«ΑΛΟΙΜΟΝΟ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ, ΟΤΑΝ ΕΡΘΟΥΝ ΒΡΩΜΕΡΑ ΕΘΝΗ. Ὅταν θἄρθουν μή φοβᾶστε. Ὕστερα ὅμως θά δῆτε!» (Ἅγ. Κοσμᾶς Αἱτωλός)

Eὐθυμίας Mοναχῆς,

ἡγουμένης Ἱ. Μ. Ἁγ. Κοσμᾶ Μ. Δένδρου,

«Οἱ προφητεῖες τοῦ ἁγ. Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ μέσα στὴν ἱστορία»,


ἔκδ. Ἱ. Μ. Ἁγ. Κοσμᾶ,

Ἀθῆναι 2004, σελ. 456-458

ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ ΓΙΑ ΤΑ «ΞΕΝΑ ΕΘΝΗ»

Ἐπιμέλεια «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑΣ»

Μιά προφητεία πού δέν καταχωρεῖται στίς γνωστές συλλογές.

. […] Mία ἡλικιωμένη γυναίκα, ἀπό τό Λευκό Δήμου Θέρμου, ἐπισκέφτηκε τήν Mονή μας (Ἁγ. Κοσμᾶ Αἰτωλοῦ Θέρμου Αἰτ/νίας), ἡ Φωτεινή Tσαντοπούλου-Παπανικολάου.

. Mοῦ ἔλεγε διάφορες ἱστορίες γιά τόν Πατροκοσμᾶ, πού ἄκουγε σάν παιδί ἀπό τόν παππού της καί τόν θεῖο της καί ἀπό ἄλλους «παλιούς». Ὁ παππούς της συχνά ἐπαναλάμβανε μιά προφητεία τοῦ ἁγίου Kοσμᾶ, πού τήν εἶχε ἀκούσει ἀπό τόν παππού του: «Oὐαί καί ἀλλοίμονο στήν Ἑλλάδα, ὅταν μποῦνε τά ξένα ἔθνη μέσα». Ἡ Φωτεινή μοῦ εἶπε χαρακτηριστικά: «Oἱ γερόντοι τά μολόγανε»… Tά συζητοῦσαν μεταξύ τους.

. Ὁ παππούς της, ἀπ᾽ ὅ,τι ὑπολογίζω, ἀνῆκε «στήν τρίτη γενιά», στά δισ­έγγονα ἐκείνων πού ἄκουσαν τήν προφητεία ἀπό τόν ἅγιο Kοσμᾶ. Ἡ προφητεία αὐτή βλέπω πώς ἔχει κάποια μικρή λεκτική συγγένεια μέ τήν προφητεία πού ἀναφέρει ἡ Mαρία Mαμασούλα στό βιβλίο της: «Ἀλλοί στούς κάμπους. Θἄρθουν βρωμερά ἔθνη, ὅταν ἔρθουν μή φοβᾶσθε, ὅταν θά φύγουν ἀναμερίστε» (Πατροκοσμᾶς ἱερουργὸς τοῦ λόγου καὶ τῆς πράξης, Ἀθῆναι 1951, σελ. 211).

. Γι᾽ αὐτήν τήν τελευταία προφητεία κατ᾽ ἀρχήν ὁ νοῦς μας πηγαίνει στίς καταστάσειςτοῦ β´ παγκοσμίου πολέμου γιά τήν Ἑλλάδα. Ὅμως δέν μπορεῖ νά ἔχη σχέσι μέ αὐτόν, διότι τόσο οἱ Ἰταλοί ὅσο καί οἱ Γερμανοί δέν ἦρθαν μέ εἰρηνικές-φιλικές καταστάσεις, ὥστε νά μή φοβηθοῦμε. Ἦρθαν πρῶτ᾽ ἀπ᾽ ὅλα ὡς κατακτητές. Λανθασμένα θά μπορούσαμε νά σκεφτοῦμε κάτι τέτοιο. Kαί μόνον οἱ βομβαρδισμοί ἦταν ἀφανισμός. Oἱ δύο αὐτές προφητεῖες ἔχουν σχέσι μέ ἄλλες καταστάσεις ἐθνικές πού βρίσκονται, πιστεύω, σήμερα ἐν ἐξελίξει.

. Nομίζω πώς ἡ προφητεία αὐτὴ (ΦΤΠ) ἔχει σχέσι μέ τούς «μετανάστες-λαθρομετανάστες» τόσων ἐθνικοτήτων πού κατακλύζουν τήν χώρα μας. Ἐπίσης βλέπομε πώς διά τῆς Συνθήκης Σένγκεν καταρρίπτονται τά ἐθνικά σύνορα καί ἀφήνεται ἐλεύθερη ἡ εἴσοδος εἰς τά «ἔθνη» (ὄχι σέ ὅλα).

. Παραλλήλως ὑπάρχει καί τό πρόβλημα τῶν «ἐπιδράσεων». Ἄν τά ἔθνη εἶναι «βρωμερά», τί εἴδους θά εἶναι οἱ ἐπιδράσεις; Kαθαρές;

. Δέν χρειαζόμαστε πολλή φαντασία καί ἰδιαίτερη γνῶσι κοινωνιολογίας, γιά νά κατανοήσωμε, ὡς πρός τό θέμα τῶν μεταναστῶν στήν χώρα μας, τά ἀποτελέσματα τῶν ἀναπτυσσομένων «μειονοτήτων» καί τούς κινδύνους πού ἐγκυμονεῖ αὐτή ἡ ἐξέλιξι.

«Oὐαί καί ἀλλοίμονο εἰς τήν Ἑλλάδα…».

. Ἡ προφητεία AX συνδέεται νομίζω ἀπολύτως νοηματικά μέ τήν ΦTΠ· δηλαδή: «Ὅταν τά ξένα ἔθνη» ἤ τά «βρωμερά ἔθνη» θἄρθουν, μή φοβᾶσθε. Θἄρθουν μέ ἀνάγκη γιά νά ζήσουν… Θά τούς ἀνοίξετε τά σπίτια σας. Θά τούς δώσετε τό ψωμί σας· θά τύχουν τῆς προστασίας σας. Ὅταν θἄρθουν μή φοβᾶστε. Ὕστερα ὅμως θά δῆτε, γιατί δέν πρέπει νά ξενοιάζετε. Θά θελήσετε τά ἔθνη νά τά στείλετε στόν τόπο τους. Δέν θά εἶναι καθόλου εὔκολο. Ἄν κατορθώσετε νά φύγουν, «ἀναμεριᾶστε», προσέξτε, φυλαχτῆτε. Θά δῆτε τί μποροῦν νά κάνουν…

. Ἡ φράσι «ἀλλοί στούς κάμπους» θυμίζει τήν προφητεία πού ἐξεφώνησε ὁ Ἅγιος στήν Λάρισα: «Tά χωριά τοῦ κάμπου θά πάθουν χαλάστρα…» καί τήν ἄλλη: «Ὅσα χωριά εἶναι κοντά στό δρόμο πολλά θά τραβήξουν». Συνήθως οἱ συγκοινωνιακοί μεγάλοι δρόμοι περνοῦν ἀπό τούς «κάμπους» καί γι᾽ αὐτό οἱ κάμποι ἔγιναν ἐπανειλημμένως θέατρο μεγάλων καταστροφῶν, ὅπως εἴδαμε στίς σχετικές προφητεῖες. Συνήθως στούς κάμπους ἀναπτύσσονται τά μεγάλα ἀστικά κέντρα.

. Mέ τήν προφητεία ὁ ἅγιος Kοσμᾶς προειδοποιεῖ ἑπομένως, ὅτι τά ἐνδιαφέροντα τῶν «βρωμερῶν ἐθνῶν» ἤ τῶν «ξένων ἐθνῶν» θά στραφοῦν στούς «κάμπους» στά ἀστικά κέντρα καί τότε «οὐαί καί ἀλλοίμονο εἰς τήν Ἑλλάδα». Δηλαδή δέν θά ἔχουν μικρές βλέψεις, μικρά «βολέματα». Πιστεύω πώς αὐτό εἶναι τό νόημα τῶν δυό αὐτῶν προφητειῶν τοῦ ἁγίου Kοσμᾶ.

https://christianvivliografia.wordpress.com

Η Μολδαβία έσπασε το μποϋκοτάζ: Βίντεο-Ομιλία π.Θεοδώρου Ζήση. Σε 40' η διδασκαλία της Ορθοδοξίας. Το σχόλιο μας

Δεν είναι καθόλου τυχαίο που ο π.Θεόδωρος Ζήσης "εκτοπίστηκε" από όλους σχεδόν τους ορθόδοξους συλλόγους, αδελφότητες, μητροπόλεις, εκκλησιαστικά κανάλια και πρακτορεία ειδήσεων. 

Όταν τολμήσεις να πας κόντρα στη "γραμμή" έστω και σε καθαρά λεκτικό επίπεδο, διαπιστώνεις ότι έχεις μείνει μόνος. Σταματάνε και οι κολακείες και οι προσκλήσεις.

Τελικά δεν υπάρχει πιο "βάρβαρο" είδος από τους "φαρισαίους". 

(θα θέλαμε να έχουμε μερικές φωτογραφίες από την χειροτονία του, στην Αγία Αναστασία Βασιλικών, να μετρήσουμε δεσποτάδες, ιερωμένους, πιστούς..). 

Μόνος, σε μερικές εκατοντάδες πιστών (και σε 2-3 ευλαβείς μοναχούς και ιερωμένους ως ακροατές), συνεχίζει να μιλάει στο γνωστό υπόγειο στον Άγιο Αντώνιο Θεσσαλονίκης.

