.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

ΤΙ ΔΕΝ ΕΙΠΕ ΤΟ ΦΑΝΑΡΙ ΤΙ ΑΠΕΚΡΥΨΕ Η Δ.Ι.Σ: «ΑΚΟΥΣΑΤΕ ΛΟΓΟΝ ΚΥΡΙΟΥ, ΑΡΧΟΝΤΕΣ ΣΟΔΟΜΩΝ· ΠΡΟΣΕΧΕΤΕ ΝΟΜΟΝ ΘΕΟΥ, ΛΑΟΣ ΓΟΜΟΡΡΑΣ…»


Τι δεν είπε το Φανάρι τι απέκρυψε η Δ.Ι.Σ: «Ἀκούσατε λόγον Κυρίου, ἄρχοντες Σοδόμων· προσέχετε νόμον Θεοῦ, λαὸς Γομόῤῥας…»

Οὐαὶ ἔθνος ἁμαρτωλὸν, λαὸς πλήρης ἁμαρτιῶν, σπέρμα πονηρὸν, υἱοὶ ἄνομοι.…

Φοβερὸν τὸ παρακούειν τῶν τοῦ Θεοῦ λόγων.…

Πᾶς γὰρ ὁ ποιῶν τὴν ἁμαρτίαν, ἐκ τοῦ διαβόλου γεγέννηται. 
Καὶ ὁ Κύριος δὲ τοῖς πονηρευομένοις φησίν· Ὑμεῖς ἐκ τοῦ πατρὸς ὑμῶν τοῦ διαβόλου ἐστέ….
… παρασυνεβλήθη τοῖς κτήνησι τοῖς ἀνοήτοις καὶ ὡμοιώθη αὐτοῖς. 

Τοιοῦτοι δέ εἰσιν οἱ μὴ κατὰ λόγον, ἀλλὰ κατὰ
πάθος ζῶντες, ἐκ τῆς ἀλογίας πρὸς τὸν κτηνώδη βίον ὑποφερόμενοι.

Ἰδοὺ γὰρ (φησὶν) οἱ μακρύνοντες ἑαυτοὺς ἀπὸ σοῦ, ἀπολοῦνται…..

Ἡ γῆ ὑμῶν ἔρημος· αἱ πόλεις ὑμῶν πυρίκαυστοι· τὴν χώραν ὑμῶν ἐνώπιον ὑμῶν ἀλλότριοι κατεσθίουσιν αὐτὴν, καὶ ἠρήμωται, κατεστραμμένη ὑπὸ λαῶν ἀλλοτρίων. 

Ἐπειδὴ ἀπέγνω τῆς διορθώσεως, ἀπειλεῖ τὸν ἀφανισμόν..

Μέγας Βασίλειος


Mε τους πατριούς του έθνους τους εθνοπατριούς ή τους Πατέρες της Εκκλησίας..

Οι 2 Σύνοδοι δεν είναι συνοδοί στην αμαρτία αλλά Σύν-οδοι συμπορευτές μ΄Εκείνον στην Οδό Του καθώς αυτοκαθορίστηκε ”ως η οδός , η αλήθεια και η ζωή”. 

Δεν στηλίτευσαν ως όφειλαν το άλογο πάθος του σοδομισμού …. ( σσ οι άγιοι της εποχής δεν θα είναι στυλίτες αλλά στηλιτευτές) εξέφρασαν απλά τη διαφωνία τους ως προς το ανομοθέτημα ενώ αρχικά και κυρίως θα έπρεπε να αναδείξουν το μέγεθος του ατοπήματος και της θανάσιμης πνευματικής επικινδύνοτητας του πάθους που νόμος πλέον από την Πολιτεία καλείται… μισές δουλειές, πνευματικά μερεμέτια και μπαλώματα… 

Υπάρχει ο Πατερικός Λόγος που είναι σαφής...Το θέμα είναι εξόχως θεολογικό δεν είναι κυρίως πολιτικό επιστημονικό ιατρικό νομικό εθνικό πολιτισμικό κοινωνικό...
Αυτές τις παραμέτρους ας τις αναπτύξουν άλλοι φορείς και ειδήμονες που άπτεται του πεδίου τους. 

Από την Εκκλησία ο κόσμος προσδοκά όσοι εναπομείναντες γιατί τους πολλούς τους εξόρισε-β εξορία- το Λόγο της λόγο θεολογικό. Δεν είναι θέμα βιοεπιστημόνων ή ιατροδικαστών αλλά λόγου Θεού... θεολογίας... όταν η ίδια η Εκκλησία παρερμηνεύει την αποστολή της και κατέρχεται να αντιμετωπίσει τον αντίπαλο με τα δικά του όπλα αποδυναμώνει τη θέση της… 

Ο Λόγος του Θεού είναι άτρεπτος ως Θεός ο λόγος των επιστημών τρεπτός όταν δεν είναι και στρεψόδικα ωφελιμιστικός...

H Eκκλησία δεν μπορεί να συνυπολογίζει το πολιτικό κόστος σαν να είναι ένας κοινός κομματικός μηχανισμός…