.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

Η ΔΥΝΑΜΗ, που έχει τό λάδι από τό ΚΑΝΤΗΛΙ της ΘΕΟΤΟΚΟΥ καί των ΑΓΙΩΝ !

΄Οσιος Νήφων Επίσκοπος Κωνσταντιανής


(…) Μιά νύχτα είχε πάρει λιγάκι ο ύπνος τόν δούλο του Θεού. 

Ξαφνικά φάνηκε ο διάβολος κρατώντας μιάν αξίνα!

Τήν σήκωσε ψηλά γιά νά τόν χτυπήσει, μά, πρίν προλάβει νά τήν κατεβάσει, κυριεύτηκε από φρίκη καί τρόμο, τραβήχτηκε πίσω καί χάθηκε σάν καπνός, ξεφωνίζοντας καί κάνοντας μεγάλο θόρυβο, ενώ ο Νήφων, ξύπνιος πιά, τόν άκουσε να τρίζει τα δόντια καί νά λέει:

– ΄Αχ, Μαρία! Εσύ, όπως πάντα, μέ καίς! 
Εσύ, που προστατεύεις αυτό τό αγύριστο κεφάλι!

Από τά θυμωμένα εκείνα λόγια του σατανά, ο δίκαιος κατάλαβε ότι η Παναγία τόν υπερασπιζόταν καί τόν σκέπαζε μέ τήν χάρη της, επειδή κάθε βράδυ, πριν κοιμηθεί συνήθιζε να παίρνει λάδι απ’ το καντήλι της και ν’ αλείφεται με πολλή ευλάβεια στο μέτωπο, στον αυχένα, στην καρδιά και σ’ όλα του τα αισθητήρια.

Η μυστική δύναμη, που είχε το άγιο εκείνο λάδι, έτρεψε το διάβολο σε φυγή.

Από τότε, διαπιστώνοντας τήν δύναμη που έχει τό λάδι από το καντήλι της Θεοτόκου καί των Άγίων, συμβούλευε τους γνωστούς του να παίρνουν κάθε βράδυ απ’ αυτό, ν’ αλείφονται μέ πίστη και μετά νά κοιμούνται.

Από το βιβλίο: Ένας Ασκητής Επίσκοπος – Όσιος Νήφων Επίσκοπος Κωνσταντιανής, Ιερά Μονή Παρακλήτου, Ωρωπος Αττικής 2004, σελ. 81

Μικρά δέησις προς την Θεοτόκον Αγιου Νήφωνος Κωνσταντιανής


Ελέησόν με, η ευωδία των χριστιανών η Κεχαριτωμένη, η Πανάχραντος και βοήθησόν με διά το μέγα σου έλεος, δεδοξασμένη, πλουσιόφωτε, η ελπίς των μετανοούντων.