(άλλο χαρακτηριστικό της εποχής μας! Οι αγωνιστές ιερείς να μιλάνε μόνον σε υπόγεια! 

Όταν δεν τους απαγορεύεται να μιλάνε.. γιατί φθάσαμε και σε αυτό.

Οι κυριλέ αίθουσες μητροπόλεων και ναών, είναι για πιο "μοντέρνους" ομιλητές, με πιο light απόψεις! Διαπιστώνεται ακόμη και στις πιο "συντηρητικές" μητροπόλεις)

φωτογραφία από το υπόγειο του Προφήτη Ηλία Θεσσαλονίκης, όπου είχε εκτοπιστεί για λίγους μήνες ο π.Νικόλαος Μανώλης. Τελικά τον μετέθεσαν αλλού και του απαγόρευσαν και πάλι να μιλάει!

Ενώ εσπερινοί, πανηγύρια και ονομαστικές εορτές επισκόπων παίζουν ως "είδηση"

και κάθε μητροπολίτης φωτογραφίζεται σε δεκάδες πόζες 

(πρόσφατα κάποιοι δεσποτάδες άρχισαν να "θυμούνται" και περιστατικά με ευλαβείς αγίους, είναι σημαντικό να λες στον αφελή κόσμο ότι είχες κι εσύ σχέση με τον Άγιο, λες και θα μάθει ποτέ κανείς αν είχες ή όχι, ή τι . "κοντά στον βασιλικό ποτίζεται και η γλάστρα ..")

ενώ ακόμη και οι αγρυπνίες στις αγιορίτικες μονές έχουν γίνει live stage,

και κάθε μητροπολίτης προσπαθεί να πετάξει την "ατάκα" του για να "παίξει" στα ΜΜΕ (και να ανεβάσει τα ποσοστά του στις επόμενες αρχιεπισκοπικές εκλογές),

Ο μητροπολίτης Σύρου Δωρόθεος στην "Κιβωτό της Ορθοδοξίας": "Να συνεργαστούν οι νέοι πολιτικοί" σχεδόν πουθενά -με εξαίρεση ελάχιστα ελληνορθόδοξα ιστολόγια - δεν θα δείτε τις ομιλίες του π.Θεοδώρου Ζήση.

Η Μολδαβία λοιπόν "έσπασε" το μποϋκοτάζ του π.Θεοδώρου Ζήση! 

Στη συνέχεια πληροφορηθήκαμε για την εκδήλωση (θεολογική επιστημονική ημερίδα) που ετοιμάζεται στις 23 Μαρτίου στον Πειραιά (δείτε εδώ), όπου επίσης θα είναι ομιλητής.

Ας τον απολαύσουμε (το βίντεο είδαμε εδώ και εδώ):

http://opaidagogos.blogspot.gr

ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ; (Φεβρουάριος 2016)

ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ

Και αν εγώ κουράζομαι στην προσευχή μου...

...Και αν εγώ κουράζομαι στην προσευχή μου, στην παράστασή μου ενώπιον του Θεού, και αν εγώ αγνοώ τον Θεό, και αν νυστάζω ή δεν καταλαβαίνω ή μου φεύγουν τα λόγια της προσευχής ή ζώ μέσα σε χίλια σκοτάδια, είμαι βέβαιος ότι μέσα στην άγνοιά μου, στην αορασία μου, σε αυτό το σκότος μου είναι παρών ο Θεός. Ο Θεός με ακούει, ο Θεός με βλέπει, ο Θεός παρίσταται.

Ας μη θέλω εγώ να Τον απολαμβάνω. Ας θέλω- να το πούμε έτσι- να με απολαμβάνει ο Θεός. Ας θέλω να με χαίρεται ο Θεός. Είτε κοιμάμαι είτε είμαι ξύπνιος, είτε ζώ είτε πεθαίνω, είτε είμαι ολόκληρος μια ζωντάνια ενώπιον του Θεού είτε είμαι ένας νεκρός, ο,τιδήποτε και άν είμαι, αυτό που έχει σημασία είναι να παρίσταμαι ενώπιόν του. 

Επομένως, ασκητικότητα, πάλεσμα ασκητικό, σημαίνει να κάθομαι ενώπιον του Θεού... Να μη ζητάω εγώ να δώ τον Θεό, αλλά να με βλέπει ο Θεός.

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΑΙΜΙΛΙΑΝΟΣ

http://proskynitis.blogspot.gr

Πόσο ζυγίζει η αμαρτία;

«Κορόιδευε ένας άθεος έναν ἱεροκήρυκα μιά μέρα, λέγοντάς του:

—Μας μιλᾶτε κάθε τόσο γιά φορτίο ἁμαρτιῶν καί τά παρόμοια. Πιστέψτε με, ὅμως, ὅτι προσωπικά δέν νοιώθω κανένα τέτοιο βάρος. Ἀλήθεια, πόσο ζυγίζει ἡ ἁμαρτία;

Ὁ ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ πολύ ψύχραιμα, ἀπάντησε τότε:

—Δέν μου λέτε, ἄν βάλετε πάνω σ’ ἕνα νεκρό μιά πέτρα ἑκατό κιλῶν, θά τή νοιώση;

—Ὄχι, ἀπάντησε ἀπορημένος ὁ ἄθεος, γιατί εἶναι νεκρός.

—Τό ἴδιο συμβαίνει καί μέ σᾶς, κατέληξε ὁ ἱεροκήρυκας. Ἔξω ἀπό τή Χάρι τοῦ Θεοῦ ὁ ἄνθρωπος εἶναι “νεκρός στίς παραβάσεις καί τά παραπτώματα”(Ἐφ 2, 1). 

Γι’ αὐτό δέν νοιώθετε τό βάρος τῆς ἁμαρτίας».

http://tokandylaki.blogspot.ca

Τι θα πει ο πνευματικός μου;

«Φοβάμαι πάτερ, να πάω στο πνευματικό και να του αναφέρω μια μεγάλη μου πτώση. Ντρέπομαι, γιατί κι άλλες φορές στο παρελθόν, που προσπάθησα, έμεινε όπως είπε έκπληκτος πως εγώ έπεσα σε «τέτοια αμαρτήματα…». 

Τι να κάνω;» 

Προφανώς και όταν στον πνευματικό μας δεν μπορούμε να πούμε την μεγαλύτερη πτώση και αστοχία μας, τότε παύει να λειτουργεί η θεραπευτική διάσταση του μυστηρίου αλλά και η πνευματική σχέση. Διότι στον πνευματικό μας και γενικά στην εξομολόγηση δεν πάμε για ν’ αναφέρουμε τις επιτυχίες μας και να λάβουμε τον έπαινο και την αξιομισθία της Θείας κοινωνίας, αλλά για να ομολογήσουμε την πιο μεγάλη και φρικτή αποτυχία μας. Το έργο του πνευματικού δεν είναι η επιβράβευση της πρόοδο μας, αλλά η φανέρωση της αγάπης του Θεού προς τα πρόσωπα μας. Ο πνευματικός είναι εκείνος που θα σπείρει στην ύπαρξη μας την αίσθηση του παραδείσου ενώ ακόμη είμαστε κάτοικοι της κολάσεως……

π. λίβυος

http://plibyos.blogspot.gr

Το θέμα είναι να καταλάβεις πού οδηγεί τα βήματά σου ο Κύριος

Ο,τι γίνει στη ζωή είναι για το καλό μας. Ενα καλό που όμως δεν καταλαβαίνουμε την ώρα του πόνου. Αν, λοιπόν, κάνεις προσευχή, ό,τι κι αν γίνει,αμέσως ρωτάς την ψυχή σου: 

«Το 'στειλε ο Θεός; Ναι. Τελείωσε». Και ψάχνω να δω τι θέλει ο Θεός να μάθω μέσα από αυτό που περνώ. Δεν κρίνω τον Θεό. Ούτε αγανακτώ με τον εαυτό μου. Δεν παραξενεύομαι ούτε σοκάρομαι. Το επιτρέπει ο Θεός. Αυτό σκέφτομαι και ηρεμώ.

«Θεέ μου, βλέπω ότι έχεις μια σχέση κι ένα πάρε δώσε μαζί μου. Μου δίνεις διάφορα ως απάντηση στις προσευχές που κάνω. Σου δίνω το αίτημα της ψυχής μου κι Εσύ μου απαντάς μέσα από τα γεγονότα. Σήμερα μου απάντησες μ' αυτό. Το δέχομαι. Το κρατώ. Και ψάχνω να δω το μυστικό. 

Τι γράφει μέσα αυτό το μήνυμα; Μήπως γράφει τη λέξη “υπομονή”; Μήπως γράφει τη λέξη “προσευχή”; Μήπως γράφει τη λέξη “συγχώρεση”; Τι ακριβώς θες να κάνω μ' αυτό που μου στέλνεις; Πες μου. Θες να κλάψω; Να παλέψω; Να αντισταθώ; Να ζητήσω το δίκιο μου; Ή να δεχτώ να το χάσω; Τι θέλεις από όλ' αυτά, Κύριε;»

Αρα δεν κρίνω το γεγονός. Το γεγονός ήρθε έτσι όπως ήρθε. Το αποδέχομαι. Το αγκαλιάζω. Διότι, άμα γκρινιάζω συνέχεια, δεν αλλάζει η κατάσταση. Οταν γκρινιάζεις για κάτι που σου στέλνει ο Θεός κι όλο παραπονιέσαι, τότε ακριβώς είναι που ισχυροποιείς αυτό που συνέβη. Το τρέφεις μέσα σου και το διαιωνίζεις. «Γιατί να μου το πει; Γιατί να μου φερθεί έτσι; Ακούς εκεί να μου μιλήσει εμένα έτσι!»

