Το θαύμα των Χριστουγέννων… (Αληθινή ιστορία)

Πριν από δώδεκα περίπου χρόνια ανήμερα τα Χριστούγεννα κίνησα με ανάμικτα συναισθήματα για πρώτη φορά για το Περιβόλι της Παναγιάς.

Ήθελα να επισκεφθώ το γέροντα Παϊσιο, να δω από κοντά έναν άγιο της εποχής μας, να εξακριβώσω τις διαφορές, να εντρυφήσω στις παραινέσεις του. Η αλήθεια είναι πως λίγο η ανθρώπινη περιέργεια, λίγο η ανθρώπινη αδυναμία που συνδέεται με τη προτέρα εξακρίβωση του τι πρόκειται να συμβεί ήταν οι πραγματικές αιτίες.

Το κρύο ήταν τσουχτερό και το Άγιο Όρος ήταν χιονισμένο. Ένας άγνωστος γέροντας ανέλαβε ως επίγειος άγγελος να με καθοδηγήσει μέχρι την Ιερά Μονή Κουτλουμουσίου. Η επιθυμία μου όμως να λάβω συγκεκριμένες απαντήσεις μ’ έκανε να πάρω μαζί με ένα δάσκαλο από τη Κοζάνη το μονοπάτι για την καλύβα του γέροντα στην Παναγούδα αμέσως μετά την ακολουθία του Εσπερινού.

Με πρόσωπο σκυμμένο, καρδιά θλιμμένη και βήματα βαριά προσέγγισα το κελί του γέροντα. Αναρωτιόμουν τι θα έπραττα αν, ως καρδιογνώστης κοιτούσε βαθιά μέσα στη ψυχή μου και έβλεπε τα λάθη, την αμαρτία, τις παραλείψεις, τα μίση, τις μικρότητες, τις κατακρίσεις, τον αληθινό ψυχικό πόλεμο. Στη σκέψη και μόνο πως ο γέροντας έχει τέτοια ικανότητα δείλιασα και με έπιασε ντροπή. Αναθαρρούσα όμως και μονολογούσα μέσα μου. Ε! και τι έγινε, ο μόνος είμαι…

Μια άλλη φωνή ωστόσο, άγνωστη τότε, γνωστή τώρα σε εμένα απαντούσε. Υπάρχει λύση … Όσο και να επιχειρούσα να μην την ακούω και να την περιφρονώ τόσο αυτή δυνάμωνε. Υπάρχει λύση, φώναξα κάποια στιγμή χωρίς να το καταλάβω και ξάφνιασα τον συνοδοιπόρο μου δάσκαλο.

Με το που φθάσαμε στο κελί άρχισα να νιώθω κάπως περίεργα. Όλα, γύρω προκαλούσαν μια ηρεμία. Το χιονισμένο τοπίο, τα πουλιά, ο ήχος από το νερό στο ποτάμι. Βούρκωσα χωρίς να κλαίω. Οι σκέψεις περιστρέφονταν γύρω από την άγνωστη αυτή εσωτερική φωνή- παρόρμηση: «Υπάρχει λύση»!

«Καλώς τα καλόπαιδα». Με τη φωνή του γέροντα Παϊσίου επανήλθα στην πραγματικότητα.

Καθώς περνούσα το κατώφλι του Κελιού, μια ζεστασιά πρωτόγνωρη συγκλόνισε το είναι μου. Αληθινό άγγιγμα ψυχής. Ο γέροντας με κοίταξε. Το βλέμμα του ήταν αρκετό για να απομακρυνθούν όλες οι επιφυλάξεις και να ανοίξει η καρδιά.

Το μικρό διάστημα που έμεινα κοντά στον ταπεινό γέροντα Παϊσιο αρκούσε για να αναθεωρήσω σιγά – σιγά πολλά πράγματα. Η αντίληψή μου για τον κόσμο μεταβλήθηκε. Και για πρώτη φορά ένιωθα την ανάγκη να ευχαριστήσω τον Θεό για όλα.

Η μικρή επικοινωνία με το γέροντα λειτούργησε μακροπρόθεσμα καταλυτικά. Εκεί στο Κελί της Παναγούδας βίωσα τη ζεστασιά των ποιμένων. Αφουγκράστηκα το άγγελμα των αγγέλων «επί γης ειρήνη». Έζησα τα Χριστούγεννα.

Χριστούγεννα μακριά από τα φώτα, τα γλυκά, τις ψεύτικες ευχές για ειρήνη, τα υποκριτικά γέλια, την ιδιοτελή καλοσύνη και την ελεγχόμενη αγάπη που απευθύνεται σ’ αυτούς που επιδιώκουμε να μας αγαπούν. Μακριά από το θαύμα των θαυμάτων, τη Γέννηση του Σωτήρος Χριστού. Μακριά από την αληθινή πορεία και το μοναδικό σκοπό του ανθρώπου, δηλαδή τη σωτηρία του.

Σήμερα με βεβαιότητα μπορώ να φωνάξω πως ο Χριστός δύναται να γεννηθεί σε κάθε άνθρωπο. Τώρα ευθαρσώς μπορώ να διακηρύξω και να διαλαλήσω πως αρκεί να ανοίξουμε με ειλικρίνεια μια χαραμάδα στη ψυχή μας και τότε Αυτός θα φροντίσει τα υπόλοιπα. Μια μικρή χαραμάδα για να πλημμυρίσουμε ειρήνη, να γευθούμε καρπούς διαφορετικούς από αυτούς που μας σερβίρει εντέχνως η εκκοσμίκευση. Μια μικρή χαραμάδα για να αλλάξουν τα πάντα ριζικά. Μια μικρή χαραμάδα για να βροντοφωνάξουμε το…

«Χριστός γεννάται δοξάσατε».

http://orthognosia.blogspot.gr/

"Αγιασμένες μέρες"

Τοιχογραφία Φ.Κόντογλου, 

παρεκκλήσιο Οικ. Πεσμαζόγλου Κηφισιά

Η απλότητα της ψυχής του Κόντογλου του επιτρέπει να ζει και να μας περιγράφει την "πνευματική χαρά και την ουράνια αγαλλίαση" των Χριστουγέννων. Ας τον ακούσουμε…

Την πνευματική χαρά και την ουράνια αγαλλίαση που νοιώθει ο χριστιανός από τα Χριστούγεννα, δεν μπορεί να τη νοιώσει, με κανέναν τρόπο, όποιος τα γιορτάζει μοναχά σαν μια συγκινητική συνήθεια, που είναι δεμένη περισσότερο με τις συνηθισμένες χαρές του κόσμου, με τον χειμώνα, με τα χιόνια, με το ζεστό τζάκι.

Μοναχά ο ορθόδοξος χριστιανός γιορτάζει τα Χριστούγεννα πνευματικά, κι από την ψυχή του περνάνε αγιασμένα αισθήματα, και τη ζεσταίνουνε με κάποια θέρμη παράδοξη, που έρχεται από έναν άλλο κόσμο, τη θέρμη του Αγίου Πνεύματος, κατά τον αναβαθμό που λέγει:

«Ἁγίῳ Πνεύματι πᾶσα ψυχή ζωοῦται, καί καθάρσει ὑψοῦται, λαμπρύνεται τῇ τριαδικῇ μονάδι, ἱεροκρυφίως».

Ψυχή και σώμα γιορτάζουν μαζί, ευφραίνουνται με τη θεία ευφροσύνη, που δεν την απογεύεται όποιος βρίσκεται μακριά από τον Χριστό. Ενώ η καρδιά του χριστιανού, αυτές τις αγιασμένες μέρες, είναι γεμάτη από την ευωδία της υμνωδίας, γεμάτη από μια γλυκύτατη πνευματική φωτοχυσία, που σκεπάζει όλη την κτίση, τα βουνά, τη θάλασσα, τον κάθε βράχο, το κάθε δέντρο, την κάθε πέτρα, το κάθε πλάσμα. Όλα είναι αγιασμένα, όλα γιορτάζουνε, όλα ψέλνουνε, όλα ευφραίνονται, όλη η φύση είναι «ὡς ἐλαία κατάκαρπος ἐν τῷ οἴκῳ τοῦ Θεοῦ». Κανείς δεν νοιώθει στην καρδιά του τέτοια χαρά, παρά μονάχα εκείνος που αγαπά τον Θεό και που ζει τις μέρες της ζωής του μαζί με τον Θεό, γιατί κανένας άλλος από τον Θεό δεν μπορεί να δώσει τέτοια χαρά, τέτοια ειρήνη, κατά τον λόγο που είπε ο Κύριος στον Μυστικό Δείπνο: «Τη δική μου την ειρήνη σας δίνω, δεν σας δίνω εγώ την ειρήνη που δίνει ο κόσμος».

Η χαρά του Χριστού κ’ η ειρήνη είναι αλλιώτικη από τη χαρά κι από την ειρήνη τούτου του κόσμου. Για τούτο ο άνθρωπος που χαίρεται να πηγαίνει στην εκκλησία, για να πιει απ’ αυτή την αθάνατη βρύση της αληθινής χαράς και της ειρήνης, λέγει μαζί με τον Δαβίδ:

«Ἐξαπόστειλον, Κύριε, τό φῶς σου καί τήν ἀλήθειάν σου· αὐτά με ὡδήγησαν καί ἤγαγόν με εἰς ὄρος ἅγιόν σου καί εἰς τά σκηνώματά σου· καί εἰσελεύσομαι πρός τό θυσιαστήριον τοῦ Θεοῦ, πρός τόν Θεόν τόν εὐφραίνοντα τήν νεότητά μου».

Ας γιορτάσουμε λοιπόν κ’ εμείς, αδελφοί μου, τη Γέννηση του Χριστού «ἐν πνεύματι καί ἀληθείᾳ, ἐν ψαλμοῖς καί ὕμνοις καί ὠδαῖς πνευματικαῖς», και τότε και τ’ άλλα «προστεθήσεται ἡμῖν», θα μας δοθούνε, ήγουν η χαρά του σπιτιού, της οικογένειας, της φύσης, της συναναστροφής, της αγνής διασκέδασης, γιατί όλα θα τα γλυκαίνει η αγάπη του Χριστού, και θα τα ζεσταίνει η θέρμη Εκείνου που είναι ο ζωοδότης.

Μέγα μάθημα της ταπείνωσης είναι για μας, αδελφοί μου, η Γέννηση του Χριστού. Πού γεννήθηκε; Μέσα σε μια φάτνη, σ’ ένα παχνί να πούμε καλύτερα, για να νοιώσουμε βαθύτερα την ανείπωτη συγκατάβαση του Θεού, γιατί τ’ αρχαία λόγια κάνουνε να φαίνουνται στα μάτια μας πλούσια και τα φτωχά πράγματα. Η μητέρα του, η υπεραγία Θεοτόκος, μακριά από το σπίτι της, ξένη σε ξένον τόπο, πήγε και τον γέννησε μέσα σ’ ένα μαντρί. Το βόδι και το γαϊδούρι τον ζεστάνανε με την ανασαμιά τους. Τσομπάνηδες τον συντροφέψανε. Μαζί με τα νιογέννητα αρνιά λογαριάστηκε ο αμνός του Θεού, που ήρθε στον κόσμο για να σώσει τον άνθρωπο από την κατάρα του Αδάμ. Ποιος άνθρωπος γεννήθηκε με μεγαλύτερη ταπείνωση;

Ο Άγιος Ισαάκ ο Σύρος γράφει, στον Λόγο του για την Ταπεινοφροσύνη, τα παρακάτω εξαίσια λόγια: «Θέλω ν’ ανοίξω το στόμα μου, αδελφοί μου, και να λαλήσω για την υψηλή υπόθεση της ταπεινοφροσύνης, κ’ είμαι γεμάτος φόβο, σαν εκείνον τον άνθρωπο που ξέρει πως θα μιλήσει για τον Θεό. Γιατί η ταπεινοφροσύνη είναι στολή της θεότητας. Γιατί ο Λόγος του Θεού που έγινε άνθρωπος, αυτή ντύθηκε, κ’ ήρθε σε συνάφεια μαζί μας μ’ αυτή, παίρνοντας σώμα σαν το δικό μας. Κι όποιος τη ντύθηκε, αληθινά έγινε όμοιος μ’ Εκείνον, που κατέβηκε από το ύψος Του, και που σκέπασε την αρετή της μεγαλωσύνης Του και τη δόξα Του με την ταπεινοφροσύνη. 

Κι αυτό έγινε για να μην κατακαεί η κτίση από τη θωριά Του. Γιατί η κτίση δεν μπορούσε να τον κοιτάξει, αν δεν έπαιρνε ένα μέρος απ’ αυτή (το σώμα), κ’ έτσι μίλησε μ’ αυτή. Σκέπασε τη μεγαλωσύνη Του με τη σάρκα, και μ’ αυτή ήρθε σε συνάφεια μαζί μας, με το σώμα που επήρε από την Παρθένο και Θεοτόκο Μαρία. Ώστε, βλέποντάς τον εμείς πως είναι από το γένος μας και πως μας μιλά σαν άνθρωπος, να μην τρομάξουμε από τη θωριά Του. Γι’ αυτό, όποιος φορέσει τη στολή που φόρεσε ο Κτίστης (δηλαδή την ταπεινοφροσύνη), τον ίδιον τον Χριστό ντύθηκε».

Η φάτνη είναι η ταπεινή καρδιά, που μοναχά σ’ αυτή πηγαίνει και γεννιέται ο Χριστός.

