος ἔχει κοινωνία μὲ τοὺς Προτεστάντες, καὶ γι΄ αὐτὸν ἰσχύουν τὰ ἀναθέματα αὐτά, καὶ γι’ αὐτὸ φοβοῦνται, γιατὶ ἀναθεματίζουν οἱ ἴδιοι τοὺς ἑαυτούς τους». (Ἐδῶ).

Πῶς εἶναι, ἐπίσης, δυνατὸν νὰ καταδικάζεις τὶς ἀποφάσεις καὶ συμφωνίες στὸ Μπάλαμαντ, στὸ Πόρτο Ἀλέγκρε, στὸ Πουσὰν καὶ ἀλλαχοῦ, καὶ νὰ κοινωνεῖς μὲ ὅσους τὶς ἀποδέχονται;

Πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ διδάσκεις ὅτι πρέπει (ἢ μᾶλλον ὅτι ἔπρεπενὰ εἶχε γίνει ἀπὸ καιρὸ ἡ διακοπὴ Μνημοσύνου τοῦ Πατριάρχη Βαρθολομαίου καὶ ταυτόχρονα νὰ ἐκκλησιάζεσαι σὲ Ἱ. Ναοὺς ποὺ μνημονεύεται ὁ κ. Βαρθολομαῖος, ὅπως ἔκανε ὁ π. Θεόδωρος, ἐκκλησιασθείς (μετὰ τὴν διακοπὴ μνημοσύνου τοῦ μητροπολίτη Θεσσαλονίκης Ἄνθιμου) στὸ Μοναστήρι τῆς Γουμένισσας;

Πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ διακόπτεις τὸ μνημόσυνο τοῦ Θεσ/κης Ἄνθιμου καὶ νὰ ἐκκλησιάζεται ὁ π. Νικόλαος στὴν Ἐκκλησία ποὺ μνημονεύεται ὁ κ. Ἄνθιμος;

Δὲν μετατρέπεται ἔτσι ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ σὲ Ἐκκλησία δύο ταχυτήτων; Δὲν ἀλλοιώνεται, ἔτσι ἡ Ὀρθόδοξη Παράδοση; Δὲν γνωρίζουν ὅτι ἡ Οἰκονομία ἔχει ὅρια; Δὲν γνωρίζουν ὅτι μποροῦν νὰ «οἰκονομησουν» ὡς πνευματικοὶ κάποιον πιστό, ὁ ὁποῖος ἔχει δυσκολία νὰ ἐφαρμόσει τὴν Ἀκρίβεια, ἀλλὰ δὲν ἔχουν δικαίωμα νὰ θέλουν σὲ Ἡμερίδα, νὰ ἐπιβάλλουν ὡς Ἀκρίβεια καὶ «ὁδὸ» πορείας, τὴν Οἰκονομία;

Σημάτης Παναγιώτης

https://paterikiparadosi.blogspot.gr/

Ο Ηγούμενος Ι.Μ. Δοχειαρίου στο ΒΗΜΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ: Αιχμές για Θεολόγους

Σας παρακαλώ εύχεσθε στις καρδιές των νέων θεολόγων να υπάρχη έλλαμψη του Αγίου Πνεύματος και όχι εκλάμψεις του νού που ουδέποτε ηγεμόνευσε των παθών τους.

Καθηγούμενος της Ιεράς Μονής Δοχειαρίου Αρχιμανδρίτης Γρηγόριος

Μια μικρή συνέχεια από τα ανήκουστα

Πιστεύω πως η πίστη μας είναι εξ αποκαλύψεως. Έτι πιστεύω πως η κατανόηση της θείας αποκαλύψεως είναι έλλαμψη του Αγίου Πνεύματος. Η ευχή προ των θείων αναγνωσμάτων στην θεία Λειτουργία αυτό μας λέγει: «Έλλαμψον εν ταίς καρδίαις ημών το της σης θεογνωσίας ακήρατον φως». Συνεπώς, δεν είναι ούτε γνώμες δικές μας, ούτε συστήματα και τρόποι μεταφράσεως.

Οι σημερινοί μεγάλοι θεολόγοι, σίγουρα μετά από πολλή άσκηση, νηστεία και προσευχή, και σπουδή εις την Εσπερίαν και νούν πλούσιον, μας παρουσιάζουν ότι γνώρισαν τις σχέσεις των προσώπων της Αγίας Τριάδος! Και η ενότητα έπαυσε πιά να είναι στην απρόσιτη και ακατάληπτη ουσία του Θεού, αλλά στο πρωτείο του Πατρός! Και ότι η Εκκλησία είναι εικόνα της Αγίας Τριάδος! Κατά συνέπειαν, όπως στην Αγία Τριάδα υπάρχει ένας πρώτος, έτσι και στην Εκκλησία πρέπει να υπάρχη ένας πρώτος!

Αυτά ούτε στην θεία αποκάλυψη τα βρίσκουμε, ούτε στην θεία παράδοση. 

Είναι πάνυ άγνωστα και στους αγίους Αποστόλους και στους αγίους Πατέρες. Και όλα αυτά, για να φθάσουμε στην επάρατη διδασκαλία του πρωτείου και του αλαθήτου του παπισμού!

Ένας παλιός καρδινάλιος έλεγέ μας: «Θα βρούμε εμείς τρόπο να σας παρουσιάσουμε το πρωτείο έτσι που να το αποδεχθήτε». Και να, που είχε και προφητικά χαρίσματα ο Τιμπρέ. Ορίστε λοιπόν, να καταργηθή το δημοκρατικό πολίτευμα της Εκκλησίας και να θεσπιστή ο ένας με πρωτείο και αλάθητο. «Άκουε ουρανέ και ενωτίζου η γη» (ας επικαλεσθώ τον προφήτη Ησαία) «Η Οικουμενική Σύνοδος δεν είναι θεσμός της Εκκλησίας, αλλά είναι ένα συμπτωματικό γεγονός»! Αν οι Οικουμενικές Σύνοδοι δεν ήτανε θεσμός, πως θεσπίσανε νόμους και Κανόνες;

Ακούστε κι άλλα: Η Εκκλησία τον Αυγουστίνο τον επίσκοπο Ιππώνος τον είπε ιερό Αυγουστίνο, δεν τον είπε άγιο. Η διάκριση της Εκκλησίας δεν έχει προηγούμενο στην ιστορία. Τον Ισαάκ τον Σύρο δεν τον είπε άγιο, τον είπε αββά. Ο πρώτος έχει φοβερές αποκλίσεις πάνω στις οποίες στηρίζεται όλο το κατασκεύασμα της δυτικής θεολογίας. 