Ξέρεις τι λάθος κάνεις με αυτό τον τρόπο; Κάτι που έγινε πριν από πέντε ώρες εσύ το συζητάς έως το βράδυ. Και το επιμηκύνεις έως το βράδυ. Κι έναν καβγά που κράτησε, ας πούμε, δύο λεπτά, εσύ τον κρατάς «ζωντανό» στην κουβέντα σου έως το βράδυ.

Το ξαναλές, το ξαναλές, το ξαναλές. Και τι κάνεις; Διαιωνίζεις το παρελθόν επ' άπειρον.

Ενώ, αν το έκοβες εκεί και δεν συνέχιζες, θα 'χε μείνει εκεί. Εγινε. Εφυγε. Πέρασε. Κοίτα, λοιπόν, μπροστά και πες: «Τώρα, τι θέλει ο Θεός να μάθω από αυτό; Μήπως θέλει να μάθω να ανέχομαι κι άλλους ανθρώπους;»

Όλα αυτά τα θεία νοήματα και οι αποφάσεις έρχονται στον νου όταν είναι σε επαφή με τον Θεό. Και πιστεύω ότι στον δικό σου νου θα έρθουν περισσότερες φωτισμένες σκέψεις. Εύχομαι να καταλάβεις αυτό που σου λέω. Διότι δεν σκέφτονται όλοι οι άνθρωποι τα ίδια θεία νοήματα. Εσύ θα σκεφτείς άλλα, άλλος περισσότερα, εγώ λιγότερα, άλλος θα έχει πιο πλούσιες έννοιες και αποκαλύψεις της αλήθειας του Θεού.

Το θέμα είναι να καταλάβεις πού οδηγεί τα δικά σου βήματα ο Θεός. Κι έτσι θα 'χεις διαρκώς την αίσθηση ότι δεν είσαι μόνος. Κι αυτό θα είναι το σημάδι ότι άγγιξες την αληθινή προσευχή. Η προσευχή δεν είναι κατεβατά και διαβάσματα από βιβλία. Ακόμα κι αν τα βιβλία αυτά είναι ιερά βιβλία ψαλμών. Δεν είναι αυτό προσευχή. Προσευχή είναι κυρίως κίνηση ψυχής.Είναι ψυχική διάθεση απέναντι στον Χριστό. Έχει να κάνει με το πώς η ψυχή διάκειται απέναντι στον Θεό. Αυτή η αγαπητική στάση, αυτό το ξύπνημα της καρδιάς, αυτή η αφύπνιση η εσωτερική.

Του π. Ανδρέα Κονάνου 

Από το βιβλίο του π. Ανδρέα «στο βάθος κήπος» που μόλις κυκλοφόρησε

http://proskynitis.blogspot.gr

Προσευχή μετανοίας πρός τόν Κύριο, γιά νά ἄρει τήν ὀργή Του ἀπό ἐμᾶς καί τό Ἔθνος μας! Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος

Λησμονήσαμε τίς ἐντολές Σου καί πορευθήκαμε σύμφωνα μέ τή δική μας πονηρή σκέψη.

Συμπεριφερθήκαμε ἀνάξια πρός τήν κλήση μας καί πρός τό Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ Σου.

Περιφρονήσαμε τή θεία Σου συγκατάβαση καί τά ἅγια παθήματά Του, πού γιά χάρη μας ὑπέμεινε.

Ντροπιαστήκαμε μπροστά στόν Ἀγαπητό Σου Υἱό. Κλῆρος καί λαός ἀπομακρυνθήκαμε ἀπό κοντά Σου, καί ὅλοι βρισκόμαστε μακριά ἀπό Σένα. Ὅλοι παρεκτραπήκαμε, ναί, ὅλοι, καί γίναμε ἀνάξιοι. Κανένας μας, μά οὔτε ἕνας δέν ἐφαρμόζει δικαιοσύνη καί δέν ἀποφασίζει δίκαια.

Ἀποδειχθήκαμε ἀνάξιοι τῆς εὐσπλαγχνίας Σου καί τῆς φιλανθρωπίας Σου καί τῆς στοργικῆς Σου ἀγάπης, Θεέ μας, ἐξαιταίς τῆς κακίας καί τῆς πονηρίας μας πού ἐκδηλώθηκε στά καθημερινά μας ἔργα καί στίς συνήθειές μας. Σύ εἶσαι γεμάτος ἀγάπη καί ἀγαθότητα, ἀλλά ἐμεῖς γίναμε παραβάτες τοῦ Νόμου Σου.

Σύ εἶσαι μακρόθυμος, ἀλλά ἐμεῖς ἄξιοι γιά πολλές τιμωρίες. 

Γνωρίζουμε τήν ἀγαθότητά Σου, μολονότι ἐξακολουθοῦμε νά φερόμαστε ἀσύνετα. 

Λίγο μᾶς ἔχεις τιμωρήσει σέ σύγκριση μέ τό πλῆθος τῶν ἁμαριῶν μας.

Σύ ἐμπνέεις φόβο, καί ποίος μπορεῖ νά ἀντισταθεῖ στή δύναμή Σου; 

Ἐάν θελήσεις νά φανερώσεις τή δύναμή Σου, τρόμος θά καταλάβει ἀκόμη καί τά ὄρη. 

Ἀλλά καί στό μέγεθος τῆς δυνάμεώς Σου ποιός ποτέ θά ἔχει τό θάρρος νά ἀντιπαραταχθεῖ;

Ἐάν κλείσεις τόν οὐαρνό, ποιός μπορεῖ νά τόν ἀνοίξει; Καί ἄν ἀνοίξεις τούς καταρράκτες Του, ποιός θά βρεθεῖ νά τούς συγκρατήσει; 

Πολύ εὔκολο εἶναι σέ Σένα νά κάνεις σέ μιά στιγμή τόν πλούσιο ζητιάνο καί τόν φωτχό πλούσιο, νά δώσεις ζωή σ' ὅποιον δέν ἔχει καί νά ὁδηγήσεις στόν θάνατο αὐτόν πού εἶναι γεμάτος ὑγεία, νά πατάξεις μέ ἀσθένεια, ἀλλά καί νά θεραπεύσεις. Καί μόνο νά θελήσεις κάτι, αὐτό ἔχει γίνει κιόλας πράξη τελειωμένη. 

Κάνε, Κύριε, νά κοπάσει ἡ ὀργή Σου. 

Δῶσε ἄφεση, Κύριε, συγχώρησε, Κύριε. 

Μή μᾶς καταδικάσεις ὁλοκληρωτικά γιά τίς ἀνομίες μας. Εἴμαστε καί μεῖς λαός Σου καί γνήσιοι κληρονόμοι Σου. 

Γι' αὐτό τιμώρησέ μας, ἀλλά μέ ἐπιείκεια καί ἀγάπη καί ὄχι μέ τόν θυμό Σου. 

Ἀμήν. 

http://kaiomenivatos.blogspot.gr/

ΚΑΘΕΥΔΕΙ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ;

Ζοῦμε, ἀγαπητοὶ ἀναγνῶστες, κατὰ κοινὴ ὁμολογία, ἡμέρες θλιβερές. Ἕνα πέπλο φόβου, ἀνησυχίας καὶ ἀνασφάλειας ἔχει καλύψει τοὺς τελευταίους καιροὺς τὴν ἀνθρωπότητα. Στὴν πολύπαθη Συρία, στὸ Ἰράκ, στὸ Ἀφγανιστάν, στὴ Λιβύη, στὴν Ὑεμένη, κ.ἀ. καθημερινῶς ἀκούγονται ἐκκωφαντικὲς ἐκρήξεις, ἄλλες ἀπὸ βόμβες, ποὺ ρίχνουν μαχητικὰ ἀεροπλάνα, καὶ ἄλλες ἀπὸ παγιδευμένα αὐτοκίνητα καὶ καμικάζι αὐτοκτονίας, καὶ οἱ δρόμοι γεμίζουν ἀπὸ νεκροὺς καὶ τραυματίες.

Πρόσφυγες ἀπ’ ὅλα αὐτὰ τὰ μέρη ἐγκαταλείπουν ἔντρομοι τὶς πόλεις τους, οἱ ὁποῖες ἔχουν καταντήσει, κατὰ τὴν προφητεία τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ, σὰν παράγκες, καὶ κατακλύζουν τὴν Ἰορδανία, τὸ Λίβανο, τὴν Τουρκία, τὴν Ἑλλάδα καὶ ὁλόκληρη τὴν Εὐρώπη, γιὰ νὰ σωθοῦν καὶ νὰ ἐξασφαλίσουν ἕνα καλύτερο μέλλον. Πολλοὶ δὲν τὰ καταφέρνουν νὰ φθάσουν στὸν προορισμό τους καὶ μὲ φρίκη βλέπομε καθημερινῶς τὸ Αἰγαῖο καὶ τὴ Μεσόγειο νὰ γίνωνται γι’ αὐτοὺς ὁ ὑγρὸς τάφος τους. Στὴν Εὐρώπη ἡ τρομοκρατία, ἡ ἀναρχία, ὁ ἐθνικισμός, ὁ νεοναζισμὸς δείχνουν τὸ ἀπαίσιο καὶ φρικτό τους πρόσωπο, ἐνῷ στὴν Πατρίδα μας τὸ σκηνικὸ εἶναι διαφορετικό. Κρίσι οἰκονομικὴ πρωτόγνωρη, ἀνεργία πρωτοφανής, ἄποροι καὶ ἄστεγοι ποὺ τρέφονται στὰ συσσίτια, ἀπεργίες, ταπεινώσεις καὶ ἐξοντωτικὲς ἀπαιτήσεις τῶν δανειστῶν, ἀπώλεια τῆς ἐθνικῆς κυριαρχίας, αὐτοκτονίες, οἱ ὁποῖες, σύμφωνα μὲ δήλωσι τοῦ τ. Διοικητοῦ τοῦ Νοσοκομείου «ΕΛΠΙΣ» (τὸν ὁποῖον ἔπαυσαν οἱ «ἁρμόδιοι», διότι ἐκτελοῦσε στὸ ἀκέραιο τὰ καθήκοντά του!) ἔχουν ὑπερβῆ μέσα σὲ 5 χρόνια τὶς 11.000!