Η Εκκλησία μας φωτοβολά μέσα στο χειμωνιάτικο σκοτάδι, γιορτάζοντας τη Γέννηση του Κυρίου. Από μέσα της ακούγεται μια υπερκόσμια υμνωδία, σαν εκείνη που ψέλνανε οι άγγελοι τη νύχτα που γεννήθηκε ο Κύριος, «ἦχος καθαρός ἑορταζόντων». Ποιος λαός άλλος, παρεκτός από μας, έχει αυτή την ευλογία; Ποιο άλλο έθνος τέρπεται κ’ ευφραίνεται κι αγιάζεται με τέτοια ουράνια απηχήματα;

Και ποια είναι η αρχαγγελική σάλπιγγα που ακούγεται σήμερα που γεννιέται ο Χριστός; Είναι του Αγίου Κοσμά του Ποιητού. Κι από την άλλη μεριά, ακούγεται μια άλλη γλυκύτατη φωνή, η φωνή του Αγίου Ιωάννου του Δαμασκηνού. Δυο κόρδες της ίδιας ουράνιας κιθάρας! Ο Κοσμάς έχει γράψει τον Κανόνα των Χριστουγέννων σε πιο απλή αρχαία γλώσσα, στο πεζό. Ο Δαμασκηνός έχει γράψει τον δεύτερο Κανόνα της ίδιας γιορτής σε πιο αρχαία γλώσσα και σε στίχο ιαμβικόν. Ο ενθουσιασμός του ενός συνταιριάζεται με τη μεγαλοπρέπεια του άλλου.

Λοιπόν, ας ευχαριστήσουμε τον Κύριο με χαροποιά δάκρυα, κι ας ψάλουμε με γλυκόφονα στόματα τον επινίκειον ύμνο:

«Ἔθνη τά πρόσθεν τῇ φθορᾷ βεβυσμένα,

ὄλεθρον ἄρδην δυσμενοῦς πεφευγότα,

ὑψοῦτε χεῖρας σύν κρότοις ἐφυμνίοις,

μόνον σέβοντα Χριστόν ὡς εὐεργέτην

ἐν τοῖς καθ’ ἡμᾶς συμπαθῶς ἀφιγμένον».

«Ω έθνη, που είσαστε πριν βουτηγμένα στη φθορά και στον θάνατο, και που ξεφύγατε ολότελα από την καταστροφή του πονηρού διαβόλου, υψώσετε τα χέρια σας με χαρά και με αγαλλίαση, λατρεύοντας μοναχά τον Χριστό, τον ευεργέτη σας, που ήρθε στον κόσμο μας από συμπόνεση, για να μας σώσει». 

Φώτης Κόντογλου

(ἀπὸ τὸ βιβλίο τοῦ «Τὸ Ἀϊβαλὶ ἡ πατρίδα μου»)

http://paterikakeimena.blogspot.gr

«Φυλάξτε τα συνήθεια μας, γιορτάστε όπως οι πατεράδες σας, και μη ξεγελιώσαστε με τα ξένα κι άνοστα φράγκικα πυροτεχνήματα»

Τά Χριστούγεννα, τά Φῶτα, ἡ Πρωτοχρονιά, κ’ ἄλλες μεγάλες γιορτές, γιά πολλούς ἀνθρώπους δέν εἶναι καθόλου γιορτές καί χαρούμενες μέρες, ἀλλά μέρες πού φέρνουνε θλίψη καί δοκιμασία.

Δοκιμάζονται οἱ ψυχές ἐκεινῶν πού δέν εἶναι σέ θέση νά χαροῦνε, σέ καιρό πού οἱ ἄλλοι χαίρουνται. Παρεκτός ἀπό τούς ἀνθρώπους πού εἶναι πικραμένοι ἀπό τίς συμφορές τῆς ζωῆς, τούς χαροκαμένους, τούς ἄρρωστους, οἱ περισσότεροι πικραμένοι εἶναι ἐκεῖνοι πού τούς στενεύει ἡ ἀνάγκη νά γίνουνε τοῦτες τίς χαρμόσυνες μέρες ζητιάνοι, διακονιαρέοι. Πολλοί ἀπ’ αὐτούς μπορεῖ νά μή δίνουνε σημασία στή δική τους εὐτυχία, μά γίνουνται ζητιάνοι γιά νά δώσουνε λίγη χαρά στά παιδιά τους καί στ’ ἄλλα πρόσωπα πού κρέμουνται ἀπ’ αὐτούς. Οἱ τέτοιοι κρυφοκλαῖνε ἀπό τό παράπονό τους, κι’ αὐτοί εἶναι οἱ πιό μεγάλοι μάρτυρες, πού καταπίνουνε τήν πίκρα τους μέρα νύχτα, σάν τό πικροβότανο.

Ἴσα ἴσα αὐτές τίς ἁγιασμένες μέρες πού θἄπρεπε νά σμίξουνε πιό κοντά οἱ ἄνθρωποι συναμεταξύ τους, «νά περιπτυχθῶσιν ἀλλήλους», ἴσια ἴσια αὐτές τίς μέρες ἀποξενώνουνται περισσότερο ὁ ἕνας ἀπό τόν ἄλλον, χωρίζουνται σέ δύο στρατόπεδα ὁλότελα ξένα τὄνα στἄλλο, σχεδόν ἐχθρικά. Ἀπό τή μιά μεριά εἶναι οἱ εὐτυχισμένοι, οἱ καλοπερασμένοι, οἱ καλότυχοι, κι’ ἀπό τήν ἄλλη μεριά εἶναι οἱ….

δυστυχισμένοι κ’ οἱ παραπεταμένοι. Ἀνάμεσά τους «χάσμα μέγα ἐστήρικται» κατά τίς γιορτές. Κανένα γεφύρι δέν ἑνώνει τίς δύο ἀκροποταμιές, ἐνῶ…

τίς ἄλλες μέρες ἔρχουνται σέ περισσότερη συνάφεια. Οἱ πλούσιοι κι’ ὅσοι ἔχουνε τόν τρόπο τους κάνουνε, ἀλλοίμονο! τό πᾶν γιά νά ἐπιδείξουνε τά πλούτη καί τ’ ἀγαθά τους στούς λιμασμένους. Κι’ αὐτό γίνεται στὄνομα τοῦ Χριστοῦ, πού γεννήθηκε πάμφτωχος μέσα στό παχνί!

Γιά τήν γέννηση τοῦ φτωχοῦ Χριστοῦ δέν γιορτάζουνε οἱ φτωχοί σάν καί Κεῖνον, μά γιορτάζουνε οἱ πλούσιοι, πού παίρνουνε γιά ἀφορμή τήν πτωχεία του γιά νά δείξουνε τά πλούτη τους. Μά ἄραγε, ἀνάμεσα σέ δυστυχισμένους μπορεῖ νά νοιώσει κανένας εὐτυχισμένον τόν ἑαυτό του; Μοναχά ἕνας ἀναίσθητος μπορεῖ νά νοιώσει τέτοια εὐτυχία. Ὅσο γιά κεῖνον πού θέλει νά ἐπιδείξη στόν πεινασμένο καί στόν στερημένον τήν ἐλεεινή του αὐτή εὐτυχία, αὐτός εἶναι ἀληθινό κτῆνος. Καί μ’ ὅλα ταῦτα, ὑπάρχουνε πολλοί τέτοιοι ἀνάμεσά μας, στά χρόνια μας, ἐνῶ ἤτανε σπάνιοι στά παλαιότερα. Εἶναι κι’ αὐτό ἕνα ἀπό τά ὡραῖα πού μᾶς ἔφερε ὁ μέγας πολιτισμός ἀπό τά μεγάλα κέντρα! Στήν Ἀνατολή εἴχανε τά ζεμπίλια, πού ἤτανε πλεχτά ἀπό ψάθα, κι’ ὅ,τι ἔβαζε μέσα κανένας δέν φαινότανε. Γι’ αὐτό, παίζοντας οἱ τουρκομερίτες, λέγανε πώς ἡ λέξη «ζεμπίλι» βγῆκε ἀπό τά λόγια «σέν μπίλ», πού θά πεῖ «ἐσύ νά ξέρης», δηλαδή ἐσύ νά ξέρης μοναχά τί ἔχει μέσα τό ζεμπίλι, ὥστε νά μή λιμάζουνε καί σέ φθονοῦνε οἱ φτωχοί, κεῖνοι πού δέν μποροῦνε ν’ ἀγοράσουνε τά καλά πού ἀγόρασες ἐσύ. Σίγουρα, κι’ αὐτό δέν εἶναι καθόλου καλό καί χριστιανικό, μά τουλάχιστο ἔλειπε ἡ ἁμαρτωλή ἐπίδειξη πού εἶναι τό πιό σατανικό ἀπ’ ὅλα τά ἄλλα κακά πού φαρμακώνουνε τούς φτωχούς ἀδελφούς μας αὐτές τίς μέρες.

Ὅπως βλέπεις, μέ τήν κακομοιριά πού ἔχει σέ ὅλα ὁ ἁμαρτωλός ἄνθρωπος, μπόρεσε καί γύρισε τίς μέρες τῆς πνευματικῆς χαρᾶς σέ μέρες σαρκικῆς καλοπέρασης γιά τόν ἑαυτό του, καί σέ μέρες πένθους καί δακρύων γιά πολλούς ἀπό τούς συντρόφους του στή ζωή.

Οἱ γιορτές οἱ δικές μας σταθήκανε πάντα θρησκευτικές, καί γι’ αὐτό εἴχανε κάποιον ἄλλο χαρακτῆρα ἀπό τίς γιορτές πού γιορτάζουνε ἄλλα ἔθνη, προπάντων σήμερα, πού εἶναι κάποιες αὐτοσχεδιασμένες σκηνοθεσίες χωρίς καμμιά σημασία γιά τό πνεῦμα τοῦ ἀνθρώπου. Σ’ αὐτές τίς ψευτογιορτές ξαμολιοῦνται ὅλα τά βάρβαρα καί ἐγωιστικά πάθη τοῦ ἀνθρώπου, πού κυττάζει μοναχά τήν εὐχαρίστηση τῆς σάρκας. Ἐνῶ οἱ δικές μας οἱ γιορτές, ἐπειδή, ὅπως εἶπα, ἔχουνε τή ρίζα τους στή θρησκεία, ἤτανε σεμνές, πνευματικές, ὥστε νά μή σκανδαλίζουνε τούς φτωχούς, ὅσο εἶναι μπορετό σέ σαρκικούς ἀνθρώπους. Οἱ πλούσιοι κι’ οἱ νοικοκυραῖοι ἀποφεύγανε νά πληγώσουνε τούς φτωχότερους, καί νοιώθανε τήν ἀνάγκη νά τούς ζεστάνουνε καί κείνους, στέλνοντας κρυφά στά σπίτια τους διάφορα δῶρα, μέ τρόπο, ὥστε νά μή τούς ταπεινώσουνε, κ’ ἔτσι ἡ διαφορά νά φαίνεται ὅσο μποροῦσε λιγώτερη.

Ἔτσι μορφωθήκανε τά ἔμορφα καί ἁγνά ἔθιμά μας, μέ ψαλμωδίες πού τίς λένε ἀκόμα τά παιδιά στούς δρόμους καί στά σπίτια, μέ καμπάνες, μέ ἔμορφα αἰσθήματα, μέ σεμνές διασκεδάσεις, μέ εὐχάριστη συναναστροφή, πού δένουνε μεταξύ τους τούς ἀνθρώπους περισσότερο, παρά πού τούς χωρίζουνε. Μά ὁ ὑλισμός κι’ ὁ λύκος τῆς ἀναισθησίας μολεύει σιγά-σιγά αὐτές τίς καλές γιορτές μας, πού πολύ ἔμορφα τίς παρομοιάζανε οἱ ἀρχαῖοι πρόγονοί μας μέ σταθμούς γιά νά ξεκουραζόμαστε στόν μονότονο δρόμο τῆς ζωῆς μας, λέγοντας: «Βίος ἀνεόρταστος, μακρά ὁδός ἀπανδόκευτος», πού θά πῆ «Ζωή δίχως γιορτή, εἶναι σάν τόν μακρύ τόν δρόμο πού δέν ἔχει πανδοχεῖο νά ξεκουραστῆς».

