«Αδέσποτα Κορμιά»: Μια αδέσποτη εικαστική αλητεία
Η βλασφημία στα Θεία έγινε το διαβατήριο επιτυχίας του κάθε ατάλαντου
Η βλασφημία και ο χριστιανοφοβικός ρατσισμός στην υπηρεσία της «τέχνης» – Η χυδαία αφίσα με την εσταυρωμένη «Μαντόνα» είναι αδέσποτη αθλιότητα
Συντάκτης: Ελευθέριος Ανδρώνης
Ο κάθε ατάλαντος ή ο κάθε «πουθενάς» του καλλιτεχνικού στερεώματος, χρησιμοποιεί τη βλασφημία προς τα Θεία (ή την προσβολή εθνικών συμβόλων) ως μέσο εγγυημένης και φθηνής διαφήμισης. Ως διαβατήριο επιτυχίας για να εκτοξευθούν κατακόρυφα οι μετοχές του κάθε εικαστικού εκτρώματος. Όσο πιο ακραία η βλασφημία, τόσο πιο εξασφαλισμένη η προβολή.
Χιλιάδες «καλλιτέχνες» της κακιάς ώρας έχουν ακολουθήσει αυτήν την εύκολη πεπατημένη, εδώ και δεκαετίες. Μετά από μισό αιώνα όπου έχουν στηθεί ολόκληρες βιομηχανίες πάνω στο αντιχριστιανικό marketing (σε μουσική, κινηματογράφο, εικαστικές τέχνες, video games κ.λπ) θα περίμενε κανείς ότι ακόμα και η πρόκληση στην τέχνη, θα όφειλε να έχει εξελιχθεί σε πιο πρωτότυπες ιδέες. Όχι όμως. Όλα τριγύρω μας αλλάζουν, όλα παίρνουν την «politically correct» μορφή τους, αλλά (όχι) περιέργως η βλασφημία παραμένει πάντα «παραδοσιακή» και αμετάβλητη.
Την κλασσική συνταγή της χυδαίας βλασφημίας των Θείων, ακολούθησε και το ντοκιμαντέρ της Ελίνας Ψύκου: «Αδέσποτα Κορμιά», για την αφίσα του οποίου έχουν ξεσπάσει σφοδρές αντιδράσεις. Ένας πιο αρμόζων τίτλος για το εν λόγω τερατούργημα, θα ήταν «Αδέσποτη Εικαστική Αλητεία» ή σκέτο «Αδέσποτη Αλητεία», διαλέγετε και παίρνετε.
Με μια προφανέστατη έλλειψη έμπνευσης, ταλέντου και καλλιτεχνικού στίγματος, ο δημιουργός της εμετικής αφίσας συμπεριέλαβε στο «έργο» του, τα πιο τετριμμένα συστατικά της βλασφημίας. «Πέταξε» στον ψηφιακό καμβά ένα σταυρό με μία σταυρωμένη και ημίγυμνη γυναίκα με πρόσωπο παπικής «Μαντόνας», η οποία φαίνεται να είναι και έγκυος.
Καταπληκτική σύλληψη. Την έχουμε δει σε διάφορες παραλλαγές της, μόνο μισό εκατομμύριο φορές τις τελευταίες δεκαετίες. Το ντοκιμαντέρ πραγματικά ποιεί «επανάσταση». Αδημονούμε για το επόμενο promotion της κας Ψύκου, που πραγματικά «τάραξε» τα νερά του θεάματος με το αδέσποτο και χιλιοπαιγμένο πανηγύρι της.
Το να ασελγείς στην πίστη εκατομμυρίων ανθρώπων, επειδή το σύστημα σου έχει δώσει το «ελευθέρας» στην κατάχρηση συμβόλων με το πρόσχημα της «ελευθερίας της τέχνης», και επειδή ηδονίζεσαι να ασχημονείς στα σεβάσματα των χριστιανών, είναι καθαρός κρετινισμός. Είναι ανηθικότητα. Είναι παλιανθρωπιά. Δεν έχει καμία σχέση με τις αληθινές αξίες της τέχνης.
Ο σωστός καλλιτέχνης οφείλει να ισορροπεί το έργο του μεταξύ ελευθερίας έκφρασης και σεβασμού στον (όποιον) θεατή. Εδώ πέρα όμως η ελευθεριότητα και η αποθράσυνση στην τέχνη έχει γίνει αυτοσκοπός, για να μπορεί ο καθένας να καταθέσει όποιο τερατούργημα κατεβάζει η γκλάβα του. Αδιαφορώντας για τους συνανθρώπους του που μπορεί να προσβάλλονται από αυτό. Και δεν κατάλαβα γιατί η ελευθερία στην τέχνη έχει περισσότερο συνταγματικό εκτόπισμα από το σεβασμό στο θρησκευτικό συναίσθημα. Από που και ως που;
Όλοι αυτοί οι υποκρίταροι (πολιτικοί και καλλιτέχνες) που σκίζουν τα ιμάτια τους για την «προστασία της ελευθερίας της τέχνης», άμα τους θίξεις τον πολιτικό αρχηγό τους ή ένα ίνδαλμά τους ή ένα συγγενικό τους πρόσωπο, θα γίνουν θηρία ανήμερα και θα κινήσουν γη και ουρανό για να τιμωρηθεί ο υπεύθυνος. Όταν όμως βλασφημείται ο Τίμιος και Ζωοποιός Σταυρός και η Μητέρα όλων, η Παναγία μας, εμείς δεν πρέπει να αντιδρούμε γιατί είμαστε… «σκοταδιστές»; Σοβαρά; Και περιμένουν ότι ο χριστιανοφοβικός ρατσισμός τους, θα περάσει έτσι στο «ντούκου»; Και όχι απλά το περιμένουν, αλλά το απαιτούν κιόλας;
Ειρηνικά και δημοκρατικά μεν, αλλά δυναμικά δε, θα τους ταράζουμε στην «πολιτική ορθότητα», αντιστρέφοντας την προπαγάνδα τους. Η Παναγία και ο Σταυρός δεν είναι αξεσουάρ για τον κάθε εικαστικό «φανφάρα» που θέλει να νεκραναστήσει την καριέρα του παίζοντας με τα ιερά και τα όσια.
