Του Β. Χαραλάμπους, θεολόγου
Θα απαγορεύσει το καθεστώς Ζελένσκι την Αυτόνομη Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας (UOC). Πρόκειται πραγματικά περί καθεστώτος και τούτο γίνεται κατανοητό από τις αντιδημοκρατικές πολεμικές σε βάρος της μόνης αναγνωρισμένης από την πλειοψηφία των Τοπικών Ορθοδόξων Εκκλησιών, Αυτόνομης Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ουκρανίας.
Αυτοί που δήθεν κόπτονται για θρησκευτικές ελευθερίες, για ποιο λόγο τώρα σωπαίνουν και δεν διαμαρτύρονται; Ούτε ακροθιγώς δεν αναφέρονται στην κατάφωρη παραβίαση των δικαιωμάτων της Αυτόνομης Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ουκρανίας.
H συνένοχη σιωπή για το διωγμό της UOC γίνεται ακόμα πιο έντονη, σε όσους προτίμησαν την πρωτάκουστη έγνοια για το κάψιμο του βιβλίου το οποίο βλασφημεί την Αγία Τριάδα.
Η κυβέρνηση ή μάλλον το καθεστώς της Ουκρανίας, γιατί ανακατεύεται σε ένα καθαρά Εκκλησιαστικό ζήτημα; Γιατί το καθεστώς Ζελένσκι πολεμεί την Εκκλησία; Γιατί το καθεστώς της Ουκρανίας, βλέπει ένα καθαρά εκκλησιαστικό θέμα, μέσα από το πρίσμα των γεωστρατηγικών συμφερόντων του;
Αναφέρονται στις πνευματικές σχέσεις της Αυτόνομης Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ουκρανίας με την Εκκλησία Ρωσίας, ως την κατεξοχήν αιτία για την απαγόρευσή της. Δεν αντιλαμβάνονται τον εν Χριστώ σύνδεσμο όλων των Τοπικών Ορθοδόξων Εκκλησιών. Πώς όμως θα αντιληφθεί ο ηγήτωρ του καθεστώτος στην Ουκρανία, ο οποίος είναι εκτός Εκκλησίας, τις πνευματικές σχέσεις μεταξύ των Τοπικών Ορθοδόξων Εκκλησιών; Γιατί ο ηγήτωρ του καθεστώτος στην Ουκρανία, αποφασίζει για την Εκκλησία, ευαρεστώντας την Αμερικανική διπλωματία, το Νατοϊκό πείσμα … και όχι μόνο;
Οι Τοπικές Ορθόδοξες Εκκλησίες, οι οποίες έχουν επιλέξει την εξουδετέρωση της συναίνεσης των Τοπικών Ορθοδόξων Εκκλησιών για το ζήτημα του Αυτοκεφάλου, για ποιο λόγο ή για ποιες σκοπιμότητες δεν ομιλούν για το αναφαίρετο δικαίωμα της Αυτόνομης Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ουκρανίας;
Η Εκκλησία της Κύπρου για παράδειγμα, για ποιο λόγο σωπαίνει; Ίσως είναι λανθασμένη η ερώτηση αυτή, καθότι βρέθηκε σε μια θέση στο Ουκρανικό Εκκλησιαστικό ζήτημα, η οποία την απαρχή είχε στην αυθαίρετη μνημόνευση από τον μακαριστό Αρχιεπίσκοπο Χρυσόστομο Β΄. Εκείνη η αυθαίρετη μνημόνευση οδήγησε στον καθορισμό της σημερινής στάσης της, η οποία δεν της επιτρέπει να εκπληρώσει το φιλάδελφο χρέος της προς την αδελφή Εκκλησία της Ουκρανίας, παρά το γεγονός ότι η ίδια οδυνάται από τη συνεχιζόμενη κατοχή από τους πολεμούντες την Αγία Τριάδα.
Γιατί να παρατηρείται τέτοια σιωπή από τις Εκκλησίες οι οποίες επέλεξαν την εξουδετέρωση της συναίνεσης των Τοπικών Ορθοδόξων Εκκλησιών για το ζήτημα του Αυτοκεφάλου;
Σίγουρα η όποια συμπαράσταση προς τη δοκιμαζόμενη Αυτόνομη Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας, θα δυσαρεστήσει κάποιους. Σίγουρα κάποιοι άλλοι θα δυσαρεστηθούν αν καταδικαστεί ο αντιεκκλησιαστικός πόλεμος του καθεστώτος Ζελένσκι, απέναντι στη UOC. Και είναι γνωστό ποιοι είναι αυτοί.
Μια τέτοια καταδίκη όμως, θα ευαρεστήσει τον Κύριο ημών Ιησού Xριστό, την κεφαλή της Eκκλησίας, αυτόν που κυβερνά την Εκκλησία, για να θυμίσουμε αυτό που τόνισε ο Όσιος Παϊσιος.
Όταν θα δοκιμάσουμε και εμείς εδώ στην Κύπρο μεγαλύτερο διωγμό, ο οποίος θα προστεθεί στους συνεχιζόμενο πόνο μας, τότε ίσως αντιληφθούμε την αφιλάδελφη στάση μας. Αυτό όμως το οποίο γίνεται σίγουρα αντιληπτό είναι ότι αυτοί που σήμερα θα δυσαρεστηθούν από την καταδίκη του πολέμου εναντίον της UOC (όποιοι κι αν είναι αυτοί), θα είναι αυτοί οι οποίοι θα προτιμήσουν τη σιωπή στη νέα δοκιμασία μας. Ο εποικισμός της Αμμοχώστου δεν είναι μακράν.
Τότε ίσως καταλάβουν και την αναφορά του Οσίου Πορφυρίου για την ‘’προθυμία’’ των Αμερικανών να ανακατευτούν στα της Εκκλησίας. Πιθανώς τότε να αντιληφθούν και την άλλη όψη της απαράδεκτης σιωπής απέναντι στη δοκιμαζόμενη UOC.