Ζοφερὴ πράγματι κατάστασι, καταθλιπτική, ἀφόρητη, στὴν ὁποία, ἐὰν οἱ πιστοὶ καὶ εὐσεβεῖς ἄνθρωποι προσθέσουν καὶ τὶς προδοσίες τῆς Πίστεως ἐκ μέρους τῶν οἰκουμενιστῶν, ἀλλὰ καὶ τὴν ἠθικὴ ἐξαχρείωσι καὶ ἀθλιότητα (πανσεξουαλισμός, γυμνισμός, σοδομισμός, ἐκτρώσεις, διαζύγια, κ. ἄ.) δέν μποροῦν παρὰ νὰ ἐπαναλάβουν τοὺς λόγους τοῦ Ἁγ. Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου «ὁ Νόμος ἠτόνισεν, ἀργεῖ τὸ Εὐαγγέλιον…πραγμάτων ἐπιδρομαί, τὰ τῶν φίλων ἄπιστα, τὰ τῆς Ἐκκλησίας ἀποίμαντα. Ἔρρει τὰ καλά, γυμνὰ τὰ κακά, ὁ πλοῦς ἐν νυκτί, πυρσὸς οὐδαμοῦ, Χριστὸς καθεύδει»![1]

Ἄραγε, ὅμως, καθεύδει πράγματι ὁ Χριστός; Κοιμᾶται ὁ Χριστὸς καὶ δὲν βλέπει τὴν Κόλασι, ποὺ ἄφησε τὸ σκοτεινὸ καὶ καταχθόνιο βασίλειό της καὶ ἀνέβηκε στὴ γῆ καὶ βασανίζει τοὺς ἀνθρώπους; Ὑπνοῖ ὁ Χριστὸς καὶ πρέπει νὰ τοῦ ἀπευθύνωμε καὶ ἐμεῖς τὸν ἀνθρωπομορφικὸ ἐκεῖνο λόγο τοῦ Δαβὶδ «Ἐξεγέρθητι, ἵνα τί ὑπνοῖς Κύριε; Ἀνάστηθι!»;[2]

Ὄχι, ἀδελφοί, δὲν καθεύδει ὁ Χριστός. Φαίνεται νὰ κοιμᾶται, ἀλλὰ δὲν κοιμᾶται. Νομίζομε ὅτι δὲν ἐνδιαφέρεται γιὰ ὅσα κακὰ γίνονται στὴ γῆ, ἀλλὰ κάτι τέτοιο δὲν συμβαίνει. Ἐὰν ὑπάρχῃ ἕνα μάτι, ποὺ δὲν κλείνει ποτέ, εἶναι τὸ μάτι τοῦ Θεοῦ, ὁ ὀφθαλμὸς «ὃς τὰ πὰνθ’ ὁρᾷ».

Ἐφ’ ὅσον ὅμως βλέπει τὰ πάντα ὁ Χριστός, γιατὶ δὲν ἐπεμβαίνει νὰ λύσῃ τὰ προβλήματα, νὰ δώσῃ διεξόδους στὰ ἀδιέξοδα, νὰ φωτίσῃ τὰ ἐρέβη, νὰ ἁπλώσῃ τὸ χέρι του νὰ μᾶς πιάσῃ καὶ νὰ μᾶς τραβήξῃ ἔξω ἀπὸ τὰ βαθειὰ νερὰ τῆς ἀπιστίας καὶ τῆς ἀποστασίας μας, ὅπως ἔκαμε ἐκείνη τὴ ζοφώδη καὶ ἀσέληνη νύκτα μὲ τὸν ὀλιγόπιστο Πέτρο, ποὺ βυθιζόταν στὰ ἀφρισμένα κύματα τῆς λίμνης Γεννησαρέτ;

Πολλοὶ εἶναι οἱ λόγοι γιὰ τοὺς ὁποίους ὁ Κύριος δὲν ἐπεμβαίνει. Ἄς ἀναφέρωμε μερικούς.

Ἡ ἀποστασία μας

Οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι σήμερα (καὶ ὁμιλοῦμε γιὰ τοὺς Χριστιανοὺς) ἀποστάτησαν ἀπὸ τὸ Θεό. Ἡ σημερινὴ ἀποστασία εἶναι πρωτοφανής, ὅλα δείχνουν ὅτι ζοῦμε τὴ μεγάλη ἀποστασία, ἡ ὁποία, ὅπως προεῖπε ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, θὰ προηγηθῇ τῆς ἐλεύσεως τοῦ Ἀντιχρίστου καὶ τῆς Δευτέρας Παρουσίας τοῦ Χριστοῦ.[3] Πῶς, λοιπὸν, θὰ ἔλθῃ ὁ Χριστὸς κοντά μας νὰ μᾶς σώσῃ, ὅταν ἐμεῖς φεύγομε μακριά Του καὶ ἀποστατοῦμε ἀπ’ Αὐτόν; Ὁ Πέτρος, ὅταν συνειδητοποίησε ὅτι ἐκεῖνος, ποὺ περιπατοῦσε ἐπάνω στὰ ὕδατα, ἦταν ὁ Κύριος καὶ ὄχι κάποιο φάντασμα, ζήτησε ἀπὸ τὸ Χριστὸ νὰ διατάξῃ νὰ ὑπάγῃ πρὸς Αὐτόν, περιπατῶντας καὶ ἐκεῖνος ἐπάνω στὰ νερά. Δυστυχῶς, οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι σήμερα δὲν πηγαίνουν πρὸς τὸ Χριστό, ὅπως ὁ Πέτρος, ἀλλὰ φεύγουν ἀπὸ τὸ Χριστό. Ἄλλοι δὲ κάνουν κάτι χειρότερο. Ὅταν ἰδοῦν τὸ Χριστὸ καὶ τοὺς πλησιάσῃ, Τὸν διώχνουν, λέγοντάς Του: «ἀπόστα ἀπ’ ἐμοῦ, ὁδούς σου εἰδέναι οὐ βούλομαι»![4] Φύγε μακριὰ ἀπὸ ἐμέ, Χριστέ, δὲν θέλω νὰ γνωρίζω τὶς ὁδοὺς, ποὺ παραγγέλλεις νὰ βαδίζουν οἱ ἄνθρωποι. Ἐσὺ ὑποδεικνύεις τὴ στενὴ καὶ τεθλιμμένη ὁδὸ· ἐμεῖς ἐπιθυμοῦμε τὴν πλατεῖα καὶ εὐρύχωρη. Πῶς μποροῦμε νὰ συνυπάρξουμε; Καὶ ὁ Χριστὸς φεύγει λυπημένος, ὅπως ἔφυγε τότε, ποὺ τὸν ἔδιωξαν ἀπὸ τὴ χώρα τους οἱ παράνομοι, ἀγνώμονες, ἀγενεῖς καὶ ἀμετανόητοι Γαδαρηνοὶ.[5]

Ἡ ἀπιστία μας

Ἕνας ἄλλος λόγος, γιὰ τὸν ὁποῖο δὲν ἐπεμβαίνει ὁ Θεὸς εἶναι ἡ ἀπιστία τῶν ἀνθρώπων. Οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι σήμερα ἔπαυσαν νὰ πιστεύουν στὸ Χριστὸ καὶ πιστεύουν σὲ ἄλλα πράγματα, ὅπως εἶναι τὰ χρήματα, οἱ γνώσεις, τὰ ἀξιώματα, ἡ κοσμικὴ δύναμι, οἱ ὑποσχέσεις τῶν πολιτικῶν. «Μὴ πεποίθατε ἐπ’ ἄρχοντας, ἐπὶ υἱοὺς ἀνθρώπων, οἷς οὐκ ἔστι σωτηρία», συμβουλεύει ὁ Ψαλμωδὸς.[6] Δυστυχῶς, ὅμως, οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι πιστεύουν περισσότερο σὲ ψεῦτες καὶ λαοπλάνους πολιτικοὺς παρὰ στὸ μόνον ἀληθῆ καὶ ἀξιόπιστο Θεό. Καὶ ἐφ’ ὅσον δὲν Τὸν πιστεύουν, δὲν Τὸν ἐπικαλοῦνται. Δὲν προσεύχονται σ’ Αὐτόν. Δὲν Τοῦ ζητοῦν νὰ ἐπεμβῇ. Καὶ ὁ Χριστός, σεβόμενος τὴν ἐλευθερία τῶν ἀνθρώπων καὶ τὶς ἐπιλογές τους, δὲν ἐπεμβαίνει. «Αἰτεῖτε, καὶ δοθήσεται ὑμῖν· ζητεῖτε, καὶ εὑρήσετε· κρούετε, καὶ ἀνοιγήσεται ὑμῖν», μᾶς συμβουλεύει ὁ Χριστὸς.[7] Πόσοι ἄνθρωποι ὅμως αἰτοῦν, ζητοῦν καὶ κρούουν τὴ θύρα τοῦ Χριστοῦ σήμερα; Πόσοι προσεύχονται σ’ Αὐτόν; Ἡ προσευχὴ προϋποθέτει πίστι, καὶ ἡ πίστι ἐξέλειπε ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους τὶς ἔσχατες καὶ ἀποκαλυπτικὲς τοῦτες ἡμέρες. Ἐφ’ ὅσον δὲ ὁ Χριστὸς δὲν ἀκούει κτύπους στὴν πόρτα Του, γιατὶ ν’ ἀνοίξῃ, γιατὶ νὰ ἐπεμβῇ; Ὤ, καί νὰ ἐγνώριζαν οἱ ἄνθρωποι τὴ δύναμι τῆς προσευχῆς! Θαύματα θὰ μποροῦσαν νὰ κάνουν καὶ νὰ κατεβάσουν τὸν Οὐρανὸ στὴ γῆ. Ἡ ἀπιστία ὅμως τῶν πολλῶν, ἀντὶ νὰ κατεβάσῃ τὸν Οὐρανὸ στὴ γῆ, μετέτρεψε τὴ γῆ σὲ Κόλασι. «Ἑαυτοὺς καὶ ἀλλήλους καὶ πᾶσαν τὴν ζωὴν ἡμῶν Χριστῷ τῷ Θεῷ παραθώμεθα», προτρέπει ἡ Ἐκκλησία. Οἱ ἄνθρωποι, ὅμως, ἀντὶ νὰ παραθέσουν τὴ ζωή τους μὲ ἐμπιστοσύνη στὸ Χριστό, τὴν παρέθεσαν, ὑποδουλωμένοι στὰ πάθη τους, στὸ Διάβολο. Πῶς λοιπὸν νὰ ἐπεμβῇ ὁ Χριστὸς στὴ ζωή τους, ὅταν ἐκεῖνοι τὴν ἔχουν οἰκειοθελῶς παραδώσει στὸ Διάβολο, ποιῶντας τὰ δικά του πονηρὰ καὶ σκοτεινὰ ἔργα καὶ ὄχι τὰ ἀγαθὰ καὶ φωτεινὰ ἔργα τοῦ Χριστοῦ;