Κάποιοι μοντερνοποιημένοι κάνουνε τόν βαρύ καί τόν θετικό κύριο πού δέν ἔχει αἰσθηματολογίες, καί λένε πώς αὐτά εἶναι αναχρονισμοί κι’ ἀδιαφόρετα πράγματα. Αὐτοί γιά μένα εἶναι ξερίχια ψυχικά, παγωμένες ἐρημιές, δίχως ἀγάπη, δίχως χαρά, μά καί δίχως πόνο. Γιατί χαρά καί πόνος εἶναι δεμένα. Οἱ τέτοιες ψυχές εἶναι πάντα νεκρά βουνά τοῦ φεγγαριοῦ. Ὡστόσο, κάτι τέτοιοι «ὀρθολογισταί» καί «θετικισταί», ξετρελλαίνουνται γιά κάποιες ἀνόητες ξενόφερτες φέστες καί γιά κάτι μοντέρνα γλέντια πού ρεζιλεύουνε τόν ἄνθρωπο, φτάνει πού γίνουνται κατά τό κοσμοπολιτικό μοντέλο πού βρίσκεται στά «μεγάλα κέντρα τοῦ ἐξωτερικοῦ». Αὐτοί δέν θέλουνε τίποτα ἀπό τά δικά μας, πού τά λένε ὅλα «βλάχικα, φτωχικά, ἀνάξια γιά ἀνθρώπους πού ξέρουνε τόν κόσμο». Τίποτα ἑλληνικό δέν βρίσκει ἔλεος στά μάτια αὐτῶν τῶν κουφιοκέφαλων, ἀκατάδεχτων κι’ ὅπως πρέπει κυρίων, πού χοροπηδᾶνε, ὡστόσο, σάν τρελλοί, μέ τά τσέρκια στό λαιμό, φτάνει πού ἤρθανε ἀπ’ ἔξω, ἀπό κεῖ «πού ξέρει ὁ κόσμος νά ἀπολαμβάνη τή ζωή»! Τί νά ποῦμε κ’ ἐμεῖς οἱ ἄλλοι, τά βλαχάκια, τά φτωχαδάκια, πού μᾶς νανούριζε ἡ μάνα μας μέ τά παραπονετικά τραγούδια της στήν κούνια μας, καί τώρα δακρύζουμε σάν ἀκοῦμε τά τροπάρια καί τά κάλαντα, πού μᾶς ἑνώνουνε μέ τούς ἀγαπημένους μας πού περάσανε ἀπό τόν τόπο μας πρίν ἀπό μᾶς;

Ἀδέλφια μου, φυλάξτε τά ἑλληνικά συνήθειά μας, γιορτάστε ὅπως γιορτάζανε οἱ πατεράδες σας, καί μή ξεγελιώσαστε μέ τά ξένα κι ἄνοστα πυροτεχνήματα. Οἱ δικές μας οἱ γιορτές ἀδελφώνουν τούς ἀνθρώπους, τούς ἑνώνει ἡ ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ. Μήν κάνετε ἐπιδείξεις. «Εὐφράνθητε ἑορτάζοντες». Ἀκοῦστε τί λένε τά παιδάκια πού λένε τά κάλαντα: «Καί βάλετε τά ροῦχα σας, εὔμορφα ἐνδυθῆτε, στήν ἐκκλησίαν τρέξετε, μέ προθυμίαν μπῆτε, ν’ ἀκούσετε μέ προσοχήν ὅλην τήν ὑμνωδίαν, καί μέ πολλήν εὐλάβειαν τήν θείαν λειτουργίαν. Καί πάλιν σάν γυρίσετε εἰς τό ἀρχοντικόν σας, εὐθύς τραπέζι στρώσετε, βάλτε τό φαγητόν σας. Καί τόν σταυρόν σας κάνετε, γευθῆτε, εὐφρανθῆτε. Δόστε καί κανενός φτωχοῦ ὅστις νά ὑστερῆται». Ἀθάνατη ἑλληνική φυλή! Φτωχή μά ἀρχοντομαθημένη, βασανισμένη, μά χαρούμενη καί καλόκαρδη περισσότερο ἀπό τούς εὐτυχισμένους τῆς γῆς, πού τούς μαράζωσε ἡ καλοπέραση.

Ναί, ἀδελφοί μου Ἕλληνες, χαίρετε μαζί μέ κείνους πού χαίρουνται καί κλεῖτε μαζί μέ κείνους πού κλαῖνε. Αὐτή εἶναι ἡ παραγγελία τοῦ Χριστοῦ, καί σ’ αὐτή μονάχα θά βρῆτε ἀνακούφιση. Δίνετε στούς ἄλλους ἀπ’ ὅ,τι ἔχετε. Τό παραπάνω ἀπ’ ὅ,τι ἔχει κανένας ἀνάγκη, τό κλέβει ἀπό τόν ἄλλον. «Μακάριον τό διδόναι μᾶλλον, ἤ λαμβάνειν».

Πολλοί ἀπό σᾶς θἄχουνε ἴσως περισσότερο ἀπό μένα τό δικαίωμα νά μοῦ ποῦνε αὐτά πού λέγω ἐγὼ σέ σᾶς. Δέν εἶμαι «ὁ ποιήσας καί διδάξας», ἀλλοίμονό μου! Μά γιά νά μή σκανδαλισθῆ κανένας πώς τά λόγια μου εἶναι ὁλότελα κούφια, στενεύομαι νά πῶ πώς προσπαθῶ νά μήν εἶμαι ὁλότελα «ὁ δάσκαλος πού δίδασκε καί νόμο δέν ἐκράτει».

28 Δεκεμβρίου 1958

(Φώτης Κόντογλου, Χριστοῦ Γέννησις: Τό φοβερόν Μυστήριον, Ἐκδ.Ἁρμός, 2001)

http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/

ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΑΠΡΟΣΠΕΛΑΣΤΟ

Χριστούγεννα!

Κάθε φορὰ ποὺ γιορτάζουμε τὸ μεγάλο γεγονὸς τῆς σαρκώσεως τοῦ Υἱοῦ καὶ Λόγου τοῦ Θεοῦ, ὀφείλουμε νὰ τὸ προσεγγίζουμε μὲ δέος καὶ συντριβὴ καρδιᾶς, διότι ὑπερβαίνει κάθε προσπάθεια λογικῆς ἑρμηνείας. «Οὐ φέρει τὸ μυστήριον ἔρευναν· πίστει μόνη τοῦτο πάντες δοξάζομεν…» (Αἶνοι Χριστουγέννων).

Χριστούγεννα!

. Ὅταν ἦλθε τὸ πλήρωμα τοῦ χρόνου, ἡ Παναγία Παρθένος δέχτηκε στὰ σπλάγχνα της τὸν Υἱὸ καὶ Λόγο τοῦ Θεοῦ· «ἰδοὺ ἡ δούλη Κυρίου· γένοιτό μοι κατὰ τὸ ρῆμα σου», ἀπάντησε στὸ μήνυμα τοῦ ἀρχαγγέλου Γαβριὴλ (Λουκ. α´ 38), καὶ τὴν ἴδια στιγμὴ στὰ σπλάγχνα της εἰσῆλθε τὸ πῦρ τῆς θεότητος. Συλλαμβάνει καὶ κυοφορεῖ τὸν Θεάνθρωπο Κύριο Ἰησοῦ Χριστό.

«Θυγάτριον θεοπόθητον», ἡ παρθένος, «ὡσεὶ ἐλαία κατακαρπὸς πάσης ἀρετῆς καταγώγιον γέγονε»· σὰν τέλεια γεμάτη καρπούς, ἔγινε κατοικητήριο κάθε ἀρετῆς. «Τίς λαλήσει τὰ μεγαλεῖα σου, Παρθένε;», ἀναφωνεῖ ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, καὶ προσθέτει: «Υἱὸν ἐποίησας Θεὸν ἀνθρώπου, καὶ τὸν ἄνθρωπον υἱὸν Θεοῦ»· ἔκανες τὸν Θεὸ υἱὸ ἀνθρώπου καὶ τὸν ἄνθρωπο υἱὸ τοῦ Θεοῦ.

Ὁ ἀπόστολος Παῦλος μᾶς βοηθεῖ νὰ προσεγγίσουμε κάπως αὐτὸ τὸ ἀπροσπέλαστο στὴν διάνοιά μας μυστήριο: «Ὁ Ἰησοῦς Χριστός», γράφει, «ἂν καὶ εἶχε τὴν ἴδια οὐσία καὶ φύση μὲ τὸν Θεὸ Πατέρα, καὶ ὡς ἀπαράλλακτη καὶ ζωντανὴ εἰκόνα τοῦ Θεοῦ εἶχε τὴ μορφὴ καὶ τὴν φύση τοῦ Θεοῦ… κένωσε τὸν ἑαυτό του ἀπὸ τὴν θεϊκή του δόξα καὶ πῆρε μορφὴ δούλου κι ἔγινε ὅμοιος μὲ τοὺς ἀνθρώπους. Κι ἐνῶ παρουσιάστηκε μὲ τὴν ἐξωτερικὴ ὄψη τοῦ ἀνθρώπου, δὲν ἦταν μόνο ἄνθρωπος, ὅπως φαινόταν, ἀλλὰ ἦταν συγχρόνως καὶ Θεὸς» (βλ. Φιλιπ. β´ 6-8). «Θεὸς ἐφανερώθη ἐν σαρκὶ» (Α´Τιμ. γ´16)· ὁ Θεὸς φανερώθηκε σαρκωμένος. «Ἐπὶ τῆς γῆς ὤφθη καὶ τοῖς ἀνθρώποις συνανεστράφη» (Βαροὺχ γ´ 38).

Χριστούγεννα!

Θαῦμα ἀσύλληπτο! Ὁ Θεὸς εἶναι πιὰ κοντά μας. Ἔχει ἑνωθεῖ μαζί μας, ἔχει γίνει ἕνας ἀπὸ μᾶς, γιὰ νὰ ποθήσουμε νὰ γίνουμε καὶ ἐμεῖς ἕνα μαζί Του.

Λοιπόν, «εὐφραίνεσθε δίκαιοι· οὐρανοὶ ἀγαλλιᾶσθε· σκιρτήσατε τὰ ὄρη, Χριστοῦ γεννηθέντος». Νὰ χαίρετε ἐσεῖς οἱ δίκαιοι ἄνθρωποι, καὶ ἐσεῖς οἱ οὐράνιες δυνάμεις.
Ἡ σάρκωση τοῦ Υἱοῦ καὶ Λόγου τοῦ Θεοῦ εἶναι ἐδῶ καὶ εἴκοσι αἰῶνες ψηλαφητὴ πραγματικότητα. Γιὰ αὐτὸ καὶ οἱ οὐρανοὶ ἀγάλλονται καὶ ἡ γῆ εὐφραίνεται, πανηγυρίζει.

Ἂς χαιρόμαστε καὶ μεῖς καὶ ἂς γεμίζει ψυχή μας ἐλπίδα. Ἡ παντοδυναμία καὶ ἡ ἀγαθότητα τοῦ Θεοῦ φανερώνεται μὲ τὴν ἄπειρη συγκατάβαση καὶ ταπείνωσή του, προκειμένου νὰ σώσει τὸν ἄνθρωπο.

Ἦλθε στὴν γῆ, ἀλλὰ δὲν ἔπαψε νὰ εἶναι Θεός. «Ὃ γὰρ ἦν διέμεινε Θεὸς ὢν ἀληθινὸς καὶ ὃ οὐκ ἦν προσέλαβεν, ἄνθρωπος γενόμενος διὰ φιλανθρωπίαν»· αὐτὸ ποὺ ἦταν (δηλαδὴ Θεός), παρέμεινε, διότι ἦταν Θεὸς ἀληθινός. Καὶ αὐτὸ ποὺ δὲν ἦταν, τὸ πῆρε μὲ τὸ νὰ γίνει ἄνθρωπος ἀπὸ τὴν πολλὴ ἀγάπη (Ἰδιόμελον Ἑσπερινοῦ Χριστουγέννων).

Γι᾽ αὐτὸ ἂς ψάλουμε μέσα ἀπὸ τὰ βάθη τῆς καρδιᾶς μας, ὅπως κάνει ὁ ὑμνωδός, δίνοντας παράλληλα σ᾽ Ἐκεῖνον καὶ τὴν ἀμετάκλητη ἀπόφασή μας νὰ ζήσουμε σύμφωνα μὲ τὸ θέλημά Του: «δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καὶ ἐπὶ γῆς εἰρήνη ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία». 

Νὰ ψάλουμε, διότι «ἐπεσκέψατο ἡμᾶς ἐξ ὕψους ὁ Σωτὴρ ἡμῶν»· μᾶς ἐπισκέφθηκε ὁ σωτήρας μας ἀπὸ τὸ ἄπειρο ὕψος τῆς θεϊκῆς του δόξας. «Ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ σήμερον ἡνώθησαν, τεχθέντος Χριστοῦ. Σήμερον Θεὸς ἐπὶ γῆς παραγέγονε, καὶ ἄνθρωπος εἰς οὐρανοὺς ἀναβέβηκε»· ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ σήμερα ἑνώθηκαν μὲ τὴν Γέννηση τοῦ Χριστοῦ. Σήμερα ἔφθασε στὴν γῆ ὁ Θεός, καὶ ὁ ἄνθρωπος ἔχει ἀνεβεῖ στὸν οὐρανό.

ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΑΠΡΟΣΠΕΛΑΣΤΟ

Τοῦ περιοδ. «Ο ΣΩΤΗΡ»,

ἀρ. τ. 2145, 15.12.16

Ἠλ. στοιχειοθεσία: «Χριστιαν. Βιβλιογραφία»

https://christianvivliografia.wordpress.com

ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ

Ὁ Ἀρχάγγελος Γαβριήλ, ὁ ἀρχάγγελος τῆς Κ. Διαθήκης, ὁ ἀγαθὸς ἄγγελος τῆς εἰρήνης καὶ εὐλογίας τοῦ Θεοῦ καὶ τῶν εὐαγγελικῶν μηνυμάτων, ὁ προστάτης τῆς Παναγίας καὶ τῆς λεγομένης «ἁγίας Οἰκογενείας».

Ἡ Παναγία, ἡ Μητέρα τοῦ Κυρίου, ἡ Θεοτόκος καὶ Ἀειπάρθενος, ἡ ὑπάρχουσα καὶ ὑπομένουσα, ἡ Γραμματέας τῶν θείων Μυστηρίων καὶ ἀληθειῶν, ἡ θεόπνευστη ὑμνωδὸς τῶν Μεγαλείων τοῦ Θεοῦ, ἡ ἀεὶ μένουσα καὶ ἀκούουσα παρὰ τοὺς πόδας τοῦ Υἱοῦ καὶ Θεοῦ της, ἡ Μαθήτρια τοῦ Χριστοῦ καὶ Διδασκάλισσα τῶν Ἀποστόλων.

