Ο δαίμονας τρέμει μπροστά στη Θεία Κοινωνία

Φρίκη, τρόμος και πανικός κυριεύουν τα δαιμόνια, όταν βρεθούν μπροστά στο Σώμα και το Αίμα του Κυρίου, τη θεία Κοινωνία.

Γι' αυτό πάντοτε οι δαιμονισμένοι σπαράζουν και χτυπιούνται ελεεινά, όταν πλησιάσουν στα τίμια Δώρα, πράγμα που δε συμβαίνει πριν από τον καθαγιασμό και τη μεταβολή τους.Είναι και τούτο μια συνεχής και περίτρανη απόδειξη, ότι η θεία Κοινωνία είναι πράγματι Σώμα και Αίμα Χριστού.

Στο βίο του αγίου Ευτυχίου, πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως (6ος αι.), υπάρχει ένα σχετικό περιστατικό.

Στην περιοχή της Αμάσειας, όπου είχε για ένα διάστημα εξοριστεί, βρισκόταν ένα γυναικείο μοναστήρι, που λεγόταν "της Φλαβίας". Μερικές λοιπόν από τις μοναχές έφεραν στον άγιο ένα πεντάχρονο κοριτσάκι, που είχε κυριευθεί από δαιμόνιο, και δεν πλησίαζε καν τη θεία Κοινωνία? όταν το πήγαιναν να κοινωνήσει, φώναζε, χτυπιόταν, κλωτσούσε και αποστρεφόταν με αηδία και τρόμο τα άχραντα Μυστήρια.

Η επόμενη μέρα ήταν Κυριακή. Ο άγιος θα λειτουργούσε και θα κοινωνούσε τους πιστούς. Είπε λοιπόν να φέρουν και το κοριτσάκι. Πράγματι, το έφεραν και με πολλή βία το ανάγκασαν να δεχτεί στο στόμα του τη θεία Κοινωνία. Αμέσως όμως έβγαλε μιαν άγρια κραυγή και Την έφτυσε χάμω!

Έφριξαν όλοι. Άφησαν το έξαλλο κοριτσάκι να φύγει, ενώ ο άγιος μάζεψε με το στόμα του από το έδαφος το Σώμα και το Αίμα του Χριστού. Παρήγγειλε, ωστόσο, να του ξαναφέρουν το δαιμονισμένο πλάσμα την άλλη μέρα.

Όταν ήρθε, ο άγιος προσευχήθηκε και έχρισε όλα του τα μέλη με άγιο έλαιο. Ύστερα δοκίμασε να το μεταλάβει πάλι. Το κορίτσι, αφού αναστέναξε βαθιά, κοινώνησε άφοβα και ήρεμα. Μόλις κατάπιε τη θεία Κοινωνία, άφησε μιαν άγρια κραυγή, και αμέσως το πονηρό πνεύμα βγήκε από το στόμα του.

Από τη στιγμή εκείνη το κοριτσάκι θεραπεύθηκε οριστικά, και όλοι δόξαζαν τον Κύριο για τη δύναμη και τη φιλανθρωπία Του.

Θαύματα και αποκαλύψεις από τη Θεία Λειτουργία

Εκδόσεις Ι.Μ. Παρακλήτου Ωρωπός Αττικής

σελ. 137-138

http://yiorgosthalassis.blogspot.com

Η στάση στη Θεία Λειτουργία κατά τον ιερό Χρυσόστομο

Τέλεια η μυσταγωγία, που τελείται στην εκκλησια­στική σύναξη. Στην ορθόδοξο λατρεία επεκράτησε τελικά η θεία Λειτουργία του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου. Το υπερφυές μυστήριο τελείται. Η κάθοδος του Αγίου Πνεύματος αγιάζει και τα δύο τραπέζια. Και την αγία Τράπεζα, όπου ο άρτος και ο οίνος μεταβάλλο­νται σε Σώμα και Αίμα Χριστού. Και την τράπεζα της χω­ματένιας υπάρξεώς μας, όπου θα εναποθέσει ο λειτουργός τη θεία Κοινωνία, «εις αγιασμόν ψυχής τε και σώματος», «εις βασιλείας ουρανών κληρονομιάν, μη εις κρίμα ή εις κατάκριμα».

Για την τέλεση του μυστηρίου στην αγία Τράπεζα αρκεί η ιερωσύνη του πρεσβυτέρου ή του επισκόπου.Για την πρόσληψη όμως του μυστηρίου μέσ’ στον πι­στό απαιτείται η συνειδητή μετοχή.

Από ομιλία του ιερού Χρυσοστόμου (θ’ περί μετανοίας, Ε.Π.Ε. 30,314-316) αποσπάμε μικρές περικοπές, όπου τονί­ζονται τρεις απ’ τους βασικούς όρους της συνειδητής αυτής μετοχής.

Πρώτον: Η αδιάλειπτη παρουσία στην «επισυναγωγή» της Εκκλησίας, στον Κυριακάτικο εκκλησιασμό. Εί­χαν, φαίνεται, από τότε αρχίσει οι απουσίες απ’ το Κυριακό Δείπνο. Σήμερα το απουσιολόγιο είναι πυκνότερο απ’ το παρουσιολόγιο.

«Έχει 168 ώρες η εβδομάδα. Μια ώρα ξεχώρισε για τον εαυτό Του ο Θεός. Συ κι αυτή την ώρα (της Κυριακής) την ξοδεύεις σε κο­σμικά και γελοία; Κι όταν έρχεσαι, πώς έρχεσαι; Με μολυσμένη καρδιά στα μυστήρια; Αν επισκεπτόσουν βασιλιά ή άλλο άρχοντα, θάχες λασπωμένα τα χέρια;»

Δεύτερον: Η ακράδαντη πίστη, ότι όλος σε όλον! Αυτό συμβαίνει κατά τη Μετάληψη. Όλος ο Χριστός σ’ ολόκλη­ρη την ύπαρξή μας! Αφαιρει ο ιερός Πατήρ κάθε λογισμό, για το τί γίνεται και που πηγαίνει ο θείος Μαργαρίτης.

«Μη θαρρείς πως είναι ψωμί και κρασί. Δεν αποβάλλο­νται, όπως οι άλλες τροφές. Όπως το κερί, στην επαφή με τη φωτιά, γίνεται όλο ένα μαζί της, έτσι κι εδώ, ενώνονται τα μυστήρια μ’ όλη την ύπαρξή μας. Δεν μεταλαμβάνετε από άνθρωπο, αλλά απ’ τη λαβίδα των Σεραφείμ. Τα χείλη μας ρουφάνε το σωτήριο Αίμα απ’ την άχραντη πλευρά Του».

Τρίτον: Η απόλυτη κατάνυξη κατά τη λειτουργική σύναξη. Δυστυχώς δεν θεωρούμε μεγάλη αμαρτία την απρο­σεξία, ακόμα και την αταξία κατά τη φρικτή ώρα της θεί­ας Λειτουργίας.

Ρωτάει ο ιερός Πατέρας: 

Δεν ντρεπόμαστε; Δεν κοκκινί­ζουμε;

«Άνθρωπε, τί κάνεις; Ο ιερέας προέτρεψε: Ψηλά το νου και την καρδιά! Και συ απάντησες: Έχουμε προς τον Κύριο! Δεν ντρέπεσαι και δεν κοκκινίζεις που λες ψέματα τού­τη την ώρα τη φοβερή; Πω, πω! Έτοιμη η τράπεζα. Ο Αμνός του Θεού για σένα σφαγιάζεται. Ο ιερέας αγωνίζεται για σένα. Το θυσιαστήριο πυρα­κτώνεται για σένα. Στέκουν τα Χερουβίμ, πετούν τα Σεραφίμ.

Μυριάδες άγγελοι παραστέκουν…Το Αίμα απ’ την πλευρά του Κυρίου χύνεται για σένα στο άγιο Ποτήριο…Συ δεν φοβάσαι; Δεν τρέμεις; Δεν κοκκινίζεις; Ψέματα λες και τούτη την ώρα; Στώμεν καλώς! Γεμάτοι φόβο και τρόμο, με τα μάτια κάτω, με την ψυχή επάνω. Να στενάζουμε άφωνα, με την καρδιά όμως να φωνάζουμε.

Ας στεκόμαστε στο ναό αμετακίνητοι, χωρίς να μιλάμε, χωρίς να κινούμαστε. Τα μάτια ούτε εδώ ούτε εκεί. Σοβαροί, γεμάτοι κατάνυξη και φόβο Θεού. Αυτά πολλές φορές θα σας τα λέω, μέχρι να διορθωθείτε…Πώς μπαίνουμε στην εκκλησία; Φυσικά, όπως πρέπει και ορίζει ο Θεός. Στη ψυχή καμιά κακία να μη κρατάμε. Όλους να τους συγχωράμε. Πώς θα πούμε, «Σβήσε τις αμαρτίες μας, όπως κι εμείς συγχωρούμε τους άλλους»;

(Αρχιμ. Δανιήλ Γ. Αεράκη, Πρόσχωμεν (7) σ.24-28)

http://proskynitis.blogspot.gr

Αγ. Κοσμάς ο Αιτωλός: "Μία είναι η ορθή πίστη". -Αυγουστίνος Καντιώτης: "Ας ενωθούμε εμείς οι Ορθόδοξοι μεταξύ μας"!

