.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

Αλλοίμονο σε αυτούς, που καμαρώνουν γιά τήν αμαρτία τους καί τήν απλώνουν σέ τεντωμένο σχοινί!


Η σημερινή προφητεία στρέφεται κατά των ανθρώπων που νομίζουν ότι έχουν τον έλεγχο της συνείδησής τους και ότι μπορούν να την προσαρμόζουν κατά τις επιθυμίες τους, επειδή το θεωρούν και κάτι «εύκολο»...

Και πράγματι είναι πολύ εύκολο να «παίξεις» με τη συνείδησή σου και να την παρακάμψεις χωρίς κανείς να σου πει τίποτα, αφού είναι κάτι δικό σου, εσωτερικό και δεν το βλέπει ο κόσμος. 

Το βλέπει όμως ο Θεός και το φανερώνει σήμερα:

«Αλλοίμονο σε αυτούς που καμαρώνουν για την αμαρτία τους και την απλώνουν σε τεντωμένο σχοινί! 

Αλλοίμονο σε αυτούς που λένε το πονηρό ως καλό και το καλό ως πονηρό! 

Αλλοίμονο σε αυτούς που παρουσιάζονται συνετοί και επιστήμονες!».

Υπάρχει ένας Θεός που βλέπει και κρίνει τα πάντα. Δεν είναι μόνοι τους, όπως νομίζουν. 

Δεν έχουν δικαίωμα να κάνουν λάστιχο τη συνείδησή τους χωρίς συνέπειες. 

Δε θα ευτυχήσουν για πολύ αυτοί που καταπατούν τη φωνή του Θεού μέσα τους...

Που βρίσκεται η καρδιά μας; 

Αγαπάει το αιώνιο πρόσωπο του Χριστού που καθαρίζει την καρδιά και της δίνει αγνή χαρά και γαλήνη; 

Ή μήπως στρέφεται στην απόλαυση της στιγμής, σε μικρές, ή μεγαλύτερες ηδονές, που τυφλώνουν το νου και τον σέρνουν πίσω από αυτές;

Μήπως δικαιολογούμε τον εαυτό μας και ονομάζουμε το πονηρό ως καλό για να μην αισθανόμαστε ενοχές; 

Μήπως λέμε ότι είμαστε άνθρωποι κι εμείς και έχουμε αδυναμίες ή ότι αυτή είναι η φύση μας και δε μπορούμε να την πολεμάμε;


Η αιώνια Εκκλησία είναι εδώ για να μας πει ότι λέμε ψέμματα στον εαυτό μας. 

Ξέρουμε πολύ καλά πως οι χαρές αυτού του κόσμου βλάπτουν την αιώνια ψυχή μας, που αναζητάει Φως, Αλήθεια, Γνώση, Αγάπη. 

Δεν είναι λοιπόν αυτή η φύση μας. 

Δεν είναι οι σωματικές ηδονές η αλήθεια μας.

Αιχμάλωτοι των παθών μας τα θεωρούμε ως φύση μας και τα υπηρετούμε τυφλά μαζί με τους φίλους και τις οικογένειές μας. 

Απολαμβάνουμε τα πάθη μας πριν μεγαλώσουμε και δε μπορούμε να τα απολαύσουμε. 

Καμμία μάχη με τη σάρκα μας, λοιπόν! Σύμμαχοι και υπηρέτες της!

Κι όμως. 

Η φύση μας είναι αιώνια. 

Φύση μας είναι το Πνεύμα! 

Ζωή μας είναι ο λόγος του Θεού που ορίζει τα πάντα και τα πάντα Τον υπηρετούν! 

Χαρά μας είναι να Τον βλέπουμε, να Τον ακούμε, να Τον αγαπάμε και να Τον λατρεύουμε για να χαιρόμαστε από εδώ και τώρα στους αιώνες των αιώνων.

Όποιος νομίζει ότι η συνείδηση είναι δική του, για να την κάνει ο,τι θέλει, ας διδαχτεί σήμερα ότι η συνείδηση δεν του ανήκει, ούτε τη διαμόρφωσε ο ίδιος. 

Του δόθηκε ως φως για να τον οδηγεί. Κι αν επιχειρήσει να την ελέγξει με βάση αυτό που λέει ο πολύς κόσμος ή ο εαυτός του, θα πέσει σε παγίδα.

Ας ταπεινωθούμε λοιπόν. 

Ας απευθύνουμε στον εαυτό μας αυτό το "Αλλοίμονο". 

Ας ελέγξουμε βαθιά τον εαυτό μας για τις παραλείψεις μας, για το πόσο χαμηλά έχουμε κατεβάσει το νου μας, για την ποιότητα των σκέψεών μας και ας σηκώσουμε τα μάτια μας ψηλά ζητώντας βοήθεια...

Η μάχη για Ανάσταση συνεχίζεται. Καλή μετά-νοια!


Βασίλης Φράγκος