Γράφει ἡ Καλλιόπη Ταχτσόγλου
1) Ὅταν λέμε ζευγάρι συζυγικό, ἐννοοῦμε ΑΝΔΡΟΓΥΝΟ ποὺ ὑπανδρεύεται καὶ νυμφεύεται ἔμπροσθεν Θεοῦ καὶ ἀνθρώπων
καὶ ἐναγκαλίζεται πρόσωπο μὲ πρόσωπο - καὶ ὄχι μὲ ὀπίσθια - γιὰ νὰ φέρει, Θεοῦ θέλοντος, τὰ νὲα ἀνθρωπάκια στὸν κόσμο.
«αὐξάνεσθε καὶ πληθύνεσθε καὶ κατακυριεύσατε τὴν γῆν»
2) Ὅταν λέμε ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ἐννοοῦμε πὼς τοῦ Δήμου τὸ κράτος καὶ ἡ ἐξουσία, καὶ πὼς τὴν θέληση τοῦ λαοῦ, τὴν ζωὴ,τὸ συμφέρον καὶ
τὴν πατρίδα του, ὑπηρετοῦν, ὅσοι ἀναλαμβάνουν τὴν διοίκηση, ὄντες μέλη κι αὐτοὶ τοῦ ἰδίου λαοῦ καὶ ὄχι τύποι ἀλαζονικοὶ ποὺ κτυποῦν τὸν λαό
μὲ λόγια καὶ ἔργα ὅταν δηλώνει τὸ θέλημά του.
3) Ὅταν λέμε ΠΑΙΔΕΙΑ ἑλληνική, ἐννοοῦμε α) Γλῶσσα ἑλληνικὴ -καὶ ὄχι τὴν κατακρεουργημένη γλῶσσα ποὺ μαθαίνουν τὶς τελευταῖες δεκαετίες
τὰ παιδιά μας β) Ἱστορία μὲ παράθεση τῶν ἱστορικῶν συμβάντων καὶ ὄχι μὲ τὴν ἐρμηνεία τους κατὰ τὴν πολιτικὴ ὀρθότητα τῶν ἀνορθόδοξων, καὶ τὴν Μυθολογία ὅπως μᾶς παραδόθηκε, χωρὶς ἐρμηνεῖες καὶ παρερμηνεῖες, καθ' ὅτι «μῦθος κρύπτει νοῦν ἀληθείας» καὶ ὁ καθαρὸς νοῦς ἀντιλαμβάνεται τὴν κεκρυμμένη ἀλήθεια τοῦ μύθου. γ) Θρησκευτικά, ἤτοι, Π.καὶ Ν.Διαθήκη, βίους ἁγίων καὶ λόγους τῶν ἁγίων πατέρων τῆς Ἐκκλησίας μας - καὶ ὄχι θρησκειολογίες καὶ γελοιοποιήσεις διαβολικὲς. δ) Βιβλία καὶ ὄχι βιβλιοτετράδια κακοτυπωμένα ὡς περιοδικὰ ποικίλης ὕλης μὲ ἀνόητα,φτιαχτὰ κείμενα, ἐπικίνδυνα, γιὰ τὴν ψυχικὴ καὶ πνευματικὴ ἰσορροπία τῶν παιδιῶν μας.
