.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

ΟΙ ΑΝΑΦΟΡΕΣ ΤΟΥ κ. Α. ΠΑΝΩΤΗ, ΓΙΑ ‘’ΕΚΑΤΕΡΩΘΕΝ ΠΑΡΕΡΜΗΝΕΙΕΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΩΝ ΚΑΙ ΔΙΑΣΤΡΕΒΛΩΣΕΙΣ ΘΕΣΕΩΝ’’

Στο πρόσφατο κείμενο του καθηγητή κ. Αριστείδη Πανωτή, που τιτλοφορείται, ‘’Σκέψεις πάνω στη συνερχόμενη Σύνοδο’’ «Η Θείω Πνεύματι κραταιωθείσα Σύνοδος της Κρήτης», αναφέρονται μεταξύ άλλων τα εξής : «Στο δεύτερο μισό του 20ου αιώνα οι δύο πρώτες αποστολικές Καθέδρες της Ρώμης κατάλαβαν ότι τα χίλια χρόνια της ‘’ακοινωνησίας’’ είναι πάρα πολλά και ότι μέσα στα ιστορικά χρόνια της ακοινωνησίας που διέτρεξαν φώλιασαν στη μνήμη των ανθρώπων μίση από τα δεινά που πέρασαν οι λαοί και πολλές εκατέρωθεν παρερμηνείες διδασκαλιών και διαστρεβλώσεις θέσεων».

Η αναφορά του κ. Πανωτή, για «πολλές εκατέρωθεν παρερμηνείες διδασκαλιών και διαστρεβλώσεις θέσεων» είναι απαράδεκτη. Προς τι η αναφορά για εκατέρωθεν παρερμηνείες και διαστρεβλώσεις θέσεων; Ποιες παρερμηνείες και διαστρεβλώσεις θέσεων, εννοούνται από πλευράς Ορθοδόξου Εκκλησίας; Αλίμονο αν γίνει αποδεκτή τέτοια απαράδεκτη θέση. Με τέτοια απαράδεκτη θέση παραβιάζεται πιστεύω και η μοναδικότητα της Εκκλησίας μας.

«Επόμενοι τη θεόθεν δοθείση διδασκαλία των Αγίων ημών Πατέρων και τη παραδόσει της καθολικής Εκκλησίας», σύμφωνα με την αναφορά της 7ηςΟικουμενικής Συνόδου, δεν μπορούμε να δεχθούμε την ύπαρξη παρερμηνειών και διαστρεβλώσεων θέσεων από πλευράς Ορθοδόξου Εκκλησίας.

«‘’Επόμενοι τοις Αγίοις Πατράσιν…’’. Τούτο δεν είναι παραπομπή σε μια αφηρημένη παράδοση, σε δογματικά σύμβολα και προτάσεις. Είναι πρώτα – πρώτα μια αναφορά σε πρόσωπα, σε Αγίους Μάρτυρες. Η μαρτυρία των Πατέρων ανήκει, καθ’ ολοκληρίαν και κατ’ ουσίαν, στην ίδια τη δομή της Ορθοδόξου Πίστεως. Η Εκκλησία είναι εξίσου αφοσιωμένη στο κήρυγμα των Αποστόλων και στα δόγματα των Πατέρων. Και τα δύο πηγαίνουν μαζί αχώριστα..Η Εκκλησία είναι πράγματι ‘’Αποστολική’’.. Αλλ’ είναι επίσης και ‘’Πατερική’’. Οι Πατέρες επιβεβαιώνουν την αποστολικότητα της παραδόσεως», αναφέρει χαρακτηριστικά ο π. Γεώργιος Φλωρόφσκυ (Θέματα Εκκλησιαστικής Ιστορίας – π. Γεωργίου Φλωρόφσκυ). Ως εκ τούτο είναι απαράδεκτη η αναφορά περί ‘’εκατέρωθεν παρερμηνειών και διαστρεβλώσεων θέσεων’’.

Όσον αφορά τις κακοδοξίες που παρεισέφρησαν στον Παπισμό, με πρώτη την αιρετική καινοτομία του Filioque, δεν αποτελούν απλά παρερμηνείες αλλά κακοδοξίες. Ούτε φυσικά οι οικουμενιστικές παρεμηνείες που στρεβλώνουν την αίσθηση της αυτοσυνειδησίας της Ορθόδοξης Εκκλησίας, ότι αυτή αποτελεί την Μία Αγία Καθολική και Αποστολική Εκκλησία, ανήκουν στην Ορθόδοξη Εκκλησία, και δεν αποτελούν απλά παρερμηνείες, αλλά αποτελούν σαφέστατα οικουμενιστικές κακοδοξίες.

«Κατά την ενιαίαν στάσιν των Πατέρων και των Συνόδων η Εκκλησία είναι μόνον μια, αλλά και μοναδική, διότι ο εις και μοναδικός Θεάνθρωπος, η Κεφαλή της, δεν δύναται να έχει πολλά σώματα. Η Εκκλησία είναι μία και μοναδική, διότι είναι το σώμα του μοναδικού Χριστού», αναφέρει με Ορθόδοξη εκκλησιολογική σαφήνεια ο Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς.

«Η Εκκλησία πάντοτε τονίζει την ταυτότητα της πίστεώς της δια μέσου των αιώνων. Αυτή η ταυτότητα και η σταθερότητα είναι η πιο ολοφάνερη απόδειξη και το πιο ολοφάνερο τεκμήριο της ορθής πίστεως», αναφέρει χαρακτηριστικά ο π. Γεώργιος Φλωρόφσκυ (Θέματα Εκκλησιαστικής Ιστορίας – π. Γεωργίου Φλωρόφσκυ). Τα περί ‘’εκατέρωθεν παρερμηνειών και διαστρεβλώσεων θέσεων’’ είναι παντελώς απαράδεκτα.

Του Β. Χαραλάμπους, θεολόγου

Η πανθρησκεία προετοιμάζεται. Για πρώτη φορά θα λάβουν μέρος και εκδηλώσεις με επίκεντρο τα παιδιά



Παράλληλα με την ανίερη, πανθρησκειακή εκδήλωση υπό την αιγίδα του πάπα στην Ιερουσαλήμ στις 4 Σεπτεμβρίου θα λάβει μέρος στις 17 Σεπτεμβρίου στο Βερολίνο της Γερμανίας, για πολλοστή φορά, μία εκδήλωση, η οποία ονομάστηκε "η νύχτα των θρησκειών". Σύμφωνα με το πρόγραμμα της εκδήλωσης (ἐδῶ) θα ανοίξουν σε 100 διαφορετικά σημεία του Βερολίνου οι πόρτες ναών και αιθουσών από 100 "εκκλησίες", θρησκευτικές κοινότητες, και διαθρησκειακές ενώσεις για όλους, όσους ενδιαφέρονται. Στα σημεία αυτά θα λάβουν μέρος συμπροσευχές, ξεναγήσεις, διαλέξεις και συζητήσεις για την καλύτερη κατανόηση των θρησκειών και για την διατήρηση της ειρήνης. Σε μερικές συνεντεύξεις μάλιστα αντιπρόσωποι ή πιστοί αυτών των θρησκειών μίλησαν για την μία παγκόσμια "εκκλησία" και για την ένωση όλων των ανθρώπων σε μία θρησκεία.
Μερικές από τις θρησκείες, που θα λάβουν μέρος είναι οι Παγανιστές της Γερμανίας, οι Αντβεντιστές, οι Χριστιανοί της έκτης "εκκλησίας", οι Χριστιανοί της τρίτης "εκκλησίας", οι Πεντηκοστιανοί, οι Βουδιστές, Μουσουλμάνοι, Φραγκισκανοί, εβραϊκές Συναγωγές, προτεσταντικές οργανώσεις, Ινδουιστές, Σουφιστές, Τα παιδιά Αβραάμς, κλπ.
Για πρώτη φορά θα λάβουν μέρος και εκδηλώσεις με επίκεντρο τα παιδιά.


Καλούμε τις ορθόδοξες ιερές μητροπόλεις Γερμανίας να δηλώσουν ανοιχτά και επίσημα αν θα λάβουν μέρος σε αυτήν την εκδήλωση, αν θα ανοίξουν τους ιερούς ναούς για να τους "επισκεφθούν" παγανιστές, αντβεντιστές, κλπ. και αν συμφωνούν με τέτοιου είδους εκδηλώσεις, που έχουν ως προκάλυμμα τον διάλογο για την ειρήνη και την πολυπολιτισμικότητα και την ενσωμάτωση των μεταναστών, ή θα συνεχίσουν να καλύπτουν τον συμβιβασμό και την συμμετοχή τους με την μάσκα των εργασιακών ομάδων των "εκκλησιών", στις οποίες συμμετέχουν.

Αδαμάντιος Τσακίρογλου


H AΛΦΑΒΗΤΑΛΦΑΒΗΤΟΣ ΟΜΟΛΟΓΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΟΜΟΦΡΟΝΕΣ Η’ ΣΙΩΠΩΝΤΕΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥΣ -ΙΕΡΕΙΣ- ΜΟΝΑΧΟΥΣ ΚΑΙ ΛΑΪΚΟΥΣ

Οὐδέν ψεύδους δεινότερον, [ Δ΄] οὐδέν συκοφαντίας ἄχθους βαρύτερον,

Αρχιμ. Παΐσιος Παπαδόπουλος,
Ηγούμενος της Ι. Μ. Αγ. Γρηγορίου του Παλαμά Φιλώτα


Διαβάστε τά ἄλλα μέρη, ἐδῶ:



Οὐδέν ψεύδους δεινότερον, [ Δ΄] οὐδέν συκοφαντίας ἄχθους βαρύτερον
τοῖς ἐνεργοῦσιν ἀλλ᾿ οὐ τοῖς πάσχουσιν. Οἱ μέν γάρ ἔσθ᾿ ὅτε καί δοκιμώτεροι
γίνονται καί δι᾿ ὑπομονῆς τῶν οὐρανίων βραβείων ἐπιτυγχάνουσιν,
«ἀπολεῖ δέ Κύριος πάντας τούς λαλοῦντας τό ψεῦδος». 

Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς


Άστραψε και βρόντηξε ο διαδικτυακός τόπος. Οι οικουμενιστές έπαθαν πανωλεθρία! Δεν μπορούν να αντιπαρατάξουν ούτε επιχειρήματα ούτε ιστορικά προηγούμενα από την εκκλησιαστική ιστορία. Καταφεύγουν μόνο στην πνευματική τρομοκρατία. Εντοπίσατε τίποτα από άρθρα; Δεν είναι της έρευνας και της μελέτης. Στο θεολογικό πεδίο της μάχης το έβαλαν στα πόδια. Μόνο σχόλια ασχολίαστα στα οποία μας προσάπτουν την κατηγορία ότι θέλουμε –λέει– να κάνουμε σχίσμα! Ανήρτησαν μεταξύ άλλων και ξερό, χωρίς σχολιασμό, τον ιγ´ Κανόνα της Α΄ και Β´ λεγομένης (της πρωτοδευτέρας όπως λέγεται, δηλαδή) Συνόδου προκειμένου να μας κουνήσουν το δάκτυλο.

– Ξέρεις; Πρόσεχε μη μιλάς, διότι θα πας στα αζήτητα!

Βλέπετε σιγή οι επίσκοποι, τσιμουδιά. Οι ιερείς κακαρωμένοι από φόβο. Οι λίγοι αγωνιστές μοναχοί διώκονται και οι άλλοι βρίσκονται σε θεωρία! Η αίρεση οργιάζει, η μάχη μαίνεται, η συμπλοκή γίνεται πλέον σώμα με σώμα, με τις ξιφολόγχες, και την δίνουν λίγοι κυρίως όμως οι ευσεβείς λαόκοί ,αυτοί που πάντοτε ήταν ο φύλακας της πίστεως. Τώρα που τα δημοσιεύματα πέφτουν βροχή τι να πουν οι οικουμενιστές. Ακόμη δεν είδατε τίποτα! Μόνο θράσος έχουν, δύναμη δεν έχουν γιατί την δύναμη την έχει μόνο ο Κύριος ο κραταιός και δυνατός και στους πολέμους αήττητος. Όταν εμείς τον αγώνα δεν τον κάνουμε για κάποιο συμφέρον, για κάποια σκοπιμότητα γνωρίζει ο «ἐτάζων καρδίας καὶ νεφροὺς». Τώρα κάτω από την σημαία του Τιμίου σταυρού και με Υπέρμαχο στρατηγό την Κυρία Θεοτόκο όλοι εσείς, η ευσεβής στρατεία, μοναχοί εντός και εκτός του αγιωνύμου όρους, ευσεβείς πρεσβύτεροι, Σεβασμιώτατοι Μητροπολίτες αφήστε την πολύ σκέψη και μπείτε στον αγώνα ως θεηγόροι οπλίτες. Όπως γράφει ο άγιος Ισαάκ ο Σύρος: « Ο δισταγμός της καρδίας εισάγει στην ψυχή την δειλία, ενώ η πίστις μπορεί να ενισχύσει την ανδρεία ακόμη και με την εκκοπή των μελών. Όσον καιρό υπερισχύει σε σένα ο πόθος της σαρκός, δεν θα μπορέσεις να γίνεις θαρραλέος και απτόητος από τα πολλά εναντιώματα που παραμένουν κοντά σ' αυτό που ποθείς». [Πριν η ψυχή μεθύσει από την πίστη στον Θεό και αναληφθεί την πνευματική της δύναμη, δεν μπορεί να θεραπεύσει την ασθένεια των αισθήσεων ούτε να καταπατήσει με δύναμη την ορατή ύλη που αποτελεί φραγμό στις εσωτερικές κινήσεις, ούτε να αναληφθεί το λογικό γέννημα του αυτεξουσίου. Καρπός αυτών των δύο είναι η λύτρωσις. Χωρίς την πρώτη (την μέθη με την προς τον Θεό πίστη) δεν υπάρχει ούτε η δεύτερη (η θεραπεία των αισθήσεων), και όπου ορθοποδεί η δεύτερη, εκεί η τρίτη δένεται σαν με χαλινάρι ( η εκ της δουλείας των παθών απαλλαγή). Όταν η χάρις αυξηθεί στον άνθρωπο, τότε μέσα στον πόθο της δικαιοσύνης ο φόβος του θανάτου του γίνεται ευκαταφρόνητος, και ευρίσκει πολλές αιτίες στην ψυχή του, περί του ότι πρέπει να υποφέρει θλίψεις για τον φόβο του Θεού. Όσα φαίνονται να βλάπτουν το σώμα, που εισβάλλουν ξαφνικά στην φύση και ακολούθως προκαλούν παθήματα, εμπρός στα μάτια του θεωρούνται μηδαμινά σε σύγκριση προς τα μελλοντικά αγαθά που ελπίζονται από τώρα. Δεν είναι δυνατό, χωρίς την παραχώρηση των πειρασμών, να γνωρίσουμε την αλήθεια].

13 «διὰ τοῦτο ἀναλάβετε τὴν πανοπλίαν τοῦ Θεοῦ, ἵνα δυνηθῆτε ἀντιστῆναι ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῇ πονηρᾷ καὶ ἅπαντα κατεργασάμενοι στῆναι». Δια τούτο πάρετε επάνω σας όλα τα όπλα, που δίνει ο Θεός, δια να ημπορέσετε να αντισταθήτε κατά την ημέραν των πονηρών πειρασμών και κινδύνων, και αφού εκτελέσετε με κάθε ακρίβειαν όλα τα καθήκοντά σας και νικήσετε, να σταθήτε σταθερά εις την θέσιν σας.

14 «στῆτε οὖν περιζωσάμενοι τὴν ὀσφὺν ὑμῶν ἐν ἀληθείᾳ, καὶ ἐνδυσάμενοι τὸν θώρακα τῆς δικαιοσύνης», Σταθήτε, λοιπόν, ακλόνητοι στον αγώνα αυτόν, αφού ζωσθήτε την αλήθειαν, ωσάν την ζώνην που σφίγγουν εις την μέσην των οι πολεμισταί, δια να είναι ευκίνητοι, και ενδυθήτε σαν άλλον θώρακα την δικαιοσύνην, δια να είσθε απρόσβλητοι από τα βέλη της αδικίας και της ιδιοτελείας.

15 «καὶ ὑποδησάμενοι τοὺς πόδας ἐν ἑτοιμασίᾳ τοῦ εὐαγγελίου τῆς εἰρήνης», Και όπως οι πολεμισταί φορούν εις τα πόδια των υποδήματα, δια να τρέχουν με ασφάλειαν και ευκολίαν, και σεις φορέσατε την ετοιμασίαν, που απαιτεί το Ευαγγέλιον της ειρήνης, δια να κινήσθε με άνεσιν και δραστηριότητα.

16 «ἐν πᾶσιν ἀναλαβόντες τὸν θυρεὸν τῆς πίστεως, ἐν ᾧ δυνήσεσθε πάντα τὰ βέλη τοῦ πονηροῦ τὰ πεπυρωμένα σβέσαι»·Μαζή δε με όλα αυτά πάρετε επάνω σας και κρατείτε σταθεράν σαν άλλην ασπίδα την πίστιν, με την οποίαν θα ημπορέσετε να εξουδετερώσετε και σβήσετε όλους τους φλογοβόλους πειρασμούς του πονηρού, που ομοιάζουν με πύρινα βέλη

17 «καὶ τὴν περικεφαλαίαν τοῦ σωτηρίου δέξασθε, καὶ τὴν μάχαιραν τοῦ Πνεύματος, ὅ ἐστι ῥῆμα Θεοῦ», Και δεχθήτε σαν άλλην περικεφαλαίαν την πεποίθησιν της σωτηρίας (δια να ασφαλίζετε και προφυλάσσετε έτσι τον νουν σας από λογισμούς αμφιβολίας). Παρετε και την μάχαιραν του Αγίου Πνεύματος, η οποία είναι ο άδολος και φωτεινός λόγος του Θεού.