Οι αδέσποτες εκτρώσεις…
Το ντοκιμαντέρ της κας Ψύκου που θα προβληθεί και στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, ασχολείται με «τα δικαιώματα των γυναικών πάνω στο σώμα τους» και μεταξύ άλλων προπαγανδίζει υπέρ της άμβλωσης, αφού όπως λέει η κα Ψυκού «έκπληκτη πρωτοάκουσα πως στη Μάλτα οι αμβλώσεις είναι καθολικά απαγορευμένες και πως συχνά γυναίκες ταξιδεύουν στην Αγγλία ή στην Ιταλία για να υποβληθούν σε άμβλωση».
Επομένως η αφίσα και το περιεχόμενο του ντοκιμαντέρ ταυτίζονται απόλυτα στο μίσος κατά του ανθρώπου και του Θεανθρώπου, εφόσον αυτά τα 2 πάντοτε συνυπάρχουν και αλληλοσυμπληρώνονται. Τα «Αδέσποτα Κορμιά» κυριαρχούν ιδεολογικά πάνω στα κατακρεουργημένα κορμάκια των αμβλώσεων. Ίσως θα ήταν πιο συνεπές για τους συντελεστές του ντοκιμαντέρ να έβαζαν ένα σταυρωμένο μωράκι στην αφίσα τους, μιας και αυτός που θανατώνεται στην πράξη της έκτρωσης δεν είναι η μητέρα, αλλά τα έμβρυα που ετησίως δολοφονούνται κατά εκατοντάδες χιλιάδες στην Ελλάδα.
Αγέννητα μωρά που δεν τους αναγνωρίζεται κανένα δικαίωμα στο να σώσουν το δικό τους σωματάκι, διότι αυτό εξουσιάζεται από τα δικαιώματα των ισχυρότερων (τη μητέρα και τον πατέρα) και διαμελίζεται ζωντανό στα πλαίσια της «ελευθερίας» των γονέων.
Και τέλος πάντων, αν η κα Ψύκου κοπτόταν όντως για την παραβίαση των δικαιωμάτων της γυναίκας, θα όφειλε να θίξει με το promotion της (όχι τον δημοκρατικότατο χριστιανισμό αλλά) μια άλλη θρησκεία που συντηρεί νόμους όπως η κλειτοριδεκτομή, ο δημόσιος λιθοβολισμός γυναικών, η υποχρεωτική χρήση μπούρκας και άλλες απάνθρωπες πρακτικές, οι οποίες έχουν μπολιαστεί πλέον και στην Ευρώπη.
Εκεί θα προέκυπτε όμως ένα… προβληματάκι για το ντοκιμαντέρ, στο να σχεδιάσει μια αφίσα με τα ανάλογα θρησκευτικά σύμβολα αυτής της θρησκείας. Έτσι προσέφυγε στην εύκολη λύση της βλασφημίας του πάντα ανεκτικού χριστιανισμού, που μπορεί να γίνεται «μπαλάκι» στα χέρια των ατάλαντων και εμπαθών. Ή τουλάχιστον έτσι νομίζουν.
Το χειρότερο είναι ότι αυτό το βλάσφημο και μισάνθρωπο ντοκιμαντέρ επιχορηγήθηκε από το υπουργείο Ψηφιακής Διακυβέρνησης με το 40%, από το σύνολο του προϋπολογισμού του φιλμ. Με χρήματα δηλαδή του ελληνικού λαού, επιδοτείται η βλασφημία της Παναγίας και ο χλευασμός του Σταυρού και του Εσταυρωμένου, για να κάνει το κομμάτι της η κα Ψύκου και οι υπόλοιποι συντελεστές αυτού του αίσχους. Λαμβάνοντας χρήματα από όλους τους πολίτες, η κα Ψύκου και όλο το βλάσφημο σινάφι, κατηγορούν για λογοκρισία τους χριστιανούς που αποτελούν το 85% του πληθυσμού της Ελλάδας. Αυτό και αν είναι αδέσποτη αθλιότητα…
Υ.Γ: Για λόγους σεβασμού στα Θεία και μη αναπαραγωγής της κατάπτυστης αφίσας, σκοπίμως δεν την παραθέτουμε πουθενά σε αυτό το άρθρο.