Ὁ Ἰωσήφ, ὁ δίκαιος καὶ ἅγιος καὶ σιωπηλὸς προστάτης τῆς Παναγίας καὶ τοῦ θείου βρέφους, ὁ ἐνάρετος καὶ ἀπονήρευτος, ὁ καλοκάγαθος καὶ εὐσπλαγχνικός, ὁ ὑπὸ ἁγίων ἀγγέλων χρηματιζόμενος.

Ἡ Ἐλισάβετ, ἡ γηραιὰ μητέρα τοῦ Προδρόμου, ἡ ἐμπνευσμένη Ὁμολογήτρια τοῦ Μεγαλείου τῆς Θεοτόκου καὶ τῶν θείων δογμάτων τοῦ Χριστοῦ μυστικὴ ἀναφωνήτρια.

Ὁ Πρόδρομος, τὸ ἐμπνευσμένον δοξολογικὸ βρέφος, ὁ συγγενής τοῦ Κυρίου, ὁ μάρτυρας τῆς ἀληθείας ἐκ κοιλίας μητρὸς αὐτοῦ, ὁ μέγας ἀσκητὴς καὶ προφήτης, ὁ μείζων τῶν προφητῶν.

Ὁ Καίσαρας, ὁ αὐτοκράτορας τῆς ἀπογραφῆς καὶ τῆς φορολογίας, ὁ ἄρχοντας τῆς πολυαρχίας.

Οἱ Βηθλεεμίτες, οἱ συμφεροντολόγοι καὶ ἄσπλαγχνοι ἀφιλόξενοι τῶν ἐγκύων γυναικῶν καὶ παραδόπιστοι ξενοδόχοι.

Ὁ Χριστός, Ὁ Ἐμμανουήλ, ὁ Ἰησοῦς, Ὁ Κύριος, Ὁ Ναζωραῖος, ὁ Μεσσίας, ὁ ἀναμενόμενος, ἡ προσδοκία τῶν Ἐθνῶν, τὸ Παιδίον, Ὁ Μεγάλης Βουλῆς Ἄγγελος, ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ καὶ Λυτρωτὴς τοῦ Κόσμου, ὁ Ἀμνὸς τοῦ Θεοῦ.

Οἱ Ἄγγελοι, ἡ χορωδία καὶ ὀρχήστρα τοῦ Οὐρανοῦ, τὰ 9 τάγματα τῆς ἀγάπης καὶ τοῦ θείου Φωτός, τὸ ἐναρμόνιο μέλος τῶν θείων ἀποκαλύψεων, οἱ ταχυδρόμοι καὶ οἱ ψάλτες τοῦ Θεοῦ, τὰ περιστέρια τῆς ἄνω Ἱερουσαλήμ.

Ὁ Ἡρώδης, ὁ μανείς, ὁ θηριώδης, ὁ σφαγέας, ὁ παιδοκτόνος, ὁ μέθυσος τῆς ἐξουσίας, ὁ ἀδίστακτος, ὁ ὑποκριτής, ὁ τελικὰ παιζόμενος καὶ ἐμπαιζόμενος, ὁ ψεύτης, ὁ φονέας.

Οἱ Μάγοι, οἱ ἀγαθοὶ ἐπιστήμονες, οἱ βασιλεῖς τῶν Περσῶν, οἱ φέροντες, χρυσὸν τὴν ἀγάπην εἰς τὸν Βασιλέα, λίβανον τὴν προσευχὴν εἰς τὸν Θεὸν καὶ σμύρναν τὰ μύρα εἰς τὸν ἄνθρωπον, οἱ καλόπιστοι, οἱ ἀδιακόπως ἐρευνῶντες τὸν οὐρανὸν καὶ ἀναζητοῦντες τὸν ἀληθινὸν Θεόν, οἱ ἱεραποδημητὲς καὶ προσκυνητὲς τῶν Ἁγίων Τόπων, οἱ ἀχθοφόροι τῶν θείων δώρων, οἱ συνεργαζόμενοι καὶ ὁμονοοῦντες, οἱ εὐλογημένοι.

Οἱ Ποιμένες, οἱ ἀθῶοι, οἱ καρδιακοί, οἱ πιστοί, οἱ τὸ θαῦμα θαυμάζοντες, προσκυνοῦντες καὶ κηρύττοντες, οἱ ἀποφασιστικοί, οἱ δρομεῖς τῆς ἀγάπης καὶ τῆς θείας ἀλήθειας, οἱ ἀγγελοπληροφορούμενοι, οἱ σεβαστικοί, οἱ φοβούμενοι τὸν Θεόν.

Ὁ ἀστήρ, ὁ προπορευόμενος ὁδηγός, ὁ ἄγγελος τῶν Μάγων, ὁ ἐμφανιζόμενος καὶ κρυπτόμενος, ὁ φαίνων καὶ σβεννύμενος, τὸ ἄλλο ὄνομα τῆς χάριτος, ἡ χαρὰ τοῦ οὐρανοῦ καὶ τῶν ψυχῶν μας

Ὁ ἅγιος Ἱερώνυμος, ὁ ἅγιος ἀσκητὴς τοῦ Σπηλαίου, ὁ ἑρμηνευτὴς τῆς Βίβλου καὶ προσευχόμενος ὑπὲρ ἀφέσεως ἁμαρτιῶν, ἔνδοθεν τοῦ σπηλαίου.

Ἐμεῖς ὅλοι, οἱ μετὰ Χριστὸν Βηθλεεμίτες, οἱ εὐλογημένοι ποιμένες καὶ προσκυνοῦντες μάγοι, οἱ ἐπίγειοι ἄγγελοι καὶ οὐράνιοι ἄνθρωποι, οἱ ἐν τῷ σπηλαίῳ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τὸ θαῦμα κηρύττοντες, οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, οἱ ἀναγεννημένοι δι᾽ ὕδατος καὶ πνεύματος.

Τῆς «Χριστιανικῆς Ἑστίας Λαμίας»

https://christianvivliografia.wordpress.com

ΚΑΙΡΟΣ ΑΠΟΣΤΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΚΑΙΡΟΣ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΟΝΑΧΟ ΜΟΝΗΣ ΒΟΡ. ΔΥΤΙΚΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

Σήμερα νομιμοποιήθηκε η αμαρτία με νόμους που έρχονται σε μετωπική σύγκρουση με τον Άγιο νόμο του Θεού και ψηφίστηκαν από τη βουλή της χώρας μας, που το Σύνταγμα της έχει ως εμπροσθοφυλακή την επίκληση του φοβερού Ονόματος της Αγίας Τριάδος και παραδέχεται ότι «επικρατούσα θρησκεία είναι η θρησκεία της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας του Χριστού» . Πως τόλμησε η Βουλή αυτής της Χώρας να νομιμοποιήσει το φοβερό έγκλημα των εκτρώσεων, τον φόνο αθώων και ανυπεράσπιστων υπάρξεων μέσα στα σπλάχνα των μητέρων τους, ενώ ο νόμος του Θεού δίνει ρητή την εντολή «ου φονεύσεις»; (Αυτό αποδεικνύει ότι αυτή η χώρα δεν κυβερνείται από Έλληνες αλλά από μισέλληνες). Πως αποποινικοποιεί ο νόμος μας το βαρύτατο αμάρτημα της μοιχείας, ενώ ο νόμος του Θεού συνιστά, «ου μοιχεύσεις»; (Αυτό αποδεικνύει ότι αυτοί που τα υπέγραψαν είναι μοιχοί και μοιχαλίδες).

Αλλά υπάρχει και κάτι ακόμη χειρότερο που γίνεται τα τελευταία χρόνια στην πατρίδα μας. Με την ανοχή ή και με την ενίσχυση των αρχόντων μας, οι άνθρωποι που παραβαίνουν όχι μόνο τον νόμο του Θεού, αλλά επιπλέον και αυτούς τους νόμους της φύσεως και πέφτουν στο βδελυκτό αμάρτημα της ομοφυλοφιλίας, διαφημίζουν χωρίς ντροπή τη φοβερή εκτροπή τους, υπερηφανεύονται γι΄αυτήν και παρελαύνουν προκλητικά στους δρόμους των μεγάλων πόλεων μας. Αυτή η εκτροπή, που μέχρι το 1990 ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας τη θεωρούσε ασθένεια, ενώ ακόμα και άνθρωποι χωρίς κάποια θρησκευτικότητα την καταδίκαζαν με αποτροπιασμό, τώρα όχι απλώς είναι ανεκτή, αλλά καλύπτεται και νομοθετικά και διδάσκεται στα παιδιά μας ως μία άλλη επιτρεπτή και κατά πάντα αποδεκτή σεξουαλική κατεύθυνση, που χαρακτηρίζει την ιδιαιτερότητα κάποιων συνανθρώπων μας.

Επιπλέον επιτρέπεται η οργάνωση δημοσίων εκδηλώσεων και εορτών υπερηφάνειας γι΄αυτό που απαξιώνει τον άνθρωπο και καταρρακώνει την αξιοπρέπεια του.

Νομοθετική κάλυψη της αμαρτίας! Και υπερηφάνεια γι΄αυτήν! Το δεύτερο είναι χειρότερο από το πρώτο. Υπάρχει και ένα τρίτο, που είναι χειρότερο και από τα δεύτερο. Είναι το να αμαρτάνεις και να απαγορεύεις να σου πουν ότι αυτό που κάνεις δεν είναι κατόρθωμα που δικαιολογεί υπερηφάνεια, αλλά εκτροπή που εγκυμονεί κινδύνους και καταστροφή! 

Όποιος δεν εγκρίνει τον τρόπο της ζωής σου, να λες ότι είναι ρατσιστής και πρέπει γι΄αυτό να καταδικαστεί. Να μην καταδικαστεί η αμαρτία, να μην καταδικαστεί το κακό, αλλά να καταδικαστεί αυτός που το ελέγχει.

Μάλιστα! Να μην πούμε ότι η μοιχεία διαλύει την οικογένεια. Να μην πούμε ότι η έκτρωση είναι φόνος. Τότε να μην πούμε ότι και κλοπή είναι αμαρτία, αλλά ότι για κάποιους είναι τρόπος ζωής, που πρέπει να το σεβαστούμε ως μια ιδιαιτερότητα της προσωπικότητας τους, και αν την καταδικάσουμε, θα πρέπει εμείς να καταδικασθούμε!

Η αμαρτία πρέπει να ελέγχεται. Για να ξυπνά, να οδηγείται στην μετάνοια και να έχει ελπίδα σωτηρίας ο αμαρτωλός άνθρωπος, για τον οποίο σταυρώθηκε ο Θεός. Για να έχει ελπίδα η δύσμοιρη πατρίδα μας, που δεν υπακούει πια σ΄Αυτόν που μέχρις εσχάτων τη δόξαζε, αλλά σ΄αυτούς που μέχρι σήμερα την εκμεταλλεύονται, την ταπεινώνουν και την ποδοπατούν.

Είναι εμφανές ότι ένας τέτοιος εκτροχιασμός από τον νόμο του Ευαγγελίου, μία άνευ προηγουμένου ηθική αποστασία του λαού να οδηγήσει σε κακό τέλος.

Αδέρφια μου η Ελλάδα είναι υπό κατοχή με επικάλυμμά ελληνικό.

Ναι μεν οι επίβουλοι του έθνους μας, δουλεύουν με υποχθόνια μέσα να εξαφανίσουν τον λαό μας, αλλά ο λαός αποδέχτηκε στην συντριπτική του πλειοψηφία την εύκολη λεία της αμαρτίας. Είναι λοιπόν αναπόφευκτο, να πληρώσει το τίμημα της αποστασίας του από Αυτόν που θυσιάστηκε και πονάει για μας. Δεν πρόκειται για τιμωρία του Θεού αλλά για μία φυσική συνέπεια της απομάκρυνσης του ανθρώπου από την Ζωή. Η λέξης ζωή εμπεριέχει μέσα της την χαρά, την ευτυχία, την ειρήνη, την γαλήνη. Και όλα αυτά οι Έλληνες πίστεψαν ότι μπορούν να τα βρουν στην ύλη και στη σάρκα. Αλλά πως το άυλο που είναι η ψυχή θα τραφεί με την ύλη που είναι φθαρτή και πρόσκαιρη. Πως μπορεί το αθάνατο που κατέβηκε από τον ουρανό, να ευτυχίσει τρεφόμενο από το πεπερασμένο που θα μείνει εδώ.

Επειδή μας δόθηκαν πολλά από το Θεό σαν Έθνος, μας ζητάει και κάτι παραπάνω ο Κύριος, γι΄αυτό και πάντοτε στην μακρόχρονη ιστορία της Ορθόδοξης Ελλάδος υπεστήκαμε και τόσες πολλές συμφορές. Αιτία πάντοτε η αποστασία λαού και κλήρου. Η ιστορία επαναλαμβάνεται.

Παρά ταύτα ο πολύ μακρόθυμος Κύριος μας υπομένει ακόμα. Πάντοτε όμως η μακροθυμία του έχει ένα τέλος όταν ο λαός δεν μετανοεί.

Μετανοήστε αδέλφια μου γιατί έρχονται δύσκολα.