Καὶ τώρα ἀδελφοί μου, θέλω νὰ τελειώσω μὲ τὰ λόγια τοῦ ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ, ποὺ 'νάχουμε τὴν εὐχή του. Ἔλεγε·

Πολλὰ βιβλία διάβασα στὸ Ἅγιον Ὄρος, [Εἴκοσι σχεδὸν χρόνια ἦταν ἐκεῖ. Πῆγε στὸ Ἅγιον Ὄρος καὶ εἶδα τὸ μέρος ποὺ ἔμενε ὁ ἅγιος Κοσμᾶς καὶ ἁγίασε, καὶ ὕστερα βγῆκε ἔξω καὶ ἐκήρυξε ἀνὰ τὴν Ἑλλάδα. Λέγει λοιπόν ὁ ἅγιος Κοσμᾶς]. Διάβασα πολλὰ βιβλία, διάβασα καὶ τὰ Κοράνια καὶ ὅλα τὰ βιβλία τοῦ κόσμου. Εἶδα, ὅτι μία εἶνε ἡ ὀρθὴ πίστις, ἡ Ὀρθοδοξία".

Ἀλλὰ νὰ προσέξωμε. Γιατὶ ἂν δὲν προσέξωμε, ἡ μὲν ὀρθοδοξία δὲν θὰ χαθῇ. Γιατὶ εἶνε δενδρὶ τοῦ Θεοῦ.

Ναί, ἡ Ὀρθοδοξία εἶνε ἥλιος, ἀλλὰ πρέπει νὰ προσέξουμε. Διότι ὅπως μὲ τὴν περιστροφὴ τῆς γῆς ὁ ἥλιος φεύγει καὶ πάει σὲ ἄλλα ἐδάφη, ἔτσι ὑπάρχει φόβος μιὰ μέρα νὰ δοῦμε τὸν ἥλιο αὐτὸν νὰ φεύγῃ ἀπὸ τὴν εὐλογημένη μας πατρίδα καὶ νὰ πάῃ σὲ ἄλλους λαούς. Κι ἐμεῖς θὰ χάσουμε τὴ θαλπωρή του, θὰ χάσουμε τὸ φῶς, θὰ χάσουμε τὴ ζωή. Ἀλλὰ προτιμότερο νὰ σβήσῃ ὁ ἥλιος, παρὰ νὰ σβήσῃ ἡ Ὀρθοδοξία εἰς τὸ ἔθνος μας.

Ἂν δὲν προσέξουμε θὰ γίνῃ τὸ ἑξῆς. Ὁ ἥλιος θὰ φύγῃ μακριά, καὶ οἱ καρδιὲς μας θὰ παγώσουν, κ’ ἐμεῖς μὲ τηλεσκόπια θὰ ζητοῦμε τὸν ἥλιο. Μὲ τηλεσκόπια θὰ ζητοῦμε τὴν Ὀρθοδοξία μας, καὶ δὲν θὰ τὴν διακρίνουμε στὸν ὁρίζοντα, γιατὶ θὰ γίνῃ γύρω ἀπὸ τὴν Ὀρθοδοξία μας ἕνα μίγμα καὶ ἕνα χαρμάνι ὅλων τῶν ἰδεῶν καὶ τῶν καταστάσεων, ἐνῷ ἡ Ὀρθοδοξία μας εἶνε καθαρά, δὲν ὑπάρχει τίποτα κίβδηλο μέσα σ’ αὐτήν.

Γιὰ νὰ μὴ γίνῃ αὐτὴ ἡ συμφορὰ, θὰ πρέπῃ νὰ ξυπνήσουμε ὅλοι.

Ἀντὶνὰ ζητοῦν νὰ ἑνωθοῦμε, ἀδέλφια μου, μὲτοὺς παπικούς, ἂς ἑνωθοῦμε ἐμεῖς οἱ ὀρθόδοξοι μεταξύ μας, καὶ τότε ἀσφαλῶς θὰ ἔχουμε ἀναμεσά μας τὸ Χριστό. Νὰ ἑνωθοῦμε ἐδῶ στὴν Ἑλλάδα νεοημερολογίται καὶ παλαιοημερολογίται. Νὰ ἑνωθοῦμε ὅλα τὰ σωματεῖα, ὅλες οἱ ὀργανώσεις, ὅλοι οἱ ἱεροκήρυκες.

Καὶ νὰ εἴμεθα, ἀδελφοί μου, ὅλοι ἕτοιμοι. Νὰ κηρύξουμε ἐπιφυλακή. Γιατὶ δὲν ξέρουμε ἀπὸ ὥρα σὲ ὥρα τί θὰ μᾶς κάνουν. Νὰ εἴμεθα φύλακες, γιὰ νὰ μὴ βρεθοῦμε κάποια στιγμὴ ἐκτὸς τῆς Ὀρθοδοξίας.

Νὰ ξέρετε δὲ πολὺ καλά, ὅτι φύλακες στὴν Ἑλλάδα εἶνε οἱ ἄρχοντες, καὶ πρέπει νὰ εἶνε οἱ ἄρχοντες, εἶνε ὁ ἀρχιεπίσκοπος, καὶ πρέπει νὰ εἶνε. Φύλακες εἶνε οἱ ἐπίσκοποι, φύλακες εἶνε οἱ ἱερεῖς. Φύλακες ὅμως, ὁ μεγάλος φύλακας τῆς Ὀρθοδοξίας, δὲν εἶνε οὔτε οἱ ἄρχοντες, οὔτε ὁ ἀρχιεπίσκοπος καὶ οἱ ἱεράρχαι μας, οὔτε οἱ παπάδες μας. Ὁ μεγάλος φύλακας τῆς Ὀρθοδοξίας εἶστε σεῖς, εἶνε ὁ εὐσεβὴςἙλληνικὸς λαός. Καὶ ὁ εὐσεβὴς Ἑλληνικὸς λαὸς ποτέ, μὰ ποτὲ δὲν θὰ προσκυνήσῃ τὸν πάπα.

http://paterikiparadosi.blogspot.gr/

Τον Χριστό Τον συναντάμε όχι στον «ελεύθερο» χρόνο μας, αλλά στην πάλη της καθημερινότητας

Πολύ συχνά αναζητούμε τον Χριστό στα κενά των ποικίλων απασχολήσεών μας. 

Νομίζουμε πως η συνάντησή μας μαζί Του προϋποθέτει μια ζωή απαλλαγμένη απ’τη ρουτίνα της βιοπάλης κι επειδή ο ελεύθερός μας χρόνος δεν είναι πολύς, νομίζουμε πως και η πνευματική ζωή είναι δύσκολη ή και αδύνατη. 

Όμως ο Χριστός πρωτοσυνάντησε και κάλεσε κοντά Του τους μαθητές Του όχι την ώρα που εκείνοι προσευχόνταν, αλλά την ώρα που εργάζονταν, την ώρα που ψάρευαν στη λίμνη. 

Τους συνάντησε στην πιο πεζή και τετριμμένη τους καθημερινότητα,στην πιο ανιαρή και σκληρή ρουτίνα. 

Τον Χριστό Τον συναντάμε όχι στον «ελεύθερο» χρόνο μας, αλλά στην πάλη της καθημερινότητας -από εκεί γίνεται η αρχή. 

Αρκεί μόνο ένα πράγμα να έχουμε στην καρδιά μας: 

Την προσμονή της έλευσής Του

http://dakriametanoias.blogspot.gr

ΝΕΟ ΠΟΙΗΜΑ ΤΗΣ 21.08.2015 ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΩΝΥΜΗ ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ!

ΠΡΟΣΦΑΤΟ ΠΟΙΗΜΑ ΤΗΣ ΣΕΒΑΣΤΗΣ ΜΑΣ ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑΣ 

ΜΕ ΟΔΗΓΙΕΣ ΓΙΑ ΤΑ ΕΠΕΡΧΟΜΕΝΑ 

ΕΙΣ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΟΣ

Τώρα πια που βλέπετε όλα τα γεγονότα,

να γίνονται στη χώρα σας,

όπως Εγώ σας τα είπα,

έρχομαι πάλι ο Κύριος να σας ενημερώσω,

να σας δώσω συμβουλές,απ´τα δεινά για να σας σώσω.

Δεν θα αργήσει ο καιρός που θα ´ρθουν ένα ένα,

ό,τι οι άγιοι είπανε κι ό,τι είναι γραμμένα.

Γνωρίζετε πολύ καλά κάθε προφητεία,

γι΄αυτό εφοδιαστείτε γερά με θάρρος και ανδρεία.

Όποιος αυτή την εποχή ομολογεί Θεό,

να ξέρει οτι στη ζωή του θα μ΄ έχει αρωγό.

Κι όποιος αγωνίζεται για κάθε τι ελληνικό,

για τη γλώσσα,την ιστορία σας και τον πολιτισμό,

να μη φοβάται τίποτα ο άνθρωπος αυτός,

γιατί θα έχει όλη την ευλογία από τον Ιησού Χριστό.

