.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

Το χασμουργητό της "τελειότητας"...



Μας μεγάλωσαν με το άγχος του λάθους. Λες και δεν θα το συναντούσαμε ποτέ στην ζωή μας. Αναγκαστήκαμε να υποκρινόμαστε τους τέλειους. Με τον καιρό μπερδέψαμε το πραγματικό με το φανταστικό.Τότε είναι που αρχίσαμε να αμαρτάνουμε "ευσεβώς" και να κοροιδεύουμε «τίμια».
Η υποκρισία γίνεται σαν δεύτερη φύση σου. Γιατί; Μα για να αντέξεις οτι δεν είσαι τέλειος. Ο πρώτος που εξαπατάς δεν είναι οι άλλοι, μα ο εαυτός σου. Αυτόν κοροιδεύεις, αφού ζεις την ζωή ενός άλλου που στην ουσία δεν είσαι εσύ.
Έρχεται όμως η ώρα και αυτό ισχύει για όλους μας, που οι μπογιές της μάσκας θα λιώσουν και ή θα σε λυτρώσουν ή θα σε λερώσουν.
Γιατί την ζωή την χαίρονται εκείνοι που αποδέχονται την πραγματικότητα και δεν κυνηγάνε το τέλειο. Εκείνοι που όταν όλοι τους λένε στρίψε αριστερά πάνε δεξιά στο δρόμο της ζωής, γνωρίζοντας οτι το «λάθος» πολλές φορές είναι η πιο σωστή επιλογή. Το να αρνείσαι το «ασφαλές», το «βέβαιο» και «σίγουρο» κάνει συναρπαστικό το ταξίδι της ζωής. Διαφορετικά θα είσαι τόσο «καλά» που στο τέλος θα σε καταπιεί το χασμουρητό σου…