Χωρίς καμιά προφητεία, αλλά με γνώμονα τα σημεία των καιρών (ηθική αποστασία και αμετανοησία) φαίνεται πια ότι η κατάσταση αυτή οδηγείται σε αδιέξοδο. Ο Κύριος όμως είναι Πατέρας και δεν θέλει να χαθούμε, γι΄αυτό και σαν Πατέρας όπως και πάντοτε πριν από κάθε εθνική συμφορά έστελνε τους προφήτες του, έτσι κάνει και τώρα και έτσι θα κάνει πάντοτε έως συντελείας των αιώνων, γιατί είναι όλος Αγάπη. Προειδοποιεί για να επιστρέψουμε κοντά του ώστε να μην αναγκαστεί να μας παιδαγωγήσει, με σκοπό πάλι την επιστροφή μας. Προετοιμάζει γιατί βλέπει ότι δεν μετανοούμε έτσι ώστε να αφυπνιστούμε έστω και την τελευταία στιγμή ακόμα και μέσα στην δίνη των γεγονότων. Δίνει κουράγιο και ελπίδα στους δικούς του δούλους που δεν τον πρόδωσαν, να υπομένουν τα επερχόμενα και υπόσχεται ότι θα τους προστατέψει. Είναι λάθος στις επερχόμενες θλίψεις που θα επακολουθήσουν, η άποψη ότι μαζί με τα ξερά θα καούν και τα χλωρά. 

Κοιτάξτε για παράδειγμα τον 32΄ ψαλμό, τι λέει ο

Κύριος με το στόμα του Προφήτη Δαυίδ: «γινώσκει Κύριος τας οδούς των αμώμων…, ου καταισχυθήσονται και εν καιρώ πονηρώ και εν ημέραις λιμού χορτασθήσθονται». 

Είναι εύλογο το ερώτημα: Ανήκω εγώ στους άμωμους (καθαρούς); 

Ο Θεός δεν απαιτεί καθαρότητα αυτή την περίοδο, μας ζητάει μόνο ειλικρινή μετάνοια, προσευχή πολύ, και αγάπη στον πάσχοντα συνάνθρωπο μας. Ολόκαρδη επιστροφή σ΄Αυτόν και στα μυστήρια της Εκκλησίας Του και θα μας προστατέψει στον καιρό του πειρασμού.

Πρώτο στάδιο μετάνοιας είναι η συναίσθηση ότι έσφαλα ενώπιον των ανθρώπων που είναι εικόνες του Θεού και άρα στο ίδιο τον Θεό. Παραβαίνοντας την μεγαλύτερη εντολή Του που είναι η αγάπη.

Δεύτερο στάδιο μετάνοιας είναι η αλλαγή τρόπου σκέψης και ζωής, έχοντας ως οδοδείκτη στον αγώνα αυτό, το νόμο του Θεού, όπως αυτός αποκαλύφτηκε από τον Ίδιο μέσα από την Κ. Διαθήκη. Η οποία πρέπει να μας γίνει καθημερινό εντρύφημα.

Τρίτο στάδιο μετάνοιας και αφέσεως αμαρτιών είναι η ειλικρινής εξομολόγηση, ο τουλάχιστον Κυριακάτικος εκκλησιασμός, η ελεημοσύνη, η προσευχή, η αγάπη και κάθε άλλη αρετή που μας καθαρίζει την καρδιά και προσελκύει το έλεος του Θεού.

Καλή μετάνοια.

http://www.ouraniaminimata.gr

Έρχονται Χριστούγεννα κι ο Χριστός ξανασταυρώνεται

Από πιστούς κι απίστους. Από μένα κι από σένα. Από την υποκρισία, τον φαρισαϊσμό, την γενικευμένη αμαρτία όλων μας. ΟΛΩΝ ΜΑΣ. Τα κολλημένα μυαλά μας, το ψέμα του ήθους μας. Πείσμα, πείσμα, πείσμα. Κι εγωισμός απίστευτος. ΟΛΟΙ…

Αγωνίες επιλεκτικές. Εστιασμοί κατά το δοκούν. Τον Χριστό, ελάχιστοι ακούν. 

Ούτε καν οι δικοί Του που λένε ότι Τον διακονούν. Τα λόγια Του, ενώ ερμηνεύονται, συχνά παρερμηνεύονται, κακοποιούνται, βασανίζονται, τραβιώνται από δω κι από κει και γίνονται ό,τι θέλει ο καθείς. Προσφέρονται γαρ, για όλες τις θεωρίες. Άγνοια…

Αγία Γραφή, Πατέρες άγιοι, Φρόιντ κι επιστήμονες, όλοι στη βιτρίνα των λογυδρίων μας τούτο τον καιρό, μα απόντες απ' της καρδιάς το μέσα σκάμμα. Όλοι οι αγράμματοι κι ημιμαθείς, κάτι θα πούμε. Πόσο μακριά νυχτωμένοι, σα πεθαμένοι. Ανέραστοι, μιλάμε γι’ έρωτα. Όμως ούτε Θεό, ούτε ανθρώπους αγαπάμε…

Άγευστοι εμπειριών που αλλοιώνουν και προσευχών που μεταμορφώνουν. Γεμάτοι πτυχία που εντυπωσιάζουν και περγαμηνές, που επικαλούμαστε για να μας δώσουν προσοχή. Ανάξιοι κι αποτυχημένοι μέσα μας. Λόγια στομφώδη, χειμαρρώδη, που σε λίγο ξεχνιούνται απ' όλους, χωρίς δύναμη αναγέννησης. 

Μας ακούν κι αγριεύουν, γράφουμε και μας βρίζουν. Και στέγνα…

Λείπουν τα δάκρυα. Εδάκρυσεν ο Ιησούς. Παντού σπαθιά και πείσματα. Και τείχη. 

Και τοίχοι. Και κόντρες. Και αντιπαλότητες. Τα κομποσκοίνια σκλήρυναν κι αυτά. Σαν εχθροί. Ενότης: πραγματικότης μακρινή. Το ¨ίνα ώσιν εν¨: μια φαντασίωση εαρινή.

Κύριε, Ιησού Χριστέ, άγιε, πανάγιε, εράσμιε, ερωτικέ, αγνέ, ταπεινέ, γυμνέ, φτωχέ, Θεέ, σιωπηλέ, βρέφος, θύμα αιώνιο, φανερώσου και βγάλε το μαστίγιο και σβούριξε το λίγο στο μολυσμένο της καρδιάς μου αέρα. Για να ξυπνήσω. Να καθαρίσει ο νους μου. 

Ένα θαύμα. Μετάνοια…

π. Ανδρέας Κονάνος 

http://orahmas.blogspot.gr

ΤΩΡΑ ΚΑΙ ΦΑΤΝΗ ΜΕ…ΛΕΣΒΙΕΣ ΚΑΙ ΓΚΕΙ

Γράφει Συντακτική Ομάδα Χειλαδάκη

Μια γυναίκα πάστορας, η Kittredge Cherry, από το Λος Άντζελες μας δίνει μια καινούργια και πολύ πρωτότυπη αλλά διεστραμμένη ερμηνεία των Χριστουγέννων.

Όπως υποστηρίζει η κυρία αυτή, η Γέννηση ομοιάζει με τις λεσβιακές σχέσεις που τεκνοποιούν χωρίς την συνδρομή του αρρένος αλλά … από τράπεζα σπέρματος.

Για τον ίδιο τον Κύριο υποστηρίζει ότι είχε την μοναδική ιδιότητα να έχει δύο πατέρες, τον Επουράνιο και τον επίγειο. Ακριβώς σε αυτό το σημείο εισαγάγει με πονηρό τρόπο το ομοφυλοφιλικό στοιχείο παρουσιάζοντας δύο πατέρες με σχέση μεταξύ τους. Το άκρον άωτον της βλάσφημης διαστροφής και μάλιστα με θρησκευτικό μανδύα.

ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗ

www.nikosxeiladakhs.gr

«Μὰ τί ὠφέλιμοι ἐχθροὶ εἶστε ἐσεῖς! Τί φιλάνθρωποι κατήγοροι!»

Τὰ Χριστούγεννα στέκονται πιὰ μπροστὰ ἀπὸ τὴν πόρτα μας, ἡ νηστεία πλησιάζει στὸ τέλος της, οἱ προετοιμασίες γιὰ τὴν μεγάλη γιορτὴ ἄρχισαν. Καὶ ὅμως αὐτὰ τὰ Χριστούγεννα θὰ εἶναι διαφορετικά, θὰ ἔχουν μία διαφορετικὴ συναισθηματικὴ φόρτιση. Ὁ λόγος εἶναι ὁ Οἰκουμενισμός, ἡ παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἡ ὁποία –ἔτσι ἐπέτρεψε ὁ Θεός– ἀπειλεῖ πιὰ συνοδικῶς τὴν Ἐκκλησία, γιὰ τὴν ὁποία ὁ Λυτρωτής μας γεννήθηκε ταπεινὰ σὲ ἕνα σπήλαιο τῆς Βηθλεέμ. Μέσα σὲ λαμπροστόλιστες ἐκκλησιές θὰ εἶναι ἀντιληπτή –ἀπὸ τοὺς θλιβομένους γιὰ τὴν ἐπέκταση τῆς αἱρέσεως πιστούς– μιὰ διάχυτη πνευματικὴ δυσσωδία ἀναμεμειγμένη δυσάρεστα μὲ τὴν θεάρεστη εὐωδία τοῦ θυμιάματος, καὶ ἀναδυόμενη παράλληλα μὲ τὴν ἔκπλαγη ὡραιότητα τῶν Χριστουγεννιάτικων ὕμνων· τὴν δυσοσμία ἀπὸ «τάφους κεκονιαμένους» ἐνδεδυμένους στολὲς λαμπρὲς ποὺ μέσα τους κρύβουν λύκους ἅρπαγες, ποὺ χρησιμοποιοῦν βέβηλα καὶ δόλια τὰ λόγια τοῦ ὑπέρτατου Μυστηρίου γιορτάζοντας τὸ γενέθλιο τοῦ ἑνὸς Σωτῆρος, τὸν ὁποῖον ὅμως ἀρνοῦνται, ἀφοῦ ἀκολουθοῦν φανερὰ ἢ σιωπηλὰ τὸν Οἰκουμενισμό.

Τα Χριστούγεννα αὐτὰ θὰ βροῦν τοὺς αἱρετικοὺς νὰ διώκουν καὶ τοὺς ὁμολογητὲς πιστούς, ἱερεῖς, μοναχοὺς καὶ λαϊκούς, νὰ διώκονται, νὰ εἶναι ἀπομονωμένοι, πολλοὶ ἀπὸ αὐτοὺς μάλιστα χωρὶς τὴν δυνατότητα ἐκκλησιασμοῦ, μιᾶς καὶ οἱ διῶκτες τοῦ Χριστοῦ αἱρετικοὶ Οἰκουμενιστές κρατοῦν τὶς ἐκκλησίες ὑπὸ τὴν κατοχὴ τους. «Αὐτοὶ ἔχουν τοὺς οἴκους, ἐμεῖς τὸν ἔνοικο» εἶχε πεῖ ὁ ἅγ. Γρηγόριος ὁ Θεολόγος, ὅταν καὶ στὴν ἐποχή του ἐπικρατοῦσε ἡ ἴδια κατάσταση, μόνο ποὺ τότε οἱ αἱρετικοὶ λεγόντουσαν Ἀρειανοί.

Μέσα σὲ αὐτὴν τὴν λύπη, ἐμφανίζεται καὶ μία χαρά. Διότι ἡ παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, αὐτὴ ἡ ἔσχατη καὶ ὕψιστη βλασφημία κατὰ τοῦ Θεοῦ διώκει, ὑβρίζει, ὑποτάσσει ἀλλὰ καὶ πράττει, κατὰ παραχώρηση Θεοῦ, καὶ ἕνα μεγάλο καλό: Ἀφύπνισε τὸ ποίμνιο. 

Οἱ Οἰκουμενιστὲς ἄθελά τους μᾶς ξύπνησαν ἀπὸ τὸν λήθαργο τῆς κατανάλωσης, μᾶς ἀπεξάρτησαν ἀπὸ τὸ ναρκωτικὸ τῆς ἐκκοσμικευμένης καὶ ἐπιφανειακῆς εὐσέβειας, μᾶς σήκωσαν ἀπὸ τὴν πίστη τοῦ καναπὲ καὶ τῆς καλοπέρασης. Μᾶς ἔφεραν ἄθελά τους ζωντανοὺς μπροστά μας τοὺς ἀγῶνες καὶ τὴν διδασκαλία τῶν Πατέρων. Μὲ τὶς κατηγορίες τους καὶ τοὺς διωγμούς τους μᾶς δίνουν οὐράνιο μισθό. Μᾶς ἔδωσαν νὰ καταλάβουμε τί σημαίνει «οἱ θέλοντες εὐσεβῶς ζῆν διωχθήσονται»· «Ἂν ὁ κόσμος σᾶς μισεῖ, ἂς γνωρίζετε ὅτι ἐμένα πρῶτα ἀπὸ ἐσᾶς ἔχει μισήσει»· «Μὴ φοβοῦ ὅμως τὸ μικρὸ ποίμνιο, ὅτι εὐδόκησεν ὁ Πατὴρ ὑμῶν δοῦναι ὑμῖν τὴν βασιλείαν».

Γιὰ αὐτὴν τὴν καλωσύνη ποὺ ἄθελά τους μᾶς ἔκαναν δῶρο οἱ Οἰκουμενιστές, ἂς ἀφήσουμε τὸν ἅγ. Ἰωάννη τὸν Χρυστόστομο νὰ τοὺς εὐχαριστήσει μὲ ἕνα ἀπόσπασμα τοῦ λόγου του «Εἰς τὸ γενέθλιον τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ» σὲ ελεύθερη νεοελληνικὴ ἀπόδοση ἀπὸ τὴν σειρὰ «Φωνὴ τῶν Πατέρων»:

«Μὰ τί ὠφέλιμοι ἐχθροὶ εἶστε ἐσεῖς! Τί φιλάνθρωποι κατήγοροι! Ἐσεῖς κατὰ λάθος δείξατε, πὼς τὸ νεογέννητο τῆς Βηθλεὲμ εἶναι Θεός. Ἐσεῖς Τὸν κηρύξατε χωρὶς νὰ τὸ θέλετε. 