Οι εκ των λαϊκών ζωστείτε τα πνευματικά άρματα· «ἐνδύσασθε τὴν πανοπλίαν τοῦ Θεοῦ πρὸς τὸ δύνασθαι ὑμᾶς στῆναι πρὸς τὰς μεθοδείας τοῦ διαβόλου»·Ενδυθήτε όλα τα όπλα του Θεού, δια να ημπορήτε να αντισταθήτε εις τας δολίας και πονηράς μεθόδους και παγίδας του διαβόλου και αντιπαραταχθείτε στο στράτευμα της παναίρεσης. «ὅτι οὐκ ἔστιν ἡμῖν ἡ πάλη πρὸς αἷμα καὶ σάρκα, ἀλλὰ πρὸς τὰς ἀρχάς, πρὸς τὰς ἐξουσίας, πρὸς τοὺς κοσμοκράτορας τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου, πρὸς τὰ πνευματικὰ τῆς πονηρίας ἐν τοῖς ἐπουρανίοις». Διότι ο αγών, που έχομεν αναλάβει, δεν είναι αγών προς ανθρώπους με αίμα και σάρκα, αλλά προς τας πονηράς αρχάς και εξουσίας, προς τα πλήθη των πονηρών πνευμάτων, προς τους καταχθονίους κοσμοκράτορας, που κυριαρχούν επί ανθρώπων ευρισκομένων στο βαθύ σκότος του αμαρτωλού τούτου αιώνος. Ο αγών μας διεξάγεται εναντίον των πνευματικών αυτών πονηρών όντων και γίνεται χάριν της κληρονομίας της βασιλείας των ουρανών. Ίσως μου πείτε άλλη περίπτωση είναι αυτό. Δεν είναι άλλη, πάντοτε τις αιρέσεις ο αντίδικος διάβολος τις σπέρνει μέσα στην Εκκλησία αφού πρώτα κάνει αερόστατο τα μυαλά ορισμένων εκκλησιαστικών ηγετών.

Να μην αφήσουν να ησυχάσει ποτέ η Εκκλησία! Αντί να ασχοληθούμε κυρίως με τα πνευματικά μας με τις κακοδοξίες που διαδίδουν μέσα στην Εκκλησία αντιπαλαίουμε! Θέλησαν να μας ρίξουν στην περιπέτεια, λοιπόν εντάξει! Τώρα θα δοκιμάσουν και το πως παλεύουμε. Δεν το θελήσαμε. Το προκάλεσαν! Εμάς θα μας βοηθήσει ο Κύριος να δούμε ποιος θα γνωρίζει εσάς έπειτα από μερικά χρόνια όταν η επίσημη τότε Εκκλησία θα σας έχει καταδικασμένους για αιρετικούς όπως έγινε πολλές φορές στην ροή της εκκλησιαστικής ιστορίας. Μόνο ως κακόδοξοι αιρετικοί θα είστε γνωστοί καθώς ο Διόσκορος, ο Σεβήρος, ο Άρειος και ο πατριάρχης Νεστόριος. Λοιπόν αδελφοί «11Καὶ τοῦτο, εἰδότες τὸν καιρόν, ὅτι ὥρα ἡμᾶς ἤδη ἐξ ὕπνου ἐγερθῆναι· νῦν γὰρ ἐγγύτερον ἡμῶν ἡ σωτηρία ἢ ὅτε ἐπιστεύσαμεν. 12 ἡ νὺξ προέκοψεν, ἡ δὲ ἡμέρα ἤγγικεν. ἀποθώμεθα οὖν τὰ ἔργα τοῦ σκότους καὶ ἐνδυσώμεθα τὰ ὅπλα τοῦ φωτός»13(Ρωμ.13,11-13).

Σας καλεί ο Ίδιος ο αγωνοθέτης Κύριος μας Ιησούς Χριστός για τον οποίο γράφει Ιωάννης ο Θεολόγος «καὶ εἶδον, καὶ ἰδοὺ ἵππος λευκός, καὶ ὁ καθήμενος ἐπ᾿ αὐτὸν ἔχων τόξον· καὶ ἐδόθη αὐτῷ στέφανος, καὶ ἐξῆλθε νικῶν καὶ ἵνα νικήσῃ» (αποκ. 6,2).Και είδα, και ιδού ίππος λευκός, και αυτός που κάθεται πάνω του να έχει τόξο και του δόθηκε στέφανος και εξήλθε νικώντας και για να νικήσει. 

Θέλετε να μάθετε πως ο Δεσπότης μας Χριστός αρέσκεται να μας βλέπει στον αγώνα θυμηθείτε το σχετικό με τον Γέροντα Ιωσήφ τον Ησυχαστή όραμα:«Λοιπὸν μίαν νύκτα, καθὼς ηὐχόμην, ἦλθον πάλιν εἰς θεωρίαν καὶ ἡρπάγη ὁνοῦς μου εἰς ἕνα κάμπον· καὶ ἦσαν κατὰ τάξιν -κατὰ σειρὰν- μοναχοὶσυνταγμένοι πρὸς μάχην. Καὶ ἕνας στρατηγὸς ἦλθε πλησίον μου καὶ μοῦλέγει: Θέλεις, μοῦ λέγει, νὰ εἰσέλθης νὰ πολεμήσης εἰς τὴν πρώτην γραμμήν;Καὶ ἐγὼ τοῦ ἀπάντησα ὅτι σφόδρα ἐπιθυμῶ νὰ μονομαχήσω μὲ τοὺς ἀντίκρυαἰθίοπας, ὅπου ἦσαν κατέναντι ὠρυόμενοι καὶ πῦρ πνέοντες ὡσὰν ἄγριοισκύλοι, ὁποὺ μόνον ἡ θεωρία τους σοῦ ἐπροξένει τὸν φόβον. Ἀλλ᾿ εἰς ἐμέναδὲν ἦταν φόβος· διότι εἶχον τόσην μανίαν, ὅπου μὲ τὰ δόντια μου νὰ τοὺςσχίσω. Εἶναι δὲ ἀληθὲς ὅτι καὶ ὡς κοσμικὸς ἤμουν τοιαύτης ἀνδρείας ψυχῆς.Τότε λοιπὸν μὲ χωρίζει ὁ στρατηγὸς ἀπὸ τὰς γραμμάς, ὅπου ἦταν ἡ πληθὺςτῶν πατέρων. Καὶ ἀφοῦ διήλθομεν τρεῖς ἢ τέσσαρας γραμμὰς συνταγματικῶςμὲ ἔφερεν εἰς τὴν πρώτην γραμμήν, ὅπου ἦσαν ἕνας ἢ δυὸ ἀκόμη κατὰπρόσωπον τῶν ἀγρίων δαιμόνων. Αὐτοὶ ἦσαν ἕτοιμοι νὰ ὁρμήσουν καὶ ἐγὼἔπνεον πῦρ καὶ μανίαν κατεναντίον τους. Καὶ μὲ ἄφησε ἐκεῖ ἀφοῦ εἶπε:Ὅποιος ἐπιθυμεῖ νὰ πολεμήση ἀνδρείως μὲ αὐτούς, ἐγὼ δὲν τὸν ἐμποδίζω,ἀλλὰ βοηθῶ».

Ὦ θεία παρεμβολή, θεηγόροι ὁπλῖται, παρατάξεως Κυρίου, δοῦλοι γνησιώτατοι Χριστοῦ, πεποιθότες ἐπὶ Κύριον για να μην δειλιάσουμε ας συλλογισθούμε αυτό που λέγει ο άγιος Νικόδημος Ο Αγιορείτης (αποσπασματικά το αναφέρω): «…το πρώτο πράγµα που πρέπει να σκεφθείς είναι αυτό: το να νοµίσεις ότι βλέπεις τον εαυτό σου κλεισμένο µέσα σε ένα τόπο και στάδιο… Και από µεν το δεξιό µέρος του σταδίου, πίστεψε πως βλέπεις τον νικηφόρο σου Αρχιστράτηγο, τον Κύριο µας Ιησού Χριστό µε την Παναγία του Μητέρα και µε πολλά τάγµατα Αγγέλων και Αγίων και µάλιστα τον Αρχάγγελο Μιχαήλ· και από την αριστερή πλευρά, ότι βλέπεις τον υπόγειο διάβολο µε τους δικούς του δαίµονες …φαντάσου και πως ακούς µία φωνή, σαν από τον φύλακά σου Άγγελό, να σου λέει τα εξής:

- Εσύ σήµερα θα πολεµήσεις εναντίον αυτού του πάθους και των άλλων σου εχθρών· η καρδιά σου ας µη δειλιάσει πλήρως και αποφύγεις τον πόλεµον για τον φόβο ή άλλο περιορισµό µε κανένα τρόπο· διότι ο Κύριος µας και Αρχιστράτηγός µας Ιησούς στέκεται εδώ περιτριγυρισµένος µαζί µε όλους τους χιλιάρχους και εκατοντάρχους του, δηλαδή µε όλα του τα δοξασµένα τάγµατα, για να 
πολεµήσει όλους τους εχθρούς σου και να µη τους αφήσει να σε καταπισέσουν ή να σε νικήσουν «Ο Κύριος θα πολεµήσει για σας» (Εξοδ. 14,14).

Οπότε, στάσου σταθερός, βίασε τον εαυτό σου, υπόµεινε τον πόνο που θα θέλεις να αισθανθείς κάποια φορά, φώναζε πολλές φορές από τα σπλάγχνα της καρδιάς σου· «µη µε παραδώσεις στη βουλιµία των εχθρών µου» (Ψαλµ. 26,18). Φώναζε τον Κύριό σου και την Παρθένο και όλους τους Αγίους και τις Αγίες· και θα νικήσεις οπωσδήποτε· γιατί λέει· «Σας γράφω νέοι µου για να σας βεβαιώσω ότι έχετε νικήσει τον πονηρό» (Ιωάν. α' 2,13).

Και αν εσύ είσαι αδύνατος και κακοµαθηµένος, ενώ οι εχθροί σου είναι δυνατοί και πολλοί, πολύ περισσότερες είναι οι βοήθειες εκείνου που σε έπλασε και σε λύτρωσε και ασύγκριτα δυνατώτερος είναι ο Θεός στον πόλεµον αυτόν, όπως γράφτηκε· «Ο Κύριός σου είναι κραταιός και δυνατός στον πόλεµο» (Ψαλµ. 23,8).

Και περισσότερο πόθο έχει Αυτός για να σε σώσει, παρά αυτόν που έχει ο εχθρός για να σε καταστρέψει. Γι' αυτό πολέµα και µη βαρεθείς ποτέ σου τον κόπο. Γιατί από τον κόπο και από την βία και την δοκιµασία, που αισθάνεσαι για την συνήθεια που έδειξες στο κακό, γεννάται η νίκη και ο µεγάλος θησαυρός, µε τον οποίο αγοράζεται η βασιλεία των ουρανών και ενώνεται η ψυχή για πάντα µε το Θεό.

Λοιπόν άρχισε στο όνοµα του Θεού να πολεµάς µε τα οχήµατα της απιστίας στον εαυτό σου και της ελπίδας και του θάρρους στο Θεό σου, µε την προσευχή και µε την εκγύµνασι· µάλιστα δε µε το όχηµα της καρδιακής και νοερής προσευχής, το οποίο είναι το· Κύριε, Ιησού Χριστέ, όνοµα τόσο φοβερό, που σαν µαχαίρι µε δύο στόµατα στρέφεται µέσα στη καρδιά, µασάει και κατακόβει τους δαίµονες …· γι' αυτό σχετικά είπε ο Ιωάννης της Κλίµακας. «Ιησού ονόµατι, µάστιζε πολεµίους»… 

Να κάνης πράγµατα που αρέσουν στο Θεό σου, ο οποίος, µε όλη την θριαµβεύουσα στον ουρανό Εκκλησία στέκεται αόρατα και βλέπει τον πόλεµό σου· για τον οποίο πόλεµο, δεν πρέπει να λυπάσαι σκεπτόµενος, ότι αφενός µεν είναι η υποχρέωσις που έχουµε όλοι µας να δουλεύουµε και να αρέσουµε στο Θεό και αφετέρου η ανάγκη που έχουµε να πολεµάµε, καθώς σου είπα από πριν. Γιατί, αν εγκαταλείψουµε αυτόν τον πόλεµο, οπωσδήποτε θα θανατωθούµε. Έπειτα, και αν φύγεις προς στιγµή από τον κατά Θεόν αυτό πόλεµο σαν αποστάτης και παραδοθείς στο κόσµο …πιθανόν να σε έχουν περικυκλώσει. Και τόσο να σε συντρίψουν, που εσύ µη µπορώντας, ποιό πρώτα να πολεµήσεις, θα παραδοθείς σε αιώνιο θάνατο.

Γι' αυτό, µη γίνεις τόσο ανόητος, αγαπητέ, που να θέλεις να πολεµάς τότε σε µία ώρα ασύµφορη αλλά σαν φρόνιµος, υπόµεινε τώρα την κούραση του πολέµου, για να νικήσεις, να στεφανωθείς και να ενωθείς µε τον Θεό και εδώ και εκεί στη βασιλεία του την ουράνια.

«Θυµήσου τον δηµουργό σου τις µέρες της νεότητός σου, πριν έλθουν οι µέρες οι κακές και φθάσουν τα χρόνια εκείνα που δεν θα έχεις δύναµη» (Εκκλ. 12,1).

Ας θυμηθούμε και ας αναλογισθούμε ότι στον αγώνα εναντίον της αίρεσης των οικουμενιστών θα έχουμε και την Κυρία Θεοτόκο που είναι των Ορθοδόξων το κράτος, ένα και μόνο περιστατικό από το έπος του 1940 θα μας μεταγγίσει θάρρος. Πρόκειται για το Γράμμα από τη Μόροβα… Έχει σημασία να συνειδητοποιήσουμε ότι θα τους πάρουμε φαλλάγγι. Ο Τάσος Ρηγοπούλας, στρατευμένος στήν Αλβανία το 1940, έστειλε από το μέτωπο το παρακάτω γράμμα στον αδελφό του. «Αδελφέ μου Νίκο. Σου γράφω από μια αετοφωλιά, τετρακόσια μέτρα ψηλότερη από την κορυφή της Πάρνηθας. Ή φύση τριγύρω είναι πάλλευκη. Σκοπός μου όμως δεν είναι να σου περιγράψω τα θέλγητρα μιας χιονισμένης Μόροβας με όλο το άγριο μεγαλείο της. Σκοπός μου είναι να σου μεταδώσω αυτό πού έζησα, πού το είδα με τα μάτια μου καί πού φοβάμαι μήπως, ακούγοντας το από άλλους, δεν το πιστέψεις.

Λίγες στιγμές πρίν ορμήσουμε για τα οχυρά της Μόροβας, είδαμε σε απόσταση καμιά δεκαριά μέτρων μια ψηλή μαυροφόρα να στέκει ακίνητη.

- Τις ει; Μιλιά...

Ό σκοπός θυμωμένος ξαναφώναξε: -Τις ει;

Τότε, σαν να μας πέρασε όλους ηλεκτρικό ρεύμα, ψιθυρίσαμε: Η ΠΑΝΑΓΙΑ!

Εκείνη όρμησε εμπρός σαν να είχε φτερά αετού. Εμείς από πίσω της. Συνεχώς την αισθανόμασταν να μας μεταγγίζει αντρειοσύνη. Ολόκληρη εβδομάδα παλέψαμε σκληρά, νια να καταλάβουμε τα οχυρά ΊΒάν-Μόροβας.

Υπογραμμίζω πώς ή επίθεση μας πέτυχε τους Ιταλούς στην αλλαγή των μονάδων τους. Τα παλιά τμήματα είχαν τραβηχτεί πίσω καί τα καινούργια... κοιμόνταν! Το τί έπαθαν δεν περιγράφεται. Εκείνη ορμούσε πάντα μπροστά. Κι όταν πια νικητές ροβολούσαμε προς την ανυπεράσπιστη Κορυτσά, τότε ή Υπέρμαχος έγινε ατμός, νέφος απαλό καί χάθηκε».

Ας προσευχηθούμε την ώρα αυτή όλοι μαζί όσοι θέλουμε να μπούμε στην πρώτη γραμμή της παρατάξεως του Κυρίου διότι όπου είναι δύο ή τρεις συναγμένοι στο δικό μου όνομα, εκεί είμαι, στο μέσο αυτών «οὗ γάρ εἰσι δύο ἢ τρεῖς συνηγμένοι εἰς τὸ ἐμὸν ὄνομα, ἐκεῖ εἰμι ἐν μέσῳ αὐτῶν». Αν και μας χωρίζει η απόσταση το Πνεύμα το Άγιο ενώνει τις ψυχές μας στον κοινό αγώνα υπέρ της Ευσεβείας! «Κύριε ὁ Θεός μου, ἐπὶ σοὶ ἤλπισα· σῶσόν με ἐκ πάντων τῶν διωκόντων με καὶ ῥῦσαί με, 3 μήποτε ἁρπάσῃ ὡς λέων τὴν ψυχήν μου, μὴ ὄντος λυτρουμένου μηδὲ σῴζοντος. 4 Κύριε ὁ Θεός μου, εἰ ἐποίησα τοῦτο, εἰ ἔστιν ἀδικία ἐν χερσί μου, 5 εἰ ἀνταπέδωκα τοῖς ἀνταποδιδοῦσί μοι κακά, ἀποπέσοιμι ἄρα ἀπὸ τῶν ἐχθρῶν μου κενός· 6 καταδιώξαι ἄρα ὁ ἐχθρὸς τὴν ψυχήν μου καὶ καταλάβοι καὶ καταπατήσαι εἰς γῆν τὴν ζωήν μου καὶ τὴν δόξαν μου εἰς χοῦν κατασκηνώσαι. (διάψαλμα). 7 ἀνάστηθι, Κύριε, ἐν ὀργῇ σου, ὑψώθητι ἐν τοῖς πέρασι τῶν ἐχθρῶν σου. ἐξεγέρθητι, Κύριε ὁ Θεός μου, ἐν προστάγματι, ᾧ ἐνετείλω, 8 καὶ συναγωγὴ λαῶν κυκλώσει σε, καὶ ὑπὲρ ταύτης εἰς ὕψος ἐπίστρεψον. 9 Κύριος κρινεῖ λαούς. κρῖνόν με, Κύριε, κατὰ τὴν δικαιοσύνην μου καὶ κατὰ τὴν ἀκακίαν μου ἐπ᾿ ἐμοί. 10 συντελεσθήτω δὴ πονηρία ἁμαρτωλῶν καὶ κατευθυνεῖς δίκαιον, ἐτάζων καρδίας καὶ νεφροὺς ὁ Θεός. 11 δικαία ἡ βοήθειά μου παρὰ τοῦ Θεοῦ τοῦ σῴζοντος τοὺς εὐθεῖς τῇ καρδίᾳ». 12

Μην αφήνεται μόνους τους αγιορείτες, τους αγωνιστές ιερείς και επισκόπους, συσπειρωθείτε κοντά τους. Απομονώσατε όλους τους οικουμενιστές και όσους δεν μιλούν στο ποίμνιό τους ώστε να δημιουργηθεί θέμα που θα φτάσει οπωσδήποτε στη Σύνοδο της Ιεραρχίας. Να παρακαλήτε δε με κάθε προσευχήν και δέησιν τον Κυριον να σας βοηθήση, δια να αξιοποιήσετε τον πνευματικόν αυτόν οπλισμόν, προσευχόμενοι εις κάθε καιρόν με τον φωτισμόν του Αγίου Πνεύματος. Να επιμένετε δε πολύ εις αυτό τούτο το έργον της προσευχής. Να είσθε άγρυπνοι με κάθε εγκαρτέρησιν και με δέησιν δι' όλους γενικώς τους Χριστιανούς. «διὰ πάσης προσευχῆς καὶ δεήσεως, προσευχόμενοι ἐν παντὶ καιρῷ ἐν Πνεύματι, καὶ εἰς αὐτὸ τοῦτο ἀγρυπνοῦντες ἐν πάσῃ προσκαρτερήσει καὶ δεήσει περὶ πάντων τῶν ἁγίων». Καλόν αγώνα!