Αγγέλους θα έχει γύρω του κι όλους τους αγίους

και τρίχα δεν θα πειραχτεί από την κεφαλή του.

Κοντά του θα είναι η Μητέρα Μου,που πάντα θα τον σκέπει,

γι΄αυτό αόρατος και ορατός εχθρός μακριά από αυτόν θα τρέχει.

Μη σας τρομάζει τίποτα, ό,τι κι αν δείτε,

ό,τι κι αν ακούσετε μην τρομοκρατηθείτε.

Πάρτε στα χέρια τον σταυρό,πάρτε το κομποσκοίνι,

κάντε νηστεία,προσευχή και θα είστε εν ειρήνη.

Αυτά είναι τα όπλα τα πνευματικά,που έχει ο στρατός Μου

και είναι στην πρώτη την γραμμή με όλο τον ουρανό Μου.

Πρέπει όμως και να ξέρετε σαν άνθρωποι που είστε,

αυτόν τον δύσκολο καιρό πώς να πορευθείτε.

Καλό θα είναι τέκνα Μου,να δώσετε τα χέρια,

στο φίλο μα και στον εχθρό,όλοι να γίνετε ένα.

Δώστε αγάπη πρώτα εσείς κι έπειτα εκείνοι

και γίνετε ομάδες δυνατές για ελεημοσύνη.

Γίνετε όλοι εθελοντές, σε ό,τι ο καθένας ξέρει

και δώστε δωρεάν τις γνώσεις σας σ΄αυτόν που θα τις θέλει.

Δάσκαλοι και καθηγητές βρείτε παλιά βιβλία

και κάντε μαθήματα δωρεάν,έξω απ΄τα σχολεία.

Κι εσείς γιατροί και τέκνα Μου να γίνετε ανάργυροι τούτη την ώρα,

που σας χρειάζεται ο λαός,αλλά κι ετούτη η χώρα.

Και οι γεωπόνοι δωρεάν να δίνουν οδηγίες,

για να σπαρθεί όλη η γη,να δίνει ευλογίες.

Βρείτε τους σπόρους τους παλαιούς και ρίχτε τους στη γη σας,

ρίχνετε συνέχεια αγιασμό κι η σοδειά θα είναι δική σας.

Όποιος θελήσει δωρεάν να δίνει στη ζωή του,

να ξέρει πως από Εμένα θα έχει την αμοιβή του.

Γιατί όλους τους εργάτες Μου ξέρω να τους αμείβω,

υλικά αλλά και πνευματικά,πολλά καλά τους δίνω.

Κάνετε ομάδες μικρές,που γρήγορα θα μεγαλώνουν

και οι διακονίες σας θα σας δυναμώνουν.

Όποιος με αγάπη ασχοληθεί με τον αδελφό του,

θα φύγει από την κατάθλιψη και από τον εαυτό του.

Θα πάρει δύναμη πολλή,υγεία,ευτυχία,

θα δίνει μαθήματα ανθρωπιάς μέσα στην κοινωνία.

Κι αν δεν έχετε φάρμακα μην απογοητευθείτε,

γιατί τη δόξα του Θεού ήρθε η ώρα να δείτε.

Με λάδι θα σταυρώνεστε από τους Αγίους,

με αγιασμό και προσευχή αλλά με την πίστη κυρίως.

Όλα αυτά τέκνα Μου θα είναι τα φάρμακα σας,

την ίαση θα βρίσκετε στο σώμα σας και στην καρδιά σας.

Όπως καταλάβατε βαδίζετε πια μόνοι,

χωρίς βοήθεια κρατική,βάρκα χωρίς τιμόνι.

Αντίθετα θα βιώσετε πόσο είναι εχθροί σας

και πόσο πολύ σας πρόδωσαν όλοι οι πολιτικοί σας.

Αντισταθείτε σε όλα αυτά πρώτα με την συνείδηση σας

κι έπειτα να φωνάξετε την πίστη την τρανή σας.

Φωνάξτε ότι είστε Έλληνες κι ορθόδοξοι χριστιανοί

και ότι είναι για σας καμάρι,είναι για σας τιμή!

Γιατί είστε το αλάτι ολόκληρης της γης

κι αν φύγει η αλμύρα πώς να αλατιστεί αυτή;

Δεν θα σας εγκαταλείπω ποτέ τέκνα μου αγαπητά,

είμαι μαζί σας συνεχώς, είμαι σε εσάς κοντά.

Όλοι αυτοί που πούλησαν την άγια τούτη γη,

μπροστά τους θα με βρουν, τίποτε δεν θα ολοκληρωθεί.

Έχετε εμπιστοσύνη στα σχέδια τα θεϊκά Μου,

καμιά υπογραφή δεν ισχύει,παρά μονάχα η δικιά μου!!!

ΑΜΗΝ.

http://oimos-athina.blogspot.gr

H ΩΡΑ ΤΩΝ ΠΡΟΦΗΤΕΙΩΝ-Η ΩΡΑ ΤΩΝ ΔΕΙΝΩΝ ΞΕΚΙΝΑ!

Εφτασε η ώρα να βγάλω στον αέρα όσες πληροφορίες υπάρχουν στο μπλογκ και δείχνουν ότι έφτασε η ώρα των γεγγονότων. Βλέπουμε τις τελευταίες εβδομάδες την ανάμειξη της Τουρκίας στη Συρία και το Βόρειο Ιράκ με βομβαρδισμούς εναντίον Κουρδικών στόχων αναζωπυρώνοντας το Κουρδικό θέμα για τη δημιουργία Κουρδικού κράτους. Το αίμα ρέει και στην Τουρκία από τα συνεχόμενα αντίποινα των Κούρδων. Ο Αγιος Πα'ί'σιος έλεγε ότι οι Κούρδοι και οι Αρμένιοι θα κάνουν κράτος. Ο Γέροντας Αρσένιος μου έλεγε ότι από την Συρία θα ξεκινήσει ο 3ος Παγκόσμιος πόλεμος, ενώ θα ακολουθήσει εισβολή των Τοιύρκων στην Κύπρο και την Ελλάδα. Ο Αγιος Κοσμάς ο Αιτωλός έλεγε ότι «Ο Πάπας θα είναι η αιτία»και όπως διαβάζω σε Αμερικανική ιστοσελίδα «ο Πάπας θα μιλήσει στις 25 Σεπτεμβρίου στον ΟΗΕ και θα υποστηρίξει την "Ατζέντα 21". Ουσιαστικά θα ζητήσει την Παγκόσμια Κυβέρνηση και την οικονομική κατάρρευση όλων των νομισμάτων για να υπάρξει  ένα, ενιαίο για όλα τα έθνη.

Σύμφωνα με πληροφορίες το παγκόσμιο νόμισμα που θα ζητήσει θα είναι ψηφιακό(κάρτα;)»

Ας δούμε όμως τι έγινε κι εδώ. Οπως γράφει το βιβλίο ΣΚΕΥΟΣ ΕΚΛΟΓΗΣ «Ο ελληνικός λαός θα ζητήσει κάποια στιγμή να ξανασάνει αλλά αυτή τη στιγμή δεν θα του την δώσουν ποτέ μέχρι να υποκύψει στο τέλειο ηλεκτρονικό σύστημα διακυβέρνησης…»

Την παραμονή της Παναγίας (ενώ είχε οριστεί στις 18 Αυγούστου) ψηφίστηκε το 3ο μνημόνιο από το Ελληνικό Κοινοβούλιο. Ανάμεσα στα μέτρα που περιλαμβάνει είναι: «Πλαστικό χρήμα. Έως τον Οκτώβριο του 2015 η κυβέρνηση δεσμεύεται να εγκρίνει ολοκληρωμένο σχέδιο για την αύξηση της φορολογικής συμμόρφωσης και να επεξεργαστεί σε συνεργασία με την Τράπεζα της Ελλάδος και τον ιδιωτικό τομέα, κοστολογημένο σχέδιο για την προώθηση και τη διευκόλυνση της χρήσης ηλεκτρονικών πληρωμών και τη μείωση της χρήσης μετρητών. Το σχέδιο αυτό θα πρέπει να τεθεί σε ισχύ τον Μάρτιο του 2016.»

Τίθεται πλέον η επιβολή της Κάρτας του Πολίτη από τον Μάρτιο του 2016. Αν μέσα στο χειμώνα δεν υπάρξουν άλλες ξαφνικές εξελίξεις, τότε θα είμαστε ακριβώς στο σημείο που αναφέρουν όλες οι προφητείες περί 666 και παγκόσμιας κυβέρνησης. Οι φόροι έχουν πέσει βροχή και το ζήτημα είναι ποιός είναι ο «Δυσβάστακτος φόρος» του Αγιου Κοσμά του Αιτωλού που δεν θα προλάβουν να εισπράξουν.....Επίσης πάνω στην προφητεία του Γέροντα Ιωσήφ του Βατοπαιδινού «Κραυγή πολέμου έρχεται από την Βουλγαρία» υπάρχει η παρακάτω εξέλιξη της τελευταίας στιγμής: Το βουλγαρικό πρακτορείο ειδήσεων, μεταδίδει την είδηση από πηγές του στον βουλγαρικό στρατό.

