.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

Οι φυλακισμένοι καί ο Βασιλιάς!...

Κάποτε, λέει μία ωραία ιστορία, ένας βασιλιάς επισκέφθηκε τούς φυλακισμένους κάποιας πόλεως, μέ τήν πρόθεση νά αποφυλακίσει όποιον εύρισκε μετανοημένο.

Οπότε άρχισε νά ερωτά τούς κρατουμένους τί κακό διέπραξαν καί βρίσκονταν στήν φυλακή.

"Τί έκανες εσύ"; ερώτησε τόν πρώτο.

"Τίποτε, βασιλιά μου, είμαι αθώος".

Τό ίδιο απάντησε καί ο δεύτερος καί ο τρίτος καί ο τέταρτος. Ερωτά καί τόν πέμπτο.

"Εγώ κύριέ μου, είμαι ένας κακούργος", απάντησε ταπεινωμένος.

"Πολύ καλά", λέει ο βασιλιάς καί απευθυνόμενος στόν δεσμοφύλακα του λέει:

"Βγάλτε γρήγορα αυτόν εδώ από τήν φυλακή. 

Γιατί νά βρίσκεται ένας κακούργος ανάμεσα σέ τόσους αθώους";

Κι έτσι σώθηκε εκείνος που είχε τήν ανδρεία νά ομολογήσει μέ μετάνοια τά σφάλματά του.