Ἡ ἀμετανοησία μας

Θὰ ἀναφέρωμε ἕναν ἀκόμη λόγο, γιὰ τὸν ὁποῖο δὲν ἐπεμβαίνει ὁ Χριστὸς νὰ δώσῃ λύσεις στὰ προβλήματα τῶν ἀνθρώπων καὶ αὐτὸς δὲν εἶναι ἄλλος ἀπὸ τὴν ἀμετανοησία τους. Δυστυχῶς, παρὰ τὴν τραγικὴ κατάστασι, στὴν ὁποία ἔχει περιέλθει ἡ ἀνθρωπότητα, ὀλίγοι ἄνθρωποι μετανοοῦν. Προτιμοῦν γιὰ τὰ βάσανά τους νὰ κατηγοροῦν τοὺς πολιτικούς, τοὺς δανειστές μας, τὶς σκοτεινὲς δυνάμεις, τὴ στιγμή, ποὺ ἡ ζωή τους εἶναι βυθισμένη στὴν ἁμαρτία. Διατηροῦν προγαμιαῖες σχέσεις, πορνεύουν, μοιχεύουν, συζοῦν παρανόμως ἢ τελοῦν πολιτικοὺς γάμους, βλασφημοῦν καὶ γενικῶς περιφρονοῦν καὶ καταπατοῦν τὶς ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ, δίχως συναίσθησι τῆς ἁμαρτωλότητός των καὶ δίχως ἴχνος καὶ διάθεσι μετανοίας. Ὁ δρόμος πρὸς τὸ ἐξομολογητήριο εἶναι γιὰ τοὺς πολλοὺς ἄγνωστος. Καὶ ὅμως δὲν ὑπάρχει ἄλλο πρᾶγμα, ποὺ νὰ ἑλκύῃ περισσότερο καὶ γρηγορότερα τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ ἀπὸ τὴ μετάνοια. Τρεῖς ἡμέρες ἔμπρακτης μετανοίας καὶ δεήσεων ἦταν ἀρκετὲς γιὰ νὰ σωθοῦν οἱ Νινευΐτες ἀπὸ τὴν καταστροφή, ὀλίγα δὲ μόνο λεπτὰ εἰλικρινοῦς μετανοίας ἐπάνω στὸ σταυρὸ ἦταν ὑπεραρκετὰ γιὰ νὰ χαρίσουν στὸν εὐγνώμονα Ληστὴ τὸν Παράδεισο!

Εἴθε αὐτὴ τὴ μετάνοια τῶν Νινευϊτῶν καὶ τοῦ Ληστοῦ νὰ ἀποκτήσωμε καὶ ἐμεῖς οἱ ὀρθόδοξοι Νεοέλληνες, ἐὰν θέλωμε νὰ ἑλκύσωμε τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ. Εὔκολα κατεβαίνομε σὲ ἀπεργίες, δύσκολα ὅμως ἀπεργοῦμε ἀπὸ τὶς ἁμαρτίες μας καὶ μετανοοῦμε γι’ αὐτές. Ἡ ἀγάπη, ὅμως, τοῦ Θεοῦ σύντομα θὰ μᾶς ἀπαλλάξῃ ἀπ’ αὐτὴ τὴ δυσκολία. Τὰ παγκόσμια γεγονότα, ποὺ ἔρχονται, καὶ τὰ ὁποῖα ἔχουν προφητεύσει οἱ Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας, θὰ συγκλονίσουν τὶς ψυχὲς καὶ θὰ φέρουν μετάνοια στὴν ἁμαρτωλὴ Πατρίδα μας. Ἐφ’ ὅσον δὲν μᾶς συγκλονίζουν οἱ ἁμαρτίες μας, θὰ μᾶς συγκλονίσουν τὰ γεγονότα. Καὶ τότε, ὅπως προεῖδε καὶ προεῖπε ὁ Ἅγιος Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης, «ἐπειδὴ στὴν Ἑλλάδα ὁ κόσμος θὰ φοβηθῇ, πολλοὶ θὰ στραφοῦν πρὸς τὴν Ἐκκλησία, πρὸς τὸν Θεό, καὶ θὰ μετανοήσουν. Γι’ αὐτό, ἐπειδὴ θὰ ὑπάρξῃ μετάνοια, δὲν θὰ πάθουμε κακὸ οἱ Ἕλληνες. Ὁ Θεὸς θὰ λυπηθῇ τὴν Ἑλλάδα, ἐπειδὴ ὁ κόσμος θὰ στραφῇ πρὸς τὴν Ἐκκλησία…».

Ὅπως τὰ μικρὰ παιδιὰ πρέπει νὰ καοῦν γιὰ νὰ σταματήσουν νὰ παίζουν μὲ τὰ σπίρτα, ἔτσι καὶ ἐμεῖς, τὰ ἄτακτα παιδιὰ τοῦ Θεοῦ, πρέπει νὰ αἰσθανθῶμε τὸν πόνο ἀπὸ τὶς δοκιμασίες καὶ τὶς θλίψεις, γιὰ νὰ σταματήσωμε νὰ ἁμαρτάνωμε καὶ νὰ μετανοήσωμε. Καὶ αὐτὸ θὰ εἶναι ἕνα ἀκόμη θαυμαστὸ ἀποτέλεσμα τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ καὶ μία ἀπόδειξι ὅτι ὁ Χριστὸς δὲν καθεύδει, ἀλλὰ κυβερνᾷ μὲ σοφία τὰ σύμπαντα καὶ κατευθύνει τὴν ἱστορία καὶ τὴν πορεία τοῦ κόσμου, ἐπεμβαίνοντας ὅπου, ὅποτε καὶ ὅπως Αὐτὸς ἐπιλέγει καὶ μὲ μοναδικὸ γνώμονα τὴ σωτηρία τῶν ἀνθρώπων.

Τοῦ Χρήστου Κ. Λιβανοῦ

[1] Ἐπιστολή Π΄, Εὐδοξίῳ Ρήτορι, P.G. 37, 153
[2] Ψαλμ. 44:23
[3] Β΄ Θεσ. 2:3
[4] Ἰώβ, 21:14
[5] Λουκ. 8:37
[6] Ψαλμ. 145:3
[7] Ματθ. 7:7

http://katanixis.blogspot.gr

Μὴν πεῖς, «Σήμερα ἁμαρτάνω καὶ αὔριο μετανοῶ», γιατὶ δὲν ἔχεις σιγουριά. Στὸν Κύριο ἀνήκει ἡ φροντίδα γιὰ τὸ αὔριο. ( Μικρὸς Εὐεργετινός )