Το μέτρο αυτό ελήφθη για να εξασφαλιστεί η ασφάλεια του υλικού. Ο Βούλγαρος πρωθυπουργός απαγόρευσε την μετακίνηση του βαρέως στρατιωτικού εξοπλισμού κατά μήκος του εθνικού αυτοκινητόδρομου κατά τη διάρκεια της ημέρας. Όλο αυτό το υλικό θα κατευθύνονταν σε βάση της περιοχής Shabla, όπου προορίζεται για την ομώνυμη διεθνή άσκηση. Για τον σκοπό αυτό ομάδες της βουλγαρικής «Στρατιωτικής Αστυνομίας» θα συνοδεύσουν την φάλαγγα σύμφωνα με το βουλγαρικό ΥΕΘΑ. Μέχρι στιγμής δεν έχει γίνει σαφές γιατί επιλέχτηκε η μετακίνηση να πραγματοποιηθεί Παρασκευή και όχι άλλη ημέρα, αναφέρει το δημοσίευμα. 

Σε ανάλυση από την ιστοσελίδα μας pentapostagma.gr, πρόκειται πιθανότατα για σενάριο μετακίνησης αμερικανικού στρατιωτικού υλικού στην ΒΑ Βουλγαρία με στόχο την Κριμαία. Πιθανόν αναφερόμαστε σε αδιευκρίνιστο αριθμό βουλγαρικών και αμερικανικών πυραυλικών συστημάτων, αλλά και στην μεταφορά Αμερικανών πεζοναυτών. Η μετακίνηση των δυνάμεων αυτών υπο το φώς της ημέρας θα έδινε την ευχέρεια «συλλογής» περισσότερων πληροφοριών από πιθανούς Ρώσους πράκτορες. 

Θα επανέλθω με νεότερη πληροφόρηση αφού σας δώσω να έχεται υπόψιν σας και το παρακάτω:

 

http://orthodoxathemata.blogspot.gr

ΤΙ ΘΑ ΔΕΙΣ ΤΗΝ ΩΡΑ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ;;; (ΕΣΥ ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙΣ)

ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ

Παγκόσμιες ημέρες ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΟΥ ΕΞΩ ΑΠ' ΔΩ

ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΑΚΟΜΗ και στο Ορθόδοξο Συναξάρι έγινε πλέον της μόδας να προσθέτουνε και εορτές των παγκοσμίων ημερών, όπως η 1η Σεπτεμβρίου για την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος, και έπονται και άλλες.

Μάλιστα σαν μαϊντανός πετάχθηκε πρόσφατα και ο Πάπας, σε δείγμα καλής θελήσεως για την ψευδο-ένωση των Εκκλησιών, προκειμένου να δηλώσει και την συμμετοχή του Βατικανού στην επέτειο αυτή.

Ξεχνάνε όμως ότι μέσα στα ιερά πλαίσια της λειτουργικής ζωής της Εκκλησίας μας και της Ορθοδόξου πνευματικότητας είναι διάχυτα τα αιτήματα στον Ι. Χριστό «υπέρ υπέρ ευκρασιας αερίων, ευφορίας των καρπών της γης και καιρών ειρηνικών»… Όλη η λατρευτική ζωή της Εκκλησίας μας μυρίζει συμπόνια, ευσπλαχνία και συμπάθεια για τον άνθρωπο, τον κόσμο και όλη την θεική δημιουργία. Δεν έχουμε λοιπόν καμία ανάγκη να καθιερώνουμε ειδικές εορτές και ημέρες μνήμης που να ειδωλοποιούν την κτίση παρά τον Κτίσαντα .

Είμαι τόσα χρόνια κληρικός και από μικρό παιδί στην Εκκλησία ποτέ, μα ποτέ, δεν διάβασα σε Συναξάρι του μηναίου για παγκόσμιες ημέρες,αλλά για εορτές Μαρτύρων και Αγίων, κάποιες δε φορές για Θεοσωτήρια γεγονότα ύστερα από σεισμούς ή πυρκαγιές στην Βασιλεύουσα ή μνήμη θεικών γεγονότων και θαυμάτων.

Όλες τις αναφερόμενες συναξαρικές αναφορές, επί 2000 χρόνια Ορθόδοξης Παράδοσης, η Εκκλησίας μας τις θέτει συνεχώς στην μνήμη μας και στην Λειτουργική σύναξή μας (εξ’ου και «ΣΥΝΑΞΑΡΙΟΝ») για να οδηγήσει τους πιστούς σε μετάνοια και στήριξη στην πνευματική ζωή, αφού σκοπός του αγώνα μας δεν είναι αυτός ο επίγειος και εφήμερος παράδεισος αλλά ο Ουράνιος.

Φοβάμε ότι σε λίγο θα εκδοθούν νέα Μηναία (12 βιβλία με τροπάρια ανα τον μήνα) όπου θα μνημονεύονται όλες οι εορτές των παγκοσμίων ημερών για να φανούμε πιο εκλογικευμένοι στον κόσμον τούτο, ακόλουθοι των επινοημάτων των υπανθρώπων της Νέας Τάξης Πραγμάτων, και ίσως έτσι εκδόσουμε και ειδικές ακολουθίες για την ημέρα της πεολειχίας( 14 Μαρτίου), της ομοφυλοφιλικής υπερηφάνειας, (27 Ιουνίου) της Αστρολογίας, (20 Μαρτίου) της Δημόσιας τουαλέτας και άλλων...

Γιαυτό και κάθομαι και οργίζομαι για την ανθρώπινη κατάντια να βάζει στο περιθώριο της ζωής τους Αγίους Του θεού και να στήνει ένα δικό του συναξάρι. Το συναξάρι του αντικείμενου και υπεραιρόμενου ἐπὶ πάντα λεγόμενον Θεὸν ἢ σέβασμα κατά πως λέει ο Απ΄ Παύλος (Β Προς Θεσσ. Β’ 2-4)

Να λοιπόν που μετά από χιλιάδες χρόνια αληθεύει η προφητεία του Πρ. Δανιήλ για τον Αντίχριστο: ΅ καὶ λόγους πρὸς τὸν ῞Υψιστον λαλήσει καὶ τοὺς ἁγίους ῾Υψίστου παλαιώσει καὶ ὑπονοήσει τοῦ ἀλλοιῶσαι καιροὺς καὶ νόμον.΅ (Δανιήλ ζ', 25) 

Δηλαδή :

"Αυτός θα εκσφενδονίσει λόγους αλαζονικούς και υβριστικούς εναντίον του Υψίστου Θεού. Θα καταδιώξει και θα αχρηστεύσει τους αγίους του Υψίστου Θεού. Θα σχεδιάσει να αλλάξει τους καιρούς και τον νόμον του Θεού, να δημιουργήσει νέαν τάξιν πραγμάτων."

Έπειτα από χιλιάδες χρόνια Ορθόδοξης ζωής και ποταμούς αιμάτων των μαρτύρων της Εκκλησίας μας, πετάμε τους Αγίους στο χρονοντούλαπο της λησμοσύνης (λες και μας έχουνε οι Αγίοι ανάγκη)κάνοντας είδωλα και βωμούς τα ανθρώπινα στοιχειά και πάθη.

- ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΛΕΥΙΤΗΣ -

http://yiorgosthalassis.blogspot.com

Φοβαμαι μηπως αυτη η αναβολη που μας δινει ο Θεος ειναι η τελευταια!

Τελευταῖο ἀπόσπασμα από το κήρυγμα της Κυριακῆς

Αν ἔμεινε μέσα σας μιά σπίθα πίστεως, γονατίστε, προσευχηθῆτε καὶ δια­βάστε τὰ τρομερὰ ἐκεῖνα ποὺ προφητεύει η Αποκαλυψη. Ἦρθε ὁ καιρὸς νὰ πληρώσῃ ἡ ἁμαρτωλὴ ἀν­θρωπότης ὅλα τὰ ἁμαρτήματά της.

Πρέπει νὰ εὐ­χαριστήσουμε τὸν Θεό γιὰ τὴ μακροθυμία του.

Εἶμαι κ᾽ ἐγώ, ἀδελφοί μου, ἁμαρτωλὸς σὰν κ᾽ ἐσᾶς καὶ τρέμω. Μᾶς ἔχει δώσει ὁ Θεὸς πολ­λὲς φορὲς παράτασι καὶ νέες προθεσμίες. Αὐ­τὸ δὲν ζητᾶμε κάθε φορὰ στὴ Δοξολογία; Κύριε, «παράτεινον τὸ ἔλεός σου τοῖς γινώσκουσί σε» (Ψαλμ. 35,11)· δῶσε μας παράτασι, μιὰ ἀναβολή, μέρες καὶ ὧρες νὰ μετανοήσουμε. Φοβᾶμαι μήπως ἡ ἀναβολὴ αὐτὴ εἶνε ἡ τελευταία.