Ἐσεῖς Τὸν φανερώσατε (σσ. σὲ ἐμᾶς τοὺς κοιμισμένους πιστοὺς) πασχίζοντας νὰ Τὸν κρύψετε. Ἐσεῖς Τὸν εὐεργετήσατε, ἐπιθυμώντας νὰ Τὸν βλάψετε. Τί ἀστοιχείωτοι δάσκαλοι εἶστε, ἀλήθεια; Ἐσεῖς πεινᾶτε καὶ τρέφετε ἄλλους. Ἐσεῖς διψᾶτε καὶ ποτίζετε ἄλλους. Πάμπτωχοι εἶστε καὶ πλουτίζετε ἄλλους».

Μιμούμενοι λοιπὸν τὸν ἅγιο Χρυσόστομο, διότι τιμὴ Ἁγίων εἶναι μίμηση Ἁγίων, νὰ ποῦμε στοὺς Χριστοδιῶκτες Οἰκουμενιστές, ὅτι χάρη τοὺς χρωστᾶμε, διότι χάριν σὲ αὐτούς, μποροῦμε καὶ ἐμεῖς οἱ ἁμαρτωλοί, ὅπως καὶ τόσοι Χριστιανοὶ πρὶν ἀπὸ ἐμᾶς, νὰ Τὸν ὁμολογήσουμε μπροστὰ στοὺς ἀνθρώπους, ὥστε νὰ μᾶς ὁμολογήσει καὶ Αὐτὸς μπροστὰ στὸν Πατέρα Του. Μᾶς τὸ ὑποσχέθηκε, καὶ ὁ Χριστὸς εἶναι ὁ μοναδικός, ποὺ δὲν παίρνει τὴν ὑπόσχεσή του πίσω.

Καὶ συνεχίζει ὁ Ἅγιος Χρυσόστομος κατατροπώνοντας τοὺς ἀρνητές Του:

« Ἐλᾶτε νὰ γιορτάσουμε, ἐλᾶτε νὰ πανηγυρίσουμε!

Ὁ διάβολος καταντροπιάστηκε.

Οἱ δαίμονες δραπέτευσαν.

Ὁ θάνατος καταργήθηκε.

Ὁ παράδεισος ἀνοίχθηκε.

Ἡ κατάρα ἐξαφανίσθηκε.

Ἡ ἁμαρτία διώχθηκε.

Ἡ πλάνη ἀπομακρύνθηκε.

Ἡ ἀλήθεια ἀποκαλύφθηκε.

Καλὰ Χριστούγεννα!

Ἀδαμάντιος Τσακίρογλου

Κλασσικὸς φιλόλογος, Ἱστορικός

https://paterikiparadosi.blogspot.gr

Ψευδεπίσκοποι -τύπου Πειραιώς Σεραφείμ- παραπλανούν τους πιστούς, ώστε να μένουν σε κοινωνία με τους αιρετικούς και τον κ. Βαρθολομαίο!

Τὴν διακοινωνία και τὴν ἐπίσημη ἀναγνώριση ἐκκλησιαστικότητος στὶς αἱρέσεις τὰ βεβαιώνουν καὶ οἱ συνεργάτες του στὴν Μητρόπολη (ὅπως ὁ π. Παῦλος καὶ π. Ματθαῖος), ἀλλὰ καὶ οἱ συναγωνιστές του στὸν ἀντι-Οἰκουμενιστικὸ ἀγώνα (π. Θ. Ζήσης, π. Γ. Μεταλληνός, π. Σ. Σαράντος, κ. Δ. Τσελεγγίδης κ.ἄ.).

Ὁπότε, ἐπίσημα πλέον ὁ κ. Σεραφεὶμ κατατάσσει τὸν ἑαυτό του στὸν χῶρο τῶν ψευδεπισκόπων! ἀποδεικνύοντας ὅτι τόσα χρόνια ...κοροϊδεύει τὸ λαὸ τοῦ Θεοῦ!

Ἂς τὸν χαίρονται, ὅσοι κατὰ καιροὺς μᾶς κατηγοροῦσαν ὅτι ἀδικοῦμε τὸν Μητροπολίτη Πειραιῶς!

Ἀναδημοσιεύουμε τὴν σχετικὴ ἀνάρτηση:

Με αφορμή την Επιστολή στο ιστολόγιο "Ο Παιδαγωγός": 

ΤΙ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΤΕ κ. ΣΕΡΑΦΕΙΜ;

Διαβάστε τι λέει ο π. Γεώργιος Μεταλληνός και θα καταλάβετε!

Ἀσφαλῶς, ὄχι μόνο οἱ λέξεις ἔχουν χάσει τὸ νόημά τους, ἀλλὰ καὶ οἱ συνειδήσεις τῶν ἐκκλησιαστικῶν ἀνδρῶν, ἔχουν χάσει (μερικῶς τουλάχιστον) τὴν δυνατότητα διάκρισης καλοῦ καὶ κακοῦ, τὴν πνευματικὴ ἐκείνη διαύγεια, ποὺ θὰ τοὺς βοηθοῦσε νὰ καθοδηγοῦν Εὐαγγελικὰ τὸ Ποίμνιο. Ἄλλα λέγουν τὴν μιὰ στιγμή, κι ἄλλα τὴν ἄλλη. Ἄλλα λέγουν κι ἄλλα κάνουν.

Καὶ ἐπὶ τοῦ προκειμένου. Ὁ π. Γεώργιος γράφει πρὶν ἀπὸ δέκα χρόνια, ὅτι ὑπάρχουν Οἰκουμενιστὲς Ἐπίσκοποι, ποὺ κατασπαράσσουν τὸ Ποίμνιο! Κι ὅμως· ἀντὶ νὰ τοὺς κατονομάσει καὶ νὰ βροντοφωνάξει, καὶ νὰ προτρέψει τοὺς πιστοὺς τὴν ἀπομάκρυνση ἀπὸ αὐτούς, κοινωνεῖ μὲ τοὺς λύκους, τὴν φονικὴ λύσσα τῶν ὁποίων καταγγέλλει!

Διδάσκει ὅτι «ὅταν ἀναγνωρίζουμε τὸν Πάπα καὶ τὸνπροσφωνοῦμε Ἐπίσκοπο τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ»συμμαχοῦμε, «παίρνουμε τὸν Διάβολο», κι ὅμως, ὁ π. Γεώργιος (καὶ ὁ μητροπ. Πειραιῶς, ἀλλὰ καὶ ὅλοι οἱ ἀντι-Οἰκουμενιστές)κοινωνεῖ μὲ τὸν Ζηζιούλα καὶ τὸν Πατριάρχη Βαρθολομαῖο (καὶ τὸν κάθε Ζηζιούλα) ποὺ κάνει ἀκριβῶς αὐτό:

ἀναγνωρίζει τὸν Πάπα, συμμαχεῖ καὶ παίρνει τὸν …Διάβολο!!! (κατὰ τὸν π. Γεώργιο).

Κι ὁ Πειραιῶς κ. Σεραφείμ, τὴν σημερινὴ ΕΠΙΣΤΟΛΗ τοῦ ὁποίου δημοσιεύουμε, πράττει παρομοίως. Συγκεκριμένα· ὁ κ. Σεραφείμ, ἔστειλε στοὺς διαχειριστὲς τοῦ ἱστολογίου «Ὁ Παιδαγωγός» μιὰ Ἐπιστολή (ποὺ δὲν θὰ χαρακτηρίσουμε, οὔτε θὰ ἀπαντήσουμε ἐμεῖς γι’ αὐτοὺς ἐπὶ τῆς οὐσίας), στὴν ὁποία 

ἀποκαλύπτει τὶς διαθέσεις τῆς καρδίας του καὶ συνιστᾶ καὶ τὰ ἑξῆς

ἀποτρεπτικὰ τῆς Ἀποτειχίσεως στὸ ἱστολόγιο «Ὁ Παιδαγωγός», ποὺ τελευταῖα τόλμησε νὰ ὑπενθυμίσει τὴν Ἁγιοπατερικὴ Παράδοση στὸ θέμα τῆς Διακοπῆς Μνημοσύνου τῶν αἱρετιζόντων:

Δὲν «θά ἔπρεπε νά εὔχεσθε (τοὺς προτρέπει) τήνδιακοπή τοῦ μνημοσύνου τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχη, πού ἀσφαλῶς θά ἐπισυμβεῖ ἐάν διαβῆ τόν “Ρουβίκωνα” τῆς intercommunion μέ τήν αἵρεσι ἤ τῆς ἀποδόσεωςσυνοδικῶς ἐκκλησιαστικότητος σέ αὐτήν».

Καλά, δὲ ἄκουσε ποτὲ ὁ κ. Σεραφείμ (ἂν καὶ συναναστρέφεται τοὺς πατέρες τῆς «Συνάξεως» τῆς Γατζέας) ὅτι ἔχουν τοποθετηθεῖ δημόσια ἐδῶ καὶ μιὰ δεκαετία ὡς πρὸς τὸ θέμα τῆςδιακοινωνίας (intercommunion), ἀποκαλύπτοντας ὅτι ὁ Πατριάρχης καὶ ἡ παρεούλα του (τῶν Οἰκουμενιστῶν Ἐπισκόπων καὶ θεολόγων) τελοῦν τὴν διακοινωνία ἐδῶ καὶ δεκαετίες; Ὅτι ἡ ἀπόδοση ἐκκλησιαστικότητος στὸν Παπισμὸεἶναι γεγονός, ἀφοῦ συνέρχονται ἡ μία Σύνοδος μετὰ τὴν ἄλλη, ἡ μία Ἱεραρχία μετὰ τὴν ἄλλη, καὶ καμία δὲν ἀσχολεῖται μὲ τὴν καταδίκη τῆς Παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἀλλὰ ὅλες τὸν ἀποδέχονται …σιωποῦσες, καὶ μάλιστα κατὰ τριαντάδες οἱ Ἐπίσκοποι ὑποδέχονται τὸν ἡγέτη τῆς Παναιρέσεως πατριάρχη Βαρθολομαῖο (ὅπως καὶ τὴν φατρία του) κραυγάζοντες «Εὐλογημένος ὁ Ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου»; Δεῖτε ὅτι, αὐτὸ ἀκριβῶς καυτηριάζει στὶς ὁμιλίες του (ποὺ παρακάτω θὰ διαβάσετε) ὁ π. Γεώργιος Μεταλληνός.

Ἀλλὰ ὁ κ. Σεραφεὶμ «οὐκ ἠβουλήθη συνιέναι»!

Παραθέτουμε τὴν ἀνάρτηση τοῦ ἱστολογίου «Ὁ Παιδαγωγός» μὲ τὴν ἐπιστολὴ τοῦ κ. Σεραφείμ, καὶ στὴ συνέχεια τὰ σχετικὰ ἀποσπάσματα ἀπὸ τὶς ὁμιλίες τοῦ π. Γεωργίου Μεταλληνοῦ.

Από το ιστολόγιο- Ομάδα Εκπαιδευτικών "Ο Παιδαγωγός"

Η απάντηση του μητροπολίτου Πειραιώς στην ανάρτηση μας.

Λάβαμε σήμερα επιστολή - απάντηση του μητροπολίτου Πειραιώς Σεραφείμ, σε ανάρτηση μας (που περιέχει αναφορές εις βάρος του). 

Την ανάρτηση μας την είχαμε κοινοποιήσει στην μητρόπολη Πειραιώς, με την δέσμευση να δημοσιεύσουμε την απάντηση τους, αν θελήσουν να απαντήσουν. 

Για να έχετε ολοκληρωμένη εικόνα του τι δημοσιεύσαμε, την ανάρτηση μας μπορείτε να διαβάσετε εδώ, 

Δημοσιεύουμε άμεσα την απάντηση του μητροπολίτη (και προσεχώς θα την σχολιάσουμε)

Ιστολόγιο- Ομάδα Εκπαιδευτικών "Ο Παιδαγωγός"

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ 

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

᾿Ακτὴ Θεμιστοκλέους 190

185 39 ΠΕΙΡΑΙΕΥΣ

Email: impireos@hotmail.com

Τηλ. 210 4514833

Fax 210 4518476

᾿Αριθμ. Πρωτ. 1420 ᾿Εν Πειραιεῖ τῇ 18ῃ Δεκεμβρίου 2015

Πρός Τό

Ἱστολόγιον

Ο ΠΑΙΔΑΓΩΓΟΣ

Ἐλλογιμώτατοι,

Ἀνέγνωσα τό ἐπικριτικό γιά τήν ἐλαχιστότητά μου δημοσίευμά Σας καί ὀφείλω ἀπαντώντας πρός χάρι τῶν ἀναγνωστῶν Σας καί γιά νά μήν εὐτελίζεται τό Ἐπισκοπικό διακόνημα, νά ἀναφέρω μερικά στοιχεῖα πού θέλω νά πιστεύω ὅτι παρασιωπήσατε ἐξ ἀγνοίας. 