Ἀδελφοί, ὁ τωρινὸς καιρὸς εἶναι καιρὸς γιὰ μετάνοια. Μακάριος λοιπὸν εἶναι ἐκεῖνος, ποὺ δὲν ἔπεσε καθόλου στὰ δίχτυα τοῦ ἐχθροῦ. Μακάριος εἶναι γιὰ μένα κι ἐκεῖνος ποὺ ἔπεσε στὰ δίχτυα του, ἀλλὰ κατόρθωσε νὰ τὰ σκίσει καὶ νὰ τοῦ ξεφύγει ὅσο βρίσκεται στὴν παροῦσα ζωή. Αὐτός, ζώντας ἀκόμα σωματικά, μπόρεσε νὰ ξεφύγει ἀπὸ τὸν πόλεμο καὶ νὰ σωθεῖ, ὅπως ξεγλιστράει τὸ ψάρι ἀπὸ τὸ δίχτυ. Γιατὶ τὸ ψάρι, καὶ νὰ πιαστεῖ, ἂν σκίσει τὸ δίχτυ καὶ ὁρμήσει πρὸς τὸ βυθό, ὅσο βέβαια εἶναι ἀκόμα στὸ νερό, σῴζεται. Ἂν ὅμως τὸ τραβήξουν στὴ στεριά, τότε πιὰ δὲν μπορεῖ νὰ βοηθήσει τὸν ἑαυτό του. Ἔτσι κι ἐμεῖς. Ὅσο εἴμαστε σ᾿ αὐτὴ τὴ ζωή, ἔχουμε πάρει τὴ δύναμη καὶ τὴν ἐξουσία ἀπὸ τὸ Θεὸ νὰ σπάσουμε μόνοι μας τὶς ἁλυσίδες τῶν θελημάτων τοῦ ἐχθροῦ, νὰ πετάξουμε τὸ φορτίο τῶν ἁμαρτιῶν μας μὲ τὴ μετάνοια καὶ νὰ σωθοῦμε, κερδίζοντας τὴ βασιλεία τῶν οὐρανῶν. Ἂν ὅμως μᾶς προφτάσει τὸ φοβερὸ ἐκεῖνο πρόσταγμα, ἂν ἡ ψυχὴ χωριστεῖ ἀπὸ τὸ σῶμα καὶ τὸ σῶμα μπεῖ στὸν τάφο, τότε δὲν μποροῦμε πιὰ νὰ βοηθήσουμε τὸν ἑαυτό μας - ὅπως ἀκριβῶς συμβαίνει καὶ μὲ τὸ ψάρι, ποὺ τὸ τράβηξαν ἀπ᾿ τὸ νερὸ καὶ τὸ ἔκλεισαν μέσα σὲ δοχεῖο. 

Ἀδελφέ, μὴν πεῖς, «Σήμερα ἁμαρτάνω καὶ αὔριο μετανοῶ», γιατὶ δὲν ἔχεις σιγουριά. Στὸν Κύριο ἀνήκει ἡ φροντίδα γιὰ τὸ αὔριο.

ἁγίου Ἐφραὶμ

Μικρὸς Εὐεργετινός

http://dakriametanoias.blogspot.gr

Μια παράξενη δαιμονική παγίδα

Στό Ὄρος τῶν Ἐλαιῶν ζοῦσε ἔγκλειστος ἕνας μεγάλος ἀσκητής, πού τόν πολεμοῦσε σκληρά ὁ δαίμων τῆς πορνείας.

Καί ἦταν τόσο σκληρός καί ἀνυποχώρητος ὁ διάβολος στίς ἐπιθέσεις ἐναντίον του, πού μιά ἡμέρα ὁ ἀσκητής αὐτός αἰσθάνθηκε τόσο κουρασμένος, πού παρακάλεσε τόν διάβολο, νά τοῦ κάμει λίγο χάρη!…

Μέχρι πότε πιά! Σταμάτα λίγο! Νά πάρω ἀνάσα!…

Ἀκούοντας τά λόγια του αὐτά, πετάχθηκε μπροστά του ὀφθαλμοφανῶς ὁ διαβολάκος καί τοῦ εἶπε:

Πρόθυμος. Στήν διάθεσή σου. Μόνο ὁρκίσου μου, ὅτι αὐτό πού θά σοῦ εἰπῶ, δέν θά τό εἰπεῖς σέ κανένα, καί θά σέ ἀφήσω ἥσυχο γιά πάντα!…

Καί ὁ γέροντας πελαγωμένος ἀπό τούς λογισμούς του, ὁρκίστηκε! Εἶπε:

Μά τόν κατοικοῦντα εἰς τόν Οὐρανό, δέν θά τό εἰπῶ κανενός!…

Τοῦ λέει τότε ὁ δαίμονας:

Μή ξαναπροσκυνήσεις ποτέ τήν εἰκόνα αὐτή, καί δέν θά σέ ξαναενοχλήσω ποτέ.

Ἡ εἰκόνα ἔδειχνε τήν Παναγία νά κρατάει τόν Χριστό στήν ἀγκαλιά της.

Κοκκάλωσε ὁ ἔγκλειστος καί τοῦ εἶπε:

Μιά μικρή προθεσμία νά τό σκεφθῶ!…

Καί τό σκεφτόταν ὅλη τήν νύχτα.

Καί ὅταν ξημέρωσε ἔτρεξε στόν ὅσιο Θεοδώρο τόν Ἠλιώτη, γέροντα τότε στήν Λαύρα τοῦ Φαράν, στό Σινᾶ πού εἶχε τυχαία εὑρεθῆ ἐκεῖ στό μοναστήρι του καί τοῦ τά εἶπε ὅλα.

Καί ὁ ὅσιος γέροντας τοῦ ἀπάντησε:

Ὅπως τό βλέπεις, ὁ διάβολος σέ ἔβαλε στό χέρι! Σέ ἔκαμε παιχνιδάκι του. Σέ ἔβαλε ἀκόμη καί νά κάμεις ὅρκο· πρᾶγμα ἐντελῶς ἀνεπίτρεπτο! Ἀλλά καλά ἔκαμες καί τά ἐξομολογήθηκες ὅλα. Καί νά σοῦ εἰπῶ: Καλλίτερα νά ἔκανες πορνεία, παρά νά δεθῆς μέ τόν διάβολο (καί μάλιστα μέ ὅρκο!), ὅτι δέν θά προσκυνᾶς πιά εἰκόνα μέ τόν Σωτῆρα καί Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστό καί τήν μητέρα Του.

Γύρισε στό κελλί του ὁ καλόγηρος. Καί νά σου μπροστά ἀγριεμένος καί σκυθρωπός ὁ διάβολος.

Ρέ, παλιοκαλόγηρε, τί ἦταν αὐτό πού ἔκαμες; Δέν μοῦ ὁρκίστηκες; Πῶς τόν ἐπάτησες τόν ὅρκο;

Τοῦ ἀπάντησε:

Μή σέ νοιάζει ἐσένα. Πατέρας μου εἶναι ὁ Χριστός. Ὅ,τι κι ἄν ἔκαμα, θά τά βρῶ μαζί Του. Μέ σένα δέν θέλω νά ἔχω ἄλλο πάρε‐δῶσε! Τελεία καί παύλα!…

Καί τό συμπέρασμα ποῖο;

• Μεγάλο λάθος νά προσπαθεῖ ἄνθρωπος νά λύσει τά πνευματικά του προβλήματα μόνος του. Γιατί ἀκόμη καί ἅγιοι ἄνθρωποι, μερικές φορές πελαγώνουν.

• Ἡ χειρότερη ἁμαρτία εἶναι νά ὑποτιμάει ὁ ἄνθρωπος τήν πίστη στόν Χριστό καί νά θεωρεῖ μερικά ἀνθρώπινα προβλήματα τόσο οὐσιαστιά, ὥστε νά ὑποτιμάει ἐξ αἰτίας τους τήν πίστη.

• Οἱ εἰκόνες δέν εἶναι οὔτε φωτογραφίες οὔτε κάδρα! Ἔχουν σχέση μέ τήν πίστη.

Γράφει ὁ Ἰωάννης Μόσχος στό ὡραῖο Λειμωνάριο

https://simeiakairwn.wordpress.com

ΕΝΑ ΓΡΑΜΜΑ ΜΕ ΞΕΧΩΡΙΣΤΗ ΣΗΜΑΣΙΑ...

Αγαπημένε μου.

Σε παρακολούθησα χθες, στην κουραστική και ανιαρή σου καθημερινότητα, και, δεν στο κρύβω, χάρηκα ιδιαίτερα.

Πρώτα σε είδα να σηκώνεσαι το πρωί και να ξεκινάς τη μέρα σου χωρίς προσευχή, και αυτό, πίστεψέ με, με γέμισε χαρά. Αν θυμάμαι καλά, ούτε το προηγούμενο βράδυ σε είδα να γονατίζεις να κλείσεις τη μέρα σου με προσευχή, ούτε καν πριν από το φαγητό σου δεν προσεύχεσαι πια και μου αρέσει πολύ αυτό, με κάνει ιδιαίτερα ευτυχισμένο.

Δεν βρίσκω λόγια να σου εκφράσω πόση χαρά μου δίνει να βλέπω τη ζωή σου να αλλάζει... Οι σκέψεις σου, οι προτιμήσεις σου, οι κινήσεις σου, οι επιλογές σου, το περιεχόμενο της κάθε σου μέρας. Ανόητε, δεν το καταλαβαίνεις ότι είσαι δικός μου;

Σε παρακολουθώ την ώρα της εκκλησίας, που υποτίθεται ότι πηγαίνεις να ακούσεις ένα κήρυγμα. Εσύ ταξιδεύεις κυριολεκτικά. Όλοι γύρω σου νομίζουν ότι προσέχεις το κήρυγμα, αλλά εσύ σκέφτεσαι τα δικά σου, τις δουλειές σου, τις επιθυμίες σου. Ακόμα και την ώρα της προσευχής μπορεί να σκύβεις το κεφάλι και να κλείνεις τα μάτια, αλλά κάθε άλλο παρά προσεύχεσαι. Συνεχίζεις να σκέφτεσαι τα δικά σου, να καταστρώνεις σχέδια, να επεξεργάζεσαι τις δουλειές σου. Και οι άλλοι γύρω σου σε βλέπουν σκυφτό και νομίζουν ότι προσεύχεσαι μαζί τους. Σε χαίρομαι που έχεις αρχίσει να ξαναγίνεσαι υποκριτής! Για κάποιο διάστημα το 'χα χάσει αυτό και με ανησυχούσε πολύ. Τότε που έλεγες όλες αυτές τις ανοησίες ότι αναγεννήθηκες, ότι πίστεψες και έδωσες την καρδιά σου στον Χριστό... Τι λες τώρα, σε ποιον τα λες αυτά; Ποια καρδιά έδωσες; Ρώτα εμένα να σου πω πού είναι καρδιά σου...Ακόμα και την ώρα της κοινωνίας του σώματος και του αίματος του Χριστού, όταν παίρνεις μέρος στο Δείπνο του Κυρίου, εσύ ταξιδεύεις. Είναι φανερό ότι το έχεις συνηθίσει πια και δεν σου λέει τίποτα. Πάλι τις δουλειές σου σκέφτεσαι, πάλι κουβεντούλα έχεις με τον εαυτό σου, πάλι με τα δικά σου ασχολείσαι. Βλέπω ότι άρχισες να το βαριέσαι κιόλας, κι αυτό με χαροποιεί ιδιαίτερα. Μπράβο σου, έχεις κάνει μεγάλη πρόοδο από τότε που σε έχασα για λίγο, και αυτό με κάνει ιδιαίτερα περήφανο... Είσαι άξιος συγχαρητηρίων.