Και ο αββά Ισαάκ κάπου παρεκκλίνει. Σήμερα στον πρώτο κτίσαμε και ναούς και μοναστήρια και στον δεύτερο κατά θείαν αποκάλυψη που είχε ένας σύγχρονος ασκητής και προφήτης του Αγίου Όρους, του κολλήσαμε το «άγιος».

Έτσι, έχει πλήρη πιά εφαρμογή το «τα μεν οπίσω επιλανθανόμενοι, τοις δε έμπροσθεν επεκτεινόμενοι», μέχρι του να γνωρίζουμε τις σχέσεις των προσώπων της Αγίας Τριάδος και να απορρίπτουμε ο,τι η Εκκλησία θέσπισε εν τη μεγίστη αυτής διακρίσει.

Όλα αυτά, να το πω λαικά, ίσως και λίγο άπρεπα, είναι κωλοτούμπες, που έχουνε δυστυχώς και θεατές και ακροατές. Ο Χριστός, που κρατάει το πηδάλιο της Εκκλησίας, και ουχί κάποιος πρώτος και αλάθητος, παρακαλούμε και δεόμεθα και ικετεύομε να το κρατήση σε σταθερή ρότα πορείας μέσα στα πελάγη του κόσμου. Ναυτία μας έπιασε και ζητούμε αντίδοτο, για να σταματήσουμε να αντραλιζώμαστε, και που; μέσα στο καράβι της Εκκλησίας.

Δεν έχω όραση, για να επεκτείνω τον λόγο. Γι᾽ αυτό σας δίνω, αγαπητοί μου χριστιανοί, αυτήν την φορά αυτά τα ολίγα, απλά και κατανοητά. Δεν τα παρουσιάζω στους καθηγητές των Πανεπιστημίων, αλλά στον λαό, τον θεματοφύλακα της πίστεως. Και σας παρακαλώ εύχεσθε στις καρδιές των νέων θεολόγων να υπάρχη έλλαμψη του Αγίου Πνεύματος και όχι εκλάμψεις του νού που ουδέποτε ηγεμόνευσε των παθών τους.

«Κατάστησον, Κύριε, τον νούν μας ηγεμόνα.»

Για να γίνη όμως αυτό, πρέπει να υπάρχη η προϋπόθεση της αγίας ασκήσεως…

http://agonasax.blogspot.gr

Η ανεκλάλητη χαρά "ημι-συλλείτουργου" με αιρετικό!

Β ί ν τ ε ο γιὰ ὅσους ...εὔκολα ξεχνοῦν τὴν "ἐν Ἐκκλησίᾳ" καὶ "γυμνῇ τῇ κεφαλῇ" διακήρυξη τῆς αἵρεσης καὶ τὴν μετονομάζουν ...παράπτωμα(!) ποὺ θὰ ἐξετάσει -ὅτανθὰ νικηθοῦν οἱ Οἰκουμενιστές- ἀπὸ Σύνοδο ποὺ τότε …θὰ συγκληθεῖ! Καὶ ἕως τότε, δηλώνουν ἀνερυθρίαστα, ὅτι θὰ μνημονεύουν τοὺς αἱρετικούς!

Πατρ. Βαρθολομαῖος: «Ἁγιώτατε καὶ ἠγαπημένε ἐν Χριστῷαδελφέ, Ἐπίσκοπε τῆς πρεσβυτέρας Ρώμης, κ. Φραγκίσκε! Δόξαν καὶ αἶνον ἀναπέμπομεν τῷ ἐν Τριάδι Θεῷ ἡμῶν τῷκαταξιώσαντι ἡμᾶς τῆς ἀνεκλαλήτου χαρᾶς καὶ τῆς ἐξιδιασμένης τιμῆς τῆς προσωπικῆς παρουσίας τῆς ὑμετέραςἉγιότητος κατὰ τὸν ἑορτασμὸν τῆς ἱερᾶς μνήμης τοῦ ἁγίου Ἀνδρέου».

Βαρθολομαιος-Παπας, «ΦΑΝΑΡΙ», 30-11-14: ΔΙΑΚΉΡΥΞΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ ΠΙΣΤΕΩΣ

https://paterikiparadosi.blogspot.gr

Τότε και τώρα: Η αίρεση της εικονομαχίας και η παναίρεση του οικουμενισμού

Η αίρεση της εικονομαχίας, ως γνωστόν, ταλάνισε την αυτοκρατορία επί 120 ολόκληρα χρόνια! Αιρετικοί αυτοκράτορες και πατριάρχες διαδέχονταν ο ένας τον άλλον, τρομοκρατώντας το Ορθόδοξο ποίμνιο με φυλακίσεις, με ξυλοδαρμούς, με εξορίες, με αφορισμούς και καθαιρέσεις. 

Το τίμημα της αντίστασης στις απαιτήσεις των αιρετικών εικονομάχων το πλήρωσε ολόκληρος ο λαός, αλλά τις πιο σφοδρές και απάνθρωπες διώξεις δέχθηκαν οι μοναχοί, οι παπάδες και οι Ορθόδοξοι επίσκοποι και πατριάρχες.

Ο Λέων ο Αρμένιοςυπήρξεν ένας από τους πλέον σκληρούς και ανάλγητους εικονομάχους αυτοκράτορες. Η μανία του εναντίον των ιερών εικόνων και κατά συνέπεια εναντίον των πιστών Ορθοδόξων Χριστιανών περιγράφεται στις πηγές με τα μελανότερα χρώματα.