Δὲν θὰ μείνῃ αὐτὸς ὁ κόσμος ἀτιμώρητος. Δὲν μπορεῖς, ἀγαπητέ μου, τὴν ὥρα ποὺ χτυπᾷ ἡ καμπάνα ἐσὺ νὰ βλαστημᾷς τὸ Θεό· δὲν μπο­ρεῖς νὰ διώχνῃς τὴ γυναῖκα του κι αὐτὴ νὰ τρέ­χῃ σὰν τρελλή· δὲν μπορεῖς νὰ ἀδικῇς καὶ νὰ κλέβῃς. Εἶνε γραμμένα ὅλα αὐ­τὰ στὰ τεφτέρια τοῦ οὐρανοῦ. Ὑπάρχει ἕν­α μάτι ποὺ τὰ βλέ­πει ὅλα, ἕνα αὐτὶ ποὺ τ᾿ ἀ­κούει ὅλα, κ᾽ ἕνα χέρι ποὺ τὰ γράφει ὅλα. Θά ᾿ρθῃ ὥ­ρα – ἔρχεται, ποὺ θὰ πληρώσουμε μὲ τόκο καὶ ἐπιτόκιο ὅλα τὰ ἁ­μαρτήματα· τὶς μοιχεῖες, τὰ διαζύγια, τὶς βλα­στήμιες, τὶς ἀσέβειες, τὶς ψευδορκίες, ὅλη τὴν ἀ­σέβειά μας. Εἶνε τελευταία προθεσμία.

Φοβᾶμαι γιὰ τὸ ἔθνος μας, γιὰ τὸ λαό μας, μήπως φτάσαμε στὸ δώδεκα παρὰ πέντε. Μικρὸ διάστημα μένει. Ἐὰν ἀφήσουμε νὰ περάσῃ καὶ ἡ προθεσμία αὐτὴ καὶ δὲν γονατίσουμε, δὲν κλάψουμε, δὲν δείξουμε τὴ μετάνοιά μας εἰ­λι­κρινά, φοβᾶμαι. Τί φοβᾶμαι; Ἐμένα ρω­τᾶ­τε; Ἀντέστε στὰ σπίτια σας. Ἂν εἶστε Χριστι­α­νοί, ἂν πιστεύετε, ἂν ἔχετε καρδιά, ἂν σᾶς ἔ­μεινε μέσα μιὰ σπίθα, μὴ ρωτᾶτε ἐμένα. Γονα­τίστε, προσευχηθῆτε, ἀνοῖξτε τὴν Ἀποκάλυψι καὶ δια­βάστε τὰ τρομερὰ ἐκεῖνα ποὺ προφητεύει. Ἦρθε ὁ καιρὸς νὰ πληρώσῃ ἡ ἁμαρτωλὴ ἀν­θρωπότης ὅλα τὰ ἁμαρτήματά της.

Ὦ Χριστέ! Ὦ Παναγία, πρέσβευε ὑπὲρ ἡμῶν ἐλεηθῆναι καὶ σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν· ἀμήν.

(†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος

Το διαχρονικό μήνυμα των Προφητειών μέσα από την Προφήτη Ιωνά και τους Νινευίτες

…Ας θυμηθούμε την προφητεία για τους Νινευίτες και την σωτηρία όλων των Νινευϊτών με την αληθινή μετάνοιά τους.

Ο προφήτης Ιωνάς είχε την εντολή εκ Θεού να τους ειδοποιήσει, ότι αν δεν μετανοήσουν, η πόλη τους θα καταστραφεί και οι ίδιοι θα απωλεσθούν. Μετανόησαν όμως και σώθηκαν.

Και αυτό είναι το μέγα ζητούμενο όλης αυτής της διαδικασίας των προφητειών και των αγώνων της Εκκλησίας για όλον τον κόσμο: “η μετάνοια και μόνον η μετάνοια και η αλλαγή πορείας μέσα σ’ αυτόν τον κόσμο της επίγειας ζωής μας”. Γιατί η μετάνοια είναι ο μόνος τρόπος σωτηρίας και επιστροφής στον Θεό. Και σ’ αυτόν τον σκοπό κατατείνουν όλες οι εκ Θεού προφητείες.

Συνεπώς, η προσέγγιση στην αλήθεια των προφητειών είναι κατ’ ουσίαν προσέγγιση στο πνεύμα της σωτηρίας του ανθρώπου με την μετάνοια. Ποιά μετάνοια; Να αρνηθούμε το πνεύμα της αμαρτίας του κόσμου τούοτυ του καταργουμένου και να ενδυθούμε το πνεύμα του Χριστού, της μεταμορφώσεως στο ανέσπερο φως της αιωνιότητος, που το χορηγεί αφειδώς η Εκκλησία μας.

Να αποβάλουμε τις λογικές και τις νοοτροπίες του δήθεν “πολιτισμένου” κόσμου και να μπούμε στη λογική της πίστεως, της αγάπης, της ταπεινοφροσύνης και της μακροθυμίας…

Ο σκοπός του προφητικού λόγου δεν είναι ο εκφοβισμός ή η τιμωρία των ατάκτων τέκνων του Θεού, αλλά η στοργική προειδοποίησή τους για την ανάγκη αλλαγής πορείας στην ζωή τους…

*Για την Ελλάδα ο όσιος Παϊσιος σχετικά με το παραπάνω θέμα μας είχε πει:“Τότε, επειδή στην Ελλάδα ο κόσμος θα φοβηθεί, πολλοί θα στραφούν προς την Εκκλησία, προς τον Θεό, και θα μετανοήσουν. Γι’ αυτό, επειδή θα υπάρξει μετάνοια, δεν θα πάθουμε κακό οι Έλληνες”.

από το βιβλίο: “Τι λένε οι Προφητείες” – Π.Μ. Σωτήρχος (Εκδοτικός οίκος “Αστήρ”).

https://simeiakairwn.wordpress.com

Όσιος Παϊσιος: “Δεν ελέγχεται πια η κατάσταση – μόνο από πάνω, ότι κάνει ο Θεός.

…Δεν έχουμε συνειδητοποιήσει ότι ο διάβολος βάλθηκε να καταστρέψει τα πλάσματα του Θεού. Έχει κάνει παγκοινιά, να καταστρέψει τον κόσμο.

Λύσσαξε, γιατί άρχισε να μπαίνει στον κόσμο η καλή ανησυχία. Είναι πολύ αγριεμένος, γιατί γνωρίζει ότι είναι λίγη η δράση του. Τώρα, κάνει όπως ένας εγκληματίας που, όταν τον κυκλώνουν, λέει: «Δεν έχω σωτηρία! Θα με πιάσουν!»και τα κάνει όλα γυαλιά – καρφιά. Ή όπως οι στρατιώτες, που εν καιρώ πολέμου, όταν τελειώσουν τα πυρομαχικά, βγάζουν την λόγχη ή το σπαθί και ρίχνονται και ότι γίνει. Σου λέει: «Έτσι κι αλλιώς χαμένοι είμαστε – ας σκοτώσουμε όσο πιο πολλούς μπορούμε».

Ο κόσμος καίγεται! Το καταλαβαίνεται; Έπεσε πολύς πειρασμός. Τέτοια πυρκαγιά έχει βάλει ο διάβολος, που ούτε όλοι οι πυροσβέστες αν μαζευτούν, δεν μπορούν να την σβήσουν. Πνευματική πυρκαγιά! Δεν έχει μείνει τίποτε. Μόνον προσευχή χρειάζεται για να μα λυπηθεί ο Θεός. Βλέπεις, και όταν πιάνει πυρκαγιά μεγάλη και οι πυροσβεστικές δεν μπορούν να κάνουν τίποτα, αναγκάζονται οι άνθρωποι να στραφούν στον Θεό και να Τον παρακαλέσουν να ρίξει μια βροχή γερή, για να σβήσει. Έτσι και για την πνευματική πυρκαγιά που άναψε ο διάβολος, μόνον προσευχή χρειάζεται, για να βοηθήσει ο Θεός.

Όλος ο κόσμος πάει να γίνει μια περίπτωση. Γενικό ξεχαρβάλωμα! Δεν είναι να πεις: «Σ’ ένα σπίτι χάλασε λίγο το παράθυρο ή κάτι άλλο, ας το διορθώσω». Όλο το σπίτι είναι ξεχαρβαλωμένο. Έχει γίνει χαλασμένο χωριό. Δεν ελέγχεται πια η κατάσταση. Μόνο από πάνω, ότι κάνει ο Θεός. Τώρα είναι να δουλεύει ο Θεός με το κατσαβίδι, με χάδια, με σκαμπίλια, να το διορθώσει. Μία πληγή έχει ο κόσμος που κιτρίνισε και θέλει σπάσιμο, αλλά ακόμη δεν ωρίμασε καλά. Πάει να ωριμάσει το κακό, όπως τότε στην Ιεριχώ που ήταν για απολύμανση.