Ἐδῶ βέβαια ἐγείρεται τό κανονικό θέμα γιά τήν Ἐλλογιμότητά Σας, ὅτι παρεβιάσατε τήν ὑπό τοῦ Κυρίου μας κανονική δικονομία ἐγκλίσεως ἁμαρτάνοντος ἀδελφοῦ καί σπεύσατε νά μέ ἐγκαλέσετε ἐνώπιον τῶν ἀδελφῶν Χριστιανῶν χωρίς προηγουμένως νά μοῦ ὑποβάλλετε τό «κατηγορητήριο» Σας διά νά ἀπαντήσω ἐπ’ αὐτοῦ καί τοιουτοτρόπως οἱ ἀναγνῶστες Σας νά ἔχουν τήν δυνατότητα νά σχηματίσουν τήν ἀντίληψή τους, λαμβάνοντας ὑπ’ ὄψι καί τήν δική μου θέση.

Ἀγνοήσατε στό ἐπικριτικό Σας ἄρθρο ὅτι ὁμιλήσας κατά τοῦ διεθνοῦς Σιωνισμοῦ ἐδέχθην καταιγισμόν ὕβρεων καί ἐπικρίσεων ἀπό τόν τότε Κυβερνητικόν Ἐκπρόσωπον ὑπουργόν κ. Πεταλωτήν καί τήν Βουλευτή τῆς Νέας Δημοκρατίας κ. Ντόραν Μπακογιάννη, οἱ ὁποίοι ζητοῦσαν τήν ποινική μου καταδίωξη καθώς καί ἀπό τό Παγκόσμιο Ἑβραϊκό Κογκρέσο τῶν ΗΠΑ καί τό Εὐρωπαϊκό Ραββινικό Συμβούλιο, οἱ ὁποίοι ζητοῦσαν τήν ἀποπομπή μου ἀπό τήν Ἐκκλησίαστική μου θέσι. Μάλιστα ὁ τότε Ἀντιπρόεδρος τοῦ Ἰσραήλ κ. Λίμπερμαν ἐπεσκέφθη τόν Μακαριώτατον Ἀρχιεπίσκοπον Ἀθηνῶν κ. Ἱερώνυμον ζητῶν τήν ἀπομακρυνσί μου ἐκ τῆς Σεπτῆς Ἱεραρχίας καί ἀναφέρων ὅτι εἰς τό κράτος τοῦ Ἰσραήλ εἶμαι persona non grata.

Persona non grata ὅμως εἶμαι καί εἰς τήν γείτονα Τουρκία ὅπου ἡ Διεύθυνσι Θρησκευτικῶν Ὑποθέσεων μέ χαρακτήρισε ἔτσι ἐπειδή ὁμιλῶ καί γράφω δημόσια ἐναντίον τοῦ Ἰσλάμ ὡς ἀνθρωποπαθοῦς καταστροφικῆς λατρείας ἀσύμβατης μέ τό Εὐρωπαϊκό κεκτημένο μέ προφανῆ κίνδυνο γιά τήν σωματική μου ἀκεραιότητα καί διότι προσέφυγα στήν Ὁλομέλεια τοῦ Συμβουλίου τῆς Ἐπικρατείας κατά τῆς ἀνεγέρσεως Ἰσλαμικοῦ τεμένους στήν Ἀθήνα. Μπορεῖτε νά ἀναγνώσετε στό διαδίκτυο τήν νομική κονιορτοποίησι τῆς ἀπορριπτικῆς ἀποφάσεως τῆς Ὁλομελείας τοῦ ΣτΕ τῆς αἰτήσεώς μου πού συνέταξα καί πού οὐδείς τόλμησε νά ἀντικρούσει. 

Θέλω νά πιστεύω ὅτι δέν μπορεῖ νά χαρακτηρισθῆ ὡς ἐμπαιγμός τοῦ λαοῦ ἡ προσφυγή μου ἐνώπιον τοῦ ΣτΕ κατά τοῦ ψευδεπιγράφου Τεκτονικοῦ Ἱδρύματος καί τῆς Μασωνίας τήν ὁποία δημοσίως ἔχω στηλιτεύσει ὡς παγανιστικό, ἀποκρυφιστικό καί σατανιστικό θρήσκευμα. Ἡ ὑπόθεσι ἐξεδικάσθη ὑπό τοῦ Δ΄ Τμήματος τοῦ ΣτΕ καί ἀναμένεται ἡ ἔκδοσι τῆς σχετικῆς Ἀποφάσεως. 

Στήν κρίσι Σας δέν ἐλήφθησαν ὑπ’ ὄψιν οὔτε οἱ καταμηνύσεις μου ὑπό τῶν λεγομένων ὁμοφυλοφιλικῶν ἀκτιβιστικῶν ὀργανώσεων τοῦ Σιωνιστικοῦ Ἱδρύματος Open Society τοῦ GeorgeSoros.

Παρέλκει βέβαια νά καταθέσω στήν ἀγάπη τῶν ἀναγνωστῶν Σας ὅτι οἱ ἐνστάσεις καί αἰτιάσεις πού κατά καιρούς ἀναφέρω γιά ἐκκλησιαστικά θέματα κρίνουν κανονικῶς καί θεολογικῶς θέσεις καί ἀπόψεις καί γνῶμες ἀλλά δέν ἔχω ἐκ τῶν Ἱερῶν Κανόνων τήν ἁρμοδιότητα νά ἀνάγομαι καί νά αὐτοανακηρύσσομαι σέ δωδεκαμελές Συνοδικό Δικαστήριο γιά νά κρίνω καί νά καταδικάζω συνεπισκόπους μου, ἔργο τό ὁποῖο ἡ Ἐκκλησία ἐν Συνόδῳ μόνο μπορεῖ νά ἐπιτελέση. Ἐπί πλέον κανόνες κοινωνικοί ὁρίζουν ὅτι στήν ὀνομαστική ἑορτή δέν ὑπάρχουν προσκλήσεις συνεπῶς ἡ καλή προαίρεση τῶν ἀδελφῶν Ἀρχιερέων τούς ὁδήγησε συλλειτουργούς διά νά τιμηθῆ ὁ Ἅγιος Ἱερομάρτυρς Σεραφείμ ἐπίσκοπος Φαναρίου στόν Πειραιᾶ καί καθηκόντως γιά τούς ἴδιους λόγους ἀνταποδίδω τήν ἐπίσκεψι εἰς τά ὀνομαστήριά των. Ποῦ τό μεμπτόν;

Τέλος δέν ἔχω ποτέ συμμετάσχει σέ οἰκουμενιστική ἐκδήλωση καί δέν γνωρίζω ὅτι τυγχάνω «ἐκ τῶν ἡγετῶν» τοῦ ἀντιοικουμενιστικοῦ ἀγῶνος ἐπιτελῶν τό καθῆκον μου καί μόνον. Ἄλλωστε ἐκ τῆς διακονίας κάθε Ἐπίσκοπος ὀφείλει νά ἀντιμετωπίζει κριτικῶς καί μέ ἐκκλησιολογικά κριτήρια τάς σχέσεις μετά τῶν ἑτεροδόξων καί τῶν ἀλλοπίστων καί αὐτό καλεῖται καθῆκον καί ὄχι ἀντιοικουμενιστικός ἀγών.

Νά γιατί Σᾶς εἶπα ὅτι παραβιάσατε τήν δικονομική τάξι τοῦ Κυρίου καί κατά ταῦτα μέ ἀδικήσατε. Θά ἔπρεπε γονυκλινῶς νά προσεύχεσθε νά ἐπανεύρη ὁ Παναγιώτατος Οἰκουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος τό ὀρθόδοξο κριτήριό του καί ὄχι νά εὔχεσθε τήν διακοπή τοῦ μνημοσύνου του πού ἀσφαλῶς θά ἐπισυμβεῖ ἐάν διαβῆ τόν «Ρουβίκωνα» τῆς intercommunio μέ τήν αἵρεσι ἤ τῆς ἀποδόσεως συνοδικῶς ἐκκλησιαστικότητος σέ αὐτήν.

Εὐχόμενος εἰλικρινῶς ὁ Πανάγιος Θεός νά Σᾶς φωτίσει νά ἐπανεύρετε τήν ὀρθή ἐκκλησιολογική Σας θέση διατελῶ,

Μεθ’ ἑορτίων εὐχῶν

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

+ ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ

https://paterikiparadosi.blogspot.gr

O Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος υποστηρίζει Εγκύκλιο του Πάπα

Με τον τίτλο «Το πέπλο έπεσε: Ορθόδοξος Πατριάρχης υποστηρίζει τον Φραγκίσκο» δημοσιεύθηκε στις 12 Δεκεμβρίου 2016 άρθρο της δημοσιογράφου Hilary White στην αμερικανική εφημερίδα TheRemnant. Στο άρθρο της η αμερικανίδα δημοσιογράφος, η οποία ζει στην Ιταλία και ασχολείται με τα θέματα του Βατικανού, σχολιάζει το άρθρο του Οικουμενικού Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου, το οποίο δημοσιεύθηκε στο επίσημο δημοσιογραφικό και επικοινωνιακό όργανο του Πάπα και του ΒατικανούOsservatore Romano, στις 2 Δεκεμβρίου 2016. 

Το άρθρο του κ. Βαρθολομαίου* αναφέρεται στην εγκύκλιο του Πάπα Amoris Laetitia (Η χαρά της αγάπης) και ενθέρμως την υποστηρίζει. Με την εν λόγω εγκύκλιο ο Πάπας, μεταξύ των άλλων, δίδει την άδεια της συμμετοχής στην Θεία Κοινωνία σε όσους/ες πήραν διαζύγιο από την Πολιτεία και τέλεσαν δεύτερο (πολιτικό) γάμο και σε όσους/ες τέλεσαν μόνο πολιτικό γάμο. Ο Ορθόδοξος Πατριάρχης στο άρθρο του δεν παρουσιάζει τη διδασκαλία της Ορθοδόξου Εκκλησίας για τον γάμο, ούτε καν τις αποφάσεις της Συνόδου στην Κρήτη για τον γάμο, όταν μάλιστα αυτοπροσδιορίζεται ως ο «Φύλαξ του Δόγματος και της κανονικής εν τη κατά Ανατολάς Εκκλησία τάξεως». Απλώς επαινεί την εν λόγω παπική εγκύκλιο και εμφανίζεται να συμφωνεί μαζί του στις διατυπώσεις μιας καινοφανούς διδασκαλίας, που προκαλεί αντιδράσεις στους ίδιους τους ρωμαιοκαθολικούς. 

Στο άρθρο του ο κ. Βαρθολομαίος αφού παραδέχεται ότι υπήρξαν «σχόλια και αξιολογήσεις για τη σπουδαία αυτή εγκύκλιο» σημειώνει: «...Είναι σημαντικό να παρατηρηθεί ότι η Amoris Laetitia υπενθυμίζει κατ’ αρχήν και προ πάντων την ευσπλαχνία και το έλεος του Θεού και όχι μόνο τους ηθικούς κανόνες και τις κανονικές ρυθμίσεις των ανθρώπων» ( Η υπογράμμιση του υπογρ.).

Στη συνέχεια ο Οικ. Πατριάρχης τονίζει: « Αναμφίβολα, αυτό το οποίο έπνιγε και παρενέβαλε εμπόδια κατά το παρελθόν στους ανθρώπους ήταν ο φόβος πως «ένας ουράνιος πατέρας» επιβάλλει με κάποιο τρόπο την ανθρώπινη συμπεριφορά και προδιαγράφει τις ανθρώπινες συνήθειες. Είναι αληθές ακριβώς το αντίθετο και οι θρησκευτικοί ηγέτες καλούνται να υπενθυμίσουν στους εαυτούς τους και κατόπιν στους άλλους, ότι ο Θεός είναι ζωή και αγάπη και φως... Επί του προκειμένου αυτά είναι τα λόγια, τα οποία επανειλημμένως υπογραμμίζονται από τον Πάπα Φραγκίσκο στην εγκύκλιό του...». (Σημ. Η υπογράμμιση του υπογρ.)

Και συνεχίζει ο Πατριάρχης στο άρθρο του στον Osservatore Romano: « Οι πατέρες της Εκκλησίας δεν φοβήθηκαν να μιλήσουν ανοικτά και με εντιμότητα για τη χριστιανική ζωή. Εν τούτοις το σημείο εκκίνησής τους είναι πάντα η αγαπώσα και λυτρωτική χάρη του Θεού, που φωτίζει καθέναν χωρίς διάκριση και καταφρόνια....». Και ολοκληρώνει το άρθρο του με τα εξής: «Το συμπέρασμα της παπικής προτροπής είναι λοιπόν και το δικό μας συμπέρασμα και η δική μας σκέψη: <Αυτό το οποίο μας έχει επαγγελθεί είναι πιο μεγάλο από όσο μπορούμε να φαντασθούμε. Μην απογοητευόμαστε ποτέ εξ αιτίας των δικών μας ορίων και μην παύουμε ποτέ να αποζητάμε αυτήν την πληρότητα της αγάπης και της κοινωνίας που ο Θεός μας φανερώνει>». 