«ὁ νικῶν, ἔσται αὐτῷ ταῦτα, καὶ ἔσομαι αὐτῷ Θεὸς καὶ αὐτὸς ἔσται μοι υἱός. τοῖς δὲ δειλοῖς καὶ ἀπίστοις καὶ ἐβδελυγμένοις καὶ φονεῦσι καὶ πόρνοις καὶ φαρμακοῖς καὶ εἰδωλολάτραις καὶ πᾶσι τοῖς ψευδέσι τὸ μέρος αὐτῶν ἐν τῇ λίμνῃ τῇ καιομένῃ ἐν πυρὶ καὶ θείῳ, ὅ ἐστιν ὁ θάνατος ὁ δεύτερος». ἐκεῖνος ποὺ νικᾶ καὶ ἐγὼ θὰ τοῦ εἶμαι Θεὸς καὶ αὐτὸς θὰ μοῦ εἶναι υἱός. Ἀλλ’ οἱ δειλοί, οἱ ἄπιστοι καὶ οἱ βδελυροί, οἱ φονηάδες, οἱ πόρνοι, οἱ μάγοι, οἱ εἰδωλολάτραι καὶ ὅλοι οἱ ψεῦτες θὰ ἔχουν τὴν θέσιν τους εἰς τὴν λίμνην ποὺ καίεται μὲ φωτιὰ καὶ θειάφι. Αὐτὸς εἶναι ὁ δεύτερος θάνατος».(Αποκ. 21,7-8)

Ποιο είναι το πραγματικό πρόσωπο της (λυκο)Συνόδου;



Δυστυχώς βλέπουμε να συμβαίνει ένα τραγικό γεγονός που μας εκπλήσσει και μας φέρνει σε απορία. Οι πλείστοι των πατέρων να παρασέρνονται εκ των φαινομένων και να μην βλέπουν αυτό που κρύβεται, δηλαδή η άλωση της Ορθοδοξίας εκ των έσω, διότι ούτε ο πάπας ήλθε να μας καταλάβει, ούτε οι προτεστάντες μας ενόχλησαν, ούτε καμιά άλλη αίρεση μπήκε ανάμεσά μας.
Κι όμως η κεφαλή της Εκκλησίας, ο Πατριάρχης και τα μέλη του πατριαρχείου συνεχώς επί πολλά έτη πηγαίνουν στους αιρετικούς και ενεργούν πράξεις που απαγορεύουν οι ιεροί κανόνες. Και τώρα στις μέρες μας στη σύνοδο που συνεκάλεσε αναγνώρισε και αποδέχτηκε επίσημα «συνοδικά» τους εχθρούς της πίστεως, τους αιρετικούς, το οποίο με μαθηματική ακρίβεια θα οδηγήσει στην ένωση των εκκλησιών-αιρέσεων, δηλαδή στη συγχώνευση της Ορθόδοξης Εκκλησίας με τις αιρέσεις και την υποδούλωση της στο πρωτείο και αλάθητο του πάπα. Από που συμπεραίνονται όλα αυτά;
Πρώτον, θα έπρεπε να λαμβάνουμε όλοι υπόψη μας ότι την σύνοδο την οργανώνει ο Βαρθολομαίος, που φανερά δηλώνει και υποστηρίζει τον Οικουμενισμό, δηλαδή την ένωση των Εκκλησιών-αιρέσεων χωρίς την απόρριψη των αιρετικών αποκλίσεων, αλλά ακόμη και την ταύτιση με τις άλλες θρησκείες (πανθρησκεία), διότι όλες είναι οδοί σωτηρίας, άρα ο Χριστός είναι το ίδιο με τον Αλλάχ, τον Βούδα, και όλους τους θεούς όλων των θρησκευμάτων. Ακόμη έχει υβρίσει τους αγίους Πατέρες ότι έπεσαν θύματα του αρχεκάκου όφεως, διότι χώρισαν την Εκκλησίαν, δηλαδή τους Ορθοδόξους από τους αιρετικούς και πιστεύει ότι οι κανόνες της Εκκλησίας είναι «τείχη του αίσχους» που εμποδίζουν την ένωση και πρέπει να καταργηθούν.
Δεύτερον, οι συνεργάτες του που σχεδίασαν τα θέματα της Συνόδου, όπως ο Ζηζιουλας, είναι άνθρωποι με παπικά φρονήματα και λέει ο Χριστός «μήτι συλλέγουσιν από ακανθών σταφυλήν ή από τριβόλων σύκα;» (Ματθ. 7,16).
Τρίτον, όλοι οι φωτισμένοι πατέρες όπως ο Ιουστίνος Πόποβιτς και ο Φιλόθεος Ζερβάκος το έλεγαν με σιγουριά ότι αυτή η Σύνοδος θα επιφέρει πολλά κακά στην Εκκλησία, όπως η κατάργηση των προηγούμενων συνόδων και πράγματι δεν ελήφθησαν υπόψη καθόλου οι κανόνες των οικουμενικών συνόδων.
Τέταρτον, η αποχή τεσσάρων τοπικών εκκλησιών που αποτελούν το 70 % των ορθοδόξων χριστιανών δεν σημαίνει ότι κάτι δεν πάει καλά και δημιουργείται σχίσμα εξαιτίας του Βαρθολομαίου, όπως έκανε ο Μεταξάκης με το νέο ημερολόγιο.
Πέμπτον, οι οκτώ μητροπολίτες που δεν υπέγραψαν πλανήθηκαν; Διαβάστε τις δηλώσεις τους για να βγάλετε συμπέρασμα, καθώς επίσης και άλλων παραδοσιακών θεολόγων, όπως του Τσελεγγίδη, διότι από τα κείμενα της συνόδου αυτό είναι πολύ δύσκολο, επειδή η οικουμενιστικοί τους σκοποί είναι καλυμμένοι δηλαδή είναι σαν να πιστεύεις κάτι που σου λέει ο διάβολος «ο πλανών την οικουμένην» (Αποκαλυψη 20,2) ενώ οφείλεις να ρωτήσεις πνευματικό οδηγό.
Έκτον, δεν ήταν όλοι μητροπολίτες, αλλά ορισμένοι επιλεγμένοι το 1/80, αλλά και να ήταν δεν ψήφιζαν και να διαφωνούσαν δεν λαμβάνονταν υπόψη για να μη χαλάσει η ομοφωνία. Αυτό δεν είναι παπισμός, που το επιβάλλουν στην Ορθόδοξη Εκκλησία; Πολλοί αντιοικουμενιστές μητροπολίτες που τους κάλεσαν στη σύνοδο δεν πήγαν διότι είπαν «θα κάνουμε τις γλάστρες».
Έβδομον, ως τώρα γνωρίζαμε ότι οι ετερόδοξες ομολογίες είναι αιρέσεις, ενώ τώρα η σύνοδος αυτή υπέγραψε ότι αποδεχόμαστε τις ετερόδοξες εκκλησίες και κοινότητες «κοινότητες εννοούν την κάθε βλάσφημη και διεστραμμένη θρησκευτική ομάδα» ως ιστορικές εκκλησίες. Πουθενά δεν αναφέρονται ως αιρέσεις. Σε επόμενη σύνοδο είναι σίγουρο ότι θα τεθεί θέμα ενώσεως αφού είναι ιστορικές εκκλησίες. Γράφουν με στόμφο για την Ορθοδοξία για να παραπλανήσουν τους λίαν επιεικώς αφελείς, αλλά αδειάζουν μέσα στα κείμενα και το δηλητήριο της παναίρεσης του οικουμενισμού (αυτό είναι το σύστημα όλων των σεκτών και των αιρέσεων).
Όδγοον, αναγνωρίζεται ως ωφέλιμο το Π.Σ.Ε. στο οποίο συμμετέχουμε οι ορθόδοξοι και το οποίο αποτελείται κυρίως από προτεσταντικές κοινότητες με διάφορα ακατονόμαστα πιστεύω, με κοινή αποδοχή της «θεωρίας των κλάδων» δηλαδή ότι όλοι κατέχουν την αλήθεια και στο οποίο έχουν ληφθεί φοβερές αιρετικές αποφάσεις.
Ένατο, αναγνωρίζει τους θεολογικούς διαλόγους για τους οποίους φωτισμένοι πατέρες έχουν καταγγείλει πολλούς συμβιβασμούς περί πίστεως και αιρετικά ανοίγματα ενώ δεν έχουν φέρει κανένα θετικό αποτέλεσμα και εκεί έχουν συμφωνήσει ότι επειδή τα δόγματα μας χωρίζουν θα ενωθούμε και ας πιστεύει ο καθένας ότι θέλει.
Δέκατον, δεν ασχολήθηκε (όπως έκαναν όλες οι πραγματικά Άγιες Σύνοδοι), με τα προβλήματα τις εκκλησίας που είναι η αλλαγή του ημερολογίου, που έφερε φοβερό σχίσμα και η μάστιγα του οικουμενισμού που αναταράζει την εκκλησία και το ποίμνιο και συνεχώς κερδίζει έδαφος στους κόλπους της εκκλησίας και των ψευδοποιμένων.
Ενδέκατον, είναι και άλλα πολλά θέματα που αμαυρώνουν το πρόσωπο της ψευδοσυνόδου, που δεν έχουν τέλος και δεν θα έχει τέλος το ξεπούλημα της μητέρας ορθοδοξίας από τα τέκνα της που όμως δεν είναι τέκνα της, όπως γράφει ο ευαγγελιστής Ιωάννης «εξ ημων εξήλθον αλλ’ ουκ ήσαν εξ ημών, ει γαρ ήσαν εξ ημών μεμενήκεισαν αν μεθ’ ημών, αλλ’ ίνα φανερωθώσιν ότι ουκ εισί πάντες εξ ημών (1 Ιω. 2,19).
Δωδέκατον, αν προσέξει κανείς τα κείμενα και τα μηνύματα της συνόδου είναι μπερδεμένα, ασαφή και αντιφατικά (που μας θυμίζουν φυλλάδια ιεχωβάδων), όπως πχ στη μια παράγραφο γράφει μια είναι η εκκλησία η ορθόδοξη και στην άλλη λέει ότι και οι άλλες είναι εκκλησίες. Για αυτό και πολλοί πατέρες με καλή πρόθεση τα δέχονται με αγαθό λογισμό. Αλλά όμως σε θέματα πίστεως χρειάζεται ακρίβεια, διότι η πίστις είναι το μεγαλύτερο κεφάλαιο της ύπαρξής μας και οι Πατέρες μας αγωνίστηκαν και για ένα γιώτα «ι» όπως ομοούσιος- ομοιούσιος και δεν έκαναν κανέναν συμβιβασμό. Πως λοιπόν σημερινοί πατέρες, πατριάρχες, αρχιεπίσκοποι, μητροπολίτες, αρχιμανδρίτες, ηγούμενοι, αντιπρόσωποι, προϊστάμενοι, θεολόγοι και τόσοι πιστοί ακολουθούν τον οικουμενισμό και τους οικουμενιστές και όλη αυτήν την προσπάθεια μαζοποιήσεως και πολτοποιήσεως των προσωπικών πιστεύω, των θρησκειών, των λαών και των αξιών εκτός αν πλέον δεν τους ενδιαφέρει η πίστη, η Εκκλησία, ο Θεός, ο Νόμος Του και το ποίμνιο, αλλά κοιτούν αξιώματα, οικονομικά οφέλη ή ακολουθούν από φόβο.
Αλλά εσύ μικρό ποίμνιο του Χριστού ούτε αξιώματα έχεις, ούτε οικονομικά οφέλη, αλλά έχεις πίστη δυνατή που δοκιμάζεται στο διωγμό της οικονομικής κρίσεως και έχεις ζήλο και αγάπη για το Χριστό και δεν θα πτοηθείς από το φόβο και δεν θα υποχωρήσεις στην πίστη σου, μόνο πρόσεξε από τους λυκοποιμένες με ένδυμα προβάτου, διότι ο Κύριος είπε: «αλλοτρίω δε ου μη ακολουθήσωσιν, αλλά φεύξονται απ' αυτού, ότι ουκ οίδασι των αλλοτρίων την φωνήν» (Ιω. 10,5).

Μοναχός Παϊσιος Αγιορείτης

Ενώ οι ανάξιοι της Αποστολής τους Επίσκοποι σιωπούν, εμείς δεν ξεχνάμε ότι η "νέα Εκκλησία" με Συνοδική επισημότητα είναι εδώ!

Πολλοὶ κατηγόρησαν τοὺς 24 Ἑλλαδίτες Ἐπισκόπους (ποὺ συμμετεῖχαν στὴν Κολυμπάριο Σύνοδο τῆς Κρήτης), γιὰ τὸ γεγονὸς ὅτι δὲν ἀντέδρασαν καὶ ὑπέγραψαν τὶς κακόδοξες ἀποφάσεις της (μὲ μία, ἄνευ οὐσιαστικῆς σημασίας ἐξαίρεση, ἀφοῦ ἦταν γνωστὸ ὅτι χρειαζόταν καὶ ἴσχυε ΜΟΝΟ ἡ ὑπογραφὴ τοῦ Ἀρχιεπισκόπου).
Ὅμως τὸ πρόβλημα εἶναι μεγαλύτερο, διότι οἱ κακόδοξες θέσεις ποὺ ὑπεγράφησαν στὴν Κρήτη ἐκυοφοροῦντο ἀπὸ καιρό· εἶχαν ἀνακοινωθεῖ π.χ. πρόσφατα, ἀπὸ βέβηλα Πατριαρχικὰ χείλη στὶς 29/8/2015 στὴν Σύναξη Ἱεραρχῶν στὸ Φανάρι, στὴν ὁποία συμμετεῖχαν 30 περίπου Μητροπολίτες τῶν Νέων Χωρῶν! Καὶ δυστυχῶς οἱ συμμετέχοντες στὴν Σύναξη, ἄκουσαν καὶ δὲν τόλμησαν νὰ τὰ καταδικάσουν, νὰ τὰ ἀνατρέψουν! Δὲν τόλμησαν ἔστω ἐκ τῶν ὑστέρων, ὅταν ἐπέστρεψαν στὶς Μητροπόλεις τους νὰ ἐνημερώσουν τὸ ποίμνιο ὅτι ὁ Πατριάρχης εἰσάγει καινὰ δαιμόνια!
Ἄρα τὸ κακὸ εἶναι μεγαλύτερο. Οἱ Μητροπολίτες ποὺ ἀποδέχτηκαν ἢ σιώπησαν στὶς ἀλλοίωσεις τῆς Πίστεως, εἶναι διπλάσιοι στὸν ἀριθμό, ἀπ' ἐκείνους ποὺ εἶναι συνυπεύθυνοι γιὰ ὅλα ὅσα ἀποφασίστηκαν στὸ Κολυμπάρι!
Ἀλλὰ καὶ οἱ ὑπόλοιποι Ἐπίσκοποι, τσιμουδιά!!! Ὄχι μόνο δὲν"ἐκσφενδονίζουν τοὺς λοιμώδεις λύκους", ἀλλὰ "συνευδοκοῦν"! 
Ἡ κακοδοξία εἰσῆλθε στὴν Ἐκκλησία! Καὶ οἱ ἀντι-Οἰκουμενιστὲς ἐπιμένουν νὰ κοινωνοῦν μὲ τοὺς Ἐπισκόπους αὐτούς!