Από το βιβλίο: «Κοσμική μόρφωση – γνώση. Ορθολογισμός στην εποχή μας. Κοσμικό πνεύμα» Όσιος Παϊσιος ο Αγιορείτης (Αλεξανδρούπολη 2014).

https://simeiakairwn.wordpress.com

Πόσοι τρόποι σωτηρίας Yπάρχουν;

Ο Άγιος Αναστάσιος Σιναϊτης απαντά ως εξής στο ερώτημα “Πόσοι τρόποι σωτηρίας Yπάρχουν;”:

“Τρεις τρόποι υπάρχουν:

Ο πρώτος του να μην αμαρτάνουμε πια

Ο δεύτερος να μετανοήσει κανείς επάξια.

Υπάρχει και τρίτος τρόπος σωτηρίας γι’ αυτούς που αμάρτησαν. Οι δοκιμασίες και οι θλίψεις και η υπομονή, σύμφωνα με αυτό που έχει λεχθεί:“Με φίμωτρο σιδερένιο και χαλινάρι σφίξε τα σαγόνια αυτών που δεν σε πλησιάζουν” (Ψαλμός 31,9), πράγμα που έπαθε ο Ναβουχοδονόσορ (Δαν. 4,1).

Γιατί υπάρχουν περιπτώσεις κατά τις οποίες ο Θεός αυτόν που αμαρτάνει και δεν μετανοεί, τον βάζει σε δοκιμασία, και με τις δοκιμασίες έρχεται σε ταπείνωση, και με την ταπείνωση σώζεται χωρίς άσκηση, όπως ο τελώνης και ο ληστής”.

(Από το έργο του “ΕΡΩΤΑΠΟΚΡΙΣΕΙΣ).

από το βιβλίο: «Υπομονή: Το θεμέλιο των αρετών! – Κατά τους Πατέρες της Εκκλησίας» – Του Κ.Γ. Παπαδημητρακόπουλου (Εκδόσεις «Φωτοδότες).

https://simeiakairwn.wordpress.com

Ἀπάντηση στὸ πρόβλημα: «Γιατί εὐτυχοῦν οἱ ἀσεβεῖς;»

Ἰδοὺ τώρα καὶ ἡ ἀπάντηση ποὺ ἔ­­­λα­βε ὁ προβληματιζόμενος Ψαλμω­δὸς γιὰ τὸν σκανδαλισμὸ ποὺ δοκίμαζε βλέποντας τοὺς ἀσεβεῖς νὰ εὐτυχοῦν. Μέσα στὸ «ἁγιαστήριον τοῦ Θεοῦ», τὸ ναὸ τοῦ Θεοῦ ποὺ μπῆκε, φωτίστηκε. Εἶδε σὲ ὅραμα τὰ μέλλοντα ὡς γεγονότα. Γράφει: Τώρα βέβαια οἱ ἀσεβεῖς εὐτυχοῦν. Ἀλλὰ γιὰ τὶς δολιότητές τους τοὺς ἐπεφύλαξες, Κύριε, συμφορές· τοὺς γκρεμοτσάκισες γιὰ τὴν ἔπαρσή τους καὶ τοὺς σώριασες σὲ ἐρείπια (Ψαλ. οβ΄ [72] 18). Οἱ ἄνθρωποι αὐτοὶ βαδίζουν σὲ δρόμους ὀλισθηρούς. Ἡ εὐτυχία τους δὲν ἔχει σταθερὴ βάση, διότι δὲν στηρίζεται στὴν εὔνοια καὶ τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ.

Ὥστε ἡ λάμψη καὶ ὁ πλοῦτος τῶν ἁμαρτωλῶν πλουσίων εἶναι ἐφήμερα. Ἡ δὲ καταστροφή τους εἶναι βέβαιη, ἔρχεται ξα­φνικὰ καὶ εἶναι πολὺ μεγάλη. ­Ἀνθίζουν προσωρινά, ἀλλὰ καταστρέφονται ­ξαφνικὰ καὶ γιὰ πάντα. Διερωτᾶται ὁ ­Ψαλμωδός: «Πῶς ἐγένοντο εἰς ἐρήμωσιν ἐξάπινα;». Καὶ ἀπαντᾶ: «Ἐξέλιπον, ἀπώλοντο διὰ τὴν ἀνομίαν αὐτῶν» (στίχ. 19). Πῶς ἐρημώθηκαν μέσα σὲ μιὰ στιγμή; Ἐξαφανίστηκαν καὶ χάθηκαν γιὰ τὶς πολλές τους ἁμαρτίες! Ὅλα λοιπὸν ἐκεῖνα γιὰ τὰ ὁποῖα οἱ πολλοὶ ὑμνοῦν τοὺς ἁμαρτωλοὺς πλουσίους, τοὺς θαυμάζουν, τοὺς ζηλεύουν, διαλύονται ἐν ριπῇ ὀφθαλμοῦ· οἱ ἴδιοι δὲ θὰ τιμωρηθοῦν μὲ «ὄλεθρον αἰώνιον» μακριὰ ἀπὸ τὸ πρόσωπο τοῦ Κυρίου καὶ τὴν ἔνδοξη δύναμή Του (Β΄ Θεσ. α΄ 9). Κανεὶς δὲν μπορεῖ νὰ στηρίξει ἐκείνους τοὺς ὁποίους ὁ Κύριος ἀνατρέπει. Ἡ ἀνατροπή, ἡ ἐξαφάνιση καὶ ἡ ἐρήμωσή τους θὰ ἔλθει ὡς ἀπρόσμενη καὶ μεγάλη ἔκπληξη στοὺς ἰδίους καὶ στοὺς γύρω τους ἀνθρώπους. Οἱ ἄνθρωποι αὐτοὶ ἔζησαν χωρὶς φόβο Θεοῦ, τώρα ὅμως ἡ εὐτυχία τους καταστρέφεται ὁλοσχερῶς. Δὲν τοὺς ἀπομένει καμία ἐλπίδα ἀναπαύσεως. Ὅσο ψηλότερα ἀνέβηκαν εὐτυχοῦντες, τόσο ὀδυνηρότερη θὰ εἶναι ἡ ξαφνικὴ πτώση τους!

Γιατί λοιπὸν νὰ ζηλεύουμε τὴν εὐτυχία τους, ἡ ὁποία σβήνει σὰν ὄνειρο θερινῆς νυκτός; Λέγει ὁ Ψαλμωδός: Σὰν ἕνα ὄνειρο ποὺ σβήνει καὶ χάνεται, ὅταν ὁ ἄνθρωπος ξυπνᾶ καὶ σηκώνεται ἀπὸ τὸ κρεβάτι του, ἔτσι ἐκμηδένισες, Κύριε, τὴν παρουσία τους καὶ τὸν θόρυβο γύρω ἀπὸ τὸ ὄνομά τους στὴν πόλη σου Ἱερουσαλήμ. Ἡ εἰκόνα ποὺ παρουσίαζαν οἱ ἀσεβεῖς πλούσιοι ἦταν ἑλκυστικὴ ὅπως ἕνας ὡραῖος ζωγραφικὸς πίνακας, ἀλλὰ καὶ εὐδιάλυτη σὰν ἕνα ἀντικείμενο τῆς φαντασίας (στίχ. 20). Γράφει καὶ ὁ ὅσιος Νικόδημος: «Ὅταν ἰδῇ τινὰς ἕνα καλὸν καὶ ποθητὸν ὄνειρον, ἔπειτα, ἀφοῦ ἐξυπνίσῃ λυπεῖται διατὶ ἐφάνη ματαία καὶ ψευδὴς ἡ ἀπόλαυσίς του (...) τοιαύτη γὰρ εἶναι ἡ ἀνθρωπίνη τρυφὴ καὶ δόξα καὶ εὐτυχία, ὁμοία μὲ τὰ ὄνειρα, διὰ τὸ ἀβέβαιον καὶ τὴν ταχεῖαν αὐτῆς μεταβολήν»1. Καὶ ὁ Μέγας Ἀθανάσιος σχολιάζει: Ἡ ἀνύψωση (τῶν ἀσεβῶν πλουσίων) θὰ καταλήξει σὲ πτώση. Αὐτὸς δὲ ὁ κατὰ τὸ παρὸν πλοῦτος τους θὰ ἀποδειχθεῖ ὅπως τὰ ὄνειρα ἐκείνων ποὺ ὀνειρεύονται, τὰ ὁποῖα εἶναι ἀνυπόστατα καὶ πιὸ ἀδύνατα ἀπὸ τὴ σκιά2.