4) Ὅταν λέμε ΤΕΧΝΕΣ, ἐννοοῦμε πὼς ἡ εὐαίσθητη ψυχὴ τοῦ κάθε καλλιτέχνη μέσῳ τῆς ζωγραφικῆς, τοῦ θεάτρου, τῆς μουσικῆς , τοῦ χοροῦ,
ἐμβαθύνει μὲ τιμιότητα στὴν ψυχοπαθολογία τοῦ ὄντος, κτυπᾶ τὶς χορδὲς τῆς ψυχῆς ,τὶς εὐαισθητοποιεῖ καὶ τὶς ὁδηγεῖ στὸ «γνῶθι σαὐτὸν»,
ἄγει τὴν ψυχὴ ,παρηγορεῖ καὶ καλλιτερεύει τὸν ἄνθρωπο καὶ δὲν τὸν διασκεδάζει (ἐκ τοῦ σκεδάννυμι=διασκορπίζω, σπαταλῶ, διαλύω)
5) Ὄταν λέμε πὼς ὁ Θεὸς εἶναι ΑΓΑΠΗ καὶ ποθοῦμε νὰ τὸν μιμηθοῦμε γιὰ νὰ γίνουμε κι ἐμεῖς ἀγάπη, δὲν σημαίνει πὼς ἀγαποῦμε τὰ πάθη μας καὶ τὰ λάθη μας, τὶς ἁμαρτίες καὶ τὰ ἐγκλήματά μας , τὶς διαστροφὲς καὶ τὰ ψέματά μας ἀλλά, προσευχόμαστε νὰ ἀπαλλαγοῦμε ἀπὸ ὅλα αὐτὰ, νὰ ζήσουμε ἐν εἰρήνη, νὰ παρηγορηθοῦμε καὶ νὰ συγχωρεθοῦμε -ὁ Χριστὸς, γιὰ μᾶς σταυρώθηκε, γιὰ τῆς ψυχῆς μας τὴν σωτηρία.
6) Ὅταν λέμε ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ, ἐννοοῦμε, Χριστοῦ Γέννα καὶ ὄχι ἀσπρομάλλης ἁγιοΒασίλης μὲ κόκκινα κοστούμια, ξωτικὰ καὶ νεράΐδες ( Ὁ ἁγιος Βασίλειος, ἄλλωστε ποὺ γιορτάζει τὴν 1η Ἰανουαρίου, μαῦρα ράσα φοροῦσε καὶ μαυρογένης ἦταν καθ' ὅτι νὲος ἐκοιμήθη, 49 ἐτῶν ! ) Ὀνειρουπόλεις καὶ Χῶρες ξωτικῶν καὶ ἄλλες φαντασίες τἄχα χαρούμενες καὶ παιδικές, δὲν ἔχουν καμμία σχέση μὲ τὰ Χριστούγεννα !
7) Ὅταν λέμε ΠΑΤΡΙΔΑ, ἐννοοῦμε τὴν γῆ ποὺ μᾶς ἀνέθρεψε, τὴν γῆ τῶν πατέρων μας, τὴν γλῶσσα μας, τὸν τρόπο σκέψεως καὶ τὸν τρόπο ζωῆς μας,
τὶς παραδόσεις μας, τὴν Ὀρθόδοξη πίστη μας, τοὺς ἁγίους καὶ τοὺς ἥρωές μας.
8) Ὅταν λέμε ΕΚΚΛΗΣΙΑ ἐννοοῦμε τὴν Μία Ἁγία Καθολικὴ καὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία ποὺ ἔχει Κεφαλὴ τὸν Χριστό, καὶ σῶμα τὸν κλῆρο καὶ τὸν λαό, καὶ ὄχι τὸν κάθε ἀνερχόμενο στὴν διοίκηση τῆς Ἐκκλησίας μας ἱεράρχη, ποὺ ἀλαζονικὰ πιστεύει πὼς αὐτός, εἶναι ἡ κεφαλή, οὔτε τὸν ὁποιοδήποτε ποὺ κτίζει ἐκκλησίες στὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ ἐνῶ Χριστὸ δὲν ἔχει.
«Ὅταν ἔρθει ὁ Ἀντίχριστος, δέν θά ἀπορρίψει κἄν τήν Ἐκκλησία, ἁπλῶς θά κοιμίσει τις συνειδήσεις μας»
«Ὅπου καὶ νὰ σᾶς βρίσκει τὸ κακό, ἀδελφοί,
ὅπου καὶ νὰ θολώνει ὁ νοῦς σας μνημονεύετε
Διονύσιο Σολωμὸ καὶ μνημονεύετε
Ἀλέξανδρο Παπαδιαμάντη. »
(ἀπὸ τὰ βιβλία, καὶ ὄχι ἀπὸ ταινίες ποὺ χρησιμοποιοῦν, παραποιοῦν καὶ μαγαρίζουν τοὺς μεγάλους αύτοὺς ἄνδρες)
Τὸ νοῦ μας, ρεμάλια, κατεδαφιζόμεθα !!
«Πᾶνος»