Εἶπε, λοιπὸν στὶς 29/8/2015, ὁ κ. Βαρθολομαῖος τότε, προετοιμάζοντας τὸ κλίμα γιὰ ὅσα θὰ ἐπακολουθοῦσαν στὴν Σύνοδο:

"Ἡ συνύπαρξις καὶ συμβίωσις τῶν Ὀρθοδόξων μετὰ τῶν λοιπῶν χριστιανῶνἀποτελεῖ ἤδη ἀναπότρεπτον πραγματικότητα εἰς τὸν χῶρον τῆς Διασπορᾶς ἐξαπλουμένη ταχέως καὶ ἐντὸς τῶν ἄλλοτε ἀμιγῶς Ὀρθοδόξων ἐθνῶν καὶ κοινωνιῶν καὶ ὑποχρεοῦσα τὴν Ἐκκλησίαν ἡμῶν νὰ προσαρμόσῃδιὰ τῆς οἰκονομίας τὴν ὅληνποιμαντικὴν αὐτῆς ζωήν. Οὕτως, ἐπὶ παραδείγματι, ἡ αὔξησις τοῦ ἀριθμοῦ τῶν μικτῶν γάμων ἀποτελεῖ πλέον πραγματικότητα, ἡ ὁποία ὑποχρεώνει τὴν Ἐκκλησίαν νὰ ἀποδεχθῇ τὴν μετὰ τῶν ἑτεροδόξων κοινὴν προσευχὴν καὶ λατρείαν, ὅπερ καὶ ἐφαρμόζει ἤδη εἰς πάσας τὰς Ὀρθοδόξους Ἐκκλησίας.
Τοῦτο οὐδόλως ἀποτελεῖ ἐκτροπήν(!!!!!) ἐκ τοῦ θεμελιώδους στοιχείου διαχωρισμοῦ τῶν Ὀρθοδόξων ἐκ τῶν λοιπῶν χριστιανῶν, συνισταμένου εἰς τὴν ἐν τῇ θείᾳ Εὐχαριστίᾳ κοινωνίαν, ἥτις προϋποθέτει πλήρη συμφωνίαν ἐν τῇ πίστει τῆς Ἐκκλησίας. Ἐπὶ τοῦ σημείου τούτου οὐδεμία οἰκονομία χωρεῖ" (Εἰσηγητικὴ ὁμιλία Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχη στὴ Σύναξη Ἱεραρχῶν τοῦ Θρόνου, 29 ΑΥΓ 2015).

Τὸ σχόλιό μας, τότε (1 ΣΕΠ 2015):

Νά, λοιπόν, ποὺ ἡ κακόδοξη διδασκαλία τοῦ Καλαβρύτων Ἀμβρόσιου (σ.σ.: ὁ Παπισμὸς ἔχει μυστήρια, καὶ βάπτισμα, παντρεύει Ὀρθόδοξο μὲ Ρωμαιοκαθολικό) δικαιώνεται καὶ ἀπὸ τὸν Πατριάρχη! Ἡ παρανομία τῶν μικτῶν γάμων, γίνεται πλέον καθεστώς! Διαστρέφει ἐδῶ ὁ πατριάρχης τὴν Ὀρθόδοξη Παράδοση καὶ δὲν σηκώθηκε κάποιος Ἐπίσκοπος νὰ τοῦ πεῖ ὅτι ἡ κατ’ Οἰκονομία ἀνοχὴ τῆς Ἐκκλησίας γιὰ μικτοὺς γάμους, ἐδόθη ὑπὸ προϋποθέσεις καὶ ποτὲ ἡ οἰκονομία στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία δὲν καθίσταταιἈκρίβεια.(Νὰ τοῦ πεῖ) ὅτι, διακοινωνία δὲν ἔχουμε μόνο ὅταν ὑπάρχει συμμετοχὴ αἱρετικῶν στὴν Ὀρθόδοξη Θ. Εὐχαριστία, ἀλλὰ ὅταν συμμετέχουναἱρετικοὶ καὶ στὰ ἄλλα μυστήρια! Ἀλλὰ ἡ νέα Ἐκκλησία εἶναι ἐδῶ, καὶ σ’ αὐτὴ συμμετέχουν κι οἱ ἄλλοι Ἐπίσκοποι, ἀφ’ ὅσον παραμένουν καὶ ἀνέχονται τὴν κακόδοξη διδασκαλία καὶ πρακτικὴ τοῦ …«Πρώτου» τῶν Ὀρθοδόξων!
Ἐπαναλαμβάνουμε, ὅτι μ’ αὐτοὺς τοὺς ἐπισκόπους μᾶς διδάσκουν νὰ κοινωνοῦμε καὶ νὰ συμβουλευόμαστε οἱ, τάχα, ἀντι-Οἰκουμενιστὲς ποιμένες, τὰ ἱστολόγια καὶ οἱ ἀντι-Οἰκουμενιστὲς λαϊκοί!

Νά, καὶ τὰ ὀνόματα ὅσων συμμετεῖχαν τότε στὴν Σύναξη τοῦ Φαναρίου:
«Τήν, Τρίτην, 1ην ἀρξαμένου μηνός Σεπτεμβρίου (2015), ἡ Α. Θ. Παναγιότης ὁ Πατριάρχης, ἐχοροστάτησε κατά τήν τελεσθεῖσαν ἐν τῷ Π. Πατριαρχικῷ Ναῷ Θείαν Λειτουργίαν, ἐν συγχοροστασίᾳ μετά τῶν Σεβ. Ἱεραρχῶν ...Γουμενίσσης, Ἀξιουπόλεως καί Πολυκάστρου κ. Δημητρίου, Βεροίας, Ναούσης καί Καμπανίας κ. Παντελεήμονος, Διδυμοτείχου, Ὀρεστιάδος καί Σουφλίου κ. Δαμασκηνοῦ,Ξάνθης κ. Παντελεήμονος, Σάμου καί Ἰκαρίας κ. Εὐσεβίου, Καστορίας κ. Σεραφείμ, Φλωρίνης, Πρεσπῶν καί Ἑορδαίας κ. Θεοκλήτου, Κασσανδρείας κ. Νικοδήμου, Σερρῶν καί Νιγρίτης κ. Θεολόγου, Σιδηροκάστρου κ. Μακαρίου,Ἐδέσσης καί Πέλλης κ. Ἰωήλ, Ἐλευθερουπόλεως κ. Χρυσοστόμου, Σερβίων καί Κοζάνης κ. Παύλου, Ἀλεξανδρουπόλεως κ. Ἀνθίμου, Νεαπόλεως καί Σταυρουπόλεως κ. Βαρνάβα, Δράμας κ. Παύλου, Σισανίου καί Σιατίστης κ. Παύλου, Λαγκαδᾶ, Λητῆς καί Ρεντίνης κ. Ἰωάννου, Χίου κ. Μάρκου, Νικοπόλεως καί Πρεβέζης κ. Χρυσοστόμου, Ἱερισσοῦ, Ἁγίου Ὄρους καί Ἀρδαμερίου κ. Θεοκλήτου, Μαρωνείας καί Κομοτηνῆς κ. Παντελεήμονος, Κίτρους κ. Γεωργίου,Ἰωαννίνων κ. Μαξίμου, Ἐλασσῶνος κ. Χαρίτωνος, Γρεβενῶν κ. Δαβίδ καί Νέας Κρήνης καί Καλαμαριᾶς κ. Ἰουστίνου».
Πηγή: fanarion.blogspot.gr

Επιστολή διαμαρτυρίας Θεσσαλονικέων προς την Ιερά Μονή Μεγίστης Λαύρας

"Από σάς διδαχθήκαμε πόσο καταστροφικές είναι οι ΑΙΡΕΣΕΙ. 
Γιατί (λοιπόν) εκδιώκονται ΜΟΝΑΧΟΙ 
που ομολογούν αυτά που εσείς διδάσκετε"; !!



ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ

Προς την
Ιερά Μονή Μεγίστης Λαύρας.

Κοινοποίηση:
Ιερά Κοινότητα Αγίου ΌρουςΠολιτική Δοιήκηση Αγίου ΌρουςΥπουργείο Εξωτερικών



Σεβαστοί Πατέρες
Είμαστε προσκυνητές πολλά έτη στο ΠΕΡΙΒΟΛΙ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ, στο διάστημα αυτών των χρόνων, διδαχθήκαμε από εσάς πόσο καταστροφικές είναι οι ΑΙΡΕΣΕΙΣ (ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ - ΠΑΠΙΣΜΟΣ - ΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΙΣΜΟΣ - ΜΟΝΟΦΥΣΙΤΙΣΜΟΣ κ.α.) για την πίστη μας και την ψυχή μας.
Με αυτές τις διδαχές προσπαθούμε και αγωνιζόμαστε στη βιότη μας. Αν κάτι έχει αλλάξει απ’ αυτές, παρακαλούμε να μας κάνετε κοινωνούς των αλλαγών, αλλιώς δεν κατανοούμε γιατί εκδιώκονται ΜΟΝΑΧΟΙ ενώ συμφωνούν και ομολογούν αυτά που εσείς διδάσκετε.
Ο τρόπος που ενεργείτε και περισσότερο η αφωνία και το θολό τοπίο είναι που μας μπερδεύει, και όχι η ξεκάθαρη θέση των ΜΟΝΑΧΩΝ που αντιδρούν.
Ιδιαίτερα μετά τις αποφάσεις, της ΣΥΝΟΔΟΥ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ, οι οποίες είναι πλέον επίσημα κείμενα και δεσμευτικά κατά τον ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ, είναι επιτακτική ανάγκη να γνωρίζουμε τη θέση σας για τα κείμενα που μας δεσμεύουν.
Παρακαλούμε δώστε λύση και απάντηση στο ερώτημα μας με αγάπη και όχι με αυταρχισμό.

ΜΕΤΑ ΤΙΜΗΣ ΚΑΙ ΣΕΒΑΣΜΟΥ

Τυριτίδης Αλέξανδρος
Τυριτίδης Νικόλαος
Τυριτίδης Γρηγόριος
Τυριτίδης Σταύρος
Τσακλίδου Ελένη
Κυρατζάκου Σοφία
Βασιλειάδης Θεόδωρος
Βασιλειάδης Κοσμάς
Βασιλειάδου Σοφία
Σιολόγκας Παναγιώτης

Μετάνοια! Η μόνη λύση στο σημερινό αδιέξοδο



Ὁ ἰσραηλιτικὸς λαὸς ὑπομένει ἐθνικὴ συμφορά. Οἱ Χαλδαῖοι, ἀπὸ τοὺς πιὸ ἀπειλητικοὺς λαοὺς τοῦ Ἰσραήλ, κατάφεραν νὰ αἰχμαλωτίσουν καὶ νὰ ἐρημώσουν τὴν Ἰουδαία. Λεηλάτησαν καὶ ἔκαψαν τὴν Ἱερουσαλὴμ καὶ τὸν ἅγιο Ναό της. Ἔσφαξαν πλῆθος Ἰσραηλιτῶν. Τύφλωσαν τὸν βασιλιὰ Σεδεκία.

Καὶ ὁ Θεὸς ἐπιτρέπει νὰ ὑπομένει ὁ λαός Του τόσα δεινά, γιὰ νὰ τὸν παιδαγωγήσει γιὰ τὴν ἀποστασία του καὶ τὶς ἁμαρτίες του. Αὐτὴ τὴν τραγικὴ κατάσταση ὄχι ἁπλῶς τὴν ὑφίστανται καὶ τὴν γνωρίζουν οἱ ἅγιοι Τρεῖς Παῖδες Ἀνανίας, Ἀζαρίας καὶ Μισαήλ, ἀλλὰ τὴ βιώνουν προσωπικὰ μέσα ἀπὸ τὴ δική τους ταλαιπωρία. Τὴ βιώνουν στὴν ἀποκορύφωσή της μέσα στὴν καιόμενη κάμινο ὅπου βρίσκονται. Ἀλλὰ ἀκριβῶς μέσα σ’ αὐτὴ τὴν κατάσταση τῆς καιόμενης καμίνου, ὁ Ἀζαρίας ἀπευθύνει τὴ θεόπνευστη ὠδή του. Τὴν προσευχή του στὸν Κύριο. Μιλάει καὶ ἀντιπροσωπευτικὰ ὑπὲρ ὅλου τοῦ ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ. Ἔτσι αἰσθάνεται. Γι’ αὐτὸ καὶ σὲ τόνο ἐξομολογητικὸ λέει: «Ἡμάρτομεν καὶ ἠνομήσαμεν ἀποστῆναι ἀπὸ σοῦ καὶ ἐξημάρτομεν ἐν πᾶσι» (Δαν. γ΄ 5-6). Ἁ­μαρτήσαμε, Κύριε, λέει, καὶ παρανομήσαμε, διότι ἀπομακρυνθήκαμε ἀπὸ Σένα. Ἔχουμε ἁμαρτήσει σὲ ὅλα καὶ παραθεωρήσαμε τὶς ἐντολές Σου. «Μὴ δὴ παραδῴης ἡμᾶς εἰς τέλος (…) καὶ μὴ ἀ­ποστήσῃς τὸ ἔλεός σου ἀφ’ ἡμῶν» (στίχ. 10-11). Ὅμως, Κύριε, μὴ μᾶς ἀ­φήσεις νὰ ἐξολοθρευθοῦμε τελείως ἀπὸ τοὺς ἐχθρούς μας καὶ μὴν ἀπομακρύνεις τὸ ἔλεός Σου ἀπὸ ἐμᾶς τοὺς ἁ­μαρ­τωλούς.

Ἀλήθεια, πόσο εἶχε εὐεργετήσει ὁ Θεὸς τοὺς Ἰσραηλίτες! Τοὺς ἐλευθέρωσε ἀπὸ τὴ δουλεία τῶν Αἰγυπτίων. Τοὺς ἔτρεφε ἐπὶ 40 ὁλόκληρα χρόνια στὴν ἔρημο. Τοὺς πότιζε στὸν ἄνυδρο αὐτὸ τόπο. Τοὺς χάρισε τὸν θεῖο Του νόμο. Τοὺς ὁδήγησε τελικὰ θαυματουργικὰ στὴ Γῆ τῆς Ἐπαγγελίας καὶ τοὺς ἐγκατέστησε ἐκεῖ. Ὅμως παρὰ τὶς τόσες θαυματουργικὲς εὐεργεσίες, οἱ Ἰσραηλίτες φάνηκαν ἀγνώμονες πρὸς Αὐτόν. Ἐπηρεάσθηκαν ἀπὸ ἔθνη εἰδωλολατρικά. Λάτρευαν ψεύτικους θεοὺς καὶ εἴδωλα. Ἔπρεπε λοιπὸν νὰ συνέλθουν. Γι’ αὐτὸ καὶ ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ τοὺς ἔστελνε θλίψεις, δοκιμασίες καὶ ἐθνικὲς συμφορὲς πρὸς παιδαγωγικὸ καταρτισμό τους. Εἰδικὰ αὐτὴ τὴν περίοδο ποὺ ὑποφέρουν καὶ οἱ ἅγιοι Τρεῖς Παῖδες, ὁ Θεὸς ἐπιτρέπει τὴν γιὰ ἑβδομήντα ὁλόκληρα χρόνια αἰχμαλωσία τους στὴ Βαβυλώνα ἕνεκα τῶν ἁμαρτιῶν τοῦ λαοῦ.
Δὲν ὑπῆρξε ὅμως μόνο τὸ ἰσραηλιτικὸ γένος εὐεργετημένο ἀπὸ τὸν Θεό. Καὶ τὸ ἑλληνικὸ ἔθνος ἔχει ὑπερβαλλόντως εὐεργετηθεῖ. Ὑπῆρξε τὸ πρῶτο ἔθνος στὴν Εὐρώπη ποὺ δέχθηκε τὸ φῶς τοῦ Εὐαγγελίου. Σὲ ἀρκετὲς ἑλληνικὲς πόλεις πρωτοϊδρύθηκαν Ἀποστολικὲς Ἐκ­κλησίες. Στὴ γλώσσα του γράφτηκε ἡ Καινὴ Διαθήκη καὶ μεταφράσθηκε ἡ Παλαιά. Ἀνέδειξε ἀπὸ τὸ ἑλληνικὸ ἔθνος μεγάλους Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας καὶ οἰκουμενικοὺς διδασκάλους.

Σήμερα, ὅμως, ποῦ βαδίζει τὸ ἔθνος μας; Εἶναι τραγικὴ ἀλήθεια ὅτι ἔχουμε ἀποστατήσει καὶ ἔχουμε ἀπομακρυνθεῖ ἀπὸ τὸν Χριστὸ καὶ τὴ ζωὴ τοῦ Εὐαγγελίου καὶ τῆς Ἐκκλησίας. Νομοθετήσαμε ἀντίθετα στὸ νόμο τοῦ Θεοῦ. Ἐπιτρέψαμε τὶς ἐκτρώσεις. Τὸν θάνατο δηλαδὴ ἀθώων καὶ ἀνυπεράσπιστων παιδιῶν στὰ σπλάχνα τῶν μητέρων τους. Ὑποτιμήσαμε τὸν θρησκευτικὸ ἐκκλησιαστικὸ γάμο καὶ πλήξαμε τὸν θεσμὸ τῆς οἰκογένειας διευκολύνοντας τὰ διαζύγια καὶ εἰσάγοντας νέες ψευδομορφὲς οἰκογένειας. Καταργήσαμε τὴν καταγραφὴ τοῦ θρησκεύματος στὶς προσωπικές μας ταυτότητες. Ἀπορρίψαμε τὴν ἀνάρτηση τῆς εἰκόνος τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ στὴν αἴθουσα τοῦ ἐθνικοῦ μας Κοινοβουλίου. Μειώσαμε ἢ ἐξαλείψαμε τὶς ὧρες τῶν Θρησκευτικῶν ἀπὸ τὰ σχολεῖα μας. Ἀναδείξαμε σὲ ἡγετικὲς θέσεις πρόσωπα τὰ ὁποῖα προκλητικὰ δήλωναν ὅτι εἶναι ἄθεοι. Χαρακτηρίσαμε ὑ­περηφάνεια τὴν ντροπὴ καὶ τὴν κατάπτωση, καὶ ἀποδεχθήκαμε βαρύτατες σοδομικὲς ἁμαρτίες ὡς πρόοδο καὶ ἐ­λευθερία τρόπου ζωῆς.

Τὸ ἔθνος μας πράγματι ἀποστάτησε. Στράφηκε μονομερῶς στὴν ὑλιστικὴ εὐ­δαιμονία καὶ στὴ λατρεία τοῦ πλούτου. Ἀπεμπόλησε τὰ ἰδανικά του· γι’ αὐ­τὸ καὶ κατάντησε νὰ ζεῖ μὲ δανεικά.