Ὅλα λοιπὸν διαλύονται καὶ χάνονται ὅπως τὸ ὄνειρο, στὸ ὁποῖο βλέπει κανεὶς τὸν ἑαυτό του βασιλιά, ὅταν ὅμως ξυπνήσει, διαπιστώνει ὅτι εἶναι οὐσιαστικὰ ζητιάνος! Πολὺ ζωντανὰ περιγράφει ὁ προφήτης Ἡσαΐας τὴν κατάσταση αὐτή: Εἶναι, λέγει, σὰν ἐκείνους ποὺ πίνουν καὶ τρῶνε στὸν ὕπνο τους καὶ στὸ ὄνειρό τους. Ὅταν ὅμως ξυπνήσουν καὶ σηκωθοῦν, τὸ ὄνειρο παρουσιάζεται μάταιο καὶ ἄδειο ἀπὸ πρα­γματικότητα. Καὶ ὅπως ἐκεῖνος ποὺ διψᾶ βλέπει ὄνειρο ὅτι πίνει, ὅταν ὅμως σηκωθεῖ, ἀκόμη διψᾶ, ἡ δὲ ψυχή του μάταια ἔλπισε, ἔτσι συμβαίνει καὶ μὲ τὸν ἁμαρτωλὸ πλούσιο (Ἡσ. κθ΄ [29] 8). Ἂς μὴ θαυμάζουμε καὶ ἂς μὴ φθονοῦμε λοιπὸν αὐτοὺς τοὺς ὁποίους ὁ Θεὸς ἀποδοκιμάζει. Ἂς ἐνθυμούμαστε πῶς ἀποδοκίμασε ὁ Κύριος τὸν ἄφρονα πλούσιο τῆς γνωστῆς Παραβολῆς, λέγοντάς του σὲ ὥρα ποὺ ὁ ἴδιος ἔπλεε σὲ πελάγη εὐτυχίας καὶ δὲν περίμενε νὰ ἀκούσει: «Ἄφρον, ταύτῃ τῇ νυκτὶ τὴν ψυχήν σου ἀπαιτοῦσιν ἀπὸ σοῦ»! (Λουκ. ιβ΄ [12] 20).

Ὕστερα ἀπὸ τὴ θεία αὐτὴ ἀποκάλυψη ὁ εὐσεβὴς Ψαλμωδὸς ἐλέγχει τὸν ἑαυτό του, διότι πράγματι παρασύρθηκε σὲ πλανεμένες σκέψεις, διότι φθόνησε τὴν εὐτυχία τῶν ἁμαρτωλῶν, διότι ἀναστατώθηκε ἐσωτερικά, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ ἀλλοιωθοῦν τὰ συναισθήματά του (στίχ. 21). Ὁμολογεῖ ὅτι ἔσφαλε. Ἀφοῦ λοιπὸν διδάχθηκε πλέον ἀπὸ τὸν Θεὸ ὅτι Ἐκεῖνος ὅλα τὰ διοικεῖ καὶ τὰ οἰκονομεῖ μὲ κρίση καὶ σοφία, διακηρύσσει μὲ παρρησία: Στὴ ζάλη τῶν λογισμῶν, χαμένος στὶς σκέψεις μου καὶ ἐξουθενωμένος, μέσα στὴ σύγχυση καὶ τὴν ὀλιγοπιστία μου δὲν καταλάβαινα τίποτε. «Κἀγὼ ἐξουδενωμένος καὶ οὐκ ἔγνων, κτηνώδης ἐγενήθην παρὰ σοί» (στίχ. 22). Ἔγινα μπροστά σου σὰν τὸ κτῆνος· ὅπως αὐτὸ δὲν κατανοεῖ τὶς ἀνθρώπινες σκέψεις, ἔτσι κι ἐγὼ δὲν κατανοοῦσα τότε τὶς θεῖες βουλές σου, Κύριέ μου. Τὸ κτῆνος οὔτε σκέπτεται οὔτε βλέπει τὸ αὔριο. «Δίκην κτήνους ἀλόγου διετέλεσα», σχολιάζει ὁ Μέγας Ἀθανάσιος3. Ὁ δὲ Ἡσύχιος παρατηρεῖ: «Κτήνους ἴδιον τὸ πλανᾶσθαι»4· εἶναι χαρακτηριστικὸ τοῦ κτήνους τὸ νὰ πλανᾶται.

Φθόνησε τοὺς ἁμαρτωλοὺς πλουσίους ὁ εὐσεβὴς Ψαλμωδός.Ἐντυπωσιάστηκε ἀπὸ τὸν πλοῦτο καὶ τὴν ὅλη συμπεριφορά τους καὶ ἔπαθε σύγχυση, ὀλιγοπίστησε, κλονίστηκε. Τώρα ὅμως ἀναγνωρίζει ταπεινὰ τὸ λάθος του καὶ ὁμολογεῖ ἀνοικτὰ τὴν πλάνη του. Καὶ ὄχι μόνο αὐτό, ἀλλὰ ταυτόχρονα κατηγορεῖ τὸν ἑαυτό του λέγοντας: Κύριέ μου, μπροστὰ στὴν πανσοφία σου καὶ τὴν παναγάπη σου ἔγινα σὰν τὸ κτῆνος μπροστὰ στὶς βουλὲς τοῦ ἀφεν­τικοῦ του. Ἐκφράζει δηλαδὴ ὁ Ψαλμωδὸς ὅ,τι καὶ ὁ Παροιμιαστής, ὁ ὁποῖος ταπεινώνοντας τὸν ἑαυτό του ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, ὁμολογεῖ: Ἐγὼ ἀπὸ ἀπόψεως ἀνθρωπίνης γνώσεως εἶμαι ὁ πλέον ἀμαθής, καὶ δὲν ὑπάρχει σ’ ἐμένα σοφία καὶ σύνεση ἀνθρώπινη· ὑπολείπομαι πολὺ ἀπὸ ὅλους (Παρ. λ΄ [30] 2). Ἀλλὰ καὶ ὁ Ἰώβ, ἀφοῦ φωτίστηκε ἀπὸ τὸν Θεό, ὁμολόγησε: Ἐξουδένωσα καὶ ἐλεεινολόγησα τὸν ἑαυτό μου καὶ συντρίφθηκα συναισθανόμενος τὴν πλάνη μου, θεωρῶ δὲ τὸν ἑαυτό μου χῶμα καὶ στάκτη! (Ἰὼβ μβ΄ [42] 6). Ὁ δὲ Δαβίδ, ὅταν κάποτε σκέφθηκε καὶ ἐνήργησε μὲ τρόπο καθαρὰ ἀνθρώπινο, κατόπιν ὀνόμασε τὴν ἐνέργειά του μωρία καὶ ἀναφώνησε: Συγχώρησέ με, Κύριε, «ὅτι ἐμωράνθην σφόδρα», διότι ἐνήργησα σὰν ἕνας πάρα πολὺ ἀνόητος ἄνθρωπος (Β΄ Βασ. κδ΄ [24] 10).

Ἂς μὴν εἴμαστε λοιπὸν εὔκολοι νὰ κρί­νου­με τὶς ἐνέργειες τοῦ ἁγίου Θεοῦ.

Σὲ περιπτώσεις ἀμφιβολίας καὶ ­ὀλιγοπιστίας, ἂς ζητοῦμε τὸν ἅγιο φωτισμό Του καὶ ἂς περιμένουμε τὴν τελικὴ ἔκβαση τῶν ­γεγονότων. 

……………………………………………………………………………………………

1. Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου - Εὐθυμίου Ζιγαβηνοῦ, Ἑρμηνεία εἰς τοὺς 150 Ψαλμοὺς τοῦ προφητάνακτος Δαβίδ, ἐκδ. «Ὀρθόδοξος Κυψέλη», τόμ. Β΄, σελ. 279-280.

2. Μ. Ἀθανασίου, Εἰς Ψαλ. 72, 19, PG 27, 332Α.

3. Μ. Ἀθανασίου, ὅ.π., PG 27, 332Β.

4. Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου - Εὐθυμίου Ζιγαβηνοῦ, ὅ.π., σελ. 282.

Ορθόδοξο Περιοδικό “Ο ΣΩΤΗΡ”

http://aktines.blogspot.gr

Η θρησκευτικότητα που επιβάλλεται από τον φόβο

«Ἐνθυμοῦμαι, ἀγαπητοί, κατά τόν πόλεμο τοῦ ’40 ἀλλά καί τήν γερμανική κατοχή ἐγέμιζαν οἱ ἐκκλησίες. Ὅποιος ἀπό σᾶς εἶναι ἡλικιωμένος θά τό θυμᾶται αὐτό.

Γέμιζαν οἱ ἐκκλησίες, γιατί κάποιο παιδί, κάποιος πατέρας, κάποιος ἀδελφός ἦταν στρατιώτης καί κινδύνευε νά φονευθεῖ, καί ἔτρεχε ἡ μάνα, ἡ ἀδελφή, ἡ σύζυγος στήν ἐκκλησία ξημερώματα, νά προσευχηθοῦν, νά φυλάξει ὁ Θεός τό γιό, τό σύζυγο, τόν ἀδελφό. Ἐλευθερωθήκαμε καί ἄδειασαν οἱ ἐκκλησίες. Τί ἦταν ἐκεῖνο πού ἔκανε; Κάποιο συμφέρον εὐτελές, μία ἰδιοτέλεια, ὄχι γιά λόγους πνευματικούς. Καί ἀποκαλύπτεται ἐδῶ ὅτι δέν ὑπῆρχε βάθος μετάνοιας.Δηλαδή, μία θρησκευτικότητα πού ἐπιβάλλεται ἀπό τό φόβο. Φοβόμαστε καί τρέχομε κοντά στό Θεό, ὄχι ὅμως ἀπό ἀγάπη στό Θεό.