Στα 815 απομακρύνει διά της βίας από τον πατριαρχικό θρόνο τον Ορθόδοξο πατριάρχη Νικηφόρο και στην θέση του τοποθετεί τον εικονομάχο Θεόδοτο. 

Διατάζει όλους τους επισκόπους και τους ηγουμένους των μοναστηριών να κατεβάσουν τα εικονίσματα από τους ναούς και να πάψουν να μιλάνε στον λαό για το θέμα των εικόνων.

Οι επίσκοποι, που δεν συμμορφώνονται με τις αιρετικές του αποφάσεις, καθαιρούνται και όλοι εκείνοι οι μοναχοί, που αντιστέκονται στις αιρετικές του υποδείξεις, οδηγούνται στην εξορία.

Ειδικός απεσταλμένος μεταφέρει την βλάσφημη διαταγή του αυτοκράτορα και στον Όσιο Θεόδωρο τον Στουδίτη. Ο αγιασμένος εκείνος ηγούμενος ακούει ατρόμητος τον έπαρχο και με θάρρος αποκρίνεται στις απαιτήσεις του εικονομάχου αυτοκράτορα και του αιρετικού πατριάρχη με τα παρακάτω λόγια:

‘’... ὑμῶν ἤ τοῦ Θεοῦ ἀκούειν’’; Τί συμφέρει στην αθάνατη ψυχή μου; Να πω ναι στις διαταγές τις δικές σας ή να υπακούσω στο θέλημα του Θεού;

‘’Αἱροίμεθα γάρ, ἴστε, τάς γλώσσας πρότερον ἐκτμηθήσεσθαι, ἤ πίστει τῇ καθ’ ἡμᾶς μή ὡς ἔχει συνηγορεῖν...’’. Θέλουμε να ξέρετε, ότι προτιμάμε πρώτα να κοπούν οι γλώσσες μας, παρά να μην υπερασπίσουμε την Ορθόδοξη Πίστη μας.

‘’Ποῦ γάρ εὔλογον ὑμᾶς μέν τά χείρω σπεύδειν κρατύνειν, ἑαυτούς δέ σιωπῇ καθῆσθαι ἐπί τοῖς πολλῷ κρείττοσιν’’; Πού ακούστηκε, ενώ εσείς, που πασχίζετε για το κακό, να κάνετε το παν, εμείς, που κατέχουμε τα αληθινά και τα ανώτερα, να κλείνουμε τα στόματά μας και να μην μιλάμε; Ποιά λογική, μπροστά σε μια αιρετική απαίτηση, μπορεί να πείσει έναν Ορθόδοξο Πιστό να σιωπήσει;

Τότε, η αίρεση της εικονομαχίας. Τώρα, η παναίρεση του οικουμενισμού.

Πάντως τα γεγονότα φαίνεται, πως επαναλαμβάνονται σχεδόν απαράλλαχτα!

Αλήθεια, πόσο παρήγορο είναι, που και στην δική μας εποχή δεν μας έλειψαν οι Θεόδωροι Στουδίτες!

2/4/2017 

Φώτιος Μιχαήλ ιατρός

http://salpismazois.blogspot.gr

ΟΤΑΝ ΟΙ ΛΑΪΚΟΙ ΕΔΙΝΑΝ ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΣΤΗ ΖΩΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

Στὴν ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας, ὅταν ἐπικρατοῦσε μιὰ αἵρεση (ὅπως σήμερα ἡ Παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ) καὶ ἀσχέτως ἂν αὐτὴ εἶχε καταδικασθεῖ ἀκόμα, ὁ Λαὸς τοῦ Θεοῦ —ἀδιάφορο ἂν αὐτοὶ ἦσαν λαϊκοί, μοναχοὶ ἢ ἱερωμένοι— ἀντιδροῦσε δυναμικά διαμαρτυρόμενος, ἀπομακρυνόμενος καὶ ἀποτειχιζόμενος ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς. Αὐτὸ συνέβη π.χ. μὲ τὶς αἱρέσεις τοῦ Ἀρειανισμοῦ, τοῦ Νεστοριανισμοῦ, τοῦ Μονοθελητισμοῦ, τοῦ Μοιχειανισμοῦ, στὴν περίπτωση τοῦ αἱρετιζόντων Πατριαρχῶν Καλέκα, Βέκκου κ. ἄ.

Συγκλονιστικὸ εἶναι τὸ γεγονὸς ποὺ διασώζεται στὴν «Ἔκθεσι πίστεως κατὰ ἀποκάλυψιν Γρηγορίου ἐπισκόπου Νεοκαισαρείας».

Ἐπὶ Πατριάρχου, δηλαδή, Κων/πόλεως Τιμοθέου τοῦ Α΄ (511–518) ὁ λαὸς τῆς Κων/πόλεως ἀποτειχίστηκε καὶ ἔμενε ἀκοινώνητος τῶνΘ. μυστηρίων γιὰ πολλὰ χρόνια, διότι ὁ Πατριάρχης Τιμόθεος δὲν ἤθελε νὰ ἀποδεχθῆ τὴν Δ΄ ἐν Χαλκηδόνι Οἰκουμενικὴ Σύνοδο.

Ὅταν ἀνῆλθε στὸν θρόνο ὁ διάδοχός του, ἅγιος Ἰωάννης ὁ Καππαδόκης (518–520), ὁ λαὸς μέσα στὴν Ἐκκλησία ἀπαίτησε κατὰ τὴν ὥρα τῆς Θ. Λατρείας νὰ ἀναγνωσθεῖ στὰ δίπτυχα ἡ Δ΄ Οἰκουμενικὴ Σύνοδος καὶ κατόπιν νὰ μεταλάβει ἀπὸ τὰ χέρια τοῦ νέου Πατριάρχη.