Γίναμε δοῦλοι τῶν παθῶν μας, καὶ ἐξαιτίας τῶν πολλῶν μας ἁμαρτιῶν ὁ Θεὸς ἐπιτρέπει τόσα δεινὰ στὴν Πατρίδα μας: Φτώχεια καὶ ἐθνικὴ ὑποτέλεια. Ἔλλειψη ἡγετῶν καὶ προσώπων ποὺ νὰ ἀναπαύουν τὴ συνείδηση τοῦ λαοῦ, νὰ δικαιώνουν τὶς προσδοκίες του μένοντας πιστοὶ στὴν Παράδοση τοῦ ἔ­θνους μας. Συνεχὴς δανεισμός, συνοδευόμενος μὲ ἀδυναμία παραγωγῆς καὶ ἀνάπτυξης. Ὑψηλοὶ δεῖκτες ἀνεργίας. Ὑποτιμητικὴ ἀντιμετώπιση ἀπὸ τὸ σύν­ολο σχεδὸν τῶν ὑπολοίπων κρατῶν τόσο σὲ εὐρωπαϊκό, ὅσο καὶ σὲ παγκόσμιο ἐπίπεδο.
Καὶ τὸ τραγικὰ χειρότερο: Ἡ γενικὴ ἀπελπιστικὴ παραδοχὴ ὅτι δὲν ὑπάρχει λύση, διέξοδος καὶ σωτηρία ἀπὸ τὸ τέλμα στὸ ὁποῖο βρισκόμαστε.
Ὅμως ὄχι! Ὑπάρχει τρόπος ἀπαλλαγῆς μας ἀπὸ τὴν τραγικότητα στὴν ὁποία περιπέσαμε. Ὑπάρχει σωτηρία. Εἶναι ἡ μετάνοια ὁλόκληρου τοῦ ἔθνους μας. Ὁλόκληρου τοῦ λαοῦ μας. Ὁ Θεὸς ἀπέσυρε τὴ χάρη Του ἐξαιτίας τῶν ἁ­μαρτιῶν μας. «Ἡμάρτομεν καὶ ἠνομήσαμεν… ἐξημάρτομεν ἐν πᾶσι». Νὰ ζήσουμε λοιπὸν ἐν μετανοίᾳ. Νὰ παρακαλέσουμε θερμὰ τὸν φιλεύσπλαχνο καὶ ἐλεήμονα Θεὸ νὰ σώσει τὸ ἔθνος μας ὅπως καὶ ἄλλοτε. Ὅπως ἔσωσε τοὺς ἁγίους Τρεῖς Παῖδες μέσα στὴν κάμινο τοῦ πυρός. Ὅπως ἔσωσε τοὺς αἰχμάλωτους Ἰσραηλίτες στὴ Βαβυλώνα.

Ἔτσι νὰ σώσει καὶ νὰ λυτρώσει καὶ τὸ ἔθνος μας σήμερα. Ἀφοῦ πρῶτα ὅμως μετανοήσουμε!

Οι διδασκαλίες των Αγίων που κάποιοι γράφουν στα παλιά τους τα παπούτσια! Ακόμα και μετά την Πανορθόδοξη!

Ἅγιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης:

«Θα πρέπει να γνωρίζεις ότι μνημονεύαμε τότε που δεν είχε γίνει ακόμη Σύνοδος, ούτε είχε συνοδικώς εκφωνηθεί το αιρετικό δόγμα και ο αναθεματισμός των ορθοδόξως φρονούντων. Και, πριν υπάρξει αυτή η ξεκάθαρη ομολογία και αποδοχή της αιρέσεως από τους Επισκόπους, δεν ήταν ασφαλές να αποκοπούμε τελείως από τους παρανόμους, αλλά μόνον να αποφεύγουμε τη φανερή και δημόσια εκκλησιαστική επικοινωνία με αυτούς, να τους μνημονεύουμε δε κατ’ οικονομίαν μέχρι κάποιο χρονικό διάστημα.
Από την ώρα όμως που έγινε φανερή και ξεκάθαρη η αιρετική διδασκαλία, και μάλιστα κατοχυρώθηκε συνοδικώς, πρέπει και συ και όλοι οι Ορθόδοξοι να αποφύγετε με παρρησία κάθε εκκλησιαστική επικοινωνία με τους κακοδόξους και να μην μνημονεύετε κάποιον από αυτούς οι οποίοι συμμετείχαν στην Σύνοδο, ή είναι ομόφρονες με τις αποφάσεις της…

Επειδή ο ιερός Χρυσόστομος εχθρούς του Θεού δεν χαρακτήριζε μόνον τους αιρετικούς, αλλά και αυτούς οι οποίοι επικοινωνούν εκκλησιαστικά μαζί τους» (Επιστολή 39. Θεοφίλω ηγουμένω, Φατούρος, σελ. 113, στιχ. 51. PG 99, 1045D. ΕΠΕ, Φιλοκαλία, τομ. 18Β, σελ. 196).


π. Ἀναστάσιος Γκοτσόπουλος (σὲ συμφωνία μὲ τοὺς ἀντι-Οἰκουμενιστές): 
«Βέβαια, μέχρι τώρα ο “λαϊκός οικουμενισμός” δεν είχε την παραμικρή συνοδική και ως εκ τούτου εκκλησιαστική και εκκλησιολογική νομιμοποίηση.
(σ.σ.: Τὴν εἶχε, διότι ἔχουν γίνει ἑκατοντάδες Σύνοδοι, κηρυττομένου τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, καὶ οἱ συνεδριάζοντες Ἐπίσκοποι δὲν τὸν κατεδίκαζαν, πρᾶγμα ποὺ ἐκκλησιαστικὰ εἶναι ταυτόσημο μὲ τὴν ἀποδοχή του. Ἀλλ΄ ἂς εἶναι).
Είναι προφανές ότι η περιφρόνηση της μέχρι σήμερα ομόφωνης και πάγιας πατερικής, κανονικής και εκκλησιαστικής παράδοσης δεν ήταν δυνατόν να θεμελιωθεί σε κανένα Δογματικό ή Συμβολικό κείμενο της Ορθοδόξου Εκκλησίας, σε καμία συνοδική απόφαση. Όσοι, λοιπόν, ενεργούσαν αντίθετα σε αυτή την ορθόδοξη παράδοση ήσαν πάντοτε εκτεθειμένοι στην εκκλησιαστική συνείδηση των πιστών ως παραβάτες των ιερών κανόνων και επιλήσμονες των αρχιερατικών υποσχέσεών τους, είχαν μεν την κάλυψη της εξουσίας, αλλά δεν είχαν τη σκέπη της θεολογίας. Η έλλειψη αυτή τους εξέθετε και δεν τους επέτρεπε να προχωρήσουν όσο και όπως θα ήθελαν.
Δυστυχώς, όμως τώρα τα δεδομένα αλλάζουν!» (ἐδῶ). 
Κι ἀφοῦ ὅλα πιὰ ἄλλαξαν μετὰ τὴν "Ἁγία καὶ Μεγάλη Σύνοδο", γιατί, πάτερ μου, ἐσὺ κι οἱ ὑπόλοιποι ἀντι-Οἰκουμενιστὲς "μὲ νύχια καὶ μὲ δόντια" προσπαθεῖτε νὰ βρεῖτε φόρμουλα, ὥστε νὰ δικαιολογήσετε τὴν παραμονή σαςσὲ κοινωνία μὲ τοὺς καὶ Συνοδικῶς πλέον Παναιρετικοὺς Οἰκουμενιστές; Τὸ νὰ ἐξηγήσετε τοὺς λόγους ποὺ δὲν σᾶς ἐπιτρέπουν προσωπικῶς νὰ Διακόψετε τὸ Μνημόσυνο τῶν αἱρετικῶν, εἶναι κατανοητό, ἀλλὰ τὸ νὰ ἀλλοιώνετε τὴνδιδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας, γιὰ νὰ καλύψετε τὴν ἀδυναμία σας αὐτή, ποιά ἐξήγηση ἔχει;
Καταλάβετέ το· δὲν σᾶς πιέζουμε νὰ ἀποτειχιστεῖτε! Αὐτὸ εἶναι δική σας εὐθύνη. Δὲν σᾶς ἐλέγχουμε γι' αὐτό, ποὺ εἶναι θέμα τῆς ἐλευθερίας σας. Ἐκεῖνο ποὺ λέμε εἶναι, πὼς διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας καὶ τῶν Ἁγίων εἶναι ἡ ἀπομάκρυνση ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς, καταδικασμένους ἢ μὴ καταδικασμένουςἀπὸ σύγχρονη Σύνοδο. Αὐτὸ δὲν μπορεῖτε νὰ τὸ παραβλέπετε καὶ νὰ διδάσκετε ἄλλα. Εἶστε, λοιπόν, ἐλεύθεροι νὰ μὴν τὸ ἐφαρμόζετε, ἀλλὰ δὲν εἶστε (ὡςὈρθόδοξοι Ποιμένες) ἐλεύθεροι νὰ μὴν διδάσκετε τὴν Διακοπὴ τῆς Μνημονεύσεως τῶν αἱρετικῶν, ποὺ εἶναι ἡ στάση καὶ ἡ διδασκαλία τῶν Ἁγίων στὸ συγκεκριμένο θέμα.

Αναρτήθηκε από Πατερική Παράδοση

«ΓΙΑΤΙ ΜΑΥΡΙΖΕΙ Ο ΟΥΡΑΝΟΣ ΚΙ ΑΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ…;» (Δὲν ξεσηκώνεται κανένας. Τὰ λέμε μεταξύ μας καὶ δὲν κάνουμε τίποτε…)

«ΓΙΑΤΙ ΜΑΥΡΙΖΕΙ Ο ΟΥΡΑΝΟΣ
ΚΙ ΑΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ…;»

τῆς «Χριστιανικῆς Ἑστίας Λαμίας»

«Πάνω ἀπὸ 25.000 κεραυνοὶ» ἔπεσαν» σὲ διάστημα 12 ὡρῶν, πρόσφατα, στὴ Βόρεια Ἑλλάδα καὶ συγκεκριμένα 17.000 ἀπὸ αὐτοὺς ἔπληξαν τὴν Κεντρικὴ καὶ Δυτικὴ Μακεδονία! Ἡ Βόρεια Ἑλλάδα ἔνιωσε γιὰ τὰ καλὰ τὴν ἀπότομη ἀλλαγὴ τοῦ καιροῦ, μέσα στὸ καλοκαίρι…», εἶπαν τὰ δελτία καιροῦ.

Αὐτὸ δὲν εἶναι τίποτε ὅμως μπροστὰ στὶς «25 χιλιάδες» νομοσχέδια, νόμους, παλαιὲς καὶ ἐρχόμενες νομοθετικὲς ρυθμίσεις, ἰσχύουσες φορολογικὲς ἐπιβαρύνσεις, περικοπὲς συντάξεων, ἐπιδόματα γιὰ κλάματα…

Μερικοὶ βέβαια στὶς ἀστραπὲς γελᾶνε κιόλας, νομίζοντας ὅτι τοὺς βγάζουν φωτογραφία. Ἄλλοι θαυμάζουν τὸ ἐκπληκτικὸ θέαμα τοῦ σχιζομένου οὐρανοῦ… Κανένας ὅμως δὲν χαίρεται γιὰ τὴν οἰκονομικὴ πορεία τῆς ἑλληνικῆς οἰκογένειας, τῆς νεολαίας, τῆς κοινωνίας καὶ τῆς πατρίδας…

Μαύρισαν οἱ ψυχές, οἱ αὐλές, οἱ γειτονιές, τὰ σπίτια…
«Γιατί μαυρίζει ὁ οὐρανός, κι ἂς εἶναι καλοκαίρι;..», λέει ἕνα κυπριακὸ τραγούδι, γιὰ τὸν Ἀττίλα καὶ τὴν ἐπιδρομὴ τῶν Τούρκων στὸ νησί μας τὸ 1974…

Στὴν περίπτωσή μας ὅμως ἔχουμε ἄλλου εἴδους ἐπιδρομή… Λαίλαπα μειώσεων… Φοροεπιδρομή. Καταιγίδα περικοπῶν… Μόλις ἀνοίξει ὁ παραμικρὸς διάλογος γιὰ τὰ οἰκονομικά, ὅλοι ἐκφράζουν τὴν ἀπελπισία τους, τὴν πικρὴ γεύση τοῦ ψέματος, τὴ δυσάρεστη ἔκπληξη τῆς ἀπρόοπτης περικοπῆς, τὸν ἀπαράδεκτο σχολιασμὸ ποὺ συνοδεύει τὴ μετάβαση ἀπὸ τὰ 751 στὸ 384 €, τὴν ἀδιόρθωτη ἀνεργία καὶ τὴ συναφῆ ἀπόγνωση…

Κυρίως αὐτὸ γίνεται χειροπιαστό… μόλις ἀρχίσουν καὶ μιλᾶνε οἱ νέοι…: «Μία δουλειὰ δὲν ὑπάρχει, τί νὰ κάνω, πῶς θὰ ἀνοίξω οἰκογένεια, πότε θὰ γίνω μάνα; (Ὅταν εἶναι ἡ νέα, ποὺ μιλάει, καὶ ἡ ἡλικία προχωράει ἀπελπισμένα, μετράει ἀπειλητικὰ καὶ ὁ χρόνος)… Ἔχω βουλιάξει, εἶμαι 32 μὲ πτυχίο καὶ δὲν ἔχω φύγει ἀκόμη ἀπὸ τὸ σπίτι… Πάει, ἔτσι θὰ μείνω… Εὐτυχῶς ποὺ ὑπάρχει καὶ ἡ σύνταξη τοῦ πατέρα… Μοῦ δίνει κάτι ψιλὰ ποῦ καὶ ποῦ, γιὰ νὰ βγαίνω ἔξω… Ὅπου καὶ νὰ ρώτησα γιὰ δουλειά “μηδὲν εἰς τὸ πηλίκον”… Ἔχω στείλει τὸ βιογραφικό μου παντοῦ… Μόνο μὲ «βύσμα» μπορεῖ νὰ γίνει κάτι… Αὐτοὶ γνωρίζονται μεταξύ τους… Πρέπει νὰ βροῦμε νὰ μιλήσουμε σὲ κάποιον. Δὲ θέλω νὰ φύγω ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα…»

«Ἀπ’ ἔξω μαυροφόρα ἀπελπισιά, πικρῆς ἀναδουλειᾶς χειροπιαστὸ σκοτάδι, καὶ μέσα στὴν οἰκογενειακὴ φωλιὰ (ἂς μᾶς συγχωρέσει ὁ ποιητὴς Ἰωάννης Πολέμης γιὰ τὴν παραλλαγὴ) τὸ φοβισμένο χέρι τοῦ γονιοῦ τρεμάμενο τὸ ἄδειο πορτοφόλι ἀναδεύει καὶ ἐλάχιστα εὐρώπουλα μαζεύει».

Καὶ συνεχίζεται «ὁ δωδεκάλογος τοῦ φτωχοῦ καὶ τοῦ ἀνέργου: «Μοῦ κόψαν ἀπροειδοποίητα τὸ ἐπίδομα σίτισης… Ἔστω 130 €… Ἔπαιρνα τὰ βασικὰ ἀπὸ τὸ Super Market… Χρωστῶ καὶ τὸ ρεῦμα… Εἶπαν θὰ κάνει black out ἡ ΔΕΗ στοὺς κακοπληρωτές… Πῆγα καὶ στὸ Νοσοκομεῖο γιὰ φάρμακα, μὲ τὸ νόμο Σαμαρᾶ γιὰ τοὺς ἀνασφάλιστους, δὲν μοῦ ἔδωσαν… Τὰ παιδιά μου ἔχουν μπουχτίσει στὰ μακαρόνια καὶ στὰ ὄσπρια ποὺ μᾶς δίνουν ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία μὲ ἐλάχιστο λάδι… Στεροῦνται βασικῶν βιταμινῶν καὶ τροφῶν. Φροῦτα δὲν παίρνουμε. Κρέας ἔχουμε πολὺ καιρὸ νὰ φᾶμε. Δὲν βγαίνουμε ἀπὸ τὸ σπίτι. Δὲν ἔχουμε χρήματα νὰ πᾶμε πουθενά. Τώρα θὰ ἀρχίσουν καὶ τὰ σχολεῖα… Πῶς θὰ τὰ ξεκινήσω; Ἡ κυρία τῶν Ἀγγλικῶν μᾶς εἶπε νὰ πάρουμε αὐτὰ τὰ βιβλία… Μὲ τί λεφτά; Ὁ μεγαλύτερος θέλει φροντιστήριο τώρα… Ὅλο μὲ τὰ πόδια κυκλοφοροῦμε, γιὰ οἰκονομία… Οἱ παπποῦδες δὲν ἔχουν γιὰ νὰ γυρίσουν οἱ ἴδιοι καλὰ καλά… Ντρέπομαι κιόλας νὰ τοὺς ζητάω συνεχῶς… Παρακαλῶ τὸν Θεὸ νὰ μὴ πεθάνουν τώρα… Ἀπὸ τὴν ἄλλη μεριὰ ἀκούω γιὰ κάτι μισθοὺς καὶ συντάξεις ἐπωνύμων, ἀνθρώπων τῆς νυχτερινῆς ζωῆς, πολιτικῶν καὶ παρατρεχάμενων, ὑψηλόβαθμων στελεχῶν ἑταιρειῶν… καὶ κυριολεκτικὰ συγχύζομαι καὶ ἀγανακτῶ… Ἐκεῖνο δὲ ποὺ μὲ λιώνει καὶ μὲ σβήνει κυριολεκτικά, εἶναι ποὺ δὲν μιλάει κανένας. Δὲν ξεσηκώνεται κανένας. Τὰ λέμε μεταξύ μας καὶ δὲν κάνουμε τίποτε…».