Ἀγαπητοί μου, ἄν θά εἶχα νά σᾶς ἀφήσω μία παραγγελία ἀπό ὅσα σᾶς ἔχω πεῖ τόσα χρόνια, τόσες δεκαετίες, θά ἦταν αὐτό πού θά σᾶς πῶ τώρα: Μήν πλησιάζετε τό Θεό, γιατί ἔχετε κάποια αἰτήματα, κάποια θέματα, νά εἴμαστε ὑγιεῖς, νά βγάζουμε τό ψωμί μας τό καθημερινό, νά ἔχομε μία ἀσφάλεια κοντά στό Θεό, νά μήν πάθομε τοῦτα ἤ ἐκεῖνα. Ὄχι. Καλά εἶναι ὅλα, ναί, ἀλλά ἐκεῖνο πού ἔχω νά σᾶς πῶ εἶναι: Προσεγγίζετε τό Θεό, γιατί φτάσατε νά τόν ἀγαπᾶτε. Καί ἄν ὁ Θεός σᾶς παραδώσει σέ δοκιμασίες, μή στραφεῖτε ἐναντίον Του. Ὅταν κρίνει ὁ Θεός, ἐκεῖνον πού τόν ἀγαπᾶ τόν δοκιμάζει, ὄχι γιά νά μάθει ποιός εἶναι, ἀλλά γιά νά μάθει ὁ δοκιμαζόμενος ποιά πρέπει νά εἶναι ἡ ἀγάπη του στό Θεό.

Ἔτσι, βλέπετε ἁγίους ἀνθρώπους νά τούς δοκιμάζει ὁ Θεός. Νά πῶ γιά τόν Ἰώβ, νά πῶ γιά τόν Ἀβραάμ, Ἰσαάκ, Ἰακώβ καί τούς μάρτυρες; Ὅλους αὐτούς ὁ Θεός τούς ἐδοκίμασε. «Κύριε, ἐγώ σέ ἀγαπῶ καί Ἐσύ μέ ἀφήνεις νά ὑποστῶ μαρτύριο;». Ἀλλά ὁ ἀληθινά ἀγαπῶν τό Θεό ποτέ δέ θά τό πεῖ αὐτό. Θά πεῖ: «Ἐπειδή σέ ἀγαπῶ, γι’ αὐτό καί στό μαρτύριο θά πάω!». Εἶναι ἐκεῖνο πού ἔλεγε ὁ Παῦλος: «Τίς ἡμᾶς χωρίσει ἀπό τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ;». Δέν εἶπε: «Τίς ἡμᾶς χωρίσει ἀπό τήν πίστη τοῦ Χριστοῦ», ἀλλά «ἀπό τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ». Πολλοί λένε ὅτι πιστεύουν, ἀλλά δέν ἔχουν ἀνεπτυγμένη τήν ἀγάπη, ὄχι τήν ἀγάπη στόν πλησίον, ἀλλά τήν ἀγάπη στό Χριστό. Δέν μπορεῖς νά ἀγαπήσεις τόν πλησίον σου ὀρθῶς, ἄν δέν ἀγαπήσεις τό Χριστό! Καί ἐκεῖνος πού ἀγαπᾶ τό Χριστό, ἀγαπᾶ καί τίς εἰκόνες Του, τόν πλησίον του. Διαφορετικά, ἔχομε οὐμανισμούς κτλ.

Ἄν περάσομε δύσκολες μέρες, δέν θά μᾶς σώσει ἡ πίστη, ἀλλά θά μᾶς σώσει ἡ ἀγάπη στόν Ἰησοῦ Χριστό! Σᾶς τό καταθέτω».

Π. Αθανάσιος Μυτιληναίος

 http://athanasiosmytilinaios.blogspot.gr/

“Είμαστε Ορθόδοξοι Χριστιανοί, διότι γευθήκαμε την αλήθεια της Ορθοδόξου Πίστεως…”

*Ένα μοναδικό άρθρο-κείμενο (απόσπασμα) του Μακαριστού π. Γεωργίου Καψάνη, που αγγίζει όλους τους συνειδητούς Χριστιανούς, μέσα από την ανάλυση που κάνει ο Μακαριστός π. Γεώργιος. Αξίζει οπωσδήποτε να το διαβάσετε.

…Δεν είμαστε Χριστιανοί επειδή μεγαλώσαμε σε χριστιανικό περιβάλλον και από μικροί εκκλησιαζόμεθα, κοινωνούσαμε και μαθαίναμε “του Θεού τα πράγματα”. Ολ’ αυτά ήταν μεγάλα και ανεκτίμητα δώρα Θεού στην ζωή μας. Εύνοια του Θεού, “ης ουκ έσμεν άξιοι”.

Ωστόσο γίναμε Χριστιανοί, γιατί με την χάρη του Θεού ψάξαμε, διαβάσαμε, αμφιβάλαμε με καλή προαίρεση, ρωτήσαμε, πεισθήκαμε, αγωνιστήκαμε, πληροφορηθήκαμε, και τελικά αναπαυθήκαμε. Ζήσαμε και περάσαμε τις δυσκολίες της εφηβικής αντιλογίας, του νεανικού προβληματισμού, της ανθρώπινης αδυναμίας να αποδεχθεί εύκολα την “μωρία” του Ευαγγελικού νόμου.

Κι όμως η Χάρις του Θεού μας ανέπαυσε. Γι’ αυτό γίναμε, είμαστε και μένουμε με τη βοήθειά Του Χριστιανοί. Μάθαμε για τις άλλες θρησκείες, για πάμπολα φιλοσοφικά και ιδεολογικά συστήματα και θεωρίες, και σε μερικές μάλιστα εγκύψαμε προς καιρόν. Παρακολουθήσαμε από κοντά ρεύματα και νοοτροπίες, παλιές και σύγχρονες, μα τίποτε δεν μας ανέπαυσε πραγματικά.

Μείναμε Χριστιανοί, γιατί πρώτα-πρώτα πεισθήκαμε με μια προσωπική εμπειρία. Με προσωπική μετοχή μας στο μέγα και ανεκλάλητο μυστήριο του ζώντος Θεού, του Σωτήρος Χριστού, όσο κι αν ταπεινά και ανάξια είναι τα μέτρα μας. Αλλά πεισθήκαμε και λογικά, ότι η πίστη μας στον Χριστό είναι η μόνη πίστη που αποκαλύφθηκε στους ανθρώπους από τον ίδιο τον Θεό και δεν είναι ανθρώπινη επινόηση και κατασκεύασμα…

Είμαστε Ορθόδοξοι Χριστιανοί, διότι γευθήκαμε την αλήθεια της Ορθοδόξου Πίστεως, της μόνης ορθής πίστεως στον Χριστό, της Πίστεως των Αποστόλων, των Μαρτύρων, των Οσίων, της αμωμήτου Πίστεως των Αγίων Πατέρων. Δεν καυχώμαστε για δική μας αρετή. Δεν καυχώμαστε για προσωπική μας αγιότητα. Καυχώμαστε όμως εν Κυρίω για την Πίστη μας, την αληθινή Πίστη του αληθινού Θεού…

Δεν είμαστε ευκολόπιστοι και αφελείς. Ερευνήσαμε, περιεργασθήκαμε, επισταμένως ρωτήσαμε για τις άλλες θρησκείες, τις άλλες φιλοσοφίες, τα άλλα “χριστιανικά” δόγματα, αλλά δεν πήραμε απάντηση που να μας αναπαύει.

Αντιθέτως είδαμε τα τρωτά κι αδύναμα σημεία τους. Μάθαμε τα πολύπλοκα αλλά και διάτρητα συστήματά τους και τις αόριστες θεωρίες τους, που συγχίζουν πιο πολύ τον άνθρωπο. Άλλα απ’ αυτά τα ελέγξαμε ως ζοφ’ωδη, και άλλα τα καταγελάσαμε ως μύθους και ανόητα, απίστευτα παιδικά παραληρήματα. Άλλα εύκολα αποδείχθηκαν νόθα και πλαστά, ανίκανα να εγγίσουν και να ξεδιψάσουν τον σύγχρονο άνθρωπο. Αυτόν τον ταλαιπωρημένο από τα παραστρατήματά του σημερινό άνθρωπο, η ψυχή του οποίου διψά το καθαρό θείο ύδωρ της αλήθειας.

Και καταλήξαμε: Τίποτε δεν μας ικανοποίησε, τίποτε δεν επλήρωσε τον όλο άνθρωπο ως τα βαθύτατά του είναι του, τίποτε δεν μας ανέπαυσε, παρά μόνο η Ορθόδοξος Πίστη μας στον Χριστό. Και πάλι τίποτε, ούτε ένα σημείο, ούτε μία κεραία, μία λεπτομέρεια, ούτε για μια στιγμή δεν μας άφησε αμφιβολία που να “προδώσει” και να μειώσει μέσα μας την ακλόνητη, με την Χάρη του Θεού, πίστη μας για την μοναδικότητα της αληθείας της Ορθοδόξου Εκκλησίας, της μόνης Εκκλησίας.

*(απόσπασμα του άρθρου από το βιβλίο).

από το βιβλίο: “Ο εν Χριστώ αγώνας” (έκδοση Ι.Μ. Γρηγορίου – Άγιον Όρος)

https://simeiakairwn.wordpress.com