Ὁ νέος Ὀρθόδοξος Πατριάρχης γιὰ κάποιους λόγους ἐδίσταζε νὰ πραγματοποιήσει τὴν ἀπαίτηση τοῦ λαοῦ, ἀλλὰ οἱ πιστοὶ ἔμεναν ἀνένδοτοι καὶ ἀπαιτοῦσαν τὸ θέμα νὰ τακτοποιηθεῖ ἀμέσως.Στὴν προσπάθεια τοῦ Πατριάρχη νὰ ἀναβληθεῖ γιὰ λίγο αὐτὴ ἡ ἀναγνώριση, ὁ λαὸς τὸ ἀπαίτησε καὶ πάλι δυναμικὰ καὶ πολλάκις.

Tελικά, μετὰ ἀπὸ αὐτὴ τὴν σταθερὴ στάση τοῦ λαοῦ καὶ τὴν ἔντονη διαμαρτυρία, ὑποχρεώθηκε ὁ Πατριάρχης, τὴν ὥρα τῆς 

μνημονεύσεως κατὰ τὴν Θ. Λειτουργία, νὰ ἀναγνώσει στὰ δίπτυχα τὴν Δ΄ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο. Τότε σταμάτησε ἡ ἀποτείχιση τοῦ λαοῦ καὶ ἡ ἀκοινωνησία τῶν Θ. Μυστηρίων, ἀφοῦ, μὲ τὴν ἀνάγνωση τῶν Διπτύχων, ἀποκαταστάθηκε ἡ Ὀρθόδοξη Πίστη.

Τὸ περιστατικὸ ἔχει (μὲ κάποιες περικοπές) ὡς ἑξῆς:

«Εἰσόδου γενομένης κατὰ τὸ σύνηθες ἐν τῇ ἁγιωτάτῃ ἡμῶν μεγάλῃ ἐκκλησίᾳ ἐν ἡμέρᾳ κυριακῇ... τοῦ ἁγιωτάτου ἀρχιεπισκόπου καὶ οἰκουμενικοῦ πατριάρχου Ἰωάννου, ...ἐν τῷ γενέσθαι αὐτὸν σὺν τῷ εὐαγεῖ κλήρῳ περὶ τὸν ἄμβωνα φωναὶγεγόνασιν ἀπὸ τοῦ λαοῦλέγουσαι·

Πολλὰ τὰ ἔτη τοῦ πατριάρχου, πολλὰ τὰ ἔτη τοῦ βασιλέως, πολλὰ τὰ ἔτη τῆς αὐγούστας, πολλὰ τὰ ἔτη τοῦ πατριάρχου· ἀκοινώνητοι διὰ τί μένομεν ἐπὶ τοσαῦτα ἔτη; διὰ τί οὐ κοινωνοῦμεν; ἐκ τῶν χειρῶν σου κοινωνῆσαι θέλομεν. ἐὲς ἄνελθε εἰς τὸν ἄμβωνα, ἐὲς πεῖσον τὸν λαόν σου. διὰ πολλῶν ἐτῶν κοινωνῆσαι θέλομεν.ὀρθόδοξος εἶ, τίνα φοβῆσαι; ἄξιε τῆς τριάδος· ἡ ἁγία

Μαρία θεοτόκος ἐστίν... Σεβῆρον τὸν Μανιχαῖον ἔξω βάλε· ὁ μὴ λαλῶν Μανιχαῖός ἐστιν... νικᾷ ἡ πίστις τῆς τριάδος, νικᾷ ἡ πίστις τῶν ὀρθοδόξων. τὴν ἁγίαν σύνοδον ἄρτι κήρυξον· ὀρθόδοξος βασιλεύει, τίνα φοβῆσαι;... ἐὲς μαρτύρομαι· ἢ κηρύσσεις ἢ ἐξέρχηι. πίστις ἐστίν, οὐκ ἔνι θεωρεῖν. ἀδελφοὶ Χριστιανοὶ μία ψυχή... ἡ ἁγία Μαρία θεοτόκος ἐστίν· ταῦτα καὶ ἡ σύνοδος εἶπε.

Ταῦτα αὐτῶν ἐκβοησάντων ἐδόθη αὐτοῖς ἀπόκρισις παρὰ τοῦ ἁγιωτάτου καὶ μακαριωτάτου ἀρχιεπισκόπου καὶ οἰκουμενικοῦ πατριάρχου Ἰωάννου αὕτη· μακροθυμήσατε, ἀδελφοί, ἵνα πρότερον προσκυνήσωμεν τὸ ἅγιον θυσιαστήριον, καὶ μετὰ τοῦτο δίδωμι ὑμῖν ἀπόκρισιν.

Καὶ εἰσελθόντος αὐτοῦ εἰς τὸ ἅγιον θυσιαστήριον ἐπέμειναν κράζοντες·

Πολλὰ τὰ ἔτη τοῦ βασιλέως, πολλὰ τὰ ἔτη τῆς αὐγούστας· ἐὲς μαρτύρομαι· οὐκ ἐξέρχῃ, ἐὰν μὴ ἀναθεματίσς Σεβῆρον. ἀνάθεμα Σεβήρῳ φανερῶς εἰπέ. ἐὲς ἀπόκλεισον· ἐὲς μαρτύρομαι. πολλὰ τὰ ἔτη τοῦ βασιλέως.

Καὶ λοιπὸν ἀνελθὼν ἐπὶ τοῦ ἄμβωνος ὁ ἁγιώτατος καὶ μακαριώτατος ἡμῶν ἀρχιεπίσκοπος καὶ οἰκουμενικὸς πατριάρχης Ἰωάννης προσεφώνησε ταῦτα· Οἴδατε τοὺς ἐμοὺς ἀγῶνας, ἀγαπητοί, οὓς καὶ ἐν τῷ πρεσβυτερίῳ ὢν κατεβαλόμην, καὶ νῦν ἀντεσχόμην τῆς ὀρθοδοξίας καὶ ἀντέχομαι ἕως θανάτου. οὐ χρεία τοίνυν ταραχῆς ἢ θορύβου· οὔτε γάρ τι παρεβάθη τῆς ὀρθῆς πίστεως οὔτε ἁγίαν σύνοδον τολμᾷ τις ἀναθεματίσαι, ἀλλὰ πάσας τὰς ἁγίας συνόδους τὰς βεβαιωσάσας τὸ ἅγιον σύμβολον τῶν τιη(318) πατέρων τῶν συνελθόντων κατὰ τὴν Νικαέων ὀρθοδόξους γινώσκομεν καὶ μάλιστα τὰς ἁγίας τρεῖς συνόδους ταύτας, τουτέστι τὴν ἐν Κωνσταντινουπόλει καὶ τὴν ἐν Ἐφέσῳ καὶ τὴν μεγάλην τὴν ἐν Χαλκηδόνι. ἰδικῶς γὰρ τὸ σύμβολον τῶν τιη ἁγίων πατέρων, εἰς ὃ βαπτιζόμεθα, αὗται αἱ ἅγιαι τρεῖς σύνοδοι ὁμοφρόνως ἐβεβαίωσαν.