Στο άρθρο της η Hilary White σημειώνει ότι διαβάζοντας το άρθρο του Ορθόδοξου Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως, έμεινε με την αίσθηση ότι ο Πάπας συμφωνεί με το περιεχόμενό του, αφού το πρόβαλε στην επίσημη εφημερίδα του και δεν υπάρχουν επ’ αυτού διορθωτικές διευκρινίσεις και σχόλια. Και διερωτάται η δημοσιογράφος: «Μήπως η εγκύκλιος Amoris Laetitia προωθεί έναν νέο θεό, ο οποίος δεν ενδιαφέρεται για το πώς συμπεριφέρονται οι άνθρωποι; Είναι αυτό το μήνυμα του Πάπα, δια μέσου ενός από τους επιλεγμένους κοντινούς του (Σημ. υπογρ. Υπονοεί τον Πατριάρχη), πως απλά δεν υπάρχει πλέον κάτι που να θεωρείται αμάρτημα;». Και σε άλλο σημείο: «Πρέπει να υποθέσουμε ότι η εγκύκλιος Amorislaetitia δεν είναι ένα κείμενο της Καθολικής Εκκλησίας για την οικογένεια, αλλά ένα μανιφέστο μιας θρησκείας καθ’ ολοκληρίαν νέας;». Και πάρα κάτω παρατηρεί η δημοσιογράφος: « Εάν ο Θεός δεν είναι ο ουράνιος Πατέρας που έχει καθιερώσει τον νόμο Του για τα παιδιά Του και δεν ενδιαφέρεται για την ανθρώπινη συμπεριφορά καταλήγει κανείς στο συμπέρασμα ότι είναι ως να του προτείνεται να ομοιάσει με τους σατανιστές, που έχουν ως σύνθημά τους <Κάνε ό, τι σε ευχαριστεί, τα πάντα επιτρέπονται>». 

To άρθρο της Hilary White αναδημοσιεύθηκε στο γαλλόφωνο ενημερωτικό συγκρότημαReinformation TV, την 12η Δεκεμβρίου 2016. Το σχετικό ρεπορτάζ υπογράφει η Anne Dolheim, η οποία επίσης σημειώνει πως εφόσον ο Πάπας αποδέχεται τα όσα αναφέρει στο άρθρο του ο Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος τότε αυτό έχει συνέπεια στο ίδιο το τριαδικό δόγμα, διότι «εάν δεν υπάρχει πλέον <Ουράνιος Πατέρας> ποια είναι η πίστη μας;». Έναντι της συγκεκριμένης παπικής εγκυκλίου συνεχίζονται οι πολλές και σοβαρές αντιδράσεις. Πρόσφατα πέντε καρδινάλιοι ζήτησαν διευκρινίσεις από τον Πάπα.

Εμάς, ως Ορθοδόξους, δεν μας ενδιαφέρει τόσο η συγκεκριμένη εγκύκλιος του Πάπα, ούτε οι αντιδράσεις που υπάρχουν στους κύκλους των Ρωμαιοκαθολικών. Μας ενδιαφέρουν κυρίως τα όσα γράφει στην Osservatore Romano ο Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος. Είναι εξαιρετικά σοβαρά. Αφορούν στα δόγματα, στη διδασκαλία και στην ίδια την Πίστη των Ορθοδόξων. Οι αναφορές ότι δεν υπάρχει Ουράνιος Πατέρας που να ενδιαφέρεται να επιβάλλει τον τρόπο της ανθρώπινης συμπεριφοράς και να καθοδηγεί το ήθος των ανθρώπων, και ότι συμφωνεί με τον Πάπα και εμφανίζεται να υποβαθμίζει τους Κανόνες της Εκκλησίας απαιτούν άμεσες διευκρινίσεις.

Είναι αδιανόητο όχι Πατριάρχης, όχι Μητροπολίτης και ιερέας, αλλά ο οποιοσδήποτε Ορθόδοξος πιστός να πει ή να γράψει τέτοιες απόψεις. Δεν είναι δυνατό να αποδεχθεί κανείς ότι ο Πατριάρχης ενεπλάκη στη συζήτηση για την παπική εγκύκλιο, για να συμβάλει στα σχέδια του Πάπα για τη δημιουργία μιας νέας σύγχρονης θρησκείας. Δεν είναι δυνατό να έχει προωθήσει και ψηφίσει προ ελάχιστων μηνών τους περί γάμου κανόνες των Πατέρων της Εκκλησίας και τώρα να συμφωνεί με τον Πάπα ότι οι κανόνες αυτοί υποχωρούν μπρος στην ευσπλαχνία του Θεού. Ως οι Ιεροί Κανόνες να είναι απάνθρωποι και να αποτελούν τροχοπέδη στην πνευματική ζωή...

Ευχόμαστε να έχει γίνει λάθος στη μετάφραση, ελπίζουμε να είναι άλλου το κείμενο που φέρει την υπογραφή του Πατριάρχη, πιστεύουμε ότι θα δοθούν σε βραχύτατο χρονικό διάστημα οι δέουσες διευκρινίσεις.-**

Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

*Το άρθρο δεν έχει δημοσιευθεί στην επίσημη ιστοσελίδα του Οικουμενικού Πατριαρχείου, ούτε στα φιλικά προς αυτό ΜΜΕ. Σημειώνεται ότι στην ιστοσελίδα του Οικ. Πατριαρχείου έχουν δημοσιευθεί όλες οι ομιλίες του κ. Βαρθολομαίου, που εκφώνησε κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στο Μπάρι για την εορτή του Αγίου Νικολάου.

**Το ρεπορτάζ εγράφη με δέος και συνοχή καρδίας, επειδή αφορά στην Πίστη μας και αναφέρεται στον έχοντα τα πρεσβεία τιμής Πατριάρχη όλης της Ορθόδοξης Εκκλησίας.

http://synaksiorthodoxon.blogspot.gr

π.Θεόδωρος Ζήσης, Η απάντηση στον μητρ. Θεσσαλονίκης σε σχέση με την επικαιρότητα

Katihisis

Η διδακτορική Διατριβή του πατρ. Βαρθολομαίου δεν ...έγινε δεκτή!

Ὁ κ. Βαρθολομαῖος, τώρα ποὺ ἔγινε Πατριάρχης, παίρνει μὲ τὴν "ἀξία" του (ὅπως καὶ ὁ Ἀρχ. Ἱερώνυμος) τὸ ἕνα διδακτορικὸ πίσω ἀπὸ τὸ ἄλλο, γιὰ νὰ μᾶς δείξει πόσο μεγάλος εἶναι καὶ πόσο ἀξίζει ὡς χριστιανός(!) ποὺ ἐπιδιώκει τὴν δόξα τῶν ἀνθρώπων, ἀφοῦ τὴν δόξα γιὰ τὴν ὁποία μᾶς δημιούργησε ὁ Θεὸς τὴν ἔχει ἀπορρίψει πρωτοστατώντας στὴν παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ.

Στὸ βίντεο ποὺ ἀκολουθεῖ, ὅμως, ὁ π. Θεόδωρος Ζήσης μᾶς ἀποκαλύπτει ὅτι ἡ διδακτορικὴ διατριβὴ τοῦ κ. ΒαρθολομαίουἈρχοντώνη, διὰ τῆς ὁποίας ἀπὸ τότε ζητοῦσε (ὡς ἀρχιμανδρίτης) τὴν ἀλλαγὴ καὶ κατάργηση τῶν Ἱερῶν Κανόνων, ...ἀπορρίφτηκε!!!

Πρωτοπρ. Θεόδωρος Ζήσης, Περί της πατριαρχικής αλλαγής των Ιερών Κανόνων [ΒΙΝΤΕΟ 2016].mp4
Ομιλία του π. Θεοδώρου Ζήση που εκφωνήθηκε την Κυριακή 27-11-2016, στο "Αρχονταρίκι" 

του Ι.Ν. αγ. Αντωνίου Θεσσαλονίκης.

https://paterikiparadosi.blogspot.gr/
 

Oι δοκιμασίες κάνουν καλό. Μη φοβηθείς

Oι δοκιμασίες κάνουν καλό. 

Μη φοβηθείς. 

Ό Χριστός μας σαράντα μέρες αγωνίσθηκε στην ερημον, αλλά έπειτα Άγγελοι τον υπηρετούσαν. 

Είναι πολύ στοργικός ο Χριστός μας. 

Συχνά, για ωφέλειά μας, επιτρέπει και δυνατή λύπην. 

Για λίγο νοιώθουμε πώς μας εγκατέλειψε, αλλά μετά επειδή λυπάται, μας αγαπά, μας πνίγει το έλεος Του, ή στοργή Του. 

Μη φοβηθείς ποτέ, 
μόνον αγάπα τον Χριστό μας.

Άγιος Παϊσιος

http://stratisandriotis.blogspot.gr

Ποιες είναι οι αμαρτίες με τις οποίες αθετείται η αγνεία;

Ποιες είναι οι αμαρτίες με τις οποίες αθετείται η αγνεία; 

Και τι κακό παθαίνει ο άνθρωπος από την αθέτησή της; 

Στην αγνεία εναντιώνεται, γενικά, η λαγνεία ή ακολασία ή ηδυπάθεια, που εκδηλώνεται κυρίως με τις μορφές της πορνείας και της μοιχείας.

Η ηδυπάθεια, ως ασθένεια της ψυχής, δεν περιλαμβάνει μόνο την έμπρακτη αμαρτία, αλλά και τους ακάθαρτους λογισμούς και τις επιθυμίες και τα αισθήματα, καθώς και εξωτερικές εκδηλώσεις που προηγούνται της αμαρτίας και την προετοιμάζουν, όπως λάγνες ματιές, αισχρά λόγια, φιλιά και χάδια.

Ο Κύριος το είπε ξεκάθαρα: «Όποιος βλέπει μια γυναίκα με πονηρή επιθυμία, έχει κιόλας διαπράξει μέσα του μοιχεία μ’ αυτήν» (Ματθ. 5:28). 

Στο πάθος αυτό, βέβαια, περιλαμβάνονται και οι παρά φύση επιθυμίες και τάσεις, για τις οποίες γράφει ο απόστολος Παύλος(Ρωμ. 1:26-27). Η ηδυπάθεια σ’ όλες της τις μορφές είναι θανάσιμη αμαρτία, που χωρίζει τον άνθρωπο από τον Θεό. «Μην έχετε αυταπάτες», μας λέει ο απόστολος· «στη βασιλεία του Θεού δεν θα έχουν θέση ούτε πόρνοι ούτε είδωλολάτρες ούτε μοιχοί ούτε θηλυπρεπείς ούτε αρσενοκοίτες» (Α’ Κορ. 6:9). 

Ο Θεός έπλασε τον άνδρα και τη γυναίκα και τους ένωσε με τη συζυγία, για να γεννούν παιδιά και να αυξάνεται έτσι το ανθρώπινο γένος, όχι για να καλλιεργούν τα πάθη και να τρέφουν τις σαρκικές επιθυμίες.

Ο Θεός θέλει να αγιάζουμε όχι μόνο την ψυχή μας αλλά και το σώμα μας.

Η πορνεία, όμως, καταργεί τον αγιασμό, γι’ αυτό και ο Κύριος τη συναρίθμησε στις πηγές της ακαθαρσίας: «Μέσ’ από την καρδιά των ανθρώπων πηγάζουν οι κακοί λογισμοί, μοιχείες, πορνείες… ακολασία… Όλα αυτά τα κακά πηγάζουν μέσ’ από τον άνθρωπο και τον κάνουν ακάθαρτο» (Μαρκ. 7:21-23).

Και ο απόστολος Παύλος παραγγέλλει: «Μακριά από την πορνεία.Κάθε άλλο αμάρτημα, που μπορεί να διαπράξει κανείς, βρίσκεται έξω από το σώμα του· αυτός, όμως, που πορνεύει, βεβηλώνει το ίδιο του το σώμα» (Α’ Κορ. 6:18) 

Τα σώματά μας είναι μέλη του σώματος του Χριστού, γι’ αυτό πρέπει να είναι και όργανα ζωής Χριστού. Όποιος, όμως, πορνεύει, δεν ζει σαν τον Χριστό, αφού παραδίνει το σώμα του στην αμαρτία, και το μέλος του σώματος του Χριστού το κάνει μέλος του σώματος μιας πόρνης (βλ. Α’ Κορ. 6:15). Το έχουμε πει πολλές φορές: Το σώμα μας είναι ναός του Αγίου Πνεύματος, που μας Το χάρισε ο Θεός και βρίσκεται μέσα μας. Δεν ανήκουμε στον εαυτό μας.

Ο Χριστός, ο Υιός του Θεού, μας εξαγόρασε με το πάντιμο Αίμα Του.

Και με το σώμα μας, λοιπόν, και με το πνεύμα μας, που ανήκουν στον Θεό, Αυτόν πρέπει να δοξάζουμε. 

Η αιχμαλωσία της ψυχής από την ηδυπάθεια προξενεί μεγάλο κακό στον άνθρωπο, καθώς του στερεί και τα υλικά και τα πνευματικά του αγαθά. «Όποιος κάνει συντροφιά με πόρνες, εξανεμίζει τον πλούτο του», λέει ο σοφός Παροιμιαστής (29:3). 

Και δεν εξανεμίζεται μόνο ο πλούτος του φιλήδονου, αλλά και το σώμα του εξασθενεί και η μνήμη του αδυνατίζει και ο νους του σκοτίζεται και η θέλησή του χάνει την ελευθερία της, καθώς υποδουλώνεται στο αισχρό του πάθος. 

Μα το χειρότερο είναι, όπως είπαμε, ότι ο δούλος της φιληδονίας στερείται τη χάρη του Θεού και τη βασιλεία των ουρανών· «γιατί ο Θεός θα καταδικάσει τους πόρνους και τους μοιχούς»

(Εβρ, 13:4). 

(Από το βιλίο: Γέροντος Ευστρατίου (Γκολοβάνσκι),

Απαντήσεις σε ερωτήματα χριστιανών.

http://agapienxristou.blogspot.gr