Ἀξίζει ἐδῶ νὰ θυμηθοῦμε καὶ τὸν Κωστὴ Παλαμᾶ στὸ «Δωδεκάλογο τοῦ Γύφτου» (Μόνο ἡ ποίηση μᾶς ἔμεινε, γιὰ νὰ ἐκφραστοῦμε καὶ νὰ μιλήσουμε γιὰ τὴ ζοφερότητα τῆς καταστάσεως):
«Καὶ θὰ σβήσεις καθὼς σβήνουνε λιβάδια
ἀπὸ μάϊσσες φυτρωμένα μὲ γητειές·…
θὰ σὲ κλαῖν’ τὰ κλαψοπούλια στ’ ἀχνὰ βράδια
καὶ στὰ μνήματα οἱ κλωνόγυρτες ἰτιές.
 
Ὅσο νὰ σὲ λυπηθεῖ
τῆς ἀγάπης ὁ Θεός,
καὶ νὰ ξημερώσει μίαν αὐγή,
καὶ νὰ σὲ καλέσει ὁ λυτρωμός…»

Δηλαδή, τώρα μόνο ὁ Θεός! Ἡ ἐπιστήμη σηκώνει ψηλὰ τὰ χέρια… Ἡ κοινωνιολογία καὶ ἡ ψυχολογία ἀδυνατοῦν νὰ δώσουν λύση… Τὰ παρηγορητικὰ λόγια τῶν ποιμένων καὶ τὰ συσσίτια τῆς Ἐκκλησίας ἀρχίζουν νὰ λιγοστεύουν κι αὐτά…

Εἶναι πολὺ παράξενο τὸ φαινόμενο… Διότι μὲ τόσα πολιτικὰ καὶ οἰκονομικὰ ψέματα καὶ ἀνακολουθίες στὰ προγράμματα καὶ ἀντιφάσεις καὶ ὑποσχέσεις αὐτοανατρεπόμενες καὶ μέτρα ἀπάνθρωπα καὶ πολυετῆ μνημόνια, ἕνας τόσο ἔξυπνος καὶ ἠρωϊκὸς λαός, ὁ ἑλληνικός, νὰ μένει ἀπαθὴς καὶ ἠττοπαθής, «νὰ τὸν τηγανίζουν κι αὐτὸς νὰ σφυρίζει ἀνέμελα», ὄντως εἶναι ἀκατανόητο… Κάτι δὲν πάει καλά…

Κάτι δὲν κάνουμε καλὰ καὶ κάποιο κρίμα μᾶς βαραίνει…

Δὲν ἐξηγεῖται ἀλλιῶς…

Σας παρακαλούμε να συνέλθετε, παύοντας τις διώξεις, όσων υψώσουν φωνή ενάντια στην παναίρεση του Οικουμενισμού

Επιστολή διαμαρτυρίας
προς την Ἱ. Μονή Μεγίστης Λαύρας
για τον π. Σάββα Λαυριώτη


Καρδίτσα 6-8-2016
Εορτή της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος

Πρὸς:
τὴν Ιερὰ Μονὴ Μεγίστης Λαύρας
Κοινοποίηση:
Ιερὰ Κοινότητα Αγίου Όρους
Πολιτικό Διοικητή Αγίου Όρους
Υπουργείο Εξωτερικών


Σεβαστοί πατέρες και αδελφοί εν Χριστώ,

Ως Ορθόδοξοι πιστοί, πληροφορηθήκαμε τις εξελίξεις σχετικά με την αβάσιμη και άδικη δίωξη του πατρός Σάββα Λαυριώτη.

Με μεγάλη λύπη διαπιστώνουμε ότι η ιστορικὴ και αρχαιότερη Μονὴ της Μεγίστης Λαύρας, όχι μόνο δεν πρωτοστατεί στον αγώνα κατὰ της παναίρεσης του Οικουμενισμού, δίνοντας το παράδειγμα στους υπόλοιπους Αγιορείτες, αλλά αντιθέτως εκδιώκει και τους ελάχιστους αγωνιστές στα θέματα Πίστεως, όπως τον πατέρα Σάββα Lαυριώτη. Αντὶ να τον επαινέσετε και να μιμηθείτε το παράδειγμά του, εσείς συντάσσεστε με τα φρονήματα του παναιρετικού Πατριάρχου Βαρθολομαίου Αρχοντώνη που αποδεικνύεται έργω και λόγω άξιος διάδοχος του λατινόφρονος προκατόχου του Βέκκου και δέχεσθε ως Ορθόδοξη τη ληστρικὴ καὶ αιρετική ψευδοσύνοδο του Κολυμπαρίου Κρήτης.
Γι’ αυτό ως Ορθόδοξοι Χριστιανοί νιώθουμε απογοήτευση και
αγανάκτηση απὸ τη στάση σας αυτή. Διότι ενώ οφείλετε να υπερασπίζεστε με κάθε κόστος τον ατίμητο θησαυρό της Ορθόδοξης Πίστεως του γένους μας, επιλέξατε να υποταχθείτε δουλοπρεπώς στις επιταγές και εντολές του ηγέτη της παναιρέσεως του Οικουμενισμού Πατριάρχη Βαρθολομαίου.
Είναι γνωστό σε όλους ότι το Άγιον Όρος έχει αναδείξει πλήθος ομολογητών και μαρτύρων της Πίστεως τόσο κατὰ των κακοδοξιών του παπισμού όσο και των υπολοίπων αιρέσεων, και αν μὴ τὶ άλλο, αναμέναμε απὸ σας να τους μιμηθείτε και με το φωτεινὸ παράδειγμά σας να καθοδηγήσετε τὸ Χριστεπώνυμο πλήρωμα στην ασφαλὴ οδό της σωτηρίας. 
Εσείς όμως πράττετε δυστυχώς το αντίθετο. Δεν ακολουθείτε το παράδειγμα των 26 οσιομαρτύρων μοναχών της Ι.Μ. Ζωγράφου που προτίμησαν να καούν ζωντανοί, από τους –προσκυνημένους στον Πάπα– Πατριάρχη Ιω. Βέκκο και αυτοκράτορα Μιχ. Παλαιολόγο στις 22 Σεπτεμβρίου 1280, παρά να προδώσουν την ορθόδοξη πίστη που παρέλαβαν από τους Αγίους Πατέρες.
Φαίνεται ότι προτιμάτε τη μίμηση των αναθεματισμένων μοναχών της μονής σας που επέλεξαν να συλλειτουργήσουν τότε με τους προδότες της Πίστεως λατινόφρονες «ηγέτες» με συνέπεια να μείνουν άλιωτοι και τυμπανιαίοι μέχρι σήμερα προς αιώνιο παραδειγματισμό όλων!
Άραγε δε φοβάστε μήπως πέσετε και σείς στο ανάθεμα των Α΄ και Β΄ Οικουμενικών συνόδων όπως εκείνοι; Μήπως νομίζετε ότι τα αναθέματα έχουν αρθεί από τον πατριάρχη Αθηναγόρα που ως άλλος Πάπας Ρώμης έθεσε εαυτόν πάνω από τις Οικουμενικές Συνόδους αποφασίζοντας αφ’ εαυτού και διατάσσοντας την άρση των αναθεμάτων κατά του παπισμού; Άραγε είστε σίγουροι ότι δεν έμεινε και αυτός άλιωτος και τυμπανιαίος όπως εκείνοι οι ταλαίπωροι λαυριώτες εν έτει 1280;
Τουλάχιστον δε σας προβληματίζουν τα λεγόμενα των οσίων Παΐσίου και Πορφυρίου των αγιορειτών και του παπα-Εφραίμ Κατουνακιώτη κατά του οικουμενισμού;
Ως Ορθόδοξοι Χριστιανοί λοιπόν σας παρακαλούμε να συνέλθετε παύοντας τις διώξεις εναντίον όσων τολμούν να υψώσουν τη φωνή τους ενάντια στην παναίρεση του Οικουμενισμού.
Σας παρακαλούμε να ανανήψετε το συντομότερο και να μιμηθείτε τὸ ομολογιακὸ παράδειγμα του παπα-Σάββα. Μ’ αυτό τον τρόπο να αποδείξετε και στον ορθόδοξο λαό αλλά πρωτίστως στον ΚΥΡΙΟ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟ και στην Κυρία του Αγιώνυμου Όρους Υπεραγία Θεοτόκο, ότι πραγματικά δε σας ενδιαφέρουν οι θέσεις σας και τα ευρωπαϊκά κονδύλια αλλά η σωτηρία σας, καθώς και η σωτηρία των υπολοίπων ορθόδοξων. Επίσης ότι σας ενδιαφέρει η διαφύλαξη της Ορθόδοξου Πίστεως την οποία οι Άγιοι μας με το αίμα τους διαφύλαξαν μέχρι σήμερα παραδίδοντάς την σε μας ακέραια και ανόθευτη.

Η στάση σας εφεξής ας εμπνέεται από την απάντηση των Ορθοδόξων Πατριαρχών της Ανατολής προς τον Πάπα Πίο τον Θ΄ το 1848: «παρ’ ημίν ούτε Πατριάρχαι ούτε Σύνοδοι ηδυνήθησαν ποτέ εισαγαγείν νέα, διότι υπερασπιστής της Θρησκείας εστί αυτό το σώμα της Εκκλησίας ήτοι αυτός ο λαός, όστις εθέλει το θρήσκευμα αυτού αιωνίως αμετάβλητον και ομοειδές των Πατέρων αυτού» και από τους λόγους του Πατριάρχη Ιεροσολύμων Ἰωσὴφ Βρυέννιου (1350-1431):
«Οὐκ ἀρνησόμεθά σε, φίλη Ὀρθοδοξία· οὐ ψευσόμεθά σου πατροπαράδοτον σέβας· ἐν σοὶ ἐγεννήθημεν, καὶ σοὶ ζῶμεν, καὶ ἐν σοὶ κοιμηθησόμεθα· εἰ δὲ καλέσει καιρός, καὶ μυριάκις ὑπὲρ σοῦ τεθνηξόμεθα».

Φίλοι Αγίου Όρους Ν. Καρδίτσας

Οι Δειλοί: ΠΡΩΤΟ ΤΡΑΠΕΖΙ ΚΟΛΑΣΗ


Στον εξωνάρθηκα τοῦ Ι. Ναού της Μεγίστης Λαύρας (εκεί που διώκονται οι θαρραλέοι αγωνιστές αντι-οικουμενιστές Μοναχοί)  ἱστορεῖται 
ὁ Παράδεισος καὶ ἡ Κόλαση.
Στὴν Κόλαση ὑπάρχουν πολλὲς κατηγορίες κολασμένων, μέσα σὲ διάφορες τυραγνίες καὶ βασανιστήρια.
Σὲ μία ἀπ’ αὐτὲς και πρωτοι κατά σειρά, περιγράφονται ὅλοι οἱ: ΔΕΙΛΟΙ-ΠΟΡΝΟΙ-ΜΑΓΟΙ-ΦΟΝΕΙΣ-ΒΔΕΛΥΡΟΙ 
και άλλοι .

Ἐντύπωση μᾶς κάνει πὼς ἀκόμη καὶ οἱ δειλοί, ποὺ φοβοῦνται ἢ δὲν κρίνουν φρόνιμο νὰ ἐκθέσουν τὸν ἑαυτὸ τους μπροστὰ στὴν Ὁμολογία Τοῦ Χριστοῦ,(και ιδιαίτερα στην σημερινή Οικουμενιστική εποχή) θὰ κολασθοῦν πρώτοι και ἐξίσου μαζὶ μὲ τοὺς μάγους, τοὺς παλιανθρώπους καὶ ἄλλους, ἔστω καὶ ἐὰν αὐτοὶ οἱ δειλοὶ ὑπῆρξαν κατὰ τὰ ἄλλα, ἠθικοί, ἥσυχοι, «καλοὶ χριστιανοί» κ.ἅ.

¨ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΟΣ¨

H AΛΦΑΒΗΤΑΛΦΑΒΗΤΟΣ ΟΜΟΛΟΓΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΟΜΟΦΡΟΝΕΣ Η’ ΣΙΩΠΩΝΤΕΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥΣ -ΙΕΡΕΙΣ- ΜΟΝΑΧΟΥΣ ΚΑΙ ΛΑΪΚΟΥΣ

Σύμφωνα με τους αγίους Πατέρες και τον [ Γ΄] Κανόνα 
της εν Εφέσῳ Γ΄ Οικουμενικής Συνόδου,
Αρχιμ. Παΐσιος Παπαδόπουλος, 

Ηγούμενος 
της Ι. Μ. Αγ. Γρηγορίου του Παλαμά Φιλώτα



Σύμφωνα με τους αγίους Πατέρες και τον [ Γ΄] Κανόνα της εν Εφέσῳ Γ΄Οικουμενικής Συνόδου, που συνεκλήθη το 431 μ.Χ. ,ο οποίος επιτάσσει: «κατ’ οὐδένα τρόπο νὰ εἶναι ὑποκείμενοι οἱ κληρικοὶ στοὺς Ἐπισκόπους ποὺ ἔχουν ἀποστατήσει ἀπὸ τὴν Ὀρθοδοξία» έχουμε οι κληρικοί το δικαίωμα να διακόψουμε το μνημόσυνο του Πατριάρχη.[Κοινῶς δὲ τοὺς τῇ ὀρθοδόξῳ καὶ οἰκουμενικῇ συνόδῳ συμφρονοῦντας κληρικούς, κελεύομεν τοῖς ἀποστατήσασιν, ἢ ἀφισταμένοις ἐπισκόποις, μηδόλως ὑποκεῖσθαι κατὰ μηδένα τρόπον].Εδώ ενώ ο κανόνας αναφέρεται στην Γ΄Οικουμενική σύνοδο, το πνεύμα του κανόνος (διασταλτική ερμηνεία) σαφώς δηλώνει το αυτονόητο, ότι και σε κάθε περίπτωση που Επίσκοπος ή Αρχιεπίσκοπος ή Πατριάρχης (ή ακόμη Πρεσβύτερος, Ηγούμενος, Γέροντας αντίστοιχα σε ενορία, μονή ή συνοδία), αποστατεί από την ορθόδοξο πίστη, όχι μόνο δεν είναι οι υπ’ αυτ(όν)- ούς υποχρεωμένοι να τ(ον)-ους ακολουθούν κάνοντας υπακοή -αυτό θα πει το «ὑποκεῖσθαι»- αλλά μηδόλως, δαλαδή, κατ’ ουδένα τρόπο να έχουν την αναφορά τους σ’ αυτόν ή αυτούς. Το ίδιο Πνεύμα εκφράζουν και οι άγιοι Πατέρες. Άλλωστε, αυτοί είναι που συνέταξαν τους κανόνες στις άγιες Συνόδους.

Ο Άγιος Κυπριανός συνιστούσε:«Δέον ὅπως(είναι αναγκαίο να) ἀποσυρώμεθα μακρὰν καὶ ἀποφεύγωμεν αὐτοὺς διότι, πᾶς συνδεόμενος μετ’ ἐκείνων οἱ ὁποῖοι ἀκολουθοῦν τὴν ὁδὸν τῆς πλάνης καὶ τῆς αἱρέσεως, περιπλανᾶται μακρὰν τῆς ἀληθινῆς ὁδοῦ καὶ θὰ εὑρεθῇ καὶ αὐτὸς εἰς παρομοίαν ἐνοχήν».

Ο Μέγας Αθανάσιος λέγοντας, «ἐὰν ὁ ἐπίσκοπος ἢ ὁ πρεσβύτερος οἱ ὄντες ὀφθαλμοὶ τῆς Ἐκκλησίας κακῶς ἀναστρέφωνται καὶ σκανδαλίζωσι τὸν λαόν, χρὴ αὐτοὺς ἐκβάλλεσθαι. Συμφέρον γάρ ἐστιν ἄνευ αὐτῶν συναθροίζεσθαι εἰς εὐκτήριον οἶκον, ἢ µετ΄ αὐτοὺς ἐμβληθῆναι ὡς μετὰ Ἄννα καὶ Καϊάφα εἰς τὴν γέενναν τοῦ πυρός», καταδεικνύει τὴν δυνατότητα τού πιστού να απομακρύνεται απὸ τον κακὸ Επίσκοπο για την πνευματικὴ του προστασία.

Εκείνο όμως που είναι το σημαντικότερο εν προκειμένω επισημαίνεται από τον άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά. Στὴν αναίρεση του γράμματος του Πατριάρχου Αντιοχείας Ιγνατίου ο Παλαμάς, αμφισβητεί ευθέως το αξίωμα του Επισκόπου, όταν αυτὸς δεν βρίσκεται υποταγμένος στην Αλήθεια: «Καὶ γὰρ οἱ τῆς τοῦ Χριστοῦ ἐκκλησίας τῆς ἀληθείας εἰσί· (διότι όντως όσοι είναι της Εκκλησίας του Χριστού είναι και της Αληθείας) καὶ οἱ μὴ τῆς ἀληθείας ὄντες οὐδὲ τῆς τοῦ Χριστοῦ ἐκκλησίας εἰσί, (και όσοι δεν είναι της Αληθείας ούτε της Εκκλησίας του Χριστού είναι) καὶ τοσοῦτο μᾶλλον, (και τόσο περισσότερο) ὅσον ἂν καὶ σφῶν αὐτῶν κατάψεύδοιντο,(όσο πιο πολύ ψεύδονται εναντίον του εαυτού τους) ποιμένας καὶ ἀρχιποιμένας ἱεροὺς ἑαυτοὺς καλοῦντες καὶ ὑπ’ ἀλλήλων καλούμενοι·(ονομάζοντας τους εαυτούς τους ιερούς Επισκόπους και Αρχιεπισκόπους και προσφωνούνται και μεταξύ τους ετσι ψευδώς) μηδὲ γὰρ προσώποις τὸν χριστιανισμόν, ἀλλ’ ἀληθείᾳ καὶ ἀκριβείᾳ πίστεως χαρακτηρίζεσθαι μεμυήμεθα (γιατὶ εμείς δὲν μυηθήκαμε στον Χριστιανισμὸ με βάση τα πρόσωπα, αλλὰ με βάση την αλήθεια και την ακρίβεια της πίστεως)».