Καὶ μετὰ τὴν προσφώνησιν ἐπιμενόντων αὐτῶν ἐπὶ πλείστας ὥρας ταῖς αὐταῖς φωναῖς καὶ προσθέντων·

Οὐ κατέρχῃ, ἐὰν μὴ ἀναθεματίσῃς· πολλὰ τὰ ἔτη τοῦ πατριάρχου. ἄξιε τῆς τριάδος, πολλὰ τὰ ἔτη τοῦ βασιλέως, πολλὰ τὰ ἔτη τῆς αὐγούστης· τὴν σύναξιν τῆς συνόδου Χαλκηδόνος ἄρτι κήρυξον. οὐκ ἀναχωρῶ, ἐὰν μὴ κηρύξῃς. ἕως ὀψὲ ὧδε ἐσμέν...

[καὶ] προσεφώνησεν ὁ ἁγιώτατος καὶ μακαριώτατος ἀρχιεπίσκοπος ἡμῶν καὶ οἰκουμενικὸς πατριάρχης Ἰωάννης οὕτως· Ἐπειδὴ σύναξιν ᾐτήσατε τῶν ἁγίων πατέρων τῶν ἐν Χαλκηδόνι ἐπιτελεσθῆναι, γινώσκοντες γνώσεσθε ὅτι καὶ τοῦτο ποιήσομεν γνώμῃ τοῦ εὐσεβεστάτου καὶ φιλοχρίστου ἡμῶν βασιλέως.

Ἐπιμενόντων δὲ αὐτῶν καὶ τὰς αὐτὰς φωνὰς ἐκβοώντων καὶ προσθέντων·

Οὐκ ἀναχωρῶ μὰ τὸ εὐαγγέλιον· τὴν σύναξιν τῶν πατέρων ἄρτι κήρυξον· τῶν ἐν Χαλκηδόνι πατέρων τὴν σύναξιν αὔριον ποίησον,

ἐκηρύχθη ἡ σύναξις διὰ Σαμουὴλ διακόνου οὕτως· Γνωρίζομεν τῇ ὑμετέρᾳ ἀγάπῃ ὅτιπερ τῇ αὔριον μνήμην ἐπιτελοῦμεν τῶν ἐν ἁγίοις πατέρων ἡμῶν καὶ ἐπισκόπων γενομένων τῶν κατὰ τὴν Χαλκηδονέων μητρόπολιν συναχθέντων καὶ βεβαιωσάντων ἅμα τοῖς ἐν Κωνσταντινουπόλει καὶ ἐν Ἐφέσῳ συναχθεῖσιν ἁγίοις πατράσιν τὸ σύμβολον τῶν τιη ἁγίων πατέρων τῶν συναχθέντων κατὰ τὴν Νικαέων. συναγόμεθα δὲ καὶ ἐνταῦθα.

Καὶ μετὰ τὴν προσφώνησιν τῆς συνάξεως πάλιν ἐπέμεινεν ὁ λαὸςκαὶ μιᾷ φωνῇ ἐπὶ πολὺ ἔκραζον·

Σεβῆρος ἄρτι ἀναθεματισθῇ. ὁ ἐπίβουλος τῆς τριάδος ἄρτι ἀναθεματισθῇ. ὁ κατὰ τῶν πατέρων ἄρτι ἀναθεματισθῇ. ὁ ἀναθεματίσας τὴν σύνοδον Χαλκηδόνος ἄρτι ἀναθεματισθῇ. οὐκ ἐξέρχομαι, ἐὰν μὴ ἄρτι ἀναθεματισθῇ καὶ ἀπόκρισιν λάβω. μαρτύρομαι· ὀρθόδοξος εἶ, ἄρτι ἀναθεμάτισον. ἢ ἀναθεμάτισον ἢ οὐδὲν παρ' ἐμέ.

Καὶ ἐπὶ πολὺ τοῖς αὐτοῖς ἐπιμενόντων αὐτῶν, παρόντων (τῶν τάδε)ἐπισκόπων τῶν καὶ συναινούντων τῷ ἁγιωτάτῳ καὶ μακαριωτάτῳ ἀρχιεπισκόπῳ καὶ οἰκουμενικῷ πατριάρχῃ Ἰωάννῃ προσεφωνήθη ταῦτα· Ὅτι Σεβῆρος χωρίσας ἑαυτὸν τῆς ἁγίας ταύτης ἐκκλησίας ἑαυτῷ κρίματι ὑπέβαλε, πρόδηλον πᾶσιν. ἑπόμενοι τοίνυν καὶ ἡμεῖς τοῖς θείοις κανόσι καὶ τοῖς ἁγίοις πατράσιν ἀλλότριον τοῦτον ἡγούμεθα καὶ ὑπὸ τῶν θείων κανόνων ἤδη διὰ τῆς βλασφημίας αὐτοῦ κατακριθέντα ἀναθεματίζομεν καὶ ἡμεῖς.