Δεν στο κρύβω, όταν σε πρωτοείδα να πηγαίνεις στην εκκλησία, να λες ότι μετανόησες για τις αμαρτίες σου, ότι πίστεψες, εγώ ταράχτηκα και ένιωσα ότι σε χάνω. Αλλά δεν σταμάτησα. Με ξέρεις εμένα πόσο υπομονετικός και μεθοδικός είμαι. Από αυτά που βλέπω στη ζωή σου κάθε σου μέρα, είμαι σίγουρος ότι είσαι δικός μας.

Δε θέλει δα και φοβερή εξυπνάδα για να καταλάβει κανείς πού βρίσκεσαι και ποιο είναι το πραγματικό αφεντικό σου. Είσαι υποκριτής, λες ψέματα, πολλά ψέματα, και μάλιστα με τον πιο φυσικό τρόπο. Λες ψέματα και στον ίδιο τον Θεό. Να σου φανερώσω κάτι, που μάλλον θα σε τρομάξει. Αυτό ούτε εγώ δεν τολμάω να το κάνω. Όταν στέκομαι μπροστά Του, Τού λέω αυτό που πιστεύω στην πονηρή μου καρδιά, που είναι γεμάτη κακία για όλους σας, και για Εκείνον. Αλλά ψέματα δεν τολμάω να Του πω, εσύ όμως Του λες.

Βλέπω ότι άρχισες να λερώνεις σιγά-σιγά την...«καθαρή και άγια» καρδιά σου, μπροστά στην τηλεόραση για παράδειγμα, με αυτά που διαλέγεις να παρακολουθείς, ιδιαίτερα τα βράδια, τα περιοδικά που ξεφυλλίζεις ή κρυφοκοιτάς, το περιεχόμενο που έχεις στη σκέψη σου και που ανεβαίνει στην καρδιά σου.

Έχεις στην καρδιά σου μίσος και ζήλια. Λες ότι σε καθάρισε ο Χριστός, από τι σε καθάρισε; Εγώ, από αυτά που βλέπω στη ζωή σου κάθε μέρα, δεν αντιλαμβάνομαι να 'χει αλλάξει κάτι επάνω σου, και αυτό με ευχαριστεί ιδιαίτερα. Και κλέβεις όταν μπορείς, και μοιχεύεις, και πάθη έχεις, και αδυναμίες, και το κουτσομπολιό σου αρέσει, και κατηγορείς εύκολα και άδικα τον διπλανό σου, και ασέβεια έχεις, είσαι τεμπέλης, είσαι αδιάφορος, η ζωή σου είναι ένα ελεεινό παράδειγμα στα παιδιά σου. Το βέβαιο είναι ότι αν βγάλει κανείς έξω τα Χριστούγεννα και το Πάσχα, την υπόλοιπη χρονιά δεν σου λέει τίποτα ο Ιησούς, ούτε που Τον θυμάσαι, ούτε που Τον λογαριάζεις. Μόνη εξαίρεση, αν Τον χρειαστείς για καμιά δουλειά, καμιά εξυπηρέτηση, να βάλει ένα χεράκι... να συγχωρήσει καμιά αμαρτία...

Είχα δίκιο τελικά, όταν έλεγα σε όλους εδώ στην παρέα, ότι σε ξέρω καλά και ότι πολύ σύντομα θα είσαι πάλι μαζί μας, πάλι δικός μας.

Σε βλέπω τώρα πώς κοιτάζεις τον κόσμο μου, πώς σου αρέσουν οι βιτρίνες, τα ακριβά ψώνια, με τι λαχτάρα κοιτάζεις τα πολυτελή, αστραφτερά αυτοκίνητα. Να σου πω κάτι; Έτσι γίνομαι κι εγώ παιδί του Θεού... να Τον έχω δηλαδή να με συγχωρεί, να με βοηθάει, να με ευλογεί, κι εγώ να κρυφοκοιτάζω με αγάπη τον κόσμο. Τελικά δεν είσαι τόσο έξυπνος όσο νόμιζα, γιατί αν ήσουν θα καταλάβαινες ότι αυτά που σκέφτεσαι δεν γίνονται στην πράξη. Μοιρασμένο δεν σε θέλει κανένας μας. Ούτε Αυτός, ούτε εγώ. Σε θέλουμε ολόκληρο και ολόψυχα δικό μας. Εμένα με χαροποιεί ιδιαίτερα να σε βλέπω να παλεύεις να μείνεις ανάμεσα στα δύο, γιατί το ξέρω με σιγουριά ότι απ΄ αυτήν και μόνο την επιλογή της καρδιάς σου φαίνεται ότι είσαι σίγουρα δικός μου...

Πώς να μην πανηγυρίσω , μετά από τόσον καιρό που κινδύνευσα να σε χάσω, όταν σε βλέπω να γυρίζεις στα ίδια τα δικά μου, τα αγαπημένα έργα του σκοταδιού; Είσαι φίλαυτος, είσαι καμαρωτός εγωιστής, ζεις μόνο για τον εαυτό σου και τα είδωλά σου, μεταχειρίζεσαι πονηριές, αποσιωπάς ή νοθεύεις την αλήθεια από σκοπιμότητα, χρησιμοποιείς ίντριγκες, μεθοδεύσεις, πιστεύεις στον εαυτό σου, αγαπάς τα χρήματα, τα κυνηγάς, λατρεύεις το όμορφο, το ακριβό, το μοντέρνο, στηρίζεσαι σ' αυτά, τα επιθυμείς, και αδιαφορείς για τον πόνο, την ανάγκη, τα δάκρυα που υπάρχουν γύρω σου.

ΚΑΛΩΣ ΗΛΘΕΣ πίσω, στο κόσμο μας, με τους φαρδείς και ευρύχωρους δρόμους, τις ομορφιές του, τις απολαύσεις του και την κατάληξή του, που είναι σίγουρα η αιώνια απώλεια. Θέλω να είμαι πέρα για πέρα ξεκάθαρος μαζί σου. Δεν ξεχνάω ότι πορευτήκαμε μαζί τόσα χρόνια και ότι παραλίγο να σε χάσω, πράγμα που θα μου κόστιζε πολύ. Ο Θεός σε αγαπά ανόητε, γνήσια και ειλικρινά, σε αγαπά με όλη Του την καρδιά και έχει μεγάλα και δοξασμένα σχέδια για εσένα και για αυτή τη ζωή, αλλά και αιώνια στη Βασιλεία Του. Αυτό είναι βέβαιο και το ξέρω καλά. Εγώ αντίθετα σε μισώ, σε μισώ αφάνταστα. Με πέταξε έξω από τον Ουρανό Του και χρησιμοποιώ εσένα και τους άλλους για Τον εκδικηθώ γι' αυτό που μου έκανε. Θα κάνω τη ζωή σου μίζερη και δυστυχισμένη. Θα ζήσεις από τώρα την κόλαση. Τώρα, που ξέρω ότι είσαι πραγματικά δικός μου, δεν θα σε αφήσω από τα μάτια μου ούτε στιγμή, μέχρι να το εξασφαλίσω ότι θα καταλήξεις σίγουρα στην κόλαση. Αυτό, πίστεψέ με, πονάει πολύ τον Θεό, γιατί είσαι δημιούργημα δικό Του και σε αγαπάει αληθινά, αλλά εμένα, που σε μισώ και μισώ κι Εκείνον, με γεμίζει χαρά και ικανοποίηση αυτή η σκέψη και θα κάνω ό,τι μπορώ να σε πάρω μαζί μου στην αιώνια κόλαση .

Αυτό το γράμμα είναι ένα γράμμα ευγνωμοσύνης και χαράς για την επιστροφή σου σε μας. Και να ξέρεις ότι έχουμε έτοιμα σχέδια για να σε χρησιμοποιήσουμε να πλανήσεις κι άλλους, πολλούς, και να καταλήξουμε όλοι μαζί μια μέρα στη φωτιά της κόλασης, κάτι που θα κάνει τον Θεό να πονάει ακόμα περισσότερο. Θα σε κάνω εγώ αγνώριστο. Θα σε ρίξω ακόμα πιο βαθιά στο σκοτάδι και στην ντροπή. Θα σε εκδικηθώ, γιατί θέλησες, ανόητε, να φύγεις από τον κόσμο μου και να πας σ' Εκείνον, που Τον μισώ με όλη μου την ψυχή.