Συνεπώς όταν κανείς δεν υποτάσσεται στην αλήθεια της Εκκλησίας που διαφυλάσσει αυτή ακέραιη, εν Πνεύματι Αγίῳ, διαχρονικά στην Παράδοσή της ως ταμιούχος της Θείας Χάριτος και Σώμα Χριστού αυτονόητο είναι ότι αποκοπτόμενος αυτής αποκόπτεται και από την κεφαλή της, τον Δεσπότη Χριστό! Επομένως πώς να μνημονεύουμε αυτόν που έθεσε εαυτόν εκτός Εκκλησίας; Γι’ αυτό τελικά και η διακοπή του μνημοσύνου δεν συνιστά σχίσμα. Αφού το δέντρο η Εκκλησία έμεινε και σ’ αυτήν εκείνοι που κρατουν την αλήθεια, το κλαδί όμως κόπηκε μαζί τα μικρότερα που ήταν ανθρωποκεντρικά και όχι Χριστοκεντρικά γαντζωμένα πάνω του επειδή το έφαγε το σαράκι, ο οικουμενισμός, ο οποίος ύπουλα εργάζεται να σαρακοφαγώσει όλο το δέντρο. Αν οι καλοί γεωργοί δεν αποκόψουν τα σαρακοφαγωμένα τότε υπάρχει κίνδυνος να ξεραθεί μεγάλο μέρος του δέντρου της Ορθοδοξίας και τότε αφού χάσουν την αλήθεια ας κρατήσουν τις τελετές και τα πανηγύρια οι Επίσκοποι και οι ομόφρονές τους.

ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΝΘΡΗΣΚΕΙΑ ΣΕ "ΟΡΘΟΔΟΞΗ" ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ ΒΕΛΓΙΟΥ !!

ΘΛΙΨΗ καὶ ΣΥΚΟΦΑΝΤΙΑ

ΘΛΙΨΗ καὶ ΣΥΚΟΦΑΝΤΙΑ
Ψαλμὸς ΡΙΘ´ (119)

Τὸν Ψαλμὸ αὐτὸ ἀναπέμπει στὸ Θεὸ ὁ ἰσραηλιτικὸς λαὸς ποὺ βρίσκεται αἰχμάλωτος στὴ Βαβυλώνα. Εἶναι αἰχμάλωτος, διότι εἶχε ἀποστατήσει ἀπὸ τὸν Θεὸ τῶν πατέρων του. Ὁ αἰχμάλωτος λοιπὸν λαὸς ἀνησυχεῖ καὶ λυπεῖται διότι παρατείνεται ἡ δουλεία του, καὶ παρακαλεῖ τὸν Κύριο νὰ τὸν ἐλευθερώσει: «Πρὸς Κύριον ἐν τῷ θλίβεσθαί με ἐκέκραξα καὶ εἰσήκουσέ μου» (στίχ. 1). Ζώντας ὁ εὐ­σεβὴς Ἰσραηλίτης μέσα στὴ θλίψη τῆς αἰχμαλωσίας καὶ τῆς κακοπαθείας, συν­αισθάνεται τὴν ἁμαρτωλότητάτου καὶ ἀ­φήνει κραυγὴ ἀπὸ τὰ βάθη τῆς ψυχῆς του. Μιᾶς ψυχῆς κυριευμένης ἀπὸ πόνο, συντριβὴ καὶ ἀγωνία. Ἀφήνει κραυγὴ πρὸς τὸν μόνο Δυνατό, νὰ τὸν ἐλευθερώσει ἀπὸ τὴ στυγνὴ τυραννία τῶν Βαβυλωνίων.

Ὤ! ἡ θλίψη! Στενοχωρεῖ καὶ πιέζει τὴν ψυχή. Ἀλλὰ εἶναι εὐεργεσία τοῦ Θεοῦ στὸν ἄνθρωπο, «ἐπειδὴ συμμαζώνουσα τὸν νοῦν ἀπὸ τὰ ἔξω τοῦ κόσμου πρά­γματα καὶ συνθλίβουσα κατὰ τὸ ὄνομά της, ἤτοι συσφίγγουσα, καθὼς καὶ τὸ σωληνάρι συσφίγγει τὸ νερόν, κάμνει αὐτόν, ἤτοι τὸν νοῦν, νὰ ἀναβαίνῃ εἰς τὸν οὐρανόν»1. Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος χρησιμοποιεῖ τὸ ἑξῆς παράδειγμα: Ὅπως τὰ νερά, ὅταν κυλοῦν σὲ πλατιὰ κοίτη καὶ ἔχουν ἄνεση καὶ κάθε εὐρυχωρία, δὲν ἀνεβαίνουν ψηλά· ὅταν ὅμως τὰ περιορίσουν καὶ τὰ πιέσουν ἀπὸ κάτω μὲ τὰ μηχανήματά τους οἱ ὑδραυλικοί, ἐξακοντίζονται στὰ ὕψη ταχύτερα καὶ ἀπὸ βέλος λόγῳ τῆς πιέσεως, ἔτσι καὶ ἡ διάνοια τοῦ ἀνθρώπου· ὅσο βρίσκεται σὲ ἄνεση, σκορπίζεται καὶ τρέχει ἐδῶ κι ἐκεῖ, ὅταν ὅμως τὴν πιέσει δυνατὰ καὶ τὴν στενοχωρήσει κάποια θλίψη καὶ ἀγωνία, ἀναπέμπει πρὸς τὰ ὕψη προσ­ευχὴ ἁγία καὶ θερμή. Καὶ γιὰ νὰ πεισθεῖς ὅτι εἰσακούονται οἱ προσευχὲς ποὺ γί­νονται μέσα στὴ θλίψη, ἄκουσε τί λέγει ὁ προφήτης: «Πρὸς Κύριον ἐν τῷ θλίβεσθαί με ἐκέκραξα καὶ εἰσήκουσέ μου»2. Ἀλλοῦ πάλι ὁ Δαβίδ, γιὰ νὰ φανερώσει τὸ κέρδος καὶ τὴν ψυχικὴ ἀνακούφιση ποὺ γεννῶνται ἀπὸ τὴ θλίψη, ἔλεγε· «Κύριε, ἐν θλίψει ἐπλάτυνάς με» (Ψαλμ. δ´ 1)· Κύριε, ὅταν βρέθηκα μέσα στὴ θλίψη καὶ στενοχώρια, μὲ παρηγόρησες χαρίζον­τας ἀνακούφιση στὴν πιεσμένη καρδιά μου. Ἀλλὰ καὶ ὁ προφήτης Ἡσαΐας ἀναφωνεῖ: «Κύριε, ἐν θλίψει ἐμνήσθην σου» (Ἡσ. κϛ´ [26] 16)· στὴ θλίψη Σὲ θυμήθηκα!

Ἑπομένως, ὅπως οἱ τότε αἰχμάλωτοι λόγῳ τῶν ἁμαρτιῶν τους ἔχασαν τὴν ἐλευθερία τους καὶ τώρα δοκίμαζαν θλίψη μεγάλη στὴ Βαβυλώνα, κατὰ παρόμοιο τρόπο, ὅταν καὶ σὲ μᾶς συμβεῖ κάποια θλίψη εἴτε ἐκ μέρους τῶν ἀνθρώπων, ἀπὸ τὴν κακότητα τοῦ Πονηροῦ, εἴτε ἀπὸ κάποια ἀρρώστια, ἂς μὴ γογγύζουμε· οὔτε νὰ κατηγοροῦμε τὸν ἕνα καὶ τὸν ἄλλο ὅτι εἶναι αἴτιοι τῆς θλίψεώς μας, ἀλλὰ νὰ ἀνακρίνουμε τὸν ἑαυτό μας μήπως ἡ θλίψη εἶναι ἀποτέλεσμα τῶν ἁμαρτιῶν μας. Καὶ κυρίως νὰ στρεφόμαστε πρὸς τὸν φιλάνθρωπο Θεὸ μὲ θερμὴ προσευχὴ ἱκεσίας. Καὶ ταυτόχρονα νὰ ἐπαναλαμβάνουμε τὸν λόγο τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, ὁ ὁποῖος ἔλεγε: «Δόξα τῷ Θεῷ πάντων ἕνεκεν»· δηλαδή, ἂς εἶναι δοξασμένο τὸ ὄνομα τοῦ Θεοῦ γιὰ τὴ θλίψη ποὺ μοῦ παρεχώρησε καὶ γιὰ ὅ,τι ἄλλο τυχὸν ἐπακολουθήσει. Ἂν μὲ τέτοια εὐχαριστιακὴ διάθεση ἀπευθυνόμαστε στὸν ἅγιο Θεό, ἂς γνωρίζουμε ὅτι ἡ ὅποια θλίψη ἔχει νὰ μᾶς προσφέρει πολὺ μεγάλο κέρδος. Στὴ θλίψη οἱ προσευχὲς εἶναι καθαρότερες καὶ ἡ συμπάθεια τοῦ Θεοῦ μεγαλύτερη. Δὲν εἶναι δυνατὸν ν’ ἀνεβοῦμε στὸν οὐρανὸ ἀκολουθώντας τὴν ἄνετη καὶ χωρὶς λύπες καὶ δοκιμασίες ζωὴ τοῦ κόσμου.

Στὴ συνέχεια ὁ Ψαλμωδὸς παρακαλεῖ τὸν Θεό: «Ρῦσαι τὴν ψυχήν μου ἀπὸ χειλέων ἀδίκων καὶ ἀπὸ γλώσσης δολίας» (στίχ. 2)· γλύτωσε τὴν ψυχή μου ἀπὸ ἄδικα καὶ συκοφαντικὰ χείλη καὶ ἀπὸ γλώσσα ποὺ στήνει δολοπλοκίες. Χείλη ἄδικα ἦταν τὰ χείλη τῶν Βαβυλωνίων, κατὰ τὸν Μέγα Ἀθανάσιο, διότι προσέφεραν λατρεία στὰ εἴδωλα. Ἡ ἴδια γλώσσα, συνεχίζει ὁ Μέγας Ἀθανάσιος, πρέπει νὰ θεωρηθεῖ καὶ ὡς δολία, ἐπειδὴ δὲν λέει τίποτε ὀρθὸ σχετικὰ μὲ τὸν ἅγιο Θεό. Ὅμως χείλη ἄδικα καὶ δόλια εἶναι καὶ ἐκεῖνα τῶν συκοφαντῶν καὶ γενικῶς τῶν παρανόμων καὶ ὅλων ὅσοι ἐπιβουλεύον­ται τὴ ζωή, τὴν τιμὴ καὶ τὴν ὑπόληψη τῶν ἄλλων.

Πρόσεξε, διδάσκει ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος· ἐδῶ εἶναι φανερὴ ἡ εὐαγγελικὴ ἐκείνη προτροπή, «προσευχηθεῖτε καὶ παρακαλεῖτε τὸν Θεὸ νὰ σᾶς προφυλάξει γιὰ νὰ μὴν πέσετε σὲ πειρασμό» (Λουκ. κβ΄ [22] 40). Διότι τίποτε δὲν εἶναι ὅμοιο μὲ αὐτὸ τὸν πειρασμό, τὸ νὰ συναντήσεις δηλαδὴ ὕπουλο ἄνθρωπο. Ὁ ὕπουλος ἄνθρωπος εἶναι φοβερότερος καὶ ἀπὸ τὸ θηρίο. Διότι τὸ θηρίο εἶναι αὐτὸ ποὺ φαίνεται· ἐνῶ ὁ ὕπουλος καὶ δολερὸς ἄνθρωπος ἀποκρύπτει τὸ δηλητήριό του μὲ τὸ πρόσχημα τῆς καλοσύνης (…). Κυρίως δέ, προσθέτει ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος, θὰ μποροῦσε κανεὶς νὰ ὀνομάσει ἄδικα τὰ χείλη ἐκεῖνα τὰ ὁποῖα βλάπτουν τὴν ἀρετὴ καὶ ὁδηγοῦν στὴν κακία3.

«Πληγώνει τὴν καρδίαν ὡς ὀξὺ καὶ φαρ­μακερὸν ὄργανον ἡ δολία γλῶσσα», παρατηρεῖ ὁ Π. Ν. Τρεμπέλας. «Διότι, ἀφοῦ διὰ λόγων φιλικῶν καὶ κολακευ­τικῶν ἑλκυσθῇ ἡ ἐμπιστοσύνη τοῦ πληττομένου, εἰς ὥραν ποὺ αὐτὸς εἶναι ἀμέριμνος καὶ μόνον ἐκδηλώσεις ἀγάπης καὶ φιλίας περιμένει ἐκ μέρους τοῦ καιροφυλακτοῦντος νὰ τὸν κτυπήσῃ, δέχεται αἰφνιδίως τὸ ὀδυνηρὸν καὶ δηλητηριῶδες κτύπημα», τὸ ὁποῖο «εἶναι καὶ φαρμακερόν, διότι συνοδεύεται ἀπὸ ἄτιμον προδοσίαν»4.

Ἦταν πολὺ φυσικὸ ὁ εὐσεβὴς αἰχμάλωτος Ἰσραηλίτης ἐπάνω στὸν πόνο καὶ τὴν ἀπελπισία του νὰ καταφύγει στὸ Θεὸ καὶ νὰ Τὸν ἱκετεύσει: «Κύριε, ρῦσαι με ἀπὸ χειλέων ἀδίκων καὶ ἀπὸ γλώσσης δολίας». Διότι μόνο ὁ Θεὸς ἐλέγχει τὶς καρδιὲς καὶ τὶς συνειδήσεις τῶν ἀνθρώπων καὶ μόνο Αὐτὸς μπορεῖ, ὅταν θέλει, νὰ χαλιναγωγήσει καὶ νὰ ἐλέγξει τὴ γλώσσα τους. Ὁ Ψαλμωδός, ποὺ ἐμίσησε καὶ σιχάθηκε κάθε ἀδικία (βλ. Ψαλ. ριη΄ [118] 163), εἶναι φυσικὸ νὰ ζητεῖ ἀπὸ τὸν Θεὸ νὰ τὸν φυλάξει ἀπὸ τὴ δολιότητα τῶν ἄλλων καὶ τὶς φοβερὲς συνέπειές της.

1. ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ, Νέα Κλῖμαξ, ἐκδ. Σωτ. Ν. Σχοινᾶ, ἐν Βόλῳ 1956, σελ. 32.
2. ΙΩ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ, Περί Ἀκαταλήπτου Λόγ. Ε΄, PG 48, 744.
3. ΙΩ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ, Εἰς Ψαλ. ριθ΄ [119], PG 55, 340.
4. Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ, Ἡ Παλαιὰ Διαθήκη μετὰ συντόμου ἑρμηνείας, τόμ. 10ος: Ψαλμοί, ἐκδ. «Ὁ Σωτήρ», Ἀθῆναι 20025, σελ. 511.

osotir.org

Κάνε στην άκρη μου κρύβεις την ζωή...



Αυτούς που έχουν για όλα έτοιμες απαντήσεις να τους φοβάσαι. Σημαίνει ότι δεν τους τυράννησαν καθόλου οι νύχτες ούτε το ξημέρωμα τους βρήκε σε αυλές, δρόμους και ταράτσες ψάχνοντας φεγγάρια. Γιατί εάν στην ζωή δεν πεις "δεν ξέρω", δεν θα μάθεις ποτέ. Ο πιο επικίνδυνος άνθρωπος είναι αυτός που "γνωρίζει" και θέλει να σε "διδάξει" και μάλιστα απρόσκλητος. Να σου «μάθει» γιατί εσύ δεν ξέρεις. Κλείσε τα αυτιά, γύρνα το βλέμμα κι μέσα απ’ τα σωθικά σου συλλάβισε δυνατά, «κάνε στην άκρη μου κρύβεις την ζωή…»

π. Λίβυος

ΕΤΟΙΜΑΖΟΥΝ ΤΗΝ ΠΑΝΘΡΗΣΚΕΙΑ ΣΤΑ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΑ 4 - 23 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2016

H AΛΦΑΒΗΤΑΛΦΑΒΗΤΟΣ ΟΜΟΛΟΓΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΟΜΟΦΡΟΝΕΣ Η’ ΣΙΩΠΩΝΤΕΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥΣ -ΙΕΡΕΙΣ- ΜΟΝΑΧΟΥΣ ΚΑΙ ΛΑΪΚΟΥΣ

Βαβαί!!! Θράσος Οικουμενιστών [Β],


Διαβάστε τά ἄλλα μέρη, ἐδῶ:

«Τι έγινε στην σύνοδο της κρήτης;» Λένε « Ένωση έγινε;» Αυτό έλλειπε!
Οσοι πιστοί της Ορθοδόξου Εκκλησίας είναι ζωντανά μέλη του σώματος του Χριστού κατά ένα ποσοστό έχουν κάποια ενημέρωση ότι θεσμικά τουλάχιστον το Οικουμενικό Πατριαρχείο έχει ξεφύγει με τον Οικουμενισμό συμπαρασύροντας όχι άθελά αλλά με την βούλησή τους και άλλες τοπικές Εκκλησίες και πατριαρχεία σ’αυτήν την παναίρεση. Ο δογματολόγος καθηγητής Δημήτριος τσελεγγίδης στη σύντομη αποτίμηση της «Αγίας και Μεγάλης Συνόδου» ( όπως θέλουν να την ονομάζουν) την οποία αποστέλλει στην Ιερά Σύνοδο,επισημαίνει:

“…Στή λε­γό­με­νη «Σύ­νο­δο» τοῦ Κο­λυμ­πα­ρί­ου τῆς Κρή­της ἐ­πι­χει­ρή­θη­κε μιά θε­σμι­κοῦ χα­ρα­κτῆ­ρα πνευ­μα­τι­κή ἔκ­πτω­ση ἀ­πό τή δογ­μα­τι­κή δι­δα­σκα­λί­α τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας. [Λέ­με, ὅ­τι ἐ­πι­χει­ρή­θη­κε, ἐ­πει­δή –μέ βά­ση ὅ­σα εἴ­πα­με νω­ρί­τε­ρα– δέν προσ­δί­δου­με θε­σμι­κό ρό­λο στίς ἀ­πο­φά­σεις τῆς πα­ρα­πά­νω «Ἀρ­χι­ε­ρα­τι­κῆς Δι­α­σκέ­ψε­ως»­]. Στήν Κρή­τη ὄ­χι μό­νο δέν κα­τα­δι­κά­σθη­κε καμ­μί­α ἑ­τε­ρο­δο­ξί­α (αἵ­ρε­ση), ἀλ­λά καί ἐ­πι­χει­ρή­θη­κε μιά φο­βε­ρή, θε­σμι­κῶς, ἔκ­πτω­ση ἀ­πό τήν συ­νο­δι­κῶς ὁ­ρι­ο­θε­τη­μέ­νη πί­στη τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας, μιά ἔκ­πτω­ση οὐ­σι­α­στι­κά ἀ­πό τόν «Ὅ­ρο Πί­στε­ως» τῆς Β΄ Οἰ­κου­με­νι­κῆς Συ­νό­δου. Συγ­κε­κρι­μέ­να, πρό­κει­ται γιά τήν ἔκ­πτω­ση ἀ­πό τήν δογ­μα­τι­κή δι­δα­σκα­λί­α τοῦ Συμ­βό­λου τῆς Πί­στε­ως, πού ἀ­να­φέ­ρε­ται στήν ταυ­τό­τη­τα τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας, κα­θ’ ἑ­αυ­τήν. Στό Σύμ­βο­λο τῆς Πί­στε­ως ὁ­μο­λο­γοῦ­με, ὅ­τι πι­στεύ­ου­με «εἰς Μί­αν, Ἁ­γί­αν, Κα­θο­λι­κήν καί Ἀ­πο­στο­λι­κήν Ἐκ­κλη­σί­αν». Ὅ­μως, στή «Δι­ά­σκε­ψη» τῆς Κρή­της, δέ­κα Αὐ­το­κέ­φα­λες Ἐκ­κλη­σί­ες, με­τα­ξύ τῶν ὁ­ποί­ων καί ἡ Ἐκ­κλη­σί­α τῆς Ἑλ­λά­δος, ἀ­πο­δέ­χθη­καν ἀ­θε­ο­λό­γη­τα τήν «Βα­πτι­σμα­τι­κή Θε­ο­λο­γί­α» καί ἔμ­με­σα τήν «Θε­ω­ρί­α τῶν Κλά­δων», ἀ­να­γνω­ρί­ζον­τας ὡς Ἐκ­κλη­σί­ες τούς Ρω­μαι­ο­κα­θο­λι­κούς, τούς Μα­ρω­νῖ­τες, τούς Νε­στο­ρια­νούς, τούς Μο­νο­φυ­σῖ­τες Ἀν­τι­χαλ­κη­δο­νί­ους, τούς Μο­νο­θε­λῆ­τες, οἱ ὁ­ποῖ­οι κα­τα­δι­κά­στη­καν γιά τήν χρι­στο­λο­γι­κή τους αἵ­ρε­ση ἀ­πό σει­ρά Οἰ­κου­με­νι­κῶν Συ­νό­δων (ἀ­πό τήν Τρί­τη ἕ­ως καί τήν Ἕ­κτη), ἀλ­λά καί τήν παν­σπερ­μί­α τῶν Προ­τε­σταν­τῶν, πού ἀν­τι­προ­σω­πεύ­ον­ται στό Παγ­κό­σμιο Συμ­βού­λιο τῶν λε­γο­μέ­νων Ἐκ­κλη­σι­ῶν. Ἀ­πο­τε­λεῖ πνευ­μα­τι­κή πα­ρα­φρο­σύ­νη καί πνευ­μα­τι­κό πρα­ξι­κό­πη­μα ἡ πρά­ξη τῆς ἀ­πό­πει­ρας γιά Συ­νο­δι­κή ἀ­πό­φα­ση στό Κο­λυμ­πά­ρι πρός ἀ­να­γνώ­ρι­ση ὡς Ἐκ­κλη­σι­ῶν τῶν κα­τα­δι­κα­σθέν­των αἱ­ρε­τι­κῶν ἀ­πό Οἰ­κου­με­νι­κές Συ­νό­δους. Αὐ­τό, στήν πρά­ξη, εἶ­ναι συγ­κρη­τι­σμός καί Οἰ­κου­με­νι­σμός. Δέν κι­νή­θη­κε ὁ θυ­μός –τό ἔλ­λο­γο νεῦ­ρο τῆς ψυ­χῆς- τῶν «Συ­νο­δι­κῶν» Ἀρ­χι­ε­ρέ­ων πρός τούς νο­η­τούς λύ­κους τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας. Ἀ­πε­ναν­τί­ας, οἱ «λύ­κοι» ὀ­νο­μά­στη­καν «πρό­βα­τα» τῆς μί­ας καί μό­νης λο­γι­κῆς ποί­μνης, τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας. Ἐκ τοῦ ἀ­πο­τε­λέ­σμα­τος συμ­πε­ραί­νου­με, ὅ­τι στήν Κρή­τη δέν ἔ­γι­νε ἡ ἀ­να­με­νό­με­νη ἀ­πό τό εὐ­λα­βές πλή­ρω­μα τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας «σύ­σκε­ψη» τῶν «Συ­νο­δι­κῶν» Ἀρ­χι­ε­ρέ­ων μέ τό Ἅ­γιο Πνεῦ­μα, οὔ­τε καί λει­τούρ­γη­σε ἡ «σφεν­δό­νη» τοῦ Ἁ­γί­ου Πνεύ­μα­τος γιά τήν ἐκ νέ­ου κα­τα­δί­κη τῶν αἱ­ρε­τι­κῶν. Εἰ­δι­κό­τε­ρα, γιά τούς Ρω­μαι­ο­κα­θο­λι­κούς, λε­κτι­κῶς, ὁ­μο­λο­γή­σα­με τήν πί­στη μας στόν Ὅ­ρο τῆς Β΄ Οἰ­κου­με­νι­κῆς Συ­νό­δου, πρα­κτι­κῶς ὅ­μως ἀ­κυ­ρώ­σα­με αὐ­τήν τήν πί­στη, ἀ­να­γνω­ρί­ζον­τας ὡς Ἐκ­κλη­σί­ες, ὄ­χι μό­νον αὐ­τούς, ἀλ­λά καί ἄλ­λες Χρι­στι­α­νι­κές Κοι­νό­τη­τες, πού ἀν­τί­κειν­ται στόν Ὅ­ρο αὐ­τό, διά τοῦ f­i­l­i­o­q­ue. Ὡς γνω­στόν, ἡ ὁ­ποι­α­δή­πο­τε προ­σθή­κη στό Σύμ­βο­λο τῆς Πί­στε­ως -ἀ­κό­μη καί ἡ ἑρ­μη­νευ­τι­κῶς σω­στή- κα­τα­δι­κά­ζε­ται ἀ­πό ὅ­λες τίς Οἰ­κου­με­νι­κές Συ­νό­δους με­τά τήν Γ΄ (συμ­πε­ρι­λαμ­βα­νο­μέ­νης) καί ὅ­σοι τό κά­νουν, ὁ­ρί­ζε­ται νά κα­θαι­ροῦν­ται καί νά ἀ­φο­ρί­ζον­ται ἀ­πό τήν Ἐκ­κλη­σί­α. Σα­φῶς, λοι­πόν, τό f­i­l­i­o­q­ue, ὡς προ­σθή­κη, κα­τα­δι­κά­ζε­ται -ἔμ­με­σα, αὐ­το­μά­τως καί ἑ­τε­ρο­χρο­νι­σμέ­να- ἀ­πό Οἰ­κου­με­νι­κές Συ­νό­δους, ὡς αἵ­ρε­ση, ἀ­φοῦ ἐκ­πί­πτουν ἀ­πό τήν Ἐκ­κλη­σί­α, ὅ­σοι τό υἱ­ο­θε­τοῦν, ὡς προ­σθή­κη, κα­τά τήν ἀ­πό­φα­ση τῶν ἀ­νω­τέ­ρω Συ­νό­δων. Γι’ αὐ­τό καί ἡ ἑ­τε­ρο­δο­ξί­α τοῦ f­i­l­i­o­q­ue τῶν Ρω­μαι­ο­κα­θο­λι­κῶν καί ὅ­λων τῶν Προ­τε­σταν­τῶν εἶ­ναι κα­τε­γνω­σμέ­νη αἵ­ρε­ση. Ἄλ­λω­στε, ἡ προ­σθή­κη τοῦ f­i­l­i­o­q­ue κα­τα­δι­κά­στη­κε ἐ­πί Με­γά­λου Φω­τί­ου στήν Σύ­νο­δο τοῦ 879/80 (Η΄ Οἰ­κου­με­νι­κή), ὅ­που με­τεῖ­χε καί ἀν­τι­προ­σω­πεί­α τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας τῆς Ρώ­μης, ἐ­νῶ κα­τα­δι­κά­στη­καν καί ἄλ­λες κα­κο­δο­ξί­ες τοῦ Ρω­μαι­ο­κα­θο­λι­κι­σμοῦ γιά τήν ταύ­τι­ση οὐ­σί­ας καί ἐ­νερ­γεί­ας στόν Τρι­α­δι­κό Θε­ό καί γιά τόν κτι­στό χα­ρα­κτῆ­ρα τῆς θεί­ας Χά­ρι­τος, στίς Συ­νό­δους τοῦ 1331 καί 1351. Ἀλ­λά καί ὁ Προ­τε­σταν­τι­σμός κα­τα­δι­κά­στη­κε ἀ­πό σει­ρά Συ­νό­δων στήν Ὀρ­θό­δο­ξη Ἀ­να­το­λή (1638, 1642, 1691)”. 

Αρχιμ. Παΐσιος Παπαδόπουλος, 
Ηγούμενος  της Ι. Μ. Αγ. Γρηγορίου του Παλαμά Φιλώτα

«Οι συνειδήσεις μας δέν ανέχονται άλλη συμπόρευση με την κακοδοξία... Σας ενημερώνουμε ότι θα διακόψουμε κάθε εκκλησιαστική κοινωνία με τους υπογράψαντες επισκόπους" !

ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΚΛΗΡΙΚΩΝ - ΛΑΪΚΩΝ 
ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΑΡΧΙΕΡΕΙΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ


Σεβασμιώτατοι Ἅγιοι Ἀρχιερεῖς, ὡς πλήρωμα τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Κρήτης, μετά ἀπὸ προσεκτικὴ μελέτη τῶν πεπραγμένων καὶ ἀποφασισθέντων τῆς ἐπονομαζόμενης «Ἁγίας καὶ Πανορθοδόξου» Συνόδου τῆς Κρήτης, ποὺ ἔλαβε χώρα στὸ Κολυμπάρι ἀπὸ 19-23 Ἰουνίου 2016 καὶ ἀντιπαραβάλλοντας τὶς ἀποφάσεις τῆς Συνόδου αὐτῆς μὲ τὴν ὅλη Ὀρθόδοξη Παρακαταθήκη, ἀποδεικνύεται ὅτι οἱ ἀποφάσεις αὐτὲς εἶναι ξένες καὶ ἀντίθετες μὲ τὰ παραδεδομένα τῶν Ἁγίων Πατέρων καὶ τῶν Ἁγίων Τοπικῶν καὶ Οἰκουμενικῶν Συνόδων, σὲ βαθμὸ ποὺ νὰ χαρακτηρίζεται «κακόδοξη», «ψευδοσύνοδος» καὶ «ληστρικὴ». 

Διὰ τοῦ λόγου τὸ ἀληθὲς, σᾶς ἐπισυνάπτουμε τὴν ἄκρως θεολογικὴ καὶ ἐπιστημονικὴ μελέτη τοῦ κ. Κυριάκου Κυριαζόπουλου, Καθηγητοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ Κανονικοῦ Δικαίου, Θεολόγου καὶ Δικηγόρου παρ’ Ἀρείῳ Πάγῳ, (ἠλ. διεύθυνση: www.theognosia.gr) καθὼς καὶ τὴν μελέτη τοῦ κ. Δημητρίου Τσελεγγίδου, Καθηγητοῦ Θεολογίας Α.Π.Θ. (ἠλ. διεύθυνση: www. pentapostagma.gr/2016/07/δημήτριος-τσελεγγίδης-σύντομ.html)
Ὡς ἐκ τούτου καὶ κατὰ πιστὴ ἐφαρμογὴ τῆς θεωρητικῆς καὶ βιωματικῆς διδαχῆς τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας, σᾶς ἐνημερώνουμε ὅτι θὰ διακόψουμε κάθε ἐκκλησιαστικὴ κοινωνία:
α) Μὲ τοὺς ὑπογράψαντες ἐπισκόπους.
β) Μὲ τοὺς ἐπισκόπους ποὺ δὲν ὑπέγραψαν τὰ κείμενα τῆς Συνόδου, ἀλλὰδιατηροῦν ἐκκλησιαστικὴ κοινωνία μὲ τοὺς ὑπογράψαντες. Βασιζόμενοι στὴν ὀρθόδοξη διδαχή, ἡ μὴ καταγγελία ἐκ μέρους τους τῆς παρεκτροπῆς τῆς Συνόδου τοῦ Κολυμπαρίου, δὲν τοὺς ἀπαλλάσσει ἀπὸ τὴν εὐθύνη καὶ τοὺς καθιστᾶ –διὰ τῆς σιωπῆς, ἤ ἀδιαφορίας, ἤ κρυφῆς ὑποστήριξης– συνεργούς στὴν καθιέρωση καὶ ἐξάπλωση τῆς κακοδοξίας.
Διακηρύσσουμε τὴν ὑποστήριξη καὶ συμπόρευσή μας μὲ τοὺς ἁγιορεῖτες Πατέρες, ἀλλὰ καὶ μὲ ὅσους ἄλλους ἀδελφοὺς διέκοψαν, κατὰ τὴν Ὀρθόδοξη Παράδοση, τὴν ἐκκλησιαστικὴ κοινωνία μὲ τὸν ἐκφραστὴ τῆς κακοδοξίας Πατριάρχη κ. Βαρθολομαῖο καὶ μὲ τοὺς περὶ αὐτὸν κρυφούς καὶ φανερούς συνεργάτες ἐπισκόπους.
Δηλώνουμε ὅτι, δὲν κρίνουμε τὴν ἐγκυρότητα τῶν μυστηρίων ποὺ τελοῦν οἱ Οἰκουμενιστὲς, οὔτε ἀποφαινόμαστε γιὰ τὴν παρουσία τῆς Θείας Χάριτος σὲ αὐτοὺς καὶ στὶς ἱεροπραξίες τους, κατὰ μίμηση τῶν Ἁγίων Πατέρων ποὺ ἐναπέθεταν αὐτὸ τὸ ἔργο,στὴν ἁρμοδιότητα κάποιας μείζονος Συνόδου.
Ἐπίσης δηλώνουμε ὅτι, δὲν δημιουργοῦμε, οὔτε σκοπεύουμε νὰ δημιουργήσουμε ἄλλη «Ἐκκλησία», μὲ ξεχωριστὲς «συνόδους» καὶ διοικητικὰ ὄργανα.
Οἱ συνειδήσεις μας δέν ἀνέχονται ἄλλη συμπόρευση μὲ τὴν κακοδοξία καὶ τοὺς κακοδόξους, ποὺ περιφέρονται μὲ «κώδιον προβάτου». Σᾶς καλοῦμε, μέ αὐτὴν τὴν ὑστάτη παράκληση, νὰ προασπίσετε καθηκόντως τὴν Ὀρθόδοξη Παρακαταθήκη ποὺ παραλάβαμε ἀπὸ τούς Ἁγίους Πατέρες καὶ τὶς Ἁγίες Συνόδους. Νὰ προστατέψετε τὸ ποίμνιό σας, ἀπὸ τούς ὑπερασπιστὲς τῶν ποικίλων αἱρέσεων καὶ τοῦ ἐπάρατου Οἰκουμενισμοῦ, ποὺ ὁμογενοποιεῖ τὶς κακοδοξίες μὲ τὴν Ὀρθοδοξία καὶ δημιουργεῖ μεταλλαγμένη θεολογία καὶ παράδοση καὶ ἐκ τῶν ὑστέρων, νά ἀπορρίψετε τὴν λεγομένη Ἁγία καὶ Μεγάλη Σύνοδο.
Σεβασμιώτατοι, Ἅγιοι Ἀρχιερεῖς, ἐὰν ἐσεῖς καθηκόντως δὲν τὴν ἀπορρίψετε, σᾶς προειδοποιοῦμε ὅτι ἐμεῖς δὲν θὰ σᾶς ἀκολουθήσουμε, ἀλλὰ θὰ ἀκολουθήσουμε τὴν διαχρονικὴ Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας μας, πού ἐκφράζεται μὲ τὴν ἀπάντηση τῶν Ὀρθοδόξων Πατριαρχῶν τῆς Ἀνατολῆς πρὸς τὸν Πάπα Πῖον τὸν Θ΄ τὸ 1848, «Παρ' ἡμῖν οὔτε Πατριάρχαι οὔτε Σύνοδοι ἠδυνήθησαν ποτὲ εἰσαγαγεῖν νέα, διότι ὑπερασπιστὴς τῆς Θρησκείας ἐστὶ αὐτὸ τὸ σῶμα τῆς Ἐκκλησίας ἤτοι αὐτὸς ὁ λαός, ὅστις ἐθέλει τὸ θρήσκευμα αὐτοῦ αἰωνίως ἀμετάβλητον καὶ ὁμοειδὲς τῶν Πατέρων αὐτοῦ».
Εὐελπιστώντας ὅτι θὰ ὀρθοτομήσετε τὸν λόγο τῆς ἀληθείας,

Διατελοῦμεν μετὰ τιμῆς καὶ σεβασμοῦ,
Ὀρθόδοξοι Κρῆτες.

Οἱ ὑπογραφές νὰ ἀποστέλονται:
Ἠλεκτρονικά στὴν διεύθυνση: e-mail orthodoxoi.krites@yahoo.gr
Ταχυδρομικῶς στὴν διεύθυνση: Τ.Θ. 26, 73014 ΠΛΑΤΑΝΙΑΣ ΧΑΝΙΑ