Τούτων παρακολουθησάντων τῇ κυριακῇ, τῇ ἑξῆς, ἥτις ἐστὶν ἑξκαιδεκάτη τοῦ Ἰουλίου μηνός, ἡμέρᾳ δευτέρᾳ, ἐπιτελουμένης τῆς μνήμης τῶν προλεχθέντων ἁγίων πατέρων, πάλιν τῆς εἰσόδου γενομένης παρὰ τοῦ ἁγιωτάτου καὶ μακαριωτάτου ἀρχιεπισκόπου καὶ οἰκουμενικοῦ πατριάρχου Ἰωάννου, εὐθέως ἅμα τῷ γενέσθαι αὐτὸν πλησίον τοῦ ἄμβωνος φωναὶ ἤλθοσαν ἀπὸ παντὸς τοῦ λαοῦ οὕτως·

Πολλὰ τὰ ἔτη τοῦ πατριάρχου, πολλὰ τὰ ἔτη τοῦ βασιλέως... τοὺς Μανιχαίους ἔξω βάλε. πολλὰ τὰ ἔτη τοῦ πατριάρχου· τοῦ νέου Ἰωάννου πολλὰ τὰ ἔτη· ἄξιε τῆς τριάδος... Εὐφημίου καὶ Μακεδονίου τὰ ὀνόματα ἄρτι ταγῇ. τελείαν ἑορτὴν τῇ ἐκκλησίᾳ. τοὺς ψευδομάρτυρας Μακεδονίου ἔξω βάλε. τὰς τέσσαρας συνόδους τοῖς διπτύχοις. Λέοντα τὸν ἐπίσκοπον Ῥώμης τοῖς διπτύχοις. ἡ ἁγία Μαρία θεοτόκος ἐστί· τοῦτο ἡ σύνοδος εἶπε... οὕτως ἔχεις τὴν τριάδα, τὰ δίπτυχα ἄρτι φέρε. οἱ κανόνες τούτους οὐκ ἐξέβαλαν· ἐὲς τάξον, ἐὲς τάξον, ἐὲς τάξον.

Καὶ προσεφωνήθη ταῦτα· Καὶ κατὰ τὴν χθὲς ἡμέραν ἀρκούντως ἐπληροφορήσαμεν τὴν ὑμετέραν ἀγάπην, καὶ νῦν δὲ τὸν ζῆλον ὑμῶν σαφῶς ἐπιστάμενοι ἐκεῖνα ἐσπεύσαμεν καὶ σπεύδομεν ποιῆσαι ὅσα καὶ τὸν θεὸν θεραπεύει καὶ ὑμᾶς διὰ πάντων ἐν πᾶσι πληροφορεῖ. ὅτι δὲ μέλει ἡμῖν τοῦ μηδὲν παρασαλευθῆναι τῆς ὀρθῆς πίστεως, οἶμαι κατὰ διαφόρους χρόνους καὶ τρόπους πείραι παρειληφέναι τὴν ὑμετέραν ἀγάπην. δι' ὃ καὶ τὸν θεμέλιον τῆς πίστεως κατὰ τὴν τῶν ἁγίων πατέρων παράδοσιν ἀρραγῆ διαμένειν τῇ χάριτι τοῦ δεσπότου ἡμῶν καὶ σωτῆρος Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐσπουδάσαμεν, ἐλπίσαντες δι' αὐτῆς καὶ τὰς διεστώσας ἐκκλησίας ἑνῶσαι, πανταχοῦ τὴν τάξιν τῶν θείων κανόνων ἐνθέσμως κρατοῦντες. οὐδὲ γὰρ ἐγχωρεῖ τι παρασαλεῦσαι καὶ περὶ κενοφωνίας καὶ λεπτολογίας ἀπασχολεῖσθαι τοὺς πιστούς, ἀλλὰ προσέχειν τῷ ἁγίῳ συμβόλῳ, ἐν ᾧ πάντες ἐβαπτίσθημεν, ὅπερ ἐξεφώνησεν ἡ ἐν Νικαίᾳ ἐν ἁγίῳ πνεύματι σύνοδος καὶ ἐκύρωσεν ἡ ἐν Κωνσταντινουπόλει τῶν ἁγίων πατέρων συνέλευσις καὶ ἐβεβαίωσεν ἡ ἐν Ἐφέσῳ ὁσία σύνοδος καὶ ἐπεσφράγισεν ὁμοίως ἡ ἐν Χαλκηδόνι ἁγία μεγάλη σύνοδος, ἣν κατ' οὐδένα λόγον ἢ τρόπον παρασαλεῦσαί τις δυνήσεται πᾶσαν ἀναιροῦσαν τοῖς κακοδόξοις πρόφασιν. ταύτην τοίνυν τὴν πίστιν ἀσάλευτον κρατοῦντες πρὸς ἀλλήλους μὴ ἀμφιβάλητε, ἀλλὰ πᾶσαν κενοφωνίαν καὶ πᾶσαν καινοτομίαν καὶ πᾶσαν λεπτολογίαν ἀπωθούμενοι ἑνὶ στόματι τὴν ἁγίαν καὶ ὁμοούσιον τριάδα δοξάσωμεν, ἥτις φυλάττοι ἐν εἰρήνῃ τὴν ζωὴν τῶν εὐσεβεστάτων καὶ φιλοχρίστων ἡμῶν βασιλέων καὶ πάντων ἡμῶν. τῷ γὰρ πατρὶ καὶ υἱῷ καὶ ἁγίῳ πνεύματι πρέπει ἡ δόξα νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων, ἀμήν.

Ταύτης τῆς προσφωνήσεως γενομένης ἐπέμειναν κράζοντες·

Ἐὰν μὴ ἄρτι, οὐδεὶς ἐκβαίνει· μαρτύρομαί σε, τὰς θύρας κλείω. ἀδελφοὶ ὀρθόδοξοι μία ψυχή· ἀδελφοὶ διὰ πίστιν μία ψυχή· Ἰουστῖνε αὔγουστε TVINCAS: ὁ μὴ λαλῶν Μανιχαῖός ἐστιν. ἅγιος ἅγιος ἅγιος· ἡ τριὰς ἐνίκησεν...