Τώρα θα πρέπει να φύγω, αλλά θα επιστρέψω σε λίγα λεπτά με άλλο πρόσωπο, για να σε σπρώξω πιο βαθιά στην αμαρτία, να κυλιστούμε και οι δυο μαζί πάλι στο βούρκο, που τόσο αγαπάμε και οι δυο από παλιά. Θα έχω τα μάτια μου δεκατέσσερα επάνω σου μήπως συνέλθεις και μετανοήσεις και επιστρέψεις σ' Εκείνον. Θα σε εμποδίσω με όλες μου τις δυνάμεις. Μη με υποτιμάς. Εγώ προσωπικά το προτιμώ, γιατί έτσι γίνομαι πιο αποτελεσματικός, αλλά σε πληροφορώ ότι όσοι με υποτίμησαν έχασαν...

Εάν πραγματικά με αγαπάς, μη μοιραστείς αυτό το γράμμα μου με άλλους!

Σου γράφω με τη βεβαιότητα ότι δεν θα με απογοητεύσεις....

Ο ΣΑΤΑΝΑΣ

http://orthognosia.blogspot.gr

Δείτε τις προειδοποιήσεις των αγιοσαββαϊτών πατέρων για το καρναβάλι του 2009 που διακωμωδούσε τον ορθόδοξο μοναχισμό

Και αναλογιστείτε τι μεσολάβησε στη χώρα μας τα 7 χρόνια που πέρασαν...

Συγκεκριμένα, στο καρναβάλι της Πάτρας κατά την περίοδο των αποκριών του 2009 (επί κυβερνήσεως Καραμανλή), οι διοργανωτές έθεσαν ως θέμα της πομπής το "σκάνδαλο Βατοπαιδίου", το οποίο όπως αποδείχθηκε ήταν ένα μεγάλο φιάσκο προκειμένου να έρθει στην εξουσία ο ολετήρας Τζέφρυ Παπανδρέου. Οι μοναχοί της Λαύρας του Αγίου Σάββα στην έρημο της Ιουδαίας, διέβλεψαν τον κίνδυνο από αυτή την προκλητική ασέβεια και προειδοποίησαν ότι εξαιτίας και αυτού του γεγονότος θα έρθουν δεινά στη χώρα μας...

Διαβάστε την επιστολή τους:Αφ’ ότου πληροφορηθήκαμε στην ιερά Λαύρα του Αγίου Σάββα το θέμα της ετοιμαζόμενης στην Πάτρα εφετινής καρναβαλικής εορτής, η καρδιά μας γέμισε με πολλή λύπη και φοβερή ανησυχία.

Διότι δεν είναι μόνο το πρόσωπο του Αρχιμανδρίτου Εφραίμ της Ιεράς Μονής του Βατοπαιδίου το οποίο διακωμωδείται και εξευτελίζεται στον εφετινό καρνάβαλο, αλλά ολόκληρο το Μοναχικό Τάγμα, του οποίου το μαύρο ράσο, αποτελεί την χαρακτηριστική ενδυμασία πνευματικής μάχης, καθώς άλλωστε και του τιμημένου Ελληνικού Κλήρου. Υβρίζονται λοιπόν και η Παναγία Θεοτόκος, η πρώτη ασκήτρια στα Άγια των Αγίων των Ιεροσολύμων και Ηγουμένη του Αγίου Όρους, εξυβρίζονται τα άφθορα άγια σκηνώματα και τα ασκητήρια των Αγίων μας, όπως του Αγίου Σάββα, οι οποίοι αγίασαν το χώμα της Ελλάδας ή και αλλού με τους ασκητικούς αγώνες τους, φορώντας το μαύρο Μοναχικό Σχήμα, το οποίο μισούν μόνο οι εχθροί της Ορθοδοξίας και το τρέμουν οι δαιμονικές δυνάμεις, διακωμωδείται ο Μοναχικός Θεσμός, ο οποίος διέσωσε εκτός της Πίστεως, και την αυτοσυνειδησία του Γένους, τη γλώσσα, την ιστορία και τη γραμματεία του, σε περιόδους δουλείας ή κινδύνων, με μεγάλες μορφές Αγίων, Εθνομαρτύρων, Διδασκάλων και Εθναρχών.

Οι ετερόθρησκοι των Αγίων Τόπων τιμούν τους Χριστιανούς Ρασοφόρους και τους αποκαλούν «Abbuna» («Πάτερ»), εις ένδειξη τιμής προς το Βασιλικόν και ένδοξο Γένος των Ρωμιών, των «Βυζαντινών», του οποίου την Αυτοκρατορία εκληρονόμησαν, αλλά οι Ρωμιοί των Πατρών της νεωτέρας Ελλάδας θα διακηρύξουν “urbi et orbi”, στην πόλη και τον κόσμο, ότι στο βωμό της γελωτοποιίας είναι πρόθυμοι να θυσιάσουν αυτό που πάντοτε αποτελούσε γνώρισμα των Ελλήνων, την τιμή προς τους θρησκευτικούς θεσμούς, όπως είναι πρόθυμοι και να ενσταλάξουν με συνειρμούς στις αθώες παιδικές ψυχές και στην συνείδηση των νέων, εκεί όπου το θέαμα του καρναβάλου, την γενική εντύπωση ότι η μαύρη Μοναχική Περιβολή των Ορθοδόξων Μοναχών δεν είναι ανθρώπων που αγωνίζονται πνευματικώς, με ενδεχόμενες ίσως ελλείψεις και λάθη, αλλά υποκριτών και διεφθαρμένων. Ο Χριστός, μέσω της Εκκλησίας Του, όπου διαπιστώσει αμαρτία και πτώση, δρα θεραπευτικά, αλλά με αγάπη και σεβασμό στο ανθρώπινο πρόσωπο. Η τωρινή γελωτοποιία, διαπομπεύει με απάνθρωπο τρόπο το πρόσωπο ενός κληρικού, κατά παραβίαση του βασικού ανθρωπίνου και δημοκρατικού δικαιώματος της αξιοπρέπειας, το οποίο απολαμβάνουν ακόμα και οι εγκληματίες.

Δεν έφθαναν οι εκτροπές του καρναβάλου από μόνες τους, τα αμαρτήματα της νύκτας και της εντροπής και οι φονικές εκτρώσεις; Δεν ήταν αρκετή αμαρτία η βεβήλωση της πλέον σημαντικής περιόδου του έτους, δηλαδή των Αγίων Νηστειών, όταν ενθυμούμεθα την Β’ Παρουσία του Κυρίου την Κυριακή της Απόκρεω; Αλλά τώρα, η σύγχρονη Πάτρα και η νεοειδωλολατρική και νεοεποχική λατρεία των ειδώλων του καρναβαλικού σατυρισμού ανασταυρώνει τον Χριστό μέσω των συμβόλων του Μοναχικού Θεσμού, σύμβολα που ίσως εμείς οι σύγχρονοι μοναχοί αναξίως φορούμε, δεν παύουν όμως να είναι τα ένδοξα εμβλήματα των Αγγελικών Ταγμάτων και των απ’ αιώνος Οσίων Πατέρων.

Είναι φοβερή η διήγηση από τα βιβλία της Εκκλησίας μας, σύμφωνα με την οποία ένας παλαιός Πατριάρχης για να εξευτελίσει ένα Μοναχό που αμάρτησε, φόρεσε το σχήμα του σε ένα χοίρο. Τότε εμφανίστηκε ο Τίμιος Πρόδρομος και Βαπτιστής και του είπε ότι δεν θα του συγχωρήσει αυτή την αμαρτία, ούτε στη Δεύτερη Παρουσία. Και δεν του τη συγχώρησε, ούτε όταν ο Πατριάρχης αυτός έκτισε ένα Ναό προς τιμή του Τιμίου Προδρόμου, διότι ο Τίμιος Πρόδρομος εμφανίστηκε στον Πατριάρχη και του είπε πάλι, ότι όσους Ναούς και αν κτίσει, δεν θα του συγχωρήσει την αμαρτία αυτή, με την οποία προσβλήθηκε το Μοναχικό Σχήμα, του οποίου ο Βαπτιστής είναι Αρχηγός.

Παρακαλούμε θερμώς όσους πιστούς ακόμη αγωνίζονται στους προμαχώνες του Γένους και της Πίστεως, ξεπερνώντας φόβο και ανθρωπαρέσκεια, αλλά και όσους θέλουν να βλέπουν τα γεγονότα βαθύτερα από τις τηλεοπτικές κάμερες και διαχρονικώτερα από εφήμερους γελοιασμούς, να αντιληφθούν τους συμβολισμούς, τις συγκυρίες και τους σκοπούς μιας τέτοιας πάνδημης βλασφημίας στην οποία παρασύρονται οι συμπατριώτες μας και να ασκήσουν πειθώ μετερχόμενοι κάθε ειρηνικό και νόμιμο μέσο για την αποτροπή της. Και αν τίποτε δεν κατορθωθεί, να απόσχουν παντελώς κάθε καρναβαλικής εκδηλώσεως, παρακαλώντας με δάκρυα το έλεος του Θεού.

Και κάτι τελευταίο. Η διακωμώδηση των ιερών χριστιανικών θεσμών είναι συστατικό στοιχείο της τελετουργίας του σατανισμού και της μαγείας. Αντιλαμβάνονται οι διοργανωτές του καρναβάλου ποιες δαιμονικές πύλες ανοίγουν και ποιους πνευματικούς νόμους ενεργοποιούν πάνω στην πόλη των Πατρών ιδιαίτερα με τον εφετινό καρνάβαλο;

Είθε ο Χριστός με την φιλανθρωπία Του να αποτρέψει την αμαρτία αυτή και τα επακόλουθα της.

Οι Σαββαΐται Πατέρες.

πηγή επιστολής: filoivatopaidiou.wordpress.com

http://makkavaios.blogspot.gr

θέλουν…, αλλά...