Καὶ πάλιν ἐπιμενόντων αὐτῶν ἐπὶ πολὺ ταῖς αὐταῖς φωναῖς προσεφωνήθη αὐτοῖς ταῦτα· Ὅτι διὰ πάντων σπουδὴν ἐθέμεθα θεραπεῦσαι ὑμᾶς καὶ ἀσκανδαλίστους φυλάξαι, σαφῶς ἐπίστασθε· ἐπειδὴ δὲ δεῖ πάντα κανονικῶς καὶ μετὰ εὐταξίας γενέσθαι, συγχωρήσατε ἡμῖν συναγαγεῖν τοὺς θεοφιλεστάτους ἐπισκόπους, ἐφ' ᾧ τε κατὰ τοὺς θείους κανόνας πάντα προβῆναι γνώμῃ καὶ κελεύσει τοῦ εὐσεβεστάτου ἡμῶν βασιλέως. τὰς γὰρ ἐκβοήσεις ὑμῶν πάσας ἀνοίσομεν ἐπὶ τὴν αὐτοῦ γαληνότητα.

Καὶ κλεισάντων αὐτῶν τὰς θύρας καὶ ἐπιμενόντων ταῖς αὐταῖς ἐκβοήσεσι λαβὼν τὰ δίπτυχα ὁ ἁγιώτατος καὶ μακαριώτατος ἀρχιεπίσκοπος καὶ οἰκουμενικὸς πατριάρχης Ἰωάννης ἐκέλευσε ταγῆναι τὰς ἁγίας τέσσαρας συνόδους τῶν τε ἐν Νικαίαι συνελθόντων ἁγίων πατέρων καὶ τῶν ἐν Κωνσταντινουπόλει ὡσαύτως συναχθέντων ἐπὶ Νεκταρίου τοῦ τῆς ὁσίας μνήμης καὶ τῶν ἐν Ἐφέσῳ ἐπὶ τῇ ἐκβολῇ Νεστορίου καὶ τῶν ἐν Χαλκηδόνι ἐπὶ τῇ ἐκβολῇ Εὐτυχοῦς καὶ τοῦ αὐτοῦ δυσσεβοῦς Νεστορίου καὶ τὰ ὀνόματα τῶν τελευτησάντων ἐν ὁσίᾳ τῇ μνήμῃ γενομένων ἀρχιεπισκόπων ταύτης τῆς βασιλίδος πόλεως Εὐφημίου καὶ Μακεδονίου καὶ μέντοι καὶ Λέοντος τοῦ γενομένου ἀρχιεπισκόπου Ῥώμης. τότε φωνῇ μεγάλῃ πάντες οἱ τοῦ λαοῦ ὡς ἐξ ἑνὸς στόματος ἐβόησαν εὐλογητὸς κύριος ὁ θεὸς τοῦ Ἰσραήλ, ὅτι ἐπεσκέψατο καὶ ἐποίησε λύτρωσιν τῷ λαῷ αὐτοῦ, καὶ πάλιν δεύτερον ἔκραξαν εὐλογητὸς κύριος Ἰησοῦς ὁ βασιλεύς, ὅτι ἐπεσκέψατο καὶ ἐποίησε λύτρωσιν τῶι λαῷ αὐτοῦ. ἐπὶ πολλὴν δὲ ὥραν ἀντιφωνούντων ἑκατέρων τῶν μερῶν καὶ ψαλλόντων τὴν ψαλμῳδίαν ταύτην, οἱ ψάλται ἐπετράπησαν ἀνελθόντες εἰπεῖν τὸ τρισάγιον καὶ αὐτῶν ἀρξαμένων πᾶς ὁ λαὸς ἐπαύσατο καὶ ὑπήκουσε τοῦ τρισαγίου.

Καὶ μετὰ τὴν ἀνάγνωσιν τοῦ ἁγίου εὐαγγελίου ἐξ ἔθους τῆς θείας λειτουργίας ἐπιτελουμένης καὶ τῶν θυρῶν κλεισθεισῶν καὶ τοῦ ἁγίου μαθήματος κατὰ τὸ σύνηθες λεχθέντος τῷ καιρῷ τῶν διπτύχων μετὰ πολλῆς ἡσυχίας συνέδραμον ἅπαν τὸ πλῆθος κύκλῳ τοῦ θυσιαστηρίου καὶ ἠκροῶντο καὶ μόνον ἐλέχθησαν αἱ προσηγορίαι τῶν εἰρημένων ἁγίων τεσσάρων συνόδων παρὰ τοῦ διακόνου καὶ τῶν ἐν ὁσίᾳ τῇ μνήμῃ ἀρχιεπισκόπων Εὐφημίου καὶ Μακεδονίου καὶ Λέοντος, φωνῇ μεγάλῃ ἔκραξαν ἅπαντες· δόξα σοι κύριε. καὶ μετὰ τοῦτο μετὰ πάσης εὐταξίας ἐπληρώθη σὺν θεῷ ἡ θεία λειτουργία.

(T.L.G., Concilia Oecumenica (ACO): Synodus Constantinopolitana et Hierosolymitana anno 536: Tome 3, page 72, line 4 Ἔκθεσις πίστεως κατὰ ἀποκάλυψιν Γρηγορίου ἐπισκόπου Νεοκαισαρείας. ΚαὶΠρακτικὰ Συνόδων, τόμος Β΄, σελ. 333).

http://scripta---manent.blogspot.gr/

Oἱ οἰκουμενιστὲς γιορτάζουν τὴν δεκαετὴ ἀλληλοαναγνώριση τοῦ κοινοῦ βαπτίσματος!

Gemeinsam Türöffner für Gottes Wirklichkeit sein: ACK traf sich zur Mitgliedversammlung

Οἱ "λειτούργισσες"(!!!) καὶ οἱ λειτουργοὶ στὸν καθεδρικὸ ναὸ τοῦ Μάγκντεμπουργκ γιὰ τὴν ἀλληλοαναγνώριση τοῦ βαπτίσματος,Foto: ACK

Μετάφραση τοῦ κειμένου τῆς ἐργασιακῆς ὁμάδας «Ἐκκλησιῶν»τῆς Γερμανίας:

(30.03.2017). «Ἡ Βάπτιση ἀποτελεῖ τὸν κινητήριο μοχλό, ὥστε οἱ Χριστιανοὶ νὰ ἀνοίξουν τὸν δρόμο γιὰ τὴν πραγματοποίηση τῆς Ἀλήθειας τοῦ Θεοῦ. Αὐτὰ εἶπε ὁ ἐπίσκοπος γιὰ τὴν κοινὴ Karl-HeinzWiesemann (Speyer), πρόεδρος τῆς ἐργασιακῆς ὁμάδας χριστιανικῶν Ἐκκλησιῶν τῆς Γερμανίας μὲ τὴν εὐκαιρία τοῦ ἑορτασμοῦ τῶν δέκα χρόνων ἀναγνώρισης τοῦ Βαπτίσματος. Τὸ 2007 ὑπέγραψαν τὰ 11 μέλη τῆς ACK τὴν ἀλληλοαναγνώριση τοῦ Βαπτίσματος. (σ.σ.: Κι ἐμεῖς πιστεύουμε, ὅτι ἡ Κολυμπάριος Σύνοδος ἀποφάσισε αἱρετικά. Ἡ σύνοδος ἁπλῶς ἐπικύρωσε αὐτὰ ποὺ συμβαίνουν ἐδῶ καὶ χρόνια καὶ τὰ ὁποῖα γνωρίζουν καὶ μᾶς ἀπέκρυβαν ὅλοι οἱ παροικοῦντες τὴν Ἱερουσαλήμ. Ἐδῶ λοιπὸν καὶ δέκα χρόνια ἀναγνωρίσαμε τὸ βάπτισμα ὁμάδων ἀνακηρυγμένων ἀπὸ τὴν Σύνοδο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ὡς αἱρέσεις. Εἶναι μήπως τυχαῖο, ὅτι ὁ «ὀρθόδοξος» ἱερέας, Κωνσταντίνος Radu Μύρων ποὺ διακρίνεται στὴν μέση συμπροσευχόμενος, ἦταν σύμβουλος τοῦ Πατριάρχη στὴν Κρήτη!).

Ἀνανέωση τῆς “βαπτισματικῆς” Οἰκουμένης

Σὲ μία ἑορταστικὴ ἐκδήλωση ἡ καθολικὴ Καθηγήτρια Πανεπιστημίου Dorothea Sattler (Πανεπιστήμιο τοῦ Münster) καὶ ὁ θεολόγος τῆς ἐλεύθερης ἐκκλησίας Markus Iff (θεολογική ἀνώτερη σχολὴ τοῦ Ewersbach) προέτρεψαν, νὰ ὑποστηρίξουν καὶ νὰ κάνουν γόνιμη, ὅλοι οἱ Χριστιανοί, τὴν δυναμικὴ τῆς “βαπτισματικῆς οἰκουμένης” δηλ. μία οἰκουμένη ποὺ νὰ βασίζεται πάνω στὸ μυστήριο τοῦ Βαπτίσματος... «Πρέπει νὰ συμφωνήσουμε στὴν ἀντίληψη τοῦ τί σημαίνει Ἐκκλησία καὶ Χριστιανός, καὶ νὰ ὁμολογήσουμε ἀπὸ κοινοῦ τὸν Χριστό. Πρέπει νὰ τονιστεῖ ἡ ἀδιαπραγμάτευτη ἑνότητα Βαπτίσματος καὶ Πίστης καὶ ἡ ἐνσωμάτωσή της στὴν πρακτικὴ τῆς κάθε Ἐκκλησίας», εἶπε ἡDorothea Sattler (σ.σ.: Νέα θεολογία, νέα κατήχηση, νέα δόγματα, νέα ἐκκλησία. Ἀλλὰ αὐτὸ δὲν ἐνοχλεῖ τοὺς ἡμέτερους, μιᾶς καί …δὲν ὑπάρχει «ἀκόμα» κοινὸ ποτήριον).

Στὴν ἑορταστικὴ ἐκδήλωση τὸ παρὸν ἔδωσαν ὁ Καθηγητὴς Πανεπιστημίου Hacik Gazer ἀπὸ τὴν Ἀρμένικη-ἈποστολικὴὈρθόδοξη(!) Ἐκκλησία, ὁ Πρωτοπρεσβύτερος Radu Κωνσταντίνος Μύρων ἀπὸ τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, καὶ ὁ Birgit Foth ἀπὸ τὴν Μεννονίτικη Ἐκκλησία, ἕνα δεῖγμα τῆς δικῆς τους κατανόησης τοῦ Βαπτίσματος καὶ τῆς σημασίας του στὴν πράξη τῆς δικῆς τους Ἐκκλησίας (σ.σ.: Αὐτὸ οἱ οἰκουμενιστὲς τὸ ὀνομάζουν κατήχηση τῶν ἀλλοδόξων καὶ διαφήμιση τῆς Ὀρθοδοξίας στὸν κόσμο. Ὁκαθένας ἂς βγάλει τὰ συμπεράσματά του).

Στὸ τέλος τονίστηκε καὶ ὁ ρόλος τῆς πολύχρωμης Οἰκουμένης σὲ μία ἀναπτυσσώμενη διαπολιτισμικὴ κοινωνία καὶ ἡ σημασία της στὸ πολιτικὸ γίγνεσθαι τῆς Γερμανίας (σ.σ.: Νὰ καὶ ἡ σύμπραξη μὲ τὴν πολιτική. Ἡ θυσία στὸ εἴδωλο τοῦ αὐτοκράτορα)...

Κανεὶς αἱρετικὸς τῶν παλαιοτέρων χρόνων δὲν χρησιμοποίησε τέτοιους μηχανισμοὺς ἀλλοίωσης καὶ συγκάλλυψης, ὅπως πράττουν σήμερα οἱ Οἰκουμενιστὲςκαὶ οἱ «λέοντες ἀντιοικουμενιστές». Ποτὲ στὸ παρελθὸν δὲν ἐμπαίχθηκε ὁ Χριστὸς καὶ ἡ Ἐκκλησία Του τόσο ἀπροκάλυπτα τόσο ἀπὸ τοὺς ἐχθρούς Του, ὅσο καὶ ἀπὸ τοὺς ὑποτιθέμενους ὀρθοτομούντας ὑπερασπιστές Του.

http://scripta---manent.blogspot.gr